نتایج جستجو

استماع قرآن رده:آثار اعراض از دین رده:آثار انفاق رده:آثار ایمان رده:آثار بخل رده:آثار بى تقوایى رده:آثار بى نیازى از خدا رده:آثار بى نیازى از دین رده:آثار

آیات شامل این کلمه بخل‌ (۱۲ بار) وَ فَيُحْفِکُم يُخْرِج يَسْأَلْکُمُوهَا أَضْغَانَکُم هَا إِن أَمْوَالَکُم أَنْتُم يَسْأَلْکُم هٰؤُلاَء لا تُدْعَوْن لِتُنْفِقُوا

آیات شامل این کلمه بخل‌ (۱۲ بار) وَ مَن يَبْخَل فَإِنّمَا اللّه عَن نَفْسِه فَمِنْکُم سَبِيل الْغَنِي فِي أَنْتُم لِتُنْفِقُوا تُدْعَوْن الْفُقَرَاء هٰؤُلاَء

(۲۶۴۹ بار) بخل‌ (۱۲ بار) ضدّ سخاوت. راغب گويد: بخل امساك موجودى است از محلّى كه نبايد امساك شود [نساء:37 ]كسانى كه بخل مى‏ورزند و مردم را به بخل از صفات مذمومه

تفسیر اول مناسب تر به نظر مى رسد، هر چند جمع میان هر سه تفسیر نیز ممکن است. بخل‌ (۱۲ بار) وَ بِالْحُسْنَى فَسَنُيَسّرُه مَن اسْتَغْنَى أَمّا لِلْيُسْرَى کَذّب

کیفر ترک احسان ۹ احکام:۱۳، ۱۴ بخل: آثار بخل ۱۲، ۱۷ ; حرمت بخل ۱۳ ; دعوت به بخل ۲، ۳، ۸، ۱۰، ۱۲، ۱۳ ; زشتى بخل ۷ ; زمینه بخل ۳ بخیل: صفات بخیل ۵ ; کفر بخیل

خدا گشايش‌دهنده و داناست. شیطان شما را از تهیدستی بیم می‌دهد و به ناشایستی [بخل‌] فرمان می‌دهد، و خداوند به شما بخشایش و بخشش خویش را نوید می‌دهد و خدا گشایشگر

ميشويد تا انفاق كنيد در راه خدا پس از شما كسى است كه بخل ميورزد و هر كه بخل ورزد پس جز اين نيست كه بخل ميكند از نفع خودش و خدا بى‌نياز است و شما محتاجانيد

بارگیری... ضدّ سخاوت. راغب گويد: بخل امساك موجودى است از محلّى كه نبايد امساك شود [نساء:37 ]كسانى كه بخل مى‏ورزند و مردم را به بخل از صفات مذمومه است آيات و روايات

صفحه 400 وَ أَمّا مَن‌ بَخِل‌َ وَ استَغني‌ «8» و اما كسي‌ ‌که‌ بخل‌ كرد و طلب‌ غنا و ‌خود‌ ‌را‌ مستغني‌ دانست‌. (وَ أَمّا مَن‌ بَخِل‌َ) يكي‌ ‌از‌ صفات‌ بسيار

انفاق ۹ انفاقگران: تنزیه انفاقگران ۱۶ بخل: آثار بخل ۱۷; آثار ترک بخل ۱۴; تنزیه از بخل ۱۶; مبارزه با بخل ۱۶; معرضان از بخل ۱۳ پاکان :۱۳ تقوا: آثار تقوا ۴; توصیه

که خوبی به او رسد مانع دیگران می‌شود (و بخل می‌ورزد)، |و چون خيرى به او رسد بخل ورز است و چون خيرى به او رسد بخل ورزد. و چون مال و دولتی به او رو کند منع

‌في‌ المجالس‌ و ‌علي‌ ظهر الطريق‌ ‌من‌ عمل‌ قوم‌ لوط) و ‌در‌ بعضي‌ اخبار بخل‌ ‌از‌ صفات‌ قوم‌ لوط ‌بود‌ و ‌او‌ منشأ ‌اينکه‌ عمل‌ شنيع‌ ‌شده‌. ] (آیه 32)-

به معنى گرفتن و نگاه داشتن است ايضا تمسيك كه به معنى گرفتن و چنگ زدن است. بخل را از آن امساك گويند كه منع كردن و نگاه داشتن مال از ديگران است. [اعراف:170]

مي‌كني‌ ‌آن‌ كسي‌ ‌که‌ اعراض‌ ‌از‌ حق‌ّ مي‌كند و عطاي‌ ‌او‌ بسيار كم‌ ‌است‌ و بخل‌ و امساك‌ مي‌كند ‌از‌ بذل‌ مال‌ آيا نزد ‌او‌ علم‌ غيب‌ ‌است‌ ‌پس‌ ‌او‌ مي‌بيند

الخیر لشدید) انسان: علایق انسان ۱; مال دوستى انسان ۱ بخل: منشأ بخل ۶ جهاد: فلسفه جهاد ۲ دین: بخل دشمنان دین ۵; رذایل دشمنان دین ۵، ۷; علایق دشمنان دین

آیات شامل این کلمه «مُقْتِر» به معناى تنگدست است (از مادّه «قَتْر» به معناى بخل و تنگ نظرى نیز آمده است). قتر (۵ بار) ال عَلَى قَدَرُه وَ مَتَاعا بِالْمَعْرُوف

خرمايى [چيزى‌] به مردم نمى‌دادند. مگر آنان که از احسان به خلق به هسته خرمایی بخل می‌ورزند بهره‌ای از مُلک خدا خواهند یافت؟ آیا آنان را بهره ای از حکومت است

بِالْحُسْنى‌» 9- بخل و مغرور شدن به مال، نشانه بى‌تقوايى است. «مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى‌» 10- گشايش يا گره خوردن كارهاى انسان، نتيجه سخاوت يا بخل انسان نسبت

صفحه 182 «حَرْدٍ» به معناى بخل و منع ديگران است. «غَدَوْا عَلى‌ حَرْدٍ» يعنى صاحبان باغ به قصد محروم كردن فقراحركت كردند. حرص و بخل، انسان را سنگدل مى‌كند،

به بخل آماده شده‏اند (بخل در نهاد نفس آدمى است) و هر كس در گذشتن از حق خود بخيل است ولى با اين حال سازش بهتر است. [حشر:9] - تغابن:16. هر كه از بخل نفس

مَن‌ فِي‌ القُبُورِ و اما ‌در‌ ‌اينکه‌ سوره‌ راجع‌ باموال‌ اندوخته‌ ‌که‌ بخل‌ كرده‌ و ‌در‌ سبيل‌ اللّه‌ صرف‌ نكرده‌ ميفرمايد ‌که‌ همين‌ اموال‌ ‌را‌ ‌که‌

سختى و بُخل به هنگام كاميابى. «هَلُوعاً إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً» 2- ريشه بسيارى از ناهنجارى‌ها، حرص و بخل است.

بِالْحُسْنى‌» 9- بخل و مغرور شدن به مال، نشانه بى‌تقوايى است. «مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى‌» 10- گشايش يا گره خوردن كارهاى انسان، نتيجه سخاوت يا بخل انسان نسبت

بِالْحُسْنى‌» 9- بخل و مغرور شدن به مال، نشانه بى‌تقوايى است. «مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى‌» 10- گشايش يا گره خوردن كارهاى انسان، نتيجه سخاوت يا بخل انسان نسبت

آیات شامل این کلمه «عَقِیْم» از مادّه «عقم» (بر وزن بخل و همچنین بر وزن فهم) در اصل، به معناى خشکى و یبوست است که مانع از قبول اثر مى شود، و زنان عقیم،

برمى‌انگيزيم تا يار و همنشين دائمى او باشد. 1- هم بخل وترك انفاق بد است، هم انفاق ريايى. در آيه‌ى پيشين از بخل نكوهش شد و در اينجا از بخشش‌هاى رياكارانه. يَبْخَلُونَ‌،

بوديد؟ * [نساء:128] سازش كردن خوب است. جانها بر بخل نازل شده هستند يعنى بخل از غرائز نفسانى است و بخل حاضر شده هستند يعنى هر نفس در آن حاضر است و به واسطه

