نتایج جستجو

فرموده: نادى مجلس اهل نادى است و در اثر كثرت استعمال هر مجلس را نادى گفته‏اند. ظاهرا مراد از نادى در آيه اهل مجلس است يعنى: آن شخص اهل مجلس و ياران خويش

غفلت: زمینه غفلت ۳ محمد(ص): بى نیازى حاضران در مجلس محمد(ص) ۱; شرایط حضور در مجلس محمد(ص) ۲; فرجام حاضران در مجلس محمد(ص) ۱ موعظه: بى نیازى از موعظه ۱

سرعت و توأم با رها ساختن کار قبلى است; و در سوره «ص» اشاره به خارج شدن از مجلس «ابوطالب» با قهر و خشم است. طلق‌ (۲۳ بار) وَ الْمَلَأ عُجَاب مِنْهُم لَشَيْء

کلمه «تَوَلّى» از مادّه «تَولِّى» در اینجا به معناى جدا شدن از موسى یا از آن مجلس تفسیر شده است ولى ممکن است با توجّه به مفهوم این لغت، حالت اعتراض و ناراحتى

لغو ۸; عمل ناپسند ۲ کرامت: نشانه هاى کرامت ۸ گناه: اجتناب از مجلس گناه ۱، ۸; حضور در مجلس گناه ۲ گواهى: اجتناب از گواهى دروغ ۳; احکام گواهى ۴; ممنوعیت

مى رساند که یوسف(ع) هنگامى که زنان در مجلس ضیافت حاضر شدند، در مکانى بود که نسبت به مجلس آنان داخل حساب مى شد ; یعنى، اگر مجلس پذیرایى در اتاق بیرونى بود زلیخا،

ترجمه Tabber requires Javascript to function. فرعون آن مجلس را ترک گفت؛ و تمام مکر و فریب خود را جمع کرد؛ و سپس همه را (در روز موعود) آورد. |پس فرعون برگشت

بود، براى رساندن خویش به مجلس وعظ و ارشاد پیامبر(ص)، راه را با شتاب مى پیمود. (من جاءک یسعى) ۲ - ابن ام مکتوم، پس از ورود به مجلس پیامبر(ص)، در کنار مسلمانى

(متقبلین) بهشتیان: تنوع لباس بهشتیان ۳; جنس لباس بهشتیان ۱; لباس بهشتیان ۲; مجلس انس بهشتیان ۴ حریر: حریر ضخیم ۱; حریر نازک ۱ لباس: لباس حریر ۱ متقین: لباس

خشمگین از حضور ابن ام مکتوم در مجلس پیامبر(ص)، تمام توجّه خود را معطوف کسى ساخته بود که خود را از فراگیرى آموزه هاى آن مجلس بى نیاز مى دانست. (أمّا من استغنى

گناه: ارتکاب گناه ۱۳ ; شرکت در مجلس گناه ۱۳، ۱۶، ۱۷ ; مجلس گناه ۱، ۴، ۱۲ مبارزه: اقسام مبارزه ۱۱ ; مبارزه منفى ۱۱ مجلس: حرام ۱ محرمات:۱، ۲، ۴، ۱۸ مسلمانان:

تلویحاً حاضران مجلس پیامبر(ص) را به دو دسته تقسیم مى کند و - به قرینه آیات پیشین - عبارت «من شاء» به ابن ام مکتوم نظر دارد. ۴ - اشراف حاضر در مجلس پیامبر(ص)

روايات اهل سنّت، شخصى به نام عبداللّه بن امّ مكتوم كه فردى نابينا بود، به مجلس پيامبر وارد شد، در حالى كه آن حضرت با بزرگان قريش همچون ابوجهل و عُتبه جلسه

روايات اهل سنّت، شخصى به نام عبداللّه بن امّ مكتوم كه فردى نابينا بود، به مجلس پيامبر وارد شد، در حالى كه آن حضرت با بزرگان قريش همچون ابوجهل و عُتبه جلسه

اللّه عليه و آله مروى است: من كان يؤمن باللّه و اليوم الاخر فلا يجلس فى مجلس فى مجلس يسبّ فيه امام او يغتاب فيه مسلم لأنّ اللّه تعالى يقول فى كتابه: وَ إِذا

دارا خواهند بود [توبه:120]. در روايات هست كه چون اهل بيت عليهم السلام وارد مجلس يزيد شدند. يزيد آيه «ما اَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَهٍ فَبِما كَسَبَتْ اَيْديكُمْ»

scheming of the betrayers.” ترتیل: ترجمه: «بِالْغَیْبِ»: در غیاب یوسف از این مجلس. «لا یَهْدِی کَیْدَ ...»: مراد از هدایت کید، تنفیذ آن است. وَ مَا أُبَرِّئُ‌

حضور ابن ام مکتوم در مجلس پیامبر(ص)، شایستگى لازم را براى ارشاد و هدایت دیگران نداشت.* (و ما علیک ألاّ یزّکّى) سرزنش فردى که در مجلس پیامبر(ص) به ارشاد کافران

[توبه:81]. كه مصدر ميمى است و مثل [قمر:55]. كه اسم مكان مى‏باشد يعنى: در مجلس راستين نزد پادشاه توانا. مقاعد: جمع مقعد است [آل عمران:121]. و چون از نزد

[توبه:81]. كه مصدر ميمى است و مثل [قمر:55]. كه اسم مكان مى‏باشد يعنى: در مجلس راستين نزد پادشاه توانا. مقاعد: جمع مقعد است [آل عمران:121]. و چون از نزد

بقول اخفش زابن است (مجمع) اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافته است. يعنى او اهل مجلس خود را بخواند كا نيز آتشبانان را خواهيم خواند در دعاى سوم صحيفه آمده فَصَلَّ

بلكه منظور مجلسى است كه با اطمينان و آرامش در آن مى‏نشينند در مصباح آن را مجلس معنى كرده است معنى آيه چنين مى‏شود: چون از مكر و گفتگوى زنان آگاه شد آنها

كافى ج 1 ص 110 باب «الارادة انّها من صفات الفعل...» نقل شده كه راوى گويد: در مجلس امام باقر «عليه‏السلام» بودم عمرو بن عُبَيد وارد شد و گفت: «فدايت گردم خدا

در مجلسى نشسته‌اند وقتى اشخاص تازه واردى را ببينند آمده‌اند در صورتى كه در مجلس جا تنگ باشد خودشان را جمع نمايند و وسعت دهند در مكان يا برخيزند و جا بدهند

دارا خواهند بود [توبه:120]. در روايات هست كه چون اهل بيت عليهم السلام وارد مجلس يزيد شدند. يزيد آيه «ما اَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَهٍ فَبِما كَسَبَتْ اَيْديكُمْ»

درباره کسانى نازل شده که در مجلس ابوطالب و با حضور پیامبراسلام شرکت داشتند; ولى پس از دعوت پیامبر(ص) به یگانه پرستى، آن مجلس را ترک کردند و دیگران را به

سه آيه را از آخر اين سوره در وقت برخاستن از مجلس خود بخواند و ظاهرا كفّاره سيّئاتى كه احيانا از او در آن مجلس صادر شده باشد هم خواهد بود و از امام صادق عليه

سه آيه را از آخر اين سوره در وقت برخاستن از مجلس خود بخواند و ظاهرا كفّاره سيّئاتى كه احيانا از او در آن مجلس صادر شده باشد هم خواهد بود و از امام صادق عليه

ميشوند. ] (آیه 44)- و از آنجا که یکی از بزرگترین لذات انسان بهره گرفتن از مجلس انس با دوستان یکرنگ و با صفاست، در چهارمین مرحله به این نعمت اشاره کرده،

در مجلسى نشسته‌اند وقتى اشخاص تازه واردى را ببينند آمده‌اند در صورتى كه در مجلس جا تنگ باشد خودشان را جمع نمايند و وسعت دهند در مكان يا برخيزند و جا بدهند

مواريث انبيا بود تا بحضرت شعيب رسيد و او بداماد خود حضرت موسى داد و چون ثانيا مجلس بصورت اول خود تشكيل گرديد فرعون براى آنكه مبادا معجزه اول سحر باشد طلب معجزه

روايات اهل سنّت، شخصى به نام عبداللّه بن امّ مكتوم كه فردى نابينا بود، به مجلس پيامبر وارد شد، در حالى كه آن حضرت با بزرگان قريش همچون ابوجهل و عُتبه جلسه

چیست؟ کسی به درستی نمی‌داند. تفسیر آیات ۱ - پیشتازان راه خدا (سابقون)، داراى مجلس انس با یکدیگر در بهشت (على سرر موضونة . متّکین علیها متقبلین) از قید «متقابلین»

سه آيه را از آخر اين سوره در وقت برخاستن از مجلس خود بخواند و ظاهرا كفّاره سيّئاتى كه احيانا از او در آن مجلس صادر شده باشد هم خواهد بود و از امام صادق عليه

سخنانى كه موجب ملال حضرت مى‌بود مى‌گفتند، و اغنيا صحبت طويل، و جاى فقرا در مجلس نمى‌شد؛ حضرت از اين كراهت داشت، آيه شريفه نازل شد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ

برداشتيد. وَ تَأْتُونَ فِي نادِيكُمُ الْمُنْكَرَ: و مى‌آئيد در مجلس قبيح، يعنى از بى‌شرمى مجلس مى‌سازيد و در آن بى‌پروا بى‌حيائى كنيد بر وجهى كه همه آن را

خطاب (( ينسينك )) در حقيقت خطاب به امت است . آميزش با گناهكاران و حضور در مجلس معصيت ، خطر وقوع در معصيت را براى انسان افزايش مى دهد. معناى (بسل ) و مراد

پروردگارا! مرا بر قوم (فاسد و) تبهكار پيروز گردان. كلمه‌ى «نادى» به معناى مجلس عمومى است. در تفاسير مى‌خوانيم كه قوم لوط از نظر ادب و اخلاق كاملًا سقوط

عظماى علم و ادب، به سر خوانى نشسته بودند. خادم آن حضرت با كاسه طعام گرم به مجلس آمد، از غايت دهشت پايش به حاشيه بساط برآمد، كاسه بر سر آن حضرت افتاده، شكست،

بود يوسف نام چون ستاره‌ها را ديد جلد 3 صفحه 248 در آسمان حركت ميكنند رفت در مجلس قريش و گفت آيا امشب در قبيله شما طفلى متولّد شده گفتند خير گفت خلاف گفتيد

آنكه‏كطيعانه پيش من ايند، برايم مى‏آوريد؟ عفريتى از جنيان گفت: من پيش از اينكه از مجلس خويش برخيزى تخت را سوى تو مى‏آورم كه در مورد آن توانا و امينم. مردى كه دانشى

در مجلسى نشسته‌اند وقتى اشخاص تازه واردى را ببينند آمده‌اند در صورتى كه در مجلس جا تنگ باشد خودشان را جمع نمايند و وسعت دهند در مكان يا برخيزند و جا بدهند

آيه‌ «لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ» در همين دنيا عملى شد. «1» كلمه «نادى» به مجلس عمومى يا تفريح گفته مى‌شود. «زبانية» جمع «زبينة» به معناى مأمور است. امام

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

از حضرت صادق عليه السلام مروى است: ابى بن خلف به مجلس حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله آمد، در آن مجلس بعضى از صناديد قريش حاضر بودند، استخوان پوسيده را

يوسف تدبيرى كه زليخا براى رهايى از زخم زبان آنان انديشيد ورود يوسف (ع ) به مجلس زنان اشرافى مصر و عكس العمل آنها مسائلى كه باعث شد زنان مصرى علنا درباره

سرر متقبلین... و عندهم قصرت الطرف عین ... فأقبل بعضهم على بعض یتساءلون) ۲ - مجلس اُنس و به پرس و جو نشستن، از نعمت هاى الهى براى بهشتیان (فأقبل بعضهم على

عقلا ممكن باشد، چنانچه آدمى به ضرب كلوخى متألم شود. ايضاح: ابو حنيفه روزى در مجلس خود سه مسئله را ايراد نمود: 1- تمام افعال بندگان از خدا، و بنده مجبور است

خطاب (( ينسينك )) در حقيقت خطاب به امت است . آميزش با گناهكاران و حضور در مجلس معصيت ، خطر وقوع در معصيت را براى انسان افزايش مى دهد. معناى (بسل ) و مراد

) حكمت تحريم رجوع بعد از طلاق سوم درباره وقوع سه طلاق با يك لفظ يا در يك مجلس از نظر خاصه و عامة رواياتى در مورد طلاق خلع و مبارات معناى خلع از زبان امام

غالبان‌ گفت بلى و بدرستيكه شما هر آينه از مقربانيد. تفسير خلاصه راى صادر از مجلس شورا اين بود كه فرعون حضرت موسى و هارون را بحال خودشان واگذار نمايد و بامر

اين مطلب از ظاهر آيه فهميده نمى‏شود. سيد مرتضى علم‏الهدى (ره) در امالى خود مجلس 3 بر كسانى كه آيه را حمل بر ذّر كرده‏اند سخت حمله كرده و مى‏گويد: بعضى بى

باو ارائه دهد تا موجب مزيد معرفت و اذعان كامل او بمقام نبوت گردد و بأعيان مجلس فرمود كدام يك از شما تخت بلقيس را نزد من حاضر ميكند پيش از آنكه آنها بيايند

يوسف تدبيرى كه زليخا براى رهايى از زخم زبان آنان انديشيد ورود يوسف (ع ) به مجلس زنان اشرافى مصر و عكس العمل آنها مسائلى كه باعث شد زنان مصرى علنا درباره

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

مدينه قحطى بود. به سلامتى كاروان، طبل شادى زدند. چون آواز طبل به گوش حضار مجلس رسيد، به جهت بيع طعام، به يكديگر سبقت گرفته از مسجد بيرون رفتند، روى به كاروان

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

النَّهارَ مَعاشاً وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً «11» «1» توحيد المفضّل، مجلس سوم. جلد 14 - صفحه 13 وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً: و قرار داديم روز را

آنرا براى دهان مؤمن گرفته است تا فربه و قوى براى عبادت گردد ملك الشعراء در مجلس ناصر الدينشاه قاجار كه انجير حاضر بوده بالبداهه در وصف آن گفته «انجير اگر

فرمود و اين آيات نازل شد و بنابراين خداوند متعال بيان فرموده اعراض آنها را از مجلس حضرت ابو طالب و آنكه چون بيرون آمدند با خود ميگفتند برويد و ثابت قدم باشيد

یهود و عیسى (ع) ۳، ۷ ; یهود و مریم (ع) ۲، ۴، ۸، ۱۰ امالى صدوق، ص ۹۲، ح ۳، مجلس ۲۲; تفسیر برهان، ج ۱، ص ۴۲۶، ح ۲.

به دار زدند ولى مثلا در فصل 15 دارد كه عيسى آب را به شراب تبديل كرد و به مجلس شراب آمد و نيز يوسف نامى را شوهر مريم مى‏نويسد ولى قبل از زناشويى دانست كه

يوسف تدبيرى كه زليخا براى رهايى از زخم زبان آنان انديشيد ورود يوسف (ع ) به مجلس زنان اشرافى مصر و عكس العمل آنها مسائلى كه باعث شد زنان مصرى علنا درباره

در همه اين لحظات يوسف را از نظر آنان پنهان داشته بود، و يك باره او را به مجلس درآورده و بطور ناگهانى به آنها نشانش داد، تا يك باره عقلها را از دست داده

دوستى با فقراست. پس نزديك بشو به فقرا و تقرب جوى مجلس آنان را به نزديك شدن، و دورى كن اغنيا را و دور بدار مجلس آنان را از خود، پس بدرستى كه فقرا دوستان من باشند

غالبان‌ گفت بلى و بدرستيكه شما هر آينه از مقربانيد. تفسير خلاصه راى صادر از مجلس شورا اين بود كه فرعون حضرت موسى و هارون را بحال خودشان واگذار نمايد و بامر

هيچ صفتى از صفات، ميان ايشان مناسبتى نيست. ايشان ملزم شده، ساكت شدند و از مجلس برخاستند «1». حق تعالى آيات شريفه در باره آنها نازل فرمود. چون نزاع در الوهيت

برخاسته از نشناختن عظمت و والایى اوست. ۱۱- على بن محمد بن الجهم قال: حضرت مجلس المأمون و عنده الرضا(ع) ... فقال له المأمون: فما معنى قول اللّه عز و جل:

حضرت رسول مكالمه و آن حضرت اخبار امم ماضيه بيان مى‌فرمود. جلد 12 - صفحه 463 مجلس تمام و هر يك به خانه خود رفتيم. روز ديگر حضرت فرمود: ديشب پيغمبران گذشته

شرح واقعه اصحاب فيل از زبان امام جعفر صادق عليه السّلام در امالى شيخ مفيد- مجلس 37 ص 312. روايت 5 و در اين مورد روايت امام محمد باقر عليه السّلام در روضه

از عطريات و لباس تجمّل براى عيال و اطفالم تهيه كنم. پس در مسجد الحرام در مجلس عباس بن عبد المطلب نشسته بودم، در خانه كعبه نظر مى‌كردم، وقت زوال بود. ناگاه

پرسش فرمايد تا برائت او ثابت شود و مبرّى از حبس بيرون آيد و با حال اتّهام در مجلس شاه حاضر نگردد و براى كرامت نفس و مراعات ادب در تقاضاى احضار اسمى از زليخا

قرار داد با هزار قنديل طلا با زنجيرها، و در شرق و غرب مجلس هشتاد سوراخ به طورى كه سير آفتاب در آن مجلس واقع مى‌شد. تختى از طلا با چهار پايه نقره مرصّع، طرف

‌در‌ مجلس‌ يزيد موقعي‌ ‌که‌ يزيد ‌از‌ جلساء پرسيد و مشورت‌ كرد ‌در‌ حق‌ زين‌ العابدين‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ گفتند ‌او‌ ‌را‌ بقتل‌ برسان‌ فرمود جلساء مجلس‌ تو

آنرا براى دهان مؤمن گرفته است تا فربه و قوى براى عبادت گردد ملك الشعراء در مجلس ناصر الدينشاه قاجار كه انجير حاضر بوده بالبداهه در وصف آن گفته «انجير اگر

بر زبان موسى عقده باشد، و هارون در كمال فصاحت است، پس خواست او را نزد حضار مجلس شرمسار كند و از حل عقده او خبر نداشت، لذا خطاب به موسى و از او جواب طلبيد،

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

می‌گذشت، دید جمعی از طایفه «اوس» و «خزرج» که سالها با هم جنگهای خونینی داشتند، مجلس انسی به وجود آورده‌اند، با خود گفت اگر اینها تحت رهبری محمد صلّی اللّه علیه

فراموش نكنم پس حضرت برادران را مرخص فرمود و بنيامين را نزد خود نگهداشت و چون مجلس خلوت شد باو فرمود من برادر توام پس غمگين مباش بر آنچه بجا آوردند در باره

يوسف تدبيرى كه زليخا براى رهايى از زخم زبان آنان انديشيد ورود يوسف (ع ) به مجلس زنان اشرافى مصر و عكس العمل آنها مسائلى كه باعث شد زنان مصرى علنا درباره

أَوْبارِها وَ أَشْعارِها أَثاثاً وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ (80) «1» توحيد مفضل مجلس دوّم، ترجمه علامه مجلسى، صفحه 106 و 107. جلد 7 - صفحه 254 بعد از آن نعم ديگر

الثقلين ج 4 ص 384 روايت 41 بنقل از امالى الصدوق.+ امالى صدوق (با ترجمه)، مجلس 72 ص 476 روايت 18. جلد 11 - صفحه 72 صديقانند و على بن ابى طالب عليه السلام

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

قال: نحن العلامات و النّجم رسول اللّه. «1» توحيد مفضّل، ترجمه علامه مجلسى، مجلس سوّم، صفحه 132. «2» اصول كافى، جلد 1، كتاب الحجّة، صفحه 207، حديث شماره 3

خطاب (( ينسينك )) در حقيقت خطاب به امت است . آميزش با گناهكاران و حضور در مجلس معصيت ، خطر وقوع در معصيت را براى انسان افزايش مى دهد. معناى (بسل ) و مراد

بنقل از امالى طوسى و علل الشرايع شرايع. «3» مضمون روايت در امالى شيخ مفيد، مجلس 23، روايت 31- ص 198- 197. «4» منهج الصادقين (چ سوم- اسلاميه) ج 10 ص 177.

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

فرمود و اين آيات نازل شد و بنابراين خداوند متعال بيان فرموده اعراض آنها را از مجلس حضرت ابو طالب و آنكه چون بيرون آمدند با خود ميگفتند برويد و ثابت قدم باشيد

خطاب (( ينسينك )) در حقيقت خطاب به امت است . آميزش با گناهكاران و حضور در مجلس معصيت ، خطر وقوع در معصيت را براى انسان افزايش مى دهد. معناى (بسل ) و مراد

يا نشنوند در شرب خمر بهشت، سخن عبث و دروغ. به خلاف شاربان خمر دنيا كه در مجلس ايشان هذيان و عربده و خلاف و جدال بسيار باشد. شعبه از قتاده از حسن روايت

كافى، (چ سوم 1388 هج)، ج 2 باب الذنوب، ص 269 روايت 6. نيز در امالى. شيخ مفيد، مجلس 23 ص 184 روايت 8. «2» منهج الصادقين (چ سوم)، ج 10، ص 206. جلد 14 - صفحه 138

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

محسوسات: 1- سامعه- گوش براى شنيدن 2- باصره- ديدن. 3- ذائقه‌ «1» توحيد مفضّل، مجلس اوّل (با تلخيص كامل)، ترجمه علامه مجلسى. جلد 7 - صفحه 180 چشيدن 4- شامه-

آنرا براى دهان مؤمن گرفته است تا فربه و قوى براى عبادت گردد ملك الشعراء در مجلس ناصر الدينشاه قاجار كه انجير حاضر بوده بالبداهه در وصف آن گفته «انجير اگر

خطاب (( ينسينك )) در حقيقت خطاب به امت است . آميزش با گناهكاران و حضور در مجلس معصيت ، خطر وقوع در معصيت را براى انسان افزايش مى دهد. معناى (بسل ) و مراد

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

فرمود و اين آيات نازل شد و بنابراين خداوند متعال بيان فرموده اعراض آنها را از مجلس حضرت ابو طالب و آنكه چون بيرون آمدند با خود ميگفتند برويد و ثابت قدم باشيد

صحيحه وارد شده روزى ضراره كه از صحابه حضرت امير المؤمنين عليه السّلام بود به مجلس معاويه حاضر شد، پس توجه به او نموده گفت: اى ضراره از حضرت ابو الحسن عليه

و خبرش بتمام نواحى و اقطار برسد و همه مطّلع گردند فرعون هم قبول نمود و از مجلس بيرون آمد و امر كرد كه هر قدر ممكن باشد از جادو گران و وسائل جادو و نيرنگ

و خبرش بتمام نواحى و اقطار برسد و همه مطّلع گردند فرعون هم قبول نمود و از مجلس بيرون آمد و امر كرد كه هر قدر ممكن باشد از جادو گران و وسائل جادو و نيرنگ

و شرب و غيره، حتى نشستن در مجلس مسكرات و خوردن چيزى در آن از آب و ميوه و غذا، بيست و پنج تازيانه حدّ او باشد كه در آن مجلس نشسته. و وجوب اجتناب از مسكرات

تفسیرالقرآن. کتاب حلیة الاولیاء از ابونعیم. ابن الفارسى. امالى صدوق، ص ۱۷۹، ح ۳، مجلس ۳۸ ; بحارالانوار، ج ۲۷، ص ۲، ح ۳.

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

18. «2» امالى المرتضى (غرر الفوائد و درر القلائد)، چ اول 1373 هجرى، ج 2، مجلس 56، ص 85- 84. جلد 10 - صفحه 297 نماز، دالّ است بر آن كه عبادت بدون اخلاص

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

هدایت ۵ عیون اخبار الرضا (ع)، ج ۱، ص ۲۹۹، ح ۵۸ ; امالى صدوق، ص ۱۱۲، ح ۵، مجلس ۱۷.

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

و خبرش بتمام نواحى و اقطار برسد و همه مطّلع گردند فرعون هم قبول نمود و از مجلس بيرون آمد و امر كرد كه هر قدر ممكن باشد از جادو گران و وسائل جادو و نيرنگ

به مردم سخن مي‌راند. سخنان پيامبر به آن اندازه مؤثر واقع گرديد كه حاضران مجلس گريستند و ده نفر از آنان كه عبارت بودند از: على و ابوبكر و عبدالله بن مسعود

آنكه: إِنْ أَرَدْنا إِلَّا إِحْساناً وَ تَوْفِيقاً: نخواستيم ما به عدول از مجلس حكم شما، مگر نيكوئى بر وجه حسن كه به ما لاحق شود نه به اسائه، و مگر تأليف

عليهم السلام جايز و مستحسن و وارد باشد. علامه حلى رضوان الله عليه روزى در مجلس سلطان محمد خدا بنده به مناظره مخالفان مشغول، بعد از اتمام مطلب خود به رسم

كند و راضى نگرداند خصماء را، پس نيست تائب. و هر كه توبه كند و تغيير ندهد مجلس و طعامش را، پس تائب نيست. و هر كه توبه نمايد و تغيير ندهد رفقاى خود را، پس

حِينَ تَقُومُ‌: توكل نما بر آن ذاتى كه مى‌بيند تو را هنگامى كه برمى‌خيزى از مجلس يا از فراش خود به نمازگزاردن تنها يا به جماعت. بيشتر مفسران معنى آيه را چنين

در علوّ درجه مقام قرب است به حضرت احديت، و لذا يزيد لعنه اللّه وقتى در آن مجلس به حضرت سجاد عليه السّلام آيه را خواند: (وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ

عمل شنيع را بجا مى‌آوردند و اين موجب بند آمدن راه ميشد و نيز فرموده شما در مجلس و محفل خودتان علنا كار ناپسند از قبيل آن عمل زشت و اعمال قبيحه ديگر بجا مى‌آوريد

مى دهند: هرگز! این کلامى است که تو گوینده آنى». ۱- أمالى صدوق، ص ۲۳۹، ح ۱۲، مجلس ۴۸; نورالثقلین، ج ۳، ص ۵۵۲، ح ۱۱۸. آرزو: آرزوى بازگشت به دنیا ۶، ۸ انسان:

يوسف تدبيرى كه زليخا براى رهايى از زخم زبان آنان انديشيد ورود يوسف (ع ) به مجلس زنان اشرافى مصر و عكس العمل آنها مسائلى كه باعث شد زنان مصرى علنا درباره

بكشند به امر حق تعالى غار فرود آمده، همه هلاك شدند. كينه آنها بيشتر شد تا آن مجلس ميشوم‌ «1» شراب منعقد، و خواستند طلب آب نمايند. اتفاقا روز ناقه و آب قطره‌اى

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

برتر از خيال و قياس و گمان و وهم‌ و از آنچه گفته‌اند و شنيديم و خوانده‌ايم‌ مجلس تمام گشت و به آخر رسيد عمر ما همچنان در اوّل وصف تو مانده‌ايم‌ مراد از جمله‌ى‌

«ای احمد! محبت من محبت فقیران و محرومان است، به آنها نزدیک شو، و در کنار مجلس آنها قرار گیرد، تا من به تو نزدیک شوم، و ثروتمندان دنیاپرست را از خود دور

طلقاء رسول (ص) محسوب گرديد و خطاب حضرت زينب عليها السّلام يا ابن الطلقاء در مجلس شام به يزيد پليد اشاره باين است ولى باطنا كافر و مترصّد بود كه فرصتى بدست

بن سهل و مأمون در مرو با هم مجتمع و از هر سخن گفتگو شد، حضرت توجه به اهل مجلس فرمود: مردى از بنى اسرائيل در مدينه از من سؤال كرد: اول، روز خلق شده يا شب

و خبرش بتمام نواحى و اقطار برسد و همه مطّلع گردند فرعون هم قبول نمود و از مجلس بيرون آمد و امر كرد كه هر قدر ممكن باشد از جادو گران و وسائل جادو و نيرنگ

و خبرش بتمام نواحى و اقطار برسد و همه مطّلع گردند فرعون هم قبول نمود و از مجلس بيرون آمد و امر كرد كه هر قدر ممكن باشد از جادو گران و وسائل جادو و نيرنگ

فراموش نكنم پس حضرت برادران را مرخص فرمود و بنيامين را نزد خود نگهداشت و چون مجلس خلوت شد باو فرمود من برادر توام پس غمگين مباش بر آنچه بجا آوردند در باره

سلامت دين تو. «1» «1» امالى صدوق (با ترجمه كمره‌اى) (چ اسلاميه 1380 هج)- مجلس 20 ص 95. جلد 14 - صفحه 235 سوره نود و دوم « (و الليل)» سوره و الليل- اين

) حكمت تحريم رجوع بعد از طلاق سوم درباره وقوع سه طلاق با يك لفظ يا در يك مجلس از نظر خاصه و عامة رواياتى در مورد طلاق خلع و مبارات معناى خلع از زبان امام

يافتند، چون ظرف مذكور را بديدند رجوع به آن دو نفر، ايشان انكار، و مرافعه به مجلس حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله؛ آيه شريفه نازل شد: «1» يا أَيُّهَا الَّذِينَ

مذكوره. شأن نزول: حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله روزى بر درازگوشى سوار و از مجلس انصار گذشت، توقف فرمود، حيوان بنا كرد بول نمودن. «عبد اللّه سلول» بينى خود

مى‌كنند؛ امّا در برابر كفر مداهنه نمى‌ورزند. 1- مؤمن واقعى كسى است كه نه تنها به مجلس لغو نمى‌رود و به سخن لغو گوش نمى‌دهد، بلكه اگر كلام بيهوده‌اى هم شنيد، عكس‌العمل

فرمود و اين آيات نازل شد و بنابراين خداوند متعال بيان فرموده اعراض آنها را از مجلس حضرت ابو طالب و آنكه چون بيرون آمدند با خود ميگفتند برويد و ثابت قدم باشيد

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

اين سخن بشنيد، دست كوتاه كرده ايشان را رها نمود. و چون اين قبطى ديروز در مجلس فرعون حاضر بود كه قبطيان نزد فرعون شكايت نموده كه اسرائيليان مردى را از ما

فراموش نكنم پس حضرت برادران را مرخص فرمود و بنيامين را نزد خود نگهداشت و چون مجلس خلوت شد باو فرمود من برادر توام پس غمگين مباش بر آنچه بجا آوردند در باره

امام‌حسين عليه السلام را ديد فرمود: «خداوندا! اين قليل را از ما قبول كن». و در مجلس يزيد نيز فرمود: «آنچه در كربلا ديدم، جز جميل و زيبايى از خداوند چيزى نبود»

تفسیر آیات ۱ - اقدام موسى(ع)، به معرفى پروردگار جهانیان براى فرعون وحاضران مجلس او (قال ربّ السموت و الأرض و ما بینهما إن کنتم موقنین) ۲ - پروردگار جهان،

الهيست‌ ‌که‌ بدست‌ نبي‌ جاري‌ ميشود و نبايد معجزه‌ ملعبه‌ ناس‌ ‌باشد‌ و مجلس‌ نبي‌ مجلس‌ تماشاخانه‌ شود لذا ميفرمايد قُل‌ إِن‌َّ اللّه‌َ قادِرٌ عَلي‌ أَن‌ يُنَزِّل‌َ

باو ارائه دهد تا موجب مزيد معرفت و اذعان كامل او بمقام نبوت گردد و بأعيان مجلس فرمود كدام يك از شما تخت بلقيس را نزد من حاضر ميكند پيش از آنكه آنها بيايند

و خبرش بتمام نواحى و اقطار برسد و همه مطّلع گردند فرعون هم قبول نمود و از مجلس بيرون آمد و امر كرد كه هر قدر ممكن باشد از جادو گران و وسائل جادو و نيرنگ

خطاب (( ينسينك )) در حقيقت خطاب به امت است . آميزش با گناهكاران و حضور در مجلس معصيت ، خطر وقوع در معصيت را براى انسان افزايش مى دهد. معناى (بسل ) و مراد

شب در محل خلوتى براى تدبير و تمشيت امور طايفه از ايشان و با يكديگر در آن مجلس شب گويند، غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ‌: غير از آنچه در حضور تو مى‌گويند، و يا

پنجم 1390 هجرى، ج 4، ص 7. امالى صدوق (با ترجمه كمره‌اى چ اسلاميه 1380 هجرى) مجلس 66 روايت اول- صفحه 428. و نيز بحار الانوار، ج 76 ص 333. «2» منهج الصادقين،

به مردم سخن مي‌راند. سخنان پيامبر به آن اندازه مؤثر واقع گرديد كه حاضران مجلس گريستند و ده نفر از آنان كه عبارت بودند از: على و ابوبكر و عبدالله بن مسعود

رابعا: در تفسير برهان- على بن محمد بن الجهم روايت نموده كه: حاضر شدم در مجلس مأمون، و حضرت رضا عليه السّلام تشريف داشتند. مأمون سؤال نمود: يابن رسول اللّه،

او باشد، چنان كه در جنگ بدر هم تقسيمى در بين نبوده است. امالى صدوق، ص ۹۲، مجلس ۲۲، ح ۳ ; تفسیر برهان، ج ۱، ص ۳۲۴، ح ۱. تفسیر قمى، ج ۱، ص ۱۲۲ ; نورالثقلین،

مسطح كه به رو افتاده، و به چهارپا ايستاده تا سوارى آسان‌ «1» توحيد مفضل، مجلس دوّم، ترجمه علامه مجلسى، صفحات 92 و 93. جلد 7 - صفحه 167 باشد. ايضا فراستى

خودت شوى و اثر مشاهده معجزه بقدرى او را از تفرعن خود تنزّل داد كه با اعيان مجلس مشورت نمود و از آنها چاره- جوئى خواست و گفت اين ساحر ماهرى است كه ميخواهد

) حكمت تحريم رجوع بعد از طلاق سوم درباره وقوع سه طلاق با يك لفظ يا در يك مجلس از نظر خاصه و عامة رواياتى در مورد طلاق خلع و مبارات معناى خلع از زبان امام

) حكمت تحريم رجوع بعد از طلاق سوم درباره وقوع سه طلاق با يك لفظ يا در يك مجلس از نظر خاصه و عامة رواياتى در مورد طلاق خلع و مبارات معناى خلع از زبان امام

خود را معرفى بيكى از اهل نجد كه براى كمك آنها در راى آمده نمود و داخل در مجلس شورا گرديد و چون جلسه رسميّت پيدا كرد أبو جهل اظهار داشت كه اى جماعت قريش

آيه‌ «لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ» در همين دنيا عملى شد. «1» كلمه «نادى» به مجلس عمومى يا تفريح گفته مى‌شود. «زبانية» جمع «زبينة» به معناى مأمور است. امام

در هر سال بايد به حج برويم؟ فرمود: نه، عده اى گويند اين هر دو سؤال در يك مجلس اتفاق افتاده بود. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۰۲ - ۱۰۱

ج ۲، ص ۳۰۳، ح ۱۲۰; نورالثقلین، ج ۳، ص ۱۹۴، ح ۳۴۴. أمالى صدوق، ص ۱۳۱، ح ۱، مجلس ۳۰; نورالثقلین، ج ۳، ص ۱۹۲، ح ۳۳۵. تفسیرعیاشى، ج ۲، ص ۳۰۳، ح ۱۱۹; نورالثقلین،

ج ۵، ص ۱۰۸، ح ۱۲; نورالثقلین، ج ۲، ص ۴۰۰، ح ۲۳۰. أمالى صدوق، ص ۳۴۷، ح ۱، مجلس ۶۶; بحارالأنوار، ج ۷۲، ص ۳۶۹، ح ۳. کافى، ج ۸، ص ۷۵، ح ۲۹; نورالثقلین، ج ۲،

رَسُولِ اللَّهِ ص الْمُوجَزَةِ الَّتِي لَمْ يُسْبَقْ إِلَيْهَا : صاحب مجلس بصدر مجلس خود سزاوارتر است.

ابيه عن سدير قال : سدير گويد: من و ابو بصير و يحيى بزاز و داود بن كثير در مجلس امام صادق (ع) بوديم، آن حضرت با چهره خشمگين وارد شد و چون به جاى خود نشست

آيات خدا را كه سرگرم كار ناستوده خود هستند از آنان روى بگردان و در حلقه و مجلس آنان وارد مشو، تا به سخنان ديگرى بپردازند و در مطالب ديگرى بحث و كنجكاوى

، در اين آيه يكى ديگر از آداب مجلس را بازگو كرده ، مى فرمايد: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد هرگاه به شما گفته شود به مجلس وسعت بخشيد و به تازه واردها جا

مولى ابى حذيفه را گرفت و به آب شست و نيز نقل مى‏كند كه 12 نفر از صحابه در مجلس مشورت اين كار شركت داشته‏اند و نيز نقل مى‏كند كه ابى بن كعب و عبدالله بن

و وصاياى او بى خبرى و شاهد مى‌خواهى. پس سلمان فارسى رضوان اللّه عليه وارد مجلس شد، فرمود: بيا به متابعت من تا تو را هدايت كنم تو را به وصىّ و خليفه خاتم

تضرع مى‌نمود. حضرت امر به احضار او فرمود، ثابت آمد گفت: من رفيع الصوت در مجلس شما تكلم مى‌كردم، مى‌ترسم عمل من باطل شده باشد، توبه نمودم. حضرت فرمود: راضى

و نوشتم و از آن حضرت پرسيدم كه: چون امام قائم ظهور كند به چه حكم مى‏كند و مجلس قضاوتش در ميان مردم كجا است، و مى‏خواستم از آن حضرت بپرسم در باره داروئى

يا مورد گمان بد است و در موردش سوء ظنّ دارند يا متّهم است، و زنهار كه از مجلس قضا خستگى نشان دهى و خود را ناراحت يابى، همان مجلسى كه خداوند متعال براى

سينه‌ مقدّم‌ ‌بر‌ اعضاء بدن‌ ‌است‌ و لذا ‌هر‌ مقدّم‌ ‌را‌ صدر گويند: صدر مجلس‌، صدر العلماء، صدر الدين‌، صدر الدوله‌، صدر اعظم‌، صدر السادات‌ و امثال‌

برادر خود كمك كن، من با او برخاستم و خدا كرايه بدهى او را فراهم كرد و من به مجلس خود برگشتم. امام صادق (ع) فرمود: با حاجت برادرت چه كردى؟ گفتم: خدا آن را

الاخبار، در رواياتى كه مجلس مأمون با حضرت رضا «عليه السلام» را حكايت مى كند، به سند خود كه به ابن جهم دارد، روايت كرده كه گفت: در مجلس مأمون حاضر شدم، ديدم

طلقاء رسول (ص) محسوب گرديد و خطاب حضرت زينب عليها السّلام يا ابن الطلقاء در مجلس شام به يزيد پليد اشاره باين است ولى باطنا كافر و مترصّد بود كه فرصتى بدست

خطاب (( ينسينك )) در حقيقت خطاب به امت است . آميزش با گناهكاران و حضور در مجلس معصيت ، خطر وقوع در معصيت را براى انسان افزايش مى دهد. معناى (بسل ) و مراد

مخالفين حلال نيست و لكن طلاق آنان براى شما حلال است زيرا شما سه طلاق را در يك مجلس واحد بدون اينكه رجوعى در كار باشد) باطل ميدانيد ولى مخالفين ناچار طلاق شما

برخاستن شتاب كردى؟ فرمود: پسر جان من مى‏خواستم كه معامله لازم شود و حقّ خيار مجلس ساقط گردد.

عليه السّلام فرمود: با ميگساران منشينيد زيرا چون لعنت خدا فرود آيد، همه اهل مجلس را فرا مى‏گيرد. و جايز نيست نماز گزاردن در خانه‏اى كه در آن جام و پياله‏اى

امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: هر كس در مجلسى بنشيند كه در آن مجلس بيكى از امامان حق دشنام داده شود و اين شخص بتواند دفاع كند و نكند خداى عز

است اگر چه در پشت ستونى باشد و اين در صورتيست كه شاهد اصلى امكان حضور در مجلس را به سبب علّتى و يا مانعى نداشته باشد، در اين صورت گواهى بر شهادت اشكالى

فراموش نكنم پس حضرت برادران را مرخص فرمود و بنيامين را نزد خود نگهداشت و چون مجلس خلوت شد باو فرمود من برادر توام پس غمگين مباش بر آنچه بجا آوردند در باره

برادر مسلمانش با صفا مى‏كند: ۱- هميشه به خوشروئى با او برخورد كند. ۲- در مجلس براى او جا باز كند هر گاه در بر او بنشيند. ۳- به هر نامى كه دوست دارد، او

«دارالندوة » كه به مجلس مشورتى معروف قريش گفته مى شد نيز از همين معنى گرفته شده . ولى در اينجا منظور از نادى جماعتى است كه در آن مجلس جمع مى شوند، يا به

گفت: من حكم ميكنم كه ميراث اين مرد از آن تو است حضرت صادق عليه السّلام از مجلس خارج شد و (اين شعر را) ميخواند (كه ترجمه‏اش اين است) اگر عقرب بسوى ما بازگردد

) حكمت تحريم رجوع بعد از طلاق سوم درباره وقوع سه طلاق با يك لفظ يا در يك مجلس از نظر خاصه و عامة رواياتى در مورد طلاق خلع و مبارات معناى خلع از زبان امام

الزَّبَانِيَةَ»: كلمۀ «نادى» به معناى مجلس است، و گويا مراد از مجلس، اهل مجلس باشد. مى فرمايد: وقتى او را گرفتيم اهل مجلس خود را به كمك بخواند. ولى بعضى گفته

اللّه‌ و سميه‌ مادر زياد ‌بود‌ و قضيه‌ غريبه‌اي‌ تطفلا اشاره‌ مي‌شود. ‌در‌ مجلس‌ معاويه‌ عمر و ‌إبن‌ عاص‌ ‌گفت‌ ‌من‌ ‌در‌ زمان‌ جاهليت‌ قوّاد بودم‌ ‌يعني‌

‌ يا ‌ كسي‌ ‌که‌ ‌در‌ اثر زنا و شراب‌ و قمار كشته‌ ‌شده‌ بالاي‌ منبر ‌در‌ مجلس‌ ترحيمش‌ شهيد راه‌ ‌خدا‌ بگويند ‌ يا ‌ ‌از‌ تنزيل‌ و غش‌ و تقلب‌ مالي‌ بهم‌

مطابق‌ هواي‌ نفس‌ مردم‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌هر‌ كس‌ ‌هر‌ چه‌ بخواهد پيغمبر بياورد و مجلس‌ نبي‌ بتماشاخانه‌ مبدل‌ ‌شده‌ و ملعبه‌ مردم‌ گردد. جلد 2 - صفحه 145 امر دوم‌‌-‌

حرص‌، و بالجمله‌ داراي‌ جميع‌ اخلاق‌ حميده‌ و مكارم‌ اخلاق‌ ‌بود‌ ‌حتي‌ دارد مجلس‌ حضرت‌ بالا و پائين‌ نداشت‌ حلقه‌ وار مي‌نشستند ‌حتي‌ زني‌ ‌از‌ انصار آمد

از برايش بسازند، و چون از مكّه برگشت، به سوى آن بالا رفت و امر كرد كه آن مجلس را خراب كنند، و در آن هنگام كه به سوى عراق برگشت، او را پاره پاره كردند.

و از من بپذير و از فضلت بيفزايم، زيرا من به تو رو دارم، بار خدايا! ثواب‏ مجلس و گفتارم را رضاى خود مقرر دار و كردار و دعايم را خالص درگاه خود ساز و ثواب

صفحه ۸۵ واقعى انسانى گرفت . تعبير به نادى (ندا داد) نشان مى دهد كه فرعون مجلس عظيمى از سرشناسان مملكت تشكيل داد و با صدائى رسا و بلند همه را مخاطب ساخته

گفت: حديث كرد مرا حسين بن ابى العلاء كه حاضر بود در نزد ابن ابى يعفور در آن مجلس، كه ابن ابى يعفور، از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كرد. ابن ابى يعفور

از صرف غذا مجلس انس و گفتگو در خانه پيامبر (و هيچ ميزبان ديگرى ) تشكيل ندهيد)) (و لا مستانسين لحديث ). البته ممكن است ميزبان خواهان چنين مجلس انسى باشد

بهر لغتى با مردم سخن گويد، سپس بمن فرمود: اى ابا محمد! پيش از آنكه از اين مجلس برخيزى نشانه ديگرى بتو مى‏نمايانم. طولى نكشيد كه مردى از اهل خراسان وارد

«مؤمن تحفه‏اى به برادرش مى‏دهد». عرض كردم كه: تحفه چيست؟ فرمود كه: «آن مانند مجلس و متكّا و خوردنى و پوشيدنى و سلام است؛ پس بهشت از براى مكافات او گردن مى‏شكند

ميكرد ‌که‌ ‌با‌ كمال‌ زينت‌ و آرايش‌ ميان‌ هزار اجنبي‌ صحبت‌ و شوخي‌ و ‌هم‌ مجلس‌ و ‌هم‌ مشرب‌ ‌در‌ مجالس‌ فحشاء و منكرات‌ و تفريح‌ و تفريحات‌ مشي‌ ميكنند

موارد از قبيل تحليف سلاطين و اولياى مملكت در ابتداى تاجگذارى و يا افتتاح مجلس شورا و امثال آن به آن اعتبار و قانونيت داده است ، اسلام نيز كمال اعتبار را

حضرت بر شمردم، نسبت بهمه ميفرمود: نه، ولى اولاد حسن عليه السلام را در آن مجلس فراموش كردم، بعدا خدمتش رسيدم و عرضكردم: براى اولاد حسن از امامت بهره‏ئى

‌بر‌ كسي‌ تنگ‌ نميكنند چنانچه‌ بسا ‌در‌ مجالس‌ مؤمنين‌ حاضر ميشوند و ‌آن‌ مجلس‌ تنگ‌ نميشود بلكه‌ ‌در‌ قلوب‌ مؤمنين‌ الهام‌ ميكنند. و قلب‌ تنگ‌ نميشود و

إِلّا سَبِيل‌َ الرَّشادِ فرعون‌ ‌براي‌ جلد 15 - صفحه 373 اينكه‌ ذهن‌ اهل‌ مجلس‌ متوجّه‌ بكلام‌ مؤمن‌ آل‌ فرعون‌ نشود ‌گفت‌ ‌من‌ آنچه‌ گفتم‌ ‌که‌ بگذاريد

فقراء و بناء مساجد و مدارس‌ و طبع‌ كتب‌ ديني‌ و علمي‌ و اصلاح‌ طرق‌ و اقامه‌ مجلس‌ سوگواري‌ پيشوايان‌ دين‌ و زيارات‌ ‌آنها‌ و حج‌ مندوب‌ و ساير خيرات‌ و مبرات‌

سلم ) فرمود: هر كس كه ايمان به خدا و روز جزا دارد، بايد در مجلسى كه در آن مجلس به يك پيشوائى بدگوئى و يا از مسلمانى غيبت مى شود، ننشيند، زيرا خداى تعالى

اند زيرا آيه صريحا مى گويد: در برابر دشمنان تقيه نكن و حتى اگر در مجلس آنها باشى از مجلس آنها برخيز. پاسخ : اين ايراد نيز روشن است ، زيرا شيعه هرگز نمى گويد

خوانيم كه با «قتاده » فقيه معروف اهل بصره گفتگوئى داشت ، و در ضمن از حضور در مجلس امام (عليه السلام ) و ابهت خاص آنحضرت كه سراسر قلب او را فرا گرفته بود اظهار

كه وى، به سند خود، از ابن جهم، از حضرت رضا «عليه السلام» روايت كرده كه در مجلس مأمون فرمود: خداى تعالى، به پيامبر گرامی اش محمّد «صلوات اللّه عليه» فرموده:

بى سر و پا را كه بوى بد از آنها به مشام مى رسد از دور خود دور كن ، تا در مجلس تو حضور يابيم و به سخنانت گوش فرا دهيم . پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم

سبحان ربك رب العزة عما يصفون سلام على المرسلين و الحمد لله رب العالمين . آرى مجلس خود را با تنزيه ذات خدا، و درود فرستادن بر پيامبران او، و حمد و شكر در برابر

امام حسن عليه السلام بود) و چون حسين بمحضر حسن عليهما السلام مى‏آمد، در آن مجلس سخن نميگفت تا برميخاست. سپس وفات حسن عليه السلام فرا رسيد و او آن سپرده را

رفته‌ بودند ‌تا‌ وارد قصر فرعون‌ شدند و فرعون‌ ‌با‌ اجزاء دولتي‌ و جلساء مجلس‌ نشسته‌ بودند ‌گفت‌ اينها كيانند گفتند ‌ما دو نفر رسوليم‌ ‌از‌ جانب‌ پروردگار

و ‌اينکه‌ كذب‌ محض‌ ‌بود‌، و ‌از‌ خبري‌ ‌که‌ ‌از‌ حضرت‌ مجتبي‌ ‌است‌ ‌در‌ مجلس‌ معاويه‌ ‌که‌: ‌اينکه‌ وليد ملعون‌ سب‌ امير المؤمنين‌ ‌را‌ كرد حضرت‌ ‌در‌

در هيچ باب، بر او تنگ‏گيرى نشده)، پس از او بپرسيد. آن شيخ گفت كه: در تمام مجلس قصد و همّت ما مصروف بود در نظر كردن به سوى آن مرد و به سوى فضل و آثار خير

ج ۸، ص ۱۲۱، ح ۹۳; بحارالأنوار، ج ۱۰، ص ۱۶۲، ح ۱۳. امالى صدوق، ص ۳۶۳، ح ۱، مجلس ۶۹; بحارالأنوار، ج ۱۸، ص ۳۳۶، ح ۳۷ بحارالأنوار، ج ۲۶، ص ۲۸۶، ح ۴۵. بحارالأنوار،

سَأَلْتُهُ عَنِ اَلَّذِي يُطَلِّقُ فِي حَالِ طُهْرٍ فِي مَجْلِسٍ ثَلاَثاً قَالَ هِيَ وَاحِدَةٌ

اتفاق اهل اسلام است و انكارى در آن نيست. تكمله: شعبى نقل نموده كه در بصره، مجلس حجاج بن يوسف ثقفى لعنه اللّه بوديم. امراء و اولاد مهاجر و انصار همه حاضر،

) حكمت تحريم رجوع بعد از طلاق سوم درباره وقوع سه طلاق با يك لفظ يا در يك مجلس از نظر خاصه و عامة رواياتى در مورد طلاق خلع و مبارات معناى خلع از زبان امام

وَ مَنْ طَلَّقَ ثَلاَثاً فِي مَجْلِسٍ عَلَى غَيْرِ طُهْرٍ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً إِنَّمَا اَلطَّلاَقُ اَلَّذِي أَمَرَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ فَمَنْ

سَأَلْتُهُ عَنِ اَلَّذِي يُطَلِّقُ فِي حَالِ اَلطُّهْرِ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ ثَلاَثاً قَالَ هِيَ وَاحِدَةٌ

فِي اَلَّتِي تُطَلَّقُ فِي حَالِ طُهْرٍ فِي مَجْلِسٍ ثَلاَثاً قَالَ هِيَ وَاحِدَةٌ

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ طَلَّقَ‏ اِمْرَأَتَهُ ثَلاَثاً فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ أَوْ أَكْثَرَ وَ هِيَ طَاهِرٌ قَالَ هِيَ وَاحِدَةٌ

اخلاقى اين آيه مسلما بعد از قانون تقسيم ارث نازل شده زيرا مى گويد: «هر گاه در مجلس تقسيم ارث ، خويشاوندان و يتيمان و مستمندان حاضر شدند چيزى از آن به آنها بدهيد»

است كه خداى تعالى در جاى ديگر از كلام مجيدش ‍ عين اين حرف را از حاضرين در مجلس فرعون حكايت كرده و فرموده : «قال الملا من قوم فرعون ان هذا لساحر عليم يريد

كلام‌ ‌او‌ ‌را‌ قطع‌ نموده‌ بجاي‌ ديگر برود و ‌اگر‌ ‌اينکه‌ نيز نميشود ‌از‌ مجلس‌ بيرون‌ رود ‌ يا ‌ ‌خود‌ ‌را‌ مشغول‌ بكاري‌ كند ‌که‌ نشنود و ‌اگر‌ ‌اينکه‌

مَعْرُوفاً بِشَهَادَةِ زُورٍ أَوْ ظَنِيناً وَ إِيَّاكَ وَ اَلتَّضَجُّرَ فِي مَجْلِسِ اَلْقَضَاءِ اَلَّذِي أَوْجَبَ اَللَّهُ فِيهِ اَلْأَجْرَ وَ يُحْسِنُ فِيهِ

شرمندگى ما است ، استدعاى ما اين است كه دستور دهيد هر وقت ما وارد مجلس شديم آنان از مجلس خارج شوند و وقتى ما فارغ شده برگشتيم آنوقت اگر خواستيد با آنان همنشين

رها ساختن مجلس ‍ ابوطالب با قهر و خشم است . ملا اشاره به اشراف و سرشناسان قريش است كه به سراغ ابوطالب آمدند كه بعد از بيرون آمدن از آن مجلس به يكديگر و

همكارانش را نمى بينيم ، ولى به اصطلاح ردپاى آنها را ميتوانيم مشاهده كنيم ، هر جا مجلس گناه است ، و در هر نقطه اى وسائل معصيت ، آماده است ، و در هر موقع پاى زرق

فَقَالَ لِي اِرْوِ عَنِّي أَنَّ مَنْ طَلَّقَ اِمْرَأَتَهُ ثَلاَثاً فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ فَقَدْ بَانَتْ مِنْهُ‏

داشت كه اين ماده در اصل به معنى پريدن و بالا رفتن است . «محراب » به معنى صدر مجلس و يا غرفه هاى فوقانى است ، و چون محل عبادت در آن قرار مى گرفته تدريجا به

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ مَنْ طَلَّقَ ثَلاَثاً فِي مَجْلِسٍ فَلَيْسَ بِشَيْ‏ءٍ وَ مَنْ خَالَفَ‏ كِتَابَ اَللَّهِ‏ رُدَّ إِلَى‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ وَ ذَكَرَ

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ طَلَّقَ اِمْرَأَتَهُ ثَلاَثاً فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ فَقَالَ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ رَدَّ عَلَى‏ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ عُمَرَ اِمْرَأَتَهُ

وَ مَنْ طَلَّقَ اِمْرَأَتَهُ ثَلاَثاً فِي مَجْلِسٍ وَ هِيَ حَائِضٌ فَلَيْسَ بِشَيْ‏ءٍ وَ قَدْ رَدَّ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ طَلاَقَ‏ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ عُمَرَ

سَأَلَهُ رَجُلٌ وَ أَنَا حَاضِرٌ عَنْ رَجُلٍ طَلَّقَ اِمْرَأَتَهُ ثَلاَثاً فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ قَالَ فَقَالَ لِي‏ أَبُو اَلْحَسَنِ ع‏ مَنْ طَلَّقَ اِمْرَأَتَهُ

إِذَا شَهِدَ اَلشُّهُودُ عَلَى اَلزَّانِي أَنَّهُ قَدْ جَلَسَ مِنْهَا مَجْلِسَ اَلرَّجُلِ مِنِ اِمْرَأَتِهِ أُقِيمَ عَلَيْهِمَا اَلْحَدُّ قَالَ وَ كَانَ‏

أَظَافِيرَ رِجْلَيْهِ وَ يَدَيْهِ جَمِيعاً فَقَالَ إِنْ كَانَ فَعَلَ ذَلِكَ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ فَعَلَيْهِ دَمٌ وَ إِنْ كَانَ فَعَلَهُ مُتَفَرِّقاً فِي مَجْلِسَيْنِ

المؤمنين عليه السلام شهيد شد، پس به خدمت امام حسن عليه السلام آمدم و آن حضرت در مجلس امير المؤمنين عليه السلام بود، و مردم از آن حضرت سؤال مى‏كردند، فرمود كه:

كلاه روز عيد فطر و قربان و روزهاى جمعه و كلاهى كه بسر ميگذاشت و با اصحابش مجلس مى‏كرد، سپس فرمود: اى بلال دو استر: شهباء و دلدل و دو شتر: عضباء، و قصوى

إِذَا شَهِدَ اَلشُّهُودُ عَلَى اَلزَّانِي أَنَّهُ قَدْ جَلَسَ مِنْهَا مَجْلِسَ اَلرَّجُلِ مِنِ اِمْرَأَتِهِ أُقِيمَ عَلَيْهِ اَلْحَدُّ قَالَ وَ كَانَ‏

عَنْ رَجُلٍ تَزَوَّجَ أَرْبَعَ نِسْوَةٍ فِي عَقْدٍ وَاحِدٍ وَ قَالَ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ وَ مُهُورُهُنَّ مُخْتَلِفَةٌ قَالَ جَائِزٌ لَهُ وَ لَهُنَّ قُلْتُ

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ لاَ تَشْهَدْ لِمَنْ طَلَّقَ ثَلاَثاً فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ

مَا رَوَاهُ‏ فِي رَجُلٍ ظَاهَرَ مِنِ اِمْرَأَتِهِ أَرْبَعَ مَرَّاتٍ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ قَالَ عَلَيْهِ كَفَّارَةٌ وَاحِدَةٌ

گفت: خدا كه پروردگار و مولاى زمين و آسمانست آنها را نگه داشته، حمران (كه در مجلس حاضر بود) گفت: فدايت اگر زنادقه بدست تو مؤمن شوند، كفار هم بدست پدرت ايمان

إِيَّاكُمْ وَ اَلْمُطَلَّقَاتِ ثَلاَثاً فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ فَإِنَّهُنَّ ذَوَاتُ أَزْوَاجٍ

طَلَّقَ امْرَأَتَهُ ثَلَاثَ تَطْلِيقَاتٍ مَعَ تَكَامُلِ الشَّرَائِطِ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ وَقَعَتْ وَاحِدَة موضوعات :

كتاب الطلاق‏‏‏‏ بَابُ مَنْ طَلَّقَ ثَلَاثاً عَلَى طُهْرٍ بِشُهُودٍ فِي مَجْلِسٍ أَوْ أَكْثَرَ إِنَّهَا وَاحِدَة موضوعات :

مَا رَوَاهُ‏ فِي رَجُلٍ ظَاهَرَ مِنِ اِمْرَأَتِهِ أَرْبَعَ مَرَّاتٍ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ قَالَ عَلَيْهِ كَفَّارَةٌ وَاحِدَةٌ

طَلَّقَ امْرَأَتَهُ ثَلَاثَ تَطْلِيقَاتٍ مَعَ تَكَامُلِ الشَّرَائِطِ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ وَقَعَتْ وَاحِدَة موضوعات :

كتاب الطلاق‏‏‏‏ بَابُ مَنْ طَلَّقَ ثَلَاثاً عَلَى طُهْرٍ بِشُهُودٍ فِي مَجْلِسٍ أَوْ أَكْثَرَ إِنَّهَا وَاحِدَة موضوعات :

طَلَّقَ امْرَأَتَهُ ثَلَاثَ تَطْلِيقَاتٍ مَعَ تَكَامُلِ الشَّرَائِطِ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ وَقَعَتْ وَاحِدَة موضوعات :

«فارسلون » و جمله «انبئكم » خطاب را دسته جمعى آورد، براى اين بود كه حضار مجلس را كه از اركان دولت و سردمداران مملكت و متوليان امور مردم بودند شركت داده

اين راه را مى سپرد: گام اول معاشرت و دوستى با آلودگان است . گام دوم شركت در مجلس آنها. گام سوم فكر گناه . گام چهارم ارتكاب مصاديق مشكوك و شبهات . گام پنجم

دليل ابراهيم نخست به آن استدلال كرد، و اگر افراد با فكر و روشن ضميرى در آن مجلس بودند طبعا با اين دليل قانع شدند زيرا هر كس مى داند مساله آزاد كردن و كشتن

كه ممكن بود، دعوت كردند. گاهى در خلوت و گاهى در جلوت. گاهى تك تك و گاهى در مجلس عمومى. گاهى به دادن بشارت و گاهى به دادن اندرز و هشدار. اما همۀ آنان، به

ساختمانهاى بزرگى است كه به منظور معبد ساخته مى شود. گاهى نيز به قسمت صدر مجلس ، يا صدر مسجد و معبد، نيز اطلاق ميشود آنچه امروز به آن محراب مى گويند كه

