نتایج جستجو

خویشاوندان: محرومیت از همنشینى با خویشاوندان ۲ سرور: ارزش سرور اخروى ۴; ارزش سرور دنیوى ۴; محرومیت از سرور اخروى ۲ سعادت: آثار سعادت دنیوى ۵ قیامت: روابط

اصحاب یمین: آثار سرور اخروى اصحاب یمین ۲; اصحاب یمین و محمد(ص) ۳، ۴; اهمیت پاداش اخروى اصحاب یمین ۱; سلام اصحاب یمین ۴ سرور: زمینه سرور اخروى ۱ محمد(ص):

آخرت طلبى: آثار آخرت طلبى ۲ دنیا: آثار اعراض از دنیا ۲ سرور: عوامل سرور اخروى ۲ مؤمنان: زیبایى مؤمنان ۱; سرور اخروى مؤمنان ۱; صورت مؤمنان ۱; مؤمنان در قیامت ۱

ربوبى ۲ خدا: حاکمیت اراده خدا ۱ خنده: اهمیت خنده ۴; منشأ خنده ۲ سرور: آثار سرور ۳; منشأ سرور ۱ عمل: منشأ عمل ۲ قیامت: خنده در قیامت ۵; گریه در قیامت ۵; ویژگیهاى

کنایه از سرور و شادمانى است. بنابراین «قرّت عین لى و لک»; یعنى، این مایه سرور و شادمانى من و تو خواهد شد. ۵ - فرزند، مایه روشنى چشم والدین و سرور و شادمانى

شادابى خاصى است که بر اثر وفور نعمت و رفاه به انسان دست مى دهد که توأم با سرور و زیبایى و نورانیت است، یعنى رنگ رخساره آنها از وضع حالشان خبر مى دهد که

و سيزدهم، سخن از شادى و سرور در نزد خانواده است، يكى منفى كه مورد انتقاد است و يكى مثبت كه پاداش نيكوكاران است. آرى، ثمره سرور مستانه و غافلانه در دنيا،

آب: ارزش آب راکد ۲; سلامتى آب جارى ۲ اصحاب یمین: اصحاب یمین در بهشت ۱، ۳; سرور اخروى اصحاب یمین ۳ بهشت: آبهاى جارى بهشت ۱; چشمه هاى بهشت ۳

یتساءلون) بهشت: نعمتهاى بهشت ۲ بهشتیان: بزم بهشتیان ۱، ۲; پرسشهاى بهشتیان ۱، ۲; سرور بهشتیان ۱; فضایل بهشتیان ۱; محبت بهشتیان ۲

و سيزدهم، سخن از شادى و سرور در نزد خانواده است، يكى منفى كه مورد انتقاد است و يكى مثبت كه پاداش نيكوكاران است. آرى، ثمره سرور مستانه و غافلانه در دنيا،

بار) به تعجّب آوردن كه گاهى توأم با سرور باشد «اعجب الشى‏ء فلاناً: اذا عجب منه و سّر» بعقيده راغب استعمال آن در سرور بطور استعاره است. [حديد:20]. ممكن است

آزادى انسان ۵; اختیار انسان ۴; انسان در سختى ۱۶; انسان هنگام سرور ۱۶; حقوق انسان ها ۴; زمینه سرور انسان ها ۸; زمینه کفران انسان ۱۸; صفات انسان ۱۵، ۱۶; ضعف

که قادر بر پیوند ابرهاى باران زا نیست; و روز «عقیم» به روزى گفته مى شود که سرور و شادى در آن نباشد. و این که از روز قیامت به عنوان «یَوْمٌ عَقِیْم» یاد شده

اختلاف دینى ۱۱; ناپسندى اختلاف دینى ۶ جامعه: آسیب شناسى اجتماعى ۵ حزب گرایان: سرور حزب گرایان ۱۰ حزب گرایى: آثار حزب گرایى ۱۰، ۱۱ دین: تبعیض در قبول دین ۸;

هبوط آدم(ع) ۱ ادیان: امنیت اخروى پیروان ادیان ۷; پیروان ادیان در قیامت ۷; سرور اخروى پیروان ادیان ۷ انسان: نیازهاى معنوى انسان ۵ توبه: آثار توبه ۸ حوا:

- همسران شایسته، مایه سرور و روشنى چشمان یکدیگر (و الذین یقولون ربّنا هب لنا من أزوجنا ... قرّة أعین) ۳ - فرزندان صالح، مایه سرور و روشنى چشمان پدران و

و سيزدهم، سخن از شادى و سرور در نزد خانواده است، يكى منفى كه مورد انتقاد است و يكى مثبت كه پاداش نيكوكاران است. آرى، ثمره سرور مستانه و غافلانه در دنيا،

توأم با تكبر در اقرب الموارد گويد: سرور و حبور در شادى ممدوح بكار مى‏رود ولى فرح در شادى مذموم كه موجب تكبر است سرور و حبور از تفكر ناشى است و فرح از قوه

منافقان ۸; ختم قلب منافقان ۴; ذلت منافقان ۴; رضایت منافقان ۱; سرزنش منافقان ۲; سرور منافقان ۱; صفات منافقان ۸; عجز منافقان ۷; عمل ناپسند منافقان ۷; محرومیت منافقان

به زائو ۶; نیازهاى روانى زائو ۶; نیازهاى مادى زائو ۶ زن: نذر زن ۲۳ سرور: عوامل سرور ۴ عمل: عمل پسندیده ۵ عیسى(ع): تعالیم عیسى(ع) ۸; تکلم عیسى(ع) در نوزادى

توأم با تكبر در اقرب الموارد گويد: سرور و حبور در شادى ممدوح بكار مى‏رود ولى فرح در شادى مذموم كه موجب تكبر است سرور و حبور از تفكر ناشى است و فرح از قوه

در اينكه سفيدى چشم يعقوب معلول حزن بود.. آمدن مژده يوسف نيز توأم با سرور بود لذا سرور سبب شده كه به تدريج چشم حضرت يعقوب صحت يابد چنانكه آيه:93و96 از آن

بینش کافران ۱۰; پوچى عمل کافران ۷، ۹; تباهى عمل کافران ۲; تکبر کافران ۷; سرور کافران ۹; نشانه هاى زیانکارى کافران ۹ کفر: آثار کفر ۳ مردم: زیانکارترین مردم

ذکر عجز انسانها ۵ رفتار: پایه هاى رفتار ۴ زمین: شکافتن زمین ۳ سرور: اجتناب از افراط در سرور ۱، ۲ عبرت: عوامل عبرت ۷ غفلت: آثار غفلت از عجز ۶ واجبات ۲: کافى،

قوم و جمع بين دعوت خلق و اشتغال بعبادت حق و چون شرح صدر و گشودگى دل بفرح و سرور و اطمينان خاطر است چنانچه دلتنگى از همّ و غم و اندوه است قمّى ره نقل فرموده

غلبهم سیغلبون ... و یومئذ یفرح المؤمنون) ۶ - پیروزى رومیان بر ایرانیان، عاملِ سرور و شادمانى مؤمنان عصر بعثت شد. (و یومئذ یفرح المؤمنون) ۷ - شکست رومیان، حادثه اى

چیزی را از تو باز ندارند، و بی‌گمان بعضی از ستمکاران [مشرک‌] سرور بعضی دیگرند، و خداوند سرور پرهیزگاران است‌ همانا آنان تو را از خدا- در برابر خدا- هيچ سودى

چنانكه ضرّاء دو قول است يكى توانگرى و تنگدستى است كه از ابن عباس است. ديگرى سرور و غم است يعنى در هر حال انفاق مى‏كنند ظاهراً مراد از آن دو در آيه اوّل توانگرى

دارد حساب هست و آنها ظاهر و آشكار خواهند شد. در روايات كافى هست كه شادى و سرور قلب مانند مثالى آشكار شده و سخن گويد براى تكميل اين بحث به «بعثر» رجوع شود،

آنان در دوزخ ناله‌ی غم‌انگیز و گلوگیری دارند و در آنجا چیزی را (که مایه‌ی سرور و شادی باشد) نمی‌شنوند. برایشان در آنجا ناله‌ای پرهیجان است، و (هم)آنان در

انسان ۶; فرجام انسان ها ۵ اولیاءاللّه: قبض روح اولیاءاللّه ۲۱ بشارت: بشارت سرور ۱۰; بشارت سلامتى ۱۰ بهشت: دعوت به بهشت ۱۳; موجبات بهشت ۱۵، ۱۶ بهشتیان ۱۴:

است كه ايمان آورده‌اند. و كافران را هيچ ياورى نيست. این از آن است که خداوند سرور مؤمنان است و کافران سروری ندارند اين از آن روست كه خدا يار و ياور مؤمنان

تَقَرَّ: سَرَّتْ». «قَرَّةُ عَيْن» چيزى است كه سبب سرور و شادى باشد [قصص:9]. زن فرعون گفت: اين طفل مايه سرور و روشنى چشم من و تو است. [فرقان:74]. خدايا زنان