به زودی او را برای آسان‌ترین (زندگی)، راهوار و آسان کنیم. و اما آن کس که بخل ورزید و خود را بی‌نیاز دید، و نیکوترین (زندگی) را تکذیب کرد، به زودی او را

ایمان است. اخلاق: عوامل مؤثر در اخلاق ۲ ایمان: نشانه هاى ضعف ایمان ۴ بخل: موانع بخل ۲ بى عفتى: آثار بى عفتى ۴ حرص: موانع حرص ۲ صبر: موانع بى صبرى ۲ عفت:

در اخلاق ۴ اسلام: تعالیم اسلام ۳ انفاق: آثار انفاق ۴; اهمیت انفاق ۵ بخل: موانع بخل ۴ ثروتمندان: تکلیف ثروتمندان ۲; شریک ثروتمندان ۲ حرص: موانع حرص ۴ صبر:

۳; کیفر انسان ها ۳ ایمان: ایمان به حسابرسى اخروى ۱; ایمان به قیامت ۱ بخل: موانع بخل ۲ حرص: موانع حرص ۲ صبر: موانع بى صبرى ۲ عقیده: آثار عقیده به قیامت ۲

است که داراى چنین خصلت ها و اوصافى اند. اخلاق: عوامل مؤثر در اخلاق ۲ بخل: موانع بخل ۲ ترس: آثار ترس از عذاب ۲; ترس از عذاب ۱، ۳ حرص: موانع حرص ۲ صبر: موانع

كوتاهي‌ مثلا سخاوت‌ حد وسط ‌است‌ زياده‌ روي‌ اسراف‌ و تبذير ‌است‌ و كوتاهي‌ بخل‌ ‌است‌ تواضع‌ حد وسط ‌است‌ زياده‌ روي‌ كبر و نخوت‌ ‌است‌ و كوتاهي‌ ذلت‌ و

فضيلت‌ سخاوت‌ و مذمت‌ بخل‌) انفاق‌ ‌از‌ ثمرات‌ سخاوت‌ ‌است‌ و سخاوت‌ يكي‌ ‌از‌ شريفترين‌ اخلاق‌ حميده‌ ‌است‌ چنانچه‌ عدمش‌ ‌که‌ بخل‌ ‌است‌ يكي‌ ‌از‌ بزرگترين‌

هَلُوع يعنى كم صبر و پر طمع. در اينصورت دو آيه بعدى يعنى جزع به هنگام ضرر و بخل به هنگام نعمت معنى هَلُوع است در مجمع البيان فرموده:« اَلْهَلُوعُ اَلشَّديدُ

مَن‌ فِي‌ القُبُورِ و اما ‌در‌ ‌اينکه‌ سوره‌ راجع‌ باموال‌ اندوخته‌ ‌که‌ بخل‌ كرده‌ و ‌در‌ سبيل‌ اللّه‌ صرف‌ نكرده‌ ميفرمايد ‌که‌ همين‌ اموال‌ ‌را‌ ‌که‌

ها ۹، ۱۰; کفران اکثریت انسان ها ۷; کفران انسان ها ۶; مسؤولیت انسان ۵ بخل: منشأ بخل ۱۱ حیات: سبک شمردن حیات اخروى ۱۱ دین: زمینه تباهى دین ۱۱ سعادت: موانع

«العسرى» در آيه موصوفى دارد مثل حالت و نظير آن. يعنى آن كه از انفاق بخل ورزد و در اثر بخل ثروت و بى‏نيازی جويد و وعده بهتر خدا را تكذيب كند، او را به حالت

«العسرى» در آيه موصوفى دارد مثل حالت و نظير آن. يعنى آن كه از انفاق بخل ورزد و در اثر بخل ثروت و بى‏نيازی جويد و وعده بهتر خدا را تكذيب كند، او را به حالت

مَن‌ فِي‌ القُبُورِ و اما ‌در‌ ‌اينکه‌ سوره‌ راجع‌ باموال‌ اندوخته‌ ‌که‌ بخل‌ كرده‌ و ‌در‌ سبيل‌ اللّه‌ صرف‌ نكرده‌ ميفرمايد ‌که‌ همين‌ اموال‌ ‌را‌ ‌که‌

* [محمّد:37] اموال شما را نمى‏خواهد و اگر بخواهد و در خواستن مبالغه كند بخل مى‏ورزيد و نمى‏دهيد. * [اعراف:187] از تو از قيامت مى‏پرسند گويا به آن دانائى،

مي‌كني‌ ‌آن‌ كسي‌ ‌که‌ اعراض‌ ‌از‌ حق‌ّ مي‌كند و عطاي‌ ‌او‌ بسيار كم‌ ‌است‌ و بخل‌ و امساك‌ مي‌كند ‌از‌ بذل‌ مال‌ آيا نزد ‌او‌ علم‌ غيب‌ ‌است‌ ‌پس‌ ‌او‌ مي‌بيند

صفحه 182 «حَرْدٍ» به معناى بخل و منع ديگران است. «غَدَوْا عَلى‌ حَرْدٍ» يعنى صاحبان باغ به قصد محروم كردن فقراحركت كردند. حرص و بخل، انسان را سنگدل مى‌كند،

صفحه 182 «حَرْدٍ» به معناى بخل و منع ديگران است. «غَدَوْا عَلى‌ حَرْدٍ» يعنى صاحبان باغ به قصد محروم كردن فقراحركت كردند. حرص و بخل، انسان را سنگدل مى‌كند،

مراد از اين كه درباره مؤمن انفاق كننده متقّى فرمود: «فسنيسّره لليسرى» درباره بخل ورزنده مكذّب فرمود: «فسينسّره للعسرى» هدايت خلق از قضاهاى الهى است كه بر خود

‌است‌. و نيز ‌از‌ ‌براي‌ مغلولة تفسيراتي‌ كردند امساك‌ ‌از‌ عطاء، منع‌ رزق‌، بخل‌، منع‌ ‌از‌ عذاب‌، ضيق‌ معيشة و ‌غير‌ اينها ‌اينکه‌ ‌هم‌ اشتباه‌ ‌است‌ ‌در‌

مي‌كني‌ ‌آن‌ كسي‌ ‌که‌ اعراض‌ ‌از‌ حق‌ّ مي‌كند و عطاي‌ ‌او‌ بسيار كم‌ ‌است‌ و بخل‌ و امساك‌ مي‌كند ‌از‌ بذل‌ مال‌ آيا نزد ‌او‌ علم‌ غيب‌ ‌است‌ ‌پس‌ ‌او‌ مي‌بيند

مي‌كني‌ ‌آن‌ كسي‌ ‌که‌ اعراض‌ ‌از‌ حق‌ّ مي‌كند و عطاي‌ ‌او‌ بسيار كم‌ ‌است‌ و بخل‌ و امساك‌ مي‌كند ‌از‌ بذل‌ مال‌ آيا نزد ‌او‌ علم‌ غيب‌ ‌است‌ ‌پس‌ ‌او‌ مي‌بيند

صَدَّقَ بِالْحُسْنى‌ «6» فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌ «7» وَ أَمَّا مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى‌ «8» وَ كَذَّبَ بِالْحُسْنى‌ «9» فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرى‌

ف‌ (۲۹۹۹ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) يسر (۴۴ بار) وَ بِالْحُسْنَى مَن اسْتَغْنَى بَخِل کَذّب صَدّق لِلْعُسْرَى لِلْيُسْرَى اتّقَى مَا أَمّا يُغْنِي أَعْطَى عَنْه

ميشويد تا انفاق كنيد در راه خدا پس از شما كسى است كه بخل ميورزد و هر كه بخل ورزد پس جز اين نيست كه بخل ميكند از نفع خودش و خدا بى‌نياز است و شما محتاجانيد

صَدَّقَ بِالْحُسْنى‌ «6» فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌ «7» وَ أَمَّا مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى‌ «8» وَ كَذَّبَ بِالْحُسْنى‌ «9» فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرى‌

خلقتاً مثل طوق كبوتر يا صنعتاً مثل طوق طوق طلا و نقره (راغب) يعنى آنچه را بخل كرده و در راه خدا نداده‏اند روز قيامت با آن طوق زده شوند و آن طوقى در گردنشان

رسيد مى‏بيند كه از جوشيدن آب مانع است «اَكْدى فُلانٌ: قَطَعَ الْعَطاءَ وَ بَخِلَ» يعنى آيا ديدى آنكس را كه از حق رو گرداند و كمى انفاق كرد و قطع نمود؟ اين

اللّه‌َ وَ رَسُولَه‌ُ وَ اللّه‌ُ خَبِيرٌ بِما تَعمَلُون‌َ «13» آيا ترسيديد و بخل‌ كرديد اينكه‌ مقدّم‌ بداريد ‌بر‌ نجوي‌ ‌خود‌ صدقه‌ها ‌را‌ ‌که‌ فقير شويد و

صَدَّقَ بِالْحُسْنى‌ «6» فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌ «7» وَ أَمَّا مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى‌ «8» وَ كَذَّبَ بِالْحُسْنى‌ «9» فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرى‌

رسيد مى‏بيند كه از جوشيدن آب مانع است «اَكْدى فُلانٌ: قَطَعَ الْعَطاءَ وَ بَخِلَ» يعنى آيا ديدى آنكس را كه از حق رو گرداند و كمى انفاق كرد و قطع نمود؟ اين

به معنى گرفتن و نگاه داشتن است ايضا تمسيك كه به معنى گرفتن و چنگ زدن است. بخل را از آن امساك گويند كه منع كردن و نگاه داشتن مال از ديگران است. [اعراف:170]

سرمايه‌اش به خاك فرو رفت. «فَخَسَفْنا بِهِ وَ بِدارِهِ» «2» در اين سوره دو بار از بخل انتقاد شده است. يك بار در آيه‌ «مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ» و يك بار داستان اين آيات

* [محمّد:37] اموال شما را نمى‏خواهد و اگر بخواهد و در خواستن مبالغه كند بخل مى‏ورزيد و نمى‏دهيد. * [اعراف:187] از تو از قيامت مى‏پرسند گويا به آن دانائى،

كرد، اسامه گفت: چيزى در اختيار من نيست. سلمان پيش آن دو برگشت، گفتند: اسامه بخل كرده و اگر سلمان را به چاه پر آبى بفرستيم آبش فرورود. چون ابوبكر و عمر نزد

مى‌برد به خدا از بخل، و ما نيز پناه مى‌بريم بخدا از بخل. و حق تعالى فرمايد: هر كه نگهداشته شود از بخل، رستگار است و تو را خبر دهم از عاقبت بخل؛ بدرستى كه قوم

جبن‌، و عفّت‌ ‌که‌ حد وسط خمود و شهوت‌. و سخاوت‌ ‌که‌ حد وسط اسراف‌ و تبذير و بخل‌ و تقتير، و تواضع‌ ‌که‌ حد وسط تكبّر و تذليل‌ ‌است‌ و هكذا ‌در‌ ساير صفات‌

‌آيه‌ 7) و معناي‌ تأذن‌ ‌يعني‌ اعلام‌ فرمود و ‌من‌ جمله‌ بذل‌ و احسان‌ و بخل‌ و منع‌ ‌از‌ حقوق‌ واجبه‌ و مستحبه‌ چنانچه‌ ميفرمايد مَثَل‌ُ الَّذِين‌َ يُنفِقُون‌َ

‌در‌ آيات‌ سابقه‌ ‌از‌ شرك‌ باللّه‌ و بي‌ احترامي‌ بوالدين‌ و تبذير مال‌ و بخل‌ و اسراف‌ و قتل‌ اولاد و نزديك‌ زنا رفتن‌ و قتل‌ نفس‌ محترمه‌ و اكل‌ مال‌

سختى و بُخل به هنگام كاميابى. «هَلُوعاً إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً» 2- ريشه بسيارى از ناهنجارى‌ها، حرص و بخل است.

سرمايه‌اش به خاك فرو رفت. «فَخَسَفْنا بِهِ وَ بِدارِهِ» «2» در اين سوره دو بار از بخل انتقاد شده است. يك بار در آيه‌ «مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ» و يك بار داستان اين آيات

عمران:16]. گناهان ما را بيامرز و از عذاب آتش محفوظمان فرما [حشر:9]. هر كه از بخل نفسش محفوظ شود آنهااند نجات يافتگان. *** تقوى: اسم است از اتقاء و هر دوبه

قدرت و سلطه تو است تو بر هر چيز توانائى. 3- يد مغلوله كنايه است از امساك و بخل چنانكه يد مبسوطه به عكس آن است [مائده:64]. يهود گفتند: دستان خدا بسته است

قدرت و سلطه تو است تو بر هر چيز توانائى. 3- يد مغلوله كنايه است از امساك و بخل چنانكه يد مبسوطه به عكس آن است [مائده:64]. يهود گفتند: دستان خدا بسته است

خدا، وام دادن به خداست. «تُقْرِضُوا اللَّهَ» 3- يكى از راه‌هاى حفظ نفس از بخل، قرض الحسنه است. يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ‌ ... تُقْرِضُوا اللَّهَ‌ 4- وام گيرنده

به معنى گرفتن و نگاه داشتن است ايضا تمسيك كه به معنى گرفتن و چنگ زدن است. بخل را از آن امساك گويند كه منع كردن و نگاه داشتن مال از ديگران است. [اعراف:170]

حق‌، حق‌ گفتن‌ هست‌) و نيز فرمود 3» «لي‌ّ الواجد يحل‌ّ عرضه‌ و عقوبته‌»« (بخل‌ ورزيدن‌ دارا عرض‌ و عقوبتش‌ ‌را‌ حلال‌ ميكند) و وقتي‌ هند ‌از‌ ابي‌ سفيان‌

هواي‌ نفس‌ و حب‌ّ دنيا و حرص‌ و حسد و حقد و عداوت‌ و عجب‌ و كبر و طمع‌ و بخل‌ و عصبيّت‌ و سوء ظن‌ بخالق‌ و خلق‌ و ‌غير‌ اينها ‌از‌ اخلاق‌ رذيله‌ ‌که‌ همه‌

جبن‌، و عفّت‌ ‌که‌ حد وسط خمود و شهوت‌. و سخاوت‌ ‌که‌ حد وسط اسراف‌ و تبذير و بخل‌ و تقتير، و تواضع‌ ‌که‌ حد وسط تكبّر و تذليل‌ ‌است‌ و هكذا ‌در‌ ساير صفات‌

صدقه برای شما بهتر و پاکیزه‌تر است (که شما را از سؤالات بی‌جا بر کنار و از بخل و لئامت پاک می‌گرداند) و اگر (از فقر) چیزی (برای صدقه) نیابید در این صورت

غنى هم أما اذا ايى صدق کذب لسن هدى امن اتى خفى هل لم نفع نصب حتى کيل رسل بخل هو قبض کبر احزاب فرغ يوم نظر جهر جنب سبل يا کيف رود ربب ذرو عمل رحم کفر ن

خدا، وام دادن به خداست. «تُقْرِضُوا اللَّهَ» 3- يكى از راه‌هاى حفظ نفس از بخل، قرض الحسنه است. يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ‌ ... تُقْرِضُوا اللَّهَ‌ 4- وام گيرنده

قبل‌ ‌که‌ هرگز انفاقات‌ ‌آنها‌ مورد قبول‌ نيست‌ نه‌ ‌از‌ جهت‌ ظلم‌ ‌ يا ‌ بخل‌ ‌در‌ قبول‌ ‌ يا ‌ جهات‌ ديگري‌ ‌است‌ بلكه‌ مانع‌ ‌اينکه‌ سه‌ امر ‌است‌: 1‌-‌

رذيله‌ و صفات‌ ناپسنديده‌ و ملكات‌ نكوهيده‌ ‌است‌ مانند حسد و كبر و عجب‌ و بخل‌ و رياء و حقد و ‌غير‌ اينها و تقوي‌ دواي‌ ‌اينکه‌ دردها ‌است‌ ‌از‌ جهات‌ ذيل‌:

اللَّهَ: سَئَلَهُ اَنْ يُغْنِيَهُ - وَ عَنْهُ بَه‏:اكتفى» [ليل:7-8]. اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى نياز دانست و وعده نيكو را تكذيب كرد... به نظر راغب استغناء

