سوره النور

در حال بارگیری... آبَاء آبَائِهِن آبَائِکُم آتَاکُم آتُوا آتُوهُم آمَنُوا آمَنّا آيَاتِه أَبَدا أَبْصَارِهِم أَبْصَارِهِن أَبْنَاء أَبْنَائِهِن أَحَد أَحَدا أَحَدِهِم أَحْسَن أَخَوَاتِهِن أَخَوَاتِکُم أَخْرَج أَخْوَالِکُم أَذِن أَرَدْن أَرْبَع أَرْجُلُهُم أَزْوَاجَهُم أَزْکَى أَشْتَاتا أَصْلَحُوا أَطَعْنَا أَطِيعُوا أَعْمَالُهُم أَعْمَامِکُم أَفَضْتُم أَقِيمُوا أَقْسَمُوا أَلا أَلْسِنَتُهُم أَمَرْتَهُم أَمْر أَمْرِه أَمْنا أَنْزَلْنَا أَنْزَلْنَاهَا أَنْفُسُهُم أَنْفُسِکُم أَنْکِحُوا أَهْلِهَا أَيْدِيهِم أَيْمَانُهُن أَيْمَانُکُم أَيْمَانِهِم أُمّهَاتِکُم أُولُوا أُولِي إِخْوَانِهِن إِخْوَانِکُم إِفْک إِقَام إِلَيْکُم إِمَائِکُم إِنّه إِيتَاء إِکْرَاهِهِن ارْتَابُوا ارْتَضَى ارْجِعُوا اسْتَأْذَن اسْتَأْذَنُوک اسْتَخْلَف اسْتَغْفِر اسْمُه التّابِعِين الدّنْيَا الرّجَال الرّسُول الزّانِي الزّانِيَة الزّجَاجَة الزّکَاة السّعَة السّمَاء السّمَاوَات الشّيْطَان الصّادِقِين الصّالِحَات الصّالِحِين الصّلاَة الطّفْل الطّيّبَات الطّيّبُون الطّيْر الظّالِمُون الظّمْآن الظّهِيرَة اللاّتِي اللّه اللّيْل النّار النّسَاء النّهَار الْآخِر الْآخِرَة الْآصَال الْآيَات الْأَبْصَار الْأَرْض الْأَطْفَال الْأَعْرَج الْأَعْمَى الْأَمْثَال الْأَيَامَى الْإِثْم الْإِرْبَة الْبَلاَغ الْبِغَاء الْحَق الْحَيَاة الْحُلُم الْحِسَاب الْخَامِسَة الْخَبِيثَات الْخَبِيثُون الْعَذَاب الْعِشَاء الْغَافِلاَت الْفَائِزُون الْفَاحِشَة الْفَاسِقُون الْفَجْر الْفَضْل الْقَوَاعِد الْقُرْبَى الْقُلُوب الْمَرِيض الْمَسَاکِين الْمَصِير الْمُؤْمِنَات الْمُؤْمِنُون الْمُؤْمِنِين الْمُبِين الْمُحْصَنَات الْمُفْلِحُون الْمُنْکَر الْمُهَاجِرِين الْمِصْبَاح الْوَدْق الْيَوْم الْکَاذِبُون الْکَاذِبِين الْکِتَاب امْرِئ اکْتَسَب بَحْر بَرَد بَرْقِه بَطْنِه بَعْدَهُن بَعْض بَعْضا بَعْضُهَا بَعْضُکُم بَعْضِکُم بَلَغ بَنِي بَيّنَات بَيْع بَيْنَه بَيْنَهُم بَيْنَکُم بُعُولَتِهِن بُهْتَان بُيُوت بُيُوتا بُيُوتِکُم بِأَرْبَعَة بِأَرْجُلِهِن بِأَفْوَاهِکُم بِأَلْسِنَتِکُم بِأَنْفُسِهِم بِالرّسُول بِالشّهَدَاء بِاللّه بِالْأَبْصَار بِالْإِفْک بِالْغُدُوّ بِالْفَحْشَاء بِالْمُؤْمِنِين بِخُمُرِهِن بِزِينَة بِغَيْر بِقِيعَة بِهِمَا بِهٰذَا بِي بِکُل تَأْخُذْکُم تَأْکُلُوا تَابُوا تَتَقَلّب تَتّبِعُوا تَجِدُوا تَجْعَلُوا تَحَصّنا تَحِيّة تَحْسَبَن تَحْسَبُونَه تَحْسَبُوه تَدْخُلُوا تَدْخُلُوهَا تَذَکّرُون تَر تَسْبِيحَه تَسْتَأْنِسُوا تَشِيع تَشْهَد تَضَعُون تَعُودُوا تَعْقِلُون تَعْلَمُون تَعْمَلُون تَقُولُون تَقْبَلُوا تَلَقّوْنَه تَمْسَسْه تَهْتَدُوا تَوَلّوْا تَوَلّى تَوّاب تَکْتُمُون تُؤْمِنُون تُبْدُون تُحِبّون تُرْحَمُون تُرْفَع تُسَلّمُوا تُصِيبَهُم تُطِيعُوه تُفْلِحُون تُقْسِمُوا تُلْهِيهِم تُوبُوا تُکْرِهُوا تِجَارَة ثَلاَث ثَمَانِين ثِيَابَهُن ثِيَابَکُم جَاءَه جَاءُوا جَامِع جَلْدَة جَمِيعا جَهْد جُنَاح جُيُوبِهِن جِبَال حَرَج حَکِيم حُرّم حُمّل حُمّلْتُم حِسَاب حِسَابَه حِين خَالاَتِکُم خَبِير خَلَق خَلَوْا خَوْفِهِم خَيْر خَيْرا خُطُوَات خِلاَلِه دَابّة دَخَلْتُم دُرّي دُعَاء دُعُوا دِين دِينَهُم ذِکْر ذٰلِکُم رَءُوف رَأْفَة رَحِيم رَحْمَتُه رَسُولَه رَسُولُه رَسُولِه رُکَاما رِجَال رِجْلَيْن رِزْق زَان زَانِيَة زَيْتُهَا زَيْتُونَة زَکَا زُجَاجَة زِينَتَهُن زِينَتِهِن سَبِيل سَحَاب سَحَابا سَرِيع سَمِعْتُمُوه سَمِعْنَا سَمِيع سَنَا سُبْحَانَک سُورَة شَأْنِهِم شَجَرَة شَرّا شَرْقِيّة شَهَادَات شَهَادَة شَيْء شَيْئا شُهَدَاء شِئْت صَافّات صَدِيقِکُم صَلاَة صَلاَتَه صِرَاط طَائِفَة طَاعَة طَوّافُون طَيّبَة ظَن ظَهَر ظُلُمَات عَذَاب عَذَابَهُمَا عَرَض عَظِيم عَلَيْه عَلَيْهَا عَلِم عَلِمْتُم عَلِيم عَمِلُوا عَمّاتِکُم عَنْهَا عَوْرَات عُصْبَة عِبَادِکُم عِلْم عِنْدَه غَرْبِيّة غَضَب غَفُور فَأْذَن فَإِذ فَإِنّمَا فَإِنّه فَاجْلِدُوا فَاجْلِدُوهُم فَارْجِعُوا فَتَرَى فَتَيَاتِکُم فَرَضْنَاهَا فَرِيق فَسَلّمُوا فَشَهَادَة فَضْل فَضْلِه فَلَيْس فَلْيَحْذَر فَلْيَسْتَأْذِنُوا فَمِنْهُم فَوَفّاه فَوْق فَوْقِه فَيُصِيب فَيُنَبّئُهُم فَکَاتِبُوهُم فُرُوجَهُم فُرُوجَهُن فُقَرَاء فِتْنَة فِيهِم قَالُوا قَبْلِهِم قَبْلِکُم قَدِير قَوْل قُل قُلُوبِهِم قُلْتُم قِيل لَبِئْس لَعَلّکُم لَعِبْرَة لَعْنَة لَمَسّکُم لَمِن لَهُن لَيَخْرُجُن لَيَسْتَخْلِفَنّهُم لَيُبَدّلَنّهُم لَيُمَکّنَن لُجّي لُعِنُوا لِأُولِي لِبَعْض لِبُعُولَتِهِن لِتَبْتَغُوا لِلطّيّبَات لِلطّيّبِين لِلنّاس لِلّه لِلْخَبِيثَات لِلْخَبِيثِين لِلْمُؤْمِنَات لِلْمُؤْمِنِين لِلْمُتّقِين لِمِثْلِه لِنُورِه لِوَاذا لِيَجْزِيَهُم لِيَحْکُم لِيَسْتَأْذِنْکُم لِيُعْلَم لِکُل لْيَسْتَعْفِف لْيَشْهَد لْيَصْفَحُوا لْيَضْرِبْن لْيَعْفُوا مَأْوَاهُم مَاء مَال مَتَاع مَثَل مَثَلا مَرَض مَرّات مَسْکُونَة مَعَه مَعْرُوفَة مَغْفِرَة مَفَاتِحَه مَلَکَت مَلَکْتُم مَوْج مَوْعِظَة مُؤْمِنِين مُبَارَکَة مُبَرّءُون مُبَيّنَات مُبِين مُتَبَرّجَات مُذْعِنِين مُسْتَقِيم مُشْرِک مُشْرِکَة مُعْجِزِين مُعْرِضُون مُلْک مِائَة مِصْبَاح مِنْهُمَا نَار نَتَکَلّم نُور نُورا نُورِه نِسَائِهِن نِکَاحا هَيّنا وَاحِد وَاسِع وَجَد وَعَد يَأْتَل يَأْتُوا يَأْمُر يَبْتَغُون يَبْلُغُوا يَتَسَلّلُون يَتَوَلّى يَتّبِع يَتّقْه يَجِدُون يَجِدْه يَجْعَل يَجْعَلُه يَحِيف يَحْسَبُه يَحْفَظُوا يَحْفَظْن يَخَافُون يَخْرُج يَخْش يَخْلُق يَدَه يَدْرَأ يَذْهَب يَذْهَبُوا يَرَاهَا يَرْجُون يَرْزُق يَرْمُون يَزِيدَهُم يَسْتَأْذِنُونَک يَسْتَأْذِنُوه يَسْتَعْفِفْن يَشَاء يَصْرِفُه يَصْنَعُون يَضَعْن يَضْرِب يَضْرِبْن يَظْهَرُوا يَعِظُکُم يَعْبُدُونَنِي يَعْلَم يَعْلَمُون يَعْمَلُون يَغُضّوا يَغْشَاه يَغْضُضْن يَغْفِر يَفْعَلُون يَقُولُوا يَقُولُون يَمْشِي يَنْکِح يَنْکِحُهَا يَهْدِي يَوْم يَوْما يَوْمَئِذ يَکَاد يَکَد يَکُن يَکُون يَکُونُوا يُؤَلّف يُؤْتُوا يُؤْذَن يُؤْمِنُون يُبَيّن يُبْدِين يُحِبّون يُخَالِفُون يُخْفِين يُذْکَر يُرْجَعُون يُزَکّي يُزْجِي يُسَبّح يُشْرِکُون يُصِيبَهُم يُضِيء يُطِع يُغْنِهِم يُغْنِيَهُم يُقَلّب يُنَزّل يُوقَد يُوَفّيهِم يُکْرِهْهُن کَأَنّهَا کَدُعَاء کَذٰلِک کَرِيم کَسَرَاب کَظُلُمَات کَفَر کَفَرُوا کَمَا کَمِشْکَاة کَوْکَب کِبْرَه

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤ ٤٥ ٤٦ ٤٧ ٤٨ ٤٩ ٥٠ ٥١ ٥٢ ٥٣ ٥٤ ٥٥ ٥٦ ٥٧ ٥٨ ٥٩ ٦٠ ٦١ ٦٢ ٦٣ ٦٤

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ سورَةٌ أَنزَلنٰها وَ فَرَضنٰها وَ أَنزَلنا فيها إيٰتٍ بَيِّنٰتٍ لَعَلَّكُم تَذَكَّرونَ (١)

(این) سوره‌ای است (که) آن را نازل و (بر مکلفان) حتمی گردانیدیم و در آن آیاتی روشن فرو فرستادیم، شاید شما به خوبی یاد آورید.

الزّانِيَةُ وَ الزّانى فَاجلِدوا كُلَّ وٰحِدٍ مِنهُما مِا۟ئَةَ جَلدَةٍ وَ لا تَأخُذكُم بِهِما رَأفَةٌ فى دينِ اللَّهِ إِن كُنتُم تُؤمِنونَ بِاللَّهِ وَ اليَومِ الإخِرِ وَ ليَشهَد عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ المُؤمِنينَ (٢)

(هر) زن زناکار و مرد زناکار را صد تازیانه بزنید و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان داشته‌اید، در دین خدا نسبت به آن دو هیچ دلسوزی شما را برنگیرد و باید گروهی از مؤمنان (دست‌کم دو نفر) در کیفر آن دو حضور یابند.

الزّانى لا يَنكِحُ إِلّا زانِيَةً أَو مُشرِكَةً وَ الزّانِيَةُ لا يَنكِحُها إِلّا زانٍ أَو مُشرِكٌ وَ حُرِّمَ ذٰلِكَ عَلَى المُؤمِنينَ (٣)

مرد زناکار، جز زن زناکار یا مشرک را به همسری نگیرد و زن زناکار، جز مرد زناکار یا مشرک را به همسری نگیرد و این‌گونه ازدواج بر مؤمنان حرام گردیده است.

