سوره الفتح

سوره محمد	سوره الفتح	سوره الحجرات
شماره کتابت : ٤٨ جزء : نزول ترتيب نزول : ١١١ محل نزول : مدينه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٢٩ تعداد کلمات : ٦٣٨ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آمَنُوا آمِنِين آيَة أَبَدا أَثَابَهُم أَثَر أَجْرا أَحَاط أَحَق أَخْرَج أَرَاد أَرْسَل أَرْسَلْنَاک أَشِدّاء أَصِيلا أَظْفَرَکُم أَعَدّ أَعْتَدْنَا أَلِيما أَلْزَمَهُم أَمْوَالُنَا أَنْزَل أَهْلَهَا أَهْلُونَا أَهْلِيهِم أَوْفَى أَيْدِي أَيْدِيهِم أَيْدِيَهُم أَيْدِيَکُم أُخْرَى أُولِي إِيمَانا إِيمَانِهِم التّقْوَى التّوْرَاة الدّين الرّؤْيَا الرّسُول الزّرّاع السّجُود السّمَاوَات السّوْء السّکِينَة الشّجَرَة الصّالِحَات الظّانّين اللّه النّاس الّتِي الْأَدْبَار الْأَرْض الْأَعْرَاب الْأَعْرَج الْأَعْمَى الْأَنْهَار الْإِنْجِيل الْجَاهِلِيّة الْحَرَام الْحَق الْحَمِيّة الْمَرِيض الْمَسْجِد الْمُؤْمِنَات الْمُؤْمِنُون الْمُؤْمِنِين الْمُخَلّفُون الْمُشْرِکَات الْمُشْرِکِين الْمُنَافِقَات الْمُنَافِقِين الْهَدْي الْکُفّار انْطَلَقْتُم بَأْس بَصِيرا بَيْنَهُم بُورا بُکْرَة بِأَلْسِنَتِهِم بِاللّه بِالْحَق بِالْهُدَى بِبَطْن بِغَيْر بِکُل تَأَخّر تَأْخُذُونَهَا تَبْدِيلا تَتَوَلّوْا تَتّبِعُونَا تَجِد تَجْرِي تَحْت تَحْتِهَا تَحْسُدُونَنَا تَخَافُون تَرَاهُم تَزَيّلُوا تَطَئُوهُم تَعْلَمُوا تَعْلَمُوهُم تَعْمَلُون تَقَدّم تَقْدِرُوا تَوَلّيْتُم تُسَبّحُوه تُطِيعُوا تُعَزّرُوه تُقَاتِلُونَهُم تُوَقّرُوه جَعَل جَنّات جَهَنّم جُنُود حَرَج حَسَنا حَمِيّة حَکِيما خَالِدِين خَبِيرا خَلَت دَائِرَة دِين ذَرُونَا ذَنْبِک رَحِيما رَحْمَتِه رَسُول رَسُولَه رَسُولِه رَضِي رُءُوسَکُم رُحَمَاء رُکّعا رِجَال رِضْوَانا زُيّن سَاءَت سَتُدْعَوْن سَعِيرا سَيَقُول سَيّئَاتِهِم سَکِينَتَه سُجّدا سُنّة سُوقِه سِيمَاهُم شَاء شَاهِدا شَدِيد شَطْأَه شَغَلَتْنَا شَهِيدا شَيْء شَيْئا صَدَق صَدّوکُم صِرَاطا ضَرّا ظَن ظَنَنْتُم عَاهَد عَذَابا عَزِيزا عَظِيما عَلَيْه عَلَيْهَا عَلِيما عَمِلُوا عَنْکُم عِلْم غَضِب غَفُورا فَآزَرَه فَأَنْزَل فَإِنّا فَإِنّمَا فَاسْتَغْفِر فَاسْتَغْلَظ فَاسْتَوَى فَتَحْنَا فَتُصِيبَکُم فَتْحا فَجَعَل فَسَيَقُولُون فَسَيُؤْتِيه فَضْلا فَعَجّل فَعَلِم فَوْزا فَوْق قَاتَلَکُم قَال قَدِيرا قَرِيبا قَلِيلا قَوْم قَوْما قُل قُلُوب قُلُوبِهِم قُلُوبِکُم لَتَدْخُلُن لَعَذّبْنَا لَعَنَهُم لَوَلّوُا لِتَأْخُذُوهَا لِتَکُون لِتُؤْمِنُوا لِسُنّة لِلّه لِلْمُؤْمِنِين لِلْمُخَلّفِين لِلْکَافِرِين لِيَزْدَادُوا لِيَغِيظ لِيَغْفِر لِيُدْخِل لِيُظْهِرَه مَثَلُهُم مَحِلّه مَصِيرا مَعَرّة مَعَه مَعْکُوفا مَغَانِم مَغْفِرَة مَکّة مُؤْمِنَات مُؤْمِنُون مُبَشّرا مُبِينا مُحَلّقِين مُحَمّد مُسْتَقِيما مُقَصّرِين مُلْک نَتّبِعْکُم نَذِيرا نَصِيرا نَصْرا نَفْسِه نَفْعا نَکَث نِسَاء نِعْمَتَه هٰذِه وَعَد وَعَدَکُم وَلِيّا وُجُوهِهِم يَأْخُذُونَهَا يَبْتَغُون يَبْلُغ يَتَوَل يَجِدُون يَد يَشَاء يَغْفِر يَفْقَهُون يَقُولُون يَمْلِک يَنْصُرَک يَنْقَلِب يَنْکُث يَهْدِيَک يَهْدِيَکُم يُؤْتِکُم يُؤْمِن يُبَايِعُون يُبَايِعُونَک يُبَدّلُوا يُتِم يُدْخِلْه يُرِيدُون يُسْلِمُون يُطِع يُعَذّب يُعَذّبْه يُعَذّبْکُم يُعْجِب يُکَفّر کَثِيرَة کَذٰلِکُم کَزَرْع کَف کَفَرُوا کَفَى کَلاَم کَلِمَة کَمَا کُلّه

