نتایج جستجو

بردم است. به قول بعضى اهل لغت تعذيب به معنى ضرب است و به قولى آن از «ماء عذب» آب آلوده و كدر است، عَذَّبْتُهُ يعنى عيش او را كدر و آلوده كردم... بنظر نگارنده:

سائِلَةٌ لايُنْجَسُ الْماء اِذا ماتَ فيهِ» آنكه خون جهنده ندارد اگر در آبى بميرد آب نجس نمى‏شود تا مى‏گويد نفس به معنى عين وذات شى‏ء است. ظاهرا خون را از آن نفس

رده:مقدرات خدا رده:ملائکه قبض روح رده:ملاک ارزشها رده:ممانعت از نماز محمد رده:منابع آب رده:منابع تغذیه رده:منشأ اطمینان محمد رده:منشأ باران رده:منشأ تکذیب معاد رده:منشأ

حال بارگیری... «غَدَق» (بر وزن شفق) به معناى آب فراوان است. [جن:16]. در مجمع و اقرب گفته: «ماء غدق» به معنى آب كثير است. در صحيفه سجاديه دعاى نوزدهم آمده

حميم. آب داغ. در مجمع گويد: «اَلْحَميمُ الْماءُ الْحارِّ» راغب گويد: «اَلْحَميمُ: اَلْماءُ الشَّديدُ الْحَرارَةِ» [انعام:70] . در مفردات گويد: آب گرمى را

خون). [محمّد:15]. در بهشت نهرهائى است از آب تغييرناپذير و نهرهائى است از شيرى كه طعم آن متغير نشده. روشن است كه آب و شير بهشتی پيوسته در يك حال است. اللَّهُمَّ

هائيكه نهرها زير آنها جارى و روان است . در قرآن كريم اين كلمه فقط در جريان آب به كار نرفته بلكه درجريان و راه رفتن كشتى‏ها و حركت باد و آفتاب و ماه و ستارگان

آن شهرها گرفته است. در هر شهر از آن صنوبر دانه‏اى كاشته و آب چشمه فوق را بر آن جارى كردند آب آن چشمه را بر خود و چهار پايان تحريم كردند و هر كه از آن چشمه

(به كسر اوّل) گفته‏اند و به اشيائيكه در باطن حمل مى‏شوند مثل فرزند در شكم، آب در ابر، ميوه بر درخت، حمل (به فتح اوّل) گفته‏اند . طبرسى ذيل آيه 72 يوسف فرموده:

حضرت رضا «عليه السلام» به جاثليق نصرانى فرمود: يسع مانند عيسى معجزه داشت: روى آب راه رفت، مرده‏ها را زنده نمود، كور و پيس را شفا بخشيد، با وجود اين امتش او

آشكار است رجوع شود به «رَطْب». [طه:77]. يَبَس (بر وزن فرس) مكانى است كه در آن آب بوده و خشك شده باشد. يعنى به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شب هنگام از مصر

كه باشد او به سر آب مى‌رود. و به آنان خبر بده که آب در میان آنان تقسیم شده است، هر یک به حصه‌ای از آب حاضر باشند و آنان را آگاه كن كه آب ميانشان [و ميان

جوششی همچون آب سوزان! |مانند جوشيدن آب جوشان همانند جوشش آب جوشان. آن سان که آب به روی آتش جوشان است. چون جوشیدن آب جوشان همانند جوشيدن آب جوشان. مانند

پر كردن يك ليوان آب متصل به خورشيد است چطور ميشود گفت اين كار را من انجام دادم بلكه بايد گفت خدا شرايط را جور آورده و من در برداشت آب جزءالعلّه بوده‏ام

function. ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، |به تحقيق ما آب فراوانى [از آسمان‌] فرو ريختيم كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم؛ که ما آب باران فرو ریختیم

|آن‌گاه روى سرش از عذاب آب جوشان بريزيد آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ريزيد. پس از آن آب جوشان بر سرش فرو ریزید. آن گاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید؛

با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی می‌شوید! |پس [وى را] ضيافتى از آب جوشان پس با آبى جوشان پذيرايى خواهد شد، نصیبش حمیم جهنم است. پذیرایی از او با آب جوشان

را آب نمی‌دهید؟!)» گفتند: «ما آنها را آب نمی‌دهیم تا چوپانها همگی خارج شوند؛ و پدر ما پیرمرد کهنسالی است (و قادر بر این کارها نیست.)!» |و چون به آب مدين

گفت: «اين ماده‌شترى است كه نوبتى از آب او راست و روزى معين نوبت آب شماست. صالح گفت: این ناقه (معجزه من) است، آب نهر را روزی ناقه بنوشد و روزی شما بنوشید. گفت:

بدان‌سان از عطش، آن آب را می‌نوشید که شتران تشنه آب می‌آشامند. مانند نوشیدن شترانی که به شدت تشنه اند؛ چنان مى‌نوشيد كه شتر تشنه آب مى‌نوشد. و مانند نوشیدن

میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند، |در [عذاب‌] باد سوزان و آب جوشانند در [ميان‌] باد گرم و آب داغ. آنها در عذاب باد سموم و آب گرم باشند. در میان بادی

به معناى کف هاى روى آب و یا هر گونه کف مى باشد و مى دانیم بر روى آب زلال، کمتر کف آشکار مى گردد، چرا که کف ها به خاطر آلوده شدن آب و اجسام خارجى مى باشد

فرو رود، چه کسی می‌تواند آب جاری و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!» |بگو: به من خبر دهيد، اگر آب شما [در زمين‌] فرو رود، چه كسى آب روان برايتان خواهد آورد

به معناى کف هاى روى آب و یا هر گونه کف مى باشد و مى دانیم بر روى آب زلال، کمتر کف آشکار مى گردد، چرا که کف ها به خاطر آلوده شدن آب و اجسام خارجى مى باشد

بردن چیزى به صورت تدریجى است. این واژه هنگامى که در مورد آب چاه به کار رود، مفهومش این است که آب را تدریجاً از چاه بکشند تا پایان یابد. در مورد خونریزى تدریجى

شامل این کلمه «شریعت» از مادّه «شَرْع» راهى است که براى رسیدن به آب در کنار نهرهایى که سطح آب، از ساحل نهر، پایین تر است احداث مى کنند; سپس به هر راهى که انسان

فرموده: نطفه به معنى آب كم است از مذكر و مونث و هر آب صاف را نطفه گويند و در ذيل [انسان:2]. فرموده: اصل نطفه به معنى آب كم است گاهى به آب زياد نيز گفته شود

«الْمَآءِ»: مراد از آب، نطفه است. می‌تواند آب معمولی باشد. یعنی انسانِ نخستین، از آب آفریده شده، و پیدایش تمام افراد انسان از آب نطفه است، و حتّی آب مهمترین ماده

بادوام باشد، گفته شده است، و چنان که گفتیم مخزن آب (و محل تجمع آب باران) را از این رو «برکه» مى گویند که، آب مدتى طولانى در آن باقى مى ماند. برک‌ (۳۲ بار)

به معناى آب سوزان است که، در آیات دیگر قرآن نیز به آن اشاره شده است. مانند آیه 19 «حج»: یُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُسِهِمُ الْحَمِیْمُ «بر سر آنها آب سوزان ریخته

معناى «فرو ریختن آب از طرف بالا است» و در اینجا منظور نزول باران است، و تعبیر به «صَبّاً» در آخر آیه، براى بیان تأکید و فراوانى این آب مى باشد. صبب‌ (۵

الْمآءِ»: از آب. اشاره به پیدایش حیات در سواحل اقیانوسها و دریاها و رودخانه‌ها است. به سبب آب. اشاره به این است که قسمت اعظم بدن انسان و حیوان و گیاه از آب تشکیل

چشمه آب نتواند تأمين شود و اينكه در باره محيط صالح فرموده: [نمل:48]. دليل نمى‏شود كه آنجاشهر بزرگى بوده است رجوع شود به «مدن». ثانيا: ناقه تمام آب چشمه

مطالعه در نقش آب شرب در حیات بشر، راه را براى پذیرش قدرت الهى بر احیاى مردگان در رستاخیز آسان مى سازد. (أفرءیتم الماء الذى تشربون) آب: اهمیت آب آشامیدنى ۱،

اهل دوزخ با آب داغ، نشانگر آن است که نوشیدن آن آب جوشان، براى رفع تشنگى است. جهنمیان: ذوب پوست جهنمیان ۱; ذوب دل و روده جهنمیان ۱ جهنم: آب داغ جهنم ۱،

توأم با خشونت» است، و بعید نیست ریشه آن با «نهر» به معناى نهر آب جارى یکى باشد; چرا که آن هم آب را با شدت مى راند! نهر (۱۱۳ بار) (بروزن فلس) به معنى زجر و

کلمه «مَعین» از مادّه «معن» (بر وزن شأن) به معناى جریان آب است، بنابراین «ماء معین» به معناى آب جارى است. بعضى نیز آن را از مادّه «عین» یعنى آبى که ظاهر

۳ - آب باران، مناسب ترین آب براى کشاورزى و احیاى زمین هاى مرده (و أنزلنا من السماء ماء طهورًا لنحیى به بلدة میتًا) از این که خداوند از میان انواع آب ها،

آن دو آب کشید؛ سپس رو به سایه آورد و عرض کرد: «پروردگارا! هر خیر و نیکی بر من فرستی، به آن نیازمندم!» |پس براى آن دو [گوسفندانشان را] براى آن دو آب داد،

چندين معنى آمده: اشراف بر آب. آبيكه بر آن وارد شوند. جماعتيكه وارد آب مى‏شوند. عطش و غيره. مراد از ورد در آيه به قرينه مورود ظاهرا آب است چنانكه در الميزان

«هم فى ماء مسکوب» است; یعنى، ایشان در کنار آب هاى همیشه ریزان به سر مى برند. آب: ارزش آب راکد ۲; سلامتى آب جارى ۲ اصحاب یمین: اصحاب یمین در بهشت ۱، ۳;

از مادّه «شُرْب» به معناى سهم و نوبت آب است. شرب‌ (۳۹ بار) (بر وزن قفل) نوشيدن. راغب گويد: آن نوشيدن هر مايع است آب باشد يا غير آن. [واقعة:55]. مى‏نوشند

گوید: امام باقر(ع) به من فرمود: همه چیز آب بود و عرش خدا بر آب قرار داشت; پس خداى عزّ ذکره به آب امر کرد، پس آن آب آتشى برافروخته شد، سپس آتش را امر کرد

خود یاد فرموده است...». آب: منابع آب ۱۱; منابع آب آشامیدنى ۱۲ آسمان: فواید آسمان ۱۱ آیات خدا: آیات  آفاقى ۱۳ ابرها: جمع آورى آب در ابرها ۱۴; عوامل بارورى

بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) آب دادن همچنين است سُقيا (راغب) [انسان:21]. [شمس:13]. در اقرب و صحاح سقيا را اسم مصدر گفته است. طبرسى آن را حصّه آب گفته است در قرآن سقى

آبگاه و چشمه اى آب مى نوشید کسى حق مزاحمت آن را نداشت، تنها گاهى از شیر آن مى دوشیدند و به مهمان مى دادند (از مادّه «سیب» به معناى جریان آب و آزادى در راه

مختلف بارش باران تکرار مى شود. به گودال هایى که آب باران در آن جمع مى شود نیز، «رجع» مى گویند، یا به خاطر جمع آب باران در آن، و یا به خاطر امواجى که بر اثر

بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) آب دادن همچنين است سُقيا (راغب) [انسان:21]. [شمس:13]. در اقرب و صحاح سقيا را اسم مصدر گفته است. طبرسى آن را حصّه آب گفته است در قرآن سقى

بار) ها (۱۳۹۹ بار) آب دادن همچنين است سُقيا (راغب) [انسان:21]. [شمس:13]. در اقرب و صحاح سقيا را اسم مصدر گفته است. طبرسى آن را حصّه آب گفته است در قرآن سقى

ريسمان و معنى دوّمى را وسيله گفته‏اند. ابن اثير گويد: سبب ريسمانى كه با آن آب مى‏كشد. و به طور استعاره به هر وسيله سبب گفته شده. [حج:15]. هر كه گمان مى‏كند

مرتفعی که دارای امنیّت و آب جاری بود جای دادیم. |و پسر مريم و مادرش را آيتى ساختيم و آن دو را در سرزمين مرتفعى كه جاى زيستن و داراى آب جارى بود، جاى داديم و

آن حمل و جمع مى‏شود. گويند: «جَبيتُ الْماءَ فَى الْحَوْضِ» آب را در حوض جمع كرده است كه آب را جمع كرده است جمع آن جواب است (مفردات) [سباء:13] جنّ براى

دلالت است بر قدرت و حكمت خالق سبحان، زيرا خاك كثيف، و آب لطيف است؛ خاك ساكن، و آب متحرك؛ خاك خشك، و آب تر؛ اين هر دو ضد را به قدرت كامله و حكمت شامله با يكديگر

برخی سنگ‌ها همانا از (فوران آب نهفته در) آن، نهر‌های بسیاری به شدت روان می‌گردد؛ و به‌راستی برخی از آنها می‌شکافند؛ پس از آن آب خارج می‌شود؛ و بی‌چون برخی

كه شتر به آن گرفتار مى‌شود و هر چه آب مى‌نوشد سيراب نمى‌شود تا بميرد، همچنين به زمين ريگزار گفته مى‌شود كه هر چه آب در آن بريزند فرو مى‌رود. غذاهاى تلخ

کند، مى گویند: غدر کرده است. و این که به گودال هاى آب «غدیر» مى گویند، به خاطر آن است که، مقدارى از آب باران در آنها، رها و ترک شده است. به هر حال، جمله