وَ الَّذينَ يَرمونَ المُحصَنٰتِ ثُمَّ لَم يَأتوا بِأَربَعَةِ شُهَداءَ فَاجلِدوهُم ثَمٰنينَ جَلدَةً وَ لا تَقبَلوا لَهُم شَهٰدَةً أَبَدًا وَ أُولٰئِكَ هُمُ الفٰسِقونَ (٤)

و کسانی که به زنان پاکدامن نسبت زنا می‌دهند، سپس چهار گواه مرد (عادل بر این نسبت) نیاورده‌اند، آنان را هشتاد تازیانه بزنید و هیچ‌گاه شهادتی از آنها نپذیرید و اینان، (هم)ایشان فاسقانند.

إِلَّا الَّذينَ تابوا مِن بَعدِ ذٰلِكَ وَ أَصلَحوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ (٥)

مگر کسانی که بعد از آن (بهتان) توبه و (آن بهتان را) اصلاح کردند. پس خدا بی‌گمان پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

وَ الَّذينَ يَرمونَ أَزوٰجَهُم وَ لَم يَكُن لَهُم شُهَداءُ إِلّا أَنفُسُهُم فَشَهٰدَةُ أَحَدِهِم أَربَعُ شَهٰدٰتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصّٰدِقينَ (٦)

و مردانی که به همسران خود نسبت زنا می‌دهند و جز خودهاشان گواهانی (دیگر) ندارند، پس گواهی هر یک از آنان چهار بار سوگند به خداست، که او [:شوهر] بی‌گمان همانا از راستگویان است.

وَ الخٰمِسَةُ أَنَّ لَعنَتَ اللَّهِ عَلَيهِ إِن كانَ مِنَ الكٰذِبينَ (٧)

و گواه پنجمین این است که (شوهر بگوید که) لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگویان بوده است.

وَ يَدرَؤُا۟ عَنهَا العَذابَ أَن تَشهَدَ أَربَعَ شَهٰدٰتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الكٰذِبينَ (٨)

و عذابش را برطرف می‌سازد که (اگر) این زن چهار مرتبه خدا را گواه گیرد که همسرش بی‌گمان از دروغگویان بوده است.

وَ الخٰمِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيها إِن كانَ مِنَ الصّٰدِقينَ (٩)

و (نیزگواهی) پنجمین را - که همانا خشم خدا بر او باد - اگر (شوهرش) از راستگویان بوده است.

وَ لَولا فَضلُ اللَّهِ عَلَيكُم وَ رَحمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ تَوّابٌ حَكيمٌ (١٠)

و اگر فضل خدا و رحمتش بر شما نبود و اینکه خدا بسی برگشت‌کننده(ی بر بندگان) و سنجیده کار است (رسوا می‌شدید).

إِنَّ الَّذينَ جاءو بِالإِفكِ عُصبَةٌ مِنكُم لا تَحسَبوهُ شَرًّا لَكُم بَل هُوَ خَيرٌ لَكُم لِكُلِّ امرِئٍ مِنهُم مَا اكتَسَبَ مِنَ الإِثمِ وَ الَّذى تَوَلّىٰ كِبرَهُ مِنهُم لَهُ عَذابٌ عَظيمٌ (١١)

بی‌گمان کسانی که بهتان [:داستان افک ] را (به میان) آوردند، دسته‌ای متعصب از شمایند. این (تهمت) را شرّی برای خود به‌حساب نیاورید، بلکه آن برای شما خیری است و هر مردی از آنان (که در این کار دست داشته همان) گناه دنباله‌داری که مرتکب شده برای(خود) اوست و آن کس از ایشان که (قسمت) عمده‌ی آن را به گردن گرفته، برای او عذابی بزرگ است.

لَولا إِذ سَمِعتُموهُ ظَنَّ المُؤمِنونَ وَ المُؤمِنٰتُ بِأَنفُسِهِم خَيرًا وَ قالوا هٰذا إِفكٌ مُبينٌ (١٢)

چرا چون آن (بهتان) را شنیدید، مردان و زنان مؤمن گمان نیک به خودشان نبردند و نگفتند: «این بهتانی آشکارگر است»؟

لَولا جاءو عَلَيهِ بِأَربَعَةِ شُهَداءَ فَإِذ لَم يَأتوا بِالشُّهَداءِ فَأُولٰئِكَ عِندَ اللَّهِ هُمُ الكٰذِبونَ (١٣)

چرا چهار گواه مرد (عادل) بر آن (بهتان) نیاوردند؟ پس چون (این) گواهان را نیاوردند، اینان نزد خدا، (هم)اینان دروغگویانند.

وَ لَولا فَضلُ اللَّهِ عَلَيكُم وَ رَحمَتُهُ فِى الدُّنيا وَ الإخِرَةِ لَمَسَّكُم فى ما فيهِ أَفَضتُم عَذابٌ عَظيمٌ (١٤)

و اگر فضل خدا و رحمتش در دنیا و آخرت بر شما نبود، همواره - به (سزای) آنچه در آن غور کرده (و) اشاعه دادید - به شما عذابی بزرگ می‌رسید.

إِذ تَلَقَّونَهُ بِأَلسِنَتِكُم وَ تَقولونَ بِأَفواهِكُم ما لَيسَ لَكُم بِهِ عِلمٌ وَ تَحسَبونَهُ هَيِّنًا وَ هُوَ عِندَ اللَّهِ عَظيمٌ (١٥)

چون آن (بهتان) را با زبان‌هاتان بس می‌پذیرید و با دهان‌هاتان چیزی را که برایتان به آن علمی نیست، می‌گویید و گمان می‌کنید که آن (کاری) سهل و ساده است، حال اینکه آن (بهتان) نزد خدا بس بزرگ است.

وَ لَولا إِذ سَمِعتُموهُ قُلتُم ما يَكونُ لَنا أَن نَتَكَلَّمَ بِهٰذا سُبحٰنَكَ هٰذا بُهتٰنٌ عَظيمٌ (١٦)

و چرا وقتی آن را شنیدید نگفتید: «برای ما سزاوار نیست که در این (بهتان) سخن گوییم. خدایا تو منزّهی. این بهتانی بزرگ است.»

يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَن تَعودوا لِمِثلِهِ أَبَدًا إِن كُنتُم مُؤمِنينَ (١٧)

خدا اندرزتان می‌دهد که (مبادا) هیچ‌گاه به همانند آن - اگر مؤمن بوده‌اید - برگشت کنید.

وَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الإيٰتِ وَ اللَّهُ عَليمٌ حَكيمٌ (١٨)

و خدا برای شما نشانه‌ها(ی ربانی) را بیان می‌کند. و خدا بسی دانای سنجیده‌کار است.

إِنَّ الَّذينَ يُحِبّونَ أَن تَشيعَ الفٰحِشَةُ فِى الَّذينَ إمَنوا لَهُم عَذابٌ أَليمٌ فِى الدُّنيا وَ الإخِرَةِ وَ اللَّهُ يَعلَمُ وَ أَنتُم لا تَعلَمونَ (١٩)

بی‌گمان آنان که دوست دارند تا زشتکاری تجاوزگر در میان کسانی که ایمان آورده‌اند، فرا‌گیر شود، برایشان در دنیا و آخرت عذابی پر درد است. و خدا می‌داند و شما نمی‌دانید.

