نتایج جستجو

(نیز) بخاطر کفرشان، و تهمت بزرگی که بر مریم زدند. و [نيز] به سزاى كفرشان و آن تهمت بزرگى كه به مريم زدند و [نيز] به سزاى كفرشان و آن تهمت بزرگى كه به مريم زدند،

زمینه درخواست تعجیل قیامت ۶ تهمت: تهمت دروغگویى به محمد(ص) ۵; تهمت دروغگویى به مومنان ۵ دروغگویى: تهمت دروغگویى به محمد(ص) ۵; تهمت دروغگویى به مومنان ۵ دین

افترا: افترا به قرآن ۳ قرآن: تبلیغ علیه قرآن ۲; تهمت آشفتگى به قرآن ۲; تهمت رؤیاى آشفته به قرآن ۱; تهمت شعر به قرآن ۴; جذابیت قرآن ۵; روش مبارزه با قرآن

او و دروغگو خوانده شدن وى از سوى آنان (و قوم إبرهیم و قوم لوط) ابراهیم(ع): تهمت دروغگویى به ابراهیم(ع) ۲; مکذبان ابراهیم(ع) ۲; نبوت ابراهیم(ع) ۱ قوم ابراهیم:

تذکر: اهمیت تذکر ارزشها ۲ صالح(ع): تکذیب صالح(ع) ۱; تهمت تکبر به صالح(ع) ۴; تهمت دروغگویى به صالح(ع) ۴; تهمت قدرت طلبى به صالح(ع) ۴; قصه صالح(ع) ۴; نبوت صالح(ع)

کافران ۱، ۲، ۴، ۵; کافران صدر اسلام و قرآن ۶ محمد(ص): تهمت امداد به محمد(ص) ۵; تهمت به محمد(ص) ۲; تهمت املاى قرآن به محمد(ص) ۴ مقارن بعثت: افسانه هاى مقارن

۱۲ - تهمت سحر زدگى، آخرین توجیه و حربه سران کفر و شرک علیه پیامبر(ص) (و قال الظلمون إن تتّبعون إلاّ رجلاً مسحورًا) سران کفر و شرک، به ترتیب چند تهمت و افترا

۳ ساده لوحى: موارد ساده لوحى ۴ صالح(ع): بشر بودن صالح(ع) ۵; تهمت جادوزدگى به صالح(ع) ۱; تهمت جنون به صالح(ع) ۱; فلسفه تکذیب صالح(ع) ۵; قصه صالح(ع) ۱، ۲،

توطئه بدبینى علیه محمد(ص) ۹، ۱۰; تهمت به محمد(ص) ۱۱; تهمت جادوزدگى به محمد(ص) ۶، ۷، ۹; دشمنان محمد(ص) ۲، ۹، ۱۰; ظلم تهمت به محمد(ص) ۷

فرعون ۱; ایمان جادوگران فرعون ۱۳; تهدید جادوگران فرعون ۸، ۹، ۱۳; تهمت به جادوگران فرعون ۷; تهمت تبانى به جادوگران فرعون ۴; غضب بر جادوگران فرعون ۱; فرجام جادوگران

به موسى(ع) ۴; انگیزه موسى(ع) ۶; تصمیم موسى(ع) ۳; تهمت به موسى(ع) ۷; تهمت تجاوزگرى به موسى(ع) ۶; تهمت ظلم به موسى(ع) ۶; دشمنان موسى(ع) ۲; قصه موسى(ع) ۱،

تورات ۴; تورات و انجیل ۴; مخالفت با تورات ۵; نقش تورات ۸; هدایتگرى تورات ۸ تهمت: تهمت جاهلانه ۸ جاهلان: ۱۰، ۱۱ جهل: آثار جهل ۱۲; ملاکهاى جهل ۱۱ خدا: آثار قضاوت

بهشت ۷ بهشتیان: بهشتیان و تهمت ۶; بهشتیان و دروغ ۷; بهشتیان و سخن لغو ۵، ۶، ۷; تنزیه بهشتیان ۶; گفتگوى بهشتیان ۵ تهمت: تنزیه از تهمت ۶ دروغ: اجتناب از استماع

را بر تداوم سحر حمل مى کردند، و آن را «سحرى مستمر» مى پنداشتند، هر چند این تهمت، بهانه اى بود براى عدم تسلیم در مقابل حق. بعضى از مفسران، «مُسْتَمِر» را

تنها به حضرت صالح(علیه السلام) گفتند که به گروهى دیگر از پیامبران نیز این تهمت را وارد ساختند، حتى به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)، چنان که در آیه 8

تاریخ صدر اسلام ۱، ۳ امور: فرجام امور ۶ انبیا: تاریخ انبیا ۲; تکذیب انبیا ۲; تهمت دروغگویى به انبیا ۲ بازگشت به خدا :۶ خدا: تشویقهاى خدا ۵ ذکر: آثار ذکر بازگشت

مؤمنان: مسؤولیت مؤمنان ۲ محمد(ص): آثار تهمت به محمد(ص) ۳; آثار گمراهى دشمنان محمد(ص) ۴; توطئه دشمنان محمد(ص) ۱; تهمت به محمد(ص) ۵; روش برخورد دشمنان محمد(ص)

صدراسلام ۳ محمد(ص): انذارهاى محمد(ص) ۴; بشر بودن محمد(ص) ۳، ۵; تهمت جادوگرى به محمد(ص) ۶، ۷; تهمت دروغگویى به محمد(ص) ۶، ۷; رسالت محمد(ص) ۴; مردمى بودن محمد(ص)

تهمتهاى فرعون ۲، ۵; حق ستیزى فرعون ۱; روش برخورد فرعون ۱ موسى(ع): تهمت به موسى(ع) ۵; تهمت جادوگرى به موسى(ع) ۲; عظمت معجزه موسى(ع) ۳; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۳،

مفتریان به قرآن ۲ کفر: آثار کفر ۳ محمد(ص): تنزیه محمد(ص) ۵; تهمت افترا به محمد(ص) ۱; تهمت دروغگویى به محمد(ص) ۱; تهمتهاى مخالفان محمد(ص) ۱; دروغگویى مفتریان

تاریخ امتها ۶ انبیا: اولین مکذبان انبیا ۵; تاریخ انبیا ۲، ۵; تکذیب انبیا ۲; تهمت دروغگویى به انبیا ۲ صالح(ع): مخالفان صالح(ع) ۳; نبوت صالح(ع) ۴ قوم ثمود:

انبیا ۳ حق: تشخیص حق و باطل ۸ خیال پردازى: آثار خیال پردازى ۸ دین: تهمت افسانه به دین ۷; تهمت خرافه به دین ۷ شناخت: آفات شناخت ۸ عقیده: تاریخ عقیده به قیامت

قطع کنند، فاسد و خراب مى شود، در معناى هر کار خلاف و از جمله شرک، دروغ و تهمت استعمال مى شود. فرى‌ (۶۱ بار) [طه:61]. فرى در اصل به معنى قطع و شكافتن است

۶، ۷; عوامل کفر به قرآن ۷; کفر به قرآن ۵، ۱۱ محمّد(ص): تکذیب محمّد(ص) ۸; تهمت به محمّد(ص) ۲; حقانیت محمّد(ص) ۲; دلایل حقانیت محمّد(ص) ۱; فسق مکذبان محمّد(ص)

بى کمترین خطا. خدا: گواهى خدا ۲ محمد(ص): تنزیه محمد(ص) ۱، ۲، ۵; تهمت جهل به محمد(ص) ۴; تهمت گمراهى به محمد(ص) ۴; عقیده محمد(ص) ۱; فضایل محمد(ص) ۶; گواهان

موسى(ع) ۱; تهمت جادوزدگى به موسى(ع) ۹، ۱۰; تهمت جادوگرى به موسى(ع) ۱۰; دعوتهاى موسى(ع) ۲; دلایل حقانیت موسى(ع) ۲; روش برخورد با موسى(ع) ۱۱; فلسفه تهمت جادوگرى

درباره‌ى تهمت به زنان پاكدامن و ماجراى افك بود و با توجّه به جمله‌ى: «مُبَرَّؤُنَ مِمَّا يَقُولُونَ»، معناى آيه اين باشد كه كلمات خبيث، مثل تهمت و افترا،

پیروان نوح(ع) ۴; پیروان نوح(ع) و حقارت ۱۲; تهمت دروغگویى به پیروان نوح(ع) ۱۵; تهمت دروغگویى به نوح(ع) ۱۴; تهمت ظاهربینى به پیروان نوح(ع) ۱۱; عوامل تکذیب

ساختند. احکام:۱۰ ثانوى ۹، ۱۰ ; تشریع احکام ۱۰ ۸ اسلام: تاریخ صدر اسلام ۲، ۳ ; تهمت به اسلام ۲۱ اصل حلیت: محدوده اصل حلیت ۷ اضطرار: آثار اضطرار ۹ بدعتگذاران:

لَمَکْرٌ مَکَرْتُمُوهُ فِی الْمَدِینَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْها أَهْلَها). این تهمت به قدری بی‌اساس و رسوا بود که جز عوام النّاس و افراد کاملا بی‌اطلاع نمی‌توانستند

مأيوس نشويد. «لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ» 3- كفّار، منطق ندارند و از حربه‌ى تهمت استفاده مى‌كنند. «افْتَراهُ» 4- در برابر تلاش مخالفان براى تضعيف حقّ، بايد

تاریخ صدر اسلام ۱، ۳ انبیا: بینات انبیا ۶; تاریخ انبیا ۲; تکذیب انبیا ۲; تهمت دروغگویى به انبیا ۲; دلایل نبوت انبیا ۶; عوامل تکذیب انبیا ۱۰; کتاب انبیا

۹، ۱۱; تهمت جادوگرى به موسى(ع) ۳، ۵; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۴، ۵; مبارزه موس (ع) ۴; نقش موسى(ع) ۸ هارون(ع): تبلیغ علیه هارون(ع) ۳، ۵، ۸، ۹; تهمت جادوگرى

نوح(ع): بشر بودن نوح(ع) ۶; تعالیم نوح(ع) ۴; تکذیب نبوت نوح(ع) ۶; تهمت برترى طلبى به نوح(ع) ۸; تهمت سلطه جویى به نوح(ع) ۸; دشمنان نوح(ع) ۲، ۵; مکذبان نوح(ع) ۱۵

بنیامین: اتهام دزدى به بنیامین ۱، ۲، ۷، ۸; بنیامین و یوسف(ع) ۶; تهمت به مادر بنیامین ۷; فلسفه تهمت به مادر بنیامین ۸ پادشاه مصر: آبخورى پادشاه مصر ۱ خدا: علم

حضرت موسى تهمت زدند، هم از نظر اعتقادى او را ساحر دانستند و هم از نظر اجتماعى و سياسى او را فتنه‌جو معرّفى كردند. 1- يكى از حربه‌هاى مخالفان، تهمتِ قدرت‌طلبى

ایمان جادوگران فرعون ۱، ۲، ۱۱; تصلیب جادوگران فرعون ۱۳، ۱۵; تهمت به جادوگران فرعون ۹; تهمت تبانى به جادوگران فرعون ۱۰، ۱۱; سرزنش جادوگران فرعون ۱; شکست

شرک: زمینه شرک ۸ عقیده: روش تصحیح عقیده ۱ قرآن: تعالیم قرآن ۱۲; تهمت جادو به قرآن ۱۵; تهمت ساختگى به قرآن ۱۳; حقانیت قرآن ۱۹; سهولت فهم قرآن ۳; عوامل مبارزه

ستیزان در قیامت ۵ خدا: مهلتهاى خدا ۳; وعیدهاى خدا ۲ صالح(ع): تکذیب صالح(ع) ۱; تهمت به صالح(ع) ۱، ۴; دلدارى به صالح(ع) ۱ قوم ثمود: تاریخ قوم ثمود ۳; تکذیبگرى

۲; تهمتهاى اشراف قوم نوح ۱ نوح(ع): اعراض از نوح(ع) ۳; تبلیغ علیه نوح(ع) ۲; تهمت جنون به نوح(ع) ۱; قصه نوح(ع) ۱، ۲، ۳; مبارزه با نوح(ع) ۳

انذارهاى نوح(ع) ۶; التجاى نوح(ع) ۱، ۴; انذارهاى نوح(ع) ۵; تکذیب نوح(ع) ۲; تهمت دروغگویى به نوح(ع) ۶; قصه نوح(ع) ۱، ۲، ۴، ۵، ۶; یأس نوح(ع) ۱ یأس: یأس از

افترا به خدا ۵; ناپسندى افترا ۹ اقوام پیشین: عبرت از اقوام پیشین ۱۱ انبیا: تهمت جادو به انبیا ۳ انذار: انذار از عذاب ۴ تبلیغ: فرصت در تبلیغ ۶، ۷; انذاردرتبلیغ

دشمنى با قرآن ۴; تهمت به قرآن ۷; شکست توطئه دشمنان قرآن ۶; شکست توطئه علیه قرآن ۷ گمراهى: عوامل گمراهى ۵ محمد(ص): آثار دشمنى با محمد(ص) ۴; تهمت به محمد(ص) ۷;

پیامبر(ص) بود - تهمت هاى غم انگیزى از قبیل شاعر بودن است که به پیامبراسلام(ص) نسبت مى دادند. ۲ - پیامبراسلام(ص)، در برابر سخنان ناروا و تهمت هاى غم انگیز

على هذا شك مريب يعنى: شك اضطراب آور و احتمال دارد به معنى تهمت و سوء ظنّ باشد يعنى: شك تهمت آور. بايد دانست شك نوعى از جهل است و آن از جهل اخص است كه جهل

the devils descend? ترتیل: ترجمه: «هَلْ أُنَبِّئُکُمْ ...»: این آیه پاسخ به تهمت کافران است که می‌گفتند قرآن را شیاطین به محمّد القاء می‌کنند. مَا کَانَ‌

لکذبون) توحید: حقانیت توحید ۴ شرک: بطلان شرک ۵ عقیده: عقیده باطل ۵ قرآن: تهمت افسانه به قرآن ۶; تنزیه قرآن ۲; صداقت قرآن ۲; قرآن از کتب آسمانى ۳; وحیانیت

مستکبران ۱۷ مصریان باستان: عقیده مصریان باستان ۲ موسى(ع): تهمت بدعتگذارى به موسى(ع) ۶; تهمت دروغگویى به موسى(ع) ۵، ۶، ۱۵; رسالت موسى(ع) ۵; قصه موسى(ع)

و نارساست و اين [قرآن‌] به زبان تازى روشن است. ما می‌دانیم که (کفّار مکّه تهمت می‌زنند و) ایشان می‌گویند: (این آیات قرآنی را خدا به محمّد نمی‌آموزد و بلکه)

ادعاى نبوت پیامبر(ص) آنان چنین تهمتى را به آن حضرت نسبت نمى دادند، پس این تهمت به خاطر نکته یاد شده است. ۴- کافران مکه، نزول وحى بر پیامبر(ص) را، ادعایى

کافران، جنون نسبت داده شده است. ۴ - دلدارى خداوند به پیامبر(ص)، در برابر تهمت ها و افتراهاى کافران مخالف (فستبصر و یبصرون . بأییّکم المفتون) ایمان: آثار

داشتند. «إِنْ هذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ» 3- تهمت تحجّر، سنّت‌گرايى وكهنه‌پرستى، از قديمى‌ترين تهمت‌ها به مؤمنان است. «أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ» «1»

ابزار تشخیص حقانیت دین ۵; ملاک اظهارنظر درباره دین ۲ عقل: آثار عقل ۵ قرآن: تهمت ساختگى به قرآن ۱ کتب آسمانى: تاریخ کتب آسمانى ۴ محمد(ص): نبوت محمد(ص) ۶ مشرکان:

در حالى كه آن قرآن جز مايه بيدارى براى جهانيان نيست. در آغاز اين سوره به تهمت جنون به رسول اللّه صلى الله عليه و آله اشاره شد و در اين آيه كه پايان اين

نقش رهبران کفر ۵ محمد(ص): تازگى تعالیم محمد(ص) ۱، ۳; توحید عبادى محمد(ص) ۴; تهمت دروغگویى به محمد(ص) ۴; عوامل مخالفت با محمد(ص) ۳ البرهان فی تفسیر القرآن

۳، ۵; تبلیغ محمد(ص) ۱، ۲; تکلیف محمد(ص) ۲; رسالت محمد(ص) ۱، ۲، ۳، ۶; رفع تهمت از محمد(ص) ۲; فلسفه وحى به محمد(ص) ۵; منشأ علم محمد(ص) ۱; وحى به محمد(ص)

شگفتى تکلم عیسى(ع) در نوزادى ۵; قصه عیسى(ع) ۳، ۵ مریم(ع): اشاره مریم(ع) ۱; تهمت زنا به مریم(ع) ۱، ۷; دفاع از مریم(ع) ۱، ۳; وقت بازگشت مریم(ع) ۴; روزه سکوت

پذيرش را بازتر مى‌كند. «نُصَرِّفُ الْآياتِ» 2- در مقابل آيات الهى، برخى با تهمت و انكار ايستادگى مى‌كنند. «دَرَسْتَ»، ولى برخى كه اهلند، ارشاد مى‌شوند. «لِقَوْمٍ

را بر تداوم سحر حمل می‌کردند، و آن را «سحری مستمر» می‌پنداشتند، هر چند این تهمت بهانه‌ای بود برای عدم تسلیم در مقابل حق. تفسیر آیات ۱ - کافران، روى گردان

هارون برادر موسى مى‌باشد. «1» 1- حقيقت را آشكار كنيم هرچند گروهى ناراحت شده و تهمت بزنند. «فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَها تَحْمِلُهُ» 2- قضاوت مردم معمولًا عجولانه

تکلم عیسى(ع) در نوزادى ۶; قصه عیسى(ع) ۱، ۶ مریم(ع): بازگشت مریم(ع) ۱، ۲; تهمت زنا به مریم(ع) ۳، ۶; حُسن پیشینه مریم(ع) ۴; رفع نگرانى مریم(ع) ۲; عفت مریم(ع)

ناخشنودى کافران ۹، ۱۰; فلسفه تهمتهاى کافران ۲ کفر: عوامل کفر ۱۱ محمد(ص): فلسفه تهمت جادوگرى به محمد(ص) ۲ کمال الدین، ج ۱، ص ۲۲۱، ب ۲۲، ح ۴; نورالثقلین، ج ۵،

با شتر صالح(ع) ۱; امتحان با معجزه ۴ انبیا: دلایل صداقت انبیا ۵; عوامل رفع تهمت از انبیا ۵ خدا: امتحانهاى خدا ۴; علم غیب خدا ۸; وعده هاى خدا ۱; هشدارهاى

محمد(ص): آثار تبلیغ محمد(ص) ۳; اعراض از محمد(ص) ۱; توطئه علیه محمد(ص) ۱; تهمت ریاست طلبى به محمد(ص) ۶; مبارزه با محمد(ص) ۴، ۷ کتاب الدلائل از ابونعیم.

ساختارى بند بند به نام «آیه» (ءایتنا) ادیان آسمانى :۳ قرآن: آیه بندى قرآن ۵; تهمت افسانه به قرآن ۱، ۲; ساختار قرآن ۵; مکذبان قرآن ۴; ویژگیهاى قرآن ۵ کافران:

خیانت در مسلمانان ۶ ; دزدى در مسلمانان ۶ ; مسلمانان در اسلام ۶ ; مسلمانان و تهمت ۶ مکاران: توطئه مکاران ۱۰ مکر: مبغوضیّت مکر ۷

ظلم: آثار ظلم ۱۰; بزرگترین ظلم ۱; مراتب ظلم ۱، ۴ گناهان کبیره :۱ محمد(ص): تهمت جادوگرى به محمد(ص) ۲، ۷; دعوتهاى محمد(ص) ۵، ۸; رسالت محمد(ص) ۵; دلایل حقانیت

بداند من تهمت نزدم باو در غيابش و ميدانم خيانت بد است و خدا خيانت كارانرا بمقصود نميرساند و خود را هم مبرّى از خيانت نميدانم چون در حضورش باو تهمت زدم و بيگناه

غیرخدا و بازگشتن به یکتاپرستى. ۵ - تمامى گناهان، حتى گناه کفر، تکذیب پیامبر و تهمت و افترا بر او، قابل بخشایش خداوند است. (أم یقولون افترى ... یقبل التوبة عن

بمعني‌ ينبغي‌ ‌است‌ ‌يعني‌ سزاوار ‌است‌. ] (آیه 102)- ولی موسی در برابر این تهمت ناروا سکوت نکرد و با قاطعیت هر چه تمامتر «گفت: (ای فرعون) تو به خوبی می‌دانی

نیکان و پاکان است، اجازه نمی‌دهد، این جوان پارسای مجاهد با نفس، در شعله‌های تهمت بسوزد، لذا قرآن می‌گوید: «در این هنگام شاهدی از خاندان آن زن گواهی داد، که

۶، ۷; نزول تدریجى قرآن ۴، ۵; نسخ در قرآن ۱، ۳، ۵ کفر: منشأ کفر ۹ محمد(ص): تهمت دروغگویى به محمد(ص) ۱، ۲; جهل مکذبان محمد(ص) ۷; لجاجت مکذبان محمد(ص) ۸; مبارزه

می نهد [تا از دروغ بستن باز ایستی، ولی تو از دروغ بستن بر خدا منزهی، این تهمت بزرگ است که این بیماردلان بر تو می بندند]. و خدا باطل را محو می کند و حق

مهلت هاى خدا ۴; ویژگیهاى عذابهاى خدا ۷ سنتهاى خدا :۸ سنت مهلت :۸ شعیب(ع): تهمت دروغگویى به شعیب(ع) ۲; مکذبان شعیب(ع) ۲; نبوت شعیب(ع) ۱ عبرت: عوامل عبرت۴

گفت: «ای قوم من! خدا را پرستش کنید، که معبودی جز او برای شما نیست! شما فقط تهمت می‌زنید (و بتها را شریک او می‌خوانید)! |و به سوى قوم عاد، برادرشان هود را

شعیب(ع) ۶; استقامت شعیب(ع) ۳; انتظارات شعیب(ع) ۶; تهدیدهاى شعیب(ع) ۱، ۴; تهمت دروغگویى به شعیب(ع) ۵; خواسته هاى شعیب(ع) ۱; شرک ستیزى شعیب(ع) ۳; شعیب(ع)

(فکلى و اشربى و قرّى عینًا) ۷- عیسى(ع)، وظیفه دفاع از مادر خویش در مقابل تهمت هاى مردم را به عهده گرفت. (فإمّاترینّ من البشر أحدًا فقولى إنّى نذرت للرحمن

پارگى پیراهن یوسف(ع) ۷; پیراهن یوسف(ع) ۶، ۲۰; توطئه علیه یوسف(ع) ۱، ۴، ۵، ۱۴; تهمت به یوسف(ع) ۱۱، ۱۲، ۱۵; زندانىکردن یوسف(ع) ۱۶; شکنجه یوسف(ع) ۱۶; فرار یوسف(ع)

پيوسته مؤمنان را تذكّر دهد. 1- همه انبيا مخالف داشتند و مورد تهمت قرار مى‌گرفتند. پس، از تهمت مخالفان نگران مباش. كَذلِكَ‌ ... قالُوا ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ‌

برادر مادرى هارون(ع) ۷، ۲۲; برخورد با هارون(ع) ۲; توصیه اتحاد به هارون(ع) ۱۳; تهمت اختلاف افکنى به هارون(ع) ۲۰; دلایل بى تفاوتى هارون(ع) ۱۲; عمل به تکلیف هارون(ع)

محمّد(ص) از وحى ۱۴ ; تبلیغ محمّد(ص) ۱، ۱۲ ; ترس محمّد(ص) از عذاب اخروى ۲۶ ; تهمت به محمّد(ص) ۸ ; رسالت محمّد(ص) ۱۲ ; عصمت محمّد(ص) ۱۴، ۱۹ ; محدوده مسؤولیت

خدا: آثار آمرزشهاى خدا ۱۵; آثار حلم خدا ۱۵; انذارهاى خدا ۱۶; تنزیه خدا ۱۰; تهمت به خدا ۱۵; حلم خدا ۱۸; دلایل تنزیه خدا ۲; دلایل کمال خدا ۲; کمال خدا ۱۰;

بدیشان داده شده است. خلاصه نه دعوت تو به سوی یکتاپرستی مطلب تازه‌ای است، و نه تهمت و تکذیب مردمان بی‌دین و بی‌ایمان). مسلّماً پروردگار تو دارای آمرزش فراوان

غافل بودن. «أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا» 8- منكرين معاد، برهان ندارند و فقط تهمت مى‌زنند. «إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ» «1». انبياء، 104. «2». نهج‌البلاغه،

مَجْنُونٍ» 7- تهمت‌ها را بايد پاسخ داد. «بَلْ جاءَ بِالْحَقِّ» 8- سخنان پيامبر اسلام و شعار لا اله الا اللّه جاذبه شديدى در فطرت‌ها ايجاد مى‌كرد. (تهمت شاعر به

در حالى كه آن قرآن جز مايه بيدارى براى جهانيان نيست. در آغاز اين سوره به تهمت جنون به رسول اللّه صلى الله عليه و آله اشاره شد و در اين آيه كه پايان اين

بزرگ پیامبر(ص)، به جهت رسالت او و تحمل سختى هاى آن (از جمله تحمل تهمت هاى ناروا همچون تهمت جنون و...) مى باشد. پاداش: پاداش بزرگ ۵; پاداش بى منت ۳، ۵; مراتب

کنند که چیزی را شریک خدا قرار ندهند، دزدی و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترایی پیش دست و پای خود نیاورند و در هیچ کار شایسته‌ای مخالفت فرمان تو

بنابراین از کارهائی که می‌کنند غمگین مباش. (ما هرچه زودتر سزای اذیّت و آزار و تهمت و تکذیب ایشان را در کف دستشان خواهیم گذاشت). و سوی نوح وحی شد: «از قوم تو

وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد بسلامتى و دوام

وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد بسلامتى و دوام

الهى است. «ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ» 3- آنچه در برابر فشار تهمت، انسان را پايدار مى‌كند توجه به لطف و پاداش الهى است. «إِنَّ لَكَ لَأَجْراً

وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد بسلامتى و دوام

زنان مؤمنه را بدون جهتى كه مستحقّ آن شوند از معاصى پس بتحقيق بدوش كشيدند اگر تهمت و افترا زده باشند بآنها و دروغ گفته باشند از قولشان بهتان را كه دروغ بزرگ

وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد بسلامتى و دوام

تهديد: «مِنَ الْمَسْجُونِينَ» تورا زندانى مى‌كنم. د: تهمت سحر: «لَساحِرٌ عَلِيمٌ» تو ساحر هستى. ه: تهمت توطئه: «يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ» تو قصد شورش دارى

آبروى او را بريزد و بگويد: «هِيَ راوَدَتْنِي» گاهى برخى از پاكان در معرض تهمت قرار گرفته‌اند: در ميان زنان، پاكدامن‌تر از مريم نبود، امّا او را متّهم به

زنان مؤمنه را بدون جهتى كه مستحقّ آن شوند از معاصى پس بتحقيق بدوش كشيدند اگر تهمت و افترا زده باشند بآنها و دروغ گفته باشند از قولشان بهتان را كه دروغ بزرگ

وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد بسلامتى و دوام

وجه وجود ندارد كه كسى بزند يا بشنود و همچنين دروغ و غيبت و فحش و افترا و تهمت آنجا نيست آنجا فقط سلام و تعارف و تحيّت و خير مقدم و مباركباد بسلامتى و دوام

ميان شما، پس هر آينه مى‌دانيد كه قول من حق و صدق و مبراست از شائبه كذب و تهمت. كَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلِينَ (123) إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَ

اجر و مزدى را. تمام انبياء قوم خود را از بى‌طمعى خود خبر داده به جهت ازاله تهمت و خلوص نصيحت. چه دعوت وقتى نتيجه دهد و موعظه آن زمان فايده بخشد كه به مطامع

الهى است. «ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ» 3- آنچه در برابر فشار تهمت، انسان را پايدار مى‌كند توجه به لطف و پاداش الهى است. «إِنَّ لَكَ لَأَجْراً

به اين سخن (يا به خداوند) ندارند. اين كلمه‌اى كه از دهانشان بيرون مى‌آيد، تهمت بزرگى است و جز دروغ نمى‌گويند. با آنكه هشدار در آيه‌ى قبل نيز آمده بود، امّا

ذكر و قرآن روشن نيست. يكى از تهمت‌هايى كه به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌زدند، علاوه بر ساحر و مجنون و كاهن بودن، تهمت شاعر بودن بود، در حالى كه:

الهى است. «ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ» 3- آنچه در برابر فشار تهمت، انسان را پايدار مى‌كند توجه به لطف و پاداش الهى است. «إِنَّ لَكَ لَأَجْراً

انسان حرّ و آزاده‌اى بود كه حسادت برادران، اسارت در چاه، شهوت زنان، زندان، تهمت، رياست و قدرت در او اثر نگذاشت. «1» پاداش‌هاى اخروى بهتر از پاداش‌هاى دنيوى

گفتند: «فَأَرْسِلْ مَعَنا أَخانا» «1» برادر ما را با ما روانه كن، ولى امروز كه تهمت در كار است، گفتند: «ابْنَكَ» پسر تو دزدى كرده و نگفتند: برادر ما. 2- شهادت

دست به براندازى مى‌زنند و براى رسيدن به اهداف شوم خود از حربه‌هايى همچون تهمت، مسخره، تهديد، رقيب‌تراشى و محاصره اقتصادى، جنگ و هرگونه شكنجه و آزار استفاده

دروغ آنها را روشن می‌سازد، و آیات آینده به ایراد دوم پاسخ می‌گوید. تفسیر: تهمت یهود بر پیغمبر خدا- همان گونه که در شأن نزول خواندیم یهود حلال بودن گوشت

عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و

ما نيستى. پس اگر از راستگويانى، نشانه (و معجزه) اى بياور. 1- به انبيا دو تهمت مى‌زدند: سحركننده، «ساحِرٍ»* و سحرشده. «الْمُسَحَّرِينَ» 2- بدتر از عصيان،

ناراحتى کرده، به حضرت خدیجه فرمود: مرا جامه اى بپوشان و یا آن حضرت به وقت شنیدن تهمت کهانت، جنون و سحر درباره خود، احساس ناراحتى کرده به استراحت پرداخت. ۳ - پیامبر(ص)،

پشتيبان و دوست آنان است. جلد 2 - صفحه 552 1- در بهشت، خشونت، رقابت، حسرت، تهمت، حسد، كينه، دروغ، اندوه و هيچ گونه مرگ و مرض و فقر راهى ندارد. «دارُ السَّلامِ»

از سابقين بلاحقين در اين باب شده باشد كه هر پيغمبرى بيايد بيكى از اين دو تهمت متّهم نمايند نه چنين است بلكه طغيان و سركشى طبيعى بشر و شرارت ذاتى آنها وادارشان‌

حفظ شود. «لا تَدْخُلُوا» (ورود سرزده به حريم ديگران، حرام است.) 3- از مواضع تهمت دورى كنيد. لا تَدْخُلُوا ... ذلِكُمْ خَيْرٌ 4- باز بودن در خانه، دليل جواز

وحى شده پيروى كن، معبودى جز او نيست و از مشركان روى بگردان. در آيه‌ى قبل، تهمت مشركان به پيامبر مطرح شد كه مى‌گفتند: كلام تو وحى نيست، بلكه آموخته از ديگران

آنستكه خداوند فرموده قسم نميخورم باين بلد مكّه براى آنكه اهالى آن ظلم و ستم و تهمت و شتم و آزار تو را در آن حلال قرار دادند با آنكه آنرا براى ديگران مأمن و

بداند من تهمت نزدم باو در غيابش و ميدانم خيانت بد است و خدا خيانت كارانرا بمقصود نميرساند و خود را هم مبرّى از خيانت نميدانم چون در حضورش باو تهمت زدم و بيگناه

زنان مؤمنه را بدون جهتى كه مستحقّ آن شوند از معاصى پس بتحقيق بدوش كشيدند اگر تهمت و افترا زده باشند بآنها و دروغ گفته باشند از قولشان بهتان را كه دروغ بزرگ

داده‌اند به عنوان افتخار یا تلذذ نقل می‌کنند، و همچنین شرکت در مجالس غیبت و تهمت و لهو و لعب و مانند آنها، ولی در آیه مورد بحث بیشتر نظر بر مجالسی است که

عيسى (ع) در گهواره تكلم فرمود و شهادت داد بر بندگى خود و برائت ساحت مادرش از تهمت يهود و اينكه رسول خداوند و داراى شريعت و كتاب است و در سن كهولت كه ميانه

تُتْرَكُونَ فِي ما هاهُنا آمِنِينَ (146) بعد از اظهار عدم طمع اجر، كه موجب تهمت مى‌باشد، زبان به موعظه و نصيحت گشوده فرمود: أَ تُتْرَكُونَ‌: آيا طمع داريد

طلب نمود تفحص را تا برائت او از جميع تهمتها حاصل آيد. 3- تحقيق برائت او از تهمت به شهادت خصم به طهارت و نزاهت. 4- در مدت دو سال در محبس نهايت جديت را در

باشد و نه دوستى و رابطه‌اى. انفاق آشكار، سبب تربيت نسل وتشويق ديگران ورفع تهمت از خود است و انفاق پنهانى عامل رشد و اخلاص است. البتّه بعضى مفسّران گفته‌اند:

آن روز، همه‌ى ساحران با ديدن معجزه او تغيير فكر و عقيده دادند. 1- تحقير و تهمت و عادى‌سازى جريان‌هاى مهم، شيوه‌ى طاغوت‌هاست. «فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ

عيسى عليه السّلام بدون پدر بدنيا آمد و در مهد، شهادت ببرائت ساحت مادرش از تهمت يهود داد و اين واقعه امر فوق العاده و كرامتى بود براى حضرت مريم و فرزندش

عيسى عليه السّلام بدون پدر بدنيا آمد و در مهد، شهادت ببرائت ساحت مادرش از تهمت يهود داد و اين واقعه امر فوق العاده و كرامتى بود براى حضرت مريم و فرزندش

تأكيد شده است. احكام مجازات مردان و زنان زناكار و كسانى كه به زنان پاكدامن تهمت زنا بزنند، همچنين ماجراى معروفِ «افك»، حكم حجاب و رعايت پاكدامنى براى جلوگيرى

«7». توبه، 24. «8». عنكبوت، 34. «9». مائده، 3. جلد 9 - صفحه 169 10. در مورد تهمت زدن به زنان پاكدامن: يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ‌ ... أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ‌

لَصادِقُونَ‌: و بدرستى كه ما هرآينه راستگو هستيم در آنچه مى‌گوئيم. حاصل آنكه چه نسبت تهمت با ما باشد يا نباشد، ما راستگو باشيم. و غرضشان اثبات صدق آنها به خودشان نبود،

آمرزنده و مهربانست توبه او را ميپذيرد مانند بشير و برادرانش كه مرتكب سرقت و تهمت شدند اگر توبه مينمودند و از خدا طلب مغفرت ميكردند خداوند از تقصير آنها ميگذشت

آنستكه خداوند فرموده قسم نميخورم باين بلد مكّه براى آنكه اهالى آن ظلم و ستم و تهمت و شتم و آزار تو را در آن حلال قرار دادند با آنكه آنرا براى ديگران مأمن و

آنستكه خداوند فرموده قسم نميخورم باين بلد مكّه براى آنكه اهالى آن ظلم و ستم و تهمت و شتم و آزار تو را در آن حلال قرار دادند با آنكه آنرا براى ديگران مأمن و

(امّا) عذاب او از قوم تبهكار، دفع نمى‌شود. 1- رهبر بايد آماده‌ى شنيدن تكذيب و تهمت از سوى برخى مردم باشد. فَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ‌ ... 2- با تكذيب كنندگان،

غَوى‌- ما يَنْطِقُ» 9- در مديريّت، بايد از افراد پاك، دفاع و دامن آنها از تهمت پاك گردد. ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ‌ ... 10- هم پيامبر بر حق است وهم سخن او. ما

غَوى‌- ما يَنْطِقُ» 9- در مديريّت، بايد از افراد پاك، دفاع و دامن آنها از تهمت پاك گردد. ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ‌ ... 10- هم پيامبر بر حق است وهم سخن او. ما

عيسى عليه السّلام بدون پدر بدنيا آمد و در مهد، شهادت ببرائت ساحت مادرش از تهمت يهود داد و اين واقعه امر فوق العاده و كرامتى بود براى حضرت مريم و فرزندش

عيسى عليه السّلام بدون پدر بدنيا آمد و در مهد، شهادت ببرائت ساحت مادرش از تهمت يهود داد و اين واقعه امر فوق العاده و كرامتى بود براى حضرت مريم و فرزندش

عيسى عليه السّلام بدون پدر بدنيا آمد و در مهد، شهادت ببرائت ساحت مادرش از تهمت يهود داد و اين واقعه امر فوق العاده و كرامتى بود براى حضرت مريم و فرزندش

مشرك خسيس نه مؤمن موحّد جلد 4 صفحه 5 شريف كه بايد منزّه از خسّت و مبرّى از تهمت باشد و اللّه اعلم. بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ سُورَةٌ أَنزَلناها

عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و

از سابقين بلاحقين در اين باب شده باشد كه هر پيغمبرى بيايد بيكى از اين دو تهمت متّهم نمايند نه چنين است بلكه طغيان و سركشى طبيعى بشر و شرارت ذاتى آنها وادارشان‌

از سابقين بلاحقين در اين باب شده باشد كه هر پيغمبرى بيايد بيكى از اين دو تهمت متّهم نمايند نه چنين است بلكه طغيان و سركشى طبيعى بشر و شرارت ذاتى آنها وادارشان‌

عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و

آنستكه خداوند فرموده قسم نميخورم باين بلد مكّه براى آنكه اهالى آن ظلم و ستم و تهمت و شتم و آزار تو را در آن حلال قرار دادند با آنكه آنرا براى ديگران مأمن و

اعتراف نكردند، يا رشوه گرفتند و گناه بخشودند، يا تفتيش عقايد كرده و به ديگران تهمت زدند. سوء استفاده از موقعيّت‌ها، حرام است وبزرگ‌ترين خطر براى علماى دين،

از سابقين بلاحقين در اين باب شده باشد كه هر پيغمبرى بيايد بيكى از اين دو تهمت متّهم نمايند نه چنين است بلكه طغيان و سركشى طبيعى بشر و شرارت ذاتى آنها وادارشان‌

از سابقين بلاحقين در اين باب شده باشد كه هر پيغمبرى بيايد بيكى از اين دو تهمت متّهم نمايند نه چنين است بلكه طغيان و سركشى طبيعى بشر و شرارت ذاتى آنها وادارشان‌

مقام رسالت نيز به او اعطا شد. «1» عيسى عليه السلام با يك جمله‌ى كوتاه، هم تهمت را از مادرش دور كرد، هم از آينده‌ى خود سخن گفت و هم به وظيفه‌ى آينده‌ى مردم

مؤمن را - بی‌آنکه مرتکب عمل ناهنجاری شده باشند - آزار می‌دهند، همواره بار تهمت و گناهی دنباله‌دار (و) آشکارگر بر دوش گرفته‌اند. هان ای پیامبر برجسته! به

«أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ» «3» شنيدن و تهمت زدن: «إِنْ هذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ» «4»*، «بَلْ قالُوا أَضْغاثُ

كافرند. دشمنان با شيوه‌هاى مختلف از راه خداوند جلوگيرى مى‌كنند، از جمله: بدعت، تهمت، تفسير به رأى، جعل حديث، ايجاد شبهه، ركود مساجد، كنار زدن اهل‌بيتِ رسول خدا

هستم به آنكس كه در تاريكى شب به شك و تهمتى رود، و به روز نمايد كه من از آن تهمت برى باشم. حاصل آيه حق تعالى فرمايد نهان و آشكارا و آنكه در تاريكى شب يا روشنائى

عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و

آنستكه خداوند فرموده قسم نميخورم باين بلد مكّه براى آنكه اهالى آن ظلم و ستم و تهمت و شتم و آزار تو را در آن حلال قرار دادند با آنكه آنرا براى ديگران مأمن و

آنستكه خداوند فرموده قسم نميخورم باين بلد مكّه براى آنكه اهالى آن ظلم و ستم و تهمت و شتم و آزار تو را در آن حلال قرار دادند با آنكه آنرا براى ديگران مأمن و

شخص‌ متهم‌ ‌را‌ مريب‌ گويند، و ‌در‌ خبر ‌است‌ «‌لا‌ يقبل‌ شهادة المريب‌» و تهمت‌ ‌را‌ ريبة گويند. مِن‌ رَب‌ِّ العالَمِين‌َ و دليل‌ ‌بر‌ ‌اينکه‌ اعجاز قرآن‌

پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم بقتل جريح تا دروغ او ظاهر گردد و از گناه تهمت توبه نمايد و شرح اين مقال در سوره نور گذشت و اين دو قصّه منافات با يكديگر

اسم مبارك در انجيل و بشارت حضرت مسيح بظهور تبرئه كننده او و مادر گراميش از تهمت يهود و امثال اينها و قسمت ديگر احكامى بود كه موعد اقتضاء عمل بآنها گذشته

«أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ» «3» شنيدن و تهمت زدن: «إِنْ هذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ» «4»*، «بَلْ قالُوا أَضْغاثُ

عيسى عليه السّلام بدون پدر بدنيا آمد و در مهد، شهادت ببرائت ساحت مادرش از تهمت يهود داد و اين واقعه امر فوق العاده و كرامتى بود براى حضرت مريم و فرزندش

عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و

عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و

عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و

عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و

عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و

دشمن براى خاموش كردن نور خداوند از راه‌هاى مختلفى استفاده مى‌كند، از جمله: - تهمت ارتجاع و كهنه گرايى مى‌زنند. «أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ»* «1» - مى‌گويند اين

‌در‌ مقام‌ ايذاء و ظلم‌ و احتقار و اهانت‌ بآنها و بدگويي‌ و غيبت‌ و نمامي‌ و تهمت‌ بآنها و طلب‌ عورات‌ و عثرات‌ ‌آنها‌ و ترك‌ مساعدت‌ و كمك‌ و همكاري‌ ‌با‌

کیفر دهد و چوب بزند و ظاهر قانون حدود را رعایت کند. وگرنه اجراء حدّ زنا و تهمت و سوگند و غیره با بسته‌ای از ساقه‌ها و رشته‌ها و دسته‌ای از چوبهای نازک،

«كَذَّبَ أَصْحابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ» بيشتر مطالب اين سوره در مورد تهمت و تمسخر كفّار نسبت به قرآن و پيامبراكرم صلى الله عليه و آله و دستور به صبر

عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و

إفک افتریه ... إنّه کان غفورًا رحیمًا) تذکر به غفران و رحمت الهى، پس از ردّ تهمت ها و افتراهاى کافران بر پیامبر(ص) و قرآن، مى تواند به منظور تشویق به توبه

«حاش للّه ما علمنا عليه من سوء»، يوسف كه خدا او را راستگو خوانده خودش اين تهمت ها را از خود دفع كرده و گفته : «انى لم اخنه بالغيب ». حال با اينكه همه نامبردگان

على عليهما السلام و ابوسفيان پدر معاويه تعادلى برقرار كنند، سابقه‌ى شرك را تهمت زدند. 1- وظيفه‌ى انبيا ابلاغ پيام‌هاى الهى و ارائه‌ى راه است. پذيرفتن يا

ندانى. نزد بعضى مگو در قفاى غير خود كلامى وقتى مرور به تو نمايد، يعنى غيبت و تهمت به او منماى. مجمع‌ «1» از محمد بن حنفيه مروى است كه اصل آنكه آيه عام است

. تفسير: داستان پر ماجراى افك (تهمت عظيم ) نخستين آيه مورد بحث بى آنكه اصل حادثه را مطرح كند مى گويد: كسانى كه آن تهمت عظيم را مطرح كردند گروهى از شما

گرويدند و بودند كه پرهيز ميكردند. تفسير و چون برائت حضرت يوسف عليه السّلام از تهمت زليخا و علم و ادبش از مفاد آيات سابقه بر پادشاه مصر ثابت شد امر باحضار او

سرايت مى‌كند. «1» «عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ» 2- حمايت ودفاع از پاكانى كه مورد تهمت قرار گيرند، لازم است. «نَزَّلَهُ ... بِإِذْنِ اللَّهِ» خداوند ضمن محكوم كردن

و نيز فرمود: كه امير مؤمنان عليه السّلام فرموده: هر كه خويشتن را در معرض تهمت قرار دهد نبايد كسى را كه باو بدگمان شده سرزنش كند، و هر كه راز خود را پنهان

گرويدند و بودند كه پرهيز ميكردند. تفسير و چون برائت حضرت يوسف عليه السّلام از تهمت زليخا و علم و ادبش از مفاد آيات سابقه بر پادشاه مصر ثابت شد امر باحضار او

و حضرت محمّد عليهم السلام. خداوند از پاكان دفاع مى‌كند. چون به حضرت مريم تهمت ناپاكى زدند، «وَ قَوْلِهِمْ عَلى‌ مَرْيَمَ بُهْتاناً عَظِيماً» «1»، خداوند

سوگند ياد كردند كه به هيچيك از كسانى كه در اين ماجرا درگير بودند و به اين تهمت بزرگ دامن زدند كمك مالى نكنند، و در هيچ موردى با آنها مواسات ننمايند، آيه

توجّه‌به اينكه كفّار به وحى عقيده نداشتند، يك نوع تمسخر است و «لَمَجْنُونٌ» تهمت‌ جلد 4 - صفحه 442 است و جمله‌ «إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ» نشانه‌ى ترديد

مقام‌ عصمت‌ اهل‌ بيت‌ ‌در‌ آيه تطهير و ‌در‌ ذكر معاصي‌ ‌از‌ كذب‌ و غيبت‌ و تهمت‌ و افتراء و زنا و لواط و سرقت‌ و فحشاء و بيان‌ ميراث‌ و حدود و ديات‌ و ‌در‌

آسمان و زمين باشد مى‌داند. او شنواى داناست. 1- پيامبران در مقابل توطئه‌ها و تهمت‌ها، به خداوند توكّل مى‌كنند. «قالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ» 2- هر چند دشمنان،

اينكه‌ باسم‌ سبك‌ ‌با‌ ‌آنها‌ صحبت‌ كنند ‌ يا ‌ ‌از‌ يكديگر غيبت‌ كنند ‌ يا ‌ تهمت‌ زنند ‌ يا ‌ فحاشي‌ كنند ‌ يا ‌ جلد 17 - صفحه 364 كلمات‌ ‌لا‌ طائل‌ و بيهوده‌

شخص‌ متهم‌ ‌را‌ مريب‌ گويند، و ‌در‌ خبر ‌است‌ «‌لا‌ يقبل‌ شهادة المريب‌» و تهمت‌ ‌را‌ ريبة گويند. مِن‌ رَب‌ِّ العالَمِين‌َ و دليل‌ ‌بر‌ ‌اينکه‌ اعجاز قرآن‌

از آن توبه كنند و جبران نمايند كه خداوند غفور و رحيم است . تفسير: مجازات تهمت از آنجا كه در آيات گذشته مجازات شديدى براى زن و مرد زناكار بيان شده بود و

داشت. «شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْكٍ لا يَبْلى‌» «4» د: دروغ گفت و به ذات حقّ تهمت زد. «ما نَهاكُما رَبُّكُما عَنْ هذِهِ الشَّجَرَةِ إِلَّا أَنْ تَكُونا مَلَكَيْنِ

امر نمود كه بكشند مؤمنان مرتد آنرا پس هر كس انكار از عمل خود نمود و بديگرى تهمت زد خداوند بموسى فرمود گوساله را سوهان كن و ذرات آنرا در دريا بريز پس هر كس

آنها را مسترد دارند خوب است شاهد بگيرند بر استرداد تا باين وسيله مأمون از تهمت شوند و خصومتى ايجاد نشود ما بين مؤمنين اگر چه محاسب حقيقى خدا است اگر واقعا

اراده شده است از فاحشه معصيتهائيكه مستلزم ظلم بغير است مانند غصب اموال و تهمت و غيبت و از ظلم بنفس معصيتهاييكه بغير مربوط نيست مانند شرب و ترك نماز و روزه

است؛ ياد خدا، ياد نعمت‌ها، ياد تاريخ گذشتگان و ياد قيامت. «الذِّكْرَ» 5- تهمت‌ها وتحقيرهاى ناروا، بايد محكم و همانند خودشان پاسخ داده شود. «نُزِّلَ عَلَيْهِ

فرمان‌برى از صاحبان اين خصلت‌ها نهى شده است. آيات قران، بارها مورد انواع تهمت‌ها قرار گرفته است؛ با تعبيراتى از قبيل‌ «أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ» افسانه‌هاى

كردند كه همه اينها از باب استهزاء و از همه بدتر جمله «انك لمجنون » است كه تهمت و تكذيب صريح است. «لَّوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلَائكَةِ إِن كُنت مِنَ الصادِقِينَ»:

اگر اين قرآن، از طرف غيرخدا بود قطعاً اختلاف‌هاى بسيارى در آن مى‌يافتند. از تهمت‌هايى‌كه به پيامبر اسلام مى‌زدند، آن بود كه قرآن را شخص ديگرى به او ياد داده

فرمان‌برى از صاحبان اين خصلت‌ها نهى شده است. آيات قران، بارها مورد انواع تهمت‌ها قرار گرفته است؛ با تعبيراتى از قبيل‌ «أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ» افسانه‌هاى

خداوند قدرتمند شكست‌ناپذير است. سنّت خداوند پيروزى حق بر باطل است. با آن همه تهمت‌هايى كه به پيامبر زدند و با آن همه كارشكنى‌ها و مانع‌تراشى‌ها و ايجاد فتنه‌ها

پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم بقتل جريح تا دروغ او ظاهر گردد و از گناه تهمت توبه نمايد و شرح اين مقال در سوره نور گذشت و اين دو قصّه منافات با يكديگر

حق كه در برابر طوفان مخالفت‌ها و مشكلات و شكنجه‌ها و تهديدها و توطئه‌ها و تهمت‌ها و لجاجت‌ها و جنگ‌ها و ... قرار مى‌گيرند بيش از هر چيز به سعه صدر نياز

فرمان‌برى از صاحبان اين خصلت‌ها نهى شده است. آيات قران، بارها مورد انواع تهمت‌ها قرار گرفته است؛ با تعبيراتى از قبيل‌ «أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ» افسانه‌هاى

فرمان‌برى از صاحبان اين خصلت‌ها نهى شده است. آيات قران، بارها مورد انواع تهمت‌ها قرار گرفته است؛ با تعبيراتى از قبيل‌ «أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ» افسانه‌هاى

لجوجان و جاهلان ياوه‌گو، برخوردى اعراض آميز داشته باشد و در برابر توهين و تهمت‌ها چشم‌پوشى و صبر كند، نه آنكه درگير و گلاويز شود. وَ أَعْرِضْ‌ ... 4- هم

خطاب‌ و ‌لو‌ بعير ‌بود‌ لكن‌ برادران‌ يوسف‌ ‌براي‌ تبرئه‌ ‌خود‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ تهمت‌ قسم‌ ياد كردند گفتند تاللّه‌ قسم‌ جلاله‌ سه‌ قسم‌ ‌است‌ باء و تاء و واو

كنم، زن چون چنان ديد اعتراف كرد كه باو بخشيده است، پس حضرت زن را حدّ فريه و تهمت زد. مؤلّف اين كتاب- رحمه اللَّه- گويد: اين حديث اين چنين از وهب بن وهب نقل

صورت اصلى دگرگون شود، لذا بادهاى مخالف را «موتفكات » مى گويند، سپس به دروغ و تهمت و هر سخن خلافى افك گفته شده ولى به گفته بعضى افك به دروغهاى بزرگ گفته ميشود

ارْتَبْتُمْ‌: پس سوگند ياد كنيد به خدا اگر شك داريد شما وارثين در ايمن نبودن از تهمت شاهدين. و مضمون قسم ايشان اين باشد كه‌ لا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَناً: بدل‌ (1

نيست اين غلام از جنس آدمى. نزد بعضى معنى آنكه ما يوسف را از اين كار كه بر او تهمت مى‌نهند دور مى‌بينيم از آنچه در او ديديم از سيماى خير و علامت رشد و عفت و

‌آن‌ اخبار ‌هم‌ وارد ‌شده‌، و اما ساير كلمات‌ سوء مثل‌ سب‌ّ و لعن‌ و فحش‌ و تهمت‌ و نمامي‌ و سعايت‌ و امثال‌ اينها مطلقا جايز نيست‌ و ‌لو‌ ‌آن‌ طرف‌ مرتكب‌

innovators. ترتیل: ترجمه: «کَذلِکَ»: همچون کیفر ایشان. «الْمُفْتَرِینَ»: بهتان و تهمت‌زنندگان. کسانی که به ناروا چیزهائی گویند و دروغهائی به هم بافند. وَ إِذْ

حق كه در برابر طوفان مخالفت‌ها و مشكلات و شكنجه‌ها و تهديدها و توطئه‌ها و تهمت‌ها و لجاجت‌ها و جنگ‌ها و ... قرار مى‌گيرند بيش از هر چيز به سعه صدر نياز

خود مقاربت ميكرد، و او را در پى حوائج خود نميفرستاد، و آن مرد كنيز را مورد تهمت قرار داد، در اين ميان آن كنيز باردار شد. امام عليه السّلام فرمود: چون كنيز

حق كه در برابر طوفان مخالفت‌ها و مشكلات و شكنجه‌ها و تهديدها و توطئه‌ها و تهمت‌ها و لجاجت‌ها و جنگ‌ها و ... قرار مى‌گيرند بيش از هر چيز به سعه صدر نياز

كلمه‌ كفر العياذ باللّه‌ فحش‌ سب‌ غناء آلات‌ موسيقي‌ ساز و نواز كذب‌ غيبت‌ تهمت‌ افتراء كلمات‌ بي‌ فايده‌ و بي‌ نتيجه‌، تمام‌ اينها صدق‌ لغو ميكند و ‌در‌

خوك و آنچه به غير نام خدا ذبح شده، رباخوارى، رشوه‌خوارى، قمار، كم فروشى، تهمت به زنان پاكدامن، لواط، گواهى ناحق، نااميدى از رحمت خداوند، ايمن دانستن خود

را بشما خبر ندهم؟ گفتيم: چرا يا رسول اللَّه! فرمود: از بدترين مردان شما، تهمت زننده بى‏باك فحاشى است كه تنها بخورد و از بخشش (واجب و مستحب) دريغ كند و

بخاطر پاكى از خطا و انحراف، جلد 4 - صفحه 582 روح‌القدس ناميده شده است. 1- تهمت‌ها را بايد پاسخ داد. «قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ» (پاسخ افتراى آيه قبل

پرسيدند: سخت‌ترين لحظاتى كه بر تو گذشت، كدام لحظه بود؟ گفت: با آنكه از فرعونيان تهمت‌ها شنيدم و از بنى‌اسرائيل بهانه‌جويى‌ها ديدم، ولى دشوارترين زمان، آن لحظه‌اى

هكذا ‌هر‌ كدام‌ بديگري‌ حسد بردند و ‌در‌ مقام‌ قتل‌ و اذيت‌ و ظلم‌ و غيبت‌ و تهمت‌ و هزارها مفسده‌ ديگر ‌بر‌ آمدند و ‌در‌ نتيجه‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌از‌ ‌بين‌ بردند

دستور داده است (و الله امرنا بها). مساله تقليد كوركورانه از نياكان به اضافه تهمت به ساحت مقدس ‍ پروردگار دو عذر ساختگى و ناموجه هستند، كه شيطان صفتان در اعمال

آگاهى از تاريخ شيعه نشان مى دهد كه اينها سخنان موهومى بيش نيست بلكه افترا و تهمت است و از همه عجيبترجمعيت غلات را (آنها كه در حق على (عليه السلام ) غلو كردند

است از آنچه توصيف كنند: توصيف‏كنندگانى كه او را بمخلوقش تشبيه كنند و بر او تهمت زنند، بدان كه- خدايت رحمت كناد- روش درست خداشناسى آنست كه قرآن در باره صفات

در تحت قاعده اش در آورد و احيانا در مجتمعات انسانى پيش ‍ مى آيد بمنظور دفع تهمت و دروغ و يا تسكين نفس و تاييد خبر به آن متوسل مى شده اند، تا اندازه اى كه

روزنه‌ى اميدى براى هميشه و نزد همگان باز بماند. «رَبُّنَا الرَّحْمنُ» 8- تهمت‌ها و هرزه‌گوئى‌ها، بى‌پاسخ نخواهد ماند. «الْمُسْتَعانُ عَلى‌ ما تَصِفُونَ»

نبايد كسي‌ شك‌ نمايد و ظاهر اينست‌ ‌که‌ گمان‌ بد ‌را‌ ريب‌ گويند لذا ‌بر‌ تهمت‌ اطلاق‌ ريبه‌ ميشود و شخص‌ متهم‌ ‌را‌ مريب‌ گويند و ‌در‌ حديث‌ ‌است‌ «‌لا‌

مردم سازگارترين ايشان با مردم است، و سزاوارترين مردم بتهمت كسى است كه با اهل تهمت همنشين باشد، و جبّارترين مردم قاتل‏ كسى است كه قصد قتل او را نداشته، و ضارب

كه فهم مأنوس با اسلوب هاى كلام آن را نمى پذيرد. براى اين كه كسى كه به قرآن تهمت مى زند كه ساخته و پرداخته رسول خدا(ص) است و آن جناب، آن را به خدا افتراء

نموده و درباره او با ايشان به گفتگو پرداخت ، همگى به برائت ساحت او از جميع آن تهمت ها متفق گشته به يك صدا گفتند: خدا منزّه است كه ما از او هيچ سابقه سويى نداريم

قبيح‌ و زشتي‌ جلو گيري‌ نميكند ميزند، ميكشد، فحش‌ ميدهد، سب‌ ميكند، غيبت‌ و تهمت‌ و ساير منكرات‌ و فحشاء ‌را‌ مرتكب‌ ميشود ‌حتي‌ بسا كفر ميگويد و ‌از‌ ‌اينکه‌

قبل‌ ‌از‌ انقضاء عده‌ و ‌پس‌ ‌از‌ انقضاء، و امر استحبابي‌ ‌است‌ ‌براي‌ رفع‌ تهمت‌ و كلمه (منكم‌) ‌يعني‌ ‌از‌ مؤمنين‌ ‌غير‌ مؤمن‌ و ‌لو‌ ‌کان‌ عدلا ‌في‌ مذهبه‌

. ميفرمايد: موسى (عليه السلام ) وقتى سخنان آنان را شنيد كه به معجزه حق ، تهمت سحر زدند، ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۱۶۰ آن هم سحرى واضح ، از در انكار

در كار است، پنهانى بدهد، و آن جا كه مايه تشويق مردم بر احسان و معروف و دفع تهمت و امثال آن است، علنى بپردازد. «و يدرون بالحسنة السيئة » - ماده «درء» به معناى

بر هم خوردن ميراث و آنچه از اين قبيل از اقسام فساد و تباهى است، و خداوند تهمت و ناروا و نسبت دادن به پاكدامنان كار زشت را، حرام فرموده براى اينكه نسب‏ها

در آن زمان كه سخن گفت و از جانب او، عبارت سازى و بيان نمود، و او را از ننگ تهمت بيرون آورد، و پيغمبر و حجت بود در آن حال بر هر كه سخن او را شنيد. بعد از

مى خواهد نژاد قبط را از سرزمينشان كه همان سرزمين مصر است بيرون كند، و اين تهمت تهمتى است سياسى تا بدان وسيله افكار عمومى را عليه او بشوراند، و او را دشمن

خود نشان نمى دهند - سهل است - به دشمنى با آن نيز برمى خيزند و با وصله هاى تهمت خود و ديگران را از آن دور نگاه مى دارند، درباره اينها چنين مى گويد: بعضى

در برابرش من تو را متهم به زناى با خود كنم ، و اينك شهادت مى دهم تو از اين تهمت برى هستى ، و نيز شهادت مى دهم بر اينكه تو رسول خدايى موسى با چشم گريان به

فرشتگان را به صورت دختران آفريديم و آنها ناظر بودند؟! ۱۵۱ - بدانيد آنها با اين تهمت بزرگشان مى گويند. ۱۵۲ - خداوند فرزندى آورده ! ولى آنها قطعا دروغ مى گويند

صفحه : ۳۰۳ خلاصه نه دعوت تو به سوى آئين توحيد و حق مطلب تازه اى است ، و نه تهمت و تكذيب آنها، محكم بايست و به اين سخنان اعتنا مكن و دعوت توحيد را تداوم بخش

دروغ آنها را روشن مى سازد، و آيات آينده بر ايراد دوم پاسخ مى گويد. تفسير : تهمت يهود بر پيغمبر خدا همانگونه كه در شاءن نزول آيات فوق خوانديم يهود حلال بودن

ساختند، و از آنجا كه قرآن هم داراى خبرهاى غيبى ، و هم نظم مخصوصى دارد، اين تهمت را به پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) مى زدند، در حالى كه تفاوت ميان

پسران راحيل باشد، برادر مرا بر ديد در بيابان هلاك كرديد و اكنون مى‌خواهيد تهمت‌ جلد 6 - صفحه 265 دزدى به من نهيد. گفتند: آخر اين پيمانه دربار تو چه مى‌كند؟

اگر او را دزد خواند در نظر برادران به او تهمت زده نه در نظر خود او، و خلاصه اين نامگذارى نامگذارى جدى و تهمت حقيقى نبوده ، بلكه توصيفى صورى بوده كه مصلحت

و سلّم ) را مطرح مى سازد، و در آخرين مرحله گناه بزرگ كسانى را كه از طريق تهمت مؤ منان را ايذاء كنند بازگو مى كند. نخست مى فرمايد: «خداوند و فرشتگانش بر

نظير اين معنى را در داستان يوسف صديق پاكدامن مى خوانيم كه چگونه خدا او را از تهمت بزرگ و خطرناك همسر عزيز مصر مبرا ساخت . و همچنين در مورد مريم مادر عيسى (عليهم

سخنى كه از حق انحراف پيدا كند افك مى گويند، و اينكه ميبينيم به معنى دروغ و تهمت به كار ميرود از همين نظر است ، منتهى بعضى معتقدند اين كلمه بيانگر دروغ و

فرو مى نشست همه چيز را به دست فراموشى مى سپردند و موسى را آماج انواع تيرهاى تهمت قرار مى دادند. چنانكه در آيه بعد مى خوانيم : «آنها گفتند اى ساحر! پروردگارت

سليمان پيامبر است در صورتى كه او ساحر بوده ؟. اين گفتار يهود علاوه بر اينكه تهمت و افتراى بزرگى نسبت به اين پيامبر الهى محسوب مى شد لازمهاش تكفير سليمان (عليه

ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۲۸۸ «بیان آيات» خداى سبحان، بعد از آن كه تهمت كفار را مبنى بر اين كه دعوت به حق آن جناب را، خود ساخته خواندند و آن را وسيله

او مى دهد، همچنين به تعداد كسانى كه (به دروغ تفسير نمونه جلد ۱۳ صفحه ۴ و تهمت ) براى خدا فرزندى قائل شدند و نيز به تعداد كسانى كه فرزند قائل نشدند. در

ولى وقتى آن دو معجزه را آورد و فرعون ديد هيچ چاره اى ندارد، ناچار متوسل به تهمت شد، و آن جناب را ساحرى دانا خواند. و لذا دنباله تهمتش اضافه كرد كه او مى

نفس و زناى محصنه و تصاحب زن افسر رشيد و خدمتگزار خود گرديده بود!! آيا اين تهمت هاى ناروا را كسى مى تواند به ساحت مقدس ‍ مردى مانند سليمان نسبت دهد؟! اگر

تفسير نمونه جلد ۲۱ صفحه ۱۰۷ دوستان غلو كننده كه مرا خدا پنداشتند، و دشمنان تهمت زننده كه نسبتهاى ناروا به من دادند!. و چه شباهت دارد حالات اين دو بزرگوار

فرموده : ((ان هذا لمكر مكرتموه فى المدينه لتخرجوا منها اهلها(( و منظور او از اين تهمت اين بوده كه عموم مردم را عليه ساحران بشوراند، همانطور كه در روز اول عليه

مسئله شرك صحبت مى كند روشن مى شود كه منظور از كلمه افتراء در اين آيه همان تهمت شريك قائل شدن براى ذات خدا است . قابل توجه اينكه : در ۱۵ مورد از قرآن مجيد

پيش بردن دعوتم ياريم كنى ، و هلاكت اين عده فعلا براى من صلاح نيست و باعث تهمت بر من است : ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۵۵ أَنت وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ

واجب باشد گذشته از اين كه مردم تشويق به اينگونه كارهاى نيك مى شوند، رفع اين تهمت نيز از انسان مى گردد كه به وظيفه واجب خود عمل نكرده است . و اگر انفاق مستحب

منافقين پس از پيغمبر زنده ماندند و برهبران گمراهى و كسانى كه با باطل و دروغ و تهمت مردم را بدوزخ خوانند پيوستند و آنها پستهاى حساسشان دادند و بر گردن مردمشان

مانند سرگذشت پيامبران پيشين نزد يهود و اهل كتاب بودآنها ناچار بودند در اين تهمت پاى خود اهل كتاب را نيز به ميان كشند، تا موج اعجاب مردم را از شنيدن اين آيات

كنم اين نيز از تسويلات نفسانى شما است ، و خلاصه به گفته اين مفسر خواسته است تهمت بزند، معناى صحيحى نيست . و اينكه فرموده «عسى اللّه ان ياتينى بهم جميعا انه

مستكبران دنياپرست هر كس را در جهت مخالف منافع نامشروع خود ببينند از هيچگونه تهمت و ناسزا، و حتى قتل و اعدام ، فرو گذار نمى كنند، تفسير نمونه جلد ۲۱ صفحه ۱۷۰

جهان گام گذاردند و اگر هم ندانيد باز بدون اطلاع ، چنين نسبتى را به آنها دادن تهمت است و گناه ، و كتمان حقيقت است و چه كسى ستمكارتر از آن كس است كه شهادت الهى

به معناى صفت مانند آيه : «انظر كيف ضربوا لك الامثال » چون اين در پاسخ آن تهمت ها است كه به رسولخدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) مى زدند، و مى گفتند: او

كارى ابا نداشتند، و از تمام تفسير نمونه جلد ۵ صفحه ۲۱۳ حربه ها: حربه تكذيب ، تهمت محاصره اجتماعى ، آزار و شكنجه ، قتل و غارت و هر وسيله ديگر استفاده مى كردند،

مطلب را ترقى بيشترى داده گفتند: ((بلكه او شاعر است (( و اين از جهتى ديگر از تهمت قبلى سنگين تر است ، چون كسى كه به كسى افترا مى بندد، فكر مى كند كه چه افترايى

گفت اى قوم من ! الله را پرستش كنيد كه معبودى جز او براى شما نيست ، شما فقط تهمت مى زنيد. ۵۱ - اى قوم من ! من از شما پاداشى نمى طلبم پاداش من فقط بر كسى است

مقامش بلند است - برگشت شده و بى انصافی ها و كوتاهی هايى كه درباره آن كردند و تهمت هايى كه به آورنده اش زدند، و لجبازی هايى كه در برابر حق نموده، و كفرى كه

شريق» نازل شده؛ چون مردى هرزه دهن بود، بسيار غيبت مردم را مى كرد و به آنان تهمت مى زد. و بنابر آنچه ابن اسحاق نقل كرده، اُمَيّة بن خلف جمحى، نسبت به رسول

رسيده است ، لحظه اى كه هر چه پنهان است در آن آشكار مى شود و رگبار تيرهاى تهمت مردم بى ايمان متوجه او خواهد شد. به قدرى اين طوفان سخت بود و اين بار بر دوشش

بنده كه گفتيم به حسابش مى رسند، همان استعمال نعمت هاى الهى است. (اگر دروغ و تهمت و غيبت و مجامله و چه و چه است، استعمال زبان است، كه يكى از بزرگترين نعمت

و تكذيب آيات پروردگار است ، در آيه مورد بحث ، علاوه بر تكذيب آيات الهى ، تهمت و افتراء بر خدا به عنوان صفت بارز آنان ، ذكر شده است . با توجه به اينكه از

همانا خدا آمرزنده و مهربانست ۶ سوره ۲۶» پس خدا او را تا زمانى كه بر افتراء (و تهمت بآن زن عفيفه) پايدار است از ناميدن مؤمن بر كنار دانسته. خداى عز و جل فرمايد: