روایت:الکافی جلد ۸ ش ۵۷۶

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

محمد بن يحيي و الحسين بن محمد جميعا عن جعفر بن محمد عن عباد بن يعقوب عن احمد بن اسماعيل عن عمرو بن كيسان عن ابي عبد الله الجعفي قال :

قَالَ لِي‏ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ع‏ كَمِ اَلرِّبَاطُ عِنْدَكُمْ قُلْتُ أَرْبَعُونَ قَالَ لَكِنْ رِبَاطُنَا رِبَاطُ اَلدَّهْرِ وَ مَنِ اِرْتَبَطَ فِينَا دَابَّةً كَانَ لَهُ وَزْنُهَا وَ وَزْنُ وَزْنِهَا مَا كَانَتْ عِنْدَهُ وَ مَنِ اِرْتَبَطَ فِينَا سِلاَحاً كَانَ لَهُ وَزْنُهُ مَا كَانَ عِنْدَهُ لاَ تَجْزَعُوا مِنْ مَرَّةٍ وَ لاَ مِنْ مَرَّتَيْنِ وَ لاَ مِنْ ثَلاَثٍ وَ لاَ مِنْ أَرْبَعٍ فَإِنَّمَا مَثَلُنَا وَ مَثَلُكُمْ مَثَلُ نَبِيٍّ كَانَ فِي‏ بَنِي إِسْرَائِيلَ‏ فَأَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ أَنِ اُدْعُ قَوْمَكَ لِلْقِتَالِ فَإِنِّي سَأَنْصُرُكَ فَجَمَعَهُمْ مِنْ رُءُوسِ اَلْجِبَالِ وَ مِنْ غَيْرِ ذَلِكَ ثُمَّ تَوَجَّهَ بِهِمْ فَمَا ضَرَبُوا بِسَيْفٍ وَ لاَ طَعَنُوا بِرُمْحٍ حَتَّى اِنْهَزَمُوا ثُمَّ أَوْحَى اَللَّهُ تَعَالَى إِلَيْهِ أَنِ اُدْعُ قَوْمَكَ إِلَى اَلْقِتَالِ فَإِنِّي سَأَنْصُرُكَ فَجَمَعَهُمْ ثُمَّ تَوَجَّهَ بِهِمْ فَمَا ضَرَبُوا بِسَيْفٍ وَ لاَ طَعَنُوا بِرُمْحٍ حَتَّى اِنْهَزَمُوا ثُمَّ أَوْحَى اَللَّهُ إِلَيْهِ أَنِ اُدْعُ قَوْمَكَ إِلَى اَلْقِتَالِ فَإِنِّي سَأَنْصُرُكَ فَدَعَاهُمْ فَقَالُوا وَعَدْتَنَا اَلنَّصْرَ فَمَا نُصِرْنَا فَأَوْحَى اَللَّهُ تَعَالَى إِلَيْهِ إِمَّا أَنْ يَخْتَارُوا اَلْقِتَالَ أَوِ اَلنَّارَ فَقَالَ يَا رَبِّ اَلْقِتَالُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنَ اَلنَّارِ فَدَعَاهُمْ فَأَجَابَهُ مِنْهُمْ ثَلاَثُمِائَةٍ وَ ثَلاَثَةَ عَشَرَ عِدَّةَ أَهْلِ‏ بَدْرٍ فَتَوَجَّهَ بِهِمْ فَمَا ضَرَبُوا بِسَيْفٍ وَ لاَ طَعَنُوا بِرُمْحٍ حَتَّى فَتَحَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُمْ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۳۸

