نتایج جستجو

لو لوح لولو لوم ليس ليل ما متع مثل مدد مرء مرج مرر مرى مزن مسس مطو معن ملء ملک من مناة منع منن منى مهد مهل مهن موت موسى مول موه مکن ن نا نبء نبت نبذ نجم

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... يا هم ملک ندى قضى ظلم ل ندو على نا کون ربب لکن ک قول انن

ردد الى اله غلب ب ف وله ما يا جعل وجد رحم سجن هذه زجو من سرر اهل ابو بغى ملک س جىء متع وفى رحل غلم انن لبث علم ى فتى هذا فتح ضرر فتو مير لعل رئى بعد لما

کون لن وکل امم سمو حقق رود ربب امر الذين ف کلم وجه دون شىء ذلک قد خلو دنو ملک عظم کفر عزير کفى اخر ارض بهت رهب ک جمع يهود قبل على لا وحد بشر فوه قرب الک

نشء ما اتى شىء وزر اذا اذ خردل ظلم اول بلد حين خير الا شدد عزب نفر قوم زلزل ملک نفس عزز اجر نحن سبح رضو سوق رعد سرح خلق لما س جهد کتب انس شرر خرج ورى علم

يدى امن اذا کتب بسط رسل قطع رئى رحم اتى ا بشر وقى هدى ظلم هن توراة ربب قوم ملک عذب کلل هو غلل قتل انس خرج کفر عمل نن يا لم کسب الا الذين او عفو لو جعل يوم

ذکر نعم اذا قول ايى شىء ذلک امن ثنى الا اتى نبت انث ذرر سکن جنن بين بدل نبو ملک طهر وحد يا وذر نکح متع عدو او يمن علم رضو بنو ذا عين خرج الذى خير انت هذا

خلق نفس نصر غير مع اوى عزز فضل ائى طوع شهد دعو حسن کذب ضلل اذا کتب قتل خير ملک رود سمع لعل صبر خلف دخل دنو لعن مکر

لکن خلق حکم عن تبع دين هذا کلل صدق قتل بل وقى لو کره نن ضلل اذ اذا هما الذى ملک قرب شىء اوى يا بعد قدر امر دعو فرق کتم اخذ بشر شهد خير ام سئل ظنن ائى انتم

دستور مى‏مانند و در آن حال تسبيح مى‏گويند. رجوع شود به «عرش» . هما من ب عنب ملک لئک حول جعل عرش جنن الک نخل وحد رئى سبح عمل بين اجر حمد ل نعم زرع ربب احد

انس اذ اهل ائى رسل حقق اوى ذلک انت ا قوم ثم سوء نبو ولى مثل لم شهد يوم خلق ملک الذى قتل جعل عند خير خلف حتى کفر اذا ذکر توراة صبر کيف عبد خبر هدى لقى حسن

رذل ردد فى هم انن زوج کثر بعد الله يسر اله سبل سبح امر يمن وله ب بنو حرج ملک دول سکن اسو ذکر فوت شىء اسى شرک يتم وطر بين قرب ازر ذلک امن غنى ثوب وفى قتل

هن رسل صبح مثل نحن ک حبب اذا حوط وحى نشء بين الا بئس غرب أما کظم ويل حصن ملک قوم عند التى نزل انتم قدح جدر قلب موت غلظ سوف ردد سقى يعقوب الى جبر سود ثقل

شرر صدر شطن الى لا اله ما هما خلق ظلم ب ضحو علم کون ها قرب نفس بدو جنن قول ملک نحن يا ظما شجر قد هذه جدد ک آدم هل ورى دلل عن

صوم ظلل ترک زيد هما قوم بلغ وعد حتى رسل صلو ا وجد الى وصى ذکر وحد اول کفر ملک ذلکم دنو طوف تمم طلق امم الک نهى هو لئک حمل سنو مرر مئى موسى رحم ظلم الف اخر

لم خلق رحم اتى ا حقق قبل قضى الذين نزل عظم انس ائى الذى اوى ايى بين لما نا ملک جعل علم انث کفر کتب حمد لئک قمر اول س حسن الک مريم امن بعد کثر حيى اکل ذى

وله الله نفس ا هو غير بسط ذکر خوف ل بغى قول بعض فضل ان کون ورى على نا ربب ملک يمن اول قسم حسر لو ک دحر جهنم انا يا الذى حسب عاد قعد اذ صفو انس حوت انت يمم

اخذ دور ائى على اوى لو اخر الله الک لئک سحر تبع صرف حکم ام کيف الذين طوف ملک ذلک وقى يى نذر

خير رتل تعس مکر هدى رضو س قتل سرف ارض شجر بغى اخر اکل قرء لدن ربط رکن کلل ملک جىء بشر کون عظم محو رئى عن جنن فوق

هجر مول س کتب سمو لم اخر متع وجد فرش خصص اذا فرض عفف اياى کثر کرس لدى رغم ملک خرج ضرر اخذ ايى عبد قرب کسب صحب ردد رزق ذلک يى حقق بئس سبل ا عدل جنن وفى ايد

شده است. در الميزان فرموده: اين قصه خرافى است. ما هاروت علم بابل ب من احد ملک وحد لئک حتى الک قول على انن نزل

بعضى از آيات مى‏شود گفت مراد از آن راه معمولى است مثل [اعراف:86]. و مثل [ملك:22]. و نحو [صافات:23] صراط و با صاد و سين خوانده‏اند و. هر دو به يك معنى است

همان گونه که در تعبیرات روزمره مى گوئیم: فلان شهر در دست من است و یا فلان ملک در قبضه و مشت من، مى باشد. قبض‌ (۹ بار) فَقَبَضْت مِن بِه أَثَر يَبْصُرُوا

حتى حنف لعل اکل اهل ولى دحر خشى شرر وجب وعد تلو نجو لکن برر غرب شطن کثر وکل ملک کذب جفو طهر جبه رحم

خداوند همان مجازات و عذاب او است. «نَکِیرِ» به معناى «انکار» است، و در سوره «ملک» کنایه از عقوبت مى باشد، زیرا انکار خداوند در برابر افعال این اقوام از طریق

جاودانگى و ملک و سلطنت همیشگى، پوشش شیطان براى فریب آدم و حوا و وادار ساختن آنان به خوردن از میوه درخت ممنوع (هل أدلّک على شجرة الخلد و ملک لایبلى ) مقصود

«ملکوت» در اینجا حکومت مطلقه خداوند بر سراسر عالم هستى است. «مَلَکُوت» از ریشه «ملک» (بر وزن حکم) به معناى «حکومت و مالکیت» است و اضافه «واو» و «ت» به آن براى

ذات ايى خطء ثم اله ى ذرر الا يى شىء نفخ انث کره فلک نوح رزق او وله لما رضع ملک مع امر جرى امم ذرو حتى اکل اثم قدر موه عظم عرش توراة بهت امن خفف ولد حمر اذا

مالک و فرمانرواى آسمانها و زمین (إن اللّه له ملک السموت و الأرض) ۲ - جهان آفرینش، داراى آسمانهاى متعدد (له ملک السموت و الأرض) ۳ - علم گسترده خداوند، لازمه

اندازه گودى پشت هسته خرما- يعنى اندكى- ندهند؟! آیا آنان را بهره‌ای از ملک است؟ (اگر ملک و قدرت در دست ایشان بود) در این صورت (پشیزی و سرسوزنی و حتّی به) اندازه‌ی

مرگ (عزراییل) گرفته مى شود. (قل یتوفّیکم ملک الموت) ۲ - انسان، داراى حقیقتى فراتر از جسم است. (قل یتوفّیکم ملک الموت) واژه «توفّى» به معناى دریافت کامل

نعیماً و ملکاً کبیراً» آگاه کن که این کدام ملک است که خداوند آن را بزرگ قرار داده است تا جائى که خود آن را «ملک کبیر» (بزرگ) نامیده است؟ حضرت به من فرمود:

کثر مع نعم ظمء خمر ذبح خمص عن دنو سقى حمى قد اوى غير حرث فرغ سبل رجس جبل ملک رحم بصر حيث حضر نسى نيل او

کرده اند; بعضى آن را به معناى «صفات»، بعضى به معناى «قدرت»، بعضى به معناى «ملک و حکومت»، بعضى به معناى «نعمت» و بعضى به معناى «نام» تفسیر کرده اند; که همه

الرحیم. ملک یوم الدین. إیاک نعبد ۳ - باور به ربوبیت خدا، رحمت آفرینى و مالکیتش بر روز جزا، وادار کننده آدمى به پرستش او رب العلمین. الرحمن الرحیم. ملک یوم

له ملک السموت و الأرض و ما بینهما) ۴ - جهان آفرینش، داراى آسمان هاى متعدد (له ملک السموت ) ۵ - آگاهى به زمان برپایى قیامت مختص خداوند است. (له ملک السموت

مشتق شده در حال بارگیری... ه فى تابوت قذف ف کم ان من سکن اتى ما وحى ربب يمم ملک ل ک ايى بقى لقى ائى اوى

انس جنن بشر ف فخر ک کذب قول اذا ى کما خرج ربب علم قد سوى انن مرج حکم الى ملک الو نور قبل نفخ لئک ها سجد کون لم الک

من نبء ک قد جىء انن يقن سکن هون ه ى عذب هم اوى وجد ما حوط لبث مرء ائى ايى ملک لم جنن عن

هر كس بخواهد فرزند دختر و به هركس بخواهد فرزند پسر مى‌دهد. تنها خدا راست ملک آسمانها و زمین، هر چه بخواهد می‌آفریند، به هر که خواهد فرزندان اناث (دختر)

وحد اذا حبب ه جبل ک جمم کلا وقع الک اذ جعل ى لئک مول نفخ وعد حمل يوم صفف ملک کون خرر موسى صور صعق لما ل لمم ترک شقق حقق فوق فى بعض قول هم جلو سبح

سور ب حلى ذلک جنى قبل بطن ک عين فرش ايى نعم دنو زوج علو فضض کبر امن ذهب سقى ملک ف ارک کذب الو کما حور ربب حسن

امن مکن ولى عظم طوع نجو اخر زلف اله وله نعم عرش نثر اذا موسى ک وجه صحب لولو ملک من طود کم کبر علو ب فرق مع اين عند قوى جنن قد ه کلل حسب غرب انن شرق کون ثوب

بررسى شده است. و يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. ما ماروت بابل ب علم ملک لئک من احد الک وحد على حتى نزل قول انن سحر

زوج اجر نشز فحش ها قعد يدى حکم نکح حفظ مع مرء انن علم اللاتى حلل امن ليس ملک لم نا خلد سئل ى شهد وعظ يمن نور کون وهب غيب عمم جناح کيد رغب نفس نبو تلو جنح

هم ه من ى وله اله الله کم ربب افک غلم ب قد ها نا ذکر ک امن صلح ذا لم سمو ملک يا ايى على ن هذا ولد اخذ صوب انس ف ائى حرث الذين قبل عن ما يوم قتل اوى حيى

توانايى.» بگو (ای پیغمبر): بار خدایا، ای پادشاه ملک هستی، تو هر که را خواهی ملک و سلطنت بخشی و از هر که خواهی ملک و سلطنت بازگیری، و هر که را خواهی عزت دهی و

اذن ايان سقى ما ارک سبح ائى عن ضوء الو موه اوى نعم سئل علو کبر حور ربب ل ملک موت سمع صرف کذب حيى الى دون صعق صوب حسن شرب رفق حذر مشى او

الله قول ل ب نا برز داود اتى قتل لما يوم صبر مع الذين طوق ربب ظنن هم لا انن ملک حکم فرغ اذن علم على لقى هزم

يوم شىء عمل ن قوم عبد الذين حيى انس موت ذلک نن بعض عزز ايى نور يدى رحم قدر ملک حسن عن خلف صدق خرج حمد کبر برک لم غير اول فطر اتى اذا ظلم اوى حقق لعل او ائى

حمل بنى ايى شرک رزق ذلک الذى اله قوم وعى بين قرر وله حشر طير صعق اتى برء ملک حيد رجع سبح جرم فزع دکک وحد هن الله غيب بعض کلل صير شهد وعد جبل فتح فوج جىء

جىء بلغ غلب فتن ى کلل الا ايى کم لعل اخذ ذلک فصل کود دئب تيه مئى ثلث زيد ملک برق نقص اذا الى تسع فرعون بعث زرع هو متع سجن لو ذهب جمل ن س التى او عوم وعد

الى شىء لو ا عن کفر ظلم اتى ايى نفس هدى هن خوف هو انس اذا نن ارض اخذ بين يا ملک کتب اخر رسل ولى وقى سمع عبد نصر دعو کثر لکن عمل عذب تبع قد اذ رئى کلل حزن

الله هم ف ب کم ها لا انن کون قول ان خلق علم على هو الذى نا ک جعل ربب الا شىء ملک بين الى فسد الذين ا اذا خرج هما لم بعد يوم کلل موت حقق ى ايى ذلک حيى او اوى

الذى ثم وسم دين انن خضر رئف حيى سلط وجف رسل کفر خلف هى ا صرخ قنو قنت اوى ملک عدل شحن خلص

ب سبل فى رئى الا طعم نا ى جىء سنبل وجه جوع انن فتى اذ ل يوم خضر اهل فتو ا ملک ليس سنو صدق نعم اخر ها روغ ايى

ائى کذب نبو حول ذلک ذا سجد وقى کلل شرق اسحاق غرب طيب شىء زيت قدر ذکر ايى ملک يدى خير فرق ليل ندى صلح يا نفر عبد سبل حسن هدى امم تبع دبر بقع اين طوع رحم

تکرار در قرآن: ۸۸(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... لئک ملک هم ه ل من ب قول وله نزل اله لا انن على الله ما کم اذ ربب ف فى الا ک کون سجد لو ان

رئى عن ظلم ذکر هدى اوى اذ رحم رسل امم مثل الذى ارض حقق ائى لعل حکم عذب نزل ملک جىء امر نور دعو نفس ولى ذلک خشى حسب لم بعض ذا وقى کلم کتب ثم لو هذا حيى اخر

ذلک ربب جمل ولج ما برد جزى حتى الک دعو اخر على جرم هم لئک وله دخل خلق سنن ملک انن اله سمو الله بوب منن

الله ف ب وسم کم خلق هم ها ربب انن لا على علم هو قول کون نزل ان الى ک الذى ملک الا موه بين اجل يوم کلل شىء اذا ذکر سمو هما جعل نا ى ثم اتى سبح عزز حقق ايى

استبرق برق ثوب خضر لبس هم فى سور عين قبل علو کبر ذلک جنن وکء نعم حلى ک ها امن ملک ذهب زوج قوم على رئى فضض ب ثمم ارک سقى

زيد ارض کلل قعد عبد ما لوم حسر لو لم سمو على کيف علم ا قتل کفف قوم عنق رئى ملک کثر جعل ذات سلک خرج شدد خلق ذکر الا نفق سبل ذرع عدو سحب قبض اذ لئک کون ن انا

عين کان حسب على ف حور ثمم شهو خرج کذب کون حلى انن لا نعم هدى عمل قول سئل ملک حمد خلد ل الله کبر طيب غلم ولد نهر دخل

جهنم حقق عصر وجه عود غير الذى نسف غمم خزى کون الا ضرب جنن صوب دنو نبو فعل ملک ضعف الى توب لئک يى نظر جوب

شىء روح نزل هو صلح اذ عبد ايى قرء کلم الم احد قبل خوف کفر عمل کتب حسن يا ملک ذلک لئک انت رئى عن نبو ابراهيم انا مسس ذکر سمو قد حجر فضل وجه سمع الک تبع

لعل وجه ظلم اتى هن سوء وحد ورى جزى حکم نفس رزق مول امر نهر حصن طوع حيى حقق ملک احد ذکر شکر او حتى دنو مثل جهل ليل هدى اخذ ائى حول خوف اثم حبب صدد

قد انس کلل ا ذلک عن دخل عذب ن لعل رئف خلق اوى سمو خير الذى ارض بعد س کذب ملک مع جعل دعو ولى ذا نفس رئى ائى ولد هما خلف لو ظلم عند لم بشر وقى فضل صلح حسن

کنید. وقتی در مورد بردگانتان که «ملک مجازی» شما هستند این چنین امری را نادرست و غلط می‌دانید، چگونه مخلوقات را که ملک حقیقی خدا هستند شریک او می‌پندارید؟

فى الذين رسل نا ف لم عبد ان انن امن علم کفر حسب ارض ى کون عدو عن سمو کتب ملک حمد ليس جعل ها ايى کلل لئک ولى لن الک اتى ذنب نفس خبر هو يا الذى نصر قوم لا

ما نزل حيى ربع خير سوى الک بعض رسل هلک وحد همز مهن صبر غضض الذين وله خلق ملک لئک طمن اذ قوم اخو سئل هما ذلل غفر هذا طمئن حلف نمم منع ذلک عين نکب هون الذى

وارد شويد آنچه خواهيد بدست آوريد. ه ل من ى بيت ب ان قول کم قوم الذى ف هو ملک ابو دخل انن هذه هبط جعل خير مرء نهر ا شىء جرى کما شرى الله کرم اله ليس ثوى

بشر نفس ارض کان فرعون لئک ب قدر شرق بغض حلى حول طين کون جعل عدو لن درى حمل ملک خضر او زجج ولد غرب ذهب علم متع

اخر اخذ رسل ودد کتب عن ارض جىء نفس کلم کره ظلم اوى قوم خير ائى اول ذا الک ملک اذا حقق کلل قتل کثر عند انس فضل رحم لولا قد خلف لئک قرء انتم قرب رود طوع بصر

اذ يا انجيل ذکر سرف سجد ذا نا ن اذن بدء ان صرح توراة قرر هو سمو عدل لا ب ملک جرم رسل هذا لعل وقد مکن ما وسم حکم کون لئک إبليس کتب قوم قد خلد شىء موه طلع

فقط چهار بار در قرآن مجيد آمده است. قول هم يوم شىء من ما ه اذ انن ک اتى على ملک عجز وذر روح ذلک ل عذب وجه علم الله او جعل رسل ها انث اله ربب قدر ف ذکر کون

سرزمین مصر (یقوم ألیس لى ملک مصر) ۲ - مباهات فرعون، به قلمرو قدرت و میزان مکنت و دارایى خویش (و نادى فرعون فى قومه قال یقوم ألیس لى ملک مصر... أفلاتبصرون) ۳

فى رئى هدى عذب ى الذى على نکح فقر بلغ علو ها حکم بين کفى کون حبب سرف فسد ملک

لما تجر اهل شمس جعل رجل ب نا بيت ها حمد کما قبل خلد غرر الا شطن قضى نبء عزز ملک نجو ايى اخو اکل سکن مشى شرک دبب اذا مزق انن رضع يسر رجع لا صرط شکر ذوق اذ

نفس کذب رسل عظم وقى اخذ عمى کلم مثل نظر نزل کتب غير اذن الذى عمل قعد عقل ملک نفر سلم

عجل عند بتل شهد خرق قسو الذين رود ذنب قلب قوم صير غفر رئى متع جهد ثوى سجد ملک حلل قعد وله بل حقق مرح ب اهل کثر

کم کبر بکر قبل اخذ کلل نشط خلق شىء کثر عرش هذا اذا الى دبر عشو نحن حين امر ملک لو انا حول الک لئک ذا حقق سبل الذين اصل طير غفر قوم بصر سخر شمس بنو نور يقن

خود برخوردار نمود. که البته ما به آل ابراهیم کتاب و حکمت دادیم و به آنها ملک و سلطنتی بزرگ عطا کردیم. بلکه آنان به مردم [که در حقیقتْ پیامبر و اهل بیت

عند التى فعل دعو طوع هود زکو حلف ظلم نکر حتى بين ولى اذ مجد قدر هل صرف خلف ملک اهل جنن شعب ندو

شما را يارى مى‏كنم با هزار نفر ملك به ملائكه ديگرى را در رديف و پشت سر خود دارند. رجف ها کون يوم ان کم قلب ما جعل اذ ملک تبع ه لئک ل عسى بعض الک بصر الله

کان وراءهم ملک یأخذ کلّ سفینة غصبًا) ۱۱- زیان رساندن به مال غیر، به منظور دفع زیان حتمى و بزرگ تر، جایز است. (فأردت أن أعیبها و کان وراءهم ملک یأخذ کلّ سفینة

تواناست. هر چه در آسمانها و زمین است همه به تسبیح و ستایش خدا مشغولند که سلطنت ملک هستی و ستایش (اهل عالم) برای اوست و او بر هر چیز تواناست. آنچه در آسمان ها

جور عصو سمع کره رقد اذن جهنم مول ليس صوم وجد رود فسق مئى نعم رفث هذه قلب مع ملک

التى فرج رمى الله کون رحم خدن وله اله ه غفر اجر حلل کتب نا نفخ او لم بئس ملک ورى عرف دنو قرى خشع غفل مول نکح رود عذب فحش منع نسو نصف قبل عمران لعن لبس

حسن سمع نزل قرء جعل عمى وحد ذلک رود سلم يا نور انس اهل هل ها موسى عبد هدى ملک حمد ام رجل شفع جهر خلق عسى هن بين بغت خلد سبل فرعون جنن ملء وجه سمو

اوست، و واى بر كافران از عذابى سخت. خدایی که هر چه در آسمانها و زمین است همه ملک اوست، و وای بر کافران از عذابی سخت. خدایی که آنچه در آسمان ها و زمین است،

منى طلق نسو دون يتم ردد نبو اتى اوى ذلک ائى حلل سنن سوء حکم شدد سکن رفث قلل ملک يمن رزق درى فعل اخذ غرم قتر الى فسق

خويش، كه در نزديكى با آنان مورد ملامت قرار نمى‌گيرند؛ مگر در مورد زنانشان یا ملک یمینشان، که در این صورت نکوهیده نیستند مگر بر همسران يا كنيزان خويش، كه [براى

رو كنيد، آنجا روى [به‌] خداست. آرى، خدا گشايشگر داناست. مشرق و مغرب هر دو ملک خداست، پس به هر طرف روی کنید به سوی خدا روی آورده‌اید، که خدا (به همه جا)

صلو غفر ذا غير خرج عند الذى موت ثم نحن يا الا يوم حسب ا الى فضل کلل شکر اوى ملک قبل دخل رود ائى سرر ظلم نن لکن جنن نعم طعم بغى اذا حمل وعلن قتل لو نفس ن اياکم

شده بود و تورات و غيره در آن صندوق بود. ه فى تبت قذف ان کم ف اتى وحى ما سکن ملک من ک يمم ايى ربب ائى امم ل اوى بقى لقى انن

کون فى کلل ثم يوم الک اجر ظلم اذا ربب علم ان ها لئک قول الذى نن موت وزن قوم ملک او کفر سلم بلغ اتى حتى ن امن رسل شدد ذکر صبر رئى وزر وفى جزى يا قسط فجر هن

آشكار [و] ارجمند سنجيده‌كار است. او دانای عوالم غیب و شهود و سلطان مقتدر ملک وجود و آگاه از صلاح نظام آفرینش است. دانای نهان و آشکار و توانای شکست ناپذیر

اختیار خداوند است. (أم لهم ملک السموت و الأرض و ما بینهما) ۲ - بشر از فرمانروایى بر جهان هستى، محروم و ناتوان است. (أم لهم ملک السموت و الأرض و ما بینهما)

آنكه فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست. بزرگوار خدایی که سلطنت ملک هستی به دست قدرت اوست و بر همه چیز تواناست. همیشه سودمند و با برکت است آنکه

كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى نيك و شايسته كردند در بهشت‌هاى پُر نعمتند. ملک و فرمانروائی در آن روز مال خدا است (و کسی نه مالک چیزی و نه صاحب قدرت و فرمانی

زيرا جز گروه كافران كسى از رحمت خدا نوميد نمى‌شود.» ای فرزندان من، بروید (به ملک مصر) و از حال یوسف و برادرش تحقیق کرده و جویا شوید و از رحمت خدا نومید مباشید

(قالوا ... لولا أُنزل إلیه ملک فیکون معه نذیرًا) ۸ - انذار و اخطار به مردمان، از اهداف مهم و محورى رسالت پیامبر(ص) (لولا أُنزل إلیه ملک فیکون معه نذیرًا) این

عمل اذا هدى عن کلل ذکر ظلم الذى لو خير اخر اذ کتب لم عبد ثم اول وقى نفس خلق ملک حقق جىء ذا حسن امر کذب يا قبل رئى هذا نزل حکم سمع خرج اخذ صدق هن موسى جنن

پيروز شد «فَهَزَمُوهُمْ بِاِذْنِ اللّهِ وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ». ل قول کون ملک کم فصل ب لما انن جند وله اله الله ف امن اننى بعث قد ان ه على بلو هم نا

ه ل ب ما کم ف هم انن ان او رحم الا ام على علم وضع عبد خلق شىء انث هو زوج ملک جعل أما الله قول اذا شمل ها شهد لئک عمل اله حمل امن کون وله ى ا لا الک حرم

کفر جمع کذب ثم انس الا بعث علم سمو بين ذا عن دين نفس لقى هذا کلل ظلم ارض ملک عظم وعد شىء نور عمل حشر بعض ويل لبث فصل وقى هو رحم عدد ايى الذى حيى رئى نظر

قدرت الهی) بیرون شوید، بیرون شوید (ولی این خیال محالی است زیرا) هرگز خارج از ملک و سلطنت خدا نتوانید شد. ای گروه جن و انس! اگر می توانید از کرانه ها و نواحی

خداى رحمان ثابت است، و بر كافران روزى دشوار است. در آن روز حکومت واقعی و ملک حقیقی، از آن خداوند مهربان است (و مملکت جهان، به صورت ظاهر و باطن و حقیقی

کنند و یا به کارهای دیگر در دستگاه او بپردازند، و ما نگهبان دیوان (برای حفظ ملک سلیمان) بودیم. و از شیطان ها کسانی را رام و مسخّر او کردیم که برایش غوّاصی

ثمّ یموت أهل السماء ... فیقال من بقى؟ فیقول (ملک الموت): یا ربّ لم یبق إلاّ ملک الموت فیقال له متّ یا ملک الموت فیموت; از امام صادق(ع) در باره آیه شریفه:

كدام يك از ايشان نيكوكارترند. ما آنچه را که در زمین جلوه‌گر است زینت و آرایش ملک زمین قرار دادیم تا مردم را امتحان کنیم که کدام یک عملشان نیکوتر خواهد بود

داده است و ما خطاكار بوديم.» برادران گفتند: به خدا که خدا تو را بر ما (به ملک و عزت و عقل و حسن و کمال) برگزید و ما (در حق تو) مقصر و خطاکار بودیم. گفتند:

بعضى از آيات مى‏شود گفت مراد از آن راه معمولى است مثل [اعراف:86]. و مثل [ملك:22]. و نحو [صافات:23] صراط و با صاد و سين خوانده‏اند و. هر دو به يك معنى است

ثم شرک قبل اخر نن حرم الذى بعض فسد قدر فحش ذلک هما صبح بعد دور قد ذا طوع ملک امر غيب حين حمل مرى عشو سمو اول ترک وقى قرى کسب بل نصر امم زوج نقض سوف رفع

ظنن وله ليل حتى کفر جحم هما سوء ا هذا وسم کلل قول جعل عمل شفع لما يا خلف ملک بدو کلا زکو شىء خلق سئل عين عند نزل رفع ى حسب حشر الذى نبء وجد نفع بصر مدد

یتیمان و بینوایان و همسایه خویش و همسایه بیگانه و همنشین و در راه مانده و ملک یمین خود نیکی کنید، [و بدانید] که خداوند کسی را که متکبر فخرفروش باشد، دوست

جنن الله ذلک صلو وله وسم اخذ جعل ملل يمن ثلل سجد وقر التى سمو توب قد هى رزق ملک سلم ارث اوى بقر الى قنت ائى ورث وقى اله فعل وحى علم کفر حمد او مريم قوى سرر

يا كنيزانشان، كه در اين حال ملامتى بر آنها نيست. مگر در برابر همسرانشان یا ملک یمینهایشان، که در این صورت سرزنش ناپذیرند مگر از همسران خود يا كنيزانى كه

کرده شده در آن سرزمین منّت گذارده و آنها را پیشوایان (خلق) قرار دهیم و وارث (ملک و جاه فرعونیان) گردانیم. و ما می خواستیم به آنان که در آن سرزمین به ناتوانی

سنجيده‌كار آگاه. ستایش و سپاس مخصوص خداست که هر آنچه در آسمانها و زمین است همه ملک اوست و در عالم آخرت نیز شکر و سپاس مخصوص خداست (زیرا نعمتهای دنیا و آخرت همه

پندار) ایشان بر خدا پنهان نمی‌ماند. (فریاد وحشتناکی را می‌شنوند که می‌گوید:) ملک و حکومت، امروز از آن کیست؟ (پاسخ قاطعانه داده می‌شود که) از آن خداوند یکتای

مى‏شنود ولى ملك را نمى‏بيند و رسول ملك را آشكارا مى‏بيند و با او سخن مى‏گويد گفتم منزلت امام كدام است؟ فرمود: صدا را مى‏شنود و درخواب نمى‏بيند و ملك را مشاهده

حکم نعم امم رسل رزق کرم يوسف جىء لو حقق لن ابراهيم اخو اوى وکل هن وجد سکن ملک صدق زوج قرى رئى اتى

ملء منن ذهب بعد اخر ترک منع مع حسب ذنب لئک اسباط زبور زکريا رحم جىء نفس ازر ملک رئى يعقوب بعث وقى رجع سجد يحيى نفع مرء

مى‏كوشيد حال آنكه ما را گمراه مى‏كرديد. هم کم ما من ف ب ل الله ه وله اله صحب ملک عن لا فى ان ک کون انن قول يمن اخذ على شمل کتب هن او الذين جنن اتى نا بين اذا

بازمى‌گردد. یعنی به راه خدا همان خدایی که هر چه در آسمانها و زمین است همه ملک اوست، الا بدانید که رجوع تمام امور (عالم آفرینش) به سوی خداست. راه آن خدایی

رفع طهر سفر حمم حفظ کلل ذکر هو بل عين رئى قرء نبو عبد فکه يوم بنو فعل مع ملک بعد خرج بلو خفض اذ سبق حضض اخر زرع قد تبع آدم انت کنز لئک برد نحن

بين سنو الله فى اله کون قلب ل الف وله غلب انن الک ک مئى قدر لئک خمس صبر ربب ملک الى ان مدد قريش ثم لو امن يوم اذن نزل الذين رحل جعل على ها شتو لکن عدد ليل

صورت فرستادن ملك ما عامل اين كار مى‏بوديم و چون نمى‏خواهيم چنين باشيم. و از طرف ديگر در اينصورت فرستادن ملك لغو و بى‏فايده خواهد بود لذا ملك نخواهيم فرستاد

این مبنا که ضمیر در «یعلم» و «لم أخنه» به «ملک» باز گردد ، از جمله «ذلک لیعلم ...» معلوم مى شود که همسر ملک نیز در زمره زنانى بود که دستهاى خویش را بریدند

خداوند است. (له ملک السموت و الأرض) «مُلک» اسم مصدر و به معناى بر عهده داشتن سلطنت است (مصباح). هر جا کلمه «مُلک» به کار رود، مستلزم «مِلک» (مالکیت) نیز

اول صفو ذکر اهل مريم اخر الک رسل نسو ربب انس قول علم لئک آدم دحر عسل ولد ملک لا کذب لوم کتب کلل قد نهر نوح اسماعيل اذا ام ورث اليسع ان عزز جهنم موسى دنو

يوم حسن عند ولى بيت انتم ايى وقى عبد نکر جعل اخذ ثم الذى قرب هدى منع عهد ملک ندى عمل کثر ن خلف کلل ارض توب ابراهيم بشر رکع نبو سلم وسط ندو عرف کفر غيب

قلب عقب جنن قتل هدى موسى ام صبح سوع قوم س نزل لو رجف کان نن جىء صمم نحن شفع ملک او قمر بطل ارض سعى عصى اولاء بسر وسم برک قفل فى سجد عرش

هو فى غنى انن الذى على سمو ارض ان الذين کم علم لا رسل الا ها محمد عزز رحم ملک بين الى لم کفر کون اتى قبل قد حقق شىء عبد صرط عن قوم حين ا غفر سلم هل نزل

مى‌بينم، به شما نمى‌نمايم، و شما را جز به راه راست راهبر نيستم.» ای قوم، امروز ملک و سلطنت و چیرگی بر زمین (مصر) با شماست، لیکن اگر قهر و انتقام خدا بر ما برسد

چيزى به ما داده شده است. راستى كه اين همان امتياز آشكار است.» و سلیمان وارث (ملک) داود شد (و مقام سلطنت و خلافت یافت) و گفت: ای مردم، ما را زبان مرغان آموختند

برادر خود (بنیامین) بیرون آورد. این تدبیر را ما به یوسف آموختیم، که در آیین ملک این نبود که بتوان آن برادر را به گرو بگیرد، جز آنکه خدا بخواهد (و دستوری از

حقق امم قرب نور قد اتى ولى امر عذب اذ سمو کتب لو قبل خشع سبل نصر مثل خلص ملک انتم ندو کشف بعد ندى نذر نفس حسن طوع اول الم صمم

نماینده ویژه «ملک» وارد زندان شد و به دیدار یوسف شتافت و اظهار داشت که او علاقه شدیدی به تو پیدا کرده است برخیز تا نزد او برویم. یوسف به نزد ملک آمد و با او

لعب مثل هذه سلم لهو نفس جعل اول ن يا خزى ذلکم بلو حسن لقى قتل بعث بل سبل ملک حبب سوء اتى هلک اخذ خير رئى ابراهيم ولى

بزرگ شمار. و بگو: ستایش مخصوص خداست که نه هرگز فرزندی برگرفته و نه شریکی در ملک خود دارد و نه هرگز عزت و اقتدار او را نقصی رسد که به دوست و مددکاری نیازمند

(إن هذا إلاّ ملک کریم) ۲۴- زنان ملامت کننده زلیخا ، با مشاهده یوسف(ع) ، زلیخا را در عشقش محق دانستند. (فلما رأینه أکبرنه ... إن هذا إلاّ ملک کریم) ۲۵- سیماى

دانشم بيفزاى.» پس بلند مرتبه است و بزرگوار خدایی که به حق و راستی پادشاه ملک وجود است و تو (ای رسول) پیش از آنکه وحی قرآن تمام و کامل به تو رسد تعجیل در

«ح» را به نامهایی مانند «حمید» و «حلیم» و «حنان» و «م» را به نامهایی مانند «ملک» و «مالک» و «مجید» تفسیر کرده‌اند. این احتمال نیز وجود دارد که «ح» اشاره به

ذا تَأْمُرُونَ). این همان فرعونی است که قبلا تمام مصر را ملک مسلم خود می‌دانست، اکنون آن را ملک مردم می‌شمرد و به اطرافیان می‌گوید: شما چه امر می‌کنید؟

انس اول لم حقق اذ لو امر ائى نفس دعو عند قبل عمل او بعد لما ولى خلق يا ظلم ملک وقى مثل کذب حکم مع جىء ن خلف لقى قدر اخر نور تبع غفر اهل ابو خير بشر صلح

سرزمین آمده و از میان آنها یک نفر قصد ج2، ص443 داشته است پیمانه ملک را با خود ببرد که مأموران ملک به موقع رسیده‌اند و پیمانه را گرفته و شخص او را بازداشت کرده‌اند

ج5، ص231 آغاز جزء 29 قرآن مجید سوره ملک [67] اشاره این سوره در «مکّه» نازل شده و دارای 30 آیه است محتوای سوره:] سوره ملک- که نام دیگرش «منجیه» (نجاتبخش) و

بطور هميشه براى اوست و نبايد جز او را بپرستيد. آنچه در آسمانها و زمين است ملك اوست و بندگى هميشه براى اوست آيا از غير خدا مى‏ترسيد و پرهيز مى‏كنيد؟! اين

الشَّىْ‏ءَ لَهْماً: اِبْتَلَعَهُ بِمَّرَةٍ» الهام تفهيم بخصوصى است از جانب خدا يا ملك كه مأمور خداست. راغب گويد:الهام القاء چيزى است در قلب و مخصوص است به اينكه

مشتق شده در حال بارگیری... لجاج آن است كه شخص در فعل منهى عنه اصرار ورزد [ملك:21]. بلكه در طغيان و نفرت اصرار ورزيدند [مؤمنون:75]. در طغيانشان اصرار مى‏ورزيدند

پوید، و نیز خورشید و ماه و ستارگان را مسخّر فرمان خود آفرید. آگاه باشید که ملک آفرینش خاص خداست و حکم نافذ فرمان اوست، بس منزه و بلند مرتبه است خدای یکتا

آیات شامل این کلمه ملک‌ (۲۰۶ بار) النّاس وَ يَأْخُذ وَرَاءَهُم بِرَب إِلٰه کُل مِن أَعُوذ کَان سَفِينَة شَرّ قُل الْوَسْوَاس غَصْبا أَعِيبَهَا أَن الْخَنّاس

الله اخذ ى کلل هم سبل اله امر فتى بکر ارض شحم هزء وله ام فتو کون سرر عون ملک هما سنو سنبل سقى انث هدى نظر هود شىء الذين ک ذلک دعو عوذ بضع حرث أما علم الا

ابراهیم (ع) را براى رفع نیاز به دوستى برگزید. بلکه ابراهیم (ع) و تمامى هستى ملک اوست. آسمان: تعدد آسمان ۲ ; مالک آسمان ۱ آفرینش: موجودات آفرینش ۱ برگزیدگان:

*** مَلْك: (بروزن فلس) [طه:87]. «ملك» را در آيه عاصم و اهل مدينه و اهل كوفه به فتح ميم و ديگران به ضمّ و نيز به كسر ميم خوانده‏اند و آن مصدر ملك يملك

در اینجا به معنی: نشان می‌دادیم. از مصدر (إرائه) باب افعال. «مَلَکُوتَ»: ملک عظیم. وزن (فَعَلوت) برای مبالغه به کار می‌رود. مانند: (رحَمُوت): رحمت فراوان

مقدار ظلمه‌. ] (آیه 75)- و آنها در پاسخ «گفتند: جزایش این است که هر کس پیمانه ملک، در بار او پیدا شود خودش را، توقیف کنید و به جای آن بردارید» (قالُوا جَزاؤُهُ

نابود گشتند، تاریخ ورق خورد دوران آن مستکبران پایان گرفت و مستضعفان وارث ملک و حکومت آنها شدند. تفسیر آیات ۱ - غرق شدن فرعون و سپاهیانش، پس از عبور کامل

كرده و به آن عمل مى‏كنند و نماز بپا دارند ما اجر مصلحان را تباه نمى‏كنيم. [ملك:21]. يا كيست آن‏كه به شماروزى دهد اگر خدا روزى خود را منع كند. [ممتحنه:10]

اهل عذاب روز قيامت بينائى و شنوائى و گويائى دارند [بقره:166]. [طه:125]. [ملك:7]. اين آيات نمونه از شنيدن و ديدن و سخن گفتن اهل عذاب است. نتيجه اينكه: كورى،

برخاستند «پس موسی و هارون را تکذیب کردند و سر انجام همگی هلاک و نابود شدند» و ملک و حکومتشان بر باد رفت (فَکَذَّبُوهُما فَکانُوا مِنَ الْمُهْلَکِینَ). تفسیر

انسان ها باشد. ۴ - «دخل عثمان على رسول اللّه(ص) فقال: أخبرنى عن العبد کم معه من ملک قال: ... عشرة أملاک على کلّ آدمىّ و ملائکة اللیل سوى ملائکة النهار فهؤلاء

احد ثمّ یموت اهل السّماء حتّى لا یبقى احد الّا ملک الموت و حملة العرش و جبرئیل و میکائیل ... فیجئى ملک الموت حتّى یقوم بین یدى اللّه عزّ و جلّ ... فیقول

دلش گناه را ترك نكرده و نفسش از آن اعراض ننموده مثل كسى كه در ملك ديگرى فساد مى‏كند و صاحب ملك او را گرفته و تيغ بر گردن نهاده مى‏خواهد او را سر ببرد چون

پناهم نمی‌دهد. هیچ وقت مرا در جوار خود نمی‌گیرد (نگا: مؤمنون / ، احقاف / ، ملک / ). «مُلْتَحَداً»: پناهگاه. ملجأ (نگا: کهف / ). أَمْ‌ يَقُولُونَ‌ افْتَرَاهُ‌

را به سحر دادند) و ايضاً يهود پيروى كردند از آنچه (از سحر) در بابل به دو ملك به نام هاروت و ماروت نازل شده بود ولى آنها به كسى سحر نمى‏آموختند مگر آنكه

محل ملكين ترقوه باشد. ملك دست راست مى‌نويسد حسنات را و ملك دست چپ مى‌نويسد سيئات را و دو ملك روز مى‌نويسند اعمال روز را و دو ملك شب مى‌نويسند اعمال شب

أَسْأَلُکُم إِن أَکْثَرُهُم لٰکِن فِي إِلَى الْکَافِرِين إِنّهَا فَرَقْنَاه مُلْک فَيَکُون شَاء لِيَکُون أَسْفَر رَسُولِه عَلَيْه لِتَقْرَأَه فَهُم نَذِير

تَحْتَهَا بِأَعْيُنِنَا يُدْخِل بَارَکْنَا الْبَرِيّة حَمَلْنَاه حَکِيما مُلْک أَنْتُم تُبْصِرُون أَم لِيُدْخِل إِنّک جَنّة وَاق فَأُولٰئِک عَلَيْهِم دَائِم

رخوت بدو راه ندارد). از آنِ او است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است (و در ملک کائنات، او را انبازی نیست). کیست آن که در پیشگاه او میانجیگری کند مگر با اجازه‌ی

خداوند، هم زمین را میراث خود دانسته و هم آدمیان را; یعنى هم مالکان اعتبارى و هم ملک هاى اعتبارى; بنابراین در قیامت، این دو تنها با مالک حقیقى خود مرتبط خواهند

فرمانروایی آسمان‌ها و زمین تنها از اوست، و فرزندی برنگرفته و برای او شریکی در ملک [:فرماندهی ربانی] نبوده. و هر چیزی را آفرید، پس آن را اندازه‌گیری فرمود. و

مرد و نويسنده سيّئات در جانب چپ او جاى دارد و ملك دست راست امير است بر ملك دست چپ وقتى كه او كار خوبى كند ملك دست راست ده برابر مينويسد و وقتى كار بدى كند

آدم تأثیرپذیر بوده است. ۳ - تمایل آدم(ع) و طمع وى در مورد خلود و جاودانگى و ملک بى زوال، او و همسرش را به تناول از درخت ممنوع شده واداشت. (هل أدلّک على شجرة

«وَكَّلَهُ تَوْكيلاً: جَعَلَهُ وَكيلاً» اسم آن وكالة است [سجده:11]. بگو: شما را ملك الموت مى‏ميراند كه بر مرگ شما وكيل گرديده است - مرگ شما به او واگذار شده است

[مريم:17]. آيه درباره آمدن فرشته است پيش مريم مراد از تمثّل آن است كه در عين ملك بودن به نظر مريم بشر مى‏آمد نه اينكه واقعاً بشر شده بود رجوع شود به«جن» بند

آيا مؤمن قبض روحش را مكروه مى‏دارد؟ فرمود: نه واللّ چون ملك الموت براى قبض روحش آيد ناله مى‏كند، ملك الموت فرمايد: دوست خدا جزع نكن به خدائيكه محمد را پيامبرى

شدیم» (وَ ما شَهِدْنا إِلَّا بِما عَلِمْنا). همین اندازه ما دیدیم پیمانه ملک را از بار برادرمان خارج ساختند، که نشان می‌داد او مرتکب سرقت شده است، و اما

بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) عَلَى هَل آدَم شَجَرَة يَا الْخُلْد قَال وَ الشّيْطَان مُلْک إِلَيْه لا فَأَکَلا يَبْلَى تَضْحَى فَوَسْوَس در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه بلو (۳۸ بار) وَ فَأَکَلا لا مِنْهَا مُلْک فَبَدَت لَهُمَا سَوْآتُهُمَا الْخُلْد شَجَرَة عَلَى طَفِقَا أَدُلّک يَخْصِفَان هَل آدَم در

شامل این کلمه اکل‌ (۱۰۹ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) وَ يَبْلَى لا مِنْهَا فَبَدَت مُلْک لَهُمَا الْخُلْد سَوْآتُهُمَا شَجَرَة طَفِقَا عَلَى يَخْصِفَان أَدُلّک عَلَيْهِمَا

(۳۱ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) وَ لَهُمَا مِنْهَا فَأَکَلا سَوْآتُهُمَا يَبْلَى لا مُلْک طَفِقَا يَخْصِفَان عَلَيْهِمَا الْخُلْد مِن شَجَرَة وَرَق الْجَنّة در حال

الْأَسْبَاب جُنْد الْأَرْض هُنَالِک مَهْزُوم السّمَاوَات مِن الْأَحْزَاب مُلْک لَهُم أَم در حال بارگیری...

کلمه ذلکن‌ (۱ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) قَالَت هٰذَا الّذِي کَرِيم لُمْتُنّنِي مَلَک إِلاّ فِيه وَ لَقَد إِن رَاوَدْتُه بَشَرا عَن نَفْسِه فَاسْتَعْصَم در حال

آیات شامل این کلمه ملک‌ (۲۰۶ بار) وَ لَهُم ذَلّلْنَاهَا لَهَا فَهُم فَمِنْهَا أَنْعَاما أَيْدِينَا رَکُوبُهُم عَمِلَت مِمّا مِنْهَا يَأْکُلُون خَلَقْنَا

أَعِيبَهَا يَعْمَلُون وَ لِمَسَاکِين کَان فَکَانَت وَرَاءَهُم السّفِينَة مَلِک صَبْرا يَأْخُذ أَمّا کُل سَفِينَة در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه سفن‌ (۴ بار) وَ غَصْبا کُل يَأْخُذ أَمّا مَلِک الْغُلاَم فَکَان وَرَاءَهُم کَان أَبَوَاه مُؤْمِنَيْن أَعِيبَهَا فَخَشِينَا أَن فَأَرَدْت

شب طعام پختند، طباخان گفتند: ملك را عادت نيست نيمه شب طعام خورد، فرمود: آنچه گويم اقدام كنيد. طعام مهيا ساختند، نيمه شب ملك بيدار و گفت: هرچه ميسر شود طعام

یا برادرشان یا پسران برادرشان، یا پسران خواهرشان یا زنان [همکیش‌]شان، یا ملک یمینهایشان، یا غلامانی که نیازمند [به زن‌] نیستند، یا کودکانی که بر نهانیهای

آیات شامل این کلمه الک‌ (۸۸ بار) لئک‌ (۸۸ بار) ملک‌ (۲۰۶ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) وَ لِيُخْرِجَکُم عَلَيْکُم مِن يُصَلّي الظّلُمَات الّذِي إِلَى أَصِيلا النّور

آیات شامل این کلمه الک‌ (۸۸ بار) ب‌ (۲۶۴۹ بار) لئک‌ (۸۸ بار) ملک‌ (۲۰۶ بار) مَا تَأْتِينَا إِن کُنْت مِن لَمَجْنُون لَو إِنّک الصّادِقِين الذّکْر نُنَزّل

ن‌ (۲۳۵ بار) ى‌ (۱۰۴۴ بار) وَ فِيه الّذِي فَذٰلِکُن لَقَد کَرِيم قَالَت مَلَک رَاوَدْتُه إِلاّ عَن نَفْسِه هٰذَا فَاسْتَعْصَم إِن لَئِن در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه الک‌ (۸۸ بار) لئک‌ (۸۸ بار) ملک‌ (۲۰۶ بار) ال وَ مَا عَلَى بِبَابِل أُنْزِل هَارُوت مَارُوت السّحْر النّاس يُعَلّمَان يُعَلّمُون مِن

قدرت و ثروت، تنها ملاک ارزش در دیدگاه فرعون و فرعونیان (قال یقوم ألیس لى ملک مصر ... أم أنا خیر من هذا الذى) برداشت یاد شده با توجه به دو نکته زیر است:

آیات شامل این کلمه الک‌ (۸۸ بار) لئک‌ (۸۸ بار) ملک‌ (۲۰۶ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) وَ رُسُلِه کُتُبِه بِاللّه مَن لِلّه آمَن عَدُوّا يَکْفُر کُل کَان جِبْرِيل

يَمْشُون جَعَلْنَا يَمْشِي أُنْزِل بَعْضَکُم إِلَيْه لِبَعْض يَأْکُل فِتْنَة مَلَک لَيَأْکُلُون إِنّهُم أَ فَيَکُون الرّسُول لِهٰذَا تَصْبِرُون مَعَه إِلاّ

بِالْقَوْل فَلَمّا سُوء تَخْضَعْن عَلَيْهِن قَالَت إِلاّ قَال اخْرُج امْرَأَة مَلَک فَلا در حال بارگیری...

