نتایج جستجو

تفقد سليمان هدهد را چه بود؟ فرمود: تا محل آب را بر او نمايد، چه او «1» مجمع البيان، ج 4، ص 216. جلد 10 - صفحه 30 آب را در زير زمين مى‌بيند همچنانكه يكى از

بودن عرش بر آب ظاهرا بودن آب است مقرّ سلطنت الهيّه در بد و خلقت قبل از پيدايش آسمانها و زمين چنانچه قمّى ره فرموده كه اين در بدو خلقت بود و آب بر هوا مستقرّ

نهايت آنكه تفويض هم كه بدتر از جبر است نيست و امرى بين اين دو امر است مانند آب ملايم كه نه گرم‌ جلد 1 صفحه 30 باشد و نه سرد و چون اين مسئله از مشكلات بلكه

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

تا ريسمان ضخيم وارد سوراخ سوزن شود [سباء:2]. مى‏داند آنچه را كه - از تخم، آب، انسان، اشعه و غيره - داخل زمين مى‏شود و آنچه از زمين خارج مى‏گردد. * [آل

[اعلى:4-5]. رعاء و رعاة جمع راعى به معنى چوپان است [قصص:23]. گفتند گوسفندان خود را آب نمى‏دهيم تا چوپانها گوسفندان خويش را برگردانند. * [بقره:104] براى روشن شدن

النُّطْفَةَ اِلى شِرْذِمَةٍ مِنْكُمْ مُوطِنينَ اَطْرافَ دَجْلَةَ...» خواستم از اين آب عبور كرده به طرف جمع قليلى از شما كه در اطراف دجله ساكن اند بروم. اين كلمه

برانگیخته شد. پس فرستاده‌ی خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده شتر خدا را و (نوبت) آب خوردنش را (حرمت نهید).» پس دروغزنش خواندند و آن (ماده شتر) را پی کردند. پس

گفته‏اند در آن مضاف مقدّر است يعنى: «ذانسب و ذاصهر» يعنى:خدا آن است كه از آب (نطفه) بشر آفريد و او را نر و ماده قرار داد مثل [قيامة:37-39]. به نظر مى‏آيد

نوعى تصفيه خانه با داشتن خاصيّت ميكرب كشى قرار داد به نحوى كه زمين آب آلوده مى‌گيرد و آب زلال تحويل مى‌دهد. اين تصفيه‌خانه، طبيعى، مجّانى، دائمى، عمومى و

تشنه است او را آب دهيد آبش دادند بعد مطهره آبى خدمت حضرت گذارد پيغمبر فرمود آب داشتى و تشنه بودى عرض كرد در بين راه بسنگى رسيدم كه در آن آب باران جمع شده

به معناى كوه مى‌باشد. گويا در اثر شكافته شدن رود بزرگ نيل كه همچون درياست، آب در دو طرف خشكىِ ايجاد شده چنان روى هم انباشته شد كه همانند دو كوه بلند گرديد

و فرط (بر وزن فرس) پيشروى است كه قبل از كاروان براى اصلاح حوض و دلوها وارد آب شود. در دعا درباره مرگ فرزند صغير گويد: «اَللَّهُمَّ اجْعَلَهُ فَرَطاً» يعنى

خشكى مى‏وزد و همين طور. شبها جريان به عكس است و از خشكى به دريا مى‏وزد كه سطح آب ديرتر از خشكى سرد مى‏شود بدين طريق ملاحظه مى‏شود كه وزش باد دائره‏اى است نه

بار) وقوب به معنى دخول است. وقب (بروزن فلس) و وقبه گودالى است در سنگ كه در آن آب جمع مى‏شود طبرسى فرموده علت اين تسميه آن است كه در وقب داخل شوند. در نهج البلاغه

كه خواب كم را به جهت آرامش درونتان بر شما مستولى مى‏كرد و از آسمان بر شما آب نازل مى‏نمود [آل عمران:154]. پس از گرفتارى بر شما ايمنى فرستاد و آن خواب كمى

تا ريسمان ضخيم وارد سوراخ سوزن شود [سباء:2]. مى‏داند آنچه را كه - از تخم، آب، انسان، اشعه و غيره - داخل زمين مى‏شود و آنچه از زمين خارج مى‏گردد. * [آل

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام

در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام

شكوفه رويهم چيده شده‌ براى روزى بندگان‌ جلد 5 صفحه 51 و زنده گردانديم بدان آب زمين مرده را اينچنين است بيرون آمدن مردگان. تفسير خداوند سبحان بعد از نفى

گداخته ميجوشد در شكم‌ها چون جوشيدن آب داغ‌ بگيريد او را پس بكشيدش بعنف بميان دوزخ‌ پس بريزيد بر بالاى سرش از عذاب آب جوشان‌ بچش همانا تو آن كسى كه ارجمند

رازى گويد: وقتى كشتى به روى آب باشد، مايل شود از طرفى به طرفى، اجرام ثقيله كه در آن گذارند قرار يابد؛ همچنين زمين به روى آب متزلزل بود، كوهها سبب استقرار

حزن سبب حزن است و آن از باب مبالغه است (الميزان) معنى آيه: آل فرعون او را از آب گرفتند و عاقبت اين كار آن بود كه موسى براى آنها دشمن و باعث اندوه باشد . ناگفته

گروهى از شما به پروردگارشان مشرك مى‏شوند. [نمل:44]. چون آن كاخ را ديد گمان كرد آب وسيعى است هر دو ساق خود را عريان كرد و لباس از ساقهايش بالا زد. [نمل:62].

آیات شامل این کلمه مل‌ء (۴۰ بار) (به فتح ميم) پركدن. خواه پركردن با آب باشد يا غيرآن. [جن:8]. ما آسمان را تفحص كرديم و يافتيم كه با نگهبانها و شهابها پر

خواهشهاى خود را. مثل اهل بهشتى كه وعده داده شدند پرهيزكاران كه در آنست نهرهائى از آب تغيير ناپذير و نهرهائى از شير كه تغيير نكرده طعمش و نهرهائى از شرابى كه لذّت

برایشان نمی‌کنند؛ مگر مانند کسی که دو دستش را به سوی آب گشاینده است تا (آب) به دهانش برسد، در حالی که (به آب) هرگز رسنده نیست. و درخواست کافران جز در (ژرفای)

گويند كه وقت ممتد است. در اقرب الموارد آمده: سيل را از آن مدّ گويند كه زيادت آب است. به نظر مى‏آيد كه قول مجمع‏البيان اصح باشد و اينكه گسترش دادن زمين را

آیات شامل این کلمه مل‌ء (۴۰ بار) (به فتح ميم) پركدن. خواه پركردن با آب باشد يا غيرآن. [جن:8]. ما آسمان را تفحص كرديم و يافتيم كه با نگهبانها و شهابها پر

مى‌پنداشتند كارى نيكو مى‌كنند. کسانی‌[اند] که کوشش آنان در راه زندگانی دنیا، نقش بر آب شده است و ایشان چنین می‌انگارند که نیکو کردارند آنهايند كه كوشش آنان در زندگى

گداخته ميجوشد در شكم‌ها چون جوشيدن آب داغ‌ بگيريد او را پس بكشيدش بعنف بميان دوزخ‌ پس بريزيد بر بالاى سرش از عذاب آب جوشان‌ بچش همانا تو آن كسى كه ارجمند

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

بردن. و آن به كسر (ش) گچ و نحو آن است (اقرب) [حج:45]. يعنى اى بسا چاه كهنه بى آب بر و اى بسا قصر بلند يا گچ كارى شده [نساء:78]. راغب گويد: «شيّد قواعده» يعنى

در همه اين آيات اشاره به قدرت لايزال خداوندى و بيدارى انسان هست اين زمين و آب و هوا ومواد خوراكى و هزاران اسرارى كه علم به قسمتى از آنها راه يافته آمادگى‏هاى

در همه اين آيات اشاره به قدرت لايزال خداوندى و بيدارى انسان هست اين زمين و آب و هوا ومواد خوراكى و هزاران اسرارى كه علم به قسمتى از آنها راه يافته آمادگى‏هاى

مى‏باشد. * [حجر:22] خازنين بنابر آنچه گفته شد به معنى حافظين است يعنى از آسمان آب نازل كرديم و شما را با آن سيراب نموديم و شما نگهدارنده آن نيستيد بلكه حافظ

مراد باشد فكر مى‏كنم منظور از آن پى در پى بودن سنگها باشد در اقرب آن را ريختن آب گفته است. «سجل الماء:صبّه» صحاح نيز چنين گفته است در جوامع الجامع ذيل سوره

يعنى: از جمله نشانه‏هاى خدا آن است كه زمين را آرام و بى حركت مى‏بينى و چون آب بر آن نازل كرديم حركت مى‏كند و مى‏آيد... ال وَ أَنّهُم الّذِين عَلَى يَظُنّون

است اينكه خداوند اسباب بى شمار را از قبيل آفتاب، ماه، ستارگان، زمين، هوا، آب،ارزاق، بدن، سلامتى، فهم، اراده و... فراهم آورده است اينها همه مشيّت خدا اند

فناپذیر) زندگی دنیا است (و در اصل برق جهان، شعله‌ای در برابر باد، حبابی بر سطح آب، و غباری در مسیر طوفان است). ولی آنچه (از پاداشها و مواهبی که) نزد خدا است

جهنّم بحركت آتش و دور ميزنند در ميان آب جوشى كه بسرشان ريخته ميشود از شدّت سوزش وقتى كه طلب تخفيف عذاب يا جرعه آب مينمايند چون آنى بمعناى بالغ بمنتهاى

كننده حاصل ميشود از رفتن آفتاب در آب كه گمان ميكند آن آب براى مجاورت با آفتاب گرم است و يافت ذو القرنين در نزد آن چشمه آب جماعتى را كه كافر بودند و خطاب از

زمانى آنان را به خود واگذار. «رجع» به معناى باران است، شايد به خاطر رجوع بخار آب به زمين به صورت باران. «صدع» به معناى شكافته شدن زمين براى رويش گياهان است

گداخته ميجوشد در شكم‌ها چون جوشيدن آب داغ‌ بگيريد او را پس بكشيدش بعنف بميان دوزخ‌ پس بريزيد بر بالاى سرش از عذاب آب جوشان‌ بچش همانا تو آن كسى كه ارجمند

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

گوساله را برگرداند بطرف دمش و سوزاند او را و ريخت در آب و بعضى بدون حاجت به آب براى آنكه خاكستر گوساله در آب ريخته شده بود ميرفتند در آن و مينوشيدند و اين است

ازهوا مى‏بارد همانطور كه ميكروب‏ها بر گوشتها و پنيرها مى‏بارد و مخمرها بر آب انگور مى‏بارند،بعضى‏ها «رَسُولاً» را جبرئيل گفته‏اند ولى جمله «يَتْلُوا عَلَيْكُمْ

خشكى مى‏وزد و همين طور. شبها جريان به عكس است و از خشكى به دريا مى‏وزد كه سطح آب ديرتر از خشكى سرد مى‏شود بدين طريق ملاحظه مى‏شود كه وزش باد دائره‏اى است نه

بردم است. به قول بعضى اهل لغت تعذيب به معنى ضرب است و به قولى آن از «ماء عذب» آب آلوده و كدر است، عَذَّبْتُهُ يعنى عيش او را كدر و آلوده كردم... بنظر نگارنده:

حامله‏ها خالى ماند. چنانكه در «عشر» گذشت [حج:45]. يعنى :اى بسا چاه متروك كه آب برندارد و اى بسا قصر مرتفع يا گچكارى شده كه از سكنه خالى است ازاين ماده فقط

كعبه را به من داد. عباس گفت: رسول خدا سقاية را كه زمزم باشد به من داده(تأمين آب حاجيان)ولى يا على به تو چيزى نداده است سپس خدا نازل فرموده«اَجَعَلْتُمْ سِقايَةَالْحاجّ

الَّذينَهُمْ فى غَمْرَةٍ ساهُونَ» خرّاص كسى است كه با ظنّ و تخمين سخن مى‏گويد. غمره آب بزرگى است كه محل خود را مى‏پوشاند و ان مثل است بر كثرت و وسعت جهالت يعنى خرّاصون

مِنْ بَأْسِكُمْ» ظاهر مى‏شود. * [شعراء:128-129]. مصانع جمع مصنع به معنى مأخذ آب است (مثل حوض) چنانكه در مجمع و اقرب گفته. ابو عبيده گويد: هر بناء مصنعه است

ترتیل: ترجمه: «عَیْناً»: (نگا: انسان / . «سَلْسَبِیلاً»: در لغت، به معنی آب روان و خوشگوار است. در اینجا اسم خاصّ است. عَيْناً يَشْرَبُ‌ بِهَا عِبَادُ

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

برخوردارى شما و چهارپايانتان. «صب» به معناى فرو ريختن آب از بلندى است كه شامل نزول باران از آسمان و ريزش آب از آبشارها نيز مى‌شود. «قضب» به سبزيجاتى گفته مى‌شود

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

جهنّم بحركت آتش و دور ميزنند در ميان آب جوشى كه بسرشان ريخته ميشود از شدّت سوزش وقتى كه طلب تخفيف عذاب يا جرعه آب مينمايند چون آنى بمعناى بالغ بمنتهاى

جهنّم بحركت آتش و دور ميزنند در ميان آب جوشى كه بسرشان ريخته ميشود از شدّت سوزش وقتى كه طلب تخفيف عذاب يا جرعه آب مينمايند چون آنى بمعناى بالغ بمنتهاى

گناهكاران را بسوى جهنّم مانند حيوانات تشنه كه در كنار آب ورود نمايند دسته جمع و پا برهنه و بعد معلوم شود كه آب نيست و آتش است و بر عطش آنها افزوده گردد و در ذيل

او را محترم بشمرد،) خداوند وی را در باغهایی از بهشت وارد می‌کند که همواره، آب از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن می‌مانند؛ و این، پیروزی بزرگی است!

بحضرت صالح وحى فرمود كه بگو آب رودخانه را قسمت كنند يك روز نوبت ناقه‌ جلد 2 صفحه 446 باشد يك روز نوبت آنها آن روز كه ناقه آب ميخورد تمام اهل بلد از بزرگ

ناپذيرند، وگرنه بسيارى براى نجات غريق مى‌روند و خود غرق مى‌شوند. شد غلامى كه آب جو آرد آب جو آمد غلام ببرد 1- رعايت اهمّ و مهمّ در مسائل، از اصول عقلى و اسلامى

ظهور پيوست. چون در غزوه صفين به بعضى منازل فرود آمدند، آب نبود، مردم و چهارپايان سخت تشنه و هر چند آب طلبيدند نيافتند. حضرت با لشكر پاره‌اى راه رفته، بعد

بود آنگاه كه در روز سبت تجاوز مى‏كردند ماهيهايشان را روز سبت و تعطيل به روى آب مى‏آمدند و آشكار مى شدند. روزيكه تعطيل نكرده بودند چنين نمى‏آمدند ما به دين

است. همانطورى كه يك نفر طفل را تربيت مى‏كند و پيوسته مواظب اوست و از نان و آب و لباس و اخلاق و تحصيل او غفلت ندارد. هم چنين اطلاق كلمه ربّ بر خداوند سبحان

تأنيث است. راغب گويد: اصل آن از ثمد است و آن آبى است كه ماده نداشته باشد. (مثل آب باران كه در جائى جمع شده است) آن چه قرآن درباره قوم ثمود فرموده به قرار ذيل

«اَلّا وَ اِنَّ الشَّجَرَةَ الْبَرِيَّةَ اَصْلَبُ عُوداً» بدان درخت بيابانى (كه آب كم بيند) شاخه‏اش محكمتر است [طارق:6-7]. صلب به مهره‏هاى پشت و مجارى نطفه مرد

و او را مسخره مى كردند، چون كشتى آب مى خواهد، و كشتى سازى بايد در لب دريا باشد، و آن جناب اين كار را در بيابانى بدون آب انجام مى داد، و همين باعث مى شد

برخوردارى شما و چهارپايانتان. «صب» به معناى فرو ريختن آب از بلندى است كه شامل نزول باران از آسمان و ريزش آب از آبشارها نيز مى‌شود. «قضب» به سبزيجاتى گفته مى‌شود

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام

در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام

در زمين را كه حيوان باشد از منى چنانچه قمى ره فرموده يا از آب چون گفته‌اند اصل تمام موجودات آب است چنانچه فرموده و جعلنا من الماء كلّ شى‌ء حىّ پس بعضى از

شدن لذا آنرا لام عاقبت ناميده‌اند خداوند ميخواهد بفرمايد گرفتن آنها او را از آب مانند آن بود كه براى چنين غرضى انجام گرفته باشد و چون كسان فرعون صندوق را

آيه فوق بهتر است آن مصدر و به معنى انتفاع باشد. در آيه [يوسف:17]. مراد نان و آب و نظير آن است و در آيه [يوسف:65]. مال‏التجارة منظور مى‏باشد. و در آيه [نساء:77]

در گلها نهان است، شير در علفها و كاه‏ها نهان است، حبوبات و ميوه هادر ذرات آب و هوا و خاك نهان اند خدا اينها را خارج و ظاهر مى‏كندآيا هدهد اينها را مى‏گويد؟

«اَلّا وَ اِنَّ الشَّجَرَةَ الْبَرِيَّةَ اَصْلَبُ عُوداً» بدان درخت بيابانى (كه آب كم بيند) شاخه‏اش محكمتر است [طارق:6-7]. صلب به مهره‏هاى پشت و مجارى نطفه مرد

خانه‏هاى بسيار، اصل آن از قرى به معنى جمع است «قَرَيْتُ الْماءَ فِى الْحَوْضِ» آب را در حوض جمع كردم و نيز گفته: قريه، بلده، مدينه نظير هم اند در اينجا چند

فرموده براى كفار از عقاب. لَنَفِدَ الْبَحْرُ: هر آينه فانى گردد و نماند آب دريا، زيرا آب دريا جسم و هر جسمى متناهى است، پس آن به نهايت رسد. قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

صفحه 350 و طهورا. «1» پس تمام روى زمين براى اين امت محل عبادت است، اگر آب باشد با آب طهارت كنند، و اگر نباشد با خاك تيمم نمايند. تتمه: در كتاب كافى- از حضرت

[تا جواهر آرند]، و جز آن كارها مى‌كردند- ساختن محرابها، مجسمه‌ها، ظروف سنگى آب و ...- و ما نگاهدارنده آنها بوديم- تا از فرمان سليمان بيرون نروند-. و گروهی

در گمراهى آشكار است‌ بگو خبر دهيد مرا اگر بگردد آب شما فرو رفته در زمين پس كيست كه بياورد براى شما آب گواراى آشكار. تفسير خداوند متعال تشبيه فرموده كفار

كننده حاصل ميشود از رفتن آفتاب در آب كه گمان ميكند آن آب براى مجاورت با آفتاب گرم است و يافت ذو القرنين در نزد آن چشمه آب جماعتى را كه كافر بودند و خطاب از

يا: و تو را باكى نيست كه او پاكى نمى‌ورزد-. چه گناهی بر تو است اگر او (با آب ایمان، از چرک کفر) خویشتن را پاک و پاکیزه ندارد؟! و چیزی (هم) بر تو نیست که

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

شتر را به خود نسبت داده است؛ «ناقَةُ اللَّهِ» «2» 3- تقسيم عادلانه‌ى منابع آب بايد طبق فرمان خدا صورت گيرد. «لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ» 4- شترى كه رنگ و نشان

در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

كننده حاصل ميشود از رفتن آفتاب در آب كه گمان ميكند آن آب براى مجاورت با آفتاب گرم است و يافت ذو القرنين در نزد آن چشمه آب جماعتى را كه كافر بودند و خطاب از

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

به زمين فرو مى‌رفت، و آب هم نداشتيد، وَ هُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوى‌: و دشمنان به كنار وادى دورتر به مدينه، زمينى محكم و قادر بر آب، چه در كنار چشمه فرود

«بِوَحْیِنَا»: با راهنمائیها و تعلیمات وحی ما. «مُغْرَقُونَ»: غرق‌شدگان. در آب خفه‌شدگان. Tabber requires Javascript to function. آيات ۴۹ - ۳۶، سوره هود

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

توطئه‌ها کرده‌اند و نقشه‌ها کشیده‌اند (و توطئه‌هایشان خنثی و نقشه‌هایشان نقش بر آب شده است) و طرحها و نقشه‌ها همگی از آن خدا است (و مسلّماً توطئه‌ها و نقشه‌هائی

«فوران تنور» به معناى جوشيدن آب از داخل تنور و سرازير شدن از تنور است ، در روايات نيز آمده كه در ماجراى طوفان نوح اولين نقطهاى كه آب از آن فوران كرد يك تنور

متنوّع‌اند. «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ وَ فَواكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ» 3- وجود آب و درخت در كنار هم، نشانه كاميابى كامل است. «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ» 4- محروميّت

سقف رفيع و مقام منيع است و در بعضى از روايات بآن تصريح شده و بدرياى مملوّ از آب كه محيط بزمين است يا افروخته از آتش چنانچه خداوند فرموده و اذا البحار سجّرت

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

2 صفحه 389 چون ميزان معيّن دارد كه در آنچه از باران يا آب جارى مشروب شود عشر است و در آنچه با آب دستى مشروب شود نيم عشر است و در كافى و عياشى از امام باقر

آوردن آب به تلاش و کوشش برخاست، نخست به کنار کوه «صفا» آمد، اثری از آب در آنجا ندید، برق سرابی از طرف کوه «مروه» نظر او را جلب کرد و به گمان آب به سوی

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

برخوردارى شما و چهارپايانتان. «صب» به معناى فرو ريختن آب از بلندى است كه شامل نزول باران از آسمان و ريزش آب از آبشارها نيز مى‌شود. «قضب» به سبزيجاتى گفته مى‌شود

به معناى كوه مى‌باشد. گويا در اثر شكافته شدن رود بزرگ نيل كه همچون درياست، آب در دو طرف خشكىِ ايجاد شده چنان روى هم انباشته شد كه همانند دو كوه بلند گرديد

در حاليكه آب هم از آن دو ميچكد و اعراب چون ميخواستند آتش بيفروزند بوسيله آن دو تهيّه ميكردند خداوند ميفرمايد آن قادر توانائى كه قدرت دارد آب و آتش را كه

آن مى‏كنند و روى آن را با خاك مى‏پوشانند، تخم در آنجا روئيده و از ريشه خار آب گرفته ميوه بس عالى و شيرين مى‏دهد، تصوّر كنيد سيّئه چطور به حسنه مبدّل شده

با لئالى و مشك و زعفران مفروش (شن ريزى) شده بود، چشمه‏هايى از نقره ديد كه آب آنها از آفتاب روشن‏تر بود... از لوء لوء و زعفران و مشك آنجا مقدارى برداشت

از نسب در آيه مرد واز صهر زن‏است چنانكه در «صهر» گذشت يعنى: خدااوست كه از آب بشر آفريد و او را دو قسم صاحب نسب (مذكر و صاحب اختلاط (مونث) قرارداد. [صافات:158]

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

اين قبيل كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه

عذرخواهى، به روز مخواه، كه فرومانى در عذر خواستن. و اين گريه دروغ كه مى‌كردند آب گريه‌هاى راست را برد. شعبى گفت: «1» زنى نزد شريح آمد مى‌گريست و جزع مى‌كرد،

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

حرکت در نیاورند و آنها را بارور و تلقیح نسازند، آبی در میان نخواهد بود، و اگر آب نباشد، کشتیها از حرکت می‌ایستند، و دنیای زندگان کره زمین هم نابود می‌شود،

من با زنان مصافحه نمى کنم و قدحى از آب خواست و دست خود را در آب فرو برد و بیرون آورد و فرمود: دست هاى خود را در این آب فرو برید و همین بیعت است». ۲۸ - «عبدللّه بن سنان

متنوّع‌اند. «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ وَ فَواكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ» 3- وجود آب و درخت در كنار هم، نشانه كاميابى كامل است. «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ» 4- محروميّت

سقف رفيع و مقام منيع است و در بعضى از روايات بآن تصريح شده و بدرياى مملوّ از آب كه محيط بزمين است يا افروخته از آتش چنانچه خداوند فرموده و اذا البحار سجّرت

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

شد. گفت: خدا مى‏گويد: آن گاويست نه حرام است كه زمين را شخم زند و نيز كشت را آب نمى‏دهد سالم است و خطّ و خالى در آن نيست. گفتند اكنون حق را آشكار كردى پس

حلقه‌هاى آنزنجير كه هفتاد گز است نهاده شود بر دنيا تمام آن از حرارت آنحلقه آب شود و در كافى از آنحضرت نقل نموده است كه صاحب آن زنجير كه خدا فرموده هفتاد

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

جهنّم بحركت آتش و دور ميزنند در ميان آب جوشى كه بسرشان ريخته ميشود از شدّت سوزش وقتى كه طلب تخفيف عذاب يا جرعه آب مينمايند چون آنى بمعناى بالغ بمنتهاى

آنكه آسمانها و زمين بودند بسته پس گشاده نموديم آن دو را و بوجود آورديم از آب هر چيز زنده‌اى را آيا پس ايمان نميآورند. تفسير - كلمه ام متضمّن معناى استفهام

اسم جنس. و تخصيص ذكر آن به اعتبار آنكه از آيات غريبه الهى است، چه در آب ايجاد، و در آب زندگانى؛ و اگر خارج شود، مى‌ميرد. 6- اسم مبارك حضرت خاتم صلّى اللّه

قصرى ساخته بودند كه صحن آن از بلور سفيد بود و از زير آن آب جريان داشت و قمى ره فرموده كه در آن آب حيوانات دريائى سير مينمودند و تخت حضرت در صدر عمارت گذارده

بدانيم: اَبّ از اوّل پر ماجرى است. شيخ مفيد رحمةاللّه در ارشاد نقل ميكند: از ابوبكر راجع به لفظ اَبّ سئوال شد در جواب گفت: فاكهه را مى‏شناسيم اَمّا اَبّ خدا

تَحْتِهَا الْأَنْهارُ: بوستانهائى مملو از اشجار كه مى‌رود زير درختان آن نهرهاى آب، وَ الَّذِينَ كَفَرُوا: و آنانكه كافر شدند، يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ‌:

كيفيت خاصه مناسبه، ايجاد محبت در قلب والدين به طريق عجيب، دفع رطوبات به خروج آب از دهان طفل كه خارج نشدن سبب دردهاى عظيم شود، اعطاء اعضا و جوارح هر يك براى

راجع به مستودع مى‏باشد. در آيه دوم «مُسْتَقَرَّها» را محل استقرار گفته مثل آب براى ماهى، غلاف براى صدف، وطن و لانه براى انسان و غيره و مستودع را محلى دانسته

مينمودند در آب افكندند باين شرط كه قلم هر كس روى آب بيايد كفالت مريم از آن او باشد و بخواست خداوند قلم آنها در آب فرو رفت و قلم حضرت زكريا بر آب ظاهر گرديد

خود دارد، نياز به تلاش جديد دارد. «فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ» 3- آب جارى و ريزان، سالم‌تر از آب ساكن و راكد است. «ماءٍ مَسْكُوبٍ» 4- بهشت و نعمت‌هاى بهشتى،

خود دارد، نياز به تلاش جديد دارد. «فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ» 3- آب جارى و ريزان، سالم‌تر از آب ساكن و راكد است. «ماءٍ مَسْكُوبٍ» 4- بهشت و نعمت‌هاى بهشتى،

آيه فوق بهتر است آن مصدر و به معنى انتفاع باشد. در آيه [يوسف:17]. مراد نان و آب و نظير آن است و در آيه [يوسف:65]. مال‏التجارة منظور مى‏باشد. و در آيه [نساء:77]

سقف رفيع و مقام منيع است و در بعضى از روايات بآن تصريح شده و بدرياى مملوّ از آب كه محيط بزمين است يا افروخته از آتش چنانچه خداوند فرموده و اذا البحار سجّرت

گداخته ميجوشد در شكم‌ها چون جوشيدن آب داغ‌ بگيريد او را پس بكشيدش بعنف بميان دوزخ‌ پس بريزيد بر بالاى سرش از عذاب آب جوشان‌ بچش همانا تو آن كسى كه ارجمند

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

سلالة» ابتدائیه و «سلالة» به معناى «عصاره» است. «طین» به اجزائى از خاک که با آب درآمیخته باشد (گِل) گفته مى شود. «من طین» متعلق به عامل مقدر و صفت براى «سلالة»

حيوانيه منتهى شود به نباتيه، و نبات توليد شود از خلاصه آب و خاك. پس انسان در حقيقت متولد از آب و خاك است كه آن را «سلاله» نامند، سپس وارد گردد بر آن اطوار

كافر شدند بريده شود براى آنها جامه‌هائى از آتش ريخته ميشود از بالاى سرهاشان آب گرم‌ گداخته ميشود بآن آنچه در شكمهاى آنها است و پوستهاشان‌ و از براى آنها

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

بماند و فرو نرود. بياد آنها آيد كه در دنيا چون طعام در گلو مى‌گرفت آب مى‌آشاميديم. پس آب طلبند تا طعام فرو رود. بعد از مدتى مديد ايشان را از چشمه آنيه دهند

گويند كه كارى را با رغبت انجام مى‌دهد. همچنين اين كلمه، در مورد كسى كه سطل آب را از چاه بيرون مى‌كشد، گفته مى‌شود، گويا فرشتگان جان مؤمنان را به آرامى بيرون

ديدند كه مريم مى‌آيد و عيسى را در سينه خود گرفته. زنان بنى اسرائيل جمع شدند و آب دهن به روى مباركش مى‌انداختند. مريم مطلقا به ايشان سخن نفرمود تا داخل محراب

شهود گذارده و خلعت هستى در بر نموده رشحه‌اى از رشحات اصل وجود و سر چشمه جود و آب حيات است كه از مقام عالى نازل و محدود بحدود و تعيّنات و تشخصات شده است پس

همكار بودند و بجزاى كردارشان رسيدند چون ذنوب دلو بزرگى است كه پر از آب باشد و در وقت قسمت آب بكار رود پس نبايد تعجيل داشته باشند سهم آنها محفوظ است در روز موعود

به معناى كوه مى‌باشد. گويا در اثر شكافته شدن رود بزرگ نيل كه همچون درياست، آب در دو طرف خشكىِ ايجاد شده چنان روى هم انباشته شد كه همانند دو كوه بلند گرديد

Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع» توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع» معناى

المنير. جلد 7 - صفحه 212 خداوند است كه با وضع قوانين طبيعت، زمينه حركت كشتى روى آب را فراهم ساخته است. 4- تلاش براى روزى حلال، سفارش قرآن است. «لِتَبْتَغُوا

«أَحْسَنَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلَقَهُ» (حتّى زهر در بدن مار يك ارزش است، درست مثل آب دهان كه در دهان انسان نعمت است؛ امّا اگر خارج شود، به هر كجا بيفتد يك اهانت

كننده حاصل ميشود از رفتن آفتاب در آب كه گمان ميكند آن آب براى مجاورت با آفتاب گرم است و يافت ذو القرنين در نزد آن چشمه آب جماعتى را كه كافر بودند و خطاب از

ميآشاميد او را ميكشتند و ميگفتند آن مايه زندگانى خدايان ما است و آب خوراكى خودشان و حيواناتشان آب نهر رس بود كه آباديهاشان در كنار آن بود و در هر ماهى از سال

بود در حالتى که پیامبر آب مى نوشید. از رسول خدا صلی الله علیه و آله خواست که مقدارى از آب را در ظرف باقى بگذارد تا پدرش از آن آب بنوشد. شاید خداوند قلب

صاف شده و براى آنهاست در آن جنّت از همه ميوه‏ها و چاره سازى از پروردگارشان. آب و شيرينى تغيير و هميشه تازه مى‏رساند و كه جنّت آخرت داراى تغيير و تبديل و

گناهكاران را بسوى جهنّم مانند حيوانات تشنه كه در كنار آب ورود نمايند دسته جمع و پا برهنه و بعد معلوم شود كه آب نيست و آتش است و بر عطش آنها افزوده گردد و در ذيل

«أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابِيلَ» 6- اطلاع از طرح و نقشه دشمن و نقش بر آب كردن آن، مهم است. «يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ» 7- دشمن از بزرگ‌ترين

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

دريا، ارزان‌ترين راه براى انتقال كالاهاى حجيم وسنگين است. 1- اين خداوند است كه آب را به گونه‌اى قرار داده كه انسان مى‌تواند با ساخت كشتى بر روى آن حركت كند

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

همكار بودند و بجزاى كردارشان رسيدند چون ذنوب دلو بزرگى است كه پر از آب باشد و در وقت قسمت آب بكار رود پس نبايد تعجيل داشته باشند سهم آنها محفوظ است در روز موعود

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

خرّمى آن دو تا بحدّيكه نزديك بسياهى شده تصريح فرموده و آنكه در آن دو دو چشمه آب است كه فوران دارند از زمين و بعدا جريان پيدا ميكنند و در آن دو باغ از هر نوع

خرّمى آن دو تا بحدّيكه نزديك بسياهى شده تصريح فرموده و آنكه در آن دو دو چشمه آب است كه فوران دارند از زمين و بعدا جريان پيدا ميكنند و در آن دو باغ از هر نوع

خرّمى آن دو تا بحدّيكه نزديك بسياهى شده تصريح فرموده و آنكه در آن دو دو چشمه آب است كه فوران دارند از زمين و بعدا جريان پيدا ميكنند و در آن دو باغ از هر نوع

پسر مريم و مادر او را آيتى و جاى داديم آندو را بمكانى رفيع صاحب آرامگاه و آب جارى‌ اى پيغمبران بخوريد از پاكيزه‌ها و بكنيد كار شايسته همانا من بآنچه ميكنيد

پسر مريم و مادر او را آيتى و جاى داديم آندو را بمكانى رفيع صاحب آرامگاه و آب جارى‌ اى پيغمبران بخوريد از پاكيزه‌ها و بكنيد كار شايسته همانا من بآنچه ميكنيد

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

که بر پرستش و خدمتش ایستادی بنگر که آن را در آتش می‌سوزانیم و خاکسترش را به آب دریا می‌دهیم. [موسی] گفت: پس [از میان مردم] برو، یقیناً کیفر تو [به خاطر دور

اموالش بود. اين باغ كه روبروى مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله واقع شده بود، آب زلالى داشت. رسول‌خدا صلى الله عليه و آله گاه وبى‌گاه وارد آن باغ مى‌شد واز

فرمود: كافى است او را مسح به آب بر آن جبائر در جنابت و وضو. عرض كردم: و اگر باشد در سرمائى كه بترسد ضرر نفس را، هرگاه جارى سازد آب را بر جسدش؟ پس حضرت تلاوت

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

همكار بودند و بجزاى كردارشان رسيدند چون ذنوب دلو بزرگى است كه پر از آب باشد و در وقت قسمت آب بكار رود پس نبايد تعجيل داشته باشند سهم آنها محفوظ است در روز موعود

آنها ميداند آنچه داخل ميشود در زمين از قبيل آب و ريشه نباتات و اجساد حيوانات و آنچه بيرون ميآيد از آن مانند آب و گياه و درخت و حيوان و معادن و آنچه فرود

همه از شمس و قمر و نجوم در فلك به انبساط تمام سير مى‌كنند، چنانچه ماهى در آب به گشادگى و فراخى مى‌رود و شناورى مى‌كند. عياشى- در تفسير خود به اسناد صحيح

کلمه «أشجار»، مراد جریان آب از زیر درختان و کنار ساقه هاى آن است; ۲. مراد جریان آب، زیر کاخ ها و تخت هاى بهشتیان است; ۳. مراد بیان آب خیز بودن زمین بهشت است;

خود دارد، نياز به تلاش جديد دارد. «فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ» 3- آب جارى و ريزان، سالم‌تر از آب ساكن و راكد است. «ماءٍ مَسْكُوبٍ» 4- بهشت و نعمت‌هاى بهشتى،

اين بنده قصد كار خوب كرده و چون آن كار را بجا آورد زبان او قلم او و مركّب او آب دهانش ميباشد پس مينويسد براى او و چون قصد كار بد نمايد نفس او بد بو بيرون

«أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابِيلَ» 6- اطلاع از طرح و نقشه دشمن و نقش بر آب كردن آن، مهم است. «يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ» 7- دشمن از بزرگ‌ترين

گداخته ميجوشد در شكم‌ها چون جوشيدن آب داغ‌ بگيريد او را پس بكشيدش بعنف بميان دوزخ‌ پس بريزيد بر بالاى سرش از عذاب آب جوشان‌ بچش همانا تو آن كسى كه ارجمند

خرّمى آن دو تا بحدّيكه نزديك بسياهى شده تصريح فرموده و آنكه در آن دو دو چشمه آب است كه فوران دارند از زمين و بعدا جريان پيدا ميكنند و در آن دو باغ از هر نوع

ارتباط مستقيمى با آب وگل (مواد اصلى ) او دارد. وجه دقيق ترى در بيان روايات گذشته بررسى رواياتى كه مى گويند خلقت انسان منتهى به آب گوارا و آب تلخ و شور است

خواب شب تأمين مى‌شود. چشم كه از پى ساخته شده با آب شور حفظ مى‌شود و دهان كه راه ورودى غذا به معده است، با آب شيرين كه در هضم غذا مؤثر است، مرطوب مى‌شود. در

غذا و آب و بول و خواب نبودى. روزى كه موعود او و آن پنج نفر رفقا در خانه او جمع بودند، پس از صرف غذا گفت: اى برادران، مرا مهمّى واقع كه مانع غذا و آب و خواب

پسر) از غرق‌شدگان بود. و گفته شد: «ای زمین! آب خود را فرو بر؛ و ای آسمان! آبت را (از بیخ و بن) بر کن.» و آب فرو کاست و فرمان (خدا) انجام شد و کشتی بر (کوه)

مخلوقات خدا چه قدر و تاكجااند(سُبْحانَ مَنْ خَلَقَ الْعالَمَ) و حتى اگر ذرات آب دريا با خود آن نوشته شود به خودش هم كفايت نخواهد كرد كجا مانده به موجودات

‌باشد‌ و كسي‌ ‌که‌ بسم‌ اللّه‌ نگويد بدنش‌ طاهر نباشد مگر ‌آن‌ مقداري‌ ‌که‌ آب‌ رسيده‌ ‌است‌) ‌در‌ بيان‌ اينكه‌ «بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ» آيه

باد. كلمه‌ى‌ «أَحادِيثَ» جمع «احدوثه» به داستان‌هاى شگفتى گفته مى‌شود كه با آب و تاب نقل و با علاقه شنيده مى‌شود. 1- سنّت خداوند بر فرستادن انبيا براى امّت‌هاست

جنّ و انس استقامت نمايند بر طريقه مرضيّه الهيّه ما آنها را مشروب نمائيم از آب فراوانى چون گفته‌اند آنزمان مردم مكّه مبتلا بخشكى و سختى ارزاق عمومى بودند

سوراخ كردى كشتى را تا غرق گردانى اهلش را؟ زيرا سوراخ سبب است كه آب در كشتى داخل، و دخول آب عاقبت موجب غرق شدن كشتى باشد. لَقَدْ جِئْتَ شَيْئاً إِمْراً: هر

اشاره به نعمت باد و آب باران مقصود از اينكه فرمود با قرآن با دشمنان جهاد كن (جاهدهم به جهادا كبيرا) تشبيه انقسام مردم به مؤ من و كافر، به آب دو دريا (يكى گوارا

جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر) حرف «من» براى ابتداى غایت است و دلالت دارد که آب نهرها، از منابع زیر زمینى بوستان ها تأمین مى شود. این احتمال نیز وجود دارد

اين بنده قصد كار خوب كرده و چون آن كار را بجا آورد زبان او قلم او و مركّب او آب دهانش ميباشد پس مينويسد براى او و چون قصد كار بد نمايد نفس او بد بو بيرون

اين بنده قصد كار خوب كرده و چون آن كار را بجا آورد زبان او قلم او و مركّب او آب دهانش ميباشد پس مينويسد براى او و چون قصد كار بد نمايد نفس او بد بو بيرون

اهل جهنّم را بآنكه ما بوعده خدا نائل شديم و اهل جهنّم اهل بهشت را كه قدرى آب و غذا بما بدهيد و ياء تنادى براى اكتفاء بكسره حذف شده است و باين دو ندا از

آنكه بر او نگهبانى است‌ پس بايد ببيند انسان از چه آفريده شد آفريده شده از آب جهنده‌اى‌ كه بيرون ميآيد از پشت و استخوانهاى سينه‌ همانا آن آفريننده بر بر

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

صفحه 93 مروى است كه موسى نگاه كرد، ديد از آنجا كه خضر كشتى را سوراخ كرده بود آب در كشتى نيامد؛ دانست معجزه، و بر وجه حكمت باشد، لذا عذر خواسته‌ «1». فَوَجَدا

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

حلقه‌هاى آنزنجير كه هفتاد گز است نهاده شود بر دنيا تمام آن از حرارت آنحلقه آب شود و در كافى از آنحضرت نقل نموده است كه صاحب آن زنجير كه خدا فرموده هفتاد

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌ گفت اين ماده شترى است براى آن نوبه آب است و براى شما نوبه روزى معيّن‌ و اصابت منمائيد آنرا ببدى پس بگيرد شما را

ميرانيم آبرا از كوهها بسوى زمين بى آب و گياه شده و سوق ميدهيم قطرات باران را از آسمان بجانب آن اراضى پس بيرون ميآوريم بآن آب كه جارى يا نازل از آسمان است زراعت

شخصاً حركت مى‏كند و مثل خمير مى‏آيد يعنى: زمين را خشك و افسرده بينى و چون آب بر آن نازل كرديم بجنبد و بر آيد و از همه گياهان به جهت‏انگيز مى‏روياند. *

الأَنفُس‌ُ وَ تَلَذُّ الأَعيُن‌ُ زخرف‌ آيه 71. (آیه 32)- و البته آن درختها و آن همه آب جاری دائم انواع میوه‌ها را نیز همراه دارد، و لذا در پنجمین نعمت می‌افزاید:

ترجمه Tabber requires Javascript to function. سپس زمین را صاف و هموار و بی‌آب و گیاه رها می‌سازد... پس آنها را به صورت باير و هموار وا مى‌گذارد پس آنها

اين بنده قصد كار خوب كرده و چون آن كار را بجا آورد زبان او قلم او و مركّب او آب دهانش ميباشد پس مينويسد براى او و چون قصد كار بد نمايد نفس او بد بو بيرون

و بيرون آريد از آن پيرايه‌اى كه ميپوشيد آنرا و ميبينى كشتيها را شكافندگان آب در آن و تا بجوئيد از فضل او و باشد كه شما شكر گذار شويد و افكند در زمين كوههاى

اهل بيت عليهم السلام براى رضاى خدا، غذاى خود را به آنان دادند و خودشان با آب افطار كردند. خداوند متعال، اين سوره را در وصف ايثار آنان نازل فرمود. مهم آن

پسر مريم و مادر او را آيتى و جاى داديم آندو را بمكانى رفيع صاحب آرامگاه و آب جارى‌ اى پيغمبران بخوريد از پاكيزه‌ها و بكنيد كار شايسته همانا من بآنچه ميكنيد

آنها ميداند آنچه داخل ميشود در زمين از قبيل آب و ريشه نباتات و اجساد حيوانات و آنچه بيرون ميآيد از آن مانند آب و گياه و درخت و حيوان و معادن و آنچه فرود

آنها ميداند آنچه داخل ميشود در زمين از قبيل آب و ريشه نباتات و اجساد حيوانات و آنچه بيرون ميآيد از آن مانند آب و گياه و درخت و حيوان و معادن و آنچه فرود

بود و در يكى از آنها نشسته بود بازنش آسيه كه ديد سياهى‌ئى در روى آب نمايان شد كه موجهاى آب آنرا بالا ميآورد و باد آنرا بكنار ميزند تا رسيد بدر قصر فرعون امر

آنكه بر او نگهبانى است‌ پس بايد ببيند انسان از چه آفريده شد آفريده شده از آب جهنده‌اى‌ كه بيرون ميآيد از پشت و استخوانهاى سينه‌ همانا آن آفريننده بر بر

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

و - در شمار آفریدگانمان - حیواناتی نعمت‌وار و انسان‌هایی بسیار را (از این آب) بنوشانیم. ما بی‌گمان قرآن را به‌راستی میان آنان گوناگون بیان کردیم، تا به

غذاهائى كه در زمين از خاك و آب خلق ميشود نخوردند و در صلب و رحم آن دو و پدران و مادران بعدى شما آن غذاهائى كه از خاك و آب توليد شده بود مبدّل بمنى و نطفه

ابلیس را از زبانه آتش به وجود آورده و آسمان را از دود خلق کرده و زمین را از کف آب به وجود آورده پس به ما خبر بده از پروردگار خود که از چه چیزى به وجود آمده

اعمال حج را بجا آورند معرفى و تعيين نمود و دستور داد كه از آب زمزم سيراب شوند كه آنجاها آب نيست و حضرت ابراهيم تمام اعمال را تعليم گرفت و بجا آورد و به

و اگر بخواهد هر آينه هدايت كند شما را تمامى‌ او است كه نازل نمود از آسمان آب را براى شما از آن است نوشيدنى و از آنست روئيدنى كه در آن ميچرانيد ميروياند

آنكه آسمانها و زمين بودند بسته پس گشاده نموديم آن دو را و بوجود آورديم از آب هر چيز زنده‌اى را آيا پس ايمان نميآورند. تفسير - كلمه ام متضمّن معناى استفهام

» - «يعصرون » از ماده عصر است كه به معناى روغن كشى و آب گيرى بوسيله فشار دادن است ، مانند گرفتن آب انگور و خرما جهت شيره و امثال آن ، و گرفتن روغن زيتون

روی هم چیده دارند. حال آنکه (این‌ها همه) برای روزی بندگان (من) است. و با آن (آب) سرزمین مرده‌ای را زنده گردانیدیم. بیرون شدن مردگان (نیز) بدان‌گونه است. پیش

اين بنده قصد كار خوب كرده و چون آن كار را بجا آورد زبان او قلم او و مركّب او آب دهانش ميباشد پس مينويسد براى او و چون قصد كار بد نمايد نفس او بد بو بيرون

و بيرون آريد از آن پيرايه‌اى كه ميپوشيد آنرا و ميبينى كشتيها را شكافندگان آب در آن و تا بجوئيد از فضل او و باشد كه شما شكر گذار شويد و افكند در زمين كوههاى

اهل بيت عليهم السلام براى رضاى خدا، غذاى خود را به آنان دادند و خودشان با آب افطار كردند. خداوند متعال، اين سوره را در وصف ايثار آنان نازل فرمود. مهم آن

پسر مريم و مادر او را آيتى و جاى داديم آندو را بمكانى رفيع صاحب آرامگاه و آب جارى‌ اى پيغمبران بخوريد از پاكيزه‌ها و بكنيد كار شايسته همانا من بآنچه ميكنيد

گناهكاران را بسوى جهنّم مانند حيوانات تشنه كه در كنار آب ورود نمايند دسته جمع و پا برهنه و بعد معلوم شود كه آب نيست و آتش است و بر عطش آنها افزوده گردد و در ذيل

«أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابِيلَ» 6- اطلاع از طرح و نقشه دشمن و نقش بر آب كردن آن، مهم است. «يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ» 7- دشمن از بزرگ‌ترين

ندا كرد او را از زير پايش كه محزون مباش بتحقيق قرار داد پروردگارت در زيرت آب جارى‌ و بكش بسوى خود تنه درخت خرما را ميريزاند بر تو خرماى تازه چيده شده‌

همكار بودند و بجزاى كردارشان رسيدند چون ذنوب دلو بزرگى است كه پر از آب باشد و در وقت قسمت آب بكار رود پس نبايد تعجيل داشته باشند سهم آنها محفوظ است در روز موعود

أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ «24» ترجمه‌ همانا ما چون طغيان كرد آب حمل كرديم شما را در كشتى‌ تا قرار دهيم آنرا براى شما عبرتى و نگاه دارد آنرا

بود و در يكى از آنها نشسته بود بازنش آسيه كه ديد سياهى‌ئى در روى آب نمايان شد كه موجهاى آب آنرا بالا ميآورد و باد آنرا بكنار ميزند تا رسيد بدر قصر فرعون امر

بود و در يكى از آنها نشسته بود بازنش آسيه كه ديد سياهى‌ئى در روى آب نمايان شد كه موجهاى آب آنرا بالا ميآورد و باد آنرا بكنار ميزند تا رسيد بدر قصر فرعون امر

غلبه توأم با تحقير است. «نهر» راندن همراه با خشونت است. عنوان نهر آب نيز به خاطر حركت تند آب است. اگر نيازهاى يتيم تأمين نشود مفاسد اخلاقى و اجتماعى فراوانى

ترتیل: ترجمه: «تُسَبِّحُ لَهُ ...»: (نگا: رعد / ، انبیاء / ، حدید / . نطق آب و نطق خاک و نطق گِل أَ لَمْ‌ تَرَ أَنَ‌ اللَّهَ‌ يَسْجُدُ... (۳) أَ لَمْ‌

و اگر بخواهد هر آينه هدايت كند شما را تمامى‌ او است كه نازل نمود از آسمان آب را براى شما از آن است نوشيدنى و از آنست روئيدنى كه در آن ميچرانيد ميروياند