نتایج جستجو

لِلّذِين فَإِذَا فَمَن أَصْحَاب قَبْل إِنّي مِنْهَا رَبّکُم أَنْفُسِکُم الدّين بَعْض إِنّهُم الْمُجْرِمِين لِمَن جَعَل قَوْم يَوْمَئِذ إِبْرَاهِيم عَظِيم الْمُؤْمِنِين

عَمِلُوا بِأَحْسَن رُسُلُهُم مُوسَى سَيّئَات دُون ادْخُلُوا صَبَرُوا يَوْمَئِذ بَعْض أُمّة عِنْدَنَا خَسِرُوا هٰذَا لِيَظْلِمَهُم نَجّيْنَا أَنْبَاء أَجْرَهُم

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... بعض هدم بيع ل صلو سجد ب ذکر هم فى ها سمو انس وسم وله الله اله

الله اله وله انن على کون شىء ليس صابئون او لا بنو نا ب ولى اخذ ان ذلک ملل بعض نصارى هدى ما حزن نحن عن حتى مسيح تلک مجوس منى ا تبع ک حبب قدر ف بل انتم وثق

قرآن: ۲۰(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم من ل الله اله وله بعض رفع ب على ما ه کلل عظم علم عند عمل کم اتى فوق اول ربب شىء الذين لا کبر س قعد

ولد عشر خبر رضع رود ى ثلث حلم رضو کتب عزل دنو رجع صلو نفس کلل ابو اجر نسو بعض فدى حدد سکن لم الک ولى شتت

کذب حقق علم سوء کثر نفس سوع ذلک الذى الى قلب اذا شرک يا غنى اذ عمل قد ارض بعض بل کتب هو ابد زين اهل رود لقى يوم غير موسى خرج اول بلغ بصر خرص هما رجع بعث

است [احزاب:14]. قول يوم فى ف هم ل کم الا ه ما من ب ک او لبث ها ان علم سنو بعض قد کون لم سوع عدد بعث سئل انن ارض قلل الى لا مئى فتن ربب عوم نحن بين رئى نا

سرح او کذب زوج اجل لو حقق هو قرر حتى رحم نن شىء نعم غرر غير امن ابو فلح قدر بعض عرف جعل نور اولاء بل رجع کن لقى وجد مول ا سئل لما اذ جىء ارض سمو فرض سبق هؤلاء

نذر قد ذکر سمو ربب خلق قدر شىء اذا ظلم رسل ايى حکم الا نا اوى بين ائى ضرب بعض عذب قتل نکر علم جعل رفع جبل شرک فعل بعد فسد حيى کثر قوم نصب هو ضلل جرم خسر

همز زهق هذا الذين لقى دلو غير بصر شطن حضر حقق عند جمل قتل هو جعل قدم هى ولد بعض حلل شرر جرم اذا بنو التى صبر انتم

ى لوم ه من ب کم ما ذلک اله ن وله الله نفس ا هو غير بسط ذکر خوف ل بغى قول بعض فضل ان کون ورى على نا ربب ملک يمن اول قسم حسر لو ک دحر جهنم انا يا الذى حسب

كند. در روايت امام صادق عليه السلام كه در الميزان منقول است جنف را ميل به بعض ورثه و اثم را وصيّت به آباد كردن آتشكده‏ها و مشروب مثل زده است. ممكن است آيه

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

تو خالى از یکدیگر مى گرفتند، و به صورت شایعه و تقلیدهاى بى اساس، بعضى به بعض دیگر القاء مى کردند. غرر (۲۷ بار) إِن أَمّن فِي هٰذَا الّذِي إِلاّ الْکَافِرُون

تو خالى از یکدیگر مى گرفتند، و به صورت شایعه و تقلیدهاى بى اساس، بعضى به بعض دیگر القاء مى کردند. غرر (۲۷ بار) وَ إِلاّ إِن مَا يَعِدُهُم الشّيْطَان اللّه

علم عذب قد ايى بعد اذ ذلک اخذ اول ظلم جعل بين هدى ثم يا انس اذا شىء رئى کفر بعض عمل اوى قرى نجو ائى جزى نصر عبد لو هلک حسن خرج اتى کذب فرى عن رحم ن سوء ا

تو از پيش عصيان ورزيده و از تبهكاران بوده‏اى. [انعام:158]. مراد از اتيان بعض آيات، تمام شدن مهلت و رسيدن عذاب و اخذ خدائى و نظير آن است، ظهور آيه در آن

ترک ذا ضلل فرض خشع ام هذا نن زلم يسر قسم عذب عمل شىء اذ علم اخر شطن ارض امن بعض نصب کفر عبد ى نصر يوم ربب حسب صلى وفض وفى رکض کثر مع نعم ظمء خمر ذبح خمص عن

رحم ا لما عند ثمر بعد موت يوم لم قبل قلب صدد جمع اخذ صير عظم علم خير ضلل بعض صبح شطن مع شقق رزق سمو اخر عبد ترب وطء حدث انتم رجع صدق برد صرر روح لن صعق

(ع) (و لاحلّ لکم بعض الذى حرّم علیکم) ۵ - وعده عیسى (ع) به بنى اسرائیل، دربرداشتن حرمت برخى از محرمات شریعت موسى (ع) (و لاحلّ لکم بعض الذى حرّم علیکم)

كرده و گفته شده دخول لام در «لكم» دليل آن است كه ردف به معنى نزديكى است يعنى بعض از آن چه مى‏خواهد به شما نزديك شده است. ردف (به كسر اول) به معنى تابع است

بر وجه حكمت و مصلحت چگونه افزونى داده‌ايم. بَعْضَهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ‌: بعض آدميان را بر بعض ديگر ايشان در روزى، كه برخى را فراخى و جمعى را تنگى، يا در صحت

مى‏خواهد از آيه اول قبله بودن كعبه استفاده كند بدين بيان: شطر به معنى بعض است و بعض مسجدالحرام همان كعبه است و اينكه خدا به جاى «فَوَلِّ وَجْهَكَ الْكَعْبَةَ

ريش ورى جنن ف ى سندس فلک بطل الى صنع حرير ذوق نسو طرو هزء کتم استبرق اول بعض او قوم مخر عين برق لحم شيع جوع قول قبل خير الذى رسل نزل لم ثوب هو لا خضر يا

زمان است [بقره:259]. روز در اين آيه همان روز معمولى مقابل شب است. البته در «بعض يوم». *[مائده:3]. الف و لام در «اليوم» براى حضور است يعنى: امروز دينتان را

نفخ وعد حمل يوم صفف ملک کون خرر موسى صور صعق لما ل لمم ترک شقق حقق فوق فى بعض قول هم جلو سبح

قَدِير أَو ثُم الْأَرْض النّاس إِنّا قُل الّذِي لَم يَوْم بِه إِذَا بِمَا بَعْض الْکَافِرِين قَالُوا الْمُؤْمِنِين الْعَالَمِين لَو إِذ رَبّک قُلُوبِهِم

ه ب امن کم ما فى کون ک ل عمل نن لا اتى حقق يوم ان ها رئى کفر انن جمع بين بعض وجه الى ربب صلح کتب اله وله عذب الله خفى وقى صدق اذ عاد سود شقى ثمود ذهب شقو

کفر هذا الذى کلل وقى وعد ثم يوم شىء عمل ن قوم عبد الذين حيى انس موت ذلک نن بعض عزز ايى نور يدى رحم قدر ملک حسن عن خلف صدق خرج حمد کبر برک لم غير اول فطر

دور وقى سبل جنن ظلم کلل لو ى حبب شدد خسر قد تبع علو نصر بين غفر ذا بقى حرث بعض هذا عدو نحن وحى نسو وفى يا غلب قلل اوى لعل لقى

بين قرر وله حشر طير صعق اتى برء ملک حيد رجع سبح جرم فزع دکک وحد هن الله غيب بعض کلل صير شهد وعد جبل فتح فوج جىء نسب وقت ربع امن رکب جعل رحم طيب کلا عدل اهل

جمل ن س التى او عوم وعد مدن اول خلق ثمر انس زحزح وحد حصد مدين شدد حرم ذکر بعض اذن عن وزع نزل غيب لا ها انت

عصاة را كه پائين رويد از اين مقام عالى به مكان دنى دانى به حالى كه بعض شما دشمن بعض خود باشيد مدت عمر. در اين مخاطبين سه وجه است: 1- آن كه چون ابليس قبل

أولیاء بعض» نظر به همیارى هاى دنیوى و مادى ظالمان. ۵ - ظالمان، دوست و یاور کسانى که همچون خودشان، ظالم و سیه کاراند. (و إنّ الظلمین بعضهم أولیاء بعض) ۶ -

مسس عين هل سرر قلب زوج نفس لم سمع سوى جنن اخو هن امر لن صلو خفى عذب هذا جعل بعض حسن اول ذا وضن قوم نظر رفع کوب اخر ندد اذ وعد حکم وفى ظلم انس بلو غيب غلم

يوم بعد عمل اهل ذوق لکن صبر کبر بيت سوء اکل سحت قدم اخذ ردد عدو حتى بين لو بعض لعن امر رفد س قرر حين ذلک صدق قبل عهد

نن اول امر ارض عن علو قد لو رحم يا ورث مثل انتم لقى عجز هن ظلم اخر ذکر دبب بعض لکن وحد عمل بل وقى اذ

شده‏اند. هم اذ رئى لو على ما ربب قول ف الى انن ظلم عند جحم ب صرط نور شعر سئل بعض بعث کم رجع ه لا هدى يا ل ا نحن يدى ليت ليس نفس وله نصر الا نا بين دنو ذا ردد

سخط لو الا مسک يا دين قرن صغر لمز حقق سعى خير هما يهود مرى کما هدى غيب اخر بعض شرب لغو عذب نحر عزير

حمل وله جعل ان الذى اتى قبل ا ها ابراهيم نوح تبع هدى مع ضعف حبر دون کرس آدم بعض لکن خوف ترک سليمان موسى اخر صوب لحق جبى شىء کم الى دعو عمل اخذ ابو حفظ درر

الذى ارض حقق ائى لعل حکم عذب نزل ملک جىء امر نور دعو نفس ولى ذلک خشى حسب لم بعض ذا وقى کلم کتب ثم لو هذا حيى اخر کذب بشر شهد بصر کبر شکر خلف نفع حسن نن لما

تهدید مى کرد. (و إن مَّا نرینّک بعض الذى نعدهم) تحقق بخشیدن برخى از عذابهاى موعود در حیات پیامبر(ص) - که مفاد «نرینّک بعض الذى نعدهم أو نتوفینّک» است - حاکى

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

ف کم ما من بين شطن بعد انن ظلم هما ها هم ب قدم کون ان ل دخل جمع عدو ثبت بعض يمن عن لقى لا جىء شجر هذه يوم قرب ذوق اخذ خرج ه کسب سوء علم عمل قد ولى الذين

آنها فرستاديم مانند چوبها و علفهاى خشكيده حظيره ساز شدند. ک ربب هم ل کون بعض قد نظر هشم ى حتى ان عطو ف کيف وحد يسر اذا فضل جىء قرآن على ب قرء احد ما ذکر

بهشتى و دوبار در زينت اهل جنت. هم من ها فى رئى ذهب لبس کنن ب ک سور اذا الى بعض ما حرير کما نثر ربب الو ايى مرج مثل جزى هما قبل عين کان حسب على ف حور ثمم

الْجُمُعَةِ». 2- تبعيض. مثل [بقره:253]. [عنكبوت:40]. علامتش آن است كه لفظ «بعض» در جاى آن قرار گيرد. 3- بيان. و بيشتر بعد از لفظ «ما» و «مَهْما» آيد نحو

نفس وله هذا ضيق الله هنالک وجد متى طلق کان لقى الذين غنى جىء اله ثبر لسن لم بعض زفر ظنن ضلل يوم ثلث قد سبح غيظ ربب رحم صعد اول ترک حمل جرم سکن رود لو سوف

يُنْفِقُونَ اَمْمالَهُمْ لِيَصُدّوا عَنْ سَبيلِ اللّهِ» راجع است. ه ف جعل بعض هم من رئى سحب ثم قول وذر على سقط ودق جمع حتى سمو لقى خرج خبث بين يوم کسف الف

عدو عوج ايى نفق نزل اخر رحم فتن کتب هو هما ا انس عرض کفر بغى جىء فلک بعد بعض قوم عند بحر ضرر لعل وجه ظلم اتى هن سوء وحد ورى جزى حکم نفس رزق مول امر نهر

و آنرا از اصّم نقل مى‏كند. اين وجه نيز قابل قبول و طبع پسند است. آن چه از بعض صوفيّه نقل شده كه مراد از آن تمكّن و استقامت است بى مدرك و خالى از اعتبار

نفس رئى ائى ولد هما خلف لو ظلم عند لم بشر وقى فضل صلح حسن ذوق رود وحد فصل بعض انث مسس

فضل ذکر کتب سجد کان او الا غوى نصب جنن قرن کبر قد انث وقى مسک ه انس حيث هدى بعض

نصارى هم لا على شىء ليس الله الذين وله کون ل اله عن يدى ما امن بنو ولى ک علم بعض حتى اخذ صغر قدر يى صنع عزير غلل حزن ابراهيم نن نحن شرک وجد رضو کلل نصرانى

أولیاء بعض) ۲ - عموم مؤمنان (زنان و مردان مؤمن) داراى نوعى ولایت و سرپرستى بر یکدیگر از جانب خداوند هستند. (و المؤمنون و المؤمنت بعضهم أولیاء بعض) برداشت

آنچه از گرما حفظ كند بيشتر است اين از عطا نقل شده. الميزان احتمال داده كه بعض علت اين سخن آن است كه بشر اوّليه در مناطق حارّه ساكن بودند شدت گرما بر آنها

الله ا مرح انس اذا هدى بطن کبب وجه رحم قبل لو صوت ما نزل حيى ربع خير سوى الک بعض رسل هلک وحد همز مهن صبر غضض الذين وله خلق ملک لئک طمن اذ قوم اخو سئل هما ذلل

انتم قرب رود طوع بصر لم اهل جمع نور مثل وقى دين سبق کبر وحد ابو تبع امر نحن بعض قبل ذکر

الطرف عین ... فأقبل بعضهم على بعض یتساءلون) ۲ - مجلس اُنس و به پرس و جو نشستن، از نعمت هاى الهى براى بهشتیان (فأقبل بعضهم على بعض یتساءلون) بهشت: نعمتهاى بهشت

كرده و گفته شده دخول لام در «لكم» دليل آن است كه ردف به معنى نزديكى است يعنى بعض از آن چه مى‏خواهد به شما نزديك شده است. ردف (به كسر اول) به معنى تابع است

«ربيع» گذشت. هم الله اله وله ل لا من ف ب حسن لو ه ما التى انس الى مور هى اذا بعض سوء علم مول انن سير وقع قول ک يوم عرج عن قدر قتل او رشد سمو الذين وعد ان ليس

آنچه از گرما حفظ كند بيشتر است اين از عطا نقل شده. الميزان احتمال داده كه بعض علت اين سخن آن است كه بشر اوّليه در مناطق حارّه ساكن بودند شدت گرما بر آنها

عَلَيْهِم بِالْحَق يَوْم غَيْر بَيْنَنَا لَه تِسْع الْمَغْضُوب فَاحْکُم بَعْض عَلَى در حال بارگیری...

