روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۶۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي عن ابيه عن ابن ابي عمير عن علي بن اسماعيل عن اسحاق بن عمار عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لاََ تَجْعَلُوا اَللََّهَ عُرْضَةً لِأَيْمََانِكُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَ تَتَّقُوا وَ تُصْلِحُوا بَيْنَ اَلنََّاسِ‏ قَالَ إِذَا دُعِيتَ لِصُلْحٍ بَيْنَ اِثْنَيْنِ فَلاَ تَقُلْ عَلَيَّ يَمِينٌ أَلاَّ أَفْعَلَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۶۲۳

از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (۲۲۴ سوره بقره): «خدا را دست آويز سوگندهاى خود مسازيد تا خوش كردار و پرهيزكار و مصلح ميان مردم باشيد». فرمود: چون دعوت شدى براى اصلاح ميان دو كس، مگو من سوگند خوردم كه اين كار را نكنم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۹۸

امام صادق عليه السّلام در باره قول خداى عز و جل: «خدا را معرض سوگندهاى خود مسازيد كه نيكوكار و پرهيزكار و مصلح ميان مردم باشيد، ۲۲۴ سوره ۲» فرمود: هر گاه ترا براى اصلاح ميان دو تن خواندند، مگو سوگند خورده‏ام كه اين كار را نكنم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۲۷

على، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از على بن اسماعيل، از اسحاق بن عمّار، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عز و جل: «وَ لا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِأَيْمانِكُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَ تَتَّقُوا وَ تُصْلِحُوا بَيْنَ النَّاسِ» «۲». كه آن حضرت فرمود: «چون خوانده شوى كه در ميان دو كس اصلاح كنى، مگو كه سوگند ياد نموده‏ام كه اين فعل را نكنم». و ترجمه آيه بنابر آن‏چه در اين حديث است اين است كه: «و مگردانيد خدا را مانع از براى سوگندهاى خويش از براى آنكه نيكى كنيد، و بپرهيزيد و اصلاح نماييد در ميان مردمان» «۳». __________________________________________________

(۲). بقره، ۲۲۴.
(۳). يعنى آن جناب و سوگند خوردن به او را اسباب منع مگردانيد از امورى كه بر آنها سوگند ياد كرده‏ايد كه عبارت است از: نيكى و پرهيزگارى و اصلاح ميان مردمان. و آيه احتمال وجوه و معانى ديگر دارد، وليكن آن‏چه مذكور شد ظاهرتر است. (مترجم)