كلام‏اللَّه مجيده آمده است. وَ أَمّا سَفِينَة کُل الْغُلاَم فَکَان يَأْخُذ مَلِک أَبَوَاه وَرَاءَهُم مُؤْمِنَيْن أَن کَان فَخَشِينَا أَعِيبَهَا در حال بارگیری

مَعَه لا کَنْز کُنْت إِلاّ عَلَيْنَا خَيْر فَيَکُون أَم يَخْفَوْن رَحْمَة مَلَک وَ مَا تَکُون مَن لَه مُبِين مِن جَنّة آيَاتِنَا ضَلاَل أُنْزِل يَأْتِي رَبّک

آیات شامل این کلمه ملک‌ (۲۰۶ بار) وَ لِي رَأَيْت مَن لا عَظِيما فَمِنْهُم عَالِيَهُم آتَيْنَاهُم کَبِيرا ثِيَاب يَنْبَغِي نَعِيما هَب سُنْدُس الْحِکْمَة

شامل این کلمه لجج‌ (۴ بار) لجاج آن است كه شخص در فعل منهى عنه اصرار ورزد [ملك:21]. بلكه در طغيان و نفرت اصرار ورزيدند [مؤمنون:75]. در طغيانشان اصرار مى‏ورزيدند

الْمُرْسَلِين الْفُرْقَان عَلَيْکُم فَالْتَقَطَه جَن نَزّل حَزَنا عَلَيْه مُلْک قَبْل جَاعِلُوه إِن تَکُونُوا اللّيْل إِبْرَاهِيم مَلَکُوت الْمُسْلِمِين

مُؤْمِنِين يَجْعَل مِن قَوْسَيْن الظّلُمَات کُنْتُم تَبَارَک الْحَمْد قَاب إِن مُلْک رَأَى قَيّما عِوَجا السّمَاوَات فَکَان النّور لِيُنْذِر مِيثَاقَکُم در حال

يكبار در قرآن مجيد آمده است. أَن وَ فَأَرَدْت کَان الْبَحْر وَرَاءَهُم فِي مَلِک يَعْمَلُون يَأْخُذ لِمَسَاکِين کُل فَکَانَت سَفِينَة السّفِينَة غَصْبا أَمّا

مرد و نويسنده سيّئات در جانب چپ او جاى دارد و ملك دست راست امير است بر ملك دست چپ وقتى كه او كار خوبى كند ملك دست راست ده برابر مينويسد و وقتى كار بدى كند

دو ملك را مبعوث ميفرمايد كه داخل رحم زن ميشوند و روح حياة و بقا را در او ميدمند و مجسمه او را باحسن صور تشكيل و ترسيم مينمايند پس خداوند بآن دو ملك خطاب

الرّحْمٰن عِنْدَه لِلّه جَمِيعا دُونِه يَعْقِلُون وِرْدا قُل ظَهِير يَدْعُون مُلْک شَهِد لِمَن يَوْمَئِذ هَمْسا اتّخَذ جَهَنّم الّذِين بِالْحَق إِلَى السّمَاوَات

بازگشت، بلكه همين بضاعت براى ما كافى است، و چون امر ملك را در حق برادر خود بجا آوريم و او را برديم وعده ملك ما را وافى خواهد بود بفرست او را با ما. وَ نَمِيرُ

يَتَوَفّاكُم‌ مَلَك‌ُ المَوت‌ِ الَّذِي‌ وُكِّل‌َ بِكُم‌ سجده‌ ‌آيه‌ 110، گاهي‌ بملائكه‌ مثل‌ همين‌ ‌آيه‌ و اينها طولي‌ ‌است‌ قبض‌ ملائكه‌ بامر ملك‌ عزرائيل‌،

هستى، پشتوانه اجراى مشیت او در میزان جمعیت و نوع جنسیت فرزندان خانواده (للّه ملک السموت ... و یجعل من یشاء عقیمًا) ۷ - مشیت الهى در آفرینش، متکى به علم و قدرت

يَصْعَد قَد لَهَدَاکُم کَذٰلِک تَکْسِب عَلَى الْکَلِم يُخْرَجُون الْقُرْبَى مَلَک الظّن اللّه الْأَرْض الْحِسَاب أَجْمَعِين مَوْتِهَا الطّيّب کُل بَعْد نَفْس

ما را برگشتى بود تا از آنها بيزارى مى‏جستيم چنانكه ازما بيزارى جستند آيه [ملك:4]. معنى آن را بهتر روشن مى‏كند كه آن مانند «قَعَدْتُ جُلُوساً» مى‏باشد يعنى:

غَفُورا حَرّم أَسِيرا فَأَنْجَيْنَاهُم أَرْسَلْنَا أَنّى إِلَيْه لِبَعْض مَلَک خَلَت يُؤْفَکُون فِتْنَة در حال بارگیری...

مرد و نويسنده سيّئات در جانب چپ او جاى دارد و ملك دست راست امير است بر ملك دست چپ وقتى كه او كار خوبى كند ملك دست راست ده برابر مينويسد و وقتى كار بدى كند

بعضى از مخلوقات از بشر از جهاتى برتر باشند، در اينجا نبايد فقط به سراغ ملك رفت بلكه ملك و بسيارى از جبندگان از جهاتى از بشر برترند امروز در كاوشهاى علمى روشن

one Allah sent as a messenger?” ترتیل: ترجمه: «إِنْ»: نه. حرف نفی است (نگا: ملک / ). «هُزُواً»: تمسخر. در اینجا به معنی مسخره شده، یعنی (مَهْزُوءٌ بِهِ) به

آیات شامل این کلمه ملک‌ (۲۰۶ بار) مَا وَ أَيْمَانُکُم أَو اللّه مِن أَيْمَانُهُم الّذِين عَلَى إِلاّ أَزْوَاجِهِم إِن لا غَيْر أَيْمَانُهُن يَمِينُک مِمّا

يُوقَد الْأَرْض الْعَزِيز الْأَثِيم أَدُلّک کَالْمُهْل طُور أَرْسَلْنَاه مَا مُلْک سَقِيم الْبَحْر خَيْر يَغْلِي دُرّي أَصْل هَل ذٰلِک الْجَحِيم طَلْعُهَا يَمُدّه

جَاءُوک اشْدُد الْأَلِيم قَال نَقَمُوا عَمّا لَه جَعَلْنَا رَسُولا مِن لَو فِي مُلْک يَسْتَغْفِرُوا سَبِيل نَفْسَک بَيْنَنَا يُجَادِلُونَک جَدَلا بِغَافِل أَشِحّة

جَنَى نَخْل حُور إِنْس سَبْع السّبْع ذٰلِک إِلاّ الْعِقَاب قَدِير قَبْلَهُم مُلْک الْکِتَاب شَدِيد فُسُوق يَسْتَفْتُونَک کَمَا حُرُم ذِکْرِهِم يُسَبّح لَفَسَدَت

مَعَه السّمَاوَات إِلَيْه لِلّذِين عَلَى لَه فَإِن مَرْجِعُکُم لَو مِثْلَه مُلْک آمَنُوا بِه فِيهَا لَکُم ذٰلِک فَکَأَنّمَا أَيّهَا مِنْهَا يَحْشُرُهُم يَا

قَالُوا فَأَنْجَيْنَاه أُولٰئِک يَا أُنْزِل عَلَى إِن کَان لاَفْتَدَوْا إِلاّ مَلَک إِنّي لَو إِنّمَا ثُم أَن نَجّيْنَا أَلا حَتّى آمَن لَهُم قُل کَانُوا إِلَيْه

قَالُوا أَو بِالّذِي الرّسُول آيَة اللّه إِن إِبْرَاهِيم إِلَيْهِم فِي کَثِيرا مَلَک مَعَه الْحَق آمَنُوا کَفَرُوا أَنّمَا هُم قَبْل قُولُوا أَنّهُم لَيَزِيدَن

بِک أَعُوذ مِنْهَا عَلَيْهِم حَيْث رَب إِلَى لَم لٰکِن کُنّا کَفَر دُون مُلْک فَإِنّهُم لَيُوحُون لَآکِلُون رُءُوس اتّخَذُوا جَعَلْنَا تَتْلُو أَرْسَلْنَا

وَ کُل الْإِنْسَان يَا إِن أُذِن لِلّه أَيّهَا هُم خَوّان خَتّار لَيَئُوس مُلْک لِلّذِين لَئِن مَا فَإِن اللّه يُقَاتَلُون إِنّه نَجْزِي أَذَقْنَاه يَصْطَرِخُون

آیات شامل این کلمه ملک‌ (۲۰۶ بار) ال وَ قَال اللّه فِي لا هُو إِلاّ بِه مَا ائْتُونِي الْحَق الْقُدّوس فَتَعَالَى إِلٰه الْعَزِيز فَلَمّا الّذِي سَبْع

أُوحِي أَخْرِجْنَا تَسْخَرُون کُنْتُم مِنْه تَعْلَمُون أَکْثَرَکُم يَخَافُون مُلْک عَاد بَعْدِک نَسْمَع لَو لَم ضَالّين حَتّى أَثَرِي سِرّهُم قَالُوا فَاسْتَکْبَرُوا

مَا يَهَب يَخْلُق الذّکُور أَو الْأَرْض يُزَوّجُهُم ذُکْرَانا السّمَاوَات مُلْک لِلّه در حال بارگیری...

لَک عِنْد لِلنّاس بِمَيّتِين لَقَد أَهْلَکْنَا أَنّا تَلَظّى الْحَمْد هِي مَلَک نَذِير تَذَکّرُون تَمَنّى فَلِلّه نَکَال عَذَاب الْمَوْت تَبَرّجْن لَنَا

پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم پرسيد كه: چند ملك بر ما موكلند؟ فرمود: دو ملك يكى به راست و ديگرى به چپ؛ ملك دست راست بر چپ امير است؛ چون بنده‌ «1» تفسير

اللّه العالم. در منهج- مروى است كه جبرئيل روز بدر با پانصد ملك نازل به ميمنه، و ميكائيل با پانصد ملك به ميسره، همه با لباس و عمامه‌هاى سفيد با مشركان حرب و

مرد و نويسنده سيّئات در جانب چپ او جاى دارد و ملك دست راست امير است بر ملك دست چپ وقتى كه او كار خوبى كند ملك دست راست ده برابر مينويسد و وقتى كار بدى كند

خدا در هر جا هستند و به امر خدا كار مى‏كنند صداى رعد از تخليه الكتريكى و از ملك است هر دو صحيح است. اين كلمه فقط دو بار در قرآن آمده است. وَ بَرْق مِن ظُلُمَات

نسبت كب بر وجوه مجاز عقلى است منظور اين است كه بر رو در آتش انداخته شود. [ملك:22]. اكباب لازم و متعدى هر دو آمده است گويند: «اَكَبَّ عَلَى الدَّرْسِ» يعنى

كرده و به آن عمل مى‏كنند و نماز بپا دارند ما اجر مصلحان را تباه نمى‏كنيم. [ملك:21]. يا كيست آن‏كه به شماروزى دهد اگر خدا روزى خود را منع كند. [ممتحنه:10]

موقع‌ آمدن‌ ملك‌ الموت‌ و كسب‌ اجازه‌ فوري‌ اجازه‌ ميدهند ‌که‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ محنت‌ كده‌ دنيا نجات‌ پيدا كنند و يك‌ دسته‌ اجازه‌ نميدهند ملك‌ الموت‌ عرض‌

گروه گروه يا همگى به جهاد خارج شويد. نفُور: (بروزن عقول) بمعنى دورى است [ملك:21]. بلكه در طغيان و دورى از حق اصرار ورزيدند و اگر با «الى» آيد به معنى رفتن

غائر و فرو رونده است يعنى: يا آب آن به اعماق فرو رود كه هرگز جستن نتوانى. [ملك:30]. بگو اگر آب شما به اعماق فرو رود كه آب جارى به شمار مى‏آورد؟ اغاره به

رَبِّ الْعَرْشِ» آنچه در اسمانها و زمين است ملك خدا است و خدا رب العرش است على هذا مالك حقيقى است از تصرّف در ملك خود مسئول نيست ولى اين را هم مى‏دانم كه خدا

ديده و تجاوز (نافرمانى) كردند تجاور بزرگ. [طلاق:8]. ارباب لغت گفته‏اند: [ملك:21]. بلكه در طغيان و كناره‏گيرى از حق پيوسته شدند. عاتى و عاتيه: طاغى و متجاوز

نفخ بخصوصى است. * [تحريم:12]. [انبياء:91]. نفخ روح در وجود مريم به وسيله ملك درست براى ما روشن نيست ولى هر چه باشد مريم بدان وسيله به عيسى «عليه السلام»

آيه مقابل [فصّلت:30]. است يعنى هر كه توجه به خدا كند و استقامت داشته باشد ملك براى تقويت او نازل مى‏شود به عكس آنانكه از ياد خدا غفلت ورزند كه شيطان مضلى

إِذَا لٰکِن بَل قُصُورا نِسَاء أَيّهَا شَاکِرا أَغْلاَلا لِلّذِين اللّه مُلْک جَعَلْنَاهَا هَل عَادا يَدْع بِهِم نُنَبّئُکُم سَبِيلا صَالِحا عِبَادِي سُرَادِقُهَا

مرد و نويسنده سيّئات در جانب چپ او جاى دارد و ملك دست راست امير است بر ملك دست چپ وقتى كه او كار خوبى كند ملك دست راست ده برابر مينويسد و وقتى كار بدى كند

آن ملك ادريس عليه السّلام را بخواهش خودش بآسمان برد براى ملاقات ملك الموت تا با او قدرى انس گيرد و يادش زندگى دنيا را براى او ناگوار نسازد ولى ملك الموت

نگاه‌دارنده‌ام آنچه را كه به حفظ به من سپارى از تلف و خيانتى. دانا هستم به مصالح ملك و ملك كه هر چه بجا آورم خالى از صلاحى نباشد. يا نگاهدارنده حساب و عالم به لغت

نسبت كب بر وجوه مجاز عقلى است منظور اين است كه بر رو در آتش انداخته شود. [ملك:22]. اكباب لازم و متعدى هر دو آمده است گويند: «اَكَبَّ عَلَى الدَّرْسِ» يعنى

محكم كرده بودند شاعر گويد: وَلَقَدْ غَنَوْافيها بِاَنْعَم عيشَةٍ فى ظِلَّ مُلْكٍ ثابِتِ الْاَوْتادِ در آن شهر باگواراترين زندگى بى نياز بودند در سايه حكومتى

[آل عمران:187]. مراد از اين تعبير به پشت سرانداختن و عدم اعتناء است. وَ مَلِک کَان يَذَرُون يَوْما نَحْن ثَقِيلا يَأْخُذ خَلَقْنَاهُم الْعَاجِلَة کُل أَعِيبَهَا

مسخّر كرديم... و قطع نظر از اينها او را نزد ما تقرّبى است و بازگشت خوب. وسعت ملك او به واسطه تسخير باد و شياطين و دانستن زبان پرندگان و... بوده است و اين منافى

به يك معنى گرفته است (راغب) [انفال:9]. من شما را يارى مى‏كنم با هزار نفر ملك به ملائكه ديگرى را در رديف و پشت سر خود دارند. لَکُم يَکُون إِن بَعْض أَن

خداوند بطور غيرمعمول بوده است. مى‏دانيم كه مريم پيغمبر نبود پس ديدن ملك و شنيدن صداى ملك براى بندگان پاك خداوند ميسّر است در كافى بابى تحت عنوان: امامان محدّث‏اند

أَرْسَلْنَا الْوَلِي يَشَأ لَو آيَاتِه يُذْهِبْکُم مَن رُسُلَنَا بِاللّه مُلْک تَر هُدُوا لَهُو يُؤْمِنُوا خَلْق بِالْبَيّنَات يَجْعَل يَأْت بَيْنَکُم رَحْمَتَه

اهل عذاب روز قيامت بينائى و شنوائى و گويائى دارند [بقره:166]. [طه:125]. [ملك:7]. اين آيات نمونه از شنيدن و ديدن و سخن گفتن اهل عذاب است. نتيجه اينكه: كورى،

به معنى داخل شدن در صباح است. ايضاً صيغه‏هاى اسم فاعل آن نحو [قلم:17]. * [ملك:5]، [فصّلت:12]. بنابر آنچه در «رجوم» گذشت مراد از مصابيح تيرهاى شهاب و سنگهاى

موافق شى‏ء ديگر باشد به كار مى‏رود. در آيه گذشته نيز آن مطابقت در نظر است. * [ملك:3]. طباق به معنى مطابقت است ظاهراً مراد از آن بودن بعضى بالاى بعضى است. آن

عظیماً... انّ الذین کفروا بایاتنا) با توجه به آیه ۵۴ مى توان گفت: کتاب، حکمت و ملک عظیم از مصادیق «بآیاتنا» است. ۳- اخلالگرى در برنامه انبیا، انکار آیات الهى

و عدالت جهان گستر اوست که آن نیز مایه حیات جامعه انسانی است. «پایان سوره ملک» ج5، ص243 سوره قلم [68] اشاره این سوره در «مکّه» نازل شده و دارای 52 آیه است

صلّی اللّه علیه و آله بر جنازه «سعد بن معاذ» نماز گزارد فرمود: هفتاد هزار ملک که در میان آنها «جبرئیل» نیز بود بر جنازه او نماز گزاردند! من از جبرئیل پرسیدم

سپس خدمت پیامبر صلّی اللّه علیه و آله آمد و عرض کرد ای رسول خدا! نخل به ملک من ج5، ص517 در آمد و تقدیم (محضر مبارکتان) می‌کنم. رسول خدا صلّی اللّه علیه

هرگاه كسى به سبب تعبير خوابى، مستحق وزارت ملك شد و بر سرير سلطنت نشانيده تاج فرمانفرمائى بر سر او نهاده نگين ملك مصر در انگشت او كردند، از انصاف دور است

عليهم السلام بپرسيد تا بدانيد اگر نميدانيد و قرار نداديم ما آنها را مجسّمه يا ملك كه غذا نخورند و نميرند و جاويد باشند و افراد كلمه جسد ظاهرا بلحاظ جنس است

السّلام به سوى پدر خود، پرسيد: احوال شما با ملك مصر چگونه گذشت؟ گفتند: اى پدر، ما وصف كرم و احسان و فضل ملك مصر نتوانيم نمود، بقدرى با ما احسان و كرم و

توبه و تقاضاى دوزخيان اشاره به برهانى براى مساءله بعث با بيان منزه بودن خداى ملك حق از انجام كار بيهوده و عبث . بحث روايتى پاره اى از روايات مربوط به برزخ

گرچه در نوبت خود قوى است ولى كلمه «شِهاب مُبينٌ» شِهابٌ ثاقِبٌ» و نيز آيه [ملك:5]. است تأييد مى‏كند و آن وقت بايد ديد راندن آنها چه نحوى است آيا شياطين از

نفى است. [مريم:98]. آيا كسى از آنها را مى‏يابى؟ يعنى نمى‏يابى [مريم:65]. [ملك:3]. در اين آيات تقرير براى نفى است. *** در بسيارى از آيات بعد از حرف هل لفظ

شنيده مى‏شود (مجمع از زجاج). بقيه مطلب در «زفر». درباره صداى جهنّم آمده [ملك:7]. ايضاً آمده [فرقان:12]. ممكن است منظور تشبيه صداى جهنّم به صداى انسان باشد

رَاوَدْتُن مِن إِن أَکْبَرْنَه سُوء إِذ خَطْبُکُن رَأَيْنَه إِلاّ قَالَت امْرَأَة مَلَک فَلَمّا الْعَزِيز عَلَيْهِن کَرِيم قَال در حال بارگیری...

لَکُم نُمِيت فِتْنَة لٰکِن مَوْلاَکُم صُوَرَکُم بَصِير مَلَکَت أَو سَحَابا مُلْک نَحْن وَعَدَهَا در حال بارگیری...

«وَهُمْ يَعْلَمُونَ» راجع به تحريف و «عَقَلُوهُ» راجع به فهم كلام‏اللَّه است. [ملك:10]. و گفتند: اگر گوش مى داديم و مى‏فهميديم در ميان اهل سعير نمى‏بوديم [عنكبوت:43]

گرچه در نوبت خود قوى است ولى كلمه «شِهاب مُبينٌ» شِهابٌ ثاقِبٌ» و نيز آيه [ملك:5]. است تأييد مى‏كند و آن وقت بايد ديد راندن آنها چه نحوى است آيا شياطين از

‌که‌ اينها ملك‌ باشند شايد شياطين‌ باشند ‌ يا ‌ بعض‌ افراد بشر ‌که‌ ‌ما ‌آنها‌ ‌را‌ نمي‌شناسيم‌ (و رابعا) ‌بر‌ فرض‌ معلوم‌ ميشد ‌که‌ اينها ملك‌ هستند و ‌مع‌

۲۷ - ۲۶، سوره آل عمران معناى كلمه ((ملك )) و اقسام آن ((مالكالملك )) و ((مليك الملوك )) بودن خداى عزوجل ملك و مُلك اعتبارى نيز درباره خدا صادق است سه مطلب

تسميه چنانكه طبرسى و راغب و ديگران گفته‏اند آشكار و پيش چشم بودن آن است. [ملك:30]. بگو اگر آبتان در زمين فرو رود كه آبى آشكار و جارى يا آب سهل الجريان براى

باد ريگ افشان گفته‏اند. چهار بار در قرآن مجيد آمده است: عنكبوت:40،قمر:34، ملك:17، اسراء:68. جَهَنّم اللّه دُون أَنْتُم مِن لَهَا لَو تَعْبُدُون وَارِدُون

ما بين آسمان و زمين است، و نازل فرمايد آن را با ملك بسوى زمين، ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ‌: پس عروج كند ملك به مكانى كه امر «1» بحار الانوار، ج 57، ص 59- 58،

و هيچ چيز از حيطه قدرت و توانايى او بيرون نيست و او بر كار خود پيروز است [ملك:1]، [يوسف:21] جمله «هُوَ عَلى كُلِّ شَيئىٍ قَدير» و «اَللّه عَلى كُلِّ شَيْئى

لَنُذِيقَنّهُم لِبَنِي لِتُنْذِر لِقَاء لِقَائِه مَاء مَتَى مَسَاکِنِهِم مَلَک مَهِين مُؤْمِنا مُنْتَظِرُون مُنْتَقِمُون مُوسَى مُوقِنُون مِرْيَة مِقْدَارُه

توأم است مثل «حَكيم» در دو آيه فوق و مثل [ابراهيم:1]، [شعراء:9]، [نمل:78]، [ملك:2]، [ص:9]. و نظائر آن. اينها ظاهراً براى فهماندن اين حقيقت است كه خدا در عين

«جَزاءً لِلصُّغْرى مِنْ أَياديكَ» يعنى جزائى براى كوچكترين نعمتهايت. 2- حيازت و ملك مثل [بقره:237]. يا عفو كند آنكه عقده نكاح در اختيار و تسلط او است. رجوع شود

«جَزاءً لِلصُّغْرى مِنْ أَياديكَ» يعنى جزائى براى كوچكترين نعمتهايت. 2- حيازت و ملك مثل [بقره:237]. يا عفو كند آنكه عقده نكاح در اختيار و تسلط او است. رجوع شود

ديگران كار مى‏كشند و مزد نمى‏دهند ويا مزد كم مى‏دهند ظالم و ستمكاراند كه ملك حقيقى ديگران را سلب كرده‏اند كه مر كس به سعى خود مالك است. 2- هر كس در مقابل

آيه مقابل [فصّلت:30]. است يعنى هر كه توجه به خدا كند و استقامت داشته باشد ملك براى تقويت او نازل مى‏شود به عكس آنانكه از ياد خدا غفلت ورزند كه شيطان مضلى

فهمانده بود در صورت سرپيچى از طاعت سليمان گرفتار عذاب خواهند بود. و نيز در آيه [ملك:5]. شايد مراد از عذاب سعير تيرهاى شهاب و همان رجوم باشد. سُعُر (به ضم س ،

عليه السّلام نقل نموده كه چون بنده قصد كار خوب كند نفس او خوشبو بيرون آيد پس ملك موكّل دست راست بملك موكّل دست چپ ميگويد صبر كن اين بنده قصد كار خوب كرده و

عليه السّلام نقل نموده كه چون بنده قصد كار خوب كند نفس او خوشبو بيرون آيد پس ملك موكّل دست راست بملك موكّل دست چپ ميگويد صبر كن اين بنده قصد كار خوب كرده و

عليه السّلام نقل نموده كه چون بنده قصد كار خوب كند نفس او خوشبو بيرون آيد پس ملك موكّل دست راست بملك موكّل دست چپ ميگويد صبر كن اين بنده قصد كار خوب كرده و

آن ملك ادريس عليه السّلام را بخواهش خودش بآسمان برد براى ملاقات ملك الموت تا با او قدرى انس گيرد و يادش زندگى دنيا را براى او ناگوار نسازد ولى ملك الموت

قَوْسَيْن قَوْم قِسْمَة لَيُسَمّون لِلّه لِلْإِنْسَان لِيَجْزِي مَبْلَغُهُم مَلَک مَنَاة مُوسَى مِرّة نَذِير نَزْلَة نُطْفَة نُوح هَوَى وَازِرَة وَاسِع وَحْي

آن مرد ضعیف رفت و فرمود: به خانه خود برگرد، پروردگار عالمیان آن خانه را به ملک تو درآورد. امیرالمؤمنین برگشت و جبرئیل بر پیامبر(ص) نازل شد و به او گفت: اى

درست گفتار، مأذون به سخن گفتن خواهد بود. ۱۴ - «عن الصادق(ع) قال: هو [الروح ]ملک أعظم من جبرائیل و میکائیل; از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: روح فرشته اى

عزّوجلّ «خیر من ألف شهر» هو سلطان بنى امیّة و لیلة من امام عدل خیر من ألف شهر ملک بنى امیّة; از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: سخن خداوند عزّوجلّ «خیر من

اراده کردن و «إنزال» (مصدر «أنزل») به معناى فرو فرستادن است. «ملائکة»، جمع «ملک» (فرشتگان) مى باشد; یعنى: «اگر خدا مى خواست، قطعاً فرشتگانى فرو مى فرستاد»

كرده و به آن عمل مى‏كنند و نماز بپا دارند ما اجر مصلحان را تباه نمى‏كنيم. [ملك:21]. يا كيست آن‏كه به شماروزى دهد اگر خدا روزى خود را منع كند. [ممتحنه:10]

عَلَى خَلَقْنَا سِتّة کُنْتُم أَيّام قَال فَأَصْلِحُوا لاَعِبِين هُو فَإِن مُلْک أَن السّمَاء خَلَق مُوقِنِين تُکَذّبَان الّذِي آلاَء فَبِأَي رَبّکُمَا إِلَيْه

اطْمَأَنّوا الصّدَقَات خَشِي فِي أَلا جَنّات رَبّه بِإِحْسَان رَسُولُه بِهَا مُلْک يَتّقُون تَحْتِهَا اتّبَعُوهُم السّمَاوَات يَلْمِزُک طَبَع تَجْرِي طُبِع

دنيا جز متاع فريفته شدن نيست يا از براى فاعل يعنى: متاع فريبنده همچنين در [ملك:20]. نيستند كفّار مگر در فريفته شدن. کم هم وله اله الله لا ف نن دنو الا حيى

«وَكَّلَهُ تَوْكيلاً: جَعَلَهُ وَكيلاً» اسم آن وكالة است [سجده:11]. بگو: شما را ملك الموت مى‏ميراند كه بر مرگ شما وكيل گرديده است - مرگ شما به او واگذار شده است

پس پرواز كنند بسوى محشر هر يكنفر پرهيزكار با سه هزار ملك در هر يك از جلو و يمين و يسار يكهزار ملك كه با او باشند تا بدر بهشت برسند و از آنجا ببعد تشريفاتش

توشه اى فراهم کنند. ۱۱ - «قال الصادق(ع): هذه الخمسة، أشیاء لم یطلّع علیها ملک مقرّب و لانبىّ مرسل و هى من صفات اللّه عزّوجلّ; امام صادق(ع) فرمود: این پنج

و 41. از همان سوره و نيز جمله [يوسف:42]. و ظاهراً مراد از رّب در اين آيات ملك و رئيس است چنان كه از مجمع البيان نقل شد. * [يوسف:39]. ارباب جمع ربّ و چهار

است. صالحون: نيكوكاران. شايسته كاران. و آن پيوسته وصف اولوالعقل آمده اعم از ملك،، انس، و جن. صالحات در وصف اعمال و زنان به كار رفته است. مثل [بقره:25]، [نساء:34]

«وَكَّلَهُ تَوْكيلاً: جَعَلَهُ وَكيلاً» اسم آن وكالة است [سجده:11]. بگو: شما را ملك الموت مى‏ميراند كه بر مرگ شما وكيل گرديده است - مرگ شما به او واگذار شده است

بسيارى از آيات هست كه خداوند براى نصرت حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلم ملك فرستاد مثل [توبه: 26] [احزاب:9] و آياتيكه درباره جنگ بدر و حنين است ولى درآيه

يَوْم فَإِنّمَا يَا لِمِثْل التّائِبُون الْکَبِير يَوْمَئِذ لَهُو جَاء لَهُم مُلْک بَطْش يَقُول يَسّرْنَاه أَمّا الْعَابِدُون مِمّن أَيّهَا أُخْرَى مَا الْحَامِدُون

ولى، بیشتر مفسران آن را به همان معناى آب جارى تفسیر کرده اند. عين‌ (۶۵ بار) [ملك:30]. معن به معنى جارى شدن است «مَعَنَ الْماءُ مَعناً: سالَ» مَعين يعنى: جارى

عليه السّلام نقل نموده كه چون بنده قصد كار خوب كند نفس او خوشبو بيرون آيد پس ملك موكّل دست راست بملك موكّل دست چپ ميگويد صبر كن اين بنده قصد كار خوب كرده و

پس پرواز كنند بسوى محشر هر يكنفر پرهيزكار با سه هزار ملك در هر يك از جلو و يمين و يسار يكهزار ملك كه با او باشند تا بدر بهشت برسند و از آنجا ببعد تشريفاتش

اگر ميكائيل نازل ميشد بر تو ما ايمان مى‌آورديم زيرا او ملك رحمت است و دوست ما است ولى جبرئيل ملك عذاب است و او دشمن ما است و در احتجاج امام عسكرى (ع) از

الَّذِي‌ يُوَسْوِسُ‌ فِي‌ صُدُورِ... (۰) مِنَ‌ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ‌ (۰) (۲) مَلِکِ‌ النَّاسِ‌ (۰) إِلٰهِ‌ النَّاسِ‌ (۰) Tabber requires Javascript to function

مراتب طوليّه ملك شيخ استاد ما قدس سره تقريب فرمودند كه چون هر ملكى در رتبه اول از آن خداوند است و در رتبه دوم ملك امام است و در رتبه سوم ملك اشخاص است ممكن

است بر ملك او و بر آنكه او مالك مطلق است و ملك او سبحانه لم يزل و لا يزال است و مكوّن همه كائنات، او مى‌باشد نه غير. دال- دليل است بر دوام ملك او و بر

نتيجه ايمان به مالكيت مطلق خداوند بر تمام هستى است ملك ظاهرى و ملك حقيقى و اثر توجه انسان به حقيقت ملك خداوند بحثى در اخلاق تكرار اعمال نيك كه تنها راه تهذيب