پیشوایان فریب کار خود بر سر راه دوزخ (و قفوهم ... و أقبل بعضهم على بعض یتساءلون) مقصود از «على بعض» - به قرینه سه آیه بعد (و ما کان لنا علیکم من سلطان و...) -

علم اثم فى شىء سئل قول ان اخذ س ربب عمل الا يوم نا صوب عذب يدى هو نصب قد او بعض غنى ايى نور اوى عفو انس يا اتى کذب قوم رحم لم ک جنن ذوق مرء ارض اول رهن وفى

قول سود سوء بين هى على خيط ها نظر جيب اذا ب ملء الذين الى خلف عذب لون شرب بعض ى لا اوى جنح کنن ضمم يوم هن يوسف لذذ جدد حمر عظم ائى جبل رحم اول کان قبل کم

زمان است [بقره:259]. روز در اين آيه همان روز معمولى مقابل شب است. البته در «بعض يوم». *[مائده:3]. الف و لام در «اليوم» براى حضور است يعنى: امروز دينتان را

وله اله الله لا ف نن دنو الا حيى ب انن ک ما من ه فى غرر وعد ل يوم قول الذين بعض دين شطن اخذ نفس کفر قلب على متع ربب ها لعب لهو حقق ان الى نا منى اذ ايى هما

شطن نصر بعد هدى حقق شىء حيى ن سوء ايى وعد صلح يا قبل لما حسن خلف جنن موت بعض شدد ظلم جزى جهنم بين انس خلق اخذ ا دنو لم کتب نبء ولى شرک صدق اوى وفى مرى

يوم هن عن اتى الذين ذلک مثل شهد حلل کتب صلو خلل جىء حرم بشر بکر قبل ذلکم بعض اذ يدى علم صمع وذر عرف هو ضرر سجد تحت تجر هدم على خير شجر غفر قول فوز عصى

اوى ائى ب قد ک ايى ها فى ما ذلک قول ربب اله صرف انن الا ثم ذا الله وله ان ى بعض الذين لا الى قرء انس يوم هذا عذب نا قرآن روح کيف قوم بين لعل عظم کون اذ نظر

برطرف مى‏كند واللَّه‏العالم. هن لا ف ان نسو ل ذهب کره نکح اجل ورث ب زوج اذا بعض ارث بلغ ما رضو اتى بين طلق کم الا هم حلل

خلق خود. وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ‌: و هر آينه برترى جستى و غلبه‌ جلد 9 - صفحه 171 خواستى بعض خدايان بر بعض ديگر. سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ‌:

‌خدا‌، ‌پس‌ گمان‌ كردند ‌هر‌ گاه‌ ‌آن‌ ‌را‌ اظهار كنند بدعت‌ ‌است‌) و ‌در‌ بعض‌ اخبار ‌از‌ حضرت‌ باقر ‌عليه‌ السّلام‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌ فرمود «سرقوا اكرم‌

. و قول ابوحنيفه و اصحاب او است. و روايتى كه از على «عليه السلام» نقل شد بعض زيديه از آن حضرت نقل كرده و در وسائل الشيعه از مجمع نقل شده است. به نظر مى‏آيد:

گذشت كند در تفسير عياشى 8 روايت در اين زمينه نقل شده است. به نقل الميزان در بعض روايات اهل سنت از رسول خدا«صلى‏اللَّه‏عليه‏وآله» و على «عليه‏السلام» نقل شده

شود به «طيّب». خبث طيب ل من هم ه وله لا اله ک بين الله ما على حقق هو کون بعض ب شجر جعل ميز انن مثل ف ارض جثث کلم کثر عجب لو ذکر خرج سوى مول فوق کم وقى

آيه ظاهراً فقط صفت «نخيل» است. غير سقى صنو نخل زرع ب موه عنب وحد من فضل جنن بعض جور ها قطع على ارض فى

مادّى ببينيم. ب ه من قول کم علم ما ل وله انن اله لا ک سرر الله ف هم ثم ان اخذ بعض او هل کبر خفى ى صوت الا صعق يسر ظلم فى حسن هو سوى دعو سمو رئى نبو جهر دون

نجو نن غفر کفر يا عدو لو قد اوى رجم طوع قتل نا علم اخذ هما عند ذکر اتى نهى بعض رحم سوء هو فحش دعو اولى ايى رسل جزى وقى جنن اخر قبل نصو ثم هذا انتم ذلک انت

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

آنها نیز از شما مؤمنان هستند، و ارث مراتب خویشاوندان در کتاب خدا بعضی بر بعض دیگر مقدم شده [یعنی قانون ارث بردن برادران دینی از یکدیگر، نسخ شده است. (م)]،

گذشت كند در تفسير عياشى 8 روايت در اين زمينه نقل شده است. به نقل الميزان در بعض روايات اهل سنت از رسول خدا«صلى‏اللَّه‏عليه‏وآله» و على «عليه‏السلام» نقل شده

اله حمل امن کون وله ى ا لا الک حرم ليس صلح ثنى مثل حرر حظظ وسم حيى سمو وهب بعض اول دعو کلل ن الذين عفو نطف تلک نبء دخل نسو وحد ک بين سعى بنو قدر فى ذلک ظلل

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

ام قتل بعد اذا ائى ا کذب نحن اذ ارض بل لن يا دبر حبب س حواريون حقق هجر جند بعض حتى بين عظم عن عزز نزل اخر ثبت قدم صلح قرب نجو دنو سمو انس کرب فئى لم کلم

کفر بيت کتب هدى نسو احد وزر عدو لکن وحد ذکر برر ثم شرک قبل اخر نن حرم الذى بعض فسد قدر فحش ذلک هما صبح بعد دور قد ذا طوع ملک امر غيب حين حمل مرى عشو سمو

جنس گاو و گوسفند نیز پیه آنها را حرام کردیم مگر آنچه در پشت آنهاست یا به بعض روده‌ها یا به استخوانها آمیخته است. آنها چون ستم کردند ما به آن حکم آنها را

برداشت بالا آمده است. ۴ - «عن رسول اللّه(ص) «...فیها فرش مرفوعة» بعضها فوق بعض من الحریر و الدیباج بألوان مختلفة... و ذلک قول اللّه عزّوجلّ «و فرش مرفوعة»

گذشت كند در تفسير عياشى 8 روايت در اين زمينه نقل شده است. به نقل الميزان در بعض روايات اهل سنت از رسول خدا«صلى‏اللَّه‏عليه‏وآله» و على «عليه‏السلام» نقل شده

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

زمان است [بقره:259]. روز در اين آيه همان روز معمولى مقابل شب است. البته در «بعض يوم». *[مائده:3]. الف و لام در «اليوم» براى حضور است يعنى: امروز دينتان را

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

‌خدا‌، ‌پس‌ گمان‌ كردند ‌هر‌ گاه‌ ‌آن‌ ‌را‌ اظهار كنند بدعت‌ ‌است‌) و ‌در‌ بعض‌ اخبار ‌از‌ حضرت‌ باقر ‌عليه‌ السّلام‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌ فرمود «سرقوا اكرم‌

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

كه ستمگران (مشرك) در پيشگاه پروردگارشان بازداشت شده‌اند در حالى كه بعضى با بعض ديگر جدل و گفتگو مى‌كنند (و گناه خود را به گردن يكديگر مى‌اندازند.) كسانى

همه با هم به زمين رويد. بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ: در حالتى كه بعض اولاد شما مر بعض ديگر را دشمن باشند. فَإِمَّا جلد 8 - صفحه 342 يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي

روزه، یا کمتر از آن بود. (قالوا لبثنا یومًا أو بعض یوم) حرف «أو» براى تردید است و منشأ تردید در «یوماً أو بعض یوم» این بود که گویندگان این سخن، با نگاه به

شامل تمام قرآن است و مراد از تشابه مشابهت آيات درهدف ئ قصود و ميل بعضى به بعض ديگر است چنانكه در «ثنى» مشروحاً گفته شد. وَ لٰکِن مَا لَهُم إِن صَلَبُوه

شامل تمام قرآن است و مراد از تشابه مشابهت آيات درهدف ئ قصود و ميل بعضى به بعض ديگر است چنانكه در «ثنى» مشروحاً گفته شد. وَ مِن کِتَابا الرّمّان فِيهَا مَثَانِي

شامل تمام قرآن است و مراد از تشابه مشابهت آيات درهدف ئ قصود و ميل بعضى به بعض ديگر است چنانكه در «ثنى» مشروحاً گفته شد. قَوْلِهِم قُلُوبُهُم قَد مِثْل بَيّنّا

عدن مول نن نسو مثل نهر جىء روح موه برک کثر حسن خلد عرض حتى ثبت نعم صدق طعم بعض ميز ذهب تحت جزى ا يتم نور تبع نفق نبت غنم لکن عظم ذرر لئک نکح عجب

تَسْتَغْفِرُون تَکُون رَصَدا رَشَدا يَئُوسا ظَالِمِين کَانَت بُطُون فَضّلْنَا بَعْض قَوْم جَادِلْهُم لَه ذٰلِک الْغَابِرِين در حال بارگیری...

فَاجْعَل فَاحْکُم تَجْعَل تَعْبُدُون بِاللّه الْمَصِير شَهِيدا فَافْرُق کَلِمَة بَعْض أَخِي بَيْنَهُم الْفَتّاح أَن يَا يَحْکُم مِثْلِه بَيْنَک لَکُم فَکَفَى الْعَدَاوَة

گرديده كفار اگر چه شوكت و غلبه‌اى در بعض ازمان پيدا كنند، لكن چون اساس آن بر باطل است عاقبت زوال يابد؛ و مؤمنان چنانچه در بعض اعصار ضعيف شوند، اما چون ربط با

[تكوير:29]. اين سخن نظير آن است كه از على «عليه السلام» نقل شد. مطلب ديگر راجع به بعض اصناف انسان آمده كه خدا هدايتشان نمى‏كند مثل [بقره:258]. [بقره:264]. ايضاآيه

معبود گرفته‏اند. در الميزان از تفسير آلوسى نقل شده كه گفته: ابوجعفرامامى از بعض نصارى نقل كرده كه در گذشته قومى بودند بنام مريميّه، عقيده داشتند كه مريم خدا

ايشان بمنزله كلام يك گوينده است كه بايد بعضى مخصّص و مبيّن و شارح و مفسّر بعض ديگر باشد و تمامى اخلاق بارزه و اعمال صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ

6- محل نزول روزى مخلوقات 7- مقر ملائكه. اما زمين: 1- به حكمت بالغه بعض آن را نرم و بعض آن را سخت. 2- ربعى را مسكونى نمود. 3- خلق كوهها داراى منافع بسيار

صلّى اللّه عليه و آله: مثل المنافق مثل جذع النّخل اراد صاحبه ان ينتفع به فى بعض بنائه فلم يستقم له فى الموضع الّذى اراد فحوّله فى موضع اخر فلم يستقم له فكان

سرّش پيغمبر معرّفى و بيان فرمود براى حفصه بعض سرّى را كه فاش نموده بود و بيان شد و صرف نظر فرمود از بيان بعض ديگرى كه ذكر و اشاره بآن نمودم چون در بعضى

آيه 44 از سوره بقره فرمود: تلاوت در اصل به معنى تبعيّت است زيرا در خواندن، بعض حروف را به بعضى تابع مى‏كنند. فرق تلاوت بت قرائت آن است كه قرائت در اصل جمع

ميدانيد ‌که‌ مالك‌ دوزخ‌ وقتي‌ ‌بر‌ آتش‌ خشم‌ كند بواسطه‌ خشم‌ ‌او‌ بعض‌ ‌از‌ آتش‌ بعض‌ ديگر ‌را‌ بخورد (آتش‌ ‌در‌ ‌هم‌ ريزد و متلاطم‌ و ملتهب‌ شود) و ‌هر‌

سوره انفال معناى برقرار بودن ولايت بين مهاجرين و انصار (اولئك بعضهم اولياء بعض ) دوستى با كفار، انتشار سيره و روش آنان در ميان مسلمين و در نتيجه فتنه و فساد

ايشان بمنزله كلام يك گوينده است كه بايد بعضى مخصّص و مبيّن و شارح و مفسّر بعض ديگر باشد و تمامى اخلاق بارزه و اعمال صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ

سوره به حق براى تشريف يا به اعتبار آنكه بعضى از امور حقه اين سوره اكد است از بعض ديگر مذكوره در غير اين سوره، و الا همه سور قرآنى حق است. يا معنى آنكه حق به

الهى در تورات آنكه فرمايد: اى بنده من، آيا شرم نكنى از من هرگاه نوشته از بعض دوستان تو آيد در اثناء راه، پس به كنار روى و مى‌نشينى به جهت آن، و مى‌خوانى

قتل قرء انس خلق نعم لو وقى ربب الله فضل قسط زرع وفى سجد طين وجد ليس حجج جنن بعض اول وعد کيف عرف ذو نهى اثر ا حرم نفس کهل حبب هىء فرق فرى دخل قد مهد

أُنْزِلَتْ سُورَةٌ: و هر گاه نازل گرديده شود سوره‌اى از قرآن. يا بعض از آنچه اطلاق سوره به بعض قرآن جايز است. أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ‌: اين كه ايمان آريد به

در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين ) تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين )) معناى آيه

در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين ) تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين )) معناى آيه

در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين ) تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين )) معناى آيه

كه اخبار نمايد در آن چيزى را بعد محو فرمايد آن را بواسطه حكمتهاى بسيار كه بعض آن بر اهل بصيرت مخفى نباشد. مثلا اخبار فرمايد در آن عمر زيد پنجاه سال است،

آیات شامل این کلمه بعض‌ (۱۵۸ بار) نا (۱۱۸۲ بار) وَ لا مِن عَلَى يَتّخِذ الْإِنْس اسْتَمْتَع بَعْضا بِبَعْض بَغَى رَبّنَا أَرْبَابا بَعْض خَصْمَان تَخَف بَلَغْنَا

قلب اوى اخذ هدى شىء قد ثم اذ لم ولى لو ائى ى رئى کلل کذب نن کتب کثر سوء اخر بعض نور جعل ارض انس جنن رحم ذکر حقق عند او ام غفر بعد صلح سمع وقى يدى لما امر

مُتَقابِلِينَ‌: در حالتى كه برابر يكديگر نشسته باشند تا به ديدار يكديگر آيند. در بعض تفاسير است كه اين مقابله روز مهمانى ذو الجلال باشد كه حق تعالى همه مؤمنان

گويند: قرآن مجيد مقدارى از گناهان را در اثناء آيات و سور ياد كرده و آن وقت در بعض آيات ديگر فرموده:«اِنْ‏تَجْتَنِبوُا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ اَلَّذينَ

قدس الله سره فرمايد: مدخليّت كوهها براى رفع تزلزل زمين به سبب اتصال بعض كوهها است به بعض ديگر در اعماق زمين، به قسمى كه مانع گردد از تفرق اجزاى آن، پس كوهها

متضمن احتجاج عليه مشركين در مورد قربانى كردن فرزندانشان در برابر بت ها، و بعض احكام در مورد خوردنى ها، مى باشد. مراد از نهى از اسراف در: (( و لا تسرفوا

ايشان بمنزله كلام يك گوينده است كه بايد بعضى مخصّص و مبيّن و شارح و مفسّر بعض ديگر باشد و تمامى اخلاق بارزه و اعمال صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ

در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين ) تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين )) معناى آيه

مواقيت معيّنه بخواندن و بتهيّه وسائل آن و نيز امر فرمايد بانفاق و صرف نمودن بعض آنچه را خداوند بايشان عطا فرموده در راه او خواه پنهان باشد خواه آشكار و بعضى

در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين ) تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين )) معناى آيه

مدّتى بسيار اندك است. «يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ» 6- همه‌ى عمر دنيا نسبت به ابديّت اندك است. «يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ» 7- برخى از فرشتگان، مأمور شمارش

ویژه خویش (و ما بعضهم بتابع قبلة بعض) ۸ - هیچ یک از یهود و نصارا، قبله یکدیگر را نخواهند پذیرفت. (و ما بعضهم بتابع قبلة بعض) ۹ - تلاش یهود و نصارا در باز

اختلاف كرديد خداوند روشن مى‏كند آنچه كه پنهان مى‏داريد. گفتيم بزنيد آن را به بعض گاو، خداوند اين چنين مردگان را زنده مى‏كند. اين داستان كه سوره بقره با آن

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

افضال او است بر بندگان. لِيُرِيَكُمْ مِنْ آياتِهِ‌: بنمايد و نشان دهد شما را بعض از دلائل قدرت خود را در حركت كشتى بوسيله بادها و برخى از عجائب خلقت خود را

يَتَّقُونَ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ (115) شأن نزول‌ «1»- از بعض مفسرين: قومى از مسلمانان قبل از نزول فرائض مردند. مسلمانان عرض كردند: برادران

در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين ) تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين )) معناى آيه

از جمله: ايّها الملك المبتلى المغرور انّى لم ابعثك لتجمع الدّنيا بعضها الى بعض و لكنّى بعثتك لتردّ عنّى دعوة المظلوم فانّى لا اردّها و ان كان كافر، و على

در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين ) تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين )) معناى آيه

در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين ) تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين )) معناى آيه

در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين ) تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين )) معناى آيه

در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين ) تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين )) معناى آيه

«25» بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ «26» وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ «27» قالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْيَمِينِ

أَسَرَّ النَّبِىُّ إِلىٰ بَعضِ أَزوٰجِهِ حَديثًا فَلَمّا نَبَّأَت بِهِ وَ أَظهَرَهُ اللَّهُ عَلَيهِ عَرَّفَ بَعضَهُ وَ أَعرَضَ عَن بَعضٍ فَلَمّا نَبَّأَها بِهِ

«قَرَءَ الشَّىْ‏ءَ قَرْءاً وَ قُرْآناً: جَمَعَهُ وَ ضَمَّ بَعْضَهُ اِلى بَعْضٍ» خواندن را از آن قرائت مى‏گويند كه در خواندن حروف و كلمات كنار هم جمع مى‏شوند

منافقين به سالفين، و اين نهايت مبالغه است، مثل آنكه شخص بخواهد آگاه نمايد بعض ظلمه را بر قبح ظلم او گويد: تو مثل فرعون هستى، مى‌كشت مردم را بدون تقصير،

مسازيد مر او را بعض از گفتن، يعنى آن حضرت را به صداى بلند ندا مكنيد، كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ‌: مانند آشكارا خواندن بعض از شما مر بعض ديگر را، بلكه در

جانبه از یکدیگر فراخواند. (إن الذین ءامنوا و هاجروا ... أولیاء بعض) جمله «أولئک بعضهم أولیاء بعض» جمله اى خبرى است و مراد از آن انشاء و جعل ولایت است. ۲- شرکت

آیات شامل این کلمه فعل‌ (۱۰۸ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) وَ تَکُن إِلاّ فِتْنَة بَعْض فِي أَوْلِيَاء الْأَرْض بَعْضُهُم کَفَرُوا فَسَاد الّذِين کَبِير بَصِير در

ب‌ (۲۶۴۹ بار) تبع‌ (۱۷۴ بار) وَ مَا بَعْضُهُم قِبْلَتَهُم أَنْت قِبْلَة بَعْض بِتَابِع قِبْلَتَک لَئِن تَبِعُوا اتّبَعْت أَهْوَاءَهُم مِن آيَة بَعْد بِکُل

(۲۹۴ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) وَ مَا بِتَابِع أَنْت بَعْضُهُم قِبْلَة قِبْلَتَک بَعْض تَبِعُوا لَئِن آيَة اتّبَعْت بِکُل در حال بارگیری...

لَبِثْت ثُم کَم اللّه عَام مِائَة فَأَمَاتَه مَوْتِهَا يَوْما أَو بَعْد بَعْض يَوْم هٰذِه در حال بارگیری...

زمان است [بقره:259]. روز در اين آيه همان روز معمولى مقابل شب است. البته در «بعض يوم». *[مائده:3]. الف و لام در «اليوم» براى حضور است يعنى: امروز دينتان را

مى‏آيد كه بنى اسرائيل با وجود انجيل لازم بود بتوراة عمل كنند كه در صورت احلال بعض محرمات لازم بود بقيه را همچنان حرام دانسته و ترك نمايند و از اينجا مى‏شود

آیات شامل این کلمه قبل‌ (۲۹۴ بار) وَ بَعْضُهُم عَلَى بَعْض قَالُوا يَتَسَاءَلُون مَکْنُون مُسْتَسْلِمُون الْيَوْم لُؤْلُؤ هُم کَأَنّهُم لَهُم تَنَاصَرُون

مَکْنُون جَان الْمَرْجَان بَعْضُهُم عِنْدَهُم يُنْزَفُون عَلَى لا عَنْهَا بَعْض يَتَسَاءَلُون در حال بارگیری...

قَبْلِک قُتِلُوا هَاجَرُوا مُبَدّل لَأُکَفّرَن فَالّذِين لِکَلِمَات عَنْهُم بَعْض رُسُل اللّه سَيّئَاتِهِم کُذّبَت در حال بارگیری...

فِتْنَة تَکُن النّاس هَاجَرُوا تَفْعَلُوه جَمِيعا أَنّه إِلاّ جَاهَدُوا بَعْض إِسْرَائِيل أَحْيَاهَا أَوْلِيَاء بَنِي در حال بارگیری...

بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) وَ أَکْبَر الْأُولَى إِن مَا لا لَنَا قَلَى رَبّک خَيْر بَعْض لَک فَأَنْذَرْتُکُم دَرَجَات مِن نَارا لَلْهُدَى عَلَى عَلَيْنَا بَعْضَهُم

إِلٰها لَلْآخِرَة فَمَن آخَر فَضّلْنَاهُم أُوتِي فَتَقْعُد کِتَابَه مَذْمُوما بَعْض الطّيّبَات مِن بَعْضَهُم رَزَقْنَاهُم در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه بعض‌ (۱۵۸ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) لا بَعْضا کَجَهْر وَ لِبَعْض کَدُعَاء قَد أَن بِالْقَوْل بَيْنَکُم لَه تَحْبَط يَعْلَم الرّسُول تَجْهَرُوا

آیات شامل این کلمه ف‌ (۲۹۹۹ بار) قبل‌ (۲۹۴ بار) بَعْضُهُم عَلَى بَعْض قَالُوا إِنّا مَکْنُون ظَالِمِين کُنّا بَيْض کَأَنّهُن عِين رَبّنَا الطّرْف سُبْحَان

السّبِيل إِذَا قَائِل نُقَيّض قَال يَتَسَاءَلُون يَحْسَبُون الرّحْمٰن أَنّهُم بَعْض ذِکْر يَعْش در حال بارگیری...

لَأَخَذْنَا قَال يَزِفّون الْأَقَاوِيل عَلَيْهِم الْوَتِين فَمَا تَنْطِقُون فَرَاغ بَعْض أَ تَعْبُدُون عَلَيْنَا مِنْکُم لا مِن لَکُم تَقَوّل لَو وَ در حال بارگیری

اللّه حَق مَا رَبّهُم ادْخُلُوا فَإِمّا ذَا إِلَى نُرِيَنّک الْجَنّة أَنْزَل بَعْض رَبّکُم زُمَرا تَعْمَلُون تَمْرَحُون فَادْخُلُوا در حال بارگیری...

لِم دُونِه فَکِيدُونِي تُحَاجّون بِسُوء أَرْبَابا جَمِيعا فِي آلِهَتِنَا بَعْض بَعْضا اعْتَرَاک بَعْضُنَا در حال بارگیری...

الْمُتَوَکّلُون فَاسْتَجَاب مُحِيط يَحِل الدّار بِمُعْجِزِين الْمِيعَاد إِنّه بَعْض فَالّذِين هُو در حال بارگیری...

بِغَيْر مَعَهُم فَالّذِين عَلَى يَشْهَد شَدِيد أَمْوَالِهِم حَق أُوذُوا بَعْض يَبْتَغُون فِي إِلاّ بَعْضُکُم أَن لَنَنْصُرَنّکُم فَضْلا سَبِيلِي قُوتِلُوا

بار) وَ عَلَيْکُم لَکُم ذٰلِک الّذِي صَيْد مِن لِلسّيّارَة مُشْرِک عَلَى بَعْض الْبَرّ أَو الْمُؤْمِنِين جِئْتُکُم لِأُحِل مَا زَان الّذِين بِآيَة إِلاّ

رَبّکُم لَبِثْتُم کَم مِن أَو مَا قَال خَلَق الْفَائِزُون کُل نُورا فَضْلا بَعْض هُم الْقَمَر يَوْم لِتَبْتَغُوا اللّه شَيْء أَنّهُم فَصّلْنَاه مُبْصِرَة

رجل‌ (۷۳ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) وَ نَصِيب مِمّا عَلَيْهِن اللّه حَسِيبا بِاللّه بَعْض عَلَى کَفَى دَرَجَة بِالْمَعْرُوف بَعْضَکُم لِلنّسَاء تَرَک اکْتَسَبُوا الّذِي

و علم و قدرت بر اعمال، و طى مسافت بعيده سريعا؛ و جن هم چنين است الا اينكه بعض آنها مطيع و بعضى عاصى شوند. و اما شياطين شأنشان محض شر است خلاف آن دو؛ و حقيقت

با يقين به اينكه آن حضرت حافظ شريعت باشد، وقوع انكشاف اين مطلب در بعض ازمان نسبت به بعض اشخاص امر محقق نمايد. حكما گفته‌اند: چون معصيت كرده بودند لذا نشناختند،

در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين ) تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين )) معناى آيه

مَکْنُون فَأَقْبَل کَأَنّهُن عِين بَعْضُهُم الطّرْف قَاصِرَات عَلَى عِنْدَهُم بَعْض قَال يَتَسَاءَلُون يُنْزَفُون وَ در حال بارگیری...

