نتایج جستجو

احب‌ّ ‌الي‌ اللّه‌ عز و جل‌! ‌فقال‌ ‌ان‌ تحمده‌» (بحضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ السّلام‌ عرض‌ كردم‌ كدام‌ كارها محبوب‌تر ‌است‌ نزد خداي‌ عزّ و جل‌ّ! فرمودند حمد

الرأس‌ و عينان‌ ‌في‌ القلب‌ الا و ان‌ّ الخلائق‌ كلهم‌ كذلك‌ الّا ان‌ّ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ فتح‌ ابصاركم‌ و اعمي‌ ابصارهم‌» (همانا شيعيان‌ ‌ما دارنده‌گان‌ چهار

نموده‌اند: عزّ خدا پنج است: 1- عزّ ملك و بقا. 2- عزّ عظمت و كبريا. 3- عزّ بذل و عطا. 4- عزّ جلال و بها. 5- عزّ رفعت و علا. و عزّت رسول پنج است: 1- عزّ سبق و

«اَنَّ اللّه عزّ و جلّ جعل السحاب غرابيل المطر تُذيب البَرزد حتى تصير ماء لكيلا يضرّ به شيئا يصيبه و الذى ترون من البَرَد و الصواعق نقمة من اللّه عزّ و جلّ فيصيب

روايت ديگر درباره قصر نماز امام صادق عليه السلام گفت: اَوَ لَيْسَ قالَ اللّه عَزَّ وَ جَلَّ: اِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرر اللّهِ فَمَنْ حَجَّ

روايت ديگر درباره قصر نماز امام صادق عليه السلام گفت: اَوَ لَيْسَ قالَ اللّه عَزَّ وَ جَلَّ: اِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرر اللّهِ فَمَنْ حَجَّ

حلالى حلال الى يوم القيمة و حرامى حرام الى يوم القيمة. الا و قد بيّنهما اللّه عزّ و جلّ فى الكتاب و بيّنتهما لكم فى سيرتى و سنّتى، و بينهما شبهات من الشّيطان

در اصول كافى باب صفات الذات از امام صادق عليه السلام «لَمْ يَزَلِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ رَبَّنا وَالْعِلْمُ ذاتُهُ وَ لا مَعْلُومَ. وَ السَّمْعُ ذاتُهُ

عليه السّلام: ليس عمل أحبّ الى اللّه عزّ و جلّ من الصّلوة فلا يشغلنّكم عن اوقاتها شى‌ء من امور الدّنيا بانّ اللّه عزّ و جلّ ذمّ اقواما فقال الّذينهم عن صلاتهم

يا از اين و آن آموخته بود. مستر هاكس آمريكائى در قاموس كتاب مقدّس زير لغت عزّ را مى‏نويسد: او كاهن و هادى معروف عبرانيان و كاتب ماهر شريعت و شخصى عالم و

يا از اين و آن آموخته بود. مستر هاكس آمريكائى در قاموس كتاب مقدّس زير لغت عزّ را مى‏نويسد: او كاهن و هادى معروف عبرانيان و كاتب ماهر شريعت و شخصى عالم و

آورند. خداوند عز و جل مى فرماید: هر کس از شما بیمار یا مسافر باشد تعدادى از روزهاى دیگر را روزه بدارد». ۲۴ - «عن ابى عبداللّه(ع) فى قول اللّه عز و جل: «و على

اللّه عز و جل: «ان الصفا و المروة من شعائراللّه فمن حج البیت أو اعتمر فلاجناح علیه ان یطوف بهما» الا ترون ان الطواف بهما واجب مفروض لان اللّه عز و جل ذکره

رضا ‌عليه‌ السّلام‌ مسندا نقل‌ كرده‌ ‌که‌ فرمود «ان‌ّ اول‌ ‌ما خلق‌ اللّه‌ عز و جل‌ ليعرف‌ ‌به‌ خلقه‌ الكتاب‌ (الكتابة) جلد 1 - صفحه 122 حروف‌ المعجم‌،

و ما حرّم رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله فقد حرّمه اللّه عزّ و جلّ. «1» بدرستى كه خداوند عزّ و جلّ حرام فرمود خمر را به عينه، پس كم و بسيار آن حرام است

در مصباح فيومى و اقرب الموارد آمده: «كَرُمَ الشَّىْ‏ءُ كَرَماً: نَفَسَ وَ عَزَّ فَهُوَ كَریمٌ» بنابر اين كريم به معنى نفيس و عزيز است [يس:11]. او را به غفران

لا تريد ان يحمدك عليه احد الّا اللّه عزّ و جلّ، و النّيّة افضل من العمل الّا انّ النّيّة هى العمل ثمّ تلا قوله عزّ و جلّ: قل كلّ يعمل على شاكلته، يعنى على

عبداللّه (ع) فى قول اللّه عز و جل «و استعینوا بالصبر و الصلوة» قال: الصبر الصوم إذا نزلت بالرجل النازلة و الشدیدة، فلیصم فان اللّه عز و جل یقول: استعینوا بالصبر

خداى عز و جل در عقب آن فرمايد: فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ‌. 2- عجب دارم از كسى كه مغموم گردد، چگونه پناه نبرد، به قول خداى عز و جل:

تشاء و تنزع الملك ممّن تشاء» اليس قد اتى اللّه عزّ و جلّ بنى اميّة الملك قال: ليس حيث تذهب اليه. انّ اللّه عزّ و جلّ اتانا الملك و اخذته بنو اميّة، بمنزلة

السّلام‌ سؤال‌ شد «اي‌ّ الاعمال‌ احب‌ّ ‌الي‌ اللّه‌ عزّ و جل‌ ‌قال‌ انتظار الفرج‌» (كدام‌ ‌از‌ كارها نزد خداي‌ عز و جل‌ محبوب‌تر ‌است‌! فرمود انتظار فرج‌) و نيز

حقّه و لكنّه الّذى يؤدّى الى اللّه عزّ و جلّ ما فرض عليه فى ماله من الزّكوة و غيرها، و البخيل الّذى لا يؤدّى حقّ اللّه عزّ و جلّ فى ماله‌ «2». يعنى: نيست سخى،

جهارا فلم تغيّر (فلم يعيّر) ذلك العامّة استوجب الفريقان العقوبة من اللّه عزّ و جلّ. فرمود: بدرستى كه خداى تعالى عذاب نفرمايد عموم مردم را به سبب گناه خاصه

در مصباح فيومى و اقرب الموارد آمده: «كَرُمَ الشَّىْ‏ءُ كَرَماً: نَفَسَ وَ عَزَّ فَهُوَ كَریمٌ» بنابر اين كريم به معنى نفيس و عزيز است [يس:11]. او را به غفران

احب‌ّ ‌الي‌ اللّه‌ عز و جل‌! ‌فقال‌ ‌ان‌ تحمده‌» (بحضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ السّلام‌ عرض‌ كردم‌ كدام‌ كارها محبوب‌تر ‌است‌ نزد خداي‌ عزّ و جل‌ّ! فرمودند حمد

تحير و ‌لم‌ تحط فكرته‌ بشي‌ء يتصور ‌له‌ لانه‌ عز و جل‌ خالق‌ الصور فاذا نظر ‌الي‌ خلقه‌ تثبت‌ ‌له‌ انه‌ عز و جل‌ خالقهم‌ و مركب‌ ارواحهم‌ ‌في‌ اجسادهم‌

الكتاب‌ يعرفونه‌ ‌يعني‌ يعرفون‌ ‌رسول‌ اللّه‌ ‌کما‌ يعرفون‌ ابناءهم‌ لان‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌قد‌ انزل‌ ‌عليهم‌ ‌في‌ التوراة و الانجيل‌ و الزبور صفة ‌محمّد‌ و صفة

الاخلاق، فمن كانت فيه فليحمد اللّه على ذلك و من لم تكن فيه فليتضرّع الى اللّه عزّ و جلّ و ليسئله ايّاها. قال قلت: جعلت فداك، و ما هنّ؟ قال: هنّ الورع و القناعة

آله‌ و سلّم‌ الشمس‌ و مثل‌ ‌علي‌ الوصي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ القمر و ‌هو‌ ‌قوله‌ عز و جل‌ هُوَ الَّذِي‌ جَعَل‌َ الشَّمس‌َ جلد 1 - صفحه 418 ضِياءً وَ القَمَرَ

ياسين ائمه هدى باشند: 1- على بن ابراهيم قمى (رحمه اللّه) ذكر فرموده: خداوند عزّ و جلّ آل محمد عليهم السلام را فرمود: (و تركنا عليه فى الاخرين سلام على ال

يخادع‌ اللّه‌ ‌فقال‌ يعمل‌ ‌ما امره‌ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ ‌به‌ ثم‌ّ يريد ‌به‌ غيره‌ فاتقوا الرياء فانّه‌ شرك‌ باللّه‌ عزّ و جل‌، ان‌ّ المرائي‌ يوم القيمة يدعي‌

پروردگارا كدام اعمال افضل است؟ فقال اللّه عزّ و جل: ليس شي‌ء عندى افضل من التّوكّل علىّ و الرّضا بما قسمت. فرمود خداى عز و جل: نيست چيزى نزد من افضل از توكل

و موقوف بين يدى اللّه عزّ و جلّ و مسئول فاعدّ له جوابا: اى پسر آدم بدرستى كه تو مرده و زنده خواهى شوى و توقيف گردى محضر خداى عز و جل و سؤال شوى از جلد

حقّا على اللّه عزّ و جلّ ان يسقيه من طينة خبال. قلت: و ما طينة خبال؟ فقال: صديد فروج البغايا: هر كه بياشامد مسكرى را، سزاوار است بر خداى عزّ و جلّ اينكه بياشامانند

بن مسلم! جهالت كردند مردم و خدعه و حيله نمودند در آراء خود. بدرستى كه خداى عز و جل قبض روح پيغمبر خود ننمود تا كامل كرد دين او را و نازل فرمود به او قرآن

شرّا فاذنب ذنبا اتبعه بنعمة لينسيه الاستغفار و يتمادى بها و هو قول اللّه عزّ و جلّ: سنستدرجهم من حيث لا يعلمون بالنّعم عند المعاصى. «1» 1- در كافى على

«ميم» ملك محدود كه از شرق و غرب به اعتراف امت عالى همت او در آيد. «عين» عزّ نامحدود او كه اعز اشياء است. «سين» سناء مشهور او كه مرتبه هيچكس به او نمى‌رسد

الشرايع- حديثى از حضرت صادق عليه السّلام شمه‌اى از آن را اشاره فرمايد: خداوند عزّ و جل خلق فرمود مخلوقات را، عالم بود به آنچه صلاح آنان و قوام ابدان ايشان است

قالوا على فلان صاحب القنيان فقال كونوا كراما ثمّ قال ا ما سمعتم قول اللّه عزّ و جلّ فى كتابه‌ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً. فرمود به بعض

در مصباح فيومى و اقرب الموارد آمده: «كَرُمَ الشَّىْ‏ءُ كَرَماً: نَفَسَ وَ عَزَّ فَهُوَ كَریمٌ» بنابر اين كريم به معنى نفيس و عزيز است [يس:11]. او را به غفران

به ايشان، و شكر ننمودند آن دو صنف، مانند جلد 4 صفحه 267 شكر ابوين خود خداى عز و جل را؛ فَتَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ‌. پس مأمون گفت: شهادت دهم بتحقيق

اللّه(ص): مکتوب على العرش ... و محمد(ص) عبدى و رسولى أیّدته بعلىّ(ع) فانزل اللّه عز و جل: «هو الذى أیدک بنصره و بالمؤمنین» فکان النصر علیا(ع) ... . از رسول خدا(ص)

متعمّدا اثبت اللّه تعالى عليه جميع الذّنوب و برئ المقتول منها و ذلك قول اللّه عزّ و جلّ انّى اريد ان تبوأ باثمى و اثمك فتكون من اصحاب النّار. «3» فرمود حضرت

فى قول اللّه عز و جل «فما اصبر هم على النار» فقال ما اصبرهم على فعل ما یعلمون أنه یصیّر هم إلى النار; از امام صادق(ع) در تفسیر سخن خداوند عز و جل که فرموده:

ترجو ارجى منك لما ترجو فان موسى بن عمران خرج يقتبس لاهله نارا فكلّمه اللّه عزّ و جلّ فرجع نبّيا و خرجت ملكة سبا كافرة فاسلمت مع سليمان و خرج سحرة فرعون يطلبون

اللّه‌ ‌في‌ قبره‌ ‌من‌ هوام‌ الارض‌ و ضغضغة« القبر ‌حتي‌ يقف‌ ‌بين‌ يدي‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌ثم‌ جاء ‌حتي‌ يدخله‌ الجنة». و ‌از‌ خواص‌ القرآن‌ مرسلا ‌از‌ ‌رسول‌

سَمِيعُ الدُّعاءِ (38) چون زكريا عليه السّلام مشاهده كرامت مريم را نزد خداى عز و جل نمود، راغب شد حق تعالى به او فرزندى عطا فرمايد كه مانند مريم صاحب كرامت

رضا (ع) روایت شده که فرمود: «ما احسن الصبر و انتظار الفرج أما سمعت قول اللّه عز و جل: « ... فانتظروا إنى معکم من المنتظرین» فعلیکم بالصبر فانه انما یجىء الفرج

امير المؤمنين عليه السّلام مروى است فرمود: (ما للّه عزّ و جلّ اية هى اكبر منّى) «2»: نيست براى خداى عز و جل آيتى بزرگتر از من. تنبيه: شخص خبير بصير، آگاه

فرمود بر ذرّيه او سى روز گرسنگى و تشنگى را، و آنچه مى‌خورند تفضل است از خداوند عز و جل. و همچنين بر آدم عليه السّلام سى روز بود، پس واجب فرمود آن را بر امت

‌علي‌ امير المؤمنين‌ و معاوية و ‌لم‌ يسلب‌ قاريها دينه‌ ‌حتي‌ يلقي‌ اللّه‌ عز و جل‌) و ‌از‌ خواص‌ القرآن‌ مرسلا ‌از‌ پيغمبر (ص‌) فرمود: (‌من‌ قرأ ‌هذه‌

كه غلبه كند آحادش بر عشراتش. گفتم چگونه باشد؟ فرمود: آيا نشنيدى قول خداى عزّ و جلّ را «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ

آتیناهم الکتاب یعنى التوراة و الإنجیل یعرفونه یعنى رسول اللّه (ص) ... لأن اللّه عز و جل قد أنزل علیهم فى التوراة و الإنجیل و الزبور صفة محمّد (ص) ... و مبعثه

عاص فقال عز و جل و لا تمش فى الارض مرحا. «1» يعنى: و واجب است بر پاها اينكه سنگين كنى آنها را در طاعت، و راه نروى به روش گناهكار. پس خداوند عزّ و جلّ فرموده:

كافى و عياشى عن احدهما عليه السّلام: لا يكتب الملك الّا ما سمع و قال اللّه عزّ و جلّ و اذكر ربّك فى نفسك تضرّعا و خيفة فلا يعلم ثواب ذلك الذّكر فى نفس الرّجل

شيخ كلينى رضوان الله عليه روايت نموده از حضرت صادق عليه السّلام: اوحى اللّه عزّ و جلّ الى داود ما اعتصم بي عبد من عبادى دون احد من خلقى، عرفت ذلك من نيّته،

متصل‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ (ع‌) ‌است‌: روايت‌ كرده‌ (‌قال‌: كتاب‌ كتبه‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌في‌ و رق‌ اس‌ّ و وضعه‌ ‌علي‌ عرشه‌ قبل‌ خلق‌ الخلق‌ بالفي‌ عام‌، ‌

فى قول اللّه عز و جل «و لتکبروا اللّه على ما هداکم» قال: «التکبیر» التعظیم للّه، و «الهدایة» الولایة; از امام معصوم (ع) درباره سخن خداوند عز و جل که فرموده

«فمن یرد الله ... » را تلاوت کرد ... . ۱۸- عن أبى عبدالله (ع) قال: إن الله عز و جل إذا أراد بعبد خیرا نکت فى قلبه نکتة من نور و فتح مسامع قلبه و کل به ملکا

رحمه اللّه از حضرت صادق عليه السّلام فرمود: امّا «ن» نهرى است در بهشت، خداوند عز و جل فرمود: منجمد شو، پس گرديد مداد يعنى (مركّب)، بعد فرمود به قلم: بنويس،

در جامع الاخبار، فرمود رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم: قال اللّه عزّ و جلّ: ما من عبد اريد ان ادخله الجنّة الّا ابتليته فى جسده، فان كان ذلك كفّارة

مرات‌ و قل‌ ‌هو‌ اللّه‌ احد مائة مرة و ‌ان‌ ‌لم‌ يقدر فخمسين‌ الا صرف‌ اللّه‌ عز و جل‌ عنه‌ ‌کل‌ لمم‌ ‌او‌ عرض‌ ‌من‌ اعراض‌ الصبيان‌ و العطاش‌ و فساد المعده‌

حرم‌ اللّه‌ عز و جل‌ و المتسلط ‌في‌ سلطانه‌ ليعز ‌من‌ اذل‌ اللّه‌ و يذل‌ ‌من‌ اعز اللّه‌ و المستحل‌ لحرم‌ اللّه‌ و المتكبر ‌علي‌ عبادة اللّه‌ عزّ و جل‌»« و

اللّه عزّ و جلّ؟ فقال العلم بانّ المخلوق لا يضرّ و لا ينفع و لا يعطى و لا يمنع، و استعمال اليأس من الخلق ... «1» فرمود به جبرئيل: چيست توكل بر خداى عز و جل؟

نيست. چون در قرآن نگاه كردند: «عزيز حكيم» بود. اعرابى گفت «تعالى اللّه ربّا عزّ بحكمه» عجمى متنبّه شد. «1» حد قطع يد- بدانكه مشهور نزد فقها قطع يد از مفصل

سلام بر آل محمد را چنانچه اسقاط نمودند غير آنرا و قمّى ره فرموده پس خداوند عزّ و جل ياد فرمود آل محمد صلى اللّه عليه و اله را و فرمود و تركنا عليه فى الآخرين

سلام بر آل محمد را چنانچه اسقاط نمودند غير آنرا و قمّى ره فرموده پس خداوند عزّ و جل ياد فرمود آل محمد صلى اللّه عليه و اله را و فرمود و تركنا عليه فى الآخرين

سلام بر آل محمد را چنانچه اسقاط نمودند غير آنرا و قمّى ره فرموده پس خداوند عزّ و جل ياد فرمود آل محمد صلى اللّه عليه و اله را و فرمود و تركنا عليه فى الآخرين

‌در‌ تهذيب‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ روايت‌ كرده‌ (‌في‌ قول‌ اللّه‌ عز و جل‌. فالمقسمات‌ امرا ‌قال‌: الملائكة تقسم‌ ارزاق‌ بني‌ آدم‌ ‌من‌ طلوع‌ الفجر

‌در‌ تهذيب‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ روايت‌ كرده‌ (‌في‌ قول‌ اللّه‌ عز و جل‌. فالمقسمات‌ امرا ‌قال‌: الملائكة تقسم‌ ارزاق‌ بني‌ آدم‌ ‌من‌ طلوع‌ الفجر

ميفرمايد « فمن‌ لقي‌ اللّه‌ عز و جل‌ حافظا لجوارحه‌ موفيا ‌کل‌ جارحة ‌من‌ جوارحه‌ ‌ما فرض‌ اللّه‌ عز و جل‌ عليها لقي‌ اللّه‌ عز و جل‌ مستكملا لايمانه‌ و ‌هو‌

بازنگشت. پس ندا فرمود او را خداوند عز و جل: بدرستى كه من خداوند عالميانم. موسى عرض كرد: چيست دليل بر آن؟ خداوند عزّ و جلّ فرمود: چيست در دست راست تو. عرض

اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و امّا الامان الباقى فالاستغفار. قال اللّه عزّ و جلّ: و ما كان اللّه ليعذّبهم و انت فيهم و ما كان اللّه معذّبهم و هم يستغفرون»

اين از كجا است؟ گفت: از دوست مصرى تو. حضرت فرمود: هذا من عند خليلى اللّه عزّ و جلّ: اين از جانب دوست من اللّه است. حق تعالى بدين جهت او را خليل ناميد.

عن قول اللّه - عزّ ذکره -: «یاأیّها الرسل کلوا من الطّیّبات، قال: الرزق الحلال; ابان بن تغلب گوید: از امام صادق(ع) درباره سخن خداوند - عزّ ذکره - «یا أیّها

متصل‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ (ع‌) ‌است‌: روايت‌ كرده‌ (‌قال‌: كتاب‌ كتبه‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌في‌ و رق‌ اس‌ّ و وضعه‌ ‌علي‌ عرشه‌ قبل‌ خلق‌ الخلق‌ بالفي‌ عام‌، ‌

متصل‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ (ع‌) ‌است‌: روايت‌ كرده‌ (‌قال‌: كتاب‌ كتبه‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌في‌ و رق‌ اس‌ّ و وضعه‌ ‌علي‌ عرشه‌ قبل‌ خلق‌ الخلق‌ بالفي‌ عام‌، ‌

قال: لا دين لمن لا ورع له و لا ايمان لمن لا تقيّة له، انّ اكرمكم عند اللّه عزّ و جلّ اعملكم بالتّقيّة قبل خروج قائمنا. «1» فرمود: حقيقت دين نيست براى كسى

هذا القول من اللّه عز و جل (إن اللّه لایستحیى ...) رد على من زعم أن اللّه تبارک و تعالى یضل العباد ثم یعذبهم على ضلالتهم فقال اللّه عز و جل «إن اللّه لایستحیى

لأتمم مكارم الاخلاق. «1» 6- در كافى- از حضرت صادق عليه السّلام فرمود: خداى عز و جل تأديب نمود پيغمبر خود را، و نيكو ادب فرمود. پس چون تأديب او به مرتبه

سلام بر آل محمد را چنانچه اسقاط نمودند غير آنرا و قمّى ره فرموده پس خداوند عزّ و جل ياد فرمود آل محمد صلى اللّه عليه و اله را و فرمود و تركنا عليه فى الآخرين

سلام بر آل محمد را چنانچه اسقاط نمودند غير آنرا و قمّى ره فرموده پس خداوند عزّ و جل ياد فرمود آل محمد صلى اللّه عليه و اله را و فرمود و تركنا عليه فى الآخرين

‌در‌ تهذيب‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ روايت‌ كرده‌ (‌في‌ قول‌ اللّه‌ عز و جل‌. فالمقسمات‌ امرا ‌قال‌: الملائكة تقسم‌ ارزاق‌ بني‌ آدم‌ ‌من‌ طلوع‌ الفجر

به آيتين من كتابه: ان لا يقولوا حتّى يعلموا و لا يردّوا ما لم يعلموا. قال عزّ و جلّ: الم يؤخذ عليهم ميثاق الكتاب ان لا يقولوا على اللّه الّا الحقّ، و قال:

سنة الّا خمسين عاما يصوم النّهار و يقوم اللّيل فى ذلك المكان ثمّ لقى اللّه عزّ و جلّ بغير ولايتنا لم ينفعه ذلك شيئا. «1» بهترين بقاع ميان ركن و مقام است

است. و نيز از حضرت باقر عليه السّلام مروى است سه چيزند كه قرار نداده خداوند عزّ و جلّ در ايشان رخصت: اداء امانت به برّ و فاجر، وفاء به عهد، برّ و فاجر را؛

المؤمنين عليه السلام فرمود حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله: اتانى جبرئيل من ربّه عزّ و جلّ و هو يقول: ربّى يقرئك السّلام و يقول لك يا محمّد بشّر المؤمنين الّذين

حضره‌ فدعا ولده‌ و كانوا اثني‌ عشر ذكرا ‌فقال‌ ‌لهم‌ ‌ يا ‌ بني‌ّ ان‌ّ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ ‌قد‌ أبي‌ الّا ‌ان‌ يجعل‌ ‌في‌ سنّة ‌من‌ يعقوب‌ و ‌ان‌ يعقوب‌ جلد 2

مقدر «اذکروا» باشد. ۱۶ - از امام صادق(ع) روایت شده است: «... فلما أمراللّه عز و جل ابراهیم ان یبنى البیت و لم یدر فى اىّ مکان یبنیه فبعث اللّه جبرئیل فخطّ

فإن اللّه عزّ و جلّ یقول: «ما على المحسنین من سبیل» ; شفاعت ما براى شیعیانى است که گناهان کبیره مرتکب شده باشند اما توبه کنندگان، پس خداى عز و جل مى فرماید:

صادق (ع) روایت شده است: «إیاک أن تطمح نفسک إلى من فوقک و کفى بما قال اللّه عز و جل لرسوله(ص) «فلا تعجبک اموالهم و لا اولادهم» ... ; مبادا دلباخته کسانى

السّلام ابو بصير سؤال نمايد از اين آيه، حضرت فرمايد: خلقى است از مخلوقات خداوند عزّ و جلّ اعظم از جبرئيل و ميكائيل، بود ملازم رسول خدا، اخبار مى‌داد و تأييد مى‌نمود

قال اللّه عز و جل: «و بشر الصابرین» اى بالجنة و المغفرة ...; ... کسى که در مشکلات صبر کند پاداش وى همان بهشت و مغفرت الهى است که در سخن خداى عز و جل «و بشر

گريخته از دشمن. فى البرهان- عن جابر سألت ابا جعفر عليه السّلام عن قول اللّه عزّ و جلّ: «فلما احسّوا بأسنا إذا هم منها يركضون». قال: ذلك عند قيام القائم عليه

انّ لكم ان تشبّوا فلا تهرموا ابدا و انّ لكم ان تنعموا فلا يتأسوا ابدا فذلك عزّ و جلّ‌ «وَ نُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»

انّما نزلت فى امير المؤمنين و معاوية و لم يسلب قاريها دينه حتّى يلقى اللّه عزّ و جلّ. از حضرت صادق عليه السّلام فرمايد: زياد قرائت كنيد الحاقه را، زيرا خواندن

تعالى، و فرمايش‌ «فَاسْتَمِعْ لِما يُوحى‌» دال است بر نهايت هيبت و جلالت خداوند عز و جل. پس نتيجه آنكه موسى عليه السلام را از لفظ اول غايت اميدوارى حاصل، و از

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

(و اتموا الحج و العمرة) امام رضا (ع): لا یجوز الإحرام دون المیقات قال اللّه عز و جل «و اتمّوا الحج و العمرة للّه» و لا یجوز ان یضحى بالخصى لانه ناقص ...

عليه و آله و سلّم و در مردم مشاركت شيطان است؟ فرمود: آيا نخواندى فرمايش خداى عزّ و جلّ را (وَ شارِكْهُمْ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ). 4- محمد بن مسلم گويد

امیرالمؤمنین (ع): اشربوا ماء السماء فانه یطهر البدن و یدفع الاسقام قال اللّه عز و جل: «و ینزل علیکم من السماء ماء لیطهرکم به و ی--ذهب عنکم رجز الشیطان ..

۲۰- عن امیر المؤمنین (ع): ... ففرض على السمع لاتصغى به إلى المعاصى ... فقال عز و جل: «و إذا رأیت الذین یخوضون فى آیاتنا فأعرض عنهم ...». از امیرالمؤمنین

غايت اعطاء اين نعم را اسلام و تسليم قرار داد. در مشكول: وحى فرستاد خداوند عزّ و جلّ به سوى داود عليه السّلام كه بگذارد كرسى را براى لقمان، و بشنود از او

نموده از حضرت رضا عليه السّلام: قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله: للّه عزّ و جلّ تسعة و تسعون اسما من دعا اللّه بها استجاب له و من احصاها دخل الجنّة:

گويد: عجله مكن شايد در عقب آن حسنه به جا آورد، آن را محو نمايد. زيرا خداى عزّ و جلّ فرمود: «إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ» يا استغفار كند كه

كه در آن چيزى از باطل بيفزايند يا چيزى از حق كم كنند به جهت فرمايش خداوند عز و جل‌ (لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ) «1»

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

اسراء آيه 15. «2» مجمع ج 3 ص 77. ج5، ص 222 إِنَّ اللَّهَ‌: بدرستى كه خداوند عز و جل، لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌: مرذات احديت او را بخاصه پادشاهى

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

و ‌از‌ پيغمبر صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ (ثلاث‌ ‌من‌ لقي‌ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ بهن‌ّ دخل‌ الجنة ‌من‌ اي‌ّ باب‌ شاء ‌من‌ حسن‌ خلقه‌ و خشي‌ اللّه‌ ‌في‌

عليها السلام نقل شده كه فرمود: «من اصعد الى اللّه خالص عبادته اهبط اللّه عزّ و جلّ افضل مصلحته» «3» هر كس عبادت خالص به درگاه خداوند فرستاد، خداوند بهترين

عليها السلام نقل شده كه فرمود: «من اصعد الى اللّه خالص عبادته اهبط اللّه عزّ و جلّ افضل مصلحته» «3» هر كس عبادت خالص به درگاه خداوند فرستاد، خداوند بهترين

عليها السلام نقل شده كه فرمود: «من اصعد الى اللّه خالص عبادته اهبط اللّه عزّ و جلّ افضل مصلحته» «3» هر كس عبادت خالص به درگاه خداوند فرستاد، خداوند بهترين

العلياء حتّي‌ تكون‌ تحت‌ العرش‌‌-‌ ‌الي‌ ‌قوله‌ (ص‌)‌-‌ فذلك‌ قول‌ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ وَ الشَّمس‌ُ تَجرِي‌ لِمُستَقَرٍّ لَها ذلِك‌َ تَقدِيرُ العَزِيزِ العَلِيم‌ِ

اللّه عليه و آله و سلّم، حضرت فرمود: ديدم مى‌نوشتى از يهود، و حال آنكه خداى عزّ و جلّ نهى فرموده از آن. عرض كرد: مى‌نوشتم از او آنچه در تورات است از وصف جناب

فرشتگان و امامان معصوم داده مى‌شود. چنانكه امام صادق عليه السلام فرمود: «ان لله عز و جل علمين: علما عنده لم يطلع عليه احدا من خلقه و علما نبذه الى ملائكته و

اسناد خود روايت نموده از حضرت صادق عليه السّلام كه فرمود: ج5، ص 102 خداوند عز و جل تكذيب نمود قولشان را كه اگر قدرت داشتيم هر آينه خارج مى‌شديم با شما،

و آله: هر آينه بايد اول چيزى كه مى‌خورد نفساء رطب باشد، بدرستى كه خداوند عزّ و جلّ به مريم فرمود «وَ هُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ ...» عرض شد:

مى‌خوانيم: هر كس عزّت دنيا و آخرت مى‌خواهد مطيع خداى عزيز باشد. «فمن اراد عز الدارين فليطع العزيز» «1» تكرار كلمه كتاب در دو آيه پى در پى كه يك بار مى‌فرمايد:

حميده او ديده‌اى بگو و مخفى منما. ضراره گفت: اى معاويه بدان و آگاه باش به خداى عز و جل سوگند مى‌خورم كه من ديدم او را در نيمه شب در محراب ايستاده و مى‌ناليد

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

را گذاشته، دهن كجى به روى او مى‌نمود، هنوز از مكان خود زايل نشدى كه خداوند عز و جل او را به صورت قمله مسخ فرمودى‌ «1». وَ تَرَكْنا بَعْضَهُمْ يَوْمَئِذٍ

بن نباتة، عن أمیرالمؤمنین(ع) أنّه قال: سُئِل عن ذى القرنین قال: ... و جعل عزّ ملکه و آیة نبوّته فى قرنه ... و آتاه اللّه من کلّ شىء علماً یعرف به الحقّ

عملش‌ جلد 3 صفحه 552 خواهيم رسانيد ولى قمّى ره فرموده چون خبر داد خداوند عزّ و جلّ به پيغمبر خود مصائب وارده بر اهل بيت او را بعد از او و ادّعاء خلافت

‌در‌ تهذيب‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ روايت‌ كرده‌ (‌في‌ قول‌ اللّه‌ عز و جل‌. فالمقسمات‌ امرا ‌قال‌: الملائكة تقسم‌ ارزاق‌ بني‌ آدم‌ ‌من‌ طلوع‌ الفجر

شخصى وارد شده ايستاد و گفت: اى پسر رسول خدا، واماندم بر آيه‌اى در كتاب خداى عزّ و جلّ، از جابر بن يزيد سؤال نمودم مرا خدمت شما ارشاد نمود. پدرم فرمود: چيست

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

المؤمنين عليه السلام در ذيل همين آيه فرمايد: احاطه پيدا نمى‌كنند خلايق به خداوند عزّ و جلّ از جهت علم، زيرا خداى تعالى قرار داده بر بينائى قلوب، پرده‌اى، پس هيچ

عليها السلام نقل شده كه فرمود: «من اصعد الى اللّه خالص عبادته اهبط اللّه عزّ و جلّ افضل مصلحته» «3» هر كس عبادت خالص به درگاه خداوند فرستاد، خداوند بهترين

عليها السلام نقل شده كه فرمود: «من اصعد الى اللّه خالص عبادته اهبط اللّه عزّ و جلّ افضل مصلحته» «3» هر كس عبادت خالص به درگاه خداوند فرستاد، خداوند بهترين

القيمة و الامام يهدى الى القران و القران يهدى الى الامام و ذلك قول اللّه عزّ و جلّ انّ هذا القران يهدى للّتى هى اقوم. «1» معانى الاخبار، صفحه 132، حديث

يصلّى عنهما و يصوم عنهما ... فيكون الّذى صنع لهما، و له مثل ذلك فيزيده اللّه عزّ و جلّ ببرّه و صلته خيرا كثيرا. محمد بن مروان روايت كند از حضرت صادق عليه السّلام

لما کان یوم بدر ... فلما هزم اللّه المشرکین و جمعت غنائمهم ... فأنزل اللّه عز و جل: «یسألونک عن الأنفال» و الأنفال اسم جامع لما اصابوا یومئذ. از امام صادق()

بالرضا‌-‌ ‌در‌ نسخه ديگر‌-‌ ‌او‌ سبب‌ الرّضا جلد 16 - صفحه 359 و آية ‌ذلک‌ ‌قوله‌ عزّ و جل‌ّ فنادوا صاحبهم‌ فتعاطي‌ فعقر فكيف‌ ‌کان‌ عذابي‌ و نذر و ‌قال‌ فعقروها

اللّه عليه و آله و سلّم نقل فرموده در اين آيه كه فرمود جبرئيل بمن گفت خداوند عز و جل فرمود وقتى نامبرده شوم من نامبرده شوى تو با من پس همانا با همّ و غمّ

كنند مشرف شويد تماما و نگاه كنيد به مرگ. پس نگاه كنند، بعد امر فرمايد خداوند عز و جل ذبحش نمايند، و گويند: اى اهل بهشت، مخلد، و مرگ نباشد. و اى جهنميان مخلد،

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

عن العبد الصالح (ع) إنه کتب: ... إذا جاء الیقین لم یجز الشک و کتب: إن اللّه عز و جل یقول: «و ما وجدنا لأکثرهم من عهد و إن وجدنا أکثرهم لفاسقین»، قال: نزلت

تتمه در توحيد: ابن بابويه رحمه اللّه از حضرت باقر عليه السّلام فرمود: خداى عز و جل اعظم است از اينكه وصف گرديده شود به وجه، لكن معناى آن اينست كه هر شي‌ء

فرشتگان و امامان معصوم داده مى‌شود. چنانكه امام صادق عليه السلام فرمود: «ان لله عز و جل علمين: علما عنده لم يطلع عليه احدا من خلقه و علما نبذه الى ملائكته و

يقول ضيّعك اللّه كما ضيّعتنى، و اوّل ما يسئل العبد اذا وقف بين يدى اللّه عزّ و جلّ عن الصّلوة فان زكت صلاته زكى ساير عمله و ان لم تزكّ لم يزكّ عمله. فرمود

داشتند بدين سبب. «1» و نيز فرمود آن حضرت: هر كه عبادت كند در حرم غير خداوند عزّ و جلّ را يا دوست دارد و دوستى كند با غير دوستان خدا، پس او ملحد است به ظلم،

اللّه)- در حديثى روايت نمايد كه حضرت از جبرئيل سؤال نمود: چيست توكّل بر خداى عزّ و جلّ؟ گفت: علم به آنكه مخلوق ضرر نرسانند و نفع ندهند و عطا ننمايند و منع

‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ مسندا روايت‌ كرده‌ ‌که‌ فرمود: «‌ان‌ اللّه‌ عز و جل‌ يبتلي‌ المؤمن‌ بكل‌ بليّة و يميته‌ بكل‌ ميتة و ‌لا‌ يبتليه‌ بذهاب‌ عقله‌،

(ع‌) فرمود: (‌من‌ قرء ‌سورة‌ ن‌ و القلم‌ ‌في‌ فريضة ‌او‌ نافلة آمنه‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌من‌ ‌أن‌ يصيبه‌ فقر ابدا و اعاذه‌ اللّه‌ اذا مات‌ ‌من‌ ضغطة القبر)

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

اللّه عليه و آله: هر مولودى، متولد شود بر فطرت، يعنى بر معرفت به اين كه خداوند عز و جل خالق اوست پس اينست فرمايش الهى كه اگر سؤال كنى كيست خالق آسمانها و زمينها

حكمت‌. و اما كلمه الهيه‌: پنج‌ قواي‌ ‌او‌ بقاء ‌در‌ فناء و نعيم‌ ‌در‌ شقاء و عز ‌در‌ ذل‌ و فقر ‌در‌ غني‌ و صبر ‌در‌ بلاء و دو خاصيت‌ ‌او‌ حلم‌ و كرم‌. ‌بعد‌

انقطاع‌ لها و ‌الي‌ غني‌ ‌لا‌ فاقة معه‌ و ‌الي‌ صحّة ‌لا‌ سقم‌ معها و ‌الي‌ عزّ ‌لا‌ ذل‌ّ معه‌ و ‌الي‌ قوّة ‌لا‌ ضعف‌ معها و ‌الي‌ كرامة ‌ يا ‌ لها ‌من‌ كرامة،

الدنیا و کذلک نجزى المفترین» فلاترى صاحب بدعة إلا ذلیلا و مفتریا على اللّه عز و جل و على رسوله(ص) و على أهل بیته صلوات اللّه علیهم إلا ذلیلا. از امام باقر(ع)

اللّه عليه و آله و سلّم نقل فرموده در اين آيه كه فرمود جبرئيل بمن گفت خداوند عز و جل فرمود وقتى نامبرده شوم من نامبرده شوى تو با من پس همانا با همّ و غمّ

درنگ شود مثل آنچه خلق فرموده خدا خلق را و به اضعاف آن، بعد فرمايد خداوند عزّ و جلّ: «لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ» پس ذات احديت فرمايد: «لِلَّهِ الْواحِدِ

غيبت از جابر جعفى كه از حضرت باقر عليه السّلام سؤال نمودم از تأويل قول اللّه عزّ و جلّ‌ «إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ

خود عليهم السّلام از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: يد اللّه عزّ و جلّ فوق رءوس المكفّرين ترفرف بالرّحمة. «1» «1» علل الشرايع، جزء دوّم، باب

اللّه عليه و آله و سلّم نقل فرموده در اين آيه كه فرمود جبرئيل بمن گفت خداوند عز و جل فرمود وقتى نامبرده شوم من نامبرده شوى تو با من پس همانا با همّ و غمّ

رضا(ع) روایت شده که فرموده اند: «ان کلیم اللّه موسى بن عمران ... لما کلمه اللّه عز و جل ... رجع إلى قومه ... فقالوا لن نؤمن لک حتى نسمع کلامه ... ثم اختار منهم

اموالکم) امام باقر (ع): ... انّ اللّه نهى عن ... و فساد المال ... انّ اللّه عز و جل یقول ... و لا تؤتوا السّفهاء اموالکم ... . ۱۷- لزوم اجتناب از سپردن اموال

تخرج الحىّ من المیّت و تخرج المیّت من الحىّ) امام صادق (ع): ... انّ اللّه عز و جل یقول: «یخرج الحىّ من المیّت و یخرج ... » یعنى المؤمن من الکافر و الکافر

احسن‌ العبد المؤمن‌ ضاعف‌ اللّه‌ عمله‌ بكل‌ّ حسنة سبع‌ مائة ضعف‌ فذلك‌ ‌قوله‌ عزّ و جل‌ّ و اللّه‌ يضاعف‌ لمن‌ يشاء) و ‌در‌ حديث‌ عياشي‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌

عليه السلام روايت نمود كه: قال: قلت له: انّ من عندنا يزعمون انّ قول اللّه عزّ و جلّ فاسئلوا اهل الذّكر ان كنتم لا تعلمون انّهم اليهود و النّصارى قال: اذن

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

سنة كتبه‌ اللّه‌ ‌من‌ المستغفرين‌ بالاسحار و وجبت‌ المغفرة ‌له‌ ‌من‌ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ). و ‌از‌ ‌اينکه‌ دو حديث‌ استحباب‌ ‌هر‌ دو طريق‌ ‌با‌ ذكر ربّي‌ و بدون‌

برهان- ابى الجارود روايت نموده از حضرت باقر عليه السّلام پرسيدم از فرمايش خداى عزّ و جلّ (و تقلّبك فى السّاجدين) فرمود: مى‌بيند تقلب پيغمبر را در اصلاب پيغمبران

يكى از شما امرى را، پس مشورت نكند هيچكس را تا آنكه ابتدا نمايد مشاورت خداى عزّ و جلّ را. عرض كردند: مشاورت با خدا چيست؟ فرمود: استخاره كند با خدا اولا، بعد

خدا عز و جل مى‏فرمايد (۷۸ سوره يوسف): «به راستى كه نوميد نشود از رحمت خدا جز مردمى كه كافر باشند». ۳- و سپس ايمنى از مكر و عقوبت خداوند، زيرا خدا عز و جل

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي عبد العظيم بن عبد الله الحسني عن ابي جعفر

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار قال ابو جعفر ع : و امام باقر عليه السّلام فرمود:

اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار في روايه محمد بن عطيه عن زراره عن ابي جعفر ع قال : زراره گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: خداوند عزّ و جلّ فقط

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي في خبر اخر : و در خبر ديگر آمده است كه ظلم

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار قال رسول الله ص : و رسول خدا صلّى اللَّه عليه

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار قال الصادق ع : و امام صادق عليه السّلام فرمود:

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار قال ع : و نيز آن حضرت عليه السّلام فرمود: ميگساران

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي احمد بن النضر عن عباد عن كثير النوا قال :

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي هشام بن سالم عن ابي عبد الله ع انه قال : هشام

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي ابن ابي عمير عن اسماعيل بن سالم عن ابي عبد

است با سرشت كافر، و زنده‏شدنش آنگاه است كه خداى عز و جل به فرمان خود آنها را از هم جدا سازد، همچنين خدا عز و جل مؤمن را در هنگام زايش از آن تاريكى كه در

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار قال رسول الله ص : و رسول خدا صلّى اللَّه عليه

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي زرعه بن محمد الحضرمي عن سماعه بن مهران قال

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي يونس بن عبد الرحمن عن عبد الله بن سليمان قال

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي ابان بن عثمان عن الفضيل بن يسار قال سمعت ابا

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار سال هشام بن الحكم ابا عبد الله ع : و هشام بن حكم

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار في روايه ابي خديجه سالم بن مكرم الجمال عن ابي

گفتار خداى عز و جل: «هر كه كار نيك بياورد پاداشى بهتر از آن دارد» (سوره نمل آيه ۸۹) كه خدا او را ببهشت ميبرد، و همين است معناى گفتار خداى عز و جل: «بگو

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار كتب علي بن موسي الرضا ع الي محمد بن سنان فيما

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي علي بن حسان الواسطي عن عمه عبد الرحمن بن كثير

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار في روايه السكوني عن جعفر بن محمد عن ابيه ع قال

خداوند عزّ و جلّ برنگشت و تقاضاى تخفيف نمازهاى پنجگانه را ننمود با وجود آنكه موسى عليه السّلام همچنان از آن حضرت خواسته بود كه نزد پروردگارش عزّ و جلّ باز