وَ لَولا فَضلُ اللَّهِ عَلَيكُم وَ رَحمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ رَءوفٌ رَحيمٌ (٢٠)

و اگر فضل و رحمت خدا بر (سروسامان)تان نبود و اینکه خدا رئوفِ رحمتگر بر ویژگان است (فضیحت ومجازات سختی در انتظارتان بود).

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا لا تَتَّبِعوا خُطُوٰتِ الشَّيطٰنِ وَ مَن يَتَّبِع خُطُوٰتِ الشَّيطٰنِ فَإِنَّهُ يَأمُرُ بِالفَحشاءِ وَ المُنكَرِ وَ لَولا فَضلُ اللَّهِ عَلَيكُم وَ رَحمَتُهُ ما زَكىٰ مِنكُم مِن أَحَدٍ أَبَدًا وَ لٰكِنَّ اللَّهَ يُزَكّى مَن يَشاءُ وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ (٢١)

هان ای کسانی که ایمان آورد‌ید! گام‌های شیطان را پیروی مکنید و هر کس گام‌های شیطان را پیروی کند همواره او [:شیطان] به زشتکاری متجاوز و کاری ناپسند وامی‌دارد. و اگر فضل خدا و رحمتش بر شما نبود، هرگز هیچ کس از شما پاک نمی‌شد. ولی خداست که هر کس را بخواهد پاک می‌گرداند. و خدا بس شنوای بسیار داناست.

وَ لا يَأتَلِ أُولُوا الفَضلِ مِنكُم وَ السَّعَةِ أَن يُؤتوا أُولِى القُربىٰ وَ المَسٰكينَ وَ المُهٰجِرينَ فى سَبيلِ اللَّهِ وَ ليَعفوا وَ ليَصفَحوا أَلا تُحِبّونَ أَن يَغفِرَ اللَّهُ لَكُم وَ اللَّهُ غَفورٌ رَحيمٌ (٢٢)

و صاحبان فضیلت از شما، نباید از دادن [:بخشش مالی] به نزدیکترین خویشاوندان و تهیدستان و مهاجران راه خدا دریغ ورزند و باید عفو کنند و همواره گذشت نمایند. مگر دوست ندارید که خدا برای شما بپوشد؟ و خدا بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

إِنَّ الَّذينَ يَرمونَ المُحصَنٰتِ الغٰفِلٰتِ المُؤمِنٰتِ لُعِنوا فِى الدُّنيا وَ الإخِرَةِ وَ لَهُم عَذابٌ عَظيمٌ (٢٣)

بی‌گمان، کسانی که به زنان پاکدامن بی‌خبرِ غافلِ باایمان نسبت (انحراف جنسی) می‌دهند، در دنیا و آخرت لعنت شده‌اند و برای آنان عذابی سخت است.

يَومَ تَشهَدُ عَلَيهِم أَلسِنَتُهُم وَ أَيديهِم وَ أَرجُلُهُم بِما كانوا يَعمَلونَ (٢٤)

روزی که زبان‌ها و دست‌ها و پاهایشان - بر ضد آنان - بدانچه انجام می‌داده‌اند، گواهی می‌دهند.

يَومَئِذٍ يُوَفّيهِمُ اللَّهُ دينَهُمُ الحَقَّ وَ يَعلَمونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الحَقُّ المُبينُ (٢٥)

در آن هنگام (و هنگامه)، خدا پاداش طاعت شایسته‌ی آنان را به‌طور کامل به ایشان می‌دهد و (آنان) می‌دانند که خدا همواره، (هم)او تمام حقیقتِ روشنگر است.

الخَبيثٰتُ لِلخَبيثينَ وَ الخَبيثونَ لِلخَبيثٰتِ وَ الطَّيِّبٰتُ لِلطَّيِّبينَ وَ الطَّيِّبونَ لِلطَّيِّبٰتِ أُولٰئِكَ مُبَرَّءونَ مِمّا يَقولونَ لَهُم مَغفِرَةٌ وَ رِزقٌ كَريمٌ (٢٦)

پلید‌ی‌ها برای پلیدان و پلیدان برای پلیدی‌‌ها و پاکیزه‌ها برای پاکیزگان و پاکیزگان برای پاکیزه‌هایند. اینان از آنچه (دیگران) درباره‌ی ایشان می‌گویند برکنارند و برای آنان پوشش و روزی‌ای نیکو و باکرامت است.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا لا تَدخُلوا بُيوتًا غَيرَ بُيوتِكُم حَتّىٰ تَستَأنِسوا وَ تُسَلِّموا عَلىٰ أَهلِها ذٰلِكُم خَيرٌ لَكُم لَعَلَّكُم تَذَكَّرونَ (٢٧)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! در خانه‌هایی غیر از خانه‌های خودتان داخل نشوید، تا (با آنان) انس (و اجازه‌ای) بگیرید. و بر اهل آن (خانه)ها سلام گویید. این (کارتان) برایتان خوب است. شاید شما متذکر شوید.

فَإِن لَم تَجِدوا فيها أَحَدًا فَلا تَدخُلوها حَتّىٰ يُؤذَنَ لَكُم وَ إِن قيلَ لَكُمُ ارجِعوا فَارجِعوا هُوَ أَزكىٰ لَكُم وَ اللَّهُ بِما تَعمَلونَ عَليمٌ (٢٨)

پس اگر کسی را در آن خانه‌ها نیافتید، داخل آنها نشوید تا به شما اجازه داده شود و اگر به شما گفته شد «برگردید»، برگردید، (که) آن (برگشتن) برای شما پاکیزه‌تر است. و خدا به آنچه انجام می‌دهید بسی داناست.

لَيسَ عَلَيكُم جُناحٌ أَن تَدخُلوا بُيوتًا غَيرَ مَسكونَةٍ فيها مَتٰعٌ لَكُم وَ اللَّهُ يَعلَمُ ما تُبدونَ وَ ما تَكتُمونَ (٢٩)

بر شما گناهی نیست که به خانه‌هایی غیر مسکونی [:عمومی] - که در آنها برای شما متاعی است - در آیید. و خدا آنچه را آشکار می‌کنید و آنچه را پنهان می‌دارید می‌داند.

قُل لِلمُؤمِنينَ يَغُضّوا مِن أَبصٰرِهِم وَ يَحفَظوا فُروجَهُم ذٰلِكَ أَزكىٰ لَهُم إِنَّ اللَّهَ خَبيرٌ بِما يَصنَعونَ (٣٠)

به مردان باایمان بگو (که عورت‌های دیگران را) از دیده‌هاشان فرو نهند و عورت‌های خودشان را (از دیدگان دیگران) نگهبانی کنند. این برای آنان پاکیزه‌تر است. به‌راستی خدا به آنچه می‌کنند بسی آگاه است.

وَ قُل لِلمُؤمِنٰتِ يَغضُضنَ مِن أَبصٰرِهِنَّ وَ يَحفَظنَ فُروجَهُنَّ وَ لا يُبدينَ زينَتَهُنَّ إِلّا ما ظَهَرَ مِنها وَ ليَضرِبنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلىٰ جُيوبِهِنَّ وَ لا يُبدينَ زينَتَهُنَّ إِلّا لِبُعولَتِهِنَّ أَو إبائِهِنَّ أَو إباءِ بُعولَتِهِنَّ أَو أَبنائِهِنَّ أَو أَبناءِ بُعولَتِهِنَّ أَو إِخوٰنِهِنَّ أَو بَنى إِخوٰنِهِنَّ أَو بَنى أَخَوٰتِهِنَّ أَو نِسائِهِنَّ أَو ما مَلَكَت أَيمٰنُهُنَّ أَوِ التّٰبِعينَ غَيرِ أُولِى الإِربَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفلِ الَّذينَ لَم يَظهَروا عَلىٰ عَورٰتِ النِّساءِ وَ لا يَضرِبنَ بِأَرجُلِهِنَّ لِيُعلَمَ ما يُخفينَ مِن زينَتِهِنَّ وَ توبوا إِلَى اللَّهِ جَميعًا أَيُّهَ المُؤمِنونَ لَعَلَّكُم تُفلِحونَ (٣١)

و به زنان باایمان بگو (که) دیدگان خود را (از دیدن عورت‌های دیگران) فرو نهند و عورت‌هایشان را (از هر گونه نگرشی) حفظ کنند و زینت‌های خودشان را (برابر مردان نامحرم) نمایان نگردانند -مگر آنچه (که طبعاً) از آنها پیدا بود- و باید روسری‌های خود را (بر سینه‌هاشان) فرونهند و زینتشان را جز برای شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدران شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران شوهرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان (خدمتگزار غیر مسلمان)شان، یا زرخریدهاشان، یا مردانی که در زندگی تابع و در حاشیه‌ی آنانند و نیاز جنسی (هم) ندارند، یا کودکانی که بر عورت‌های زنان سلطه‌ای حاصل نکرده‌اند (زینت‌های خود را) آشکار نکنند؛ و پاهای خود را (به گونه‌ای به زمین) نکوبند تا آنچه از زینتشان نهفته می‌دارند آشکار گردد. ای مؤمنان! همگان (از مردان و زنان) به خدا بازگشت کنید، شاید (خود و دیگران را) رستگار کنید.

وَ أَنكِحُوا الأَيٰمىٰ مِنكُم وَ الصّٰلِحينَ مِن عِبادِكُم وَ إِمائِكُم إِن يَكونوا فُقَراءَ يُغنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضلِهِ وَ اللَّهُ وٰسِعٌ عَليمٌ (٣٢)

و بی‌همسران از خود [:آزادان] را و غلامان و کنیزان شایسته‌تان را همسر دهید. اگر تنگدستند، خدا آنان را از فضل خویش بی‌نیاز می‌کند. و خدا گشایشگری بس داناست.

وَ ليَستَعفِفِ الَّذينَ لا يَجِدونَ نِكاحًا حَتّىٰ يُغنِيَهُمُ اللَّهُ مِن فَضلِهِ وَ الَّذينَ يَبتَغونَ الكِتٰبَ مِمّا مَلَكَت أَيمٰنُكُم فَكاتِبوهُم إِن عَلِمتُم فيهِم خَيرًا وَ إتوهُم مِن مالِ اللَّهِ الَّذى إتىٰكُم وَ لا تُكرِهوا فَتَيٰتِكُم عَلَى البِغاءِ إِن أَرَدنَ تَحَصُّنًا لِتَبتَغوا عَرَضَ الحَيوٰةِ الدُّنيا وَ مَن يُكرِههُنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِن بَعدِ إِكرٰهِهِنَّ غَفورٌ رَحيمٌ (٣٣)

و کسانی که (وسیله‌ی) زناشویی نمی‌یابند، باید پاکدامنی ورزند، تا خدا آنان را از فضل خویش بی‌نیاز گرداند. و از میان غلامانتان، کسانی که در صددند با قرارداد کتبی، خود را آزاد کنند، اگر در آنان خیری (از ایمان و آمال و مال) یافتید، (قرار) بازخرید آنها را بنویسید و از آن مالی که خدا به شما داده است به ایشان بدهید (تا خود را آزاد کنند) و کنیزان خود را - در صورتی که تصمیم به پاکدامنی دارند - برای اینکه متاع زندگی دنیا را بجویید، به زنا وادار مکنید، و هر کس آنان را به اجبار (به زنا) وادار کند بی‌گمان خدا پس از اجبار نمودنشان، پوشنده‌ی (گناه اجبارشدگان و) رحمتگر بر ویژگان است.

وَ لَقَد أَنزَلنا إِلَيكُم إيٰتٍ مُبَيِّنٰتٍ وَ مَثَلًا مِنَ الَّذينَ خَلَوا مِن قَبلِكُم وَ مَوعِظَةً لِلمُتَّقينَ (٣٤)

و همانا به‌راستی سوی شما آیاتی روشنگر و نمادی افشاگر -از کسانی که پیش از شما روزگاران را به سر بردند- و موعظه‌ای برای پرهیزگاران فرود آورده‌ایم.

اللَّهُ نورُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ مَثَلُ نورِهِ كَمِشكوٰةٍ فيها مِصباحٌ المِصباحُ فى زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ كَأَنَّها كَوكَبٌ دُرِّىٌّ يوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُبٰرَكَةٍ زَيتونَةٍ لا شَرقِيَّةٍ وَ لا غَربِيَّةٍ يَكادُ زَيتُها يُضيءُ وَ لَو لَم تَمسَسهُ نارٌ نورٌ عَلىٰ نورٍ يَهدِى اللَّهُ لِنورِهِ مَن يَشاءُ وَ يَضرِبُ اللَّهُ الأَمثٰلَ لِلنّاسِ وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (٣٥)

خدا نور آسمان‌ها و زمین است. نماینده‌ی نورش چون چراغدانی است که در آن چراغی و آن چراغ درون شیشه‌ای است؛ آن شیشه گویی اختری درخشان است که از درخت خجسته‌ی زیتونی -که نه شرقی است و نه غربی- برافروخته می‌شود؛ نزدیک است (که) روغنش - هر چند بدان آتشی نرسیده باشد - روشنی بخشد؛ نوری است فرا روی نوری (دگر). خدا هر که را بخواهد سوی خویش هدایت می‌کند و خدا برای مردم مَثَل‌ها می‌زند و خدا به هر چیزی بسی داناست.

فى بُيوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرفَعَ وَ يُذكَرَ فيهَا اسمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فيها بِالغُدُوِّ وَ الإصالِ (٣٦)

(این نماد نور) در خانه‌هایی است که خدا رخصت داده تا رفعت یابند و نامش در آنها یاد شود. او را در آن خانه‌ها صبحگاهان و شامگاهان (نیایش و) تنزیه می‌کنند.

رِجالٌ لا تُلهيهِم تِجٰرَةٌ وَ لا بَيعٌ عَن ذِكرِ اللَّهِ وَ إِقامِ الصَّلوٰةِ وَ إيتاءِ الزَّكوٰةِ يَخافونَ يَومًا تَتَقَلَّبُ فيهِ القُلوبُ وَ الأَبصٰرُ (٣٧)

(راد) مردانی که نه (هیچ) تجارت و نه (هیچ) داد و ستدی، آنان را از یاد خدا و بر پا داشتن نماز و دادن زکات باز نمی‌دارد، و از روزی که دل‌ها و دیده‌ها در آن دگرگون می‌شوند می‌هراسند.

لِيَجزِيَهُمُ اللَّهُ أَحسَنَ ما عَمِلوا وَ يَزيدَهُم مِن فَضلِهِ وَ اللَّهُ يَرزُقُ مَن يَشاءُ بِغَيرِ حِسابٍ (٣٨)

تا خدا بهترین اعمالی را که انجام داده‌اند به ایشان پاداش دهد و از فضل خود برایشان بیفزاید. و خدا هر که را بخواهد بی‌حساب روزی می‌دهد.

وَ الَّذينَ كَفَروا أَعمٰلُهُم كَسَرابٍ بِقيعَةٍ يَحسَبُهُ الظَّمـٔانُ ماءً حَتّىٰ إِذا جاءَهُ لَم يَجِدهُ شَيـًٔا وَ وَجَدَ اللَّهَ عِندَهُ فَوَفّىٰهُ حِسابَهُ وَ اللَّهُ سَريعُ الحِسابِ (٣٩)

و کسانی که کافر شدند، کارهایشان چون سرابی در زمینی هموار و بی‌برگ و بار است که تشنه آن را آبی می‌پندارد؛ تا آن هنگام که بدان رسد آن را چیزی نیابد و خدا را نزد خویش یابد، پس حسابش را به تمامی به او بدهد. و خدا زودشمار است.

أَو كَظُلُمٰتٍ فى بَحرٍ لُجِّىٍّ يَغشىٰهُ مَوجٌ مِن فَوقِهِ مَوجٌ مِن فَوقِهِ سَحابٌ ظُلُمٰتٌ بَعضُها فَوقَ بَعضٍ إِذا أَخرَجَ يَدَهُ لَم يَكَد يَرىٰها وَ مَن لَم يَجعَلِ اللَّهُ لَهُ نورًا فَما لَهُ مِن نورٍ (٤٠)

یا مانند تاریکی‌هایی در دریای طغیان‌گر ژرفی است، که موجی بر رویش موجی دیگر، (و) بالای آن ابری است. تاریکی‌هایی است که بعضی بر روی بعضی انباشته است. هر گاه دستش را (از آن) بیرون آورد، هرگز آن را نبیند. و خدا برای هر کس (که) نوری ننهاده، او را هیچ نوری نیست.

أَلَم تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُ مَن فِى السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ الطَّيرُ صٰفّٰتٍ كُلٌّ قَد عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسبيحَهُ وَ اللَّهُ عَليمٌ بِما يَفعَلونَ (٤١)

آیا ندیدی همانا خدا، هر که (و هر چه) در آسمان‌ها و زمین است برای او همچنان تسبیح و تنزیه می‌کنند و پرندگان (نیز) در حالی که (در آسمان) صف‌اندرصف به پروازند، همه نماز و نیایش خود و تنزیهشان را همواره دانسته‌اند؟ و خدا به آنچه می‌کنند بسی داناست.

وَ لِلَّهِ مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ إِلَى اللَّهِ المَصيرُ (٤٢)

و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین تنها از خداست و بازگشت (همه) تنها سوی خداست.

أَلَم تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزجى سَحابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَينَهُ ثُمَّ يَجعَلُهُ رُكامًا فَتَرَى الوَدقَ يَخرُجُ مِن خِلٰلِهِ وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِن جِبالٍ فيها مِن بَرَدٍ فَيُصيبُ بِهِ مَن يَشاءُ وَ يَصرِفُهُ عَن مَن يَشاءُ يَكادُ سَنا بَرقِهِ يَذهَبُ بِالأَبصٰرِ (٤٣)

آیا ندیدی [:ندانستی] که خدا ابر را (از بخار) می‌کَنَد (و) سپس میان (اجزای) آن پیوند می‌دهد. سپس آن را روی هم انباشته و متراکم می‌سازد. پس قطره‌های نخستین باران را می‌بینی که از خلال آن بیرون می‌آید. و از آسمان از کوه‌هایی (از یخ) که در آنجاست تگرگی فرو می‌ریزد؛ پس هر کس را بخواهد با آن گزندی می‌رساند و آن را از هر که بخواهد باز می‌دارد. نزدیک است روشنی آذرخش، بلندای برقش دیدگان را بِبَرَد.

يُقَلِّبُ اللَّهُ الَّيلَ وَ النَّهارَ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَعِبرَةً لِأُولِى الأَبصٰرِ (٤٤)

خدا شب و روز را زیر و زبر می‌کند (و) بی‌گمان در این (جریان) برای صاحبان بصیرت همچنان (درس) عبرتی است.

وَ اللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دابَّةٍ مِن ماءٍ فَمِنهُم مَن يَمشى عَلىٰ بَطنِهِ وَ مِنهُم مَن يَمشى عَلىٰ رِجلَينِ وَ مِنهُم مَن يَمشى عَلىٰ أَربَعٍ يَخلُقُ اللَّهُ ما يَشاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (٤٥)

و خدا هر جنبنده‌ای را از آبی آفرید، پس پاره‌ای از آنان روی شکمش راه می‌رود و برخی از آنان روی دو پا(یش) و بعضی از آنها روی چهارپا(یش) روان است. خدا هر چه بخواهد می‌آفریند. به‌راستی خدا بر هر چیزی بسیار تواناست.

لَقَد أَنزَلنا إيٰتٍ مُبَيِّنٰتٍ وَ اللَّهُ يَهدى مَن يَشاءُ إِلىٰ صِرٰطٍ مُستَقيمٍ (٤٦)

همواره به‌درستی آیاتی روشنگر فرود آوردیم. و خدا هر که را بخواهد به راهی بس راست هدایت می‌کند.

وَ يَقولونَ إمَنّا بِاللَّهِ وَ بِالرَّسولِ وَ أَطَعنا ثُمَّ يَتَوَلّىٰ فَريقٌ مِنهُم مِن بَعدِ ذٰلِكَ وَ ما أُولٰئِكَ بِالمُؤمِنينَ (٤٧)

و می‌گویند: « (ما) به خدا ایمان آوردیم و به پیامبر (او هم) گرویدیم و اطاعت‌(شان) کردیم.‌» سپس دسته‌ای از ایشان پس از این روی بر می‌گردانند و ایشان (از) مؤمنان نیستند.

وَ إِذا دُعوا إِلَى اللَّهِ وَ رَسولِهِ لِيَحكُمَ بَينَهُم إِذا فَريقٌ مِنهُم مُعرِضونَ (٤٨)

و هنگامی که سوی خدا و پیامبرش خوانده شوند -تا میانشان داوری کند- به ناگاه گروهی از آنان رویگردانند.

وَ إِن يَكُن لَهُمُ الحَقُّ يَأتوا إِلَيهِ مُذعِنينَ (٤٩)

و اگر (در این حکم) برایشان حق (دلخواهشان) باشد، اذعان‌کنندگان، سویش روانند.

أَفى قُلوبِهِم مَرَضٌ أَمِ ارتابوا أَم يَخافونَ أَن يَحيفَ اللَّهُ عَلَيهِم وَ رَسولُهُ بَل أُولٰئِكَ هُمُ الظّٰلِمونَ (٥٠)

آیا در دل‌هایشان بیماری‌ای است، یا شک مستندی داشتند، یا می‌ترسند که خدا بر آنان ستم روا دارد و فرستاده‌اش (نیز ستم کند)؟ (نه،) بلکه اینان خودشان ستمکارانند.

إِنَّما كانَ قَولَ المُؤمِنينَ إِذا دُعوا إِلَى اللَّهِ وَ رَسولِهِ لِيَحكُمَ بَينَهُم أَن يَقولوا سَمِعنا وَ أَطَعنا وَ أُولٰئِكَ هُمُ المُفلِحونَ (٥١)

گفتار مؤمنان – هنگامی که سوی خدا و پیامبرش خوانده شوند تا میانشان داوری کند - تنها این بود که: «شنیدیم و اطاعت کردیم.‌» و اینانند، (هم)ایشان رستگارکنندگان (خود و دیگران).

وَ مَن يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسولَهُ وَ يَخشَ اللَّهَ وَ يَتَّقهِ فَأُولٰئِكَ هُمُ الفائِزونَ (٥٢)

و کسی که خدا و فرستاده‌ی او را فرمان برد و از خدا بهراسد و از او پروا کند، پس اینان، (هم)ایشان به‌سلامتی‌رسندگان به خیرند.

وَ أَقسَموا بِاللَّهِ جَهدَ أَيمٰنِهِم لَئِن أَمَرتَهُم لَيَخرُجُنَّ قُل لا تُقسِموا طاعَةٌ مَعروفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبيرٌ بِما تَعمَلونَ (٥٣)

و با سوگندهای مؤکدشان به خدا سوگند یاد کردند (که) اگر فرمانشان دهی، بی‌گمان (برای جهاد) همواره بیرون خواهند آمد. بگو: «سوگند مخورید. (تنها) اطاعتی شناخته‌شده (باید و) خدا به‌درستی به آنچه می‌کنید بسی داناست.»

قُل أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسولَ فَإِن تَوَلَّوا فَإِنَّما عَلَيهِ ما حُمِّلَ وَ عَلَيكُم ما حُمِّلتُم وَ إِن تُطيعوهُ تَهتَدوا وَ ما عَلَى الرَّسولِ إِلَّا البَلٰغُ المُبينُ (٥٤)

بگو: «خدا را اطاعت کنید و از پیامبر(ش نیز) پیروی نمایید.» پس اگر پشت نمودند، (بدانید که) تنها بر عهده‌ی اوست آنچه (بدان) موظف شده و بر عهده‌ی شماست آنچه بدان موظف شدید. و اگر اطاعتش کنید راه خواهید یافت. و بر فرستاده(ی خدا) جز ابلاغ روشنگر (مأموریتی) نیست.

وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ إمَنوا مِنكُم وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ لَيَستَخلِفَنَّهُم فِى الأَرضِ كَمَا استَخلَفَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُم دينَهُمُ الَّذِى ارتَضىٰ لَهُم وَ لَيُبَدِّلَنَّهُم مِن بَعدِ خَوفِهِم أَمنًا يَعبُدونَنى لا يُشرِكونَ بى شَيـًٔا وَ مَن كَفَرَ بَعدَ ذٰلِكَ فَأُولٰئِكَ هُمُ الفٰسِقونَ (٥٥)

خدا - به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمان) کردند - وعده داده است که همواره (این کسان را) در زمین (و زمینه‌ی تکلیف) به‌راستی جانشین (ناکسان) کند؛ همان‌گونه که کسانی را که پیش از آنان بودند جانشین (ناکسانی) کرد و همواره دینشان را - که برایشان خشنود بود - همچنان برایشان پای‌برجا کند و همانا بیمشان را بی‌گمان به ایمنی (کامل) مبدل گرداند، در حالی‌که مرا عبادت کنند (و) چیزی را با من شریک نگردانند. و هر کس پس از آن به کفر گراید آنان، (هم) آنان فاسقانند.

وَ أَقيمُوا الصَّلوٰةَ وَ إتُوا الزَّكوٰةَ وَ أَطيعُوا الرَّسولَ لَعَلَّكُم تُرحَمونَ (٥٦)

و نماز را بر پا بدارید و زکات را بدهید و پیامبر (خدا) را فرمان برید، شاید مورد رحمت قرار گیرید.

لا تَحسَبَنَّ الَّذينَ كَفَروا مُعجِزينَ فِى الأَرضِ وَ مَأوىٰهُمُ النّارُ وَ لَبِئسَ المَصيرُ (٥٧)

و هرگز مپندار کسانی که کافر شدند (ما را) در زمین درمانده‌کنندگانند؛ حال آنکه پناهگاهشان آتش است و بی‌امان (چه) بد بازگشتگاهی است.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا لِيَستَـٔذِنكُمُ الَّذينَ مَلَكَت أَيمٰنُكُم وَ الَّذينَ لَم يَبلُغُوا الحُلُمَ مِنكُم ثَلٰثَ مَرّٰتٍ مِن قَبلِ صَلوٰةِ الفَجرِ وَ حينَ تَضَعونَ ثِيابَكُم مِنَ الظَّهيرَةِ وَ مِن بَعدِ صَلوٰةِ العِشاءِ ثَلٰثُ عَورٰتٍ لَكُم لَيسَ عَلَيكُم وَ لا عَلَيهِم جُناحٌ بَعدَهُنَّ طَوّٰفونَ عَلَيكُم بَعضُكُم عَلىٰ بَعضٍ كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الإيٰتِ وَ اللَّهُ عَليمٌ حَكيمٌ (٥٨)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! غلامان و کنیزان شما و کسانی از شما که به (حال) ازدواج نرسیده‌اند باید بی‌چون سه‌بار در شباروز از شما اجازه بخواهند: پیش از نماز بامدادان و هنگامی‌که جامه‌های خود را پس از نماز ظهر (برای استراحت) بیرون می‌آورید و پس از نماز عشاء. (این‌ها) سه عورت (و برهنگی) شماست. نه بر شما و نه بر آنان گناهی نیست که غیر از این سه هنگام گرد یکدیگر در حال گردش باشید، بعضی از شما بر (گرد) بعضی دیگر(تان). خدا آیات (خود) را این‌گونه برایتان بیان می‌کند و خدا بس دانایی سنجیده‌کار است.

وَ إِذا بَلَغَ الأَطفٰلُ مِنكُمُ الحُلُمَ فَليَستَـٔذِنوا كَمَا استَـٔذَنَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُم إيٰتِهِ وَ اللَّهُ عَليمٌ حَكيمٌ (٥٩)

و چون کودکانتان به (حال) احتلام (و شهوت جنسی) رسیدند، پس باید از شما اجازه بخواهند؛ همانند آنان که پیش از اینان بودند (و) اجازه خواستند. خدا آیات خود را این گونه برایتان بیان می‌کند، و خدا بس دانایی سنجیده‌کار است.

وَ القَوٰعِدُ مِنَ النِّساءِ الّٰتى لا يَرجونَ نِكاحًا فَلَيسَ عَلَيهِنَّ جُناحٌ أَن يَضَعنَ ثِيابَهُنَّ غَيرَ مُتَبَرِّجٰتٍ بِزينَةٍ وَ أَن يَستَعفِفنَ خَيرٌ لَهُنَّ وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ (٦٠)

و بر زنان بازنشسته (و از کار افتاده)ای که (دیگر) امید زناشویی (جنسی) ندارند، پس بر آنان گناهی نیست که لباس‌های (حجاب) خود را کنار نهند، حال آنکه زینتی جالب نظر و آشکارگر نکنند؛ و (اما همان) پوشش برایشان بهتر است. و خدا بس شنوای بسیار داناست.

لَيسَ عَلَى الأَعمىٰ حَرَجٌ وَ لا عَلَى الأَعرَجِ حَرَجٌ وَ لا عَلَى المَريضِ حَرَجٌ وَ لا عَلىٰ أَنفُسِكُم أَن تَأكُلوا مِن بُيوتِكُم أَو بُيوتِ إبائِكُم أَو بُيوتِ أُمَّهٰتِكُم أَو بُيوتِ إِخوٰنِكُم أَو بُيوتِ أَخَوٰتِكُم أَو بُيوتِ أَعمٰمِكُم أَو بُيوتِ عَمّٰتِكُم أَو بُيوتِ أَخوٰلِكُم أَو بُيوتِ خٰلٰتِكُم أَو ما مَلَكتُم مَفاتِحَهُ أَو صَديقِكُم لَيسَ عَلَيكُم جُناحٌ أَن تَأكُلوا جَميعًا أَو أَشتاتًا فَإِذا دَخَلتُم بُيوتًا فَسَلِّموا عَلىٰ أَنفُسِكُم تَحِيَّةً مِن عِندِ اللَّهِ مُبٰرَكَةً طَيِّبَةً كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الإيٰتِ لَعَلَّكُم تَعقِلونَ (٦١)

نه بر نابینا و نه بر لنگ و نه بر بیمار و نه بر شما (سالم‌ها) تنگنایی نیست، که از (غذای) خانه‌های خودتان بخورید، یا از (غذای) خانه‌های پدرانتان، یا خانه‌های مادرانتان، یا خانه‌های برادرانتان، یا خانه‌های خواهرانتان، یا خانه‌های عموهایتان، یا خانه‌های عمه‌هایتان، یا خانه‌های دایی‌هایتان، یا خانه‌های خاله‌هایتان، یا آن (خانه‌)ها(یی) که درب‌هاشان را در اختیار دارید، یا (خانه‌ی) دوستتان. (هم‌چنین) بر شما باکی نیست که با هم بخورید یا پراکنده. پس هنگامی که به خانه‌هایی در آمدید، بر خودهاتان [:یکدیگر] سلام کنید: زنده‌بادی که نزد خدا مبارکی پاکیزه است. خدا آیات (خود) را این‌گونه برای شما بیان می‌کند، شاید خردورزی کنید.

إِنَّمَا المُؤمِنونَ الَّذينَ إمَنوا بِاللَّهِ وَ رَسولِهِ وَ إِذا كانوا مَعَهُ عَلىٰ أَمرٍ جامِعٍ لَم يَذهَبوا حَتّىٰ يَستَـٔذِنوهُ إِنَّ الَّذينَ يَستَـٔذِنونَكَ أُولٰئِكَ الَّذينَ يُؤمِنونَ بِاللَّهِ وَ رَسولِهِ فَإِذَا استَـٔذَنوكَ لِبَعضِ شَأنِهِم فَأذَن لِمَن شِئتَ مِنهُم وَ استَغفِر لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ (٦٢)

مؤمنان تنها کسانی‌اند که به خدا و پیامبرش گرویده‌اند و هنگامی که با او بر سر کاری اجتماعی بودند، تا از وی اجازه نخواهند (از نزد حضرتش) به در نروند. بی‌گمان کسانی که از تو اجازه خواهند، (هم)آنانند که به خدا و پیامبرش ایمان دارند. پس چون برای برخی از کارهاشان از تو اجازه خواستند، برای هر کس از آنان که (بنا بر مصلحت) خواستی اجازه ده و برایشان پوشش بخواه، که خدا بی‌گمان پوشنده‌ای رحمتگر بر ویژگان است.

لا تَجعَلوا دُعاءَ الرَّسولِ بَينَكُم كَدُعاءِ بَعضِكُم بَعضًا قَد يَعلَمُ اللَّهُ الَّذينَ يَتَسَلَّلونَ مِنكُم لِواذًا فَليَحذَرِ الَّذينَ يُخالِفونَ عَن أَمرِهِ أَن تُصيبَهُم فِتنَةٌ أَو يُصيبَهُم عَذابٌ أَليمٌ (٦٣)

خطاب کردن پیامبر را در میان خود، مانند خطاب کردن بعضی از خودتان به بعضی (دیگرتان) قرار مدهید. خدا به‌درستی می‌داند (و نشانه می‌نهد) کسانی از شما را (که) دزدانه (از نزد او) می‌گریزید. پس کسانی که از فرمان او تمرّد می‌کنند بپرهیزند؛ مبادا بلایی آتشین بدیشان در رسد، یا عذابی درناک بدیشان رسد.

أَلا إِنَّ لِلَّهِ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ قَد يَعلَمُ ما أَنتُم عَلَيهِ وَ يَومَ يُرجَعونَ إِلَيهِ فَيُنَبِّئُهُم بِما عَمِلوا وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (٦٤)

هان! آنچه در آسمان‌ها و زمین است، بی‌گمان تنها از خداست. به‌درستی آنچه را که برآنید می‌داند (و نشانه می‌نهد) و روزی که سوی او باز گردانیده می‌شوند آنان را به (حقیقت) آنچه انجام داده‌اند، خبری مهم می‌دهد. و خدا به هر چیزی بسی داناست.

محتوای سوره

• تفسیر آیات