يُنْزَفُون آمِنِين مُتَقَابِلِين مَصْفُوفَة طَيْر کَذٰلِک کَانُوا عَنْهَا بَعْض لَحْم ذُرّيّتُهُم يَذُوقُون سُرُر يَعْمَلُون إِسْتَبْرَق هُم بِإِيمَان أَلْحَقْنَا

فَيَأْخُذَکُم لا عَذَاب اللّه فَعَقَرُوهَا يَوْم فِي أَرْض قَال آلِهَتِنَا إِنّي بَعْض اعْتَرَاک أَلِيم مَعْلُوم أُشْهِد قَرِيب عَظِيم فَقَال اذْکُرُوا إِلاّ تَأْکُل

لَخَاسِرُون أَ إِذ مِنْه الّذِي حَمِيد إِذا أَن يَنْظُرُون غَنِي إِذَا إِحْدَى بَعْض مِتّم إِنّکُم لا يُصِبْکُم هُم الطّائِفَتَيْن يَهْدِي مِثْلَکُم صَادِقا فَضْلا

فَلَمّا أَزْوَاجِه أَصَابَک يَفْقَهُون يُفْتَرَى لَکُم أَيّهَا يَکَادُون بَعْض يَکْتُمُون نَبّأَت الّذِين أَصْدَق لٰکِن الْأَلْبَاب إِلَى الْمُنَافِقِين

آمَن صَدَدْنَاکُم لَو مِنْهُم الْقَوْل مُجْرِمِين نَمُن عَن مَکْر جَاءَکُم بَعْض کُنْتُم اللّيْل الْهُدَى تَعْلَمُون إِلَى أَئِمّة نُرِيد الْمُفْسِدِين بَعْضُهُم

أَمْوَالَهُم فَاتّقُوا يَا إِلَى بِالطّيّب تَيَمّمُوا تَتَبَدّلُوا جَهَنّم بَعْض مِنْه يَمِيز تُنْفِقُون حَتّى قُل عَلَيْه تَکْتُمُون فَيَرْکُمَه أُولِي لَسْتُم

يَتُوبُوا مُشْرِکِين خَيْرا فَلَم سُدًى شَاکِرا الْمُشْرِکِين إِيمَانُهُم يَک بَعْض کَان بِه رَبّکُم رَبّک الْإِنْسَان فَإِن نِعْمَة لَهُم أَنْعَمَهَا لَنَحْشُرَنّهُم

الْمَجُوس الْيَوْم مِلّتَهُم تَتّخِذُوا الْآخِر يَحْزَنُون قَدِير ذٰلِک عَنْک بَعْض أَحِبّاؤُه تَرْضَى أَشْرَکُوا قَوْلُهُم عُزَيْر بِأَفْوَاهِهِم کُل لَن هُدَى

يَرَاکُم إِذ نَسُوا سَوَاء عِنْد أَنّي شَيْئا هَل حَظّا أَصْوَاتَهُم الْآخِرَة بَعْض عَذَاب مِمّا يَغُضّون تَعْلَمُون در حال بارگیری...

الْإِنْجِيل إِبْرَاهِيم آيَات ذُکِر إِلاّ بِاللّه تُحَاجّون رَبّک لَو الّذِين بَعْض فِيهَا أَنْفُسُهُم عَن أَيّکُم آمَنُوا الْقِتَال لِم يَصُدّنّک هَل تَزْهَق

أَزْکَى مِنْکُم يُفَرّطُون ثُم أَو أَنْفِقُوا الْأَقْرَبِين عِبَادِه أَجَل يَا بَعْض طَعَاما قَرِيب فَوْق بِالْمَعْرُوف آخَرَان فَلْيَأْتِکُم در حال بارگیری.

تَعْلَمُون بِآيَة مُبِين إِذَا الْأَرْذَلُون إِلَى أَن إِلاّ أَجَل جِئْتُکُم بَعْض نَذِير تَنْحِتُون صِرَاط لِأُبَيّن عَلَيْکُم در حال بارگیری...

ساز شدند. رَبّک عَطَاء انْظُر کَيْف وَ فَضّلْنَا کَان بَعْضَهُم عَلَى مَا بَعْض لَلْآخِرَة مِن هَؤُلاَء در حال بارگیری...

يَقُولُون لِم فَلا الْمُتّقِين مَتَى قَبْل لِلّذِين قَوْم آيَاتِي رَبّک بَعْض لَقُضِي فِي ظَلَمُوا سَأُرِيکُم الْأَمْر لَذُو الْحُکْم مِن جَنّات يَا لَکُم

شده‏اند. عِنْد الظّالِمُون رَبّهِم إِذ تَرَى يَرْجِع بَعْضُهُم لَو إِلَى وَ بَعْض يَدَيْه الْقَوْل بَيْن يَقُول بِالّذِي الّذِين لا در حال بارگیری...

يَقْدِر تَکُون إِيّاکُم يَلْتَقِطْه ذٰلِکُم إِيّاهُم فَلَه قَتَلَه ظَهَر أَن بَعْض تُشْرِکُوا وَصّاکُم قُتِل أَلاّ السّيّارَة الْفَوَاحِش مُتَعَمّدا قَتْلَهُم

إِبْرَاهِيم نُزّل الّذِي الْيَم قَبْلِک إِنّه الْمَوْتَى أُنْزِل طَوْعا بَعْض فَانْظُر کَان الْحَق مِنْهُم يَعْلَم عَلَيْنَا آيَة يَسْمَعُون نُرِيَنّک

نَذْهَبَن حَق تَرَيِن عَدُوّ لا فَشُدّوا قَرّي مِن بِک لِبَعْض هُم هُدَاي اللّه بَعْض بَعْد الْبَشَر کَان بَعْضُکُم اهْبِطُوا فَإِنّا أَثْخَنْتُمُوهُم وَعْد إِن

سلم‌ (۱۴۰ بار) وَ أَقْبَل الْيَوْم هُم بَعْضُهُم عَلَى تَنَاصَرُون بَل بَعْض لا يَتَسَاءَلُون لَکُم قَالُوا مَا در حال بارگیری...

بَعْد لَم جَعَلْنَا خِيفَة فَلْيَتَوَکّل يَأْمُرُون أُرْسِلْتُم بَعْدِهِم بَعْض فَإِن بِه نِعْمَة الْمُؤْمِنُون در حال بارگیری...

أَمْوَالِهِم لْيَسْأَلُوا دَرَجَة مُقَاما کَبِير الْيَوْم فَالصّالِحَات بَعْض رَبّهِم جُنَاح أَزْوَاجُهُم ثُم الّذِي فَالّذِين ذَهَبَت عَلَى أَذًى يَحْکُم

يَجِدُون قَد فَضْلِه عَلَيْنَا يَتَحَاجّون تَعْثَوْا النّاقَة بِاللّيْل بَعْض عَن يَوْم آمَن کَبِيرا در حال بارگیری...

صَالِحا عَلَيْنَا أَقُول فَتَرَاه أُبَدّلَه وَاحِدَة وَاحِد رَسُولُه قَضَى بَعْض بَدّلْه مَلَکَت يَطْعَمُه امْرَأَتِي فَقَد صَادِقِين بِأَنّهُم يَعْمَل بِحَمْدِه

اکْفُرُوا عُمْي فَانْظُر لَهُم نُنَکّسْه فَانْظُرُوا نُفَصّل إِنّي لِمَن بَعْض فَلا آبَاءَهُم بَاقِيَة اسْتَطَاعُوا الْقُرُون وَرِثُوا جَمِيع فَإِذَا ذُکّر

هُم الصّالِحَات مِنْکُم مُبِين لَه لا بَيْنَهُم وَاحِد نَذِير آتَيْنَاهُم بَعْض عَلَيْهِم فِيه عِنْد رَبّهِم هَاجَرُوا کَيْدا اسْتَکْبَرُوا مَا قُطّعَت يَحْکُم

ادّارَکُوا عَلَيْه أَلّفْت تَذَکّرُون الطّيّب بَيْنَهُم يَصْعَد اسْتَوَى بَعْض کَفَرُوا يُنْجِيه يَأْتِيَنِي الضّعَفَاء يَفْقَهُون در حال بارگیری...

تُنْظِرُون يَتَوَلّى سُلْطَان لِيَکُون أُولٰئِک فَکَذّبْنَا مُتَشَابِها عَلِيم بَعْض مُصَدّقا أَن سُبُلا إِلٰه بِقَدَر فَأَحْيَا لِلْعَالَمِين إِذَا الْأَمْر

أَخْرَجَک رِضْوَان أَلِيم يُنَادُونَک امْتَحَن فِيهَا زُيّن قَوْلَکُم لَو خَالِد بَعْض تَجْرِي الْقَاعِدِين أَذًى فَعَلُوا الْمَثُلاَت کَفَرُوا الرّسُول يَأْمُرُکُم

أَنْزَلْنَا لَقَد أَ عَلَيْک إِلاّ عَلَيْکُم مَن يَأْتِي نَتْلُوهَا إِلَى هُو بَعْض إِن مُبَيّنَات لِقَوْم ذٰلِک عَلَى کَانُوا بِالْحَق الر تُتْلَى آيَات الْمُبِين

عِنْدِنَا قُوّتِکُم اسْتَکْبَرُوا اللّه الْأَرْض بَعْد عَلَيْکُم بِبَيّنَة بَعْض مِنْکُم عِنْد مُفَصّلاَت أَجْمَعِين بِآيَاتِنَا الْقُرَى الْهُدَى تُتْلَى

فَفَسَق يَعْبُدُون فَقَالُوا أَنَا شُرَکَاء لَو تَبَيّنَت خَلَقْت يُوحِي بَعْض أَکْثَرُهُم فَزَادُوهُم قُل لِکُل بِهِم خَلَقَهُم يَعْمَل أَضَلاّنَا کَثِيرا

روزگارانى. تلبث نيز به معنى توقف است [احزاب:14]. قَال وَ لَبِثْت يَوْما أَو بَعْض يَوْم مِائَة عَام فِينَا کَم بَل مِن بَعَثَه ثُم أَ فِيکُم فَقَد وَلِيدا

النّبِي أَنّه يُلْحِدُون النّاس إِذَا فَقَد فَضّل اخْتَلَفْتُم يَثْنُون بَعْض وَجْهَک لِيَبْلُوَکُم أَرِنِي الْمُلْک أَحَاط إِلَى عِلْم يَنْهَاکُم مِنْه

«قَرَءَ الشَّىْ‏ءَ قَرْءاً وَ قُرْآناً: جَمَعَهُ وَ ضَمَّ بَعْضَهُ اِلى بَعْضٍ» خواندن را از آن قرائت مى‏گويند كه در خواندن حروف و كلمات كنار هم جمع مى‏شوند

خدايان ما نموده مسلّما چنين كسى ظلم بخود كرده كه مستوجب عقوبت شده و همان بعض كه شنيده بودند از حضرت ابراهيم آن جمله محرمانه را يا كسانيكه حضرت آنها را

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

بعضى بر بعضى. حضرت صادق عليه السّلام فرمود: بهشت را درجاتى است، بعضى فوق بعض ديگر، و زيادتى درجات به سبب اعمال است. «1» و حضرت سيد سجاد عليه السّلام فرمود:

ميفرمايد و من دونهما جنّتان و نگوئيد يكدرجه است خدا ميفرمايد درجات بعضها فوق بعض جز اين نيست كه تفاضل افراد بأعمال است و بآنحضرت عرض كردند كه مردم از ما تعجّب

ميفرمايد و من دونهما جنّتان و نگوئيد يكدرجه است خدا ميفرمايد درجات بعضها فوق بعض جز اين نيست كه تفاضل افراد بأعمال است و بآنحضرت عرض كردند كه مردم از ما تعجّب

ميفرمايد و من دونهما جنّتان و نگوئيد يكدرجه است خدا ميفرمايد درجات بعضها فوق بعض جز اين نيست كه تفاضل افراد بأعمال است و بآنحضرت عرض كردند كه مردم از ما تعجّب

ميفرمايد و من دونهما جنّتان و نگوئيد يكدرجه است خدا ميفرمايد درجات بعضها فوق بعض جز اين نيست كه تفاضل افراد بأعمال است و بآنحضرت عرض كردند كه مردم از ما تعجّب

قَال قَالُوا فَإِن ذٰلِک هُم قَوْم بَنِي إِخْوَانِهِن بُعُولَتِهِن فَمَن بَعْض يَوْم غَيْر بِکُم إِلَى عَلَيْه السّمَاء لَهُم عَلَيْنَا ثُم بِهَا إِذَا

فَبِأَي يَوْم بَعْضا أَيّهَا اسْتَطَعْتُم يَعْمَلُون الظّالِمِين لَم أَن بَعْض يَأْتِکُم قَال تَنْفُذُوا نُوَلّي رُسُل مِنْکُم أَوْلِيَاؤُهُم أَقْطَار يَقُصّون

بَعْد عَلَى عَلِيم بِالْحَق فِيه کُنْتُم إِلاّ بِه حَکِيم ذٰلِک الدّنْيَا بَعْض آمَنُوا دَار أَنَا لَقَد الْأَرْض إِلَى مُبِين بِهَا رَأَوُا السّلاَم تُغْنِي

أَنْتُم عَلَيْنَا بَيْن خَلَقْنَا أَنْزَلْنَا آبَاؤُهُم قُرْآنا الذّنْب فَهُم بَعْض مُدْهِنُون إِلَيْک عَرَبِيّا أَم الْبَاطِل يَأْتِيه در حال بارگیری...

