نتایج جستجو

تکرار در قرآن: ۹(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... لا زنى الا نکح او شرک من امن ها جلد ذکر لعل هما ف کم قتل ب ذلک کون کلل بين طوف انن حرم ه ايى

است و آن زنى است كه به شوهرش اظهار عشق و محبت كند [واقعة:36-37]. در مجمع فرموده: «منحننّات على ازواجهنّ و متحبّبات اليهم» و به قولى عروب زنى است كه با

آیات شامل این کلمه «أَیامى» جمع «أَیِّم» (بر وزن قَیِّم) در اصل، به معناى زنى است که شوهر ندارد; سپس به مردى که همسر ندارد نیز گفته شده است، و به این ترتیب،

البیّن من الکلام) و لذا هنگامى که گفته مى شود «اِمرأة عروبة» مفهومش این است: زنى که با رفتار و کردارش از عفت و پاکدامنى و محبت خود نسبت به همسرش خبر مى دهد

آیات شامل این کلمه زنى‌ (۹ بار) مقاربت با زن بدون عقد (بطرزنا مشروع) مصدر آن زنى و زناء مد و قصر هر دو آمده است (اقرب) [اسراء:32]. زن زناكار را زانيه و

گردیده است‌ مرد زناكار جز زن زناكار يا مشرك را به زنى نمى‌گيرد، و زن زناكار را جز مرد زناكار يا مشرك به زنى نمى‌گيرد و اين [زناشويى‌] بر مؤمنان حرام است. مرد

آمدو گفت دانستم آنچه را كه ندانسته‏اى از قوم سباء خبر راستى به تو آورده‏ام. زنى به آنها حكومت مى‏كند، از وسائل زندگى و حكومت همه چيز دارد مخصوصا تختى بزرگ

حور جمع حوراء و ان به معنى زن سفيد بدن و سيمين تن است. عين جمع عيناً و آن زنى است كه حدقه چشمش بزرگ باشد كه سبب مزيد زيبائى است -مجمع) . قرآن كريم درباره

رجوع گرفته گويد: ثيّب آن است كه از زوج برگشته است در مجمع البيان هست: ثيّب زنى است كه بعد از ازاله بكارت از شوهر برگشته از ثاب يثوب به معنى رجع. وَ سَائِحَات

نه مادرت زن بد کاره‌ای!!» |اى خواهر هارون! نه پدرت مرد بدى بود و نه مادرت زنى بدكاره اى خواهر هارون، پدرت مرد بدى نبود و مادرت [نيز] بدكاره نبود. ای خواهر

رجوع گرفته گويد: ثيّب آن است كه از زوج برگشته است در مجمع البيان هست: ثيّب زنى است كه بعد از ازاله بكارت از شوهر برگشته از ثاب يثوب به معنى رجع. امن يا سيح

شاخه درخت خرما تابيده شده به قولى از هر چيز كه باشد «اِمْرَئَةٌ مَمْسُودَةٌ» زنى را گويند كه آشفته خلق باشد معنى آيه: در گردن او (زن ابى لهب) ريسمانى است از

مبالغه در سئوال يا مبالغه در دانستن حال شخص است (مفردات) در نهايه آمده كه زنى به محضر آن حضرت آمد «فَسَأَلَها فَاَحْفى وَ قالَ اِنَّها كانَتْ تَأتينازَ

شاخه درخت خرما تابيده شده به قولى از هر چيز كه باشد «اِمْرَئَةٌ مَمْسُودَةٌ» زنى را گويند كه آشفته خلق باشد معنى آيه: در گردن او (زن ابى لهب) ريسمانى است از

|كسى كه نزد او علمى از كتاب بود، گفت: من آن را پيش از آن كه چشم خود را بر هم زنى نزد تو مى‌آورم. پس چون سليمان آن تخت را نزد خود حاضر ديد، گفت: اين از فضل

نسبت دادن چيزى به كسى باشد نحو [نور:23]. كه مراد از رمى نسبت دادن زنا به زنى است راغب گويد استعمال آن در دوّمى به طريق كنايه است. درباره آيه اول در مجمع

مبالغه در سئوال يا مبالغه در دانستن حال شخص است (مفردات) در نهايه آمده كه زنى به محضر آن حضرت آمد «فَسَأَلَها فَاَحْفى وَ قالَ اِنَّها كانَتْ تَأتينازَ

و اله وسلم عمر و بن عاص را براى شكستن آن بت اعزام فرمود. بت سواع به صورت زنى پرداخته شده بود (فرهنگ قصص قرآن) در الاصنام محل آن را رهاط و خدّام آن را بنولحيان

بودند: 1- ديدم زنى را معلق به موئى، و مغز سرش مى‌جوشيد. 2- و زنى معلق بزبانش، و حميم در دهانش ريخته مى‌شد. 3- و زنى معلق به پستان. 4- و زنى گوشت بدنش را

سميع دانا بودن خداست به مسموعات. به عقيده او [مجادله:1]. يعنى دانست خدا كلام زنى را كه با تو درباره شوهرش مجادلع مى‏كرد. [بقره:127]، [انفال:61]. ال وَ هُو

رفتار كنيد و همه را يكسان دوست بداريد هرچند كه به اين كار حريص باشيد. پس از زنى كه دوست نداريد به طور كلى منحرف نشويد كه او را آويزان و بلاتكليف بگذاريد كه

نكاح به مرد و در آيه دوم به زن داده شده است. انكاح: از باب افعال تزويج كردن زنى است به مردى و بالعكس [نور:32]. بى شوهران را به شوهر دهيد و بى همسران را همسر

نكاح به مرد و در آيه دوم به زن داده شده است. انكاح: از باب افعال تزويج كردن زنى است به مردى و بالعكس [نور:32]. بى شوهران را به شوهر دهيد و بى همسران را همسر

وصيتى كه بدان سفارش كرده‌ايد يا دَينى [كه بايد استثنا شود]، و اگر مرد يا زنى كه از او ارث مى‌برند كلاله [=بى‌فرزند و بى‌پدر و مادر] باشد و براى او برادر

را بدهيد و به وجهى نيكو با يكديگر توافق كنيد. و اگر به توافق نرسيديد، از زنى ديگر بخواهيد كه كودك را شير دهد. آنان را در همانجا که خود سکنا دارید، در حد

يكى را وقتى هست. ايضاً در نهايه نقل شده كه رسول خدا«صلى الله عليه واله»به زنى فرمود:«دَعِى الصَّلوةَ اَيَّامَ أقْرائِكِ» در اين حديث مراد از قرء حيض است

قد جزى الا قطع قبل کون انن اخو هما ارض کلل يدى شىء کم سمع ک ذى نا شهد بنو زنى تبع رجم وله شطن على عير خرج اذن فى قتل ابو شهب ايى هن اله سرر ولد الله بين

نكاح به مرد و در آيه دوم به زن داده شده است. انكاح: از باب افعال تزويج كردن زنى است به مردى و بالعكس [نور:32]. بى شوهران را به شوهر دهيد و بى همسران را همسر

ممکن است به او ظلم و خیانت کنم؟!) مسلّماً ظالمان رستگار نمی‌شوند!» |و آن زنى كه يوسف در خانه‌اش بود از او كام خواست، و درها را محكم بست و گفت: بيا كه از

خندان و عاشق و شیفته شوهرانشان (عربًا) «عُرُب» جمع «عَروب» است و «عروب» به زنى گفته مى شود که: طنّاز، عشوه گر، عاشق شوهر، فروتن براى وى و بسیار خندان باشد

تزويج كرد ولى نتوانستند الفت بكنند سرانجام زيد او را طلاق داد و حضرت او را به زنى گرفت و خواست رسم جاهليّت را زن پسر خوانده را بر شخص حرام مى‏دانستند بشكند

كلالة تميز باشد معنى آيه چنين مى‏شود: اگر مردى كلاله دار ارث برده شود يا زنى همانطور، و براى آن مرد يا زن برادرى يا خواهرى است (مادرى) براى هر يك از آنها

بيم بدارى. پس چون زيد حاجت [خويش‌] از او برآورد- و وى را طلاق داد- او را به زنى به تو داديم تا بر مؤمنان درباره [ازدواج با] زنان پسرخواندگانشان تنگى و باكى

يكى را وقتى هست. ايضاً در نهايه نقل شده كه رسول خدا«صلى الله عليه واله»به زنى فرمود:«دَعِى الصَّلوةَ اَيَّامَ أقْرائِكِ» در اين حديث مراد از قرء حيض است

پس گفت: تو از كجائى؟ گفت: من از اين شهر هستم. پرسيد: پادشاه آن كيست؟ گفت: زنى بلقيس نام دارد و او را ملك عظيمى است، دوازده هزار قايد دارد و هر قائدى با

يعنى: «سيصلى ابولهب و امرءِته النارَ» زن ابولهب بنام امّ جميل خواهر ابوسفيان، زنى فتنه‏انگيز و سخن چين و دو بهم زن بود نقل شده خارها را مى‏آورد و زير پاى حضرت

سنن ابى داود كتاب نكاح باب التحليل مطالعه كرد. بنابراين ملعون است كسى كه زنى را به قصد حلال بودن به شوهر اولى تزويج كند و نيز شوهر اول ملعون است كه براى

سخن كنايه از ردّ و قبول است و سياق آيه دلالت دارد كه آن حضرت در ردّ و قبول زنى كه خود را به او بذل كرده مختار است. به نظر مى‏آيد كه راجع به همه زنان آن حضرت

مى‏خوانيم: [نمل:22-24]. از اين آيات بدست مى‏آيد كه قوم سباء داراى حكومت بودند و زنى بر آنها سلطنت مى‏كرد و نيز آفتاب پرست بوده‏اند. و از اما بعد آيات روشن مى‏شود

درباره هر سه بحث مى‏كنيم. 1- [جنّ:3] حقّا كه مقام و عظمت پروردگار ما والاست زنى و فرزندى براى خود نگرفته است. اين آيه از اقوال جنّ است كه در قرآن نقل شده

گفتن است در مجمع فرموده: [بقره:235] مراد از آن خواستگارى از زن به اشاره است زنى كه در عدّه وفات است. گوئى با گوشه سخن خواستگارى مى‏كند. * [حديد:21]، [آل عمران:133]

وَ جَعَلْناها وَ ابْنَها آيَةً لِلْعالَمِينَ «91» و (بياد آور مريم را، آن) زنى كه دامان خويش را پاك نگاه داشت، پس ما از روح خود در او دميديم و او و پسرش

گردیده که مرتد شده بود و مردى ثقفى او را به عقد خویش درآورده بود و در اسلام زنى غیر این زن در قریش مرتد نشده است. Tabber requires Javascript to function.

اينها را صيد كرده از گوشت كدام مرغ پيره زنى قوت يافته؟ حال، اسبى كه در عقب اين دو آهو تاختى از مزرعه كدام بيوه زنى علف خورده؟ تو مى‌خواهى به اين طعمه، مرا

كانَتْ مِنَ الْقانِتِينَ «12» و (خداوند به) مريم دختر عمران (نيز مثل زده است.) زنى كه دامن خويش را (از گناه) حفظ كرد، پس ما از روح خود در او دميديم (تا عيسى

گرديد و گريه كرد و گفت‌ جلد 3 صفحه 507 همين ساعت كشته خواهد شد خداوند قلب آن زنى را كه از طرف فرعون موكّل مادر موسى بود معطوف باو نمود كه گفت چرا رنگت پريده

اسراء / ). يَا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا لاَ... (۱) ابن مسعود گوید: مردى به زنى رسید و او را از زن مزبور خوش آمد، وى را بوسید سپس این مرد نزد پیامبر آمد و

بودند، سوخته خاكستر شده بودند. اهل سير گويند: احدى از آنها باقى نماند الّا زنى و مردى. آن زن معاينه نمود اهلاك قوم و نزول عذاب را به قوم ديگرى نقل مى‌نمود

گرديد و گريه كرد و گفت‌ جلد 3 صفحه 507 همين ساعت كشته خواهد شد خداوند قلب آن زنى را كه از طرف فرعون موكّل مادر موسى بود معطوف باو نمود كه گفت چرا رنگت پريده

گرديد و گريه كرد و گفت‌ جلد 3 صفحه 507 همين ساعت كشته خواهد شد خداوند قلب آن زنى را كه از طرف فرعون موكّل مادر موسى بود معطوف باو نمود كه گفت چرا رنگت پريده

نخستین زنى که با او بیعت نمود؛ فاطمه بنت اسد مادر امیرالمومنین على علیه‌السلام بوده است. امام صادق علیه‌السلام فرماید: فاطمه بنت اسد نخستین زنى بود که

اُجُورَهُنَّ» ظاهراً «ما» در «فَما» موصول و ضمير «بِهِ» راجع به آن است يعنى زنى از زنان كه مورد استمتاع شما واقع گرديد اجرت آنها را به طور معين بدهيد. و شايد

بچيزى كه اطلاع پيدا نكردى بآن و آوردم برايت از سبا خبرى يقينى‌ همانا من يافتم زنى را كه پادشاهى ميكند بر ايشان و داده شده از همه چيز و او را است تختى بزرگ يافتم‌

جابر بن عبد اللّه انصارى روايت نموده كه: زنى آمد خدمت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم عرض كرد: اى نبى خدا، زنى كشت پسر خود را، آيا براى او توبه هست؟ رسول

ده من و كسان مرا از آنچه ميكنند پس نجات داديم او و كسانش را همگى‌ مگر پير زنى كه بود در باقى ماندگان‌ پس هلاك كرديم ديگران را و بارانديم بر آنها بارانى

ده من و كسان مرا از آنچه ميكنند پس نجات داديم او و كسانش را همگى‌ مگر پير زنى كه بود در باقى ماندگان‌ پس هلاك كرديم ديگران را و بارانديم بر آنها بارانى

مى‌باشد «1» و فتواى علماى اماميه بر اين است نسبت به زنى كه حيض ببيند سه طهر عده او باشد، و نسبت به زنى كه حيض نبيند سه ماه مى‌باشد. وَ لا يَحِلُّ لَهُنَّ

بلى عرض كرد كجا است فرمود آنها اصحاب رسند و قمى ره از آنحضرت نقل نموده كه زنى با كنيزش وارد بر او شد و عرض كرد چه ميفرمائى در كار زنها با زنها فرمود آنها

متعرض آنها نشوید، که خدا توبه‌پذیر و مهربان است. و از شما [مسلمانان] آن مرد و زنی که مرتکب آن [کار زشت] می شوند [در صورتی که بدون همسر باشند] آنان را [با اجرای

آیات شامل این کلمه زنى‌ (۹ بار) وَ أَو إِلاّ يَنْکِحُهَا مُشْرِک لا حُرّم الزّانِيَة ذٰلِک عَلَى مُشْرِکَة الْمُؤْمِنِين زَانِيَة در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه زنى‌ (۹ بار) لا وَ يَقْتُلْن يَسْرِقْن أَوْلاَدَهُن شَيْئا يَأْتِين بِاللّه بِبُهْتَان يُشْرِکْن يَفْتَرِينَه در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه زنى‌ (۹ بار) ال وَ لا إِلاّ أَو الزّانِي تَذَکّرُون لَعَلّکُم بَيّنَات مُشْرِکَة يَنْکِحُهَا فَاجْلِدُوا آيَات زَانِيَة زَان کُل فِيهَا

ده من و كسان مرا از آنچه ميكنند پس نجات داديم او و كسانش را همگى‌ مگر پير زنى كه بود در باقى ماندگان‌ پس هلاك كرديم ديگران را و بارانديم بر آنها بارانى

باشد در هر حال پس از اقبال بملائكه گفت چگونه من اولاددار ميشوم با آنكه پير زنى نازا ميباشم و آنها گفتند خدا اين طور فرموده و افعال او بر طبق حكمت است و مصلحت

كابينى كه به اين آنان داده‌اند- بازشان دهيد. و باكى بر شما نيست كه اينان را به زنى گيريد چنانچه كابينشان را به آنان بدهيد. و به عصمت‌هاى- نكاح- آنان كافر شده-

زمان حضرت داود عليه السلام، مردى با زنى رابطه نامشروع داشت. خداوند به آن زن الهام كرد كه به مرد بگويد: هر وقت متعرّض زنى شوى، مردى هم متعرّض زن تو خواهد شد

آیات شامل این کلمه زنى‌ (۹ بار) ال وَ لا الزّانِيَة الْمُؤْمِنِين فَاجْلِدُوا مِن يَنْکِح کُل طَائِفَة تَذَکّرُون إِلاّ عَذَابَهُمَا وَاحِد لَعَلّکُم لْيَشْهَد

گرديد و گريه كرد و گفت‌ جلد 3 صفحه 507 همين ساعت كشته خواهد شد خداوند قلب آن زنى را كه از طرف فرعون موكّل مادر موسى بود معطوف باو نمود كه گفت چرا رنگت پريده

ده من و كسان مرا از آنچه ميكنند پس نجات داديم او و كسانش را همگى‌ مگر پير زنى كه بود در باقى ماندگان‌ پس هلاك كرديم ديگران را و بارانديم بر آنها بارانى

باشد در هر حال پس از اقبال بملائكه گفت چگونه من اولاددار ميشوم با آنكه پير زنى نازا ميباشم و آنها گفتند خدا اين طور فرموده و افعال او بر طبق حكمت است و مصلحت

باشد در هر حال پس از اقبال بملائكه گفت چگونه من اولاددار ميشوم با آنكه پير زنى نازا ميباشم و آنها گفتند خدا اين طور فرموده و افعال او بر طبق حكمت است و مصلحت

بلى عرض كرد كجا است فرمود آنها اصحاب رسند و قمى ره از آنحضرت نقل نموده كه زنى با كنيزش وارد بر او شد و عرض كرد چه ميفرمائى در كار زنها با زنها فرمود آنها

من عطا فرما. «1». تفسير مجمع‌البيان. جلد 5 - صفحه 244 «عاقِرٌ» به مرد يا زنى گفته مى‌شود كه از او فرزندى به عمل نمى‌آيد. «اشتعال» به معناى زبانه كشيدن

دنبال آن مى‌خوانيم: «إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً» «عرب» جمع «عروب» به زنى گفته مى‌شود كه خندان و طنّاز و عاشق همسر و نسبت به او فروتن باشد. «اصحاب اليمين»

دنبال آن مى‌خوانيم: «إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً» «عرب» جمع «عروب» به زنى گفته مى‌شود كه خندان و طنّاز و عاشق همسر و نسبت به او فروتن باشد. «اصحاب اليمين»

اُجُورَهُنَّ» ظاهراً «ما» در «فَما» موصول و ضمير «بِهِ» راجع به آن است يعنى زنى از زنان كه مورد استمتاع شما واقع گرديد اجرت آنها را به طور معين بدهيد. و شايد

باشد در هر حال پس از اقبال بملائكه گفت چگونه من اولاددار ميشوم با آنكه پير زنى نازا ميباشم و آنها گفتند خدا اين طور فرموده و افعال او بر طبق حكمت است و مصلحت

ده من و كسان مرا از آنچه ميكنند پس نجات داديم او و كسانش را همگى‌ مگر پير زنى كه بود در باقى ماندگان‌ پس هلاك كرديم ديگران را و بارانديم بر آنها بارانى

بهشت، بهره مند از حوریانى نورس و نار پستان (کواعب) «کاعب» (مفرد «کواعب») به زنى گفته مى شود که پستان هایش برجسته شده باشد. (لسان العرب) ۲ - حوریان بهشتى،

باشد در هر حال پس از اقبال بملائكه گفت چگونه من اولاددار ميشوم با آنكه پير زنى نازا ميباشم و آنها گفتند خدا اين طور فرموده و افعال او بر طبق حكمت است و مصلحت

باشد در هر حال پس از اقبال بملائكه گفت چگونه من اولاددار ميشوم با آنكه پير زنى نازا ميباشم و آنها گفتند خدا اين طور فرموده و افعال او بر طبق حكمت است و مصلحت

بلى عرض كرد كجا است فرمود آنها اصحاب رسند و قمى ره از آنحضرت نقل نموده كه زنى با كنيزش وارد بر او شد و عرض كرد چه ميفرمائى در كار زنها با زنها فرمود آنها

بلى عرض كرد كجا است فرمود آنها اصحاب رسند و قمى ره از آنحضرت نقل نموده كه زنى با كنيزش وارد بر او شد و عرض كرد چه ميفرمائى در كار زنها با زنها فرمود آنها

بلى عرض كرد كجا است فرمود آنها اصحاب رسند و قمى ره از آنحضرت نقل نموده كه زنى با كنيزش وارد بر او شد و عرض كرد چه ميفرمائى در كار زنها با زنها فرمود آنها

را بر خودتان گواه همانا خدا ميداند آنچه را بجا مى‌آوريد و مباشيد مانند آن زنى كه باز كرد رشته‌اش را بعد از استحكام كه تارهاى تاب باز شده باشند ميگيريد سوگند

گرديد و گريه كرد و گفت‌ جلد 3 صفحه 507 همين ساعت كشته خواهد شد خداوند قلب آن زنى را كه از طرف فرعون موكّل مادر موسى بود معطوف باو نمود كه گفت چرا رنگت پريده

اقل آن شش ماه و اكثر آن نزد خاصه ده ماه باشد. و به روايت موثقه در عهد عمر زنى فرزند شش ماهه آورد، عمر حكم به رجم او نمود. حضرت امير المؤمنين عليه السّلام

استحقاق باشد و در آنكه پيغمبر (ص) چنين زنى داشته خلاف است و در تعيين آن نيز خلاف و مستفاد از اخبار آنستكه يكروز زنى از انصار زينت كرده آمده نزد پيغمبر صلى

بَيِّناتٍ وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ مُهِينٌ «5» ترجمه‌ بتحقيق شنيد خدا گفتار زنى را كه مجادله ميكرد با تو در امر شوهرش و شكايت مينمود از ابتلاى خود بخدا و

آیه و آیه «و أنّ إلى ربّک ...»، مطلب بالا استفاده مى شود. ۳ - زوجیت (مردى و زنى) در میان بشر، داراى اهمیت و زمینه ساز پى بردن به خالقیت یگانه خداوند (و أنّه

ده من و كسان مرا از آنچه ميكنند پس نجات داديم او و كسانش را همگى‌ مگر پير زنى كه بود در باقى ماندگان‌ پس هلاك كرديم ديگران را و بارانديم بر آنها بارانى

از روى شماتت و نیز در صحیح بخارى و صحیح مسلم و دیگران از جندب نقل شده که زنى به عنوان طعنه و شماتت در موقع تعطیل وحى به رسول خدا گفت: یا محمد چطور است

باشد در هر حال پس از اقبال بملائكه گفت چگونه من اولاددار ميشوم با آنكه پير زنى نازا ميباشم و آنها گفتند خدا اين طور فرموده و افعال او بر طبق حكمت است و مصلحت

بلى عرض كرد كجا است فرمود آنها اصحاب رسند و قمى ره از آنحضرت نقل نموده كه زنى با كنيزش وارد بر او شد و عرض كرد چه ميفرمائى در كار زنها با زنها فرمود آنها

بلى عرض كرد كجا است فرمود آنها اصحاب رسند و قمى ره از آنحضرت نقل نموده كه زنى با كنيزش وارد بر او شد و عرض كرد چه ميفرمائى در كار زنها با زنها فرمود آنها

مرتكب كار بد و گناهى شود بميزان استحقاقش معذّب ميشود نه زيادتر و هر مرد و زنى كه ايمان داشته باشد بخدا و روز جزا و وسائط ميان خالق و خلق و كار خوب شايسته

دنبال آن مى‌خوانيم: «إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً» «عرب» جمع «عروب» به زنى گفته مى‌شود كه خندان و طنّاز و عاشق همسر و نسبت به او فروتن باشد. «اصحاب اليمين»

باشد در هر حال پس از اقبال بملائكه گفت چگونه من اولاددار ميشوم با آنكه پير زنى نازا ميباشم و آنها گفتند خدا اين طور فرموده و افعال او بر طبق حكمت است و مصلحت

ده من و كسان مرا از آنچه ميكنند پس نجات داديم او و كسانش را همگى‌ مگر پير زنى كه بود در باقى ماندگان‌ پس هلاك كرديم ديگران را و بارانديم بر آنها بارانى

ده من و كسان مرا از آنچه ميكنند پس نجات داديم او و كسانش را همگى‌ مگر پير زنى كه بود در باقى ماندگان‌ پس هلاك كرديم ديگران را و بارانديم بر آنها بارانى

بر طغيان و كفر خودشان افزودند و صريحا بحضرت موسى گفتند كه هر نيرنگى بكار زنى بعنوان اعجاز براى فريب دادن ما بآن ما بتو ايمان نخواهيم آورد و باب رحمت را

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

تمام آن. ابن عباس گفته: خيانت چشم آنست كه مردى در ميان جماعتى نشسته باشد و زنى بر ايشان بگذرد و به پنهانى در او نگاه كند، و بنا به حديث شريف «اول النظر لك

آفتاب مى‌تابيد، و ميوه و ريحانش گياهها بود كه از زمين براى حيوانات ميروئيد، و زنى نداشت كه مفتون او گردد، و فرزندى نداشت كه غم او را بخورد، و مالى نداشت كه

آن را حل كرد. بدين طريق كه خدا پسر خود را كه در عين حال خود خدا بود به شكم زنى از فرزندان آدم وارد نمود و از وى به صورت انسانى كامل متولد شد. از گناهان معصوم

تفسير اثنا عشرى، ج‌1، ص: 133 پسرى مراهق آمد و در جانب راست آن جوان ايستاد. پس زنى آمد و در پشت آندو ايستاد. آن جوان به ركوع رفت و آن پسر مراهق و آن زن به ركوع

مشارفه است تا موجب ترغيب و تحريص ايشان شود در احسان. روايت شده مردى از انصار زنى خواست و در متن عقد نام مهر نبرد و قبل از دخول طلاق داد، آيه شريفه نازل شد،

این معنى آن است که روح آدمى، تمام حقیقت و هویت اوست. ۴ - عدّه وفات، مخصوص زنى است که شوهرش مسلمان باشد. (و الذین یتوفّون منکم) مخاطب کلمه «منکم» مسلمانان

بَيِّناتٍ وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ مُهِينٌ «5» ترجمه‌ بتحقيق شنيد خدا گفتار زنى را كه مجادله ميكرد با تو در امر شوهرش و شكايت مينمود از ابتلاى خود بخدا و

بوده و افتاده آنگاه در بيان اينكه آيه مذكور چه بوده در يكى چنين آمده: «اذا زنى الشيخ و الشيخة فارجموهما البتة فانهما قضيا الشهوة: وقتى پيرمرد و پيرزن زنا

باشد در هر حال پس از اقبال بملائكه گفت چگونه من اولاددار ميشوم با آنكه پير زنى نازا ميباشم و آنها گفتند خدا اين طور فرموده و افعال او بر طبق حكمت است و مصلحت

از روى شماتت و نیز در صحیح بخارى و صحیح مسلم و دیگران از جندب نقل شده که زنى به عنوان طعنه و شماتت در موقع تعطیل وحى به رسول خدا گفت: یا محمد چطور است

بيامد و گفت: چيزى ديده‏ام كه نديده‏اى و از قوم سباء برايت خبر درست آورده‏ام. زنى بديدم كه بر آنها سلطنت مى‏كند. و همه چيز دارد و از جمله او را تخت بزرگى هست

فرمود: اين بهتر است يا آنچه تو مرا بدان مى‌خواندى. زليخا گفت: مرا ملامت منما، زنى بودم جوان با نعمت و مال، و شوهر من نزد من نيامدى، لذا به تو گرفتار شدى؛ و

تپه اى عظیم ایجاد شده بود تا این که مردى صالح و نیکوکار بر آن‌ها گذشت و دید زنى مشغول استنجاء بچه خود با نان گندم بوده است. این مرد گفت: چه شده است شما را؟

بلى عرض كرد كجا است فرمود آنها اصحاب رسند و قمى ره از آنحضرت نقل نموده كه زنى با كنيزش وارد بر او شد و عرض كرد چه ميفرمائى در كار زنها با زنها فرمود آنها

مشمول الطاف الهى شوند و در كافى از حضرت صادق (ع) روايت نموده كه پرسيدند از زنى كه شوهرش او را سه طلاق داده و مردى او را متعه كرده‌ جلد 1 صفحه 290 آيا حلال

خواستن. و اين گريه دروغ كه مى‌كردند آب گريه‌هاى راست را برد. شعبى گفت: «1» زنى نزد شريح آمد مى‌گريست و جزع مى‌كرد، چون حجت بر او متوجه شد، يكى گفت: بنگر

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

260 ضراره گفت: تو در فراق او چگونه‌اى؟ گفت: حال من در فراق آن حضرت مانند زنى است كه طفل او را در كنارش ذبح كنند؛ «1» هذا عبرة لاولى الالباب. إِنَّ الْمُتَّقِينَ

لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ والٍ «11» ترجمه‌ خدا ميداند آنچه را بارور ميشود هر زنى و آنچه را كم ميكند رحمها و آنچه را زياد مينمايد و هر چيزى نزد او داراى اندازه‌اى

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

باشد در هر حال پس از اقبال بملائكه گفت چگونه من اولاددار ميشوم با آنكه پير زنى نازا ميباشم و آنها گفتند خدا اين طور فرموده و افعال او بر طبق حكمت است و مصلحت

نیز گروهی بر (مبنای) نفاق (از تمامی ایمان) عریان شدند. تو آنها را نشانه نمی‌زنی بلکه ما آنها را نشانه می‌زنیم. ما به‌زودی دو بار عذابشان می‌کنیم‌؛ سپس به

عبادت خدا نشان مى دهد. مريم‌ (۳۴ بار) دختر عمران، مادر عيسى «عليه السلام»، زنی كه قران به پاكى او شهادت داده است، نامش سى وچهار بار در كلام الله مجيد مذكورمى‏باشد

ان محمدا رسول الله» و در تشهد هر نماز، نيز اين شهادتين را تكرار كرده است. زنى از ندادن نفقه شوهر فقيرش، نزد حضرت على عليه السلام شكايت كرد. حضرت مرد را

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

بمتعه و بعضى مشروط بتحفظ و سدّ باب بر او و بعضى در مقام بيان آنستكه اگر با زنى انسان زنا بكند موجب حرمت آنزن بر او نميشود كه نكاحش باطل باشد و اين غير از

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

بود، و او با حضرت موسى از مصر بيرون آمده بود؛ و از زنان، آسيه زن فرعون و زنى كه راهنمائى كرد بر تابوت يوسف عليه السّلام. يا بيشتر قوم متنبه نشدند بر اين

سكنات داشته . آرى ، شاءن هر زنى در اينگونه موارد فعل است به انفعال ، و عكس العملى نشان دادن است نه صرف قبول اينگونه صحنه ها هر زنى را به اعمالى (از قبيل ناز

دید که بر آن گرد آمده‌اند و چهارپایان خود را سیراب می‌کنند، و آن طرف‌تر دو زنی را دید که گوسفندان خویش را می‌پایند (و نمی‌گذارند به چاه نزدیک شوند و با دیگر

گرديد و گريه كرد و گفت‌ جلد 3 صفحه 507 همين ساعت كشته خواهد شد خداوند قلب آن زنى را كه از طرف فرعون موكّل مادر موسى بود معطوف باو نمود كه گفت چرا رنگت پريده

‌در‌ جلد ششم‌ ‌در‌ سوره‌ هود صفحه‌ 81 ‌آيه‌ 65 بيان‌ كرديم‌ و خلاصه‌ اينكه‌ زني‌ ‌بود‌ جميله‌ نامش‌ صدف‌ ‌بود‌ و اموال‌ زيادي‌ ‌از‌ گوسفند و گاو و شتر داشت‌

نمود و آن كوه شكافته شد با صوت و وضع مهيب محيّر العقولى و مضطرب شد مانند زنى كه بدرد مخاض گرفتار است و اوّل سر ناقه از آن شكاف بيرون آمد بعد گردنش را بيرون

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

ریختن هیزم و خار در راه پیامبر(ص)، آن حضرت را آزار مى داد». ۶ - همسر ابولهب، زنى سخن چین و آتش بیار نزاع هاى مردم و تحریک کننده آنان به مخالفت با اسلام بود

از «ارم»، احتمالات گوناگونى داده شده است; از جمله این که «ارم»، نام مرد یا زنى بود که قوم عاد از او پدید آمده بود. دیگر این که نام سرزمین عاد است که دمشق

لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ والٍ «11» ترجمه‌ خدا ميداند آنچه را بارور ميشود هر زنى و آنچه را كم ميكند رحمها و آنچه را زياد مينمايد و هر چيزى نزد او داراى اندازه‌اى

از روى شماتت و نیز در صحیح بخارى و صحیح مسلم و دیگران از جندب نقل شده که زنى به عنوان طعنه و شماتت در موقع تعطیل وحى به رسول خدا گفت: یا محمد چطور است

مؤثر واقع نشود. «7» در شب قدر، فرشتگان به زمين نازل مى‌شوند و بر هر مرد و زنى كه در حال عبادت باشند، سلام مى‌كنند. «8» چنانكه در قيامت نيز با گفتن سلام

ان محمدا رسول الله» و در تشهد هر نماز، نيز اين شهادتين را تكرار كرده است. زنى از ندادن نفقه شوهر فقيرش، نزد حضرت على عليه السلام شكايت كرد. حضرت مرد را

ان محمدا رسول الله» و در تشهد هر نماز، نيز اين شهادتين را تكرار كرده است. زنى از ندادن نفقه شوهر فقيرش، نزد حضرت على عليه السلام شكايت كرد. حضرت مرد را

ملبس. و قول اول مناسب آيات متقدمه و متأخره مى‌باشد. در منهج مروى است كه: زنى سياه و فصيحه و بليغه و مليحه، خدمت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم عرض

بفرمان او كار ميكنند در خرائج از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه مرد و زنى خدمت آنحضرت بمرافعه آمدند صداى مرد بسرزنش بلند شد حضرت فرمود چخ و او خارجى

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

شدم بمحبت تو و خداوند مانند تو را در دنيا خلق نكرده بود و ديگر آنكه در مصر زنى از من خوشگل‌تر و ثروتمندتر نبود و با اين حال آنكه شوهرم عنّين بود پس حضرت

جوارح مراتبى است: 1- حديث نفس: آنچه وارد شود بر قلب از مخاطره، مثل خطور صورت زنى كه پشت سر انسانى باشد كه اگر برگردد او را مى‌بيند. 2- ميل طبع: هيجان رغبت

پرسيدند: پيش از تمام شدن وعده، زفاف شد يا بعد؟ فرمود: پيشتر. پرسيدند: اگر شخصى زنى را خواستگارى نمايد و براى پدرش شرط كند اجاره دو ماه را آيا جايز است؟ فرمود:

خدا به‌درستی گفته‌ی آن زنی را که درباره‌ی شوهرش با تو مجادله می‌نمود - در حالی‌که سوی خدا شکایت می‌بَرَد – شنید. خدا گفتگوی شما هر دو را می‌شنود. خدا همواره

آنچه در آیه بعد آمده، حقایق و معارفى بلند است که اعتقاد و باور به آنها از زنى چون زلیخا - که در سلک مشرکان است - برنمى آید. ۲- آگاه شدن عزیز مصر به پرهیز

طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم زنى و نمّامى است باز ميدارد مردم و كسان خود را از قبول اسلام و انفاق در راه خدا

«حنث» به معناى شكستن عهد و سوگند است. چنانكه در روايات آمده است: همسر ايّوب، زنى فداكار بود كه در تمام دوران بيمارى او را رها نكرد و از او پرستارى نمود. روزى

زنها دست در آن ظرف ميبردند و بيعت بآن محقّق ميشد و دست طاهر آن حضرت بدست زنى نميرسيد كه محرم باو نبود و ظاهرا عناوين مذكوره در آيه از شرك بخدا و سرقت و

بقسمتى». تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 469 حسب و نسب سيدة النساء چه نمايد؟ پس زنى برخاست و گفت: چه شده براى شما اى بنى هاشم، برديد سيادت را به تمامه؛ اى فاطمه،

بِسُوءٍ فَيَأخُذَكُم‌ عَذاب‌ٌ أَلِيم‌ٌ. فَعَقَرُوا النّاقَةَ ‌در‌ خبر ‌است‌ زني‌ ‌بود‌ بسيار جميله‌ نامش‌ صدف‌ ‌بود‌ و اموال‌ زيادي‌ ‌از‌ شتر و گاو و گوسفند

السّلام «احبّ الخلق عند اللّه» باشد. «2» 3- احمد بن حنبل در مسند نقل نموده: زنى از انصار مرغى بريان با دو گرده نان خدمت پيغمبر صلى اللّه عليه و آله آورد.

او چيست؟ حضرت فرمود: زنى كه نسبت به او محرم باشد او را غسل ميدهد و زنان ديگر بر او آب ميريزند و جامه او را بيرون نمى‏آورد، و اگر زنى كه بهمراه مردان است

آله آمد عرض كرد: يا رسول اللّه مرا از كارى تعجب مى‌آيد و آن اينست كه مردى و زنى هرگز يكديگر را نديده باشند، چون ميان ايشان مناكحه واقع شود و يك روز با هم

أَيُّهَا النَّاسُ‌ إِنَّا... (۲) عدى بن ثابت گوید: علت نزول آیه چنین بوده که زنى از انصار نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و گفت: یا رسول الله اوقات و

معركه بود هر كس از قريش فرار ميكرد ميل و سرمه‌دانى باو مى‌داد و ميگفت تو زنى سرمه بكش و حضرت حمزه در اين گير و دار بر كفار حمله مى‌كرد و تنها مانده بود

موسى عليه السّلام- فرعون نظر به تعبير خواب خود قابله‌ها را موكل ساخت كه هر زنى پسر زايد فورا او را بكشند. چون علامت حمل مادر موسى ظاهر گشت فرعون را خبر دادند،

مرتكب كار بد و گناهى شود بميزان استحقاقش معذّب ميشود نه زيادتر و هر مرد و زنى كه ايمان داشته باشد بخدا و روز جزا و وسائط ميان خالق و خلق و كار خوب شايسته

شدم بمحبت تو و خداوند مانند تو را در دنيا خلق نكرده بود و ديگر آنكه در مصر زنى از من خوشگل‌تر و ثروتمندتر نبود و با اين حال آنكه شوهرم عنّين بود پس حضرت

نداشتم ما را خلاص فرما، فورا ثلث سنگ جدا شد. دومى گفت: خدايا سال قحطى بود. زنى جميله نزد من آمد گندم بخرد. گفتم: مراد من حاصل كن تا گندم دهم و الّا برو.

حلبى (عبيد اللَّه) از آن حضرت سؤال كرد: در مورد زنى كه در سفر فوت ميكند و با او مردى نيست كه محرم باشد و زنى هم بهمراه نيست چه بايد كرد؟ آن حضرت فرمود: زن

‌هر‌ چه‌ بردارند جاي‌ ‌خود‌ ميآيد. وَ كَواعِب‌َ جمع‌ كاعبه‌ ‌است‌، و كاعبه‌ زني‌ ‌را‌ گويند ‌که‌ پستانهاي‌ ‌او‌ برآمده‌ ‌باشد‌. أَتراباً اقران‌ هستند قرين‌

‌هر‌ چه‌ بردارند جاي‌ ‌خود‌ ميآيد. وَ كَواعِب‌َ جمع‌ كاعبه‌ ‌است‌، و كاعبه‌ زني‌ ‌را‌ گويند ‌که‌ پستانهاي‌ ‌او‌ برآمده‌ ‌باشد‌. أَتراباً اقران‌ هستند قرين‌

ايشان قسمت مى‏شود، و برادران و خواهران پدرى از شمار ورثه ساقط ميشوند. و اگر زنى، و برادرى مادرى، و جدّى مادرى، و برادرى پدرى بجاى گذارد، ربع مال متعلّق به

اصلاح كن برايم، هر آينه همه نژادش امام بودند. حسين از فاطمه (ع) و از هيچ زنى شير نخورد، او را نزد پيغمبر (ص) مى‏آوردند و ابهام خود را در دهانش مى‏نهاد

بى‏مانع باشد و تندرست باشد. اندام او سالم باشد و تصميم بگيرد كه زنا كند و زنى نيابد سپس بدست آورد، در اين صورت يا خود را نگه مى‏دارد و باز پس مى‏نشيند چنانچه

مرا بشغلم شناخته‏اى- و ميدانى كه من شتر دارم- گاهى چنين اتّفاق مى‏افتد كه زنى براى سفر حجّ بمن مراجعه ميكند، كه او را به اسلامش، و محبّتش نسبت بشما، و ولايتش

حكم ، موضوع خارجى پيدا كرد يا نه ؟ و بعضى معتقدند كه تنها در يك مورد بود كه زنى به اين صورت به ازدواج پيامبر در آمد، و در هر حال اصل مساله از نظر تاريخى محقق

شدم بمحبت تو و خداوند مانند تو را در دنيا خلق نكرده بود و ديگر آنكه در مصر زنى از من خوشگل‌تر و ثروتمندتر نبود و با اين حال آنكه شوهرم عنّين بود پس حضرت

پاكدامنى گذاشت، نه زيبايى و ثروت. بنابراين معناى آيه اين نيست كه اگر مردى يا زنى خوب بود حتماً همسرش نيز خوب بوده و مشمول مغفرت و رزق كريم شود، زيرا قرآن،

بفرمان او كار ميكنند در خرائج از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه مرد و زنى خدمت آنحضرت بمرافعه آمدند صداى مرد بسرزنش بلند شد حضرت فرمود چخ و او خارجى

پارسائى و اكنون پديدار است كه با ورع و پارسا نيستى، عرض كرد: قربانت، مادرش زنى سنديّه و مشركه است، فرمود: نمى‏دانى كه هر ملّتى دستور ازدواجى براى خود دارند،

ابي جعفر ع قال : مسلم بن بشير گويد: از امام باقر عليه السّلام پرسيدم: مردى زنى را به همسرى گرفته و شاهد نگرفته است، آيا صحيح است؟ فرمود: نزد خود و خدايش

فرمود: اگر با يهوديّه يا نصرانيّه يا كنيزى زنا كند رجم نميشود، ولى اگر با زنى آزاد عمل فحشاء بجا آورد و خود زوجه‏اى آزاده در حباله نكاح داشته باشد، بر او

السّلام پرسيدم مردى از دنيا رفته و زنى حامله داشته است كه پس از مرگ شوهر پسرى بدنيا آورده كه پس از بدنيا آمدن، مرده است، ولى زنى كه قابله او بوده شهادت داده است

انه قال : حماد از حلبى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه: مردى زنى از همسايگان و يا بستگانش را كه به او اختيار داده بود وى را به همسرى خود [يا

بن عمار قال : محمّد بن أبى عمير، از معاوية بن عمّار روايت كرده است كه گفت: زنى از خانواده من مال خود را براى من وصيّت كرد، و امر كرد كه از جانب او بنده‏اى

گفت: پرسيدم: آيا اين بمعنى قتل است؟ فرمود: آرى بهمين معنى است، گفتم: اگر زنى با زنى در يك بستر زير يك لحاف بخسبند؟ فرمود: خويشاوندند؟ گفتم: نه، فرمود: ناچار

زنان شما كدامند؟ اصحاب عرض كردند بفرمائيد، حضرت فرمود: از بهترين زنان شما آن زنى است كه پر فرزند و مهربان، پوشيده و پاكدامن بوده و ارزشش در خانواده خود بيش

را مى‏جستم، بريه به پروردگار خود ايمان آورد و ايمان ثابت و درستى آورد و آن زنى كه همراهش بود ايمان آورد و هشام و بريه و آن زن خدمت امام صادق (ع) رسيدند و

بفرمان او كار ميكنند در خرائج از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه مرد و زنى خدمت آنحضرت بمرافعه آمدند صداى مرد بسرزنش بلند شد حضرت فرمود چخ و او خارجى

بسيار نمايد. 9- «اواه» به معنى خاشع است، چنانچه انس بن مالك روايت نموده كه زنى خدمت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله سخنى گفت كه مكروه رسول بود. عمر بانگ بر

حق سخن گفتن داشت، نذر او نمى توانست نزد مردم عذر قطعى براى سکوت باشد. ۲۳- زنى که شوهر ندارد، در نذرکردن آزاد است. (فقولى إنّى نذرت) ۲۴- در نذر، قصد قربت

كرده‌اند تا عقل تو مغلوب شده و به اين مرتبه سفيه و نادان شده اى و اين حرفها مى‌زنى، يا تو صاحب سحر هستى يعنى از جنس بشرى نه ملك. جلد 9 - صفحه 478 كَذَّبَتْ ثَمُودُ

«گفت آنكه نزد او علمى بود از كتاب من آن را برايت مى‏آورم پيش از آنكه چشم بهم زنى» راوى گويد: امام صادق (ع) انگشتان خود را از هم گشود (و دست بر سينه نهاد) و

و از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه جوانى از انصار در مدينه مواجه با زنى شد كه روسرى خود را بر حسب معمول آنزمان پشت گوش انداخته بود پس نظر كرد بآنزن

حجره مدفن پيغمبر (ص) به خاك‏ سپارند و او شتابانه سوار بر استرى آمد- و او اول زنى بود كه در اسلام بر روى زين سوار شد- و فرياد زد: فرزند خود را از خانه من دور

دومة الجندل بوده. بشر باحرب بن اميه در مكه حضور يافته و دختر او صهبا را به زنى گرفت و به جمعى از اهل مكه خط آموخت و از دنيا رفت. جرجى زيدان در تاريخ آداب

را. تذكره: از مفسرين نقل شده كه آيه شريفه در حق «تيهان تمار» نازل شد، كه زنى صاحب جمال براى خريدن خرما نزد او آمد. «تيهان» گفت: اگر خرماى خوب بخواهى در

بت ساخته شده از سنگ كه در ميان صفا و مروه قبلاً گذاشته شده بوده، دو مرد و زنى بودند كه با يكديگر زنا نمودند و سپس در آن مكان به سنگ مبدل گرديدند و همين

مقتول مخیّر است هر کدام از قاتلان را که بخواهد بکُشد ... و همچنین اگر مردى زنى را بکُشد، چنان چه[اولیاى دم ]دیه زن را قبول کنند، پس حکم همان است و اگر اولیاى

غزوه احد را شنيدند، از خانه ها بيرون آمدند. در اين ضمن دو نفر شترسوار ديدند. زنى از آن‌ها پرسيد: از رسول خدا صلى الله عليه و آله چه خبر داريد؟ آن دو نفر گفتند:

شوم. (و شومى) و نه صفر (شرحش بيايد) و نه رضاع پس از گرفتن از شير (كه چنانچه زنى بچه‏اى را پس از دو سال شير دهد حكم رضاع محقق نميشود) و نه تعرب پس از هجرت

تمامى امور روزمره معاشرت ميتوان كرد ولى مباشرت نميتوان كرد). و نزديكى با زنى كه در ايام حيض بسر ميبرد جايز نيست زيرا خداوند عزّ و جلّ از اين عمل نهى فرموده

بي‌حس‌ مي‌كند لذا مي‌فرمايد: أَ فَأَنت‌َ تُسمِع‌ُ الصُّم‌َّ ‌هر‌ چه‌ فرياد زني‌ و دعوي‌ كني‌ اثر نمي‌كند. أَو تَهدِي‌ العُمي‌َ ‌هر‌ چه‌ راه‌ نشان‌ دهي‌ پيدا

الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و ساله يعقوب بن شعيب : و يعقوب بن شعيب در باره زنى كه زينت آلات بپوشد از امام سؤال كرد، و امام فرمود: براى او جايز است كه دست

و به كجا برسد؟ آيا دنيا جز خوراكى است كه خوردى، يا جامه‏اى كه پوشيدى، يا زنى كه بدان رسيدى؟ اى جابر، به راستى مؤمنان به دنيا دل ننهادند كه در آن بپايند

علا بن سيابه قال : علاء بن سيابه گويد: از امام صادق عليه السّلام سؤال كردم: زنى مردى را وكيل كرده كه او را به زوجيّت فلان مرد درآورد وكيل هم پذيرفت و زن بر

يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الطَّلَاق : از امام صادق عليه السّلام سؤال شد: زنى داراى حمل را، شوهرش طلاق داد و بعد رجوع كرد، بار دوّم طلاق داد و بعد رجوع

بكير از زراره روايت كرده است كه از امام صادق عليه السّلام سؤال كردم كه آيا زنى كه شوهرش وفات يافته ميتواند در دوران عدّه‏اش بحجّ برود؟ امام فرمود: آرى.

الساباطي : و نيز عمّار ساباطى از آن حضرت پرسيد: در مورد دختر نابالغى كه بميرد و زنى يافت نشود كه او را غسل دهد تكليف چيست؟ آن حضرت فرمود: آنكه نزديكترين مردان

اسحاق بن عمّار گويد: به امام صادق عليه السّلام عرضكردم: آيا غلام ميتواند بموى زنى كه صاحب او است نظر افكند؟ فرمود: آرى و به ساق پاى او نيز.

بَابُ غُسْلِ الْحَيْضِ وَ النِّفَاس و روي : و روايت شده كه هر گاه كسى با زنى كه حائض است نزديكى كند بايد بر درويش بيچيزى تصدّق كند بآن اندازه كه يك وعده

روزه گرفتن ندارند به عنوان کفاره، طعامى به تهیدست بدهند» روایت شده است: مراد زنى است که بر بچه خود [جنین یا کودک شیرخوار خود ]مى ترسد ... ». ۲۷ - از امام صادق(ع)

مِنْهُنَ‌: ظهار مى‌كنيد از ايشان، أُمَّهاتِكُمْ‌: مادران شما، يعنى حق تعالى زنى را كه به او گفته باشيد (انت علىّ كظهر امّى) مادر شما نساخته او «1» تفسير برهان،

النساء فى الطلاق...; محمدبن ابى نصر گوید: از امام رضا(ع) سؤال نمودم... اگر زنى را در پاکى - بدون این که در آن پاکى آمیزشى شده باشد - یک شاهد [مرد] و دو شاهد

از زراره چنين روايت كرده است كه گفت: از امام ابو جعفر عليه السّلام در باره زنى سؤال كردم كه شوهرى دارد، و آن زن صروره است، و شوهرش او را اجازه حجّ نميدهد،

معاوية بن عمّار چنين روايت شده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره زنى سؤال كردم كه بدون ولى بسوى مكّه روان مى‏شود. پس امام فرمود: باكى نيست كه با

از پدرش عليهما السّلام چنين آمده كه: امير مؤمنان عليه السّلام فرمود هر گاه زنى مرتدّ گشت او را نبايد كشت بلكه حكمش زندان ابد است.

از معاوية بن عمّار روايت شده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره زنى سؤال كردم كه مالى را براى مصرف در صدقه و حجّ و آزاد كردن برده مورد وصيّت قرار

كه: مادرم وفات يافت در حالى كه حجّ بجاى نياورده بود، امام فرمود: مردى يا زنى بنيابت از او حجّ بجاى مى‏آورد. گفتم كداميك در نظرتان خوشايندتر است؟ فرمود:

السّلام فرمود: مريض (مشرف بموت) حق ندارد همسر خويش را طلاق دهد ولى ميتواند با زنى ازدواج كند.

الصادق ع قال : و در كتاب نوادر الحكمة آمده كه امام صادق عليه السّلام در باره زنى كه كنيز شوهر خود را با انگشت افضاء كرده بود گفت (امير مؤمنان عليه السّلام)

صادق عليه السّلام در اين باره سؤال كرد. آن حضرت فرمود: آن را نزد مردى يا زنى مسلمان از اهل مكّه بسپارند، تا چون بالهايش درست شود آن را رها كنيد.

روايت كرده است كه گفت: در پيامى بمحضر امام صادق عليه السّلام معروض داشتم كه: زنى امّ ولد بوده، و در گذشته است، و خواسته است تا از جانب او حجّه‏اى بجاى آورند،

التَّكْفِينُ وَ آدَابُه و قال الصادق ع : امام صادق عليه السّلام فرمود: هر گاه زنى در حال نفاس بميرد و خونريزى‏اش ادامه داشته باشد، آن زن را (پس از تنظيف و غسل

التَّكْفِينُ وَ آدَابُه و سيل الصادق ع : از امام صادق عليه السّلام پرسيدند: اگر زنى همراه عده‏اى مرد باشد و فوت كند و با آنان شخص محرم براى زن نباشد آيا ايشان

الله ع قال : حمّاد بن عيسى گويد: بامام صادق عليه السّلام عرض كردم: چنانچه زنى آزاد زوجه بنده‏اى بود طلاقش چند بار است، فرمود: امير مؤمنان عليه السّلام فرموده

الله ع قال : هشام بن حكم گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: هر گاه مردى زنى را براى مال يا جمالش به همسرى اختيار كند بهره‏اى نصيبش نخواهد شد، و اگر براى

عليه و آله را ترك كرده و عمل نكرده باقى گذارده باشد، من پرسيدم آيا رسول خدا زنى را متعه كرد؟ فرمود: آرى و اين آيه را خواند «وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلى‏

النِّكَاح قال ع : و آن حضرت صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند: بهترين زنان شما زنى است كه خوشبو باشد و غذاى تميز و پاكيزه خورد آنكه چون انفاق كند بمعروف (يعنى

قال : و جميل بن درّاج گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: بهترين زنان شما آن زنى است كه چون خشم كند يا به خشمش آورند به شوى خود گويد: دستم در دست تو، ديده‏ام

الْحَيْضِ وَ النِّفَاس و قال امير المومنين ع : امير المؤمنين عليه السلام در مورد زنى كه ادّعا كند در يك ماه سه بار حائض شده است، آيا اين ادّعا مسموع است فرمود:

فورى آن بود كه زن شيردهى باشد و او را شير دهد، تقدير خدا كار خود را كرد هر زنی كه آوردند موسى پستانش را نگرفت، «وَ حَرَّمْنا عَلَيْهِ الْمَراضِعَ مِنْ قَبْلُ»

فورى آن بود كه زن شيردهى باشد و او را شير دهد، تقدير خدا كار خود را كرد هر زنی كه آوردند موسى پستانش را نگرفت، «وَ حَرَّمْنا عَلَيْهِ الْمَراضِعَ مِنْ قَبْلُ»

از قدرت است. «أَسْتَکْبَرْتَ»: مراد این است که هم اینک خود را به بزرگی می‌زنی و تکبّر می‌ورزی. «أَمْ کُنتَ مِنَ الْعَالِینَ»: یا این که همواره از متکبّران

الله ع قال : ابو الصباح كنانى گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: مرد و زنى أجنبى در زير يك لحاف ديده شدند فرمود: هر كدام را يك صد تازيانه بزن.

از سليمان بن خالد آمده است كه از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد، كه آيا زنى كه قصد سفر حجّ دارد، و محرمى با او نيست، حجّ براى او شايسته است؟ امام فرمود:

بَابُ الْأَيْمَانِ وَ النُّذُورِ وَ الْكَفَّارَات : و حلبى گفت: پرسيدم كه زنى گفته است: اگر من چيزى از متاعم را به فلان يا فلان زن عاريه بدهم، مالم را به

عن ابي عبد الله ع : ابو الصباح كنانى گويد: امام صادق عليه السّلام در باره زنى كه حامله است و شوهرش از دنيا رفته فرمود: از سهم ميراث فرزند كه در شكم دارد

قيس گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: امير مؤمنان عليه السّلام در مورد زنى كه در حال حمل شوهرش را از دست داده بود و پيش از گذشتن چهار ماه و ده روز از

۳، بَابُ الِارْتِدَاد روي حماد عن الحلبي عن ابي عبد الله ع : حلبى در باره زنى كه از اسلام خارج شده و مرتد گشته است از امام‏ صادق عليه السّلام روايت كرده

حمّار گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: شايسته نيست براى مرد مسلمان كه زنى ناصبى بهمسرى اختيار كند و همچنين دختر خود را بناصبى بزوجيّت دهد و پاره جگر

ابي عبد الله ع : و عبد اللَّه بن سنان گويد: امام صادق عليه السّلام در باره زنى كه بكارت دخترى را با انگشت خود برداشته بود، فرمود: مهر المثل او را بايد بپردازد،

ع : بريد بن معاويه گويد: امام باقر عليه السّلام در باره مردى كه با اكراه زنى را وادار به زنا كرده و از او كام گرفته است فرمود: او را مى‏كشند چه محصن‏ باشد

بصير عن ابي عبد الله ع : و ابو بصير گويد: امام صادق عليه السّلام در باره زنى كه مردى را قذف كرده بود، فرمود: به او بايد هشتاد تازيانه زد، (يعنى حدّ تمام)

حريز عن ابي عبد الله ع قال : حريز گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: زنى را كه بعنف به او تجاوز شده است اگر كسى به فرزندش بگويد: اى زنازاده يا اى فرزند

ميگزارند هر گاه مردى با آنان نباشد؟ آن حضرت فرمود: همگى زنان در يك صف ميايستند و زنى پيشاپيش ديگران نميايستد، به آن حضرت گفته شد: در نمازهاى واجب ديگر آيا بعضى

زراره گويد: از امام باقر عليه السّلام پرسيدم: برده‏اى بدون اجازه مالكش با زنى ازدواج كرده، فرمود: اختيار بدست مالك است اگر خواست اين تزويج را اجازه مى‏دهد

عزّ و جلّ خود را نزديك كنيد و باو تقرب جوئيد هر قدر كه در توان داريد، پس زنى پرسيد يا رسول اللَّه از كجا دين و عقل ما ناقص است؟ حضرت فرمود: أمّا كسرى دينتان

براى غير در نبودن همسر بيارايد، و در بودن شوهر از آرايش خوددارى نمايد، آن زنى كه سخن شوى نشنود، و فرمانش را انجام ندهد، و چون در بستر روند چموشى كند و مانند

بصير از امام صادق عليه السّلام در باره مرد محرمى سؤال كرد، كه به ساق يا فرج زنى نظر كند تا منى از او بتراود، امام فرمود: اگر توانگر باشد شترى فربه بر ذمّه

‌که‌ فرياد و داد ‌از‌ پيري‌ ميزند و جواني‌ ‌که‌ ‌از‌ دست‌ جواني‌ مينالد، و زني‌ ‌که‌ شيون‌ ‌از‌ رسوايي‌ ميكند، پرده‌هاي‌ ‌آنها‌ ‌در‌ ‌آن‌ روز برداشته‌ و

دهند و رجوع نمايند و با اين طريق موجبات آزار زنان فراهم مي‌گرديد. تا اين كه زنى شكايت از شوهرش را كه با وى چنين رفتارى كرده بود، نزد عائشه برد و عائشه موضوع

اللَّه بن سنان گويد: امام صادق عليه السّلام در باره اينكه مردى قصد تجاوز به زنى داشته و زن با پرتاب سنگى به او از خود دفاع كرده، ولى مرد در اثر اصابت سنگ

أبو بصير روايت كرده است كه گفت: از امام ابو جعفر باقر عليه السّلام در باره زنى سؤال كردم كه مرده، و شوهرش را بجاى نهاده است، و جز او وارثى ندارد. امام فرمود:

أبى عمير، از ابان بن عثمان، از ابو بصير از امام صادق عليه السّلام در باره زنى روايت كرده است كه از دنيا رفته، و شوهرش را بجاى نهاده است، امام فرمود: در

اعين : يونس بن يعقوب گويد: يكى از بستگان حمران بن أعين ميخواست ازدواج كند و زنى را كه مورد پسندش باشد نمى‏يافت، اين مطلب را به امام صادق عليه السّلام گفت،

روايت كرده است كه گفت: به امام ابو جعفر باقر عليه السّلام معروض داشتم: مردى زنى را بمهرى بر اساس تعيين خود آن زن بهمسرى گرفته است، ولى آن مرد پيش از آنكه

عمر حلال گويد: از حضرت ابو الحسن عليه السلام راجع بقول خداى تعالى: «پس بانگ زنى ميان آنها بانگ زند كه لعنت خدا بر ستمگران باد- ۴۴ سوره ۷-» پرسيدم فرمود: بانگ

حسن بن محبوب از يزيد كناسى نقل كرده گويد: از امام باقر عليه السّلام پرسيدم: زنى در عدّه بوده و شوهر كرده است حكمش چيست؟ فرمود: اگر در عدّه وفات شوهرش پيش

گويد: از امام صادق عليه السّلام است كه‏ فرمود: در باره دو تن شاهد كه در نزد زنى شهادت داده بودند كه شوهرت تو را طلاق داده، و زن پس از عدّه شوهر كرده بود،

السّلام در باره كسى كه حج تمتّع انجام ميدهد سؤال كردم، كه چون او پيرى فرتوت، يا زنى باشد كه از حائض شدن بيم كند، آيا جايز است كه پيش از آمدن‏ بمنى در انجام طواف

السّلام بودم كه مردى بر او وارد شد، پس گفت: خدا تو را مشمول احسان خود كناد! زنى حائض همسفر ما است، و او طواف نساء را بجا نياورده است، و شتردار از اقامت براى

عبارت از يكى ساختن دو مجراى بول و غائط است) امير مؤمنان عليه السّلام در باره زنى كه افضاء شده بود بديه كامل حكم فرمود.

از رجالش از امام صادق عليه السّلام نقل‏ كرده: در باره مرديكه با لگد بفرج زنى فرو كوفته است و زن ادّعا مى‏كند كه از عادت زنانگى افتاده است و ديگر حيض نمى‏بيند

امام أبو جعفر ثانى‏ محمّد بن علىّ عليهما السّلام در باره مردى سؤال كرد كه با زنى مرتكب فجور شد، و آن زن باردار گشت، و پس از باردارى آن زن، با او ازدواج كرد،

از بازويش باقيمانده مى‏شويد. و همين طور روايت شده در باره قطع پا. و هر گاه زنى وضو بگيرد مقنعه خود را از جاى مسح سرش در نماز صبح و شام بردارد و بر آن محل

مقتول بپردازد، عرض كردم: ميترسد بدين كار آگاه شوند كه او قاتل است، فرمود: زنى را از ايشان تزويج كند، عرضكردم: بيم آن دارد كه بآنان اطلاع دهد، فرمود: ديه

از أبى ولاد حنّاط روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره زنى سؤال كردم كه شوهرش غائب بوده، و چون‏ بازگشته همسرش با اذن او معتكف بوده، پس

سويد بن غفله نشسته بودم كه مردى بنزد او آمد، و در باره (سهم الإرث) دختر و زنى و مولايانى از او سؤال كرد، و سويد گفت: در اين مسأله تو را از قضاى علىّ بن

السّلام روايت كرده است كه فرمود: أمير المؤمنين عليه السّلام در باره مردى و زنى كه سقف اتاقى بر ايشان فرود آمد، و ايشان را كشت، و معلوم نبود كه كدام يك قبل

برابر او بگذرد يا مقابل او باشد، چه محترم باشد چه غير محترم باشد چه سگى و چه زنى و چه الاغى باشد و أمثال آن قطع نمى‏كند.

كنار امام نميايستد (يعنى پهلوى راست). و باز پدرم گويد: هر گاه جنازه مردى و زنى و پسر نوجوانى و غلامى جمع شود پس آنها را به اين ترتيب در كنار هم بگذار: پيش

ما را از روی رغبت و بیم می‌خوانده‌اند، و تنها برای ما فروتن بوده‌اند. و آن زنی[:مریم] را که عورتش را نگهداشت، پس در او از روح (برجسته‌ای از آفریدگان) خود

ضد اسلام شرکت داشت حرفی نیست، اما در این که قرآن چرا او را «حمالة الحطب» (زنی که هیزم بر دوش می‌کشد) توصیف کرده، بعضی گفته‌اند: این به خاطر آن است که بوته‌های

أبو عبيده روايت كرده است كه گفت: از امام أبو جعفر باقر عليه السّلام در باره زنى سؤال كردم كه در حال باردارى عمدا دوائى نوشيده، و شوهرش را از اين كار آگاه

سپاس گويد، و اين دعا را بخواند كه ترجمه آن اينست: «پروردگارا من در نظر دارم زنى به همسرى اختيار كنم، پس پاكدامن‏ترين آنان را براى من مقدّر ساز، و نگهدارترين

ابراهيم بن أبى البلاد آمده است كه فرمود: در زمان داود پيغمبر عليه السّلام زنى بود كه مردى پيوسته متعرّض او مى‏شد و از او كام ميخواست و زن امتناع مى‏ورزيد

كه گفت: «از امام أبو جعفر باقر عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه با زنى ازدواج كند، و پيش از آنكه با او همبستر شود بميرد. امام فرمود: ميراث بطور كامل

پدرانش از امير مؤمنان عليهم السّلام گويد: رسول خدا در موضوع جهاد سخن مى‏گفت، زنى برخاست و گفت: يا رسول اللَّه براى زنها هم نصيبى از جهاد هست؟ حضرت فرمود: آرى

ابا عبد الله ع : معاوية بن وهب از امام صادق عليه السّلام پرسيد: آيا مرد و زنى كه در يك اطاق هستند ميتوانند همزمان نماز بخوانند؟ آن حضرت فرمود: هر گاه در

دستهاى خویش را بریدند ; زیرا تقطیع به معناى قطعه قطعه کردن است. ۱۸- زلیخا ، زنى زیرک ، طرّاح و هوشیار بود. (فلما سمعت بمکرهنّ أرسلت إلیهنّ ... و ءاتت کل وحدة

لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ والٍ «11» ترجمه‌ خدا ميداند آنچه را بارور ميشود هر زنى و آنچه را كم ميكند رحمها و آنچه را زياد مينمايد و هر چيزى نزد او داراى اندازه‌اى

آنكه نزد او بود علمى از كتاب: من آن را براى تو مى‏آورم پيش از آنكه چشم بر هم زنى» گويد: گفتم: قربانت، من آن را خوانده‏ام، فرمود: آن مرد را شناختى و دانستى

پاهايش را بر ميداشت تا آن حضرت سجده كند. و نيز اشكالى ندارد روبروى مرد و زنى كه مشغول نمازند مخدّه يا بالش و چيز ديگرى باشد.

روايه محمد بن عمرو بن سعيد رفعه : محمّد بن عمرو بن سعيد با وسائطى نقل كرده كه زنى نزد عمر آمد و گفت: يا امير المؤمنين من كار زشت كرده‏ام حدّ الهى را بر من جارى

آنكه ميراثش قسمت شود اسلام آورد سدس تركه به او داده مى‏شود. گفتم: پس اگر زنى و فرزندى و وارثى كه در كتاب سهمى براى ايشان تعيين شده است، از جمع مسلمين نداشته

عزّ و جلّ ميگويد: آيا براى تو راهى بسوى طلب روزى نگشودم؟ و آن ديگر مردى كه زنى دارد كه او را مى‏آزارد، و او ميگويد: خدايا مرا از دست او نجات ده، پس خداى

بكر از زراره نقل كرده‏اند كه گفت: امام باقر عليه السّلام فرمود: هر گاه به زنى خبر دادند كه شوهرت از دنيا رفته است يا تو را طلاق داده، و زن طبق وظيفه عدّه

را نمى‌زد و صبر مى‌كرد تا خود استاد بيرون بيايد. از او پرسيدند: چرا در نمى‌زنى؟ و او در پاسخ اين آيه را تلاوت مى‌كرد: «وَ لَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى

برخى ديگر از مفسران معتقدند كه پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) با هيچ زنى به اين كيفيت ازدواج نكرد، بنابر اين حكم بالا فقط يك اجازه كلى براى پيامبر

گفته آنها كه از طرف خدا است يا رسول خدا (ص) (۹۲ سوره نحل): «مباشيد چون پير زنى كه وامى‏تابيد رشته محكم خود را و آن را پنبه مى‏كرد، پيمان و عهدى را كه مى‏بنديد

داشت شنيد و ابراهيم و ساره هر دو پيرى سالخورده بودند و ديگر اين احتمال كه زنى مثل ساره عادتا بچه بياورد قطع شده بود ساره بناچار در دل خود خنديد و در زبان

وقت هلاك شود. گفتم اى امير المؤ منين ! اين چه حرفى است درباره رفيق ما مى زنى تو خود آنچه را ما درباره او مى گوييم خوب مى دانى او مردى است كه هيچ حكمى را

رحيم » از آنجايى كه مشتمل بر معارف جليله اى از توحيد است احتمال نمى رود كلام زنى بت پرست و مالامال از هوى و هوس بوده باشد. بعضى ديگر از مفسرين وجه ديگرى در

حبط شد اعمال‌ ‌آنها‌ ‌پس‌ ‌ما ‌براي‌ ‌آنها‌ روز قيامت‌ ‌بر‌ پا نميكنيم‌ و زني‌ و ميزان‌ عملي‌ اولئك‌ ‌آن‌ كساني‌ ‌که‌ ‌در‌ آيه قبل‌ گفتيم‌ ‌که‌ سعي‌ ‌آنها‌

مقام منازعه درآمده و فتنه مى‌كنى و در راه تحمل صبر و ثبات و حسن خلق قدم نمى‌زنى و ترك غلظت و درشتخوئى نمى‌كنى. مراد از غوايت، گمراهى بود در اخلاق نه در دين

‌بود‌ ‌حتي‌ دارد مجلس‌ حضرت‌ بالا و پائين‌ نداشت‌ حلقه‌ وار مي‌نشستند ‌حتي‌ زني‌ ‌از‌ انصار آمد لباس‌ حضرت‌ گرفت‌ حضرت‌ برخاست‌ رها كرد و رفت‌ باز آمد گرفت‌

بن محمّد است كه هم اكنون در مدينه حاضر است، كسى را سوى او فرست و با او رأى زنى كن. راوى مى‏گويد: منصور كسى را سوى آن حضرت فرستاد و على بن عيسى مسأله را به

جعفر باقر عليه السّلام انتظار بيرون آمدن آن امام را ميكشيديم. در همين حال زنى به جمع ما پيوست، و گفت: ابو جعفر كداميك از شما است؟ حاضران گفتند: از او چه

بهترين ايشان باشد. و پدرم حضرت صادق عليه السلام مرا خبر داد كه: در زمانى كه زنى از قبيله ثقيف را كه تزويج كرده بود به خانه آورد و پيش از آن، ديوار خانه را

را رحمت كند- همين گونه در رساله‏اى كه بمن فرستاده ذكر كرده است. و هر گاه زنى پنج روز خون ببيند و پنج روز پاك باشد، يا چهار روز خون ببيند و شش روز پاك باشد،

سنتین و کان حمله و فصاله ثلاثین شهراً کان الحمل منها ستة أشهر...; روایت شده زنى را که شش ماهه وضع حمل نموده بود، به اتهام زنا نزد عمر آوردند و او تصمیم به

اين بود كه حال گذشته را حكايت كند - آيا مى خواهيد شما را راهنمايى كنم به زنى كه او را كفيل شود، هم شير دهد و هم حضانت كند؟ بدين وسيله تو را به مادرت برگردانديم

هاشم عن عبد الكريم بن عمرو الخثعمي عن حبابه الوالبيه قالت : حبابه والبيه (زنى بوده از والبه كه نام موضعى است در يمن) گويد: امير المؤمنين (ع) را در شرطة

مأذون‌ ‌از‌ قبل‌ مالك‌ ‌است‌ تصرف‌ نمود ‌بعد‌ كشف‌ شد ‌از‌ ‌غير‌ ‌است‌ ‌ يا ‌ زني‌ ‌را‌ خيال‌ كرد حليله‌ ‌خود‌ ‌است‌ ‌بعد‌ كشف‌ شد اجنبيه‌ بوده‌ ‌ يا ‌ شخصي‌

». مؤ لف : و نيز از عده اى از ابى الجوزاء از ابن عباس روايت شده كه گفت : زنى زيبا پشت سر رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) نماز مى خواند و از زيباترين

اللَّه عليه و آله دفن كنند، عايشه بر استرى زين كرده نشست و شتافت- او نخستين زنى بود كه از دوران اسلام بر زين نشست- آمد و ايستاد و گفت: فرزند خود را از خانه

گواه) قرار دادید. به‌راستی خدا آنچه را انجام می‌دهید می‌داند. و مانند آن زنی نباشید - که رشته‌ی تابیده‌ی خود را پس از محکم کردنی از هم گسست - که سوگندهای

براى خدا و رسول و مؤمنين است، گردنت مى‌زنم. عبد اللّه گفت: اگر نگويم گردن مى‌زنى. گفت: بلى به خدا قسم. عبد اللّه ناچار گفت: العزة للّه و لرسوله و للمؤمنين

الْعَالَمِينَ؛ به نام خدا و به خدا و ستايش مر خدايى است كه فرا نگرفته است زنى را و نه فرزندى، و نبود او را شريكى در پادشاهى، و نبود او را صاحب‏اختيار از

شده ، تا آنجا كه گفته اند «هيچ حادثه مهمى را پيدا نمى كنيد مگر اينكه پاى زنى در آن در ميان است »! آيا دامن زدن مستمر از طريق برهنگى به اين غريزه و شعله

نمونه جلد ۲۳ صفحه ۴۰۶ ترجمه : بنام خداوند بخشنده بخشايشگر ۱ - خداوند قول زنى را كه درباره شوهرش به تو مراجعه كرده بود و به خداوند شكايت مى كرد شنيد (و

شيعيان ماست». __________________________________________________ (۱). چانه زنى.

من نزد او حاضر بودم - سالم بن حفصه از شما روايت كرده كه شما حرف را طورى مى زنى كه هفتاد پهلو دارد، و به آسانى مى توانى راه گريز را از گفته خود پيدا كنى ،

وَ إِذَا زَنَى اَلشَّيْخُ وَ اَلْعَجُوزُ جُلِدَا ثُمَّ رُجِمَا عُقُوبَةً لَهُمَا وَ إِذَا زَنَى اَلنَّصَفُ مِنَ اَلرِّجَالِ رُجِمَ وَ لَمْ يُجْلَدْ إِذَا

ترسيم مى كنند، حتى به اصطلاح «فرشته آزادى » را وقتى مجسم مى سازند در چهره زنى با قيافه و موهاى فراوان ترسيم مى كنند! اين پندار ممكن است از اينجا سرچشمه

إِذَا زَنَى اَلشَّيْخُ وَ اَلْعَجُوزُ جُلِدَا ثُمَّ رُجِمَا عُقُوبَةً لَهُمَا وَ إِذَا زَنَى اَلنَّصَفُ مِنَ اَلرِّجَالِ رُجِمَ وَ لَمْ يُجْلَدْ إِذَا

إِذَا زَنَى اَلشَّيْخُ وَ اَلْعَجُوزُ جُلِدَا ثُمَّ رُجِمَا عُقُوبَةً لَهُمَا وَ إِذَا زَنَى اَلنَّصَفُ مِنَ اَلرِّجَالِ رُجِمَ وَ لَمْ يُجْلَدْ إِذَا

يهودي‌ ‌ يا ‌ يهوديه‌ اظهار اسلام‌ كند ‌ يا ‌ بطمع‌ ماليست‌ ‌ يا ‌ عاشق‌ زني‌ ‌ يا ‌ مردي‌ ‌از‌ مسلمين‌ ‌شده‌ ‌ يا ‌ سياستي‌ بكار برده‌. ذلِك‌َ بِأَن‌َّ

به حكم اين آيه به خاطر كشتن برده اى قاتل آزاد اعدام نميشود و به خاطر كشتن زنى قاتل مرد اعدام نميشود) باقى نمى ماند. وجه تسميه «قصاص » و بيان حكم عفو انتقال

إِذَا زَنَى اَلشَّيْخُ وَ اَلْعَجُوزُ جُلِدَا ثُمَّ رُجِمَا عُقُوبَةً لَهُمَا وَ إِذَا زَنَى اَلنَّصَفُ مِنَ اَلرِّجَالِ‏ رُجِمَ وَ لَمْ يُجْلَدْ إِذَا

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود : و بهمان سند پيش گويد: زنى خدمت امير المؤمنين عليه السّلام آمد و گفت: يا امير المؤمنين من زنا كرده‏ام

ماه آن مدت رضاع و بقيه كه شش ماه است مدت حمل مى‌شود. در زمان عمر بن خطاب زنى را نزد او آوردند كه فرزند ششماهه آورده، عمر حكم رجم كرد. حضرت امير المؤمنين

أَقَرَّ بِجُمْلَةِ اَلْإِسْلاَمِ‏ لَمْ يَأْتِهِ شَيْ‏ءٌ مِنَ اَلتَّفْسِيرِ زَنَى أَوْ سَرَقَ أَوْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ لَمْ أُقِمْ عَلَيْهِ اَلْحَدَّ إِذَا جَهِلَهُ

مَنْ زَنَى بِذَاتِ مَحْرَمٍ حَتَّى يُوَاقِعَهَا ضُرِبَ ضَرْبَةً بِالسَّيْفِ أَخَذَتْ مِنْهُ مَا أَخَذَتْ وَ إِنْ كَانَتْ تَابَعَتْهُ ضُرِبَتْ ضَرْبَةً

از پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) اجازه خواست كه با «ام مهزول » - زنى كه در عصر جاهليت به آلودگى معروف بود و حتى پرچمى براى شناسائى بر در خانه خود

دين ، و اگر مردى بوده باشد كه كلاله (خواهر يا برادر) از او ارث مى برد يا زنى كه برادر يا خواهرى دارد سهم هر كدام يك ششم است (اگر برادران و خواهران مادرى

عَلَيْهِ مِنْ جُمْلَةِ اَلْإِسْلاَمِ‏ فَأَقَرَّ بِهِ ثُمَّ شَرِبَ اَلْخَمْرَ وَ زَنَى وَ أَكَلَ اَلرِّبَا وَ لَمْ يَتَبَيَّنْ لَهُ شَيْ‏ءٌ مِنَ اَلْحَلاَلِ وَ

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ إِذَا زَنَى اَلرَّجُلُ بِذَاتِ مَحْرَمٍ حُدَّ حَدَّ اَلزَّانِي إِلاَّ أَنَّهُ أَعْظَمُ ذَنْباً

رَجُلٍ شَهِدَ عَلَيْهِ ثَلاَثَةٌ أَنَّهُ زَنَى بِفُلاَنَةَ وَ شَهِدَ اَلرَّابِعُ أَنَّهُ لاَ يَدْرِي بِمَنْ زَنَى قَالَ لاَ يُجْلَدُ وَ لاَ يُرْجَمُ‏

له چند معنا ذكر كرده يكى همان معناى متبادر آن كه مقصود از محلل كسى است كه زنى را كه شوهرش سه طلاقه كرده بزنى بگيرد و با او نزديكى كند تا بر شوهر اولى آن

أَرَى لَكَ مِنْ‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ مَنْزِلَةً فَسَلْهُ عَنْ رَجُلٍ زَنَى وَ هُوَ مَرِيضٌ إِنْ أُقِيمَ عَلَيْهِ اَلْحَدُّ مَاتَ مَا تَقُولُ فِيهِ فَسَأَلْتُهُ

إِذَا زَنَى اَلزَّانِي خَرَجَ مِنْهُ رُوحُ اَلْإِيمَانِ فَإِنِ اِسْتَغْفَرَ عَادَ إِلَيْهِ قَالَ وَ قَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ لاَ يَزْنِي اَلزَّانِي حِينَ

خبردار نگرديد، تا روزى كه فرزندش را زاييد، فرعون به هر يك از زنان بنى اسرائيل زنى از قبطيان را موكل كرده بود كه مراقبشان باشند و اين سانسور را وقتى پديد آورد

را مرحوم طبرسى در مجمع البيان آورده است ، ذكر مى كنيم : جريان چنين بود كه زنى بنام «ساره » كه وابسته به يكى از قبائل مكه بود از مكه به مدينه تفسير نمونه

مَالِي لِأَتَزَوَّجَ فَأَبَى عَلَيْهِ فَذَهَبَ حَتَّى زَنَى قَالَ يُلْزَمُ ثُلُثَيْ إِثْمِ زِنَى هَذَا اَلرَّجُلِ ذَلِكَ اَلْوَصِيُّ اَلَّذِي مَنَعَهُ

همسر فرعون و مومن آل فرعون است كه داستانشان را قرآن هم آورده ، و نيز كنيز و زنى آرايشگر بودند كه در خدمت همسر فرعون بودند. بعضى ديگر از مفسرين گفته اند: ضمير

قريش ‍ اين كار را به صورتهاى گوناگون انجام مى دادند، اتفاقا مردى از قريش با زنى از انصار ازدواج كرد، و خواست با او نزديكى كند زن گفت : حاضر نيستم مگر به همان

إِذَا زَنَى اَلرَّجُلُ فَجُلِدَ لَيْسَ يَنْبَغِي لِلْإِمَامِ أَنْ يَنْفِيَهُ مِنَ اَلْأَرْضِ اَلَّتِي جُلِدَ فِيهَا إِلَى غَيْرِهَا وَ إِنَّمَا عَلَى اَلْإِمَامِ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلزَّانِي إِذَا زَنَى يُنْفَى قَالَ نَعَمْ مِنَ اَلَّتِي جُلِدَ فِيهَا إِلَى غَيْرِهَا

شبق را بر آنان مسلط كرد، من از پسر عمر پرسيدم : شبق چيست ؟ گفت : شهوت ، پس زنى بنام زهره نزد آندو آمد و در دل آندو فرشته جاى باز كرد، ولى آندو هر يك عشق

وقت غروب داود از بسترش برخاست و بر پشت بام خانه ملك گردش كرد، و از پشت بام زنى را ديد كه خويشتن را شستشو مى كرد، و آن زن بسيار خوب صورت و خوش منظر بود، و

سوره خواهد آمد ان شاء الله تعالى اين است كه اگر مردى مسلمان شد، در حالى كه زنى كافر در عقد دارد حرام است كه ديگر به عقد آن زن وقعى بنهد، و خلاصه او را به

بغيا). او در اين حال تنها به اسباب عادى مى انديشيد و فكر مى كرد براى اينكه زنى صاحب فرزند شود دو راه بيشتر ندارد، يا ازدواج و انتخاب همسر و يا آلودگى و انحراف

از دنده هاى سينه او را كند، در جايش گوشت گذاشت ، آنگاه خدا از آن يك دنده زنى درست كرد، و او را نزد آدم آورد، آدم گفت : اينبار استخوانى از استخوانهايم ،

حُرَّةٌ لاَ تُشْتَرَى وَ لاَ تُبَاعُ وَ إِنْ كَانَ وُلِدَ لَكَ مَمْلُوكٌ مِنْ زِنًى فَأَمْسِكْ أَوْ بِعْ إِنْ أَحْبَبْتَ هُوَ مَمْلُوكُكَ‏

عَلَيْهِ مِنْ جُمْلَةِ اَلْإِسْلاَمِ‏ فَأَقَرَّ بِهِ ثُمَّ شَرِبَ اَلْخَمْرَ وَ زَنَى وَ أَكَلَ اَلرِّبَا وَ لَمْ يُبَيَّنْ لَهُ شَيْ‏ءٌ مِنَ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلزَّانِي إِذَا زَنَى أَ يُنْفَى قَالَ فَقَالَ نَعَمْ مِنَ اَلَّتِي جُلِدَ فِيهَا إِلَى غَيْرِهَا

الحدود عنوان : حدیث در کتاب الكافي جلد ۷ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ بَابُ مَنْ زَنَى أَوْ سَرَقَ أَوْ شَرِبَ الْخَمْرَ بِجَهَالَةٍ لَا يَعْلَمُ أَنَّهَا مُحَرَّمَة

امام جعفر صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۷ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ بَابُ مَنْ زَنَى بِذَاتِ مَحْرَم‏ موضوعات :

امام جعفر صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۷ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ بَابُ مَنْ زَنَى بِذَاتِ مَحْرَم‏ موضوعات :

مَنْ زَنَى بِذَاتِ مَحْرَمٍ حَتَّى يُوَاقِعَهَا ضُرِبَ ضَرْبَةً بِالسَّيْفِ أَخَذَتْ مِنْهُ مَا أَخَذَتْ وَ إِنْ كَانَتْ تَابَعَتْهُ ضُرِبَتْ ضَرْبَةً

نِصْفَ اَلْحَدِّ قُلْتُ اَلَّذِي مِنْ حُقُوقِ اَللَّهِ مَا هُوَ قَالَ إِذَا زَنَى أَوْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ فَهَذَا مِنَ اَلْحُقُوقِ اَلَّتِي يُضْرَبُ فِيهَا

فِي رَجُلٍ زَنَى بِأُمِّ اِمْرَأَتِهِ أَوْ بِابْنَتِهَا أَوْ بِأُخْتِهَا فَقَالَ لاَ يُحَرِّمُ ذَلِكَ عَلَيْهِ اِمْرَأَتَهُ ثُمَّ قَالَ مَا حَرَّمَ حَرَامٌ

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ رَجُلٍ زَنَى بِأُمِّ اِمْرَأَتِهِ أَوْ بِأُخْتِهَا فَقَالَ لاَ يُحَرِّمُ ذَلِكَ عَلَيْهِ اِمْرَأَتَهُ إِنَّ اَلْحَرَامَ

يَقْدِرُ أَنْ يَخْرُجَ إِلَيْهَا وَ لاَ تَدْخُلَ هِيَ عَلَيْهِ أَ رَأَيْتَ إِنْ زَنَى فِي اَلسِّجْنِ قَالَ هُوَ بِمَنْزِلَةِ اَلْغَائِبِ عَنْهُ أَهْلُهُ يُجْلَدُ

امام جعفر صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۷ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ بَابُ مَنْ زَنَى بِذَاتِ مَحْرَم‏ موضوعات :

سَأَلْتُهُ عَنِ اِمْرَأَةٍ وَلَدَتْ مِنْ زِنًى هَلْ يَصْلُحُ أَنْ يُسْتَرْضَعَ بِلَبَنِهَا قَالَ لاَ يَصْلُحُ وَ لاَ لَبَنِ اِبْنَتِهَا اَلَّتِي وُلِدَتْ

اَللَّهِ‏ إِنِّي قُلْتُ لِأَمَتِي يَا زَانِيَةُ فَقَالَ هَلْ رَأَيْتِ عَلَيْهَا زِنًى فَقَالَتْ لاَ فَقَالَ أَمَا إِنَّهَا سَيُقَادُ لَهَا مِنْكِ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ

فِي رَجُلٍ سَرَقَ أَوْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ أَوْ زَنَى فَلَمْ يُعْلَمْ ذَلِكَ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْخَذْ حَتَّى تَابَ وَ صَلَحَ فَقَالَ إِذَا صَلَحَ وَ عُرِفَ

فِي رَجُلٍ أُقِيمَتْ عَلَيْهِ اَلْبَيِّنَةُ بِأَنَّهُ زَنَى ثُمَّ هَرَبَ قَبْلَ أَنْ يُضْرَبَ قَالَ إِنْ تَابَ فَمَا عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ وَقَعَ فِي

امام جعفر صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۷ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ بَابُ مَنْ زَنَى بِذَاتِ مَحْرَم‏ موضوعات :

ع‏ اَلرَّجُلُ يَتَزَوَّجُ اَلْأَمَةَ بِغَيْرِ إِذْنِ أَهْلِهَا قَالَ هُوَ زِنًى إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى يَقُولُ‏ فَانْكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَ‏

اِبْنَتَهَا قَالَ إِنْ كَانَ قُبْلَةً أَوْ شِبْهَهَا فَلاَ بَأْسَ وَ إِنْ كَانَ زِنًى فَلاَ

إِذَا زَنَى اَلرَّجُلُ فَجُلِدَ يَنْبَغِي لِلْإِمَامِ أَنْ يَنْفِيَهُ مِنَ اَلْأَرْضِ اَلَّتِي جُلِدَ فِيهَا إِلَى غَيْرِهَا فَإِنَّمَا عَلَى اَلْإِمَامِ

برایشان اجابت کرد (و فرمود): «من همواره عمل هیچ صاحب عملی از شما را، از مرد یا زنی - حال آنکه برخی از برخی دیگرید- تباه نمی‌کنم. پس کسانی که هجرت کرده و از خانه‌های

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ زَنَى بِمَيِّتَةٍ قَالَ لاَ حَدَّ عَلَيْهِ‏

بِأَهْلِهِ أَ يُرْجَمُ قَالَ لاَ قُلْتُ هَلْ يُفَرَّقُ بَيْنَهُمَا إِذَا زَنَى قَبْلَ أَنْ يَدْخُلَ‏ بِهَا قَالَ لاَ

اَللَّهِ اَلْأَكْبَرُ وَ اَلْجَلْدُ حَدُّ اَللَّهِ اَلْأَصْغَرُ فَإِذَا زَنَى اَلرَّجُلُ اَلْمُحْصَنُ رُجِمَ وَ لَمْ يُجْلَدْ

رَجُلاً دَخَلَ فِي‏ اَلْإِسْلاَمِ‏ فَأَقَرَّ بِهِ ثُمَّ شَرِبَ اَلْخَمْرَ وَ زَنَى وَ أَكَلَ اَلرِّبَا وَ لَمْ يَتَبَيَّنْ لَهُ شَيْ‏ءٌ مِنَ اَلْحَلاَلِ وَ

لَوْ لاَ مَا سَبَقَنِي بِهِ‏ بَنِي اَلْخَطَّابِ‏ مَا زَنَى إِلاَّ شَقِيٌ‏

امام جعفر صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۷ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ بَابُ مَنْ زَنَى بِذَاتِ مَحْرَم‏ موضوعات :

امام جعفر صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۷ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ بَابُ مَنْ زَنَى بِذَاتِ مَحْرَم‏ موضوعات :

اَلزَّانِي إِذَا زَنَى جُلِدَ ثَلاَثاً وَ يُقْتَلُ فِي اَلرَّابِعَةِ يَعْنِي إِذَا جُلِدَ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ‏

إِنْ زَنَى رَجُلٌ بِامْرَأَةِ أَبِيهِ أَوْ بِجَارِيَةِ أَبِيهِ فَإِنَّ ذَلِكَ لاَ يُحَرِّمُهَا عَلَى زَوْجِهَا وَ لاَ يُحَرِّمُ اَلْجَارِيَةَ عَلَى سَيِّدِهَا

فِي غُلاَمٍ صَغِيرٍ لَمْ يُدْرِكِ اِبْنِ عَشْرِ سِنِينَ زَنَى بِامْرَأَةٍ قَالَ يُجْلَدُ اَلْغُلاَمُ دُونَ اَلْحَدِّ وَ تُجْلَدُ اَلْمَرْأَةُ اَلْحَدَّ

إِذَا زَنَى رَجُلٌ بِامْرَأَةِ أَبِيهِ أَوْ جَارِيَةِ أَبِيهِ فَإِنَّ ذَلِكَ لاَ يُحَرِّمُهَا عَلَى زَوْجِهَا وَ لاَ تُحَرِّمُ اَلْجَارِيَةَ عَلَى سَيِّدِهَا

قَالَ لاَ إِنَّمَا ذَلِكَ إِذَا تَزَوَّجَهَا اَلرَّجُلُ فَوَطِئَهَا ثُمَّ زَنَى بِهَا اِبْنُهُ لَمْ يَضُرَّهُ لِأَنَّ اَلْحَرَامَ لاَ يُفْسِدُ اَلْحَلاَلَ

قَالَ‏ يَعْقُوبُ‏ لاِبْنِهِ يَا بُنَيَّ لاَ تَزْنِ فَإِنَّ اَلطَّائِرَ لَوْ زَنَى لَتَنَاثَرَ رِيشُهُ

لاَ تُحْصِنُهُ اَلْأَمَةُ وَ اَلنَّصْرَانِيَّةُ وَ اَلْيَهُودِيَّةُ إِنْ زَنَى بِحُرَّةٍ فَكَذَلِكَ لاَ يَكُونُ عَلَيْهِ حَدُّ اَلْمُحْصَنِ إِنْ زَنَى‏

فِي اَلْحَدِّ فِي اَلسَّفَرِ اَلَّذِي إِذَا زَنَى لَمْ يُرْجَمْ إِذَا كَانَ مُحْصَناً قَالَ إِذَا قَصَّرَ وَ أَفْطَرَ فَلَيْسَ بِمُحْصَنٍ‏

فِي اَلرَّجُلِ يَكُونُ عِنْدَهُ اَلْعَبْدُ وَلَدُ زِنًى فَيُزَوِّجُهُ اَلْجَارِيَةَ فَيُولَدُ لَهُمَا وَلَدٌ أَ يُعْتَقُ وَلَدُهُ يُلْتَمَسُ بِهِ وَجْهُ

وَ مَا رَوَاهُ‏ سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ زَنَى بِمَيِّتَةٍ قَالَ لاَ حَدَّ عَلَيْهِ‏

يَعْقُوبُ‏ لاِبْنِهِ‏ يُوسُفَ ع‏ يَا بُنَيَّ لاَ تَزْنِ فَإِنَّ اَلطَّيْرَ لَوْ زَنَى لَتَنَاثَرَ رِيشُهُ‏

قَالَ نَعَمْ قُلْتُ وَ كَيْفَ ذَلِكَ قَالَ لِأَنَّ فِي أُولَئِكَ أَوْلاَدَ زِنًى وَ لَيْسَ فِي هَؤُلاَءِ أَوْلاَدُ زِنًى‏

مَنْ زَنَى بِذَاتِ مَحْرَمٍ حَتَّى يُوَاقِعَهَا ضُرِبَ ضَرْبَةً بِالسَّيْفِ أَخَذَتْ مِنْهُ مَا أَخَذَتْ وَ إِنْ كَانَتْ تَابَعَتْهُ ضُرِبَتْ ضَرْبَةً

يَرِثُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُ يَرِثُ أُمَّهُ وَ إِنْ سَمَّاهُ أَحَدٌ وَلَدَ زِنًى جُلِدَ اَلَّذِي يُسَمِّيهِ اَلْحَدَّ

) بر او بانگ زد و او را از خود راند. ابوجهل گفت : اى محمد! بر من بانگ مى زنى ، و مرا ميرانى ؟ تو نمى دانى قوم و عشيره من در اين سرزمين از همه بيشتر است

وَ إِنْ مَاتَتْ أُمُّهُ وَرِثَهُ أَخْوَالُهُ وَ مَنْ قَالَ إِنَّهُ وَلَدُ زِنًى جُلِدَ اَلْحَدَّ قُلْتُ يُرَدُّ إِلَيْهِ اَلْوَلَدُ إِذَا أَقَرَّ بِهِ قَالَ

فِي أَرْبَعَةٍ شَهِدُوا عَلَى رَجُلٍ أَنَّهُ زَنَى فَرُجِمَ ثُمَّ رَجَعُوا وَ قَالُوا قَدْ وَهَمْنَا يُلْزَمُونَ اَلدِّيَةَ وَ إِنْ قَالُوا إِنَّا تَعَمَّدْنَا

فِي أَرْبَعَةٍ شَهِدُوا عَلَى رَجُلٍ أَنَّهُ زَنَى فَرُجِمَ ثُمَّ رَجَعُوا وَ قَالُوا قَدْ وَهَمْنَا يُلْزَمُونَ اَلدِّيَةَ فَإِنْ قَالُوا تَعَمَّدْنَا

الحدود عنوان : حدیث در کتاب الكافي جلد ۷ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ بَابُ مَنْ زَنَى أَوْ سَرَقَ أَوْ شَرِبَ الْخَمْرَ بِجَهَالَةٍ لَا يَعْلَمُ أَنَّهَا مُحَرَّمَة

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ إِذَا زَنَى اَلرَّجُلُ فَارَقَهُ رُوحُ اَلْإِيمَانِ قَالَ فَقَالَ هُوَ مِثْلُ قَوْلِ

مى دانيم چنين زنى عمه محسوب مى شود) و نيز همانگونه كه فرزند خواهر بر او محرم است او نيز به فرزند خواهر محرم مى باشد (و مى دانيم چنين زنى خاله حساب مى شود)

و سلّم‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ سوره‌ ‌را‌ ‌با‌ زعفران‌ بنويسند و ‌بر‌ زني‌ ‌که‌ حمل‌ پيدا نميكند بند كنند حامله‌ ميشود و ‌بر‌ درختي‌ ‌که‌ بار نميدهد

خوشحالى و گشايش است و در حديثى از امير مؤ منان على (عليه السلام ) مى خوانيم : زنى شكايت همسرش را نزد آن حضرت برد كه او چيزى بر من انفاق نمى كند، در حالى كه

امام باقر (عليه السلام ) چنين نقل شده است كه جوانى از انصار در مسير خود با زنى روبرو شد - و در آنروز زنان مقنعه خود را در پشت گوشها قرار مى دادند - (و طبعا

اسلام را رها كرده به مكه بازگردد مى توانند او را برنگردانند. در اين هنگام زنى به نام «سبيعه » اسلام را پذيرفت ، و در همان سرزمين حديبيه به مسلمانان پيوست

قريش، توانگرتر شوى و مرد يگانه قريش گردى. و اگر شهوتت گُل كرده، بگو تا هر زنى از قريش مى خواهى، هر چند ده زن باشد، برايت بگيريم. رسول خدا «صلّى اللّه عليه

شود. اصحاب آن پيامبر براى رفتن در آتش از يكديگر سبقت مى گرفتند، تا نوبت به زنى رسيد كه كودكى يك ماهه در بغل داشت. همين كه خيز گرفت تا در آتش شود، ترس از

با مردان . و نيز زنان را به سوى ازدواج با مردان هدايت مى كند، نه ازدواج با زنى مثل خود. و نيز فطرت انسانى حكم مى كند كه ازدواج مبنى بر اصل توالد و تناسل

عروسى كرد، يا بعد از آن ؟ فرمود: قبل از آن شخص ديگر پرسيد: مگر مى شود كسى با زنى ازدواج كند و شرط كند كه مدت دو ماه مثلا براى پدرش خدمت كند، و آنگاه قبل از

الذين يصدون عن سبيل اللّه ، و يبغونها عوجا، و هم بالاخرة كافرون »، (پس جار زنى در ميان آنان جار كشيد: كه لعنت خدا بر ستمكاران ، يعنى كسانيكه مردم را از راه

اسماعيل (عليه السلام ) منظور پدر را فهميد، و همسر خود را طلاق گفت ، و با زنى ديگر ازدواج كرد. بعد از مدتى كه خدا مى داند، دوباره ابراهيم از ساره اجازه

«بعل» مى پرستيد، و مردم را بر پرستش آن بت، وادار مى كرد. پادشاه نامبرده، زنى بدكاره داشت كه قبل از وى، با هفت پادشاه ديگر ازدواج كرده بود، و نود فرزند

در تفسير كلام پيامبر گرامى اسلام (صلى اللّه عليه و آله ) كه مى فرمايد: اذا زنى الرجل فارقه روح الايمان (هنگامى كه انسان زنا كند روح ايمان در آن حال از او

يا در طرز استفاده ، گرفتار اشتباه شده و فرزند پيدا كرده اند، بنابراين هيچ زنى نمى تواند به اعتماد آن ، تن به تعدد همسر بدهد. روى اين جهات ، تعدد همسر براى

هدف است براى دعا (مثل اينكه از دور يا نزديك شخصى را كه دارد مى رود صدا مى زنى ، و مى خوانى ، تا روى خود را برگرداند، آن وقت چيزى از او مى پرسى تا به اين

(صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) مى خوانيم : شوم المرئه غلاء مهرها «زن بد قدم زنى است كه مهرش سنگين باشد». و باز در حديث ديگرى كه در ذيل حديث فوق وارد شده مى

كرد. و همچنين گرگ كه آن هم عربى نادان بوده كه كارش ديوثى بوده است ، خرگوش زنى بوده كه به شوهرش خيانت مى كرده و خود را از حيض غسل نمى داده . خفاش ‍ شخصى

را نفى نموده، و گفته كه اينان فرزند نيستند. و در مقابل، رضيع (بچه اى كه از زنى ديگر شير خورده) و متولد در بستر زناشویى - هرچند كه احتمال خلاف هم داشته باشد

باشد؟ فرمود: همه چيز الا جلو بعينه . و نيز در همان كتاب از آن جناب پرسيدند: زنى كه در آخرين روز عادت خون حيضش قطع شده چه حكمى دارد؟ فرمود: اگر همسرش دچار

تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۶۰۷ و لذا مى بينى كه اشخاص، وقتى لباس بلند بر تن زنى كوتاه قامت مى بينند، مى گويند: «لباس بلند و لابس قصير است». و اگر بگويند:

چيست فيل، دمى دارد سخت و وبيل، و خرطومى طويل). و در كلامی كه خطاب به سجاح (زنى كه دعوى پيغمبرى مى كرد) گفته: «فَنُولِجُهُ فيكُنَّ إيلاجا، و نُخرِجُهُ مِنكُنَّ

در دل‏هاى ما) از آن‏كه باز ايستى از قبول سِحر و كهانت او، و از آن، سرباز زنى و براى ما با او مخاصمه و معارضه كنى، تا آن‏كه او را مطّلع گردانى بر امر معلومى

صدايت به گوش ما نمى رسيد، پس ‍ چرا اين همه خود را خسته مى كنى ، فرياد مى زنى ، دل مى سوزانى ، شب و روز تبليغ مى كنى ، ما را به حال خود بگذار كه در اينجا

گرفته ام. تو در بارۀ خانۀ دينى ات هيچ سخن نمى گويى، و در بارۀ شترانت حرف مى زنى. از آن هيچ دفاعى نمى كنى، از مال شخصی ات دفاع مى كنى! عبدالمطلب در پاسخ گفت:

قلعه «قموص» - كه قلعه ابى الحقيق بود - فتح شد، «صفيّه»، دختر حىّ بن اخطب و زنى ديگر كه با او بود، اسير شدند. بلال آن دو را از كنار كشتگان يهود عبور داد،

نيز در همان تفسير از امام صادق (عليه السلام ) روايت آورده كه فرمود منظور زنى است كه از جان فرزندش بترسد و سالخوردگانى كه روزه برايشان طاقت فرسا باشد. مؤ

حكم زنا و عمل منافى عفت «غير محصنه » را بيان مى كند، و مى فرمايد: ((مـرد و زنـى كـه (هـمـسـر نـدارنـد و) اقـدام بـه ارتـكـاب ايـن عمل زشت تفسير نمونه ، جلد