نتایج جستجو

خدا ۴ خورشید: پایان گردش خورشید ۲; خورشید از آیات خدا ۴; فرجام گردش خورشید ۲; فلک خورشید ۶; قانونمندى گردش خورشید ۳; قرارگاه خورشید ۱; گردش خورشید ۱، ۴،

نعمتهاى خدا ۲ خورشید: آثار مطالعه در خورشید ۳; فواید خورشید ۱; منشأ نورانیت خورشید ۱; نورانیت خورشید ۲ گرما: منابع گرما ۱ نعمت: نعمت خورشید ۲ نور: منابع

نشانه هاى ربوبیت خدا ۳ خورشید: مشرق خورشید ۴; مغرب خورشید ۴; نظم در طلوع خورشید ۳; نظم در غروب خورشید ۳; نقش مشرق خورشید ۲; نقش مغرب خورشید ۲ فصلهاى سال: منشأ

۱، ۴ خورشید: انقیاد خورشید ۶; تسخیر خورشید ۹، ۲۰; فرجام گردش خورشید ۱۱; فرجام خورشید ۱۶; قانونمندى خورشید ۲; قانونمندى گردش خورشید ۱۰; گردش خورشید ۵، ۱۷

تدبیر خدا ۶; نشانه هاى قدرت خدا ۶; نعمتهاى خدا ۵ خورشید: فلک خورشید ۱، ۳; قانونمندى گردش خورشید ۱; گردش خورشید ۳ ستارگان: فلک ستارگان ۴; گردش ستارگان ۴ شب:

افشانى خورشید، داراى عظمتى درخور سوگند خداوند (و الضحى) ۳ - نور خورشید و برآمدن آن در صبحگاه، نعمتى الهى است. (و الضحى) خدا: نعمتهاى خدا ۳ خورشید: عظمت

هاى قدرت خدا ۵، ۱۰ خورشید: انقیاد خورشید ۶; تداوم حرکت خورشید ۷; تسخیر خورشید ۱۰; فرجام خورشید ۸; مدت حرکت خورشید ۸; منشأ تسخیر خورشید ۶ روز: پوشش روز با

خداشناسى ۱۰; نشانه هاى لطف خدا ۵; نعمتهاى خدا ۵ خورشید: تداوم گردش خورشید ۲; تسخیر خورشید ۱، ۴، ۵; نقش خورشید ۱۰ دریا: نقش دریا ها ۱۰ روز: تسخیر روز ۳، ۵;

اشاره به این نکته است که خداوند «خورشید» را منبع جوشش نور قرار داد، در حالى که نور «ماه»، جنبه اکتسابى دارد، و از «خورشید» سرچشمه مى گیرد. ضوء (۶ بار) نور:

ترجمه Tabber requires Javascript to function. تا به خاستگاه خورشید رسید؛ (در آن جا) دید خورشید بر جمعیّتی طلوع می‌کند که در برابر (تابش) آفتاب، پوششی برای

خدا ۷ ایمان: شگفتى ایمان به باطل ۵ خدا: افعال خدا ۴; خالقیت خدا ۲ خورشید: تسخیر خورشید ۱، ۴، ۵ زمین: خالق زمین ۱، ۲ عقیده: عقیده به خالقیت خدا ۱، ۵، ۶ کافران:

آیات شامل این کلمه «ضُحىً» در لغت به معناى گسترش آفتاب، یا بالا آمدن خورشید است، و «واو» در جمله «وَ أَنْ یُحْشَرَ النّاسُ ضُحىً» دلیل بر معیت مى باشد

«دائِبَینِ» از مادّه «دُئوب» به معناى ادامه کار طبق یک سنّت ثابت است و از آنجا که خورشید وماه،میلیون ها سال با روش ثابت و معینى به برنامه نورافشانىوتربیت موجودات

نیز آمده است; (فِیْها عَیْنٌ جارِیَةٌ، «غاشیه»، آیه 12) و همچنین به معناى خورشید به خاطر حرکتش در آسمان، و نیز به دختر نوجوان نیز «جاریة» گفته مى شود; چرا

توحید ربوبى ۴، ۶ خدا: وسعت ربوبیت خدا ۳; وسعت قدرت خدا ۸ خورشید: طلوع خورشید ۵، ۹; غروب خورشید ۵، ۹ سال: تغییر فصل هاى سال ۴ ستارگان: تکامل ستارگان ۷; زیبایى

آفتاب مستقیماً به درون آن نمی‌تابید. تو ای مخاطب! وقتی که به خورشید نگاه می‌کردی) خورشید را می‌دیدی که به هنگام طلوع به طرف راست غارشان می‌گرائید (که سوی

امیرالمؤمن ین(ع) در توضیح این سخن خدا: «ثمّ أتبع سبباً» روایت شده: ذوالقرنین، از خورشید، به عنوان یک سبب بهره گرفت». ارزشها ۳: ذوالقرنین: امکانات ذوالقرنین ۲، ۴;

۵، ۱۲ ; خالقیت خدا ۱ ; ربوبیت خدا ۱، ۲، ۴، ۱۴، ۱۶ ; مالکیت خدا ۱۲ خورشید: خلقت خورشید ۱۰ خیر: منشأ خیر ۱۳، ۱۴ ربوبیت: شرایط ربوبیت ۲ ; مستحق ربوبیت ۲ روز:

به وسیله چیز دیگرى است، مثلاً گفته مى شود: «نَسَخَتِ الشَّمْسُ الظِّلَّ» (خورشید سایه را از میان برد). سپس در مورد نوشتن کتابى از روى کتاب دیگر، به کار رفته

سوگند به خورشید و میان‌روزش. سوگند به ماه هنگامی که از پی‌اش می‌رود. سوگند به روز هنگامی که خورشید را نمایان کند. سوگند به شب هنگامی که چون پرده بر آن

بهشت ۵ خدا: تحقق وعده هاى خدا ۶، ۷; تدبیر خدا ۷; نشانه هاى قدرت خدا ۷ خورشید: نقش خورشید ۳ رحمت: نزول رحمت ۶ روزى: اسباب روزى ۳; مکان تقدیر روزى ۴; منابع روزى

خالقیت خدا ۴; صفات خدا ۱۱; علم خدا ۲، ۳، ۴; قدرت خدا ۴; مالکیت خدا ۴ خورشید: گردش خورشید ۱، ۲ روز: گردش روز ۱، ۲ شب: گردش شب ۱، ۲ عبادت: بطلان عبادت غیرخدا

است فاعل «تورات» در برداشت بالا - به قرینه «العشىّ» - خورشید دانسته شده است; یعنى، تا وقتى که خورشید در حجاب افق پنهان شد. ۲ - سان دیدن سلیمان(ع) از اسب ها،

تأکید بر قطع نشدن ارتباط او با پیامبر(ص) و ناخرسند نبودن از آن حضرت، به نور خورشید و تاریکى شب سوگند یاد کرده است. (و الضحى . و الّیل إذا سجى . ما ودّعک ربّک

پاكى ياد كن. و در پاره‌ای از شب، و در وقت ناپدید شدن ستارگان (به سبب نور خورشید به هنگام طلوع فجر) شکر و سپاس و تسبیح و تقدیس خدای را بجای آور. و (پس از

که چشم (از شدتِ وحشت) برق زند (و به گردش در آید)، و ماه بی‌‌نور گردد، و خورشید و ماه یک‌جا جمع شوند، انسان در آن‌هنگام گوید: «گریزگاه کجاست‌؟!» هرگز (چنین

برای آسایش و استراحت شما قرار داده و روز را (برای کسب و کار شما به چراغ خورشید) روشن گردانید، که خدا را در حق مردمان فضل و احسان است و لیکن اکثر مردم شکر

هستند (چرا که کوهها بخشی از کره‌ی زمین بوده و کره‌ی زمین به دور خود و به دور خورشید می‌گردد). این ساختار خدائی است که همه چیز را محکم و استوار (و مرتّب و منظّم)

طبقاتی بر روی هم آفریده است‌؟» «و ماه را در میانشان روشنایی‌بخش گردانید و خورشید را چراغی (بسی روشن) قرار داد.» «و خدا شما را از زمین رویانید روییدنی (ممتاز)

نورانی. نوربخش. «سِرَاجاً مُنِیراً»: مراد از چراغ روشن، خورشید تابان است (نگا: نوح / ). یعنی وجود خورشید گونه پیغمبر، تاریکیهای جهل و شرک و کفر را از افق آسمان

همانا، همو بسیار شنوای بسی داناست. و از نشانه‌های او شب و روز و خورشید و ماه است‌؛ نه برای خورشید سجده کنید و نه برای ماه. و اگر تنها او را می‌پرستید، تنها برای

مراد از بيرون كشيدن «روز» از «شب» اشاره به تقدیر و تدبیر خداوند، در آفرینش خورشید و ماه شمس و قمر، تابع تدبير خدا، و ملازم مسير خود هستند واکنش كفار، در برابر

مراد از بيرون كشيدن «روز» از «شب» اشاره به تقدیر و تدبیر خداوند، در آفرینش خورشید و ماه شمس و قمر، تابع تدبير خدا، و ملازم مسير خود هستند واکنش كفار، در برابر

ترتیل: ترجمه: «مَنَازِلَ»: ماه در فاصله گردش به دور زمین، و گردش زمین به دور خورشید، از کنار مجموعه‌هائی از ستارگان می‌گذرد که منزلگاههای ماه نامیده می‌شود

۲ - اصحاب الیمین، همواره در هواى مطبوع بهشت قرار داشته و از گزند گرماى خورشید در امان خواهند بود. (و ظلّ ممدود) «ظلّ» عطف بر «سدر» و خبر براى مبتداى محذوف

«ثاقب» مرحله سوّم آن است رجوع شود به تفسير پرتوى از قرآن و كتاب پيدايش و مرگ خورشيد. جاى دقّت است كه نجم در اصل به معنى ظهور است در لغت هست «نَجَم الشَّىُ:

آفتاب فقط در نصف روز بر آن بتابد و نصف روز در سايه باشد بلكه در محلى است كه خورشيد پيوسته بر آن مى‏تابد، خوب مى‏رسد روغنش صاف و عالى مى‏شود كه «يَكادُ زَيْتُها

بیناست. آیا ندیدی که خدا همواره شب را در روز و روز را در شب فرو می‌برد و خورشید و ماه را مسخر کرده است (که) هر یک تا وقت معلومی روانند و اینکه خدا به‌راستی

خداوند خورشيد و ماه را آفريد هر دو خدا را اطاعت كردند، خدا امر كرد جبرئيل ماه را محو كرد اثر محو همان خطوط سياه در سطح قمر است و اگر قمر مانند خورشيد در نورانيّت

زبان باشد (نگا: اسراء / . «الْغُدُوِّ»: صبحگاهان. فاصله طلوع فجر و طلوع خورشید. «الآصالِ»: جمع أَصیل: شامگاهان. فاصله عصر و مغرب. ادْعُوا رَبَّکُمْ‌ تَضَرُّعاً

در قمر اكتسابى بودن نور قمر از خورشيد است در آيه [نوح:16]، [فرقان:61]. ملاحظه مى‏شود باز به قمر نور اطلاق شده و به خورشيد سراج با ملاحظه كلمه «شمس» در قرآن،

شمسى باشد پيداست كه با خاموشى خورشيد تيره و ظلمانى و بى نور خواهند شد و اگر منظور ستارگان ديگر باشد آنها هم سرنوشتى مثل خورشيد دارند كه به تدريج سوختشان تمام

تكوير و پيچيده شدن خورشيد عبارت اخراى خاموش شدن آن است. در كتب نجوم عكس سحابى‏ها را ملاحظه مى‏كنيد كه به طور مارپيچى مى‏پيچند، خورشيد چنانكه گويند و در

دنبال نعمت نور و حرارت از ماده حیاتی مهم دیگری که ارتباط نزدیکی با تابش خورشید دارد سخن به میان آورده، می‌افزاید: «و از ابرهای باران‌زا آبی فراوان نازل

دحو كرده، مى‏گويد زمين از پهلوى خورشيد مانند شكمى كع بزرگ شود به پائين آويزان گردد بيرون امد و اندك بزرگ شد و از خورشيد آويخته گرديد و بالاخره از آن جدا

و غيره به وجود مى‏آورد. على هذا در يك مقياس كوچك مى‏توان گفت: نور بيكران خورشيد طبقات جوّ، درياهاى وسيع، خاكهاى بى حدّ و حصر خزائن خدا و خزائن رحمت خدا

باران در قرآن با كمى تغيير و حذف). پس بادها هستند كه در اثر اختلاف حرارت خورشيد، خود را از وسط اقيانوسها مى‏پاشند «وَالذّارياتِ ذَرْواً» و چون روان شدند

در نظر بياوريد كه خورشيد با بيشتر از هزار و ششصد سياره و دنباله دار و سنگهاى بزرگ در آن جاى گرفته‏اند، اين آسمان كه سيارات و خورشيد آن را مشخص مى‏كنند

مراد از بيرون كشيدن «روز» از «شب» اشاره به تقدیر و تدبیر خداوند، در آفرینش خورشید و ماه شمس و قمر، تابع تدبير خدا، و ملازم مسير خود هستند واکنش كفار، در برابر

مراد از بيرون كشيدن «روز» از «شب» اشاره به تقدیر و تدبیر خداوند، در آفرینش خورشید و ماه شمس و قمر، تابع تدبير خدا، و ملازم مسير خود هستند واکنش كفار، در برابر

‌آيه‌ 43 و 44. وَ خَسَف‌َ القَمَرُ چون‌ نور خورشيد گرفته‌ ميشود و سياه‌ ميشود و نور ماه‌ ‌از‌ تابش‌ خورشيد ‌است‌ و ‌خود‌ بخود نور ندارد لذا منخسف‌ ميشود

إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ «4» وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ «5» آنگاه كه خورشيد در هم پيچيده و تاريك شود. و آنگاه كه ستارگان به خاموشى گرايند. و آنگاه كه

گردانید، تا به فرمان او در دریا روان شوند. و نهرها را برایتان مسخّر کرد. و خورشید و ماه را پیوسته برای شما رام گردانید، و شب و روز را (نیز) مسخّر شما ساخت

بدون ستون‌هایی که آنها را ببینید برافراشت. سپس بر عرش (تدبیر) چیره شد و خورشید و ماه را رام (و راهوار) گردانید. هر کدام برای مدتی به سیر خود روانند، حال

مراد از بيرون كشيدن «روز» از «شب» اشاره به تقدیر و تدبیر خداوند، در آفرینش خورشید و ماه شمس و قمر، تابع تدبير خدا، و ملازم مسير خود هستند واکنش كفار، در برابر

إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ «4» وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ «5» آنگاه كه خورشيد در هم پيچيده و تاريك شود. و آنگاه كه ستارگان به خاموشى گرايند. و آنگاه كه

إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ «4» وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ «5» آنگاه كه خورشيد در هم پيچيده و تاريك شود. و آنگاه كه ستارگان به خاموشى گرايند. و آنگاه كه

مناسب این بود چند خیمه کوچک برپا شود. دنیای با این عظمت و این همه کرات و خورشید و ماه و انواع موجودات زمینی نمی‌تواند برای هدف کوچکی مثل زندگی چند روزه

(و اللیل اذا سجی). «ضحی» از ماده «سجو» به معنی اوائل روز است آن موقعی که خورشید در آسمان بالا بیاید و نور آن بر همه جا مسلط شود، و این در حقیقت بهترین موقع

إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ «4» وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ «5» آنگاه كه خورشيد در هم پيچيده و تاريك شود. و آنگاه كه ستارگان به خاموشى گرايند. و آنگاه كه

شنوای بسیار دانا. و اگر از ایشان بپرسی: «چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفرید و خورشید و ماه را رام کرد؟» به‌راستی همی گویند: «خدا.» پس چگونه به دروغ (از خدا)

بدون شک فرمان خدا در اینجا فرمان تکوینی بود همان فرمانی که در جهان هستی به خورشید و ماه و زمین و آسمان و آب و آتش و گیاهان و پرندگان می‌دهد و بدون آن فرمان

سایه(ی ربانی) را گسترده‌؟ و اگر می‌خواست، همواره آن را ساکن می‌نهاد. آن‌گاه خورشید را بر آن دلیل گردانیدیم. سپس آن (سایه) را به آسانی سوی خودمان باز گرفتیم

سليمان آن چنان در تماشاى اسبان غرق شد كه خورشيد غروب كرد و نماز عصرش از دست رفت. لذا ناراحت شد و دستور داد خورشيد برگردد و مشغول وضو شد و سر و گردن و پاهايش

داده مى‌شد. مراد از «الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ»، مشرق و مغرب‌هاى خورشيد است، زيرا خورشيد در هر روز از ايّام سال، مشرق و مغربى جداگانه دارد و از نقطه‌اى طلوع

كه عبارت از امتداد سايه و شدّت آن است و مراد از قبض سايه طلوع فجر و آمدن خورشيد و روز است كه سايه و تاريكى به اسانى قبض شده و زايل مى‏گردد و اگر خدا مى‏خواست

درياها به وسيله حرارت افتاب تبخير مى‏شوند پس پر كردن يك ليوان آب متصل به خورشيد است چطور ميشود گفت اين كار را من انجام دادم بلكه بايد گفت خدا شرايط را جور

اللّه علیه و اله عرض کرد. پیامبر صلّی اللّه علیه و اله فرمود: «اگر آنها خورشید را در دست راست من و ماه را در دست چپ من بگذارند من به آن تمایل ندارم، ولی

شریعت غراء محمدی است. «مُتِمّ»: کامل‌کننده. «اللهُ مُتِمُّ نُورِهِ»: خدا خورشید اسلام را در همه جا پرتوافکن می‌کند و چنین آئینی را جهانگستر می‌سازد. «یُرِیدُونَ

پر شوند. آيه درباره مقدمات به بقين گداخته شدن درياها در اثر بزرگ شدن حجم خورشيد و يا تخليه نيروها است كه از به هم خوردن نظم فعلى به وجود خواهد آمد. اين

وَ جَنَّاتٍ أَلْفافاً «16» و بر فراز شما هفت (آسمان) استوار بنا كرديم. و (خورشيد را) چراغى فروزان قرار داديم. و از ابرهاى متراكم و فشرده، آبى فراوان فرو

گويد كه عبارت اخراى سوق به قهر است. ديگران نيز چنين گفته‏اند [رعد:2]. يهنى خورشيد و ماه را رام كرد و به حركت و نظم مقهور نمود [لقمان :20]. «لكم» در اين ايه

داده مى‌شد. مراد از «الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ»، مشرق و مغرب‌هاى خورشيد است، زيرا خورشيد در هر روز از ايّام سال، مشرق و مغربى جداگانه دارد و از نقطه‌اى طلوع

داده مى‌شد. مراد از «الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ»، مشرق و مغرب‌هاى خورشيد است، زيرا خورشيد در هر روز از ايّام سال، مشرق و مغربى جداگانه دارد و از نقطه‌اى طلوع

سوگند به شب چون فرو پوشاند سوگند به شب آنگاه كه فرو پوشد- روز يا زمين يا خورشيد را-. سوگند به شب در آن هنگام که (روی زمین را فرا می‌گیرد، و همه‌ی اشیاء

را به (تمامی) حق آفرید. شب را بر روز در پیچد، و روز را بر شب در پیچد. و خورشید و ماه را تسخیر کرد، (چنان که) هر کدام تا زمانی معین روانند. هان (که) او

بندگان را براى تو رام و دل آنان را از بیم تو پر کردم ... پس هنوز به محل غروب خورشید نرسیده بود که اهل شرق و غرب عالم، تسلیم او شدند. سپس (امیرالمؤمنین) فرمود:

فرمان خدا رسیده [اى ابراهیم] و عذاب من براى آنان همین امروز بعد از طلوع خورشید خواهد آمد، در حالى که حتمى و غیر قابل برگشت است». ابراهیم(ع): ابراهیم(ع)

مراد از بيرون كشيدن «روز» از «شب» اشاره به تقدیر و تدبیر خداوند، در آفرینش خورشید و ماه شمس و قمر، تابع تدبير خدا، و ملازم مسير خود هستند واکنش كفار، در برابر

داده مى‌شد. مراد از «الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ»، مشرق و مغرب‌هاى خورشيد است، زيرا خورشيد در هر روز از ايّام سال، مشرق و مغربى جداگانه دارد و از نقطه‌اى طلوع

[مرسلات:11]. به احتمال قوى مراد فرستاده‏هاى عالم طبيعت است از آسمان و زمين و خورشيد و ماه و ستارگان و غيره كه اينها همه از جانب خدا در اين عالم رها و فرستاده

فرمود: کسى که آفرینش آسمانها و زمین و پى در پى درآمدن شب و روز و گردش فلک و خورشید و ماه و نشانه هاى عجیب، او را به این حقیقت راهنمایى نکند که در پس این آفرینش،

سراغ چیزهائی می‌رویم که. «هَبَآءً»: ذرّات کوچک غبار که به هنگام تابش نور خورشید به داخل اطاق دیده می‌شوند. «مَنثُوراً»: پراکنده. مراد این است که اعمال ایشان