ايمان به قيامت و بيم از عذاب، زمينه توجّه به نماز و انفاق است. 1- هلوع، جزع و بخل دارد، امّا مصلّى، نماز و انفاق دارد. هَلُوعاً ... جَزُوعاً .. مَنُوعاً- إِلَّا

اطاعت كنيد و انفاق نمائيد كه بهتر باشد براى خود شما و هر كه نگاهداشته شود از بخل نفس خود پس آن جماعت آنان رستگارانند اگر قرض دهيد بخدا قرضى نيكو زياده ميگرداند

درستى كه او بر بخل و كفران و صفات خود، لَشَهِيدٌ: هر آينه گواه است، جهت ظهور اثر آن بر او، يا در آخرت بر نفس خود، گواهى دهد، يا خداى تعالى بر بخل و ناسپاسى

عمران:16]. گناهان ما را بيامرز و از عذاب آتش محفوظمان فرما [حشر:9]. هر كه از بخل نفسش محفوظ شود آنهااند نجات يافتگان. *** تقوى: اسم است از اتقاء و هر دوبه

در حوائج خويش مصرف مى‏كند زيرا در ذيل آن فرموده: هر كه بيشتر به دست آورد و بخل ورزد و حق خدا را ادا نكندو از آن ظرف اتخاذ كند او كسى است كه وعيد خدا بر او

بسيار تشويق كرده‏اند و آن يكى از اسباب تعديل ثروت و پر كردن شكاف جامعه هاست، بخل و امساك هر قدر مذموم و منهى است در مقابل انفاق مانند آن و بيشتر از آن ممدوح

ايمان به قيامت و بيم از عذاب، زمينه توجّه به نماز و انفاق است. 1- هلوع، جزع و بخل دارد، امّا مصلّى، نماز و انفاق دارد. هَلُوعاً ... جَزُوعاً .. مَنُوعاً- إِلَّا

اطاعت كنيد و انفاق نمائيد كه بهتر باشد براى خود شما و هر كه نگاهداشته شود از بخل نفس خود پس آن جماعت آنان رستگارانند اگر قرض دهيد بخدا قرضى نيكو زياده ميگرداند

سخن‌چينى و نمّامى، بسيار تكاپو مى‌كند. مراد از «مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ» شايد بخل در مال باشد. چون قرآن درباره مال، كلمه خير را به كار برده است. «1» «زَنِيمٍ»

سخن‌چينى و نمّامى، بسيار تكاپو مى‌كند. مراد از «مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ» شايد بخل در مال باشد. چون قرآن درباره مال، كلمه خير را به كار برده است. «1» «زَنِيمٍ»

‌از‌ اعلا مراتب‌ سخاوت‌ و شجاعت‌ و ساير كمالات‌ اخلاقي‌ ‌تا‌ ادني‌ مراتب‌ بخل‌ و جبن‌ و سائر ذمائم‌ اخلاقي‌ و هكذا بقدرت‌ كامله‌ ‌خود‌ ايجاد فرموده‌ و اعجب‌

اخبار ‌در‌ مدح‌ و مثوبات‌ و آثار و نتائج‌ ‌او‌ و ‌در‌ مذمّت‌ ضدّ ‌آن‌ ‌که‌ بخل‌ ‌باشد‌ و عقوبات‌ و آثار وخيمه‌ ‌که‌ ‌بر‌ ‌او‌ مترتب‌ ميشود بسيار ‌است‌ (الجنة

سرمايه‌اش به خاك فرو رفت. «فَخَسَفْنا بِهِ وَ بِدارِهِ» «2» در اين سوره دو بار از بخل انتقاد شده است. يك بار در آيه‌ «مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ» و يك بار داستان اين آيات

قدرت و سلطه تو است تو بر هر چيز توانائى. 3- يد مغلوله كنايه است از امساك و بخل چنانكه يد مبسوطه به عكس آن است [مائده:64]. يهود گفتند: دستان خدا بسته است

ايمان به قيامت و بيم از عذاب، زمينه توجّه به نماز و انفاق است. 1- هلوع، جزع و بخل دارد، امّا مصلّى، نماز و انفاق دارد. هَلُوعاً ... جَزُوعاً .. مَنُوعاً- إِلَّا

سخن‌چينى و نمّامى، بسيار تكاپو مى‌كند. مراد از «مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ» شايد بخل در مال باشد. چون قرآن درباره مال، كلمه خير را به كار برده است. «1» «زَنِيمٍ»

حمام‌ و تنظيف‌ لباس‌ و طبيب‌ و ادويه‌ و امثال‌ اينها، و ذو سعة اغنياء هستند بخل‌ نكنند و امساك‌ ننمايند و بقدر معروف‌ انفاق‌ كنند بلكه‌ ‌در‌ ‌غير‌ واجب‌ النفقة

مُبِين‌ٍ) يس‌ آيه 11. (فَإِن‌َّ لَه‌ُ مَعِيشَةً ضَنكاً) مبتلي‌ ميشود بحرص‌ و بخل‌ و امساك‌ و غرق‌ دنيا ميشود و بكلّي‌ ‌از‌ آخرت‌ محروم‌ ميگردد و فرصت‌ و مجالي‌

ايمان به قيامت و بيم از عذاب، زمينه توجّه به نماز و انفاق است. 1- هلوع، جزع و بخل دارد، امّا مصلّى، نماز و انفاق دارد. هَلُوعاً ... جَزُوعاً .. مَنُوعاً- إِلَّا

سخن‌چينى و نمّامى، بسيار تكاپو مى‌كند. مراد از «مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ» شايد بخل در مال باشد. چون قرآن درباره مال، كلمه خير را به كار برده است. «1» «زَنِيمٍ»

سخن‌چينى و نمّامى، بسيار تكاپو مى‌كند. مراد از «مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ» شايد بخل در مال باشد. چون قرآن درباره مال، كلمه خير را به كار برده است. «1» «زَنِيمٍ»

اطاعت كنيد و انفاق نمائيد كه بهتر باشد براى خود شما و هر كه نگاهداشته شود از بخل نفس خود پس آن جماعت آنان رستگارانند اگر قرض دهيد بخدا قرضى نيكو زياده ميگرداند

اطاعت كنيد و انفاق نمائيد كه بهتر باشد براى خود شما و هر كه نگاهداشته شود از بخل نفس خود پس آن جماعت آنان رستگارانند اگر قرض دهيد بخدا قرضى نيكو زياده ميگرداند

‌يعني‌ مطابق‌ عرف‌ و شئون‌ طرفين‌ ‌که‌ نه‌ اسراف‌ و زياده‌ روي‌ شود و نه‌ بخل‌ و حق‌ بري‌ گردد. حَقًّا عَلَي‌ المُحسِنِين‌َ حقا ‌ يا ‌ صفت‌ ‌براي‌ متاعا

السلام ندهيم؟) آيه‌ى قبل اشاره به بخل يهود بود و در اين آيه به حسادتشان اشاره شده است و حسد از بخل بدتر است. چون در بخل مال خود را نمى‌بخشد، ولى در حسد از

كارى هستند. يُكَذِّبُ‌ ... يُراؤُنَ‌ 19- بخل، ويژگى منكران معاد است، كه حتى از عاريه دادن چيزهاى كوچك و ناچيز بخل مى‌ورزند. يُكَذِّبُ‌ ... يَمْنَعُونَ الْماعُونَ‌

كارى هستند. يُكَذِّبُ‌ ... يُراؤُنَ‌ 19- بخل، ويژگى منكران معاد است، كه حتى از عاريه دادن چيزهاى كوچك و ناچيز بخل مى‌ورزند. يُكَذِّبُ‌ ... يَمْنَعُونَ الْماعُونَ‌

كارى هستند. يُكَذِّبُ‌ ... يُراؤُنَ‌ 19- بخل، ويژگى منكران معاد است، كه حتى از عاريه دادن چيزهاى كوچك و ناچيز بخل مى‌ورزند. يُكَذِّبُ‌ ... يَمْنَعُونَ الْماعُونَ‌

قرينه بر استحباب است چون ظاهر از آن نيل بثواب انفاق و تطهير نفس از رذيله بخل است كه مذموم اخلاقى است نه حرام شرعى و آيه دوم باعتبار بيان عفو الهى و امر

است. آیا پس آن کس را که (از حق) روی برتافته دیدی‌؟ اندکی بخشید و (از مابقی) بخل ورزید. آیا نزدش علم غیب است؛ پس (هم)او (آن را) می‌بیند؟ یا بدانچه در صحیفه‌های

‌غير‌ اينها و چه‌ ‌در‌ حدّ تفريط ذلت‌ و خفت‌ و يأس‌ ‌من‌ روح‌ اللّه‌ و قنوط و بخل‌ و چه‌ ‌در‌ امور دنيويه‌ نه‌ غرق‌ دنيا و نه‌ جلد 15 - صفحه 516 ترك‌ دنيا بالكليه‌

آيات ۹ - ۱۱ سوره منافقون نهى از دو صفت نفاق آور: سرگرمى به مال و اولاد، و بخل ورزى پيش از مرگ انفاق كنيد، كه اجل نزدیک است بحث روایتی: (چند روايت در ذيل

كارى هستند. يُكَذِّبُ‌ ... يُراؤُنَ‌ 19- بخل، ويژگى منكران معاد است، كه حتى از عاريه دادن چيزهاى كوچك و ناچيز بخل مى‌ورزند. يُكَذِّبُ‌ ... يَمْنَعُونَ الْماعُونَ‌

كارى هستند. يُكَذِّبُ‌ ... يُراؤُنَ‌ 19- بخل، ويژگى منكران معاد است، كه حتى از عاريه دادن چيزهاى كوچك و ناچيز بخل مى‌ورزند. يُكَذِّبُ‌ ... يَمْنَعُونَ الْماعُونَ‌

‌از‌ دين‌ ‌را‌ منكر ميشوند مثل‌ اقتصاد ‌در‌ مال‌ نه‌ اسراف‌ و تبذير و نه‌ بخل‌ و تقتير و مثل‌ اقتصاد ‌در‌ مشي‌ نه‌ تعجيل‌ و نه‌ سست‌ و اقتصاد ‌در‌ معاشرت‌

عطاى پروردگار تو منع كرده و باز داشته از مؤمن و كافر و نيكوكار و بدكار، زيرا بخل در ساحت كبريائى روا نيست، و منع فيض از فياض مطلق، قبيح است. بنابراين گبر و

آيات ۹ - ۱۱ سوره منافقون نهى از دو صفت نفاق آور: سرگرمى به مال و اولاد، و بخل ورزى پيش از مرگ انفاق كنيد كه چون اجل آمد، آرزوى بازگشت اجابت نمى شود بحث

كارى هستند. يُكَذِّبُ‌ ... يُراؤُنَ‌ 19- بخل، ويژگى منكران معاد است، كه حتى از عاريه دادن چيزهاى كوچك و ناچيز بخل مى‌ورزند. يُكَذِّبُ‌ ... يَمْنَعُونَ الْماعُونَ‌

اطاعت كنيد و انفاق نمائيد كه بهتر باشد براى خود شما و هر كه نگاهداشته شود از بخل نفس خود پس آن جماعت آنان رستگارانند اگر قرض دهيد بخدا قرضى نيكو زياده ميگرداند

قرينه بر استحباب است چون ظاهر از آن نيل بثواب انفاق و تطهير نفس از رذيله بخل است كه مذموم اخلاقى است نه حرام شرعى و آيه دوم باعتبار بيان عفو الهى و امر

بر دنيا نهاده شود، دنيا از شدّت حرارت، ذوب مى‌شود. «1» در اين آيه، كفر و بخل و بى‌تفاوتى نسبت به محرومان در كنارهم آمده است. لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ‌ ..

آيات ۹ - ۱۱ سوره منافقون نهى از دو صفت نفاق آور: سرگرمى به مال و اولاد، و بخل ورزى پيش از مرگ انفاق كنيد كه چون اجل آمد، آرزوى بازگشت اجابت نمى شود بحث

ميفرمايد وقتى رسد او را فقر و فاقه جزع و فزع ميكند و وقتى برسد باو مال و ثروت بخل مينمايد و انفاق در راه خدا نميكند و اهل بيان اين دو جمله را مفسّر هلوع دانسته‌اند

ميفرمايد وقتى رسد او را فقر و فاقه جزع و فزع ميكند و وقتى برسد باو مال و ثروت بخل مينمايد و انفاق در راه خدا نميكند و اهل بيان اين دو جمله را مفسّر هلوع دانسته‌اند

مى‌دهيم و از افراد صالح خواهيم بود، پس چون خداوند از فضلش به آنان عطا كرد، بخل ورزيدند و زكات مال خود را ندادند. 12. تحقير مسلمانان: «أَ نُؤْمِنُ كَما آمَنَ

ميفرمايد وقتى رسد او را فقر و فاقه جزع و فزع ميكند و وقتى برسد باو مال و ثروت بخل مينمايد و انفاق در راه خدا نميكند و اهل بيان اين دو جمله را مفسّر هلوع دانسته‌اند

تعالى زايل فرمايد. بنابراين وقتى ماهيت بشرى از طبع منخلع شود، صفات رذيله بخل و حسد و كينه و ساير صفات رذيله منعدم گردد. و چيزى كه صلاح او نباشد، آرزو ننمايد

بر دنيا نهاده شود، دنيا از شدّت حرارت، ذوب مى‌شود. «1» در اين آيه، كفر و بخل و بى‌تفاوتى نسبت به محرومان در كنارهم آمده است. لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ‌ ..

ميفرمايد وقتى رسد او را فقر و فاقه جزع و فزع ميكند و وقتى برسد باو مال و ثروت بخل مينمايد و انفاق در راه خدا نميكند و اهل بيان اين دو جمله را مفسّر هلوع دانسته‌اند

احتياج بندگان به سوى او 3- جهل به تنزيه ذات احديت الهى از صفات نقايص، مانند بخل و احتياج، و اعتقاد به هر يك از اين سه، موجب گمراهى است، لذا فرمود: نااميد

بنظر حقير رسيده در جواب از اين اشكال و شايد روايت هم ناظر بآن باشد آنستكه بخل در صورتى است كه شخص نخواهد كسى بمقام و رتبه او برسد نه آنكه بخواهد خودش بمقامى

كه منزه و «1» طاريه مونث طارى: آفت، داهيه، بلا. جلد 12 - صفحه 263 مبرى از بخل است كفالت روزى را فرموده و احاديث بسيار وارد شده از جمله: 1- قرب الاسناد از

قوم لوط اهل شهرى بودند از غايط پاكيزه نمى كردند و غسل جنابت نمى‌نمودند و بخل مى‌ورزيدند به طعام خود، و لوط در ميان آنها سى سال ماند، و در ميان ايشان غريب

بنظر حقير رسيده در جواب از اين اشكال و شايد روايت هم ناظر بآن باشد آنستكه بخل در صورتى است كه شخص نخواهد كسى بمقام و رتبه او برسد نه آنكه بخواهد خودش بمقامى

به آنان عطا کرده - بخل می‌ورزند، هرگز مَپندارند (که) آن (بخل) برایشان خوب است؛ بلکه همان برایشان بد است، (و) به زودی آنچه که بدان بخل ورزیده‌اند، روز قیامت

او مى‌رسد فرياد مى‌زند و هنگامى كه قرار است خيرى از ناحيه او به كسى برسد بخل مى‌ورزد، به لهو و لعب تمايل شديد دارد، از غفلت و سهو و اشتباه پر شده است،

ذليلند و اينها همه بحسب استعداد و قابليّت و مصلحت آنها است و در مبدء فيّاض بخل نيست و اين تفاوت و تفاضل در درجات و مراتب آخرت و اهل آن بيشتر و برتر است بمراتب

الْمُقَرَّبِينَ» دلهره‌ى او استفاده مى‌شود. شايد شرط گرفتن مزد، نشانه‌ى تنگ‌نظرى، بخل و خسيس بودن فرعون باشد، زيرا معمولًا مردم با افراد سخاوتمند و دست و دل باز

الْمُقَرَّبِينَ» دلهره‌ى او استفاده مى‌شود. شايد شرط گرفتن مزد، نشانه‌ى تنگ‌نظرى، بخل و خسيس بودن فرعون باشد، زيرا معمولًا مردم با افراد سخاوتمند و دست و دل باز

بنظر حقير رسيده در جواب از اين اشكال و شايد روايت هم ناظر بآن باشد آنستكه بخل در صورتى است كه شخص نخواهد كسى بمقام و رتبه او برسد نه آنكه بخواهد خودش بمقامى

بنظر حقير رسيده در جواب از اين اشكال و شايد روايت هم ناظر بآن باشد آنستكه بخل در صورتى است كه شخص نخواهد كسى بمقام و رتبه او برسد نه آنكه بخواهد خودش بمقامى

مى‌آورد. اگر ايمان داشته باشيم كه رزق از خداست، ريشه‌ى بسيارى از حرص‌ها، بخل‌ها، حيله‌ها، حسدها، كلاهبردارى‌ها و كم فروشى‌ها، در انسان مى‌خشكد. إِنَّ اللَّهَ

او مى‌رسد فرياد مى‌زند و هنگامى كه قرار است خيرى از ناحيه او به كسى برسد بخل مى‌ورزد، به لهو و لعب تمايل شديد دارد، از غفلت و سهو و اشتباه پر شده است،

او مى‌رسد فرياد مى‌زند و هنگامى كه قرار است خيرى از ناحيه او به كسى برسد بخل مى‌ورزد، به لهو و لعب تمايل شديد دارد، از غفلت و سهو و اشتباه پر شده است،

رزق خداست. «رَزَقْناهُمْ» 12- نماز، تكبّر را؛ مشورت، استبداد را و انفاق، بخل را در جامعه محو مى‌كند. «الصَّلاةَ، شُورى‌، يُنْفِقُونَ» 13- دفاع لازم است

وسيله‌ى تفاخر و مباهات جلوه مى‌كند. طغيان ثروتمندان در مال است كه به وسيله‌ى بخل خود را نشان مى‌دهد. طغيان صالحان در عمل نيك است كه به وسيله‌ى ريا وسُمعه (خودنمايى

بنظر حقير رسيده در جواب از اين اشكال و شايد روايت هم ناظر بآن باشد آنستكه بخل در صورتى است كه شخص نخواهد كسى بمقام و رتبه او برسد نه آنكه بخواهد خودش بمقامى

بين مى‌برد. با منّت، اثر انفاق از بين مى‌رود، چون هدف از انفاق تطهير روح از بخل است، ولى نتيجه‌ى منّت، آلوده شدن روح مى‌باشد. منّت‌گذار، يا در صدد بزرگ كردن

فرمود: «خصلتان لا يجتمعان فى المؤمن، البخل و سوء الخلق» در افراد باايمان بخل و بداخلاقى جمع نمى‌شود. به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله گفته شد: فلان زن،

اللّه عليه و آله و سلّم ميريخت با آنكه ثروتمند بود و خداوند خواسته باين بيان بخل و پستى او را اثبات فرمايد و از حديث قرب الاسناد در آيات نبوّت كه از امام كاظم

ميفرمايد وقتى رسد او را فقر و فاقه جزع و فزع ميكند و وقتى برسد باو مال و ثروت بخل مينمايد و انفاق در راه خدا نميكند و اهل بيان اين دو جمله را مفسّر هلوع دانسته‌اند

مكافات عمل ادامه مى‌يابد. قانونى كه احسان به ديگران را اساس گشايش در كارها و بخل و بزرگى‌طلبى را عامل دشوار شدن امور انسان معرفى مى‌كند. ادامه سوره به سنّت

مكافات عمل ادامه مى‌يابد. قانونى كه احسان به ديگران را اساس گشايش در كارها و بخل و بزرگى‌طلبى را عامل دشوار شدن امور انسان معرفى مى‌كند. ادامه سوره به سنّت

تواضع است سلام نمودن با هر كه ملاقات كنى. «1» و نيز فرمود: بخيل كسى باشد كه بخل نمايد به سلام. «2» از حضرت باقر عليه السّلام مروى است كه فرمود: هرگاه مردى

مردم به خاطر ضعف ايمان به مقدّر بودن رزق، گرفتار گناه، سرقت، كم فروشى، حرص، بخل و انواع خلافكارى‌ها مى‌شوند. نزول رزق، با حساب و كتاب دقيق است، «عِنْدَنا

فرمود: «خصلتان لا يجتمعان فى المؤمن، البخل و سوء الخلق» در افراد باايمان بخل و بداخلاقى جمع نمى‌شود. به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله گفته شد: فلان زن،

محلّ آن سوم علم بذكور و اناث بودن طفل در رحم مادر و خوشگلى و زشتى و سخاوت و بخل و سعادت و شقاوت و جهنّمى و بهشتى بودن او چنانچه در نهج البلاغه است چهارم علم

اللّه عليه و آله و سلّم ميريخت با آنكه ثروتمند بود و خداوند خواسته باين بيان بخل و پستى او را اثبات فرمايد و از حديث قرب الاسناد در آيات نبوّت كه از امام كاظم

مكافات عمل ادامه مى‌يابد. قانونى كه احسان به ديگران را اساس گشايش در كارها و بخل و بزرگى‌طلبى را عامل دشوار شدن امور انسان معرفى مى‌كند. ادامه سوره به سنّت

ذليلند و اينها همه بحسب استعداد و قابليّت و مصلحت آنها است و در مبدء فيّاض بخل نيست و اين تفاوت و تفاضل در درجات و مراتب آخرت و اهل آن بيشتر و برتر است بمراتب

فرمود: «خصلتان لا يجتمعان فى المؤمن، البخل و سوء الخلق» در افراد باايمان بخل و بداخلاقى جمع نمى‌شود. به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله گفته شد: فلان زن،

باید منبع فیض باشند، چرا که یک وجود بی‌نهایت کامل ممکن نیست در نور افشانی بخل ورزد، زیرا عدم فیض برای وجود کامل نقص است، و حکیم بودن او ایجاب می‌کند که

بدون پاداش نمى‌ماند. «لا نُضِيعُ» 8- تضييع حقوق مردم، يا از سر جهل است يا بخل و يا ناتوانى و يا ... كه هيچكدام درباره خداوند وجود ندارد. «لا نُضِيعُ» 9-

جبن‌ و علم‌ حدّ وسط ‌بين‌ جربزه‌ و جهل‌، و سخاوت‌ حدّ وسط ‌بين‌ اسراف‌ و بخل‌، و تواضع‌ حدّ وسط ‌بين‌ تكبر و ذلت‌ و همچنين‌ ساير اخلاق‌ امّا ‌از‌ حيث‌

اول را ندارد و مانند كسانيكه خو كرده‌اند بصفات ذميمه و اعمال قبيحه مانند بخل و حسد و حب رياست و نظر بازى و شهوت رانى و امثال اينها و ملتفت نيستند چقدر

مخصوصا در باره خویشاوندان، و بخصوص پدر و مادر. 7- تحریم «اسراف و تبذیر» و «بخل» و «فرزندکشی» و «زنا» و «خوردن مال یتیمان» و «کم فروشی» و «تکبر» و «خونریزی»

اندوختن و احتكار پول مترتب است در مواردى كه انفاق ، مستحب يا مباح است چرا بخل ورزيدن جائر نباشد؟ نقش مبرات و مستحبات مالى در حفظ اساس حيات مجتمع دينى و

التَّجَمُّلِ وَ الْمُرُوءَة‏‏‏ بَابُ قَصِّ الْأَظْفَار موضوعات : تنگ چشمی، بخل

کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ الطَّمَع‏ موضوعات : تنگ چشمی، بخل

التَّجَمُّلِ وَ الْمُرُوءَة‏‏‏ بَابُ قَصِّ الْأَظْفَار موضوعات : تنگ چشمی، بخل

فرمود: «خصلتان لا يجتمعان فى المؤمن، البخل و سوء الخلق» در افراد باايمان بخل و بداخلاقى جمع نمى‌شود. به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله گفته شد: فلان زن،

مورد قابل گذشت و مغفرت است و خدا رحمت خود را از محل قابل دريغ نمى‌فرمايد چون بخل در مبدء فيّاض نيست لذا واجب ميشود. وَ مِمَّن‌ حَولَكُم‌ مِن‌َ الأَعراب‌ِ مُنافِقُون‌َ

اندوختن و احتكار پول مترتب است در مواردى كه انفاق ، مستحب يا مباح است چرا بخل ورزيدن جائر نباشد؟ نقش مبرات و مستحبات مالى در حفظ اساس حيات مجتمع دينى و

هم از مُلك او بهتر استفاده مى‌كردند. اگر همه چيز از خدا و براى خداست، ديگر بخل و حرص چرا؟ آيا خداى خالق، ما را رها كرده است؟ «أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَنْ

سخنان ناروا، جانها را مى گزد و تبلیغات سوء علیه انفاق مى تواند موجب ازدیاد بخل شود. ۱۶- تأثیر شدید و آزار دهنده زخم زبان، بر روح و جان انسان (لتبلونّ ..

شده است و قمى ره فرموده اسراف انفاق در معصيت و ناروا است و لم يقتروا يعنى بخل ننمودند از حق خدا و قوام، عدل و صرف در امرى است كه خدا بآن امر نموده و در

صرف فقرا مى‌كردند، اين آيه آنان را نهى نمود. «1» 1- هدف از انفاق، رهايى از بخل است، نه رهايى از اشياى بى‌ارزش و نامطلوب. «أَنْفِقُوا مِنْ طَيِّباتِ ما كَسَبْتُمْ»

و قابل بود كه قبول نمايد آنرا و برساند خود را بأعلى درجه كمال و در ما هم بخل وجود نداشت لذا آنرا باو عطا نموديم و براى وجود آن در او تكليف نموديم و بثواب

چون وقتى مرگ سر وقت شما آمد و آنرا بچشم مشاهده نموديد پشيمان خواهيد شد از بخل و ترك انفاق و در دل خواهيد گفت پروردگارا مدّت كمى بما مهلت ده و باقى گذار

مكافات عمل ادامه مى‌يابد. قانونى كه احسان به ديگران را اساس گشايش در كارها و بخل و بزرگى‌طلبى را عامل دشوار شدن امور انسان معرفى مى‌كند. ادامه سوره به سنّت

تهیدست شويد، بخل مى ورزيد و كينه هاى درونی تان به بيرون زبانه مى كشد (۳۷). همين شما وقتى دعوت مى شويد كه در راه خدا انفاق كنيد، بعضى از شما بخل مى ورزد و

حاجت او بخل نمايد، گرفتار شود به كمك كسى كه گنهكار شود به خاطر او و مزدى هم نبرد. حضرت باقر عليه السلام فرمود: كسى كه در كمك كردن ببرادر مسلمانش بخل ورزد

جبن‌، و عفّت‌ ‌که‌ حد وسط خمود و شهوت‌. و سخاوت‌ ‌که‌ حد وسط اسراف‌ و تبذير و بخل‌ و تقتير، و تواضع‌ ‌که‌ حد وسط تكبّر و تذليل‌ ‌است‌ و هكذا ‌در‌ ساير صفات‌

از بخل شديدتر است ، ((بخيل » كسى است كه در مورد آنچه دارد تفسير نمونه جلد ۲۳ صفحه ۵۲۱ بخل مى ورزد، ولى «شحيح » هم نسبت به آنچه در دست مردم است بخل مى ورزد

نهى ميكنيد از كار بد عقلى و شرعى و سعى مى‌كنند در اقامه نماز و از دادن زكوة بخل نمى‌كنند و اطاعت پيغمبر را اطاعت خدا ميدانند و از حكم او تخلّف نمى‌نمايند

نه همه مال را خرج كنيد كه باعث زحمت شما جلد 1 - صفحه 344 در دنيا شود، و نه بخل ورزيد كه مايه محروميّت شما از ثواب آخرت باشد، «1» و يا اينكه مربوط به تفكّر

مراد از ميثاقى كه از مؤمنان گرفته شده توبيخ شديد كسانى كه از انفاق های مالى بخل مى ورزند اجرى كه خدا در برابر اعمال به بندگان مى دهد، تفضّلى است از او تقاضاى

مراد از ميثاقى كه از مؤمنان گرفته شده توبيخ شديد كسانى كه از انفاق های مالى بخل مى ورزند اجرى كه خدا در برابر اعمال به بندگان مى دهد، تفضّلى است از او تقاضاى

محلّ آن سوم علم بذكور و اناث بودن طفل در رحم مادر و خوشگلى و زشتى و سخاوت و بخل و سعادت و شقاوت و جهنّمى و بهشتى بودن او چنانچه در نهج البلاغه است چهارم علم

(بفرشتگانش) خطاب كند كه: اى‏ فرشتگان من بنده مؤمن ببنده ديگرم از نشستن در خانه دنيا بخل ورزيد، بعزت و جلال خودم سوگند او هرگز ساكن بهشت من نگردد. محمد بن سنان، از

همديگر روى ترش نكنيد و به يك ديگر زيان نرسانيد و به همديگر حسد نبريد، مبادا بخل ورزيد، بنده‏هاى با اخلاص خدا باشيد. امام باقر صلوات اللَّه عليه ميفرمود: اصحاب

فرمود: چرا چنين گوئى، پسران ميوه دل و قرة العين‌اند، و با وجود بر اين، سبب بخل و جبن و حزن هستند. «1» و نيز فرمود: اولادنا اكبادنا، صغراؤهم امراؤنا و كبراؤهم

وَ الاَرْضِ وَ اللَّهُ بمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ(۱۸۰) ترجمه : ۱۸۰ - آنها كه بخل مى ورزند، و آنچه را خدا از فضل خويش به آنان داده ، انفاق نمى كنند، گمان نكنند

«بر خود مقدم مى‏دارند و گرچه تنگدست و بى‏چاره باشند» سپس فرمود: «هر كه از بخل خود محفوظ ماند پس آنان رستگارانند» هر كه را خدا عز و جل به اين صفت شناخت (شناسا

اَلْخَيْرِ إِلاَّ يَسَّرَهُ اَللَّهُ لَهُ‏ وَ أَمََّا مَنْ بَخِلَ وَ اِسْتَغْنى‏ََ قَالَ بَخِلَ بِمَا آتَاهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ كَذَّبَ بِالْحُسْنى‏ََ

نقطه مقابل اين گروه پرداخته ، مى فرمايد: اما كسى كه بخل ورزد و از اين طريق بى نيازى طلبد... (و اما من بخل و استغنى ). و پاداش نيك الهى را تكذيب كند... (و كذب

نهى ميكنيد از كار بد عقلى و شرعى و سعى مى‌كنند در اقامه نماز و از دادن زكوة بخل نمى‌كنند و اطاعت پيغمبر را اطاعت خدا ميدانند و از حكم او تخلّف نمى‌نمايند

اندوختن و احتكار پول مترتب است در مواردى كه انفاق ، مستحب يا مباح است چرا بخل ورزيدن جائر نباشد؟ نقش مبرات و مستحبات مالى در حفظ اساس حيات مجتمع دينى و

بخيلترين مردم كسى است كه در باره حقوقى كه خداوند عزّ و جلّ بر او واجب ساخته است بخل ورزد و سزاوارترين مردم برعايت حقّ داناترين ايشان نسبت بحقّ است، و كم‏حرمت‏ترين

كيش خودت و كيش رسولت. بار خدايا! به تو پناهم از تنبلى و پيرى و ترسناكى و بخل و غفلت و سخت دلى و سستى و زبونى، و به تو پناهم پروردگارا از ذاتى كه سيرى ندارد

هنگام انفاق ، نه اسراف مى كنند تفسير نمونه جلد ۱۲ صفحه ۹۷ و نه سختگيرى و بخل مى ورزند بلكه در ميان اين دو حد اعتدال و ميانه را مى گيرند (فرقان - ۶۷). در

من آن را متحمل شوم، و شرط نمود با او، پس بعضى از آن مال را داد و باقى را بخل كرد و نداد و مرتد گشت؛ آيه نازل شد: وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي

«وَ أَمَّا مَن بخِلَ وَ استَغْنى * وَ كَذَّب بِالحُْسنى * فَسنُيَسرُهُ لِلْعُسرَى * وَ مَا يُغْنى عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى«»: كلمۀ «بخل» در مقابل كلمۀ

ديگران را بر خود مقدّم ميدارند اگر چه خود گرفتار گرسنگى باشند. و كسانى كه از بخل روان خود در امان بمانند ايشان همان رستگارانند.

كرده ميگويد: سوگند بخدا من در طلب تو حريص و آزمند بودم و بر صرف تو بسيار بخل ميورزيدم حال تو چه دارى كه مرا در اين سفر بكار آيد؟ مال جواب ميدهد: كفنت را

آنرا داشته باشند. و اين خود بخل بى مزه اى بود از يهود، چون يك وقت انسان نسبت بچيزى كه خودش دارد بخل مى ورزد، ولى يهود بچيزى بخل ورزيدند كه خود مالك آن نبودند،

وجود دارد البته اگر فحشاء به معنى بخل باشد ارتباط آن از اين جهت است كه ترك انفاق و بخششهاى مالى ، آرام آرام صفت بخل را كه از بدترين صفات است در انسان ايجاد

مى‏پيچد، و همين است معنى قول خداى عزّ و جلّ كه فرمود: «آن چيزى را كه از انفاق آن بخل كردند، روز قيامت طوق گردنشان خواهند ساخت» «۱». و هيچ صاحب شتر يا گاو يا گوسفندى

بن داود نويسنده بنويس، شايد كه از او چيزى بيابم. فرمود كه: «من در باب تو بخل مى‏كنم از آنكه مثل اين را از مانند او طلب كنى، وليكن بر مال من يا بر آن‏چه

الوهاب ). در اينجا دو سؤ ال مطرح است ۱ - آيا از اين تقاضاى سليمان استشمام بخل نمى شود؟ در پاسخ اين سؤ ال مفسران مطالب بسيارى دارند كه قسمت مهمى از آن با

اندوختن براى چيست؟! و اگر عوض دادن انفاق از جانب خداوند عزّ و جلّ حقّ است، پس بخل براى چيست؟! و اگر كيفر از سوى خداوند عزّ و جلّ دوزخ‏ است پس معصيت براى چيست؟

تو باد! جهنم راهى به سوى تو ندارد، اگر چنين باشى خداوند تو را از هر گونه بخل پاك ساخته است »! در اين زمينه سخن بسيار است اما براى اختصار به همين مقدار

مِنْهُ كُلَّمَا اِحْتَمَلَ ظُفُرُهُ فَيَدْلُكُ بِهِ فِيهِ وَ يَتَمَضْمَضُ بِخَلٍّ وَ إِنْ أَحَبَّ أَنْ يُحَوِّلَ مَا فِي اَلْحَنْظَلَةِ فِي زُجَاجَةٍ أَوْ

را به برادرم دادم، برادرم گفت كه: نمى‏دانم در اين باب چه بگويم؟ و من به آن بخل كردم و بر مردم در باب مالك شدن آن اسب حسد بردم، و ايشان را سزاوار اين نديدم

تـقـديـم مـى دارنـد نـه از انـحـصـارطـلبـى آنـهـا خـبـرى اسـت ، و نـه از بـخـل و حـسـد اثـرى ، جـهـان آفـريـنـش صـحـنـه ايـثـار اسـت و بـذل و بخشش ، زمين

بايد منبع فيض باشند، چرا كه يك وجود بى نهايت كامل ممكن نيست در نور افشانى بخل ورزد، زيرا عدم فيض براى وجود كامل نقص است ، و حكيم بودن او ايجاب مى كند كه

آيات وارد شده ، مانند نهى از تبذير و يا مداراى با سائل و مستمند و يا نهى از بخل و اسراف ، همه به صورت خطاب به پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) ذكر شده

چنين است زيرا به گفته بعضى بدترين عقائد «كفر» است ، و بدترين رذائل اخلاقى «بخل ». جالب توجه اينكه نمى گويد: «اطعام نمى كرد» مى گويد: ديگران را وادار به اطعام

وسوسه هاى شياطين ، محفوظ دار. بار الها! روح ايثار و تقوى و بركنارى از هر گونه بخل و كينه و حسد به ما مرحمت كن ، و ما را از خودخواهى و خودپسندى بر كنار فرما

تنگى و تنگ نظرى و بخل را از آن دور می سازد، و چون در جاى ديگر فرموده: «و من يوق شُحّ نفسه فأولئك هم المفلحون»: (كسی كه او را از بخل درونى حفظ كرده باشند،

اند، اندوهى به دل راه مى دهند. بعضى نيز گفته اند آنها ترسى از فقر و كينه و بخل و مغبون شدن ندارند و نه غمى از آنچه انفاق كرده اند. در حديثى از پيغمبر اكرم

است در آنجا وجود نخواهد داشت . بنابراين شما با ترك انفاق و انباشتن اموال و بخل نسبت به ديگران تمام درهاى نجات را به روى خود بسته ايد. و در پايان آيه مى فرمايد:

). اين تصميم آنها نشان مى دهد كه اين كار ناشى از نياز نبود، بلكه ناشى از بخل و ضعف ايمان آنها بود، زيرا انسان هر قدر هم نيازمند باشد مى تواند كمى از محصول

و سخاوت را حتى در نفوس مستمندان جاى دهد تا از رذائل اخلاقى فراوانى كه از «بخل » سرچشمه مى گيرد بر كنار بمانند. آنها كه انفاقهاى كوچك را در راه خدا ناچيز

دهد، و منظور از پشت سر اين است كه آنها را به گردآورى اموال و تجمع ثروت و بخل از پرداخت حقوق واجب به خاطر فرزندان و وارثان دعوت مى كند، و منظور از طرف راست

و اين يك مفهوم خبرى است كه ممكن است دروغ بوده باشد و لذا طرف مقابل كه از بخل و تنگ نظرى او آگاه است مى گويد دروغ مى گوئى اگر هم به تو بدهد هرگز چنين نخواهى

است ، انفاق سبب پاكى دل و طهارت نفوس و آرامش جامعه ، و رباخوارى سبب پيدايش بخل و كينه و نفرت و ناپاكى است . اين آيات با شدت تمام ، ممنوعيت حكم ربا را شرح

شرع و يا همه اينها. و اينكه : در بعضى از كلمات رجس به معنى گناه يا شرك يا بخل و حسد و يا اعتقاد باطل و مانند آن تفسير شده ، در حقيقت بيان مصداقهائى از آن

افتاديد! از اين آيه استفاده مى شود كه در ميان آنها فرد مؤ منى بود كه آنها را از بخل و حرص نهى مى كرد، و چون در اقليت بود كسى گوش به حرفش ‍ نمى داد، اما پس از

است . و در معناى اقتار در جمله «و لم يقتروا» فرموده : يعنى در حق خداى عزوجل بخل روا نمى دارند. و در معناى جمله «و كان بين ذلك قواما» فرموده : قوام به معناى

مى فرمايد: اءاءشفقتم ان تقدموا بين يدى نجواكم صدقات «آيا از فقر ترسيديد و بخل كرديد كه قبل از نجوى صدقه اى نداديد» و حتى در ذيل آيه تعبير به توبه مى كند

انسان بخيل كه اگر جود مى كند براى اين است كه بلكه جود و سخا كسب كند و رذيله بخل را از خود دور سازد، كه اگر ملكه برايش حاصل شد آن وقت وقتى انفاقى مى كند به

شده ، هنگامى كه بدى به او برسد بى تابى مى كند، و هنگامى كه خوبى به او برسد، بخل مى ورزد، مگر نمازگزاران كه همواره به اين برنامه ادامه مى دهند». شرح بيشتر

شامل اعتقادات فاسد چون شرك و كفر مى شود و هم شامل ملكات رذيله چون تكبر و بخل مى گردد و هم اعمال فاسد و شنيع چون كشتن و زنا و شرابخوارى را شامل مى شود.

را دعا كن به فراخى روزى، و قرار مده دست خود را بربسته به گردن خويش؛ يعنى بخل و امساك مكن، و مگشا آن را همه گشادن؛ يعنى اسراف مكن؛ پس بنشينى در حالتى كه