نتایج جستجو

رده:سوگندهاى قرآن رده:سکوت هنگام دریافت وحى رده:شدت آتش جهنم رده:شرایط انفاق رده:شرایط تبلیغ رده:شرح صدر محمد رده:شعله آتش جهنم رده:شعور جن رده:شکر نعمت رده:صفات جلال

مستور شدن [ص:32]. تا آفتاب بپرده نهان شد. *** ايراء: آتش افروختن. «وَرِىَ الزَّنْدُ: خَرَجَتْ‏نارُهُ» آتش سنگ خارج شد [واقعة:71-72]. خبر دهيد از آتشى كه مى‏افروزيد

كبيره است و بر آن وعده آتش داده شده: [نساء:10]. آنانكه اموال يتيمان را به ظلم مى خورند فقط در شكمشان آتش مى‏خورند و حتماً وارد آتش مى‏شوند (نعوذ باللَّه)

حرارتى است كه از فلزات سرخ كرده و از بدن برخيزد. * [توبه:35] روزى كه به آنهادر آتش جهنّم حرارت داده شود و با آنها پيشانى و پهلوها و پشتهايشان داغ كرده شود. *

قعر است مثل ته دريا (قاموس - اقرب) [نساء:145] يعنى منافقين در پائين‏ترين ته آتش هستند. راغب مى‏گويد: درك مانند درج است ليكن درج به اعتبار صعود و درك به اعتبار

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... داغ كردن. [توبه:35]. روزى آن زر و سيم در آتش جهنّم سرخ كرده شوند و با آن پيشانيها و پهلوها و پشتهايشان داغ كرده شوند آيه

خود ميراند و به درد او نمى‏رسد و معنى آيه دوّم آن است مه: به شدّت تمام به آتش جهنّم دفع و انداخته مى‏شوند مثل تنه زدن و انداختن كسى. نور جهنم الى هذه لعب

داشته مى‏شدند يعنى تحت انضباظ بودند. [فصّلت:19]. آن روز دشمنان خدا به سوى آتش جمع شوند و آنها باز داشته شوند از اينكه هرجا خواستند بروند. ايزاع: را الهام

الْجَنَّةُ بِالْمَكارِهِ وَ حُفَّتِ النّارُ بِالشَّهَواتِ» بهشت با مكاره و آتش با شهوات احاطه شده است [كهف:32] براى يكى از آن دو دو باغ از تاك داديم و آن

(سرانجام او را به آتش افکندند؛ ولی ما) گفتیم: «ای آتش! بر ابراهیم سرد و سالم باش!» |گفتيم: اى آتش! براى ابراهيم سرد و سلامت باش گفتيم: «اى آتش، براى ابراهيم

بالای سرشان سایبانهائی از آتش و در زیر پاهایشان سایبانهائی از آتش دارند (و بلکه از هر سو آتش بر آنان خیمه زده است و طبقات آتش ایشان را فرا گرفته است). این

شامل این کلمه «إِصْلَوا» از مادّه «صَلْى» به معناى آتش افروختن یا به آتش سوختن، بریان کردن، یا وارد در آتش گشتن و ملازم آن بودن است. صلى‌ (۲۵ بار) ها (۱۳۹۹

function. پیوسته می‌خواهند از آتش خارج شوند، ولی نمی‌توانند از آن خارج گردند؛ و برای آنها مجازاتی پایدار است. [همواره‌] مى‌خواهند از آتش بيرون بروند، ولى از آن

استمرار و لحظه لحظه بودن آتش دوزخ براى تکذیب گران است. جهنم: بى سایبانى دود آتش جهنم ۱; حقیت دود آتش جهنم ۱; شعله آتش جهنم ۱; صفات دود آتش جهنم ۱ عذاب: ویژگیهاى

كنار اين آتش و آنكه پيرامون آن است، و منزه است خدا، پروردگار جهانيان.» چون موسی بدان آتش نزدیک شد او را ندا کردند که آن کس را که در (اشتیاق) این آتش است یا

«یَصْلَوْنَ» از مادّه «صَلْى» (بر وزن سعى) به معناى آتش افروختن، دخول در آتش، سوختن و برشته شدن با آتش کباب کردن، و تحمل درد و رنج آن، آمده است، و به حکم

نزد آتش آمد، ندا داده شد: اى موسى! فَلَمَّا أَتاها نُودِيَ يا مُوسى‌ «11» فَلَمَّا أَتاها: پس چون آمد آن آتش را. موسى عليه السلام بعد از مشاهده آتش، تنها

چشيدن عذاب آتش نيز گفته‏اند. ملازمت و دخول به آيات قرآن مناسب است [انشقاق:11-12]. به زودى و اهلاكا گويد و ملازم آتش مشتعل گردد. [مسد:3]. به آتش شعله دار

آن‌گاه كه در آتش به مجادله برخيزند، ضعيفان به مستكبران گويند: ما پيرو شما بوديم آيا مى‌توانيد مقدارى از اين آتش را از ما دفع كنيد و آنگاه كه در آتش شروع به

و بسیارى از مفسران ـ به معناى شعله هاى بى دود آتش است، و بعضى آن را به معناى زبانه هاى آتش که از خود آتش به ظاهر بریده مى شود و سبز رنگ است، تفسیر کرده

نزدیک شدن به آتش است، گر چه گرم شدن و برشته شدن و سوخته شدن با آتش را نیز «صَلْى» مى گویند، اما در آیه فوق به معناى وارد شدن و سوختن در آتش است. صلى‌ (۲۵

طغیان گرایید) بر شما شراره‌های آتش و مس گداخته فروریخته شود و هیچ نصرت و نجاتی نیابید. بر شما شعله هایی از آتش بی دود و دود آتش آلود فرستاده خواهد شد، در نتیجه

صبح و شام بر آتش عرضه مى‌شوند، و روزى كه رستاخيز برپا شود [فرمان مى‌رسد كه:] فرعونيان را در سخت‌ترين عذاب داخل كنيد [اينك هر] صبح و شام بر آتش عرضه مى‌شوند،

او بهترم؛ مرا از آتش آفریده‌ای و او را از گل!» |گفت: من از او بهترم، مرا از آتش و او را از گل آفريدى گفت: «من از او بهترم؛ مرا از آتش آفريده‌اى و او را

به محل آتش برساند. (لعلّى ءاتیکم منه بقبس أو أجد على النار هدًى ) «قبس»، یعنى اخگر و آن، چوب آتش گرفته اى است که براى برافروختن آتش دیگر، از آتش آماده اقتباس

چه صبورند بر آتش آنان همان كسانى هستند كه گمراهى را به [بهاى‌] هدايت، و عذاب را به [ازاى‌] آمرزش خريدند، پس به راستى چه اندازه بايد بر آتش شكيبا باشند!

کالقصر) برداشت بالا، از تشبیه شراره هاى آتش به قصر، استفاده مى شود. جهنم: ترسناکى آتش جهنم ۲; شعله آتش جهنم ۱; ویژگیهاى آتش جهنم ۱، ۲

دود برخاسته از آتش و گریزناپذیر بودن آن باشد. اعداد: عددسه ۲ جهنم: احاطه دود آتش جهنم ۳; حرکت بسوى جهنم ۱; دود آتش جهنم ۱; شاخه هاى دود آتش جهنم ۲; ویژگیهاى

و در آتش سوزان وارد می‌گردند؛ [ناچار] به آتشى سوزان در آيند [ناچار] در آتشى سوزان درآيند. به آتش فروزان دوزخ در آیند. در آتشی سوزان درآیند. در آتش سوزان

در شعله‌های سوزان آتش می‌سوزد. |و در آتش در آيد و در آتش افروخته درآيد. و به آتش سوزان دوزخ در افتد. و در آتش افروخته در آید. و به آتش افروخته درآيد. و

صورتهایشان را آتش می‌پوشاند... |جامه‌هايشان از مس گداخته [يا قير] است و صورت‌هايشان را آتش مى‌پوشاند تن‌پوشهايشان از «قطران» است و چهره‌هايشان را آتش مى‌پوشاند

بجانب آتش تا از آن پاره‌اى بردارد ديد درختى است كه آتش از آن شعله‌ور است و چون خواست پاره‌اى از آن بردارد آتش متوجه باو شد پس ترسيد و فرار كرد و آتش بدرخت

شعله‌های مختلط و متحرّک آتش خلق کرد! |و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد. و جنّیان را از رخشنده شعله آتش خلق کرد. و جن را از

چشيدن عذاب آتش نيز گفته‏اند. ملازمت و دخول به آيات قرآن مناسب است [انشقاق:11-12]. به زودى و اهلاكا گويد و ملازم آتش مشتعل گردد. [مسد:3]. به آتش شعله دار

كنند [يا نكنند]، آتش جايگاه آنهاست، و اگر رضاى خدا را بخواهند [و پوزش بطلبند] مورد رضايت قرار نمى‌گيرند پس اگر شكيبايى نمايند جايشان در آتش است و اگر از در

که کافرند، (خداوند برایشان آتش دوزخ را تهیّه دیده، و انگار آتش آن) جامه‌هائی (است که به تن آنان چست بوده و) برای آنان از آتش بریده (و دوخته) شده است. (علاوه

قول مجمع انداختن در آتش است [غافر:72]. معنى آيه يكى از اين سه تا است: سپس در آتش انداخته مى‏شود. سپس پر كرده مى‏شود در اتش. سپس در آتش سوخته مى‏شوند. مثل

کند، بی‌گمان برای او آتش دوزخ جاودانه است.» جز رساندنی از خدا و پیامهایش و آنکه نافرمانی کند خدا و پیمبرش را هر آینه او را است آتش دوزخ جاودان در آن همیشه‌

مرگ آن را دريافت حيات حمله كرده مرگ را از بين خواهد برد لذا هر وقت پوست اهل آتش سوخت و بى حس شد دوباره حيات برآن عود خواهد كرد. اين كلمه فقط يكبار در كلام

اللَّه عليه و آله» مغيرة بن شعبه را مأمور فرمود تا لات را منهدم كرد و به آتش كشيد. نگارنده گويد: به نظر مى‏آيد: مشركين معتقد بودند كه لات و مناة دختران

و آبى جوشان، آنان در میان شعله‌های آتش و آب جوشان بسر خواهند برد! غرق شدگان در سمّی فراوان و (مایعی) جوشان. در آتش سوراخ‌کننده و آبی جوشان‌ Amid searing

رستاخيز را دروغ خواند، آتش افروخته آماده كرده‌ايم [نه!] بلكه [آنها] رستاخيز را دروغ خواندند، و براى هر كس كه رستاخيز را دروغ خوانَد آتش سوزان آماده كرده‌ايم

«قَبَس» (بر وزن قفس) به معناى مختصرى از آتش است که از مجموعه اى جدا مى کنند، و با توجّه به این که معمولاً مشاهده آتش در بیابان ها نشان مى دهد که جمعیتى گرد

«قَبَس» (بر وزن قفس) به معناى مختصرى از آتش است که از مجموعه اى جدا مى کنند، و با توجّه به این که معمولاً مشاهده آتش در بیابان ها نشان مى دهد که جمعیتى گرد

و مشرکان در آتش دوزخند، جاودانه در آن می‌مانند؛ آنها بدترین مخلوقاتند! بى‌ترديد كسانى از اهل كتاب كه كافر شدند و مشركان، براى هميشه در آتش دوزخند و آنها

و زن را. نارَ جَهَنَّمَ‌: آتش جهنم. خالِدِينَ فِيها: در حالتى كه دائم و ثابت و جاويد باشند در آن آتش. هِيَ حَسْبُهُمْ‌: آن آتش بس است ايشان را براى عقوبت

تيره‌بخت شدند، برايشان در آتش ضجّه و ناله است و اما كسانى كه تيره‌بخت شده‌اند، در آتش، فرياد و ناله‌اى دارند. اما اهل شقاوت همه در آتش دوزخند در حالی که سخت

کلمه «وَهّاج» از مادّه «وَهَج» (بر وزن کرج) به معناى نور و حرارتى است که از آتش صادر مى شود بنابراین، ذکر این وصف براى این چراغ پر فروغ آسمانى اشاره اى به

لِلْمُتَّقِينَ‌. و لذا گفته شده كافر را آتش جهنم تعذيب است، و مؤمن را تأديب. 2- تخصيص تهيه آتش براى كفّار به سبب آنست كه آنها در آتش و عذاب مخلّدند، به خلاف مؤمنان

بیامرز، و ما را از عذابِ آتش، نگاهدار!» كسانى كه مى‌گويند: پروردگارا! ايمان آورديم پس گناهان ما را بيامرز و ما را از عذاب آتش در امان دار همان كسانى كه

کار برای خدا آسان است. و هر كه به تجاوز و ستم چنين كند، زودا كه او را به آتش دوزخ در آوريم، و اين بر خدا آسان است و هر كس از روى تجاوز و ستم چنين كند،

فرما! و ما را از عذابِ آتش نگاه دار!» و برخى از آنها گويند: پروردگارا! ما را در دنيا نيكى و در آخرت نيكى عطا كن و ما را از آتش نگاه دار و برخى از آنان

تکذیب کردند، اینانند همراهان آتش، (و هم)ایشان در آن ماندگارانند. و آنان که کفر ورزیدند و تکذیب آیتهای ما کردند ایشانند یاران آتش در آنند جاودانان‌ But as for

ايشان است عذابى بزرگ در دنيا به كشتن و اسير شدن و در آخرت به مخلد بودن در آتش جهنم. تنبيه: اين مطلب در محل خود ثابت شده كه حق تعالى منزه است از فعل قبيح

و انفعالات داخلى و خارجى سبب تشكيل كوكب مى‏شود تا نخستين نور قرمز بعد از آتش گرفتن اندرون ستاره، در سطح آن ظاهر مى‏شود و آن از حالت به هم كوبيدگى اتمها

و تفصيل متعدّى است (افرب) [بقره:266] به آن فشرده‏گى كه در آتش بود رسيد پس به سوخت. اين آيه آتش سوزى جنگل‏ها را روشن مى‏كند و در (ع ص ر) مطالعه شود [انبیاء:68]

در آخرت نیز عذاب آتش است! و اگر خدا جلاى وطن را بر آنها مقرر نكرده بود، قطعا آنها را در دنيا عذاب مى‌كرد، و آنها را در آخرت عذاب آتش است و اگر خدا اين

به معناى قطعه اى از آتش است، و بعضى گفته اند به قطعه بزرگى از هیزم گفته مى شود. جذو (۱ بار) شعله. تكّه بزرگى از هيزم كه در آن آتش هست (مجمع البيان) [قصص:29]

۲- بدن دوزخیان، ماده آتش زاى آتش جهنم است. (إنّکم و ماتعبدون من دون اللّه حصب جهنّم) از این که خود کافران و معبودهایشان هیزم و آتش گیره جهنم اند، برداشت

از آتش که اگر در دنیا باشد، زمین و هر چه را بر آن است مى سوزاند»! ولى، در حدیثى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله)مى خوانیم: «ضریع چیزى است در آتش دوزخ،

سوی آتش (دوزخ) است!» |و براى خدا مانندهايى قرار دادند تا [مردم را] از راه او گمراه سازند. بگو: [اكنون‌] برخوردار شويد كه قطعا بازگشت شما به سوى آتش است

قطعاً او در (آتش) شكننده‌اى افكنده شود. «5» و تو چه دانى كه (آتش) خورد كننده چيست؟ «6» آتش افروخته الهى، «7» كه بر دلها راه يابد. «8» آن آتش بر آنان فرو

را به بهای کمی می‌فروشند، آنها جز آتش چیزی نمی‌خورند؛ (و هدایا و اموالی که از این رهگذر به دست می‌آورند، در حقیقت آتش سوزانی است.) و خداوند، روز قیامت،

و تفصيل متعدّى است (افرب) [بقره:266] به آن فشرده‏گى كه در آتش بود رسيد پس به سوخت. اين آيه آتش سوزى جنگل‏ها را روشن مى‏كند و در (ع ص ر) مطالعه شود [انبیاء:68]

مبدء خير و مبدء شرّ (يزدان و اهريمن - يا نور و ظلمت)... عناصر بسيط مخصوصاً آتش را تقديس مى‏كنند در ايران، چين و هند آتشكده‏هائى داشتند و همه را به «آهورامزدا»

حال بارگیری... افروخته شدن آتش. چنانكه ايقاد به معنى افروختن آن است. [يس:80]. براى شما از درخت سبز آتشى بوجود آورد كه از آن آتش مى‏فروزيد. رجوع شود به «خضر»

شود در آتش به سبب الحاد و كفر، بهتر است از حيث عاقبت، أَمْ مَنْ يَأْتِي‌: يا كسى كه بيايد، آمِناً يَوْمَ الْقِيامَةِ: در حالتى كه ايمن باشد از آتش جهنم روز

درپى دارنده آتش است. این معنا مى رساند که خود ستمگران نیز به آتش درخواهند افتاد. تعبیر «فتمسکم» مى تواند اشاره به این نکته باشد که: ستمگران آتش هستند و با

«شِهَابٍ»: آذرخش. در اینجا مراد شعله و اخگر آتش است. «قَبَسٍ»: برگرفته. برداشته شده. مقداری از آتش که از آتش دیگری برداشته شود و از جائی به جائی برده شود

این است که شکنجه‌گران مزبور مؤمنان را با آتش می‌سوزاندند و باید در آنجا با آتش مجازات شوند اما این آتش کجا و آن آتش کجا. تفسیر آیات ۱ - شکنجه گران و سوزانندگان

زنش، آن هيمه‌كش [آتش فروز]، و نیز همسرش (امّ جمیل خواهر ابو سفیان) که هیزم آتش افروز دوزخ باشد. و [نیز] همسرش که هیزم کش است [در آتش زبانه دار در آید.]

از اهل آتش باشى، و اين است سزاى ستمگران.» من خواهم که گناه (کشتن) من و گناه (مخالفت) تو هر دو به تو باز گردد تا تو اهل آتش جهنم شوی، که آن آتش جزای ستمکاران

را دور نمايم از آتش جهنم و هيچ بنده نباشد از بندگان من كه دشمن داشته باشد على را مگر آنكه دشمن داشته باشم او را و داخل نمايم او را در آتش و بئس المصير و

که (به کنار آتش برده می‌شوند و) به آتش نموده می‌شوند، در حالی که بر اثر مذلّت و خواری کز کرده‌اند و بهم آمده‌اند و زیر چشمی مخفیانه (به آتش) می‌نگرند! (در

کافران از متاع زودگذر دنیا بهره می‌گیرند و همچون چهارپایان می‌خورند، و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست! |همانا خدا كسانى را كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند،

آیات شامل این کلمه «تَصْطَلُون» از مادّه «اصطلاء» به معناى گرم شدن با آتش است. صلى‌ (۲۵ بار) فَلَمّا لَعَلّکُم نُودِي مِن النّار أَو جَاءَهَا أَتَاهَا

اختلاط و آمیزش است، و در اینجا منظور اختلاط شعله هاى مختلف آتش مى باشد; زیرا هنگامى که آتش شعلهور مى شود، گاه به رنگ سرخ در مى آید، گاه به رنگ زرد، گاه

ميروم شايد در اطراف آن آتش كسانى باشند كه از راه خبر داشته باشند و در مراجعت از آن آتش يا خبرى از راه ميآورم يا اقلا شعله‌ئى از آتش ميگيرم و ميآورم كه شما

وارد آن شويد و به خاطر كفرى كه داشتيد، به آتش آن بسوزيد. «اصْلَوْهَا» از «صلى» به معناى آتش افروختن و در آتش وارد گشتن وملازم آن بودن است. 1- خداوند بارها

شما همه باید در آتش دوزخ (یکسان معذّب) باشیم، که خدا میان بندگان البته (به عدل) حکم فرموده است. مستکبران می گویند: هم اکنون همه ما در آتش هستیم، بی تردید

(بر وزن نفى) به معناى شدت حرارت است و در اینجا اشاره به سوزندگى فوق العاده آتش دوزخ است. حمى‌ (۶ بار) مَا تُسْقَى مِن نَارا هِيَه نَار عَيْن تَصْلَى نَاصِبَة

فرار کنند! جایگاه آنان آتش است، و چه بد جایگاهی است! |گمان نكنيد كسانى كه كافر شدند، ناتوان كننده‌ى ما در زمين هستند، جايگاهشان آتش است، و بد سر انجامى است

فيها» ترك كردن در آتش است نه در كنار آتش. مگر آنكه بگوييم: بعد از رسيدن به كنار آتش باز نجات يافتن لازم است و ظالمان پس از آنكه در كنار آتش ماندند بعداً به

بدكاران در دوزخند. و بدکاران در آتش دوزخ معذبند. و مسلماً گناهکاران در دوزخ اند و گناهكاران در جهنم. و بی‌گمان نافرمانان در آتش دوزخند و همانا بدكاران و گنه‌پيشگان

چشيدن عذاب آتش نيز گفته‏اند. ملازمت و دخول به آيات قرآن مناسب است [انشقاق:11-12]. به زودى و اهلاكا گويد و ملازم آتش مشتعل گردد. [مسد:3]. به آتش شعله دار

«شَرَر» از مادّه «شَرّ» (بر وزن ضرر) جمع «شراره» به معناى اجزاء کوچکى است که از آتش جدا مى شود، و به هوا پرتاب مى گردد، و از مادّه «شر» گرفته شده است. ب‌ (۲۶۴۹

قمى از حضرت صادق (ع) روايت نموده كه تمام آتش دنيا يك جزء از هفتاد جزء آتش جهنم است و هفتاد مرتبه آب روى آن آتش ريخته‌اند و خاموش‌ جلد 1 صفحه 44 كرده‌اند

لهب‌ (۳ بار) شعله. مشتعل شدن آتش. اسم و مصدر هردو آمده است، به معنى غبار برخاسته نيز آيد [مرسلات:31]. نه گواراست و نه از شعله آتش باز دارد. * [مسد:3-1]. ابولهب

گرفتار شدن به آتش برافروخته و پرالتهاب دوزخ، سرنوشت و کیفر پیروان حزب شیطان (إنّما یدعوا حزبه لیکونوا من أصحب السعیر) «سعیر» به معناى آتش افروخته و ملتهب

آن را آتش بخورد... درجواب فرموده: پيامبران پيشين هم معجزات آوردند و هم آنچه را كه گفتيد پس چرا آنها را كشتيد؟! آيا منظورشان از قربان ذبيحه است؟ آتش قربانى

گاه که کافران حیات دنیا را سپرى کردند، آنان را براى ورود به آتش دوزخ مجبور مى کنم. ۱۹ - آتش دوزخ، جایگاهى نامیمون و عاقبتى شوم است. (و بئس المصیر) «مصیر»

ملازمان آتش جهنم باشند؛ چنانچه در دنيا ملازم موجبات عذاب بودند، از كفر و مخالفت، كه نتيجه مكتسبات آنها است. هُمْ فِيها خالِدُونَ‌: ايشان در آتش جهنّم دائم

ابراهيم عليه السّلام وقتى در آتش افتاد عرضه داشت بار الها ميخواهم از تو بحقّ محمد و آل محمد كه نجات دهى مرا از آتش پس خداوند آتش را براى او سرد و سلامت فرمود

«حصب» (مثل اسد) راهيزم و آنچه در آتش انداخته مى‏شود معنى كرده‏اند. طبرسى گويد مراد آن است كه همچون انداخته شدن سنگريزه، به آتش انداخته مى‏شوند. اين آيه نظير

«ناقة مسعورة» مى گویند. سعر (۱۹ بار) فروزان شدن آتش و فروزاندن آن راغب گفته: سعر، التهاب و شعله ور شدن آتش است و ثلاثى و تفعيل و افعال آن همه به معنى افروختن

[قمر:48]. مس سقر عذاب جهنّم است كه به انسان مى‏رسد ولاصق مى‏شود يعنى برو در آتش كشيده مى‏شوند بچشيد آنچه را كه از سقر به شما مى‏رسد. * [طه:97]. در اقرب الموارد

مطالعه كنيد. و اگر مراد كورى، كرى و لالى ظاهرى باشد. شايد منظور عدّه‏اى از اهل آتش است. * [انفال:22]. منظور از آيه منكرين دين‏اند انسان منهاى عدم تعقّل حيوان

علیه الجنة) ۲۰- آتش دوزخ، جایگاه مشرکان (انه من یشرک باللّه ... مأویه النار) ۲۱- معتقدان به الوهیت مسیح (ع) محروم از بهشت و گرفتار به آتش دوزخ (قالوا إنّ

السَّعِيرِ: بخواند ايشان را بسوى عذاب سوزان كه آتش جهنم باشد، يعنى اگر شيطان بخواند آنها را به وساوس بسوى چيزى كه مآل آن آتش است، با وجود بر اين پيروى كنند او را

خودشان و اهل بيتشان را از معصيت بامتثال اوامر و نواهى الهى براى ايمنى از آتش جهنّم كه آتش‌افروز آن ابدان اهل معصيت و سنگ كبريت است چنانچه در سوره بقره ذيل آيه

بیفروزد (تا خود و همراهانش از آن استفاده کنند) و آن گاه که آتش دورو بر او را روشن گرداند، پروردگار آتش آنان را خاموش و نابود نماید، و ایشان را در انبوهی از تاریکیها

تکذیب کردند آنها اهل آتش دوزخ و در آن جاودان مخلّدند و آنجا بسیار بد منزلگاهی است. و آنان که کافر شدند و آیات ما را انکار کردند، اهل آتش اند و در آن جاودانه

«مسد» طنابى است که در جهنم بر گردن او مى نهند که خشونت الیاف را دارد و حرارت آتش و سنگینى آهن را. مسد (۱ بار) [مسد:5]. مسد بروزن فلس به معنى تابيدن است «مَسَدَ

«فَتَنُوا» از مادّه «فتن» (بر وزن متن)، و «فتنه» در اصل به معناى قرار دادن طلا در آتش است تا میزان خلوص آن روشن شود، سپس این ماده (فتنه) هم به معناى «آزمایش»، هم

راستین ۵ جهنم: جاودانان در جهنم ۱۲; جحیم ۱۳; حرارت آتش جهنم۱۴; شعله آتش جهنم ۱۴; نامهاى جهنم ۱۳; ویژگیهاى آتش جهنم۱۴ جهنمیان :۱۱ خدا: مؤمنان به خدا ۶ صدیقان

هولناکى در قعر جهنم، محلى که نامه هاى اعمال بدکاران در آنجا گذارده مى شود، و آتش دوزخ. سجن‌ (۱۲ بار) [مطفّفين:7-9] از اين سه آيه بدست مى‏آيد كه سجّين هم ظرف

بچشند. آرى، خداوند تواناى حكيم است. آنان که به آیات ما کافر شدند به زودی در آتش دوزخشان درافکنیم که هر چه پوست تن آنها بسوزد آنان را پوست دیگری جایگزین کنیم

فاهدوهم إلى صرط الجحیم) جهنم: جحیم ۷; شدت حرارت آتش جهنم ۶; مکان جهنم ۲; موجبات جهنم ۳; نامهاى جهنم ۷; ویژگیهاى آتش جهنم ۶ جهنمیان :۱ ظلم جهنمیان ۱ ۴; ویژگیهاى

ابراهيم عليه السّلام وقتى در آتش افتاد عرضه داشت بار الها ميخواهم از تو بحقّ محمد و آل محمد كه نجات دهى مرا از آتش پس خداوند آتش را براى او سرد و سلامت فرمود

مستور شدن [ص:32]. تا آفتاب بپرده نهان شد. *** ايراء: آتش افروختن. «وَرِىَ الزَّنْدُ: خَرَجَتْ‏نارُهُ» آتش سنگ خارج شد [واقعة:71-72]. خبر دهيد از آتشى كه مى‏افروزيد

مستور شدن [ص:32]. تا آفتاب بپرده نهان شد. *** ايراء: آتش افروختن. «وَرِىَ الزَّنْدُ: خَرَجَتْ‏نارُهُ» آتش سنگ خارج شد [واقعة:71-72]. خبر دهيد از آتشى كه مى‏افروزيد

منتهى به خلود در آتش دوزخ (زیّن له سوء عمله و اتّبعوا أهواءهم ... هو خلد فى النار) ۲۱- آب جوشان و گدازنده درون، نوشیدنى دوزخیان در آتش جاودان (کمن هو خلد

مى گویند که گویى گلو را مى سوزاند و راه حلق را مى بندد! و در اصل از «اجیج» آتش; یعنى برافروختگى و سوزندگى آن گرفته شده است. و به آبهایى که به خاطر شورى یا

همسایه ها از یکدیگر به عنوان عاریه یا تملک مى گیرند، مانند مقدارى نمک، آب، آتش (کبریت)، ظروف و مانند اینها. معن‌ (۱ بار) [ماعون:7-6]. بنابر معناى اولى ظاهراً

مفهومش آن است که به دوزخیان گفته مى شود: بچشید! حرارت سوزانى را که از لمس آتش دوزخ حاصل مى شود، بچشید، و نگوئید اینها دروغ، خرافه و اسطوره است. مسس‌ (۶۱

همواره در آتش خردکننده همی فروافکنده خواهد شد. و چه فهمانیدت (که) آن آتش خردکننده چیست‌؟ آتش افروخته‌ی خدایی است. (آتشی‌) که بر دل‌های آتش‌وار فرو افروزد

«فَتَنُوا» در آيه به آتش كشيدن است يعنى: آنان كه مردان و زنان مؤمن را به آتش عذاب كردند براى آنهاست عذاب جهنم، ايضاً [ذاريات:13-14]. روزى كه بر آتش كشيده شوند.

كبيره است و بر آن وعده آتش داده شده: [نساء:10]. آنانكه اموال يتيمان را به ظلم مى خورند فقط در شكمشان آتش مى‏خورند و حتماً وارد آتش مى‏شوند (نعوذ باللَّه)

بار) شهب‌ (۵ بار) تكّه آتش. (مجمع) ابن اثير و راغب و ديگران شعله آتش گفته‏اند ولى قول مجمع اقوى است [نمل:7]. يعنى به زودى از آن آتش به شما خبرى و يا تكه‏اى

کلمه شهب‌ (۵ بار) تكّه آتش. (مجمع) ابن اثير و راغب و ديگران شعله آتش گفته‏اند ولى قول مجمع اقوى است [نمل:7]. يعنى به زودى از آن آتش به شما خبرى و يا تكه‏اى

عفونت و چرك، و شاخه‌هاى آن درخت پرورش يافته از آتش جهنم، و ثمره آن آتش و برگهاى آن آتش و خارهاى آن از آتش خلق شده، و چون از ميوه آن بخورند مى‌يابند آن را

أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ: و آن گروه كافران، ملازمان، آتش جهنم باشند، هُمْ فِيها خالِدُونَ‌: ايشان در آن آتش و عذاب، دائم و ثابت باشند و خلاصى براى آنها نخواهد

ماندن از آتش دوزخ (و اتّقوا النّار ... و اطیعوا اللّه و الرّسول لعلّکم ترحمون) جمله «اطیعوا اللّه ... »، پس از بیان عاقبت کفر (گرفتار آمدن به آتش)، براى

آنها را از آن وضع نجات داد و مسلماً با نجات یافتن از وضع خطرناک گذشته از آتش سوزان دوزخ نیز نجات یافتند. نور (۱۹۴ بار) وَ مِن جَهَنّم اللّه فِي مَا فِيهَا

يعنى: ناچار آتش براى آنهاست و آنها پيش افتادگان (به آتش) اند مى‏شود از آيه فهميد كه آنانكه به خدا نسبت زائيدن و فرزند مى‏دهند پيش از ديگران به آتش وارد خواهند

قرآن، برخى ويژگى‌هاى آن بيان شده است، از جمله اين‌كه‌ مبدأ آفرينش او، باد و آتش است، «خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ» در حالى كه مبدأ آفرينش انسان

اهل آتش دوزخند. و کسانی که در [باطل کردن و بی اثر نمودن] آیات ما کوشیده اند، به گمان آنکه ما را عاجز کنند [تا از دسترس قدرت ما بیرون روند] اهل آتشِ افروخته

موجود عاقلى است که از حس انسان پوشیده شده، و آفرینش آن در اصل، از آتش یا شعله هاى صاف آتش است، و «ابلیس» نیز از همین گروه است. بعضى از دانشمندان از آنها تعبیر

آنها دور شدن از آتش دوزخ است. تفسیر آیات ۱- خداوند، به کسانى که منزلت نیکو و خصلت پسندیده دارند (مؤمنان راستین)، وعده دورى و نجات از آتش دوزخ داده است.

موجب جاودانگى در آتش (و من یعص اللّه ... و یتعدّ حدوده یدخله ناراً خالداً فیها) ۷- بهره مندى مطیعان از بهشت و گرفتارى عصیانگران در آتش، به اراده و خواست

از حرارت آن بيشتر متأذى شوند، پناه برند به سايه از دود ظلمانى و آتش سياهى است، چه آتش جهنم و اهل آن و لباس آن و هر چه در آن باشد سياه است‌ «3». وَ أَصْحابُ

يعنى: ناچار آتش براى آنهاست و آنها پيش افتادگان (به آتش) اند مى‏شود از آيه فهميد كه آنانكه به خدا نسبت زائيدن و فرزند مى‏دهند پيش از ديگران به آتش وارد خواهند

قلبها است با بالا رفتن ضربان آنها به طور شديد. به عبارت ديگر آتش افروخته خدا كه از قلوب اهل آتش زبانه مى‏كشد. * [كهف:90]. مراد از مَطْلِعَ الشَّمْسِ طرف مشرق

بر فراز آن آتشى مى افروختند تا نشانه اى براى رهگذران باشد، ولى بود و نبود آتش در این نام گذارى تأثیرى ندارد. علم‌ (۸۵۴ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) (بر وزن فرس) نشانه

آله و سلّم: ضريع چيزى است در ميان آتش جهنّم و مشابه خار است، تلخ‌تر از صبر و گنديده‌تر از مردار و حرارت آن بيشتر از آتش است و حق تعالى آن را ضريع نام نهاده‌

امتناعى است. ۴- خلود مشرکان و معبودهایشان در آتش دوزخ (و کلٌّ فیها خلدون) ۵- شرک، گناهى بزرگ و مستوجب خلود در آتش جهنم است. (إنّکم و ما تعبدون من دون اللّه

اجساد بى جانشان به روى زمین افتاده بود، اما از پاره اى از روایات بر مى آید که آتش صاعقه آنها را سوزاند. جثم‌ (۵ بار) جثوم به معنى سقوط بر روى و يا نشستن بزانوست

گونه طغیان گران به جاى این که در بستر استراحت بیارامند، باید روى شعله هاى آتش سوزان قرار گیرند و به محلى گفته مى شود که کودک را در آن مى خوابانند (گاهواره

آورد موسى به طرف آتش تا شعله اى گيرد، ديد درختى آتش آن را فراگرفته؛ چون رفت تا اقتباس كند، آتش ميل كرد به طرفش. موسى ترسيد، منصرف گرديد، آتش برگشت به درخت

فدا كند تا او را نجات دهند. چنين نيست، همانا آن آتش شعله‌ور است. كه پوست بدن را به شدّت جدا مى‌كند. (اين آتش) هر كس را كه (به حق) پشت كرده و روى برتافته،

مراد انداختن معنوى است [طه:87]. شايد منظور آن است كه آنها را در آتش انداختيم ودر آتش گذاشتيم تا ذوب شود. در آيات قرآن محلى نيست كه مراد از آن انداختن

سه آيه رفتن به بهشت است. و از اينكه: نتيجه سبك بودن در هر سه آيه رفتن به آتش است، به دست مى‏آيد كه سبك بودن ميزآنهاعبارت اخراى نبودن اعمال نيك است. يعنى:

در آن ریختند و آتش زدند، گروهی را زنده زنده به آتش سوزاند، و گروهی را با شمشیر کشت و قطعه قطعه کرد، بطوری که عدد مقتولین و سوختگان به آتش به بیست هزار نفر

دندانهاآشكار شودپس كالح اسم فاعل از آن است [مؤمنون:104]. مى‏زند آتش به چهره هايشان و آنها در آتش زشت منظران باشند(نعوذبالله من النار) ظاهرا مراد از كالح زشت

«ظِلٍ ذى ثَلثِ شُعَب» را دخان آتش فرموده‏اند. يعنى: برويد به سوى سايه سه شعبه از دود كه گوارا و خوش آيند نيست و از شعله آتش مانع نمى‏باشد. مَوْج دَعَوُا

نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ» 2- جن نيز با آنكه نژادش از آتش است، امّا مثل انسان از آتش آسيب‌پذير است. «يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ» 3- آگاهى

requires Javascript to function. (سرای نیستی و نابودی، همان) جهنم است که آنها در آتش آن وارد می‌شوند؛ و بد قرارگاهی است! |[همان‌] جهنمى كه وارد آن مى‌شوند و بد

فرمايد: اشتعال آتش جهنم از اين چشمه است. و فرمود: كلّ اودية النّار تنام و تلك العين نار لا تنام من حرّها: هر گودال آتشى، خاموشى دارد و اين چشمه آتش، خاموشى ندارد

کلمه «نُحاس» از مادّه «نَحْس» به معناى دود (و یا شعله هاى قرمز رنگ و دودآلود آتش) است که به رنگ مس، در مى آید، بعضى نیز آن را به معناى «مس مذاب» تفسیر کرده

ما (به کیفر آن) تا قیامت آتش کینه و دشمنی را در میان آنها برافروختیم، هر گاه برای جنگ (با مسلمانان) آتشی برافروختند خدا آن آتش را خاموش ساخت، و آنها در

أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ: آن گروه سركش نافرمان، ملازم آتش جهنمند. هُمْ فِيها خالِدُونَ‌: ايشان در آن آتش دائم و جاويد باشند كه خلاصى و موتى براى آنها نخواهد

مى‌جوشد چون مس گداخته در شكمها مى‌گدازد؛ که آن غذا در شکمهاشان چون مس گداخته در آتش می‌جوشد. مانند مس گداخته شده در شکم ها می جوشد، همانند مس گداخته در شكمها

و قمّى ره نقل فرموده كه چنان در آتش كباب ميشوند كه لب پائين آنها بنافشان ميرسد و لب بالاشان بوسط سرشان و هر وقت شعله آتش آنها را از قعر جهنّم بالا آورد

صدمه» (اقرب) [علق:18] مراد از زبانيه مأموران آتش جهنّم است و شايد از اين جهت زبانيه گفته شده كه انسانها را به آتش دفع و پرتاب مى‏كنند واحد زبانيه به نظر ابى

است كه در مجمع كننده هر دو آمده است. * [شورى:45]. ضمير «عَلَيْها» راجع به آتش است مراد از طرف خفى چنانكه گفته‏اند نگاه به گوشه چشم است كه شخص گرفتار نمى‏تواند

ایشان نیستند، و این (عبادت‌کنندگان در قیامت) لشکری برای آنها خواهند بود که در آتش دوزخ احضار می‌شوند! |[ولى اين معبودان‌] نمى‌توانند آنها را يارى كنند، و اينان

من بياورم از آن آتش شعله و پاره‌اى كه با آن گرم شويم يا بوسيله آن آتش افروخته و كسانيكه در اطراف اويند براه مقصود واقف گرديم و بجانب آتش حركت كرد و چون

بود او را بى نياز نكرد، حتماً به آتش زباله دار داخل مى‏شود، زنش نيز در حالى كه حامل هيمه و ريسمان در گردن است داخل آتش مى‏شود. بعضى‏ها «تَبَّتْ يَدا اَبى

گونه که ابراهیم(علیه السلام) نیز حلیم بودن خود را در آن هنگام، و هم در موقع آتش سوزى آشکار ساخت. قابل توجّه این که واژه «حلیم» پانزده مرتبه در قرآن مجید استعمال

نشده داخل در آتش سوزان شوند و در روايات متعدّده باين معنى و نزول اين آيات در شأن نواصب و دشمنان ائمه اطهار تصريح شده و آنها داخل و ملازم با آتش سوزان جهنّم

نكرديم بلكه محموله هائى از زيور فرعونيان با خود آورده بوديم كه آنهارا در آتش بيافكنديم و سامرى نيز همچنين بيفكند و گوساله‏اى بيجان به ساخت كه‏صداى گوساله

رسيد (و آن) آتش است كه بامداد و شبانگاه به آن نزديك مى‏گردند و روز قيامت آل فرعون را به سخت‏ترين عذاب در آريد. اين آيه كه عرض نار را از دخول آتش در روز قيامت،

زبانیه دوزخ را (که فرشتگان قهر و عذاب و مأموران آتش جهنم‌اند، بر گرفتن او) می‌خوانیم. ما هم به زودی مأموران آتش دوزخ را فرا می خوانیم. ما نيز كارگزاران دوزخ

نشده داخل در آتش سوزان شوند و در روايات متعدّده باين معنى و نزول اين آيات در شأن نواصب و دشمنان ائمه اطهار تصريح شده و آنها داخل و ملازم با آتش سوزان جهنّم

بود در گرفتن آتش ببدن كسيكه از آن بر او ماليده شده بود مقصود آنست كه بجاى پيراهن چنين چيزى بر بدنهاشان ماليده شود كه موجب مزيد تأثير آتش و تنفّر نفوس و

فراگرفتن. «غَشِيَهُ الْاَمْرُ: غَطَّاهُ» امر او را فراگرفت. [ابراهيم:50]. آتش رويشان را فراگيرد. [ليل:1]. سوگند به شب آنگاه كه فراگيرد. غشاوه: چيزى كه با

نشده داخل در آتش سوزان شوند و در روايات متعدّده باين معنى و نزول اين آيات در شأن نواصب و دشمنان ائمه اطهار تصريح شده و آنها داخل و ملازم با آتش سوزان جهنّم

مجادله ميكنند در آتش پس ميگويند زير دستان بآنانكه سركشى نمودند همانا ما بوديم براى شما پيروان پس آيا شما هستيد كفايت كنندگان از ما مقدارى از آتش را گويند آنانكه

از حضرت باقر (ع) نقل نموده كه آنچيز را روز قيامت در آتش مى‌بينند پس او را وادار مى‌كنند كه برود در آتش و آنچيز را بيرون بياورد پس وفا كرده ميشود جزاى هر

نشده داخل در آتش سوزان شوند و در روايات متعدّده باين معنى و نزول اين آيات در شأن نواصب و دشمنان ائمه اطهار تصريح شده و آنها داخل و ملازم با آتش سوزان جهنّم

[انبیاء:39و40] «بل» چنانكه راغب گفته براى ترقّى است يعنى نه تنها خود را از آتش حفظ نتوانند بلكه آتش به ناگهان بر آنها آيد. ناگفته نماند يكى از معانى «بل» چنانكه قاموس

و قمّى ره نقل فرموده كه چنان در آتش كباب ميشوند كه لب پائين آنها بنافشان ميرسد و لب بالاشان بوسط سرشان و هر وقت شعله آتش آنها را از قعر جهنّم بالا آورد

نشده داخل در آتش سوزان شوند و در روايات متعدّده باين معنى و نزول اين آيات در شأن نواصب و دشمنان ائمه اطهار تصريح شده و آنها داخل و ملازم با آتش سوزان جهنّم

كبريت مشتعل به آتش جهنّم و از طرف چپ او شيطان با او قرين باشد و هفتاد جلد بر ابدان آنها قرار دهند و در ميان جلدها مارها و عقربها از آتش كه بگزد ايشان را

مجبورند، دوم آنكه خدا قابل ديدن است و سوم آنكه شيطان را به آتش نمى‌توان سوزاند، زيرا آتش در آتش تأثيرگذار نيست. بهلول شاگرد امام صادق عليه السلام در محكوميّت

فدا كند تا او را نجات دهند. چنين نيست، همانا آن آتش شعله‌ور است. كه پوست بدن را به شدّت جدا مى‌كند. (اين آتش) هر كس را كه (به حق) پشت كرده و روى برتافته،

بود در گرفتن آتش ببدن كسيكه از آن بر او ماليده شده بود مقصود آنست كه بجاى پيراهن چنين چيزى بر بدنهاشان ماليده شود كه موجب مزيد تأثير آتش و تنفّر نفوس و

و فرزندانی (کوچک و) ضعیف دارد؛ (در این هنگام،) گردبادی (کوبنده)، که در آن آتش (سوزانی) است، به آن برخورد کند و شعله‌ور گردد و بسوزد؟! (همین‌طور است حال

منافقان حائلى زده مى‏شود كه داراى درى است در باطنش رحمت و ظاهرش از جانب آن آتش است و آتش از آن سرزده در همه آيات گذشته معنى «روبرو» صحيح و صادق است. *** قبول:

«اَلْاِنْقاذُ:اَلتَّخْليصُ عَنْ وَرْطَةٍ» [آل عمران:103]. در كنار گودال آتش بوديد كه از آن خلاصتان كردو نجاتتان داد [حج:73]. اگر مگس چيزى از آنها بگيرد

ظاهرا آنست كه خداوند فرموده مشمول لعنت و هلاكت شدند صاحبان گودالها و آتش داراى آتش افروز مخصوصى چون النّار ظاهرا بدل اشتمال است براى اخدود و توصيف نار بذات

سومی «آتش» است، زیرا سه رکن اساسی زندگی انسان را اینها تشکیل می‌دهد، دانه‌های گیاهی مهمترین ماده غذائی انسان محسوب می‌شود، و آب مهمترین مشروب، و آتش مهمترین

نمودند ایشان اهل جهنّمند. و آنان که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، اهل آتش اند. و آنان كه كفر ورزيدند و آيات ما را تكذيب كردند اهل جهنمند. و کسانی که

كفّار است كه مؤمنان را در آتش نزد خود نمى‏بينند گويند: آيا آنها را در دنيا مسخره گرفتيم حال آنكه اهل حق بودند؟ يا با ما در آتش اند ولى چشم ما منحرف شده

مثلا در قضيّه عصاى موسى و آتش ابراهيم و شكافتن دريا براى بنى اسرائيل و ناقه صالح و غيره. در خارج عصا مار و دريا شكافته و آتش سرد شده بود. ساحر: سحر كننده

من بياورم از آن آتش شعله و پاره‌اى كه با آن گرم شويم يا بوسيله آن آتش افروخته و كسانيكه در اطراف اويند براه مقصود واقف گرديم و بجانب آتش حركت كرد و چون

بود در گرفتن آتش ببدن كسيكه از آن بر او ماليده شده بود مقصود آنست كه بجاى پيراهن چنين چيزى بر بدنهاشان ماليده شود كه موجب مزيد تأثير آتش و تنفّر نفوس و

بود در گرفتن آتش ببدن كسيكه از آن بر او ماليده شده بود مقصود آنست كه بجاى پيراهن چنين چيزى بر بدنهاشان ماليده شود كه موجب مزيد تأثير آتش و تنفّر نفوس و

و خورد مى‏كند [همزه:4-5] حتماً به حطمه انداخته مى شود. چه دانى حطمه چيست؟ آتش افروخته خداست. وَ لا سُلَيْمَان مَسَاکِنَکُم النّمْل ادْخُلُوا جُنُودُه أَيّهَا

بعضى ذكر شده كه شعله‌ئى از آتش هم بر آنها احاطه مينمايد و اين آيه تا شواظ من نار بآنها ندا ميشود در هر حال آن شعله و زبانه آتش با دود يا بيدود و مس گداخته

كه‌] دوزخ پيش روى اوست و به او آبى چركين نوشانده مى‌شود. از پی گردنکش عنود آتش دوزخ خواهد بود و آبی که به او آشامند (در دوزخ) آب پلید چرکین است. [سرانجام]

ظاهرا آنست كه خداوند فرموده مشمول لعنت و هلاكت شدند صاحبان گودالها و آتش داراى آتش افروز مخصوصى چون النّار ظاهرا بدل اشتمال است براى اخدود و توصيف نار بذات

فُلاناً عَلَى الشَّىْ‏ءِ:اِطَّلَعَهُ عَلَيْهِ» يعنى: اى كاش ببينى آنگاه كه بر آتش مشرف شدند و مطلع گشتند و گفتند ايكاش بدنيا برگردانده مى‏شديم. * [سباء:31]

از آن آنان است آتش جهنّم نه محكوم باعدام ميشوند تا بميرند و راحت شوند و نه تخفيف داده ميشود عذاب آنها بلكه تشديد ميشود هر وقت كه شعله آتش كم شود طبعا و

اينكه ظرف بهشت‏اند ظرف آتش نيز هستند (به اختصار). نگارنده گويد: به نظر مى‏آيد مطلب چنين باشد كه درباره گفتگوى اهل بهشت با اهل آتش و ديدن همديگر آيات بسيار

از زيرشان سنگ كبريت و يكپارچه آتش گشت و از بالاى سرشان ابر جلد 4 صفحه 76 سياهى بر آنها آتش باريد و بدنهاشان چون سرب در آتش گداخته و آب شد و در نفحات بعد

فرشتگان جان کافران را بگیرند و بر چهره‌ها و پشتهایشان بکوبند و [گویند] عذاب آتش سوزان را بچشید و اگر مى‌ديدى آنگاه كه فرشتگان جان كافران را برگيرند! بر روى

ظاهرا آنست كه خداوند فرموده مشمول لعنت و هلاكت شدند صاحبان گودالها و آتش داراى آتش افروز مخصوصى چون النّار ظاهرا بدل اشتمال است براى اخدود و توصيف نار بذات

صفحه 328 شما بر شما احاطه مينمايد و آن دود سايه ندارد و شعله آتش را از شما دفع نميكند و آتش جهنّم شراره‌هاى خود را بجانب شما پرتاب ميكند و آن شراره مانند

را سرازير در جهنّم نموده برو بر آتش اندازند و براى توبيخ و تعيير و معارضه بمثل گفته آنها در دنيا بآنان گفته ميشود اين آتش موعودى است كه شما آنرا تكذيب مينموديد

[توبه:123]. در شما خشونت و تندى احساس كنند. غلاظ: جمع غليظ [تحريم:6]. در آن آتش فرشتگانى است سنگدل (بى‏رحم) يا تند رفتار و نيرومند «شِداد» جمع شديد به معنى

[واقعة:41-42]. مراد از سموم در هر دو آيه عذاب نافذ است [حجر:27]. نار سموم آتش نافذ ظاهراً حرارت و يا نيروى مخصوصى است كه جنّ از آن آفريده شده و در «جنّ»

ظاهرا آنست كه خداوند فرموده مشمول لعنت و هلاكت شدند صاحبان گودالها و آتش داراى آتش افروز مخصوصى چون النّار ظاهرا بدل اشتمال است براى اخدود و توصيف نار بذات

سايرين بآن و چنانچه در سور سابقه مفصّلا ذكر شد آتش مهمّى تهيّه نموده و حضرت را در آن انداختند و خداوند آتش را بر او برد و سلام يعنى سرد و سلامت فرمود و نجات

ظاهرا آنست كه خداوند فرموده مشمول لعنت و هلاكت شدند صاحبان گودالها و آتش داراى آتش افروز مخصوصى چون النّار ظاهرا بدل اشتمال است براى اخدود و توصيف نار بذات

ظاهرا آنست كه خداوند فرموده مشمول لعنت و هلاكت شدند صاحبان گودالها و آتش داراى آتش افروز مخصوصى چون النّار ظاهرا بدل اشتمال است براى اخدود و توصيف نار بذات

آمد و گفت: دانستم آنچه را كه ندانسته‏اى. [طه:10]. به اهلش گفت درنگ كنيد من آتش ديدم... معنى انتظار در «اُمْكُثُوا» كاملاً روشن است. [رعد:17]. امّا آنچه به

در الميزان فرموده: نسبت كب بر وجوه مجاز عقلى است منظور اين است كه بر رو در آتش انداخته شود. [ملك:22]. اكباب لازم و متعدى هر دو آمده است گويند: «اَكَبَّ عَلَى

زحزح‌ (۲ بار) تزحزح كنار شدن و كنار كردن است (اقرب) [آل عمران:185]. هر كه از آتش كنار و به بهشت داخل شده باشد سپس رستگار شده [بقره:96]. مزحزح به معنى دور كننده

از زيرشان سنگ كبريت و يكپارچه آتش گشت و از بالاى سرشان ابر جلد 4 صفحه 76 سياهى بر آنها آتش باريد و بدنهاشان چون سرب در آتش گداخته و آب شد و در نفحات بعد

نميشود قصّه از اين قرار است كه زبانه و شعله خالص آتش جهنّم است و محتمل است ضمير در انّها بعذاب كه آتش جهنّم است عود نمايد و ميشود مراد از لظى جهنّم يا

نميشود قصّه از اين قرار است كه زبانه و شعله خالص آتش جهنّم است و محتمل است ضمير در انّها بعذاب كه آتش جهنّم است عود نمايد و ميشود مراد از لظى جهنّم يا

فدا كند تا او را نجات دهند. چنين نيست، همانا آن آتش شعله‌ور است. كه پوست بدن را به شدّت جدا مى‌كند. (اين آتش) هر كس را كه (به حق) پشت كرده و روى برتافته،

آمد و گفت: دانستم آنچه را كه ندانسته‏اى. [طه:10]. به اهلش گفت درنگ كنيد من آتش ديدم... معنى انتظار در «اُمْكُثُوا» كاملاً روشن است. [رعد:17]. امّا آنچه به

الْجَنَّةُ بِالْمَكارِهِ وَ حُفَّتِ النّارُ بِالشَّهَواتِ» بهشت با مكاره و آتش با شهوات احاطه شده است [كهف:32] براى يكى از آن دو دو باغ از تاك داديم و آن

و خورد مى‏كند [همزه:4-5] حتماً به حطمه انداخته مى شود. چه دانى حطمه چيست؟ آتش افروخته خداست. ه ما فى ل نن ثم کم ف الله ک نور درى جعل صفر لا حطم اله نبذ

وَآصَدْتُهُ: اَغْلَقْتُهُ وَ اَحْكَمْتُهُ» شايد مراد از نار مؤصده پيوسته بودن آتش باشد يعنى درش بسته شده ديگر نجاتى از آن نيست يعنى: آنها اهل شومى و شقاوتند

فُلاناً عَلَى الشَّىْ‏ءِ:اِطَّلَعَهُ عَلَيْهِ» يعنى: اى كاش ببينى آنگاه كه بر آتش مشرف شدند و مطلع گشتند و گفتند ايكاش بدنيا برگردانده مى‏شديم. * [سباء:31]

اصل باتاء منقوط است كه بطاء قلب شده وآن به معنى استغاثه و ناله است يعنى اهل آتش در آن فرياد مى‏كشند و ناله مى‏كنند كه: خدايا ما را خارج كن تا كار صالح انجام

است اصل آن به معنى ردع و دفع است، زيرا دشمن با آن دفع مى‏شود يعنى براى اهل آتش گرزهائى از آهن.در نهج البلاغه خطبه 159 در وصف رسول خدا «صلى اللَّه عليه و

براى همين كه موحدند، و صورتهايشان را بر آتش حرام مى كند، به خاطر اينكه سجده كرده اند. و از همين ها افرادى هستند كه آتش تا روى پايشان را و افرادى تا پشت پاهايشان

مجرمان را با حال تشنگى به سوى دوزخ مى‌رانيم. و بدکاران را تشنه لب به سوی آتش دوزخ برانیم. و مجرمان را تشنه به سوی دوزخ می رانیم. و مجرمان را تشنه‌كام به

ظاهرا آنست كه خداوند فرموده مشمول لعنت و هلاكت شدند صاحبان گودالها و آتش داراى آتش افروز مخصوصى چون النّار ظاهرا بدل اشتمال است براى اخدود و توصيف نار بذات

ظاهرا آنست كه خداوند فرموده مشمول لعنت و هلاكت شدند صاحبان گودالها و آتش داراى آتش افروز مخصوصى چون النّار ظاهرا بدل اشتمال است براى اخدود و توصيف نار بذات

لذا تفسير زفير به صوت حمار نموده‌اند. و مراد از آن شدت تنفس است نزد سوزاندن آتش ايشان را. نعوذ باللّه منها. وَ هُمْ فِيها لا يَسْمَعُونَ‌: 1- و ايشان در جهنم

آورده‌اید! اگر از گروهی از اهل کتاب، (که کارشان نفاق‌افکنی و شعله‌ورساختنِ آتش کینه و عداوت است) اطاعت کنید، شما را پس از ایمان، به کفر بازمی‌گردانند. اى

ظاهرا آنست كه خداوند فرموده مشمول لعنت و هلاكت شدند صاحبان گودالها و آتش داراى آتش افروز مخصوصى چون النّار ظاهرا بدل اشتمال است براى اخدود و توصيف نار بذات

صفحه 328 شما بر شما احاطه مينمايد و آن دود سايه ندارد و شعله آتش را از شما دفع نميكند و آتش جهنّم شراره‌هاى خود را بجانب شما پرتاب ميكند و آن شراره مانند

را سرازير در جهنّم نموده برو بر آتش اندازند و براى توبيخ و تعيير و معارضه بمثل گفته آنها در دنيا بآنان گفته ميشود اين آتش موعودى است كه شما آنرا تكذيب مينموديد

این ترتیب هم از درون می‌سوزند و هم از بیرون تمام وجودشان را آتش فرا می‌گیرد، و در وسط آتش نیز آب سوزان بر آنها می‌ریزند. تفسیر آیات ۱- مأموران دوزخ، موظف

منافقان حائلى زده مى‏شود كه داراى درى است در باطنش رحمت و ظاهرش از جانب آن آتش است و آتش از آن سرزده در همه آيات گذشته معنى «روبرو» صحيح و صادق است. *** قبول:

نمى‏رسد. 3- * [عاديات:1-6]. يعنى: قسم به دوندگان كه نفس نفس زنند. و آتش افروزان كه با زدن، آتش افروزند. و هجوم بران در وقت صبح، كه با آن هجوم و دويدن غبار بلند

است كه در مجمع كننده هر دو آمده است. * [شورى:45]. ضمير «عَلَيْها» راجع به آتش است مراد از طرف خفى چنانكه گفته‏اند نگاه به گوشه چشم است كه شخص گرفتار نمى‏تواند

[واقعة:41-42]. مراد از سموم در هر دو آيه عذاب نافذ است [حجر:27]. نار سموم آتش نافذ ظاهراً حرارت و يا نيروى مخصوصى است كه جنّ از آن آفريده شده و در «جنّ»

سوگند به دوندگان- نفس‌زنان- با صدایی بلند. پس (سوگند به) به افروزندگان آتش در حال جهش. پس (سوگند به) هجوم‌کنندگان ناگهان (در) صبحگاهان. پس با آن (یورش)،

مثل [ابراهيم:30]. كه مصدر ميمى است يعنى: متمتع شويد حتماً بازگشت شما به سوى آتش است. و مثل [انفال:16]. در آيات [مائده:18]، [بقره:285]، [آل عمران:28]. و نظير

آمد و گفت: دانستم آنچه را كه ندانسته‏اى. [طه:10]. به اهلش گفت درنگ كنيد من آتش ديدم... معنى انتظار در «اُمْكُثُوا» كاملاً روشن است. [رعد:17]. امّا آنچه به

البلاغه خطبه 142 فرموده: «اَوْكَوَقْعِ النَّارِ فِى الْهَشيمِ» يا مانند افتادن آتش در چوبها و علفهاى شكسته و خشكيده. ف ه کون ل قد حظر ک وذر صبح ارض يسر روح نبت

يعنى: آن شخص اهل مجلس و ياران خويش را به يارى بخواند ماهم زبانيه و مأموران آتش را مى‏خوانيم. نَدِىّ: مانند نادى به معنى مجلس اجتماع است در مجمع فرموده: ندى

بعضى ذكر شده كه شعله‌ئى از آتش هم بر آنها احاطه مينمايد و اين آيه تا شواظ من نار بآنها ندا ميشود در هر حال آن شعله و زبانه آتش با دود يا بيدود و مس گداخته

بود در گرفتن آتش ببدن كسيكه از آن بر او ماليده شده بود مقصود آنست كه بجاى پيراهن چنين چيزى بر بدنهاشان ماليده شود كه موجب مزيد تأثير آتش و تنفّر نفوس و

آنانكه كافر شدند بهره بردارى ميكنند و ميخورند همچنانكه ميخورند چهار پايان و آتش جايگاه آنها است‌ و چه بسيار بلدى كه آن شديدتر بود در قوّت از بلد تو كه بيرون

بگردان و بگو: بدرود! بعدها خواهند دانست (که برای خود چه آشی پخته‌اند و چه آتش سوزانی و عذاب دردناکی را فراهم ساخته‌اند!). پس از ایشان روی گردان و بگو: «سلام

سايرين بآن و چنانچه در سور سابقه مفصّلا ذكر شد آتش مهمّى تهيّه نموده و حضرت را در آن انداختند و خداوند آتش را بر او برد و سلام يعنى سرد و سلامت فرمود و نجات

ظاهرا آنست كه خداوند فرموده مشمول لعنت و هلاكت شدند صاحبان گودالها و آتش داراى آتش افروز مخصوصى چون النّار ظاهرا بدل اشتمال است براى اخدود و توصيف نار بذات

ظاهرا آنست كه خداوند فرموده مشمول لعنت و هلاكت شدند صاحبان گودالها و آتش داراى آتش افروز مخصوصى چون النّار ظاهرا بدل اشتمال است براى اخدود و توصيف نار بذات

خودهاتان و کسانتان را از آتشی که سوختِ آن، مردم و سنگ است نگه دارید. بر آن (آتش) فرشتگانی خشن (و) سختگیر (گمارده شده)اند (که) از آنچه خدا به آنان دستور داده

نمى‏رسد. 3- * [عاديات:1-6]. يعنى: قسم به دوندگان كه نفس نفس زنند. و آتش افروزان كه با زدن، آتش افروزند. و هجوم بران در وقت صبح، كه با آن هجوم و دويدن غبار بلند

اصل باتاء منقوط است كه بطاء قلب شده وآن به معنى استغاثه و ناله است يعنى اهل آتش در آن فرياد مى‏كشند و ناله مى‏كنند كه: خدايا ما را خارج كن تا كار صالح انجام

فُلاناً عَلَى الشَّىْ‏ءِ:اِطَّلَعَهُ عَلَيْهِ» يعنى: اى كاش ببينى آنگاه كه بر آتش مشرف شدند و مطلع گشتند و گفتند ايكاش بدنيا برگردانده مى‏شديم. * [سباء:31]