عليه السّلام روايت كند كه فرمود: جبرئيل با هفتاد هزار ملك به زمين آيند و ميكائيل با هفتاد هزار ملك، و لواى حمد را بياورند و آن را چهار زاويه باشد يكى به

تُسْحَرُونَ (89) سَيَقُولُونَ لِلَّهِ‌: زود باشد كه بگويند در جواب، خاصه خدا است ملك و ملكوت، و او است پناه دهنده بندگان و كسى نتواند از عذاب او پناه دهد كسى را

باشند. إِلّا وَحياً ‌که‌ ‌در‌ قلب‌ ‌او‌ ايجاد فرمايد بدون‌ واسطه ملك‌ ‌ يا ‌ بواسطه ملك‌. أَو مِن‌ وَراءِ حِجاب‌ٍ ‌يعني‌ بدون‌ مشاهده‌ زيرا خداوند جسم‌

شده به هر يك از سه گوشه، و هر يك از آن سه ملك ادخال نور در فضاى عالم قلب مى‌كند. و در مقابل هر يك از سه ملك، يك شيطان از عالم جهل موكل است كه ادخال نمايد

باشد، مِنْ رَسُولٍ‌: مگر پيغمبر خود را كه بر بعضى از آن اطلاع دهد به توسط ملك و جلد 13 - صفحه 354 مشاهده، بر حسب حكمت و مصلحت تا معجزه او باشد. مراد حضرت

آينه‌ بدانيد ‌که‌ جهت‌ آمدن‌ ‌ما ‌براي‌ تأكيدات‌ ملك‌ ‌بود‌ ‌که‌ حتما بيائيم‌ و برادر ‌خود‌ ‌را‌ بياوريم‌ ملك‌ ملاقات‌ نمايد ‌حتي‌ يك‌ نفر ‌ما شمعون‌ ‌را‌

یُمِیتُکُمْ). آری آفریننده حیات همان آفریننده مرگ است، چنانکه در آیه 2 سوره ملک می‌خوانیم: «او خدائی است که حیات و مرگ را آفریده که شما را در میدان حسن عمل

گروِ نزول وحى بود. (و یسئلونک ... قل سأتلوا) ۸- «عن أبى عبداللّه(ع) قال: ملک الأرض کلّها أربعة: مؤمنان و کافران. فأمّا المؤمنان: فسلیمان بن داوود و ذوالقرنین ;

برخی بر برخی دیگر می‌خواست چیره شود. یکی بر دیگری برتری می‌جست، تا بر رقعه ملک خود بیفزاید و سایرین را مغلوب خویشتن نماید. لَوْ کَانَ‌ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلاَّ

وصف از اوصاف خدا آمده است بدین ترتیب: عالم الغیب و الشهاده- رحمان- رحیم- ملک- قدّوس- سلام- مؤمن- مهیمن- عزیز- جبّار- متکبّر- خالق- بارئ- مصوّر- حکیم- دارای

ناکام بودند. (إن هذا إلاّ إفک ... قالوا مالِ هذا الرسول ... لولا أُنزل إلیه ملک ... إلاّ رجلاً مسحورًا . انظر ... فلایستطیعون سبیلاً) مقصود از ناتوانى در

مُسْلِمِين مُسْوَدّا مُشْتَرِکُون مُقْتَدُون مُقْتَدِرُون مُقْتَرِنِين مُقْرِنِين مُلْک مُنْتَقِمُون مُهْتَدُون مُوسَى مِصْر نَادَوْا نَادَى نَبِي نَجْوَاهُم نَحْن

يَنْكُثُونَ (50) وَ نادى‌ فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قالَ يا قَوْمِ أَ لَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَ هذِهِ الْأَنْهارُ تَجْرِي مِنْ تَحْتِي أَ فَلا تُبْصِرُونَ (51)

بسته‌ فقط باب‌ ملك‌ مفتوح‌ ‌است‌ و بسياري‌ باب‌ ملك‌ ‌را‌ بسته‌ ابدا بخيال‌ خيري‌ نيست‌ و باب‌ شياطين‌ باز و بعضي‌ ‌هر‌ دو باز ‌است‌ گاهي‌ ملك‌ و گاهي‌ شيطان‌

است. صالحون: نيكوكاران. شايسته كاران. و آن پيوسته وصف اولوالعقل آمده اعم از ملك،، انس، و جن. صالحات در وصف اعمال و زنان به كار رفته است. مثل [بقره:25]، [نساء:34]

لَخَاسِرُون الّذِين بِالرّحْمٰن إِلَيْهَا النّاس حَاش حَمَإ قَالُوا مُدّکِر إِنّا مَلَک رَبّي فِي کَرِيم يَشْرَب يَعِدُکُم هُو مَسْنُون سُبْحَان قُلْن اتّبَعَک نَفَخْت

يكره المؤمن على قبض روحه؟ قال: لا و اللّه انّه اذا اتاه ملك الموت ليقبض روحه جزع عند ذلك، فيقول له ملك الموت: لا تجزع فو الّذي بعث محمّدا لأنا أبرّ بك و اشفق

مسلمانان را بآنكه فرمود من يكهزار ملك براى مدد شما مى‌فرستم كه رديف يكديگر يا پشت سر اهل ايمان باشند و فرستاد جبرئيل را با هزار ملك و او شيطان را راند و با مسلمانان

ملائكه است در آسمان محاذى‌ جلد 5 صفحه 74 خانه كعبه و در هر روز هفتاد هزار ملك داخل در آن ميشوند و ديگر معاودت بآن نمينمايند چنانچه مستفاد از چند روايت معتبر

نيست كه دو طرف نهار قبل از ظهر و بعد از ظهر تا شامل اوقات پنجگانه گردد. * [ملك:27]. طبرسى گويد زلفة مصدر است و واحد و جمع در آن يكسان مى‏باشد و مزدلفه از

نشانه تو آن است كه سه شب نتوانى با مردم سخن گوئى حال آنكه سالم و صحيح هستى. [ملك:22]. سالم از لغزش راه ميرود در راه راست. سواء: در اصل مصدر است به معنى برابرى

«اَلْحَمْد» براى استغراق يا براى جنس است و لام در «لِلّهِ» براى اختصاص و ملك است معنى آيه چنين مى‏شود: جنس حمد يا هر حمد مخصوص خداست خدائيكه پرور دگار

پس پرواز كنند بسوى محشر هر يكنفر پرهيزكار با سه هزار ملك در هر يك از جلو و يمين و يسار يكهزار ملك كه با او باشند تا بدر بهشت برسند و از آنجا ببعد تشريفاتش

توبه و تقاضاى دوزخيان اشاره به برهانى براى مساءله بعث با بيان منزه بودن خداى ملك حق از انجام كار بيهوده و عبث . بحث روايتى پاره اى از روايات مربوط به برزخ

ايّها الصديق ...)) وجود دارد توضيح و الفاظ مفاهيم آيات شريفه تعبير رؤ ياى ملك توسط يوسف (عليه السلام ) گفتار بيضاوى و صاحب المنار درباره آيه تعبير خواب

اوست، به آسمان مى‌برم. ملك ديگر گفت: عجب حالتى است كه من به نام او برات آزادى آتش جهنم به زمين مى‌برم. ملك اول متعجب و متحير شد. ملك دوم گفت: چون تو از او

أبى عبداللّه عن أبیه عن أبائه(ع) قال: لمّا ظهرت الحبشة بالیمن وَجَّهَ یکسوم ملک الحبشة بقائدین من قُوّاده یقال لأحدهما أبرهة و الآخر أرباط فى عشرة من الفِیَلَةِ

نکته است که جمله «الذى خلق الموت...»، درصدد توضیح و تبیین آثار و جلوه هاى ملک و قدرت خداوند است. ۳ - آزمایش شدن همه انسان ها، از سوى خداوند (لیبلوکم) ۴

الجهلین) در آیات گذشته موضوع درخواست برخى کافران در مورد نزول قرطاس و نزول ملک مطرح شده بود. این آیه گویا در مقام پاسخى دیگر به کسانى است که چنین خواسته

2 صفحه 464 آنرا بهر كس بخواهد از بندگانش و هر چه ملك خدا است ملك پيغمبر است و هر چه ملك پيغمبر است ملك امام است بعد از پيغمبر (ص) و قريب به اين مضمون را

آفريده شده. مراد از همه طبقات جوّ زمين است و اينك آيات: 1- [نوح:15-16]، [ملك:3]. از اين دو آيه سه مطلب بدست مى‏آيد: آسمانها هفت اند. آنها طبقه طبقه توى

«جَزاءً لِلصُّغْرى مِنْ أَياديكَ» يعنى جزائى براى كوچكترين نعمتهايت. 2- حيازت و ملك مثل [بقره:237]. يا عفو كند آنكه عقده نكاح در اختيار و تسلط او است. رجوع شود

مى‏گيرد . مثلا در كريمه [آل عمران:26-27] بهترين مصداق «تَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ» ملك و پادشاهى است كه مثلا بوسيله ارث و يا تلاشى كه نسبت به آن خيلى كم است به دست

لغت به معنى دعاستو فقط صلوة بنده رادر نظر گرفته‏اند حال‏آن كه صلوة به خدا و ملك نيز نسبت داده نى شود. در مجمع فرموده: آن در لغت به معنى دعا است راغب گويد:

از بنى اسرائيل آنچه مى‌بودند كه حذر مى‌كردند و مى‌ترسيدند از آن، يعنى زوال ملك فرعون و هلاك تمام آنها بر دست مولودى از بنى اسرائيل؛ و اين صورت را وقتى دريافتند

علّامه مجلسى (رحمه اللّه) روايت نموده كه حضرت خليل الرحمن عليه السّلام از ملك الموت خواست كه ظاهر شود براى او به صورتى كه قبض روح فاجر مى‌نمايد. عرض كرد

الْفُرْقانَ عَلى‌ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعالَمِينَ نَذِيراً «1» الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ

دربان آن آسمان كه اسمعيل نام داشت و هفتاد هزار ملك در تحت فرمان او بود كه هر كدام فرمانفرماى هفتاد هزار ملك بودند بعد از استفسار از جبرئيل و سؤال از نام

بلكه تمامى عالم از آوردن آيه‌اى به مثل آن عاجزند، پس چنين كلامى جز از جانب ملك علّام نباشد. و چون چنين است، چگونه آن را اساطير الاوّلين مى‌گويند. إِنَّهُ

ملائكه است در آسمان محاذى‌ جلد 5 صفحه 74 خانه كعبه و در هر روز هفتاد هزار ملك داخل در آن ميشوند و ديگر معاودت بآن نمينمايند چنانچه مستفاد از چند روايت معتبر

ملائكه است در آسمان محاذى‌ جلد 5 صفحه 74 خانه كعبه و در هر روز هفتاد هزار ملك داخل در آن ميشوند و ديگر معاودت بآن نمينمايند چنانچه مستفاد از چند روايت معتبر

‌بود‌ ‌در‌ آستين‌ ‌خود‌ حبس‌ كرد و آورد نزد ملك‌ ‌آنها‌ ‌را‌ نثار كرد و ‌گفت‌ اينها آمده‌اند ‌با‌ ‌ما جنگ‌ كنند ملك‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌گفت‌ برويد و خبر قوّت‌ و قدرت‌

را سلام رساند، فرمايد: شرم ننمودى از من كه استعانت نمودى به پادشاه آدميان ملك «ريان». به عزت و جلال خود قسم كه بدين جهت تو را هفت سال در اين زندان نگاه

مملوك مثل [بقره:178]. [نحل:75]. آيه [مريم:93]. روشن ميكند كه همه‏انس و جن و ملك بنده و مملوك خدايند، شايد بدين علّت است كه در قاموس و اقرب گفته: عبد انسان

حِسَان الْعَالَمِين فَبِأَي ادْعُوا الْفُرْقَان الْمُلْک فَضَلّوا الْخَلْق مُلْک شَاء الْجَلاَل السّمَاء رَبّکُم عَبْقَرِي السّمَاوَات الْأَمْثَال لِمَا تَضَرّعا

[مريم:17]. آيه درباره آمدن فرشته است پيش مريم مراد از تمثّل آن است كه در عين ملك بودن به نظر مريم بشر مى‏آمد نه اينكه واقعاً بشر شده بود رجوع شود به«جن» بند

اندوه است يعنى چون فرستادگان ما پيش لوط آمدند از آمدنشان غمگين شد، ايضاً در [ملك:27]. و در آيه [اسراء:7]. تا رويتان را غمگين كنند است كه اثر غم در وجه انسان

أبى عبداللّه(ع) فى قوله «أم حسبت أنّ أصحاب الکهف و الرقیم...» قال: هم قوم فرّوا و کتب ملک ذلک الزمان بأسمائهم و أسماء آبائهم و عشائرهم فى صحف من رصاص ; از امام صادق(ع)

عالم دیگر وجود دارد که از دسترس علم ما بیرون است (نگا: صافّات / فصّلت / ، ملک / . «مِثْلَهُنَّ»: اشاره به زمینهای متعدّدی است که در عالم هستی وجود دارد

رسول اللّه، بشارت باد تو را كه در آسمان را براى نزول رحمت بر تو گشودند و آن ملك كه مى‌آيد رضوان خازن بهشت است، و تو را بشارت آورده از جانب خدا بر آنكه او

الىّ بالمعاصى! خيرى اليك نازل و شرّك الىّ صاعد و لم يزل و لا يزال فى كلّ يوم ملك كريم يأتينى عنك بعمل قبيح. يا ابن آدم! لو سمعت وصفك من غيرك و انت لا تدرى

پس پرواز كنند بسوى محشر هر يكنفر پرهيزكار با سه هزار ملك در هر يك از جلو و يمين و يسار يكهزار ملك كه با او باشند تا بدر بهشت برسند و از آنجا ببعد تشريفاتش

نتيجه ايمان به مالكيت مطلق خداوند بر تمام هستى است ملك ظاهرى و ملك حقيقى و اثر توجه انسان به حقيقت ملك خداوند بحثى در اخلاق تكرار اعمال نيك كه تنها راه تهذيب

روايت‌ ‌شده‌ «‌قال‌ اعطي‌ سليمان‌ ‌بن‌ داود ملك‌ مشارق‌ الارض‌ و مغاربها فملك‌ سبع‌ مائة سنة و ستة اشهر ملك‌ اهل‌ الدنيا كلهم‌ ‌من‌ الجن‌ و الانس‌ و الشياطين‌

هَلْ أَتاكَ‌: و آيا آمد تو را «استفهام براى تفخيم و تنبيه بر آنكه اين از وحى ملك علام است نه از سخن پيغمبر و مراد از آن خبر است» يعنى البته آمده است به تو،

پسنديده، يا عيشى كه صافى و خالص باشد از كدورات و مقترن به تعظيم و اجلال نزد ملك متعال. إِنَّا لَمَّا طَغَى الْماءُ حَمَلْناكُمْ فِي الْجارِيَةِ «11» لِنَجْعَلَها

با آن علامت باردار شدن آن را بداند؟ و يا براى آن بود كه بداند اين ندا از ملك ايت و از شيطان نيست؟ الميزان وجه دوّم را تأييد مى‏كند و مى‏گويد: آنچه سبب

است. صالحون: نيكوكاران. شايسته كاران. و آن پيوسته وصف اولوالعقل آمده اعم از ملك،، انس، و جن. صالحات در وصف اعمال و زنان به كار رفته است. مثل [بقره:25]، [نساء:34]

آفات‌ الدنيا ‌حتي‌ يموت‌ فاذا مات‌ نزل‌ ‌عليه‌ ملك‌ كريم‌ ‌من‌ عند ربه‌ فيقعد عند رأسه‌ فيقول‌: ‌ يا ‌ ملك‌ الموت‌ ارفق‌ بولي‌ اللّه‌ جلد 18 - صفحه 195 فانه‌

طور و با خاتم انبيا صلى اللّه عليه و اله در عرش سوّم ارسال رسول است خواه ملك باشد كه نزد پيغمبرى آيد و پيام خدا را برساند مانند جبرئيل عليه السّلام كه

ميوه و محصول آن و بدان معاش او گذرد. اين كلام بر سبيل تنزل است، يعنى اگر ملك نيست، بايستى كه قرين ملكى بودى. و اگر اين نيز نباشد، پس لااقل بايستى كه او

وعيد عظيمى است به عاصيان و متجاسرين فرامين حضرت سبحان به مخاطره و ورود غضب ملك علام كه به محض اراده، در همان حال معصيت محو صورت يا مسخ حقيقت آنان گردد مانند

مى‏گيرد . مثلا در كريمه [آل عمران:26-27] بهترين مصداق «تَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ» ملك و پادشاهى است كه مثلا بوسيله ارث و يا تلاشى كه نسبت به آن خيلى كم است به دست

و كفراند. [طه:5]. [طه:90]. [طه:108]. [فرقان:26]. [فرقان:63]. [زخرف:20]. [ملك:3]. [نباء:38]، ملاحظه اين آيات و غيره شكى نمى‏گذارد در اينكه رحمن با اللَّه

مراد است. «نُشُوراً»: زنده شدن دوباره. رستاخیز. معاد (نگا: فرقان / فاطر / ملک / ). وَ أَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ‌ مَطَراً... (۳) وَ إِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ‌ مُقِيمٍ‌

كه پيشانى و دو كف دست و دو سر زانو و دو شست پاى بندگان ميباشد از آن خدا و ملك او است و نبايد در سجود غير او صرف شود چنانچه در روايات متعدّده از ائمه اطهار

السلام فرمايد: (لم يلد و لم يولد) ولد و فرزندى براى او نخواهد بود كه وارث ملك و سلطنت او شود، و متولد از چيزى نشده تا از براى او والد و پدرى باشد كه شريك

مَلْجَإ مُرِيب مُسَمًّى مُسْتَقِيم مُشْفِقُون مُشْفِقِين مُصِيبَة مُقِيم مُلْک مُوسَى مِثْلُهَا مِنّا نَزِد نَشَاء نَصِيب نَصِير نَهْدِي نَکِير نُؤْتِه

به اعتبار متضمّن بودن حفظ، اعتقاد بحرمت را متعدّى بعلى شده و عرب كنيز را ملك يمين ميگويد چون در دست صاحبش ميباشد و خداوند مملو كيّت كفار حربى را براى مصالحى

به قضاى الهى در امر هدايت و ضلالت انسانها بحث روايتى (رواياتى درباره توفى ملك السموات و...) گفتارى پيرامون پيدايش انسان نخستين نظريان و فرضيات مختلف در

يرفع له من الدّرجات مثل ذلك فان مات و هو على ذلك و كّل اللّه به سبعين الف ملك يعوّدونه فى قبره و يبشّرونه و يونسونه فى وحدته و يستغفرونه حتّى يبعث‌ «1»

خداوند متعال بمناسبت آيات سابقه متعرّض احوال روز قيامت شده كه هر كس با دو ملك كه يكى كشاننده او است بمحشر و ديگرى شاهد بر اعمال او است در دنيا چنانچه در

عليه و آله مرحمت فرموده: «حا» حوض كوثر كه مواليان از آن سيراب شوند. «ميم» ملك محدود كه از شرق و غرب به اعتراف امت عالى همت او در آيد. «عين» عزّ نامحدود

اتّبَعُوا قَبْلِه عَلَى سُلَيْمَان يَعْلَمُون الْکَافِرُون قُرْآن شَأْن إِلاّ مُلْک کِتَاب ثَاوِيا لٰکِنّا تَکُون کَأَنّهُم بِآيَاتِنَا کُنّا مُرْسِلِين يَجْحَد

عليهم السلام بپرسيد تا بدانيد اگر نميدانيد و قرار نداديم ما آنها را مجسّمه يا ملك كه غذا نخورند و نميرند و جاويد باشند و افراد كلمه جسد ظاهرا بلحاظ جنس است

فله الأسماء الحسنى»; از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمود: رحمان، رحیم، ملک ... باعث و وارث پس این اسامى و دیگر اسامى - که تا ۳۶۰ اسم برسد - همه اسماى

محاوره جميع بندگان به آنست. 2- مقسم به، يعنى سوگند به حلم و حكمت و حمايت و ملك و مجد و منّت ما. 3- معانى الاخبار- از حضرت صادق عليه السّلام: معناى آن «الحميد

مُعَاجِزِين إِنّا إِنّهُم يَوْم قَال کَمَا أَن نَعْمَة لَقُرْآن خَلْق غَنِي أَدّوا مَلَک نَکّرُوا نَحْن أَخْرَجَک الصّالِحَات قُوّة تَرَى فَذٰلِکُن لَهَا جَاءَهُم

جنس ملائكه براى آنها فرمود و در سوره انعام ذيل آيه و قالوا لو لا انزل عليه ملك گذشت اينجا هم خدا جواب فرموده كه نبودند پيغمبران گذشته هم مگر مردانى از جنس

فرار كنيد و در زمين متوارى شويد، هر آينه نتوانيد، زيرا به هر جا رويد از ملك و ملك الهى خارج نخواهيد شد، وَ لا فِي السَّماءِ: و نه در آسمان، يعنى اگر به حسب

يَنْكُثُونَ (50) وَ نادى‌ فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قالَ يا قَوْمِ أَ لَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَ هذِهِ الْأَنْهارُ تَجْرِي مِنْ تَحْتِي أَ فَلا تُبْصِرُونَ (51)

فيقول ملك موكّل امين و لك مثلاه. «4» يعنى: سريعترين دعا به اجابت، دعاى براى برادر مؤمن است در غياب. پس چون ابتدا نمايد به دعا براى برادر مؤمن، ملك موكل

«15» ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ: صاحب عرش عظيم، بزرگوار در ذات و صفات، يا مالك ملك و غالب بر جميع مكنونات. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ وَ السَّماءِ

توبه و تقاضاى دوزخيان اشاره به برهانى براى مساءله بعث با بيان منزه بودن خداى ملك حق از انجام كار بيهوده و عبث . بحث روايتى پاره اى از روايات مربوط به برزخ

الهى وارد گردد و پيش آيد كه او را تسليم آن كنند و آنها چهار ملكند دو ملك در روز و دو ملك در شب كه حفظ و تعقيب ميكنند او را و قريب باين معنى را عيّاشى از امام

دارد: يكي‌ راه‌ ملك‌ ‌که‌ الهامات‌ رباني‌ ‌در‌ قلب‌ وارد مي‌شود و يكي‌ راه‌ شيطان‌ ‌است‌ ‌که‌ وسواس‌ شيطاني‌ وارد مي‌شود ‌در‌ راه‌ ملك‌ توجه‌ بخدا ‌است‌

نمي‌دهد و ‌اگر‌ كسي‌ بخواهد ‌که‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ خطرات‌ سوء محفوظ بماند راه‌ ملك‌ ‌را‌ ‌به‌ قلب‌ باز كند ‌به‌ عبادت‌ و ذكر و توجه‌ ‌به‌ حق‌ و استفاده‌ ‌که‌

إِلاَّ أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ «8» الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ شَهِيدٌ «9» إِنَّ

خداوند متعال بمناسبت آيات سابقه متعرّض احوال روز قيامت شده كه هر كس با دو ملك كه يكى كشاننده او است بمحشر و ديگرى شاهد بر اعمال او است در دنيا چنانچه در

خداوند متعال بمناسبت آيات سابقه متعرّض احوال روز قيامت شده كه هر كس با دو ملك كه يكى كشاننده او است بمحشر و ديگرى شاهد بر اعمال او است در دنيا چنانچه در

تفريع جزيى بر كلّى است زيرا كه «اُحِلَّ لَكُمْ...» شامل نكاح دائم ومنقطع و ملك يمين است چنانكه در آيه [بقره:184]. [بقره:256]. تفريع فرد بر كلّ است. در مذهب

به قضاى الهى در امر هدايت و ضلالت انسانها بحث روايتى (رواياتى درباره توفى ملك السموات و...) گفتارى پيرامون پيدايش انسان نخستين نظريان و فرضيات مختلف در

كافي‌«2» و وسائل‌«3» روايت‌ ميكند ‌که‌ «اذا وضعت‌ المائده‌ حفّها اربعة آلاف‌ ملك‌ فاذا ‌قال‌ العبد بسم‌ اللّه‌ قالت‌ الملائكة بارك‌ اللّه‌ لكم‌ ‌في‌ طعامكم‌

اين گياه را بخوريد، زندگى و حكومت ابدى خواهيد داشت. «شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْكٍ لا يَبْلى‌» «4» د: دروغ گفت و به ذات حقّ تهمت زد. «ما نَهاكُما رَبُّكُما

جلوه فرمان روایى و قدرت بى مانند خداوند بر جهان (آسمان ها و زمین) (و للّه ملک السموت ... أنّ اللّه یزجى سحابًا ... و ینزّل من السماء من جبال فیها من برد)

ترس ربوده شدن از سرزمین مکه به وسیله مشرکان عرب (کوچ اجبارى و از دست دادن ملک و خانه و اموال)، بهانه شرک پیشگان مکه در نپذیرفتن دعوت پیامبر(ص) (و قالوا

به قضاى الهى در امر هدايت و ضلالت انسانها بحث روايتى (رواياتى درباره توفى ملك السموات و...) گفتارى پيرامون پيدايش انسان نخستين نظريان و فرضيات مختلف در

ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۲۶۹ و از ظاهر اين آيه برمى آيد كه مقصود از ملك (پادشاه ) غير عزيز، همسر زليخا بوده كه در جمله «و الفيا سيدها لدى الباب »

عليهم السلام بپرسيد تا بدانيد اگر نميدانيد و قرار نداديم ما آنها را مجسّمه يا ملك كه غذا نخورند و نميرند و جاويد باشند و افراد كلمه جسد ظاهرا بلحاظ جنس است

او را ملك عظيمى است، دوازده هزار قايد دارد و هر قائدى با صد هزار سوار. پس گفت: اگر خواهى‌ «1» مجمع البيان، ج 4، ص 217. جلد 10 - صفحه 31 بيا و در ملك او نگر

به قضاى الهى در امر هدايت و ضلالت انسانها بحث روايتى (رواياتى درباره توفى ملك السموات و...) گفتارى پيرامون پيدايش انسان نخستين نظريان و فرضيات مختلف در

نازل گردیده است. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۵ - ۲۲ سوره مُلك پاره اى از نشانه هاى تدبير الهى ذكر آيت پرواز پرندگان كه جز خدا، كسى آن ها

درباره خدا احتجاج بر وحدانيت خداى تعالى در الوهيت و ربوبيت ، از طريق انحصار ملك حقيقى در او، وغنى و حميد على الاطلاق بودنش جل و علا افاده كثرت و وستعت خلق

عليهم السلام بپرسيد تا بدانيد اگر نميدانيد و قرار نداديم ما آنها را مجسّمه يا ملك كه غذا نخورند و نميرند و جاويد باشند و افراد كلمه جسد ظاهرا بلحاظ جنس است

عليهم السلام بپرسيد تا بدانيد اگر نميدانيد و قرار نداديم ما آنها را مجسّمه يا ملك كه غذا نخورند و نميرند و جاويد باشند و افراد كلمه جسد ظاهرا بلحاظ جنس است

همه در صورتى است كه با صفت تقوى ملازم باشند تا وقتى كه ملائكه رحمت از اعوان ملك الموت براى قبض روح آنها حاضر شوند و به بينند ارواح آنها را پاك و پاكيزه از

الهى وارد گردد و پيش آيد كه او را تسليم آن كنند و آنها چهار ملكند دو ملك در روز و دو ملك در شب كه حفظ و تعقيب ميكنند او را و قريب باين معنى را عيّاشى از امام

اهداف با هدفى كه در اين آيه (56) آمده، هماهنگ است؟ پاسخ: قرآن در آيه دوم سوره مُلك مى‌فرمايد: «خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ

قدر شود. 2- در اين شب از نزد ملك ذى قدر كتابى ذى قدر نازل شده بر رسول‌ جلد 14 - صفحه 291 ذى قدر براى امت ذى قدر بر امت ملك ذى قدر. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ

ابراهيم‌ ‌را‌ مي‌سوزانند، ملائكه‌ ‌به‌ خروش‌ آمدند ملك‌ باد آمد آتش‌ ‌را‌ ‌در‌ نمروديان‌ بريزد، ملك‌ آب‌ آمد خاموش‌ كند، جبرئيل‌ آمد. فرمود: ‌به‌ ‌شما‌

شنيد كه پيشتر نشنيده بود، پس گفت به آن ملكى كه موكل او بود: اين چه صدا باشد؟ ملك گفت: صداى تسبيح حضرت يونس عليه السلام است در شكم ماهى. گفت: آيا اذن دهى با

موقعي‌ ‌که‌ ملك‌ الموت‌ آمد ‌براي‌ قبض‌ روح‌ ‌او‌ ‌در‌ آفتاب‌ ‌بود‌. ‌گفت‌ تأمل‌ كن‌ ‌تا‌ ‌در‌ سايه‌ روم‌. تأمل‌ كرد آمد ‌در‌ سايه‌ و ‌به‌ ملك‌ الموت‌ ‌گفت‌

تحليل، مِنْ بَعْدِ ذلِكَ‌: بعد از آنكه ظاهر شد كه تحريم از اسرائيل بوده نه از ملك جليل، فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ‌: پس آن مفتريان، ايشانند ستمكاران، و هيچ

بعيد، قديم، كبير، توصيف شده است مثل [انعام:74]، [ابراهيم:18]، [يوسف:95]، [ملك:9]. اين وصفها راجع به مطلب صدر آيات است و وصف بعيد نوعاً درباره شرك و كفر

يطفأها، و انّها ليؤتى بها يوم القيمة حتّى يوضع على النّار فتصرخ صرخة لا يبقى ملك مقرّب و لا نبىّ مرسل الّا جثا على ركبتيه فزعا من صرختها «2». يعنى: به درستى

اوّل، صفحه 53، حديث سوّم. تفسير اثنا عشرى، ج‌1، ص: 51 سبحانى و «ميم» محبت يا ملك لم يزلى است. 5- علم الهدى سيد مرتضى (رحمه الله) فرموده: اينها اسامى سوره‌ها

يك سؤال است اگر بگوئى هر آينه ايمان آوريم به تو و پيروى كنيم تو را، كدام ملك وحى را بر تو نازل نمايد؟ فرمود: جبرئيل. گفت دشمن ما باشد، نازل مى‌شود به قتال

نتيجه ايمان به مالكيت مطلق خداوند بر تمام هستى است ملك ظاهرى و ملك حقيقى و اثر توجه انسان به حقيقت ملك خداوند بحثى در اخلاق تكرار اعمال نيك كه تنها راه تهذيب

مذموم عقلى و حرام شرعى نيست ! توجيه ديگر مفسرين در مراد از آيه شريفه پيمانه ملك گم شده است ! كيفر سارق معين مى شود پيمانه از باروبنه بنيامين برادر ابوينى

مَسّتْه مَشْهُود مَصْرُوفا مَعَه مَعَک مَعَکُم مَعْدُود مَعْدُودَة مَلَئِه مَلَک مَنْضُود مَوْعِدَهُم مَوْعِدُه مَوْعِظَة مَکَانَتِکُم مَکْذُوب مُؤْمِنِين

بيان جزاى ايشان مى‌فرمايد: فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ‌: پس نمى‌داند هيچ نفسى نه ملك مقرب و نه نبىّ مرسل، ما أُخْفِيَ لَهُمْ‌: آنچه پنهان داشته شده است براى متهجدين

امثال‌ ‌آنها‌، زيرا ‌آنها‌ بجعل‌ الهيست‌ و ملك‌ آنهاست‌، و ‌اينکه‌ ‌آيه‌ ميفرمايد: وَ فِي‌ أَموالِهِم‌ حَق‌ٌّ ‌که‌ ملك‌ ‌خود‌ محسنين‌ هست‌ و مصداق‌ احسان‌ ‌است‌

مُتَشَاکِسُون مُخْتَلِفا مُخْلِصا مُسَمًّى مُسْوَدّة مُصْفَرّا مُضِل مُقِيم مُلْک مُمْسِکَات مُنِيبا مِثْلَه مِنّا نَتَبَوّأ نَزّل نَسِي نَشَاء نَعْبُدُهُم

الهى پناهنده مى‌شويم. (از شرّ وسوسه قلب، به صفاتِ‌ «بِرَبِّ النَّاسِ»، «مَلِكِ النَّاسِ» و «إِلهِ النَّاسِ» پناه مى‌بريم.) بحثى درباره حسادت‌ تلاش براى

عليه السّلام روايت كند كه فرمود: جبرئيل با هفتاد هزار ملك به زمين آيند و ميكائيل با هفتاد هزار ملك، و لواى حمد را بياورند و آن را چهار زاويه باشد يكى به

‌آنها‌ اينست‌ ‌که‌ ‌در‌ صراط هفت‌ قنطره‌ ‌است‌ و ‌بر‌ ‌هر‌ قنطره‌ هفتاد هزار ملك‌ موكل‌ هستند و سؤال‌ ميكنند قنطره‌ اولي‌ ‌از‌ ولايت‌ امير المؤمنين‌ و حب‌

بعيد، قديم، كبير، توصيف شده است مثل [انعام:74]، [ابراهيم:18]، [يوسف:95]، [ملك:9]. اين وصفها راجع به مطلب صدر آيات است و وصف بعيد نوعاً درباره شرك و كفر

نشان كرده شده بود نزد پروردگارت و نيست آن از ستمكاران دور. تفسير همان چهار ملك مقرّب كه خدمت حضرت ابراهيم رسيدند و عرضه داشتند ما مأمور نزول عذاب بر قوم

آبخورى ملك را دربار برادرش قرار داد سپس كسى صدا زد اى اهل قافله ! شما سارق هستيد(.۷) آنها روبسوى او كردند و گفتند چه چيز گم كرده ايد؟(۷۱) گفتند جام ملك را،

به قضاى الهى در امر هدايت و ضلالت انسانها بحث روايتى (رواياتى درباره توفى ملك السموات و...) گفتارى پيرامون پيدايش انسان نخستين نظريان و فرضيات مختلف در

به قضاى الهى در امر هدايت و ضلالت انسانها بحث روايتى (رواياتى درباره توفى ملك السموات و...) گفتارى پيرامون پيدايش انسان نخستين نظريان و فرضيات مختلف در

يك‌ قسم‌ شيطاني‌ ‌است‌ ‌که‌ شيطان‌ وسوسه‌ مي‌كند و تعبير ندارد چنانچه‌ ‌به‌ ملك‌ مصر گفتند: «أَضغاث‌ُ أَحلام‌ٍ وَ ما نَحن‌ُ بِتَأوِيل‌ِ الأَحلام‌ِ بِعالِمِين‌َ»

الهى وارد گردد و پيش آيد كه او را تسليم آن كنند و آنها چهار ملكند دو ملك در روز و دو ملك در شب كه حفظ و تعقيب ميكنند او را و قريب باين معنى را عيّاشى از امام

لعظمته. «2» حضرت باقر عليه السّلام يا حضرت صادق عليه السّلام فرمود: ننويسد ملك مگر آنچه را مى‌شنود، و خداوند عز و جل فرموده: و متذكر شو پروردگار خود را در

خداوند بيان فرموده است در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه چون ملك الموت براى قبض‌ جلد 5 صفحه 388 روح بنده مؤمن حاضر شود باو گويد مشوّش مباش

آمنوا تا آخر آيه و در كافى از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه آن دو ملك سؤال ميكنند در قبر از او كه كيست پروردگار تو و كيست پيغمبرت و چيست دينت و

داشته، اگر به كفّار مهلتى مى‌دهد به خاطر حلم است نه عجز. «كانَ حَلِيماً» «1». ملك، 19. «2». تفسير نورالثقلين. تفسير نور(10جلدى)، ج‌7، ص: 510 إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ

قيامت‌ ‌باشد‌ ‌که‌ خلق‌ اولين‌ و آخرين‌ ‌از‌ جن‌ّ جلد 16 - صفحه 451 و انس‌ و ملك‌ حتّي‌ وحوش‌ زنده‌ مي‌شوند و ‌در‌ صحراي‌ محشر مجتمع‌ مي‌شوند ‌از‌ خوب‌ و بد

به قضاى الهى در امر هدايت و ضلالت انسانها بحث روايتى (رواياتى درباره توفى ملك السموات و...) گفتارى پيرامون پيدايش انسان نخستين نظريان و فرضيات مختلف در

پرداختند. توضيح اينكه گفتند: «ما هذا بشرا ان هذا الّا ملك كريم » و در جمله «ما هذا بشرا ان هذا الا ملك كريم » بشريت را از يوسف نفى و فرشته بودن را برايش اثبات

تفريع جزيى بر كلّى است زيرا كه «اُحِلَّ لَكُمْ...» شامل نكاح دائم ومنقطع و ملك يمين است چنانكه در آيه [بقره:184]. [بقره:256]. تفريع فرد بر كلّ است. در مذهب

جهنّم افكنى و هلاك كنى و اگر حفظ الهى نبود هر آينه مرا هم مانند تو در اينجا ملك دوزخ احضار مينمود و بعدا رفقاى بهشتى از نهايت فرح و خوشحالى با يكديگر ميگويند

‌از‌ سري‌ ‌تا‌ ثريّا، ‌از‌ مجردات‌ و ماديات‌، نباتات‌ جمادات‌، جن‌ّ، انس‌، ملك‌، حيوانات‌ برّي‌ و بحري‌ ‌با‌ خبر ‌است‌. 28 تفسیر آیات ۱- آدمیان، مقهور در

نيامده‌اند زيرا كافي‌ ‌بود‌ مجرد بشارت‌ كن‌ و چه‌ توسط جبرئيل‌ و ‌اينکه‌ سه‌ ملك‌ مقرب‌ ‌براي‌ امر عظيمي‌ آمده‌اند لذا. قال‌َ فَما خَطبُكُم‌ أَيُّهَا المُرسَلُون‌َ

جويه‌ ‌با‌ خبر هستيم‌ بهشت‌ و جهنمي‌ نيست‌ و منكر وجود جلد 13 - صفحه 445 ملك‌ و جن‌ هستند و مي‌گويند: شيطان‌ همان‌ نفس‌ انسانيست‌ و بسياري‌ ‌از‌ ضروريات‌

فهميد سخن آنها را و جواب فرمود آنچه را خداوند در آن بمن تمكّن داده از مال و ملك بهتر است از خرج يا خراجيكه شما يكدفعه يا ساليانه بمن بدهيد ولى شما كمك بدنى

سلما او لدفع الموت سبيلا لكان ذلك سليمان بن داود عليه السلام الذى سخر له ملك الجن و الانس، مع النبوة و عظيم الزلفة ... رمته قسى الفناء بنبال الموت. «1»

صاحب ملك و عرش عظيم است راهى كه خارج از دو غرض نيست يا براى غلبه خودشان بر او اگر در مقام معارضه باشند چنانچه دأب سلاطين است و در اين صورت امر ملك مختلّ

با ديدن يوسف (عليه السلام ) توضيح اينكه گفتند: ((ما هذا بشرا ان هذا الّا ملك كريم )) اعتراف همسر عزيز در جمع زنان مصر و تهديد صريح يوسف (عليه السلام )

ببرند تا موجب عبرت خلق گردد و ديگر پيرامون اين امر شنيع نگردند و انتظامات ملك و ملت برقرار گردد .. وَ السّارِق‌ُ وَ السّارِقَةُ فَاقطَعُوا أَيدِيَهُما جَزاءً

ديگرى بپرداز. «فَإِذا فَرَغْتَ‌ «1». هود، 61. «2». وسائل، ج 12، ص 43. «3». ملك، 15. جلد 7 - صفحه 42 فَانْصَبْ» «1» بنابراين بيكارى، ممنوع. آرى، بيكارى مايه‌ى

مخلوقات خود در فرمان تو گردانيد؟ فرمود: براى چه؟! گفت: براى آنكه بدانى كه ملك تو بر باد است، او را اعتماد نشايد، و اگر همه چيزهاى دنيا را خدا در فرمان تو

داد ‌از‌ عالم‌ عقول‌ و عالم‌ ارواح‌ و عالم‌ نفوس‌ ‌از‌ مجردات‌ و ‌از‌ عالم‌ ملك‌ و صور برزخيه‌ صورت‌ بلا ماده‌ و ‌از‌ عوالم‌ جسماني‌ عالم‌ علوي‌ شمس‌ و قمر

آن ملك ادريس عليه السّلام را بخواهش خودش بآسمان برد براى ملاقات ملك الموت تا با او قدرى انس گيرد و يادش زندگى دنيا را براى او ناگوار نسازد ولى ملك الموت

بر آنند که مقصود از «ما ملکتم مفاتحه» کسانى اند که وکیل و قیم دیگران در آب ملک و حیواناتى مانند گاو، گوسفند و شتر مى باشند. این افراد حق دارند بدون اذن خواستن،

ميماند پس مضغه ميگردد و چهل روز ميماند و چون چهار ماه تمام شود خداوند دو ملك آفريننده ميفرستد و آندو ميپرسند پروردگارا چه باشد پسر يا دختر سعيد يا شقى

الهى پناهنده مى‌شويم. (از شرّ وسوسه قلب، به صفاتِ‌ «بِرَبِّ النَّاسِ»، «مَلِكِ النَّاسِ» و «إِلهِ النَّاسِ» پناه مى‌بريم.) بحثى درباره حسادت‌ تلاش براى

بانگ عظيمى بر او زد. نگاه كرد شخصى عظيم ديد با كمال هيبت. گفت كيستى؟ گفت: ملك الموت. پرسيد اينجا براى چه آمدى؟ گفت: آمده‌ام جان پليد تو را قبض كنم. گفت:

مذموم عقلى و حرام شرعى نيست ! توجيه ديگر مفسرين در مراد از آيه شريفه پيمانه ملك گم شده است ! كيفر سارق معين مى شود پيمانه از باروبنه بنيامين برادر ابوينى

همه در صورتى است كه با صفت تقوى ملازم باشند تا وقتى كه ملائكه رحمت از اعوان ملك الموت براى قبض روح آنها حاضر شوند و به بينند ارواح آنها را پاك و پاكيزه از

الحوامل فى طلب موسى عليه السّلام كذلك بنو العبّاس لمّا ان وقفوا على انّ زوال ملك الامراء و الجبابرة منهم على يد القائم منّا ناصبونا العداوة، و وضعوا سيوفهم

‌با‌ ‌او‌ بدون‌ واسطه‌ ملك‌ تكلم‌ فرمود بلي‌ ‌بر‌ پيغمبر اكرم‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ ‌هم‌ ‌در‌ معراج‌ آنجايي‌ ‌که‌ نه‌ ملك‌ مقربي‌ راه‌ داشت‌

نمانده و مورد قبول واقع شده است و در بعضى از روايات صادقين عليهما السلام ملك كبير به استيذان ملائكه از ايشان براى ورود بر آنان تفسير شده و آنكه بدون اذن

است كه خداوند آنرا براى دهان مؤمن گرفته است تا فربه و قوى براى عبادت گردد ملك الشعراء در مجلس ناصر الدينشاه قاجار كه انجير حاضر بوده بالبداهه در وصف آن

به قضاى الهى در امر هدايت و ضلالت انسانها بحث روايتى (رواياتى درباره توفى ملك السموات و...) گفتارى پيرامون پيدايش انسان نخستين نظريان و فرضيات مختلف در

زيست نمايند و منتظر اجراء اوامر الهى نسبت باهل ايمان و كفر ميباشند و هشت ملك از آنملائكه عرش خداوند را بالاى سر ملائكه يا خودشان نگاه ميدارند در مجمع از

‌در‌ يد كفار بوده‌ ولي‌ مخروبه‌ و موات‌ نشده‌ جزو مفتوح‌ العنوه‌ ‌است‌ و ملك‌ مسلمين‌ ‌است‌ ‌الي‌ يوم القيمة و احكام‌ مفتوحة العنوة ‌بر‌ ‌او‌ جاري‌ ميشود

جنس ملائكه براى آنها فرمود و در سوره انعام ذيل آيه و قالوا لو لا انزل عليه ملك گذشت اينجا هم خدا جواب فرموده كه نبودند پيغمبران گذشته هم مگر مردانى از جنس

به قضاى الهى در امر هدايت و ضلالت انسانها بحث روايتى (رواياتى درباره توفى ملك السموات و...) گفتارى پيرامون پيدايش انسان نخستين نظريان و فرضيات مختلف در

همه در صورتى است كه با صفت تقوى ملازم باشند تا وقتى كه ملائكه رحمت از اعوان ملك الموت براى قبض روح آنها حاضر شوند و به بينند ارواح آنها را پاك و پاكيزه از

جل اينكه عذاب فرمايد قومى را بنوعى از عذاب، وحى فرمايد به ملك موكل به آن نوع، پس امر نمايد ملك آن باد را و هيجان [كند] مانند هيجان شير غضبناك‌ «1» .. در

نگاه دارد خواه زن آزاد باشد خواه كنيز و نكاح خواه دائم باشد خواه متعه خواه ملك يمين حقير عرض ميكنم ظاهرا اين عده بملاحظه احترام مرد وضع شده است نه مراعات

بعضى ديگرند، بنابراين، آيات ديگر دالّند بر ارسال آن سرور بر كافه بشر و جن و ملك از جمله: (وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ) «2» نفرستاديم تو را

عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ «9» أَمْ لَهُمْ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبابِ

يكي‌ اينكه‌ اسراري‌ باو سپرده‌ شد ‌که‌ هيچ‌ نبي‌ مرسلي‌ جلد 16 - صفحه 327 و ملك‌ مقربي‌ ‌حتي‌ جبرائيل‌ و حمله عرش‌ و ساير ملائكه مقرّبين‌ اطلّاعي‌ و خبري‌

يكي‌ اينكه‌ اسراري‌ باو سپرده‌ شد ‌که‌ هيچ‌ نبي‌ مرسلي‌ جلد 16 - صفحه 327 و ملك‌ مقربي‌ ‌حتي‌ جبرائيل‌ و حمله عرش‌ و ساير ملائكه مقرّبين‌ اطلّاعي‌ و خبري‌

او است پادشاهى و سلطنت تامّه عامّه بر هر موجودى چون ملكوت صيغه مبالغه در ملك است مانند جبروت كه مبالغه در جبر است و او است كه دادرسى ميكند و پناه ميدهد

ولي‌ اثبات‌ شيئي‌ نفي‌ ‌ما عدا نميكند و ممكن‌ ‌است‌ مراد جميع‌ انس‌ و جن‌ و ملك‌ ‌باشد‌ بلكه‌ حيوانات‌ و وحوش‌ ‌که‌ تمام‌ محشور ميشوند و ‌هر‌ يك‌ بجزاء ‌خود‌

مؤمن ترسناك است از سوء عاقبت و يقين بدخول بهشت ندارد تا زمان نزع روح و ظهور ملك الموت، و در توحيد و احتجاج و عياشى از حضرت امير المؤمنين (ع) نقل نموده كه

سلما او لدفع الموت سبيلا لكان ذلك سليمان بن داود عليه السلام الذى سخر له ملك الجن و الانس، مع النبوة و عظيم الزلفة ... رمته قسى الفناء بنبال الموت. «1»

او دو گوش است در جوف او، گوشى مى‌دمد در او ملك، و گوشى مى‌دمد در او شيطان. پس تأييد فرمايد خدا مؤمن را به ملك، اينست تأييد مؤمنين به روحى از نزد خود. «1»

است گفتار در برترى انسان از ملائكه نقد كلام زمخشرى كه قول بر تفضيل انسان بر ملك را مردود دانسته است افضل بودن اطاعت انسان از جهت كشف صفاى باطن وحسن سريره

همه در صورتى است كه با صفت تقوى ملازم باشند تا وقتى كه ملائكه رحمت از اعوان ملك الموت براى قبض روح آنها حاضر شوند و به بينند ارواح آنها را پاك و پاكيزه از

نخواهد بود و از احاديث وارده در تفسير آيه شريفه كاشف است از آنكه سؤال از روح ملك اعظم بوده. چنانچه على بن ابراهيم قمى (قده) و كافى- از ابى بصير از حضرت صادق