ابو عبد اللَّه جعفى گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: رباط (آمادگى و مسلح بودن در برابر دشمنان اسلام در مرزها و حدود كشور) در نزد شما چند روز است؟ (و چند روز بر مسلمانان واجب است آماده و مسلّح باشند؟) عرضكردم چهل روز. فرمود: ولى رباط ما تا آخر روزگار است، و هر كس مركبى را براى يارى ما آماده نگاه دارد تا آن مركب نزد او است باندازه وزن آن و دو وزن آن نزد خدا پاداش دارد و هر كه اسلحه‏اى براى يارى ما نگاه دارد تا آن اسلحه پيش او است هموزن آن پاداش دارد، شما از يك بار (شكست) و دو بار و سه بار و چهار بار بى‏تابى نكنيد، زيرا حكايت ما و شما حكايت آن پيغمبرى است كه در ميان بنى اسرائيل بود و خداى عز و جل بدو وحى فرمود: كه قوم خويش را براى نبرد دعوت كن كه حتما من شما را يارى خواهم كرد، آن پيغمبر مردم خود را از سر كوهها و از جاهاى ديگر جمع‏آورى كرد و آنها را بجانب دشمن سوق داد، و هنوز شمشيرى نزده و نيزه‏اى بكار نبرده بودند كه همگى از برابر دشمن گريختند و شكست خوردند. دوباره خداوند بآن پيغمبر وحى فرمود: كه قوم خود را براى نبرد و جنگ با دشمن دعوت كن براستى من شما را يارى خواهم كرد. آن پيغمبر براى بار دوم آنها را جمع كرد و بسوى دشمن برد، اين بار نيز (مانند بار اول) هنوز شمشيرى بكار نبرده و نيزه‏اى نزده بودند كه گريختند. سپس (براى سومين بار) خداوند بدان پيغمبر وحى فرمود كه قوم خود را براى جنگ با دشمن دعوت كن كه من حتما شما را يارى خواهم كرد، آن پيغمبر ايشان را دعوت كرد، و آنها بدو گفتند: تو بما وعده فتح دادى ولى پيروز نشديم؟! خداى عز و جل بدان پيغمبر وحى كرد كه اينها يا بايد تن بجنگ با دشمن دهند و يا آتش دوزخ را براى خويش انتخاب كنند! عرضكرد: پروردگارا جنگ با دشمن در نزد من محبوبتر است از رفتن‏ بدوزخ، پس آنها را براى جنگ دعوت كرد و سيصد و سيزده نفر بشماره اهل بدر دعوت او را پذيرفتند، و آن پيغمبر ايشان را برداشته و برابر دشمن آورد و اين بار (بعكس بارهاى ديگر) هنوز شمشيرى بكار نبرده و نيزه‏اى نزده بودند كه خداى عز و جل فتح را نصيب آنان كرد.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۴۳۲

ابو عبد اللَّه جعفى مى‏گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: رباط [آمادگى نظامى يا آماده باش‏] در ميان شما چند روز است؟ عرض كردم: چهل روز. فرمود: ولى رباط ما تا پايان روزگار است. هر كس مركبى را براى يارى ما آماده نگاه دارد تا آن مركب نزد اوست به اندازه وزن آن و وزن وزن آن، نزد خدا پاداش دارد، و هر كه سلاحى را براى يارى ما نگاه دارد تا آن اسلحه پيش اوست هموزن آن پاداش دارد. شما از يك بار، دو بار، سه بار و چهار بار ناشكيبايى نورزيد، زيرا مثل ما و شما مثل آن پيامبر بنى اسرائيل است كه خداوند عزّ و جلّ به او وحى فرمود: كه قوم خويش را براى رزم فرا بخوان كه قطعا ياريتان خواهم رساند. آن پيامبر مردم خود را از ستيغ كوهها و ديگر جاها گرد آورد و آنها را به سوى دشمن گسيل داشت، و هنوز نه شمشيرى زده بودند و نه نيزه‏اى كه همگى از برابر دشمن گريختند و به هزيمت كشيده شدند. دوباره خداوند به آن پيامبر وحى فرمود كه قوم خود را براى رزم فرا بخوان، براستى من شما را يارى خواهم رساند. آن پيامبر براى بار دوم آنها را جمع كرد و به سوى دشمن برد، و اين بار نيز هنوز شمشيرى به كار نزده و نيزه‏اى نكشيده گريختند. سپس خداوند بدان پيامبر وحى فرمود __________________________________________________

(۱) «زودا كه آيات قدرت خود را در آفاق و در وجود خودشان به آنها نشان خواهيم داد تا برايشان آشكار شود كه او حق است» (سوره فصّلت/ آيه ۵۳).

كه قوم خود را براى جنگ با دشمن فرا بخوان كه من قطعا ياريتان خواهم رساند. آن پيامبر ايشان را دعوت كرد و آنها بدو گفتند: تو به ما وعده پيروزى دادى ولى چيرگى نيافتيم. خداى عزّ و جلّ بدان پيامبر وحى كرد كه اينها يا بايد به جنگ با دشمن تن دهند و يا آتش دوزخ را براى خود برگزينند. عرض كرد: پروردگارا! جنگ با دشمن نزد من محبوبتر است از رفتن به دوزخ، پس آنها را براى ستيز فراخواند و سيصد و سيزده نفر به شماره اهل بدر دعوت او را پذيرفتند و آن پيامبر ايشان را به رويارويى دشمن آورد، و اين بار هنوز شمشيرى به كار نزده و نيزه‏اى نكشيده بودند كه خداى عزّ و جلّ فتح را بهره ايشان ساخت.