نتایج جستجو

سَأَلْتَهُم بَل تَعْلَمُون الْعَزِيز صِرَاط يَتّخِذ يَقُول مَعَه أُولٰئِک خَلَق الْعَلِيم غَيْر إِنّمَا أَنّه مُبِين مُوسَى أَحْسَن افْتَرَى عِلْم اتّبَع

حمر حمم حنث حور حين حيى حکم خرج خسر خسف خشع خشى خضد خضر خطء خفض خفى خلد خلف خلق خلو خنس خوض خوف خير خيم دبر دخل درى دعع دعو دلو دمدم دنو دهق دهم دهن دون دين

وسوسه كرد تا آنچه از عورتشان پنهان بود بر آنها آشكار كند. [ق:16]. ما انسان را خلق كرده‏ايم و مى‏دانيم آنچه را كه باطنش با او سخن مى‏گويد(از افكارش اطلاع داريم)

در حال بارگیری... هم من ل ه ف قول ا کم ما ب اله لا على ان وله الله ام فى خلق ها ربب انن کون ارض علم الذين اتى خير ک نا جعل حسب سمو قوم فرى بل بصر ى لم

محل متلاشى شدن. هم کلل کم انن مزق فى اذا حدث ل نبء ف ذلک رجل جعل اوى على خلق ائى جدد نفس ايى دلل ا ظلم فرى هل نا سفر کفر

العالم. اين كلمه تنها يكبار در قرآن مجيد آمده است. ه نطف بلو من جعل ان انس ف خلق نا سمع ذکر بصر شىء

اين كلمه دودفعه بيشتر در كلام اللّه يافته نيست. کم انن اخذ ايى صنع ائى ف خلق اوى لعل الى ما ريع نا خلد اذا بطش ا کلل لا علو حسب رجع ب علم بنى

حين خير الا شدد عزب نفر قوم زلزل ملک نفس عزز اجر نحن سبح رضو سوق رعد سرح خلق لما س جهد کتب انس شرر خرج ورى علم ليل فلح قلل سبل اخر وقت حقق على ا کما اما

شده در حال بارگیری... من هم کم ل ه ها ک فى ف ب ما کون جعل کلل ان على انن خلق نفس الله نا اله الى هن لا وله زوج الذين ذکر نعم اذا قول ايى شىء ذلک امن ثنى

قد يا لم اول يوم الذى امر نزل اخر عذب ظلم حقق جعل لو ذکر ولى انس اخذ رئى خلق نفس نصر غير مع اوى عزز فضل ائى طوع شهد دعو حسن کذب ضلل اذا کتب قتل خير ملک

کتب الى قوم ى کفر نزل اتى کثر ا يوم سمو ذا کلم انس قد ايى لما اول کذب لکن خلق حکم عن تبع دين هذا کلل صدق قتل بل وقى لو کره نن ضلل اذ اذا هما الذى ملک قرب

لا قلل وله الا حين ان الله اله کفر اخر متع ربب اتى الذين اذا انن اکل علم خلق عند يوم حسن عن سوف عذب کون ذلک سرح او کذب زوج اجل لو حقق هو قرر حتى رحم نن

ى وله لا رئى ب الذين کذب ان کفر انن اخذ سير ها کيف قبل نذر قد ذکر سمو ربب خلق قدر شىء اذا ظلم رسل ايى حکم الا نا اوى بين ائى ضرب بعض عذب قتل نکر علم جعل

يا انس اذ اهل ائى رسل حقق اوى ذلک انت ا قوم ثم سوء نبو ولى مثل لم شهد يوم خلق ملک الذى قتل جعل عند خير خلف حتى کفر اذا ذکر توراة صبر کيف عبد خبر هدى لقى

مخصوص اوست چنانكه زنمه براى گوسفند و بزغاله و عتل چنانكه گفته‏اند به معنى بد خلق و خشن است يعنى او مانع خير و متجاوز و پيوسته گنانكار است با همه اينها بد رفتار

شامل این کلمه «خلق» به معناى ایجاد چیزى از روى حساب است و طبق آیات قرآن منظور از «خلق» آفرینش نخستین است و بعضى از فلاسفه مایلند عالم «خلق» را عالم «ماده»

شامل این کلمه «خلق» به معناى ایجاد چیزى از روى حساب است و طبق آیات قرآن منظور از «خلق» آفرینش نخستین است و بعضى از فلاسفه مایلند عالم «خلق» را عالم «ماده»

ربع الله هن ليل ثنى على الا ک انن ثلث الذين لم ربب اذا صحب بعد ذلک يمن شهر خلق نسو انس نصف ها کلم کذب صوم ظلل ترک زيد هما قوم بلغ وعد حتى رسل صلو ا وجد الى

سوره اعراف. ه من کم هم ل ف ثم الى ب وله ما فى اله انن الله على لا ها قول کون خلق الذين ک بعد کفر نا امن ربب يوم موت جعل ولى قوم ى اذا ان علم رجع توب نن حيى

کردن چیزى است بدون رویه و حساب، درست نقطه مقابل «خلق» که ایجاد چیزى از روى حساب است. این دو کلمه (خلق و خرق) گاهى در مطالب ساختگى و دروغین نیز به کار مى

رسول خدا نقل شده كه آن حضرت مصوّرين را لعنت كرده مراد كسانى‏اند كه خدا را به خلق تشبيه مى‏كنند يا عقيده دارند كه خدا داراى صورتى است. به نظر طبرسى ساختن مجسّمه

قول على الا انتم وسم ان لا سبح ثم ى اذا ابو اخر هو کون کلل نبء جىء جرى لم خلق رحم اتى ا حقق قبل قضى الذين نزل عظم انس ائى الذى اوى ايى بين لما نا ملک جعل

طرق ما هم ان نجم شهب فتو کلل خطف نفس فتى ه لما ک درى ا على تبع ها شدد حفظ خلق من الا

نخل هو قبل شىء قد کذب نور يا اذ جنن سوء اوى ذلک نن ا لو عند عنب سلم الو ظلم خلق رسل لم کما لما مثل ارض يمن او رضو ام جمع ارث خير کفر عبد بل غير جزى خوف انتم

مؤمنان، و ترك حسد و حرص و غير آن. 4- عظم خلق از آن وجه بود كه ظاهر با خلق به خلق معاشرت مى‌فرمود و باطن با حق بود. 5- خلق عظيم او، مكارم الاخلاق بود كه فرمود:

مختلط و متحرّک آتش خلق کرد! |و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد. و جنّیان را از رخشنده شعله آتش خلق کرد. و جن را از آمیزه

و براى دفع توهّم آنكه خداوند از عبادت خلق بهره‌اى ببرد يا آنكه انفاق و اطعام خلق جاى عبادت خدا را بگيرد چون خلق عيال خدايند چنانچه اين ايّام متعارف شده

جنب کلل حسن الم صدر طلق امن عرض فضل جزع ايى ظلم کفر ذات مثل هلع سرر نعم فوز خلق هو بين لغب تبع ا وقى ابو يئس ارض تلک نذر عدد حزن فرح اکل حتى شرب غلم نفح ندو

اينكه مبدع خلق اول بى‌ماده و مده، مائيم نه غير ما، پس چرا اعتراف ننمايند بر قدرت ما به اعاده خلق به جميع مواد و رد حيات، زيرا قدرت ما بر خلق اول دلالتى

(پی در پی) می‌دهید یا ما آفریدگاریم؟! |آيا شما آن را خلق مى‌كنيد يا ما آفريننده‌ايم آيا شما آن را خلق مى‌كنيد يا ما آفريننده‌ايم؟ آیا شما خود آن نطفه را

خداوند، شاهد و دلیل ربوبیت او بر آنان است. (ربّک الذى خلق . خلق الإنسن من علق) این آیه، بدل براى جمله «خلق» در آیه قبل و توصیف «ربّک» است. ۴ - آگاهى از قدرت

و براى دفع توهّم آنكه خداوند از عبادت خلق بهره‌اى ببرد يا آنكه انفاق و اطعام خلق جاى عبادت خدا را بگيرد چون خلق عيال خدايند چنانچه اين ايّام متعارف شده

آیات شامل این کلمه «سَلَقُوکُم» از مادّه «سلق» (بر وزن خلق) در اصل، به معناى گشودن چیزى با خشم و عصبانیت است; خواه گشودن دست باشد، یا زبان. این تعبیر در

آیات شامل این کلمه «اِخْتِلاق» از مادّه «خلق» در اصل به معناى ابداع چیزى بدون سابقه است; سپس این کلمه به «دروغ» نیز اطلاق شده است، چرا که دروغگو در بسیارى

فرمود: حق تعالى قادر بود بر خلق آنها در طرفة العين، و لكن خداى عز و جل خلق فرمود در شش روز تا ظاهر نمايد بر ملائكه آنچه خلق شود يكى بعد از ديگرى بر كمال

دامن دیگران را بگیرد، ولى، سرانجام به سراغ صاحب آن مى آید، او را در برابر خلق خدا رسوا و بینوا، و در پیشگاه الهى شرمسارمى کند،همان سرنوشت شومى که مشرکان

و براى دفع توهّم آنكه خداوند از عبادت خلق بهره‌اى ببرد يا آنكه انفاق و اطعام خلق جاى عبادت خدا را بگيرد چون خلق عيال خدايند چنانچه اين ايّام متعارف شده

شوند و مانند آن براى ايشان مركوبها[ى ديگرى‌] خلق كرديم. و نیز برای آنها به مانند کشتی چیزی که بر آن سوار شوند خلق کردیم (شاید اتومبیل و ترن و طیّاره مقصود

معنى كرده و طبرسى و زمخشرى و بيضاوى خلق گفته‏اند ولى سرشت و طبيعت نيز در نظر است و معناى آن خلق مطلق نيست يعنى شيطان خلق كثيرى از شما را كه بر فطرت هدايت

نمى‌آفريند؟ آيا پند نمى‌گيريد؟ آیا آن خدایی که خلق می‌کند مانند آن کس (از فراعنه و بتان) است که هیچ چیز در عالم خلق نمی‌کند؟ آیا متذکر و هوشیار نمی‌شوید؟ بر

آغاز آفرینش انسان (آدم)، از گِل است. (و بدأ خلق الإنسن من طین) ۶ - آدم(ع)، از گِل آفریده شده است. (و بدأ خلق الإنسن من طین) با توجه به آیات قرآن و واقعیت

در خلق و خلق كامل باشند البته از صفات رذايل مهذب خواهند بود. نزد بعضى مراد زنان اهل دنيا كه در بهشت نامزد ازواج خود باشند و ايشان در حسن خلق و خلق از حوريان

آنملعون جواب داد كه من تفوّق ذاتى بر او دارم چون من از آتش خلق شدم كه روشن و نورانى است و او از گل خلق شده كه تاريك و ظلمانى است و منكر علم و حكمت خدا شد و شمه‌اى

عليه السّلام فرمايد: بدرستى كه خداى تعالى خلق فرمود خير را روز يكشنبه، و نبود كه خلق فرمايد شر را قبل از خير، خلق فرمود روز يكشنبه و دوشنبه زمينها را، و بيافريد

أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثى‌ (45) 6- از آنچه در صحف آن دو بزرگوار است: وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ‌: و بدرستى كه خداى خلق فرمود

الهى خداوند نازل فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در چند روايت خلق عظيم بدين عظيم كه اسلام است تفسير شده چون معلوم است كمال خلق و حسن آن بعمل نمودن بآداب دين اسلام

الهى خداوند نازل فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در چند روايت خلق عظيم بدين عظيم كه اسلام است تفسير شده چون معلوم است كمال خلق و حسن آن بعمل نمودن بآداب دين اسلام

كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه ميدانيد كسيكه

كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه ميدانيد كسيكه

شامل این کلمه برء (۳۱ بار) خلق. [بيّنة:7]، آنها بهترين خلق‏اند با در نظر گرفتن معنى برءِ كه در پيش گفته شد بنظر مى‏آيد كه خلق را از آن جهت بَرِيّه گفته‏اند

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... خلق. جنّ و انس. مطلق خلق اعمّ از جنّ و انس (قاموس) [رحمن:10]، در مجمع البيان، انسان‏ها معنى

پرستى احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق بت پرستى دليل و مستندى نداشته ، منشاء آن تقليد و علاقه

كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه ميدانيد كسيكه

كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه ميدانيد كسيكه

لغو، و آن قبيح، و صدور قبيح از حق تعالى محال مى‌باشد. و خلق تمام موجودات براى انسان، و جهت اصليه خلق انسانى، ستايش و پرستش الهى است، چنانچه در آيه كريمه ديگر

«قل أعوذ بربّ الفلق» و مفاد «و من شرّ ما خلق» ذكر خصوص شرّ شبانگاه، شرّ ساحران و شرّ حاسد بعد از ذكر «من شرّ ما خلق»، ازباب اهتمام به اين سه شرط است چند روايت

الاسود و «مشهود» حاجیانند که در کنار آن مى آیند و دست بر آن مى نهند. «شاهد»، خلق است و «مشهود» حق است. «شاهد»، امت اسلامى است و «مشهود» امت هاى دیگر. «شاهد»،

پرطمع خلق شده آنگاه كه ضرر ببيند مى‏نالد و آنگاه كه مال يابد بخل مى‏ورزد «اِلَّا الْمُصَلينَ الذَّينَ هُمْ عَلى صَلاتِهِمْ دائِمُونَ». اذا مسس خلق ه انس

الهى خداوند نازل فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در چند روايت خلق عظيم بدين عظيم كه اسلام است تفسير شده چون معلوم است كمال خلق و حسن آن بعمل نمودن بآداب دين اسلام

(الذى خلق) ذکر نشدن مفعولى خاص براى فعل «خلق»، افاده عموم مى کند و در این صورت آیه بعد، ذکر خاص بعد از عام خواهد بود. در این موارد مى توان گفت: «خلق» گرچه

مبالغه گفته شود آدمى از عجله خلق شده مانند آنكه در مقام مدح از كسى ميگويند فلانى از خير خلق شده يا در مقام قدح ميگويند از شرّ خلق شده خداوند هم در آنحال در