دادیم، در حالی‌که آنان از نشانه‌های آن رویگردانند. و اوست آن کس که شب و روز و خورشید و ماه را پدید آورده است، هر یک در جاده‌ای (فضایی) شناورند. و پیش از تو برای

مِنَ السَّماءِ وَ ما یَعْرُجُ فِیها). از دانه‌های باران، از اشعه حیات‌بخش خورشید، از امواج نیرومند وحی و شرایع آسمانی، از فرشتگانی که برای ابلاغ رسالت یا

بنور خورشيد ‌پس‌ ‌خدا‌ ‌محمّد‌ ‌را‌ بخورشيد و ‌علي‌ ‌را‌ بماه‌ تشبيه‌ فرموده‌ ‌است‌ و ‌اينکه‌ ‌است‌ قول‌ ‌خدا‌ (‌او‌ كسي‌ ‌است‌ ‌که‌ قرار داد خورشيد ‌را‌

پيداست كه بشر اين همه نعمتها را از خدا نخواسته است بلكه مراد آن است: هر كه از خورشيد و زمين و ماه و درياها و هزاران چيزهاى ديگر در زندگى احتياج داشتيد و به زبان

امام صادق (ع) درباره بهشت آدم سؤال کردم، فرمود: باغى از باغهاى دنیا بود که خورشید و ماه در آن طلوع مى کرد و اگر از باغهاى بهشتى بود، هرگز آدم (ع) از آن خارج

محور کره زمین نسبت به مدار آن که کمی بیش از 23 درجه است، و تفاوت زاویه تابش خورشید می‌باشد و این تدریجی بودن تغییر شب و روز آثار سودمندی در زندگانی انسان و

«اگر پروردگارم مرا هدایت نکند حتماً از گمراهان خواهم بود.» چون صبح شد و خورشید بر آمد ... گفت: «این پروردگار من است» ... وقتى که به حرکت در آمد و محو شد،

هواى بهشت معتدل است و خورشيد آنجا نيست و لذا فرموده و آن بهشت چنانستكه نزديك است بايشان سايه‌هايش يعنى هميشه هست و براى بلند شدن خورشيد از بين نميرود و سهل

عادلانه دينى در ميان ساحل‌نشينان، سفرى نيز به شرق كرد. مراد از اينكه جز خورشيد، سايه‌بانى نداشتند، زندگى ابتدايى وبدون امكانات است. به‌ جلد 5 - صفحه 222

جهان آن روزی را تسخیر نمود و عربها به آن «قَرْنَیِ الشَّمْسِ»: یعنی دو شاخ خورشید می‌گویند. یا بدین علّت بوده است که کلاهخودی بر سر نهاده است که دو شاخک داشته

آيه بعلائم حتمى ظهور صاحب الامر عليه السّلام از قبيل صيحه آسمانى و توقف خورشيد در نيمه روز و خروج روى و سينه‌ئى از قرص آن و نداى منادى از آسمان با صوت

همواره در اینها برای گروهی که اندیشه می‌کنند نشانه‌ای است. و شب و روز و خورشید و ماه را برایتان رام گردانید، و ستارگان به فرمانش مسخرند. بی‌گمان در این

و عناد ندارد و نشانه وجود روح حق ناپذیرى است. ۴ - مشرکان، به هنگام طلوع خورشید اسلام، به معبودهاى متعددى اعتقاد داشتند. (لیضلّنا عن ءالهتنا) «إله» مفرد

می‌کنیم در ابتدا عالم را به صورت موجوداتی پراکنده می‌بینیم، زمین و آسمان و خورشید و ماه و ستارگان و انواع گیاهان و حیوانات، اما هر چه بیشتر دقت کنیم می‌بینیم

ستّة أیّام) «أیّام» جمع «یوم» است و یوم، به معناى «مقدارى از زمان - از طلوع خورشید تا غروب آن -» و «مدتى از زمان» است (مفردات راغب). احتمال دارد مراد از «أیّام»

نبودند ‌که‌ ماه‌ ‌از‌ ‌خود‌ نور ندارد و ‌از‌ خورشيد كسب‌ نور ميكند و ‌هر‌ مقدار ‌از‌ ‌آن‌ ‌که‌ مقابل‌ نور خورشيد قرار گيرد ‌براي‌ اهل‌ زمين‌ نمايان‌ ميگردد،

همانا او شنواى دانا است‌ و از نشانه‌هاى قدرت او شب و روز و خورشيد و ماه است سجده نكنيد براى خورشيد و نه براى ماه و سجده كنيد براى خداوندى كه آفريد آنها را

هستيد بوجود اللّه‌ و الوهيت‌ ‌او‌ و اينكه‌ خالق‌ آسمان‌ و زمين‌ و ماه‌ و خورشيد و خالق‌ ‌خود‌ شماها ‌او‌ ‌است‌ ‌پس‌ الوهيت‌ ‌او‌ ‌را‌ احدي‌ جز طبيعي‌ منكر

أَنْفُسِهِمْ حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ). «آیات آفاقی» همچون آفرینش خورشید و ماه و ستارگان با نظام دقیقی که بر آنها حاکم است، و آفرینش انواع جانداران

هواى بهشت معتدل است و خورشيد آنجا نيست و لذا فرموده و آن بهشت چنانستكه نزديك است بايشان سايه‌هايش يعنى هميشه هست و براى بلند شدن خورشيد از بين نميرود و سهل

هواى بهشت معتدل است و خورشيد آنجا نيست و لذا فرموده و آن بهشت چنانستكه نزديك است بايشان سايه‌هايش يعنى هميشه هست و براى بلند شدن خورشيد از بين نميرود و سهل

بحق ميپوشاند لباس شب را بر روز و ميپوشاند لباس روز را بر شب و رام گردانيد خورشيد و ماه را هر يك جارى ميگردد تا مدتى نامبرده بدانيد او است خداوند غالب آمرزنده

بحق ميپوشاند لباس شب را بر روز و ميپوشاند لباس روز را بر شب و رام گردانيد خورشيد و ماه را هر يك جارى ميگردد تا مدتى نامبرده بدانيد او است خداوند غالب آمرزنده

از همه چيز و او را است تختى بزرگ يافتم‌ او و قومش را كه سجده ميكنند براى خورشيد غير از خدا و زينت داد براى آنها شيطان كارهاشان را پس بازداشت آنها را از

از همه چيز و او را است تختى بزرگ يافتم‌ او و قومش را كه سجده ميكنند براى خورشيد غير از خدا و زينت داد براى آنها شيطان كارهاشان را پس بازداشت آنها را از

همانا او شنواى دانا است‌ و از نشانه‌هاى قدرت او شب و روز و خورشيد و ماه است سجده نكنيد براى خورشيد و نه براى ماه و سجده كنيد براى خداوندى كه آفريد آنها را

شرح آن گذشت و نيز قرار داد در آن چراغى كه خورشيد است بدليل آنكه فرموده و جعل الشّمس سراجا يعنى قرار داد خدا خورشيد را چراغ و سرجا بصيغه جمع نيز قرائت شده

الاولين» عاقر ناقه و «اشقى الاخرين» قاتل على‌بن ابيطالب است. «2» 1- سوگند به خورشيد و ماه و شب و روز و زمين و آسمان و روح انسان كه سعادت انسان در گرو رشد معنوى

الاولين» عاقر ناقه و «اشقى الاخرين» قاتل على‌بن ابيطالب است. «2» 1- سوگند به خورشيد و ماه و شب و روز و زمين و آسمان و روح انسان كه سعادت انسان در گرو رشد معنوى

كنم. ابراهيم فرمود: خداوند نظام را آن گونه طراحى كرده كه طلوع خورشيد از مشرق است، تو خورشيد را از مغرب ظاهر كن، نمرود مبهوت شد. «5» قرآن كريم بارها در گفتگو

الاولين» عاقر ناقه و «اشقى الاخرين» قاتل على‌بن ابيطالب است. «2» 1- سوگند به خورشيد و ماه و شب و روز و زمين و آسمان و روح انسان كه سعادت انسان در گرو رشد معنوى

آدم پرسیدم امام علیه السّلام در جواب فرمود: «باغی از باغهای دنیا بود که خورشید و ماه بر آن می‌تابید، و اگر بهشت جاودان بود هرگز آدم از آن بیرون رانده نمی‌شد»

ملائكه‌ ‌در‌ يك‌ جا مجتمع‌، آسمانها ‌از‌ ‌هم‌ پاشيده‌، ستاره‌ها سقوط كرده‌، خورشيد يك‌ ني‌ بالاي‌ سر زمين‌ مثل‌ كوره‌ حدّادي‌. صداي‌ نفير جهنم‌ صفحه‌ محشر

همانا او شنواى دانا است‌ و از نشانه‌هاى قدرت او شب و روز و خورشيد و ماه است سجده نكنيد براى خورشيد و نه براى ماه و سجده كنيد براى خداوندى كه آفريد آنها را

‌خود‌ بيرون‌ ميآيند و پراكنده‌ ميشوند و اوضاع‌ محشر ‌را‌ مشاهده‌ ميكنند خورشيد يك‌ ني‌ بالاي‌ سر ‌آنها‌ زمين‌ مثل‌ كوره‌ حدادي‌ آسمانها ‌در‌ ‌هم‌ پيچيده‌

‌است‌ و ‌آن‌ نشئه‌ دار جزاء ‌است‌، ‌آن‌ نشئه‌ نه‌ روز دارد و نه‌ شب‌ نه‌ خورشيد نه‌ ماه‌ نه‌ كواكب‌ و نه‌ سماوات‌ بخلاف‌ ‌اينکه‌ نشئه‌ و ‌غير‌ اينها ‌از‌

«فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً» ملائكه‌اى هستند كه هر روز ارزاق مردم را بين طلوع فجر تا طلوع خورشيد تقسيم مى‌كنند. «1» در تقسيم ارزاق، به هر فرد و قبيله و منطقه‌اى، سهمى و

نصف‌ ‌که‌ مقابل‌ خورشيد ‌است‌ روز ‌است‌ و نصف‌ ديگر ‌که‌ ‌بر‌ خلاف‌ ‌است‌ شب‌ ‌است‌، ‌اگر‌ ‌اينکه‌ گردش‌ نبود ‌آن‌ نصف‌ ‌که‌ مقابل‌ خورشيد ‌است‌ هميشه‌ روز

انكار تمام حقائق را نموده ديده بصيرت آن بكلى زائل ميشود مانند كسيكه بقرص خورشيد نظر كند كه بتدريج نابينا ميشود و اگر از قرص چشم بپوشد از نورش استفاده ميكند