كه سالها با هم جنگهاى خونينى داشتند، در نهايت صفا و صميميت گرد هم نشسته ، مجلس انسى به وجود آورده اند، و آتش اختلافات شديدى كه در جاهليت در ميان آنها شعله

و ناراحت كننده روى امواج ديگرى در همه جا پراكنده شود. هنگامى كه ما در يك مجلس عادى نشسته ايم صداى گفتگوى اطرافيان خود را مى شنويم اما از آن دو دسته امواج

جِئْتُكَ لِمَا وُلِدَ لِي لِتُفَرِّقَ بَيْنِي وَ بَيْنَ زَوْجِي فَقَامَ مِنْ مَجْلِسِ اَلْقَضَاءِ فَدَخَلَ عَلَى‏ عَلِيٍّ ع‏ فَأَخْبَرَهُ بِمَا قَالَتِ اَلْمَرْأَةُ

چشمشان به يوسف افتاده است ، پس گويا به دستور يوسف ، در موقعى كه يوسف در آن مجلس نبوده ايشان را در كاخ اختصاصى و بر تخت سلطنتى نشانده اند، و چون يوسف وارد

مجلسى است كه جمعى در آن گرد هم باشند، و وقتى گفته مى شود: نادى كه همه اهل مجلس حضور داشته باشند -، اين است كه عمل لواط را و يا مقدمات شنيعه آن را در پيش

جن را به سوى تو متوجه كرديم، تا صداى تلاوت قرآن را بشنوند. همين كه در آن مجلس حاضر شدند، به يكديگر گفتند: خاموش باشيد، ببينيم چه مى گويد، و چون تمام شد،

از جمله اينكه : در تفسير «در المنثور» چنين نقل شده كه جمعى از قريش از كنار مجلس پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) گذشتند در حالى كه صهيب و عمار، و بلال

تكيه مى دهند. و «مصفوفه بودن نمارق»، به اين معنا است كه اين پشتى ها را در مجلس پشت سر هم بگذارند؛ همان طور كه در مجالس فاخر دنيا چنين مى كنند. ترجمه تفسير

مبارزه با شيطان و هواى نفس ‍ است . ديگر اينكه محراب در لغت به معنى نقطه بالاى مجلس است ، و چون محل محراب در بالاى معبد بوده به اين نام ناميده شده . بعضى مى

كتاب عيون الاخبار به سند خود از على بن محمد بن جهم روايت كرده كه گفت : من در مجلس ماءمون حضور يافتم ، وقتى كه امام رضا (عليه السلام ) هم نزد او بود، ماءمون

دَوَاةً وَ جَلَسَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ فِي مَجْلِسِ اَلْقَضَاءِ وَ جَلَسَ اَلنَّاسُ إِلَيْهِ فَقَالَ لَهُمْ إِذَا أَنَا كَبَّرْتُ

كَانَ أَكْبَرَنَا سِنّاً فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي أَحْضُرُ مَجْلِسَ هَؤُلاَءِ اَلْقَوْمِ يَعْنِي‏ وُلْدَ اَلْعَبَّاسِ‏ فَمَا أَقُولُ فَقَالَ

واقعا آن روح در خارج حضور يافته است ، چون اگر اينطور بود، بايد همه حاضران در مجلس روح نامبرده را ببينند، چون همه حضار حس و درك طبيعى وى را دارند، پس اگر آنها

مى داد. من و بعضى ديگر از صحابه، آيات وحى شده را حفظ مى كرديم و همين كه از مجلس آن جناب بر مى خاستيم، صحابه يادشان مى رفت و مى پرسيدند: «مَاذَا قَالَ آنِفاً»،

كيْدَهُ ثمَّ أَتى»: از ظاهر سياق بر مى آيد كه مراد از تولى فرعون اين است كه از مجلس ‍ مذاكره برخاست و رفت تا خود را براى موعد آماده كند، و مراد از جمع كيد، جمع

(چون نمى خواست رازش فاش شود). چيزى نگذشت، مُرده از جاى برخاست و به حاضران مجلس گفت: من هفت روز است كه مُرده ام، و در اين چند روز، مرا به هفت وادى از وادی

در روح پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) ايجاد كرده باشد و با اميدوارى مجلس را ترك گويند و به دوستان خود بشارت دهند كه شايد محمد (صلى اللّه عليه و آله

او خواندم ، سكوت خود را شكست و گفت : اكنون بشنو تا براى تو بگويم و در همان مجلس ، چهل حديث براى من روايت كرد! براى اطلاع بيشتر از خيانت دانشمندان اهل كتاب

رسيد از آسمان به زمين نازل گردد، و نظائر آن بسيار است ، مانند قوانينى كه از مجلس قانونگذارى گذشته تا هر وقت زمان بكار بردن فلان ماده اش رسيد آنرا به كار ببرند،

اين مرد، يعنى على بن محمد بن جهم در حديث سابق جواب صحيح و تمام را خودش در مجلس ماءمون از آنجناب گرفت ، پس اين روايت كه صدوق آورده ، خالى از اشكال نيست ،

پرسش فرعون است ، وقتى موسى ديد فرعون دارد مغلطه مى كند و امر را بر حاضرين مجلس ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۷۸ مشتبه مى سازد لذا با اينكه كلمه عالمين

نيز همين قصه روايت شده ، چيزى كه هست در روايات مذكور آمده كه آن زن را در مجلس قارون آوردند، تا به عنوان شكايت از موسى آن تهمت را پيش قارون بزند، ولى وقتى

(يعنى جمله مزبور را با قصد جدى تكرار نمايد) بايد چند كفاره بدهد هر چند در مجلس ‍ واحدى صورت گيرد مگر اينكه منظور او از تكرار تاءكيد باشد، نه ظهار جديد.

هرگز به او ايمان نخواهيم آورد و نه او را تصديق خواهيم نمود، اخنس برخاست و مجلس او را ترك گفت . در روايت ديگرى مى خواهيم كه روزى «اخنس بن شريق » با «ابوجهل

است ، و هيچ يك از اين مطالب را پنهانى نمى گفتند، ليكن قبل از علنى كردنش در مجلس مشورتى خود آن را نجوى مى كردند. خلاصه مجالسى سرى بر پا مى كردند كه در مقابل

ندارد. و ثانيا كلام، اوائل امرش با اواخر كارش، و حتّى اوائل سخنانش، در يك مجلس با اواخر آن يكسان نيست. هرچند كه ما نتوانيم تفاوت آن را لمس نموده، و روى

بذكر و دعاء و تلاوت‌ قرآن‌، و نشستن‌ نزد عالم‌ ‌براي‌ اخذ علم‌ و ‌ يا ‌ ‌در‌ مجلس‌ سوگواري‌ و ذكر مناقب‌ و فضائل‌ ائمه‌ طاهرين‌، و امثال‌ اينها و نشستن‌ ‌در‌

كن. خداش: خير آقا من به آنچه فرمودى نياز ندارم. على (ع): پس بهتر است در يك مجلس محرمانه و خصوصى باهم صحبت كنيم. خداش: هر مطلب محرمانه و زير پرده‏اى در نظر

..» و در عيون به سند خود از «على بن محمد بن جهم » روايت كرده كه گفت : در مجلس ماءمون حاضر شدم ، در حالى كه رضا على بن موسى (عليهما السلام ) نزد او بود،

سند خود از حمزه بن ربيع از كسى كه او نام برد روايت كرده كه گفته است : در مجلس ابى جعفر (عليه السلام ) بودم كه عمرو بن عبيد بر او وارد شد و گفت : فدايت

پيشانيش را به شدت مى گيريم. (۱۵) پيشانى دروغگوى خطاكارش را. (۱۶) آن وقت اهل مجلس خود را صدا بزند. (۱۷) ما هم به زودى مأموران دوزخمان را مى خوانيم. (۱۸) نه،

فَقَالَتْ إِنْسِيَّةٌ فَلَمْ يُكَلِّمْهَا كَلِمَةً حَتَّى جَلَسَ مِنْهَا مَجْلِسَ اَلرَّجُلِ مِنْ أَهْلِهِ فَلَمَّا أَنْ هَمَّ بِهَا اِضْطَرَبَتْ فَقَالَ

روايت كرده اند كه گفت: روزى رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، به اهل مجلس خود فرمود: «أطّتِ السَّماءُ وَ حَقَّ لَهَا أن تَئِطَ». يعنى: كمر آسمان از

اين مردى كه آمد و به موسى خبر داد كه تصميم گرفته اند تو را بكشند، از همان مجلس آمده ، و قصر فرعون در اقصى و بيرون شهر مصر بوده ، موسى را از تصميم خطرناك

يكنفر است ، وقتى باينجا مى رسد، روى خود از او گردانده ، متوجه جماعت حاضر در مجلس مى كند، و چون آن مطلب بسر رسيد، دوباره رو بآن شخص نموده سخنان خود را ادامه