و براى دفع توهّم آنكه خداوند از عبادت خلق بهره‌اى ببرد يا آنكه انفاق و اطعام خلق جاى عبادت خدا را بگيرد چون خلق عيال خدايند چنانچه اين ايّام متعارف شده

كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه ميدانيد كسيكه

كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه ميدانيد كسيكه

كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه ميدانيد كسيكه

كسيكه خلق فرمود مرد و زن و نر و ماده حيوانات را و بنابر اين كلمه ما بمعناى الّذى است چنانچه قمّى ره فرموده و در مجمع از امام صادق عليه السّلام و خلق الذّكر

كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه ميدانيد كسيكه

خداى یگانه (و أنّه خلق ... الذکر و الأُنثى . من نطفة) ۲ - پیدایش زوجین (نر و ماده)، از آبى اندک (نطفه)، شایان تأمل و درس آموزى (و أنّه خلق الزوجین الذکر و

الهى خداوند نازل فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در چند روايت خلق عظيم بدين عظيم كه اسلام است تفسير شده چون معلوم است كمال خلق و حسن آن بعمل نمودن بآداب دين اسلام

اللّه الّذى خلق النّاس عليه. «1» و ابن عباس و ابراهيم و مجاهد و حسن و قتاده بر اين قولند. زجاج گفته: معنى آنست كه ايشان احكام و اغراض را در خلق خدا بگردانيدند،

چگونه [از بندگى او] بازگردانده مى‌شوند و اگر از آنان بپرسى: «چه كسى آنان را خلق كرده؟» مسلماً خواهند گفت: «خدا.» پس چگونه [از حقيقت‌] بازگردانيده مى‌شوند؟

كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه ميدانيد كسيكه

خداوند عالم قرار داده عقول خلق را بر توحيد و اقرار به صانع عالم در خلق در وقت ميثاق گرفتن از ايشان كه يوم «الست» باشد، پس قلوب جميع خلق مقرّ و معترفند به آنچه

كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه ميدانيد كسيكه

بازمی‌گرداند، |همانا اوست كه خلق را پديد مى‌آورد و همو باز مى‌گرداند هم اوست كه [آفرينش را] آغاز مى‌كند و بازمى‌گرداند. اوست که به حقیقت نخست خلق را بیافریند و باز

السّلام را از اين آيه شريفه. حضرت فرمود: خداوند متعال خلق فرمود عرش و آب و ملائكه را پيش از خلق آسمان و زمين. و ملائكه استدلال مى‌نمودند به ايجاد خود و

كبريائى سزاوار او است بخود باليد و فرمود پس ايجاد و خلق فرموديم آنرا يك نوع خلق ديگرى كه بكلّى مباين بود با خلق اوّل لذا قمّى ره فرموده از قول امام عليه السّلام

و براى دفع توهّم آنكه خداوند از عبادت خلق بهره‌اى ببرد يا آنكه انفاق و اطعام خلق جاى عبادت خدا را بگيرد چون خلق عيال خدايند چنانچه اين ايّام متعارف شده

و براى دفع توهّم آنكه خداوند از عبادت خلق بهره‌اى ببرد يا آنكه انفاق و اطعام خلق جاى عبادت خدا را بگيرد چون خلق عيال خدايند چنانچه اين ايّام متعارف شده

ملك حقيقى در او، وغنى و حميد على الاطلاق بودنش جل و علا افاده كثرت و وستعت خلق و تدبير خداى تعالى بيان امكان معاد در برابر استبعاد مشركين اعتراض به آينه

ذاتشان شقاوت و براى آتش خلق شده‌اند و مقدّر شده است كه ايمان نياورند و در توحيد از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند خلق فرمود مردم را تا بجا آورند

[او] گروهى انبوه از ميان شما را سخت گمراه كرد؛ آيا تعقل نمى‌كرديد؟ و همانا خلق بسیاری از شما نوع بشر را (این دیو) به گمراهی کشید، آیا عقل و فکرت کار نمی‌بستید

البشر را خلق فرمود از خاك بعد از آنكه آن را گل فرمود و رنگ و بوى آن تغيير يافت و خشك شد مانند خزف و سفال كه صدا ميكند چون چيزى بآن رسد لذا از مبدء خلق گاهى

زمين است شما تصوّر ميكنيد خدا همين يك عالم را خلق كرده يا بشرى غير از شما خلق نفرموده قسم بخدا بتحقيق خلق فرموده هزار عالم و هزار هزار آدم و شما در اواخر

مثل «وَالْجِبالَ أَرْساها» كوهها را ثابت كرد يعنى: آيا نمى‏بينند شتر چطور خلق شده... و كوهها چطور ثابت گشته و بر پا داشته‏اند. نصيب: بهره معين و ثابت [نساء:7]

شى ء خلقه ) و زشتى و بدى ذاتى مخلوقات نيست مراد از انسان در جمله : ((و بدء خلق الانسان من طين )) سخن كفار در مقام استعباد معاد، و جواب به آن بيان اينكه مرگ

كه ما شما را از آب و خاك خلق نموديم و شما هم قبول داريد اين معنى را پس چرا تصديق نميكنيد كه ما شما را دو مرتبه از آب و خاك خلق ميكنيم با آنكه ميدانيد كسيكه

(اللّه الذى خلق سبع سموت و من الأرض) ۲ - جهان، داراى هفت آسمان (سبع سموت) ۳ - آسمان ها و زمین، نشانه قدرت خداوند و آیت یکتایى او است. (اللّه الذى خلق سبع سموت

دو را خلق نموده كه از آن جمله بشر است قادر نيست دو مرتبه مانند بشر را خلق نمايد خيلى عجب است اگر كسى چنين تصوّرى را نمايد كه همه را بدوا خدا خلق نموده

پرستى احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق بت پرستى دليل و مستندى نداشته ، منشاء آن تقليد و علاقه

خدا و براى رفع استبعاد كفّار از بعث خلق اوّلين و آخرين در يكزمان فرموده خلق و بعث شما باراده الهى نيست مگر مانند خلق و بعث يكنفر در سهولت چون مشغول نميكند

قول اكثر مفسران است. 3- مى‌داند جميع افعال و اقوال ايشان را قبل از خلق آنها و بعد از خلق آنها و در حال حيات و در زمان ممات. 4- على بن ابراهيم قمى (رحمه اللّه):

او مى روند، کسى که برتر از او چیزى نیست، و کسى که دائم و باقى بعد از فناى خلق است. لذا امام حسین بن على(علیه السلام) در حدیثى براى «صمد» پنج معنا بیان فرموده:

(اللّه الذى ... و بدأ خلق الإنسن من طین . ثمّ جعل نسله من سللة من ماء مهین) ۴ - آفرینش حضرت آدم(ع) با آفرینش نسل او، متفاوت است. (خلق الإنسن من طین . ثمّ

زمين است شما تصوّر ميكنيد خدا همين يك عالم را خلق كرده يا بشرى غير از شما خلق نفرموده قسم بخدا بتحقيق خلق فرموده هزار عالم و هزار هزار آدم و شما در اواخر

كبريائى سزاوار او است بخود باليد و فرمود پس ايجاد و خلق فرموديم آنرا يك نوع خلق ديگرى كه بكلّى مباين بود با خلق اوّل لذا قمّى ره فرموده از قول امام عليه السّلام

الهى خداوند نازل فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در چند روايت خلق عظيم بدين عظيم كه اسلام است تفسير شده چون معلوم است كمال خلق و حسن آن بعمل نمودن بآداب دين اسلام

متذكّر و متنبّه نميشويد كه كسيكه آنها را ابتداء خلق نموده قدرت بر اعاده آنها دارد چون خلق بدوى آسانتر از خلق ثانوى نيست و بگو كيست پروردگار آسمانهاى هفتگانه

(و تذرون ما خلق لکم ربّکم من أزوجکم) «وَذْر» (مصدر «تذرون») به معناى ترک کردن و واگذاشتن است. «من أزواجکم» بیانگر مراد از «ما» در «ما خلق لکم» «زوج» (مفرد

به بازى نيافريده‌ايم؛ و ما آسمانها و زمین و آنچه را بین آنهاست به بازیچه خلق نکردیم. و ما آسمان ها و زمین و آنچه را میان آن دو است، به بازی نیافریده ایم؛

ذاتشان شقاوت و براى آتش خلق شده‌اند و مقدّر شده است كه ايمان نياورند و در توحيد از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند خلق فرمود مردم را تا بجا آورند

ءایته أن خلق لکم من أنفسکم أزوجًا) ۲ - زنان، همسان با مردان، خلق شده اند. (أن خلق لکم من أنفسکم أزوجًا) از قید «من أنفسکم» استفاده مى شود که خلق زنان، همسان

الغفور). تفسیر آیات ۱ - خداوند، تقدیرکننده مرگ و حیات انسان ها (الذى خلق الموت و الحیوة) «خلق» در اصل به معناى «تقدیر» است (قاموس المحیط و مفردات راغب) و در

الهى خداوند نازل فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در چند روايت خلق عظيم بدين عظيم كه اسلام است تفسير شده چون معلوم است كمال خلق و حسن آن بعمل نمودن بآداب دين اسلام

یکتای پیروز است! اگر خدا مى‌خواست براى خود فرزندى بگيرد، قطعا از [ميان‌] آنچه خلق مى‌كند، آنچه را كه مى‌خواست برمى‌گزيد. او [از اين چيزها] منزه است. اوست خداى

كرد خلق را به پرهيزكارى از شرك و كفر، او را چگونه باز توان داشت از آن. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ «1»

الهى خداوند نازل فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در چند روايت خلق عظيم بدين عظيم كه اسلام است تفسير شده چون معلوم است كمال خلق و حسن آن بعمل نمودن بآداب دين اسلام

الهى خداوند نازل فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در چند روايت خلق عظيم بدين عظيم كه اسلام است تفسير شده چون معلوم است كمال خلق و حسن آن بعمل نمودن بآداب دين اسلام

الهى خداوند نازل فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در چند روايت خلق عظيم بدين عظيم كه اسلام است تفسير شده چون معلوم است كمال خلق و حسن آن بعمل نمودن بآداب دين اسلام

تجرّى خلق شدند پس ظلم بر خلق هم نموده‌اند و كسب كردند آتش جهنم را براى خودشان در تجارتخانه دنيا و خداوند بزودى در كمتر از چشم بهم زدن بحساب تمام خلق رسيدگى

الهى خداوند نازل فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در چند روايت خلق عظيم بدين عظيم كه اسلام است تفسير شده چون معلوم است كمال خلق و حسن آن بعمل نمودن بآداب دين اسلام

كبريائى سزاوار او است بخود باليد و فرمود پس ايجاد و خلق فرموديم آنرا يك نوع خلق ديگرى كه بكلّى مباين بود با خلق اوّل لذا قمّى ره فرموده از قول امام عليه السّلام

مى‌ميراند خدا اهل زمين و اهل آسمان و ملائكه را و درنگ شود مثل آنچه خلق فرموده خدا خلق را و به اضعاف آن، بعد فرمايد خداوند عزّ و جلّ: «لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ»

مبالغه گفته شود آدمى از عجله خلق شده مانند آنكه در مقام مدح از كسى ميگويند فلانى از خير خلق شده يا در مقام قدح ميگويند از شرّ خلق شده خداوند هم در آنحال در

تجرّى خلق شدند پس ظلم بر خلق هم نموده‌اند و كسب كردند آتش جهنم را براى خودشان در تجارتخانه دنيا و خداوند بزودى در كمتر از چشم بهم زدن بحساب تمام خلق رسيدگى

ذاتشان شقاوت و براى آتش خلق شده‌اند و مقدّر شده است كه ايمان نياورند و در توحيد از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند خلق فرمود مردم را تا بجا آورند

فرمود، و از دوم، على عليه السّلام را خلق و در او ولايت و طهارت و شجاعت و امامت داد، اينست فرمايش الهى «و هو الّذى خلق من الماء بشرا فجعله نسبا و صهرا فانا

بازگشت شما همه به سوی او خواهد بود، این به حقیقت وعده خداست که او در اول، خلق را می‌آفریند و آن‌گاه (به سوی خود) بر می‌گرداند تا آنان را که ایمان آورده

قسمهای (دروغ) خود را سپر جان خویش (و مایه فریب خلق) قرار داده‌اند و بدین وسیله راه خدا را (به روی خلق) بسته‌اند، آنان آنچه می‌کنند بسیار بد می‌کنند. سوگندهایشان

ممات و بقاء و فناء و اعاده و احياء در دنيا و روز جزا و لذا او چنانچه خلق فرمود خلق را در ابتداء جلد 4 صفحه 254 اعاده ميدهد آنها را بعد از فناء و زوال صورت

آن واقعه حتمى [رستاخيز] آن رخ دهنده. قیامت آن روز حق و حقیقت است (که حقوق خلق و حقایق امور در آن به ظهور رسد). آن روز ثابت و حق [که وقوعش حتمی و تردیدناپذیر

كبريائى سزاوار او است بخود باليد و فرمود پس ايجاد و خلق فرموديم آنرا يك نوع خلق ديگرى كه بكلّى مباين بود با خلق اوّل لذا قمّى ره فرموده از قول امام عليه السّلام

كبريائى سزاوار او است بخود باليد و فرمود پس ايجاد و خلق فرموديم آنرا يك نوع خلق ديگرى كه بكلّى مباين بود با خلق اوّل لذا قمّى ره فرموده از قول امام عليه السّلام

البشر را خلق فرمود از خاك بعد از آنكه آن را گل فرمود و رنگ و بوى آن تغيير يافت و خشك شد مانند خزف و سفال كه صدا ميكند چون چيزى بآن رسد لذا از مبدء خلق گاهى

ذاتشان شقاوت و براى آتش خلق شده‌اند و مقدّر شده است كه ايمان نياورند و در توحيد از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند خلق فرمود مردم را تا بجا آورند