را مى سوزاند «اجاج» مى گویند. اجج‌ (۳ بار) آب شور كه به تلخى زند [فاطر:12]ثعالبى در سرّالادب گويد: اجاج آب شورى است كه به تلخى زند و در قاموس گويد: مآء

معناى آب داغ و جوشان است. ۱۰ - وجود سازگارى میان عناصر طبایع متضاد در جهان آخرت (قطّعت لهم ثیاب من نار یصبّ من فوق رءوسهم الحمیم) وجود آتش و آب داغ در

است يعنى: در آنجا نه آب خنك مى‏چشند و نه شربت مگر آب گرم و چرك يا آب گنديده ،و خلاصه، حميم در مقابل «برداً» و غسّاق در مقابل شراب آمده و اين مى‏رساند كه

داد تا دلوى پر از آب بر آن ريخته شد. صحاح آن را اسب دراز دم، نصيب، دلو پر از آب و غيره گفته است. قاموس: اسب دم كلفت، روز پر شر، دلوى كه آب دارد. نصيب و غيره

آشامیدنى جهنمیان ۳; تشنگى جهنمیان ۲; عذاب جهنمیان ۳، ۵ عذاب: عذاب با آب داغ ۳ نیازها: نیاز به آب در جهنم ۲

حايلى قرار بدهيم و يك طرف آنرا با آب شور و طرف ديگر را با آب شيرين پر كنيم بطوريكه سطح آب بالاتر از حايل باشد و دو آب در بالا به هم متّصل شوند در اين صورت

رود است نه آب جارى ايضا [بقره:74]. از بعضى سنگها رود شكافته شود.ايضا [اسراء:91]. على هذا اطلاق آن در آياتى نظير: ]بقره:25]. بطور مجاز است زيرا آب جارى مى‏شود

درباره آن آب رواياتى است مخوف و اعاذنا للّه منه. در خطبه 118 نهج البلاغه درباره جهنّم فرموده «وَ شَرابُها صَديدٌ». نا گفته نماند صديد را آب زخم مختلط به

واژه ناقه مفعولٌ‌به فعل محذوف (إِحْذَرُوا) است. «سُقْیَا»: نوبت آب آشامیدن. حِصّه‌ی آب (نگا: شعراء / . Tabber requires Javascript to function. آيات ۱ -

مسأله‌ى آب اشاره كرده است: الف: آب باران كه وسيله‌ى آبيارى گياهان و مايه‌ى حيات آنها و سبب سالم سازى هوا و تغيير و تلطيف آن است. جلد 4 - صفحه 416 ب: آب دريا

یسمعون) ۹- حق شنوى، زمینه درک حقایق (إن فى ذلک لأیة لقوم یسمعون) آب: فواید آب ۴، ۵; منابع آب ۲ آسمان: فواید آسمان ۲ آیات خدا: آیات  آفاقى ۷; درک آیات خدا ۸

این کلمه «انْفَجَرَتْ» از مادّه «انفجار» به معناى جریان شدید و بیرون ریختن آب با فشار و کثرت است. ف‌ (۲۹۹۹ بار) فجر (۲۴ بار) مِنْه الْحَجَر اثْنَتَا بِعَصَاک

آیات شامل این کلمه «نَضّاخَتان» از مادّه «نضخ» به معناى «فوران آب» مى باشد. نضخ‌ (۱ بار) فوران. «نَضَخَ الْماءُ نَضْخاً: اِشْتَدَ فَوَرانُهُ مِنْ يَنْبُوعِهِ»

كنار آب است، روز شنبه كه صيد حرام بود، ماهى‌ها خود را از عمق آب به ساحل مى‌رساندند. بعضى نيز گفته‌اند مراد از «شُرَّعاً» ماهى‌هايى است كه سر از آب بيرون

«فُراتٌ» به آب بسيار گوارا متمايل به شيرين مى‌گويند. «مِلْحٌ» يعنى شور و «أُجاجٌ» يعنى آب بسيار شور كه متمايل به تلخى باشد. 1- خدايى كه اجازه نمى‌دهد آب گوارا

باران، نمونه بارزى براى زنده شدن مردگان است و استبعاد معاد وجهى ندارد. آب: منابع آب ۵ ابر: نقش ابر هاى باران زا ۱، ۲، ۳، ۵ ایمان: ایمان به قدرت خدا ۶; ایمان

حايلى قرار بدهيم و يك طرف آنرا با آب شور و طرف ديگر را با آب شيرين پر كنيم بطوريكه سطح آب بالاتر از حايل باشد و دو آب در بالا به هم متّصل شوند در اين صورت

آیات شامل این کلمه «سارِب» از مادّه «سَرَب» (بر وزن ضرر) در اصل به معناى آب جارى است و سپس به انسانى که دنبال کارى در حرکت است گفته مى شود. سرب‌ (۲ بار)

function. به دنبال او جهنم خواهد بود؛ و از آب بد بوی متعفّنی نوشانده می‌شود! |از پشت سرش جهنم است، و از آب چرك و خونش مى‌نوشانند [آن كس كه‌] دوزخ پيش روى

مادّه «قیع» زمین صاف و مستوى (بدون کوه و جنگل) است و بعضى آن را به محلى که آب در آن جمع مى شود، تفسیر کرده اند. قوع‌ (۲ بار) [طه:105-106]. قاع به معنى زمين

آیات شامل این کلمه «ملح» به معناى شور یا آب شور است که به راحتى از گلو پایین نمى رود. ملح‌ (۲ بار) [فرقان:53]. مُلُوحَة ومّلاحَة به معنى شورى است و مِلْح

رود است نه آب جارى ايضا [بقره:74]. از بعضى سنگها رود شكافته شود.ايضا [اسراء:91]. على هذا اطلاق آن در آياتى نظير: ]بقره:25]. بطور مجاز است زيرا آب جارى مى‏شود

پدرم از تو دعوت می‌کند تا پاداش این که (لطف فرموده و آب از چاه بیرون کشیده‌ای و بدان گوسفندان) ما را آب داده‌ای، به تو بدهد. هنگامی که موسی به پیش پدر او

گر چه به معناى گل خشکیده است; ولى به هرحال در آن آمیختگى خاک با آب مطرح است. آب: نقش آب ۴ انسان: اراده انسان ۳; ارزش انسان ۲; ارزش عنصر خلقت انسان ۲; انسان از

این کلمه «یُوفِضُون» از مادّه «افاضه» به معناى حرکت سریع است، شبیه حرکت سریع آب از سرچشمه. وفض‌ (۱ بار) [معارج:43]. و فض وايفاض به معنى دويدن و شتاب است.

(۲ بار) روضه باغ و بستانى است كه با اب همراه باشد (مفردات) در اقرب گويد: روضه نگويند مگر آنكه با آن يا در كنار آن آب باشد [روم:15]. و جمع آن روضات است [شورى:22]

آیات شامل این کلمه «یُصْهَرُ» از مادّه «صَهر» (بر وزن قهر) به معناى آب کردن «پیه» است، و «صِهر» (بر وزن فکر) به معناى داماد. صهر (۲ بار) به فتح (ص) گداختن

از مادّه «سکب» (بر وزن کبک) در اصل به معناى «ریزش» است; و از آنجا که ریزش آب از بالا به پایین، به صورت آبشار، بهترین مناظر را ایجاد مى کند ، زمزمه هاى

نعمتهاى بهشتیان ۱۷ تقوا: آثار تقوا ۴; فرجام بى تقوایى ۲۰ جهنم: آب داغ جهنم ۲۱; آثار آب داغ جهنم ۲۲; آشامیدنیهاى جهنم ۲۱; جاودانگى در جهنم ۲۳; موجبات جاودانگى

من السّماء ماء لکم منه شراب و منه شجر فیه تسیمون . ینبت لکم) آب: استفاده از آب ۶; منابع آب ۵ آسمان: فواید آسمان ۱ آیات خدا: آیات  آفاقى ۲ ا موال عمومی ۶:

فيها» يعنى آب در زمين فرو رفت [كهف:41]. غور به معنى غائر و فرو رونده است يعنى: يا آب آن به اعماق فرو رود كه هرگز جستن نتوانى. [ملك:30]. بگو اگر آب شما به اعماق

اى صالح، بگو به قوم كه خدا مقرر فرموده كه يك روز آب مخصوص اين ناقه باشد، و چون روز آب او مى‌شد همه آب را مى‌خورد، پس او را مى‌دوشيدند تمام بزرگ و كوچك

این کلمه «کاظم» از مادّه «کظم» در اصل به معناى «بستن دهان مشکى است که پر از آب باشد» سپس در مورد کسانى که از خشم و غضب پر مى شوند، اما به دلائل مختلفى آن

کلمه «نَخُوضُ» از مادّه «خوض» (بر وزن حوض) در اصل به معناى ورود و حرکت در آب است، و سپس به ورود و آلوده شدن به سایر امور نیز گفته شده، ولى در قرآن مجید،

آیات شامل این کلمه «غلل» در اصل، به معناى نفوذ تدریجى و مخفیانه آب در ریشه درختان است، و از آنجا که خیانت به صورت مخفیانه و تدریجى صورت مى گیرد، به آن

آیات شامل این کلمه «جارِیات» جمع «جاریه» به معناى کشتى است، و به معناى نهرهاى آب جارى نیز آمده است; (فِیْها عَیْنٌ جارِیَةٌ، «غاشیه»، آیه 12) و همچنین به معناى

لُعاب به معنى آب دهان است «لَعَبَ يَلْعَبُ لَعْباً» يعنى آب دهانش جارى شد به نظر طبرسى علت اين تسميه آن است كه لاعب بر غيرجهت حق مى‏رود مثل آب دهان بچه و

حميم. آب داغ. در مجمع گويد: «اَلْحَميمُ الْماءُ الْحارِّ» راغب گويد: «اَلْحَميمُ: اَلْماءُ الشَّديدُ الْحَرارَةِ» [انعام:70] . در مفردات گويد: آب گرمى را

مى گوید، به معناى گوارا، پاکیزه و خنک است، و در «لسان العرب»، تنها به معناى آب پاکیزه تفسیر شده (المَاءُ الطَّیِّب) که ممکن است خنک و شیرین بودن آن نیز در

كرده‌اند به انصاف جزا دهد. و كسانى كه كافر شدند، به سزاى كفرشان آشاميدنى از آب جوشان و عذابى دردناك خواه بازگشت همه شما به سوى اوست. وعده خدا حق است؛ هموست

می‌گردد. «إهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ ...»: (نگا: حجّ / . وقتی که آب به عناصر و ذرّات خاک می‌رسد، در داخل آب حل می‌گردند و جذب دانه‌ها یا ریشه‌های گیاهان می‌شوند و

در «مفردات» مى گوید: «خَرُّوا» در اصل از مادّه «خریر» است که به معناى صداى آب و مانند آن مى باشد که از بلندى به زیر مى ریزد، و به کار بردن این تعبیر در

گرفتار می‌آیند به سبب چیزی که. «شَرَابٌ»: نوشیدنی. نوشابه. «حَمِیمٍ»: آب داغ. آب بسیار گرم. وَ اتَّقُوا يَوْماً لاَ تَجْزِي‌ نَفْسٌ‌... (۵) يَا أَيُّهَا

خداوند است. موسى عصايى داشت كه گاهى از سنگ آب مى‌جوشاند؛ «اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ» و گاهى به آب مى‌زد و از ميان آن راه گشوده مى‌شود. «فَرَقْنا

مى‏نويسم و آب درياها و سنگ كوه‏ها و مغز آدم‏ها و... همه از يك چيز و يك ماده بوجود آمده‏اند و ريشه همه يكى است آنكه قلب را قلب، آهن را آهن، آب را آب و سنگ را

آیات شامل این کلمه «ثَجّاج» از مادّه «ثجّ» (بر وزن حج) به معناى فرو ریختن آب به صورت، پى در پى و فراوان است، و با توجّه به این که «ثَجّاج» صیغه مبالغه

گفته مى شود. و اگر به حاشیه نهرهاى بزرگ «شط» مى گویند، به خاطر آن است که از آب فاصله زیاد دارد و دیوارهاى آن بلند است. شطط (۳ بار) تجاوز از حد و اندازه (اقرب)

همان طور که «راغب» در «مفردات» مى گوید، در اصل به معناى وارد شدن تدریجى در آب و راه رفتن (و شنا کردن) در آن است، ولى بعداً به عنوان کنایه به ورود در سایر

آیات شامل این کلمه «کَظْم» در لغت به معناى بستن سر مشکى است که از آب پر شده باشد، و به طور کنایه در مورد کسانى که از خشم و غضب پر مى شوند، و از اِعمال

مخصوصاً همسایه ها از یکدیگر به عنوان عاریه یا تملک مى گیرند، مانند مقدارى نمک، آب، آتش (کبریت)، ظروف و مانند اینها. معن‌ (۱ بار) [ماعون:7-6]. بنابر معناى اولى

عیسى(ع) ۷; هدایتگرى عیسى(ع) ۱۳ فرزندارى: آثار فرزندارى ۴ مریم(ع): آب آشامیدن مریم(ع) ۱; تأمین آب مریم(ع) ۳; تأمین طعام مریم(ع) ۳; تنهایى مریم(ع) ۹; توصیه به

فرعون، مطلب بالا قابل برداشت است. ۱۴ - اهمیت آب در جامعه فرعونى عصر موسى(ع) (و هذه الأنهر تجرى من تحتى) آب: اهمیت آب در دوران موسى(ع) ۱۴ ایمان: آثار ایمان به

«صابئین» جمع «صَأْبى» و مشتق از ریشه عبرى (ص ـ ب ـ ع) به معناى فرو رفتن در آب (یعنى تعمید کنندگان) مى باشد. که به هنگام تعریب «ع» آن ساقط شده. در «مصباح