الهيثم بن واقد الجزرىّ قال سمعت أبا عبد اللّه عليه السّلام يقول: انّ اللّه عزّ و جلّ بعث نبيّا من انبيائه الى قومه و اوحى اليه ان قل لقومك: انّه ليس من اهل

نصب دلايل و حجت از ارسال رسل و انزال كتب كه هيچكس قادر بر آن نيست مگر خداى عز و جل، بدين جهت سلب هدايت فرمود از پيغمبر و نسبت داد به ذات اقدس خود كه: وَ

ملائكه گرزهاى آهن بر سر آنها مى‌زنند تا به قعر جهنم برمى‌گردند، [اين سخن خداى عزّ و جل است كه: «هر هنگام كه مى‌خواهند از شدّت غم و اندوه از آن خارج شوند، به

از ابى ولاد مروى است كه سؤال نمودم حضرت صادق عليه السّلام را از فرمايش خداى عز و جل‌ «وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً»* چه چيز است اين احسان؟ فرمود: احسان اينست

أ رأيت‌ الذي‌ يكذب‌ بالدين‌ ‌في‌ فرائضه‌ و نوافله‌ ‌کان‌ فيمن‌ قبل‌ اللّه‌ عز و جل‌ صلوته‌ و صيامه‌ و ‌لم‌ يحاسبه‌ مما ‌کان‌ ‌فيه‌ ‌في‌ الحياة الدنيا) و

ايمان سالم‌تر از اقتدا نيست چون آن راه اوضح و مقصد اصحّ است كه خداوند با عزّ خلق خود در اين آيه اين راه را آموخت و اگر بود براى دين خدا مسلكى قويم‌تر از

ساعة يناجى فيها ربّه و ساعة يحاسب فيها نفسه و ساعة يتفكّر فيما صنع اللّه عزّ و جلّ اليه و ساعة يخلو فيها بحظّ نفسه من الحلال، فانّ هذه السّاعة عون لتلك

بيت رسول اللّه و ابادة نسله طمعا منهم فى الوصول الى قتل القائم و يأبى اللّه عزّ و جلّ ان يكشف امره لواحد من الظّلمة الّا ان يتمّ نوره و لو كره المشركون. در

شاکران باشد، حکایت از مقام بلند شاکران دارد. ۱۷- عن ابى عبداللّه(ص): أوحى اللّه عز و جل إلى موسى: یا موسى أتدرى لم اصطفیتک بکلامى دون خلقى؟ قال: یا رب و لم ذاک؟

ینسبوه یوم بدر الى انّه اخذ لنفسه من المغنم قطیفة حمراء حتّى اظهره اللّه عزّ و جلّ على القطیفة و برء نبیّه من الخیانة و انزل بذالک فى کتابه «و ما کان لنبىّ

الهى، و سرى است از سر خدائى، و غيبى از غيب خداوندى. و چون دانستيم ما كه خداى عزّ و جلّ حكيم است، تصديق كنيم به اينكه افعال او تماما حكمت است، اگرچه وجه آن

الارض طوعاً و کرهاً) امام صادق (ع) درباره آیه فوق فرمود: هو توحید هم للّه عزّ و جل. ۱۵ - تسلیم و اعتراف اصحاب یمین به ربوبیّت الهى از روى رغبت; و اعتراف

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي عن اسماعيل بن مهران عن احمد بن محمد عن جابر

آنچه خدا عز و جل حرام كرده است و همان كردار او است از ايمان، و خدا بر دو دست فرض كرده كه بدان چه خدا حرام كرده دراز نشوند و دراز شوند بدان چه خدا عز و جل فرمان

خدا عز و جل مؤمن را بدان مخصوص ساخته، اين است كه او را شناساى احسان به برادران خود نموده گرچه اندكى باشد و احسان به بسيارى عطا نيست براى آنكه خدا عز و جل

پيشى گرفتيد در دخول به دين خدا عز و جل و به اداى نماز و روزه و حج و نسبت به هر كار خوبى و هر فهم مسأله‏اى و به عبادت خدا عز و جل در پنهانى از دشمن خود با

فرمايش خداوند عزّ و جلّ: اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِها الزمر: ۴۲ يعنى: خداوند جانها را بهنگام مرگشان ميگيرد و باز خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد:

رسول خدا در آن رخصتى نداده و أمر رسول خدا (ص) موافق امر خدا عز و جل است و نهى او موافق نهى خدا عز و جل، و واجب است بر بندگان تسليم بدان مانند تسليم براى خداى

ندارند؟ خدا عز و جل فرمود: چنين آنها را آفريدم تا آزمايش نمايم در هر حالى، آدم عرض كرد: پروردگارا به من اجازه سخن مى‏دهى تا سخنى گويم؟ خدا عز و جل فرمود:

امام صادق (ع) كه فرمود: به راستى خداى عز و جل مؤمن را از سرشت بهشتى آفريده و كافر را از سرشت دوزخى و فرمود: چون خدا عز و جل خير بنده‏اى را خواهد جان و تنش

(در دنيا) و خدا عز و جل به او وحى كند كه: من طعام تو را بر اهل دنيا حرام كردم جز بر پيغمبر يا وصى پيغمبر، و چون روز رستاخيز شود، خدا عز و جل به او وحى كند

تو هم صبر كن چنانچه ما صبر كرديم، ما چيزى قصد كرديم و خدا عز و جل چيزى ديگر و ما به امر خدا عز و جل دل نهاديم. يونس بن يعقوب گويد: امام صادق عليه السّلام

مُسْلِمِينَ‏ وَ لَكِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَرَضَ فِي أَمْوَالِ اَلْأَغْنِيَاءِ حُقُوقاً غَيْرَ اَلزَّكَاةِ فَقَالَ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ اَلَّذِينَ فِي أَمْوََالِهِمْ

ابا جعفر ع : و حمران از امام ابو جعفر عليه السّلام در باره معنى قول خداى عزّ و جلّ: «انا انزلناه في ليلة مباركة» سؤال كرد، امام فرمود: آن شب مبارك شب قدر

وزنى دارد جز اشك، راستى خدا عز و جل به‏ اندكى از آن درياها از آتش را خاموش كند و اگر چنانچه‏اى كه بنده در امتى بگريد، خدا عز و جل براى گريه آن يك بنده به

دليل آن هم قرآن خدا است كه: خدا عز و جل مردم را سه طبقه آفريده و آنها را در سه مرتبه جا داده است و اين همان فرموده خدا عز و جل است در قرآن: اصحاب ميمنه و

فرمود: پس از خداى عز و جل بترسيد كه شما تاب برخورد با همه مردم را نداريد، براستى كه مردم باين سو و آن سو دست زدند و تنها شمائيد كه براه خداى عز و جل رفتيد، همانا

تفسير قول خداى عز و جل (۱۰۱ سوره انعام): بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ را مى‏پرسيد، امام باقر (ع) در پاسخ او فرمود: به راستى خداى عز و جل همه چيز را

خداى عز و جل نميفرمايد: «هرگز به نيكى نرسيد، مگر از آنچه دوست داريد انفاق كنيد، ۹۲- سوره ۳». سپس امام صادق عليه السّلام فرمود: و اما قول خداى عز و جل:

گويد: از امام باقر (ع) تفسير قول خدا عز و جل و المؤلفة قلوبهم را پرسيدم: در پاسخ فرمود: آنها مردمى بودند كه خدا عز و جل را يگانه مى‏دانستند و دست از بتها

بصير عن ابي جعفر ع : ابو بصير گويد: امام باقر عليه السّلام در قول خداوند عزّ و جلّ كه فرموده است: فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْ‏ءٌ فَاتِّباعٌ بِالْمَعْرُوفِ

مؤمن بنامد، خدا عز و جل فرموده (۱۸ سوره سجده): «آيا كسى كه مؤمن است چون كسى باشد كه كافر است برابر نباشند» و خدا او را منافق دانسته، خدا عز و جل فرمود (۶۷

كجا ميتواند توبه كند، بخدا سوگند اگر آنقدر سجده كند كه گردنش بريده شود خداى عز و جل كارى را از او نپذيرد جز بوسيله ولايت و دوستى ما خاندان. آگاه باشيد كه

روایت شده که: ... «إن اللّه تبارک و تعالى ... لایسخر و لایستهزئ ... و لکنه عز و جل یجازیهم جزاء السخریة و جزاء الإستهزاء ...; ... خداى تبارک و تعالى کسى

وارد شود بخوانى مرا بحمد و آل اطهار او آدم عرض كرد بلى در نظر دارم خداوند عز و جل فرمود پس بايشان يعنى به محمد و على و فاطمه و حسن و حسين خصوصا بخوان مرا

عليه السّلام: يقول: انّه يسخّى نفسى فى سرعة الموت و القتل فينا قول اللّه عزّ و جلّ: «أ و لم يروا أنا نأتى الارض ننقصها من اطرافها» و هو ذهاب العلماّء.

تکلّفهما ان یسئلاک شیئا ممّا یحتاجان الیه و ان کانا مستغنیین الیس یقول اللّه عزّ و جل «لن تنالوا البر حتى تنفقوا ممّا تحبون ... ». ۱۴ - رسیدن به پاداش نیک

فرشتگان و امامان معصوم داده مى‌شود. چنانكه امام صادق عليه السلام فرمود: «ان لله عز و جل علمين: علما عنده لم يطلع عليه احدا من خلقه و علما نبذه الى ملائكته و

بخواهد از گناهكاران، پس هر بادى را ملكى موكل، پس هر گاه اراده فرمايد خداوند عز و جل اينكه عذاب فرمايد قومى را بنوعى از عذاب، وحى فرمايد به ملك موكل به آن

آيه شريفه تنبيه و اشعار است بر آنكه هر كه نيت خير و اصلاح داشته باشد، خداوند عز و جل او را در آن توفيق عنايت فرمايد: إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً خَبِيراً:

9 - صفحه 355 در كافى- از حضرت صادق عليه السّلام مروى است: بدرستى كه خداوند عز و جل عرض ولايت ما فرمود بر آبها، پس هر آبى كه قبول ولايت ما نمود، شيرين و

سره) به اسناد خود روايت نموده از ابى بصير: قال الصّادق عليه السلام فى قوله عزّ و جلّ‌ «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‌ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ

اللّه‌! ‌فقال‌: ‌لا‌ يقرئها منافق‌ ابدا و ‌لا‌ ‌عبد‌ ‌في‌ قلبه‌ شك‌ ‌في‌ اللّه‌ عز و جل‌، و اللّه‌ ‌ان‌ الملائكة المقربين‌ منذ خلق‌ السموات‌ و الارض‌ ‌لا‌ يفترون‌

خاص قرآن به لزوم حفظ امانت مردم معلوم مى شود. ۹- عن أبى جعفر(ع) فى قول اللّه عز و جل: «یأیها الذین آمنوا لاتخونوا اللّه و الرسول و تخونوا أماناتکم و أنتم

فرمود (‌کل‌ راية ترفع‌ قبل‌ قيام‌ القائم‌ فصاحبها طاغوت‌ تعبد ‌من‌ دون‌ اللّه‌ عز و جل‌) و ‌اينکه‌ حديث‌ ‌در‌ ذيل‌ آية الكرسي‌ گذشت‌. جلد 5 - صفحه 102 و نيز

اى سدير چه بسيار است كه خداى عز و جل او را منسوب به آن علمى كرده كه من به تو خبر مى‏دهم، اى سدير آيا در آنچه از قرآن خداى عز و جل خواندى اين آيه را خوانده‏اى

كرد: آرى پروردگارا آنها را زنده كن، خداى عز و جل بدو وحى فرمود كه چنين و چنان بگو، او نيز همان را كه خداى عز و جل باو دستور داده بود بر زبان جارى كرد-

على بن الحسين (ع) پرسش شد، كدام عمل نزد خدا عز و جل بهتر است؟ در پاسخ فرمود: هيچ عملى بعد از معرفت خدا عز و جل و معرفت رسول خدا بهتر از بغض دنيا نيست و

اين راه خدا جل و عز فرمايد (۸۱ سوره زخرف): «بگو اگر براى خدا پسرى بود من اول پرستنده بودم». امام صادق عليه السّلام فرمود: چون خداى عز و جل اراده فرمود

بقول خداوند عزّ و جلّ كه فرمود: حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ «خدا براى ما كافيست و او نيكو وكيلى است» پناه نميبرد زيرا كه من از خداى عزّ و جلّ شنيده‏ام

همانا على عليه السّلام بنده خيرخواهى بود براى خداى عز و جل و خدا هم خيرخواهى او را كرد، و او خداى عز و جل را دوست داشت، خدا هم او را دوست داشت، همانا حق

برادران، پس از عصر روز پنج شنبه حوراء را از بهشت بنام نزله فرو فرستاد، پس خداوند عزّ و جلّ آدم را فرمود: تا وى را به شيث ترويج نمايد، آدم وى را به زوجيّت دائمى

آنچه را بشنود، و خداى عز و جل فرموده است: «و ياد كن پروردگار خويش را در درون‏ خود بزارى و ترس» (سوره اعراف آيه ۲۰۵) پس بجز خداى عز و جل ثواب اين ذكر را

فرمود: طلبيدن آن چيز كه نزد خداوند عزّ و جلّ است، گفت: پس كدام معاشر براى آدمى بدتر است؟ فرمود: آن‏ معاشر كه معصيت خداوند عزّ و جلّ را براى تو بيارايد، گفت:

السّلام در باره خلق حوّا پرسيدند و گفتند: مردمى در ناحيه ما ميگويند: خداوند عزّ و جلّ حوّا را از آخرين دنده چپ آدم آفريد، آيا همين طور است؟ امام عليه السّلام

رمضان را از روى‏عمد افطار كرده، ۳- روزه دو ماه پياپى در كفّاره «ظهار» كه خداى عزّ و جلّ در باره آن فرموده است: و كسانى كه در باره زنان خود سنّت جاهلى ظهار را

فرائض بود و خدا عز و جل در باره آن نازل كرد (۳ سوره مائده): «امروز دين شما را كامل كردم، و نعمتم را بر شما تمام‏ كردم» امام فرمود: خدا عز و جل مى‏فرمايد:

در قول خدا عز و جل: «ايمان نياورد بيشتر آنان به خدا جز اينكه هم آنها مشرك باشند» فرمود: شرك در اطاعت است نه شرك در عبادت، و از قول خدا عزّ و جلّ (۱۱ سوره

حديث را به معصوم رسانيده است، فرمود: امير المؤمنين (ع) فرموده است: هر كه خدا عز و جل را در نهان ياد كند، هر آينه خدا را بسيار ياد كرده است زيرا منافقان در