شديد. و یکی از نشانه‌های (قدرت) او این است که (پدر) شما آدمیان را از خاک خلق کرد سپس (به توالد) بشری (منشعب و نژادهایی مختلف) شدید که (در همه روی زمین)

ممات و بقاء و فناء و اعاده و احياء در دنيا و روز جزا و لذا او چنانچه خلق فرمود خلق را در ابتداء جلد 4 صفحه 254 اعاده ميدهد آنها را بعد از فناء و زوال صورت

نموده كه خداوند خلق فرمود خلق را و خلق كرد كسيرا كه دوست داشت از چيزيكه دوست داشت و چيزى را كه دوست داشت خلق كرده بود آنرا از طينت بهشتى و خلق فرمود كسيرا

آنملعون جواب داد كه من تفوّق ذاتى بر او دارم چون من از آتش خلق شدم كه روشن و نورانى است و او از گل خلق شده كه تاريك و ظلمانى است و منكر علم و حكمت خدا شد و شمه‌اى

الهى خداوند نازل فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در چند روايت خلق عظيم بدين عظيم كه اسلام است تفسير شده چون معلوم است كمال خلق و حسن آن بعمل نمودن بآداب دين اسلام

کرده جزا خواهد یافت، آن روز بر هیچ کس ستم نخواهد شد که خدا (ی عادل) حساب خلق به یک لحظه می‌کند. امروز هر کس را در برابر آنچه انجام داده است، پاداش می دهند

آسمان ها و زمین است. (خلق السموت و الأرض) ۲ - آفرینش جهان (آسمان ها، زمین و...)، براساس حق و هدفدار و به دور از بیهوده کارى است. (خلق السموت و الأرض بالحقّ)

نموده كه پرسيدند از اين آيه فرمود خداوند تبارك و تعالى خلق فرمود آدم عليه السّلام را از آب گوارا و خلق فرمود از جنس او زوجه او را و درست نمود زوجه‌اش را از

علم ما امن هما انتم حقق وقى رئى هن حلى ذهب الله ذلک سوء اله ليل وله سور خرج خلق رجل لولو کون نهر نوم سبت ريش ورى جنن ف ى سندس فلک بطل الى صنع حرير ذوق نسو

آنملعون جواب داد كه من تفوّق ذاتى بر او دارم چون من از آتش خلق شدم كه روشن و نورانى است و او از گل خلق شده كه تاريك و ظلمانى است و منكر علم و حكمت خدا شد و شمه‌اى

۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... عاد لم ب ذات التى ک عمد ربب فعل خلق مثل کيف رئى ها فى

قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... دعو رحم علم قرآن ايى ما خلق قرء او انس ف وله اله ل الله ه سمو حسن قول لا

آغاز و سپس آن را تجديد مى‌كند، آنگاه به سوى او بازگردانيده مى‌شويد. خداست که خلق را نخست (از عدم) پدید آرد و باز (پس از مرگ و فنا) باز گرداند و همه به حضرت

زمين است شما تصوّر ميكنيد خدا همين يك عالم را خلق كرده يا بشرى غير از شما خلق نفرموده قسم بخدا بتحقيق خلق فرموده هزار عالم و هزار هزار آدم و شما در اواخر

عزّوجلّ، از روزى كه زمين را خلق كرده، تاكنون هفت عالَم آفريده كه هيچ يك از آن ها از نوع بنى آدم نبودند، همه آن ها را از خود زمين خلق كرد و در زمين منزل داد

شى ء خلقه ) و زشتى و بدى ذاتى مخلوقات نيست مراد از انسان در جمله : ((و بدء خلق الانسان من طين )) سخن كفار در مقام استعباد معاد، و جواب به آن بيان اينكه مرگ

ممات و بقاء و فناء و اعاده و احياء در دنيا و روز جزا و لذا او چنانچه خلق فرمود خلق را در ابتداء جلد 4 صفحه 254 اعاده ميدهد آنها را بعد از فناء و زوال صورت

تکرار در قرآن: ۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من خلق حمء سنن ه ل انس جنن بشر ف فخر ک کذب قول اذا ى کما خرج ربب علم قد سوى انن مرج حکم الى

عضو کون هم قرء کم ارض حشر لم قرآن سئل رزق جعل قبل انن الذين من قسم حقق فى خلق عن جمع شطن ثم مثل حضر

می‌نمود در حالی که نماز که معرف پیوند خلق با خالق است و روزه که رمز مبارزه با شهوات است و زکات که پیوند خلق با خلق است و حج که جنبه‌های اجتماعی اسلام را

آنچه انجام مى‌دهند آگاه است. و محققا خدای تو همه خلق را به جزای همه اعمالشان می‌رساند، که او بر همه کردار خلق آگاه است. و یقیناً پروردگارت [پاداشِ] اعمال همه

هیچ چیز در عالم نیست جز آنکه منبع و خزانه آن نزد ماست ولی ما از آن بر عالم خلق الاّ به قدر معین (که مصلحت است) فرو نمی‌فرستیم. و هیچ چیزی نیست مگر آنکه خزانه

است. اینها را رزق بندگان قرار دادیم و به باران زمین مرده را زنده ساختیم (تا خلق بدانند که) همچنین پس از مرگ سر از خاک بیرون می‌کنند. برای آنکه رزق و روزی

در برابر دعوت به انفاق و خدمت به خلق بحث روايتى: (روایاتی پیرامون برخی از آیات گذشته) تفسیر آیات سُبْحانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ كُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ

جهيدن است [طارق:6] معنى اين آيه به طور تفصيل در قرآن فقط يكبار آمده است. من خلق خرج موه بين صلب انن ترب ه ما انس نظر

بارگیری... هم کم فرق طعم على انن ما فدى شدد قتل يتم ارث اذا اتى سکن ورث ه خلق هو بدل ان شىء رعب نا ثقل حبب نحن ل ارض عدو حرم ب قلب يوم وجه ورى اثم دور مثل

الاغ و مادرش اسب است (اقرب الموارد). ل حمر رحم خيل رکب رئف کم ها ربب زين خلق انن ما نفس لا علم

به سوى پروردگار توست و اينكه پايان [كار] به سوى پروردگار توست. و اینکه کار خلق عالم به سوی خدا منتهی می‌شود. و اینکه پایان [همه امور] به سوی پروردگارتوست؛

و ياورى نيست. محققا و منحصرا ملک و پادشاهی آسمانها و زمین از آن خداست که خلق را زنده کند و بمیراند، و شما را جز خدا سرپرست و یاوری نیست. یقیناً خداست که

است ولى بيشتر مردم لازمه اينمعنى را نميدانند كه كسيكه قادر بر خلق اكبر و اهمّ باشد قادر بر خلق غير اكبر و اهمّ نيز ميباشد لذا با اعتراف بخلق آسمانها و زمين

آسمان و زمين را، إِلَّا بِالْحَقِ‌: مگر به سبب حق كه آن چيزى است كه داعى خلق آنهاست از امتحان به امر و نهى و تميز محسن از مسي‌ء، و ثواب بر طاعت و عقوبت

پوست‌] از آن برمى‌كنيم و بناگاه آنان در تاريكى فرو مى‌روند. و برهان دیگر برای خلق (در اثبات قدرت حق) وجود شب است که ما چون پرده روز را از آن برگیریم ناگهان

تجرّى خلق شدند پس ظلم بر خلق هم نموده‌اند و كسب كردند آتش جهنم را براى خودشان در تجارتخانه دنيا و خداوند بزودى در كمتر از چشم بهم زدن بحساب تمام خلق رسيدگى

او مى روند، کسى که برتر از او چیزى نیست، و کسى که دائم و باقى بعد از فناى خلق است. لذا امام حسین بن على(علیه السلام) در حدیثى براى «صمد» پنج معنا بیان فرموده:

اجج نور کود اول سور حلقم اخذ انتم ها نشء اذ التى منى لکن حرث لعل سبح حوت خلق مهن ذهب حين نحن ورى ايى علم لبث دون جعل لقم الله نظر شىء فى او رزق يوم ائى

بيانيّه است نه تبعيضيّه و اتّصاف خلق بكثير براى اثبات كثرت مفضول است كه موجب مزيد امتنان بشر گردد نه براى اخراج بعضى از خلق از مفضوليّت تا لازم آيد عدم فضيلت

فرياد گوش‌خراش دررسد؛ (به یاد آرید) آن گاه که ندای مهیب قیامت (به گوش همه خلق) برسد. پس زمانی که آن بانگ هولناک و مهیب در رسد، چون بانگ قيامت برآيد، چون

قدر نقطه پشت هسته خرمايى [چيزى‌] به مردم نمى‌دادند. مگر آنان که از احسان به خلق به هسته خرمایی بخل می‌ورزند بهره‌ای از مُلک خدا خواهند یافت؟ آیا آنان را بهره

استفهام انكارى: كيست آن ذاتى كه ايجاد فرمايد خلق را، و البته عقل اذعان نمايد به آنكه نيست در عالم وجود قادرى بر خلق اشياء مگر ذات يگانه الهى، پس نيست ذاتى قادر

مبدّل بمنى و نطفه شد و شما از آن خلق شديد پس شما بدو معنى از خاك خلق شديد يكى در بدو آفرينش و ديگر در حال كنونى كه از نطفه خلق شديد و آن از غذا و غذا از خاك

اباالقاسم خداوند فرشتگان را از نور خلق کرده و آدم را از حمأمسنون آفریده و ابلیس را از زبانه آتش به وجود آورده و آسمان را از دود خلق کرده و زمین را از کف آب به

شى ء خلقه ) و زشتى و بدى ذاتى مخلوقات نيست مراد از انسان در جمله : ((و بدء خلق الانسان من طين )) سخن كفار در مقام استعباد معاد، و جواب به آن بيان اينكه مرگ

سينه‌هايشان نهفته و آنچه را آشكار مى‌دارند نيك مى‌داند. و همانا خدای تو بر آنچه (خلق) در دلها پنهان کنند یا آشکار سازند به همه آگاه است. و به راستی پروردگارت آنچه

بحال ما تفاوتى ندارد وعظ كنى براى ما يا نكنى اين خلق و دأب و عادت كه ما داريم همان رويّه و عادت و خلق پيشينيان ما است و ما دست از مسلك آباء و اجدادمان

بحال ما تفاوتى ندارد وعظ كنى براى ما يا نكنى اين خلق و دأب و عادت كه ما داريم همان رويّه و عادت و خلق پيشينيان ما است و ما دست از مسلك آباء و اجدادمان

از حضرت ختمى مرتبت حجّت بر آنها تمام بود و بعد از اتمام حجّت از خداوند بر خلق اوضاع عالم را كه تمام اجزاء آن بر وفق حكمت منظّم شده است نميتوان بتقاضاى بيجاى

در آن حالت مضغه گفته چون يك تكّه گوشت و به قدر يك جويدن است؟ والله العالم. خلق ف علق عظم ثم من مضغ کسو نطف غير ل لحم بين کم نشء مکن ه قرر فى ترب

به قولى از هر چيز كه باشد «اِمْرَئَةٌ مَمْسُودَةٌ» زنى را گويند كه آشفته خلق باشد معنى آيه: در گردن او (زن ابى لهب) ريسمانى است از ليف يا شاخه خرما. رجوع

قرآن: ۹(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من ها کون فى ما ف دبب خلق ک ارض زوج هما ى ل جبل ايى بسس ب کلل ائى الى ه ا کم هبو زربيه شکو سمو اوى صفف

نموده كه خداوند خلق فرمود خلق را و خلق كرد كسيرا كه دوست داشت از چيزيكه دوست داشت و چيزى را كه دوست داشت خلق كرده بود آنرا از طينت بهشتى و خلق فرمود كسيرا

ممات و بقاء و فناء و اعاده و احياء در دنيا و روز جزا و لذا او چنانچه خلق فرمود خلق را در ابتداء جلد 4 صفحه 254 اعاده ميدهد آنها را بعد از فناء و زوال صورت

اين روز عذاب و آخرت و روز قيامت روزى است كه خداوند خلق اوّلين و آخرين را براى جمع شدن در آنروز خلق فرموده كه هر كس بكمال لايق و نتيجه عقايد و اعمال خود

(همان فرشته جان بخش) را از امر خود بر هر که از بندگانش بخواهد می‌فرستد تا خلق را از روز ملاقات (ثواب و عقاب) بترساند. بالا برنده درجات و صاحب عرش است، روح

بحال ما تفاوتى ندارد وعظ كنى براى ما يا نكنى اين خلق و دأب و عادت كه ما داريم همان رويّه و عادت و خلق پيشينيان ما است و ما دست از مسلك آباء و اجدادمان

السّلام نقل نموده كه خداوند تبارك و تعالى خلق نفرمود مخلوقات خود را ببازى و بيهوده و وانگذارد آنها را سر خود بلكه خلق فرمود آنها را براى اظهار قدرت و تكليف‌

را سحابی می‌گویند. «إِئْتِیَا»: پدید آئید و شکل بگیرید. در اینجا خلق تقدیری تبدیل به خلق تکوینی می‌شود و هستی از قوّه به فعل در می‌آید. «أَتَیْنَا»: پدیدار

قسر انا لما اخو بل ربب قسور ولى کان زوج خوف انس امم ظلم نعم رعب قمر عرض ذلک خلق زيد ثم قطر ابو شمس متع فعل غفر هى شىء علم لم لقى وهب نهر بعث جمع طلع نا ردد

قبل ه قد لن هم اول خلو لا کم فى الا سنن قتل حمء اذن نا ک الذين بدل صلصل رسل خلق جرح اتى نظر ما التى قصص اذا انف کون سير ان حول ولى على هدى جنن قول نصر قلل

شرى وله لا ى اله ما الله کم ايى يوم اول فى زوج ائى ان اذ سبع کون انن ها جلد خلق اوى قول شهد ن عند اجر کلب ربب على عهد بين لم خفى لو بخس نزل عدو ثنى بطن هن

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه ل کم هو ب من اله وله هم الله ف فى ک قول خلق ما على انن سمو ارض علم کون لا نزل جعل ربب الى ى ان ها امن نا هدى رسل ا کتب