هفت سقف محكم معظم مبرم را كه بمرور ايّام كهنه و خراب نگردد و قرار داديم خورشيد را چراغى پر نور و درخشان و با حرارت كه منافع آن بيشمار است و نازل نموديم

«فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً» ملائكه‌اى هستند كه هر روز ارزاق مردم را بين طلوع فجر تا طلوع خورشيد تقسيم مى‌كنند. «1» در تقسيم ارزاق، به هر فرد و قبيله و منطقه‌اى، سهمى و

همانا او شنواى دانا است‌ و از نشانه‌هاى قدرت او شب و روز و خورشيد و ماه است سجده نكنيد براى خورشيد و نه براى ماه و سجده كنيد براى خداوندى كه آفريد آنها را

آسمان را طبقه بر طبقه فوق يكديگر و قرار داد ماه را در آنها روشنى و قرار داد خورشيد را چراغ‌ و خدا جلد 5 صفحه 280 رويانيد شما را از زمين روئيدنى‌ پس باز ميگرداند

الاولين» عاقر ناقه و «اشقى الاخرين» قاتل على‌بن ابيطالب است. «2» 1- سوگند به خورشيد و ماه و شب و روز و زمين و آسمان و روح انسان كه سعادت انسان در گرو رشد معنوى

يَجعَل‌ُ الوِلدان‌َ شِيباً ‌از‌ شدت‌ احوال‌ قيامت‌ زمين‌ مثل‌ كوره‌ حدادي‌ خورشيد يك‌ ني‌ بالاي‌ سر نورش‌ گرفته‌ تاريك‌ حرارتش‌ ‌بر‌ زمين‌ تابيده‌ و صورتها

قرآن‌ تعبير بسماء الدنيا فرموده‌ و تمام‌ ‌اينکه‌ كواكب‌ و ستاره‌ها و ماه‌ و خورشيد ثوابت‌ و سيارات‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ طبقه‌ ‌است‌، بدليل‌ ‌قوله‌ ‌تعالي‌ فَقَضاهُن‌َّ

قرآن‌ تعبير بسماء الدنيا فرموده‌ و تمام‌ ‌اينکه‌ كواكب‌ و ستاره‌ها و ماه‌ و خورشيد ثوابت‌ و سيارات‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ طبقه‌ ‌است‌، بدليل‌ ‌قوله‌ ‌تعالي‌ فَقَضاهُن‌َّ

خاك‌ مي‌شويد و ‌از‌ ‌بين‌ ميرويد چنانچه‌ اوضاع‌ دنيا بكلّي‌ تغيير مي‌كند خورشيد و ستارگان‌ گرفته‌ ميشوند. إِذَا الشَّمس‌ُ كُوِّرَت‌ وَ إِذَا النُّجُوم‌ُ

ترجمه‌ خداوند بخشنده‌ تعليم داد قرآن را آفريد انسان را آموخت باو بيان را خورشيد و ماه بحساب معيّنى سير ميكنند و گياه و درخت سجده مينمايند و آسمان را برافراشت

علمى، قضيه درست به عكس است. يعنى: خورشيد، دور زمين نمى چرخد، بلكه زمين، به دور خورشيد مى گردد. و نيز اثبات مى كند كه: خورشيد با سياراتى كه پيرامون آنند، به

و چهره نورانی را دیدند، و چشمشان به صورت دلربای یوسف افتاد، صورتی همچون خورشید که از پشت ابر ناگهان ظاهر شود و چشمها را خیره کند، در آن مجلس طلوع کرد چنان

تردید در «یوماً أو بعض یوم» این بود که گویندگان این سخن، با نگاه به جایگاه خورشید، مردّد ماندند که: «آیا شبى بر آن ها گذشته و در نتیجه یک شبانه روز در خواب

«نبات له» (گیاهى که از آن باران است). انتساب گیاه به باران، با این که نور خورشید و عناصر خاک نیز در رشد آن دخالت دارد، حکایت از نقش اصلى باران در رشد آن

صورت گرفت سال و ماه وجود داشت، سال عبارت از یک دوره کامل گردش زمین به دور خورشید، و ماه عبارت از یک دوره کامل گردش کره ماه به دور کره زمین است که در هر سال

مُوسَي‌ اجعَل‌ لَنا إِلهاً كَما لَهُم‌ آلِهَةٌ اعراف‌ آيه 134 يك‌ طائفه‌ خورشيد پرستان‌ ‌که‌ بلقيس‌ و اهل‌ سبأ بودند ‌که‌ ميفرمايد ‌از‌ قول‌ هدهد بحضرت‌

‌است‌ و ‌آن‌ نشئه‌ دار جزاء ‌است‌، ‌آن‌ نشئه‌ نه‌ روز دارد و نه‌ شب‌ نه‌ خورشيد نه‌ ماه‌ نه‌ كواكب‌ و نه‌ سماوات‌ بخلاف‌ ‌اينکه‌ نشئه‌ و ‌غير‌ اينها ‌از‌

حرارت‌ زمين‌ محشر ‌براي‌ كفار جلد 15 - صفحه 22 ‌که‌ مثل‌ كوره حدادي‌ ميجوشد و خورشيد يك‌ ني‌ بالاي‌ سر ‌آنها‌ ‌است‌. وَ ما يَستَوِي‌ الأَحياءُ وَ لَا الأَموات‌ُ

«ثبوت» در ربوبيّت، برای خدای تعالی وجه اين كه ماه را «نور» در آسمان ها، و خورشيد را «چراغ» ناميد مراد از اين كه فرمود: «شما را چون گیاه، از زمين رويانيد»

آيه بعلائم حتمى ظهور صاحب الامر عليه السّلام از قبيل صيحه آسمانى و توقف خورشيد در نيمه روز و خروج روى و سينه‌ئى از قرص آن و نداى منادى از آسمان با صوت

آيه بعلائم حتمى ظهور صاحب الامر عليه السّلام از قبيل صيحه آسمانى و توقف خورشيد در نيمه روز و خروج روى و سينه‌ئى از قرص آن و نداى منادى از آسمان با صوت

از غرق كردن فرعونيان،) بنى‌اسرائيل را وارث آنها قرار دهيم. پس هنگام طلوع خورشيد، سپاه فرعون به تعقيب آنان برخاستند. كلمه‌ى «شرذمة» به معناى گروهى محدود

سفيد ‌است‌ و البته‌ سفيد نوراني‌ ‌است‌ ‌که‌ درخشنده‌ ‌باشد‌ ‌که‌ گفتند مثل‌ خورشيد درخشنده‌گي‌ داشت‌. (مِن‌ غَيرِ سُوءٍ) سوء بدي‌ و پليدي‌ و زشتي‌ ‌است‌. (آيَةً

یافت. روز را به شب - حال آنکه شتابان آن را می‌طلبد - می‌پوشاند، حال آنکه خورشید و ماه و ستارگان به فرمان او رامند. هان (که عالم) خلق و امر (خلقت) از آنِ

است تفسير فرموده‌اند و علماء و دانشمندان ميدانند كه خلقت آسمانها و زمين و خورشيد و ماه و اينهمه ستارگان ثوابت و سيّارات كه با نظم و ترتيب محيّر العقولى در

ساير حيوانات‌ و نزول‌ باران‌ و انبات‌ اشجار و زروع‌ و تسخير شب‌ و روز و خورشيد و ماه‌ و ستارگان‌ و تسخير درياها و حيوانات‌ دريايي‌ و جواهرات‌ ته‌ درياها

شد. «1» «1». تفسيرنمونه. جلد 9 - صفحه 345 جدا شدن كرات منظومه‌ى شمسى از خورشيد يا سنگ‌هاى آسمانى از ستارگان، نشانه‌اى بر شق‌القمر و امكان شكافته‌شدن ماه

آيه بعلائم حتمى ظهور صاحب الامر عليه السّلام از قبيل صيحه آسمانى و توقف خورشيد در نيمه روز و خروج روى و سينه‌ئى از قرص آن و نداى منادى از آسمان با صوت

بود روز قيامت‌ پس وقتى كه خيره شود چشم‌ و تيره گردد ماه‌ و جمع كرده شوند خورشيد و ماه‌ ميگويد آدمى در چنين روز كجا است گريزگاه‌ نه چنين است پناهگاهى نيست‌

حجّت مى‌كند. يُرِيكُمْ آياتِهِ‌ ... يُنَزِّلُ‌ 3- سرچشمه‌ى رزق، آسمان است. خورشيد و ابر و جوّ، تأمين كننده نور و گرما و باران و اكسيژنِ مورد نياز براى حيات

بحق ميپوشاند لباس شب را بر روز و ميپوشاند لباس روز را بر شب و رام گردانيد خورشيد و ماه را هر يك جارى ميگردد تا مدتى نامبرده بدانيد او است خداوند غالب آمرزنده

أَبصارُهُم‌ ‌از‌ شدت‌ احوال‌ روز قيامت‌ ‌که‌ زمين‌ مثل‌ كوره حدادي‌ آتش‌ فور ميزند خورشيد يك‌ ني‌ بالاي‌ سر ‌آنها‌ نورش‌ گرفته‌ ميشود حرارتش‌ ميتابد غل‌ بگردن‌ بسلاسل‌

در اين سوره، «نجم» است. مراد از «وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‌»، يا هنگام طلوع خورشيد در هر صبح است كه نور ستارگان بى‌فروغ مى‌شود و يا هنگام برپايى قيامت است

در اين سوره، «نجم» است. مراد از «وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‌»، يا هنگام طلوع خورشيد در هر صبح است كه نور ستارگان بى‌فروغ مى‌شود و يا هنگام برپايى قيامت است

‌از‌ كثيف‌ عالم‌ ماديات‌ ‌از‌ سماوات‌ و ارض‌ و آنچه‌ ‌در‌ ‌آنها‌ ‌است‌ مثل‌ خورشيد و ماه‌ و كواكب‌ و كرات‌ جويه‌ و مثل‌ جمادات‌ نباتات‌ و حيوانات‌ و جن‌ و

ضروريات‌ دين‌ ‌است‌ و انكارش‌ موجب‌ كفر ‌است‌، چنانچه‌ ‌بر‌ يوشع‌ ‌إبن‌ نون‌ خورشيد برگشت‌ ‌که‌ آنهم‌ شرح‌ مفصلي‌ دارد. (آیه 1)- ماه شکافته شد! در آیه نخست،

372 مأمور بامري‌ هستند ‌براي‌ تنظيم‌ امور و اصلاح‌ ‌آن‌: ابر و باد و مه‌ و خورشيد و فلك‌ ‌در‌ كارند ] (آیه 1)- سوگند به این فرشتگان پر تلاش! در آغاز سوره

«فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً» ملائكه‌اى هستند كه هر روز ارزاق مردم را بين طلوع فجر تا طلوع خورشيد تقسيم مى‌كنند. «1» در تقسيم ارزاق، به هر فرد و قبيله و منطقه‌اى، سهمى و

«1». تفسير نورالثقلين. «2». تفسير نورالثقلين. «3». شايد از اينكه ماه و خورشيد، وسيله‌ى حساب در اين آيه شمرده شده، بتوان استفاده كرد كه هم سال شمسى معتبر

ما دستور دادند كه منزل خود را رو به آفتاب بسازيم، نبايد كسى گمان كند كه خورشيد به خانه ما نياز دارد، اين ما هستيم كه به نور و انرژى آن محتاجيم. در اين

بود روز قيامت‌ پس وقتى كه خيره شود چشم‌ و تيره گردد ماه‌ و جمع كرده شوند خورشيد و ماه‌ ميگويد آدمى در چنين روز كجا است گريزگاه‌ نه چنين است پناهگاهى نيست‌

بود روز قيامت‌ پس وقتى كه خيره شود چشم‌ و تيره گردد ماه‌ و جمع كرده شوند خورشيد و ماه‌ ميگويد آدمى در چنين روز كجا است گريزگاه‌ نه چنين است پناهگاهى نيست‌

أَنْعاماً» 4- آفرينش خداوند ابتكارى است نه تقليدى. «عَمِلَتْ أَيْدِينا» 5- از خورشيد و گياه و دريا غير انسان نيز بهره‌مند مى‌شود ولى از چهارپايان تنها «1». يس،

چيز نزد او اندازه دارد. «وَ كُلُّ شَيْ‌ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ» «4» چنانكه خورشيد و ماه، از نظر حجم و وزن و حركت و مدار آن حساب و كتاب دقيق دارد. و «الشَّمْسُ

نفع بنى آدم گردش ميكنند مثل آنكه تمام مسخّر آنها باشند. ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كارند تا تو نانى بكف آرى و بغفلت نخورى‌ همه از بهر تو سر گشته و

ارزاق و يا به عبارتى به حركت در آوردن زمين به دور خورشيد است ، به نحوى كه در اثر دور و نزديك شدنش از خورشيد و نيز در اثر ميل به سوى شمال و جنوب ، چهار قسم

است تفسير فرموده‌اند و علماء و دانشمندان ميدانند كه خلقت آسمانها و زمين و خورشيد و ماه و اينهمه ستارگان ثوابت و سيّارات كه با نظم و ترتيب محيّر العقولى در

است تفسير فرموده‌اند و علماء و دانشمندان ميدانند كه خلقت آسمانها و زمين و خورشيد و ماه و اينهمه ستارگان ثوابت و سيّارات كه با نظم و ترتيب محيّر العقولى در

الخطيئة كما تميت الشمس الخبيث» اخلاق نيكو سبب نابودى گناهان است همانگونه كه خورشيد خباثت ها را مى‌ميراند. همچنين فرمود: «حسن الخلق يثبت المودة» اخلاق نيكو

همه ظاهر ساخت چون پر واضح است كه اگر خالق آسمانها و زمين خداى يگانه باشد خورشيد و ماه و ستارگان و ملائكه و بتها همه مخلوق اويند و با وجود خالق پرستش مخلوق

همه ظاهر ساخت چون پر واضح است كه اگر خالق آسمانها و زمين خداى يگانه باشد خورشيد و ماه و ستارگان و ملائكه و بتها همه مخلوق اويند و با وجود خالق پرستش مخلوق

يَسئَلُونَك‌َ عَن‌ِ الجِبال‌ِ) ‌در‌ جواب‌ ‌آنها‌ همين‌ بس‌ ‌است‌ جايي‌ ‌که‌ خورشيد ‌با‌ ‌آن‌ عظمت‌ تكوير شود و ‌اينکه‌ كرات‌ جويه‌ نجوم‌ ‌که‌ بسا چندين‌ برابر

ترجمه‌ خداوند بخشنده‌ تعليم داد قرآن را آفريد انسان را آموخت باو بيان را خورشيد و ماه بحساب معيّنى سير ميكنند و گياه و درخت سجده مينمايند و آسمان را برافراشت

آسمانها و زمینهای هفتگانه و حشرات و بادها و پرندگان و درختان و جنبندگان و خورشید و ماه و فرشتگان همگی بر او رحمت می‌فرستند، و برای او استغفار می‌کنند، و

در انسان است. «وَ اتَّقُوهُ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ» 7- شرك، تنها پرستيدن خورشيد و ماه و بت نيست؛ هر كس كه عامل تفرقه در دين خدا شود، مشرك است. «مِنَ الْمُشْرِكِينَ

نهفته است از جمله: حجم زمين، مساحت و عمق آن، كوه‌ها و دره‌ها، فاصله آن با خورشيد و كرات ديگر، حركات‌ «1». يونس، 67. «2». رعد، 3. «3». رعد، 4. «4». ابراهيم،

الخطيئة كما تميت الشمس الخبيث» اخلاق نيكو سبب نابودى گناهان است همانگونه كه خورشيد خباثت ها را مى‌ميراند. همچنين فرمود: «حسن الخلق يثبت المودة» اخلاق نيكو

همه ظاهر ساخت چون پر واضح است كه اگر خالق آسمانها و زمين خداى يگانه باشد خورشيد و ماه و ستارگان و ملائكه و بتها همه مخلوق اويند و با وجود خالق پرستش مخلوق

خالِق‌ٍ غَيرُ اللّه‌ِ يَرزُقُكُم‌ مِن‌َ السَّماءِ و بانزال‌ باران‌ و تابش‌ خورشيد و ارسال‌ رياح‌ و تلطيف‌ هوا. وَ الأَرض‌ِ باخراج‌ حبوب‌ و فواكه‌ و نباتات‌

آيات آسمانى، به آيات زمينى نيز توجّه كنيم. (در آيات قبل به آسمان، و ماه و خورشيد اشاره كرد، در اين آيه به زمين، دريا و كشتى) أَ لَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ‌

مى‌فرمايد: ما باران فرستاديم و ميوه‌ها رويانديم تا رزق شما باشد. كشتى‌ها، نهرها، خورشيد و ماه و شب و روز را مسخر شما كرديم و هر چه خواستيد داديم و اگر نعمت‌هاى

مى‌ريزد. «يُمْسِكُ السَّماواتِ‌- كانَ حَلِيماً غَفُوراً» (هنگام برپايى قيامت، خورشيد و ماه و ستارگان و زمين دگرگون و درهم ريخته مى‌شود، بنابراين اگر در دنيا

بشر ‌است‌، ملك‌ ‌است‌، جن‌ ‌است‌، حيوان‌ ‌است‌، نبات‌ ‌است‌، جماد ‌است‌، خورشيد ‌است‌، ماه‌ ‌است‌، كواكب‌ ‌است‌ چيست‌ حضرت‌ موسي‌ چون‌ ميدانست‌ خداوند ‌از‌

نَسْفاً فَيَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً» «2» ولى تبديل آسمان‌ها با خاموش شدن خورشيد و درهم پيچيده شدن آسمان‌ها انجام مى‌گيرد. به هر حال، اين نظام موجود پايانى

است تفسير فرموده‌اند و علماء و دانشمندان ميدانند كه خلقت آسمانها و زمين و خورشيد و ماه و اينهمه ستارگان ثوابت و سيّارات كه با نظم و ترتيب محيّر العقولى در

نفع بنى آدم گردش ميكنند مثل آنكه تمام مسخّر آنها باشند. ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كارند تا تو نانى بكف آرى و بغفلت نخورى‌ همه از بهر تو سر گشته و

و ‌از‌ پيغمبر صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و ‌سلّم‌ ‌است‌ ‌که‌ اشاره‌ فرمود ‌به‌ خورشيد و فرمود (‌علي‌ مثل‌ ‌هذا‌ تشهد) و گذشت‌ ‌در‌ باب‌ شهادت‌ ‌به‌ زنا ‌که‌ گفتند

الخطيئة كما تميت الشمس الخبيث» اخلاق نيكو سبب نابودى گناهان است همانگونه كه خورشيد خباثت ها را مى‌ميراند. همچنين فرمود: «حسن الخلق يثبت المودة» اخلاق نيكو

‌را‌ مبعوث‌ ميفرمايد خداوند ‌او‌ ‌را‌ روز قيامت‌ مثل‌ برف‌ سفيد ‌ يا ‌ مثل‌ خورشيد نوراني‌ خطاب‌ ميرسد ‌از‌ جانب‌ خداوند ‌که‌ اي‌ بنده ‌من‌ ادامه‌ دادي‌ سوره

همه ظاهر ساخت چون پر واضح است كه اگر خالق آسمانها و زمين خداى يگانه باشد خورشيد و ماه و ستارگان و ملائكه و بتها همه مخلوق اويند و با وجود خالق پرستش مخلوق

حرارت‌ زمين‌ محشر ‌براي‌ كفار جلد 15 - صفحه 22 ‌که‌ مثل‌ كوره حدادي‌ ميجوشد و خورشيد يك‌ ني‌ بالاي‌ سر ‌آنها‌ ‌است‌. وَ ما يَستَوِي‌ الأَحياءُ وَ لَا الأَموات‌ُ

است در عالم خود؛ مانند آفتاب كه هر چيزى از آن روشنى مى‌گيرد، بدون آنكه از خورشيد چيزى كاسته شود. «2» صفت سوم پرهيزكاران: وَ الْقانِتِينَ‌: و قنوت كنندگان

چيز نزد او اندازه دارد. «وَ كُلُّ شَيْ‌ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ» «4» چنانكه خورشيد و ماه، از نظر حجم و وزن و حركت و مدار آن حساب و كتاب دقيق دارد. و «الشَّمْسُ

حق، تلاشى مذبوحانه و بى‌ثمر است. «نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ» كِى شود خورشيد از پف منطمس‌ كى شود دريا ز پوز سگ نجس‌ مَهْ فشاند نور و سگ عوعو كند هر كسى

است تفسير فرموده‌اند و علماء و دانشمندان ميدانند كه خلقت آسمانها و زمين و خورشيد و ماه و اينهمه ستارگان ثوابت و سيّارات كه با نظم و ترتيب محيّر العقولى در

محشر جهنم‌ افروخته‌ نعره‌اش‌ گوشها ‌را‌ كر كرده‌. شعله‌ ‌او‌ بالا ميرود، خورشيد يك‌ ني‌ بالاي‌ سر ‌آنها‌ سياه‌ ‌شده‌، زمين‌ مثل‌ كوره‌ حداد ميجوشد، كفار

كُلِّ الثَّمَراتِ» 13. شب و روز: «سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ» 14. خورشيد و ماه: «وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ» 15. ستاره: «وَ النُّجُومُ» 16. نعمت‌ها

مي‌شود تمام‌ كرات‌ جوّيّه‌ ‌از‌ حركت‌ مي‌افتند و بيكديگر نزديك‌ مي‌شوند و نور خورشيد و ماه‌ و كواكب‌ گرفته‌ مي‌شود و درياها خشك‌ مي‌شود و ساير آثار ديگر ‌که‌

‌را‌ برآورند بلكه‌ بت‌ پرستي‌ ‌از‌ گاو و گوساله‌ و درخت‌ و ماه‌ و ستاره‌ و خورشيد و ملائكه‌ و انبياء و اولياء پست‌تر هست‌ زيرا يك‌ جمادي‌ مصنوع‌ بشري‌ بيش‌

همه ظاهر ساخت چون پر واضح است كه اگر خالق آسمانها و زمين خداى يگانه باشد خورشيد و ماه و ستارگان و ملائكه و بتها همه مخلوق اويند و با وجود خالق پرستش مخلوق

«يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ» 4- تلاش‌هاى كافران در مبارزه با دين، مثل فوت كردن به خورشيد است. «2» «يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ» 5- يكى از تلاش‌هاى دشمنان

است تفسير فرموده‌اند و علماء و دانشمندان ميدانند كه خلقت آسمانها و زمين و خورشيد و ماه و اينهمه ستارگان ثوابت و سيّارات كه با نظم و ترتيب محيّر العقولى در

نفع بنى آدم گردش ميكنند مثل آنكه تمام مسخّر آنها باشند. ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كارند تا تو نانى بكف آرى و بغفلت نخورى‌ همه از بهر تو سر گشته و

الخطيئة كما تميت الشمس الخبيث» اخلاق نيكو سبب نابودى گناهان است همانگونه كه خورشيد خباثت ها را مى‌ميراند. همچنين فرمود: «حسن الخلق يثبت المودة» اخلاق نيكو

يَعدِلُون‌َ ‌يعني‌ ‌از‌ ‌براي‌ ‌خدا‌ عدل‌ قرار دادند چه‌ مشرك‌ باشند ‌که‌ اصنام‌ و خورشيد و ماه‌ و ستاره‌ و درخت‌ و گاو ‌را‌ عدل‌ ‌خدا‌ دانستند ‌در‌ عبادت‌ و چه‌

‌که‌ ‌به‌ توسط باران‌ و و كشت‌ زارعين‌ و آبياري‌ و مغارست‌ ‌آنها‌ و تابش‌ خورشيد و هواي‌ مساعد و نحو اينها حاصل‌ بدست‌ مي‌آيد ‌ يا ‌ قبض‌ ارواح‌ و ‌ يا ‌

بعضى نيز معتقدند كه ضمير به خورشيد برمى گردد، يعنى قسم به روز هنگامى كه خورشيد را ظاهر مى كند، درست است كه در حقيقت خورشيد تفسير نمونه جلد ۲۷ صفحه ۴۱ روز

به روز كه خورشيد را نمايان مى كند، چون با برآمدن روز، خورشيد نمايان مى شود. ولى اين سخن با آيه قبل نمى سازد، چون در آيه قبل مى فرمود: خورشيد روز را روشن

‌پس‌ ‌از‌ آنكه‌ ‌از‌ مغرب‌ زمين‌ سير كرد ‌تا‌ رسيد بطرف‌ مشرق‌ زمين‌ ‌که‌ خورشيد طلوع‌ ميكرد و ‌از‌ ‌اينکه‌ جمله‌ ثُم‌َّ أَتبَع‌َ سَبَباً استفاده‌ ميشود

انداخت‌ ثعبان‌ عظيمي‌ شد و دست‌ مبارك‌ ‌را‌ ‌در‌ جيب‌ كرد و بيرون‌ آورد مثل‌ خورشيد نور ميداد تكذيب‌ كردند و گفتند سحر ‌است‌ و موسي‌ ‌را‌ ساحر عليم‌ دانستند

السلام «اتصال التدبير» را نشانه يكتايى آفريدگار مى‌شمارد. «2» هماهنگى ميان خورشيد و ماه و زمين و آب و باد و «1». نهج البلاغه، نامه 31. «2». تفسير نورالثقلين

ربى )، خداوند آفريدگار هستى نيست . اينكه ابراهيم (ع ) نخست ستاره و ماه و خورشيد را (( رب )) دانست ، از باب محاجه به زبان خصم بوده است . قضيه مورد بحث مربوط

انفاق سستى مى‌كنيد؟ «تسخير» هم به معناى بهره‌گيرى از منافع است، مثل تسخير خورشيد وماه و هم به معناى سلطه و تسلّطِ كامل است، نظير تسخير كشتى‌ها ونهرها وتسلّط

اى است از پروردگار، يا منظور از «آية الليل » قرص ماه و «آية النهار» قرص خورشيد است ؟ در ميان مفسران گفتگو است . اما دقت در خود آيه نشان مى دهد كه صحيح

گرديد تا خورشيد رخ در حجاب كشيد و فرو رفت، پس آن حضرت بفرشتگان دستور داد: خورشيد را بر من باز گردانيد تا نمازم را در وقت مقرّرش بجا آورم و ايشان خورشيد را باز

امام فرمود: در قيامت، هر گروهى با امامشان محشور مى‌شوند، خورشيدپرستان با خورشيد و ماه پرستان با ماه. «2» 1- قيامت رافراموش نكنيم. «يَوْمَ نَدْعُوا» 2- تقسيم‌بندى

سَخَّرَ لَكُم‌ ما فِي‌ السَّماوات‌ِ وَ ما فِي‌ الأَرض‌ِ. ابر و باد و مه‌ و خورشيد و فلك‌ ‌در‌ كارند ] (آیه 20)- تکیه‌گاه مطمئن! بعد از پایان اندرزهای دهگانه

تو بوده است و نمازش فوت شده پس خورشيد را بر او باز گردان تا نماز خود را در وقتش بجاى آورد، اسماء گويد: بخدا قسم من خورشيد را ديدم كه غروب كرده بود و بار

ابو قبيس رفته بودم و در حالى كه مردم نماز مغرب را بجا مى‏آوردند ديدم هنوز خورشيد غروب نكرده، بلكه در پشت كوه از ديده مردم پنهان شده است، پس امام صادق عليه

(او) گفت: «من (هم) زنده می‌کنم و می‌میرانم.» ابراهیم گفت: «خدا به‌راستی خورشید را از خاور بر می‌آورد، تو آن را از باختر بر آر.» پس آن کس که کفر ورزیده

درجه از خورشيد فاصله بگيرد و هميشه همراه خورشيد است ، از اين جهت به ذهن مى رسد كه كوكب مزبور همان زهره بوده است چرا كه زهره گاهى قبل از خورشيد طلوع مى

نُوراً وَ جَعَلَ الشّمسَ سِرَاجاً»، ماه و خورشيد را نور و چراغ هفت آسمان خوانده، دليل نمى شود بر اين كه ماه و خورشيد در هفت آسمان نور و چراغ اند، بلكه از آن

ديگرى را داد) ابراهيم گفت : ((خداوند، خورشيد را از افق مشرق مى آورد، (اگر راست مى گويى كه حاكم بر جهان هستى تويى ،) خورشيد را از مغرب بياور!)) (در اينجا) آن

آنگاه پنداشت كه خورشيد ناپديد شده است، و آسمان در آن حال ابرى بود، و از اين رو افطاركرد، پس از آن ابر برطرف شد، و ناگهان ديد كه خورشيد غروب نكرده است،

شده بود صدا زد اى فرشتگان پروردگار! خورشيد را براى من بازگردانيد، اين تقاضاى سليمان انجام يافت و رد شمس شد، يعنى خورشيد بار ديگر به افق بازگشت ، سليمان وضو

چگونه پروردگارت سايه را گسترده ؟ و اگر مى خواست آنرا ساكن قرار مى داد، سپس خورشيد را بر وجود آن دليل قرار داديم . تفسير نمونه جلد ۱۵ صفحه ۱۱۰ ۴۶ - سپس آنرا

اسبابى كه در اختيار داشت بهره گرفت . ۹۰ - تـا بـه خـاسـتگاه خورشيد رسيد (در آنجا) مشاهده كرد كه خورشيد بر جمعيتى طلوع مى كند كه جز آفتاب براى آنها پوششى قرار

كلِّ شىْءٍ قَدِيرٌ(۳۹) ترجمه : ۳۷ - از نشانه هاى او شب و روز و خورشيد و ماه است ، براى خورشيد و ماه سجده نكنيد، براى خدائى كه آفريننده آنهاست سجده كنيد، اگر

تُشرِكُوا بِه‌ِ شَيئاً مراد شرك‌ ‌در‌ عبادت‌ ‌است‌ ‌از‌ پرستش‌ بت‌ و آتش‌ و خورشيد و بقر و عجل‌ و كواكب‌ و ملائكه‌ و جن‌ و انبياء و اولياء و ‌غير‌ اينها ‌حتي‌

دوستت بدارد و هنوز نمرده است او كسى است كه انتظار (سعادت خويش را) ببرد، و خورشيد طلوع و غروب نكند جز آنكه بروزى و ايمان بر او طلوع كند (و هر روز روزى و ايمان

روشن شد چنانچه خورشيد بدان پرتو افكنى ميكند. پس خدا محمد (ص) را بخورشيد مثل زده و وحى او را بماه مثل زده در آنجا كه فرمايد: «او است كه خورشيد را پرتوى قرار

را صوغر نهادند يعنى شهر كوچك . ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۵۳۶ وقتى خورشيد بر زمين مى تابيد لوط وارد شهر صوغر شد، رب بر شهر سدوم و عموره كبريت و آتش

تسخير خورشيد و ماه مسخر شدن آنها براى انسان به اذن پروردگار باشد، چنانكه در آيه ۳۳ سوره ابراهيم آمده است و سخر لكم الشمس و القمر دائبين : «او خورشيد و ماه

(ع) هستند، اى ابا خالد به خدا نور امام در دل مؤمنان تابنده‏تر است از پرتو خورشيد در روز تابان و هم ائمه‏اند كه دل مؤمنان را نورانى كنند و خدا نور آنان را

شود اين كار مربوط بماه است و هر گاه در زمستان روزى گرم شود آن هم از كارهاى خورشيد است، اين است اندازه‏گيرى خداى عزيز دانا و منم بنده پروردگار جهانيان. سليمان

سوراء شهرى در سرزمين بابل بوده و نهرى به همين نام داشته است) نگذشته بوديم كه خورشيد غروب كرد و من بشك افتادم كه چرا نماز حضرت فوت شد، آن حضرت متوجّه من شده

به طورى كه در مفردات آمده - به معناى گسترده شدن نور خورشيد است. ولى بعدها، آن زمانى را كه نور خورشيد گسترده مى شود، نيز «ضحى» ناميدند. و مصدر «سجو» - كه

سليمان جعفرى گويد: شنيدم أبو الحسن (ع) مى‏فرمود: چون شام كنى و بنگرى كه خورشيد رو به پنهان شدن و پشت‏ به جهان كردن است بگو: بسم اللَّه و باللَّه و الْحَمْدُ

فاصله ميان زهره و ماه چند دقيقه است؟ گفتم: نه. فرمود: آيا ميدانى فاصله ميان خورشيد و سنبله چند دقيقه است؟ گفتم: نه بخدا سوگند تا بحال از هيچ يك از منجمان نشنيده‏ام

شنواى دانا است (۳۶). و يكى از آيات او، شب و روز و خورشيد و ماه است. پس ديگر معنا ندارد كه براى خورشيد و ماه سجده كنيد، بلكه بايد براى خدايى سجده كنيد كه

است كه خورشيد و ماه و ستارگان را آفريده است ، در حالى كه همه سر بر فرمان او هستند (و الشمس و القمر و النجوم مسخرات بامره ). (درباره تسخير خورشيد و ماه و

۲ - هـر چـند غروب خورشيد در چشمه اى گل آلود قطعا جنبه خطاى باصره داشت ، ولى با ايـن حـال نـشـان مـى دهـد كـه مـمـكـن اسـت خـورشـيـد بـا آن عـظـمـت بـوسـيـله

بوسيله جامه‏اش خود را از او بپوشاند، و نمى‏بايد كه خود را بوسيله دست از خورشيد مستور دارد، و ميتواند لباس خزّ بپوشد.

كِتَابُ الْحَج : و در خبر ديگر اين ثواب براى كسى ذكر شده است كه تا هنگام زوال خورشيد پيرامون كعبه طواف كند، در حالى كه سر و پايش برهنه باشد، و گامها را نزديك

حُدُودِهَا-بَابُ فَرْضِ الصَّلَاة و قد روي : و روايت شده است كه خداوند تبارك و تعالى خورشيد را براى يوشع بن نون وصى و جانشين موسى عليه السّلام باز گردانيد تا او نماز

مى‏ماند، ولى شخص حجّ‏گزار تن خود را برنج مى‏افكند، و جان خويش را بحرارت اشعّه خورشيد ميسپارد، و مالش را انفاق مى‏كند، و دوران دورى از اهل و همسر خود را به درازا

مورد به معنى «خورشيد» است ، از جمله در سوره نوح آيه ۱۶ مى فرمايد: و جعل القمر فيهن نورا و جعل الشمس سراجا: «خداوند ماه را نور آسمانها و خورشيد چراغ فروزنده

نور خدا در آسمان و زمين، به خدا اى ابا خالد نور امام در دل مؤمنان از پرتو خورشيد تابان در روز روشن‏تر است، به خدا آنها دل مؤمنان را نورانى كنند و خدا عز

است كه گفت: امام أبو جعفر عليه السّلام فرمود: وقت مغرب زمانى است كه قرص خورشيد ناپديد شود، پس بعد از ناپديد شدن اگر آن را ديدى، در صورتى كه نماز را خوانده

ساعات شب دوازده ساعت و ساعات روز نيز دوازده ساعت و فاصله طلوع فجر تا طلوع خورشيد هم يك ساعت است (يعنى بر رويهم بيست و پنج ساعت است) پس خداوند عزّ و جلّ براى

مَوَاقِيتِ الصَّلَاة و قال الصادق ع : امام صادق عليه السّلام فرمود: هر گاه خورشيد پنهان شود افطار جائز است و نماز مغرب واجب مى‏شود (و علامت پنهان شدن آفتاب

«ترجمه آیات» به نام خداى رحمان و رحيم. سوگند به خورشيد و گسترش نور آن. (۱) سوگند به ماه، وقتى كه دنبال خورشيد مى رود. (۲) و به روز سوگند، وقتى كه همه جا را

نمونه جلد ۱۲ صفحه ۱۹۰ از سوى چهارم نياز به وسيله راهيابى است كه در گذشته خورشيد و ستارگان آسمان بودند و امروز قطب نماها و نقشه ها هستند. به هر حال اگر اين

سفر، نماز حضر، و نماز خوف را بر سه وجه مقرّر ساخت، و نيز نماز جهت گرفتن خورشيد و گرفتن ماه، و نماز عيد فطر و عيد قربان، و نماز درخواست باران، و نماز بر

دگرگونى و تغيير نخواهى يافت- الاسراء: ۷۷) پس اين سنّت در مورد بازگردانيدن خورشيد براى امير المؤمنين علىّ بن ابى طالب عليه السّلام در اين امّت نيز جارى گرديد،

جريان را به رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» خبر داد. حضرت فرمود: اگر خورشيد را به دست راست من بگذارند، و ماه را به دست چپم، نمى پذيرم، وليكن يك كلمه

روزى مشغول سان ديدن و بازديد اسبان بود و چون سرگرم اين كار بود غافل ماند تا خورشيد فرو رفت يا باصطلاح آفتاب رخ در پوشيد و نماز او فوت شد پس دستور باز گردانيدن

فرمود: بر خدا سزاوار است كه هر خانه‏اى كه در آن نافرمانيش كنند، خرابش كند تا خورشيد بر آن بتابد و (از پليدى معنوى) پاكش كند (پس معصيت خدا خانه را ويران كند

است اندازه‏هاى شب و روز و اندازه دنيا و آخرت و اندازه مرگ و زندگى و اندازه خورشيد و ماه و اندازه يارى و وانهادن و اندازه توانگرى و درويشى، بار خدايا بركت

افق هايى است، كه خورشيد در فصول چهارگانه، از آن نقطه ها طلوع مى كند. البته احتمال اين معنى هست كه مراد از «مشارق»، مشرق هاى خصوص خورشيد نباشد، بلكه مشرق

منظومه شمسى بدانيم كه با چشم غير مسلح قابل رؤ يتند، هر كدام فاصله معينى از خورشيد دارند و هر يك فوق ديگرى است . و اگر آنچه را از ستارگان ثوابت و سيار مى بينيم

جز ‌خدا‌ وجود ندارد و چون‌ ديدند معبودهاي‌ اهل‌ باطل‌ مانند بت‌ و آتش‌ و خورشيد و ماه‌ و ستارگان‌ نيز موجودند قيد بحق‌ ‌را‌ اضافه‌ كردند و گفتند معبود بحقي‌

نمى‏روم و فضل به حال خود داناتر است. راوى گفت كه ياسر گفت: چون شب رسيد و خورشيد نهان شد امام رضا (ع) فرمود كه: بگوئيد: «به خدا پناه بريم از شر آنچه امشب

اينكه مى‏بينم گردش چرخ به توانائى او است و هم پيدايش ابرو گردش باد و چرخش خورشيد و ماه و ستاره‏ها و آيات شگفت آور و روشن ديگر را و دانستم كه براى اين وضع

همانا ابليس- كه لعنت‏هاى خداوند بر او باد- لشكرهاى شبانه خود را از آنجا كه خورشيد غروب كند و از آنجا كه برآيد (باطراف) پراكنده كند، پس در اين دو ساعت بسيار

فرستاد دو پاى آدم روى بلندى كوه صفا بود و سرش زير افق آسمان. آدم از گرماى خورشيد به درگاه الهى ناليده خداوند عزّ و جلّ به جبرئيل وحى فرمود كه آدم از گرماى

ستايش كنند، اما در آنجا كه ارتباط همگى به ذات پاك او همچون شعاع آفتاب به قرص خورشيد آشكار مى گردد كسى جز او را ستايش نخواهد كرد. از همه اينها كه بگذريم در قرآن

يعطونى يملكون بها العرب و تدين بها العجم و يكونون ملوكا فى الجنة !: اگر آنها خورشيد را در دست راست من و ماه را در دست چپ من بگذارند من به آن تمايل ندارم ، ولى

شهاب بن عبد ربه گويد: شنيدم از حضرت صادق عليه السلام كه ميفرمود: هنگامى كه خورشيد گشت (و غروب آفتاب نزديك شد) پس ذكر خداى عز و جل كن و اگر با مردمى هستى كه

مجازى در لغت عرب نيز اين معنى ديده مى شود كه خورشيد را مؤ نث مجازى مى دانند، و ماه را مذكر.چرا كه قرص خورشيد معمولا در ميان امواج نور خود پوشيده است و نگاه

خلقت رشته منظمى دارد و گردون گردش يك نواختى و تدبير يكسان است و شب و روز و خورشيد و ماه را هم مى‏بينيم. درستى كار و تدبير، هم آهنگى جريان هستى دلالت دارند

من اين نكته را خوب بفهم كه ما هرگز در باره خدا ترديدى نداريم، مگر نبينى خورشيد و ماه و شب و روز فرود شوند و بى‏اشتباه و كم و بيش برگردند؟ ناچار و مسخرند،

و همچنين وقتى مى بيند ماه طلوع كرد مى گويد: « هذا ربى » روز كه مى شود و خورشيد طلوع مى كند مى گويد: « هذا ربى هذا اكبر » اين است پروردگار من ، چرا كه اين

آنها نيز از يك روحست، و همانا روح مؤمن پيوستگيش بروح خدا از پيوستگى پرتو خورشيد بخورشيد بيشتر است. محمد بن يحيى روايت كرده است، از احمد بن محمد بن عيسى

روز را از آن بيرون مى كشيم و آن وقت، مردم در تاريكى قرار مى گيرند(۳۷). و خورشيد كه به قرارگاه خود روان است، اين نظم خداى عزيز داناست(۳۸). و براى ماه، منزل

باشيد، زيرا برخى از نور خورشيد از برخ ديگرش تابان‏تر است (پس اگر چه تو هم برادر من و حسينى، اما بدان كه من و او نور تابنده‏تر خورشيد وجود پدريم، با آنكه اگر

شناخته نشود). مفضل گويد: من گريستم و عرضكردم: پس ما چه كنيم؟ حضرت بشعاعى از خورشيد كه در ايوان تابيده بود اشاره كرد و فرمود: اى ابا عبد اللَّه: اين آفتاب را