این کلمه «شِرْعَة» و «شریعه» از مادّه «شَرْع»، راهى را مى گویند که به سوى آب مى رود و به آن منتهى مى شود، و این که دین را شریعت مى گویند از آن نظر است

به وسیله آن آب سرزمین مرده را زنده کردیم؛ و بیرون آمدنشان [پس از مرگ از خاک گور برای ورود به قیامت] این گونه است. تا رزق بندگان باشد و بدان آب، سرزمين مرده

مخلوط کردن و یا ارسال و رها نمودن است و در اینجا به معناى کنار هم قرار گرفتن آب شیرین و شور است. به زمینى که گیاهان مختلف و فراوان در آن روییده «مَرْج» (مرتع)

گفت: آيا نمى‌بينيد آنچه من بينم به روى آب. گفتند: بلى. آسيه برجست به كنار آب آمد، دست دراز نمود نزديك شد كه آب او را فرا گيرد، خدمه او را بيرون آوردند

متعارف شده است زيرا طوفانى كه قوم نوح را فرا گرفت آب بود (مفردات) لذا است كه آن در اقرب الموارد: باران شديد، آب غالب كه هر چيز را فرا مى‏گيرد شدت تاريكى شب،

آن از آب است. [بقره:198]. افاضه از عرفات به مشعر همان كوچ و برگشتن است به مشعر. علت تعبير به افاضه ظاهراً براى كثرت است يعنى كوچ با كثرت به سيلان آب از كثرت،

فأحیا به الأرض من بعد موتها لیقولنّ اللّه ... بل أکثرهم لایعقلون آب: فواید آب ۷; منابع آب ۴ آسمان: نقش آسمان ها ۴ آیات خدا: اعراض از آیات خدا ۱۵ باران: فواید

گوارائى از آب شور ايجاد فرمايد: تأمل نما در ماهى و اقسام كثيره آن، چون مسكنش در آب است، بجاى پا حق تعالى دو بال در پهلوهاى او آفريده و تا بر آب مى‌زند حركت

چاه باز گذاشته از آب كه بر آب و معمور است در باديه و صحراها. يا آلات سقايه‌اى كه واگذاشته و دست باز داشته شده از آن به جهت آنكه اهل آن آب هلاك شده و كسى نيست

معناى فشار است، که اشاره به «ابرهاى باران زا» است، گویى خودش را مى فشارد تا آب از درونش فرو ریزد (توجّه داشته باشید مُعْصِرات اسم فاعل است). بعضى نیز، آن

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

مى‏داند و در طغيان آب استعاره گفته است. طبرسى فرموده: طغيان از «طَغَى الْماءُ يَطْغى» به معنى تجاوز از حدّ است. در قرآن فقط در طغيان آب به كار رفته است.

مى‏داند و در طغيان آب استعاره گفته است. طبرسى فرموده: طغيان از «طَغَى الْماءُ يَطْغى» به معنى تجاوز از حدّ است. در قرآن فقط در طغيان آب به كار رفته است.

حزن و اندوه را از قلب مى‌زدايد: آب، سبزى و سيماى نيكو. در اين آيات هر سه مورد در ميان نعمت‌هاى بهشتى مطرح شده است: آب، «عَيْنانِ نَضَّاخَتانِ» سبزى، «مُدْهامَّتانِ»

مى‌كنند. «بحر» به آب زياد گفته مى‌شود، خواه دريا باشد يا رودخانه و مقصود از «بحرين»، آب‌هاى شور و شيرين است. معمولًا آب رودخانه‌ها شيرين و آب درياها شور است

مى‌كنند. «بحر» به آب زياد گفته مى‌شود، خواه دريا باشد يا رودخانه و مقصود از «بحرين»، آب‌هاى شور و شيرين است. معمولًا آب رودخانه‌ها شيرين و آب درياها شور است

مختلفى که در کشتى ها به کار مى رود استفاده مى کنند، همچنین از خاصیت سیّال بودن آب دریاها، و نیروى وزش بادها، بهره مى گیرند، و خدا است که در آن مواد، و در دریا

مى‏كند تا به صورت آب در آيد تا به چيزى كه به آن مى‏رسد ضرر نرستاند الخ. پيداست كه ابرهاى گرم در اثر بادها خود را به طبقه يخ مى‏زنند و آنرا آب كرده به صورت باران

مى‏داند و در طغيان آب استعاره گفته است. طبرسى فرموده: طغيان از «طَغَى الْماءُ يَطْغى» به معنى تجاوز از حدّ است. در قرآن فقط در طغيان آب به كار رفته است.

نهر آب آزمايش مى‌كند، پس هر كه از آن بنوشد از من نيست و هركس از آن نخورد از من هست، مگر آنكه با دست، مشتى برگيرد (و بياشامد.) پس (همين كه به نهر آب رسيدند،)

شده که حضرت على(ع) فرمود: آب باران را بیاشامید زیرا آن آب، موجب پاکیزگى بدن و از بین رفتن بیماریهاست. خداوند عز و جل فرمود: «آب را از آسمان نازل مى کند تا

برخوردارى شما و چهارپايانتان. «صب» به معناى فرو ريختن آب از بلندى است كه شامل نزول باران از آسمان و ريزش آب از آبشارها نيز مى‌شود. «قضب» به سبزيجاتى گفته مى‌شود

آیات شامل این کلمه غوص‌ (۲ بار) فرو رفتن در آب. به قول راغب آن فرو رفتن در آب و بيرون آوردن چيزى است [انبیاء:82]. بعضى از شياطين براى سليمان غواصى مى‏كردند

[كهف:45] اختلاط به معنى امتزاج و آميخته شدن است، تا آب نباشد املاح زمين و گازهاى هوا قابل امتزاج نيست آب باران است كه آميخته با گازهاى مخصوص از هوا به زمين

از آن و او کسی است که از (ابرِ) آسمان، آب (باران) فرو می‌فرستد، و ما (که خدائیم، با قدرت سترگ خود) به وسیله‌ی آن آب، همه رُستنیها را می‌رویانیم و از رُستنیها

اطراف خود بنگرد (که آیا کسى آن را شنید یا نه) این سخن امانت است». از اینرو آب و خاک اسلام در دست مسلمانان امانت الهى است، فرزندان آنها امانت هستند، و از

امید، به شما می‌نمایاند، و از آسمان آب مهمّی را می‌باراند، و زمین را بعد از مرگش، (یعنی خشک و سوزان بودن) به وسیله‌ی آن آب زنده (و سرسبز) می‌گرداند. بی‌گمان

[كشتى‌ها] بر روى آب متوقف بمانند. قطعا در اين [امر] صابران شكر پيشه را عبرت‌هاست اگر بخواهد باد را ساكن مى‌گرداند و [سفينه‌ها] بر پشت [آب‌] متوقف مى‌مانند

خون). [محمّد:15]. در بهشت نهرهائى است از آب تغييرناپذير و نهرهائى است از شيرى كه طعم آن متغير نشده. روشن است كه آب و شير بهشتی پيوسته در يك حال است. اللَّهُمَّ

افزودند. مرتبه پنجم- به امر الهى آب نيل مبدل به خون سبطى كه مى‌خورد آب صاف و به شرب قبطى خوناب شدى. حتى يك ظرف آب طرف سبطى آب، و جانب قبطى خون مى‌شد. لاعلاج

مِنْ بَأْسِكُمْ» ظاهر مى‏شود. * [شعراء:128-129]. مصانع جمع مصنع به معنى مأخذ آب است (مثل حوض) چنانكه در مجمع و اقرب گفته. ابو عبيده گويد: هر بناء مصنعه است

قبل از انسان ها، پدیده هاى دیگرى چون گِل (آب و خاک) آفریده شده بودند. (و بدأ خلق الإنسن من طین) آب: خلقت آب ۱۰ آدم(ع): آدم(ع) از گل ۶; عنصر خلقت آدم(ع)

عنصر كه آب و خاك است؛ چون آب و خاك بهم ممزوج شوند آن را طين گويند. چون هوا و آتش بهم ممزوج شوند آن را مارج گويند. و چنانچه تناسل در بشر به القاى آب نطفه است

مناسب تر به نظر مى رسد. «ورید» در اصل، از واژه «ورود» به معناى رفتن به سراغ آب گرفته شده، و از آنجا که خون از این رگ وارد قلب مى شود، و یا وارد به اعضاء

گوسفندان خود را آب نمى‏دهيم تا چوپان‏ها مواشى خود را از آب بر گردانند. پدر ما پيرى بزرگ است. و بنابر دوم اين است... تا چوپان‏ها از آب بر گردند. [زلزله:6]

پر ميكنيد پس عطش بر شما غلبه ميكند و مجبور ميشويد روى آن آب داغ جهنّمى را مانند شترانى كه از آب خوردن سير نميشوند بخوريد و اين بمنزله تشريفات ورودى ميهمان

آورديم، پس بدان [وسيله‌] باغها و دانه‌هاى دروكردنى رويانيديم. و ما از آسمان رحمت آب باران با برکت را نازل کردیم و باغهای میوه و دانه‌های درو شدنی برویانیدیم.

روانند و سبك سيران، قسم به کشتی‌ها که آسان (به روی آب) روان شوند. و سوگند به کشتی هایی که به آسانی روی آب دریاها روانند. سوگند به كشتيهايى كه به آسانى روانند،

لُعاب به معنى آب دهان است «لَعَبَ يَلْعَبُ لَعْباً» يعنى آب دهانش جارى شد به نظر طبرسى علت اين تسميه آن است كه لاعب بر غيرجهت حق مى‏رود مثل آب دهان بچه و

عُيُونٍ‌: در بوستانهاى پر از اشجار و چشمه‌هاى آب. نزد بعضى مراد از «عيون» آبار است، يعنى چاههاى پر از آب سرد و خنك، زيرا قوم ثمود را چشمه و نهرى نبوده

وجود آمده بود با لشكريانش وارد آب شد آب به هم برآمد همگى غرق شدند موقع غرق گفت به خدا ايمان آوردم ولى پذيرفته نشد جسدش را از آب گرفتند تا براى آيندگان عبرتى

بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) فرو بردن آب. «جرع الماء: بلعه» از باب منع يمنع (قاموس)تَجَّرُعْ: جُرْعَهْ جُرْعَه خوردن. [ابراهيم :17] از آب صديد نوشانده مى‏شود كه جرعه

متعدى بكار رفته است «نَزَفَ ماءَالْبِثْر نَزْفاً» يعنى همه آب چاه را كشيد«نَزَفَتِ الْبِئرُ» يعنى آب چاه كشيده شد. انزاف مثل نزف لازم و متعدى آمده است. به شخص

گوسفندان خود را آب نمى‏دهيم تا چوپان‏ها مواشى خود را از آب بر گردانند. پدر ما پيرى بزرگ است. و بنابر دوم اين است... تا چوپان‏ها از آب بر گردند. [زلزله:6]

در اثر نمّو و رشد، مَجْمَع آب را بركه گويند كه آب در آن ثابت است. در مفردات گويد: بركت يعنى ثبوت خير خدائى در يك چيز، و مجمع آب را از آن بركه ناميده‏اند

(مجمع) در الميزان فرموده: مؤمنان نفوس خود را به ظرف و صبر را به آب و اعطاء خدا را به ريختن آب تشبيه كرده‏اند. [قصص:10]. درباره اين آيه رجوع شود به «فوأد».

آیات شامل این کلمه غرق‌ (۲۳ بار) (بر وزن فرس) فرو رفتن در آب و نعمت (مفردات) [يونس:90]. تا چون غرق او را دريافت گفت: ايمان آوردم كه معبودى نيست جز آن كس

در آورد و به آب شست‌ جلد 3 صفحه 436 و روى آنسنگ گذارد و از آنجا گذشتند و ماهى را فراموش نمودند و آن آب، آب حيات بود و ماهى زنده شد و داخل آب گرديد و موسى

اشاره به نعمت باد و آب باران مقصود از اينكه فرمود با قرآن با دشمنان جهاد كن (جاهدهم به جهادا كبيرا) تشبيه انقسام مردم به مؤ من و كافر، به آب دو دريا (يكى گوارا

است اين تركيب مجازى باشد مثل «فاض الوادى» و «جرى الميزاب» كه به معنى آب از دره و آب از ناودان جارى شده است و اين تركيب قهراً براى مبالغه است گوئى چشم از

آن شهرها گرفته است. در هر شهر از آن صنوبر دانه‏اى كاشته و آب چشمه فوق را بر آن جارى كردند آب آن چشمه را بر خود و چهار پايان تحريم كردند و هر كه از آن چشمه

چشمه‌سارها، پس (با وجود این همه دعوی‌ها) ما آنها را از باغهای مصفّا با نهرهای آب روان بیرون کردیم. پس ما آنان را [به دنبال بنی اسرائیل] از باغ ها و چشمه سارها

سوگند به آسمان بازگردنده، سوگند به آسمان برگرداننده (ی امواج رادیوئی و بخارهای آب به صورت برف و باران)! سوگند به آسمان دارای (حالت) بازگردانیدن (امانت‌ها) و

خويش آب مى‏دهند ولى دو نفر زن چند رأس گوسفند را از آب خوردن باز مى‏دارند، گفت چرا چنين مى‏كنيد دختران گفتند: ما پس از برگشتن چوپانها به گوسفندان آب مى‏دهيم،

خويش آب مى‏دهند ولى دو نفر زن چند رأس گوسفند را از آب خوردن باز مى‏دارند، گفت چرا چنين مى‏كنيد دختران گفتند: ما پس از برگشتن چوپانها به گوسفندان آب مى‏دهيم،

هر يك از آن دو باوصاف خود جلد 5 صفحه 114 باقى ميماند يعنى آب گوارا و شيرين بحال خود باقى و آب شور و ناگوار طعم و خاصيّت خود را از دست نميدهد با آنكه لؤلؤ

(ميوه) همانا درخت زقّوم، غذاى گناهكاران است. همچون مس آب كرده در شكم آنها مى‌جوشد. همچون جوشش آب داغ. إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ (43) إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ‌:

جمله: راه ها و چین و شکن هایى که بر اثر بادها روى رمل هاى بیابان، و یا صفحه آب، و یا ابرهاى آسمان پیدا مى شود. به موهاى «مجعد» نیز «حبک» گفته مى شود. گاه

هيماء است و آن شتر تشنه را گويند كه از آب سير نمى‏شود البته در اثر عروض مرض عطش. يعنى پس از خوردن زقوم از روى آن آب جوشان مى‏خورند و آن رامانند شتران تشنه

است اين تركيب مجازى باشد مثل «فاض الوادى» و «جرى الميزاب» كه به معنى آب از دره و آب از ناودان جارى شده است و اين تركيب قهراً براى مبالغه است گوئى چشم از

جانگداز و بادهای خانمان برانداز و چیزهای دیگر) نابود کردیم، و قوم فرعون را در آب غرق نمودیم، و همه (ی این فرقه‌ها به خود) ستم کردند (چرا که خویشتن را در معرض

جوش بيايد زقوم و ضريع در شكم آنان مثل جوشيدن آب جوش شديد الحرارة، سؤال كنند آب را، پس بياورند ايشان را به آب غساق و صديد، از ناچارى جرعه جرعه نوشند، و ممكن

اشاره به نعمت باد و آب باران مقصود از اينكه فرمود با قرآن با دشمنان جهاد كن (جاهدهم به جهادا كبيرا) تشبيه انقسام مردم به مؤ من و كافر، به آب دو دريا (يكى گوارا

پر ميكنيد پس عطش بر شما غلبه ميكند و مجبور ميشويد روى آن آب داغ جهنّمى را مانند شترانى كه از آب خوردن سير نميشوند بخوريد و اين بمنزله تشريفات ورودى ميهمان

[عبس:22]. سپس آنگاه كه خواهد او را زنده مى‏كند [زخرف:11]. او که از آسمان آب به اندازه نازل كرد و به وسيله آن سرزمين مرده را زنده نمود مثل [نحل:65]. انتشار:

[عبس:22]. سپس آنگاه كه خواهد او را زنده مى‏كند [زخرف:11]. او که از آسمان آب به اندازه نازل كرد و به وسيله آن سرزمين مرده را زنده نمود مثل [نحل:65]. انتشار:

آيا نديده‌اى كه كشتى به [سبب‌] نعمت خدا- نگاه‌داشتن آن بر روى آب و وزيدن باد و لطافت آب كه حركت كشتى را ميسر مى‌سازد- در دريا مى‌رود تا [خداى‌] برخى از

فرمود: زبير آنچه حق توست، از آب اخذ كن و زروع خود را آب ده تا به ديوار رسد، چه اين حق توست. چون استيفاى حق خود نمودى، آب را رها كن (اين حكم شرع و در كتب

(ميوه) همانا درخت زقّوم، غذاى گناهكاران است. همچون مس آب كرده در شكم آنها مى‌جوشد. همچون جوشش آب داغ. طَعامُ الْأَثِيمِ (44) طَعامُ الْأَثِيمِ‌: طعام كسى

و معانى ديگر به عنايت مى‏باشد حتى چشمه را از آن عين گويند كه مثل چشم داراى آب است. گاهى از عين نظارت و حفظ و زير نظر گرفتن مراد است مثل [مؤمنون:27]. به

پركردن. راغب آن را تشديد آتش گفته. صحاح و قاموس آن را سرخ كردن تنور و پر از آب كردن نهر و غير آنها گفته‏اند عبارت قاموس چنين است «سجر التنور: احماه و النهر:ملائه»

بودن عرش بر آب ظاهرا بودن آب است مقرّ سلطنت الهيّه در بد و خلقت قبل از پيدايش آسمانها و زمين چنانچه قمّى ره فرموده كه اين در بدو خلقت بود و آب بر هوا مستقرّ

در آورد و به آب شست‌ جلد 3 صفحه 436 و روى آنسنگ گذارد و از آنجا گذشتند و ماهى را فراموش نمودند و آن آب، آب حيات بود و ماهى زنده شد و داخل آب گرديد و موسى

خدايان دروغين به آنها جواب نمى‏دهند مگر مانند كسيكه دو دستش را به طرف آب باز كرده تا آب بدهان او برسد (و نخواهد رسيد) در اين آيه و آيه 42 كهف، كفّ به معنى

و خاك جاى آب را گرفته است. يعنى: اگر مريض يا در سفر بوديد يا كسى از شما از خلوتگاه (قضاى حاجت) آمد يا با زنان مقاربت كرديد و در اين صورتها آب پيدا نكرديد

حزن و اندوه را از قلب مى‌زدايد: آب، سبزى و سيماى نيكو. در اين آيات هر سه مورد در ميان نعمت‌هاى بهشتى مطرح شده است: آب، «عَيْنانِ نَضَّاخَتانِ» سبزى، «مُدْهامَّتانِ»

استفاده کرد که هر یک از آنها، در بخش هاى خاصى از جهان هستى کاربرد دارد. آب: اهمیت آب ۸ آیات خدا :۲ آیات آفاقى ۷; روش برخورد با آیات خدا ۱۳ ۲; زمینه فهم آیات آفاقى

- قوم ثمود، براى دستیابى به آب اختصاصىِ ناقه صالح، آن را هلاک کردند. (و سقیها ... فعقروها) بیان هشدار به ثمودیان، در مورد آب شربِ ناقه و آن گاه سخن گفتن

مطرح نيست. زيرا در آيه ماقبل مى‏گويد: انسان از آب جنهده كه از ميان صلب و ترائب بيرون مى‏آيد آفريده شده است. آب جهنده (ماء دافق) فقط از مرد است نه زن وانگهى

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ظرف آب كشى و وارد كردن آن به چاه. [يوسف:19] طبرسى فرموده: وارد آن را گويند كه براى آب آوردن از رفقا جلو افتاده است و «اَدْلَيْتُ

و خاك جاى آب را گرفته است. يعنى: اگر مريض يا در سفر بوديد يا كسى از شما از خلوتگاه (قضاى حاجت) آمد يا با زنان مقاربت كرديد و در اين صورتها آب پيدا نكرديد

راغب گويد: وادى در اصل محل جريان آب است ودره را از آن وادى گفته‏اند. طبرسى فرموده: وادى كرانه كوه است. مجراى بزرگ آب را نيز وادى گويند. و آن در اصل بزرگى

آیات شامل این کلمه بئر (۱ بار) چاه. [حج:45] و چاه معطّل كه آب بر، ندارد و كاخ گچ كارى شده، در نهايه آمده: گويند بئر چاه كهنه و قديمى است كه حفر كننده و

هر يك از آن دو باوصاف خود جلد 5 صفحه 114 باقى ميماند يعنى آب گوارا و شيرين بحال خود باقى و آب شور و ناگوار طعم و خاصيّت خود را از دست نميدهد با آنكه لؤلؤ

هر يك از آن دو باوصاف خود جلد 5 صفحه 114 باقى ميماند يعنى آب گوارا و شيرين بحال خود باقى و آب شور و ناگوار طعم و خاصيّت خود را از دست نميدهد با آنكه لؤلؤ

بود و در يكى از آنها نشسته بود بازنش آسيه كه ديد سياهى‌ئى در روى آب نمايان شد كه موجهاى آب آنرا بالا ميآورد و باد آنرا بكنار ميزند تا رسيد بدر قصر فرعون امر

اندیشیدند) تباه نکرد؟ آیا نیرنگشان را در تباهی قرار نداد [ونقشه آنان را نقش بر آب نساخت؟!] آيا مكرشان را باطل نساخت؟ آیا نیرنگشان را بی‌اثر نساخت؟ آيا نيرنگ

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

(ميوه) همانا درخت زقّوم، غذاى گناهكاران است. همچون مس آب كرده در شكم آنها مى‌جوشد. همچون جوشش آب داغ. كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ (45) كَالْمُهْلِ‌:

و راغب گفته صلابت زمين است كه چاه كن چون به آنجا رسيد مى‏بيند كه از جوشيدن آب مانع است «اَكْدى فُلانٌ: قَطَعَ الْعَطاءَ وَ بَخِلَ» يعنى آيا ديدى آنكس را

خوراك گناهكار است مثل روغن جوشان يا فلز مذاب در شكم‏ها مى‏جوشد همچون جوشيدن آب جوشان (نعوذ باللَّه منه). اين لفظ در قرآن فقط دوبار آمده است. در نهج البلاغه

كه آب خورده بود شير به عوض دادى. و روز ديگر كه نوبت ايشان بودى، گرد آن چشمه نگرديدى، و آنها آب گرفتى و براى روز ديگر ذخيره نمودى. و چون ناقه به آب آمدى،

كه در گمراهى آشكار است. بگو: به من خبر دهيد اگر آب (چشمه‌ها و چاههاى) شما در زمين فرو رود، كيست آن كه آب روان و گوارا براى شما بياورد. زمين متشكّل از بخش‌هاى

هر يك از آن دو باوصاف خود جلد 5 صفحه 114 باقى ميماند يعنى آب گوارا و شيرين بحال خود باقى و آب شور و ناگوار طعم و خاصيّت خود را از دست نميدهد با آنكه لؤلؤ

فلس [حشر:2]. اصل عبر گذشتن از حالى به حال است، اما عبور مخصوص است بگذشتن از آب خواه بوسيله شنا باشد يا كشتى يا پل يا حيوانى. عبرة به فتح اول به معنى اشك

قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... چاه. [حج:45] و چاه معطّل كه آب بر، ندارد و كاخ گچ كارى شده، در نهايه آمده: گويند بئر چاه كهنه و قديمى است

و راغب گفته صلابت زمين است كه چاه كن چون به آنجا رسيد مى‏بيند كه از جوشيدن آب مانع است «اَكْدى فُلانٌ: قَطَعَ الْعَطاءَ وَ بَخِلَ» يعنى آيا ديدى آنكس را

گفته است. [نباء:25-26]. وفاق مصدر از براى فاعل است يعنى «جَزاءً مُوافِقاً» آب جوشان و چرك كيفرى است موافق و برابر اعمالشان (نعوذبالله منهما) [نساء:35].

حامله‏ها خالى ماند. چنانكه در «عشر» گذشت [حج:45]. يعنى :اى بسا چاه متروك كه آب برندارد و اى بسا قصر مرتفع يا گچكارى شده كه از سكنه خالى است ازاين ماده فقط

گفته است. [نباء:25-26]. وفاق مصدر از براى فاعل است يعنى «جَزاءً مُوافِقاً» آب جوشان و چرك كيفرى است موافق و برابر اعمالشان (نعوذبالله منهما) [نساء:35].

گفته است. [نباء:25-26]. وفاق مصدر از براى فاعل است يعنى «جَزاءً مُوافِقاً» آب جوشان و چرك كيفرى است موافق و برابر اعمالشان (نعوذبالله منهما) [نساء:35].

يك نوزاد آب آورده براى او سودمند واقع شود. «عَسى‌ أَنْ يَنْفَعَنا» جلد 7 - صفحه 23 11- فرعون از فرزند پسر محروم بود. لذا با پذيرش نوزاد از آب آورده، به

فلس [حشر:2]. اصل عبر گذشتن از حالى به حال است، اما عبور مخصوص است بگذشتن از آب خواه بوسيله شنا باشد يا كشتى يا پل يا حيوانى. عبرة به فتح اول به معنى اشك

مى‌شود نبود آيا او نطفه‌اى از منى كه در رحم ريخته مى‌شود نبود؟! آیا آدمی قطره آب نطفه نبود که (در رحم) ریزند؟ آیا نطفه ای از منی که در رحم ریخته می شود نبود؟

باشد. «مَساكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ» 5- از تمايلات طبيعى انسان به آب، سرسبزى، باغ، بوستان و منزل، در جهت گرايش به معنويت استفاده كنيم. وَعَدَ اللَّهُ‌

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ ... 6- خداوند، با صورت‌گرى روى آب، قدرت نمايى مى‌كند. «مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ» 7- آفرينش انسان، حكيمانه و هدفدار

هر يك از آن دو باوصاف خود جلد 5 صفحه 114 باقى ميماند يعنى آب گوارا و شيرين بحال خود باقى و آب شور و ناگوار طعم و خاصيّت خود را از دست نميدهد با آنكه لؤلؤ

در آيه 25 سوره قصص مى‌خوانيم: حضرت شعيب دخترش را فرستاد تا پاداش سقّايى و آب دادن حضرت موسى را بپردازد. «إِنَّ أَبِي يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ ما سَقَيْتَ»

سفينه‌هاى كوه‌آسا در درياست. و یکی از آیات (قدرت) الهی سیر و گردش کشتیهاست که در آب دریا مانند کوههای بلند در حرکت است. از نشانه های او کشتی های کوه آسا در میان

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

(راغب) [قيامة:37]. آيا آب كمى نبود از اندازه گرفته شده‏اى كه اندازه گرفته مى‏شود؟ [نجم:46]. و او آفريد دو جفت نر و ماده را از آب اندكى آنگاه كه تقدير و

وَاحْتَقَرَهُ». «مَهين» را حقير و قليل معنى كرده‏اند [مرسلات:20]. آيا شما را از آب ناچيزى نيافريديم؟ [قلم:10]. به هر سوگند خوار پست اطاعت نكن. مِن وَ لا مَاء

حامله‏ها خالى ماند. چنانكه در «عشر» گذشت [حج:45]. يعنى :اى بسا چاه متروك كه آب برندارد و اى بسا قصر مرتفع يا گچكارى شده كه از سكنه خالى است ازاين ماده فقط

اقرب آمده «سفنت الشى‏ء سفناً: قشرته» راغب گويد: كشتى را به اعتبار آنكه سطح آب را مى‏تراشد سفينه گفته‏اند. اقرب نيز آن را نقل كرده است. [كهف:71]. اين كلمه

نکوهش به صحرای بی‌آب و گیاه در افتادی (و هلاک شدی). اگر رحمت و لطفی از سوی پروردگارش او را در نیافته بود، یقیناً نکوهش شده به صحرایی بی آب و گیاه افکنده می

و (نشانه‌ی دیگری بر قدرت ما، این که برابر وزن مخصوص اجسام و خواصّ ویژه‌ی آب) ما آدمیزادگان را در کشتی مملوّ (از ایشان و کالاهایشان) حمل می‌کنیم. (کشتیهائی

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

پى بادها مى آیند و با خود توده هاى عظیم ذرات آب را حمل مى کنند. ۲ - شکل گیرى ابرها با توده هاى عظیم ذرات آب، امرى مهم و شایان مطالعه (فالحملت وقرًا) سوگند

[ص:57-58] حميم آب جوشان، غسّاق چنانكه مجمع گفته چرك بسيار بد بو، شكل، مشايه و نظير است ازدواج چنانكه گفته‏اند به معنى انواع و اقسام است يعنى:اين آب جوشان و چرك

در آن آفتاب بوده و برگشته ظل و فى‏ء و غير آن ظل است. [قصص:24]. براى آن دو آب كشيد سپس به سايه برگشت. جمع آن ظلال است (بكسر ظاء)[انسان:14]. ظل ظليل:يعنى

احتمال مى‏دهد. معنى آيه چنين است: اصحاب شمال چه اصحاب شمال؟ در آتشى نافذ و در آب جوشان‏اند. و در سايه‏اى از دود غليظ. وَ لا بَارِد مِن ظِل حَمِيم کَرِيم إِنّهُم

حزن سبب حزن است و آن از باب مبالغه است (الميزان) معنى آيه: آل فرعون او را از آب گرفتند و عاقبت اين كار آن بود كه موسى براى آنها دشمن و باعث اندوه باشد . ناگفته

معى‌ (۱ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) روده. اَمْعاء: روده‏ها [محمّد:15]. نوشانده شوند آب جوشان را، پاره كند روده هايشان را اين كلمه تنها يكبار در كلام اللَّه مجيد

و فرط (بر وزن فرس) پيشروى است كه قبل از كاروان براى اصلاح حوض و دلوها وارد آب شود. در دعا درباره مرگ فرزند صغير گويد: «اَللَّهُمَّ اجْعَلَهُ فَرَطاً» يعنى

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

در آيه 25 سوره قصص مى‌خوانيم: حضرت شعيب دخترش را فرستاد تا پاداش سقّايى و آب دادن حضرت موسى را بپردازد. «إِنَّ أَبِي يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ ما سَقَيْتَ»

نوعى تصفيه خانه با داشتن خاصيّت ميكرب كشى قرار داد به نحوى كه زمين آب آلوده مى‌گيرد و آب زلال تحويل مى‌دهد. اين تصفيه‌خانه، طبيعى، مجّانى، دائمى، عمومى و

بحضرت صالح وحى فرمود كه بگو آب رودخانه را قسمت كنند يك روز نوبت ناقه‌ جلد 2 صفحه 446 باشد يك روز نوبت آنها آن روز كه ناقه آب ميخورد تمام اهل بلد از بزرگ

مى‌كرد. «2» خداوند چهار پيامبر را حفظ كرد: موسى و يوسف را كنار آب، نوح را روى آب و يونس را زير آب. «فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ‌ ... فَنَبَذْناهُ» 1- ملامت، نبايد

افكنيد تا بعضى از كاروانهااو را گرفته و ببرند. [قصص:8]. موسى را آل فرعون از آب گرفتند تا به آنها دشمن و مايه اندوه شود. وَ الْمُرْسَلِين آل فِرْعَوْن مِن

در زمين را كه حيوان باشد از منى چنانچه قمى ره فرموده يا از آب چون گفته‌اند اصل تمام موجودات آب است چنانچه فرموده و جعلنا من الماء كلّ شى‌ء حىّ پس بعضى از

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

به معناى كوه مى‌باشد. گويا در اثر شكافته شدن رود بزرگ نيل كه همچون درياست، آب در دو طرف خشكىِ ايجاد شده چنان روى هم انباشته شد كه همانند دو كوه بلند گرديد

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

منافع خويش دفاع مى‏كند . * [قمر:28] محنضر: حاضر شده يعنى: آنها را خبر ده كه آب ميانشان قسمت شده است و هر قسمت، اهلش در آن حاضر مى‏شود (نوبتى براى آنها و

لواقح جمع لاقحه است يعنى بادها را فرستاديم كه آبستن كننده‏اند پس از آسمان آب نازل كرديم در اينكه گلها و ميوه‏ها به وسيله بادها تلقيح و آبستن مى‏شوند شكى

۱۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... گل. راغب گفته: آن خاك آميخته با آب است، گاهى به آن طين گويند هر چند خشك شده و آبش رفته باشد. [آل عمران:49]. ايم

رشد گیاهان و درختان است. یعنی خاک زمین سفت و سخت نبوده و بلکه نرم است و به آب و به مویرگها و ریشه‌های روئیدنیها اجازه می‌دهد به داخل زمین نفوذ کنند و فرو

از نطفه‌اى آفريد و موزونش ساخت از نطفه‌اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد. از آب نطفه (بی قدری بدین صورت زیبا) خلقتش فرمود از نطفه ای [ناچیز و بی مقدار] آفریده

نوعى تصفيه خانه با داشتن خاصيّت ميكرب كشى قرار داد به نحوى كه زمين آب آلوده مى‌گيرد و آب زلال تحويل مى‌دهد. اين تصفيه‌خانه، طبيعى، مجّانى، دائمى، عمومى و

تفقد سليمان هدهد را چه بود؟ فرمود: تا محل آب را بر او نمايد، چه او «1» مجمع البيان، ج 4، ص 216. جلد 10 - صفحه 30 آب را در زير زمين مى‌بيند همچنانكه يكى از

بودن عرش بر آب ظاهرا بودن آب است مقرّ سلطنت الهيّه در بد و خلقت قبل از پيدايش آسمانها و زمين چنانچه قمّى ره فرموده كه اين در بدو خلقت بود و آب بر هوا مستقرّ

نهايت آنكه تفويض هم كه بدتر از جبر است نيست و امرى بين اين دو امر است مانند آب ملايم كه نه گرم‌ جلد 1 صفحه 30 باشد و نه سرد و چون اين مسئله از مشكلات بلكه

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

تا ريسمان ضخيم وارد سوراخ سوزن شود [سباء:2]. مى‏داند آنچه را كه - از تخم، آب، انسان، اشعه و غيره - داخل زمين مى‏شود و آنچه از زمين خارج مى‏گردد. * [آل

[اعلى:4-5]. رعاء و رعاة جمع راعى به معنى چوپان است [قصص:23]. گفتند گوسفندان خود را آب نمى‏دهيم تا چوپانها گوسفندان خويش را برگردانند. * [بقره:104] براى روشن شدن

النُّطْفَةَ اِلى شِرْذِمَةٍ مِنْكُمْ مُوطِنينَ اَطْرافَ دَجْلَةَ...» خواستم از اين آب عبور كرده به طرف جمع قليلى از شما كه در اطراف دجله ساكن اند بروم. اين كلمه

برانگیخته شد. پس فرستاده‌ی خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده شتر خدا را و (نوبت) آب خوردنش را (حرمت نهید).» پس دروغزنش خواندند و آن (ماده شتر) را پی کردند. پس

گفته‏اند در آن مضاف مقدّر است يعنى: «ذانسب و ذاصهر» يعنى:خدا آن است كه از آب (نطفه) بشر آفريد و او را نر و ماده قرار داد مثل [قيامة:37-39]. به نظر مى‏آيد

نوعى تصفيه خانه با داشتن خاصيّت ميكرب كشى قرار داد به نحوى كه زمين آب آلوده مى‌گيرد و آب زلال تحويل مى‌دهد. اين تصفيه‌خانه، طبيعى، مجّانى، دائمى، عمومى و

تشنه است او را آب دهيد آبش دادند بعد مطهره آبى خدمت حضرت گذارد پيغمبر فرمود آب داشتى و تشنه بودى عرض كرد در بين راه بسنگى رسيدم كه در آن آب باران جمع شده

به معناى كوه مى‌باشد. گويا در اثر شكافته شدن رود بزرگ نيل كه همچون درياست، آب در دو طرف خشكىِ ايجاد شده چنان روى هم انباشته شد كه همانند دو كوه بلند گرديد

و فرط (بر وزن فرس) پيشروى است كه قبل از كاروان براى اصلاح حوض و دلوها وارد آب شود. در دعا درباره مرگ فرزند صغير گويد: «اَللَّهُمَّ اجْعَلَهُ فَرَطاً» يعنى

خشكى مى‏وزد و همين طور. شبها جريان به عكس است و از خشكى به دريا مى‏وزد كه سطح آب ديرتر از خشكى سرد مى‏شود بدين طريق ملاحظه مى‏شود كه وزش باد دائره‏اى است نه

بار) وقوب به معنى دخول است. وقب (بروزن فلس) و وقبه گودالى است در سنگ كه در آن آب جمع مى‏شود طبرسى فرموده علت اين تسميه آن است كه در وقب داخل شوند. در نهج البلاغه

كه خواب كم را به جهت آرامش درونتان بر شما مستولى مى‏كرد و از آسمان بر شما آب نازل مى‏نمود [آل عمران:154]. پس از گرفتارى بر شما ايمنى فرستاد و آن خواب كمى

تا ريسمان ضخيم وارد سوراخ سوزن شود [سباء:2]. مى‏داند آنچه را كه - از تخم، آب، انسان، اشعه و غيره - داخل زمين مى‏شود و آنچه از زمين خارج مى‏گردد. * [آل

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام

در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام

شكوفه رويهم چيده شده‌ براى روزى بندگان‌ جلد 5 صفحه 51 و زنده گردانديم بدان آب زمين مرده را اينچنين است بيرون آمدن مردگان. تفسير خداوند سبحان بعد از نفى

گداخته ميجوشد در شكم‌ها چون جوشيدن آب داغ‌ بگيريد او را پس بكشيدش بعنف بميان دوزخ‌ پس بريزيد بر بالاى سرش از عذاب آب جوشان‌ بچش همانا تو آن كسى كه ارجمند

رازى گويد: وقتى كشتى به روى آب باشد، مايل شود از طرفى به طرفى، اجرام ثقيله كه در آن گذارند قرار يابد؛ همچنين زمين به روى آب متزلزل بود، كوهها سبب استقرار

حزن سبب حزن است و آن از باب مبالغه است (الميزان) معنى آيه: آل فرعون او را از آب گرفتند و عاقبت اين كار آن بود كه موسى براى آنها دشمن و باعث اندوه باشد . ناگفته

گروهى از شما به پروردگارشان مشرك مى‏شوند. [نمل:44]. چون آن كاخ را ديد گمان كرد آب وسيعى است هر دو ساق خود را عريان كرد و لباس از ساقهايش بالا زد. [نمل:62].

آیات شامل این کلمه مل‌ء (۴۰ بار) (به فتح ميم) پركدن. خواه پركردن با آب باشد يا غيرآن. [جن:8]. ما آسمان را تفحص كرديم و يافتيم كه با نگهبانها و شهابها پر

خواهشهاى خود را. مثل اهل بهشتى كه وعده داده شدند پرهيزكاران كه در آنست نهرهائى از آب تغيير ناپذير و نهرهائى از شير كه تغيير نكرده طعمش و نهرهائى از شرابى كه لذّت

برایشان نمی‌کنند؛ مگر مانند کسی که دو دستش را به سوی آب گشاینده است تا (آب) به دهانش برسد، در حالی که (به آب) هرگز رسنده نیست. و درخواست کافران جز در (ژرفای)

گويند كه وقت ممتد است. در اقرب الموارد آمده: سيل را از آن مدّ گويند كه زيادت آب است. به نظر مى‏آيد كه قول مجمع‏البيان اصح باشد و اينكه گسترش دادن زمين را

آیات شامل این کلمه مل‌ء (۴۰ بار) (به فتح ميم) پركدن. خواه پركردن با آب باشد يا غيرآن. [جن:8]. ما آسمان را تفحص كرديم و يافتيم كه با نگهبانها و شهابها پر

مى‌پنداشتند كارى نيكو مى‌كنند. کسانی‌[اند] که کوشش آنان در راه زندگانی دنیا، نقش بر آب شده است و ایشان چنین می‌انگارند که نیکو کردارند آنهايند كه كوشش آنان در زندگى

گداخته ميجوشد در شكم‌ها چون جوشيدن آب داغ‌ بگيريد او را پس بكشيدش بعنف بميان دوزخ‌ پس بريزيد بر بالاى سرش از عذاب آب جوشان‌ بچش همانا تو آن كسى كه ارجمند

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

بردن. و آن به كسر (ش) گچ و نحو آن است (اقرب) [حج:45]. يعنى اى بسا چاه كهنه بى آب بر و اى بسا قصر بلند يا گچ كارى شده [نساء:78]. راغب گويد: «شيّد قواعده» يعنى

در همه اين آيات اشاره به قدرت لايزال خداوندى و بيدارى انسان هست اين زمين و آب و هوا ومواد خوراكى و هزاران اسرارى كه علم به قسمتى از آنها راه يافته آمادگى‏هاى