الّذِين سَنَابِل بَعْد فَاجْلِدُوا تَأْخُذْکُم طَعَامِک يُضَاعِف شَجَرَة بَعْض رَشَدا کَفَرُوا فِيکُم لِمَن کَم سَبْع الزّانِي بِهِمَا أَعْلَم رَأْفَة يَوْما

معاصى و مخالفت است به عقاب و نقمت سبحانى. 3- مراد، تجسم اعمال است، چنانچه در بعض احاديث وارد شده كه اعتقادات و اعمال، در آن نشئه مجسم مى‌شوند. پس اعتقادات

ايشان بمنزله كلام يك گوينده است كه بايد بعضى مخصّص و مبيّن و شارح و مفسّر بعض ديگر باشد و تمامى اخلاق بارزه و اعمال صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ

سوق داده ميشوند تا ممتاز كند خدا ناپاك را از پاك و قرار دهد ناپاك را بعض آنرا بر بعض پس متراكم كند آنرا تمامى پس قرار دهد آنرا در دوزخ آنگروه ايشانند زيانكاران

براى آنكه خداوند سبحان به قدرت كامله و حكمت شامله، فانى نمايد بعض اعراض آن را و ايجاد فرمايد بعض اعراض ديگر را. مرتبه پنجم: فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظاماً:

يَأْتِي کَم يَرَوْن يَوْم شَرَابِک تُحْصِنُون مِمّا يَعْصِرُون لَم يَوْما بَعْض يَتُوبُون هٰذِه قَلِيلا يَتَسَنّه يُحْيِي أَ انْظُر أَنّى هُم در حال بارگیری

إِلَى يَعْلَم إِلاّ فَهُم الْجَهْر أَم لَهُم کَان قَد أَ عَلَيْه وَقَع عَلَى بَعْض بِمَا الْأَرْض أُمَم سَبَق إِن لَم لَقَد أُولٰئِک هُدُوا لَو قَال لِلّذِين

سَمِيعا الْجَاهِلِين عَظِيم يُنْسِيَنّک فِدَاء نُرِيَنّک مُهْتَدِين يَذّکّرُون بَعْض قُلْنَا عِنْدَک بِالْوَالِدَيْن لِرَبّه کَانُوا حُسْنا لَعَلّهُم الْمُلْقِين

آنها رسیده، و نه چشمى بر آنها افتاده است! کنن‌ (۱۲ بار) بَعْضُهُم وَ عَلَى بَعْض يَتَسَاءَلُون فَأَقْبَل لا يَمَسّه کِتَاب أَقْبَل بَيْض لُؤْلُؤ فِي عِين

يَتْلُون قُل أَيّهَا أَقْرَبَهُم يَا السّحْت عَلَيْهِم يُوقِنُون مِلّتَهُم بَعْض الْکِتَاب فَاسِقُون مَوَدّة خَوْف لِقَوْم أَحِبّاؤُه الْمَسِيح تُسْأَل الْجِزْيَة

لِيَبْلُوَکُم بِمَا وَجَد مَوْج دَرَجَات فَمَن النّار لَدَى صَابِرُوا فَلِلّه بَعْض بَيْنَهُم اسْم قَلِيلا لِيَجْزِي فَوْق بَغْيا ثَمَنا أَطْرَافِهَا شَيْئا

فَضْل هٰذَا بِالْحَق فِتْنَة مَع تَفْعَلُوه آمَنَت فِتْنَتُهُم لِلْخَائِنِين بَعْض کَصَاحِب تَعْلَم بَيْنَکُم أَرْض فَلَم الْکَافِرِين أَحَدا الْقَانِطِين الْوَاعِظِين

مَا أَحْسَن آتَاکُم عَمَلا دَرَجَات لٰکِن الْمَاء الْحَيَاة عَلَى الّذِي بَعْض فَوْق الْمَوْت اللّه وَاحِدَة عَرْشُه کَان أُمّة إِن بَعْضَکُم خَلَق فَاسْتَبِقُوا

[يونس:30]. است. وَ مَن إِذ النّبِي الْقَوْل الْحَکِيم إِلَى هُو مِنْکُم سَوَاء بَعْض الْمُتَعَال الْعَلِيم بِه الْکَبِير أَزْوَاجِه جَهَر الشّهَادَة حَدِيثا مَوْلاَکُم

آتَيْناهُمُ الْكِتابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ يُؤْمِنُونَ (52) شأن نزول: بعض از مفسرين نقل نموده‌اند كه چون عبد اللّه سلام و تميم دارى و جارود عبدى و سلمان

خدايان ما نموده مسلّما چنين كسى ظلم بخود كرده كه مستوجب عقوبت شده و همان بعض كه شنيده بودند از حضرت ابراهيم آن جمله محرمانه را يا كسانيكه حضرت آنها را

استعباد و انكار مشركين نسبت به قيامت معناى آيه : ((قل عسى ان يكون ردف لكم بعض الذى تستعجلون )) و مفاد كلمه ((عسى ))و امثال آن در كلام خداى تعالى بحث روايتى

عَلَيْكُمْ مِثْلَ يَوْمِ الْأَحْزابِ (30) مرحله سوم: تأكيد نصايح خود را به ذكر بعض امم سابقه نمايد وَ قالَ الَّذِي آمَنَ‌: و گفت آنكه ايمان آورده بود، يا قَوْمِ

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

خدايان ما نموده مسلّما چنين كسى ظلم بخود كرده كه مستوجب عقوبت شده و همان بعض كه شنيده بودند از حضرت ابراهيم آن جمله محرمانه را يا كسانيكه حضرت آنها را

آتشى است كه داخل نميشوند در آن مگر دشمنان آل اطهار و بعضى از آتشها كمتر از بعض ديگر است و در آتيه دور كرده ميشود از آتش پرهيزكارترين خلق آنچنان كسى كه ميدهد

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

ميفرمايد و من دونهما جنّتان و نگوئيد يكدرجه است خدا ميفرمايد درجات بعضها فوق بعض جز اين نيست كه تفاضل افراد بأعمال است و بآنحضرت عرض كردند كه مردم از ما تعجّب

ميفرمايد و من دونهما جنّتان و نگوئيد يكدرجه است خدا ميفرمايد درجات بعضها فوق بعض جز اين نيست كه تفاضل افراد بأعمال است و بآنحضرت عرض كردند كه مردم از ما تعجّب

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

بَعْضَکُم إِلَيْهِم عَنْهُمَا لِلّذِين بَأْس أَن سَاء عَلَيْهِم أَرِنَا بَعْض أُنْزِل عَلَى مَثَلا در حال بارگیری...

است. نضد (۳ بار) روى هم چيدن. «نَضَدَ الْمَتاعَ: جَعَلَ بَعْضَهُ فَوْقَ بَعْضٍ» در نهج البلاغه خطبه 163 در باره طاوس فرموده: «وَنَضَّدَاَلْوانَهُ فى أَحْسَنِ

معتقدات حقه، أَنْفِقُوا مِنْ طَيِّباتِ ما كَسَبْتُمْ‌: انفاق كنيد در راه خدا بعض از حلال آنچه كسب كنيد از تجارت و صناعت. طيب در لسان شارع بدو معنى اطلاق شده:

مكر بدى. مكر بد هر مكرى است كه اصل آن كذب و خدعه و تأسيس بر فساد باشد، چه بعض مكر نيكو است مانند مكر مؤمنان به كافران در وقت جهاد بر وجه حسن است. وَ لا

قسمتى از مردمان روى زمين است كه ما قبل آيه اول فرموده: «وَ اَمّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الِذى نَعِدُهُمْ» اين وعده همان عذاب و هلاكت دسته جمعى است پس از آن فرموده:

يَحْيَى عَمَل يَعْمَل قَد النّاس جَعَلْنَاکُم رَأَى يَعْمَلُون الْمُؤْمِنُون بَعْض الْحَيَاة أُضِيع شُعُوبا أَيّهَا کَانُوا يَا مِثْلَهَا فَالّذِين يَرْجُو

قسمتى از مردمان روى زمين است كه ما قبل آيه اول فرموده: «وَ اَمّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الِذى نَعِدُهُمْ» اين وعده همان عذاب و هلاكت دسته جمعى است پس از آن فرموده:

مَا فَهُم بِهَا السّمَاء يَرْجِعُون لِتَهْتَدُوا تَذَکّرُون بَعْد أَمّن بَعْض إِلاّ بُکْم رَبّکُم إِذَا قَد النّجُوم تَدْعُونَه بِنُورِهِم بَرْق رَطْب

اللّيْل فَمَا تُحِس أَبَت يَدْعُوکُم حَيْث غَفُور سَوْف لَهُم زَکَا تُؤْمَرُون بَعْض الشّمْس رِکْزا مُصِيبُهَا لَتَذْکِرَة فَلَم فَيَوْمَئِذ يُؤْتِيهِم لِحَيَاتِي

اللّطِيف يَا أَبْصَر رَب هُو إِلَي فِرْعَوْن فَلِنَفْسِه يُوحَى بَعْد إِلاّ بَعْض فَأَرَاد مَثْبُورا هٰؤُلاَء الْأَبْصَار أَوْلِيَاء لَعَلّهُم أَم بَعْضُهُم

تُبْسَل خَيْرا لِيُذِيقَهُم الْيَمِين لٰکِن عَمّا يَتَأَخّر نَفْسا يَعْفُو بَعْض الْبَرّ يَا تُجْزَى هٰذَا اکْتَسَبَت دُون غَفُور لِتُجْزَى جَنّات أَصَابَکُم

يكديگر، وسيله‌ى جذب آنان به يكديگر است. «الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ» 3- پيروى از هوسهاى جاهلان به منزله‌ى پذيرش ولايت آنان و در مدار ظالمان‌

آتشى است كه داخل نميشوند در آن مگر دشمنان آل اطهار و بعضى از آتشها كمتر از بعض ديگر است و در آتيه دور كرده ميشود از آتش پرهيزكارترين خلق آنچنان كسى كه ميدهد

بنمائيم تو را غير آن از علامات و معجزات بزرگ خود، يا بنمائيم به اين دو آيت بعض معجزات بزرگ مانند شكافتن دريا و غرق فرعون و فرعونيان. تنبيه: ظهور «يد بيضاء»

صفحه 230 تحقيقى در اين باب در سوره بقره ذيل آيه تلك الرّسل فضّلنا بعضهم على بعض گذشت چنانچه قصص و احوال اقوام و اشخاص مذكوره در اين آيات در سور سابقه مفصلا

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

هر امرى كه صحيح شد بر جسمى، همان بر مثل او ثابت است، و هر صفت و حالت كه بر بعض اجسام ثابت باشد، همان صفت و حالت واجب است كه بر سائر اجسام و اجرام ثابت باشد،

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

الْمَنُون الْمَکِيدُون الْمُتَرَبّصِين الْمُتّقِين الْمُسَيْطِرُون امْرِئ بَعْض بَعْضُهُم بِأَعْيُنِنَا بِإِيمَان بِحَدِيث بِحَمْد بِحُور بِسُلْطَان بِفَاکِهَة

رَسُول أَخَذْن لَأَمَة مُؤْمِنَة لَأَعْنَتَکُم ذٰلِکُم کَان تُؤْذُوا إِلاّ بَعْض خَيْر قَد عِنْد لَکُم مُشْرِکَة سَلَف در حال بارگیری...

مؤمنين‌. (اختَصَمُوا فِي‌ رَبِّهِم‌): ‌در‌ ايمان‌ و كفر توحيد و شرك‌، ‌در‌ بعض‌ اخبار داريم‌ راجع‌ ‌به‌ جنگ‌ بدر ‌است‌ ‌که‌ امير المؤمنين‌ و حمزه‌ و عبيدة

سرّش پيغمبر معرّفى و بيان فرمود براى حفصه بعض سرّى را كه فاش نموده بود و بيان شد و صرف نظر فرمود از بيان بعض ديگرى كه ذكر و اشاره بآن نمودم چون در بعضى

مواقيت معيّنه بخواندن و بتهيّه وسائل آن و نيز امر فرمايد بانفاق و صرف نمودن بعض آنچه را خداوند بايشان عطا فرموده در راه او خواه پنهان باشد خواه آشكار و بعضى

الْقَلَم الْقِيَامَة الْمَفْتُون الْمُسْلِمِين الْمُکَذّبِين الْيَوْم بَالِغَة بَعْض بَعْضُهُم بَلَوْنَا بَلَوْنَاهُم بَنِين بِأَبْصَارِهِم بِأَيّکُم بِالْعَرَاء

رَبّک الْمَوْعِظَة لِأُبَيّن سَبِيل قَد فِيه قَال إِلَى الْحَسَنَة لَکُم بَعْض ادْع يَخْتَلِفُون بِالْبَيّنَات عِيسَى جَادِلْهُم الّذِي کَانُوا جَاء تَخْتَلِفُون

آنها نسبت به يكديگر است مثل «تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى بَعْضٍ» كه صدر همان آيه است پيداست كه مراد از درجات برترى و فضيلت معنوى است. و

عليه و آله (( اول المسلمين )) مى باشد. پيرامون اسلام خالص و آيه (درجات فوقها بعض )... تفسیر آیات قُلْ إِنَّنِي هَدانِي رَبِّي إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ دِيناً

خدايان ما نموده مسلّما چنين كسى ظلم بخود كرده كه مستوجب عقوبت شده و همان بعض كه شنيده بودند از حضرت ابراهيم آن جمله محرمانه را يا كسانيكه حضرت آنها را

متضمن احتجاج عليه مشركين در مورد قربانى كردن فرزندانشان در برابر بت ها، و بعض احكام در مورد خوردنى ها، مى باشد. مراد از نهى از اسراف در: (( و لا تسرفوا

آتشى است كه داخل نميشوند در آن مگر دشمنان آل اطهار و بعضى از آتشها كمتر از بعض ديگر است و در آتيه دور كرده ميشود از آتش پرهيزكارترين خلق آنچنان كسى كه ميدهد

و فرزندان ميشدند بعضى از آنان اطاعت ميكردند و توقف مينمودند پس خداوند آن بعض را تحذير فرمود و منع از اطاعت آنها و بعضى آنانرا ميگذاشتند و هجرت مينمودند

آتشى است كه داخل نميشوند در آن مگر دشمنان آل اطهار و بعضى از آتشها كمتر از بعض ديگر است و در آتيه دور كرده ميشود از آتش پرهيزكارترين خلق آنچنان كسى كه ميدهد

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

محال است كسى با آن مساوى باشد [رعد:9]. بَعْضُهُم وَ عَلَى خَلَق إِلٰه بِمَا بَعْض سُبْحَان اللّه کُل عَمّا لَذَهَب يَصِفُون إِذا عَالِم مِن در حال بارگیری

[اعراف:165] يعنى عذاب شديد. وَ شَدِيد اللّه أُولِي أُولُوا مِن أَو بَعْضَکُم بَعْض مَا يَکُف الّذِين فِيه يَنْصُرُنَا لَنَا فَجَاسُوا انْظُر يُذِيق الْحَدِيد

كردن. راغب مى‏گويد: «كَوْرُ الشَّىْ‏ءِ: اِدارَتُهُ و ضَمُّ بَعْضِهِ اِلى بَعْضٍ كَكَوْرِ العِمامَةِ» عبارت فيومى در مصباح چنين است: «كارَ الْعِمامَةَ كَوْراً:

يَوْمَيْن فِي لِمَن کَبِير فِيهِمَا مِن قُل الّذِين عَاد بَيْنَهُم اتّقَى بَعْض إِثْم فَأَصْلَح تَجَسّسُوا مَنَافِع فَمَن الْمَيْسِر إِثْما لِلنّاس تَعَجّل