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ إِنّا فَتَحنا لَكَ فَتحًا مُبينًا (١)

ما به‌راستی برای تو گشایش و پیروزی بخشیدیم، (چه) پیروزی روشنگری.

لِيَغفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ وَ يُتِمَّ نِعمَتَهُ عَلَيكَ وَ يَهدِيَكَ صِرٰطًا مُستَقيمًا (٢)

تا خدا پی‌آمد خطرناک دنیوی کار (رسالت)تو را - گذشته و آینده‌اش - را بپوشاند و نعمت خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهی راست هدایت کند.

وَ يَنصُرَكَ اللَّهُ نَصرًا عَزيزًا (٣)

و خدا تو را به نصرتی ارجمند یاری نماید.

هُوَ الَّذى أَنزَلَ السَّكينَةَ فى قُلوبِ المُؤمِنينَ لِيَزدادوا إيمٰنًا مَعَ إيمٰنِهِم وَ لِلَّهِ جُنودُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ كانَ اللَّهُ عَليمًا حَكيمًا (٤)

او کسی است که در دل‌های مؤمنان آرامش (ویژه) را فرو فرستاد تا ایمانی با (داشتنِ) ایمانشان بیفزایند. و سپاهیان آسمان‌ها و زمین تنها از خدایند. و خدا بس دانایی سنجیده‌کار بوده است.

لِيُدخِلَ المُؤمِنينَ وَ المُؤمِنٰتِ جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ خٰلِدينَ فيها وَ يُكَفِّرَ عَنهُم سَيِّـٔاتِهِم وَ كانَ ذٰلِكَ عِندَ اللَّهِ فَوزًا عَظيمًا (٥)

تا مردان و زنانی را که ایمان آورده‌اند در باغ‌هایی که از زیر (درختان)‌شان نهرها روان است، جاودانه در آوَرَد و بدی‌هایشان را از آنان بزداید؛ و این (فرجام نیک) در پیشگاه خدا به‌سلامتی کامیابی بزرگی بوده است.