المومنين ع : امير المؤمنين (ع) فرمود: خانه‏اى كه در آن قرآن خوانده شود و ياد خدا عز و جل گردد، بركتش بسيار شود و فرشته‏ها در آن حاضر شوند و شياطين آن را ترك كنند

كه به خدا عز و جل و بر رسولش و بر خاندان او (ع) افتراء بندد خوار باشد. امام باقر عليه السّلام فرمود: هيچ بنده‏ئى چهل روز ايمانش را بخداى عز و جل خالص نگرداند-

فقيه و با فهم و اهل انديشه و عبرتند، آنچه به گوش شنوند آنها را از ياد خدا عز و جل كر نكند و آنچه از زيور و آرايش دنيا به چشم خود بينند، آنان را كور نسازد

قول خدا عز و جل است [ (۲۶۸ سوره بقره): «آهنگ بد را نكنيد براى آنكه از آن در راه خدا خرج كنيد» سپس فرمود: جز اين از آن روشن‏تر است، آن گفته خدا عزّ و جلّ

نفقه‏اى پاكيزه حجّ كند چيست؟ گفت: نميدانم تا بپروردگارم عزّ و جلّ رجوع كنم. پس چون چنين كرد، خداوند عزّ و جلّ فرمود: اى جبرئيل، موسى با تو چه گفت؟ در صورتى

خداوند عزّ و جل متوجّه ساز كه هيچ بنده مؤمنى نيست كه در نماز و دعايش دل خود را متوجّه خداوند عزّ و جلّ گرداند (با حضور قلب باشد) مگر اينكه خداوند عزّ و جلّ

نيست كه خدا عز و جل مى‏فرمايد (۵۱ سوره دخان): «به راستى متقيان در مقام امنى باشند». امام صادق عليه السّلام فرمود: هر بنده‏اى كه بآنچه خداى عز و جل دوست دارد،

نميديدند) و بعدها پيدا شد، گويد: من عرضكردم: علت پيدايشش چه بود؟ فرمود: خداى عز ذكره پيامبرى را بسوى مردم زمانش فرستاد و او ايشان را بپرستش و فرمانبردارى

نكند، خدا عز و جل براى او يك حجّ و يك عمره نويسد. و فرمود: هر كه براى حاجت برادر مسلمانش سعى و كوشش كند تا خدا آن را بدست او روا سازد، خداى عز و جل يك حج

مردمى را براى شهادت بر آور كه جز با تو سعادت شهادت ندارند و خود را به خدا عز و جل بفروش، عمل كرد و سپس آن را به على بن الحسين (ع) داد و مهرى را گشود و

فهمّ برجمها، فقال له أمیرالمؤمنین(ع): ان خاصمتک بکتاب اللّه خصمتک. إنّ اللّه عزّ اسمه یقول: «و حمله و فصاله ثلاثون شهراً» و یقول تعالى «و الوالدات یرضعن أولادهنّ

مى‏كند رفاقت كنى و هم صحبت شوى، زيرا من او را در كتاب خدا عز و جل ملعون يافتم در سه جا: ۱- خدا عز و جل فرمايد (۲۳ سوره محمد): «آيا در شما اين نگرانى است كه

زيرا ماه اضافه به اسم است، و اسم اسم خداى عزّ و جلّ است، و آن ماهى است كه قرآن در آن نازل شده است، و خداى عزّ و جلّ آن را مثلى- يعنى حجّتى- و عيدى قرار

به پيمانى كه در ميثاق از ايشان گرفته شده به پيشگاه خداى عزّ و جلّ معروض دارد. و حكمت آنكه خداى عزّ و جلّ حجر الأسود را در ركن مخصوص آن كه اكنون هست قرار

و هر كه هيچ اميدى بمردم نداشته باشد و امرش را در هر كارى بخداى عز و جل واگذارد، خداى عز و جل در هر چيزى او را اجابت كند. و به همين اسناد، از منقرى، از

گوئى پيش دارد خداى عز و جل او را از وى منع كند، آن را از پيش روى‏ و از پشت سر و از سمت راست و از سمت چپِ خود بخواند و چون چنين كند، خدا عز و جل خير او را بهره

ندارد، به راستى بنده‏اى است كه حديثى از ما به دست او مى‏رسد و ميان خود و خدا عز و جل بدان دين‏دارى مى‏كند پس وسيله عزت او است در دنيا و نور است در ديگر سراى،

صادق (ع) فرمود: هر كه در انجام حاجت برادر مسلمانش بكوشد و رضاى خدا جويد، خدا عز و جل براى او هزار حسنه بنويسد كه در ضمن آن خويشان و همسايگان و برادران و آشنايان

عبد الله ع قال : ابو بصير گويد: از امام صادق عليه السّلام تفسير گفتار خداى عز و جل را پرسيدم: «بزودى آيه‏هاى خويش را در آفاق و در خودشان بآنها بنمائيم تا

است، آن مرد گفت: من همه دعاهاى خود را از آن شما كنم، فرمود: در اين صورت خداى عز و جل كفايت كند براى تو آنچه را مهم دانى از كار دنيا و آخرتت. مردى به امام

عن سدير قال : از سدير، گويد: مردى از امام صادق (ع) پرسيد از تفسير قول خدا عز و جل (۱۹ سوره سباء): «گفتند پروردگارا دورى انداز ميانه سفرهاى ما و به خود

احمد بن عيسي عن ابي عبد الله ع : احمد بن عيسى از امام صادق (ع) در قول خدا عز و جل: «همانا ولى و سرپرست شما خدا است و رسولش و آنان كه گرويدند» فرمود: يعنى

الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص : رسول خدا (ص) فرمود: خدا عز و جل فرمايد: به راستى من دنيا را ميان بنده‏هايم براى قرض نهادم، پس هر كه يك

پرسيدم از قول خدا عز و جل (۴ سوره فتح): «سَكينه را در دل مؤمنان فرو فرستاد». فرمود: مقصود از آن ايمان است. گويد: و از او پرسيدم از قول خدا عز و جل (۲۲ سوره

قدرت حاجت او را ردّ كند، رحمت خدا عز و جل را از خود ردّ كرده است كه بدو كشانده بود و براى او فراهم كرده بود و خدا عز و جل اين رحمت را ذخيره كند تا روز

خداى عزّ و جلّ ميگويد: آيا آن را روزيت نساختم؟ و ديگر مردى كه درخانه خود نشسته، و در طلب روزى نميكوشد، و ميگويد: خدايا روزيم را برسان، پس خداى عزّ و جلّ

أُمَّهُ فَحَرَّمَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ وَ أَمَّا اَلْإِثْمُ فَإِنَّهَا اَلْخَمْرَةُ بِعَيْنِهَا وَ قَدْ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي مَوْضِعٍ

از آن حضرت پرسيد، از قول خدا عز و جل (۵۲ سوره شورى): «و هم چنين وحى كرديم به تو روحى از أمر خود» فرمود: از آنگاه كه خداى عز و جل اين روح را بر محمد (ص)

ابي عمير عن رجل من اصحابه قال قال ابو عبد الله ع : امام صادق (ع) فرمود: خدا عز و جل به موسى وحى كرد كه: بنده‏هايم به من تقرب نجستند به چيزى كه محبوب‏تر باشد

چه اندازه بود؟ فرمود: ما در كتاب على بن ابى طالب (ع) يافته‏ايم كه چون خداى عز و جل حضرت آدم و همسرش حواء را بزمين فرستاد دو پاى آدم روى بلندى كوه صفا بود

خدا عز و جل باشد، بايد با صلوات بر محمد و آلش آن را آغاز كند و سپس حاجت خود را بخواهد و باز هم در پايان، صلوات بر محمد و آلش بفرستد، زيرا خداوند عز و جل

است؟ در پاسخ فرمود: چيزى نزد خدا عز و جل بهتر از اين نيست كه از او در خواست شود و آنچه نزد او خواسته شود و كسى نزد خدا عز و جل ناخواه‏تر نيست از آنكه از

الله ع قال : از امام صادق (ع) فرمود: هر كه صد آيه را در نماز شب بخواند، خدا عز و جل برايش عبادت يك شب را ثبت كند و هر كه ۲۰۰ آيه در جز نماز بخواند، قرآن

راستى خدا عز و جل مى‏فرمايد (۱۲ سوره يس): «محققاً بنويسيم آنچه را پيش فرستادند و آثارى كه از آنها بماند و هر چيزى را در امام مبين آمار كنيم» و خدا عز و جل فرمايد

قيامت) بسوى ما است و حسابشان با ما است، پس آن گناهانى كه آنها ميان خود و خداى عز و جل دارند و ما بطور جدّى از خدا بخواهيم كه بخاطر ما از آنها درگذرد خداوند

بدان كه خداى عز و جل رسولان خود را در هر مورد كه فرستاده با طلا و نقره نفرستاده بلكه آنها را با (سلاح) سخن (و بيان) مبعوث فرموده، و خداى عز و جل نيز خود

(ص) داده‏اند، چون خدا عز و جل محمد (ص) را مبعوث كرد، دنباله مستحفظين بدو تسليم شدند و بنى اسرائيل او را تكذيب كردند و او هم به خدا عز و جل دعوت كرد و در راه

شنيدم، مى فرمود: به راستى خدا عز و جل پيغمبرش را تربيت كرد تا چنانچه خواست او را آراست، سپس به او واگذار كرد و فرمود عز ذكره (۷ سوره حشر): «هر چه رسول

كه بيمارى پيسى و برص را تحريك كند، و چون آن رگى كه در سر است تحريك شود خداى عز و جل زكام را بر آن مسلط سازد تا آن دردى كه در آن است جارى سازد (و از راه بينى

صلوات اللَّه عليه جمع شده بوديم آن حضرت فرمود: اى مردم كوفه همانا خداوند عزّ و جلّ شما را عطائى فرموده كه آن را به هيچ كس ديگر محبّت و ارزانى نفرموده است

دعا كند، فرمود: عيسى (ع) تطهير كرد و نماز خواند و به درگاه خدا عز و جل دعا كرد، خدا عز و جل به او وحى كرد: اى عيسى! راستى كه بنده من نزد من آمد از جز درى

زيرا حكايت ما و شما حكايت آن پيغمبرى است كه در ميان بنى اسرائيل بود و خداى عز و جل بدو وحى فرمود: كه قوم خويش را براى نبرد دعوت كن كه حتما من شما را يارى

حملة العرش و جبرئیل و میکائیل ... فیجئى ملک الموت حتّى یقوم بین یدى اللّه عزّ و جلّ ... فیقول (اللّه): انّى قد قضیت عل کلّ نفس فیها الرّوح الموت ... . انسان:

بارگاه ملك رسيده ايستاده گفت: حسبى ربّى من دنياى و آخرتى، و حسبى ربّى من خلقه، عزّ جاره و جلّ ثناؤه و تقدّست اسمائه و لا اله غيره چون چشم او بر ملك افتاد گفت:

الحكمة. و الكلمة الالهية و لها خمس‌ قوي‌ بقاء ‌في‌ فناء و نعيم‌ ‌في‌ شقاء و عزّ ‌في‌ ذل‌ّ و فقر ‌في‌ غناء و صبر ‌في‌ بلاء و لها خاصتان‌ الحلم‌ و الكرم‌ و

‌تعالي‌ ذكره‌ شركاء فيما آتيهما جلد 8 - صفحه 52 و ‌لم‌ يشكراه‌ كشكر ابويهما ‌له‌ عز و جل‌ ‌قال‌ اللّه‌ ‌تعالي‌ فتعالي‌ اللّه‌ عما يشركون‌ ‌فقال‌ المأمون‌ اشهد

گفت: بلى. حضرت فرمود: استغفار كن پروردگار خود را، پس بدرستى كه فرمايش خداوند عزّ و جلّ‌ «كانَتا رَتْقاً» مى‌فرمايد: آسمان رتق بود، يعنى نازل نمى‌كرد باران

السمع ان یتنزه عن الاستماع الى ما حرم اللّه ... و الاصغاء الى ما اسخط اللّه عز و جل فقال فى ذلک: و قد نزل علیکم فى الکتب ان اذا سمعتم ءایت اللّه یکفر بها

يُؤْمَرُونَ» «2» پيامبر اسلام فرمود: آفرينش فرشتگان، همه از نور است. «ان الله عز و جل خلق الملائكة من النور» «3» و خداوند هيچ موجودى را به اندازه فرشتگان نيافريده

یرافعک الى حکام اهل الجور لیقضوا له لکان ممّن حاکم الى الطاغوت و هو قول اللّه عزّ و جل: الم تر الى الّذین یزعمون ... . ۲۱- ارجاع داورى به طاغوت، نشانه دروغگویى

دَینه و لا یأکل اموال النّاس الّا و عنده ما یؤدّى الیهم حقوقهم: انّ اللّه عزّ و جل یقول: «لا تأکلوا اموالکم بینکم بالباطل ... ». ۱۸- گرفتن وام بدون توان

بهم بافته از ياد خداوند عزّ و جلّ و تذكّر مرگ باز دارد، دورى گزين، تا از جمع ايشان جدا باشى، و مبادا كه بدگمانى نسبت بخداوند عزّ و جلّ بر تو چيره گردد زيرا

صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (۸ سوره مدثر): «چون دميده شود در صور» فرمود: به راستى از ما است يك امام پيروز غائب و چون خدا عز ذكره خواهد امامت او را اظهار

خداى عز و جل (۴۳ سوره نحل): «اگر تا حال نمى‏دانستيد از اهل ذكر بپرسيد» فرمود كه: رسول خدا (ص) فرمود: ذكر منم و ائمه اهل ذكرند. و در تفسير قول خداى عز و جل

مى‏كنند تا امام قائم (ع) ظهور كند و هر گاه امام قائم (ع) ظهور كرد، كتاب خدا عز و جل را بر حدّ و قرار خود مى‏خواند و آن مصحفى را كه على (ع) نوشته بود بيرون

اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً خَطَأً فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ وَ دِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ إِلى‏ََ أَهْلِهِ‏ إِلَى قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ

شعبان چه مى‏فرمائيد؟ امام فرمود: خداى عزّ و جلّ در آن شب بيشتر از موى بزهاى طايفه كلب از خلق خود را مى‏آمرزد، و خداى عزّ و جلّ فرشتگانش را به آسمان دنيا و

يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح قال ع : و نيز فرمود: در گفتار خداوند عزّ و جلّ: وَ أَمَّا الْغُلامُ فَكانَ أَبَواهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينا أَنْ يُرْهِقَهُما

رسد خداى عزّ و جلّ ثواب حجهائى كه كرده است در زيباترين صورت ممكن مقابل ديدگانش مصوّر سازد بحالى كه در قبر او نماز ميگزارد، تا روزى كه خداوند عزّ و جلّ او

گفت: اكنون يكى از ديده‏بان‏هاى من از سرزمين شما آمد و به من گزارش داد كه خدا عز و جل محمد را يارى كرده و دشمن او را نابود ساخته و فلان و فلان و فلان در هنگام

مردى بود كه در مدّت سه سال دعا مى‏كرد و خداى عز و جل را مى‏خواند كه او را پسرى روزى كند؛ پس چون ديد كه خداى عز و جل دعاى او را مستجاب نمى‏گرداند، گفت: اى

شود خيانت كند و چون حديثى گويد، دروغ گويد و چون وعده دهد تخلّف كند، زيرا خدا عز و جل در قرآن خود فرمايد (۵۸ سوره انفال): «به راستى خيانت‏كاران را دوست نمى‏دارد»

قصد تقرّب به خدا بجا آورد، اجرى برابر با اجر كسى كه فريضه‏اى از فرائض خداى عزّ و جلّ را اداء كند مقرّر داشته، و كسى كه در اين ماه فريضه‏اى از فرائض خدا را

چيست؟! و اگر عوض دادن انفاق از جانب خداوند عزّ و جلّ حقّ است، پس بخل براى چيست؟! و اگر كيفر از سوى خداوند عزّ و جلّ دوزخ‏ است پس معصيت براى چيست؟ و اگر

حال رقت بحضرت دست داد و گريست سپس فرمود: اى ابا اسامة دلهاى خود را بياد خداى عز و جل و ذكر او نگهدارى كنيد و از نقطه‏هاى (تاريك و وسوسه‏هائى كه شيطان در)

كه خدا عز و جل والاتر و كريم‏تر و بزرگوارتر است از اينكه باز او را در آخرت عقوبت كند. و نيز فرمود امير المؤمنين عليه السّلام در تفسير گفتار خداى عز و جل:

آن علمى است كه نزد خدا عز و جل در دفتر كل است و چون از آن در آيد در بر آيد. ضريس گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام ميفرمود: خداى عز و جل را دو گونه علم است:

مى‏بخشد. و اين كار از جانب خداى عزّ و جلّ براى او تجويز شده است. امام هرگز شبى را روز نميكنددر حالى كه حقّى از حقوق خداى عزّ و جلّ را در گردن داشته باشد كه

و چهل روز بدان حال ماند، سپس خداى عز و جل‏ بدو مهر ورزيده و رحمش كرد و آن ماهى از بينيش بيرون رفت، و هر گاه خداى عز و جل بخواهد جايى زلزله رخ دهد آن ماهى

قول خداى‏ عزّ و جلّ «وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً» سؤال كرد. و امام در جواب او فرمود: كسى كه به رسم پناهندگى به حرم داخل شود. او از خشم خداى عزّ و جلّ ايمن

آن زمان كه خداوند عزّ و جلّ دنيا را آفريده تاكنون هيچ روزى بر مردم و اهل دنيا نيامده مگر اينكه در آن روز آسمان باريده باشد، و خداوند عزّ و جلّ آن را در همان

يكدرهم صدقه ميدهد كه بر او واجب هم نيست ولى اين عمل را فقطّ بمنظور رضاى خداوند عزّ و جلّ انجام ميدهد و خداى تبارك و تعالى نيز بواسطه يكدرهم تصدّق او را ببهشت

ع : و سماعة بن مهران از امام صادق عليه السّلام پرسيد در باره گفتار خداوند عزّ و جلّ كه فرموده است: «هر كس مؤمنى را عمدا بكشد پس جزايش جهنم است» (نساء: ۹۳)

مسكان عن ابي بصير قال : ابى بصير گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل (۵۹ سوره نساء): «از خدا اطاعت كنيد و از رسول و اولى الامر خودتان اطاعت

شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ فِي كَفَّارَةِ اَلظِّهَارِ لِقَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ اَلَّذِينَ يُظََاهِرُونَ مِنْ نِسََائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمََا

فرعون و عاد و ثمود) و به وسيله اينان است كه خدا عز و جل شرّ دشمنان اسلام را بگرداند و به اينان است كه خدا عز و جل باران را از آسمان فرو ببارد، به خدا سوگند

خير مى‏كنى با اينكه از تو عائب است و او را به خوبى ياد مى‏كنى، هر آينه خدا عز و جل به تو مى‏دهد دو برابر آنچه را در خواست كردى براى او، و از تو خوبى گويد

جميل بن دراج قال : از جميل بن دراج، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل (۲ سوره نساء): «و بپرهيز از خدائى كه باز خواست شما به واسطه او است و

احب‌ّ ‌الي‌ اللّه‌ عز و جل‌! ‌فقال‌ ‌ان‌ تحمده‌» (بحضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ السّلام‌ عرض‌ كردم‌ كدام‌ كارها محبوب‌تر ‌است‌ نزد خداي‌ عزّ و جل‌ّ! فرمودند حمد

سه طلاقه بر شوهر خويش ديگر حلال نيست تا شوى ديگر كند چيست؟ فرمود: خداوند عزّ و جلّ اذن و رخصت داده است مرد دو بار طلاق گويد، و فرموده: الطَّلاقُ مَرَّتانِ

خداى عزّ و جلّ آن را بجاى خود بازمى‏گرداند، و كسى كه حاجتهايش برآورده نميشود، ميبايد آن را در روز سه شنبه طلب كند، زيرا كه آن، روزى است كه خداى عزّ و جلّ

شامى روايت شده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره معنى قول خداى عزّ و جلّ كه گفت: «وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ

باره شب قدر از آن‏حضرت سؤال مى‏كردند، پس به خطبه برخاست، و پس از ثنا بر خداى عزّ و جلّ فرمود: امّا بعد، پس شما در باره شب قدر از من سؤال كرديد، و من آن را

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ لِنَبِيِّهِ ص‏ يََا أَيُّهَا اَلنَّبِيُ‏ إِنََّا أَحْلَلْنََا لَكَ أَزْوََاجَكَ‏ كَمْ أَحَلَّ لَهُ مِنَ اَلنِّسَاءِ

مسلمانى برخورد و او را شاد كند، خدا عز و جل او را شاد كند. و فرمود: هر مسلمانى كه بمسلمانى برخورد و او را شاد كند، خداى عز و جل را شاد كرده است. از او، از

اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ فَلاََ أُقْسِمُ بِمَوََاقِعِ اَلنُّجُومِ‏ قَالَ كَانَ أَهْلُ‏ اَلْجَاهِلِيَّةِ يَحْلِفُونَ بِهَا فَقَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ

گفت: من زمين را با قدرت و نيروى خويش برداشتم (و بر خود غرّه شد) پس خداوند عزّ و جلّ ماهى كوچكى را باندازه فاصله شست تا سبابه دست معمولى برانگيخت تا داخل

بپرهيز، و بر تو باد به پارسائى‏اى كه تو را از معاصى خداى عزّ و جلّ مانع شود، زيرا خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد: ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ «ايشان را همى

قال : و هشام بن سالم از آن حضرت روايت كرده است كه در مورد اين آيه كه خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد: إِنَّ ناشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ

ياد خداوند عزّ و جلّ كنند اين گروه همان كسانى هستند كه سود برده و زيان نكرده‏اند، و امّا گروه دوّم كسانى هستند كه شب را در معصيت خداوند عزّ و جلّ گذرانيده‏اند

خودداريشان (از گناه) كم شده و نگران خداى عز و جل نبوده و در انجام سپاس نعمت خدا سهل انگارى كرده‏اند، زيرا خداى عز و جل در آيه محكم كتاب خود فرمايد: «براستى

حضرت فاطمه عليهما السّلام را برايش آوردند پس از شكرگزارى به پيشگاه خداوند عزّ و جلّ بپاس مولود بدنيا آمده يك ركعت به نماز مغرب افزود، مدّتى ديگر گذشت تا

حَجَرٌ وَاحِدٌ أَحْمَرُ فَأَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ ضَعْ بِنَاءَهَا عَلَيْهِ وَ أَنْزَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعَةَ أَمْلاَكٍ يَجْمَعُونَ

از او احترام كند، همانا خدا عز و جل را گرامى داشته. و فرمود: هر كه نزد برادر مسلمانش رود و او را گرامى دارد، همانا خداى عز و جل را گرامى داشته است. از

قُلْتُ لَهُ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ دََاوُدَ وَ سُلَيْمََانَ‏ إِذْ يَحْكُمََانِ فِي اَلْحَرْثِ‏ قُلْتُ حِينَ حَكَمَا فِي اَلْحَرْثِ كَانَتْ قَضِيَّةً

عن ابن القداح عن ابي عبد الله ع قال : از امام صادق (ع) كه فرمود: راستى خدا عز و جل به توبه و بازگشت بنده مؤمن خود، شاد شود چون توبه كند چنانچه يكى از شماها

خانه‏اى دارد و مؤمنى به نشستن در آن نياز دارد و آن را از وى دريغ كند، خدا عز و جل فرمايد: اى فرشته‏هاى من! بنده من به بنده من از نشستن در خانه دنيا دريغ

ابيه عن ابي البختري عن ابي عبد الله ع قال : از امام صادق (ع) كه فرمود: خدا عز و جل مى‏فرمايد: بنده مؤمنم غمناك مى‏شود اگر بر او تنگ گيرم و اين تنگى روزى

أَمْوَالِنَا غَيْرُ اَلزَّكَاةِ فَقَالَ سُبْحَانَ اَللَّهِ أَ مَا تَسْمَعُ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ فِي‏ كِتَابِهِ‏ وَ اَلَّذِينَ فِي أَمْوََالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ

كسى كه نام او را برد كه از امام باقر و يا امام صادق (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل (۱۹۵ سوره شعراء): «به زبان عربى روشن‏كننده‏اى است» فرمود: يعنى هر زبانى

قرآنى باشد، كه خدا عز و جل بدان شياطين را دور مى‏كند. و نيز آن حضرت عليه السلام فرمود: هر آينه من خوش دارم كه در خانه قرآنى باشد كه خداى عز و جل بدان سبب شيطانها

خالد عن ابن فضال رفعه قال : از ابن فضال كه حديث را به معصوم رسانيده است، خدا عز و جل به عيسى (ع) فرمود: اى عيسى! مرا در خاطر دار تا تو را در خاطر دارم و مرا

داود الحمار عن ابي عبد الله ع قال : امام صادق (ع) فرمود: هر كه بسيار ذكر خدا عز و جل گويد، خدا در بهشت خود او را كاخ‏نشين سازد و زير درختان و گنبدهاى بهشتى

ابي عمير عن هشام بن سالم عن ابي عبد الله ع قال : از امام صادق (ع): راستى خدا عز و جل مى‏فرمايد: هر كه به ذكر من سرگرم شود و از در خواست از من باز ماند، به

خدا (ص) فرمود: دو كس با هم مصاحبت نكنند جز آنكه مزد بيشتر و محبوب‏تر نزد خدا عز و جل آن كس باشد كه به يار خود نرمش و لطف بيشتر دارد. رسول خدا صلى اللَّه عليه

و لال‏هاى مادر زاد، هر كدام از اين طوائف با خداوند عزّ و جلّ احتجاج نمايد، فرمود: آنگاه خداوند عزّ و جلّ فرستاده‏اى بسوى آنان گسيل دارد و آتشى براى امتحان

برداشته و هر شهرى از شهرها را بر يكى از فلس‏هايش حمل نمايد پس هر گاه خداوند عزّ و جلّ بخواهد زمينى را بلرزاند به آن ماهى امر فرمايد كه همان فلس را (كه شهر

داود الرقي عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص : رسول خدا (ص) فرمود: خدا عز و جل به موسى بن عمران (ع) فرمود: اى پسر عمران! مبادا به مردم حسد برى در باره

پيغمبر (ص) از درد سينه شكايت كرد، در پاسخش فرمود: از قرآن شفا جو، زيرا خدا عز و جل مى‏فرمايد (۵۷ سوره يونس): «شفاء است براى آنچه در سينه‏ها است». حضرت صادق

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً قَالَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً عَلَى دِينِهِ فَذَلِكَ اَلْمُتَعَمِّدُ اَلَّذِي

آشاميدن در آن رواست‏ زيرا نخستين ماه از سال نزد اهل حق ماه رمضان است پس خداوند عزّ و جلّ خواست كه در آن براى مسلمانان مجمعى باشد كه آنان گرد هم آيند و خدا را

مالِ ميت را به او داد و خدا آن را اجازه كرد برايش و اين است معنى فرموده خدا عز و جل (۴۰ سوره ص): «اين است بخشش بى‏حساب ما، بده يا نده (اختيار با تو است)

است كه خدا عز و جل فرمايد (۶۰ سوره مؤمن): «راستى آن كسانى كه تكبّر ورزند از عبادتم (به زودى خوار و زبون در دوزخ در آيند) الآيه. به درگاه خدا عز و جل دعا

اى جابر، براستى خدا تبارك و تعالى خلق را سه دسته آفريده و اين است قول خدا عز و جل (۶- ۱۱ سوره واقعه): «شما سه دسته بوديد كه با هم جفت شديد: أصحاب ميمنه،

در قرآن است نمونه و نمودى از آن در سوره فاتحه است) از جمله فرمايش خداوند عزّ و جلّ است كه: «الحمد للَّه» يعنى: جميع محامد و كمالات مخصوص ذات مقدّس خداوند

هذا أَخِي، من يوسفم و اين هم برادر من است، اين امت لعنتى منكر هستند كه خدا عز و جل با حجت خود در يك وقتى از اوقات چنان كند كه با يوسف كرد، يوسف پادشاه پر

پسر أبى يعفور، رسول خدا (ص) فرموده: شش خصلت‏ است كه در هر كه باشند برابر خدا عز و جل و در طرف راست او خواهد بود، پسر أبى يعفور گفت: قربانت، آنها چيستند؟ فرمود:

مى‏گمارد كه دست مهر بر صورتش بسايند و او را بشارت دهند، تا چون افطار كرد خداى عزّ و جلّ ميگويد: چه خوش است بوى تو! و روح تو! اى فرشتگان من، گواه باشيد كه من

فَاتَّقُوا اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَجْمِلُوا فِي اَلطَّلَبِ وَ لاَ يَحْمِلَنَّكُمُ اِسْتِبْطَاءُ شَيْ‏ءٍ مِمَّا عِنْدَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ تُصِيبُوهُ

بآتش درشدند، آن بر ايشان سرد و سلامت گردد، و چنانچه امتناع ورزيدند خداوند عزّ و جلّ آنان را گويد: چنين است اينك من شما را فرمان دادم و شما نافرمانى نموديد،

هيچ كس نزد خداى عزّ و جلّ مبغوض‏تر از آن كس نيست كه به او بگويند: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله چنين و چنان مى‏كرد، و اوبگويد: خداى عزّ و جلّ مرا به علّت

بدان از وى بريزد و درجه‏اى بدان برايش بالا برد و چون از حاجت او فارغ شود، خدا عز و جل براى او مزد كسى كه حجّ و عمره كرده بنويسد. امام باقر عليه السّلام فرمود:

هيچ مؤمنى نيست كه براى برادر مؤمنش در انجام حاجتى دوندگى كند جز اينكه خدا عز و جل به هر گامى برايش حسنه‏اى بنويسد و سيئه‏اى فرو ريزد و درجه‏اى بالا برد

برابر با اصل مالش بر عهده كرم خداى عزّ و جلّ است، تا زمانى كه مال خود را دريافت كند. و امام صادق عليه السّلام فرمود: خداى عزّ و جلّ فرموده است: «و إن كان ذو

ابي عبد الله ع قال قال النبي ص : فرمود (ع) كه رسول خدا (ص) فرموده است: خدا عز و جل براى بدخلق توبه نخواسته، عرض شد: يا رسول اللَّه! آن چگونه باشد؟ پاسخ

ابي بصير قال : از ابى بصير، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از تفسير قول خدا عز و جل (۸۲ سوره انعام): «آن كسانى كه گرويدند و ايمانشان آلوده به ظلم و ستم نشده

الله ص : از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: هر كه كمك مؤمنى كند، خدا عز و جل ۷۳ گرفتارى را از او رفع كند، يكى در دنيا و هفتاد و دو گرفتارى هنگام گرفتارى

خالد قال : از سليمان بن خالد، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از تفسير قول خدا عز و جل (۲۳ سوره فرقان): «و پيش آورديم هر آنچه به جا آورده بود از كردار و آن

قال : از امام صادق (ع) كه فرمود: به هر كه شكر داده شود فزونى داده شود، خدا عز و جل مى‏فرمايد (۷ سوره ابراهيم): «هر آينه اگر شكر كنيد بيفزائيم براى شما»

باشد، اين است كه خدا عز و جل را بر آن سپاس گوئى. شنيدم امام صادق عليه السّلام ميفرمود: شكر هر نعمتى اگر چه بزرگ باشد اينست كه خداى عز و جل را بر آن سپاس

در ياد خدا عز و جل است چون كسى است كه در زمره جنگجويان در راه خدا نبرد كند. حضرت صادق عليه السلام فرمود: كسى كه در ميان بى‏خبران ياد خداى عز و جل كند مانند

عليه السّلام روايت كرده كه رسول خدا (ص) فرمود: زكام لشكرى است از لشكرهاى خداى عز و جل كه آن را بسوى بيمارى و درد ميفرستد تا آن را از بين برد و زائل سازد. هشام

عن المفضل بن عمر عن ابي عبد الله ع قال : به مفضل فرمود (ع) كه: به راستى خدا عز و جل در آفريده‏هاى خود خلقى آفريده كه آنها را براى روا كردن حوائج فقراء شيعيان

يا سيم نيست كه از اداى زكات مال خود امتناع كند، مگر آنكه در روز قيامت خداى عزّ و جلّ او را در بيابانى صاف متوقّف ميسازد، و مارى ازنوع مخصوص را كه از شدّت

بنده از خداى عز و جل دارد، اين است كه جز شكم و فرجِ خود همّ و همّتى ندارد. امام صادق عليه السّلام فرمود: دورترين حالى كه بنده از خداى عز و جل دارد اينست

الصادق ع : امام صادق عليه السّلام فرمود: محبوبترين كارها در پيشگاه خداوند عزّ و جلّ نماز است، و آن آخرين سفارش پيامبران عليهم السّلام است (يعنى بنماز چندان

نيست جز كسى كه اطاعت خدا عز و جل كند. امام باقر عليه السّلام فرمود: هر مذهبى شما را براهى نبرد، بخدا كه شيعه ما نيست، جز آنكه خداى عز و جل را اطاعت كند. على

شما آنچه را خداى عز و جل دوست دارد پنهان ميكنيد و آنچه را مردم دوست دارند آشكار ميسازيد، ولى مردم (بعكس شما) آنچه را موجب خشم خداى عز و جل است آشكار ميكنند،

فرمود: هيچ مؤمنى نيست كه براى مردان مؤمن و زنان مؤمنه دعا كند جز اينكه خدا عز و جل به او برگرداند مانند آنچه را براى آنان دعا كرده است از طرف هر مرد مؤمن

پيمان گرفت و آنها ذره‏اى بودند در پشت آدم و از آن حضرت پرسيدم از تفسير قول خدا عز و جل (۱۲ سوره تغابن): «فرمان بريد خدا را و فرمان بريد رسول خدا را، اگر رو

باقر (ع) ميفرمود: تنها كسى خداى عز و جل را شناسد و پرستش كند كه هم خدا را بشناسد و هم امام از ما خاندان را و كسى كه خداى عز و جل را نشناسد و امام از ما خاندان

قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَللَّيْلِ إِذََا يَغْشى‏ََ وَ اَلنَّجْمِ إِذََا هَوى‏ََ وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِكَ فَقَالَ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ

رَكْعَةً شُكْراً لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَمَّا أَنْ وُلِدَ اَلْحَسَنُ ع‏ أَضَافَ إِلَيْهَا رَكْعَتَيْنِ‏ شُكْراً لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَمَّا أَنْ وُلِدَ

احمل على ولدى و یقول الرجل لا اجامعک انى اخاف ان تعلقى فاقتل ولدى فنهى اللّه عزّ و جل اَن تضارّ المرأة الرّجل و ان یضارّ الرّجل المرأة .... ۴۱ - اولویّت زن

أراها الله تبارک و تعالى محمداً(ص) حیث أسرى به إلى بیت المقدس ان حشر الله عزّ ذکره الأولین و الأخرین من النّبییّن و المرسلین... ; ابى الربیع گوید:... امام

آنها. ۵- دستور ولايت نازل شد و نزول آن در روز جمعه بود و در موقف عرفه، خدا عز و جل نازل كرد (۳ سوره مائده): «امروز دين را براى شما كامل كردم و نعمتم را

من است متعرض اين مقام مشو كه مى‏ترسم عمرت كوتاه شود و حالت پريش گردد، خدا عز و جل وصيت و امامت را در نسل حسين (ع) مقرر داشته و اگر مى‏خواهى اين حقيقت را

ولايت شرط مخصوصى است و فضيلتى كه مستحق آن بدان شناخته شود؟ فرمود: آرى، خدا عز و جل فرمايد (۵۹ سوره نساء): «أيا كسانى كه گرويدند اطاعت كنيد خدا را و اطاعت

حماد بن عيسي عن ابي السفاتج عن ابي عبد الله ع : از آن حضرت در تفسير قول خدا عز و جل (۲۰۰ سوره آل عمران): «صبر كنيد و هم صبرى كنيد و مرزدارى كنيد» فرمود:

الله بن مسكان عمن ذكره عن ابي عبد الله ع : از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (۲۷۵ سوره بقره): «و چه بسيار شكيبايند بر آتش سوزان» فرمود: يعنى چه بسيار

و سرى درد نگيرد و بيمارى نيايد جز براى گناهى، و اين است مقصود از گفتار خدا عز و جل (۳۰ سوره شورى): «و آنچه مصيبت به شماها رسد براى آن است كه خود به دست

مانع از طرف خدا، بيارام به آرامشِ خدا، أيا انسان تو را پناه دهم بدان چه خدا عز و جل عرش و فرشته‏هايش را پناه داد در روز لرزش و زلزله‏ها. اين را هفت بار مى‏گوئى

محمد بن سنان عن مفضل عن ابي عبد الله ع قال : از امام صادق (ع) كه فرمود: خدا عز و جل به داود (ع) وحى كرد: هيچ كدام از بندگانم به من پناهنده نشود در برابر

امام صادق (ع) فرمود: هر كه به اين خانه (يعنى خانه كعبه) يك طوافى كند، خدا عز و جل براى او شش هزار حسنه بنويسد و از او شش هزار سيّئه محو كند و شش هزار درجه

بن قيس عن ابي جعفر ع قال : از محمد بن قيس، از امام باقر (ع) كه فرمود: خدا عز و جل به موسى (ع) وحى كرد كه: به راستى برخى از بندگانم با خوش كردارى به من

(ع) مى‏فرمود: هر گاه آفتاب بگردد (بر آيد يا به زوال رسد يا غروب كند) ذكر خدا عز و جل كن و اگر با مردمى باشى كه تو را باز مى‏دارند از نزد آنان برخيز و دعا

زيد شحّام، از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) در هر روز هفتاد بار به درگاه خدا عز و جل توبه مى‏كرد، گفتم: مى‏فرمود كه: أستغفر اللَّه و اتوب اليه، فرمود: نه،

شده و او را پناه نداد با اينكه قادر است بدان پس محققاً پيوست خود را از خدا عز و جل بريده است. على بن جعفر از برادرش حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام حديث

فرمود: خدا عز و جل بر مردمى نعمت داد و شكر نكردند و براى آنها وبال شد و مردمى را گفتار كرد و صبر كردند و براى آنها نعمت شد. و فرمود: همانا خداى عز و جل بمردمى

خدا عز و جل «صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً» فرمود: مقصود از صبغه همان اسلام است. امام صادق عليه السّلام راجع بقول خداى عز و جل:

پرداختن زكات براى كسانى كه مقرّر گشته، كه آن از جمله فرائض و واجبات خداوند عزّ و جلّ است، و روزه داشتن كه آن سپر و حافظى در برابر عذاب خداى متعال است، و

جعفر ع يقول قال رسول الله ص : امام باقر (ع) مى‏فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: خدا عز و جل فرمايد: به راستى رشك‏آورترين دوستانم نزد من مردى است سبك حال (يعنى كم

عبد الله ع قال قال رسول الله ص : از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: خدا عز و جل فرمايد: به راستى رشك‏خيزترين دوستانم نزد من بنده‏اى است مؤمن كه از صلاح

عن علي بن اسباط رفعه الي سلمان قال : سند به سلمان رسيده كه فرمود: چون خدا عز و جل هلاك بنده‏اى را خواهد، شرم را از او ببرد و چون شرم از او برود، جز خيانت

بصير و اسحاق بن عمار عن ابي عبد الله ع : از امام صادق (ع) كه در تفسير قول خدا عز و جل (۱۰۶ سوره يوسف): «و ايمان ندارند به خدا بيشتر آنان جز اينكه هم آنها مشرك‏

حريز عن زراره عن ابي جعفر ع قال : از زراره، از امام باقر (ع) فرمود: راستى خدا عز و جل مى‏فرمايد (۶۰ سوره مؤمن): «راستى كسانى كه سر بر فرازند از پرستش من محققاً

اسماعيل عن اسحاق بن عمار عن ابي عبد الله ع : از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (۲۲۴ سوره بقره): «خدا را دست آويز سوگندهاى خود مسازيد تا خوش كردار و

سماعه عن ابي عبد الله ع قال : از سماعه، گويد: به امام صادق (ع) گفتم: قول خدا عز و جل (۳۲ سوره مائده): «هر كه بكشد نفسى را به جز نفس ديگرى پس گويا مردم همه

خارجه عن ابي عبد الله ع قال : امام صادق (ع) فرمود: راستى بنده‏اى حاجتى به خدا عز و جل دارد و به ستايش بر خدا آغاز سخن كند و با صلوات به محمد و آل محمد تا حاجت

فرزندانش: اى پسر جانم، بر تو باد به كوشش، مبادا خود را در عبادت و طاعت خدا عز و جل بى‏تقصير دانى، زيرا خدا چنانچه شايدش پرستش نشود. موسى بن جعفر عليه السّلام

كه لخت است جامه‏اى بپوشاند يا چيزى براى معيشت و قوت او به وى كمك دهد، خدا عز و جل به او هفتاد هزار فرشته بگمارد تا براى هر گناهى كه كرده تا صور بدمد آمرزش

ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ أَعْتَقَهُ مِنَ‏ اَلنَّارِ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ رَبَّنََا آتِنََا فِي اَلدُّنْيََا حَسَنَةً وَ فِي اَلْآخِرَةِ حَسَنَةً

عمرو بن شمر عن جابر عن ابي جعفر ع : از امام باقر (ع)، فرمود: در تفسير قول خدا عز و جل (۱۳۵ سوره آل عمران): « [و آن كسانى كه چون كارِ هرزگى كنند و يا بر خود

سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزََاؤُهُ‏ جَهَنَّمُ‏ خََالِداً فِيهََا قَالَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً

سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لََكِنْ لاََ تُوََاعِدُوهُنَّ سِرًّا قَالَ يَقُولُ اَلرَّجُلُ أُوَاعِدُكِ بَيْتَ آلِ

بِهِ وَ عَلَيْهِ دَيْنٌ أَ يُطْعِمُهُ عِيَالَهُ حَتَّى يَأْتِيَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِمَيْسَرَةٍ فَيَقْضِيَ دَيْنَهُ أَوْ يَسْتَقْرِضُ عَلَى ظَهْرِهِ

امر بپيچد، نه خدا را اطاعت كرده و نه رسولش را و همان است اعتراف بدان چه خدا عز و جل فرو فرستاده كه فرموده است (۳۱ سوره اعراف): «برگيريد زيور خود را در هر

فرمود: خدا عز و جل فرمايد: خلق عيال منند و دوست‏ترين آنها نزد من مهربانتر بدانها است و كوشاتر در حوائج آنها. امام صادق عليه السّلام فرمود: خداى عز و جل فرمايد:

علّت تشريع زكات تأمين قوت فقرا، و حفظ و صيانت اموال اغنيا است. زيرا خداى عزّ و جلّ تندرستان را به رسيدگى به حال دردمندان و مبتلايان‏مكلّف ساخته است، چنان

ايمان بسته شود و چون به ايمان بسته شد، قرار گيرد، و اين است تفسير قول خدا عز و جل (۱۱ سوره تغابن): «و هر كه به خدا ايمان آورد دلش به راه آيد و آرام گردد»

حاجت برادر مؤمن خود راه برود و مزد خود را از خدا خواهد تا حاجتش بر آيد، خداى عز و جل براى او در برابر آن چون مزد يك حجّ و يك عمره پذيرفته شده را بنويسد و

بن عبد الحميد عن ابان بن ابي مسافر عن ابي عبد الله ع : فرمود: تفسير قول خدا عز و جل (۲۰۰ سوره آل عمران): «أيا مؤمنان صبر كنيد و همصبرى كنيد» كه صبر بر مصائب

است و گرفتارى او را بر طرف كند و براى انجام شدن حاجتش به او كمك كند، خداى عز و جل بدين كار براى او ۷۲ رحمت از طرف خداوند بنويسد كه نسبت به يكى از آنها

بن عبيد الله عن سليمان الجعفري عن الرضا ع قال : از امام رضا (ع)، فرمود: خدا عز و جل به يكى از پيغمبرانش وحى كرد: هر گاه طاعت شوم، راضى گردم و هر گاه راضى