در همه اين آيات اشاره به قدرت لايزال خداوندى و بيدارى انسان هست اين زمين و آب و هوا ومواد خوراكى و هزاران اسرارى كه علم به قسمتى از آنها راه يافته آمادگى‏هاى

مى‏باشد. * [حجر:22] خازنين بنابر آنچه گفته شد به معنى حافظين است يعنى از آسمان آب نازل كرديم و شما را با آن سيراب نموديم و شما نگهدارنده آن نيستيد بلكه حافظ

مراد باشد فكر مى‏كنم منظور از آن پى در پى بودن سنگها باشد در اقرب آن را ريختن آب گفته است. «سجل الماء:صبّه» صحاح نيز چنين گفته است در جوامع الجامع ذيل سوره

يعنى: از جمله نشانه‏هاى خدا آن است كه زمين را آرام و بى حركت مى‏بينى و چون آب بر آن نازل كرديم حركت مى‏كند و مى‏آيد... ال وَ أَنّهُم الّذِين عَلَى يَظُنّون

است اينكه خداوند اسباب بى شمار را از قبيل آفتاب، ماه، ستارگان، زمين، هوا، آب،ارزاق، بدن، سلامتى، فهم، اراده و... فراهم آورده است اينها همه مشيّت خدا اند

فناپذیر) زندگی دنیا است (و در اصل برق جهان، شعله‌ای در برابر باد، حبابی بر سطح آب، و غباری در مسیر طوفان است). ولی آنچه (از پاداشها و مواهبی که) نزد خدا است

جهنّم بحركت آتش و دور ميزنند در ميان آب جوشى كه بسرشان ريخته ميشود از شدّت سوزش وقتى كه طلب تخفيف عذاب يا جرعه آب مينمايند چون آنى بمعناى بالغ بمنتهاى

كننده حاصل ميشود از رفتن آفتاب در آب كه گمان ميكند آن آب براى مجاورت با آفتاب گرم است و يافت ذو القرنين در نزد آن چشمه آب جماعتى را كه كافر بودند و خطاب از

زمانى آنان را به خود واگذار. «رجع» به معناى باران است، شايد به خاطر رجوع بخار آب به زمين به صورت باران. «صدع» به معناى شكافته شدن زمين براى رويش گياهان است

گداخته ميجوشد در شكم‌ها چون جوشيدن آب داغ‌ بگيريد او را پس بكشيدش بعنف بميان دوزخ‌ پس بريزيد بر بالاى سرش از عذاب آب جوشان‌ بچش همانا تو آن كسى كه ارجمند

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

گوساله را برگرداند بطرف دمش و سوزاند او را و ريخت در آب و بعضى بدون حاجت به آب براى آنكه خاكستر گوساله در آب ريخته شده بود ميرفتند در آن و مينوشيدند و اين است

ازهوا مى‏بارد همانطور كه ميكروب‏ها بر گوشتها و پنيرها مى‏بارد و مخمرها بر آب انگور مى‏بارند،بعضى‏ها «رَسُولاً» را جبرئيل گفته‏اند ولى جمله «يَتْلُوا عَلَيْكُمْ

خشكى مى‏وزد و همين طور. شبها جريان به عكس است و از خشكى به دريا مى‏وزد كه سطح آب ديرتر از خشكى سرد مى‏شود بدين طريق ملاحظه مى‏شود كه وزش باد دائره‏اى است نه

بردم است. به قول بعضى اهل لغت تعذيب به معنى ضرب است و به قولى آن از «ماء عذب» آب آلوده و كدر است، عَذَّبْتُهُ يعنى عيش او را كدر و آلوده كردم... بنظر نگارنده:

حامله‏ها خالى ماند. چنانكه در «عشر» گذشت [حج:45]. يعنى :اى بسا چاه متروك كه آب برندارد و اى بسا قصر مرتفع يا گچكارى شده كه از سكنه خالى است ازاين ماده فقط

كعبه را به من داد. عباس گفت: رسول خدا سقاية را كه زمزم باشد به من داده(تأمين آب حاجيان)ولى يا على به تو چيزى نداده است سپس خدا نازل فرموده«اَجَعَلْتُمْ سِقايَةَالْحاجّ

الَّذينَهُمْ فى غَمْرَةٍ ساهُونَ» خرّاص كسى است كه با ظنّ و تخمين سخن مى‏گويد. غمره آب بزرگى است كه محل خود را مى‏پوشاند و ان مثل است بر كثرت و وسعت جهالت يعنى خرّاصون

مِنْ بَأْسِكُمْ» ظاهر مى‏شود. * [شعراء:128-129]. مصانع جمع مصنع به معنى مأخذ آب است (مثل حوض) چنانكه در مجمع و اقرب گفته. ابو عبيده گويد: هر بناء مصنعه است

ترتیل: ترجمه: «عَیْناً»: (نگا: انسان / . «سَلْسَبِیلاً»: در لغت، به معنی آب روان و خوشگوار است. در اینجا اسم خاصّ است. عَيْناً يَشْرَبُ‌ بِهَا عِبَادُ

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

برخوردارى شما و چهارپايانتان. «صب» به معناى فرو ريختن آب از بلندى است كه شامل نزول باران از آسمان و ريزش آب از آبشارها نيز مى‌شود. «قضب» به سبزيجاتى گفته مى‌شود

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

جهنّم بحركت آتش و دور ميزنند در ميان آب جوشى كه بسرشان ريخته ميشود از شدّت سوزش وقتى كه طلب تخفيف عذاب يا جرعه آب مينمايند چون آنى بمعناى بالغ بمنتهاى

جهنّم بحركت آتش و دور ميزنند در ميان آب جوشى كه بسرشان ريخته ميشود از شدّت سوزش وقتى كه طلب تخفيف عذاب يا جرعه آب مينمايند چون آنى بمعناى بالغ بمنتهاى

گناهكاران را بسوى جهنّم مانند حيوانات تشنه كه در كنار آب ورود نمايند دسته جمع و پا برهنه و بعد معلوم شود كه آب نيست و آتش است و بر عطش آنها افزوده گردد و در ذيل

او را محترم بشمرد،) خداوند وی را در باغهایی از بهشت وارد می‌کند که همواره، آب از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن می‌مانند؛ و این، پیروزی بزرگی است!

بحضرت صالح وحى فرمود كه بگو آب رودخانه را قسمت كنند يك روز نوبت ناقه‌ جلد 2 صفحه 446 باشد يك روز نوبت آنها آن روز كه ناقه آب ميخورد تمام اهل بلد از بزرگ

ناپذيرند، وگرنه بسيارى براى نجات غريق مى‌روند و خود غرق مى‌شوند. شد غلامى كه آب جو آرد آب جو آمد غلام ببرد 1- رعايت اهمّ و مهمّ در مسائل، از اصول عقلى و اسلامى

ظهور پيوست. چون در غزوه صفين به بعضى منازل فرود آمدند، آب نبود، مردم و چهارپايان سخت تشنه و هر چند آب طلبيدند نيافتند. حضرت با لشكر پاره‌اى راه رفته، بعد

بود آنگاه كه در روز سبت تجاوز مى‏كردند ماهيهايشان را روز سبت و تعطيل به روى آب مى‏آمدند و آشكار مى شدند. روزيكه تعطيل نكرده بودند چنين نمى‏آمدند ما به دين

است. همانطورى كه يك نفر طفل را تربيت مى‏كند و پيوسته مواظب اوست و از نان و آب و لباس و اخلاق و تحصيل او غفلت ندارد. هم چنين اطلاق كلمه ربّ بر خداوند سبحان

تأنيث است. راغب گويد: اصل آن از ثمد است و آن آبى است كه ماده نداشته باشد. (مثل آب باران كه در جائى جمع شده است) آن چه قرآن درباره قوم ثمود فرموده به قرار ذيل

«اَلّا وَ اِنَّ الشَّجَرَةَ الْبَرِيَّةَ اَصْلَبُ عُوداً» بدان درخت بيابانى (كه آب كم بيند) شاخه‏اش محكمتر است [طارق:6-7]. صلب به مهره‏هاى پشت و مجارى نطفه مرد

و او را مسخره مى كردند، چون كشتى آب مى خواهد، و كشتى سازى بايد در لب دريا باشد، و آن جناب اين كار را در بيابانى بدون آب انجام مى داد، و همين باعث مى شد

برخوردارى شما و چهارپايانتان. «صب» به معناى فرو ريختن آب از بلندى است كه شامل نزول باران از آسمان و ريزش آب از آبشارها نيز مى‌شود. «قضب» به سبزيجاتى گفته مى‌شود

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام

در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام

در زمين را كه حيوان باشد از منى چنانچه قمى ره فرموده يا از آب چون گفته‌اند اصل تمام موجودات آب است چنانچه فرموده و جعلنا من الماء كلّ شى‌ء حىّ پس بعضى از

شدن لذا آنرا لام عاقبت ناميده‌اند خداوند ميخواهد بفرمايد گرفتن آنها او را از آب مانند آن بود كه براى چنين غرضى انجام گرفته باشد و چون كسان فرعون صندوق را

آيه فوق بهتر است آن مصدر و به معنى انتفاع باشد. در آيه [يوسف:17]. مراد نان و آب و نظير آن است و در آيه [يوسف:65]. مال‏التجارة منظور مى‏باشد. و در آيه [نساء:77]

در گلها نهان است، شير در علفها و كاه‏ها نهان است، حبوبات و ميوه هادر ذرات آب و هوا و خاك نهان اند خدا اينها را خارج و ظاهر مى‏كندآيا هدهد اينها را مى‏گويد؟

«اَلّا وَ اِنَّ الشَّجَرَةَ الْبَرِيَّةَ اَصْلَبُ عُوداً» بدان درخت بيابانى (كه آب كم بيند) شاخه‏اش محكمتر است [طارق:6-7]. صلب به مهره‏هاى پشت و مجارى نطفه مرد

خانه‏هاى بسيار، اصل آن از قرى به معنى جمع است «قَرَيْتُ الْماءَ فِى الْحَوْضِ» آب را در حوض جمع كردم و نيز گفته: قريه، بلده، مدينه نظير هم اند در اينجا چند

فرموده براى كفار از عقاب. لَنَفِدَ الْبَحْرُ: هر آينه فانى گردد و نماند آب دريا، زيرا آب دريا جسم و هر جسمى متناهى است، پس آن به نهايت رسد. قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

صفحه 350 و طهورا. «1» پس تمام روى زمين براى اين امت محل عبادت است، اگر آب باشد با آب طهارت كنند، و اگر نباشد با خاك تيمم نمايند. تتمه: در كتاب كافى- از حضرت

[تا جواهر آرند]، و جز آن كارها مى‌كردند- ساختن محرابها، مجسمه‌ها، ظروف سنگى آب و ...- و ما نگاهدارنده آنها بوديم- تا از فرمان سليمان بيرون نروند-. و گروهی

در گمراهى آشكار است‌ بگو خبر دهيد مرا اگر بگردد آب شما فرو رفته در زمين پس كيست كه بياورد براى شما آب گواراى آشكار. تفسير خداوند متعال تشبيه فرموده كفار

كننده حاصل ميشود از رفتن آفتاب در آب كه گمان ميكند آن آب براى مجاورت با آفتاب گرم است و يافت ذو القرنين در نزد آن چشمه آب جماعتى را كه كافر بودند و خطاب از

يا: و تو را باكى نيست كه او پاكى نمى‌ورزد-. چه گناهی بر تو است اگر او (با آب ایمان، از چرک کفر) خویشتن را پاک و پاکیزه ندارد؟! و چیزی (هم) بر تو نیست که

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

شتر را به خود نسبت داده است؛ «ناقَةُ اللَّهِ» «2» 3- تقسيم عادلانه‌ى منابع آب بايد طبق فرمان خدا صورت گيرد. «لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ» 4- شترى كه رنگ و نشان

در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

كننده حاصل ميشود از رفتن آفتاب در آب كه گمان ميكند آن آب براى مجاورت با آفتاب گرم است و يافت ذو القرنين در نزد آن چشمه آب جماعتى را كه كافر بودند و خطاب از

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

به زمين فرو مى‌رفت، و آب هم نداشتيد، وَ هُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوى‌: و دشمنان به كنار وادى دورتر به مدينه، زمينى محكم و قادر بر آب، چه در كنار چشمه فرود

«بِوَحْیِنَا»: با راهنمائیها و تعلیمات وحی ما. «مُغْرَقُونَ»: غرق‌شدگان. در آب خفه‌شدگان. Tabber requires Javascript to function. آيات ۴۹ - ۳۶، سوره هود

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

توطئه‌ها کرده‌اند و نقشه‌ها کشیده‌اند (و توطئه‌هایشان خنثی و نقشه‌هایشان نقش بر آب شده است) و طرحها و نقشه‌ها همگی از آن خدا است (و مسلّماً توطئه‌ها و نقشه‌هائی

«فوران تنور» به معناى جوشيدن آب از داخل تنور و سرازير شدن از تنور است ، در روايات نيز آمده كه در ماجراى طوفان نوح اولين نقطهاى كه آب از آن فوران كرد يك تنور

متنوّع‌اند. «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ وَ فَواكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ» 3- وجود آب و درخت در كنار هم، نشانه كاميابى كامل است. «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ» 4- محروميّت

سقف رفيع و مقام منيع است و در بعضى از روايات بآن تصريح شده و بدرياى مملوّ از آب كه محيط بزمين است يا افروخته از آتش چنانچه خداوند فرموده و اذا البحار سجّرت

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

2 صفحه 389 چون ميزان معيّن دارد كه در آنچه از باران يا آب جارى مشروب شود عشر است و در آنچه با آب دستى مشروب شود نيم عشر است و در كافى و عياشى از امام باقر

آوردن آب به تلاش و کوشش برخاست، نخست به کنار کوه «صفا» آمد، اثری از آب در آنجا ندید، برق سرابی از طرف کوه «مروه» نظر او را جلب کرد و به گمان آب به سوی

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

برخوردارى شما و چهارپايانتان. «صب» به معناى فرو ريختن آب از بلندى است كه شامل نزول باران از آسمان و ريزش آب از آبشارها نيز مى‌شود. «قضب» به سبزيجاتى گفته مى‌شود

به معناى كوه مى‌باشد. گويا در اثر شكافته شدن رود بزرگ نيل كه همچون درياست، آب در دو طرف خشكىِ ايجاد شده چنان روى هم انباشته شد كه همانند دو كوه بلند گرديد

در حاليكه آب هم از آن دو ميچكد و اعراب چون ميخواستند آتش بيفروزند بوسيله آن دو تهيّه ميكردند خداوند ميفرمايد آن قادر توانائى كه قدرت دارد آب و آتش را كه

آن مى‏كنند و روى آن را با خاك مى‏پوشانند، تخم در آنجا روئيده و از ريشه خار آب گرفته ميوه بس عالى و شيرين مى‏دهد، تصوّر كنيد سيّئه چطور به حسنه مبدّل شده

با لئالى و مشك و زعفران مفروش (شن ريزى) شده بود، چشمه‏هايى از نقره ديد كه آب آنها از آفتاب روشن‏تر بود... از لوء لوء و زعفران و مشك آنجا مقدارى برداشت

از نسب در آيه مرد واز صهر زن‏است چنانكه در «صهر» گذشت يعنى: خدااوست كه از آب بشر آفريد و او را دو قسم صاحب نسب (مذكر و صاحب اختلاط (مونث) قرارداد. [صافات:158]

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

عذرخواهى، به روز مخواه، كه فرومانى در عذر خواستن. و اين گريه دروغ كه مى‌كردند آب گريه‌هاى راست را برد. شعبى گفت: «1» زنى نزد شريح آمد مى‌گريست و جزع مى‌كرد،

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

حرکت در نیاورند و آنها را بارور و تلقیح نسازند، آبی در میان نخواهد بود، و اگر آب نباشد، کشتیها از حرکت می‌ایستند، و دنیای زندگان کره زمین هم نابود می‌شود،

من با زنان مصافحه نمى کنم و قدحى از آب خواست و دست خود را در آب فرو برد و بیرون آورد و فرمود: دست هاى خود را در این آب فرو برید و همین بیعت است». ۲۸ - «عبدللّه بن سنان

متنوّع‌اند. «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ وَ فَواكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ» 3- وجود آب و درخت در كنار هم، نشانه كاميابى كامل است. «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ» 4- محروميّت

سقف رفيع و مقام منيع است و در بعضى از روايات بآن تصريح شده و بدرياى مملوّ از آب كه محيط بزمين است يا افروخته از آتش چنانچه خداوند فرموده و اذا البحار سجّرت

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

شد. گفت: خدا مى‏گويد: آن گاويست نه حرام است كه زمين را شخم زند و نيز كشت را آب نمى‏دهد سالم است و خطّ و خالى در آن نيست. گفتند اكنون حق را آشكار كردى پس

حلقه‌هاى آنزنجير كه هفتاد گز است نهاده شود بر دنيا تمام آن از حرارت آنحلقه آب شود و در كافى از آنحضرت نقل نموده است كه صاحب آن زنجير كه خدا فرموده هفتاد

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

جهنّم بحركت آتش و دور ميزنند در ميان آب جوشى كه بسرشان ريخته ميشود از شدّت سوزش وقتى كه طلب تخفيف عذاب يا جرعه آب مينمايند چون آنى بمعناى بالغ بمنتهاى

آنكه آسمانها و زمين بودند بسته پس گشاده نموديم آن دو را و بوجود آورديم از آب هر چيز زنده‌اى را آيا پس ايمان نميآورند. تفسير - كلمه ام متضمّن معناى استفهام

اسم جنس. و تخصيص ذكر آن به اعتبار آنكه از آيات غريبه الهى است، چه در آب ايجاد، و در آب زندگانى؛ و اگر خارج شود، مى‌ميرد. 6- اسم مبارك حضرت خاتم صلّى اللّه

قصرى ساخته بودند كه صحن آن از بلور سفيد بود و از زير آن آب جريان داشت و قمى ره فرموده كه در آن آب حيوانات دريائى سير مينمودند و تخت حضرت در صدر عمارت گذارده

بدانيم: اَبّ از اوّل پر ماجرى است. شيخ مفيد رحمةاللّه در ارشاد نقل ميكند: از ابوبكر راجع به لفظ اَبّ سئوال شد در جواب گفت: فاكهه را مى‏شناسيم اَمّا اَبّ خدا

تَحْتِهَا الْأَنْهارُ: بوستانهائى مملو از اشجار كه مى‌رود زير درختان آن نهرهاى آب، وَ الَّذِينَ كَفَرُوا: و آنانكه كافر شدند، يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ‌:

كيفيت خاصه مناسبه، ايجاد محبت در قلب والدين به طريق عجيب، دفع رطوبات به خروج آب از دهان طفل كه خارج نشدن سبب دردهاى عظيم شود، اعطاء اعضا و جوارح هر يك براى

راجع به مستودع مى‏باشد. در آيه دوم «مُسْتَقَرَّها» را محل استقرار گفته مثل آب براى ماهى، غلاف براى صدف، وطن و لانه براى انسان و غيره و مستودع را محلى دانسته

مينمودند در آب افكندند باين شرط كه قلم هر كس روى آب بيايد كفالت مريم از آن او باشد و بخواست خداوند قلم آنها در آب فرو رفت و قلم حضرت زكريا بر آب ظاهر گرديد

خود دارد، نياز به تلاش جديد دارد. «فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ» 3- آب جارى و ريزان، سالم‌تر از آب ساكن و راكد است. «ماءٍ مَسْكُوبٍ» 4- بهشت و نعمت‌هاى بهشتى،

خود دارد، نياز به تلاش جديد دارد. «فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ» 3- آب جارى و ريزان، سالم‌تر از آب ساكن و راكد است. «ماءٍ مَسْكُوبٍ» 4- بهشت و نعمت‌هاى بهشتى،

آيه فوق بهتر است آن مصدر و به معنى انتفاع باشد. در آيه [يوسف:17]. مراد نان و آب و نظير آن است و در آيه [يوسف:65]. مال‏التجارة منظور مى‏باشد. و در آيه [نساء:77]

سقف رفيع و مقام منيع است و در بعضى از روايات بآن تصريح شده و بدرياى مملوّ از آب كه محيط بزمين است يا افروخته از آتش چنانچه خداوند فرموده و اذا البحار سجّرت

گداخته ميجوشد در شكم‌ها چون جوشيدن آب داغ‌ بگيريد او را پس بكشيدش بعنف بميان دوزخ‌ پس بريزيد بر بالاى سرش از عذاب آب جوشان‌ بچش همانا تو آن كسى كه ارجمند

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

سلالة» ابتدائیه و «سلالة» به معناى «عصاره» است. «طین» به اجزائى از خاک که با آب درآمیخته باشد (گِل) گفته مى شود. «من طین» متعلق به عامل مقدر و صفت براى «سلالة»

حيوانيه منتهى شود به نباتيه، و نبات توليد شود از خلاصه آب و خاك. پس انسان در حقيقت متولد از آب و خاك است كه آن را «سلاله» نامند، سپس وارد گردد بر آن اطوار

كافر شدند بريده شود براى آنها جامه‌هائى از آتش ريخته ميشود از بالاى سرهاشان آب گرم‌ گداخته ميشود بآن آنچه در شكمهاى آنها است و پوستهاشان‌ و از براى آنها

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

بماند و فرو نرود. بياد آنها آيد كه در دنيا چون طعام در گلو مى‌گرفت آب مى‌آشاميديم. پس آب طلبند تا طعام فرو رود. بعد از مدتى مديد ايشان را از چشمه آنيه دهند

گويند كه كارى را با رغبت انجام مى‌دهد. همچنين اين كلمه، در مورد كسى كه سطل آب را از چاه بيرون مى‌كشد، گفته مى‌شود، گويا فرشتگان جان مؤمنان را به آرامى بيرون

ديدند كه مريم مى‌آيد و عيسى را در سينه خود گرفته. زنان بنى اسرائيل جمع شدند و آب دهن به روى مباركش مى‌انداختند. مريم مطلقا به ايشان سخن نفرمود تا داخل محراب

شهود گذارده و خلعت هستى در بر نموده رشحه‌اى از رشحات اصل وجود و سر چشمه جود و آب حيات است كه از مقام عالى نازل و محدود بحدود و تعيّنات و تشخصات شده است پس

همكار بودند و بجزاى كردارشان رسيدند چون ذنوب دلو بزرگى است كه پر از آب باشد و در وقت قسمت آب بكار رود پس نبايد تعجيل داشته باشند سهم آنها محفوظ است در روز موعود

به معناى كوه مى‌باشد. گويا در اثر شكافته شدن رود بزرگ نيل كه همچون درياست، آب در دو طرف خشكىِ ايجاد شده چنان روى هم انباشته شد كه همانند دو كوه بلند گرديد

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

المنير. جلد 7 - صفحه 212 خداوند است كه با وضع قوانين طبيعت، زمينه حركت كشتى روى آب را فراهم ساخته است. 4- تلاش براى روزى حلال، سفارش قرآن است. «لِتَبْتَغُوا

«أَحْسَنَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلَقَهُ» (حتّى زهر در بدن مار يك ارزش است، درست مثل آب دهان كه در دهان انسان نعمت است؛ امّا اگر خارج شود، به هر كجا بيفتد يك اهانت

كننده حاصل ميشود از رفتن آفتاب در آب كه گمان ميكند آن آب براى مجاورت با آفتاب گرم است و يافت ذو القرنين در نزد آن چشمه آب جماعتى را كه كافر بودند و خطاب از

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

بود در حالتى که پیامبر آب مى نوشید. از رسول خدا صلی الله علیه و آله خواست که مقدارى از آب را در ظرف باقى بگذارد تا پدرش از آن آب بنوشد. شاید خداوند قلب

صاف شده و براى آنهاست در آن جنّت از همه ميوه‏ها و چاره سازى از پروردگارشان. آب و شيرينى تغيير و هميشه تازه مى‏رساند و كه جنّت آخرت داراى تغيير و تبديل و

گناهكاران را بسوى جهنّم مانند حيوانات تشنه كه در كنار آب ورود نمايند دسته جمع و پا برهنه و بعد معلوم شود كه آب نيست و آتش است و بر عطش آنها افزوده گردد و در ذيل

«أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابِيلَ» 6- اطلاع از طرح و نقشه دشمن و نقش بر آب كردن آن، مهم است. «يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ» 7- دشمن از بزرگ‌ترين

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

دريا، ارزان‌ترين راه براى انتقال كالاهاى حجيم وسنگين است. 1- اين خداوند است كه آب را به گونه‌اى قرار داده كه انسان مى‌تواند با ساخت كشتى بر روى آن حركت كند

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

همكار بودند و بجزاى كردارشان رسيدند چون ذنوب دلو بزرگى است كه پر از آب باشد و در وقت قسمت آب بكار رود پس نبايد تعجيل داشته باشند سهم آنها محفوظ است در روز موعود

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

خرّمى آن دو تا بحدّيكه نزديك بسياهى شده تصريح فرموده و آنكه در آن دو دو چشمه آب است كه فوران دارند از زمين و بعدا جريان پيدا ميكنند و در آن دو باغ از هر نوع

خرّمى آن دو تا بحدّيكه نزديك بسياهى شده تصريح فرموده و آنكه در آن دو دو چشمه آب است كه فوران دارند از زمين و بعدا جريان پيدا ميكنند و در آن دو باغ از هر نوع

خرّمى آن دو تا بحدّيكه نزديك بسياهى شده تصريح فرموده و آنكه در آن دو دو چشمه آب است كه فوران دارند از زمين و بعدا جريان پيدا ميكنند و در آن دو باغ از هر نوع

پسر مريم و مادر او را آيتى و جاى داديم آندو را بمكانى رفيع صاحب آرامگاه و آب جارى‌ اى پيغمبران بخوريد از پاكيزه‌ها و بكنيد كار شايسته همانا من بآنچه ميكنيد

پسر مريم و مادر او را آيتى و جاى داديم آندو را بمكانى رفيع صاحب آرامگاه و آب جارى‌ اى پيغمبران بخوريد از پاكيزه‌ها و بكنيد كار شايسته همانا من بآنچه ميكنيد

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

که بر پرستش و خدمتش ایستادی بنگر که آن را در آتش می‌سوزانیم و خاکسترش را به آب دریا می‌دهیم. [موسی] گفت: پس [از میان مردم] برو، یقیناً کیفر تو [به خاطر دور

اموالش بود. اين باغ كه روبروى مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله واقع شده بود، آب زلالى داشت. رسول‌خدا صلى الله عليه و آله گاه وبى‌گاه وارد آن باغ مى‌شد واز

فرمود: كافى است او را مسح به آب بر آن جبائر در جنابت و وضو. عرض كردم: و اگر باشد در سرمائى كه بترسد ضرر نفس را، هرگاه جارى سازد آب را بر جسدش؟ پس حضرت تلاوت

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

همكار بودند و بجزاى كردارشان رسيدند چون ذنوب دلو بزرگى است كه پر از آب باشد و در وقت قسمت آب بكار رود پس نبايد تعجيل داشته باشند سهم آنها محفوظ است در روز موعود

آنها ميداند آنچه داخل ميشود در زمين از قبيل آب و ريشه نباتات و اجساد حيوانات و آنچه بيرون ميآيد از آن مانند آب و گياه و درخت و حيوان و معادن و آنچه فرود

همه از شمس و قمر و نجوم در فلك به انبساط تمام سير مى‌كنند، چنانچه ماهى در آب به گشادگى و فراخى مى‌رود و شناورى مى‌كند. عياشى- در تفسير خود به اسناد صحيح

کلمه «أشجار»، مراد جریان آب از زیر درختان و کنار ساقه هاى آن است; ۲. مراد جریان آب، زیر کاخ ها و تخت هاى بهشتیان است; ۳. مراد بیان آب خیز بودن زمین بهشت است;

خود دارد، نياز به تلاش جديد دارد. «فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ» 3- آب جارى و ريزان، سالم‌تر از آب ساكن و راكد است. «ماءٍ مَسْكُوبٍ» 4- بهشت و نعمت‌هاى بهشتى،

اين بنده قصد كار خوب كرده و چون آن كار را بجا آورد زبان او قلم او و مركّب او آب دهانش ميباشد پس مينويسد براى او و چون قصد كار بد نمايد نفس او بد بو بيرون

«أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابِيلَ» 6- اطلاع از طرح و نقشه دشمن و نقش بر آب كردن آن، مهم است. «يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ» 7- دشمن از بزرگ‌ترين

گداخته ميجوشد در شكم‌ها چون جوشيدن آب داغ‌ بگيريد او را پس بكشيدش بعنف بميان دوزخ‌ پس بريزيد بر بالاى سرش از عذاب آب جوشان‌ بچش همانا تو آن كسى كه ارجمند

خرّمى آن دو تا بحدّيكه نزديك بسياهى شده تصريح فرموده و آنكه در آن دو دو چشمه آب است كه فوران دارند از زمين و بعدا جريان پيدا ميكنند و در آن دو باغ از هر نوع

ارتباط مستقيمى با آب وگل (مواد اصلى ) او دارد. وجه دقيق ترى در بيان روايات گذشته بررسى رواياتى كه مى گويند خلقت انسان منتهى به آب گوارا و آب تلخ و شور است

خواب شب تأمين مى‌شود. چشم كه از پى ساخته شده با آب شور حفظ مى‌شود و دهان كه راه ورودى غذا به معده است، با آب شيرين كه در هضم غذا مؤثر است، مرطوب مى‌شود. در

غذا و آب و بول و خواب نبودى. روزى كه موعود او و آن پنج نفر رفقا در خانه او جمع بودند، پس از صرف غذا گفت: اى برادران، مرا مهمّى واقع كه مانع غذا و آب و خواب

پسر) از غرق‌شدگان بود. و گفته شد: «ای زمین! آب خود را فرو بر؛ و ای آسمان! آبت را (از بیخ و بن) بر کن.» و آب فرو کاست و فرمان (خدا) انجام شد و کشتی بر (کوه)

مخلوقات خدا چه قدر و تاكجااند(سُبْحانَ مَنْ خَلَقَ الْعالَمَ) و حتى اگر ذرات آب دريا با خود آن نوشته شود به خودش هم كفايت نخواهد كرد كجا مانده به موجودات

‌باشد‌ و كسي‌ ‌که‌ بسم‌ اللّه‌ نگويد بدنش‌ طاهر نباشد مگر ‌آن‌ مقداري‌ ‌که‌ آب‌ رسيده‌ ‌است‌) ‌در‌ بيان‌ اينكه‌ «بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ» آيه

باد. كلمه‌ى‌ «أَحادِيثَ» جمع «احدوثه» به داستان‌هاى شگفتى گفته مى‌شود كه با آب و تاب نقل و با علاقه شنيده مى‌شود. 1- سنّت خداوند بر فرستادن انبيا براى امّت‌هاست

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

سوراخ كردى كشتى را تا غرق گردانى اهلش را؟ زيرا سوراخ سبب است كه آب در كشتى داخل، و دخول آب عاقبت موجب غرق شدن كشتى باشد. لَقَدْ جِئْتَ شَيْئاً إِمْراً: هر

اشاره به نعمت باد و آب باران مقصود از اينكه فرمود با قرآن با دشمنان جهاد كن (جاهدهم به جهادا كبيرا) تشبيه انقسام مردم به مؤ من و كافر، به آب دو دريا (يكى گوارا

جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر) حرف «من» براى ابتداى غایت است و دلالت دارد که آب نهرها، از منابع زیر زمینى بوستان ها تأمین مى شود. این احتمال نیز وجود دارد

اين بنده قصد كار خوب كرده و چون آن كار را بجا آورد زبان او قلم او و مركّب او آب دهانش ميباشد پس مينويسد براى او و چون قصد كار بد نمايد نفس او بد بو بيرون

اين بنده قصد كار خوب كرده و چون آن كار را بجا آورد زبان او قلم او و مركّب او آب دهانش ميباشد پس مينويسد براى او و چون قصد كار بد نمايد نفس او بد بو بيرون

اهل جهنّم را بآنكه ما بوعده خدا نائل شديم و اهل جهنّم اهل بهشت را كه قدرى آب و غذا بما بدهيد و ياء تنادى براى اكتفاء بكسره حذف شده است و باين دو ندا از

آنكه بر او نگهبانى است‌ پس بايد ببيند انسان از چه آفريده شد آفريده شده از آب جهنده‌اى‌ كه بيرون ميآيد از پشت و استخوانهاى سينه‌ همانا آن آفريننده بر بر

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

صفحه 93 مروى است كه موسى نگاه كرد، ديد از آنجا كه خضر كشتى را سوراخ كرده بود آب در كشتى نيامد؛ دانست معجزه، و بر وجه حكمت باشد، لذا عذر خواسته‌ «1». فَوَجَدا

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

حلقه‌هاى آنزنجير كه هفتاد گز است نهاده شود بر دنيا تمام آن از حرارت آنحلقه آب شود و در كافى از آنحضرت نقل نموده است كه صاحب آن زنجير كه خدا فرموده هفتاد

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

ميرانيم آبرا از كوهها بسوى زمين بى آب و گياه شده و سوق ميدهيم قطرات باران را از آسمان بجانب آن اراضى پس بيرون ميآوريم بآن آب كه جارى يا نازل از آسمان است زراعت

شخصاً حركت مى‏كند و مثل خمير مى‏آيد يعنى: زمين را خشك و افسرده بينى و چون آب بر آن نازل كرديم بجنبد و بر آيد و از همه گياهان به جهت‏انگيز مى‏روياند. *

الأَنفُس‌ُ وَ تَلَذُّ الأَعيُن‌ُ زخرف‌ آيه 71. (آیه 32)- و البته آن درختها و آن همه آب جاری دائم انواع میوه‌ها را نیز همراه دارد، و لذا در پنجمین نعمت می‌افزاید:

ترجمه Tabber requires Javascript to function. سپس زمین را صاف و هموار و بی‌آب و گیاه رها می‌سازد... پس آنها را به صورت باير و هموار وا مى‌گذارد پس آنها

اين بنده قصد كار خوب كرده و چون آن كار را بجا آورد زبان او قلم او و مركّب او آب دهانش ميباشد پس مينويسد براى او و چون قصد كار بد نمايد نفس او بد بو بيرون

و بيرون آريد از آن پيرايه‌اى كه ميپوشيد آنرا و ميبينى كشتيها را شكافندگان آب در آن و تا بجوئيد از فضل او و باشد كه شما شكر گذار شويد و افكند در زمين كوههاى

اهل بيت عليهم السلام براى رضاى خدا، غذاى خود را به آنان دادند و خودشان با آب افطار كردند. خداوند متعال، اين سوره را در وصف ايثار آنان نازل فرمود. مهم آن

پسر مريم و مادر او را آيتى و جاى داديم آندو را بمكانى رفيع صاحب آرامگاه و آب جارى‌ اى پيغمبران بخوريد از پاكيزه‌ها و بكنيد كار شايسته همانا من بآنچه ميكنيد

آنها ميداند آنچه داخل ميشود در زمين از قبيل آب و ريشه نباتات و اجساد حيوانات و آنچه بيرون ميآيد از آن مانند آب و گياه و درخت و حيوان و معادن و آنچه فرود

آنها ميداند آنچه داخل ميشود در زمين از قبيل آب و ريشه نباتات و اجساد حيوانات و آنچه بيرون ميآيد از آن مانند آب و گياه و درخت و حيوان و معادن و آنچه فرود

بود و در يكى از آنها نشسته بود بازنش آسيه كه ديد سياهى‌ئى در روى آب نمايان شد كه موجهاى آب آنرا بالا ميآورد و باد آنرا بكنار ميزند تا رسيد بدر قصر فرعون امر

آنكه بر او نگهبانى است‌ پس بايد ببيند انسان از چه آفريده شد آفريده شده از آب جهنده‌اى‌ كه بيرون ميآيد از پشت و استخوانهاى سينه‌ همانا آن آفريننده بر بر

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

و - در شمار آفریدگانمان - حیواناتی نعمت‌وار و انسان‌هایی بسیار را (از این آب) بنوشانیم. ما بی‌گمان قرآن را به‌راستی میان آنان گوناگون بیان کردیم، تا به

غذاهائى كه در زمين از خاك و آب خلق ميشود نخوردند و در صلب و رحم آن دو و پدران و مادران بعدى شما آن غذاهائى كه از خاك و آب توليد شده بود مبدّل بمنى و نطفه

ابلیس را از زبانه آتش به وجود آورده و آسمان را از دود خلق کرده و زمین را از کف آب به وجود آورده پس به ما خبر بده از پروردگار خود که از چه چیزى به وجود آمده

اعمال حج را بجا آورند معرفى و تعيين نمود و دستور داد كه از آب زمزم سيراب شوند كه آنجاها آب نيست و حضرت ابراهيم تمام اعمال را تعليم گرفت و بجا آورد و به

و اگر بخواهد هر آينه هدايت كند شما را تمامى‌ او است كه نازل نمود از آسمان آب را براى شما از آن است نوشيدنى و از آنست روئيدنى كه در آن ميچرانيد ميروياند

آنكه آسمانها و زمين بودند بسته پس گشاده نموديم آن دو را و بوجود آورديم از آب هر چيز زنده‌اى را آيا پس ايمان نميآورند. تفسير - كلمه ام متضمّن معناى استفهام

» - «يعصرون » از ماده عصر است كه به معناى روغن كشى و آب گيرى بوسيله فشار دادن است ، مانند گرفتن آب انگور و خرما جهت شيره و امثال آن ، و گرفتن روغن زيتون

روی هم چیده دارند. حال آنکه (این‌ها همه) برای روزی بندگان (من) است. و با آن (آب) سرزمین مرده‌ای را زنده گردانیدیم. بیرون شدن مردگان (نیز) بدان‌گونه است. پیش

اين بنده قصد كار خوب كرده و چون آن كار را بجا آورد زبان او قلم او و مركّب او آب دهانش ميباشد پس مينويسد براى او و چون قصد كار بد نمايد نفس او بد بو بيرون

و بيرون آريد از آن پيرايه‌اى كه ميپوشيد آنرا و ميبينى كشتيها را شكافندگان آب در آن و تا بجوئيد از فضل او و باشد كه شما شكر گذار شويد و افكند در زمين كوههاى

اهل بيت عليهم السلام براى رضاى خدا، غذاى خود را به آنان دادند و خودشان با آب افطار كردند. خداوند متعال، اين سوره را در وصف ايثار آنان نازل فرمود. مهم آن

پسر مريم و مادر او را آيتى و جاى داديم آندو را بمكانى رفيع صاحب آرامگاه و آب جارى‌ اى پيغمبران بخوريد از پاكيزه‌ها و بكنيد كار شايسته همانا من بآنچه ميكنيد

گناهكاران را بسوى جهنّم مانند حيوانات تشنه كه در كنار آب ورود نمايند دسته جمع و پا برهنه و بعد معلوم شود كه آب نيست و آتش است و بر عطش آنها افزوده گردد و در ذيل

«أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابِيلَ» 6- اطلاع از طرح و نقشه دشمن و نقش بر آب كردن آن، مهم است. «يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ» 7- دشمن از بزرگ‌ترين

ندا كرد او را از زير پايش كه محزون مباش بتحقيق قرار داد پروردگارت در زيرت آب جارى‌ و بكش بسوى خود تنه درخت خرما را ميريزاند بر تو خرماى تازه چيده شده‌

همكار بودند و بجزاى كردارشان رسيدند چون ذنوب دلو بزرگى است كه پر از آب باشد و در وقت قسمت آب بكار رود پس نبايد تعجيل داشته باشند سهم آنها محفوظ است در روز موعود

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

بود و در يكى از آنها نشسته بود بازنش آسيه كه ديد سياهى‌ئى در روى آب نمايان شد كه موجهاى آب آنرا بالا ميآورد و باد آنرا بكنار ميزند تا رسيد بدر قصر فرعون امر

بود و در يكى از آنها نشسته بود بازنش آسيه كه ديد سياهى‌ئى در روى آب نمايان شد كه موجهاى آب آنرا بالا ميآورد و باد آنرا بكنار ميزند تا رسيد بدر قصر فرعون امر

غلبه توأم با تحقير است. «نهر» راندن همراه با خشونت است. عنوان نهر آب نيز به خاطر حركت تند آب است. اگر نيازهاى يتيم تأمين نشود مفاسد اخلاقى و اجتماعى فراوانى

ترتیل: ترجمه: «تُسَبِّحُ لَهُ ...»: (نگا: رعد / ، انبیاء / ، حدید / . نطق آب و نطق خاک و نطق گِل أَ لَمْ‌ تَرَ أَنَ‌ اللَّهَ‌ يَسْجُدُ... (۳) أَ لَمْ‌

و اگر بخواهد هر آينه هدايت كند شما را تمامى‌ او است كه نازل نمود از آسمان آب را براى شما از آن است نوشيدنى و از آنست روئيدنى كه در آن ميچرانيد ميروياند