بارگیری... فى ف کم نفخ يوم سمو من ل ه حسن ما هم ارض الى ک صور لا ثم اذ اذا خلق هو حقق شىء قول علم جمع کون ب حمل بنى ايى شرک رزق ذلک الذى اله قوم وعى بين

اذا الى تسع فرعون بعث زرع هو متع سجن لو ذهب جمل ن س التى او عوم وعد مدن اول خلق ثمر انس زحزح وحد حصد مدين شدد حرم ذکر بعض اذن عن وزع نزل غيب لا ها انت

نزل لقى ايى اخذ نفس اذا بشر رئى مثل شهد بعد حقق عجز نحن هؤلاء ک عمل هو دعو خلق قد نور موسى ربب نظر الذى شرک جنن ولى ضلل ائى شدد دون خوف ذکر انس هن تبع قتل

سمو اول جعل اوى حقق نفع ثم کبر حبب انتم سبل حيى موت نزل وجد مع قبل غفر الذى خلق امر

خدا و براى رفع استبعاد كفّار از بعث خلق اوّلين و آخرين در يكزمان فرموده خلق و بعث شما باراده الهى نيست مگر مانند خلق و بعث يكنفر در سهولت چون مشغول نميكند

function. آيات ۱ - ۱۹ سوره علق معناى «قرائت» و مفاد «إقرأ باسم ربّك الّذى خلق ...» مراد از امر به قرائت در «إقرأ و ربّك الأكرم» و مفاد توصيف خدا به «الّذى

اباالقاسم خداوند فرشتگان را از نور خلق کرده و آدم را از حمأمسنون آفریده و ابلیس را از زبانه آتش به وجود آورده و آسمان را از دود خلق کرده و زمین را از کف آب به

function. آيات ۱ - ۱۹ سوره علق معناى «قرائت» و مفاد «إقرأ باسم ربّك الّذى خلق ...» مراد از امر به قرائت در «إقرأ و ربّك الأكرم» و مفاد توصيف خدا به «الّذى

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

حال بارگیری... فى سمو ل من ما ه اله وله الله هم ف ب کم ها لا انن کون قول ان خلق علم على هو الذى نا ک جعل ربب الا شىء ملک بين الى فسد الذين ا اذا خرج هما لم

کون ذکر ک خيل امن فلک ان لو عدو طبق علم سوى بنو خرق اکل جعل او ى حمر حبب خلق غرق قصو قلل کلا سفل لکن حتى بغل بل سفن الا قمر نا نن دنو نخل صور دعو خرج زين

بحر احد لما عمر الى عود شدد کم سئل سلف ذلک نکس هلک بين لفت هزء برح هما على خلق انن فتن فى نسى مسخ دبر تبع

الله وله ربب ک علم ان ارض سمو هم جعل التى الى نا بين ى کم کون ن کتب امر لا خلق هذا انن قرى اوى شجر ما هو ائى کذب نبو حول ذلک ذا سجد وقى کلل شرق اسحاق غرب

ابل الى وحد عرف شهر صدق نن خرج غور حجر سبق نور غشو هو هدى أما حين وصى بين خلق صدر عطف جعل فرد ذنب فوق صبح جنح شىء صحب ثمن ثم قرآن قشعر ذوا شبه نقب انس اخذ

شىء قوم هو انس جمع روح جىء آدم ظلم مع سبح امن بشر انث اخر هذا موت شهد نظر خلق بنو صفف بين کتب خلد لقى نفس صلو عرج الذى نبو يا دکک غمم اخذ ذلک قضى خوف نور

شدد ندو اخذ اخو س ب ندى کون ما کذب شرک ان جعل هم نفس خوف الذين کما ل زعم خلق سلط لا ف ارض

کثر صحب صلو کتب سوف اول کدى اذا منن يدى رئى عند صفد ذا نظر اما انن حسن س خلق اتى ندى موسى ندو شتت الذين کذب او بين حضر کم علم ثم فضل سخط لو الا مسک يا

حال بارگیری... شروع. [يوسف:76] شروع كرد به ظروف آنان پيش از ظرف برادرش. ه خلق عود ثم وله اله الله ما من هو قول ک کم ل ف هم حقق انن ب جزى کيف اول شرک فرق

ه هم ب لا ما اله وله الله ف انن ها فى ک على کون کم قول ان علم کثر ربب ايى خلق لکن امن انس يا اذا يوم نا الى ى جنن بين اتى قد جمع الذين کفر ا جعل شىء قوم

نموده كه خداوند خلق فرمود خلق را و خلق كرد كسيرا كه دوست داشت از چيزيكه دوست داشت و چيزى را كه دوست داشت خلق كرده بود آنرا از طينت بهشتى و خلق فرمود كسيرا

اباالقاسم خداوند فرشتگان را از نور خلق کرده و آدم را از حمأمسنون آفریده و ابلیس را از زبانه آتش به وجود آورده و آسمان را از دود خلق کرده و زمین را از کف آب به

نور است. «ان الله عز و جل خلق الملائكة من النور» «3» و خداوند هيچ موجودى را به اندازه فرشتگان نيافريده است. «ما من شى‌ء مما خلق الله اكثر من الملائكة» «4»

انسانها به آنها آگاهى ندارند. (خلق السموت و الأرض ... خلق الإنسن ... و الأنعم خلقها لکم ... و یخلق ما لاتعلمون) از اینکه «خلق» را در فرازهاى قبلى به صورت

شفاعت برخیزد مگر به فرمان او؟ علم او محیط است به آنچه پیش نظر خلق آمده و آنچه سپس خواهد آمد و خلق به هیچ مرتبه از علم او احاطه نتوانند کرد مگر به آنچه او خواهد،

مردم داراى بخشش است، ولى بيشترشان سپاس نمى‌دارند. و همانا خدای تو درباره خلق دارای فضل و رحمت بسیار است و لیکن اکثر مردم شکر نعمتش بجا نیاورند. و یقیناً

تجرّى خلق شدند پس ظلم بر خلق هم نموده‌اند و كسب كردند آتش جهنم را براى خودشان در تجارتخانه دنيا و خداوند بزودى در كمتر از چشم بهم زدن بحساب تمام خلق رسيدگى

ممات و بقاء و فناء و اعاده و احياء در دنيا و روز جزا و لذا او چنانچه خلق فرمود خلق را در ابتداء جلد 4 صفحه 254 اعاده ميدهد آنها را بعد از فناء و زوال صورت

منتهى ميشود و غالب و قاهر است بر تمام خلق در آنچه اراده نمايد ولى اراده نميفرمايد جز آنچه را كه موجب اصلاح امور خلق باشد و بزرگتر از آنست كه بوصف درآيد چه

آفریننده هر چیزى است. (اللّه خلق کلّ شىء) ۲ - همه پدیده هاى جهان هستى، جلوه هاى خالقیت و توحید ربوبى خداوند است. (اللّه خلق کلّ شىء) آیه شریفه به قرینه

بحال ما تفاوتى ندارد وعظ كنى براى ما يا نكنى اين خلق و دأب و عادت كه ما داريم همان رويّه و عادت و خلق پيشينيان ما است و ما دست از مسلك آباء و اجدادمان

انن کم ارث اخذ ى انت ثنى ثم الذين ک امن فکر وذر خير ربب هم يوم دون جىء عمل خلق قول ب ن قد جوب کبر لا صلح ف جعل اول صحب ان کلل س عدد ايى مرر ترک کون ائى مدد

وقى جنن ذلک ربب جمل ولج ما برد جزى حتى الک دعو اخر على جرم هم لئک وله دخل خلق سنن ملک انن اله سمو الله بوب منن

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ارض فى ما ل من ه وله اله الله ف ب وسم کم خلق هم ها ربب انن لا على علم هو قول کون نزل ان الى ک الذى ملک الا موه بين اجل

حسر لو لم سمو على کيف علم ا قتل کفف قوم عنق رئى ملک کثر جعل ذات سلک خرج شدد خلق ذکر الا نفق سبل ذرع عدو سحب قبض اذ لئک کون ن انا سوء کلب وقى قلد افک شمل رجع

نياز بودند در سايه حكومتى كه پايه هايش محكم بود. فرعون کم جعل قوم الذين ثمود خلق جبل ذو ذى مهد طغو ودى ارض طغى زوج لوط ب عاد فى صحب صخر ف بلد لم ايکه نوم نوح

دخل اکل هو امر ذلک يمن سود عذب وقى روح بل عکف ذلل شرب طهر ثم سکن کون طلق خلق بعد غنى عين رسل موت نحن عقب جبل نضد کظم ارض علم خوف اذا وحد لعل صفر شهو موج

است مگر آنكه پيش از مردن ذبح كنند. هن ل من سمو هم فى ما اکل سبع ف ه قول سبل خلق عجف سنبل سمن بقر ها الله اله رئى وله جعل يوم غفر کلل ربب خضر کم اخر ب علم

مكن‌] اين [آيات‌] پندى است. این روا نیست، که آیات حق برای پند و تذکر (همه خلق) است. این چنین [برخوردی شایسته] نیست، بی تردید این آیات قرآن مایه پند است

بحال ما تفاوتى ندارد وعظ كنى براى ما يا نكنى اين خلق و دأب و عادت كه ما داريم همان رويّه و عادت و خلق پيشينيان ما است و ما دست از مسلك آباء و اجدادمان

من ولد)). تقرير يك حجت بر نفى تعدد آلهه ، در جمله : ((اذا لذهب كلّ اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن

خدا قرارگاه (منزل دائمی) و آرامشگاه (جای موقت) او را می‌داند، و همه احوال خلق در دفتر علم ازلی خدا ثبت است. و هیچ جنبده ای در زمین نیست مگر اینکه روزیِ

باران از آسمان است. (الله الذى خلق السموت و الأرض و أنزل من السّماء ماء) معرفه بودن مسندالیه و مسند، یعنى «الله» و «الذى خلق...»، دلالت بر حصر مى کند. ۲-

احكام آن و تمام نبودن حجّت از حق بر خلق ولى در صورت بودن امر خدا جواب اين اظهارات همان است كه ذكر شد و حجّت از حق بر خلق تمام است ولى مفسّرين كلام متضمّن

نپرستيد. به راستى من از جانب او براى شما هشداردهنده و بشارتگرم، (تا تذکر دهد به خلق) که جز خدای یکتا هیچ کس را نپرستید، که من حقّا برای اندرز و بشارت شما امت

به قولى از هر چيز كه باشد «اِمْرَئَةٌ مَمْسُودَةٌ» زنى را گويند كه آشفته خلق باشد معنى آيه: در گردن او (زن ابى لهب) ريسمانى است از ليف يا شاخه خرما. رجوع

الذين امن نا رسل ى لا مثل کون قوم على ها اذا علم فى ا هدى ربب رحم بين جىء خلق هذا الى جعل الذى انس بشر ذا عذب وحد انتم لم يدى غلم ن حقق کبر اتى يوم سلم

عزز يوم اول ذکر عبد اتى اذ انت نزل قد انس کلل ا ذلک عن دخل عذب ن لعل رئف خلق اوى سمو خير الذى ارض بعد س کذب ملک مع جعل دعو ولى ذا نفس رئى ائى ولد هما خلف

آدمیان، از آیات الهى است. (و من ءایته خلق السموت و الأرض و اختلف ألسنتکم و ألونکم) ۲ - عالم آفرینش، آسمان هاى متعدد دارد. (خلق السموت) ۳ - اختلاف مردمان در آهنگ

شود جاهل بوده و خدا هميشه‌ جلد 2 صفحه 363 خبير بوده و هست بآنچه خلق مى‌كند و آنچه خلق نمى‌كند و خبير شدن مردم بعد از استخبار و تعلّم است پس لفظ مشترك است

آن طایفه ضعیف و ذلیل کرده شده در آن سرزمین منّت گذارده و آنها را پیشوایان (خلق) قرار دهیم و وارث (ملک و جاه فرعونیان) گردانیم. و ما می خواستیم به آنان که

اقسام و بعضى فرمايش قمى را هم در باب خلق حيوانات از منى حمل بر اغلب نموده‌اند و گفته‌اند بعضى از حيوانات از منى خلق نميشوند ولى آب جزء مادّه آنها است چون

زمين است شما تصوّر ميكنيد خدا همين يك عالم را خلق كرده يا بشرى غير از شما خلق نفرموده قسم بخدا بتحقيق خلق فرموده هزار عالم و هزار هزار آدم و شما در اواخر

(الله الذى خلق ... رزقًا لکم ... و سخّر لکم الشمس و القمر دائبین و سخّر لکم الّیل و النهار) ۷- نظام خلقت، قانونمند، هدفدار و داراى نظم (الله الذى خلق السموت

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

الله جعل لکم ممّا خلق ظللاً) ۲- بهره ورى انسان از سایبان و سرپناه به وسیله اشیاى مختلف، از نعمتهاى الهى است. (و الله جعل لکم ممّا خلق ظللاً) ۳- اندیشیدن

آنملعون جواب داد كه من تفوّق ذاتى بر او دارم چون من از آتش خلق شدم كه روشن و نورانى است و او از گل خلق شده كه تاريك و ظلمانى است و منكر علم و حكمت خدا شد و شمه‌اى

از حضرت ختمى مرتبت حجّت بر آنها تمام بود و بعد از اتمام حجّت از خداوند بر خلق اوضاع عالم را كه تمام اجزاء آن بر وفق حكمت منظّم شده است نميتوان بتقاضاى بيجاى

از حضرت ختمى مرتبت حجّت بر آنها تمام بود و بعد از اتمام حجّت از خداوند بر خلق اوضاع عالم را كه تمام اجزاء آن بر وفق حكمت منظّم شده است نميتوان بتقاضاى بيجاى

از حضرت ختمى مرتبت حجّت بر آنها تمام بود و بعد از اتمام حجّت از خداوند بر خلق اوضاع عالم را كه تمام اجزاء آن بر وفق حكمت منظّم شده است نميتوان بتقاضاى بيجاى

