سوره الذاريات

سوره ق	سوره الذاريات	سوره الطور
شماره کتابت : ٥١ جزء : نزول ترتيب نزول : ٦٧ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٦٠ تعداد کلمات : ٣٩٧ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آتَاهُم آخَر آخِذِين آيَة أَتَاک أَتَت أَتَى أَرْسَلْنَا أَرْسَلْنَاه أَصْحَابِهِم أَمْر أَمْرا أَمْوَالِهِم أَنّکُم أَنْت أَنْفُسِکُم أَهْلِه أَيّان أُرِيد أُرْسِلْنَا أُفِک إِبْرَاهِيم إِلَيْهِم إِلٰها إِنّه إِنّهُم إِنّي إِنّکُم اسْتَطَاعُوا الدّين الذّارِيَات الذّکْرَى الرّزّاق الرّيح السّمَاء الصّاعِقَة اللّه اللّيْل النّار الْأَرْض الْأَلِيم الْإِنْس الْجِن الْحَکِيم الْحُبُک الْخَرّاصُون الْعَذَاب الْعَقِيم الْعَلِيم الْقُوّة الْمَاهِدُون الْمَتِين الْمَحْرُوم الْمُؤْمِنِين الْمُتّقِين الْمُرْسَلُون الْمُسْلِمِين الْمُکْرَمِين الْيَم امْرَأَتُه بَشّرُوه بَنَيْنَاهَا بَيْت بِأَيْد بِالْأَسْحَار بِرُکْنِه بِسُلْطَان بِعِجْل بِغُلاَم بِمَلُوم تَأْکُلُون تَجْعَلُوا تَخَف تَذَر تَذَکّرُون تَرَکْنَا تَسْتَعْجِلُون تَمَتّعُوا تَنْطِقُون تَنْفَع تَوَاصَوْا تُبْصِرُون تُوعَدُون ثَمُود جَعَلَتْه جَنّات جُنُودَه حَدِيث حَق حِجَارَة حِين خَطْبُکُم خَلَقْت خَلَقْنَا خِيفَة دَخَلُوا ذَات ذَرْوا ذَنُوب ذَنُوبا ذَکّر ذُو ذُوقُوا رَب رَبّهُم رَبّهِم رَبّک رَسُول رِزْق رِزْقُکُم زَوْجَيْن سَاحِر سَاهُون سَلاَم سَلاَما سَمِين شَيْء صَرّة ضَيْف طَاغُون طِين ظَلَمُوا عَاد عَجُوز عَقِيم عَلَيْه عَلِيم عَنْه عُيُون غَمْرَة فَأَخَذَتْهُم فَأَخَذْنَاه فَأَخْرَجْنَا فَأَقْبَلَت فَأَوْجَس فَاسِقِين فَالْجَارِيَات فَالْحَامِلاَت فَالْمُقَسّمَات فَتَوَل فَتَوَلّى فَجَاء فَرَاغ فَرَشْنَاهَا فَصَکّت فَعَتَوْا فَفِرّوا فَقَالُوا فَقَرّبَه فَنَبَذْنَاهُم فَنِعْم فَو فَوَيْل فِتْنَتَکُم فِرْعَوْن قَال قَالَت قَالُوا قَبْلِهِم قَلِيلا قَوْل قَوْم قَوْما قُتِل قِيل قِيَام لَحَق لَصَادِق لَعَلّکُم لَفِي لَمُوسِعُون لَوَاقِع لِلسّائِل لِلّذِين لِلْمُسْرِفِين لِلْمُوقِنِين لِنُرْسِل لِيَعْبُدُون مَجْنُون مُبِين مُجْرِمِين مُحْسِنِين مُخْتَلِف مُسَوّمَة مُلِيم مُنْتَصِرِين مُنْکَرُون مُوسَى مِثْل نَذِير نُوح هَل وَجَدْنَا وَجْهَهَا وِقْرا يَخَافُون يَسْأَلُون يَسْتَعْجِلُون يَسْتَغْفِرُون يَنْظُرُون يَهْجَعُون يَوْم يَوْمِهِم يُؤْفَک يُسْرا يُطْعِمُون يُفْتَنُون يُوعَدُون کَالرّمِيم کَذٰلِک کَفَرُوا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤ ٤٥ ٤٦ ٤٧ ٤٨ ٤٩ ٥٠ ٥١ ٥٢ ٥٣ ٥٤ ٥٥ ٥٦ ٥٧ ٥٨ ٥٩ ٦٠

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ وَ الذّٰرِيٰتِ ذَروًا (١)

سوگند به نیروهای پراکننده‌، (چه) پراکندنی.

فَالحٰمِلٰتِ وِقرًا (٢)

پس سوگند به بارداران باری سنگین‌، (چه) سنگینی‌ای.

فَالجٰرِيٰتِ يُسرًا (٣)

پس سوگند به روانان به آسانی.

فَالمُقَسِّمٰتِ أَمرًا (٤)

پس قسمت‌کنندگان اَمری [:کار یا فرمان و یا چیزی].

إِنَّما توعَدونَ لَصادِقٌ (٥)

همواره آنچه (به آن) وعده داده شده‌اید همانا راست است.

وَ إِنَّ الدّينَ لَوٰقِعٌ (٦)

و (روز) بُروز طاعت و معصیت همانا روی‌دادنی است.

وَ السَّماءِ ذاتِ الحُبُكِ (٧)

قسم به آسمان (که) دارای راه‌هاست؛

إِنَّكُم لَفى قَولٍ مُختَلِفٍ (٨)

همانا شما (درباره‌ی رستاخیز) در (ژرفای) سخنی گوناگونید.

يُؤفَكُ عَنهُ مَن أُفِكَ (٩)

هر که از آن به دروغ برگردانده شود، (بخت‌) برگشته است.

قُتِلَ الخَرّٰصونَ (١٠)

مرگ بر دروغ‌پردازان [:دروغ‌پردازان کشته شده‌اند].

الَّذينَ هُم فى غَمرَةٍ ساهونَ (١١)

کسانی که در ورطه‌(ی نادانی) سهوناکند.

يَسـَٔلونَ أَيّانَ يَومُ الدّينِ (١٢)

پرسند: «روز بُروز طاعت و معصیت کی است‌؟»

يَومَ هُم عَلَى النّارِ يُفتَنونَ (١٣)

همان روزی که آنان بر آتش بس آزموده شوند.

ذوقوا فِتنَتَكُم هٰذَا الَّذى كُنتُم بِهِ تَستَعجِلونَ (١٤)

(و به آنان گفته شود:) «فتنه و آشوب خود را بچشید. این است همان (بلایی) که با شتاب خواستار آن بوده‌اید.»

إِنَّ المُتَّقينَ فى جَنّٰتٍ وَ عُيونٍ (١٥)

پرهیزگاران بی‌گمان در باغستان‌ها و چشمه‌سارانند.

إخِذينَ ما إتىٰهُم رَبُّهُم إِنَّهُم كانوا قَبلَ ذٰلِكَ مُحسِنينَ (١٦)

حال آنکه آنچه را پروردگارشان به آنان عطا فرموده گیرندگانند. بی‌گمان آنان پیش از این نیکوکاران بوده‌اند.

كانوا قَليلًا مِنَ الَّيلِ ما يَهجَعونَ (١٧)

و از شب اندکی را می‌غنوده‌اند.

وَ بِالأَسحارِ هُم يَستَغفِرونَ (١٨)

و آنان سحرگاهان (از خدا) پوشش می‌خواهند.

وَ فى أَموٰلِهِم حَقٌّ لِلسّائِلِ وَ المَحرومِ (١٩)

و در اموالشان برای سائل و محروم‌، حقّی (معلوم) است.

وَ فِى الأَرضِ إيٰتٌ لِلموقِنينَ (٢٠)

و در زمین برای اهل یقین نشانه‌هایی است؛

وَ فى أَنفُسِكُم أَفَلا تُبصِرونَ (٢١)

و (همچنان) در خودتان. پس مگر نمی‌نگرید؟

وَ فِى السَّماءِ رِزقُكُم وَ ما توعَدونَ (٢٢)

و روزیِ شما و آنچه (از بهشت) وعده داده می‌شوید در آسمان است.

فَوَرَبِّ السَّماءِ وَ الأَرضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثلَ ما أَنَّكُم تَنطِقونَ (٢٣)

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین، که بی‌گمان آن حق است؛ همان‌گونه که خود شما (به روشنی) سخن می‌گویید.

هَل أَتىٰكَ حَديثُ ضَيفِ إِبرٰهيمَ المُكرَمينَ (٢٤)

آیا خبر مهمانان ارجمند و گرامی ابراهیم به تو رسید؟

إِذ دَخَلوا عَلَيهِ فَقالوا سَلٰمًا قالَ سَلٰمٌ قَومٌ مُنكَرونَ (٢٥)

چون بر او درآمدند، پس سلامی گفتند. گفت: «سلام (بر) مردمی ناشناس.»

فَراغَ إِلىٰ أَهلِهِ فَجاءَ بِعِجلٍ سَمينٍ (٢٦)

پس به گونه‌ای پنهان به سوی اهلش روان شد و گوساله‌ای فربه (و بریان شده) بیاورد.

فَقَرَّبَهُ إِلَيهِم قالَ أَلا تَأكُلونَ (٢٧)

پس آن را نزدیکشان برد. گفت: «مگر نمی‌خورید؟»

فَأَوجَسَ مِنهُم خيفَةً قالوا لا تَخَف وَ بَشَّروهُ بِغُلٰمٍ عَليمٍ (٢٨)

پس، از ایشان ترسی به دل برگرفت. گفتند: «مترس.» و او را به پسری بسی دانا نوید دادند.

فَأَقبَلَتِ امرَأَتُهُ فى صَرَّةٍ فَصَكَّت وَجهَها وَ قالَت عَجوزٌ عَقيمٌ (٢٩)

پس زنش پریشان (و فریادزنان) پیش آمد. پس سیلی بر چهره‌ی خود زد و گفت: «پیره‌زالی نازایم (چگونه بزایم)؟»

قالوا كَذٰلِكِ قالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الحَكيمُ العَليمُ (٣٠)

گفتند: «پروردگارت چنین فرموده است. او، (هم)او حکیمی بس داناست.»

قالَ فَما خَطبُكُم أَيُّهَا المُرسَلونَ (٣١)

(ابراهیم) گفت: « ای فرستادگان! مهم شما (در این مأموریت) چیست‌؟»

قالوا إِنّا أُرسِلنا إِلىٰ قَومٍ مُجرِمينَ (٣٢)

گفتند: «ما همانا سوی گروهی (از) مجرمان فرستاده شده‌ایم،»

لِنُرسِلَ عَلَيهِم حِجارَةً مِن طينٍ (٣٣)

«تا سنگ‌هایی از گل بر (سر و سامان)‌شان فرو فرستیم.»

مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلمُسرِفينَ (٣٤)

«حال آنکه نزد پروردگارت برای مسرفان نشانه‌گذاری شده است.»

فَأَخرَجنا مَن كانَ فيها مِنَ المُؤمِنينَ (٣٥)

«پس هر کس از مؤمنان را در آن (سامان) بود بیرون راندیم.»

فَما وَجَدنا فيها غَيرَ بَيتٍ مِنَ المُسلِمينَ (٣٦)

«پس در آنجا جز یک خانه از تسلیم‌شدگان (برابر خدا بیشتر) نیافتیم.»

وَ تَرَكنا فيها إيَةً لِلَّذينَ يَخافونَ العَذابَ الأَليمَ (٣٧)

«و در آنجا برای آنان که از عذاب پر درد می‌ترسند، نشانه‌ای بر جا نهادیم.»

وَ فى موسىٰ إِذ أَرسَلنٰهُ إِلىٰ فِرعَونَ بِسُلطٰنٍ مُبينٍ (٣٨)

و (نیز) در (ماجرای) موسی، چون او را با حجّتی مسلط و روشنگر سوی فرعون گسیل داشتیم.

فَتَوَلّىٰ بِرُكنِهِ وَ قالَ سٰحِرٌ أَو مَجنونٌ (٣٩)

پس (فرعون) با رکن (فرعونیت‌)اش روی برتافت و گفت: «(این شخص،) ساحری یا دیوانه‌ای است.»

فَأَخَذنٰهُ وَ جُنودَهُ فَنَبَذنٰهُم فِى اليَمِّ وَ هُوَ مُليمٌ (٤٠)

پس او و سپاهیانش را برگرفتیم و آنان را در دریا افکندیم در حالی که او (در آخرین لحظه) نکوهشگر (خود و فرعونیان) بود.

وَ فى عادٍ إِذ أَرسَلنا عَلَيهِمُ الرّيحَ العَقيمَ (٤١)

و در (ماجرای) عادیان (نیز) ، چون بر سر (و سامان)‌شان باد نازا را فرستادیم.

ما تَذَرُ مِن شَيءٍ أَتَت عَلَيهِ إِلّا جَعَلَتهُ كَالرَّميمِ (٤٢)

هیچ چیزی را که بر آن وزد فروگذار نکند جز آنکه همچون خاکسترش کند.

وَ فى ثَمودَ إِذ قيلَ لَهُم تَمَتَّعوا حَتّىٰ حينٍ (٤٣)

و در (ماجرای) ثمودیان (نیز عبرتی بود) چون به ایشان گفته شد: «تا چندی برخوردار شوید.»

فَعَتَوا عَن أَمرِ رَبِّهِم فَأَخَذَتهُمُ الصّٰعِقَةُ وَ هُم يَنظُرونَ (٤٤)

پس از فرمان پروردگارشان سر برتافتند تا در حالی که آنها می‌نگریستند، آذرخش (جانکاه) آنان را فرو گرفت.

فَمَا استَطٰعوا مِن قِيامٍ وَ ما كانوا مُنتَصِرينَ (٤٥)

پس هرگز نه توانستند به پای خیزند و نه جویندگان یارانی بوده‌اند.

وَ قَومَ نوحٍ مِن قَبلُ إِنَّهُم كانوا قَومًا فٰسِقينَ (٤٦)

و گروه نوح را (نیز) از پیش (از آن اقوام همین گونه هلاک کردیم). آنان بی‌گمان گروهی فاسق [:نافرمان] بوده‌اند.

وَ السَّماءَ بَنَينٰها بِأَيي۟دٍ وَ إِنّا لَموسِعونَ (٤٧)

و آسمان را به نیروهایی برافراشتیم و بی‌گمان، همانا ما توسعه‌‌دهند‌گانیم.

وَ الأَرضَ فَرَشنٰها فَنِعمَ المٰهِدونَ (٤٨)

و زمین را رام و راهوار گسترانیدیم‌؛ پس چه نیکو گسترندگانیم.

وَ مِن كُلِّ شَيءٍ خَلَقنا زَوجَينِ لَعَلَّكُم تَذَكَّرونَ (٤٩)

و از هر چیزی دو گونه [:جفت یکدیگر] آفریدیم، شاید شما یاد کنید.

فَفِرّوا إِلَى اللَّهِ إِنّى لَكُم مِنهُ نَذيرٌ مُبينٌ (٥٠)

پس فراسوی خدا فرار کنید. من بی‌گمان برایتان از (سوی) او ترساننده‌ای روشنگرم.

وَ لا تَجعَلوا مَعَ اللَّهِ إِلٰهًا إخَرَ إِنّى لَكُم مِنهُ نَذيرٌ مُبينٌ (٥١)

«و با خدا معبودی دیگر قرار مدهید. همانا من از جانب او هشداردهنده‌ای روشنگرم.»

كَذٰلِكَ ما أَتَى الَّذينَ مِن قَبلِهِم مِن رَسولٍ إِلّا قالوا ساحِرٌ أَو مَجنونٌ (٥٢)

بدین‌سان کسانی راکه پیش از آنان بودند هیچ پیامبری نیامد جز (اینکه) گفتند: «ساحری یا دیوانه‌ای است.»

أَتَواصَوا بِهِ بَل هُم قَومٌ طاغونَ (٥٣)

آیا همدیگر را به این (سخن) سفارش کردند؟ (نه!) بلکه آنان مردمی سرکشند.

فَتَوَلَّ عَنهُم فَما أَنتَ بِمَلومٍ (٥٤)

پس، از آنان روی بگردان، پس تو در خور سرزنش نیستی.

وَ ذَكِّر فَإِنَّ الذِّكرىٰ تَنفَعُ المُؤمِنينَ (٥٥)

و یاد(شان) آور، که مؤمنان را بی‌گمان، یادواره سودمند است.

وَ ما خَلَقتُ الجِنَّ وَ الإِنسَ إِلّا لِيَعبُدونِ (٥٦)

و جنّ و انس را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند.

ما أُريدُ مِنهُم مِن رِزقٍ وَ ما أُريدُ أَن يُطعِمونِ (٥٧)

از آنان هیچ روزی نمی‌خواهم و نمی‌خواهم که مرا خوراک دهند.

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزّاقُ ذُو القُوَّةِ المَتينُ (٥٨)

همواره خداست که خود بسی روزی‌دهنده‌ی نیرومند استوار است.

فَإِنَّ لِلَّذينَ ظَلَموا ذَنوبًا مِثلَ ذَنوبِ أَصحٰبِهِم فَلا يَستَعجِلونِ (٥٩)

پس بی‌گمان برای کسانی که ستم کردند پیامدی بد است؛ همانند پیامد بد یارانشان. پس در خواستن عذاب از من شتاب نجویند.

فَوَيلٌ لِلَّذينَ كَفَروا مِن يَومِهِمُ الَّذى يوعَدونَ (٦٠)

پس وای برای کسانی که کافر شدند از آن روزشان که وعده داده می‌شوند.

محتوای سوره

• تفسیر آیات