را دور كند و حمد خدا كند، سپس باز بنوشد و آن را دور كند و حمد خدا كند و خدا عز و جل بدان بهشت را بر او واجب كند. امام صادق عليه السلام فرمود: مردى از شما

ص : از امام صادق (ع)، فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: هر كه فراوان ذكر خدا عز و جل كند خدايش دوست دارد، و هر كه ذكر خدا را بسيار، براى او دو برائت نوشته

قال : امام صادق (ع) فرمود: تسبيح فاطمه زهراء (ع) از جمله ذكر بسيار است كه خدا عز و جل فرموده است: «ياد كنيد خدا را ياد كردن بسيار». حضرت صادق عليه السلام فرمود:

خدا عز و جل ادخال سرور است بر مؤمن: سير كردن او از گرسنگى، گشودن گره گرفتارى او يا پرداخت بدهكارى او. و فرمود: از جمله دوست ترين اعمال نزد خداى عز و جل

يقول : امام صادق (ع) فرمود: هر كه به خانه (خانه كعبه) يك هفته طواف كند، خدا عز و جل براى او شش هزار حسنه بنويسد و از او شش هزار سيّئه محو كند و شش هزار درجه

نشوى، گفتم: براى چه؟ گفت: براى آنكه من در يكى از كتب پدرانم ديده‏ام كه خدا عز و جل مى‏فرمايد: و مانند همان حديث ۷ را بيان كرد، من گفتم: يا ابن رسول‏ الله،

الحميد بن أبى العلاء أزدى، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: به راستى خدا عز و جل بر خلقش پنج وظيفه فرض كرده است و نسبت به چهار از آنها (كه نماز و روزه

از گور بر آيد فرشته‏ها را با دريافت مژده، ملاقات كند و اين است معنى قول خدا عز و جل در قرآنش (۱۰۳ سوره انبياء): «و برخورند بدانها فرشتگان كه اين است روز

پروردگار جهانيان، سپس فرمود: از موجبات آمرزش، اطعام مسلمان گرسنه است، سپس قول خدا عز و جل را خواند (۱۴- ۱۶- سوره بلد): «يا اطعام در روز قحطى و گرسنگى* از يتيم

خوابى و سپس از آن بيدار شوى، اى دانشجوينده، براى ايستگاه خود در برابر خدا عز و جل پيش فرست زيرا توبه كردارت ثواب برى چنانچه بدهى بستانى اى دانشجوينده.

عن صفوان الجمال قال : صفوان جمّال گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل (۸۲ سوره كهف): «و اما آن ديوار از آن دو پسر بچه يتيم بود در اين شهر وزير

الله ع قال قال رسول الله ص : امام صادق (ع) فرمود كه: رسول خدا (ص) فرمود: خدا عز و جل فرمايد: به عزت و جلال خودم، من بنده‏اى را از دنيا بيرون نبرم و خواهم

خدا آن باران را هر جا خواهد ببارد، هر گاه مردمى نافرمانى خدا كنند، خداوند عز و جل آنچه باران براى آنها در آن سال مقدّر كرده، به مردمِ ديگر بر گرداند و

الله ع قال قال رسول الله ص : از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: خداى عز و جل فرمايد: هر كه بنده مؤمن مرا به خوارى كشد، با من به نبرد برخاسته، و من

انسان می‌گردد. لذا می‌بینیم امام صادق علیه السّلام می‌فرماید: انّ عند اللّه عزّ و جلّ منزلة لا تنال الّا ج1، ص166 بمسألة: «در نزد خداوند مقاماتی است که بدون

على قلب بشر لا يسكنها غير ثلثة النّبيين و الصّدّيقين و الشّهداء يقول اللّه عزّ و جلّ طوبى لمن دخلك. ج5، ص 147 روايت مرسله در مجمع حضرت پيغمبر صلّى اللّه

پس مى‌فرمود «السّلام عليكم دار قوم مؤمنين ...» 5- باب استيذان النبى ربّه عزّ و جلّ فى زيارة قبر امّه چهار حديث صريح در امر به زيارت قبور. [كتاب الجنائز،

انجام گرفته مادامى که از گناهان کبیره اجتناب شود و این است معناى سخن خداوند عز و جل: إن الحسنات یذهبن السیئات». ۱۷- «عن أمیرالمؤمنین(ع): ... ان الله تعالى

بقوله: وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً: و تعظيم كن ذات حق را تعظيم كردنى، يعنى خداوند عزّ و جلّ را بزرگتر دان از وصف واصفان و معرفت عارفان. نزد بعضى مراد گفتن (اللّه

رحبت ثم ولیتم مدبرین) ۱۱ - از امام هادى (ع) روایت شده است: « ... إن اللّه عز و جل یقول: «لقد نصرکم اللّه فى مواطن کثیرة» فعددنا تلک المواطن فکانت ثمانین ;

از امام صادق عليه السّلام نقل فرموده كه كسيكه عبادت كند در آن غير خداوند عزّ و جلّ را يا فرمانبردارى كند در آن از غير اولياء خدا پس او ملحد است بظلم و

فرمایش امام صادق (ع) است که فرمود: انّ اللّه حیّر اقواماً بالاذاعة فى قوله عز و جل: «و اذ جاءهم ... اذاعوا به» فایّاکم و الاذاعة. ۵- لزوم ارائه اخبار امنیّتى

ما با پدران و پسران و همسران (خويش) دشمنى كرديد و در عوض پاداش شما بر خداى عز و جل ميباشد، و بدانيد كه‏ نيازمندترين وقت شما (بولايت و دوستى ما) آن وقتى

رضى اللَّه عنه- به امام عسكرى عليه السّلام نوشت: مردى به بيزارى از خداوند عزّ و جلّ يا به بيزارى از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله سوگند ياد كرده و آن

درگاه خدا عز و جل محبوب‏تر است؟ در پاسخ فرمود: اين است كه او را سپاس گوئى. محمد بن مروان گويد: بحضرت صادق عليه السلام عرضكردم: چه عملى بدرگاه خداى عز و جل محبوبترين

اين واقعه چيزى قبل از نزول فرائض و آيات ارث بوده و منسوخ شده است، آرى خداى عزّ و جلّ در كتاب خود براى هم‏پيمانان سهمى مقرّر داشته است، و در اين باره فرموده:

أَحَبَّ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ بَيْتٍ يُعْمَرُ فِي‏ اَلْإِسْلاَمِ‏ بِالنِّكَاحِ وَ مَا مِنْ شَيْ‏ءٍ أَبْغَضَ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ بَيْتٍ

گويد: شتاب مكن، بسا باشد كه دنبال آن، كار خيرى كند كه آن را محو سازد زيرا خدا عز و جل (۱۱۵ سوره هود): «به راستى حسنات سيئات را ببرند» يا آنكه استغفار كند و

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ را ميخوانى تا از آنها فراغت يابى. و آنگاه خدا عزّ و جلّ را در برابر هر نعمتى كه بر تو انعام فرموده است حمد ميكنى، و آنچه از

بشناسيم، ما هستيم اعراف همان كه خدا عز و جل شناخته نشود جز از راه شناختن ما. ما هستيم اعراف، روز قيامت بر صراط خداى عز و جل ما را معرف مقرر سازد، به بهشت

شود و چون خبر وفات امام به مردم دور از او برسد لازم است كه كوچ كنند زيرا خدا عز و جل مى‏فرمايد (۱۲۲ سوره توبه): «پس چرا نكوچد از هر فرقه‏شان يك طائفه تا در

فرمود: مى‏فرمايد: خدا كامل‏كننده امامت است و امامت همان نور است، اين گفته خداى عز و جل است كه: «بگرويد به خدا و رسولش و نورى كه فرو فرستاديم» فرمود: نور همان

است كه يقين نيامده و چون يقين آمد، شك كردن روا نباشد، و نوشت كه: راستى خدا عز و جل فرمايد (۱۰۱ سوره اعراف): «در بيشترشان عهد و وفا نيافتيم و راستش دريافتيم

جهان خوبى كرده باشد، زيرا بنده‏اى در حاجت برادر مؤمن خود راه مى‏رود و خدا عز و جل دو فرشته به او مى‏گمارد، يكى از طرف راستش و يكى از طرف چپش تا از خدا

شد، ديگر صاحب آن دل سياه هرگز به خوبى و صلاح برنگردد و اين است فرموده خدا عز و جل (۱۴ سوره مطفّفين) «نه هرگز بلكه رنگ سياه بر دل آنها نقش كرده و آن كردارى

اللَّه بن سنان از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: خداوند عزّ و جلّ زكات را بمانند نماز فرض و مقرّر فرموده است، و از اين رو اگر كسى زكات

آنچه را واقع شد در زندگى على و حسن و حسين (ع) از خروج و نهضت براى دين خدا عز و جل و آنچه بدان گرفتار شدند از كشتارى كه سركشان نسبت به آنها كردند و بر آنها

مالى كه به او انعام كرده حقى باشد آن را ادا كند و از آن به حساب است قول خدا عز و جل (كه موقع سوار شدن كشتى يا چهارپا بگويد ابو بصير گويد: بامام صادق عليه

مسهر همانا خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد: فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ* يعنى: (با نام عظيم پروردگارت را تسبيح كن) و من خداوند عزّ و جلّ را بنام عظيمش

نگذرد و آنچه بايدش گذرد به او نرسد؛ و اين كه زيان بخش و سود بخش همان خدا است عز و جل. امير المؤمنين عليه السّلام ميفرمود: هيچ بنده‏ئى مزه ايمان نچشد، تا اينكه

اقدام نكنى. و سوم ترس از خداى عزّ و جلّ است، تا آنجا كه گوئى او را مى‏بينى. و چهارم‏ بسيارى گريه از خوف و خشيت خداى عزّ و جلّ است، كه در برابر هر قطره

در پناه خويش گيرد همچنان كه قوم حضرت يونس عليه السّلام وقتى بدرگاه خداوند عزّ و جلّ تضرّع و زارى كردند آن عذاب را از ايشان بگردانيد، و اما چرا ده ركوع در

قال قال رسول الله ص : از امام صادق (ع)، فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: خدا عز و جل فرمايد: هيچ بنده نباشد كه بخواهم او را به بهشت برم جز آنكه در تنش گرفتارى

قَالَ‏إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَطْلَقَ لِلْمُوصَى إِلَيْهِ أَنْ يُغَيِّرَ اَلْوَصِيَّةَ إِذَا لَمْ يَكُنْ بِالْمَعْرُوفِ وَ كَانَ فِيهَا حَيْفٌ وَ

محمد بن مسلم گويد: شنيدم امام باقر (ع) مى‏فرمود: هر كه با پرستش براى خداى عز و جل ديندارى كند و گر چه خود را در آن به سختى و كوشش وادارد ولى رهبرى از طرف

نازل شد، پس آن را بزرگ شماريد و گرامى داريد، زيرا در هفتاد جاى آن نام خداى عز و جل ميباشد، و اگر مردم ميدانستند چه ثوابها و فضيلتهائى در خواندن آن سوره

(ص) فرموده است: بپرهيزيد از نفرين ستم شده، زيرا تا فراز ابر بر آيد و خداى عز و جل در آن بنگرد و فرمايد: آن را بر آوريد تا براى او اجابت كنم، و بپرهيزيد

خدا عز و جل بر شيعه خشم كرد و مرا مخير كرد يا خود فدا شوم يا شيعه، بخدا من با دادن جانم آنها را حفظ كردم‏ موسى بن جعفر عليه السلام فرمود: خداى عز و جل

يگانه‏پرستى آفريده است. زراره گويد از امام صادق عليه السّلام راجع بقول خداى عز و جل: «فطرت خدائى است كه مردم را بر آن آفريده» پرسيدم، فرمود: همه را بر يگانه‏پرستى

خدا عز و جل. منصور بن حازم گويد: بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: چه اعمالى بهتر است؟ فرمود: نماز در وقت و نيكى با پدر و مادر و جهاد در راه خداى عز و جل

إِذَا كَانَ أَنْفَقَهُ فِي طَاعَةِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنْ كَانَ أَنْفَقَهُ فِي مَعْصِيَةِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلاَ شَيْ‏ءَ لَهُ عَلَى اَلْإِمَامِ

مجلس بيكى از امامان حق دشنام داده شود و اين شخص بتواند دفاع كند و نكند خداى عز و جل در دنيا جامه خوارى بر او بپوشاند و در آخرت او را عذاب كند و نعمت و معرفت

ذكره عن ابي عبد الله ع قال : امام صادق (ع) فرمود: سه چيز است كه به درگاه خدا عز و جل شكايت مى‏كند: مسجدِ ويرانى كه اهلش در آن نماز نمى‏خوانند، و دانائى ميان

مرا در نهانى ياد كند، او را آشكار ياد كنم. حضرت صادق عليه السلام فرمود: خداى عز و جل فرموده: هر كه مرا در نهانى ياد كند من او را آشكارا ياد كنم. محمد بن يحيى،

است. و نيز آن حضرت عليه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: يادكننده خداى عز و جل در ميان غافلان چون كسى است كه (در ميدان جنگ با دشمنان دين) جنگ كند بجاى

الْحُجَّة علي بن محمد رفعه عن ابي عبد الله ع : از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (۸۸ سوره‏ صافات): «يك نظرى در ستاره‏ها انداخت (۸۹): پس گفت من بيمارم»

بَنِي إِسْرَائِيلَ‏ عَابِدٌ فَأُعْجِبَ بِهِ دَاوُدُ ع‏ فَأَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ لاَ يُعْجِبُكَ شَيْ‏ءٌ مِنْ أَمْرِهِ فَإِنَّهُ مُرَاءٍ

بآسمان كرده فرمود: اى ابا حمزة اين گنبد پدر ما آدم عليه السّلام است، و خداى عز و جل جز اين گنبد سى و نه گنبد ديگر دارد و در آنها آفريدگانى هستند كه يك چشم

بدان حضرت عرضكرد قربانت اين گنبد آدم عليه السّلام است؟ فرمود: آرى، و خداى عز و جل را گنبدهاى بسيارى است. و بدان كه براستى در پس اين مغرب شما سى و نه مغرب

عن محمد بن الفضيل عن ابي الحسن ع : محمد بن فضيل از ابى الحسن (ع) در قول خدا عز و جل (۶ سوره انسان): «وفا مى‏كنند به نذر» فرمود: وفا مى‏كنند بنذر و پيمانى

خدمتگزارشان سازم؟! فرمود: آنها چون وارد شوند همراه روزى بسيارى از جانب خداى عز و جل وارد شوند و چون خارج گردند، آمرزش را براى تو بجا گذارند. على بن ابراهيم،

الاسناد عن يونس عن صباح المزني عن ابي حمزه عن احدهما ع : در تفسير قول خدا جل و عز (۸۱ سوره بقره): «آرى هر كه بد كردارى كند و گناهش او را فرا گيرد» فرمود: وقتى