وَ يُعَذِّبَ المُنٰفِقينَ وَ المُنٰفِقٰتِ وَ المُشرِكينَ وَ المُشرِكٰتِ الظّانّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوءِ عَلَيهِم دائِرَةُ السَّوءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيهِم وَ لَعَنَهُم وَ أَعَدَّ لَهُم جَهَنَّمَ وَ ساءَت مَصيرًا (٦)

و تا مردان و زنان نفاق‌پیشه و مردان و زنان مشرک بدگمان به خدا را عذاب کند، بر آن حالت گردونه‌ی بد (در نشیب و فراز زمان) است. و خدا بر ایشان خشم نموده و لعنتشان کرده و جهنّم را برای آنان آماده گردانیده و (چه) بد سرانجامی است!

وَ لِلَّهِ جُنودُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ كانَ اللَّهُ عَزيزًا حَكيمًا (٧)

و سپاهیان آسمان‌ها و زمین تنها از خدایند و خدا همواره عزیز سنجیده‌کار بوده است.

إِنّا أَرسَلنٰكَ شٰهِدًا وَ مُبَشِّرًا وَ نَذيرًا (٨)

(ای پیامبر!) ما تو را همواره گواهی‌دهنده‌ای و بشارتگر‌ی و هشداردهنده‌ای فرستادیم.

لِتُؤمِنوا بِاللَّهِ وَ رَسولِهِ وَ تُعَزِّروهُ وَ تُوَقِّروهُ وَ تُسَبِّحوهُ بُكرَةً وَ أَصيلًا (٩)

تا (شما مکلفان) به خدا و فرستاده‌اش ایمان آورید و بزرگش بدارید و ارجش نهید و خدا را بامدادان و شامگاهان به پاکی بستایید.

إِنَّ الَّذينَ يُبايِعونَكَ إِنَّما يُبايِعونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوقَ أَيديهِم فَمَن نَكَثَ فَإِنَّما يَنكُثُ عَلىٰ نَفسِهِ وَ مَن أَوفىٰ بِما عٰهَدَ عَلَيهُ اللَّهَ فَسَيُؤتيهِ أَجرًا عَظيمًا (١٠)

بی‌گمان کسانی که با تو بیعت می‌کنند، به‌راستی تنها با خدا بیعت می‌کنند. دست خدا بالای دست‌های آنان است. پس هر کس پیمان شکند، تنها به زیان خود پیمان می‌شکند، و هر کسی بر آنچه با خدا بر عهده‌ی خود عهدی بسته وفادار بماند، زودا (که) خدا پاداشی بزرگ به او می‌بخشد.

سَيَقولُ لَكَ المُخَلَّفونَ مِنَ الأَعرابِ شَغَلَتنا أَموٰلُنا وَ أَهلونا فَاستَغفِر لَنا يَقولونَ بِأَلسِنَتِهِم ما لَيسَ فى قُلوبِهِم قُل فَمَن يَملِكُ لَكُم مِنَ اللَّهِ شَيـًٔا إِن أَرادَ بِكُم ضَرًّا أَو أَرادَ بِكُم نَفعًا بَل كانَ اللَّهُ بِما تَعمَلونَ خَبيرًا (١١)

سر باز زدگان از جنگ، از بادیه‌نشینان، به زودی به تو خواهند گفت: «اموالمان و کسانمان ما را (به خود) مشغول داشتند، پس برای ما پوشش [:بخشش] بخواه‌.» چیزی را که در دل‌هایشان نیست بر زبان‌هایشان می‌رانند. بگو: «پس اگر خدا بخواهد به شما زیانی یا سودی برساند چه کسی از (عذاب) خدا برای شما اختیار چیزی را دارد؟ بلکه (این) خداست که به آنچه می‌کنید همواره آگاه بوده است.»

بَل ظَنَنتُم أَن لَن يَنقَلِبَ الرَّسولُ وَ المُؤمِنونَ إِلىٰ أَهليهِم أَبَدًا وَ زُيِّنَ ذٰلِكَ فى قُلوبِكُم وَ ظَنَنتُم ظَنَّ السَّوءِ وَ كُنتُم قَومًا بورًا (١٢)

«(نه چنان بوده.) بلکه پنداشتید که پیامبر و مؤمنان هرگز به خاندان خود برنخواهند گشت، و این (پندار) در دل‌هایتان نمودی زیبا یافته بود و گمان بد کردید. شما مردمی بس زیان‌بار بوده‌اید.»

وَ مَن لَم يُؤمِن بِاللَّهِ وَ رَسولِهِ فَإِنّا أَعتَدنا لِلكٰفِرينَ سَعيرًا (١٣)

و هر کس به خدا و پیامبرش ایمان نیاورد، ما برای کافران آتشی سوزان آماده کرده‌ایم.

وَ لِلَّهِ مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ يَغفِرُ لِمَن يَشاءُ وَ يُعَذِّبُ مَن يَشاءُ وَ كانَ اللَّهُ غَفورًا رَحيمًا (١٤)

و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین تنها از خداست. برای هر که بخواهد می‌پوشد و هر که را بخواهد عذاب می‌کند و خدا بی‌گمان بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

سَيَقولُ المُخَلَّفونَ إِذَا انطَلَقتُم إِلىٰ مَغانِمَ لِتَأخُذوها ذَرونا نَتَّبِعكُم يُريدونَ أَن يُبَدِّلوا كَلٰمَ اللَّهِ قُل لَن تَتَّبِعونا كَذٰلِكُم قالَ اللَّهُ مِن قَبلُ فَسَيَقولونَ بَل تَحسُدونَنا بَل كانوا لا يَفقَهونَ إِلّا قَليلًا (١٥)

هنگامی که به (قصد) گرفتن غنایم روانه شدید، به زودی بر جای‌ماندگان متخلف خواهند گفت: «بگذارید ما (هم) به دنبال شما بیاییم‌.» (این‌گونه) می‌خواهند کلام خدا را تبدیل کنند. بگو: «هرگز از پی ما نخواهید آمد. خدا از پیش درباره‌ی شما چنین فرمود.» پس به زودی خواهند گفت: « (نه،) بلکه بر ما رشک می‌برید.» (نه چنین است.) بلکه جز اندکی در نمی‌یابند.

قُل لِلمُخَلَّفينَ مِنَ الأَعرابِ سَتُدعَونَ إِلىٰ قَومٍ أُولى بَأسٍ شَديدٍ تُقٰتِلونَهُم أَو يُسلِمونَ فَإِن تُطيعوا يُؤتِكُمُ اللَّهُ أَجرًا حَسَنًا وَ إِن تَتَوَلَّوا كَما تَوَلَّيتُم مِن قَبلُ يُعَذِّبكُم عَذابًا أَليمًا (١٦)

به بر جای ماندگان متخلف‌، از بادیه‌نشینان، بگو: «زودا سوی قومی (رزمنده‌ی) سخت زورمند دعوت خواهید شد (که) یا با آنان بجنگید یا اسلام آورند. پس اگر فرمان ببرید خدا شما را پاداشی نیک می‌دهد و اگر - همچنان که از پیش‌، پشت کردید - (باز هم) روی بگردانید، شما را به عذابی پر درد معذّب می‌دارد.»

لَيسَ عَلَى الأَعمىٰ حَرَجٌ وَ لا عَلَى الأَعرَجِ حَرَجٌ وَ لا عَلَى المَريضِ حَرَجٌ وَ مَن يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسولَهُ يُدخِلهُ جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ وَ مَن يَتَوَلَّ يُعَذِّبهُ عَذابًا أَليمًا (١٧)

بر نابینا تنگنایی نیست و بر لنگ تنگنایی نیست و بر بیمار تنگنایی نیست (که در جهاد و مانندش شرکت نکنند). و هر کس خدا و پیامبرش را فرمان بَرَد وی را در باغ‌هایی که از زیر (درختان)شان نهرها روان است در می‌آورد و هر کس را (که) روی برتابد به عذابی دردناک معذّبش می‌دارد.

لَقَد رَضِىَ اللَّهُ عَنِ المُؤمِنينَ إِذ يُبايِعونَكَ تَحتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فى قُلوبِهِم فَأَنزَلَ السَّكينَةَ عَلَيهِم وَ أَثٰبَهُم فَتحًا قَريبًا (١٨)

خدا بی‌گمان هنگامی که مؤمنان، زیر (آن) درخت با تو بیعت می‌کردند از آنان خشنود شد. پس آنچه در دل‌هایشان بود دانست و بر آنان آرامش فرو فرستاد و پیروزی نزدیکی را به آنان پاداش داد.

وَ مَغانِمَ كَثيرَةً يَأخُذونَها وَ كانَ اللَّهُ عَزيزًا حَكيمًا (١٩)

و (نیز) غنیمت‌های فراوانی را (که آنها) می‌گیرند. و خدا همواره نیرومند سنجیده‌کار بوده است.

وَعَدَكُمُ اللَّهُ مَغانِمَ كَثيرَةً تَأخُذونَها فَعَجَّلَ لَكُم هٰذِهِ وَ كَفَّ أَيدِىَ النّاسِ عَنكُم وَ لِتَكونَ إيَةً لِلمُؤمِنينَ وَ يَهدِيَكُم صِرٰطًا مُستَقيمًا (٢٠)

خدا به شما غنیمت‌های فراوان (دیگری) وعده داده (که) آنها را خواهید گرفت. پس این (پیروزی) را برای شما پیش انداخت و دست‌های مردمان را از شما کوتاه ساخت، و تا برای مؤمنان نشانه‌ای باشد و شما را به راهی راست هدایت کند.

وَ أُخرىٰ لَم تَقدِروا عَلَيها قَد أَحاطَ اللَّهُ بِها وَ كانَ اللَّهُ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرًا (٢١)

و (غنیمت‌های) دیگری (نیز هست) که شما بر آنها دست نیافته‌اید (و) خدا بر آنها همواره احاطه داشته و خدا بر هر چیزی بسیار توانا بوده است.

وَ لَو قٰتَلَكُمُ الَّذينَ كَفَروا لَوَلَّوُا الأَدبٰرَ ثُمَّ لا يَجِدونَ وَلِيًّا وَ لا نَصيرًا (٢٢)

و اگر کسانی که کافر شدند، با شما کشتار کنند، بی‌چون (به شما) پشت خواهند کرد، سپس پشتوانه و یاوری نخواهند یافت.

سُنَّةَ اللَّهِ الَّتى قَد خَلَت مِن قَبلُ وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبديلًا (٢٣)

سنّت الهی را (که) از پیش همین بوده (پاس‌دار و انتظار داشته باش) و برای سنّتِ الهی هرگز جایگزینی نخواهی یافت.

وَ هُوَ الَّذى كَفَّ أَيدِيَهُم عَنكُم وَ أَيدِيَكُم عَنهُم بِبَطنِ مَكَّةَ مِن بَعدِ أَن أَظفَرَكُم عَلَيهِم وَ كانَ اللَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصيرًا (٢٤)

و اوست کسی که در دل مکّه - پس از پیروز کردنتان بر آنان - دست‌هایشان را از شما و دست‌هایتان را از ایشان بازداشت، پس از آنکه شما را بر آنان چیره ساخت. و خدا به آنچه می‌کنید بسی بینا بوده است.

هُمُ الَّذينَ كَفَروا وَ صَدّوكُم عَنِ المَسجِدِ الحَرامِ وَ الهَدىَ مَعكوفًا أَن يَبلُغَ مَحِلَّهُ وَ لَولا رِجالٌ مُؤمِنونَ وَ نِساءٌ مُؤمِنٰتٌ لَم تَعلَموهُم أَن تَطَـٔوهُم فَتُصيبَكُم مِنهُم مَعَرَّةٌ بِغَيرِ عِلمٍ لِيُدخِلَ اللَّهُ فى رَحمَتِهِ مَن يَشاءُ لَو تَزَيَّلوا لَعَذَّبنَا الَّذينَ كَفَروا مِنهُم عَذابًا أَليمًا (٢٥)

آنان کسانی می‌باشند که کافر شدند و از (ورود) شما (به) مسجدالحرام جلوگیری کردند و نگذاشتند قربانی نگه‌داشته‌ی شما را به محلش برسد و اگر (در مکّه) مردان و زنان باایمانی نبودند که (ممکن بود) بی‌آنکه آنان را بشناسید، ندانسته پایمالشان کنید. و عار و بی‌مقداری از ایشان برایتان بماند (فرمان حمله به مکّه می‌دادیم) تا خدا هر که را بخواهد در رحمت خویش آورد. اگر (کافر و مؤمن) از هم متمایز می‌شدند، همواره کافران را به عذاب دردناکی معذّب می‌داشتیم.

إِذ جَعَلَ الَّذينَ كَفَروا فى قُلوبِهِمُ الحَمِيَّةَ حَمِيَّةَ الجٰهِلِيَّةِ فَأَنزَلَ اللَّهُ سَكينَتَهُ عَلىٰ رَسولِهِ وَ عَلَى المُؤمِنينَ وَ أَلزَمَهُم كَلِمَةَ التَّقوىٰ وَ كانوا أَحَقَّ بِها وَ أَهلَها وَ كانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمًا (٢٦)

چون کافران در دل‌های خود، تعصّب، (آن هم) تعصّب جاهلیت نهادند، پس خدا آرامشی از خود بر فرستاده‌ی خویش و بر مؤمنان فرو فرستاد و کلمه‌ی تقوا را ملازم آنان ساخت و (در واقع) آنان به (رعایت) آن سزاوارتر و (هم) اهل آن بودند. و خدا همواره بر هر چیزی بسی دانا بوده است.

لَقَد صَدَقَ اللَّهُ رَسولَهُ الرُّءيا بِالحَقِّ لَتَدخُلُنَّ المَسجِدَ الحَرامَ إِن شاءَ اللَّهُ إمِنينَ مُحَلِّقينَ رُءوسَكُم وَ مُقَصِّرينَ لا تَخافونَ فَعَلِمَ ما لَم تَعلَموا فَجَعَلَ مِن دونِ ذٰلِكَ فَتحًا قَريبًا (٢٧)

به‌راستی خدا رؤیای پیامبر خود را به‌درستی تحقّق بخشید (که) شما بدون شک، به خواست خدا در حالی که سرهاتان را تراشیده و (موها یا ناخن‌های خود را) کوتاه کرده‌اید، همواره بدون ترسی در مسجدالحرام در خواهید آمد. خدا آنچه را که نمی‌دانستید دانست. در نتیجه پس از این، پیروزیِ نزدیکی (برای شما) قرار داد.

هُوَ الَّذى أَرسَلَ رَسولَهُ بِالهُدىٰ وَ دينِ الحَقِّ لِيُظهِرَهُ عَلَى الدّينِ كُلِّهِ وَ كَفىٰ بِاللَّهِ شَهيدًا (٢٨)

اوست کسی که پیامبر خود را به (تمامی) هدایت، با آیین پای‌برجای راستا، و سرشار از حق روانه ساخت، تا آن را بر تمام ادیان پیروز گرداند و گواه بودن خدا کافی بوده است.

مُحَمَّدٌ رَسولُ اللَّهِ وَ الَّذينَ مَعَهُ أَشِدّاءُ عَلَى الكُفّارِ رُحَماءُ بَينَهُم تَرىٰهُم رُكَّعًا سُجَّدًا يَبتَغونَ فَضلًا مِنَ اللَّهِ وَ رِضوٰنًا سيماهُم فى وُجوهِهِم مِن أَثَرِ السُّجودِ ذٰلِكَ مَثَلُهُم فِى التَّورىٰةِ وَ مَثَلُهُم فِى الإِنجيلِ كَزَرعٍ أَخرَجَ شَطـَٔهُ فَـٔازَرَهُ فَاستَغلَظَ فَاستَوىٰ عَلىٰ سوقِهِ يُعجِبُ الزُّرّاعَ لِيَغيظَ بِهِمُ الكُفّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ مِنهُم مَغفِرَةً وَ أَجرًا عَظيمًا (٢٩)

محمّد پیامبر خداست‌؛ و کسانی که با اویند، بر کافران سختگیران و با خودهاشان مهربانانند. آنان را در رکوع و سجود می‌بینی (که) فضل و خشنودی خدا را همی جویند. علامت (مشخصه‌ی) آنان بر اثر و نمود سجود در چهره‌هایشان پیداست. این نماد ایشان است در تورات و نمادشان در انجیل. چون کِشته‌ای است که جوانه‌ی خود را بر آورده و آن را مایه دهد تا ستبر شود و بر ساقه‌های خود بایستد و زارعان را به شگفت آورد، تا از (انبوهی) آنها (خدا) کافران را به خشم در اندازد. خدا به کسانی از آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمان) کرده‌اند، پوشش و پاداشی بزرگ وعده داده است.

محتوای سوره

• تفسیر آیات