روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۰۲۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

اِتَّقِ اَلْمُفَاخَرَةَ وَ عَلَيْكَ بِوَرَعٍ يَحْجُزُكَ‏ عَنْ مَعَاصِي اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ‏ ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ‏ وَ مِنَ اَلتَّفَثِ أَنْ تَتَكَلَّمَ فِي إِحْرَامِكَ بِكَلاَمٍ قَبِيحٍ فَإِذَا دَخَلْتَ‏ مَكَّةَ فَطُفْتَ‏ بِالْبَيْتِ‏ تَكَلَّمْتَ بِكَلاَمٍ طَيِّبٍ وَ كَانَ ذَلِكَ كَفَّارَةً لِذَلِكَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۱۹

و معاوية بن عمّار از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: از فخر فروشى بپرهيز، و بر تو باد به پارسائى‏اى كه تو را از معاصى خداى عزّ و جلّ مانع شود، زيرا خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد: ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ «ايشان را همى بايد تا چرك و قذارتى را كه در اثناء احرام به بدنهاشان پيوسته است، زايل سازند». و اين نوعى از چرك و قذارت است كه تو در حال احرامت سخن زشتى بر زبان آورى. پس چون بمكّه داخل شدى، و بكعبه طواف كردى سخن پاكيزه بگوى و اين سخن را كفّاره آن سخن قرار ده‏