دلایل مسافرت برادران یوسف ۱۰، ۱۲; رد مال التجاره برادران یوسف ۲، ۳، ۴، ۵، ۷; سرور برادران یوسف ۳; عهد برادران یوسف ۱۱; مال التجاره برادران یوسف ۱; مکان زندگى

سبب آن از مراضى ربّانى بهره بردارد، جلد 13 - صفحه 39 دنيا نسبت به او متاع سرور خواهد بود نه غرور، و لهذا سعيد بن جبير فرموده: الدّنيا متاع الغرور لمن لم

آسمان‌ها و زمین تنها از آنِ خداست. زنده می‌کند و می‌میراند و برای شما جز خدا هیچ سرور و نه یاوری نیست. همانا خدا از آن وی است پادشاهی آسمانها و زمین زنده کند و

ادخلتني‌ النار ففي‌ ‌ذلک‌ سرور عدوّك‌ و ‌ان‌ ادخلتني‌ الجنة ففي‌ ذاك‌ سرور نبيك‌ و انا و اللّه‌ اعلم‌ ‌ان‌ سرور نبيّك‌ احب‌ اليك‌ ‌من‌ سرور عدوّك‌. (وَ الَّذِين‌َ

مژده‌رسان بیامد و پیراهن را بر چهره‌اش افگند، (چشمان یعقوب) بینا گردید (و نور سرور، به دیدگانش روشنی بخشید. یعقوب به حاضران) گفت: مگر به شما نگفتم: که از سوی

سال محبوس بماند. و به یکی از آن دو نفر که دانست آزاد می شود، گفت: مرا نزد سرور خود یاد کن. ولی شیطان یاد کردنِ از یوسف را نزد سرورش از یاد او برد؛ در نتیجه

تفهيم مى‏شوى كه آنهم يك نوع روبرو شدن است. [انسان:11]. و عطا كرد بآنها بهجت و سرور را. [قصص:80]. تفهيم نمى‏شوند آنرا مگر صابران يا داده نمى‏شوند آن را مگر خويشتن

جنها را مى‌پرستيدند و بيشترين به آنها ايمان داشتند. گویند پاکا که تویی، تو سرور ما هستی نه آنان، خیر، ایشان جنیان را می‌پرستیدند [و] بیشترینه‌شان به آنان

باران را پس از آنکه نومید شده‌اند، فرو می‌فرستد، و رحمتش را می‌گسترد، و او سرور ستوده است‌ و اوست آن [خداى‌] كه باران سودمند را پس از آنكه [از آمدنش‌] نااميد

و سيزدهم، سخن از شادى و سرور در نزد خانواده است، يكى منفى كه مورد انتقاد است و يكى مثبت كه پاداش نيكوكاران است. آرى، ثمره سرور مستانه و غافلانه در دنيا،

آن نداريم بر ما تحميل مكن؛ و از ما درگذر؛ و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تويى؛ پس ما را بر گروه كافران پيروز كن. خدا هیچ کس را تکلیف نکند مگر به

و سيزدهم، سخن از شادى و سرور در نزد خانواده است، يكى منفى كه مورد انتقاد است و يكى مثبت كه پاداش نيكوكاران است. آرى، ثمره سرور مستانه و غافلانه در دنيا،

دروغگو است) ولی او (با این ادّعاء) می‌خواهد بر شما برتری گیرد (و خویشتن را سرور و آقای شما گرداند). اگر خدا می‌خواست (پیغمبری را به میان ما روانه کند) حتماً

[پیامبرانی‌] فرستادیم، آنگاه شیطان اعمالشان را در نظرشان بیاراست و آن روز او سرور ایشان است و عذابی دردناک [در پیش‌] دارند به خدا سوگند كه هر آينه ما به سوى

و سيزدهم، سخن از شادى و سرور در نزد خانواده است، يكى منفى كه مورد انتقاد است و يكى مثبت كه پاداش نيكوكاران است. آرى، ثمره سرور مستانه و غافلانه در دنيا،

می‌خوانیم! کسانی که نامه عملشان به دست راستشان داده شود، آن را (با شادی و سرور) می‌خوانند؛ و بقدر رشته شکاف هسته خرمایی به آنان ستم نمی‌شود! |روزى كه هر

روزی که هر کسی آنچه را از نیکی انجام داده است حاضر و آماده می‌بیند (و مایه‌ی سرور او می‌شود) و دوست می‌دارد کاش میان او و آنچه از بدی انجام داده است فاصله‌ی

زمین و مابین آنها را در شش روز آفرید، سپس بر عرش استیلاء یافت، شما را جز او سرور و شفیعی نیست، آیا پند نمی‌گیرید خداست آن كه آسمانها و زمين و آنچه را ميان

بنا شد در بهشت، شب مولد آن سرور، هفتاد هزار قصر از ياقوت سرخ و هفتاد هزار قصر از لؤلؤ رطب. پس ناميده شد به قصور ولادت آن سرور، و مرتفع و متعالى شد جنان،

نتيجه اعمال او و اصل به او شده است مشمول نعمت و رحمت الهى شود با كمال فرح و سرور و تكبّر و غرور ميگويد بديها از من زائل شد در صورتى كه بديها وقتى از انسان

كردند در مجمع از ابن عباس ره نقل نموده كه چون آسيه گفت او مايه سرور ما است فرعون گفت مايه سرور تو است نه من و پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرمود قسم

قضاياي‌ دوره‌ آخر الزمان‌ و ‌از‌ خصوصيات‌ حضرت‌ بقيّة اللّه‌ و ظهور ‌آن‌ سرور عجّل‌ اللّه‌ ‌تعالي‌ فرجه‌، و ‌از‌ دوره‌ رجعت‌، و ‌از‌ خصوصيات‌ معاد و جنّة

‌آن‌ و ديگر ‌در‌ حال‌ سرور و هم‌ّ، و ظاهر اينست‌ ‌که‌ معناي‌ جامعي‌ داشته‌ ‌باشد‌ شامل‌ سعه‌ و ضيق‌ و رخص‌ و قلا و غني‌ و فقر و سرور و غم‌ ميشود اشاره‌ ‌به‌

بانتهاء تكلّم و حسن سكوت وقتى منجرّ بگفتگو در ذات خدا شود تفسير شده و موجبات سرور و حزن بندگانرا خداوند فراهم ميفرمايد پس او ميخنداند و ميگرياند و قمّى ره

یکدیگر سبقت گرفتند و آن زن پیراهن او را از پشت بدرید. و در آستانه‌ی در ناگهان سرور زن را یافتند. زن گفت: «کیفر کسی که قصد بدی به خانواده‌ی تو کرده چیست‌؟جز

او و مؤمنانى كه نماز مى‌خوانند و همچنان كه در ركوعند انفاق مى‌كنند. همانا سرور شما خداوند است و پیامبر او و مؤمنانی که نماز را برپا می‌دارند و در حال رکوع

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ: روى‌هاى بهشتيان در آن روز، ناعِمَةٌ: تازه و اثر بهجت و سرور نعمت در او پيداست. يا ارباب وجوه متنعم و مرفّه باشند از انواع لذّات. بِسْمِ

صلّى اللّه عليه و آله و جديت در اخفاء دلائل داله بر صحت شريعت و قوت دين آن سرور است، و مراد از نور براهين داله بر صحت نبوت آن حضرت و آن امور كثيره‌اى باشد

هرکس که خداوند هدایتش کند رهیافته است و هرکس که او بیراه واگذارد، هرگز برایش سرور و راهنمایی نمی‌یابی‌ و آفتاب را بينى كه چون برآيد، از غارشان به سوى راست

از شرّ و عذاب آنروز نگهدارى و حفظ فرمود و پيش آورد براى ايشان گشاده روئى و سرور قلبى را چنانچه در مجالس از امام باقر عليه السّلام نقل نموده و پاداش داد بآنها

كردند در مجمع از ابن عباس ره نقل نموده كه چون آسيه گفت او مايه سرور ما است فرعون گفت مايه سرور تو است نه من و پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرمود قسم

درها را بست و [به یوسف‌] گفت بیا پیش من [یوسف‌] گفت پناه بر خدا، او [شوهرت‌] سرور من است و به من منزلتی نیکو داده است، آری ستمکاران رستگار نمی‌شوند و آن زن

از هر جهت با يكديگر تقابل تضادّ دارند يكدسته در نهايت خوشى و خرّمى و فرح و سرور و انبساط و يكدسته در غايت ناخوشى و غم و اندوه و گرفتگى و گرفتارى بسر ميبرند

از هر جهت با يكديگر تقابل تضادّ دارند يكدسته در نهايت خوشى و خرّمى و فرح و سرور و انبساط و يكدسته در غايت ناخوشى و غم و اندوه و گرفتگى و گرفتارى بسر ميبرند

می‌دهند بیناست. و اگر روی برتافتند، بدانید (که) خدا به راستی سرور شماست (و) چه نیکو سرور و چه نیکو یاوری است. و بدانید که هر چیزی را به‌راستی به غنیمت

موت‌ معها و ‌الي‌ نعيم‌ ‌لا‌ نفاد ‌له‌ و ‌الي‌ ملك‌ ‌لا‌ زوال‌ عنه‌ و ‌الي‌ سرور ‌لا‌ حزن‌ معه‌ و ‌الي‌ انس‌ ‌لا‌ وحشة معه‌ و ‌الي‌ نور ‌لا‌ ظلمة ‌له‌ (معه‌)

اعطاى اجر و چون ايشان دانسته باشند كه اين خوردن و آشاميدن، مراد حق تعالى است، سرور ايشان بيشتر و ميل زيادتر گردد. تنبيه: سرمايه كمالات و ترقيات انسانى و سعادت

از هر جهت با يكديگر تقابل تضادّ دارند يكدسته در نهايت خوشى و خرّمى و فرح و سرور و انبساط و يكدسته در غايت ناخوشى و غم و اندوه و گرفتگى و گرفتارى بسر ميبرند

از شرّ و عذاب آنروز نگهدارى و حفظ فرمود و پيش آورد براى ايشان گشاده روئى و سرور قلبى را چنانچه در مجالس از امام باقر عليه السّلام نقل نموده و پاداش داد بآنها

معناى ارتباط و پیوند دو چیز با یکدیگر است و در مصادیق مختلفى; همچون دوست، سرور، خدمت گزار، بنده، مالک و... به کار مى رود. ۲- سرنوشت انسان در قیامت، تنها

آله و سلّم نازل شده خداوند براى دلگرمى آنحضرت بامر رسالت و صبر و بردبارى آن سرور در تحمل شدائد و ناملايمات دعوت ابتداء امر رسالت حضرت موسى را بيان فرموده

يكدسته نامه اعمالشان بدست راستشان داده ميشود و آنان هر يك از شدّت بهجت و سرور باهل محشر ميگويند بگيريد بخوانيد نامه اعمال مرا من در دنيا يقين داشتم روزى

است؛ و وجود نبوى منزه از عيوب و مبرى از قبايح باشد و در مدت عمر هيچكس از آن سرور عيبى و دروغى نديده، پس چگونه بر چنين كسى كه هيچ شباهت و سنخيت با شياطين ندارد

16)- «در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند» و مجلسی پر از انس و سرور دارند (مُتَّکِئِینَ عَلَیْها مُتَقابِلِینَ). در قرآن مجید کرارا از تختهای

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

بانتهاء تكلّم و حسن سكوت وقتى منجرّ بگفتگو در ذات خدا شود تفسير شده و موجبات سرور و حزن بندگانرا خداوند فراهم ميفرمايد پس او ميخنداند و ميگرياند و قمّى ره

از هر جهت با يكديگر تقابل تضادّ دارند يكدسته در نهايت خوشى و خرّمى و فرح و سرور و انبساط و يكدسته در غايت ناخوشى و غم و اندوه و گرفتگى و گرفتارى بسر ميبرند

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

ميآوردند. تفسير قمى ره فرموده مراد از دار السلام بهشت است كه سراى امان و عافيت و سرور است و مراد از ولى اولى بتصرف است و بعضى گفته‌اند مراد از ولى دوست است و مراد

يكدسته نامه اعمالشان بدست راستشان داده ميشود و آنان هر يك از شدّت بهجت و سرور باهل محشر ميگويند بگيريد بخوانيد نامه اعمال مرا من در دنيا يقين داشتم روزى

يكدسته نامه اعمالشان بدست راستشان داده ميشود و آنان هر يك از شدّت بهجت و سرور باهل محشر ميگويند بگيريد بخوانيد نامه اعمال مرا من در دنيا يقين داشتم روزى

حضرت را با معدودى ميان كفار گذاشتند، و لذا سر مبارك حضرت و دندان رباعيه آن سرور به سنگ جفاى مشركين شكسته شد؛ حق تعالى به جهت توبيخ ايشان اين آيه نازل فرمود:

بانتهاء تكلّم و حسن سكوت وقتى منجرّ بگفتگو در ذات خدا شود تفسير شده و موجبات سرور و حزن بندگانرا خداوند فراهم ميفرمايد پس او ميخنداند و ميگرياند و قمّى ره

بضعف‌ و بالعكس‌ ‌از‌ صحت‌ بمرض‌ و بالعكس‌ ‌از‌ عزت‌ بذلت‌ و بالعكس‌ ‌از‌ سرور بحزن‌ و بالعكس‌ ‌از‌ ذكر بغفلت‌ و بالعكس‌ ‌از‌ تنبه‌ بنسيان‌ و بالعكس‌ ‌از‌

از هر جهت با يكديگر تقابل تضادّ دارند يكدسته در نهايت خوشى و خرّمى و فرح و سرور و انبساط و يكدسته در غايت ناخوشى و غم و اندوه و گرفتگى و گرفتارى بسر ميبرند

وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ). در جهانی زندگی می‌کنند که جز نیکی و پاکی و وجد و سرور چیزی وجود ندارد، این تعبیر کوتاه در حقیقت تمام مواهب الهی را در خود جمع کرده

آنان فقط اراده و مشيت خداوند جارى است و توكل و واگذارى امور به او جايى براى سرور يا غم نمى گذارد. جواب دوم به منافقين : (( قل تربصون بنا الا احدى الحسينين

آنان فقط اراده و مشيت خداوند جارى است و توكل و واگذارى امور به او جايى براى سرور يا غم نمى گذارد. جواب دوم به منافقين : (( قل تربصون بنا الا احدى الحسينين

حضرت ختمى مرتبت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را و هتك حرمت به شريعت اقدس آن سرور نمايد، داخل است در تهديد و وعيد آيه شريفه، مأوايش (جهنّم و بئس القرار) خواهد

افتخار و تكبّر ميكرديد در حالى كه بطعن در قرآن و غيبت از پيغمبر و استهزاء بآن سرور در شب سخنرانى و افسانه‌گوئى ميكرديد و نيز مانند بيماران كه هذيان ميگويند

افتخار و تكبّر ميكرديد در حالى كه بطعن در قرآن و غيبت از پيغمبر و استهزاء بآن سرور در شب سخنرانى و افسانه‌گوئى ميكرديد و نيز مانند بيماران كه هذيان ميگويند

به او رو كنند، خداوند صمد خدا تنها بى‌نيازى است كه نيازها بدو برند. خدا، سَرورِ والای برآورنده‌ی امیدها و برطرف‌کننده‌ی نیازمندیها است. «خدا، (همان) پروردگار

المؤمنين و اولاد معصومين آن بزرگوار عليهم السّلام نمايد: 1- اعلم بودن آن سرور، همچنين هر يك از ائمه هدى در عصر خود اعلم از تمام روى گردانيد و از اين مرتبه

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

ديگرى از آيات اين سوره را تشكيل مى‌دهد. البتّه بيان نعمت‌هاى جاودان و شادى و سرور بهشتيان، نور اميد را در دل مؤمنان روشن مى‌سازد و آنان را در برابر نيش و نوش‌هاى

خانه و مطاف عالميان و مولد حضرت خاتم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و مبعث آن سرور است‌ «1». بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ

ميگويند پروردگارا زنان و فرزندانى بما عنايت فرما كه بواسطه علم و تقوى موجب سرور قلب و روشنى چشمهاى ما باشند تا در دنيا با ما مساعد و قرين و در بهشت با ما

آله و سلّم نازل شده خداوند براى دلگرمى آنحضرت بامر رسالت و صبر و بردبارى آن سرور در تحمل شدائد و ناملايمات دعوت ابتداء امر رسالت حضرت موسى را بيان فرموده

شريفه خطاب به حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و مراد امّتند، چه آن سرور از وساوس شيطانى و تسويلات نفسانى محفوظ و معصوم است. سوره الأعراف «7»: آيات

حادث گردد، حالى بعد از حال و وقتى بعد از وقت، بر مردمان از ارزاق و مصائب و سرور. اكثر مفسّران برآنند كه رجع به معنى باران است، و تسميه باران به رجع به جهت

حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم است و علاماتى كه موافق در صفات آن سرور به آنچه در كتب سابقه به آن بشارت داده شده. و تسميه آنها به اهل كتاب، با آنكه

معاندين مكرها كردند و حيله‌ها نمودند براى اضمحلال آن حضرت و انهدام دين آن سرور، خود و اساس خاندان آنها بكلى محو و نابود گرديد و حيل و خدعه‌هاى آنها به خودشان

افتخار و تكبّر ميكرديد در حالى كه بطعن در قرآن و غيبت از پيغمبر و استهزاء بآن سرور در شب سخنرانى و افسانه‌گوئى ميكرديد و نيز مانند بيماران كه هذيان ميگويند

يكدسته نامه اعمالشان بدست راستشان داده ميشود و آنان هر يك از شدّت بهجت و سرور باهل محشر ميگويند بگيريد بخوانيد نامه اعمال مرا من در دنيا يقين داشتم روزى

ميگويند پروردگارا زنان و فرزندانى بما عنايت فرما كه بواسطه علم و تقوى موجب سرور قلب و روشنى چشمهاى ما باشند تا در دنيا با ما مساعد و قرين و در بهشت با ما

ديگرى از آيات اين سوره را تشكيل مى‌دهد. البتّه بيان نعمت‌هاى جاودان و شادى و سرور بهشتيان، نور اميد را در دل مؤمنان روشن مى‌سازد و آنان را در برابر نيش و نوش‌هاى

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

بانتهاء تكلّم و حسن سكوت وقتى منجرّ بگفتگو در ذات خدا شود تفسير شده و موجبات سرور و حزن بندگانرا خداوند فراهم ميفرمايد پس او ميخنداند و ميگرياند و قمّى ره

نمي‌بينند و قلبهاي‌ ‌آنها‌ ‌از‌ شدّت‌ فزع‌ و خوف‌ خالي‌ ميشود ‌از‌ طمع‌ و سرور مثل‌ هواي‌ ‌بين‌ آسمان‌ و زمين‌ ‌يعني‌ بكلي‌ نااميد ميشوند. جلد 11 - صفحه

عليه و آله و سلّم شاهد بزرگى است بر تكذيب و افتراى آنان، و راستى و درستى آن سرور چنان عالم آرا شد كه در ميان دشمنان مشهور به امين شد، و اين قسمت بطلان قول

عليه و آله و سلّم به امثال اين كلمات قبيحه، دلالت دارد بر حقانيت و حجيت آن سرور، و دشمنان عاجزند از طعن در آن و به سبب عجزشان، عدول كردند از معارضه بدين

مراد بنى قريظه‌اند كه حضرت با آنها معاهده فرموده بود، كه در صدد اضرار آن سرور و اصحابش نباشند، و كفار را تحريص بر حرب ايشان ننمايند. ثُمَّ يَنْقُضُونَ

گفتند ميخواهيم و او جلد 3 صفحه 506 مادرت را آورد و تو باو برگشتى و اين موجب سرور قلب و روشنى ديده او شد و از اندوه فراق تو بيرون آمد يا تو بوصل او رسيدى و

در قيامت ظاهر گرداند تا بدانند كه به كدام عمل مثاب مى‌شوند تا موجب زيادتى سرور ايشان گردد و به كدام عمل معاقب خواهند شد تا سبب مزيد غم و غصه ايشان گردد

سيّد من اتقى و خاف»: به خدا قسم كه على بن أبي طالب مهتر و بهتر هر متقى و سرور هر درستكارى است. «1» إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً (31) حَدائِقَ وَ أَعْناباً

اثر خيرى ندارد و در آن روز مردمى در ناز و نعمتند بقدريكه اثر تنعّم و بهجت و سرور و انبساط و شادى از رويهاى ايشان نمايان است و از سعى و عمل خودشان كه در دنيا

يكدسته نامه اعمالشان بدست راستشان داده ميشود و آنان هر يك از شدّت بهجت و سرور باهل محشر ميگويند بگيريد بخوانيد نامه اعمال مرا من در دنيا يقين داشتم روزى

آنحضرت را واگذارند بعبادت خدايش و اين سؤال بقدرى بر حضرت گران آمد كه عمر از آن سرور اجازه خواست كه حكم قتل آنها را صادر فرمايد و حضرت فرمود من بآنان امان دادم

از شرّ و عذاب آنروز نگهدارى و حفظ فرمود و پيش آورد براى ايشان گشاده روئى و سرور قلبى را چنانچه در مجالس از امام باقر عليه السّلام نقل نموده و پاداش داد بآنها

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

ميگويند پروردگارا زنان و فرزندانى بما عنايت فرما كه بواسطه علم و تقوى موجب سرور قلب و روشنى چشمهاى ما باشند تا در دنيا با ما مساعد و قرين و در بهشت با ما

ممکن است اشاره به نژاد موسى(ع) باشد که از بنى اسرائیل بوده و فرعونیان خود را سرور ایشان مى پنداشتند. ۶ - قدرت و ثروت، تنها ملاک ارزش در دیدگاه فرعون و فرعونیان

عذاب شوند، و حق تعالى به سبب شرافت حضرت پيغمبر، عذاب استيصال را از امت آن سرور برداشته و بدين جهت آيات مقترحه ايشان واقع نگردد. ما آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ

اثر خيرى ندارد و در آن روز مردمى در ناز و نعمتند بقدريكه اثر تنعّم و بهجت و سرور و انبساط و شادى از رويهاى ايشان نمايان است و از سعى و عمل خودشان كه در دنيا

اثر خيرى ندارد و در آن روز مردمى در ناز و نعمتند بقدريكه اثر تنعّم و بهجت و سرور و انبساط و شادى از رويهاى ايشان نمايان است و از سعى و عمل خودشان كه در دنيا

یکی از اعیاد به حساب می‌آمده است و همگان در آن خود را می‌آراسته‌اند و به سرور و شادی می‌پرداخته‌اند. گویا امروزه در مصر هنوز برقرار و «وفاء نیل» نام دارد

اثر خيرى ندارد و در آن روز مردمى در ناز و نعمتند بقدريكه اثر تنعّم و بهجت و سرور و انبساط و شادى از رويهاى ايشان نمايان است و از سعى و عمل خودشان كه در دنيا

اثر خيرى ندارد و در آن روز مردمى در ناز و نعمتند بقدريكه اثر تنعّم و بهجت و سرور و انبساط و شادى از رويهاى ايشان نمايان است و از سعى و عمل خودشان كه در دنيا

يكدسته نامه اعمالشان بدست راستشان داده ميشود و آنان هر يك از شدّت بهجت و سرور باهل محشر ميگويند بگيريد بخوانيد نامه اعمال مرا من در دنيا يقين داشتم روزى

گفتند ميخواهيم و او جلد 3 صفحه 506 مادرت را آورد و تو باو برگشتى و اين موجب سرور قلب و روشنى ديده او شد و از اندوه فراق تو بيرون آمد يا تو بوصل او رسيدى و

گفتند ميخواهيم و او جلد 3 صفحه 506 مادرت را آورد و تو باو برگشتى و اين موجب سرور قلب و روشنى ديده او شد و از اندوه فراق تو بيرون آمد يا تو بوصل او رسيدى و

نموده كه: چون حضرت در كعبه به نماز مشغول مى‌شد، بنى عبد الدار براى تغليط آن سرور، در عقب صفير و كف مى‌زدند. و بنابراين تقدير، مراد نماز مأمور به باشد. فَذُوقُوا

نَعِيماً وَ مُلْكاً كَبِيراً» هر دو، نامزد حضرت امير المؤمنين و اولاد معصومين آن سرور عليهم السلام است. و آيه‌ «تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشاءُ» اشاره به اين ملك

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

قوم و جمع بين دعوت خلق و اشتغال بعبادت حق و چون شرح صدر و گشودگى دل بفرح و سرور و اطمينان خاطر است چنانچه دلتنگى از همّ و غم و اندوه است قمّى ره نقل فرموده

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

نمي‌بينند و قلبهاي‌ ‌آنها‌ ‌از‌ شدّت‌ فزع‌ و خوف‌ خالي‌ ميشود ‌از‌ طمع‌ و سرور مثل‌ هواي‌ ‌بين‌ آسمان‌ و زمين‌ ‌يعني‌ بكلي‌ نااميد ميشوند. جلد 11 - صفحه

بمعناى خنكى چشم است چون ميگويند گريه اگر از حزن باشد اشك چشم گرم و اگر از سرور باشد خنك است لذا خنكى چشم را كنايه از مسرّت خاطر قرار داده‌اند و اخفى بسكون

نازل‌ نموديم‌ ‌که‌ دليل‌ ‌باشد‌ ‌بر‌ صدق‌ نبي‌ّ محترم‌ و مثبت‌ نبوّت‌ ‌آن‌ سرور ‌باشد‌ زيرا معجزه‌ فعل‌ الهي‌ ‌است‌ ‌که‌ بدست‌ نبي‌ّ جاري‌ ميشود و ديگران‌

«24» نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا: برخوردار و بهره‌ور سازيم ايشان را به نعمت و سرور بهره كمى، يا در زمان اندك يعنى در دنيا، چه نعم فانى نسبت به باقى قليل است

مثل‌ امير المؤمنين‌ ‌که‌ افضل‌ مجاهدين‌ ‌بود‌ چه‌ اندازه‌ بلاء و مصيبت‌ بآن‌ سرور وارد شد ‌که‌ بفرمايد (‌ما زلت‌ مظلوما منذ قبض‌ ‌رسول‌ اللّه‌ صلّي‌ اللّه‌

سرمدى بود از دست داديد. يا وقتى شدائد قيامت را ببينند ياد آورند ايام خوشى و سرور دنيا، تأسف خورند، پس وصف نمايند به كوتاهى. قول دوم: مراد مكث در عالم برزخ

گويد: به خدمت امام محمّد باقر عليه السّلام رفتم. حضرت چاشت طلبيدند و با آن سرور تناول كردم طعامى كه هرگز از آن بهتر و پاكيزه‌تر نخورده بودم. پس فرمود: چگونه

اثر خيرى ندارد و در آن روز مردمى در ناز و نعمتند بقدريكه اثر تنعّم و بهجت و سرور و انبساط و شادى از رويهاى ايشان نمايان است و از سعى و عمل خودشان كه در دنيا

اراده انشقاق قمر نمايد طبيعت قمرى در جنب اراده نبوى مضمحل و تابع خواست آن سرور گردد. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ

نزديك شد اميدى كه به ايمان آنها داشت منقطع گردد؛ آيه شريفه در تسليه خاطر آن سرور نازل شد: فَلَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ‌: پس همانا كه تو ستم كننده و هلاك نماينده

جبرئيل دشمن ما است و واسطه شدت و قتل و جنگ است رسول ما ميكائيل است كه واسطه سرور و رفاهيت است اگر او براى تو وحى مى‌آورد ما بتو ايمان مى‌آورديم پيغمبر فرمود

تقديس او و دعوت باسلام و بعث بر طاعت و ردع از معصيت و مدح پيغمبر و اهل بيت آن سرور داشتند و اگر گاهى هجوى ميگفتند مقصودشان انتصار و جلد 4 صفحه 135 دادستانى

تقديس او و دعوت باسلام و بعث بر طاعت و ردع از معصيت و مدح پيغمبر و اهل بيت آن سرور داشتند و اگر گاهى هجوى ميگفتند مقصودشان انتصار و جلد 4 صفحه 135 دادستانى

اثر خيرى ندارد و در آن روز مردمى در ناز و نعمتند بقدريكه اثر تنعّم و بهجت و سرور و انبساط و شادى از رويهاى ايشان نمايان است و از سعى و عمل خودشان كه در دنيا

آورنده بود به واديهاى ايشان، قالُوا هذا عارِضٌ مُمْطِرُنا: گفتند از روى بهجت و سرور اين ابرى است پهن كه باران دهنده است. چون حضرت هود عليه السّلام آن را مشاهده

تقديس او و دعوت باسلام و بعث بر طاعت و ردع از معصيت و مدح پيغمبر و اهل بيت آن سرور داشتند و اگر گاهى هجوى ميگفتند مقصودشان انتصار و جلد 4 صفحه 135 دادستانى

آنحضرت را واگذارند بعبادت خدايش و اين سؤال بقدرى بر حضرت گران آمد كه عمر از آن سرور اجازه خواست كه حكم قتل آنها را صادر فرمايد و حضرت فرمود من بآنان امان دادم

عشرى، ج‌2، ص: 129 احاديث بسيارى وارد شده كه آن حضرت، نفس رسول و نازل منزله آن سرور است: 1- در صواعق ابن حجر در آخر فصل دوم، روايت نموده كه: حضرت رسول صلّى اللّه

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

دائمه باشد، پس قطع و سلب تو ضررى به ما نرساند، بلكه علت منفعت ابدى و باعث سرور سرمدى خواهد بود. قالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (31) فَأَلْقى‌

او را دعوت به ايمان، و پس از اقرار، مقام شامخ ايمانى را فائز و موجب مدح آن سرور گرديد، و خاصه و عامه آن را فضيلتى محسوب داشتند. در ينابيع المودّه‌ «1»- ترمذى

واسطه غير است. و حمد بندگان در آخرت نه از روى تكليف است بلكه بر وجه فرح و سرور باشد، چنانچه گويند: (الحمد للّه الّذى هدينا لهذا، الحمد للّه الّذى صدقنا

آنان فقط اراده و مشيت خداوند جارى است و توكل و واگذارى امور به او جايى براى سرور يا غم نمى گذارد. جواب دوم به منافقين : (( قل تربصون بنا الا احدى الحسينين

آنروز با يكديگر شناسا ميكنند و بينا باوضاع و احوالشان مينمايند براى مزيد سرور اهل ايمان و اندوه اهل عصيان و لذا حاجت بپرسش و سؤال از حال يكديگر ندارند

گفتند ميخواهيم و او جلد 3 صفحه 506 مادرت را آورد و تو باو برگشتى و اين موجب سرور قلب و روشنى ديده او شد و از اندوه فراق تو بيرون آمد يا تو بوصل او رسيدى و

تقديس او و دعوت باسلام و بعث بر طاعت و ردع از معصيت و مدح پيغمبر و اهل بيت آن سرور داشتند و اگر گاهى هجوى ميگفتند مقصودشان انتصار و جلد 4 صفحه 135 دادستانى

تقديس او و دعوت باسلام و بعث بر طاعت و ردع از معصيت و مدح پيغمبر و اهل بيت آن سرور داشتند و اگر گاهى هجوى ميگفتند مقصودشان انتصار و جلد 4 صفحه 135 دادستانى

صادق آمد. و ايضا اخبار پيغمبر ما ايشان را از اين واقعه، يكى از معجزات آن سرور و حقانيت و صادقيت آن حضرت را ثابت كرد، زيرا اعلام اين امر، ممكن نيست مگر

حضرت. و شبهه‌اى نيست كه تخلّص امت از عقوبت به سبب شفاعت موجب رضا و خشنودى آن سرور خواهد بود. تنبيه- عبد اللّه عمر روايت نموده روزى حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه

اللّه عليه و آله و سلّم وقت قرائت قرآن، كه مرور كردند بر آن حضرت و لكن آن سرور را نديدند. اين‌ «1» مجمع البيان جلد 3، صفحه 418. «2» همان مدرك. جلد 7 - صفحه

‌از‌ تمام‌ طبقات‌ بيشتر چه‌ ‌در‌ زمان‌ حضرت‌ رسالت‌ چه‌ ‌پس‌ ‌از‌ رحلت‌ ‌آن‌ سرور آنهايي‌ ‌که‌ ‌در‌ كارزار ميآمدند ‌تا‌ كنون‌ شنيده‌ايد و نقل‌ كرده‌ايد ‌که‌

هيچكس را در عهد خود از حضرت على بن الحسين عليه السّلام بهتر نيافتم، خدمت آن سرور گفتم: يا بن رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله حال مرا مشاهده مى‌فرمائى، بر

مبارك حضرت ختمى مرتبت صلّى اللّه عليه و آله، تا شاق نگذرد بر قلب مطهر آن سرور اذيتهاى مشركين، كه هميشه جهال بر همين سيرت مذمومه بوده‌اند و در مقابل لطف

قوم و جمع بين دعوت خلق و اشتغال بعبادت حق و چون شرح صدر و گشودگى دل بفرح و سرور و اطمينان خاطر است چنانچه دلتنگى از همّ و غم و اندوه است قمّى ره نقل فرموده

ميگويند پروردگارا زنان و فرزندانى بما عنايت فرما كه بواسطه علم و تقوى موجب سرور قلب و روشنى چشمهاى ما باشند تا در دنيا با ما مساعد و قرين و در بهشت با ما

بمعناى خنكى چشم است چون ميگويند گريه اگر از حزن باشد اشك چشم گرم و اگر از سرور باشد خنك است لذا خنكى چشم را كنايه از مسرّت خاطر قرار داده‌اند و اخفى بسكون

جنيان است كه بعد از استماع قرآن، به قوم خود خبر دادند از ازدحام اصحاب بر آن سرور در نماز. نزد بعضى مراد آنست كه چون پيغمبر به دعوت برخاست، جن و انس مجتمع

مغفرت و بخشايش فرموده. و بزرگان فرموده‌اند: وعده شيطان غرور است، وعده رحمان سرور. وعده شيطان فقر است، وعده رحمان غفر. وعده شيطان افلاس است، وعده رحمان خلاص

آله و سلّم نازل شده خداوند براى دلگرمى آنحضرت بامر رسالت و صبر و بردبارى آن سرور در تحمل شدائد و ناملايمات دعوت ابتداء امر رسالت حضرت موسى را بيان فرموده

آله و سلّم نازل شده خداوند براى دلگرمى آنحضرت بامر رسالت و صبر و بردبارى آن سرور در تحمل شدائد و ناملايمات دعوت ابتداء امر رسالت حضرت موسى را بيان فرموده

مانند عبد الله بن سلام و كعب الاحبار و غيره، يا آنها كه در شب معراج به آن سرور مؤمن شدند. وَ مِنْهُمْ دُونَ ذلِكَ‌: و برخى ديگر از ايشان منحط از صلاح يعنى

حضرت رسالت پناه صلّى اللّه عليه و آله و تحريص آن حضرت بر صبر و اميدوارى آن سرور به نزول نصرت؛ پس ابتدا به قصه موسى و فرعون كه اعظم و اكبر قصص است نموده‌

تقديس او و دعوت باسلام و بعث بر طاعت و ردع از معصيت و مدح پيغمبر و اهل بيت آن سرور داشتند و اگر گاهى هجوى ميگفتند مقصودشان انتصار و جلد 4 صفحه 135 دادستانى

تقديس او و دعوت باسلام و بعث بر طاعت و ردع از معصيت و مدح پيغمبر و اهل بيت آن سرور داشتند و اگر گاهى هجوى ميگفتند مقصودشان انتصار و جلد 4 صفحه 135 دادستانى

تقديس او و دعوت باسلام و بعث بر طاعت و ردع از معصيت و مدح پيغمبر و اهل بيت آن سرور داشتند و اگر گاهى هجوى ميگفتند مقصودشان انتصار و جلد 4 صفحه 135 دادستانى

تقديس او و دعوت باسلام و بعث بر طاعت و ردع از معصيت و مدح پيغمبر و اهل بيت آن سرور داشتند و اگر گاهى هجوى ميگفتند مقصودشان انتصار و جلد 4 صفحه 135 دادستانى

تقديس او و دعوت باسلام و بعث بر طاعت و ردع از معصيت و مدح پيغمبر و اهل بيت آن سرور داشتند و اگر گاهى هجوى ميگفتند مقصودشان انتصار و جلد 4 صفحه 135 دادستانى

عود نمودند به تكذيب حضرت خاتم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و قصد كشتن آن سرور، خداوند هم سلطه و غلبه داد حضرت را بر آنها، پس كشت بنى قريظه را و تبعيد نمود

روز قيامت هم ميزان قبولى اعمال و رسيدن به فيوضات جنان، ولايت و مودّت بدان سرور خواهد بود. وَ ما يُدْرِيكَ‌: و چه چيز دانا كرد تو را اى مكلف به آمدن قيامت

امروز حركت كنيد همگى به طرف يوسف. پس يعقوب و خاله يوسف و پسران با كمال فرح و سرور سير نموده، مدت نه روز وارد مصر شدند، يوسف عليه السّلام به استقبال ايشان با

هر که را بخواهی با آن گمراه می‌کنی و هر که را بخواهی هدایت می‌فرمایی. تو سرور مایی، پس برایمان بپوشان و به ما رحم کن و تو بهترین پوشندگانی.» « و برایمان

نبوت حضرت خاتم صلى اللّه عليه و آله مى‌فرمايد به آنكه: طريقه وضوح نبوت آن سرور مانند طريقه وضوح انبياى سابق است، يعنى وحى؛ تا حجت و معجزه باشد بر يهود و

زدند، و در شما هست مثل او «1». مراد خود حضرت باشد كه در خندق دو ضربت به سر آن سرور زدند. و چندين حديث بدين مضمون است. وَ يَسْئَلُونَكَ عَنْ ذِي الْقَرْنَيْنِ

گفتند ميخواهيم و او جلد 3 صفحه 506 مادرت را آورد و تو باو برگشتى و اين موجب سرور قلب و روشنى ديده او شد و از اندوه فراق تو بيرون آمد يا تو بوصل او رسيدى و

اللّه عليه و آله و سلّم ظهور مرتبه فصاحت بدرجه كمال بود و لذا اعظم معجزات آن سرور قرآن شريف واقع شد كه غايت فصاحت و بلاغت را دارا كه فوق آن متصور نخواهد بود

مى‌شد، مى‌فرمود: جبرئيل‌ جلد 7 - صفحه 284 وحى نازل نمود. ما وقتى تصديق نبوت آن سرور را نموديم، بايد آنچه اخبار فرمايد تصديق كنيم بدون برهان. 3- بيان جهت نزول

آله و سلّم نازل شده خداوند براى دلگرمى آنحضرت بامر رسالت و صبر و بردبارى آن سرور در تحمل شدائد و ناملايمات دعوت ابتداء امر رسالت حضرت موسى را بيان فرموده

عطيّه است و هر وقت نجاشى مزبور و قوم او آيات قرآن را مى شنيدند از اثر شادى و سرور اشك از ديدگان آنان سرازير مى گشت و برخى معتقدند كه اين آيه درباره طايفه اى

ميگويند پروردگارا زنان و فرزندانى بما عنايت فرما كه بواسطه علم و تقوى موجب سرور قلب و روشنى چشمهاى ما باشند تا در دنيا با ما مساعد و قرين و در بهشت با ما

آنحضرت را واگذارند بعبادت خدايش و اين سؤال بقدرى بر حضرت گران آمد كه عمر از آن سرور اجازه خواست كه حكم قتل آنها را صادر فرمايد و حضرت فرمود من بآنان امان دادم

طالب حق، ديده بصيرت بگشا و تأملى نما تا بر تو ظاهر شود كه تفضيل غير بر آن سرور، محض خطا و عين ضلالت و گمراهى است. فى الطّاير المشوىّ اوفى دلالة لو استيقظوا

به حمزه سپرد، و لوا را به امير المؤمنين عليه السّلام داده به ملازمت خود آن سرور تعيين فرمود. وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ‌: و خداوند شنوا است اقوال شما را

دندان آن حضرت زد، بعضى شمشير بر آن حضرت وارد كردند كه هفتاد ضرب شمشير به آن سرور وارد آمد. خداى تعالى حافظ بود، و با اين همه زحمت، آن مظهر رحمت نفرين ننمود،

آنكه اسلام بر ساير اديان غالب شود و رسوم شرك در ايام آن حضرت يا بعد از آن سرور باطل و منهدم گردد، و اين مخبر بر وفق مخبر واقع شد. وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلاً

عليه و آله را بر محاجه قوم كه او را به عبادت اصنام دعوت مى‌كردند و ترغيب آن سرور در اقتداء به ابراهيم عليه السّلام كه جدّ آن حضرت است در احتجاج و تسليه آن

اللّه عليه و آله و موجب علم به مبعث آنحضرت بود و در تورات و انجيل اوصاف آن سرور مبين شده بود. فَمَا اخْتَلَفُوا: پس اختلاف نكردند در آن امر، إِلَّا مِنْ

عطيّه است و هر وقت نجاشى مزبور و قوم او آيات قرآن را مى شنيدند از اثر شادى و سرور اشك از ديدگان آنان سرازير مى گشت و برخى معتقدند كه اين آيه درباره طايفه اى

پيغمبر را مستجاب و عطا فرمود او را حضرت على بن ابى طالب، سلطانى كه يارى كند آن سرور را بر دشمنان. تذكره: صافى‌ «3»- از محاسن از حضرت صادق عليه السّلام روايت

شريفه قرآن مجيد بعضى مصدق بعضى ديگرند، بنابراين، آيات ديگر دالّند بر ارسال آن سرور بر كافه بشر و جن و ملك از جمله: (وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ)

توصیه یعقوب(ع) به فرزندان خویش (و لاتاْیئسوا من روح الله) «روح» به معناى سرور ، فرح ، استراحت و رحمت مى باشد. اضافه آن کلمه به «الله» و متعلق قرار گرفتن

يك قسمت آن را زمان خود آن حضرت، و اكمل و اتم آن زمان ظهور خاتم اوصياى آن سرور، حضرت حجة بن الحسن عجل اللّه تعالى فرجه الشريف به انجام رساند و به كلى اساس

كه نازل نشد بر رسول اكرم در جميع قرآن آيه‌اى كه شديدتر و سخت‌تر باشد بر آن سرور از اين آيه، و از آن حضرت پرسيدند چه زود پيرى به شما آمد؟ فرمود: شيّبتنى سورة

آنان فقط اراده و مشيت خداوند جارى است و توكل و واگذارى امور به او جايى براى سرور يا غم نمى گذارد. جواب دوم به منافقين : (( قل تربصون بنا الا احدى الحسينين

سعادتمندى آنان در دنیا و آخرت و بشرى للمؤمنین «بشرى» به خبرى گفته مى شود که در آن سرور و فرح باشد و در آیه شریفه به معناى بشیر (بشارت دهنده)، است. ۱۱ - بازگشت دشمنى

اخبار دهنده است از تزويج حضرت فاطمه عليها السّلام به شاه اولياء و دامادى سرور اوصياء به خاتم انبياء. «3» 4- از حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله مروى است

ميگويند پروردگارا زنان و فرزندانى بما عنايت فرما كه بواسطه علم و تقوى موجب سرور قلب و روشنى چشمهاى ما باشند تا در دنيا با ما مساعد و قرين و در بهشت با ما

حضرت را كه سجده نمود بر سنگ زبرى. پس توقف نمودم. مى‌شنيدم شهقه و گريه آن سرور را و شمردم بر او هزار مرتبه مى‌گفت: «لا اله الا اللّه حقّا حقّا لا اله الا

اندازه علم او حكايت كند، اگر نيك گويد ثمره آن و اگر بد گويد نتيجه آن است. كلام سرور اولياء حضرت على مرتضى عليه السّلام است: لا تنظر الى من قال و انظر الى ما

مردم بسيارى داخل ايمان شوند. و در روايت است كه به سبب اين لطف و مرحمت آن سرور، هزار نفر از طايفه خزرج مسلمان شدند. بعد از آن سبب اين دو امر بيان فرمايد:

مِمَّا يَقُولُونَ‌: آن گروه پاكيزگان مبرى و منزهند از آنچه مى‌گويند در حق آن سرور، زيرا منصب رسالت از آن عاليتر است كه ذيل عصمت آن حضرت به سخنان ناشايسته آلوده

آنحضرت را واگذارند بعبادت خدايش و اين سؤال بقدرى بر حضرت گران آمد كه عمر از آن سرور اجازه خواست كه حكم قتل آنها را صادر فرمايد و حضرت فرمود من بآنان امان دادم

«لا یُکَلِّمُهُمُ اللهُ»: خدا با ایشان سخن نمی‌گوید. مراد سخنی است که مایه سرور ایشان شود و بیانگر رحمت خدا باشد. والا خداوند با کافران و منافقان صحبت می‌فرماید

عبارت ديگر علم حضرت به افاضه سبحانى بوده نه بالذات است، و پس از ايجاد نور آن سرور آنچه در حيطه امكانى در آيد، خداى تعالى از علم ازلى افاضه فرمود كه: وَ عَلَّمَكَ

نمائيد بسيار بجا و موقع است چون دلهاى هر دو منحرف از حفظ سرّ و مهر و محبّت سرور عالم بوده و هست و اينكه تعبير بقلوب فرموده با آنكه دو نفر بودند بنظر حقير

حَكِيمٌ (67) چون اصحاب اخذ فديه نمودند از اسيران، روز ديگر خدمت پيغمبر مشرف، آن سرور را دلتنگ ديدم، سبب را پرسيدم، فرمود: اصحاب اغراض دنيويه و اموال فانيه اصحاب

نمائيد بسيار بجا و موقع است چون دلهاى هر دو منحرف از حفظ سرّ و مهر و محبّت سرور عالم بوده و هست و اينكه تعبير بقلوب فرموده با آنكه دو نفر بودند بنظر حقير

عطيّه است و هر وقت نجاشى مزبور و قوم او آيات قرآن را مى شنيدند از اثر شادى و سرور اشك از ديدگان آنان سرازير مى گشت و برخى معتقدند كه اين آيه درباره طايفه اى

روز ‌خود‌ ‌را‌ بنزديكي‌ مصر رسانيدند ‌با‌ كمال‌ فرح‌ جلد 11 - صفحه 278 و سرور ‌که‌ گفتند (وعده‌ وصل‌ چون‌ شود نزديك‌ ] (آیه 99)- سر انجام کار یوسف و یعقوب

باعث بر تنزيل و نسخ اين كلام شريف، اظهار جلالت قدر و بيان فضايل و خصال آن سرور و كشف غطا و حجاب از چهره انور آن حضرت بود، تا بر همه كس رفعت قدر و علوّ درجه

آله، و حضرت آن روز بر استر سوار. چون دوستان فرار كردند، دشمنان به طرف آن سرور حمله آورده، و حضرت استر را نهيب، و به دشمن حمله نمود مى‌فرمود: «انا النّبىّ

قال : امام صادق (ع) فرمود: از دوست ترين اعمال به درگاه خدا عز و جل ادخال سرور است بر مؤمن: سير كردن او از گرسنگى، گشودن گره گرفتارى او يا پرداخت بدهكارى

زيرا كه فراق نزديكست، من امام همگى مردم، و وصىّ بهترين خلق خدايم، و همسر سرور زنان امّت، و پدر عترت طاهره و ائمه هدايت‏كننده‏ام، من برادر و وصىّ و ولىّ

بحضرت نموده سلام كرد و گفت: سرور من آيا تو پيامبر خدا هستى؟ آن حضرت پاسخ فرمود: نه، پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله كه سيّد و سرور من بود از دنيا رفته است.

مراد جميع مكلفانند. و در وجه خطاب به رسول، تفخيم و تعظيم شأن اوست، زيرا آن سرور بهتر و پيشواى امت باشد، يعنى بايد همه امت بر دين اسلام ثابت و راسخ شوند و

دلالت دارد بر آنكه حضرت خاتم صلّى اللّه عليه و آله پيش از نزول قرآن بر آن سرور قرآن را مى‌دانست و نزول آن به توسط جبرئيل به جهت تعيين زمان حكم براى امت

ذكر پيغمبر ما صلّى اللّه عليه و آله و سلّم، افتتاح سوره انفال نيز ذكر آن سرور، و بعد بيان آنچه ميان او و قوم گذشت. يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفالِ‌: سؤال

برخى از آنها اشاره مى‌شود: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند: جمعه، سرور روزهاى هفته و داراى بزرگ‌ترين مرتبه در نزد «1». مستدرك الوسائل، ج 6، ص 91

را منظور داشته كه از هر فرمايشى دليلى هويداست. ملاحظه فرما درجه عطوفت آن سرور را در حفظ ناموس عصمت زنان كه به جهت تأكيد و مبالغه نهى فرموده از چيزهائى

عامه وارد شده كه اين آيات در شأن حضرت امير المؤمنين عليه السّلام و شيعيان آن سرور نازل شده: از جمله: 1- علامه مجلسى (رحمه اللّه) از حضرت باقر عليه السّلام

آله فرمود: همانا على وصى و خليفه منست، و همسرش فاطمه سرور زنان جهانيان دختر من، و حسن و حسين دو سرور جوانان اهل بهشت دو فرزند منند، هر كس كه ايشان را دوست

عليه السّلام جز حلال نخورد، زيرا سرور و مولاى او چنين بود، و دوست عثمان پروايى ندارد كه حلال بخورد يا حرام، زيرا سرور او چنين بوده است. امام عليه السّلام

‌که‌ عيب‌ تو ‌را‌ پوشانيده‌ ‌است‌) و مدح‌ مؤمن‌ موجب‌ ازدياد محبت‌ و ادخال‌ سرور و رغبت‌ ديگران‌ باعمال‌ نيك‌ ميشود ولي‌ حسن‌ مدح‌ مشروط بشش‌ شرط ‌است‌: 1‌-‌

عكل خدمت حضرت رسالت صلى اللّه عليه و آله به شرف اسلام معزّز گشته ملازمت آن سرور را اختيار كردند. چون هواى مدينه با مزاج آنها چندان موافقتى نداشت مريض شدند

انام تا روز قيامت. و نيز احكام قرآن شامل است عموم مكلفين را از زمان بعثت آن سرور تا انقراض عالم، و شريعتش‌ تفسير اثنا عشرى، ج‌3، ص: 239 خاتم الشرايع مى‌باشد

آنحضرت را واگذارند بعبادت خدايش و اين سؤال بقدرى بر حضرت گران آمد كه عمر از آن سرور اجازه خواست كه حكم قتل آنها را صادر فرمايد و حضرت فرمود من بآنان امان دادم

ميثاق از ايشان نمود در حق حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و نبوت آن سرور. قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ‌: فرمود خداى تعالى مر انبياء را بعد از

گفتند ميخواهيم و او جلد 3 صفحه 506 مادرت را آورد و تو باو برگشتى و اين موجب سرور قلب و روشنى ديده او شد و از اندوه فراق تو بيرون آمد يا تو بوصل او رسيدى و

بهنگام مرگ نزد مؤمن ميايستد همچون ايستادن بنده ذليل و بيمقدار در مقابل آقا و سرور خودش، و او و يارانش از آن مؤمن دور ميايستند و باو نزديك نميشوند، تا اوّل

خداى تعالى برابر با هزار حجّ است، راوى گفت: به امام ابو جعفر- يعنى پسر آن سرور- گفتم: هزار حجّ؟! فرمود: آرى بخدا و هزار هزار حج براى‏ كسى كه با معرفت بحقش

گفت، سپس فرمود: «آيا اى مردمان، همانا كه اين ماه در محيط شما حاضر شده، و آن سرور ماهها است. در اين ماه شبى هست كه از هزار ماه بهتر است، درهاى دوزخ در اين

ندانستی که سلطنت آسمان‌ها و زمین به‌راستی تنها از آنِ خداست و شما جز خدا هیچ سرور و یاوری ندارید؟ یا می‌خواهید از پیامبر خود همان را بخواهید که از پیش، از

مقاتل در گذشته و قطعاتى از اراضى مزروعى در فلان سرزمين بجا نهاده است، و براى سرور ما قطعاتى افزون از ثلث را وصيّت كرده، و ما اوصياء او هستيم، از اين رو خوش

سبحان [اللَّه‏] ربّ المساء و الصّباح، اللّهمّ صبح آل محمّد ببركة و عافية و سرور و قرّة عين، اللّهمّ انّك تنزل باللّيل و النّهار ما تشاء، فانزل علىّ و على

دوره حكومت باطل شكيب ورزند، پس در برابر حكم پروردگارت شكيبا باش. و آن گاه كه سرور خلايق ظهور كند آنها خواهند گفت: يا وَيْلَنا مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا

آنها مهاجرين اوّلين هستند و بعضى متابعت حضرت نكردند. و برخى بعد از هجرت آن سرور مهاجرت كردند، پس حق تعالى در خاتمه اين سوره احكام اين اصناف و ايجاب موالات

مبدء هر خير و سعادت در عالمند، و زندگى هر موجود زنده و علم و جمال و بهاء و سرور و ساير كمالات مورد آرزو از ناحيه آنان ترشح مى شود، ترجمه تفسير الميزان جلد

هر سوء ديگر و هر چيزى كه مايه اذيت باشد در چنين كسى راه ندارد. بلكه او از سرور و ابتهاج و امنيت به مرحله اى رسيده كه هيچ مقياسى نمى تواند اندازه اش را معلوم

كلام در احاديث ديگرى نيز وارد شده، و مجلسى (ره) گويد: يعنى پيرو اهل حق باش و سرور اهل باطل مباش). اى حفص رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: هر كه از خدا

خاصه خاتم الاوصياء، حضرت ولى عصر حجة بن الحسن عجل اللّه فرجه و شيعيان آن سرور مى‌باشد. عياشى- از حضرت على بن الحسين عليه السّلام روايت نموده كه حضرت اين

هر وقت كه معصيت نمايد و تعدّى كند. پس آن روح با او است، اهتراز كند به حالت سرور نزد احسان او، و به دل زمين فرو رود نزد گناه كردن او؛ پس تعاهد كنيد بندگان

راه تو است پاداش ده، و گناهانم را بيامرز، و از جانب خود سرخوشى و خوشحالى و سرور نزد من (يا به استقبال من) فرست، و درود و صلوات خداوند بر محمّد و آل محمّد

فرح و خوشحالى و بجاتر ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۱۲۰ است براى انبساط و سرور، تا يكى از اين دو. ممكن است اين احتمال را بدينگونه تقويت كنيم كه در جمله

از غیر لفظ خود، همچون قَعَدْتُ جُلُوساً. «طَیِّبَةً»: پاک. مایه خوشحالی و سرور. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا لاَ... (۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا

ولى ظاهر آيه همان معنى نخست است . سپس اضافه مى كند «همگى غرق سرور و شادى باشيد، آنچنان كه سرور و شادمانى كه آثارش در چهره هاى شما پرتوافكن باشد» (تحبرون )

تفسير نمونه ، جلد ۳، صفحه ۲۴۱ از اين آيه ممكن است ، استفاده شود كه فرح و سرور در برابر كار نيكى كه انسان توفيق انجام آنرا يافته (اگر به صورت معتدل باشد،

تو از اين هر هفت به من پاسخ درست دهى داناترين مردم روى زمين و برتر آنان و سرور بر همه مردم باشى. على (ع): بپرس از هر چه خواهى اى يهودى. يهودى: ۱- به من

و كيسه اى در دست مبارك پيامبر (صلى اللّه عليه و آله ) نهاد آثار خوشحالى و سرور در صورت حضرت نمايان شد، فرمود: هر كس سنت حسنه اى بگذارد، و مردم به آن عمل

پيشوايشان مى خوانيم ، آنها كه نامه عملشان به دست راستشان است آنرا (با شادى و سرور) مى خوانند و سر سوزنى به آنها ظلم و ستم نمى شود. ۷۲ - اما آنها كه در اين

سوره در قيامت نورى در برابر او مى شود تا آنجا كه چشمش كار مى كند، و مايه سرور و خوشحالى او خواهد بود، و در اين دنيا نيز مقامى شايسته پيدا مى كند كه مايه

اين در حالى بود كه بسيارى از مشكلات را پشت سر نهاده و قلب پاك او غرق اميد و سرور بوده است هر دو سوره از مواهب الهى سخن مى گويد و گذشته سخت و پر محنت را يادآور

همچنين از آنجا كه در اين دو سوره به صفات مجاهدان راستين و گوشهاى از فداكاريهاى سرور مجاهدان على (عليه السلام ) اشاره شده آنها كه محتويات اين دو سوره را درك و

اشاره به نژاد موسى باشد كه از بنى اسرائيل بود، و قبطيان فرعونى خود را آقا و سرور آنها مى پنداشتند. سپس فرعون به دو بهانه ديگر متشبث شده گفت : «چرا دستبندهائى

نعمتها، نعمت استدراجى است كه تدريجا بنده متمرد را در ناز و نعمت و خوشحالى و سرور، و يك نوع غفلت فرو ميبرد، سپس يكباره همه چيز را از آنها مى گيرد. پاره اى

خداوند گاهى به اينگونه افراد، نعمت فراوانى مى دهد و هنگامى كه غرق لذت پيروزى و سرور شدند ناگهان همه چيز را از آنان مى گيرد، تا حداكثر شكنجه را در زندگى همين

وليكن يك كلمه به من بدهند، تا (هم مرا راضى كرده باشند، و هم) به وسيلۀ آن، سرور عرب گشته، و غيرعرب هم به دين ايشان بگروند، و نيز خود آنان، پادشاهانى در بهشت

آيه دور است و با هيچ يك از جمله هاى آيات فوق ، اعم از روزى گرفتن شهيدان و سرور آنها از جهات مختلف ، سازگار نمى باشد بعلاوه آيات فوق ، دليل روشنى بر مساءله

آيات و اذكارى مى خوانند سپس حركاتى به خود داده ، و به اصطلاح به حال وجد و سرور مى آيند و نعره مى كشند و صيحه مى زنند و خود را به حالت غشوه مى اندازند، و

مكتب آزادگى ، و درس دادن به همه آزادگان جهان بود رسيد، و هم اكنون به عنوان سرور شهيدان عالم (سيد الشهداء) و سر سلسله تفسير نمونه جلد ۲۳ صفحه ۴۶۷ آزادگان

امامت) را نزد او قرار دادم، بسبب عترت «۱» او پاداش و كيفر دهم. نخستين آنها سرور عابدان و زينت اولياء گذشته من است. و پسر او كه مانند جد محمود (پسنديده) خود

به شدت ناراحت و نگران بود و اطلاع از نزديك شدن مجازات آنها مايه خوشحالى و سرور او گشت . اين احتمال نيز هست كه اين خنده از روى تعجب و يا حتى وحشت بوده باشد،

مشكلات و ناراحتيهاى من برطرف شد و هرگز باز نخواهد گشت ، و به همين جهت شادى و سرور بى حساب و فخر فروشى و غرور بيجا سر تا پاى او را فرا مى گيرد آنچنان كه از

مشمئز و متنفر مى گردد، اما هنگامى كه از معبودهاى ديگر سخن به ميان مى آيد غرق سرور و شادى مى شوند!» (و اذا ذكر الله وحده اشمازت قلوب الذين لا يؤ منون بالاخرة

دچار شك و ترديد شده باشند. و بدين جهت اين سخن را مى گويند، كه در گفتن آن، سرور و فرحى مجدّد و دو چندان هست، هرچند كه علم به اين معنا دارند كه: در بهشت جاودانه

باد داده اند. در تـاريخچه كربلا چنين ميخوانيم كه امام حسين (عليه السلام ) سرور شهيدان در ميان راه به عبيد الله بن حر برخورد كرد، امام (عليه السلام ) به

مكانا قصيا). او در اين حالت در ميان يك بيم و اميد، يك حالت نگرانى تواءم با سرور به سر مى برد، گاهى به اين مى انديشيد كه اين حمل سرانجام فاش ‍ خواهد شد، گيرم

ستارگان در عالم پايين دارند مجسم سازد، مثلا، «زهره » به زعم ايشان ايجاد طرب و سرور و نشاط مى كند، اين آثار را در صنم زهره نمايش مى دادند، يعنى صنم زهره را به

اينك به او بركت دادم و او را بارور گردانيده به غايت زياد خواهم نمود و دوازده سرور توليد خواهد نمود و او را امت عظيمى خواهم نمود)). ۲ - در سفر پيدايش باب ۴۹

‌رسول‌ اكرم‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ و استماله‌ قلوب‌ و ادخال‌ سرور ‌در‌ قلوب‌ مؤمنين‌ ‌باشد‌ 2‌-‌ بقصد ريا و مفاخرت‌ و مباهات‌ نكند 3‌-‌ فقراء

بدنيا، و سعادت و كرامتى كه در منزل قرب و حظيره قدس داشت ، و آن دار نعمت و سرور، و انس و نور، و آن رفقاى پاك ، و دوستان روحانى ، و جوار رب العالمين ، كه

آنان داديم و تمتع از لذائذ مادى را برايشان تكميل نموديم ، و در نتيجه فرح و سرور كه از آثار تكميل نعمت است ، در دلشان پديد آمد كه ناگاه در حالى كه ديگر عذرى

و ملكى دارد كه زوال پذير نيست ، و عزتى دارد كه مشوب با ذلت نيست ، و فرح و سرور و رفعت و كرامتى دارد كه هيچ مقياسى نتواند اندازه اش را تعيين كند و يا سر