از حضرت ختمى مرتبت حجّت بر آنها تمام بود و بعد از اتمام حجّت از خداوند بر خلق اوضاع عالم را كه تمام اجزاء آن بر وفق حكمت منظّم شده است نميتوان بتقاضاى بيجاى

ارض جعل بعد هو ا سمو حقق ضلل هدى کفر يوم خلف هذا اذا نزل انس عدو ذا الذى خلق نذر رحم رئى شهد امر لما قضى لو لم صلح ثم ظلم صدق عمل فرق اذ عبد سلط سحر عن

صوت ما نزل حيى ربع خير سوى الک بعض رسل هلک وحد همز مهن صبر غضض الذين وله خلق ملک لئک طمن اذ قوم اخو سئل هما ذلل غفر هذا طمئن حلف نمم منع ذلک عين نکب هون

شجر اذ ا انن دئب يى ليس طلع الذين وقى ذات حرب خدد کلل لا درر غير يا ربو زبد خلق کوکب فى برک قوم انتم لما شىء عدد فئد صحب فعل طفء کفر سمو قعد ضوء قتل هامان

ايى ذو عن کفر اذ غفر نفق س انس ى شىء يا عند ترب سمو قد الى قوم هذا ذا موت خلق اوى وقى لو سمع اول ائى عرش بعث جىء قتل الا ثم کذب بين نجو درج خوف هما ذلکم

است و اگر از گلى كه روى آن خشكيده بود آفريده شده مقصود گل معمولى است. من خلق ه ف ل ى ک قول ثم جعل هم کم اذا فى هىء على خرج انن ا طير انس سلل ربب نفخ اجل

و در هر حال حساب و جزا و انتقام هر چه از حق صادر شود چون براى انتظام امور خلق و بصلاح آنها است لطف و نعمت است خصوصا براى اهل ايمان از جن و انس پس نبايد

اعجاز] و در ميانسالى [به وحى‌] با مردم سخن مى‌گويد و از شايستگان است.» و با خلق در گهواره سخن گوید بدان گونه که در سنین بزرگی، و او از جمله نیکویان جهان است

چيزى آفريده او را از چه چيز آفريده است؟ (نمی‌نگرد که) خدا و را از چه چیز خلق کرده است؟ [خدا] او را از چه چیز آفریده؟ او را از چه آفريده است؟ مگر از چه

إِسْرائِيلَ مِنَ الْعَذابِ الْمُهِينِ مِنْ فِرْعَوْنَ» 4- رمز هلاكت انسان‌ها، خلق و خو و عملكرد آنان است. «كانَ عالِياً مِنَ الْمُسْرِفِينَ» 5- برنامه‌هاى خداوند

شنواى داناست او همان شنواى داناست. که او خدای شنوا و دانا (به گفتار و کردار خلق) است. یقیناً او شنوا و داناست. هرآينه اوست شنواى دانا. چرا که او شنوای داناست‌

تجرّى خلق شدند پس ظلم بر خلق هم نموده‌اند و كسب كردند آتش جهنم را براى خودشان در تجارتخانه دنيا و خداوند بزودى در كمتر از چشم بهم زدن بحساب تمام خلق رسيدگى

ذاتشان شقاوت و براى آتش خلق شده‌اند و مقدّر شده است كه ايمان نياورند و در توحيد از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند خلق فرمود مردم را تا بجا آورند

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

طبع سكّه و درهم. آن از ختم اعمّ و از نقش اخصّ است. از اين جهت به سجّيه و خلق انسان طبع و طبيعت گفته‏اند كه سجّيه نقش بستن و صورت و شكلى است در نفس انسان

کنند، یا این که این تعبیر اشاره به «نفوذ کردن» است. شرر من اذا نفث غسق فى عقد خلق ما

بين وله رئى من الذين انن لا دعو الى ل کم اذا قد جرى ب سبح بشر هو اله لم هدى خلق امن کنن ذکر يسر على کان حمل قسم عزر بکر ا کلل طور ربب الله امر اصل اوى عمى

صدق عجب شىء خير وعد صمم اولاء حتى انس حيى نظر ارض قد صبر الذى عرب قصص قرب خلق رسل قبل تلک التى اول صلو قرء بکم جعل ليل خرج قرض عون مسک ذرء ابو قسو قصم حرق

ماه و غيره، به وجود آمدن ظلمت و نور «جعل» آورده است. در بعضى از آيات جعل و خلق در جاى يكديگر آمده‏اند مثل [نحل:72] [روم:21]. من تصوّر مى‏كنم كه نظر در آيه

صلح رزق يوم هما بنو شرک دين ارض شکر وقى دعو سبح هذا حسن اذا انس ذلک عمل سمو خلق قبل کبر وحد ليس اذ رود ضلل سجد هؤلاء نهى لو نعم نذر حکم جنن کتب عند کذب ورث

کون ربب رئس ف ما ک فوق جعل عبد فى قدر بطن صبب بشر نور موه دون الله ل جلد خلق الذى

ممات و بقاء و فناء و اعاده و احياء در دنيا و روز جزا و لذا او چنانچه خلق فرمود خلق را در ابتداء جلد 4 صفحه 254 اعاده ميدهد آنها را بعد از فناء و زوال صورت

ننمايد و نه در باز گشت و اجابت خلق انحراف و تجاوز از خط مستقيم و ميل بجانب راست و چپ است بلكه از سوراخهاى صور كه بعدد ارواح خلق است روح هر كس بكالبدش دميده

آيد. اوست خدایی که رسولش (محمّد مصطفی صلّی اللّه علیه و آله) را به هدایت خلق و ابلاغ دین حق فرستاد تا آن را هر چند مشرکان خوش ندارند بر همه ادیان عالم

مى‌بريم و [همه‌] به سوى ما بازگردانيده مى‌شوند. تنها ماییم که (پس از فنای خلق و انتقالشان به عالم آخرت) زمین و اهلش را وارث می‌شویم و همه به سوی ما بازگردانده

خداوند «شواظ» و «نحاس» را وسیله منع نفوذ و گریز خلق قرار داده است. ۶ - ظهور و تجلى اقتدار الهى بر خلق، در صحنه قیامت (یرسل علیکما ... فلاتنتصران) ۷ - جن

تکذیب کنند پیمبران پیش از تو را نیز (امتهاشان) تکذیب کردند و بازگشت امور خلق به سوی خداست. اگر تو را تکذیب می کنند [اندوهگین مباش] یقیناً پیش از تو هم

البشر را خلق فرمود از خاك بعد از آنكه آن را گل فرمود و رنگ و بوى آن تغيير يافت و خشك شد مانند خزف و سفال كه صدا ميكند چون چيزى بآن رسد لذا از مبدء خلق گاهى

خواهد بود و بعضى گفته‌اند ذريّه بمعناى آباء است چون ذرء بمعناى خلق است و اولاد از آباء خلق ميشود و به اين جهت آنرا ذريّه گويند و اينجا مراد آنستكه خداوند

السّلام نقل نموده كه خداوند تبارك و تعالى خلق نفرمود مخلوقات خود را ببازى و بيهوده و وانگذارد آنها را سر خود بلكه خلق فرمود آنها را براى اظهار قدرت و تكليف‌

يا پنهانش داريد، يا از بديى درگذريد، پس خدا درگذرنده تواناست. اگر (درباره خلق) آشکارا یا پنهانی نیکی کنید یا از بدی دیگران درگذرید خدا همیشه از بدیها در

بحال ما تفاوتى ندارد وعظ كنى براى ما يا نكنى اين خلق و دأب و عادت كه ما داريم همان رويّه و عادت و خلق پيشينيان ما است و ما دست از مسلك آباء و اجدادمان

خواهد بود و بعضى گفته‌اند ذريّه بمعناى آباء است چون ذرء بمعناى خلق است و اولاد از آباء خلق ميشود و به اين جهت آنرا ذريّه گويند و اينجا مراد آنستكه خداوند

ذات سبحانى قيّوم است، يعنى ذات الهى قائم به ذات خود و قائم به تدبير مصالح خلق و مهمّات ايشان است و قوام همه موجودات در تحت اراده او است؛ و اين مدبّريت ثابت

قرء اخذ کسب غفر ظلم يسر خلف بعد نور وجد شقق بين مع لم هذا نصر اخر بل عذب خلق ولى قوم طوع ط صوب عند صلى لقى جمع م غلب قلب غنى قرآن نبء اجر تلک عبد نحن قتل

سنه جبل اوى قسر بئس عرض غرب بل قسور الله رئف زين انس نکر قوم رود کم ائى ذکر خلق الذين سود اله ربب وله شرب ثم عن ما ايى کذب توراة دبب سخر لا طعم علم ثمر ه

وله اله الله ک ذو انس على ها عين قصر دون هم کلل ذکر فکه علم الا جرى دهم وکء خلق فنن ما اول بين خيم خير حور نضخ نور کان ياقوت غرب شرق بحر الذين هل لولو جزى

(67) ترجمه‌ و آنكه بپرستيد مرا اينست راه راست‌ و بتحقيق گمراه كرد از شما خلق بسيارى را آيا پس نبوديد كه دريابيد بعقل‌ اينست دوزخى كه بوديد وعده داده ميشديد

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

واى در آنروز بحال تكذيب كنندگان چنانچه مستفاد از بعضى روايات معتبره است آيا خلق ننموديم ما شما را از آبى خوار و بيمقدار و نجس و بدبو و پست و همان آبرا قرار

آنانند زيانكارتران. تفسير ستمكارترين خلق كسى است كه دروغى را نسبت بخدا دهد چون با خالق و منعم خود خيانت نموده و بر خود و خلق ظلم كرده است و ذكر اين معنى بصورت

و در مقابل خدا امثال و اضدادی (مانند فرعونان و بتان) جعل کردند که (خود و خلق را) از راه خدا گمراه کنند. (ای رسول ما، به این مردم بت‌تراش و بت پرست) بگو

مفعول «هَدى» همان «كُلَّ شَىْ‏ء» و تقدير آن «ثُمْ هَدى كُلَ شَىْ‏ء» است اگر خلق در آيه به معنى تقدير و اندازه‏گيرى باشد منظور آن است كه: خدا هرچيز را اندازه

بوده‌اند، سخنی همانند آن بیاورند. یا از هیچ خلق شده‌اند یا آنکه خودشان آفریدگار (خود)ند؟ یا آسمان‌ها و زمین را (هم) خلق کرده‌اند؟ (نه)، بلکه یقین ندارند. یا ذخایر

رزق حبب کلل ايد برق الى الذى وقى ه درى نفش لعل موه الله شىء الو جنى جنن انن خلق اله خرج دنو وله ب

. اين كلمه در قرآن مجيد فقط يكبار آمده است . ها رفع سوى بنى سمو ف ام غطش خلق ليل شدد خرج انتم

(شترشتران). راجع به طبقات آسمان رجوع شود به «سماء» بند چهارم. ل ما ف سمو عن قمر خلق وسق سبع نن طبق جعل اذا فى هم رکب رئى لا امن هن وله نور الذى غفر اله الله رحم

function. آيات ۱ - ۱۹ سوره علق معناى «قرائت» و مفاد «إقرأ باسم ربّك الّذى خلق ...» مراد از امر به قرائت در «إقرأ و ربّك الأكرم» و مفاد توصيف خدا به «الّذى

function. آيات ۱ - ۱۹ سوره علق معناى «قرائت» و مفاد «إقرأ باسم ربّك الّذى خلق ...» مراد از امر به قرائت در «إقرأ و ربّك الأكرم» و مفاد توصيف خدا به «الّذى

السّلام نقل نموده كه خداوند تبارك و تعالى خلق نفرمود مخلوقات خود را ببازى و بيهوده و وانگذارد آنها را سر خود بلكه خلق فرمود آنها را براى اظهار قدرت و تكليف‌

function. آيات ۱ - ۱۹ سوره علق معناى «قرائت» و مفاد «إقرأ باسم ربّك الّذى خلق ...» مراد از امر به قرائت در «إقرأ و ربّك الأكرم» و مفاد توصيف خدا به «الّذى

الذى ى وسم هو الا سبح ولد شرک سبق ارض نهر سجد کم کبر بکر قبل اخذ کلل نشط خلق شىء کثر عرش هذا اذا الى دبر عشو نحن حين امر ملک لو انا حول الک لئک ذا حقق

تَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (63) نوع چهارم- آنچه متعلق است به احتياج خلق، احتياج خاصه در وقت خاص: أَمَّنْ يَهْدِيكُمْ‌: آيا كيست كه راه مى‌نمايد و

چراغى تابان و دعوت‌كننده به سوى خدا به فرمان او، و چراغى تابناك. و به اذن حق (خلق را) به سوی خدا دعوت کنی و (در این شب ظلمانی جهان) چراغ فروزان عالم باشی. و

Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۶۰ - ۱۷۵، سوره شعراء توضيح ((ما خلق لكم )) كه در سخن لوط عليه السّلام با قوم خود آمده ، با بيان اينكه آميزش با

از توصیف هاى خلق (سبحن ربّ السموت و الأرض ربّ العرش عمّا یصفون) برداشت یاد شده بنابراین نکته است که «سبحان ... عمّا یصفون» نظر به همه خلق داشته باشد و

آنملعون جواب داد كه من تفوّق ذاتى بر او دارم چون من از آتش خلق شدم كه روشن و نورانى است و او از گل خلق شده كه تاريك و ظلمانى است و منكر علم و حكمت خدا شد و شمه‌اى

صرفا [يك‌] هشدار دهنده هستى تو جز هشداردهنده‌اى [بيش‌] نيستى. تو جز آنکه (خلق را از کیفر اعمال بد) بترسانی به کاری مأمور نیستی. تو فقط بیم دهنده ای، تو

متذكّر و متنبّه نميشويد كه كسيكه آنها را ابتداء خلق نموده قدرت بر اعاده آنها دارد چون خلق بدوى آسانتر از خلق ثانوى نيست و بگو كيست پروردگار آسمانهاى هفتگانه

زيرا كه اوست همان ارجمند مهربان. مگر آن که خدا به او رحم کند، که او تنها بر خلق مقتدر و مهربان است. مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده است؛ زیرا او