تـمـام مـواهـب خـويـش را در اخـتيار انسانها و جانداران ديگر مى گـذارند، قرص خورشيد روز به روز لاغرتر مى شود و نور افشانى مى كند، ابرها مى بارند و نسيمها مى

الْبَطِلُ إِنَّ الْبَطِلَ كانَ زَهُوقاً(۸۱) ترجمه : ۷۸ - نماز را از زوال خورشيد تا نهايت تاريكى شب (نيمه شب ) برپا دار، و همچنين قرآن فجر (نماز صبح ) را،

گمراهان خواهم بود (۷۷) پس از آنكه خورشيد را ديد كه طلوع كرد، گفت : اين پروردگار من است اين بزرگتر است پس آنگاه كه خورشيد نيز غروب كرد، گفت : اى قوم ! من

رحمت خدا باشد و بس (الا من رحم ). كوه كه سهل است ، كره زمين كه سهل است ، خورشيد و تمام منظومه شمسى با آن عظمت خيره كننده اش در برابر قدرت لا يزال او ذره

چهارده نوع حركت مختلف دارد كه سه قسمت آن حركت به دور خود، و حركت به دور خورشيد، و حركت همراه مجموعه منظومه شمسى در دل كهكشان است ، اين حركات كه سرعت زيادى

امامت بر اصحاب خود بجاى آورد. و آنگاه بگفتگو با ايشان بنشست تا زمانى كه خورشيد برآمد، پس حاضران يك يك بپا خاستند، تا آنكه جز دو مرد يكى از انصار و ديگرى

مورد مصيبتى واقع شده بيان كنند مى گويند: «آسمان و زمين بر او گريه كردند و خورشيد و ماه براى فقدان او تاريك شدند». اين احتمال نيز داده شد كه منظور «گريستن

قلب انسانهاى آماده و هدايت معنوى آنها (دقت كنيد). امام از اين نظر درست به خورشيد مى ماند كه با اشعه زندگى بخش خود گياهان را پرورش مى دهد، و به موجودات زنده

است كه در آخر شب در ناحيه شرقى افق پيدا مى شود، و اين وقتى است كه فاصله خورشيد از دايره افق به هيجده درجه زير افق برسد، آنگاه به تدريج رو به گسترش نهاده

متلاشى شده و همچون غبار در فضا پخش مى گردد خورشيد بى نور، و ستارگان بى فروغ مى شود، حتى فاصله ماه و خورشيد از بين مى رود، و لرزه و زلزله عجيبى سراسر زمين

جانب راست عرش در برابر خدا و جانب راست او كه رخسارشان از برف سپيدتر و از خورشيد فروزان تابان‏تر است، كسى كه ميپرسد: اينها كيانند؟ در پاسخ گفته مى‏شود: اينها

است؛ چادرنشينان و خانه بدوشانى كه از قبايل ربيعه و مضر مى‏باشند؛ از آنجا كه خورشيد در سرزمين عربستان برمى‏آيد و مذحج يمن، بيشتر تيره‏اى هستند كه به بهشت مى‏روند

حركت دارد، و با سرعت سرسام آورى به گرد خود مى گردد، و نيز حركتى سريع به گرد خورشيد، و حركت ديگرى همراه خانواده منظومه شمسى در دل كهكشان دارد، و به مسافرتى

رضا عليه السلام نشستند، و سرداران و لشكريان در خانه آن حضرت گرد آمدند، چون خورشيد طلوع كرد، امام عليه السلام غسل نمود و عمامه سفيدى كه از پنبه بود، بسر گذارد،

طرف سازد، و باز در اينكه براى پديد آمدن شب و روز اوضاع جوى به وسيله زمين و خورشيد پديد آمده ، آيت ها و نشانه هاى سودمندى است براى كسى كه داراى گوشى شنوا باشد،

با آمدن آنان، آن دو فرشته كه در شب موكّل بر او بودند، بالا مى روند. و چون خورشيد غروب كند، دوباره همان دو فرشته، براى نوشتن اعمال شب نازل مى شوند و نويسندگان

سرخى و بالاى آن زردى و روى آن سفيدى است، كه در كرانه افق، در هنگام غروب خورشيد پيدا مى شود. ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۰۷ «وَ الَّيْلِ وَ مَا وَسقَ»:

چرا به آسمان نمى نگرند كه چگونه افراشته شده، و به قنديل هاى پر نور، چون خورشيد و ماه و ستارگان درخشنده آراسته گشته، و در زير آن، كره هوا قرار داده شده

روز، زمين به نورى روشن مى شود كه خدا خلقش كرده. نه به نور اجسام نورانى، چون خورشيد و ماه. و اگر نور را به كلمه پروردگارش اضافه كرده، در حقيقت، از قبيل «روحى»

سليمان مى ساختند از جنس غير ذى روح بوده مانند تمثالهاى درختان و كوهها و خورشيد و ماه و ستارگان ؟ و يا فقط براى او نقش و نگار بر ديوارها ميزدند كه در ظريف

برادرانش در برابرش به سجده افتادند بياد خوابى افتاد كه در آن ، يازده ستاره و خورشيد و ماه را ديده بود كه در برابرش سجده كردند، و جريان روياى خود را به پدر گفت

مختلف تثنيه بسازند لفظ را از يكى انتخاب مى كنند مانند «شمسين » (اشاره به خورشيد و ماه ) و «ظهرين » (اشاره به نماز ظهر و عصر) و «عشائين » (اشاره به نماز

معنى نشانه هاى رستاخيز بوده باشد، مانند زلزله هاى وحشتناك ، و بى فروغ شدن خورشيد و ماه و ستارگان و امثال اينها. و يا اينكه منظور از آن درخواستهاى نامعقولى

اى براى تكميل آنها محسوب مى شود. و نيز درست است كه كره زمين در آغاز كه از خورشيد جدا شد، به صورت گوى آتشينى بود كه تدريجا سرد شد، ولى بايد توجه داشت زمين

كنيم در ابتدا عالم را به صورت موجوداتى پراكنده مى بينيم ، زمين و آسمان و خورشيد و ماه و ستارگان و انواع گياهان و حيوانات ، اما هر چه بيشتر دقت كنيم مى بينيم

خدا مى شود، ابراهيم با فكر و درك خود مى يابد و مى بيند كه ستارگان و ماه و خورشيد همه غروب و افول دارند و محكوم قوانين آفرينشند، لذا مى گويد: اينها خداى من

آسمانها و زمينهاى هفتگانه و حشرات و بادها و پرندگان و درختان و جنبندگان و خورشيد و ماه و فرشتگان همگى بر او رحمت مى فرستند، و براى او استغفار تفسير نمونه

سايبان (و چتر)، يا سقف يا درخت و يا امثال اين ها است، كه مانع از نفوذ نور خورشيد مى شود. و كلمۀ «أرَائِك»، جمع «أريكه» است، كه به معناى هر چيزى است كه بدان

بعضى دائما در روز بدون شب ، و بعضى در شب بدون روز به سر ميبرند، مثلا در خورشيد دائما روز است زيرا در آنجا روشنائى است و تاريكى وجود ندارد، در حالى كه بعضى

زنده شدن زمينه اى مرده ، و آفرينش آسمانها و زمينها در شش دوران و آفرينش ‍ خورشيد و ماه و سير منظم آنها در بروج آسمانى تفسير نمونه جلد ۱۵ صفحه ۴ و مانند آن

مطلق آمده، شامل همه الحادها مى شود. چه الحاد در آيات تكوينى خدا، از قبيل خورشيد و ماه و غير آن دو، كه مشركان، آن ها را آيات خدا مى شمارند و در عين حال،

تقدير آن در چهار فصل است، كه بر حسب ظاهر، حس به دنبال ميل شمالى و جنوبى خورشيد پديد مى آيد. پس ايام چهارگانه، همان فصول چهارگانه است. ترجمه تفسير الميزان

خدا سوگند اگر يك انسان به دست تو هدايت شود براى تو بهتر است از تمام آنچه خورشيد بر آن طلوع و غروب مى كند)). و باز به همين دليل است كه مبلغان راستين بايد

الافاق و فى انفسهم حتى يتبين لهم انه الحق ). « آيات آفاقى » همچون آفرينش خورشيد و ماه و ستارگان با نظام دقيقى كه بر آنها حاكم است ، و آفرينش انواع جانداران

شده ؟ نه ، پس دگرگونگى از معلوم و مراد ما است ، اين شب است كه بعد از طلوع خورشيد از علم و اراده ما تخلف كرده ، و اين روز است كه باز از علم و اراده ما تخلف

كه آسمانها را بدون ستونى كه ببينيد برافراشته ، سپس به عرش استيلا يافت و خورشيد و ماه را به خدمت گرفت ، كه هر يك در مدتى معيّن سير مى كنند، كارها را او

داديم ». در آيه ۳۲ سوره ص نيز مى خوانيم : حتى توارت بالحجاب : «تا موقعى كه خورشيد در پشت پرده افق پنهان شد». و در آيه ۵۱ سوره شورى آمده است : و ما كان لبشر

اينها طبق تحقيقات علمى به گياهان و حيواناتى باز مى گردند كه حرارت را از خورشيد گرفته و در خود ذخيره كرده اند، بنابراين حركت موتورها نيز از بركت آن است

لوح سبزى ديدم كه گمان كردم از زمرد است و مكتوبى سفيد در آن ديدم كه چون رنگ خورشيد (درخشان) بود. باو عرضكردم: دختر پيغمبر! پدر و مادرم قربانت، اين لوح چيست؟

مباشرت خود آنها را مى بينيم ، و او متجلى است ، اما تجليش مانند تجلى و طلوع خورشيد و ماه نيست تا در انتظار طلوعش به جستجو برآييم ، و او باطن است اما باطن بودنش

آرامش فرو برد (و الليل اذا سجى ). «ضحى » به معنى اوائل روز است آن موقعى كه خورشيد در آسمان بالا بيايد و نور آن بر همه جا مسلط شود، و اين در حقيقت بهترين موقع

مدتى معين نبود عذاب قرينشان بود (۱۲۹) بر آنچه مى گويند صبر كن و پيش از طلوع خورشيد و پيش از غروب آن به ستايش ، پروردگارت را تسبيح گوى و كناره هاى شب و اواخر

ربوبى كه روز را مى برد و شب را مى آورد، و قدرت و سلطنت را از سلطان روز، يعنى خورشيد سلب مى كند. بعضى ديگر گفته اند: مراد نماز عصر است ، كه نماز «وُسطى» است

مى داند سپس در برابر پيشنهاد ابراهيم (عليه السلام ) كه اگر راست مى گوئى خورشيد را از مغرب طالع كن مبهوت و خاموش مى شود، اين طرز عقيده در ميان بت پرستان