روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۹۷
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة
علي بن ابراهيم عن ياسر قال :
| الکافی جلد ۱ ش ۱۲۹۶ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۱۲۹۸ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۴۳۵
از ياسر خادم گويد: چون مأمون از خراسان بيرون شد و آهنگ بغداد داشت و فضل ذو الرياستين با او بيرون آمد و ما هم با امام رضا (ع) بيرون شديم نامهاى به فضل بن سهل ذو الرياستين از برادرش حسن بن سهل رسيد و ما در يكى از منزلهاى ميان راه بوديم، حسن به برادر خود نوشته بود: من در تحويل سال از نظر حساب نجومى نگاه كردم و از آنجا دريافتم كه تو در فلان ماه روز چهارشنبه گرمى آهن و آتش خواهى چشيد و رأى من اين است كه در آن روز به همراه امير المؤمنين و امام رضا به حمام بروى و حجامت كنى و از خون آن به دست خود بريزى تا نحوست آن از تو برود. ذو الرياستين آن را به مأمون نوشت و از او خواست كه از امام رضا (ع) اين را درخواست كند، و مأمون به امام رضا (ع) نوشت و از آن حضرت اين را در خواست كرد، و امام رضا (ع) در پاسخ نوشت من فردا به حمام نمىروم و براى تو و فضل هم صلاح نمىدانم كه فردا به حمام رويد، دوباره نامه به او نوشت و امام رضا (ع) باز در جواب نوشت: يا امير المؤمنين من فردا به حمام نمى روم زيرا رسول خدا (ص) را امشب در خواب ديدم و به من فرمود: اى على فردا به حمام مرو، من براى تو و سهل هم صلاح نمىدانم كه فردا به حمام برويد، مأمون در پاسخ حضرت نوشت: اى آقاى من تو راست فرمودى و رسول خدا (ص) هم راست گفته است، من خود كه فردا به حمام نمىروم و فضل به حال خود داناتر است. راوى گفت كه ياسر گفت: چون شب رسيد و خورشيد نهان شد امام رضا (ع) فرمود كه: بگوئيد: «به خدا پناه بريم از شر آنچه امشب نازل مىشود»، ما پى در هم آن را مىگفتيم و چون امام رضا (ع) نماز بامداد را خواند به من گفت: برو بالاى بام ببين چيزى ميشنوى، و چون بالاى بام رفتم يك شيونى را شنيدم كه در هم شد و بالا گرفت و به ناگاه ديديم مأمون از درى كه از خانه او به خانه امام رضا (ع) داشت در آمد و مىگفت: اى آقاى من اى ابا الحسن خدا تو را در باره فضل اجر دهد، زيرا او دستور شما را نپذيرفت و به حمام رفت و جمعى با شمشير بر او تاختند و او را كشتند و از آنها سه تن دستگير شدهاند كه يكى از آنها خالهزاده او فضل بن ذى القلمين است. گويد: قشون و افسران طرفدار فضل به در خانه مأمون فراهم آمدند و گفتند: مأمون او را غافلگير كرده و كشته و ما خون او را مىخواهيم، و آتش آوردند كه در خانه مأمون آتش بزنند، مأمون به امام رضا (ع) فرمود: اى آقاى من به نظرت مىآيد كه شما بيرون رويد و اين لشكر را متفرق كنيد؟ ياسر گويد: امام رضا (ع) سوار شد و به من هم گفت: سوار شو، من سوار شدم و چون از درِ خانه بيرون آمديم به مردم نگاهى كرد كه از دوش هم بالا مىرفتند و با دست خود به آنها اشاره كرد كه پراكنده شويد، پراكنده شويد، ياسر گويد: مردم به آن حضرت رو آوردند و به روى هم مىافتادند و به هر كس اشاره كرد دويد و گذشت.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۰۹
ياسر خادم گويد: چون مأمون از خراسان بعزم بغداد بيرون رفت و فضل ذو الرياستين هم بيرون رفت، ما نيز همراه امام رضا عليه السلام بيرون شديم، در يكى از منازل نامهئى براى فضل بن سهل از برادرش حسن بن سهل آمد كه: من از روى حساب نجوم بتحويل سال نگريستم و ديدم تو در روز چهارشنبه فلان ماه حرارت آهن و آتش ميچشى، عقيده دارم كه تو در آن روز با امير المؤمنين و امام رضا عليه السلام بحمام روى و حجامت كنى و روى دستت خون بريزى تا نحوست آن از تو دور گردد. و در اين باره بمأمون هم نامهئى نوشت و از او خواست كه از امام رضا هم اين تقاضا را بكند. مأمون بحضرت نامهئى نوشت و درخواست كرد، حضرت در پاسخ او نوشت: من فردا بحمام نميروم و عقيده ندارم تو و فضل هم فردا بحمام رويد، مأمون دو مرتبه ديگر بحضرت نامه نوشت، امام رضا عليه السلام باو نوشت: يا امير المؤمنين من فردا حمام نميروم، زيرا ديشب پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله را در خواب ديدم بمن فرمود: اى على؛ فردا حمام نرو و من عقيده ندارم كه تو و فضل هم فردا بحمام رويد، مأمون بحضرت نوشت شما راست ميگوئى و پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله هم راست فرموده، من فردا حمام نميروم و فضل خود بهتر داند. ياسر گويد: چون خورشيد غروب كرد و داخل شب شديم، امام رضا عليه السلام بما فرمود: بگوئيد «ما از شر آنچه در اين شب فرود مىآيد بخدا پناه ميبريم» ما پيوسته اينسخن را ميگفتم، تا چون امام رضا عليه السلام نماز صبح را گزارد، بمن فرمود: برو پشت بام گوش بده ببين چيزى ميشنوى؟ چون بر بام برآمدم، صداى شيونى شنيدم كه بالا گرفت و بسيار شد [شيون و فريادى شنيدم كه كم كم بالا گرفت] ناگاه مأمون را ديدم از درى كه ميان منزل او و منزل امام رضا عليه السلام بود، درآمد و ميگفت: خدا ترا در باره فضل اجر دهد، او (پند شما را) نپذيرفته بحمام رفت و گروهى بر سر او ريخته، با شمشير او را كشتهاند و سه تن از آنها دستگير شدهاند كه يكى از آنها پسر خاله فضل ابن ذى القلمين است. ياسر گويد: سربازان و افسران و هواخواهان فضل در خانه مأمون انجمن كردند و ميگفتند: اين مرد يعنى مأمون او را غافلگير كرده و كشته است و ما بايد از او خونخواهى كنيم، و آتش آورده بودند تا خانه او را بسوزانند- مأمون بامام رضا عليه السلام عرضكرد: آقاى من! اگر صلاح ميدانيد بسوى اين مردم رويد و متفرقشان كنيد. ياسر گويد: امام رضا عليه السلام سوار شد و بمن فرمود سوار شو، من سوار شدم و چون از در خانه بيرون شديم حضرت مردم را ديد كه فشار مىآورند، پس با دست خود اشاره كرد: پراكنده شويد، پراكنده شويد. ياسر گويد: بخدا آن مردم چنان روى ببازگشت گذاشتند كه بالاى يك ديگر مىافتادند، و بهر كس اشاره فرمود، دويد و برفت.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۶۸۱
على بن ابراهيم، از ياسر روايت كرده است كه گفت: چون مأمون از خراسان بيرون آمد و اراده بغداد داشت و فضل ذوالرّياستين نيز بيرون آمد، و ما با حضرت امام رضا عليه السلام بيرون آمديم، بر فضل بن سهل ذوالريّاستين نامهاى وارد شد از جانب برادرش حسن بن سهل و ما در بعضى از منزلها بوديم. مضمون نامه آنكه: من در باب تحويل سال در حساب نجوم نظر كردم و در آن يافتم كه تو در فلان ماه، در روز چهارشنبه، گرمى آهن و گرمى آتش را مىچشى، و از آنها متضرّر مىشوى، و چنين صلاح مىدانم كه تو و امير المؤمنين (يعنى: مأمون) و رضا داخل حمّام شويد در آن روز و در آن روز حجامت كنى، و به دست خود خون خود را بريزى تا آنكه نحوست آن روز از تو برطرف شود. پس ذوالريّاستين اين مطلب را به مأمون نوشت و از او خواهش كرد كه از امام رضا عليه السلام اين امر را در خواهد. پس مأمون به خدمت امام رضا عليه السلام نوشت، و اين امر را از آن حضرت خواهش كرد. و امام رضا عليه السلام به سوى مأمون نوشت كه: «من فردا داخل حمّام نمىشوم، و از براى تو و از براى فضل، هيچيك صلاح نمىدانم كه فردا داخل حمّام شويد». پس مأمون دو مرتبه رُقعه را بر آن حضرت برگردانيد، حضرت امام رضا عليه السلام به او نوشت كه: «يا امير المؤمنين، من فردا داخل حمّام نمىشوم؛ زيرا كه من در اين شب رسول خدا صلى الله عليه و آله را در خواب ديدم و به من فرمود كه: يا على، فردا داخل حمّام مشو، و من صلاح تو و فضل را نمىدانم كه فردا داخل حمّام شويد». مأمون به آن حضرت نوشت كه: اى سيّد من، تو راست گفتى و رسول خدا راست گفت، من فردا داخل حمّام نمىشوم. و فضل بهتر مىداند (يعنى:اگر مىخواهد به حمّام برود، برود). على بن ابراهيم مىگويد كه: ياسر گفت: چون شام كرديم و آفتاب غروب كرد، امام رضا عليه السلام به ما فرمود كه: «بگوييد: نعوذ باللَّه من شرّ ما ينزل فى هذه الليلة، يعنى: پناه مىبريم به خدا از بدى آنچه فرود مىآيد در اين شب». پس ما مكرّر اين را مىگفتيم، و چون امام رضا عليه السلام نماز صبح را به جا آورد، به من فرمود كه: «بر بام بالا رو و گوش بدار و ببين كه آيا آوازى را مىشنوى». پس من بر بالاى بام رفتم، غوغا و آواز گريهاى شنيدم و آن غوغا و آواز سخت و بسيار شد. بعد از آن ديدم كه مأمون داخل شد از آن درى كه از خانه امام رضا عليه السلام به سوى خانه او گشوده بود و مىگويد كه: اى سيّد من، اى ابوالحسن، خدا تو را در مصيبت فضل مزد دهد كه او كشته شد. و قصّه او چنان است كه در حمّام داخل شده و گروهى با شمشيرها بر او داخل شدهاند و او را كشتهاند و از كسانى كه بر او داخل شدهاند، سه نفر به گير آمدهاند و يكى از ايشان، پسر خاله فضل پسر ذوالقلمين است. ياسر گفت: لشكر و سرداران و هر كه از مردان و كسان فضل بودند، همه بر درِ خانه مأمون جمع شدند و گفتند كه: اينك با فضل مكر و حيله كرده، و او را كشته-/ و مقصود ايشان مأمون بود-/ و مىگفتند: هر آينه خون او را طلب مىكنيم و آتشها آوردند كه در خانه مأمون را بسوزانند. پس مأمون به امام رضا عليه السلام عرض كرد كه: اى سيّد من، صلاح مىدانى كه به سوى ايشان بيرون روى و ايشان را پراكنده سازى؟ على بن ابراهيم مىگويد كه: ياسر گفت كه: امام رضا عليه السلام سوار شد و به من فرمود كه: «سوار شو» و من سوار شدم و چون از درِ خانه بيرون رفتيم، حضرت به مردم نگاه كرد و مردم انبوه شده، پشت در پشت ايستاده بودند. پس به دست خويش اشاره نمود و دو مرتبه به ايشان فرمود كه: «پراكنده شويد». ياسر گفت: به خدا سوگند، كه مردم شروع كردند كه بر روى يكديگر مىافتادند و به كسى اشاره نفرمود، مگر آنكه دويد و از آنجا گذشت.
