سوره القلم

سوره الملك	سوره القلم	سوره الحاقة
شماره کتابت : ٦٨ جزء : نزول ترتيب نزول : ٢ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٥٢ تعداد کلمات : ٣٢٩ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آيَاتُنَا أَبْصَارُهُم أَثِيم أَجْرا أَسَاطِير أَصْحَاب أَعْلَم أَقُل أَقْسَمُوا أَنْت أَوْسَطُهُم أَيّهُم أَيْمَان أَکْبَر أُمْلِي إِنّه اغْدُوا الذّکْر السّجُود الصّالِحِين النّعِيم الْآخِرَة الْأَوّلِين الْجَنّة الْحَدِيث الْحُوت الْخُرْطُوم الْعَذَاب الْغَيْب الْقَلَم الْقِيَامَة الْمَفْتُون الْمُسْلِمِين الْمُکَذّبِين الْيَوْم بَالِغَة بَعْض بَعْضُهُم بَلَوْنَا بَلَوْنَاهُم بَنِين بِأَبْصَارِهِم بِأَيّکُم بِالْعَرَاء بِالْمُهْتَدِين بِذٰلِک بِشُرَکَائِهِم بِمَجْنُون بِمَن بِنَمِيم بِنِعْمَة بِهٰذَا تَحْکُمُون تَخَيّرُون تَدَارَکَه تَدْرُسُون تَرْهَقُهُم تَسْأَلُهُم تَکُن تُتْلَى تُدْهِن تُسَبّحُون تُطِع جَنّات حَرْثِکُم حَرْد حَلاّف حَيْث خَاشِعَة خَيْرا خُلُق ذَا ذِلّة ذِکْر رَأَوْهَا رَاغِبُون رَبّنَا رَبّه رَبّهِم رَبّک زَعِيم زَنِيم سَاق سَالِمُون سَبِيلِه سَلْهُم سَمِعُوا سَنَسِمُه سَنَسْتَدْرِجُهُم سُبْحَان شُرَکَاء صَادِقِين صَارِمِين ضَل طَائِف طَاغِين ظَالِمِين عَسَى عَظِيم عَلَيْه عَلَيْهَا عُتُل عِنْدَهُم غَدَوْا فَأَصْبَحَت فَأَقْبَل فَاجْتَبَاه فَاصْبِر فَانْطَلَقُوا فَتَنَادَوْا فَجَعَلَه فَذَرْنِي فَسَتُبْصِر فَطَاف فَلْيَأْتُوا فَنَجْعَل فَهُم فَيُدْهِنُون قَادِرِين قَال قَالُوا لَأَجْرا لَضَالّون لَعَذَاب لَعَلَى لَمَا لَمَجْنُون لَنُبِذ لَيَصْرِمُنّهَا لَيُزْلِقُونَک لِحُکْم لِلْخَيْر لِلْعَالَمِين لِلْمُتّقِين مَال مَتِين مَحْرُومُون مَذْمُوم مَشّاء مَغْرَم مَمْنُون مَنّاع مَهِين مَکْظُوم مُثْقَلُون مُصْبِحِين مُعْتَد مِسْکِين ن نَائِمُون نَادَى نَحْن نِعْمَة هَمّاز وَدّوا وَيْلَنَا يَتَخَافَتُون يَتَلاَوَمُون يَدْخُلَنّهَا يَسْتَثْنُون يَسْتَطِيعُون يَسْطُرُون يَعْلَمُون يَقُولُون يَوْم يَکَاد يَکْتُبُون يُبْدِلَنَا يُبْصِرُون يُدْعَوْن يُکَذّب يُکْشَف کَالصّرِيم کَالْمُجْرِمِين کَذٰلِک کَصَاحِب کَفَرُوا کَمَا کَيْدِي کُنّا کِتَاب

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤ ٤٥ ٤٦ ٤٧ ٤٨ ٤٩ ٥٠ ٥١ ٥٢

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ ن وَ القَلَمِ وَ ما يَسطُرونَ (١)

ن، سوگند به قلم و آنچه (با آن) می‌نگارند،

ما أَنتَ بِنِعمَةِ رَبِّكَ بِمَجنونٍ (٢)

که) تو، با نعمت (پرورش وحی از) پروردگارت، دیوانه نیستی.

وَ إِنَّ لَكَ لَأَجرًا غَيرَ مَمنونٍ (٣)

و بی‌گمان، تو را همواره پاداشی بی‌‌منت و پایدار است.

وَ إِنَّكَ لَعَلىٰ خُلُقٍ عَظيمٍ (٤)

(که) در کدام یک از شما (عقلی) آتشبار (و) آشفته است.

فَسَتُبصِرُ وَ يُبصِرونَ (٥)

و به‌راستی که تو بر خُلقی بس بزرگ سلطه داری.

بِأَييِكُمُ المَفتونُ (٦)

پس به زودی خواهی دید و خواهند دید،

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبيلِهِ وَ هُوَ أَعلَمُ بِالمُهتَدينَ (٧)

همانا پروردگارت، (هم)او بهتر می‌داند چه کسی از راهش منحرف شده، و (هم) او به راه‌یافتگان داناتر است.

فَلا تُطِعِ المُكَذِّبينَ (٨)

پس، از تکذیب‌کنندگان فرمان مبر.

وَدّوا لَو تُدهِنُ فَيُدهِنونَ (٩)

دوست داشتند اگر (با آنان) نرمی کنی تا (با تو) نرمی نمایند.

وَ لا تُطِع كُلَّ حَلّافٍ مَهينٍ (١٠)

و از هر قسم‌خورنده‌ی بی‌مبالات بس فرومایه‌ای فرمان مبر،

هَمّازٍ مَشّاءٍ بِنَميمٍ (١١)

(که) بسیار عیب‌جوست و برای خبرچینی پیاپی گام برمی‌دارد،

مَنّاعٍ لِلخَيرِ مُعتَدٍ أَثيمٍ (١٢)

و بسی مانع از خیر، متجاوز و گناه‌پیشه است،

عُتُلٍّ بَعدَ ذٰلِكَ زَنيمٍ (١٣)

ترک‌کننده‌ی تمامی فضیلت‌ها و عمل‌کننده‌ی به همه‌ی رذیلت‌ها (و) پس از آن بی‌تبار است.

أَن كانَ ذا مالٍ وَ بَنينَ (١٤)

(برای) اینکه صاحب مال و پسرانی بوده،

إِذا تُتلىٰ عَلَيهِ إيٰتُنا قالَ أَسٰطيرُ الأَوَّلينَ (١٥)

هنگامی که آیاتمان بر او خوانده شود گوید: «(این‌ها) افسانه‌های پیشینیان است.»

سَنَسِمُهُ عَلَى الخُرطومِ (١٦)

زودا که بر (بینی همچون) خرطوم(اش) داغ (رسوایی) نهیم.

إِنّا بَلَونٰهُم كَما بَلَونا أَصحٰبَ الجَنَّةِ إِذ أَقسَموا لَيَصرِمُنَّها مُصبِحينَ (١٧)

ما بی‌گمان آنان را همان گونه که باغداران را آزمودیم، -چون سوگند خوردند بی‌چون صبحگاهان برخیزند و (میوه‌ی) آن (باغ) را همواره برچینند- مورد آزمایش قرار دادیم.

وَ لا يَستَثنونَ (١٨)

حال آنکه (این اموال را برای بینوایان) استثنا نکنند.

فَطافَ عَلَيها طائِفٌ مِن رَبِّكَ وَ هُم نائِمونَ (١٩)

پس در حالی که آنان خواب بودند، (بلای) گردشگری (بر سروسامانشان) از جانب پروردگارت بر آن (باغ) به گردش درآمد.

فَأَصبَحَت كَالصَّريمِ (٢٠)

پس (آن) باغ (آکنده) همچون برکنده شد.

فَتَنادَوا مُصبِحينَ (٢١)

پس (باغداران) بامدادان یکدیگر را ندا در دادند.

أَنِ اغدوا عَلىٰ حَرثِكُم إِن كُنتُم صٰرِمينَ (٢٢)

که: « اگر میوه‌چین هستید بامدادان سوی کشت خویش روید.»

فَانطَلَقوا وَ هُم يَتَخٰفَتونَ (٢٣)

پس (خستند و) رستند درحالی که (خود را از بینوایان) بسی پنهان می‌کردند.

أَن لا يَدخُلَنَّهَا اليَومَ عَلَيكُم مِسكينٌ (٢٤)

که: «امروز هرگز نباید در باغ، بینوایی بر (مَنظر) شما درآید.»

وَ غَدَوا عَلىٰ حَردٍ قٰدِرينَ (٢٥)

و صبحگاهان در حالی که خود را بر منع (بینوایان) توانایان و تقدیرکنان می‌دیدند، رفتند.

فَلَمّا رَأَوها قالوا إِنّا لَضالّونَ (٢٦)

پس چون آنان را دیدند گفتند: «همواره ما همی (از) گمراهانیم.»

بَل نَحنُ مَحرومونَ (٢٧)

«(نه!) بلکه ما (از) محرومانیم.»

قالَ أَوسَطُهُم أَلَم أَقُل لَكُم لَولا تُسَبِّحونَ (٢٨)

میانه‌روتر‌شان گفت: «آیا به شما نگفتم (چرا خدا را) به پاکی نمی‌ستایید؟»

قالوا سُبحٰنَ رَبِّنا إِنّا كُنّا ظٰلِمينَ (٢٩)

گفتند: «پروردگارمان! تو را به پاکی می‌ستاییم‌. ما همانا ستمگران بوده‌ایم.»

فَأَقبَلَ بَعضُهُم عَلىٰ بَعضٍ يَتَلٰوَمونَ (٣٠)

پس بعضیشان رو به بعضی دیگر آوردند، در حالی که همدیگر را به نکوهش گرفتند.

قالوا يٰوَيلَنا إِنّا كُنّا طٰغينَ (٣١)

گفتند: «ای وای برما که همواره سرکش بوده‌ایم!»

عَسىٰ رَبُّنا أَن يُبدِلَنا خَيرًا مِنها إِنّا إِلىٰ رَبِّنا رٰغِبونَ (٣٢)

«امید است که پروردگارمان بهتر از آن را به ما عوض دهد. ما به‌راستی سوی پروردگارمان مشتاقانیم.»

كَذٰلِكَ العَذابُ وَ لَعَذابُ الإخِرَةِ أَكبَرُ لَو كانوا يَعلَمونَ (٣٣)

عذاب (دنیا) چنان است، و عذاب آخرت - اگر می‌دانستند- بی‌چون بزرگتر است.

إِنَّ لِلمُتَّقينَ عِندَ رَبِّهِم جَنّٰتِ النَّعيمِ (٣٤)

بی‌گمان برای پرهیزگاران، نزد پروردگارشان باغستان‌های پرناز و نعمت است.

أَفَنَجعَلُ المُسلِمينَ كَالمُجرِمينَ (٣٥)

پس آیا فرمانبرداران را چون مجرمان و (نافرمانان) قرار خواهیم داد؟

ما لَكُم كَيفَ تَحكُمونَ (٣٦)

شما را چه شده‌؟ چگونه داوری می‌کنید؟

أَم لَكُم كِتٰبٌ فيهِ تَدرُسونَ (٣٧)

یا شما را کتابی (وحیانی) است که در آن (وحی) فرا می‌گیرید،

إِنَّ لَكُم فيهِ لَما تَخَيَّرونَ (٣٨)

که هرچه را برمی‌گزینید، بی‌گمان برای شما در آن (کتاب) خواهد بود؟

أَم لَكُم أَيمٰنٌ عَلَينا بٰلِغَةٌ إِلىٰ يَومِ القِيٰمَةِ إِنَّ لَكُم لَما تَحكُمونَ (٣٩)

یا اینکه شما تا روز قیامت (از ما) سوگندهایی رسا گرفته‌اید که هر چه دلتان خواست همواره (به آن) حکم کنید؟

سَلهُم أَيُّهُم بِذٰلِكَ زَعيمٌ (٤٠)

از آنان بپرس کدامشان بدین گمان است؟

أَم لَهُم شُرَكاءُ فَليَأتوا بِشُرَكائِهِم إِن كانوا صٰدِقينَ (٤١)

یا برایشان شریکانی است‌؟ پس اگر راست می‌گویند شریکانشان را بیاورند.

يَومَ يُكشَفُ عَن ساقٍ وَ يُدعَونَ إِلَى السُّجودِ فَلا يَستَطيعونَ (٤٢)

روزی که از ساق (و سوق اعمالشان) پرده برگرفته شود به سجده فراخوانده شوند، پس نتوانند (سجده کنند).

خٰشِعَةً أَبصٰرُهُم تَرهَقُهُم ذِلَّةٌ وَ قَد كانوا يُدعَونَ إِلَى السُّجودِ وَ هُم سٰلِمونَ (٤٣)

چشمانشان خاشعانه [:برهم] است و ذلت آنان را فراگرفته‌. در حالی که همواره به سجود دعوت می‌شدند (سجده نمی‌کردند) با آنکه سالم بودند.

فَذَرنى وَ مَن يُكَذِّبُ بِهٰذَا الحَديثِ سَنَستَدرِجُهُم مِن حَيثُ لا يَعلَمونَ (٤٤)

پس مرا رها کن با کسی که به این حدیث (قرآن) تکذیب می‌کند. زودا (که) آنان را در عذاب پیاپی داخل می‌کنیم، بدان گونه که نمی‌دانند.

وَ أُملى لَهُم إِنَّ كَيدى مَتينٌ (٤٥)

و برایشان مهلت می‌دهیم. بی‌گمان کید من پای‌برجاست.

أَم تَسـَٔلُهُم أَجرًا فَهُم مِن مَغرَمٍ مُثقَلونَ (٤٦)

یا از آنان اجری می‌خواهی، پس ایشان از زیانشان گران‌بارند.

أَم عِندَهُمُ الغَيبُ فَهُم يَكتُبونَ (٤٧)

یا نزدشان غیب است، پس ایشان (آن را) می‌نویسند؟

فَاصبِر لِحُكمِ رَبِّكَ وَ لا تَكُن كَصاحِبِ الحوتِ إِذ نادىٰ وَ هُوَ مَكظومٌ (٤٨)

پس برای حکم پروردگارت صبر کن، و مانند همراه ماهی [:یونس] مباش، چون (خدا را) ندا در داد در حالی که غضبش فرونشسته بود.

لَولا أَن تَدٰرَكَهُ نِعمَةٌ مِن رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالعَراءِ وَ هُوَ مَذمومٌ (٤٩)

اگر نعمتی از پروردگارش او را در نیافته بود، بی‌گمان در بیابان (خشک و بی‌آب و گیاه) افکنده می‌شد در حالی که مذموم بود.

فَاجتَبٰهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصّٰلِحينَ (٥٠)

پس پروردگارش او را برگزید و از شایستگانش نهاد.

وَ إِن يَكادُ الَّذينَ كَفَروا لَيُزلِقونَكَ بِأَبصٰرِهِم لَمّا سَمِعُوا الذِّكرَ وَ يَقولونَ إِنَّهُ لَمَجنونٌ (٥١)

و بی‌گمان کسانی که کافر شدند، نزدیکند بی‌امان تو را به هنگامی که ذکر [:قرآن] را شنیدند با چشم‌هایشان متزلزل کنند، و گویند او همواره بس مجنون است.

وَ ما هُوَ إِلّا ذِكرٌ لِلعٰلَمينَ (٥٢)

در حالی که او جز یادواره‌ای برای جهانیان نیست.

محتوای سوره

• تفسیر آیات