و فرزندان ميشدند بعضى از آنان اطاعت ميكردند و توقف مينمودند پس خداوند آن بعض را تحذير فرمود و منع از اطاعت آنها و بعضى آنانرا ميگذاشتند و هجرت مينمودند

ايمان او مگر به فقر، و اگر غنى كنم او را، هر آينه فاسد كند او را. و بدرستى كه بعض بندگان مؤمن هر آينه كسانيند كه اصلاح نشود ايمان او مگر به غنى و ثروت، و اگر

با يكديگر كه روز قيامت است و آنروز روزى است كه مغبون ميكنند بعضى از مردم بعض ديگر را و ممتاز ميشود غابن از مغبون چون در دنيا لذّتهائى است و سختيهائى و

و فرزندان ميشدند بعضى از آنان اطاعت ميكردند و توقف مينمودند پس خداوند آن بعض را تحذير فرمود و منع از اطاعت آنها و بعضى آنانرا ميگذاشتند و هجرت مينمودند

وعيد مذكور مى‌فرمايد: وَ مَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ‌: و هر كس بجا آورد بعض اعمال صالحه را، «1» بحار الانوار، جلد 67، صفحه 236. تفسير اثنا عشرى، ج‌2،

استعباد و انكار مشركين نسبت به قيامت معناى آيه : ((قل عسى ان يكون ردف لكم بعض الذى تستعجلون )) و مفاد كلمه ((عسى ))و امثال آن در كلام خداى تعالى بحث روايتى

خدايان ما نموده مسلّما چنين كسى ظلم بخود كرده كه مستوجب عقوبت شده و همان بعض كه شنيده بودند از حضرت ابراهيم آن جمله محرمانه را يا كسانيكه حضرت آنها را

لتأخذنّ على يد السّفيه و لتأطرنّه على الحق اطرا او ليضربنّ اللّه قلوب بعضكم على بعض و يلعنكم كما لعنهم. يعنى بايد كه امر بمعروف بكنيد و نهى از منكر نمائيد و دست

متضمن احتجاج عليه مشركين در مورد قربانى كردن فرزندانشان در برابر بت ها، و بعض احكام در مورد خوردنى ها، مى باشد. مراد از نهى از اسراف در: (( و لا تسرفوا

يَظْلِمُونَ (70) جلد 2 صفحه 598 ترجمه‌ مردان منافق و زنان منافقه بعضى از آنها از بعض ديگرند امر مى‌كنند بكار بد و نهى مى‌كنند از كار خوب و مى‌بندند دستهاشان را

متضمن احتجاج عليه مشركين در مورد قربانى كردن فرزندانشان در برابر بت ها، و بعض احكام در مورد خوردنى ها، مى باشد. مراد از نهى از اسراف در: (( و لا تسرفوا

ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ‌: پس تأليف مى‌كند ميان آن، يعنى منضم نمايد بعض اجزاى آن را به بعض ديگر. ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكاماً: پس مى‌گرداند آن را متراكم، يعنى

ايشان بمنزله كلام يك گوينده است كه بايد بعضى مخصّص و مبيّن و شارح و مفسّر بعض ديگر باشد و تمامى اخلاق بارزه و اعمال صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ

است. و اما تسبيح مقالى محال عقلى نيست تا ممتنع باشد، بلكه ممكن و ظهور آن در بعض اوقات كاشف است از استمرار و رفع استبعاد. و آيات و اخبار «1» تفسير عيّاشى،

الْمُجْرِمِين الْمُکَذّبِين الْيَوْم الْکِتَاب انْتَقَمْنَا بَاقِيَة بَرَاء بَطْشا بَعْض بَعْضا بَعْضَهُم بَعْضُهُم بَغْتَة بَلَى بَلْدَة بَنَات بَيْنَهُم بَيْنَهُمَا

سُبْحانَ رَبِّنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ «29» فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ «30» قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ «31» عَسى‌ رَبُّنا

سُبْحانَ رَبِّنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ «29» فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ «30» قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ «31» عَسى‌ رَبُّنا

سُبْحانَ رَبِّنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ «29» فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ «30» قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ «31» عَسى‌ رَبُّنا

الْمِيثَاق الْمِيعَاد الْوَاحِد الْکَافِرِين الْکَبِير الْکُفّار الْکِتَاب بَاب بَعْض بَعْضَه بَعْضَهَا بَيْنَکُم بَيْنِي بِآيَة بِأَنْفُسِهِم بِإِذْن بِئْس بِالرّحْمٰن

غَلَبِهِم آذَانِهِم لِنَعْلَم الّتِي حَصَدْتُم فَرَأَيْت کَانُوا لَبِثْتُم قَبْل بَعْض فَلَبِث اللّه فَذَرُوه أَي يَسْتَعْجِلُون يُوعَدُون لَعَلّهُم أَرَى لَبِثْت

راست قابليت شكر گزارى فقط. پس كسى كه شرك آرد به خداى تعالى، بتحقيق نسبت داده بعض نعم را به غير با آنكه حق اضافه كليه نعم خاصه سبحانى است. در اين صورت مستحق

خدايان ما نموده مسلّما چنين كسى ظلم بخود كرده كه مستوجب عقوبت شده و همان بعض كه شنيده بودند از حضرت ابراهيم آن جمله محرمانه را يا كسانيكه حضرت آنها را

آتشى است كه داخل نميشوند در آن مگر دشمنان آل اطهار و بعضى از آتشها كمتر از بعض ديگر است و در آتيه دور كرده ميشود از آتش پرهيزكارترين خلق آنچنان كسى كه ميدهد

آتشى است كه داخل نميشوند در آن مگر دشمنان آل اطهار و بعضى از آتشها كمتر از بعض ديگر است و در آتيه دور كرده ميشود از آتش پرهيزكارترين خلق آنچنان كسى كه ميدهد

استعباد و انكار مشركين نسبت به قيامت معناى آيه : ((قل عسى ان يكون ردف لكم بعض الذى تستعجلون )) و مفاد كلمه ((عسى ))و امثال آن در كلام خداى تعالى بحث روايتى

استعباد و انكار مشركين نسبت به قيامت معناى آيه : ((قل عسى ان يكون ردف لكم بعض الذى تستعجلون )) و مفاد كلمه ((عسى ))و امثال آن در كلام خداى تعالى بحث روايتى

و همه حكمها مر خداى راست مالك نمى‌شود، بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ‌: بعضى از شما بعض ديگر را، نَفْعاً وَ لا ضَرًّا: نفعى را و نه ضررى را، يعنى معبود باطل براى

استعباد و انكار مشركين نسبت به قيامت معناى آيه : ((قل عسى ان يكون ردف لكم بعض الذى تستعجلون )) و مفاد كلمه ((عسى ))و امثال آن در كلام خداى تعالى بحث روايتى

استعباد و انكار مشركين نسبت به قيامت معناى آيه : ((قل عسى ان يكون ردف لكم بعض الذى تستعجلون )) و مفاد كلمه ((عسى ))و امثال آن در كلام خداى تعالى بحث روايتى

خدايان ما نموده مسلّما چنين كسى ظلم بخود كرده كه مستوجب عقوبت شده و همان بعض كه شنيده بودند از حضرت ابراهيم آن جمله محرمانه را يا كسانيكه حضرت آنها را

زياده بر آن بايد، يعنى به ارتفاع قدرت كامله الهى، چه تخصيص بعضى از آن در بعض اوقات و حالات، ناچار است آن را از مخصصى كه حكيم و قدير و عليم باشد. در مجمع-

استعباد و انكار مشركين نسبت به قيامت معناى آيه : ((قل عسى ان يكون ردف لكم بعض الذى تستعجلون )) و مفاد كلمه ((عسى ))و امثال آن در كلام خداى تعالى بحث روايتى

ج 4، ص 514- 515، ح 27. جلد 11 - صفحه 292 حال آنكه نمى‌بينند او را «1». در بعض تفاسير از حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله كه حق تعالى فرمايد: من پادشاه

عِنْدَنا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيارِ. «4» و چون ثابت شود وجوب عصمت در بعض، ثابت گردد در كل به‌ «1» سوره بقره، آيه 124. «2» سوره احزاب، آيه 57. «3» سوره

از پى ذرارى خود متوجه مدينه، نزديك نيمروز كه به مسجد پيغمبر رسيدند حضرت در بعض حجرات قيلوله فرموده بود، ايشان به اطراف حجرات مى‌گشتند و نعره مى‌زدند كه:

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

الْمِيعَاد الْيَتَامَى الْيَوْم الْکَافِرِين انْتَهَوْا بَاء بَرِيء بَصِير بَطَرا بَعْض بَعْضَه بَعْضُهُم بَلاَء بَنَان بَيّنَة بَيْتِک بَيْنَهُم بَيْنَکُم بَيْنِکُم

اند. ولى‌ (۲۳۱ بار) وَ مِن اللّه لا دُون الّذِين مَا دُونِه إِن بَعْضُهُم بَعْض لَهُم اتّخَذُوا تَتّخِذُوا فِي أَ مَن الْکَافِرِين آمَنُوا کَفَرُوا الْمُؤْمِنِين

اکْتَسَبُوا نَصِيب مِنْهَا اکْتَسَبْن يَکُن شَفَاعَة الْآخِرَة حَسَنَة مَن يَشْفَع بَعْض مَا قَالُوا أَ لَم عَلَى لِلْکَافِرِين إِن حَسِيبا کَان أُولٰئِک بِاللّه

يَوْمَ‌ يَدْعُوکُمْ‌ فَتَسْتَجِيبُونَ‌... (۲) قَالُوا لَبِثْنَا يَوْماً أَوْ بَعْضَ‌... (۴) وَ يَوْمَ‌ تَقُومُ‌ السَّاعَةُ يُقْسِمُ‌... (۲) وَ قَالَ‌ الَّذِينَ‌

الْيَوْم الْکَافِرُون الْکَرِيم الْکِتَاب انْصُرْنِي بَابا بَرْزَخ بَشَر بَشَرا بَعْض بَعْضا بَعْضَهُم بَعْضُهُم بَنِين بَيْنَهُم بُرْهَان بُطُونِهَا بِآيَات بِآيَاتِنَا

نه براى اخراج بعضى از خلق از مفضوليّت تا لازم آيد عدم فضيلت بنى آدم بر آن بعض چنانچه بعضى گفته‌اند كه آنها ملائكه‌اند كه بشر بر آنها فضيلت ندارد با آنكه

ايشان به قدر و منزلت او نزد خداى تعالى از تأييد و فرج‌ «1». بنابراين آنچه در بعض تفاسير نسبت به آن حضرت نقل شده باطل و مردود، و ساحت نبوت از آن منزه و مقدس

به درستى كه ما مر يوسف را نگهدارانيم از مكاره يا از درندگان و جانوران نزد بعض مفسرين انداختن يوسف عليه السّلام در چاه به سن هفت سالگى و رسيدن به پدرش به

شود و براى فرار از آن باراده علم و كراهت تأويل گردد كه ظاهرا منظور نظر آن بعض در ارتكاب اين خلاف ظاهر است آنچه تاكنون بيان شد از اسرار افعال من تفسير و

صفحه 230 تحقيقى در اين باب در سوره بقره ذيل آيه تلك الرّسل فضّلنا بعضهم على بعض گذشت چنانچه قصص و احوال اقوام و اشخاص مذكوره در اين آيات در سور سابقه مفصلا

يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ» «3» يعنى خداوند جز شرك، گناهان ديگر را مى‌بخشد. بعض ديگر بر آن بودند كه اين آيه است؛ «وَ مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ

استعباد و انكار مشركين نسبت به قيامت معناى آيه : ((قل عسى ان يكون ردف لكم بعض الذى تستعجلون )) و مفاد كلمه ((عسى ))و امثال آن در كلام خداى تعالى بحث روايتى

خدايان ما نموده مسلّما چنين كسى ظلم بخود كرده كه مستوجب عقوبت شده و همان بعض كه شنيده بودند از حضرت ابراهيم آن جمله محرمانه را يا كسانيكه حضرت آنها را

چيز يكسان است. (نه مثل علم و آگاهى ما كه نسبت به بعضى چيزها بيشتر و نسبت به بعض ديگر كمتر و يا در حد هيچ است.) سَواءٌ مِنْكُمْ‌ ... سَواءٌ مِنْكُمْ مَنْ أَسَرَّ

بوجود آيد، چگونه او را پسر خدا دانيد؟ تنبيه: مراد به مماثلت، مشاركت است در بعض اوصاف، يعنى عيسى عليه السّلام مثل آدم عليه السّلام است در يك طرف كه بدون پدر

صالح منفك از ايمان نيستند توضيح درباره خطاب به رسول خدا (ص ) در: ((فعلك تارك بعض ما يوحى اليك...)) و معنايى كه از اين خطاب فهميده مى شود مثالى براى فهم وجه

ابغض حديث الى رسول اللّه) «2»: دشمن‌ترين كلام نزد حضرت شعر بوده. و چنانچه در بعض اوقات براى تمثيل بيتى مى‌فرمود بر وجهى ادا مى‌نمود كه از وزن منحرف بود، از

اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن آن است . اشاره به تفاسير ديگر در معناى آيه شريفه معناى ((همزات الشياطين

«الذین» در «للذین استضعفوا» برگردد، نه به «قومه». در این صورت «لمن ءامن» بدل بعض از کل براى «للذین استضعفوا» است و مفاد آن تقسیم مستضعفان به دو طایفه مؤمنان

كرده‌اند و طور سينين‌ بامير المؤمنين‌ و ‌هذا‌ البلد الامين‌ پيغمبر اكرم‌، و ‌در‌ بعض‌ اخبار تين‌ ‌را‌ بمدينه طيبه‌ و زيتون‌ ‌را‌ ‌به‌ بيت‌ المقدس‌ و طور سينين‌

«تتضارطون‌ ‌في‌ مجالسهم‌ ‌من‌ ‌غير‌ حشمة و حياء» و ‌از‌ تفسير قمي‌ «بعضهم‌ ‌علي‌ بعض‌» و ديگر ‌از‌ منكرات‌ ‌از‌ حضرت‌ باقر (ع‌) ‌است‌ فرمود «‌ان‌ حل‌ الازار ‌في‌

رَبُّكَ أَعلَمُ بِمَن فِى السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ لَقَد فَضَّلنا بَعضَ النَّبِيّۦنَ عَلىٰ بَعضٍ وَ إتَينا داوۥدَ زَبورًا (٥٥)

ائمه‌ و بدعت‌ ‌در‌ دين‌ و نه‌ كوتاهي‌ ‌در‌ انكار بعض‌ احكام‌ و انكار بعض‌ شئونات‌ انبياء و ائمه‌ و بعض‌ صفات‌ ربوبي‌. ] (آیه 13)- مؤمنان جن در ادامه کلام

بالاجتماع‌ ‌بود‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ اجتماع‌ امير المؤمنين‌ ‌يعني‌ بعض‌ جميع‌ ‌من‌ حيث‌ الاجتماع‌ اما بعض‌ ‌آنها‌ مانعي‌ ندارد. فَوَقاه‌ُ اللّه‌ُ سَيِّئات‌ِ ما مَكَرُوا

يَرجِعُون‌َ (168) و ‌از‌ يكديگر جدا كرديم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ گروه‌ گروه‌ بعض‌ ‌آنها‌ صالحين‌ هستند و بعض‌ ‌آنها‌ پست‌تر ‌از‌ صالحين‌ و ابتلاء نموديم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بحسنات‌

‌الي‌ انقضاء خلقك‌) ‌که‌ بعض‌ ‌آنها‌ ‌را‌ مأمور ‌بود‌ ‌براي‌ امّت‌ بيان‌ كند، و بعضي‌ ‌را‌ بسپار بأوصياء ‌خود‌ و ممكن‌ ‌است‌ بعض‌ ‌آن‌ بايد مستور ‌باشد‌

‌الي‌ انقضاء خلقك‌) ‌که‌ بعض‌ ‌آنها‌ ‌را‌ مأمور ‌بود‌ ‌براي‌ امّت‌ بيان‌ كند، و بعضي‌ ‌را‌ بسپار بأوصياء ‌خود‌ و ممكن‌ ‌است‌ بعض‌ ‌آن‌ بايد مستور ‌باشد‌

مردم را از راه خدا و مستمرند در منع از طاعت خدا، و مخصوص نيست به بعضى دون بعض ديگر. نزد بعضى معنى آن كه آنانكه نگرويده‌اند در حالتى كه باز مى‌دارند مردم

جلد ۵، كِتَابُ الْحَج احمد عن ابي محمد الحسن بن علي الوشا عن بعض اصحابنا يرفع الحديث عن بعض الصادقين ع قال :

‌که‌ قطاع‌ الطريق‌ باشند و باصطلاح‌ گردنه‌ زن‌ ‌در‌ بعض‌ اخبار ‌او‌ ‌را‌ محارب‌ شمرده‌ و ‌در‌ بعض‌ اخبار حكم‌ محارب‌ ‌بر‌ ‌او‌ جاري‌ فرموده‌. 2‌-‌ كساني‌

آدرس: الكافي، جلد ۵، كِتَابُ الْمَعِيشَة عنه عن احمد عن بعض اصحابنا عن صالح بن حمزه عن بعض اصحابنا قال قال ابو عبد الله ع :

آدرس: الكافي، جلد ۶، كِتَابُ الْعَقِيقَة و عنه عن بعض من رواه عن احمد بن عبد الرحيم عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الصَّلَاة علي بن محمد عن بعض اصحابنا عن مروك بن عبيد عن بعض اصحابه عن ابي جعفر ع قال :

اينكه‌ خصوص‌ شب‌ بيست‌ و سوم‌ ‌است‌ موافق‌ نص‌ بعض‌ اخبار و فتواي‌ مشهور ‌از‌ علماي‌ اعلام‌، و اينكه‌ ‌در‌ بعض‌ اخبار ‌بين‌ سه‌ شب‌ ‌ يا ‌ دو شب‌ بيان‌ فرموده‌

‌هر‌ گاه‌ عصائي‌ ‌بر‌ سر مردي‌ زده‌ شود ‌پس‌ گمان‌ برد ‌که‌ جلد 1 - صفحه 123 بعض‌ كلمات‌ ‌را‌ نتواند بيان‌ كند حكمش‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ حروف‌ معجم‌ ‌بر‌ ‌او‌

مفسرين‌ گفتند: مراد اينكه‌ هفت‌ زمين‌ ‌است‌ و ‌در‌ بعض‌ ادعيه قنوت‌ ‌هم‌ دارد: «و رب‌ الارضين‌ السبع‌» و ‌در‌ بعض‌ اخبار ‌هم‌ دارد ‌که‌ زير ‌هر‌ آسماني‌ يك‌ زميني‌

جلد ۴، کتاب الحدود محمد بن احمد بن يحيي عن ابي عبد الله البرقي عن بعض اصحابه عن بعض الصادقين ع قال :

الْأَطْعِمَة محمد بن يحيي عن محمد بن احمد عن بعض اصحابنا عن علي بن حسان عن علي بن عقبه عن موسي بن اكيل عن بعض اصحابنا عن ابي جعفر ع :

عدالت‌ ميورزند. وَ مِمَّن‌ خَلَقنا ‌من‌ تبعيضية ‌است‌ ‌من‌ موصوله‌ ‌يعني‌ بعض‌ مخلوقات‌ ‌من‌ ‌از‌ افراد بشر امّة بمعني‌ جماعت‌ ‌است‌ و مراد انبياء و اوصياء

‌است‌ ‌که‌ شامل‌ جميع‌ طبقات‌ كفار و مخالفين‌ و منكر بعض‌ ضروريات‌ و مبدعين‌ ‌در‌ دين‌ و هتك‌ بعض‌ مقدسات‌ دين‌ و بي‌اعتنايي‌ ببعض‌ احكام‌ اسلام‌ ميشود

سبحان اخبار فرمايد از سر انجام كار آنان كه از پى در آورديم بعضى ايشان را به بعض ديگر در هلاك شدن به جهت پيروى نمودن طبقه دوم طبقه اول را در موجبات هلاكت از

المطهرين‌ و ارحام‌ المطهرات‌ ‌لم‌ تدنسهم‌ الجاهلية بادناسها و ‌قد‌ نقل‌ بعض‌ الافاضل‌ ‌عن‌ بعض‌ كتب‌ الشافعية كالقاموس‌ و شرح‌ الهمزية لابن‌ الحجر المالكي‌ بأن‌

و فرزندان ميشدند بعضى از آنان اطاعت ميكردند و توقف مينمودند پس خداوند آن بعض را تحذير فرمود و منع از اطاعت آنها و بعضى آنانرا ميگذاشتند و هجرت مينمودند

و فرزندان ميشدند بعضى از آنان اطاعت ميكردند و توقف مينمودند پس خداوند آن بعض را تحذير فرمود و منع از اطاعت آنها و بعضى آنانرا ميگذاشتند و هجرت مينمودند

Javascript to function. آيات ۱۶۰ - ۱۵۸، سوره انعام مراد از آمدن خدا و آمدن بعض آيات خدا در آيه شريفه : (( هل ينظرون ... )) . ايمان و عمل در موقع روبرو شدن

بحيره و سائبه و وصيله و حام 3- مراد نصيب از معتقدات چنانچه اعتقاد داشتند حصول بعض اشياء به اعانت بتان باشد، نظير جمعى از منجمين كه تأثيرات را نسبت به كواكب

عزّ و جلّ فى كتابه‌ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً. فرمود به بعض اصحاب خود: كجا وارد شديد؟ عرض كردند: بر فلان، صاحب كنيزهاى مغنيه؛ پس حضرت

آتشى است كه داخل نميشوند در آن مگر دشمنان آل اطهار و بعضى از آتشها كمتر از بعض ديگر است و در آتيه دور كرده ميشود از آتش پرهيزكارترين خلق آنچنان كسى كه ميدهد

ايشان را «1». صفت ديگر آنان آنكه: وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ‌: و بعض آنچه روزى داده‌ايم ايشان را انفاق مى‌كنند در راه خداى تعالى. تنبيه: حق تعالى

مؤيّد بنقل قمّى و عيّاشى رحمهما اللّه هم ميباشد جلد 5 صفحه 434 ناظر بقول اين بعض باشد كه ذكر شد و آن قول حسن است كه در مجمع و غيره نقل شده و از اينجا معلوم

شمّه‌اى از اين مقال در اواخر سوره بقره ذيل آيه تلك الرّسل فضّلنا بعضهم على بعض تحت عنوان تحقيق رشيق گذشت كه مزيدى بر آن متصوّر نيست و خداوند براى اظهار شناعت

و فرزندان ميشدند بعضى از آنان اطاعت ميكردند و توقف مينمودند پس خداوند آن بعض را تحذير فرمود و منع از اطاعت آنها و بعضى آنانرا ميگذاشتند و هجرت مينمودند

2: موافات عبارت است از آنكه وفا نمايد به ايمان و ثابت باشد تا مرگ به صريح بعض آيات مانند «الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ

خوردگى آن است . وجود نظير نسبت هاى نارواى تورات فعلى به ابراهيم (ع )، در بعض ‍ روايات اهل سنت . عدم صحت نسبت دروغ گفتن ، به ابراهيم (ع ) كه در روايات عامه

پس محققا كفر، فعل بنده است كه مستحق عذاب شوند. رابعا- آيات قرآنى بعضى مصدق بعض ديگرند؛ بنابراين آيه شريفه: وَ لا يَرْضى‌ لِعِبادِهِ الْكُفْرَ: صريح است بر

لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ‌: و نه دوستى مهربان و با شفقت، چنانكه مؤمنان را هست. در بعض تفاسير نقل شده كه «حميم» در اصل «هميم» بوده «ها» را بدل به «حا» نمودند جهت

باشند نزديكتر بهدايت از يكى از آندو امّت و ساير امم و ظاهرا كلمه احدى در بعض استعمال شده يا مراد مصداق احدى الامم است كه بر اهر امّتى اطلاق ميشود يعنى

باشند نزديكتر بهدايت از يكى از آندو امّت و ساير امم و ظاهرا كلمه احدى در بعض استعمال شده يا مراد مصداق احدى الامم است كه بر اهر امّتى اطلاق ميشود يعنى

وَ لا هَضْماً (112) وَ مَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ‌: و هر كه بجا آورد بعض اعمال شايسته طاعات را. وَ هُوَ مُؤْمِنٌ‌: و حال آنكه ايمان داشته باشد به يگانگى

حديثهائى از يهود مى‌شنويم كه به تعجب مى‌آورد ما را، آيا رأى مى‌دهى كه بنويسيم بعض آن مقالات را! پس حضرت به غيظ درآمده فرمود: اى پسر خطاب، آيا حيران مى‌سازيد

شود و براى فرار از آن باراده علم و كراهت تأويل گردد كه ظاهرا منظور نظر آن بعض در ارتكاب اين خلاف ظاهر است آنچه تاكنون بيان شد از اسرار افعال من تفسير و

درجات»، (مجادله (۵۸) آیه ۱۱) و آیه «و هو الذى جعلکم خلائف الأرض و رفع بعضکم فوق بعض درجات»، (انعام (۶) آیه ۱۶۵). ۲ - خداوند بالا برنده درجات و منزلت هاى موجودات

الفقر و لو اغنيته لأفسده و ذلك انّى ادبّر عبادى لعلمى بقلوبهم: بدرستى كه بعض بندگان من كسانيند كه اصلاح نكند او را مگر ثروت، و اگر فقير كنم او را فاسد

نميفهمند) كلام‌ ‌در‌ تفسير ‌اينکه‌ ‌آيه‌ ‌در‌ چند مورد ‌است‌: مورد اول‌ ‌در‌ دفع‌ بعض‌ اشكالات‌ ‌که‌ متوجه‌ ‌بر‌ ‌اينکه‌ ‌آيه‌ ‌است‌ و ‌آنها‌ سه‌ اشكال‌ ‌است‌:

نما هستند، لكن‌ ‌در‌ بعض‌ اخبار علامات‌ ‌را‌ بائمه‌ تفسير كرده‌اند و نجم‌ ‌را‌ بحضرت‌ ‌رسول‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و اله‌، و ‌در‌ بعض‌ اخبار ميفرمايد مائيم‌

دُون‌َ ذلِك‌َ كُنّا طَرائِق‌َ قِدَداً «11» و بدرستي‌ ‌که‌ بعض‌ ‌ما ‌از‌ صالحين‌ هستند و بعض‌ ‌ما ‌از‌ ‌غير‌ صلحا هستند و هستيم‌ ‌ما طايفه‌ جن‌ ‌بر‌ طريقهاي‌

كرده‌اند و طور سينين‌ بامير المؤمنين‌ و ‌هذا‌ البلد الامين‌ پيغمبر اكرم‌، و ‌در‌ بعض‌ اخبار تين‌ ‌را‌ بمدينه طيبه‌ و زيتون‌ ‌را‌ ‌به‌ بيت‌ المقدس‌ و طور سينين‌

يَأكُلُون‌َ (72) و ذليل‌ كرديم‌ ‌ما ‌آنها‌ ‌را‌ ‌براي‌ بشر ‌پس‌ بعض‌ ‌آنها‌ ‌را‌ سوار ميشوند و بعض‌ ‌آنها‌ ‌را‌ مأكول‌ ‌خود‌ قرار ميدهند. اما مركوب‌ ‌آنها‌ فرس‌،

«تتضارطون‌ ‌في‌ مجالسهم‌ ‌من‌ ‌غير‌ حشمة و حياء» و ‌از‌ تفسير قمي‌ «بعضهم‌ ‌علي‌ بعض‌» و ديگر ‌از‌ منكرات‌ ‌از‌ حضرت‌ باقر (ع‌) ‌است‌ فرمود «‌ان‌ حل‌ الازار ‌في‌

