نتایج جستجو

عقلى شد يعنى «حينَ مَوْتِ أَبْدانِها» ايضا در «وَالتَّى لَمْ تَمُتْ» بايد گفت: «وَالتَّى لَمْ تَمُتْ‏بَدَنُها» يعنى: خدا ارواح را در حين موت از ابدان مى‏گيرد

حرث حرم حرک حسب حسن حشر حصى حضض حطم حفر حقب حقق حلق حلقم حمر حمم حنث حور حين حيى حکم خرج خسر خسف خشع خشى خضد خضر خطء خفض خفى خلد خلف خلق خلو خنس خوض خوف

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... انتم اذ حلق بلغ ف حين نحن نظر اذا لولا قرب الى لو کذب

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ليت لات ندى حين عجب نوص هم ندو ان ف جىء من قرن نذر قبل

مى‏شود. ف کم رئس بلغ لا هدى امن حلقم انتم اذا وله من اذ اله حتى لولا ما قصر حين نظر الله نحن يسر قرب لو شىء خوف ان حلل کذب علم ه حرم حصر سجد نن لم

ايى خفف سحب عن دعو ربب هو کذب نشء ما اتى شىء وزر اذا اذ خردل ظلم اول بلد حين خير الا شدد عزب نفر قوم زلزل ملک نفس عزز اجر نحن سبح رضو سوق رعد سرح خلق لما

ف هم کم من ل ما ه الى ب ها دنو حيى فى ک قول على نا ثم هن لا قلل وله الا حين ان الله اله کفر اخر متع ربب اتى الذين اذا انن اکل علم خلق عند يوم حسن عن سوف

آنها همه از مصاديق وقت اند. در آيه [انسان:1] گفته‏اند: حين به معنى مدّت است . در اقرب گويد: حين به معنى وقت مبهم است به هر زمان صلاحيت دارد كوتاه باشد

يوم ذات ظلم انس وضع غير لم لما وعد سمو صلو نمرق اخذ ظهر صدر خلل زربيه صفف حين خبث بيت انم سلح کوب نسى حرب قوم جىء جنح سرر ثلث فدى فجر خبل مرض حظظ بثث نور

ثم قول اتى ربع هن وفى قرب صحب نوح ربب وحى انن عظم امم ظلم موسى جنن ثنى ا حين جنف يمن جزى خير حمل ابو سعر طوع ذکر ذوا اذ صلى وقى شهد اثم ارض بل ثمن س کتب

هستند متن آيه در «مناة» ببينيد. ف ا لوت عزى ندى مناة ليت ندو رئى ثلث اخر کبر حين هم من ه عجب نوص کم قرن ل ان ربب ايى جىء ائى قبل هلک

آنها همه از مصاديق وقت اند. در آيه [انسان:1] گفته‏اند: حين به معنى مدّت است . در اقرب گويد: حين به معنى وقت مبهم است به هر زمان صلاحيت دارد كوتاه باشد

امر جرى امم ذرو حتى اکل اثم قدر موه عظم عرش توراة بهت امن خفف ولد حمر اذا حين اتى ظلم اوى جعل فضل لو آدم جبل غشى شفق کذب صور هما سکر علم اصر ائى ارض وحد

حمد و ثناى الهى است و حين تمسون را اشاره بنماز مغرب و عشاء گرفته‌اند و حين تصبحون را كنايه از نماز صبح و عشيّا را از نماز عصر و حين تظهرون را اماره براى

حمد و ثناى الهى است و حين تمسون را اشاره بنماز مغرب و عشاء گرفته‌اند و حين تصبحون را كنايه از نماز صبح و عشيّا را از نماز عصر و حين تظهرون را اماره براى

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... حين صبح وله ل اله ه الله حمد ف فى سمو حضر سبح ارض عذب

حمد و ثناى الهى است و حين تمسون را اشاره بنماز مغرب و عشاء گرفته‌اند و حين تصبحون را كنايه از نماز صبح و عشيّا را از نماز عصر و حين تظهرون را اماره براى

حمد و ثناى الهى است و حين تمسون را اشاره بنماز مغرب و عشاء گرفته‌اند و حين تصبحون را كنايه از نماز صبح و عشيّا را از نماز عصر و حين تظهرون را اماره براى

عذب خسء حمم فى زجر وعد ذلک هو هل مول الذين وحد صدق جىء ا لا دور سبب بنو اوى حين حسر جعل او

اول سور حلقم اخذ انتم ها نشء اذ التى منى لکن حرث لعل سبح حوت خلق مهن ذهب حين نحن ورى ايى علم لبث دون جعل لقم الله نظر شىء فى او رزق يوم ائى اله جىء قد

يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. ها ثبت طيب فى اصل سمو اتى اکل ک شجر کلل حين کلم مثل

گوسفند، وبر از شتر، موى از بز است. ها شعر صوف اثث کم من متع الى الله قوم حين اله يوم ظعن

صبر کبر بيت سوء اکل سحت قدم اخذ ردد عدو حتى بين لو بعض لعن امر رفد س قرر حين ذلک صدق قبل عهد

طوف ربع ضئن ابل الى وحد عرف شهر صدق نن خرج غور حجر سبق نور غشو هو هدى أما حين وصى بين خلق صدر عطف جعل فرد ذنب فوق صبح جنح شىء صحب ثمن ثم قرآن قشعر ذوا شبه

اثر آن مانند چوبهاى شكسته حظيره ساز شدند. ظاهراً مراد شكسته شدن چوبها در حين قطع از اشجار است نه شكسته شدن در آغل. اين لفظ فقط دوبار در قرآن مجيد آمده

صلح سبح جنن ظلم ها ثم وقى ندو عذب کلل نن ک ندى علم ى لدى ب ايى شهد جمع سوء حين ائى اوى عن على وجد ا سجد تجر بحر جند رزق شرب عبد يعقوب قوم فرض دور حزن هما

جَعَلَ اَسْفَلَهُ اَعْلاهُ» يعنى آن را وارونه كرد. نكس الولد آن است كه در حين تولد پايش پيش از سرش بيرون آيد «نكس رأس» پايين انداختن سر است از ذلت يا شرم

گويند، قلب را چون در ميان بدن از انظار پوشيده است جنان گفته‏اند، سپر را چون در حين جنگ شخص را مى‏پوشاند مِجَّن و مَجَّنة گويند. جنّت هر باغى است كه درختان آن

به حال است مثل [ص:8]. بلكه هنوز عذاب را نچشيده‏اند. دوّم: ظرف است به معنى حين و به قول ابن مالك به معنى «اذ» و مخصوص است به ماضى مثل [اسراء:67]. سوّم حرف

بدهد ديگر بر او حلال نيست . هن جمل ها ف سرح کن ب متع ان عرف او کون يا مسک حين کم ايى عدد لا رود نبو الله علو حمل ثقل حلل اله ل حسن روح الى بلد زين لم وله

اثر آن مانند چوبهاى شكسته حظيره ساز شدند. ظاهراً مراد شكسته شدن چوبها در حين قطع از اشجار است نه شكسته شدن در آغل. اين لفظ فقط دوبار در قرآن مجيد آمده

نهر سجد کم کبر بکر قبل اخذ کلل نشط خلق شىء کثر عرش هذا اذا الى دبر عشو نحن حين امر ملک لو انا حول الک لئک ذا حقق سبل الذين اصل طير غفر قوم بصر سخر شمس بنو

شده شايد مراد از آنها عالم سلّولهاست كه در پشت پدران‏اند و خدا در حين اخذ آنها در حين وارد كردن به رحم مادر از آنها گواهى گرفت. و اگر اين حقيقت ثابت شود

قطع از علائق مادّى نكند و خدا را با اخلاص نخواند خدا را نخوانده است بلكه در حين دعوت به جاهاى ديگر نيز تكيه نموده است وقتيكه انسان خود را مضطرّ ديد و از هر

پائين آمدن گفته‏اند ولى به احتمال قوى مراد از آن بالا رفتن است كه ستارگان از حين طلوع تا وسط آسمان پيوسته در صعوداند و آن با آيات بعدى كه اشاره به معراج آن

سه روز. يومئذ: [قيامة:10]. يومئذ به معنى آن روز است، اضافه شدن لفظ يوم و حين به «اذ» مشهور است ابن هشام در معنى گفته: «اذ» در اينصورت اسم زمان مستقبل است

ربب اتى کون فى ب ثوب ما علم قوم صلح لا رئى امن غشى وضع سندس خضر ضرب ارک غشو حين نعم استبرق ذلک الذين ان هن انن برق جعل غمم هل صلو نا اخذ ى مثل سور نهر لو

فرموده: تيمم به معنى قصد است همچنين است تأمم. [بقره:267]. غرض آن است كه در حين انفاق چيز پست و كم قيمت را كه خود آن را اگر بدهند نمى‏گيريد، انفاق نكنيد بلكه

اند. ولى خوب نيست آيه را از ظاهر آن برگردانيم جائيكه قرآن از تكلّم عيسى در حين ولادت و تولد او بدون پدر ئ خنك شدن آتش بر ابراهيم و اژدها شدن عصاى موسى و

فرموده: تيمم به معنى قصد است همچنين است تأمم. [بقره:267]. غرض آن است كه در حين انفاق چيز پست و كم قيمت را كه خود آن را اگر بدهند نمى‏گيريد، انفاق نكنيد بلكه

حديث فوق باشد كه فكر كرده دهر از نامهاى خداوندى است. ما نا من انس الا لم هلک حين کون ان ل هم شىء ذکر حيى على ب ذلک اتى خلق موت هل دنو علم

سه روز. يومئذ: [قيامة:10]. يومئذ به معنى آن روز است، اضافه شدن لفظ يوم و حين به «اذ» مشهور است ابن هشام در معنى گفته: «اذ» در اينصورت اسم زمان مستقبل است

اخر نن حرم الذى بعض فسد قدر فحش ذلک هما صبح بعد دور قد ذا طوع ملک امر غيب حين حمل مرى عشو سمو اول ترک وقى قرى کسب بل نصر امم زوج نقض سوف رفع سحر جرم غفر

اساؤ ا السوآى ان كذبوا بآيات الله ...)) نكاتى كه از آيه : ((فسبحان حين تمسون و حين تصبحون وله الحمد...)) استفاده مى شود بحث روايتى (نقد رواياتى كه در ذيل

اساؤ ا السوآى ان كذبوا بآيات الله ...)) نكاتى كه از آيه : ((فسبحان حين تمسون و حين تصبحون وله الحمد...)) استفاده مى شود بحث روايتى (نقد رواياتى كه در ذيل

مرتبه حين طلوع غروب آفتاب. در مصباح كفعمى از حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: هر كه بخواند در صبح و شام: فسبحان اللّه حين تمسون و حين تصبحون

سه روز. يومئذ: [قيامة:10]. يومئذ به معنى آن روز است، اضافه شدن لفظ يوم و حين به «اذ» مشهور است ابن هشام در معنى گفته: «اذ» در اينصورت اسم زمان مستقبل است

(اسپرماتوزئيد) وارد نطفه زن (اوول) مى‏گردد و رشد آن شروع مى‏شود، انزال زن و لذّت او در حين مقاربت راجع با نزال نطفه او نيست بر خلاف مرد. و خلاصه: آيه شريفه راجع به نطفه

ها محمد عزز رحم ملک بين الى لم کفر کون اتى قبل قد حقق شىء عبد صرط عن قوم حين ا غفر سلم هل نزل ذهب اخر نا بل هدى سجد حکم دخل امن رئى نذر سوى کثر کفى وسم

انس جىء خلق ظلم هل اوى ذکر اذا ليل الا رئى قوم ائى رجع نفس الذى ولى خشع رحم حين درک سوف ثم اذ لکن غشى لقى غشو حتى صمم عظم قلل شکر حفظ انتم عذب مثل خرج عين

مشبّهه بليس و تاء زائده براى تأكيد و اسم لا محذوف است يعنى و نيست حين مشاهده عذاب حين خلاصى و نجات و تعجّب نمودند كفّار قريش از آنكه يكنفر از طايفه خودشان

اساؤ ا السوآى ان كذبوا بآيات الله ...)) نكاتى كه از آيه : ((فسبحان حين تمسون و حين تصبحون وله الحمد...)) استفاده مى شود بحث روايتى (نقد رواياتى كه در ذيل

اساؤ ا السوآى ان كذبوا بآيات الله ...)) نكاتى كه از آيه : ((فسبحان حين تمسون و حين تصبحون وله الحمد...)) استفاده مى شود بحث روايتى (نقد رواياتى كه در ذيل

مشبّهه بليس و تاء زائده براى تأكيد و اسم لا محذوف است يعنى و نيست حين مشاهده عذاب حين خلاصى و نجات و تعجّب نمودند كفّار قريش از آنكه يكنفر از طايفه خودشان

کَيْدَه السّاحِر بِقَلْب مُوسَى وَيْلَکُم سَلِيم فَجَمَع فَلا يُفْلِح قَبْلِهِم حِين نَذِير مِنْه أُزْلِفَت فِرْعَوْن تَسْتَعْجِلُوه آمَنّا سَاحِر سُبْحَانَه

خوف و شدت آن، «قِياماً» خواه مسايفه و مقارعه باشد، و «قُعُوداً» و خواه در حين مرامات، «وَ عَلى‌ جُنُوبِكُمْ» و خواه در حينى كه مجروح شده بر پهلو افتاده

«تقدير قسم» يعنى سوگند مى‌خورم به گفتار رسول خود كه آن كلمه عظيم يا رب باشد در حين شكايت قوم به من، إِنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ لا يُؤْمِنُونَ‌: «جواب قسم» بدرستى كه

گوساله سامرى و بدسائس ديگرى از قبيل آنكه اين مظهر جلال الهى است و بايد عابد در حين عبادت معبود مجسّمى را در نظر داشته باشد تا خضوع از او محقق شود لذا نصايح و

گوساله سامرى و بدسائس ديگرى از قبيل آنكه اين مظهر جلال الهى است و بايد عابد در حين عبادت معبود مجسّمى را در نظر داشته باشد تا خضوع از او محقق شود لذا نصايح و

لَهُمْ قَوْلاً مَعْرُوفاً «5» چون آيه سابقه امر نمود به اعطاى اموال يتامى در حين بلوغ بدون تصرف، در عقب آن ذكر كسانى كه جايز نيست رد مال به آنها فرمايد: وَ

اساؤ ا السوآى ان كذبوا بآيات الله ...)) نكاتى كه از آيه : ((فسبحان حين تمسون و حين تصبحون وله الحمد...)) استفاده مى شود بحث روايتى (نقد رواياتى كه در ذيل

تفسیر آیات إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِينٍ «25» قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ «26» او نيست جز مردى كه در او

آگاهى خداوند (الذى یریک حین تقوم) ۴ - «عن أبى جعفر(ع) قال «الذى یراک حین تقوم فى النبوّة...; از امام باقر(ع) درباره «الذى یراک حین تقوم» روایت شده که فرمود:

كس اجلى دارد و زندگى ما محدود است. «مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ» إِلاَّ رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ (44) إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا: مگر كه رحم كنيم بر ايشان

فمتّعنهم إلى حین) ۲ - خداوند، پس از ایمان آوردن قوم یونس، آنان را از مواهب دنیوى تا پایان عمرشان بهره مند ساخت. (ف-َامنوا فمتّعنهم إلى حین) طبق گفته مفسران،

مشروحا ذكر شد و حين ظاهرا زمان مرگ است .. قال‌َ اهبِطُوا بَعضُكُم‌ لِبَعض‌ٍ عَدُوٌّ وَ لَكُم‌ فِي‌ الأَرض‌ِ مُستَقَرٌّ وَ مَتاع‌ٌ إِلي‌ حِين‌ٍ «24» فرمود

و «1» تفسير كشاف چ مفسر ج 4 ص 63- 62. جلد 12 - صفحه 487 رياحين بهشت كه در حين موت نزد او حاضر سازند تا آن را ببويد. 3- بقاى هوائى كه نفس از آن متلذذ شود

گوساله سامرى و بدسائس ديگرى از قبيل آنكه اين مظهر جلال الهى است و بايد عابد در حين عبادت معبود مجسّمى را در نظر داشته باشد تا خضوع از او محقق شود لذا نصايح و

گوساله سامرى و بدسائس ديگرى از قبيل آنكه اين مظهر جلال الهى است و بايد عابد در حين عبادت معبود مجسّمى را در نظر داشته باشد تا خضوع از او محقق شود لذا نصايح و

سه روز. يومئذ: [قيامة:10]. يومئذ به معنى آن روز است، اضافه شدن لفظ يوم و حين به «اذ» مشهور است ابن هشام در معنى گفته: «اذ» در اينصورت اسم زمان مستقبل است

چنانچه در اخبار، به صحت پيوسته كه حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در حين تلاوت اين آيه فرمود: من بنى آدم تسع و تسعون و فى النّار و واحد فى الجنّة.

پیرامون هویّت انسان از نظر قرآن کریم تفسیر آیات هَلْ أَتى‌ عَلَى الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً «1» إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ

مر شما را هلاك ايشان به جهت آثار مساكن ايشان و نزد نظر كردن شما به آن در حين گذشتن شما بر آن. وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ‌: و زينت و آرايش

آن، سفيدتر از برف بود، بواسطه رسيدن دستهاى كفار و فاسق به آن سياه شد. و در حين رفع قواعد حضرت ابراهيم و اسمعيل عليه السلام دعا نمودند كه: رَبَّنا تَقَبَّلْ

مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ» 5- كاميابى‌ها و لذّت‌جويى‌هاى دنيا موقت است. «إِلى‌ حِينٍ» وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ (111) وَ إِنْ

پیامبر(ص) (ألا حین یستغشون ثیابهم یعلم مایسرّون ومایعلنون) «إستغشى ثیابه» یعنى با جامه هایش خود را مخفى ساخت تا دیده نشود(لسان العرب) «حین» متعلق به «یعلم»

پسرى خواهد گرديد كه بعدها بدست امت تو كشته خواهد شد و به همين منظور فاطمه در حين آبستن بودن و نيز هنگام زائيدن با يك ناراحتى روحى توام بوده است سپس امام صادق

گوساله سامرى و بدسائس ديگرى از قبيل آنكه اين مظهر جلال الهى است و بايد عابد در حين عبادت معبود مجسّمى را در نظر داشته باشد تا خضوع از او محقق شود لذا نصايح و

گوساله سامرى و بدسائس ديگرى از قبيل آنكه اين مظهر جلال الهى است و بايد عابد در حين عبادت معبود مجسّمى را در نظر داشته باشد تا خضوع از او محقق شود لذا نصايح و

ميكنيم بتو سخن سنگين متين و محكم رزينى را كه وحى الهى باشد چون آنحضرت در حين نزول وحى حالش تغيير ميكرد بطوريكه عرق ميفرمود و از امير المؤمنين عليه السّلام

ميكنيم بتو سخن سنگين متين و محكم رزينى را كه وحى الهى باشد چون آنحضرت در حين نزول وحى حالش تغيير ميكرد بطوريكه عرق ميفرمود و از امير المؤمنين عليه السّلام

ميكنيم بتو سخن سنگين متين و محكم رزينى را كه وحى الهى باشد چون آنحضرت در حين نزول وحى حالش تغيير ميكرد بطوريكه عرق ميفرمود و از امير المؤمنين عليه السّلام

«فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ ... فَأَخْرَجَهُما» 6- زندگى دنيا، موقّتى است. «الى حين» «1». تفسير نورالثقلين. «2». اعراف، 21. «3». اعراف، 21. «4». طه، 120. «5»

موارد اين صيغه در قرآن به معنى صار و گرديدن است مگر بعضى از قبيل «حينَ تُمْسُونَ وَ حينَ تَصْبِحُونَ» كه به معنى داخل شدن در صباح است. ايضاً صيغه‏هاى اسم

طالب عليه السّلام يكى از ثقلين است كه حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله در حين وصيت فرمود: انى تارك فيكم الثقلين كتاب اللّه و عترتى، و او سابق بود بر همه

مصر استيلا يافته متصرف جهات قبطيان گشتند. در بعضى روايات آمده كه فرعون در حين خروج ششصد هزار سوار بر مقدمه لشگر تعيين نمود و ششصد هزار بر ميمنه و ششصد هزار

پیامبر(ص)، به عذاب و کیفر الهى تهدید شدند. (و سوف یعلمون حین یرون العذاب من أضلّ سبیلاً) جمله «و سوف یعلمون حین یرون العذاب...» براى تهدید مشرکان لجوج به عذاب،

تا زمان معیّن است. (أثثًا و متعًا إلى حین) ۱۳- لزوم توجه انسان به ناپایدارى نعمتهاى دنیوى (أثثًا و متعًا إلى حین) ۱۴- بهره مندى انسان از کرک، پشم و موى

تُبْد لا لَکُم آمَنُوا تَسُؤْکُم الّذِين وَ أَيّهَا تُفْلِحُون يَا عَنْهَا حِين در حال بارگیری...

(۱۶۷ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) إِن تَسْأَلُوا تُبْد لَکُم وَ عَنْهَا أَشْيَاء عَن حِين يُنَزّل الْقُرْآن لا آمَنُوا الّذِين در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه حيى‌ (۱۸۴ بار) وَ فِيهَا حِين قَال تَمُوتُون إِلَى مَتَاع مِنْهَا تُخْرَجُون يَا مُسْتَقَرّ بَنِي الْأَرْض در حال بارگیری...

کلمه موت‌ (۱۶۵ بار) وَ فِيهَا مِنْهَا يَا تُخْرَجُون تَحْيَوْن بَنِي آدَم حِين قَال قَد إِلَى أَنْزَلْنَا مَتَاع در حال بارگیری...

مِن الْإِنْسَان إِنّا خَلَقْنَا شَيْئا يَکُن لَم الدّهْر نُطْفَة أَمْشَاج حِين نَبْتَلِيه فَجَعَلْنَاه عَلَى أَتَى در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه غشو (۲۹ بار) غشى‌ (۲۹ بار) مَا أَلا حِين ثِيَابَهُم يَعْلَم مِنْه لِيَسْتَخْفُوا يُسِرّون صُدُورَهُم وَ يَثْنُون إِنّهُم يُعْلِنُون

بار) مِن ثَلاَث قَبْل وَ مِنْکُم الْحُلُم صَلاَة الْفَجْر يَبْلُغُوا لَم حِين الّذِين تَضَعُون ثِيَابَکُم أَيْمَانُکُم مَلَکَت در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه وضع‌ (۲۶ بار) مِن وَ ثِيَابَکُم حِين صَلاَة الْفَجْر الظّهِيرَة قَبْل بَعْد مَرّات ثَلاَث الْعِشَاء مِنْکُم در حال بارگیری...

شامل این کلمه ثوب‌ (۲۸ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) مِن وَ صَلاَة تَضَعُون الظّهِيرَة حِين الْفَجْر بَعْد قَبْل الْعِشَاء ثَلاَث مَرّات عَوْرَات در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه کفف‌ (۱۵ بار) لا عَن حِين وَ وُجُوهِهِم النّار کَفَرُوا الّذِين يَعْلَم صَادِقِين لَو ظُهُورِهِم کُنْتُم در حال بارگیری...

بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) أَلا يَثْنُون لِيَسْتَخْفُوا مِنْه إِنّهُم قَدِير شَيْء حِين کُل يَسْتَغْشُون ثِيَابَهُم عَلَى يَعْلَم هُو مَا يُسِرّون در حال بارگیری

این کلمه خفى‌ (۳۴ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) أَلا صُدُورَهُم مِنْه يَثْنُون إِنّهُم حِين قَدِير يَسْتَغْشُون شَيْء ثِيَابَهُم يَعْلَم کُل مَا عَلَى يُسِرّون وَ در

کلمه ظلل‌ (۳۵ بار) جَعَل وَ لَکُم خَلَق مِمّا مِن اللّه الْجِبَال أَکْنَانا حِين إِلَى در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه قلب‌ (۱۶۸ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) فِي وَ تَقُوم إِنّه حِين السّاجِدِين يَرَاک هُو السّمِيع الرّحِيم الّذِي هَل الْعَزِيز الْعَلِيم در حال

آیات شامل این کلمه رئى‌ (۳۲۸ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) وَ حِين الّذِي الرّحِيم الْعَزِيز تَقُوم تَقَلّبَک عَلَى فِي تَوَکّل إِنّه تَعْمَلُون السّاجِدِين در حال

آیات شامل این کلمه زيد (۶۲ بار) إِلَى فَآمَنُوا أَو فَمَتّعْنَاهُم أَلْف حِين فَاسْتَفْتِهِم مِائَة أَ لِرَبّک أَرْسَلْنَاه يَقْطِين وَ مِن در حال بارگیری

بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) إِلَى يَزِيدُون فَمَتّعْنَاهُم أَو أَلْف فَاسْتَفْتِهِم حِين وَ مِائَة أَ أَرْسَلْنَاه لِرَبّک الْبَنَات در حال بارگیری...

بار) متع‌ (۷۰ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) إِلَى يَزِيدُون فَآمَنُوا فَاسْتَفْتِهِم حِين أَو أَ وَ أَلْف مِائَة لِرَبّک الْبَنَات أَرْسَلْنَاه لَهُم در حال بارگیری

مفسرين‌: «1» (الَّذِي‌ يَراك‌َ حِين‌َ تَقُوم‌ُ) ‌در‌ صلوة منفردا (وَ تَقَلُّبَك‌َ فِي‌ السّاجِدِين‌َ) ‌در‌ جماعت‌ مؤمنين‌. «2» حين‌ تقوم‌ ‌در‌ نماز شب‌ ‌که‌

آیات شامل این کلمه بدو (۳۱ بار) إِن لَکُم عَنْهَا تَسْأَلُوا وَ اللّه حِين الْقُرْآن يُنَزّل تَسُؤْکُم أَشْيَاء عَفَا عَن لا آمَنُوا غَفُور الّذِين أَيّهَا

آیات شامل این کلمه ف‌ (۲۹۹۹ بار) لقى‌ (۱۴۶ بار) حِين آدَم إِلَى مَتَاع مِن وَ رَبّه مُسْتَقَرّ کَلِمَات الْأَرْض فَتَاب فِي عَلَيْه لَکُم إِنّه هُو التّوّاب

وَ لِلْعَالَمِين أَيّنَا نَبَأَه أَشَدّ ذِکْر النّخْل بَعْد جُذُوع عَذَابا حِين إِلاّ هُو فِي الْمُتَکَلّفِين إِن أَبْقَى لَأُصَلّبَنّکُم قَالُوا لَن خِلاَف

مى باشد. (و إن تسئلوا عنها حین ینزل القرءان تبدلکم) ۹- قرآن به صورت تدریجى بر پیامبر (ص) نازل شده است. (ان تسئلوا عنها حین ینزل القرءان تبدلکم) چنانچه

إِلَى مِن أَن لَو لا صِرَاط الْمُتّقِين مُسْتَقِيم هُم السّاخِرِين دِينا وَ حِين قِيَما لَمِن مِثْلَهَا تَرَى مِلّة إِلاّ الْعَذَاب کُنْت إِبْرَاهِيم حَنِيفا

کلمه ثوب‌ (۲۸ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) وَ مَا اسْتَغْشَوْا يَعْلَم يَسْتَغْشُون حِين أَصَرّوا أَلا آذَانِهِم يُسِرّون مِنْه اسْتَکْبَرُوا فِي لِيَسْتَخْفُوا ثُم

این کلمه وفى‌ (۶۶ بار) وَ اللّه إِذ الّذِين الْأَنْفُس بِوَکِيل عَلَيْهِم حِين کَفَرُوا تَرَى لَو أَنْت مَوْتِهَا الْمَلاَئِکَة مَا يَضْرِبُون حَکِيم عَزِيز

کَذّبُون إِلَيْه رَبّي بِمَا إِلَى انْصُرْنِي مَعِي مُوسَى اصْنَع إِن رَب حِين کَلاّ اضْرِب الْفُلْک لَمُدْرَکُون بِأَعْيُنِنَا بِعَصَاک حَتّى الْبَحْر

(و اصبر ... و سبّح بحمد ربّک حین تقوم . و من الّیل فسبّحه و إدبر النجوم) برداشت یاد شده با توجه به نکات زیر است: ۱- «حین تقوم» اشاره به تلاش هاى روزانه

إِن عَلَيْه أَبْحُر لَو آدَم قَبْل إِنّه سَبْعَة جِئْنَا عَزِيز فَتَلَقّى حِين هُو بَعْدِه حَکِيم لَنَفِد التّوّاب بِمِثْلِه إِلَى قُلْنَا قُل مَدَدا مَتَاع

يُخْرِج الْمَيّت تُخْرِج مَن مُخْرِج اللّه ذٰلِکُم تُظْهِرُون يُحْيِي تَرْزُق حِين النّوَى الْأَرْض يُدَبّر اللّيْل فَأَنّى فَالِق الْأَمْر تَشَاء الْأَبْصَار

فَمَا اتّخَذُوا أَمْر الْعِجْل عَن أَرِنَا بَعَثْنَاکُم نَرَى اسْتَطَاعُوا حِين فَعَتَوْا فَقَالُوا ذٰلِک لَک قِيَام نُؤْمِن تَمَتّعُوا مَوْتِکُم مَا جَاءَتْهُم

مَتَاع آذَنْتُکُم يَجْعَل فَقُل إِنّه أَضْعَف بِکُم إِلَى الْقَوْل کُنْت مَن حِين تَوَلّوْا لَه قَال رَبّي أَتّبِع فَإِن أَمَدا إِلاّ در حال بارگیری...

نقذ (۵ بار) وَ إِلاّ هُم رَحْمَة مِنّا لا لَهُم مَتَاعا صَرِيخ إِلَى فَلا حِين نُغْرِقْهُم نَشَأ إِن در حال بارگیری...

أَمّا الذّکْرَى مَتَاع طَغَى رَبّنَا تَوَلّى إِنّنَا إِنّه مَن يَعْلَم قَال حِين نَخَاف فِرْعَوْن رَب الْقَوْل در حال بارگیری...

النّذُر طَاغُون قَوْم تُغْن هُم حَتّى جُنْدَنَا يَوْم بَالِغَة أَنْت بَل حِين يَدْع إِن الدّاع أَبْصِرْهُم بِه بِمَلُوم مُزْدَجَر الْمَنْصُورُون حِکْمَة

بار) ى‌ (۱۰۴۴ بار) قَال رَب بِمَا کَذّبُون وَ عَلَى بِه الصّادِقِين الْقَوْم حِين فَأَوْحَيْنَا بِمُؤْمِنِين عَمّا مِن لَه الْمُفْسِدِين حَتّى إِلَيْه قَلِيل

بَيْنَهُم اصْنَع لَيُصْبِحُن الْمَرْجُومِين نَادِمِين فَأَخَذَتْهُم بِمُؤْمِنِين حِين فَتْحا الْفُلْک مِن حَتّى الصّيْحَة بِأَعْيُنِنَا لَه نَجّنِي نَحْن بِه لَتَکُونَن

لها فانّها كانت على المؤمنين كتابا موقوتا، الا تسمعون الى جواب اهل النّار حين سئلوا ما سلككم فى سقر قالوا لم نك من المصلّين. حضرت امير المؤمنين عليه السّلام

أَکْثَرُهُم يَکْفُر الضّرّاء نَحْبَه تَلَبّثُوا آتَى الْأَدْبَار إِيمَانا حِين يُؤْمِنُون کَان الصّلاَة أَقَام عَهْد الْبَأْس در حال بارگیری...

الْآخَرِين ذٰلِک أَ حَتّى لَآيَة دَمّرْنَا يُبْصِرُون لَو مَن مِن آمَنُوا حِين قَدّرْنَاهَا سَلاَم ثُم عَلَى امْرَأَتَه بِاللّه الْآخِر بِالْيَوْم لا در

مُبِين يَجْعَلُون إِنّهُم الْبَنِين تَفْتَرُون بِسُلْطَان فَاسْتَفْتِهِم حِين کَيْف تَسْأَلُهُم مُسْتَمِعُهُم اللّه خَلَقْنَا إِلَى کُنْتُم تَحْکُمُون

وَ أَشْعَارِهَا أَصْوَافِهَا أَثَاثا مِن مَتَاعا يَوْم إِقَامَتِکُم إِلَى حِين ظَعْنِکُم در حال بارگیری...

و سپرى کردن مدت زمانى است که «إلى حین» بدان اشاره داشت. ۵- حیات دنیا گذرگاهى موقت، نه پایان زندگى انسان (متع إلى حین ... و منها تخرجون) انسان: بازگشت انسان

لَسْت لَتُبَيّنُنّه الدّنْيَا إِذ فَرّطْنَا فَرِيق بِرَبّکُم يَشْتَرُون نَبَذ حِين قَالُوا در حال بارگیری...

زمانى كه بيايد ايشان را غفلتا و ناگهان، مراد مقدمه آن. يعنى مشاهده عقوبات در حين سكرات است كه حجاب، بر طرف، و عذاب را علانيه ببينند. قالُوا يا حَسْرَتَنا عَلى‌

آیات شامل این کلمه غفل‌ (۳۵ بار) مِن وَ فِي هُم هٰذَا کُنّا مَا مُعْرِضُون حِين عَلَى أَهْلِهَا يَأْتِيهِم کُنْت قَد لا بَل فَکَشَفْنَا فَوَجَد شَهِيد الْمَدِينَة

يَأْتِي مِن فَابْعَثُوا بِوَرِقِکُم جَاء لا أَن لَبِثْتُم هٰذِه تَوَفّتْه حِين إِن فَيَقُول رُسُلُنَا تَرَک رَب حَتّى بِمَا قَبْل أَيّهَا بَيْنِکُم خَيْرا

مى‏كنند. [ص:4]. وَ أَن جَاءَهُم مُنْذِر مِنْهُم مَنَاص الْمَجِيد بَل الْقُرْآن حِين لاَت الْکَافِرُون ق فَقَال هٰذَا فَنَادَوْا قَال قَرْن مِن شَيْء عَجِيب سَاحِر

فَاتّبِعُوا بِجَهَالَة تَجْرِي شُهَدَاء قَرْضا تَحِل يَأْتِه هٰؤُلاَء عَنْهُم حِين السّبِيل آبَاؤُکُم لَهَا دِينِه بَعْضُهُم کَانُوا تَابُوا

آیات شامل این کلمه متع‌ (۷۰ بار) وَ لَکُم إِلَى مِن عَلَى حِين إِذَا لِأَنْعَامِکُم فَإِذَا قَدَرُه جَاءَت نَحْن أَبّا أَرْسَاهَا فَلا طَعَامُه يُمَتّعْکُم

بِالْمَعْرُوف کَرّة قِيل إِلْيَاسِين خَيْر تَعْمَلُون لَهُم الْعَالَمِين حِين آثَرَک يَحْيَى آيَاتِي هَدَاکُم يُرْسِل فَعَلُوا الْبَلاَء نَفَقَة در حال

(۹۸ بار) مِن وَ ثَلاَث تَضَعُون قَبْل ثِيَابَکُم بَعْد الْعِشَاء الظّهِيرَة حِين الْفَجْر عَوْرَات مَرّات لَکُم لَيْس مِنْکُم الْحُلُم عَلَيْکُم يَبْلُغُوا

يُسَبّحْن أَوّبِي أَشِدّاء إِلَى جَاهَدُوا الْمَلاَئِکَة دَخَل قَلِيل نَبِي حِين سَخّرْنَا حَلِيم کَثِير بِأَمْوَالِهِم فَتَيَان بِالْعَشِي جِبَال هُم مُقْتَرِنِين

أَسْکَنْت مِنّي حَمَإ الدّين عِبَادُک فَرَأَوْه هٰذَا يَمْسَسْک خَلَقْتَه فَإِنّه حِين تَبِعَنِي يَنْفَعُک رِيحا صَلْصَال أَکْثَرَهُم فَإِنّهُم ذُرّيّتِي يَنْفَع

بار) وَ لا بِهَا لَهُم أَ إِن أَم کَانُوا فَسَوْف لَو رَبّک أَعْيُن فَهُم حِين مَا عَنْهُم حَتّى أُولٰئِک اللّه آذَان نَشَاء عَلَى سُبْحَان صُم خُذ بِأَيّکُم

«إِذا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ» 2- هنگام وصيّت، مؤمن بايد دقّت‌هاى لازم را به كار بندد. «حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنانِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ»

اللّه لا مَا فِي قَال الّذِين إِن عَلَى فَإِن لَهُم فَلا لَن قَالُوا شَيْء حِين بِه أَ عَن لَک أَو الْأَرْض کُل أَمْر أَن جَاء إِلاّ لَه نُؤْمِن الْکِتَاب

إِقَامَتِکُم أَشْعَارِهَا أَثَاثا ظَعْنِکُم مَتَاعا إِلَى تَسْتَخِفّونَهَا حِين بُيُوتا در حال بارگیری...

(۳۸ بار) ها (۱۳۹۹ بار) وَ أَثَاثا أَوْبَارِهَا مَتَاعا أَصْوَافِهَا إِلَى حِين مِن اللّه جَعَل إِقَامَتِکُم يَوْم در حال بارگیری...

الْأَرْض إِلَى مُبِين بِهَا رَأَوُا السّلاَم تُغْنِي صَرّفْنَا لَيَسْجُنُنّه حِين الْعَالَمِين رَحِيم سَبِيل الْمُصّدّقِين بَلاَء أَن أَنّى قُلُوبُهُم يَصْدِفُون

فِيکُم لِمَن کَم سَبْع الزّانِي بِهِمَا أَعْلَم رَأْفَة يَوْما عَلَيْه أَن حِين يَشَاء أَنْبَتَت شَرَابِک هٰذَا هٰذِه بِأَنّهُم لَم أَنْبَتْنَا عَلِم بِمَا

بر او عرضه كند تا امتثال اوامر و اجتناب نواهى بر او آسان شود. سيم: آنكه در حين استماع قرآن، ترك كلام و ذلت و خضوع را شعار خود سازد، و تصور عظمت متكلم آن

جنون افتاده و ممتحن است به آن. اين كلام بر سبيل تعريض، و خلاصه سخن آنكه: در حين وقوع عذاب، معلوم خواهد شد كه مستحق اسم جنون مائيم يا شما. «1» منهج الصادقين،

يكديگر را امر به حق و امر به صبر مى‏كنند. ال الْمَوْت أَحَدَکُم حَضَر خَيْرا حِين اثْنَان لِلْوَالِدَيْن إِن تَرَک وَ ذَوَا إِذَا الْأَقْرَبِين عَدْل مِنْکُم

لِلنّاس يَکْتُم إِذ يَقْسِمُون مُسْرِفُون لَنَا حَتّى مُمَزّق بَيّنَات رَحْمَة حِين بَشّر لَعَلّکُم تُرِيد جَعَلَکُم تُخْزُون إِنّکُم بِهَا بِهٰذَا در حال بارگیری

عَنْکُم اهْبِطَا تَيَسّر أَنّکُم اللّه خَيْر النّهَار إِلَى قُلْنَا ذٰلِکُم حِين فَالْآن فَتَلَقّى جَمِيعا الْقُرْآن اهْبِطُوا بَاشِرُوهُن عَصَى إِذ بَعْضُکُم

عَلِيم اللّه صَلاَة مَلَکَت کَذٰلِک الْفَجْر يُبَيّن لِيَسْتَأْذِنْکُم آمَنُوا حِين در حال بارگیری...

مُسْتَطَر تَعْمَلُون ظِلاَل زِيَادَة لِلنّاس کَبِير آتَاهُم جُزْء مَقَام تُنْذِر حِين أَم لَکُنْت أَنْزَلْنَاه يَشْتَرُون بَعْد الْأَشْهُر يَتَقَبّل بِلِسَانِک

أَحْسَن أَشْعَارِهَا هُم رِئْيا مَتَاعا قُل قَرْن أَوْبَارِهَا مَن إِلَى کَان حِين فِي قَبْلَهُم اللّه أَصْوَافِهَا أَهْلَکْنَا الضّلاَلَة جَعَل فَلْيَمْدُد

يُبْصِرُون عَنْهُم عَلَى ذٰلِک لِيَکْفُرُوا کِتَابَه يُشْرِکُون إِنّي فِي حِين أَجْرا لَقَد إِلَى أُوتِي يَأْتِيه حَتّى عَظِيما عَذَاب مَکَانَتِکُم يَجْعَلُون

دعا هم مطلوب است و آن بنظر حقير يا بآنستكه در خلوت و پنهانى دعا كنند يا در حين دعا صوت را از حدّ اعتدال متجاوز ننمايند چون خداوند تجاوز كنندگان از حد اعتدال

نزلت هاتان الايتان هكذا حتى اذا جاءنا يعنى فلانا و فلانا يقول احدهما لصاحبه حين يراه يا ليت بينى و بينك بعد المشرقين فبئس القرين فقال اللّه لنبيه قل لفلان

فَأَصْبَح بِهِم رَجَعْنَا الْأَعَزّ الْمُرْجِفُون يَتَرَقّب الْمُحْسِنِين حِين لِلْمُجْرِمِين رَهْط يَتِيمَيْن مَن مَکَرْتُمُوه نِسْوَة حَوْلَهُم تَحْتَه

عمر نقل شده كه قرآن به لغت مُضر نازل شده و ابن مسعود چون «حَتَّى حين» را «عَتَّى حين» خواند عمر به وى نوشت: قرآن به لغت هذيل نازل نشده قرآن را به مردم

الْخَيْرَات إِنّه بَعْد أَتَى آيَاتُنَا يَحْسَبُون عُتُل أَشُدّه الْقَتْل حِين أَ بَل عَلِمْتُم قَال وَصّاکُم تُکْرِهُوا أَسَاطِير فَتَيَاتِکُم بِقَلْب

(از ا قرب الموارد) اسم لات در آيه فوق محذوف است به تقدير «لاتَ الْوَقْتُ حينَ مَناصٍ» يعنى چه بسيار از گذشتگان كه هلاكشان كرديم و ناله و استغاثه كردندو

بار) أَلا إِنّهُم صُدُورَهُم قَدِير لِيَسْتَخْفُوا شَيْء مِنْه کُل عَلَى حِين يَسْتَغْشُون هُو ثِيَابَهُم وَ يَعْلَم مَا در حال بارگیری...

آله و سلم از توبه نصوح پرسيد. حضرت فرمود: «هُوَالنَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ حينَ يَفْرُطُ مِنْكَ وَ تَسْتَغْفِرُاللّهَ برنِدامَتِكَ عِنْدَالْحافِرِ، ثُمَّ

باشد. مخلص معنى آنكه: همچنانكه شخص كر آواز داعى خود را نمى‌شنود و خصوصا در حين تولى و اعراض زيرا با قرب و توجه ممكن است به اشاره و رمز مطلب را دريابد، لكن

حضرت عيسى بلكه آخرين آنها بوده‌ «1». و مؤيد اينست قول راهب اسكندريه كه در حين وفات خود به سلمان گويد: ولادت نبى موعود نزديك شده. «2» پس اگر سلمان وصى نباشد،

النّبىّ و لكنّى و اللّه اتخوّف عليكم فى البرزخ قيل و ما البرزخ فقال القبر مذ حين موته الى يوم القيامة. يعنى: تمام شيعيان ما در بهشت مى‌باشند با آنچه از ايشان

تَعْمَلُون تَقَوّلَه تَقُوم تَمُور تُبْصِرُون تُجْزَوْن تُکَذّبُون جَنّات جَهَنّم حِين خَزَائِن خَلَقُوا خَوْض خُلِقُوا دَافِع دَعّا ذُرّيّتَهُم ذُرّيّتُهُم رَبّهُم

تُبْصِرُون تُوعَدُون ثَمُود جَعَلَتْه جَنّات جُنُودَه حَدِيث حَق حِجَارَة حِين خَطْبُکُم خَلَقْت خَلَقْنَا خِيفَة دَخَلُوا ذَات ذَرْوا ذَنُوب ذَنُوبا ذَکّر

تعبیر به «مُسْتَقِر» شده است. قرر (۳۸ بار) وَ الْأَرْض فِي مَتَاع إِلَى لَکُم حِين عَدُوّ نَبَإ سَوْف لِکُل بِوَکِيل لِبَعْض عَلَيْکُم تَعْلَمُون قَال إِذَا

بِحَمْد أَن أَلْوَاح کَانُوا ذَات اصْبِر جَاء کُفِر إِلَيْه عَلَى يَعْلَمُون حِين أَمْرُنَا لَقَد تُخَاطِبْنِي کَذّبُون فَأَوْحَيْنَا تَرَکْنَاهَا فِي تَبْتَئِس

إِنّي يَتّخِذ يَرَاک کَان الْأَمْر لِلسّلْم يُبَيّتُون الْمُنَافِقِين فَقُل حِين يَمُوت بِغَافِل يُرْجَع السّمِيع أَن جَنَحُوا يَکْتُب أَ تَقُوم شَاء إِلَيْه

إِن فَتَوَل الْغَالِبُون الْمَنْصُورُون عَنْهُم حَتّى الْمُرْسَلِين إِنّهُم حِين لِعِبَادِنَا در حال بارگیری...

چشم داشتن به ثنا و شكرگزارى طرف مقابل است، و لذا حق تعالى در مدح اهل بيت در حين تصديق ايشان از قول آنها فرمايد: لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً

لِلَّذِينَ كَفَرُوا: پس واى براى كسانى كه كافر شدند «ويل كلمه‌اى است كه در حين وقوع عقوبت و هلاك مستعمل است» يا چاه ويل كه در جهنم است براى كفار و مكذبين

خواستيد مشمول غضب الهى شويد براى اين امر شنيع لذا از وعده‌اى كه بمن داديد در حين مفارقت كه آنمدت از استقامت و ثبات در دين و اطاعت هارون در بيان اوامر و نواهى

خواستيد مشمول غضب الهى شويد براى اين امر شنيع لذا از وعده‌اى كه بمن داديد در حين مفارقت كه آنمدت از استقامت و ثبات در دين و اطاعت هارون در بيان اوامر و نواهى

ذُو تَخْتَانُون فَضْل أَنْفُسَهُم جَزَاء لَهُم ابْتَغُوا صَرَفَکُم بِبَعْض حِين ذٰلِک عَاد الشّيْطَان قَد ثُم يَا کُنْتُم عَدْل إِنّه حَتّى يُهْلِکُون يَنْتَصِرُون

يُبْعَثُ النَّبىُّ (ص) قالَ نَعَمْ وَ تَصْديقُهُ فى الْقُرآنِ قَوْلُ شُعَيْبٍ حينَ قالَ لِموسى حَيْثُ تَزَوَّجَ «عَلى اَنْ تَأْجُرَ ثَمانِىَ حِجَجٍ» وَ لَمْ

كردند كه در آن محل ديده نشوند، و على الظاهر حجت بر آنان تمام نگردد. «الا حين يستغشون ثيابهم يعلم ...» - از اين تعبير چنين بر مى آيد كه گويا مشركين سرهاى

أباجعفر(ع) أکان عیسى بن مریم حین تکلّم فى المهد حجة اللّه على أهل زمانه؟ فقال: کان یومئذ نبیّاً حجة اللّه غیر مرسل، أما تسمع لقوله حین قال: «إنّى عبداللّه آتانى

معيشت و ربح نكنيد مگر بر وجه حلال. يا مراد ذكر الهى باشد در حال عقد، چه در حين عقد تكبير و شهادتين مستحب است. يا در حال رفتن به بازار، چنانچه از حضرت پيغمبر

صفحه 267 سوره سى‌ام (روم) اين سوره مباركه مكّى است الا قوله «فسبحان اللّه حين تمسون» كه مدنى است بنا به قول حسن. عدد آيات: پنجاه و نه آيه است به عدد مكّى

در عبادت. و لذا فرمود پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله: لا يزنى الزّانى حين يزنى و هو مؤمن. «1» و حضرت باقر عليه السّلام در اين آيه فرمايد: خداى تعالى

رَبَّهُ‌: و بخواند نوح عليه السّلام پروردگار خود را بعد از غرق كنعان يا در حين مشاهده آن يا قبل از آن. فَقالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِي مِنْ أَهْلِي‌: پس گفت اى

مى‌خورند به خدا جَهْدَ أَيْمانِهِمْ‌: غليظترين سوگند خود را. حاصل آنكه مؤمنان در حين فتح و ظفر با يكديگر گويند منافقان قبل از اين، تفسير اثنا عشرى، ج‌3، ص: 109

اشقّ؛ و دال است بر كثرت اخلاص. و نيز اين صفت در وقت مجاهده، اعظم اعمال است در حين مجاهده با شيطان و مواسات با فقراى مسلمانان؛ و احاديث بسيار وارد شده، از جمله:

(172) وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ (173) فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ (174) وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (175) أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

آتش‌ هستند و ‌از‌ آتش‌ جدايي‌ ندارند ‌از‌ حين‌ موت‌ و غسل‌ و كفن‌ و قبر و برزخ‌ و صحراي‌ محشر و جهنم‌، اما حين‌ موت‌ روحش‌ ‌را‌ ‌با‌ قالب‌ مثالي‌ ميبرند

(172) وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ (173) فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ (174) وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (175) أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

جَعَلْنَاه جَعَلْنَاهُم جَنّات جَهَنّم جِنّة حَافِظُون حَيَاتُنَا حِزْب حِسَابُه حِين خَاشِعُون خَالِدُون خَرْجا خَسِرُوا خَشْيَة خَفّت خَلَق خَلَقْنَا خَلَقْنَاکُم

تقلبك فى الساجدين ۲ - انذار بستگان نزديك (حديث يوم الدار). الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ «218» وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ «219» إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ

عليه السّلام مروى است كه فرمود: كلّ ذنب عمله العبد و ان كان عالما فهو جاهل حين خاطر بنفسه فى معصية ربّه، فقد حكى اللّه سبحانه قول يوسف لاخوته: «هل علمتم

عباس را ملاقات، جريان را بيان نمود، و حضرت امير المؤمنين عليه السّلام در حين رفتن آن مرد اخبار فرموده بود كه مجروح و مأيوس مراجعت خواهد كرد. پس نزد آن

حَبّة حَدَب حَرَام حَرّقُوه حَسِيسَهَا حَصَب حَصِيدا حَي حُکْما حِسَابُهُم حِين خَاشِعِين خَالِدُون خَالِدِين خَامِدِين خَرْدَل خَشْيَتِه خَلَق خَلَقْنَا

حَافّين حَاق حَسَنَة حَسْبِي حَسْرَتَا حَق حَقّت حَوْل حَيْث حُطَاما حِسَاب حِين خَالِدِين خَالِق خَزَنَتُهَا خَسِرُوا خَلَق خَلَقَکُم خَلْق خَلْقا خَوّلَه

تفسیر آیات إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِينٍ «25» قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ «26» او نيست جز مردى كه در او

وَ لَكُم فيها جَمالٌ حينَ تُريحونَ وَ حينَ تَسرَحونَ (٦)

‌غير‌ ‌از‌ دنيا ‌از‌ همان‌ حين‌ موت‌ ‌الي‌ الابد چنانچه‌ فرمودند (اذا مات‌ ‌إبن‌ آدم‌ قامت‌ قيامته‌) ‌يعني‌ ‌از‌ همان‌ حين‌ موت‌ معذب‌ هستند و ‌در‌ قبر

(172) وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ (173) فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ (174) وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (175) أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

حضرت صادق عليه السّلام مروى است كه فرمود: انّ مثل أبي طالب مثل اصحاب الكهف حين اسرّوا الايمان و اظهروا الشّرك فاتاهم اللّه اجرهم مرّتين: مثل ابى طالب مثل

را در مهالك و مخاطرات ميفكنيد. 4- مرتكب امرى مشويد كه مؤدى به قتل شود. 5- حين شدت غضب و ضجرت، خود را مكشيد. 6- محققين فرموده‌اند: مكشيد نفس خود را به ارتكاب

اللَّه عليه و آله فرمود: زناكار در حين زنا ايمان نخواهد داشت و مؤمن نيست، و مى‏گسار در حين شرب مؤمن نيست، و سارق (دزد) حين سرقت مؤمن نخواهد بود، و امام باقر

جَاءَتْهُم جَبّار جَدِيد جَزِعْنَا جَعَلُوا جَمِيعا جَنّات جَهَنّم حَمِيد حِين خَاب خَاف خَالِدِين خَبِيثَة خَلَق خِلاَل دَائِبَيْن دَار دَعَوْتُکُم دَعْوَتَک

حوا به زمين، فرمود: «وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ» «1» زمين براى شما و نسل شما تا مدّتى جايگاه است. بنابراين از روز اوّل، تقدير

باشد، و با مردم آن نوع سلوك كند كه دوست دارد با او چنان باشند (مراد آنكه در حين موت اداى حقوق خدا و مردم نموده و مؤمن باشد). وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا: و

نبرده‌ايد در صيغه نكاح براى ايشان مهرى كه مفروض و مقرر است. مراد تسميه مهر است در حين عقد. اصح آنست كه كلمه (او) به معنى (الا) مى‌باشد، يعنى حرجى بر شما نيست اگر

بر شما پوشش و لباسها به تدبيرات سماويه و اسباب نازله از آسمان و به قولى در حين هبوط حق تعالى لباس را براى او نازل فرمود. (بنابراين انزال بر معنى خود است)

قيام ساعت از مشاهير غيوب است، و ادخل در خفيه و اسرع به قلب و انفذ در آن در حين استماع اينكه او سبحانه عالم الغيب است، پس چون حق تعالى به اسم خود قسم ياد

ميان مردم را نمى‌دانست و هرگز با كسى از مردم تكلم نكرده بود. بنا بقولى در حين آمدن از جاده عدول نموده به كنار مى‌آمد. چون از دور موسى را ديد پيشتر نيامد

(133) شأن نزول: جمعى از يهود گفتند: آيا ندانسته‌اى كه يعقوب عليه السلام در حين موت پسران خود را به دين يهوديت وصيت نمود؛ حق تعالى در رد تفسير اثنا عشرى،

، كه بين معطوف و معطوف عليه واقع شده دو جمله ((و عشيا و حين تظهرون (( هر دو عطفند بر محل ((حين تمسون ((، نه بر جمله ((فى السموات و الارض ((، تا در نتيجه

ظهر شد. بلال اذان گفت و پيامبر به نماز پرداخت. خالد بن وليد گفت: اگر ما در حين نماز به آن‌ها حمله كنيم، پيروز خواهيم شد زيرا آنان نماز خود را قطع نمى كنند

شرك‌ ميشود چنانچه‌ فرمود «الايمان‌ يجب‌ ‌ما قبله‌» و زوال‌ ايمان‌ و ‌لو‌ حين‌ نزع‌ حبط ميكند جميع‌ عبادات‌ ‌را‌ چنانچه‌ ميفرمايد وَ مَن‌ يَرتَدِد مِنكُم‌

رسول خدا صلی الله علیه و آله سرگرم صحبت باشد و به اربد دستور داده بود که در حین صحبت او با پیامبر از پشت سر رسول خدا صلی الله علیه و آله را مورد حمله قرار

جَنّة جَهَنّم جُمْلَة جِئْنَاک جِهَادا حَرّم حَسَنَات حَسُنَت حَيَاة حِجْرا حِين خَاطَبَهُم خَالِدِين خَبِيرا خَذُولا خَلَق خَلَقْنَا خَلِيلا خَيْر خَيْرا

‌بر‌ موسي‌ بسيار ‌است‌ نطفه ‌او‌ زير تخت‌ فرعون‌ منعقد شد حمل‌ مادرش‌ ‌تا‌ حين‌ ولادت‌ مخفي‌ ‌بود‌ ‌در‌ ميان‌ تنور آتش‌ مصون‌ و محفوظ ‌بود‌ ‌در‌ رود نيل‌

همچنانكه از اين قضاء خبر داده و فرموده : ((و لكم فى الارض مستقر و متاع الى حين ». مقتضاى اين دو قضاء اينست كه در ميان مردمى كه با هم اختلاف مى كنند فورى

بجانب منظور اصلى معطوف و بسمع شريف خوانندگان عظام ميرسانم كه آنچه اين بنده در حين اشتغال بتصحيح و مقابله آن كتاب استخراج و ضبط نمودم جمعا ده مزيت است كه باين

إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ‌: بدرستى كه آن هنگام كه نشست و برخاست كنيد در حين استهزاء با ايشان، مانند ايشان‌ تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 612 باشيد در گناه

بسيار آمرزنده است، يعنى بر ترك افضل و اولى، مؤاخذه ننمايد، مهربان است در حين مراجعت به اليق و افضل. تنبيه: بعضى، توهّماتى در اين آيه نموده، لكن اعتبار

خباثت‌ و كثافت‌ و چركي‌ و پليدي‌ ‌است‌ و اهل‌ تقوي‌ هيچگونه‌ پليدي‌ ندارند حين‌ الموت‌، ‌ يا ‌ اصلا مرتكب‌ معاصي‌ نبودند و خالي‌ ‌از‌ صفات‌ خبيثه‌، ‌ يا

شَدِيدٌ اشاره‌ بعذاب‌ جهنم‌ و آخرت‌ ‌است‌ ‌که‌ نسبت‌ ‌به‌ عذابهاي‌ دنيوي‌ و حين‌ النزع‌ و عالم‌ برزخ‌ و صحراي‌ محشر سخت‌تر و شديدتر ‌است‌. وَ الَّذِين‌َ آمَنُوا

رسول خدا صلی الله علیه و آله سرگرم صحبت باشد و به اربد دستور داده بود که در حین صحبت او با پیامبر از پشت سر رسول خدا صلی الله علیه و آله را مورد حمله قرار

نشده‌ ‌باشد‌ ‌که‌ حين‌ رحلت‌ بدون‌ ايمان‌ ‌از‌ دنيا رفته‌ باشند ‌که‌ اميد مغفرت‌ و عفو و شفاعت‌ ‌در‌ حق‌ّ ‌آنها‌ هست‌ و ‌لو‌ ‌در‌ حين‌ رحلت‌ سخت‌ جان‌ داده‌

الرَّحمن‌َ بِالغَيب‌ِ خوف‌ ‌از‌ عذاب‌ ‌پس‌ ‌از‌ مشاهده‌ فايده‌ ندارد لذا كسي‌ ‌که‌ حين‌ احتضار ‌که‌ پرده‌ برداشته‌ مي‌شود و آثار عذاب‌ ‌را‌ مشاهده‌ ميكند البته‌

نيكوترين محل خوابگاه آنهاست، زيرا غارى است مستقبل بنات النعش واقع شده، آفتاب در حين طلوع و غروب از آن مى‌گردد، و شعاع بر آن نمى‌افتد، و معذلك غار بسيار متسع و

به همنوع خود باشد در زندگانى، و حضرت ختمى مرتبت صلّى اللّه عليه و آله در حين تبليغ رسالت از مهاجر و انصار استعانت مى‌فرمود، پس روايات مذكوره دلالت نمى‌كند

يَسْتَكْبِرُونَ‌: و بدرستى كه ايشان تكبر و گردنكشى نمى‌كنند از قبول حق، در حين استماع و فهميدن آن يا متواضعند و تكبر ننمايند مانند يهود؛ و در اين دليل است

إِلى‌ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى‌ حِينٍ (148) ترجمه‌ و همانا لوط از پيمبران است‌ هنگاميكه نجات داديم او و اهلش را

‌است‌ ‌ يا ‌ بتوبه‌ تدارك‌ معاصي‌ ‌او‌ ‌شده‌ ‌ يا ‌ بمصايب‌ دنيوي‌ ‌ يا ‌ حين‌ الموت‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ عالم‌ برزخ‌ ‌ يا ‌ روز قيامت‌ ‌به‌ شفاعت‌ شفعاء و مغفرت‌

اسْمَ اللَّهِ عَلَيْها: پس ياد كنيد نام خداى سبحان را بر آن شتران، يعنى در حين نحر تكبير بگوئيد. ابن عباس نقل نموده كه وقت نحر بگوئيد: «اللّه اكبر لا اله

غرق شد و زن لوط سنگ بر سرش باريد. وَ قِيلَ ادْخُلَا النَّارَ: و گفته شد در حين موت، يا روز قيامت گفته خواهد شد: درآييد شما دو زن در آتش، مَعَ الدَّاخِلِينَ‌:

أوبارها و أشعارها أثثًا و متعًا إلى حین ... و جعل لکم سربیل تقیکم الحرّ) برداشت فوق، بر این احتمال است که قید «إلى حین» مربوط به محدودیت بهره مندى از پشم،

رسول خدا صلی الله علیه و آله سرگرم صحبت باشد و به اربد دستور داده بود که در حین صحبت او با پیامبر از پشت سر رسول خدا صلی الله علیه و آله را مورد حمله قرار

مى‌كند. يَراكَ‌ ... 2- انسان در حال نماز مورد توجّه خاصّ خداوند است. «يَراكَ حِينَ تَقُومُ» 3- سجده مهم‌ترين ركن نماز است. «فِي السَّاجِدِينَ» 4- بر خدايى توكّل

لِلَّذِين‌َ يَتَّقُون‌َ و دار آخرت‌ عالمي‌ ‌است‌ ‌پس‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ عالم‌ ‌از‌ حين‌ موت‌ ‌الي‌ الابد و ‌در‌ حديث‌ ‌است‌ (اذا مات‌ ‌إبن‌ آدم‌ قامت‌ قيامته‌) و

الْحَيَاة فِي اللّه إِلَى الْآخِرَة إِلاّ ثُم لا عَلَى لَکُم قَلِيل الّذِين مِن حِين إِن مَا فِيهَا يُفْلِحُون الْغُرُور ذٰلِک قَال الْأَرْض مُسْتَقَرّ الْکَذِب

إِلى‌ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى‌ حِينٍ (148) ترجمه‌ و همانا لوط از پيمبران است‌ هنگاميكه نجات داديم او و اهلش را

مى‌كند. يَراكَ‌ ... 2- انسان در حال نماز مورد توجّه خاصّ خداوند است. «يَراكَ حِينَ تَقُومُ» 3- سجده مهم‌ترين ركن نماز است. «فِي السَّاجِدِينَ» 4- بر خدايى توكّل

عندنا ذکراً من الأوّلین لکنّا عباد اللّه المخلصین یقول اللّه: «فکفروا به» حین جاءهم محمّد(ص)...; از امام باقر(ع) درباره سخن خداوند «و إن کانوا لیقولون لو

حيوانات‌ باقي‌ نماند و زمين‌ قاعا صفصفا شد و نيز ميفرمايند ‌که‌ ‌هر‌ ظالمي‌ حين‌ موتش‌ ‌به‌ يكي‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ سنگريزه‌ها مبتلا مي‌شود ‌که‌ مفاد (وَ ما هِي‌َ

معاصي‌ ‌او‌ ‌ يا ‌ بتوبه‌ ‌ يا ‌ بعمل‌ صالح‌ ‌ يا ‌ بليات‌ دنيوي‌ ‌ يا ‌ حين‌ الموت‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ قبر و عالم‌ برزخ‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ صحراي‌ محشر بشفاعت‌ شفعاء

مسجد بيرون كنند. مردم ريختند و با زدن دست به پشت او از مسجد بيرونش كردند در حين بيرون كردن از مسجد حاطب ‌گاه و بي‌گاه از پشت سر متوجه رسول خدا مي‌شد تا شايد

دارد و در صورت دوم ندارد خلاصه آنكه كسى كه در مقدمات منتهيه باضطرار و در حين تناول اين اشياء در حال ضرورت ظالم و متعدى نباشد گناهى بر او نيست در تناول

نبخشيد حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ‌: تا اينكه دريابد يتيم قوتهاى خود را، يعنى تا حين بلوغ كه آن وقت قوت است و اصح آنكه وقت بلوغ و رشد تسليم مال به او شود و اين

ايشان را از بسته زبانان چهارپايان از شتر و گاو و گوسفند. پس مراد آنست كه در حين ذبح و نحر، نام خدا ببرند و به اسم او بكشند نه به اسم بتان، همچنانكه شعار كفار

اللّه عليه و آله و سلّم. 2- معالم التنزيل: انّ اللّه تعالى يقول للانبياء حين استخرج الّذرّيّة من صلب آدم، و الانبياء فيهم كالمصابيح و السّرج و اخذ عليهم

يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ»، و قال حكاية عن موسى حين قال لهارون: «اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَ أَصْلِحْ»، اذا استخلفه موسى فى قومه

لَهُمْ وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ (43) إِلاَّ رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ (44) وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا ما بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ ما خَلْفَكُمْ

‌است‌ ‌ يا ‌ بتوبه‌ تدارك‌ معاصي‌ ‌او‌ ‌شده‌ ‌ يا ‌ بمصايب‌ دنيوي‌ ‌ يا ‌ حين‌ الموت‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ عالم‌ برزخ‌ ‌ يا ‌ روز قيامت‌ ‌به‌ شفاعت‌ شفعاء و مغفرت‌

قطعى مى گردد. از اينجا روشن مى شود كه بحث و نزاع در اينكه آيا اعمال مرتد تا حين مرگ باقى است و در هنگام مرگ حبط مى شود، يا از همان اول ارتداد حبط مى شود بحثى

ظاهر جمله : «و قلنا اهبطوا بعضكم لبعض عدو و لكم فى الارض مستقر و متاع الى حين »، و جمله «فيها تحيون ، و فيها تموتون ، و منها تخرجون »، الخ برمى آيد: كه

بامدادان. اوّل روز. «أَصِیلاً»: شامگاهان. آخر روز. فَسُبْحَانَ‌ اللَّهِ‌ حِينَ‌ تُمْسُونَ‌... (۱) إِنَ‌ الْمُسْلِمِينَ‌ وَ... (۰) وَ لَهُ‌ الْحَمْدُ فِي‌

لَهُمْ وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ (43) إِلاَّ رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ (44) وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا ما بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ ما خَلْفَكُمْ

حيوانات‌ باقي‌ نماند و زمين‌ قاعا صفصفا شد و نيز ميفرمايند ‌که‌ ‌هر‌ ظالمي‌ حين‌ موتش‌ ‌به‌ يكي‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ سنگريزه‌ها مبتلا مي‌شود ‌که‌ مفاد (وَ ما هِي‌َ

إِلى‌ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى‌ حِينٍ (148) ترجمه‌ و همانا لوط از پيمبران است‌ هنگاميكه نجات داديم او و اهلش را

إِلى‌ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى‌ حِينٍ (148) ترجمه‌ و همانا لوط از پيمبران است‌ هنگاميكه نجات داديم او و اهلش را

كشته است حكم چيست؟ امام فرمود: اگر شهادت داده‏اند كه او مقتول را كشته و در حين ارتكاب داراى عقل بوده و ناراحتى روانى نداشته، او را قصاص ميكنند، و اگر تنها

طعام مى‌خوردند و گويند «متّكا» طعامى باشد كه در خوردن احتياج به كارد و در حين بريدن آن منحنى شده به چيزى تكيه كنند مانند گوشت و اقسام ميوه‌جات (بنابراين

جَهَنّم جِئْتَنَا حَاق حَبِط حَسَنا حَصِيد حَفِيظ حَق حَمِيد حَنِيذ حِجَارَة حِين خَاف خَالِدِين خَبِير خَلَق خَلَقَهُم خَيْر خِزْي خِيفَة دَابّة دَارِکُم

كَشَفنا عَنهُم‌ عَذاب‌َ الخِزي‌ِ فِي‌ الحَياةِ الدُّنيا وَ مَتَّعناهُم‌ إِلي‌ حِين‌ٍ» ‌از‌ ‌اينکه‌ ‌آيه‌ استفاده‌ مي‌شود ‌که‌ ‌اگر‌ ‌آنها‌ ‌هم‌ رفته‌ بودند

هنگام وقوع. مکان استقرار و جایگاه وقوع. وَ لَتَعْلَمُنَ‌ نَبَأَهُ‌ بَعْدَ حِينٍ‌ (۲) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلاً مِنْ‌... (۱) محل نزول: این آیه در مکه

أَقرَب‌ُ (نحل‌ ‌آيه‌ 79) و ثالثا آثار قيامت‌ ‌از‌ مثوبات‌ و عقوبات‌ همان‌ حين‌ الموت‌ بلكه‌ قبل‌ الموت‌ ظاهر ميشود. ‌در‌ حديث‌ ‌است‌: «اذا مات‌ ‌إبن‌ آدم‌

‌است‌. (لا تَجأَرُوا اليَوم‌َ) بعضي‌ گفتند: مراد ‌از‌ اليوم‌ يوم دنيا ‌است‌ حين‌ نزول‌ البلاء جلد 13 - صفحه 426 ‌که‌ گفتند: (اذا جاء البلاء ضاق‌ الفضاء و

إِلى‌ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى‌ حِينٍ (148) ترجمه‌ و همانا لوط از پيمبران است‌ هنگاميكه نجات داديم او و اهلش را

كه امام است؟ آن وقت كه به او خبر رسد كه امام سابق او در گذشته يا از همان حين در گذشت او؟ مثل اين كه امام كاظم در بغداد فوت كرد و شما در مدينه بوديد؟ فرمود:

معينى آنان را از مواهب حيات و زندگى دنيا بهره مند ساختيم (فامنوا فمتعناهم الى حين ). البته ايمان اجمالى و توبه آنها قبلا بود، ولى ايمان آنها بطور تفصيل به خدا

پردازد. ترجمه تفسير الميزان جلد ۶ صفحه : ۲۸۶ كلمه «حين » ظرفى است متعلق به شهادت ، يعنى شهادت در حين وصيت . و معنى عدل همان استقامت است ، و مقام خود قرينه

‌که‌ وادي‌ ‌غير‌ ذي‌ زرع‌ ‌بود‌ و بناي‌ كعبه معظّمه‌ ‌از‌ زمان‌ ولادت‌ ‌تا‌ حين‌ رحلت‌. و اما صبر ادريس‌ گفتند: نامش‌ اخنوخ‌ ‌بود‌ و يكي‌ ‌از‌ اجداد نوح‌

رسالت‌ بلكه‌ كليميت‌ (وَ كَلَّم‌َ اللّه‌ُ مُوسي‌ تَكلِيماً) نساء آيه 162 بلكه‌ حين‌ ولادتش‌ بمادرش‌ خبر داد (فَإِذا خِفت‌ِ عَلَيه‌ِ فَأَلقِيه‌ِ فِي‌ اليَم‌ِّ

الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (38) لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لا يَكُفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَ لا عَنْ ظُهُورِهِمْ وَ لا هُمْ

بالمؤمنین من إخراجهم من دیارهم و قتلهم المهاجرین حلیم یمهلهم و لاینتقم منهم إلى حین; خدا به آنچه که مشرکان علیه مؤمنان انجام دادند، آگاه است و چون حلیم و بردبار

حنين‌ و احد ‌از‌ قتل‌ و اسيري‌ و مغلوبيت‌ و ميآيد ‌شما‌ ‌را‌ بلاها و عذابها حين‌ موت‌ و نزع‌ ‌که‌ دارد قبض‌ روح‌ كافر سخت‌ ‌است‌ ‌از‌ مقراض‌ ‌که‌ گوشت‌ بدن‌

ماه‌ و ده‌ روز عده‌ وفات‌ نگه‌ دارد و شوهر اختيار كند و وجوب‌ قتل‌ و ‌در‌ حين‌ موت‌ ‌که‌ ملائكه‌ قابض‌ ارواح‌ ‌به‌ ‌آنها‌ مي‌گويند، چنانچه‌ مي‌فرمايد: وَ

باشد، زيرا هر يك از نطفه و نطفه از غذا و غذا از زمين است. خلاصه حق تعالى در حين ابتداى خلقت به اقوال و افعال شما عالم بود، وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ: و در

زندان رفتن يوسف مى فرمايد: «ثم بدا لهم من بعد ما راوا الايات ليسجننه حتى حين - پس ، بعد از آن آيات كه ديدند بر آن شدند كه او را براى مدتى زندانى كنند»

ديگر از ايشان گفته اند: اين شهادت، شهادت تحمل است، و لازم نيست كه شاهد در حين شهادت ايمان داشته باشد، (بلكه آنچه لازم است، علم شاهد است، نه ايمان او). پس

معصيت است و لازمه اش اين است كه نسيان به معناى حقيقيش باشد و بنابراين آدم در حين خوردن از درخت به ياد عهد نبوده و عزم بر معصيت نداشته پس پروردگار خود را نافرمانى

اخلاق‌ فاضله‌ چندين‌ هزار ‌است‌. وَ هُم‌ مِن‌ فَزَع‌ٍ يَومَئِذٍ آمِنُون‌َ حين‌ رحلت‌ بشارتش‌ ميدهند ‌در‌ قبر بشارت‌ دارد ‌از‌ قبر بيرون‌ آيد بشارت‌ دارد

دينه‌ و اوصياء نبيه‌. و انا العبد المحتاج‌ ‌الي‌ مغفرة ربه‌ و حفظ دينه‌ ‌الي‌ حين‌ موته‌ السيد ‌عبد‌ الحسين‌ الطيب‌. اللهم‌ اغفر ‌له‌ و لوالديه‌ و لمن‌ اعانه‌

لكن‌ شرط حليت‌ ‌آنها‌ منوط بتذكيه‌ ‌است‌ ‌که‌ بايد مسلم‌ ذبح‌ كند و ‌در‌ حين‌ ذبح‌ بسم‌ اللّه‌ گويد و رو بقبله‌ ‌باشد‌ و فري‌ اوداج‌ اربعه‌ چهار رگ‌ گردن‌

لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدانِي لَكُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ (57) أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (58)

لَهُمْ وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ (43) إِلاَّ رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ (44) وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا ما بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ ما خَلْفَكُمْ

جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ (42) وَ فِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ (43) فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ

خدمت‌ علماء و ‌غير‌ اينها، بعلاوه‌ مسئوليت‌ ‌آن‌ عالم‌ و سير عقبات‌ ‌از‌ حين‌ موت‌ و قبر و برزخ‌ و صحراي‌ محشر ‌تا‌ كارش‌ بكجا بكشد نجات‌ پيدا كند ‌ يا

‌اينکه‌ امت‌ جريان‌ دارد ‌هر‌ روز و ‌هر‌ شب‌، و (يعيد) بعذاب‌ ‌آن‌ عالم‌ ‌از‌ حين‌ موت‌ ‌الي‌ يوم القيامة و خلود ‌در‌ عذاب‌، نحوه دوم‌: (انه‌ ‌هو‌ يبدي‌) ‌در‌

خاصي‌ عنايت‌ ميفرمايد مثل‌ همين‌ مورد ‌که‌ حمل‌ مادر موسي‌ مخفي‌ ميشود ‌تا‌ حين‌ ولادت‌ و بمجرد تولد ‌او‌ بمادرش‌ وحي‌ ميشود ‌که‌ ‌در‌ سوره‌ قصص‌ ميفرمايد:

مهلت مى‌دهيم تا بر گناهانشان بيافزايند، «فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِينٍ» «6»، پس ايشان را در غفلتشان واگذار. و نيز آيات: 196 سوره‌ى آل‌عمران، 44

اللّه مثلا كلمه طيبه كشجره طيبه اصلها ثابت و فرعها فى السماء توتى اكلها كل حين باذن ربها و يضرب اللّه الامثال للناس لعلهم يتذكرون و مثل كلمه خبيثه كشجره

اول‌ اينكه‌ ترديد معني‌ اينست‌ ‌که‌ ‌هر‌ كدام‌ ‌را‌ ‌که‌ صلاح‌ طرفين‌ ‌است‌ حين‌ ازدواج‌ معين‌ ميكنند و اما ‌از‌ ثاني‌ اجاره‌ ‌بر‌ همان‌ هشت‌ سال‌ ‌است‌ غاية

‌باشد‌ بدانند ‌يعني‌ حق‌ ‌براي‌ ‌آنها‌ مكشوف‌ شود بعذابهاي‌ دنيايي‌ ‌ يا ‌ حين‌ نزع‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ قيامت‌. اقول‌: الان‌ بغتة الهام‌ شد ‌که‌ آيات‌ جهاد ‌در‌

مؤمنيني‌ ‌که‌ بدون‌ گناه‌ ‌از‌ دنيا رفتند اين‌ها هيچ‌ گونه‌ عسرتي‌ ندارند ‌از‌ حين‌ موت‌ ‌الي‌ الابد. قسمت‌ ششم‌: مؤمنيني‌ ‌که‌ آلوده‌ ‌به‌ معاصي‌ هستند اين‌ها

تَكْتُمُونَ (110) وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ (111) قالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ

آسان‌ ميفرمايد چه‌ ‌در‌ كارهاي‌ دنيوي‌ و مشكلات‌ و چه‌ ‌در‌ امور اخروي‌ ‌از‌ حين‌ نزع‌ و قبر و برزخ‌ و صحراي‌ محشر و دخول‌ بهشت‌. ] (آیه 6)- «و جزای نیک (الهی)

خداوند نطفه‌ موسي‌ ‌را‌ زير تخت‌ فرعون‌ منعقد فرمود و حمل‌ مادر موسي‌ ‌تا‌ حين‌ ولادت‌ مخفي‌ ‌بود‌ و شكم‌ ‌به‌ پشت‌ چشبيده‌ ‌بود‌. چنانچه‌ مادر حضرت‌ بقية

wrongdoing. ترتیل: ترجمه: «وَ هُمْ ظالِمُونَ»: در حالی که ظالم و ستمگر بودند. در حین ستمگریشان. وَ کَمْ‌ أَهْلَکْنَا مِنْ‌ قَرْيَةٍ... (۰) Tabber requires Javascript

لَيُضِلُّنا عَنْ آلِهَتِنا لَوْ لا أَنْ صَبَرْنا عَلَيْها وَ سَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلاً (42) أَ رَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ

‌است‌ ‌که‌ نجوما نازل‌ ‌شده‌ ‌در‌ مدّت‌ بيست‌ دو سال‌ ‌از‌ اوّل‌ بعثت‌ ‌تا‌ حين‌ رحلت‌ و اطلاق‌ نجم‌ ‌بر‌ قرآن‌ ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ دفعة نازل‌ نشده‌

لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدانِي لَكُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ (57) أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (58)

‌در‌ آيات‌ شريفه‌ گاهي‌ بخداوند داده‌ ‌شده‌ اللّه‌ُ يَتَوَفَّي‌ الأَنفُس‌َ حِين‌َ مَوتِها زمر ‌آيه‌ 43، گاهي‌ نسبت‌ بملك‌ الموت‌ داده‌ ‌شده‌ قُل‌ يَتَوَفّاكُم‌

الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (38) لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لا يَكُفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَ لا عَنْ ظُهُورِهِمْ وَ لا هُمْ

موت‌ و قتل‌ اينست‌ ‌که‌ موت‌ فعل‌ الهي‌ ‌است‌ اللّه‌ُ يَتَوَفَّي‌ الأَنفُس‌َ حِين‌َ مَوتِها (زمر ‌آيه‌ 42) ولي‌ قتل‌ فعل‌ بشر ‌است‌ و اينهم‌ ‌در‌ تقدير معين‌

تَعْمَلُونَ (216) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217) الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ (218) وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219) إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ

۵ - «عن أبى جعفر(ع) فى قوله «یقول أهلکت مالاً لبداً» قال: هو عمروبن عبدود حین عرض علیه على بن أبى طالب(ع) الإسلام یوم الخندق و قال: فأین ما أنفقت فیکم مالاً

خاصي‌ عنايت‌ ميفرمايد مثل‌ همين‌ مورد ‌که‌ حمل‌ مادر موسي‌ مخفي‌ ميشود ‌تا‌ حين‌ ولادت‌ و بمجرد تولد ‌او‌ بمادرش‌ وحي‌ ميشود ‌که‌ ‌در‌ سوره‌ قصص‌ ميفرمايد:

الهي‌ ميشود. وَ ذلِك‌َ هُوَ الفَوزُ العَظِيم‌ُ ‌است‌ ‌هم‌ ‌در‌ دنيا و ‌هم‌ حين‌ النّزع‌ و ‌هم‌ ‌در‌ برزخ‌ و ‌هم‌ ‌در‌ قيامت‌ و صحراي‌ محشر و دخول‌ ‌در‌ جنّت‌

‌در‌ قرآن‌ گاهي‌ نسبت‌ ‌به‌ ‌خود‌ مي‌دهد: اللّه‌ُ يَتَوَفَّي‌ الأَنفُس‌َ حِين‌َ مَوتِها (زمر آيه 42) گاهي‌ نسبت‌ ‌به‌ ملك‌ الموت‌ مي‌دهد مثل‌ همين‌ ‌آيه‌

تَكْتُمُونَ (110) وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ (111) قالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ

‌است‌ ‌که‌ نجوما نازل‌ ‌شده‌ ‌در‌ مدّت‌ بيست‌ دو سال‌ ‌از‌ اوّل‌ بعثت‌ ‌تا‌ حين‌ رحلت‌ و اطلاق‌ نجم‌ ‌بر‌ قرآن‌ ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ دفعة نازل‌ نشده‌

قال ابو جعفر(ع): ... و اما قوله: «لیحق الحق» فانه یعنى لیحق حق آل محمد(ع) حین یقوم القائم(ع) و اما قوله: «و یبطل الباطل» یعنى ال--قائم فإذا قام یبطل باطل

‌به‌ اعمال‌ جلد 14 - صفحه 56 صالحه‌ و ‌به‌ معارف‌ دينيه‌ معالجه‌ كنند، لكن‌ حين‌ الموت‌ اثر تام‌ ‌خود‌ ‌را‌ كرده‌ و ديگر قابل‌ معالجه‌ نيست‌ و ‌لو‌ پشيمان‌

‌هر‌ دو نور واحد بودند ‌که‌ فرمود: (انا و ‌علي‌ ‌من‌ نور واحد) و دارد همان‌ حين‌ ولادت‌ امير المؤمنين‌ ميفرمايد: چون‌ زبان‌ پيغمبر ‌در‌ دهان‌ ‌من‌ گذارده‌

اغراض. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ هَلْ أَتى‌ عَلَى الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً «1» إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ

you before, when you were nothing.’” ترتیل: ترجمه: «هَیِّنٌ»: آسان. ساده. حِينٌ‌ مِنَ‌ الدَّهْرِ لَمْ‌ يَکُنْ‌... (۲) Tabber requires Javascript to function

ابرهه‌ و اشباه‌ ‌آنها‌ ‌که‌ ‌در‌ بسياري‌ ‌از‌ آيات‌ بيان‌ فرموده‌، و چه‌ ‌در‌ حين‌ نزع‌ و قبض‌ روح‌ ‌آنها‌ ‌که‌ ميفرمايد: وَ لَو تَري‌ إِذِ الظّالِمُون‌َ فِي‌

بغى كل باغ، و حسد كل حاسد، و يتصدع لعظمته البر و البحر، و يستقل به الفلك، حين يتكلم به الملك فلا يكون للموج عليه سبيل و هو اسمك الاعظم الاعظم، الاجل الاجل

عدل است بر اين‌ «1». 4- قول ابن عباس- پروردگارا ما را معاقب مگردان اگر در حين جهل يا خطا معصيت كرده باشيم. رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً: پروردگارا

آنها روى بگردان و آنان را به حال خود واگذار تا مدت معينى (و تول عنهم حتى حين ). لجاجت و كارشكنى آنها و تكذيب و انكارشان را بنگر كه آنها نيز به زودى نتيجه

رسول خدا صلی الله علیه و آله سرگرم صحبت باشد و به اربد دستور داده بود که در حین صحبت او با پیامبر از پشت سر رسول خدا صلی الله علیه و آله را مورد حمله قرار

و در بعضى از نسخ حيّن با حاء حطّى و نون كلمن واقع شده، و آن، مشتق است از حين به كسر حا، كه به معنى زمان است. و ممكن است كه از حَين به فتح حا باشد كه به

» و صلّى رسول اللّه ایماءًا على راحلته اینماتو جهت به حیث خرج الى خیبر و حین رجع من مکة و جعل الکعبة خلف ظهره; خداوند این آیه (فاینما تولوا فثم وجه اللّه)

وَ لَا الَّذِين‌َ يَمُوتُون‌َ وَ هُم‌ كُفّارٌ‌-‌ الايه‌ (نساء آيه 18) چون‌ حين‌ احتضار پرده‌ برداشته‌ مي‌شود و ‌بعد‌ ‌از‌ موت‌ مشهود جلد 14 - صفحه 456 مي‌گردد

لَيُضِلُّنا عَنْ آلِهَتِنا لَوْ لا أَنْ صَبَرْنا عَلَيْها وَ سَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلاً (42) أَ رَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ

الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (38) لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لا يَكُفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَ لا عَنْ ظُهُورِهِمْ وَ لا هُمْ

‌به‌ اعمال‌ جلد 14 - صفحه 56 صالحه‌ و ‌به‌ معارف‌ دينيه‌ معالجه‌ كنند، لكن‌ حين‌ الموت‌ اثر تام‌ ‌خود‌ ‌را‌ كرده‌ و ديگر قابل‌ معالجه‌ نيست‌ و ‌لو‌ پشيمان‌

عِلْماً وَ كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ «14» وَ دَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلى‌ حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِها فَوَجَدَ فِيها رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلانِ هذا مِنْ شِيعَتِهِ

‌در‌ ‌آيه‌ اولي‌ جمله‌ وَ لَكُم‌ فِي‌ الأَرض‌ِ مُستَقَرٌّ وَ مَتاع‌ٌ إِلي‌ حِين‌ٍ ظاهر ‌در‌ هبوط بزمين‌ ‌است‌ و ‌در‌ ‌آيه‌ ثانيه‌ كلمه‌ مِنها ظاهر ‌در‌ هبوط

ارجِعِي‌ إِلي‌ رَبِّك‌ِ راضِيَةً مَرضِيَّةً «28» بعضي‌ گفتند: ‌اينکه‌ خطاب‌ حين‌ الموت‌ ‌است‌ و رجوع‌ مستلزم‌ يك‌ آمدني‌ هست‌ و مخاطب‌ ملك‌ الموت‌ و ملائكه‌

لَيُضِلُّنا عَنْ آلِهَتِنا لَوْ لا أَنْ صَبَرْنا عَلَيْها وَ سَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلاً (42) أَ رَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ

وَ مِنْ أَصْوافِها وَ أَوْبارِها وَ أَشْعارِها أَثاثاً وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ (80) وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِمَّا خَلَقَ ظِلالاً وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنَ

ميشود. 2‌-‌ ‌از‌ ترك‌ واجبات‌ و فعل‌ كبائري‌ ‌که‌ باعث‌ زوال‌ دين‌ ميشود ‌در‌ حين‌ موت‌ 3‌-‌ تقواي‌ ‌از‌ كليه‌ معاصي‌ كبيره‌ ‌که‌ موجب‌ فسق‌ و زوال‌ عدالت‌

تَعْمَلُونَ (216) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217) الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ (218) وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219) إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ

تَعْمَلُونَ (216) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217) الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ (218) وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219) إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ

ودايع‌ انبياء ‌را‌ سپردند بحضرت‌ رسالت‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ حين‌ بعثت‌ لذا ميفرمايد قُل‌ لَو شاءَ اللّه‌ُ ‌يعني‌ ‌بعد‌ ‌از‌ بعثت‌ ‌هم‌ ‌اگر‌

قَومِه‌ِ عَلي‌ خَوف‌ٍ مِن‌ فِرعَون‌َ وَ مَلَائِهِم‌«1» و نيز ‌از‌ قول‌ فرعون‌ حين‌ هلاكتش‌ ميفرمايد قال‌َ آمَنت‌ُ أَنَّه‌ُ لا إِله‌َ إِلَّا الَّذِي‌ آمَنَت‌

آسان‌ ميفرمايد چه‌ ‌در‌ كارهاي‌ دنيوي‌ و مشكلات‌ و چه‌ ‌در‌ امور اخروي‌ ‌از‌ حين‌ نزع‌ و قبر و برزخ‌ و صحراي‌ محشر و دخول‌ بهشت‌. ] (آیه 5)- سپس مردم را به

آسان‌ ميفرمايد چه‌ ‌در‌ كارهاي‌ دنيوي‌ و مشكلات‌ و چه‌ ‌در‌ امور اخروي‌ ‌از‌ حين‌ نزع‌ و قبر و برزخ‌ و صحراي‌ محشر و دخول‌ بهشت‌. ] (آیه 7)- «ما او را در مسیر

أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ‌... (۴) قُلِ‌ اللَّهُ‌ يُحْيِيکُمْ‌ ثُمَ‌... (۴) حِينٌ‌ مِنَ‌ الدَّهْرِ لَمْ‌ يَکُنْ‌... (۱) وَ هُوَ الَّذِي‌ أَحْيَاکُمْ‌ ثُمَ‌

‌به‌ اعمال‌ جلد 14 - صفحه 56 صالحه‌ و ‌به‌ معارف‌ دينيه‌ معالجه‌ كنند، لكن‌ حين‌ الموت‌ اثر تام‌ ‌خود‌ ‌را‌ كرده‌ و ديگر قابل‌ معالجه‌ نيست‌ و ‌لو‌ پشيمان‌

‌به‌ اعمال‌ جلد 14 - صفحه 56 صالحه‌ و ‌به‌ معارف‌ دينيه‌ معالجه‌ كنند، لكن‌ حين‌ الموت‌ اثر تام‌ ‌خود‌ ‌را‌ كرده‌ و ديگر قابل‌ معالجه‌ نيست‌ و ‌لو‌ پشيمان‌

عِلْماً وَ كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ «14» وَ دَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلى‌ حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِها فَوَجَدَ فِيها رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلانِ هذا مِنْ شِيعَتِهِ

صفحه 415 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ هَلْ أَتى‌ عَلَى الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً «1» إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ

لَيُضِلُّنا عَنْ آلِهَتِنا لَوْ لا أَنْ صَبَرْنا عَلَيْها وَ سَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلاً (42) أَ رَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ

تَعْمَلُونَ (216) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217) الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ (218) وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219) إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ

الْأَوَّلِينَ «24» إِنْ هُوَ إِلاَّ رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِينٍ «25» قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ «26» ترجمه‌ - و هر آينه بتحقيق

اللّه است كه خداوند به جدش ابراهيم دستور داده بود او را قربانى كند، و سپس در حين انجام ذبح ، خداوند عوض عظيمى بجاى او فرستاد، و ما در جلد دهم اين كتاب گفتيم

جَعَلْنَا جَمِيعا جَهَنّم جِئْتَنَا حَثِيثا حَرَج حَرّم حَرّمَهُمَا حَق حَيْث حِين خَالِدُون خَالِصَة خَسِرُوا خَفّت خَلَق خَوْف خَيْر خُذ خُذُوا خُلَفَاء خِيفَة

رسول الله (صلى اللّه عليه و آله و سلّم )... لا يزن الزانى حين يزنى و هو مؤ من و لا يسرق السارق حين يسرق و هو مؤ من فانه اذا فعل ذلك خلع عنه الايمان كخلع القميص

در «یأت» به «یوم» در آیات قبل، باز مى گردد و «یوم» در «یوم یأت» به معناى حین و زمان است. بنابراین «یوم یأت ...»; یعنى، در آن هنگام که روز قیامت برپا شود 

شرك‌ و كفر و ضلالت‌ تقواي‌ ‌از‌ معاصي‌ ‌که‌ موجب‌ زوال‌ ايمان‌ ميشود و ‌لو‌ حين‌ الموت‌ تقوي‌ ‌از‌ معاصي‌ كبار تقوي‌ ‌از‌ كليه‌ معاصي‌ تقوي‌ ‌از‌ زخارف‌ دنيوي‌

تَعْمَلُونَ (216) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217) الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ (218) وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219) إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ

تَعْمَلُونَ (216) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217) الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ (218) وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219) إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ

اجران‌ و للمخطأ اجر واحد) (إِنِّي‌ بِما تَعمَلُون‌َ عَلِيم‌ٌ) پيش‌ ‌از‌ عمل‌ و حين‌ عمل‌ ‌بعد‌ ‌از‌ عمل‌ علم‌ الهي‌ تعلق‌ گرفته‌ (لا يَخفي‌ عَلَيه‌ِ شَي‌ءٌ فِي‌

يَعلَم‌ُ ما تَفعَلُون‌َ علم‌ الهي‌ ‌به‌ افعال‌ بندگان‌ قبل‌ ‌از‌ صدور فعل‌ و حين‌ الصدور و ‌بعد‌ ‌از‌ صدور يكيست‌. اشكال‌: ‌اگر‌ قبل‌ الصدور ميداند ‌پس‌ ‌اينکه‌

» و اين قضا همان تعيين مدتى است كه آيه « و لكم فى الارض مستقر و متاع الى حين » مشتمل بر آن است . پس معناى آيه چنين مى شود كه خداى متعال شما را در شب مى

تَكْتُمُونَ (110) وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ (111) قالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ

بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ» «1»

انسانها و سپرى کردن حیات دنیوى است. آیاتى نظیر «و لکم فى الأرض مستقر و متاع إلى حین; شما انسانها تا مدتى (تا سپرى شدن حیات دنیا) در زمین مستقر خواهید بود و از

‌بين‌ شيئين‌ ‌است‌، چنانچه‌ عالم‌ برزخ‌ فصل‌ ‌بين‌ دنيا و آخرت‌ ‌است‌ ‌از‌ حين‌ موت‌ ‌الي‌ يوم البعث‌ ‌با‌ ‌اينکه‌ ‌که‌ ‌بين‌ دنيا و آخرت‌ جدايي‌ نيست‌،

طيِّبَةٍ أَصلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فى السمَاءِ(۲۴) تُؤْتى أُكلَهَا كلَّ حِينِ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَ يَضرِب اللَّهُ الاَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكرُونَ(۲۵)

جُنُودِه حَافِظُوا حَذَر حَرّم حَضَر حَقّا حَلِيم حَوْلَيْن حَيْث حَکِيم حُدُود حِين خَالِدُون خَاوِيَة خَبِير خَرَجُوا خَرَجْت خَرَجْن خَلاَق خَلَت خَلَق خَلَوْا

تَكْتُمُونَ (110) وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ (111) قالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ

‌آنها‌ ‌را‌ ميفرمايد «و دعوة المظلوم‌ يقول‌ اللّه‌ لانتقمن‌ لك‌ و ‌لو‌ ‌بعد‌ حين‌». و ‌از‌ پيغمبر (ص‌) ‌است‌ فرمود «اياكم‌ و دعوة المظلوم‌ فانها ترفع‌ فوق‌

تیمّموا الخبیث) امام باقر (ع) درباره آیه «و لا تیمّموا ... » فرمود: کان النّاس حین اسلموا عندهم مکاسب من الربا ... فکان الرجل یتعمّدها من بین ماله فتصدّق بها

..». ۱۹ - «عن الباقر (ع) قال فى قوله تعالى «و ادخلوا الباب سجداً» ان ذلک حین فصل موسى من أرض التیّه فدخلوا العمران ...; از امام باقر(ع) درباره «و ادخلوا

الذنوب التى تورث الندم قتل النفس التى حرم اللّه ... قال عزوجل فى قصة قابیل حین قتل اخاه هابیل ... «فاصبح من النادمین» ... . ۲۸- حفر زمین و دفن کلاغ کشته

مؤمنين‌ بشارتي‌ ‌که‌ خداوند و وعده‌هايي‌ ‌که‌ بآنها داده‌ چه‌ ‌در‌ دنيا و حين‌ الموت‌ و ‌در‌ قبر و عالم‌ برزخ‌ و صحراي‌ محشر و دخول‌ بهشت‌ و جميع‌ نعم‌

وَ نَراه‌ُ قَرِيباً معارج‌ آيه 6. و ثانيا عذاب‌ كفار و امثال‌ ‌آنها‌ ‌از‌ حين‌ احتضار و موت‌ هست‌ ‌الي‌ الابد و هيچ‌ چيز بانسان‌ ‌از‌ مرگ‌ نزديكتر نيست‌

أُمَّةٍ زخرف‌ ‌آيه‌ 21، ‌بر‌ جلد 11 - صفحه 14 طريقه‌ و مذهب‌ و كيش‌ و ‌بر‌ حين‌ و زمان‌ وَ ادَّكَرَ بَعدَ أُمَّةٍ يوسف‌ ‌آيه‌ 45 و ‌بر‌ انواع‌ حيوانات‌ أُمَم‌ٌ

‌اينکه‌ خاندان‌ فقط ‌براي‌ روز قيامت‌ ‌در‌ حق‌ مؤمنين‌ نيست‌ ‌در‌ دنيا ‌در‌ حين‌ نزع‌ ‌در‌ قبر ‌در‌ عالم‌ برزخ‌ ‌هم‌ اينها شفاعت‌ ميكنند دفع‌ بليات‌ و عقوبات‌

الرسول(ص)... و کان معى دینار فتصدّقت به فکنت أنا سبب التوبة من اللّه على المسلمین حین عملت بالآیة و لو لم یعمل بها أحد لنزل العذاب لإمتناع الکلّ من العمل بها; از

بالاسرار الّذي‌ ‌لا‌ يخفي‌ ‌عليه‌ خافية فاخذهم‌ بعذاب‌ باطن‌ كفرهم‌ فذلك‌ حين‌ ذهب‌ نورهم‌ و صاروا ‌في‌ ظلمات‌ عذاب‌ اللّه‌ ظلمات‌ احكام‌ الاخرة ‌لا‌ يرون‌

اَلزَّانِي حِينَ يَزْنِي وَ هُوَ مُؤْمِنٌ وَ لاَ يَسْرِقُ اَلسَّارِقُ حِينَ يَسْرِقُ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ وَ لاَ يَنْهَبُ نُهْبَةً ذَاتَ شَرَفٍ حِينَ يَنْهَبُهَا

بگذار! (فتول عنهم حتى حين ). تهديدى است پر معنى و هول انگيز كه از اطمينان به پيروزى نهائى سرچشمه مى گيرد، به خصوص اينكه تعبير حتى حين (تا مدتى ) به صورت سربسته

و تقدير دارد، الا اينكه خود اين كتاب موجودى است كه قبل از هر موجودى و در حين وجود يافتن و بعد از فناى آن ، وجود داشته و خواهد داشت ، و موجودى است كه مشتمل

اذن الله فى رد الروح اجابت النفس الروح ، فهو قوله سبحانه الله يتوفى الانفس حين موتها ...: «هر كس مى خوابد نفس او به آسمان صعود مى كند و روح در بدنش مى ماند،

اَلْعِيدَيْنِ‏ وَ حِينَ تُحْرِمُ وَ حِينَ تَدْخُلُ‏ مَكَّةَ وَ اَلْمَدِينَةَ وَ يَوْمَ عَرَفَةَ وَ يَوْمَ تَزُورُ اَلْبَيْتَ‏ وَ حِينَ تَدْخُلُ‏ اَلْكَعْبَةَ

ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۲۱۴ بعضى از كسانى كه معتقدند ايمان فرعون در حين غرق شدن قبول است ، به كلمه ((لعل (( در آيه مذكور بر مدعاى خود استدلال كرده

(معمولى ) خود را بيرون مى آوريد، و بعد از نماز عشاء)) (من قبل صلوة الفجر و حين تضعون ثيابكم من الظهيرة و من بعد صلوة العشاء). «ظهيرة » چنانكه راغب در مفردات

و الأولاد» قال : ما کان من مال حرام فهو شریک الشیطان، ... و یکون مع الرجل حین یجامع فیکون (الولد) من نطفته و نطفة الرجل إذا کان حراماً; محمدبن مسلم گوید:

جلد 13 - صفحه 165 جواب‌‌-‌ عمده خطر معاصي‌ باعث‌ زوال‌ ايمان‌ مي‌شود و ‌لو‌ حين‌ الموت‌ بعلاوه‌ سياهي‌ قلب‌ و تسلّط شيطان‌ و زوال‌ نعم‌ و سلب‌ توفيق‌ و نزول‌

عزوجل قال لنوح: یا نوح إنه لیس من أهلک ... هو إبنه و لکن الله عزوجل نفاه عنه حین خالفه فى دینه; از امام صادق(ع) روایت شده است که: خداى عزوجل به حضرت نوح فرمود:

نصر اللّه الا انّ نصر اللّه قریب) جویاى یارى خدا بودن (متى نصر اللّه) در حین شدت مصائب و مقاومت در برابر آنها، بیانگر نقش امیدوارى به یارى خدا در تحمل

وصول‌ بمقام‌ نبوت‌ و امامت‌ چه‌ ‌بعد‌ ‌از‌ وصول‌ ‌از‌ ابتداء ولادت‌ ‌تا‌ حين‌ موت‌ و ‌اينکه‌ ‌از‌ مسلميات‌ تمام‌ شيعه‌ ‌است‌. دوم‌ عصمت‌ ‌از‌ خطاء و سهو

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنِّي كُنْتُ نَوَيْتُ حِينَ دَخَلْتُ‏ اَلْمَدِينَةَ أَنْ أُقِيمَ بِهَا عَشَرَةَ أَيَّامٍ فَأُتِمَّ اَلصَّلاَةَ ثُمَّ

۳۱۷ ميفرمايد: «و انه هو امات و احيا» و نيز مى فرمايد: «اللّه يتوفى الانفس حين موتها»، و درباره آفرينش مى فرمايد: «اللّه خالق كل شى ء» و نيز آيات ديگرى از

وَقْتَانِ وَ أَوَّلُ اَلْوَقْتَيْنِ أَفْضَلُهُمَا وَ وَقْتُ صَلاَةِ اَلْفَجْرِ حِينَ يَنْشَقُّ اَلْفَجْرُ إِلَى أَنْ يَتَجَلَّلَ اَلصُّبْحُ اَلسَّمَاءَ وَ لاَ

بِدُهْنٍ فِيهِ طِيبٌ وَ هُوَ يُرِيدُ أَنْ يُحْرِمَ فَقَالَ لاَ تَدَّهِنْ حِينَ تُرِيدُ أَنْ تُحْرِمَ بِدُهْنٍ فِيهِ مِسْكٌ وَ لاَ عَنْبَرٌ تَبْقَى رَائِحَتُهُ

اين آيه را نازل فرمود: «يا ايها الذين آمنوا شهاده بينكم اذا حضر احدكم الموت حين الوصيه اثنان ذوا عدل منكم او اخران من غيركم ان انتم ضربتم فى الارض ». تا اينجا

عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلصَّيْدِ يُصِيبُهُ بِحَدِيدَةٍ وَ قَدْ سَمَّى حِينَ رَمَى فَقَالَ يَأْكُلُهُ إِذَا أَصَابَهُ وَ هُوَ يَرَاهُ وَ عَنْ صَيْدِ اَلْمِعْرَاضِ

عَنْ مُكَاتَبٍ قَتَلَ رَجُلاً خَطَأً قَالَ فَقَالَ إِنْ كَانَ مَوْلاَهُ حِينَ كَاتَبَهُ اِشْتَرَطَ عَلَيْهِ إِنْ عَجَزَ فَهُوَ رَدٌّ فِي اَلرِّقِّ فَهُوَ

عَنْ مُكَاتَبٍ قَتَلَ رَجُلاً خَطَأً قَالَ فَقَالَ إِنْ كَانَ مَوْلاَهُ‏ حِينَ كَاتَبَهُ اِشْتَرَطَ عَلَيْهِ إِنْ هُوَ عَجَزَ فَهُوَ رَدٌّ فِي اَلرِّقِّ

فَقَالَ صَدَقَ وَ قَالَ وَقْتُ اَلْعِشَاءِ حِينَ يَغِيبُ اَلشَّفَقُ إِلَى ثُلُثِ اَللَّيْلِ وَ وَقْتُ اَلْفَجْرِ حِينَ يَبْدُو حَتَّى يُضِي‏ءَ

شَرْطُهَا ثُمَّ يَتَزَوَّجُهَا رَجُلٌ آخَرُ حِينَ بَانَتْ مِنْهُ ثُمَّ يَتَزَوَّجُهَا اَلرَّجُلُ اَلْأَوَّلُ حِينَ بَانَتْ مِنْهُ ثَلاَثاً وَ تَزَوَّجَتْ ثَلاَثَةَ

لاَ تَدَّهِنْ حِينَ تُرِيدُ أَنْ تُحْرِمَ بِدُهْنٍ فِيهِ مِسْكٌ وَ لاَ عَنْبَرٌ مِنْ أَجْلِ أَنَّ رَائِحَتَهُ تَبْقَى فِي رَأْسِكَ بَعْدَ مَا تُحْرِمُ

اَلْمَغْرِبَ حِينَ تَغِيبُ اَلْحُمْرَةُ مِنْ مَطْلَعِ اَلشَّمْسِ فَجَعَلَهُ هُوَ اَلْحُمْرَةَ اَلَّتِي مِنْ قِبَلِ اَلْمَغْرِبِ فَكَانَ يُصَلِّي حِينَ يَغِيبُ

قَالَ وَقْتُ اَلْعِشَاءِ اَلْآخِرَةِ حِينَ يَغِيبُ اَلشَّفَقُ إِلَى ثُلُثِ اَللَّيْلِ وَ وَقْتُ اَلْفَجْرِ حِينَ يَبْدُو حَتَّى يُضِي‏ءَ

و آله نماز جمعه می‌خواندیم در آن میان کاروان و قافله تجارت رسید. مردم در حین اداء نماز پراکنده شدند و کسى در صفوف جماعت جز دوازده نفر باقى نماند سپس این

يُحَرِّكُ شَفَتَيْهِ حِينَ أَرَادَ أَنْ يَخْرُجَ وَ هُوَ قَائِمٌ عَلَى اَلْبَابِ فَقُلْتُ إِنِّي رَأَيْتُكَ تُحَرِّكُ شَفَتَيْكَ حِينَ خَرَجْتَ فَهَلْ قُلْتَ

اَلسِّبَاءَ وَ لَمْ يَشْرَبِ اَلدِّمَاءَ اَللَّهُمَّ خَرَجْنَا إِلَيْكَ حِينَ فَاجَأَتْنَا اَلْمَضَايِقُ اَلْوَعْرَةُ وَ أَلْجَأَتْنَا اَلْمَحَابِسُ اَلْعَسِرَةُ

يُصِيبُهُ اَلسَّهْمُ مُعْتَرِضاً وَ لَمْ يُصِبْهُ بِحَدِيدَةٍ وَ قَدْ سَمَّى حِينَ رَمَى قَالَ يَأْكُلُهُ إِذَا أَصَابَهُ وَ هُوَ يَرَاهُ وَ عَنْ صَيْدِ اَلْمِعْرَاضِ

فَسَأَلَهُمْ عَنْ أَمْرِهَا فَقَالُوا إِنَّهَا كَانَتْ حُبْلَى فَفَزِعَتْ حِينَ رَأَتِ اَلْقِتَالَ وَ اَلْهَزِيمَةَ قَالَ فَسَأَلَهُمْ أَيُّهُمَا مَاتَ قَبْلَ

فَسَأَلَهُمْ عَنْ أَمْرِهَا قَالُوا لَهُ إِنَّهَا كَانَتْ حَامِلَةً فَفَزِعَتْ حِينَ رَأَتِ اَلْقِتَالَ وَ اَلْهَزِيمَةَ قَالَ فَسَأَلَهُمْ أَيُّهُمَا مَاتَ قَبْلَ

يُصَلِّيَ اَلْمَغْرِبَ حِينَ زَالَتِ اَلْحُمْرَةُ فَجَعَلَ هُوَ اَلْحُمْرَةَ اَلَّتِي مِنْ قِبَلِ اَلْمَغْرِبِ وَ كَانَ يُصَلِّي حِينَ يَغِيبُ اَلشَّفَقُ

اَلْأُخْتُ فَقَدْ عَتَقَتْ حِينَ يَمْلِكُهَا وَ أَمَّا اَلْأَخُ فَيَسْتَرِقُّهُ وَ أَمَّا اَلْأَبَوَانِ فَقَدْ عَتَقَا حِينَ يَمْلِكُهُمَا قَالَ وَ سَأَلْتُهُ

كَيْفَ لَمْ تَجْعَلْ عَلَيْهِ حِينَ غَشِيَ أَهْلَهُ قَبْلَ أَنْ يَفْرُغَ مِنْ سَعْيِهِ كَمَا جَعَلْتَ عَلَيْهِ هَدْياً حِينَ غَشِيَ أَهْلَهُ قَبْلَ أَنْ

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنِّي كُنْتُ نَوَيْتُ حِينَ دَخَلْتُ‏ اَلْمَدِينَةَ أَنْ أُقِيمَ بِهَا عَشَرَةَ أَيَّامٍ فَأُتِمَّ اَلصَّلاَةَ ثُمَّ

آيه بعدش ، «و قاسمهما: انى لكما لمن الناصحين »، تصريح دارد: بر اينكه آدم در حين خوردن از درخت ، نه تنها نهى خدا را فراموش نكرده بود، بلكه كاملا بياد آن بود،

رَجُلٍ مُؤْمِنٍ يَرُوحُ أَوْ يَغْدُو إِلَى مَجْلِسِهِ أَوْ سُوقِهِ فَيَقُولُ حِينَ يَضَعُ رِجْلَهُ فِي اَلسُّوقِ‏ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِهَا

شَيْئاً إِلاَّ وَ لَهُ حَدٌّ إِنْ كَانَ حِينَ قَامَ نَظَرَ فَلَمْ يَرَ شَيْئاً فَلاَ إِعَادَةَ عَلَيْهِ وَ إِنْ كَانَ حِينَ قَامَ لَمْ يَنْظُرْ فَعَلَيْهِ اَلْإِعَادَةُ

اَلْأُخْتُ فَقَدْ عَتَقَتْ حِينَ يَمْلِكُهَا وَ أَمَّا اَلْأَخُ فَيَسْتَرِقُّهُ وَ أَمَّا اَلْأَبَوَانِ فَقَدْ عَتَقَا حِينَ يَمْلِكُهُمَا قَالَ وَ سَأَلْتُهُ

اَلنَّاسُ وَ نَظَرُوا إِلَى‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ قَدْ زَادَ فِي اَلصَّلاَةِ حِينَ دَخَلَ‏ شَهْرُ رَمَضَانَ‏ سَأَلُوهُ عَنْ ذَلِكَ فَأَخْبَرَهُمْ أَنَّ هَذِهِ

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ أَ كَانَ‏ عِيسَى اِبْنُ مَرْيَمَ ع‏ حِينَ تَكَلَّمَ فِي اَلْمَهْدِ حُجَّةَ اَللَّهِ عَلَى أَهْلِ زَمَانِهِ فَقَالَ كَانَ يَوْمَئِذٍ

مَنْ قَالَ حِينَ يَسْمَعُ أَذَانَ اَلصُّبْحِ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِإِقْبَالِ نَهَارِكَ وَ إِدْبَارِ لَيْلِكَ وَ حُضُورِ صَلَوَاتِكَ وَ أَصْوَاتِ

اَلْحُسَيْنُ ع‏ حِينَ كَبَّرَ اَلنَّبِيُّ ص‏ سَبْعاً ثُمَّ قَامَ فِي اَلثَّانِيَةِ فَكَبَّرَ اَلنَّبِيُّ ص‏ وَ كَبَّرَ اَلْحُسَيْنُ ع‏ حِينَ كَبَّرَ خَمْساً

جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ مُكَاتَبٍ قَتَلَ رَجُلاً خَطَأً فَقَالَ إِنْ كَانَ مَوْلاَهُ حِينَ كَاتَبَهُ اِشْتَرَطَ عَلَيْهِ أَنَّهُ إِنْ عَجَزَ فَهُوَ رَدٌّ إِلَى اَلرِّقِّ

أَرْبَعاً قَضَى أَرْبَعاً حِينَ يَذْكُرُهَا مُسَافِراً كَانَ‏ أَوْ مُقِيماً وَ إِنْ نَسِيَ رَكْعَتَيْنِ صَلَّى رَكْعَتَيْنِ حِينَ يَذْكُرُهَا مُسَافِراً كَانَ

اَلنَّاسُ وَ نَظَرُوا إِلَى‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ وَ قَدْ زَادَ فِي اَلصَّلاَةِ حِينَ دَخَلَ‏ شَهْرُ رَمَضَانَ‏ سَأَلُوهُ عَنْ ذَلِكَ فَأَخْبَرَهُمْ أَنَّ هَذِهِ

صادق (ع) در مورد سگ شکارى روایت شده: ... و ان کان غیر معلم یعلمه فى ساعته حین یرسله فیأکل منه فانه معلم ... . ۳۳- حرمت صید کشته شده به وسیله حیوانى غیر

أَنزَلناه‌ُ فِي‌ لَيلَةِ القَدرِ) آيه 1 و يك‌ مرتبه‌ تدريجا ‌از‌ اول‌ بعثت‌ ‌تا‌ حين‌ وفات‌ و رحلت‌ حضرت‌ و ممكن‌ ‌است‌ حكمت‌هاي‌ ديگري‌ داشته‌ ‌باشد‌. (وَ قُل‌

يوم القيمة و احكام‌ مفتوحة العنوة ‌بر‌ ‌او‌ جاري‌ ميشود مشروط ‌بر‌ اينكه‌ حين‌ الفتح‌ معموره‌ ‌باشد‌ و اما ‌اگر‌ مخروبه‌ و موات‌ بوده‌ جزو انفال‌ ‌است‌

خاصي‌ عنايت‌ ميفرمايد مثل‌ همين‌ مورد ‌که‌ حمل‌ مادر موسي‌ مخفي‌ ميشود ‌تا‌ حين‌ ولادت‌ و بمجرد تولد ‌او‌ بمادرش‌ وحي‌ ميشود ‌که‌ ‌در‌ سوره‌ قصص‌ ميفرمايد:

(۱) أَ لَمْ‌ تَرَ کَيْفَ‌ ضَرَبَ‌ اللَّهُ‌... (۳) تُؤْتِي‌ أُکُلَهَا کُلَ‌ حِينٍ‌... (۴) وَ مَثَلُ‌ کَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ کَشَجَرَةٍ... (۳) يُثَبِّتُ‌ اللَّهُ‌

سؤال شد در مورد اين فرمايش خداوند عزّ و جلّ: اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِها الزمر: ۴۲ يعنى: خداوند جانها را بهنگام مرگشان ميگيرد و باز خداوند

فَسَأَلَهُمْ عَنْ أَمْرِهَا فَقَالُوا لَهُ إِنَّهَا كَانَتْ حُبْلَى فَفَزِعَتْ حِينَ رَأَتِ اَلْقِتَالَ وَ اَلْهَزِيمَةَ قَالَ فَسَأَلَهُمْ أَيُّهُمَا مَاتَ قَبْلَ

خوانيم راوى از امام سؤ ال كرد و ما البرزخ (برزخ چيست ) امام فرمود: القبر منذ حين موته الى يوم القيامة (قبر از زمان مرگ تا روز قيامت ادامه دارد). ۶ - در حديث

يَأْتِيَ صَاحِبُ اَلْبَغْلِ بِشُهُودٍ يَشْهَدُونَ أَنَّ قِيمَةَ اَلْبَغْلِ حِينَ أَكْرَى كَذَا وَ كَذَا فَيَلْزَمَكَ قُلْتُ إِنِّي كُنْتُ أَعْطَيْتُهُ دَرَاهِمَ

اَلْمَدِينَةِ فَلَمَّا بَرَأَ مِنْ وَجَعِهِ اِعْتَمَرَ قُلْتُ أَ رَأَيْتَ حِينَ بَرَأَ مِنْ وَجَعِهِ قَبْلَ أَنْ يَخْرُجَ إِلَى اَلْعُمْرَةِ حَلَّتْ لَهُ

اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّكْعَتَيْنِ قَبْلَ اَلْفَجْرِ قَالَ تَرْكَعُهُمَا حِينَ تُنَوِّرُ اَلْغَدَاةُ إِنَّهُمَا قَبْلَ اَلْغَدَاةِ

رَفَعْتَ رَأْسَكَ مِنَ اَلسَّجْدَةِ اَلثَّانِيَةِ مِنَ اَلرَّكْعَةِ اَلْأُولَى حِينَ تُرِيدُ أَنْ تَقُومَ فَاسْتَوِ جَالِساً ثُمَّ قُمْ

(یأخذون عرض هذا الأدنى و یقولون سیغفر لنا) ۹- اطمینان به مغفرت الهى، در حین ارتکاب گناه، باورى بس نکوهیده و گمانى ناصواب است. (یأخذون عرض هذا الأدنى و

أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَلنَّاسِ فِي اَلصَّلاَةِ جَمَاعَةً حِينَ يُقْرَأُ فَاتِحَةُ اَلْكِتَابِ‏ آمِينَ قَالَ مَا أَحْسَنَهَا وَ اِخْفِضْ

ذَلِكَ إِلاَّ فِي‏ يَوْمِ اَلْجُمُعَةِ أَوْ فِي اَلسَّفَرِ فَإِنَّ وَقْتَهَا حِينَ تَزُولُ اَلشَّمْسُ‏

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ صَلَّى اَلْفَجْرَ حِينَ طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَقَالَ لاَ بَأْسَ‏

عَمِلُوهَا وَ أَحْيَوْهَا فَهِيَ لَهُمْ وَ قَدْ كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ حِينَ ظَهَرَ عَلَى‏ خَيْبَرَ وَ فِيهَا اَلْيَهُودُ خَارَجَهُمْ عَلَى أَمْرٍ وَ

مَنْ قَالَ حِينَ يَأْخُذُ مَضْجَعَهُ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي عَلاَ فَقَهَرَ وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي بَطَنَ فَخَبَرَ وَ اَلْحَمْدُ

فَذَكَرَ عِنْدَ طُلُوعِ اَلشَّمْسِ وَ عِنْدَ غُرُوبِهَا قَالَ فَلْيُصَلِّ حِينَ ذَكَرَهُ‏

اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّكْعَتَيْنِ قَبْلَ اَلْفَجْرِ قَالَ تَرْكَعُهُمَا حِينَ تَتْرُكُ اَلْغَدَاةَ إِنَّهُمَا قَبْلَ اَلْغَدَاةِ

أَنَّ اَلْحَاجَّ مِنْ حِينِ يَخْرُجُ مِنْ مَنْزِلِهِ حَتَّى يَرْجِعَ بِمَنْزِلَةِ اَلطَّائِفِ‏ بِالْكَعْبَةِ

أرسَلنَاهُ إلَى مِائَةِ ألفٍ أو يَزِيدُونََ * فَآمَنُوا فَمَتّعنَاهُم إلَى حِينٍ». و در سوره «انبياء»، متعرض تسبيح گويى او در شكم ماهى شده، كه علت نجاتش از

اَلَّذِي كَتَبَهُ‏ عَلِيٌّ ع‏ وَ قَالَ أَخْرَجَهُ‏ عَلِيٌّ ع‏ إِلَى اَلنَّاسِ حِينَ فَرَغَ مِنْهُ وَ كَتَبَهُ فَقَالَ لَهُمْ هَذَا كِتَابُ اَللَّهِ‏ عَزَّ وَ

أَمَّا اَلْحُرَّةُ فَإِنِّي أَكْرَهُ ذَلِكَ إِلاَّ أَنْ يَشْتَرِطَ عَلَيْهَا حِينَ يَتَزَوَّجُهَا

فِي حَدِيثِهِ‏ إِلاَّ أَنْ تَرْضَى أَوْ أَنْ يَشْتَرِطَ ذَلِكَ عَلَيْهَا حِينَ يَتَزَوَّجُهَا

أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فَشَكَا ذَلِكَ إِلَيْهِ فَقَالَ هَلْ سَمَّيْتَ حِينَ تَوَضَّأْتَ قَالَ لاَ قَالَ سَمِّ عَلَى وُضُوئِكَ فَسَمَّى وَ صَلَّى فَأَتَى‏

وَقْتُ اَلْفَجْرِ حِينَ يَبْدُو حَتَّى يُضِي‏ءَ

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ صَلَّى اَلْفَجْرَ حِينَ طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَقَالَ لاَ بَأْسَ‏

يَسْتَقْبِلُ اَلصَّلاَةَ فَقُلْتُ مَا بَالُ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ لَمْ يَسْتَقْبِلْ حِينَ صَلَّى رَكْعَتَيْنِ فَقَالَ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ لَمْ يَنْفَتِلْ مِنْ

فَشَهِدَتِ اَلْمَرْأَةُ اَلَّتِي قَبِلَتْهَا أَنَّهُ اِسْتَهَلَّ وَ صَاحَ حِينَ وَقَعَ إِلَى اَلْأَرْضِ ثُمَّ مَاتَ بَعْدَ ذَلِكَ قَالَ عَلَى اَلْإِمَامِ

كَتَبْتُ إِلَيْهِ جُعِلْتُ فِدَاكَ هَلِ اِغْتَسَلَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ حِينَ غَسَّلَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ عِنْدَ مَوْتِهِ فَأَجَابَهُ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏

عُقُوبَةً لِنِسْيَانِهِ قُلْتُ فَكَيْفَ يَصْنَعُ مَنْ لَمْ يَعْلَمْ أَ يُعِيدُ حِينَ يَرْفَعُهُ قَالَ لاَ وَ لَكِنْ يَسْتَأْنِفُ‏

اَلَّتِي قَدْ أَدَّتْ نِصْفَ مُكَاتَبَتِهَا قَالَ فَقَالَ إِنْ كَانَ سَيِّدُهَا حِينَ كَاتَبَهَا شَرَطَ عَلَيْهَا إِنْ هِيَ عَجَزَتْ فَهِيَ‏ رَدٌّ فِي اَلرِّقِّ

تَوَارَى مِنَ اَلْبُيُوتِ قُلْتُ اَلرَّجُلُ يُرِيدُ اَلسَّفَرَ فَيَخْرُجُ حِينَ تَزُولُ اَلشَّمْسُ فَقَالَ إِذَا خَرَجْتَ فَصَلِّ رَكْعَتَيْنِ‏

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ وَقْتِ إِفْطَارِ اَلصَّائِمِ قَالَ حِينَ يَبْدُو ثَلاَثَةُ أَنْجُمٍ وَ قَالَ لِرَجُلٍ ظَنَّ أَنَّ اَلشَّمْسَ قَدْ غَابَتْ

بْنُ عَلِيٍّ ع‏ جَالِساً فَمَرَّتْ عَلَيْهِ جَنَازَةٌ فَقَامَ اَلنَّاسُ حِينَ طَلَعَتِ اَلْجَنَازَةُ فَقَالَ‏ اَلْحُسَيْنُ ع‏ مَرَّتْ جَنَازَةُ يَهُودِيٍ‏

أَشْهُرٍ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ تُؤْتِي أُكُلَهََا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهََا

وَقْتُ اَلْفَجْرِ حِينَ يَنْشَقُّ اَلْفَجْرُ إِلَى أَنْ يَتَجَلَّلَ اَلصُّبْحُ اَلسَّمَاءَ وَ لاَ يَنْبَغِي تَأْخِيرُ ذَلِكَ عَمْداً لَكِنَّهُ وَقْتٌ لِمَنْ

نَسِيَ أَنْ يَضْطَجِعَ عَلَى يَمِينِهِ بَعْدَ رَكْعَتَيِ اَلْفَجْرِ فَذَكَرَ حِينَ أَخَذَ فِي اَلْإِقَامَةِ كَيْفَ يَصْنَعُ قَالَ يُقِيمُ وَ يُصَلِّي وَ يَدَعُ‏

اَلْعَبْدَ أَتَى حَدّاً مِنْ حُدُودِ اَللَّهِ قَالَ إِنْ كَانَ اَلْعَبْدُ حِينَ أُعْتِقَ نِصْفُهُ قُوِّمَ لِيُغَرَّمَ اَلَّذِي أَعْتَقَهُ قِيمَتَهُ فَنِصْفُهُ

يَعْلَمُ أَنَّ لَهُ مَالاً وَ لَمْ يَكُنِ اِسْتَثْنَى اَلسَّيِّدُ اَلْمَالَ حِينَ أَعْتَقَهُ فَهُوَ لِلْعَبْدِ

عَنِ اَلرَّجُلِ يَشْتَرِطُ فِي اَلْحَجِّ كَيْفَ يَشْتَرِطُ قَالَ يَقُولُ حِينَ يُرِيدُ أَنْ يُحْرِمَ أَنْ حُلَّنِي حَيْثُ حَبَسْتَنِي فَإِنْ حَبَسْتَنِي

سَأَلْتُهُ عَنِ اَلرَّجُلِ يَنْتَهِي إِلَى اَلْإِمَامِ حِينَ يُسَلِّمُ فَقَالَ لَيْسَ عَلَيْهِ أَنْ يُعِيدَ اَلْأَذَانَ فَلْيَدْخُلْ مَعَهُمْ فِي أَذَانِهِمْ

اَلْقُرْءُ أَقَلَّ مِنْ عَشَرَةٍ فَمَا زَادَ أَقَلُّ مَا يَكُونُ عَشَرَةٌ مِنْ حِينِ تَطْهُرُ إِلَى أَنْ تَرَى اَلدَّمَ‏

وَقْتُ اَلْفَجْرِ حِينَ يَبْدُو حَتَّى يُضِي‏ءَ

وَ اَلَّذِي رَوَاهُ‏ أَمَّا أَنَا فَآخُذُ مِنْ شَعْرِي حِينَ أُرِيدُ اَلْخُرُوجَ يَعْنِي إِلَى‏ مَكَّةَ لِلْإِحْرَامِ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ مُكَاتَبٍ اِشْتَرَطَ عَلَيْهِ‏ مَوْلاَهُ حِينَ كَاتَبَهُ إِنْ جَنَى‏ إِلَى رَجُلٍ جِنَايَةً فَقَالَ إِنْ كَانَ أَدَّى مِنْ

قَالَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ حِينَ أُحْضِرَ إِذَا أَنَا مِتُّ فَاحْفِرُوا وَ شُقُّوا لِي شَقّاً فَإِنْ قِيلَ لَكُمْ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ لُحِدَ لَهُ فَقَدْ

زَوْجُهَا غَائِباً فَقَدِمَ وَ هِيَ مُعْتَكِفَةٌ بِإِذْنِ زَوْجِهَا فَخَرَجَتْ حِينَ بَلَغَهَا قُدُومُهُ مِنَ اَلْمَسْجِدِ إِلَى بَيْتِهَا وَ تَهَيَّأَتْ لِزَوْجِهَا

وَقْتُ اَلْمَغْرِبِ حِينَ تَغِيبُ اَلشَّمْسُ

اَلْمُتَوَفَّى عَنْهَا زَوْجُهَا تَعْتَدُّ حِينَ يَبْلُغُهَا لِأَنَّهَا تُرِيدُ أَنْ تُحِدَّ لَهُ

سَأَلْتُهُ عَنِ اَلرَّجُلِ يَنْتَهِي إِلَى اَلْإِمَامِ حِينَ يُسَلِّمُ قَالَ لَيْسَ عَلَيْهِ أَنْ يُعِيدَ اَلْأَذَانَ فَلْيَدْخُلْ مَعَهُمْ فِي أَذَانِهِمْ‏

وَقْتُ اَلْفَجْرِ حِينَ يَنْشَقُّ اَلْفَجْرُ إِلَى أَنْ يَتَجَلَّلَ اَلصُّبْحُ اَلسَّمَاءَ وَ لاَ يَنْبَغِي تَأْخِيرُ ذَلِكَ عَمْداً لَكِنَّهُ وَقْتٌ لِمَنْ

نَبْدَأُ فَقَالَ صَلِّ صَلاَةَ اَلْكُسُوفِ وَ اِقْضِ صَلاَةَ اَللَّيْلِ حِينَ تُصْبِحُ‏

قُلْتُ‏ لِأَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا ع‏ إِنَّا حِينَ نَفَرْنَا مِنْ‏ مِنًى‏ أَقَمْنَا أَيَّاماً ثُمَّ حَلَقْتُ رَأْسِي طَلَبَ اَلتَّلَذُّذِ فَدَخَلَنِي

أَ يَطَؤُهَا أَمْ لاَ قَالَ نَعَمْ إِذَا كَانَ لَمْ يَشْتَرِطْ عَلَيْهِ حِينَ وَهَبَهَا

گسترده و دامنه اش را وسيع كند، و هر كه را بخواهد بيامرزد، حتى شامل ظالم هم در حين ظلمش بشود، و در صورتى كه حكمت اقتضاء كرد او را نيز آمرزيده ، مظلمه اش را جبران

به زمين فرستاده به او و ذريه اش فرمود: ((و لكم فى الارض مستقر و متاع الى حين ((، و نيز فرمود: ((و لكل امه اجل ، فاذا جاء اجلهم لا يستاخرون ساعه و لا يستقدمون

نيكى كه نزد من است، گشتى. من هيچ گاه از تحذير تو كوتاهى نكردم، و تو را در حين سرگرمى و غرورت به عذاب نگرفتم. آنگاه فرمود: اين، همان كلام خدا است كه مى فرمايد:

امام (عليه السلام ) فرمود: يعنى در گرسنگى و عطش و ترس ، و در معناى جمله (و حين الباس ) گفته امام فرمود: يعنى در هنگام جنگ .

و ليس من شكر اشكرك به الا و انت انعمت به على ؟ قال يا موسى ! الان شكرتنى حين علمت ان ذلك منى !: ((خداوند متعال به موسى وحى كرد اى موسى ! حق شكر مرا بجاى

تهديد كرده مى گويد: «خبر آن را بعد از مدتى خواهيد شنيد»! (و لتعلمن نباه بعد حين ). ممكن است شما اين سخنان را جدى نگيريد، و بى اعتنا از كنار آن بگذريد، اما

أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ يَقُولُ لَمَّا اِنْتَهَى إِلَى ظَهْرِ اَلْكَعْبَةِ حِينَ يَجُوزُ اَلْحِجْرَ يَا ذَا اَلْمَنِّ وَ اَلطَّوْلِ وَ اَلْجُودِ وَ اَلْكَرَمِ

قُمْتُ فَمَشَيْتُ خِطَاءً ثُمَّ رَجَعْتُ إِلَى مَجْلِسِي لِيَجِبَ اَلْبَيْعُ حِينَ اِفْتَرَقْنَا

قُلْتُ‏ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع‏ اَلْمُحْرِمُ يَقَعُ عَلَى وَجْهِهِ اَلذُّبَابُ حِينَ يُرِيدُ اَلنَّوْمَ فَيَمْنَعُهُ مِنَ اَلنَّوْمِ أَ يُغَطِّي وَجْهَهُ إِذَا

إِنَ‏ اَلْوَلِيدَ بْنَ عُقْبَةَ حِينَ شُهِدَ عَلَيْهِ بِشُرْبِ اَلْخَمْرِ قَالَ‏ عُثْمَانُ‏ لِعَلِيٍّ ع‏ اِقْضِ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ هَؤُلاَءِ اَلَّذِينَ

عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ تُسَلِّمُ عَلَى اَلْمُرْسَلِينَ كَمَا فَعَلْتَ حِينَ دَخَلْتَ‏ اَلْمَسْجِدَ ثُمَّ تَقُولُ‏ اَللَّهُمَّ إِنِّي أُومِنُ بِوَعْدِكَ

اَلَّذِينَ آمَنُوا شَهََادَةُ بَيْنِكُمْ إِذََا حَضَرَ أَحَدَكُمُ اَلْمَوْتُ حِينَ اَلْوَصِيَّةِ اِثْنََانِ ذَوََا عَدْلٍ مِنْكُمْ أَوْ آخَرََانِ مِنْ غَيْرِكُمْ‏

يَعْلَمُ أَنَّ لَهُ مَالاً وَ لَمْ يَكُنِ اِسْتَثْنَى اَلسَّيِّدُ اَلْمَالَ حِينَ أَعْتَقَهُ فَهُوَ لِلْعَبْدِ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ صَيْدِ اَلْمَجُوسِيِ‏ لِلسَّمَكِ حِينَ يَضْرِبُونَ بِالشَّبَكِ وَ لاَ يُسَمُّونَ وَ كَذَلِكَ اَلْيَهُودِيُّ فَقَالَ

سَأَلْتُهُ عَنْ وَقْتِ صَلاَةِ اَلْفَجْرِ فَقَالَ حِينَ يَعْتَرِضُ اَلْفَجْرُ فَتَرَاهُ مِثْلَ نَهَرِ سُورَاءَ

عَنْ كَلْبِ‏ اَلْمَجُوسِ‏ يَأْخُذُهُ اَلرَّجُلُ‏ اَلْمُسْلِمُ‏ فَيُسَمِّي حِينَ يُرْسِلُهُ أَ يَأْكُلُ مِمَّا أَمْسَكَ عَلَيْهِ فَقَالَ نَعَمْ لِأَنَّهُ

أَخَذَ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ حِينَ غَدَا مِنْ‏ مِنًى‏ فِي طَرِيقِ‏ ضَبٍ‏ وَ رَجَعَ مَا بَيْنَ‏ اَلْمَأْزِمَيْنِ‏ وَ كَانَ إِذَا سَلَكَ طَرِيقاً لَمْ يَرْجِعْ

بْنُ عَلِيٍّ ع‏ جَالِساً فَمَرَّتْ‏ عَلَيْهِ جَنَازَةٌ فَقَامَ اَلنَّاسُ حِينَ طَلَعَتِ اَلْجَنَازَةُ فَقَالَ‏ اَلْحُسَيْنُ ع‏ مَرَّتْ جَنَازَةُ يَهُودِيٍ‏

وَ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ دَعَا بِصَحِيفَةٍ حِينَ حَضَرَهُ اَلْمَوْتُ يُرِيدُ أَنْ يَنْهَى عَنْ أَسْمَاءٍ يُتَسَمَّى بِهَا وَ قُبِضَ وَ لَمْ يُسَمِّهَا

لَمْ تَرْضَ بِالْمَقَامِ قَالَ لاَ سَبِيلَ لَهُ عَلَيْهَا إِذَا لَمْ تَرْضَ حِينَ تَعْلَمُ قُلْتُ فَذَهَابُهَا إِلَى أَهْلِهَا طَلاَقُهَا قَالَ نَعَمْ إِذَا

رِدَاءً مِنَ اَلسَّابِرِيِّ ثُمَّ بَعَثْتُ بِهَا إِلَيْهِ فِي‏ يَوْمِ جُمُعَةٍ حِينَ اِرْتَفَعَ اَلنَّهَارُ فَكَأَنَّهُ عَرَفَ مَا أُرِيدُ فَخَرَجَ فِيهَا إِلَى

فَقَالَ‏ خَطَّابِيَّةٌ إِنَ‏ جَبْرَئِيلَ ع‏ نَزَلَ بِهَا عَلَى‏ مُحَمَّدٍ ص‏ حِينَ سَقَطَ اَلْقُرْصُ‏

سِتَّةَ أَشْهُرٍ فَإِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى يَقُولُ‏ تُؤْتِي أُكُلَهََا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهََا يَعْنِي سِتَّةَ أَشْهُرٍ