خواهد بود و بعضى گفته‌اند ذريّه بمعناى آباء است چون ذرء بمعناى خلق است و اولاد از آباء خلق ميشود و به اين جهت آنرا ذريّه گويند و اينجا مراد آنستكه خداوند

كسيكه خلق فرمود مرد و زن و نر و ماده حيوانات را و بنابر اين كلمه ما بمعناى الّذى است چنانچه قمّى ره فرموده و در مجمع از امام صادق عليه السّلام و خلق الذّكر

دزدانه و آنچه را كه دلها نهان مى‌دارند، مى‌داند. و خدا بر نگاه خیانت چشم خلق و اندیشه‌های نهانی دلها (ی مردم) آگاه است. [او] چشم هایی را که به خیانت [به

من ولد)). تقرير يك حجت بر نفى تعدد آلهه ، در جمله : ((اذا لذهب كلّ اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن

وسوسه كرد تا آنچه از عورتشان پنهان بود بر آنها آشكار كند. [ق:16]. ما انسان را خلق كرده‏ايم و مى‏دانيم آنچه را كه باطنش با او سخن مى‏گويد(از افكارش اطلاع داريم)

است. (مجمع) در جوامع الجامع فرموده:اشدّ حال اجتماع عقل و كمال عقل و كمال خلق و نيرو و تميز است آن از الفاظ جمع است كه واحد ندارد در صحاح و اقرب آن رااز

قرء قوى اجر لما عند بعد کتب هل اوى هو قد بدل قبل قرآن غفر نزل حرث رهق هذه خلق ثلث مئى کيل ضعف صلح الذى مهد سجد شکر رتل لو جند سمو عصى زلف مقت انس

است. (مجمع) در جوامع الجامع فرموده:اشدّ حال اجتماع عقل و كمال عقل و كمال خلق و نيرو و تميز است آن از الفاظ جمع است كه واحد ندارد در صحاح و اقرب آن رااز

طبع سكّه و درهم. آن از ختم اعمّ و از نقش اخصّ است. از اين جهت به سجّيه و خلق انسان طبع و طبيعت گفته‏اند كه سجّيه نقش بستن و صورت و شكلى است در نفس انسان

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

function. آيات ۱ - ۱۹ سوره علق معناى «قرائت» و مفاد «إقرأ باسم ربّك الّذى خلق ...» مراد از امر به قرائت در «إقرأ و ربّك الأكرم» و مفاد توصيف خدا به «الّذى

function. آيات ۱ - ۱۹ سوره علق معناى «قرائت» و مفاد «إقرأ باسم ربّك الّذى خلق ...» مراد از امر به قرائت در «إقرأ و ربّك الأكرم» و مفاد توصيف خدا به «الّذى

function. آيات ۱ - ۱۹ سوره علق معناى «قرائت» و مفاد «إقرأ باسم ربّك الّذى خلق ...» مراد از امر به قرائت در «إقرأ و ربّك الأكرم» و مفاد توصيف خدا به «الّذى

function. آيات ۱ - ۱۹ سوره علق معناى «قرائت» و مفاد «إقرأ باسم ربّك الّذى خلق ...» مراد از امر به قرائت در «إقرأ و ربّك الأكرم» و مفاد توصيف خدا به «الّذى

function. آيات ۱ - ۱۹ سوره علق معناى «قرائت» و مفاد «إقرأ باسم ربّك الّذى خلق ...» مراد از امر به قرائت در «إقرأ و ربّك الأكرم» و مفاد توصيف خدا به «الّذى

جز آنکه تو را تمسخر کرده (و گویند) آیا این مرد همان است که خدا به رسالت بر خلق فرستاده؟ و هنگامی که تو را می بینند جز به مسخره ات نمی گیرند [و می گویند:]

(بداند که) هنگام اجل و وعده معین خدا البته فرا رسد و او (به گفتار و کردار خلق) شنوا و داناست. هر که امید دیدار [پاداش و مقام قرب] خدا را دارد [باید در عرصه

نهفته باشد. ۱۴- «عن على بن الحسین(ع):...انّ اللّه عزّوجلّ ...انّما خلق الدنیا و خلق أهلها، لیبلوهم فیها أیّهم أحسن عملاً لآخرته ; از امام سجاد(ع) روایت

سخت، هراسناكيم.» ما از (قهر) پروردگار خود به روزی که (از رنج و سختی آن رخسار خلق) در هم و غمگین است می‌ترسیم. ما از پروردگارمان در روزی که روز عبوس و بسیار

جلد 13 - صفحه 189 آن ذاتى است كه بر شما تفضل فرموده اصل نعم خود را، و آن خلق و ايجاد است از عدم. بنابراين بر شما واجب است به نظر صحيح، تفكر و تأمل نمائيد

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

برخی از آن چیزهائی که قدرت ما آفریده است، چهارپایانی است که برای انسانها خلق کرده‌ایم و ایشان صاحب آنهایند؟ آیا و ندیدند که ما به دستاوردهای خویش برای

شايسته مى‌كنند، مژده مى‌دهد كه پاداشى بزرگ برايشان خواهد بود. همانا این قرآن (خلق را) به راست و استوارترین طریقه هدایت می‌کند و اهل ایمان را که نیکوکار باشند

دختر قرار می‌دهد، و هر که را خواهد عقیم (نازا) می‌گرداند، که او (به صلاح خلق) دانا و (به هر چه خواهد) تواناست. یا پسران و دختران را با هم به آنان می دهد

function. آيات ۱ - ۱۹ سوره علق معناى «قرائت» و مفاد «إقرأ باسم ربّك الّذى خلق ...» مراد از امر به قرائت در «إقرأ و ربّك الأكرم» و مفاد توصيف خدا به «الّذى

(67) ترجمه‌ و آنكه بپرستيد مرا اينست راه راست‌ و بتحقيق گمراه كرد از شما خلق بسيارى را آيا پس نبوديد كه دريابيد بعقل‌ اينست دوزخى كه بوديد وعده داده ميشديد

واى در آنروز بحال تكذيب كنندگان چنانچه مستفاد از بعضى روايات معتبره است آيا خلق ننموديم ما شما را از آبى خوار و بيمقدار و نجس و بدبو و پست و همان آبرا قرار

مخلوقاتش احاطه‌ى كامل دارد. احاطه‌ى قهر و تسخير، احاطه‌ى علم و تدبير و احاطه‌ى خلق و تغيير. 1- چون همه چيز از آنِ خداوند است، پس بايد تنها در مقابل اراده‌ى حكيمانه‌ى

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

من ولد)). تقرير يك حجت بر نفى تعدد آلهه ، در جمله : ((اذا لذهب كلّ اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن

ازاين بازى و مشغوليت نتايج خوب بدست مى‏آورند آنكه نماز مى‏خواندو درخدمت به خلق قدم برمى دارد و آنكه به كسى ظلم مى‏كند هر دو بازى مى‏كنند و هر دو خويش را

بهتر از صدقه ايست كه در پى آن اذيت باشد [واقعة:26]. 2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12]. [طه:19-21]. و يا به

وحد ذلک رود سلم يا نور انس اهل هل ها موسى عبد هدى ملک حمد ام رجل شفع جهر خلق عسى هن بين بغت خلد سبل فرعون جنن ملء وجه سمو

ن سوء ايى وعد صلح يا قبل لما حسن خلف جنن موت بعض شدد ظلم جزى جهنم بين انس خلق اخذ ا دنو لم کتب نبء ولى شرک صدق اوى وفى مرى کذب جرى عدو هلک قلب سجد غلب ودد

الذين علم خلف بصر اذا سکن قوم امن ربب سبح ابد لم سمو ارض ان غير الذى کفر امر خلق فوز هما ى دخل لعل فجر کور ا غشى وعد نعم قدر غشو او رضو يوم بل عند خلل عدن

باقر عليه السّلام نقل شده كه مؤمن برادر مؤمن است از يك پدر و مادر چون خدا خلق فرمود اهل ايمان را از طينت جنان و جارى فرمود در صور ايشان نسيم بهشتى را و

برای شما چندین برابر گرداند و هم از گناه شما در گذرد و خدا بر شکر و احسان خلق نیکو پاداش دهنده است و (بر گناهشان) بسیار بردبار است. اگر به خدا وام نیکو

داشتند. (و لئن سألتهم من خلق السموت و الأرض و سخّر الشمس و القمر لیقولنّ اللّه) ۲ - خداوند، خالق آسمان ها و زمین است. (من خلق السموت و الأرض ... لیقولنّ

آنان را سخت از (کیفر) کردارشان آگه می‌سازیم، که همانا خدا از اسرار دلهای خلق هم آگاه است. و هرکس کفر ورزد، کفرش تو را اندوهگین نسازد؛ بازگشت آنان فقط به

روزى دهنده انسان ها است. (هل من خلق غیر اللّه یرزقکم من السماء و الأرض) ۵ - خالقیت و رازقیت، دو صفت جداناپذیر خداوند (هل من خلق غیر اللّه یرزقکم من السماء و

ننمايد و نه در باز گشت و اجابت خلق انحراف و تجاوز از خط مستقيم و ميل بجانب راست و چپ است بلكه از سوراخهاى صور كه بعدد ارواح خلق است روح هر كس بكالبدش دميده

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

ننمايد و نه در باز گشت و اجابت خلق انحراف و تجاوز از خط مستقيم و ميل بجانب راست و چپ است بلكه از سوراخهاى صور كه بعدد ارواح خلق است روح هر كس بكالبدش دميده

هشداردهنده فرستاديم، ای پیامبر (گرامی) ما تو را به رسالت فرستادیم تا (بر نیک و بد خلق) گواه باشی و (خوبان را به رحمت الهی) مژده دهی و (بدان را از عذاب خدا) بترسانی

معرفتند و خداوند بندگان را از خاك زمين خلق نموده در بدو خلقت چون آدم ابو البشر از خاك خلق شده و اولاد او هم كه از نطفه خلق ميشوند اصلا از خاكند چون نطفه از مأكولات

آیات گذشته) آيه ۱۵-۱۹ آيه و ترجمه تفسير: نكته ها: ۱ - توجه به ((خدا)) و ((خلق خدا)) ۲ - شب خيز كه عاشقان به شب راز كنند! ۳ - حق سائل و محروم إِنَّ الْمُتَّقِينَ

آسمان و زمين مى‌داند، و اوست شنواى دانا.» پیامبر گفت: خدای من هر حرفی که خلق در آسمان و زمین گویند همه را می‌داند، که او خدای شنوا و داناست. [پیامبر به

پيغمبر آخر الزّمان و آنان كه ستم نمودند بر خود و خلق بأغراض فاسده خودشان در روز قيامت كه روز دادستانى حقّ از خلق و رفع اختلافات است آنچه تا كنون ذكر شد به تبع

هم‌] ندا درمى‌دهند، بيم دارم. و ای قوم، من بر شما از (عذاب) روز قیامت که خلق (از سختی آن به فریاد آیند و) یکدیگر را بخوانند سخت می‌ترسم. و ای قوم من! بی

متذكّر و متنبّه نميشويد كه كسيكه آنها را ابتداء خلق نموده قدرت بر اعاده آنها دارد چون خلق بدوى آسانتر از خلق ثانوى نيست و بگو كيست پروردگار آسمانهاى هفتگانه

متذكّر و متنبّه نميشويد كه كسيكه آنها را ابتداء خلق نموده قدرت بر اعاده آنها دارد چون خلق بدوى آسانتر از خلق ثانوى نيست و بگو كيست پروردگار آسمانهاى هفتگانه

نمى‌كنند.» که آن مردم در زمین همه گونه فساد می‌کنند و هیچ گونه به اصلاح (حال خلق) نمی‌پردازند. همانان که در زمین فساد می کنند و به اصلاح گری نمی پردازند. اينان

(در بهشت) منزلی عنایت کند که بسیار بدان خشنود باشند، و همانا خدا (بر احوال خلق) دانا و (بر گناهانشان) بردبار است. مسلماً آنان را به جایگاهی که آن را می پسندند

خدا، آفریننده آسمان ها و زمین (خلق السموت و الأرض) ۲ - آفرینش جهان (آسمان، زمین و...)، هدفدار و به دور از عبث کارى است. (خلق السموت و الأرض بالحقّ) «حقّ»

قرآن را و اينكه او سبحانه نازل فرمايد هدايت را براى خلق، بيان فرمايد كه نيست بر پيغمبر اهتداى خلق بلكه بر اوست اداء و تبليغ هدايت؛ پس مى‌فرمايد: إِنَّكَ

نشانه‌هايى است. و نیز در رفت و آمد شب و روز و آنچه خدا از آسمان روزی (برای خلق از برف و باران) می‌فرستد و زمین را پس از خزان مرگ دیگر بار بدانها زنده می‌سازد

نعمت منزل آنهاست. هم ها ورث فى خلد ارث ل نزل الذين جنن کون قد لا بغى صلح خلق اول عمل عن انس امن انن

(67) ترجمه‌ و آنكه بپرستيد مرا اينست راه راست‌ و بتحقيق گمراه كرد از شما خلق بسيارى را آيا پس نبوديد كه دريابيد بعقل‌ اينست دوزخى كه بوديد وعده داده ميشديد

واى در آنروز بحال تكذيب كنندگان چنانچه مستفاد از بعضى روايات معتبره است آيا خلق ننموديم ما شما را از آبى خوار و بيمقدار و نجس و بدبو و پست و همان آبرا قرار

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

آنكه معصومه و مطهره بود. نظر به اينكه چون امور عاديه را مناط قرار دادند كه خلق ولد بدون والد محال است، لذا كافر شدند به عيسى عليه السّلام، غافل از آنكه اين

إلاّ المصلّین) ۴ - نماز و یاد خدا، تعدیل کننده غرایز و مانع خُلق و خوى ناپسند است. (إنّ الإنسن خلق هلوعًا ... إلاّ المصلّین) ۵ - نماز، مهم ترین صفت مسلمانى

توجه خلق به قدرت مطلق او و عجز و ناتوانى خویش (إن استطعتم أن تنفذوا ... فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان) ۵ - توجه به قدرت برتر خداوند و عجز و ناتوانى خلق، بازدارنده

كسيكه خلق فرمود مرد و زن و نر و ماده حيوانات را و بنابر اين كلمه ما بمعناى الّذى است چنانچه قمّى ره فرموده و در مجمع از امام صادق عليه السّلام و خلق الذّكر

هشداردهنده‌اى آشكارم. و به من وحی نمی‌رسد جز اینکه من با بیان روشن و آشکار (خلق را از عذاب خدا) بترسانم. به من وحی نمی شود جز برای اینکه بیم دهنده ای آشکارم

آنملعون جواب داد كه من تفوّق ذاتى بر او دارم چون من از آتش خلق شدم كه روشن و نورانى است و او از گل خلق شده كه تاريك و ظلمانى است و منكر علم و حكمت خدا شد و شمه‌اى

السّرائر الّتى قال اللّه تعالى: «يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ»: ملزم فرموده خدا خلق خود را چهار خصلت: نماز و زكوة و روزه ماه رمضان و غسل جنابت، و آن است سرائرى

كسيكه خلق فرمود مرد و زن و نر و ماده حيوانات را و بنابر اين كلمه ما بمعناى الّذى است چنانچه قمّى ره فرموده و در مجمع از امام صادق عليه السّلام و خلق الذّكر

گزارید و (به او) ایمان آرید؟! خدا شکر نعمت از شما می‌پذیرد و علمش (به صلاح خلق) محیط است. اگر شما سپاس گزارِ [نعمت هایِ بی شمارِ حق] باشید و ایمان آورید،

من ولد)). تقرير يك حجت بر نفى تعدد آلهه ، در جمله : ((اذا لذهب كلّ اله بما خلق )) بيان حجت ديگرى بر نفى تعدد آلهه كه جمله ((ولعلا بعضهم على بعض )) متضمن

معصوم خود را امر بپرهيزكارى و نهى از پيروى كفار و منافقين فرموده چه رسد بسائر خلق كه بايد باو تأسّى نمايند و خداوند عالم بمصالح و مفاسد امور است و اوامر و نواهيش

معرفتند و خداوند بندگان را از خاك زمين خلق نموده در بدو خلقت چون آدم ابو البشر از خاك خلق شده و اولاد او هم كه از نطفه خلق ميشوند اصلا از خاكند چون نطفه از مأكولات

كسيكه از وادى غفلت پاى بيرون نهد و در درياى فكرت غوطه‌ور گردد و رجوع نمايد از خلق بحق تا بشناسد او را و شكر نعمتش را بجا آورد پس بخوانيد خدا را و خالص كنيد

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

اين روز عذاب و آخرت و روز قيامت روزى است كه خداوند خلق اوّلين و آخرين را براى جمع شدن در آنروز خلق فرموده كه هر كس بكمال لايق و نتيجه عقايد و اعمال خود

البشر عليه السّلام است. و شما تصديق مى‌كنيد و باور نمائيد كه او بى‌پدر و مادر خلق شده، با وجود بر اين او را ابن اللّه نگوئيد؛ پس شخصى كه از مادر، بى‌پدر بوجود

شى ء خلقه ) و زشتى و بدى ذاتى مخلوقات نيست مراد از انسان در جمله : ((و بدء خلق الانسان من طين )) سخن كفار در مقام استعباد معاد، و جواب به آن بيان اينكه مرگ

قدرت او است. (و من ءایته خلق السموت و الأرض و ما بثّ فیهما من دابّة) ۲ - آفرینش آسمان ها مقدم بر آفرینش زمین* (و من ءایته خلق السموت و الأرض) ۳ - جهان

تجرّى خلق شدند پس ظلم بر خلق هم نموده‌اند و كسب كردند آتش جهنم را براى خودشان در تجارتخانه دنيا و خداوند بزودى در كمتر از چشم بهم زدن بحساب تمام خلق رسيدگى

ننمايد و نه در باز گشت و اجابت خلق انحراف و تجاوز از خط مستقيم و ميل بجانب راست و چپ است بلكه از سوراخهاى صور كه بعدد ارواح خلق است روح هر كس بكالبدش دميده

نموده كه پرسيدند از اين آيه فرمود خداوند تبارك و تعالى خلق فرمود آدم عليه السّلام را از آب گوارا و خلق فرمود از جنس او زوجه او را و درست نمود زوجه‌اش را از

اباالقاسم خداوند فرشتگان را از نور خلق کرده و آدم را از حمأمسنون آفریده و ابلیس را از زبانه آتش به وجود آورده و آسمان را از دود خلق کرده و زمین را از کف آب به

خداوند مى‌توانست با يك اراده همه چيز را خلق كند، لكن حكمت او اقتضا مى‌كرد كه آسمان‌ها را در دو مرحله و دوران خلق نمايد. در اين آيه، سخن از ستارگان با چند

الله الذى صحب على هو اخذ امر خلف زوج شرک ب ذلک نشر اله عيش وثق بحر وتد رسل ه خلق غلظ وله حضر روح بلو فعل علم قرد بشر خسء او سجد حنف التى ربب قرى ها بوب قد

پيامبران سه قسم است يكى وحى و القاب بقلب. ديگرى سخن گفتن از پس پرده كه خدا صدا خلق مى‏كند و پيغمبرش مى‏شنود مثل حضرت موسى. و سوّمى فرستادن فرشته است و وحى به

بندگان را تدبير مى‏كند. طبرسى فرموده: وكيل در صفات خدا به معنى متولى به تدبير خلق است [آل عمران:173]. [انعام:102]. [هود:12]. در اينجا لازم است به دو مطلب توجه

بهتر از صدقه ايست كه در پى آن اذيت باشد [واقعة:26]. 2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12]. [طه:19-21]. و يا به

طبع سكّه و درهم. آن از ختم اعمّ و از نقش اخصّ است. از اين جهت به سجّيه و خلق انسان طبع و طبيعت گفته‏اند كه سجّيه نقش بستن و صورت و شكلى است در نفس انسان

کون بصر رمم جوب يا احزاب حدث دسو عزز على درى جعل شعرى خزى رود ا حبب خيب عبد خلق

روز ميثاق (عالم ذرّ) مردم را به ولايت محمّد و وصيّاو جمع كرد پس به جهت جمع خلق آن را جمعه ناميد. رجال اين حديث جز محمّد بن موسى همه از بزرگان و موثّقين اند

بندگان را تدبير مى‏كند. طبرسى فرموده: وكيل در صفات خدا به معنى متولى به تدبير خلق است [آل عمران:173]. [انعام:102]. [هود:12]. در اينجا لازم است به دو مطلب توجه

قولنا لشىء إذا أردنه أن نقول له کن فیکون) ۸- خلق و آفرینش گرى خداوند، مستمر بوده و همه موجودات را به یک باره خلق نکرده است. (إنما قولنا لشىء إذا أردنه أن نقول

پيغمبر واگذار مرا بتنهائى با كسيكه خلق نمودم او را تا بسزايش برسانم حاجت بمعارضه تو با او نيست يا واگذار مرا با كسيكه خلق نمودم او را با آنكه تنها و بى‌كس

كنيد آنرا همانا او دانا است بآنچه در سينه‌ها است‌ آيا نميداند آنكه آفريد خلق را و او است عالم بدقائق و رقائق و آگاه از امور و او است آنكه قرار داد براى

البشر را خلق فرمود از خاك بعد از آنكه آن را گل فرمود و رنگ و بوى آن تغيير يافت و خشك شد مانند خزف و سفال كه صدا ميكند چون چيزى بآن رسد لذا از مبدء خلق گاهى

راه مى‌روند. 3- نزد بعضى مراد به كبد، شدت امر و نهى است. يعنى ما آدمى را خلق كرديم براى آنكه متعبد شده در عبادات شاقّه تا بداند كه دنيا دار مشقّت و محنت

مى‌ورزيديد، اين عذاب را بچشيد! و نماز آنها در خانه کعبه جز صفیر و کف‌زدنی (که خلق را از خانه خدا منع می‌کند) چیزی دیگر نیست، پس (در آخرت به آنها خطاب شود) بچشید

آن در هر حال زنده نمودن تمام خلق آنروز براى خدا كارى ندارد فقط يك فرياد براى احضار لازم دارد كه در صور بعمل آيد و همه خلق اوّلين و آخرين مجتمعا در صحراى

واى در آنروز بحال تكذيب كنندگان چنانچه مستفاد از بعضى روايات معتبره است آيا خلق ننموديم ما شما را از آبى خوار و بيمقدار و نجس و بدبو و پست و همان آبرا قرار

پرستى احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق بت پرستى دليل و مستندى نداشته ، منشاء آن تقليد و علاقه

ايشان و اوصياء كرام خود و خلق اولين و آخرين پس يگانه شاهد او است و همه مشهود بيك اعتبار و بيك اعتبار او و انبياء و اوصياء شاهدند و خلق مشهود و در روايات شاهد

ذاتشان شقاوت و براى آتش خلق شده‌اند و مقدّر شده است كه ايمان نياورند و در توحيد از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند خلق فرمود مردم را تا بجا آورند

ذكر دو صفت «عزيز» و «عليم»، در آغاز سوره اساس تنزيل كتاب، علم محيط خدا، به خلق خود مى باشد فرجام كفارى كه با جدال به «باطل»، در صدد مقابله با حجت هاى «حق»

رحم عمل اذا هدى عن کلل ذکر ظلم الذى لو خير اخر اذ کتب لم عبد ثم اول وقى نفس خلق ملک حقق جىء ذا حسن امر کذب يا قبل رئى هذا نزل حکم سمع خرج اخذ صدق هن موسى

دفق خرج شبه بنو طير موه رجع فسد ربب لا ارض جذع اخو وله حلل رئس نخل قدر الا خلق اله نا ضير علم سعى رسل الله الى سقى جنح قد وحد قضى جناح مريم کما امر سلف

طبع سكّه و درهم. آن از ختم اعمّ و از نقش اخصّ است. از اين جهت به سجّيه و خلق انسان طبع و طبيعت گفته‏اند كه سجّيه نقش بستن و صورت و شكلى است در نفس انسان

بندگان را تدبير مى‏كند. طبرسى فرموده: وكيل در صفات خدا به معنى متولى به تدبير خلق است [آل عمران:173]. [انعام:102]. [هود:12]. در اينجا لازم است به دو مطلب توجه

قيامت را از آن يَوْمُ‏التَّلاق گفته‏اند كه در آن اهل آسمان و زمين، خدا و خلق، اولين وآخرين، ظالم و مظلوم، انسان و عملش، يكديگر را ملاقات كنند. براى هر

خداوندى است. ما نا من انس الا لم هلک حين کون ان ل هم شىء ذکر حيى على ب ذلک اتى خلق موت هل دنو علم

اللّه العالم. من ذکر ه ل ب ما کم ف هم انن ان او رحم الا ام على علم وضع عبد خلق شىء انث هو زوج ملک جعل أما الله قول اذا شمل ها شهد لئک عمل اله حمل امن کون

رحم عدد ايى الذى حيى رئى نظر جزى شهد سئل حقق دنو وجه دعو قبل نذر خوف اول ن خلق ا موت او ندو ولى قدر ندى کتب سوء نفع ضلل نن نفخ قد سوى

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

پیمودند (و حرمتش نگاه نداشتند) مقرر گردید، و خدای تو البته روز قیامت در آنچه (خلق) در آن اختلاف و نزاع برپا می‌کردند حکم خواهد کرد. [تحریم ماهی گیری در] روز

كسيكه خلق فرمود مرد و زن و نر و ماده حيوانات را و بنابر اين كلمه ما بمعناى الّذى است چنانچه قمّى ره فرموده و در مجمع از امام صادق عليه السّلام و خلق الذّكر

براى آنان پاداشى نيكوست. کتابی است در نهایت استواری تا (به این کتاب بزرگ خلق را) از عذاب سخت خود بترساند و اهل ایمان را که اعمال آنها نیکوست به اجر بسیار

و شريكان آنان مى‌گويند: «در حقيقت، شما ما را نمى‌پرستيديد.» و ما روزی همه خلق را جمع آریم آن‌گاه به مشرکان گوییم: شما و بتهاتان در مکان خود بایستید، سپس

مبالغه گفته شود آدمى از عجله خلق شده مانند آنكه در مقام مدح از كسى ميگويند فلانى از خير خلق شده يا در مقام قدح ميگويند از شرّ خلق شده خداوند هم در آنحال در

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

کیفر اعمالشان ببُرید، این عقوبتی است که خدا مقرر کرده و خدا مقتدر و به مصالح خلق داناست. و دست مرد و زن دزد را به کیفر کار زشتی که مرتکب شده اند به عنوان مجازاتی

از او هیچ کس آنها را محفوظ نتواند داشت، (و بدانید) که خدا (بر کفر و گناه خلق) بسیار بردبار و آمرزنده است. یقیناً خدا آسمان ها و زمین را از اینکه از جای

عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...) اشاره ابراهيم

بسيار بنوشانيم تا به وسيله آن سرزمينى پژمرده را زنده گردانيم و آن را به آنچه خلق كرده‌ايم -از دامها و انسانهاى بسيار- بنوشانيم. تا به آن باران زمین خشک و مرده

لطف و مرحمتی فرماید آن کیست که شما را از اراده خدا منع تواند کرد؟ و هرگز خلق جز خدا هیچ یار و یاوری نخواهند یافت. بگو: اگر خدا برای شما آسیب و گزندی یا

نميرود و چنين شخصى تابع گامهاى شيطان است و اين خو و خلق نمى‌گذارد انسان عالم و عامل شود و محبوب حق و خلق گردد و از تمام خيرات و حسنات بواسطه اين ملكه رذيله

پيغمبر واگذار مرا بتنهائى با كسيكه خلق نمودم او را تا بسزايش برسانم حاجت بمعارضه تو با او نيست يا واگذار مرا با كسيكه خلق نمودم او را با آنكه تنها و بى‌كس

پيغمبر واگذار مرا بتنهائى با كسيكه خلق نمودم او را تا بسزايش برسانم حاجت بمعارضه تو با او نيست يا واگذار مرا با كسيكه خلق نمودم او را با آنكه تنها و بى‌كس

پيغمبر واگذار مرا بتنهائى با كسيكه خلق نمودم او را تا بسزايش برسانم حاجت بمعارضه تو با او نيست يا واگذار مرا با كسيكه خلق نمودم او را با آنكه تنها و بى‌كس

روزى كه به سوى ما مى‌آيند، ولى ستمگران امروز در گمراهى آشكارند. روز محشر که خلق به سوی ما بازآیند چقدر شنوا و بینا شوند! ولی امروز (که باید حقیقت را بشنوند

كسيكه خلق فرمود مرد و زن و نر و ماده حيوانات را و بنابر اين كلمه ما بمعناى الّذى است چنانچه قمّى ره فرموده و در مجمع از امام صادق عليه السّلام و خلق الذّكر

كسيكه خلق فرمود مرد و زن و نر و ماده حيوانات را و بنابر اين كلمه ما بمعناى الّذى است چنانچه قمّى ره فرموده و در مجمع از امام صادق عليه السّلام و خلق الذّكر

كنيد آنرا همانا او دانا است بآنچه در سينه‌ها است‌ آيا نميداند آنكه آفريد خلق را و او است عالم بدقائق و رقائق و آگاه از امور و او است آنكه قرار داد براى

بِالْحَقِ‌ ... وَ ما خَلَقْنَا ... باطِلًا 3- در تمام هستى، هيچ ذرّه‌اى بيهوده خلق نشده است. «ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما باطِلًا» 4-

نبوده مگر اينكه در آن هشداردهنده‌اى گذشته است. ما تو را به حق و راستی به سوی خلق فرستادیم تا (خوبان را به بهشت باد) بشارت دهی و (بدان را از قهر حق) بترسانی،

همانا در این هلاک فرعونیان آیت بزرگی (برای عبرت و موعظه مردم) بود لیکن اکثر خلق ایمان نیاوردند. بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم قبطی]

با آنکه ستمکار بودند مهلت دادم تا روزی آنها را به انتقام گرفتم و بازگشت (خلق) به سوی من است (و هر نیک و بد را جزا خواهم داد). و چه بسا شهرها که به [اهل]

معصوم خود را امر بپرهيزكارى و نهى از پيروى كفار و منافقين فرموده چه رسد بسائر خلق كه بايد باو تأسّى نمايند و خداوند عالم بمصالح و مفاسد امور است و اوامر و نواهيش

خدایش نازل نشد؟ بگو: آیات نزد خدا (و به امر خدا) است، من (که رسولم) جز آنکه (خلق را از انتقام خدا) بترسانم وظیفه ندارم. گفتند: چرا از سوی پروردگارش معجزاتی

معرفتند و خداوند بندگان را از خاك زمين خلق نموده در بدو خلقت چون آدم ابو البشر از خاك خلق شده و اولاد او هم كه از نطفه خلق ميشوند اصلا از خاكند چون نطفه از مأكولات

معرفتند و خداوند بندگان را از خاك زمين خلق نموده در بدو خلقت چون آدم ابو البشر از خاك خلق شده و اولاد او هم كه از نطفه خلق ميشوند اصلا از خاكند چون نطفه از مأكولات

كسيكه از وادى غفلت پاى بيرون نهد و در درياى فكرت غوطه‌ور گردد و رجوع نمايد از خلق بحق تا بشناسد او را و شكر نعمتش را بجا آورد پس بخوانيد خدا را و خالص كنيد

خويش را مى‌گسترد و هموست سرپرست ستوده. و اوست خدایی که باران را پس از نومیدی خلق می‌فرستد و رحمت (و نعمت) خود را فراوان می‌گرداند و اوست خداوندگار محبوب الذّات

عبادت كند مشرك است و كسيكه براى رضاى خدا و خلق عملى را انجام دهد مشرك است و كسيكه براى رضاى خدا كارى كند پس رضايت خلق را هم دخل دهد مشرك است و اين شرك خفى است

آنها ثمرى نداشت و خداوند خلق نفرمود آسمان و زمين و موجودات آن دو را براى آنكه‌ جلد 3 صفحه 543 آنها را بازيچه خود قرار دهد بلكه خلق فرمود براى تهذيب نفوس و

العين كه زنان بهشتى هستند از خاك بهشت نورانى خلق شده‌اند و اينكه هميشه بكرند براى آنست كه پاك و پاكيزه خلق شده و هيچ آفت و عاهتى بر آنها وارد نميشود و حيض

وقتى كه خلق فرمود آنها را از خاك و وقتى كه مستور بودند در شكم مادران و ملائكه مينوشتند سرنوشت آنها را پس تزكيه نفس ننمائيد از خودتان نزد خدا و خلق كه خارج

وقتى كه خلق فرمود آنها را از خاك و وقتى كه مستور بودند در شكم مادران و ملائكه مينوشتند سرنوشت آنها را پس تزكيه نفس ننمائيد از خودتان نزد خدا و خلق كه خارج

فَسَوَّاكَ‌، فَعَدَلَكَ‌، رَكَّبَكَ» 12- آنكه در دنيا تو را آفريد، در آخرت نيز تو را خلق مى‌كند، پس تكذيب چرا؟ «كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ» 13- كسى كه به

پرستى احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق بت پرستى دليل و مستندى نداشته ، منشاء آن تقليد و علاقه

ايشان و اوصياء كرام خود و خلق اولين و آخرين پس يگانه شاهد او است و همه مشهود بيك اعتبار و بيك اعتبار او و انبياء و اوصياء شاهدند و خلق مشهود و در روايات شاهد

واى در آنروز بحال تكذيب كنندگان چنانچه مستفاد از بعضى روايات معتبره است آيا خلق ننموديم ما شما را از آبى خوار و بيمقدار و نجس و بدبو و پست و همان آبرا قرار

بودند و ذكر آن دو اينجا مناسب است و جواب قسم آنست كه خدا ميفرمايد بتحقيق خلق نموديم ما انسان را در تعب و مشقّت چون از وقت تولّد بأنواع زحمات و صدمات دنيا

شى ء خلقه ) و زشتى و بدى ذاتى مخلوقات نيست مراد از انسان در جمله : ((و بدء خلق الانسان من طين )) سخن كفار در مقام استعباد معاد، و جواب به آن بيان اينكه مرگ

requires Javascript to function. آيات ۱۵ - ۳۸ سوره «ق» قدرت و علم خداوند در خلق و تدبير موجودات، به حال خود باقى است بيان مقصود از «نزديکى خداوند به انسان»،

Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۶۰ - ۱۷۵، سوره شعراء توضيح ((ما خلق لكم )) كه در سخن لوط عليه السّلام با قوم خود آمده ، با بيان اينكه آميزش با

Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۶۰ - ۱۷۵، سوره شعراء توضيح ((ما خلق لكم )) كه در سخن لوط عليه السّلام با قوم خود آمده ، با بيان اينكه آميزش با

عقب عند ارض لکن التى صدق ن جزى هو عدو حبب مع اجر غفر فلح وذر کذب سمع حکم خلق بعد بئس دخل کبر کثر کلل

وسوسه كرد تا آنچه از عورتشان پنهان بود بر آنها آشكار كند. [ق:16]. ما انسان را خلق كرده‏ايم و مى‏دانيم آنچه را كه باطنش با او سخن مى‏گويد(از افكارش اطلاع داريم)

مثل شرق صلح شىء يا او فقد نطق امم عشو الم خير صور رمى أبابيل سوء لحم لين خلق کمه مسک لزم خبز جنن ربع فعل عذب هوى صلب حدد اذا نبء نزف فکه برص صنع اخذ قبض

جحم هما سوء ا هذا وسم کلل قول جعل عمل شفع لما يا خلف ملک بدو کلا زکو شىء خلق سئل عين عند نزل رفع ى حسب حشر الذى نبء وجد نفع بصر مدد قتل نحن رسل صلح دين

نموده كه پرسيدند از اين آيه فرمود خداوند تبارك و تعالى خلق فرمود آدم عليه السّلام را از آب گوارا و خلق فرمود از جنس او زوجه او را و درست نمود زوجه‌اش را از

بنظر حقير براى آنستكه خلق نموده آنها را با آنكه ميدانسته دشمن انبيا ميشوند چون جعل در اين مقامات بمعناى خلق است يعنى همچنين خلق نموديم براى هر پيغمبرى

كسيكه خلق فرمود مرد و زن و نر و ماده حيوانات را و بنابر اين كلمه ما بمعناى الّذى است چنانچه قمّى ره فرموده و در مجمع از امام صادق عليه السّلام و خلق الذّكر

روشنی (دلها) است، و تصدیق به درستی تورات که پیش از او بود دارد و راهنمایی خلق و اندرز برای پرهیزکاران عالم است. و به دنبال پیامبران گذشته، عیسی بن مریم

Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۶۰ - ۱۷۵، سوره شعراء توضيح ((ما خلق لكم )) كه در سخن لوط عليه السّلام با قوم خود آمده ، با بيان اينكه آميزش با

شده است اول آنكه جهنم مخلوق و مهيا شده است نه آنكه بعد از اين خلق ميشود دوم آنكه اصل خلق نار و جهنم براى كفار است و فساق اهل ايمان به تبع داخل آن ميشوند

انبوه است. ۲- قامت بلند نخل و شکوفه هاى انبوه خرما، پیامدار بصیرت و مایه تذکر خلق (تبصرة و ذکرى ... و النخل باسقت لها طلع نضید) ۳- اهمیت نخل و خرما، در میان

مأجوج بيرون آيند و مردم را بخورند و از بعضى روايات استفاده ميشود كه آنها خلق مخصوصى هستند كه بر حسب شكل و هيئت و قد و قامت و اعضاء و جوارح با بشر عادى

ازاين بازى و مشغوليت نتايج خوب بدست مى‏آورند آنكه نماز مى‏خواندو درخدمت به خلق قدم برمى دارد و آنكه به كسى ظلم مى‏كند هر دو بازى مى‏كنند و هر دو خويش را

اقسام و بعضى فرمايش قمى را هم در باب خلق حيوانات از منى حمل بر اغلب نموده‌اند و گفته‌اند بعضى از حيوانات از منى خلق نميشوند ولى آب جزء مادّه آنها است چون

عبادت كند مشرك است و كسيكه براى رضاى خدا و خلق عملى را انجام دهد مشرك است و كسيكه براى رضاى خدا كارى كند پس رضايت خلق را هم دخل دهد مشرك است و اين شرك خفى است

خودشان را با خلق در كليّه معاملات جائزه مينمايند و تخلّف نميكنند و اينكه اماناتهم بصيغه جمع فرموده شايد بملاحظه امانت خدا و پيغمبر و خلق باشد و شايد براى

وقتى كه خلق فرمود آنها را از خاك و وقتى كه مستور بودند در شكم مادران و ملائكه مينوشتند سرنوشت آنها را پس تزكيه نفس ننمائيد از خودتان نزد خدا و خلق كه خارج

فَسَوَّاكَ‌، فَعَدَلَكَ‌، رَكَّبَكَ» 12- آنكه در دنيا تو را آفريد، در آخرت نيز تو را خلق مى‌كند، پس تكذيب چرا؟ «كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ» 13- كسى كه به

اجل مقدّر و زنده ميكند آنها را در قبر و قيامت براى مجازات اعمالشان و خداوند خلق فرموده انسان و حيوان را دو صنف ذكور و اناث نر و ماده از نطفه و منى مرد و زن

اجل مقدّر و زنده ميكند آنها را در قبر و قيامت براى مجازات اعمالشان و خداوند خلق فرموده انسان و حيوان را دو صنف ذكور و اناث نر و ماده از نطفه و منى مرد و زن

بهم پيچيده نميتواند حركت نمايد در چنين روزى مساق و مصير و جاى بازگشت تمام خلق محضر عدل الهى است پس اى انسانى كه نه تصديق نموده آنچه را بايد تصديق نمود از

پرستى احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق بت پرستى دليل و مستندى نداشته ، منشاء آن تقليد و علاقه

(67) ترجمه‌ و آنكه بپرستيد مرا اينست راه راست‌ و بتحقيق گمراه كرد از شما خلق بسيارى را آيا پس نبوديد كه دريابيد بعقل‌ اينست دوزخى كه بوديد وعده داده ميشديد

البشر را خلق فرمود از خاك بعد از آنكه آن را گل فرمود و رنگ و بوى آن تغيير يافت و خشك شد مانند خزف و سفال كه صدا ميكند چون چيزى بآن رسد لذا از مبدء خلق گاهى

پرستى احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق احتجاج بر مساءله معاد با اشاره به آغاز خلقت خلق بت پرستى دليل و مستندى نداشته ، منشاء آن تقليد و علاقه

انسان نصب كرده‌اند. «2» حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: خداوند حساب همه‌ى خلق را يك‌باره مى‌رسد، همان گونه كه همه مردم را دفعةً رزق مى‌دهد. «3» 1- بدون

ايشان و اوصياء كرام خود و خلق اولين و آخرين پس يگانه شاهد او است و همه مشهود بيك اعتبار و بيك اعتبار او و انبياء و اوصياء شاهدند و خلق مشهود و در روايات شاهد

ايشان و اوصياء كرام خود و خلق اولين و آخرين پس يگانه شاهد او است و همه مشهود بيك اعتبار و بيك اعتبار او و انبياء و اوصياء شاهدند و خلق مشهود و در روايات شاهد

است از بدايع صنعت و بدايع خلقت و از حالات مختلفه و تغيرات متجدده از ابتداى خلق در شكم مادران تا انتهاى عمر. 4- وَ ما يَبُثُّ مِنْ دابَّةٍ: و در آنچه پراكنده

آله و سلّم است و در كمال عقل و فطانت و به حسب و نسب از همه برتر و از حيث خلق و خلق به نهايت مرتبه رسيده. لكن دعوى دينى كند كه پدران ما بر آن دين نبوده‌اند