نَبِي‌ٍّ عَدُوًّا شَياطِين‌َ الإِنس‌ِ وَ الجِن‌ِّ يُوحِي‌ بَعضُهُم‌ إِلي‌ بَعض‌ٍ زُخرُف‌َ القَول‌ِ غُرُوراً انعام‌ ‌آيه‌ 112، شرحش‌ بيايد. و ‌اگر‌ ‌از‌

بدن. و بيان فرمود در كتاب خود «تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ كَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ وَ آتَيْنا عِيسَى

فصيل‌ بچه‌ ناقه‌ ‌در‌ بعض‌ اخبار دارد فرار كرد و ناله‌ ميكرد و ‌در‌ كوه‌ها غايب‌ شد چنانچه‌ ‌در‌ سوره‌ اعراف‌ گفتيم‌ و ‌در‌ بعض‌ اخبار دارد ‌او‌ ‌را‌ مقابل‌

بَرَزُوا لِلَّهِ‌ جَمِيعاً فَقَالَ‌... (۷) وَ أَقْبَلَ‌ بَعْضُهُمْ‌ عَلَى‌ بَعْضٍ‌... (۰) Tabber requires Javascript to function. آيات ۳۱ - ۵۴، سوره سباء

مشرق‌ و پروردگار دو مغرب‌ ‌پس‌ بكدام‌ نعمتهاي‌ پروردگارتان‌ تكذيب‌ مي‌كنيد. بعض‌ مفسرين‌ گفتند: مراد مشرق‌ تابستان‌ و مشرق‌ زمستان‌ و همچنين‌ مغرب‌ ‌اينکه‌

آدرس: الكافي، جلد ۵، كِتَابُ الْمَعِيشَة احمد بن محمد عن بعض اصحابه رفعه :

آدرس: عنه عن ابي يحيي الواسطي عن بعض اصحابه قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۴، كِتَابُ الصِّيَام و عنه عن بعض اصحابنا رفعه عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۴، كِتَابُ الصِّيَام عنه عن بعض الكوفيين يرفعه الي ابي عبد الله ع قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۱۰، كِتَابُ الدِّيَات يونس عن بعض من رواه عن ابي عبد الله ع :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۲، كِتَابُ الصَّلَاة عنه عن بعض اصحابنا عن اسماعيل بن جابر :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۱۰، كِتَابُ الدِّيَات علي بن حديد عن جميل عن بعض اصحابه عن احدهما ع :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۱۰، كِتَابُ الْحُدُود يونس عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: الحسين بن سعيد عن اسماعيل بن عباد عن خراش عن بعض اصحابنا :

آتشى است كه داخل نميشوند در آن مگر دشمنان آل اطهار و بعضى از آتشها كمتر از بعض ديگر است و در آتيه دور كرده ميشود از آتش پرهيزكارترين خلق آنچنان كسى كه ميدهد

حتّى يختلف السّيف فيما بينهم و حتّى يقتل بعضهم بعضا و حتّى يبرء بعضهم من بعض، فاذا رأيت ذلك فعليك بهذا الاصلع عن يمينى علىّ بن أبي طالب؛ فان سلك النّاس

مؤمنين‌. (اختَصَمُوا فِي‌ رَبِّهِم‌): ‌در‌ ايمان‌ و كفر توحيد و شرك‌، ‌در‌ بعض‌ اخبار داريم‌ راجع‌ ‌به‌ جنگ‌ بدر ‌است‌ ‌که‌ امير المؤمنين‌ و حمزه‌ و عبيدة

آدرس: احمد بن محمد عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابنا عن زيد الشحام قال :

آدرس: الكافي، جلد ۴، كِتَابُ الْحَج بعض اصحابنا عن ابي جرير القمي قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۷، كِتَابُ التِّجَارَات عنه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابنا من اصحاب الرقيق قال :

آدرس: الكافي، جلد ۵، كِتَابُ الْجِهَاد علي عن ابيه عن بعض اصحابه عن غياث بن ابراهيم قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۱۰، كِتَابُ الْحُدُود علي عن ابيه عن بعض اصحابه عن ابي الصباح الكناني عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۸، كِتَابُ الطَّلَاق عنه عن الهيثم بن ابي مسروق عن بعض اصحابنا قال :

الكافي، جلد ۶، كتاب الطلاق علي عن ابيه عن ابن ابي عمير عن جميل بن دراج عن بعض اصحابه قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج احمد بن محمد بن عيسي عن الحجال عن بعض اصحابنا قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۱۰، كِتَابُ الدِّيَات ابن محبوب عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۲، كِتَابُ الصَّلَاة عنه عن ايوب بن نوح عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۷، كِتَابُ النِّكَاح عنه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۱، كِتَابُ الطَّهَارَة عنه عن ابي يحيي الواسطي عن بعض اصحابه قال :

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن بعض اصحابه عن زرعه بن محمد عن سماعه قال :

الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الصَّلَاة عنه عن ابيه عن عبد الله بن المغيره قال سمعت بعض اصحابنا يذكر :

الكافي، جلد ۴، كِتَابُ الْحَج علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن جميل عن بعض اصحابنا :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۱۰، كِتَابُ الدِّيَات سهل بن زياد عن علي بن حديد عن بعض رجاله عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج ابراهيم بن هاشم عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

جلد ۶، ۹۴ بَابُ اللُّقَطَةِ وَ الضَّالَّة عنه عن ابراهيم بن ابي البلاد عن بعض اصحابه عن الماضي ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۷، كِتَابُ الْحُدُود علي عن ابيه عن ابن ابي عمير عن جميل عن بعض اصحابه عن احدهما ع :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۲، كِتَابُ الصَّلَاة عنه عن علي بن الحكم عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال قال لي :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۱۰، كِتَابُ الدِّيَات و روي ابن ابي عمير عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع :

تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج احمد بن محمد بن عيسي عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع قال :

تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج احمد بن محمد بن عيسي عن الحسن بن مسلم عن بعض الصادقين ع قال :

الزَّكَاة محمد بن علي عن معمر رفعه قال قال امير المومنين صلوات الله عليه في بعض خطبه :

آدرس: الكافي، جلد ۴، كِتَابُ الْحَج بعض اصحابنا عن محمد بن الحسين عن احمد بن عبد الله الكرخي قال :

الاحكام، جلد ۸، كِتَابُ الطَّلَاق محمد بن يعقوب عن علي بن ابراهيم عن ابيه عن بعض اصحابه عن الرضا ع :

۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن جميل عن بعض اصحابنا عن احدهما ع قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۲، كِتَابُ الصَّلَاة عنه عن حماد بن عيسي قال حدثني بعض اصحابنا عن ابي حمزه الثمالي قال :

آدرس: الكافي، جلد ۶، كِتَابُ الذَّبَائِح محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن بعض اصحابه قال :

آدرس: الكافي، جلد ۶، كِتَابُ الزِّيِّ وَ التَّجَمُّلِ وَ الْمُرُوءَة عنه عن بعض اصحابه رفعه قال قال ابو عبد الله ع :

كِتَابُ الْأَطْعِمَة محمد بن يحيي عن محمد بن موسي عن احمد بن الحسن الجلاب عن بعض اصحابنا قال :

آدرس: احمد بن محمد بن عيسي عن سعيد بن جناح عن بعض اصحابنا عن الرضا ع قال :

الكافي، جلد ۵، كِتَابُ الْمَعِيشَة علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابنا عن الرضا ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۴، كِتَابُ الْحَج احمد بن محمد عن ابن فضال عن ابن بكير عن بعض اصحابنا :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۷، كِتَابُ التِّجَارَات يونس عن بعض رجاله عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الْجَنَائِز سهل عن عبد الله بن الحسين عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

الاحكام، جلد ۲، كِتَابُ الصَّلَاة احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن بعض اصحابنا قال قال لي :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۲، كِتَابُ الصَّلَاة احمد بن محمد عن ابن فضال عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع قال :

الاحكام، جلد ۶، كِتَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام عنه عن ابيه عن ابن محبوب عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع :

آدرس: الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الصَّلَاة علي بن محمد عن بعض اصحابنا عن ابي الحسن الرضا ع قال :

كِتَابُ الْحَج احمد بن محمد عن رزق الله بن ابي العلا عن سليمان بن عمر السراج عن بعض اصحابنا قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۱۰، كِتَابُ الدِّيَات ابن ابي عمير عن جميل عن بعض اصحابه عن احدهما ع قال :

الاحكام، جلد ۷، كِتَابُ النِّكَاح الحسين بن سعيد عن ابن ابي عمير عن جميل عن بعض اصحابنا عن احدهما ع :

آدرس: الكافي، جلد ۵، كِتَابُ الْمَعِيشَة بعض اصحابنا عن علي بن اسباط عن ابي مخلد السراج قال :

آدرس: الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الصَّلَاة علي بن ابراهيم عن ابيه عن بعض اصحابنا رفعه الي ابي عبد الله ع قال :

تهذيب الاحكام، جلد ۶، كِتَابُ الْمَكَاسِب عنه عن ابن ابي عمير عن جميل عن بعض اصحابنا عن احدهما ع انه قال :

آدرس: الكافي، جلد ۶، كِتَابُ الْأَطْعِمَة عنه عن بعض اصحابه عن حنان بن سدير قال :

آدرس: الكافي، جلد ۵، كِتَابُ الْمَعِيشَة محمد بن يحيي عن بعض اصحابنا عن سجاده عن موسي بن بكر قال :

آدرس: الكافي، جلد ۶، كِتَابُ الْأَطْعِمَة عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن بعض الاهوازيين عن الرضا ع قال قال :

الكافي، جلد ۷، كِتَابُ الْحُدُود علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابه قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۴، كِتَابُ الزَّكَاة محمد بن يعقوب عن بعض اصحابنا عن محمد بن عيسي عن علي بن بلال قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۴، كِتَابُ الصِّيَام محمد بن احمد بن يحيي عن بعض اصحابنا رفعه الي ابي عبد الله ع قال :

الكافي، جلد ۷، كِتَابُ الْمَوَارِيث علي عن ابيه عن ابن ابي عمير عن ابن اذينه عن بعض اصحابه عن احدهما ع :

آدرس: عنه عن علي بن احمد بن اشيم عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع قال سمعته يقول :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۶، كِتَابُ الْمَكَاسِب احمد بن محمد عن بعض اصحابه عن ابان عن ابراهيم بن عمر عن محمد بن مسلم قال قال :

الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (72) ترجمه‌ مردان مؤمن و زنان مؤمنه بعضى از آنها دوستان بعض ديگرند امر مى‌كنند بكار خوب و نهى مى‌كنند از كار بد و بپا ميدارند نماز را

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۷، كِتَابُ التِّجَارَات احمد بن محمد عن بعض اصحابه عن ابان عن محمد الحلبي عن ابي عبد الله ع قال :

الْأَحْكَام علي عن ابيه عن عبد الرحمن بن حماد عن ابراهيم بن عبد الحميد عن بعض اصحابه :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۲، كِتَابُ الصَّلَاة احمد بن محمد عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابنا عن زيد الشحام قال :

آدرس: الكافي، جلد ۷، كِتَابُ الدِّيَات علي عن ابيه عن صالح بن سعيد عن يونس عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۴، كِتَابُ الْحَج علي بن ابراهيم عن ابيه عن حماد عن حريز عن بعض اصحابنا عن ابي جعفر ع قال :

الكافي، جلد ۶، كِتَابُ الذَّبَائِح علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۶، كِتَابُ الْأَطْعِمَة محمد بن يحيي عن محمد بن موسي عن بعض اصحابنا رفعه الي ابي عبد الله ع انه قال :

الكافي، جلد ۵، كِتَابُ الْمَعِيشَة علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع قال :

كِتَابُ التَّوْحِيدِ علي بن ابراهيم عن ابيه عن اسماعيل بن مرار عن يونس عن بعض اصحابه عن احدهما ع :

كِتَابُ الصَّلَاة محمد بن احمد بن يحيي عن يعقوب بن يزيد عن محمد بن اسماعيل عن بعض اصحابنا عن احدهم ع قال قال :

الكافي، جلد ۴، كِتَابُ الْحَج عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن الحسن بن علي عن بعض اصحابنا عن بعضهم ع قال :

الاحكام، جلد ۲، كِتَابُ الصَّلَاة و عنه عن ابي زهير النهدي عن ادم بن اسحاق عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال قال :

كِتَابُ الصَّلَاة و عنه عن عمران بن موسي عن الحسن بن علي بن النعمان عن ابيه عن بعض رجاله قال :

الكافي، جلد ۵، كِتَابُ النِّكَاح علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: الحسين بن سعيد عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

تهذيب الاحكام، جلد ۱، كِتَابُ الطَّهَارَة احمد بن محمد عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۷، كِتَابُ الْحُدُود علي بن ابراهيم عن محمد بن سالم عن بعض اصحابنا عن الحكم بن مسكين عن جميل قال :

آدرس: محمد بن علي بن محبوب عن العباس عن عبد الله بن المغيره عن بعض الصادقين قال :

الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

۳، كِتَابُ الْجَنَائِز عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن ابن ابي نجران عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: علي بن محمد القاساني عن بعض اصحابه عن الوشا عن ابي خيثمه عن ابي عبد الله ع قال :

جلد ۷، كِتَابُ النِّكَاح عنه عن عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن بعض اصحابنا عن محمد بن سنان عمن حدثه قال :

الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الطَّهَارَة علي بن ابراهيم عن ابيه عن حماد عن حريز عن بعض اصحابنا عن ابي جعفر ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۴، كِتَابُ الْحَج علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع :

الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الْجَنَائِز علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الْجَنَائِز علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

۳، كِتَابُ الْجَنَائِز عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابيه عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :

جلد ۵، كِتَابُ النِّكَاح محمد بن يحيي عن سلمه بن الخطاب عن علي بن حسان عن بعض اصحابنا قال :

جلد ۵، كِتَابُ الْحَج محمد بن احمد بن يحيي عن يعقوب بن يزيد عن ابن فضال عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع قال :

الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الْجَنَائِز علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال :