نتایج جستجو

اسم موصول و اكثر در اولواالعقل بكار مى‏رود مثل [حج:18]. در قرآن مجيد در غير اولى العقل نيز بكار رفته است مثل [نور:45]. «مَنْ يَمْشى عَلى بَطْنِهِ» خزندگان

واحِدَةٍ ثُمٌ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها» به نظر مى‏آيد مراد از نفس در اين آيات بشر اولى است. وَ مَا اللّه الّذِين کَانُوا يَظْلِمُون لا لٰکِن خَسِرُوا إِن ظَلَمُوا

هم پوستهاى اولى و هم غيرآنهاست. گفت: به من توضيح بده تا بفهم. امام فرمود اگر كسى خشتى را خرد كند و آن را گل كرده بارديگر خشت زند آيا خشت اولى و درعين حال

دانش و علم در وجودش استقرار يافته و ريشه دوانده راسخ در علم است ولى مصداق اولى و حقيقى آن رسول خدا و ائمه اطهار عليهم السلام است در تفسير برهان بيشتر از

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... اول ل ذکر اله ما يا الله الذين ف وله اولى من کم وقى نا انن على هم ب ا ايى ربب لعل نفق الا ه امن لا ى کتب فى عبد کون

كَىْ در كلام عرب سه جور است اول مخفف كيف،دوم تعليل، سوم به معنى ان مصدريه. اولى در قرآن يافته نيست [طه:40-33-32]. آن در هردو آيه به معنى تعليل است و ان مصدريه

صادق «عليه السلام» نقل شده «نَحْنُ الْمُتَوَسِّمُونَ...» البته مصداق واقعى و اولى متوسمون آنها عليهم السلام هستند. در كافى در اين باره بابى منعقد فرموده و

گوش مى‏دهند؟ آنگاه به هر وسيله سبب گفته‏اند. صحاح و قاموس و اقرب نيز معناى اولى آن را ريسمان و معنى دوّمى را وسيله گفته‏اند. ابن اثير گويد: سبب ريسمانى كه

کلمه «نشأه» در اصل به معناى ایجاد و تربیت چیزى است، و گاه از دنیا به «نشأه اولى» و از قیامت به «نشأه آخرت» تعبیر مى شود. نش‌ء (۲۸ بار) ال وَ اللّه لا الْأُخْرَى

نسبت به دیگران بسیار فخر فروشى مى کند، تفاوت «مختال» و «فخور» در این است که: اولى، اشاره به تخیلات کبرآلود ذهنى است، و دومى، به اعمال کبر آمیز خارجى. فخر (۶

شود (نگه داشتن و حبس کردن) و گاه به معناى لازم (توقف کردن و ایستادن)، مصدر اولى «وقف» است و مصدر دومى «وقوف». هم‌ (۳۸۹۶ بار) وقف‌ (۴ بار) حبس شدن و حبس كردن

به معناى عطش، و همچنین هوایى است که بین آسمان و زمین قرار دارد. فعلى که از اولى مشتق مى شود، به معناى آشکار شدن و درخشیدن است. لوح‌ (۶ بار) ال وَ أَخَذ فِي

معناى میوه اى که آمادّه چیدن است، نیز آمده. یا جمع «قَطف» (بر وزن حذف) است که اولى معناى وصفى دارد، و دومى معناى مصدرى، و به معناى میوه هاى چیده شده، یا چیدن

برگزیدگان الهى، از ترک اولى (فجعله من الصلحین) برداشت یاد شده، از آن جا است که خداوند یونس(ع) را - پس از توبه و پشیمانى او از ترک اولى - به مقام صالحان رساند

به معناى عطش، و همچنین هوایى است که بین آسمان و زمین قرار دارد. فعلى که از اولى مشتق مى شود، به معناى آشکار شدن و درخشیدن است. لوح‌ (۶ بار) لوح در اصل به

بايد ديد وحى اولى و انساء ثانوى چه حكمت داشته است. «نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهااَوْمِثْلِها» صريح است در اينكه آيه و حكم بعدى پرمصلحت‏تر از حكم اولى و يا مثل آن

آنرا ميان مردم منتشر مى‏كنند و اگر آنرا به رسول خدا و به اولى الامر ارجاع مى‏كردند رسول و اولى الامر كه استنباط مى‏كنند آن را مى‏دانستند. يعنى بايد در اينگونه

و شكسته شد بادها آنرا پراكنده مى‏كند. ذرو و ذرى هر دو به يك معنى است فعل اولى از نصر ينصر و دومى از ضرب يضرب آمده است «اقرب» [ذاريات:1-6]. ذاريات با واو

ترک اولى، همچون یونس(ع) (و لاتکن کصاحب الحوت ... لنبذ بالعراء و هو مذموم) این که خداوند به پیامبر(ص) هشدار داد که مانند یونس مباش; اشاره به ترک اولى و مجازات

بايد ديد وحى اولى و انساء ثانوى چه حكمت داشته است. «نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهااَوْمِثْلِها» صريح است در اينكه آيه و حكم بعدى پرمصلحت‏تر از حكم اولى و يا مثل آن

را بگوید که انجام نخواهد داد، و بین این که، کارى که مى گوید را انجام ندهد، اولى دلیل بر نفاق است و دومى دلیل بر ضعف اراده». ل‌ (۳۸۴۲ بار) مقت‌ (۶ بار) بغض

است اولى با منفخ آهنگرى، دومى با دهان. * [حجر:29]. اين تعبير در سوره [سجده:9]. و سوره [ص:72]. نيز آمده است مراد از آن دميدن روح در وجود انسان اولى است

بلى در افعال اين ماده آمده [يونس:44]. [كهف:49]. بعضى جاها نسبت ظلم به غير اولى العقل داده شد مثل [هود:102]. اين تعبير در سوره انبياء آيه 11 و حج آيه 45

بعد محروم شدن از زندگى در جنّت است كه اخراج گرديد. گفته‏اند: اين عصيان ترك اولى است نه معصيت عادى زيرا انبیاء معصوم‏اند و گناه نمى‏كنند. و امر «لاتَقْرَبا

بعد محروم شدن از زندگى در جنّت است كه اخراج گرديد. گفته‏اند: اين عصيان ترك اولى است نه معصيت عادى زيرا انبیاء معصوم‏اند و گناه نمى‏كنند. و امر «لاتَقْرَبا

را به نكاح خويش در آورد مگرآن كه زن با مرد او را طلاق دهد در اين صورت مرد اولى مى‏تواند او را تزويج نمايد. معنى آيه: طلاق دو دفعه است پس از آل‏ن رجوع است

باشد)برخواهيد گشت؟! هركه به حالت اولى (وكفر) بازگردد ابداً به خدا ضررى نخواهد رساند. [انعام:71]. همچنين است [انفال:48]. يعنى به راه اولى برگشت و فراركرد. ولى در

علو (۷۰ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) علو (بر وزن قفل) بلندى. علاء: برترى و رفعت شأن. اولى از نصر ينصر آيد مثل «عَلَاالشَّىْ‏ءُ وَالنَّهارُ يَعْلُوا عُلُوّاً:اِرْتَفَعَ»

(۱ بار) کلو (۲ بار) كَلا و كِلْتا دو اسم اند در لفظ مفرد و در معنى تثنيه اولى تأكيد مذكر و دومى تأكيد مؤنث باشد و دائم‏الاضافه‏اند. [كهف:33]. [اسراء:23]

به بدن عارض مى‏شود و عىّ عجز از مباشرت كار و كلام است [ق:15]. آيا به خلقت اولى عاجز بوده‏ايم (تا به خلقت ثانوى عاجز باشيم؟) نه بلكه آنها از خلقت جديد در

به بدن عارض مى‏شود و عىّ عجز از مباشرت كار و كلام است [ق:15]. آيا به خلقت اولى عاجز بوده‏ايم (تا به خلقت ثانوى عاجز باشيم؟) نه بلكه آنها از خلقت جديد در

شده در حال بارگیری... كَلا و كِلْتا دو اسم اند در لفظ مفرد و در معنى تثنيه اولى تأكيد مذكر و دومى تأكيد مؤنث باشد و دائم‏الاضافه‏اند. [كهف:33]. [اسراء:23]

عَدل (بفتح اول) آنست كه اولى مثل شى‏ء است از جنس آن و دومى بدل آن است هر چند از غير جنس باشد چنانكه فرموده [مائده:95]. راغب گويد: اولى در محسوس بحاسّه است

خالص شده مانند خالص شدن مغز از قشر بوسيله الك كردن در قاموس و اقرب معناى اولى نخل را تصفيه گفته است ايضا قاموس نخل و نَخيل را جمع نَخْلَة مى‏داند، در پايان

كَىْ در كلام عرب سه جور است اول مخفف كيف،دوم تعليل، سوم به معنى ان مصدريه. اولى در قرآن يافته نيست [طه:40-33-32]. آن در هردو آيه به معنى تعليل است و ان مصدريه

نخواهى رسيد [حديد:16]. زمان و مدت بر آنها طولانى شد و قلوبشان سخت گرديد. اولى در طول محسوس و دومى در طول معقول است. تطاول: به معنى اظهار طول يا اظهار قدرت

انجام دهد تيرها را به هم مى‏زد اگر اولى مى‏آمد آن كار را مى‏كرد و اگر سوّمى مى‏آمد دوباره آنها را به هم مى‏زد تا اوّلى يا دوّمى بيايد (حاشيه سيره ابن هشام

اسم موصول و اكثر در اولواالعقل بكار مى‏رود مثل [حج:18]. در قرآن مجيد در غير اولى العقل نيز بكار رفته است مثل [نور:45]. «مَنْ يَمْشى عَلى بَطْنِهِ» خزندگان

رئى دخل نا شدد جند ذکر وقد شىء التى نمل طلع کلا لو هيج غرم زرع غفر ها هم اولى من نحن خلد ام ايى لبب شعر يا

صادق «عليه السلام» نقل شده «نَحْنُ الْمُتَوَسِّمُونَ...» البته مصداق واقعى و اولى متوسمون آنها عليهم السلام هستند. در كافى در اين باره بابى منعقد فرموده و

گويد كه پس از بريدن دوباره عود مى‏كنند و مى‏روند. قاموس و اقرب نيز معناى اولى آن را رجوع مطلق گفته‏اند. اعاده: برگرداندن. [طه:55]. از زمين خلقتان كرديم،

خالص شده مانند خالص شدن مغز از قشر بوسيله الك كردن در قاموس و اقرب معناى اولى نخل را تصفيه گفته است ايضا قاموس نخل و نَخيل را جمع نَخْلَة مى‏داند، در پايان

كَريمٍ» بجاى «لاظَليلٍ» است، علت سه شعبه بودن دخان معلوم نيست به نظر مى‏آيد كه اولى معلول عدم توحيد، دومى معلول عدم عمل و سومى معلول عدم ايمان به آخرت باشد.

نفاق عادت كرده‏اند. * [نمل:44]. مُمَرَّد به معنى صاف شده است و آن به معناى اولى مناسب است كه صاف شده عارى از خلل و فرج است و آيه روشن مى‏كند كه سليمان قصر

الرَّسُولِ‌ ... 5- اولى الامر بايد از ميان خودِ مؤمنين باشد. «أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ» 6- مسلمانان بايد داراى حكومت و تشكيلات و رهبرى باشند. اولى الامر صاحب

بار) هزء و هزو به معنى مسخره كردن است كه حكايت از استخفاف مسخره شده دارد، اولى به ضم زاء آمده دومى به ضم هر دو. استهزاء نيز به معنى مسخره كردن است. [توبه:65]

الْحَوائِجِ» يعنى او در حاجتهاى كوچك براى من تلاش مى‏كند. قاموس نيز معنى اولى آن را مثل اقرب گفته است. [حج:5]. طفل در واحد و جمع به كار مى‏رود كه‏آن اسم

آن را در آيه عظيم، قبيح و غيره گفته‏اند ولى آنچه ما اختيار كرديم با معناى اولى مناسب است. لا عَلَى وَيْلَکُم اللّه مُوسَى کَذِبا لَهُم فَيُسْحِتَکُم قَال

بلكه به علت بردن مروّت و مردانگى است. طبرسى ره در علت تسميه سه قول نقل كرده اولى قول زجّاج است كه حرام سبب استيصال زجّاج است كه حرام سبب استيصال و هلاكت است

بار) هزء و هزو به معنى مسخره كردن است كه حكايت از استخفاف مسخره شده دارد، اولى به ضم زاء آمده دومى به ضم هر دو. استهزاء نيز به معنى مسخره كردن است. [توبه:65]

«عليه السلام» و يكى در داستان فرعون [قصص:38]. ناگفته نماند: چون در خلقت انسان اولى «مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّار» «مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَاٍ» آمده اگر انسان از

ايجاد نمايد در عيون از امام جواد عليه السّلام نقل نموده كه مراد از اولى لك فأولى ثم اولى لك فأولى دورى از خير دنيا و دورى از خير آخرت است و قمّى ره نقل نموده

آمده:«لِيُولِجَهُ بِهِ الْجَنَّتةَ» و نيز آمده «وَبَحْرٌ عَميقٌ فَلاتِلِلجُوهُ» حكمت 287. اولى دخول معمولى و دومى بطور جاباز كردن است. [اعراف:40]. داخل بهشت نمى‏شوند تا

جارى وسيع گفته و اطلاق آن را بر رودخانه مجاز دانسته‏اند اما قول اول با معناى اولى كه وسعت و اتساع است بهتر مى‏سازد. قرآن كريم در معناى رود صريح است مثل [كهف:33]

ذا ميان من و الذى واقع شده نحو [بقره:255]، [حديد:11] ظاهراً «ذا» در معناى اولى خود است طبرسى در ذيل آيه دوم از فّراء نقل كرده : ذا صله من است و گفته‏اند

[كهف:29]. * [فرقان:54]. صِهر به كسر (ص) قرابت ازدواجى است. در قاموس و اقرب معناى اولى آن را قرابت گفته. در مجمع فرموده: نسب راجع به ولادت نزديك است، صهر خلطه‏اى

[كهف:29]. * [فرقان:54]. صِهر به كسر (ص) قرابت ازدواجى است. در قاموس و اقرب معناى اولى آن را قرابت گفته. در مجمع فرموده: نسب راجع به ولادت نزديك است، صهر خلطه‏اى

ايجاد نمايد در عيون از امام جواد عليه السّلام نقل نموده كه مراد از اولى لك فأولى ثم اولى لك فأولى دورى از خير دنيا و دورى از خير آخرت است و قمّى ره نقل نموده

نيستيم. همين طور است آيه [انبياء:5]. كه در «شعر» مشروحاً گذشت. بايد دانست معنى اولى كه اختلاط باشد در ضغث ملحوظ است لذا اقرب آن را دسته علف كه تر و خشك به هم

آمده:«لِيُولِجَهُ بِهِ الْجَنَّتةَ» و نيز آمده «وَبَحْرٌ عَميقٌ فَلاتِلِلجُوهُ» حكمت 287. اولى دخول معمولى و دومى بطور جاباز كردن است. [اعراف:40]. داخل بهشت نمى‏شوند تا

قوم مردان و زنان اراده شده‏اند و حقيقت آن براى مردان است ولى قاموس معناى اولى آن را «اَلْجَماعَةُ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ مَعاً» گفته است. اقرب الموارد

آب، آتش (کبریت)، ظروف و مانند اینها. معن‌ (۱ بار) [ماعون:7-6]. بنابر معناى اولى ظاهراً ماعون آنست كه پيوسته در گردش و جريان است چنانكه آن را تبر، ديك، دستاس

صحبت خواهيم كرد و هر يك را بررسى خواهيم نمود. بزرگان و ارباب تفسير از سه آيه اولى استفاده كرده‏اند که گناهان منقسم به صغائر و كبائراند و استناد به «كبائر»

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ» بيان تفصيلى آن اجمال است. ولى به نظر نگارنده معناى اولى بهتر است و تفريع «فَاِمْساكٌ بِمَعْروفٍ» است يعنى پس از دو طلاق يا رجوع مى‏كند

كرد. وَثاقَةً به معنى محكم وثابت شدن است «وَثُقَ وَثاقِةً: قوى وثبت» فعل اولى از باب حَسِبَ يَحْسِبُ و فعل دومى از باب كَرُمَ يَكْرُمُ مى‏باشد. مُواثَقَه:

نخواهى رسيد [حديد:16]. زمان و مدت بر آنها طولانى شد و قلوبشان سخت گرديد. اولى در طول محسوس و دومى در طول معقول است. تطاول: به معنى اظهار طول يا اظهار قدرت

ايجاد نمايد در عيون از امام جواد عليه السّلام نقل نموده كه مراد از اولى لك فأولى ثم اولى لك فأولى دورى از خير دنيا و دورى از خير آخرت است و قمّى ره نقل نموده

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

افزوده: «اَكْلَفَهُ غَيْرَهُ» يعنى ديگرى را به آن كار تشويق كرد. اين از معناى اولى چندان دور نيست زيرا تشويق براى تن در دادن به كار شاق است. در نهايه گويد:

بدست چپش داده شده نور نخواهد داشت و چون طرف راست نورانى است و طرف چپ بى نور، اولى مبارك و ديگرى شوم خوانده شده [واقعة:8-9]. در قاموس و اقرب شوم را يكى از معانى

زيانكاران به نقصان ثواب. تنبيه: بنابر مذهب حقّه اماميه، توبه آدم بر ترك اولى بوده، چه ترك اولى‌ جلد 4 صفحه 35 نسبت به انبيا مانند گناه، و توبه از آن براى عود ثواب

مى‏اسم تفضيل آن است [كهف:19]. * [كهف:81]، [مريم:13]. [مؤمنون:4]. در دو آيه اولى زكوة مصدر است به معنى پاكى و پاكيزگى و در آيه سوّم اگر لام «لِلزَّكوة» را

تاء) و مفتاح به معنى كليد و مفتح (بر وزن مقعد) به معنى خزانه و انبار است جمع اولى و دومى مفاتح و مفاتيح و جمع سومى فقط مفاتح آيد (اقرب). على هذا مفاتح در سه

پرهيز بخصوصى، خداشمارا از خويش مى‏ترساند و بازگشت بسوى اوست. در اين آيه حكم اولى آن است كه بايد از كفار بريدو به مومنان پيوست و نبايدآنها را دوست داشت ومحرم

ثبير روشن باد ثبير( ثبير كوهى است در كنار مكه و آبى است در ديار مزينه ظاهرا اولى مراد است) بعد گفت: اَلَّلهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِما سَئَلَكَ اَخىِ مُوسى

جارى وسيع گفته و اطلاق آن را بر رودخانه مجاز دانسته‏اند اما قول اول با معناى اولى كه وسعت و اتساع است بهتر مى‏سازد. قرآن كريم در معناى رود صريح است مثل [كهف:33]

أَنْزَلْتُمُوه أَنْزَلْنَا أَنْشَأْتُم أَنْشَرَه أَهْدِيَک أَهْلِه أَوْتَادا أَوْحَى أَوْلَى أَي أَکْفَرَه أُجَاجا أُخْرَى أُقْسِم أُمّه أُوتِي إِذا إِلٰه إِنّه إِنّهَا

الله إلاّ بالحقّ...». احکام ۱، ۲، ۷، ۸، ۱۰، ۱۱: احکام ۱، ۲، ۷، ۸، ۱۰، ۱۱ اولى ۳; فلسفه احکام ۱، ۲، ۷، ۸، ۱۰، ۱۱ ۵ امام حسین(ع): مظلومیت امام حسین(ع) ۲۱;

افزوده: «اَكْلَفَهُ غَيْرَهُ» يعنى ديگرى را به آن كار تشويق كرد. اين از معناى اولى چندان دور نيست زيرا تشويق براى تن در دادن به كار شاق است. در نهايه گويد:

تند رفتن و دويدن و كسب... و قاموس قصد، عمل، رفتن و دويدن معنى مى‏كند. معناى اولى همان تند رفتن است . در قرآن مجيد به معنى تند رفتن و دويدن و به معنى تلاش

آن را در آيه عظيم، قبيح و غيره گفته‏اند ولى آنچه ما اختيار كرديم با معناى اولى مناسب است. اللّه عَلَى وَ مِمّن کَذِبا أَظْلَم مَن فَمَن أَو إِن کَذّب لا

تدبير مراد است. مشحون سه بار در قرآن آمده است: شعراء:119 - يس:41 - صافات:140. اولى كشتى، سومى كشتى يونس است. ال الْفُلْک فِي وَ مِن لَهُم ثُم فَسَاهَم إِن فَکَان

ايجاد نمايد در عيون از امام جواد عليه السّلام نقل نموده كه مراد از اولى لك فأولى ثم اولى لك فأولى دورى از خير دنيا و دورى از خير آخرت است و قمّى ره نقل نموده

بلى در افعال اين ماده آمده [يونس:44]. [كهف:49]. بعضى جاها نسبت ظلم به غير اولى العقل داده شد مثل [هود:102]. اين تعبير در سوره انبياء آيه 11 و حج آيه 45

قد اوى رجم طوع قتل نا علم اخذ هما عند ذکر اتى نهى بعض رحم سوء هو فحش دعو اولى ايى رسل جزى وقى جنن اخر قبل نصو ثم هذا انتم ذلک انت نفق على نذر امن نصى بئس

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

مطلق زنجير باشد چنانكه در صحاح و اقرب آن را آن را وثاق گفته است. ولى معناى اولى درست‏تر است كه غلّ و صفد به يك نفر پيچيده مى‏شوند در نهج البلاغه خطبه 222

آينه دلالات و علاماتى است براى صاحبان عقول. تبصره: صاحبان عقول را تعبير به «اولى النهى» فرمود، زيرا صاحب عقل به سبب آن باز ايستد از قبايح؛ يا به جهت آنكه

نفاق عادت كرده‏اند. * [نمل:44]. مُمَرَّد به معنى صاف شده است و آن به معناى اولى مناسب است كه صاف شده عارى از خلل و فرج است و آيه روشن مى‏كند كه سليمان قصر

پرهيز بخصوصى، خداشمارا از خويش مى‏ترساند و بازگشت بسوى اوست. در اين آيه حكم اولى آن است كه بايد از كفار بريدو به مومنان پيوست و نبايدآنها را دوست داشت ومحرم

نشان مى‏دهد كه در يك سياق و در بيان حكم اند داعى نداريم كه بگوئيم: آيه دوم اولى را نسخ كرده است، اشتباه از آن جاست كه «يُطيقُونِهُ» را به معنى قدرت گرفته‏اند

بكار رفته: 1- برترى. 2- عطّيه و احسان و رحمت. و هر دو از مصاديق معناى اولى است. اما اولى ممكن است معنوى باشد مثل [اعراف:39]. شما را بر ما برترى و فضيلتى نبود

تاء) و مفتاح به معنى كليد و مفتح (بر وزن مقعد) به معنى خزانه و انبار است جمع اولى و دومى مفاتح و مفاتيح و جمع سومى فقط مفاتح آيد (اقرب). على هذا مفاتح در سه

دعوت خداوند از خردمندان (اولى الالباب) به رعایت تقوا (واتقون یا اولى الالباب) ۱۸ - خِردمندى، مقتضى تقواپیشگى است. (واتقون یا اولى الالباب) ۱۹ - اهمیّت و

است كه انكار كند ايجاد نشأه ديگر را كه قيامت باشد، و حال آنكه مى‌بيند نشأه اولى را كه دنيا باشد. نَحْنُ خَلَقْناكُمْ فَلَوْ لا تُصَدِّقُونَ (57) أَ فَرَأَيْتُمْ

لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ «24» پس از صدور ترك اولى از آدم: قالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ: خطاب فرمود خداى تعالى

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

معصيت باشد، تأويل شود به ترك اولى؛ چه نافرمانى در ترك اولى نيز مى‌باشد، زيرا شايسته مقام تقرب و جلالت شأن نيست خلاف اولى نمودن، و اين نسبت به انبياء به

مرا، أَكُنْ مِنَ الْخاسِرِينَ‌: باشم از زيانكاران در نقص ثواب كه از من ترك اولى سانح شده، و اين بر سبيل تخشع و استكانت است به درگاه الهى، اگرچه گناهى از

تحويل قبله را مى‏كشيده است. نمى‏شود گفت: رسول خدا«صلى اللَّه عليه و آله» قبله اولى را دوست نمى‏داشت ولى ظاهرا روكردن به آسمان و انتظار تحويل قبله و رضايت از

قبل از اسلام است. از آيه [احزاب:33] به نظر مى‏آيد كه دو جاهليّت هست يكى اوّلى و ديگرى آخرى. الميزان آن را جاهليّت قبل از بعثت و به معنى جاهليّت گذشته گرفته

بطور حصر معين فرمايد: إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ‌: اينست و جز اين نيست كه اولى به تصرف و حاكم در امور دينى و دنيوى شما و احق بر خلافت در مصالح خلقان و صاحب

شريفه به يكى از وجوه تفسير شود: 1- مراد از عصيان، ترك اولى و افضل است نه ترك واجب. و در استعمال ترك اولى را نيز عصيان شمرند، مثل آنكه متعارف است گويند: فلانى

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

باطل و جهنم از لوازم و توابع كفر است چون گوينده چنانچه دو جمله اخيره را بر اولى عطف نموده مفردات آندو را هم عطف بما سبق‌ جلد 4 صفحه 384 كرده است و اين نكته

«أَبصار» از مادّه «بصر» جمع «بصر» به معناى بینایى و چشم است. «أُولِى الأَبْصارِ»: تعبیر به «أُولِى الأَبْصارِ» (صاحبان چشم) اشاره به کسانى است که حوادث را به

به واسطه دلالت بر معانى خود. تكليم و تكلم هر دو به معنى سخن گفتن است و در اولى مفعول منظور است به خلاف دوم مثل [نساء:164]. خدا با موسى به طور مخصوصى سخن

فعل شده. نزد بعضى تمثيل اول براى مؤمنان و كافران، و دوم براى علماء است لكن اولى آنكه‌ جلد 11 - صفحه 29 كورى، تاريكى، حرارت و اموات ضرب المثل باشد براى مطلق

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

مِنْ أَبْصارِهِمْ» «1» اگر ادب در كلام لازم است، در رفتار و كردار، به طريق اولى لازم است. آهسته سخن گفتن، نشانه‌ى ادب، تواضع، وقار و آرامش انسان است. قرآن

عَلِمْتُمُ‌: و هر آينه بتحقيق دانستيد و آگاه شديد، النَّشْأَةَ الْأُولى‌: آفرينش اولى را كه آن انتقال نطفه است به علقه و علقه به مضغه و مضغه به عظام و لحوم و اعصاب

و حذّروا أليما و وعدوا جسيما، احذروا الذّنوب المورطة و العيوب المسخطة يا اولى الابصار و الأسماع ... اى بندگان خدا، كجايند آنانكه عمر داده شده بودند پس

ابوجهل را ملاقات نمود و فرمود خداوند به من امر نموده که به تو بگویم: «اولى لک فاولی ثمّ اولى لک فاولى» ابوجهل لباس خویش را از تن بدر آورد (یا از دست بینداخت)

خودتان را و نقول بصيغه متكلّم مع الغير نيز قرائت شده است و در آيه اولى بجاى آيات اولى آيه بصيغه مفرد نيز قرائت نموده‌اند. يَستَعجِلُونَك‌َ بِالعَذاب‌ِ وَ

ميراث گرفتند و آيه شريفه دال است بر آنكه هر كه در نسب نزديكتر به ميت است، اولى به ارث مى‌باشد، خواه آنكه صاحب سهم باشد يا نه، و خواه كه عصبه باشد يا نه،

هُوَاللّهُ اَحَدْ، بى همتا معنى كنيم، در اين صورت، تمام سه آيه كه بعد از آيه اولى آمده است شرح اَحَد مى‏باشد. يعنى به همتا است زيرا كه مقصود همه است و زائيدن

دانسته‌اند و بعضى گفته‌اند پيغمبران چون معصومند ترسى ندارند مگر كسانيكه ترك اولى از آنها صادر شده مانند حضرت موسى و آدم و يونس و امثال ايشان كه ميترسند از

منازل كافران است كه در دنيا داشتند، هر چند رفيع و منيع بوده. معنى اول اليق و اولى باشد به مقام. وَ أَحْسَنُ مَقِيلًا: و نيكوتر است از حيث محل استراحت، يعنى

باطل و جهنم از لوازم و توابع كفر است چون گوينده چنانچه دو جمله اخيره را بر اولى عطف نموده مفردات آندو را هم عطف بما سبق‌ جلد 4 صفحه 384 كرده است و اين نكته

و ((دعاء و تبنى - فرزند خواندگى توضيح مفاد و مراد از اينكه فرمود: ((النبى اولى بالمؤ منين من انفسهم و ازواجه امهاتهم)) بيان الويت در توراث صاحبان رحم از

الْعَقْلِ» در اين دو جمله ظاهراً مراد از سبات خواب است و آن مغاير با معناى اوّلى نيست كه خواب قطع فعاليّت ظاهرى است ولى در آيه شريفه بايد راحتى و آرامش معنى

أبى جعفر(ع) فى قوله «أُولى الأیدى و الأبصار» یعنى أُولى القوّة فى العبادة و البصر فیها; از امام باقر(ع) درباره سخن خداوند «أُولى الأیدى و الأبصار» روایت

خواهيد شد در زمين و طغيان و سركشى بزرگى خواهيد نمود و چون موعد فساد مرتبه اولى رسيد مبعوث كنيم بر شما جلد 3 صفحه 343 بندگانى را از خودمان كه داراى شوكت

فروش مى‌كردند، غافل از آنكه چيزى كه حرام باشد بهاى آن نيز حرام مى‌باشد. و اولى حمل آنست بر عموم تا شامل جميع محرمات باشد. لَبِئْسَ ما كانُوا يَفْعَلُونَ‌:

السّلام‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌ فرمود «ان‌ّ اللّه‌ يقول‌ انا احق‌ ‌من‌ سئل‌ و اولي‌ ‌من‌ تضرّع‌ اليه‌ فقولوا عند افتتاح‌ ‌کل‌ امر صغير ‌او‌ عظيم‌ بِسم‌ِ اللّه‌ِ

انعام، آيه 90. تفسير اثنا عشرى، ج‌1، ص: 43 عليهم السلام. 6- دين اسلام. و اولى حمل بر عموم است. در معانى الاخبار از حضرت صادق عليه السلام، فرمود: صراط مستقيم

كنايه از كمى مدّت است نهايت آنكه تمثيل بيكروز در برابر مدّت بى‌پايان آخرت اولى و انسب و امثل است و در نفحات نقل نموده كه چون پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله

باطل و جهنم از لوازم و توابع كفر است چون گوينده چنانچه دو جمله اخيره را بر اولى عطف نموده مفردات آندو را هم عطف بما سبق‌ جلد 4 صفحه 384 كرده است و اين نكته

و ((دعاء و تبنى - فرزند خواندگى توضيح مفاد و مراد از اينكه فرمود: ((النبى اولى بالمؤ منين من انفسهم و ازواجه امهاتهم)) بيان الويت در توراث صاحبان رحم از

خودتان را و نقول بصيغه متكلّم مع الغير نيز قرائت شده است و در آيه اولى بجاى آيات اولى آيه بصيغه مفرد نيز قرائت نموده‌اند. وَ قالُوا لَو لا أُنزِل‌َ عَلَيه‌ِ

اذا صار الامر الينا فنحن اولى بكم: قسم بخدا نمى‌ترسم بر شما مگر برزخ را، و اما وقتى گرديد امر به سوى ما (يعنى قيامت) پس ما اولى هستيم به شما و ولايت داريم

اَكْنافِ مَكَّةَ يُصْمَدُ على هذا بايد معنى اللّه الصمد را از قصد گرفت كه معناى اولى كلمه است و الف و لام آن ظاهراً براى عهد است. اللّه الصمد يعنى: خدا همان مصمود

اگر هر کسى بخواهد با من درباره پروردگار محاجّه کند و پرسشى نماید من برتر و اولى از مردم نسبت به پروردگار هستم و پاسخ او را خواهم گفت و نیز هر کسى با من درباره

الْحافِرَةِ» مثلى است درباره كسيكه به جاى اوّلى برگردانده شودو معنى آيه چنين مى‏شود: كفّار و منكرين بعث مى‏گويند: آيا به خلقت اوّلى باز خواهيم گشت؟!! اين آيه نظير

هاى کوتاهى داشت، و تختى براى جلسات رسمى و تشریفاتى، که پایه هاى بلند داشت; اوّلى را «کرسى» و دومى را «عرش» مى نامیدند. کرس‌ (۲ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) يى‌ (۴۰

خواهيد شد در زمين و طغيان و سركشى بزرگى خواهيد نمود و چون موعد فساد مرتبه اولى رسيد مبعوث كنيم بر شما جلد 3 صفحه 343 بندگانى را از خودمان كه داراى شوكت

را کنایه از انصار و یاران مهدى موعود قرار داده اند و نیز گوید: چنین تأویلى اولى و بهتر است زیرا فعل (نرى) به لفظ استقبال آمده یعنى موضوعى است که براى بعد

باطل و جهنم از لوازم و توابع كفر است چون گوينده چنانچه دو جمله اخيره را بر اولى عطف نموده مفردات آندو را هم عطف بما سبق‌ جلد 4 صفحه 384 كرده است و اين نكته

خواهيد شد در زمين و طغيان و سركشى بزرگى خواهيد نمود و چون موعد فساد مرتبه اولى رسيد مبعوث كنيم بر شما جلد 3 صفحه 343 بندگانى را از خودمان كه داراى شوكت

خودتان را و نقول بصيغه متكلّم مع الغير نيز قرائت شده است و در آيه اولى بجاى آيات اولى آيه بصيغه مفرد نيز قرائت نموده‌اند. وَ يَستَعجِلُونَك‌َ بِالعَذاب‌ِ

كنار از شى‏ء اند مثل اينكه بگوئيم زيد در جلو من و يا در عقب من است مثال اوّلى از قرآن نحو [انفال:16] و آيه 25 يوسف كه گذشت. و مثال دوّم نحو [ق:40]. و بيشتر

يَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلًا «10» وَ ذَرْنِي وَ الْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِيلًا «11» إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالًا وَ جَحِيماً

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

اگر اين حقيقت ثابت شود كه خداوند تمام بنى آدم را بصورت ذرات ريز از وجود آدم اولى بيرون آورد و از آنها توحيد گواهى خواست و آنها گواهى دادن، اين مطلب از ظاهر

مفردات گويد: ثوب در اصل رجوع شى‏ء است به حالت اوّلى و يا به حالتيكه ابتدا براى آن در نظر گرفته شده است مثال اوّلى «نحو ثاب فلان الى داره» (فلانى به خانه خود

قُلُوبِهِم فِي أَيْدِي قَذَف الْمُؤْمِنِين يَحْتَسِبُوا فَاعْتَبِرُوا لَم يَا أُولِي حَيْث الْأَبْصَار مِن در حال بارگیری...

أَيْدِي قُلُوبِهِم الْمُؤْمِنِين فِي قَذَف فَاعْتَبِرُوا يَا يَحْتَسِبُوا أُولِي الْأَبْصَار لَم حَيْث در حال بارگیری...

(۳۱ بار) ال يَسْتَوِي مِن خَبِيرا لا الْمُؤْمِنِين تَعْمَلُون غَيْر بِمَا أُولِي کَان الضّرَر اللّه وَ إِن الْمُجَاهِدُون فِي سَبِيل در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه ضرر (۷۴ بار) ال وَ أُولِي غَيْر الْمُجَاهِدُون الْمُؤْمِنِين فِي مِن سَبِيل الْقَاعِدُون اللّه يَسْتَوِي بِأَمْوَالِهِم خَبِيرا لا أَنْفُسِهِم

این کلمه ردد (۵۹ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) إِلَى وَ لَو الرّسُول بِه أَذَاعُوا أُولِي الْخَوْف أَو الْأَمْر الْأَمْن مِنْهُم لَعَلِمَه مِن الّذِين أَمْر در حال

بار) وَ اذْکُر إِبْرَاهِيم أَوّاب إِنّه إِسْحَاق الْعَبْد يَعْقُوب نِعْم أُولِي صَابِرا وَجَدْنَاه الْأَيْدِي الْأَبْصَار در حال بارگیری...

(۳۸۹۶ بار) وَ بِخَالِصَة إِنّا الْأَبْصَار ذِکْرَى الدّار الْأَيْدِي إِنّهُم أُولِي عِنْدَنَا يَعْقُوب لَمِن الْمُصْطَفَيْن إِسْحَاق در حال بارگیری...

أَخْلَصْنَاهُم ذِکْرَى الدّار إِنّا الْأَبْصَار إِنّهُم الْأَيْدِي عِنْدَنَا لَمِن أُولِي الْمُصْطَفَيْن يَعْقُوب الْأَخْيَار در حال بارگیری...

کلمه زود (۲ بار) ال وَ خَيْر التّقْوَى فَإِن اتّقُون تَزَوّدُوا يَا اللّه أُولِي يَعْلَمْه الْأَلْبَاب لَيْس عَلَيْکُم مِن تَفْعَلُوا در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه وقى‌ (۲۵۸ بار) ى‌ (۱۰۴۴ بار) وَ يَا أُولِي التّقْوَى لَيْس الْأَلْبَاب الزّاد عَلَيْکُم خَيْر فَإِن جُنَاح أَن تَزَوّدُوا تَبْتَغُوا

(۳۸۴۲ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) مِنْهُم وَ الّذِين إِلَى الْأَمْر يَسْتَنْبِطُونَه أُولِي لَو لا الرّسُول فَضْل اللّه رَدّوه عَلَيْکُم در حال بارگیری...

بَعَثْنَا جَاء عَلَيْکُم فَإِذَا کَبِيرا عِبَادا عُلُوّا لَنَا لَتَعْلُن أُولِي وَ بَأْس مَرّتَيْن شَدِيد فَجَاسُوا خِلاَل در حال بارگیری...

ال وَ خِلاَل کَان فَجَاسُوا وَعْدا شَدِيد مَفْعُولا بَأْس ثُم رَدَدْنَا أُولِي لَنَا لَکُم الْکَرّة عِبَادا عَلَيْکُم بَعَثْنَا در حال بارگیری...

رَبّکُم وَرَاء غَيْر مَا مُسَافِحِين فَإِذَا الْأَلْبَاب لَيْس لَکُم فَمَا أُولِي أَفَضْتُم اسْتَمْتَعْتُم أُحِل يَا عَرَفَات بِه وَ اتّقُون مِنْهُن اللّه

با اينان امر و وصيت نمائيم، مراد نهى از خوردن درخت است به نهى تنزيهى، يعنى اولى و شايسته بود كه بجا نياورد آن را. فَنَسِيَ‌: پس ترك نمود آدم نهى ما را و

در نهايت خضوع و خشوع پيوسته مشغولند به عبادت، پس فرزند آدم هر آينه به طريق اولى بايد كه شب و روز به عبادت اشتغال، و اظهار عبوديت را نسبت به معبود خود بنمايد

بلكه او بوظيفه خود كه دفاع از نفس مؤمن بوده قيام فرموده حتى ميتوان گفت ترك اولى هم از او صادر نشده بلى محتمل است كه در دفع تعرّض قبطى ضرب كافى بوده و قتل

بلكه او بوظيفه خود كه دفاع از نفس مؤمن بوده قيام فرموده حتى ميتوان گفت ترك اولى هم از او صادر نشده بلى محتمل است كه در دفع تعرّض قبطى ضرب كافى بوده و قتل

خواهيد شد در زمين و طغيان و سركشى بزرگى خواهيد نمود و چون موعد فساد مرتبه اولى رسيد مبعوث كنيم بر شما جلد 3 صفحه 343 بندگانى را از خودمان كه داراى شوكت

خودتان را و نقول بصيغه متكلّم مع الغير نيز قرائت شده است و در آيه اولى بجاى آيات اولى آيه بصيغه مفرد نيز قرائت نموده‌اند. أَ وَ لَم‌ يَكفِهِم‌ أَنّا أَنزَلنا

خودتان را و نقول بصيغه متكلّم مع الغير نيز قرائت شده است و در آيه اولى بجاى آيات اولى آيه بصيغه مفرد نيز قرائت نموده‌اند. قُل‌ كَفي‌ بِاللّه‌ِ بَينِي‌ وَ

يَکُن حَمِيدا فَلْيَسْتَعْفِف لِلّه إِن فَاللّه السّمَاوَات الْأَقْرَبِين أَوْلَى الْأَرْض أَن يَکْبَرُوا بِهِمَا الْوَالِدَيْن فَلا بِدَارا فَلْيَأْکُل بِالْمَعْرُوف

الدّيَار فَجَاسُوا خَلَق شَدِيد السّمَاوَات بَأْس فِيه کَان وَعْدا بَيْع أُولِي مَفْعُولا لَنَا ثُم الْأَرْض يَوْم رَدَدْنَا عِبَادا يَأْتِي لَکُم عَلَيْکُم

بار) وَ ثُلاَث مَا رُبَاع مِن النّسَاء لِلّه أَجْنِحَة فُرَادَى تَقُومُوا أُولِي لَکُم ثُم أَن رُسُلا تَتَفَکّرُوا الْمَلاَئِکَة بِوَاحِدَة فِي طَاب يَزِيد

خِفْتُم فِي أَلاّ الْخَلْق تَعْدِلُوا النّسَاء يَشَاء أَجْنِحَة فَوَاحِدَة أَو أُولِي مِن إِن رُسُلا لَکُم اللّه عَلَى مَلَکَت طَاب الْمَلاَئِکَة کُل أَيْمَانُکُم

شامل این کلمه «أَیْدِى» جمع «ید» به معناى «دست» است. يدى‌ (۱۲۰ بار) ال وَ أُولِي الْأَبْصَار إِنّا يَعْقُوب أَخْلَصْنَاهُم بِخَالِصَة إِسْحَاق ذِکْرَى الدّار

خَيْر فَإِن اللّه الزّاد يَعْلَمْه التّقْوَى مِن تَفْعَلُوا اتّقُون يَا مَا أُولِي الْأَلْبَاب الْحَج در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) هما (۱۵۹ بار) وَ فَلا أَن إِن اللّه أَو أَوْلَى يَطّوّف رَأْفَة تَأْخُذْکُم فَاللّه لا مَن فِي تَتّبِعُوا عَلَيْه فَقِيرا

آیات شامل این کلمه قرب‌ (۹۶ بار) وَ لَو ذَا کَان اللّه لا أُولِي إِنّمَا مِن الّذِين بَعْد کَانُوا بِعَهْد تُنْذِر نَکْتُم بِه مَا أَوْفُوا شَهَادَة تَبَيّن

اين كلمه يك باربيشتر در قرآن مجيد نيست . شَدِيد خِلاَل الدّيَار بَأْس وَ أُولِي لَنَا کَان عِبَادا وَعْدا مَفْعُولا عَلَيْکُم ثُم رَدَدْنَا بَعَثْنَا أُولاَهُمَا

أَنْفَقْتُم بَدّلَه آخَر فَاللّه لَو ابْن الْمُؤْمِنِين بَعْد الْمَوْت إِلٰها أَوْلَى قُل السّبِيل أَحَدَکُم بِهِمَا لِلّه يُنْفِقُون شُهَدَاء حَضَر ذَا فَلا

الْخَوْف بِه أَو إِلَى لَو الْأَمْن رَدّوه مِن أَمْر جَاءَهُم الرّسُول إِذَا أُولِي در حال بارگیری...

أَجْنِحَة الْبَاقِيَات شِفَاء مَن الصّالِحَات الْإِنْسَان الْأَرْض شُرَکَاءَکُم أُولِي کُل يَزِيد خَيْر رُسُلا الْقُرْآن خَلاَئِف شَيْء الْمَلاَئِکَة در حال بارگیری

الّذِين نُورا بَأْس فَيُحْفِکُم کَمَا تَمْشُون أَيّهَا لَعِب تَوَلّيْتُم أُولِي بِه الدّنْيَا قَوْم أَيْدِيکُم يَا در حال بارگیری...

الْکِتَاب يَدْخُل فَتَنْقَلِبُوا عَمّا بَأْس يُحِب لَمّا تَتَوَلّوْا بَعْد أُولِي بَل خَاسِرِين بِغَافِل أَعْمَالِکُم شَيْئا إِيمَانِکُم قَوْم کَمَا أَسْلَمْنَا

جَهَنّم بَعْض مِنْه يَمِيز تُنْفِقُون حَتّى قُل عَلَيْه تَکْتُمُون فَيَرْکُمَه أُولِي لَسْتُم الْأَرْض تَأْکُلُوا کَان أَنْتُم الْأَلْبَاب جَمِيعا الْيَتَامَى

قَالُوا أَخّرْتَنِي يُرْسِل عَدْل الّذِين لِلْوَالِدَيْن الْأَلْبَاب يَوْم أُولِي أَزْکَى مِنْکُم يُفَرّطُون ثُم أَو أَنْفِقُوا الْأَقْرَبِين عِبَادِه أَجَل

طَعَاما عَنْکُم نَفْس قَبْلَهُم مَا النّعْمَة وَاحِدَة نَفْسا ذَا الْخُلُود أُولِي الذّکْر مِن صَيْحَة فَلَمّا نُکَلّف يَرْجِعُون خَزَائِن شَيْئا الْمَيْتَة

إِن لا أَ أَحَق أَو خَيْر الْمُؤْمِنِين تَخْشَوْنَهُم قَوْلِهِم فَقِيرا أَوْلَى أَوْلِيَاء قَبْل بَيْنَهُم الْوَلِي دُونِه بَيْنَکُم بِهِمَا مِثْل حَافِظا

الرّحْمٰن وَ عَلَى أَعْلَم بِالّذِين رَبّک بَلَغْت أَشَدّ هُم قَد أَيّهُم هُو أَوْلَى عَلَي شِيعَة بِهَا کُل عَاقِرا هَيّن صِلِيّا امْرَأَتِي کَانَت لَنَنْزِعَن

إِلَى ذٰلِک فَإِن إِنّا بَعْد يَفْعَلُون إِذَا هُم عَلَيْکُم تَحِيّتُهُم أَوْلَى رَءُوف أَنْزَلْنَا أَلّف مِنْهُم شُهُود يَوْم رَحِيم حَرِيص دُعُوا بِنَصْرِه

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

الهى ساطع گشت و حضرت از روزنه‌اى مانند ته سوزن ديد مانند آنچه را در مرتبه اولى ديده بود و در آيات سابقه ذكر شد چنانچه در برهان از امام كاظم عليه السّلام

به گونه اى حساب شده در ارتباط باهم قرار دارند و هدفى را دنبال مى کنند; به طریق اولى حیات انسان بى فرجام نیست و بدون حساب پایان نمى پذیرد. ۳ - برپایى نظام کیفر

در كشاف گويد: اگر بگويى: اين چه «واو»ى است كه بر جمله سوم داخل شده و بر اولى و دومى داخل نشده؟ گويم: آن همان واوى است كه داخل مى‏شود به جمله ايكه صفت

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

بيان اهوال آنروز فرموده ميفرمايد پس چون يكبار در صور دميده شد كه آنرا نفخه اولى خوانند كه بآن عالم دنيا خراب و ويران گردد و زمين و كوهها از جاى خودشان بلند

ناسند نسناس حقير عرض ميكنم بيان ايشان براى روايت اخير مناسب است ولى روايت اولى كه مفسر آيه است‌ جلد 2 صفحه 67 احتياج باين بيان ندارد زيرا كه در آنروايت

حَرَج اللاّتِي عَلَيْهِم أَيّهَا فِيهِم يَبْلُغُوا تَعُولُوا أَنْفُسِکُم أُولِي يُحِب فُضّلُوا أَ کُل مِنْکُم لَو بَنِي يَنْکِح أُحِل رَزَقْنَاکُم فَرَضْنَا

آیات شامل این کلمه اولى‌ (۹ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) وَ فِي الْأَلْبَاب ذٰلِک إِن اللّه لَآيَات النّهَى الْأَبْصَار لَعِبْرَة ذِکْرَى مِن النّهَار کَان مِنْهَا

پراكنده كردن و پراكنده شدن است شتّ و شتيت وصف نيز آمده‏اند به معنى متفرق. جمع اوّلى اشتاب و دومى شتّى است مثل مريض و مرضى (اقرب) [طه:53]. [حشر:14]و يعنى رويانيديم

عَلَيْهِم تَحِيّتُهُم لَئِن سَيَقُول إِنّمَا تُرْجِي النّبِي لَهُم أَن أَهْل أَوْلَى رَدّ التّوْبَة الْمُخَلّفُون الْمُحْصَنَات يَوْم مَسّکُم يَنْتَه الْبَحْر

قَبْل مِيرَاث يَرْجُو أَکْثَر بِالْعَدْل لَو يُوَجّهْه فَلا تُبْدُون ذٰلِک أُولِي آمَنُوا لٰکِن إِلاّ الْفَتْح الضّرَر نَفْعا أَعْجَبَک لِلّه تَتَفَکّرُون

کَلاّ هُو أُوتُوا أَم الْقُرْآن بِالْحَق فِيه رَبّي فُصّلَت النّاس لَمّا أَوْلَى أَکْبَر جَاءَهُم لَو عِلّيّين عَزِيز خَلَق بِمَا عَرَبِيّا تَنْزِيل عِلّيّون

کَفَرُوا النّار سَبِيلِه الْخَيْر الْمُؤْمِنُون رَأَوْا جِئْتَنَا افْعَلُوا أُولِي آمَنُوا آلاَء لِنَعْبُد مِنْکُم تِجَارَة الّتِي سَبِيل لَو جَمِيعا أَو حَق

«سكن» رجوع شود. وَ غَنِيّا کَان مَن أَو فَلْيَأْکُل فَاللّه بِالْمَعْرُوف أَوْلَى بِهِمَا يَکُن فَإِذَا فَلْيَسْتَعْفِف فَلا دَفَعْتُم إِن الْأَقْرَبِين إِلَيْهِم

لَهُم أَنْت فِيهَا لِي إِنّه رَبّک إِنّمَا لَه إِبْرَاهِيم کُنْت الظّالِمِين أُولِي کَانُوا الْمَلَأ يَا بِه أَنَا الْمَصِير أَخَاهُم الْأَلْبَاب يَعْلَمُون

دانسته‌اند و بعضى گفته‌اند پيغمبران چون معصومند ترسى ندارند مگر كسانيكه ترك اولى از آنها صادر شده مانند حضرت موسى و آدم و يونس و امثال ايشان كه ميترسند از

صفحه 142 (طبع مصر، سنه 1308 هجرى) جلد 6 - صفحه 236 2- آنكه زنان از مرتبه اولى شهادت دادند به طهارت و نزاهت يوسفى: «قلن حاش للّه ما هذا بشرا ان هذا الّا

عدل باشد. تتمه: «عياشى» از حضرت باقر عليه السلام روايت نموده فرمود: فانّ اولى العلم الانبياء و الاوصياء و هم قيام بالقسط، و القسط العدل فى الظّاهر، و العدل

و ((دعاء و تبنى - فرزند خواندگى توضيح مفاد و مراد از اينكه فرمود: ((النبى اولى بالمؤ منين من انفسهم و ازواجه امهاتهم)) بيان الويت در توراث صاحبان رحم از

برخاسته بودند، يهوديان مى گفتند: ما اولى و برتر بدين ابراهيم هستيم. مسيحيان مى گفتند: ما بدين ابراهيم برتر و اولى مى باشيم سپس قضاوت امر را به رسول خدا

فوق. وَ مَثْنَى رُبَاع مَا أَجْنِحَة فَإِن يَزِيد النّسَاء مِن فِي خِفْتُم أُولِي رُسُلا الْخَلْق أَلاّ لَکُم الْمَلاَئِکَة تَعْدِلُوا طَاب يَشَاء جَاعِل

كه «دَمَّرَ« هم به نفسه و هم با «عَلى» متعدى مى‏شود بنا بر اين معنى آيه اوّلى آن است كه: خدا هلاكشان كرد و بر كفّار نظير آن است. راغب مى‏گويد در اين آيه

فِرْعَوْن عَصَاه نُمِيت بِعِزّة مَقَام عَلَى هُم کَانُوا قَالُوا فَإِذَا أَوْلَى أَشَدّ لَيَقُولُون أَنْتُم لَو إِلاّ هِي نَحْن بِهَا أَن أَيّهُم مِنّا صِلِيّا

مى كند اشعار به دو نكته دارد: يكى اينكه : مى فهماند منظور از متاع در جمله اولى متاع عمومى و مشترك بين همه افراد مجتمع است . و به عبارتى ديگر منظور از متاع

الْمَغْفِرَة لَمَسْجِد رِيشا لَکُم تَزَوّدُوا الّذِي الْمُؤْمِنِين دِمَاؤُهَا أُولِي عَلَيْکُم أَبَدا يَشَاء بِهَا لِتُکَبّرُوا إِلَيْه الرّسُول آيَات سَوْآتِکُم

تُشْرِکُوا فَهُو الرّسُول بَيْن غَيْر خَشْيَة الْحِکْمَة عَجّلْنَا مَا تَتّقُوا أُولِي أَو تُعْرِضُوا لَه اسْتَوَى النّسَاء نُوح يَشَاء بَيْنِي رَبّک قَالُوا إِمْلاَق

يعنى: كار زار نكنند با شما مگر در آباديهاى مستحكم و حصار دار. اين معناى اوّلى حصن است سپس به طور مجاز چنانكه راغب گويد در هر تحفّظ و نگه داشتن به كار مى‏رود

فِي اللّه هَدَيْنَا عِيسَى إِن إِنّا أُوتِي قَالَت نَفْس کَمَا نَافِلَة أُولِي قَضَاهَا أَ الْمَوْت حَضَر کَان أَتَمّهَا مُوسَى اجْعَلْه وَيْلَتَا بَنِيه

لٰکِن کَان اللّه بِه أَخْطَأْتُم غَفُورا فِيمَا النّبِي رَحِيما جُنَاح أَوْلَى عَلَيْکُم لَيْس در حال بارگیری...

بدانيم؟!! گوئيم: تربيه و ترائب در اصل لغت به معنى استخوان سينه نيست و معناى اوّلى (تراب) در آن معتبر است و استخوانهاى سينه را از آن جهت ترائب گفته‏اند كه مثل

روغن گاو متغير شده، با وجود بر اين، هر دو نفر را يك خرما بود، به اين وجه كه اولى آن را در دهان نهاده قدرى مكيده بعد بيرون آورده به ديگرى دادى، و بنا به قولى

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

كنايه از كمى مدّت است نهايت آنكه تمثيل بيكروز در برابر مدّت بى‌پايان آخرت اولى و انسب و امثل است و در نفحات نقل نموده كه چون پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

الهى ساطع گشت و حضرت از روزنه‌اى مانند ته سوزن ديد مانند آنچه را در مرتبه اولى ديده بود و در آيات سابقه ذكر شد چنانچه در برهان از امام كاظم عليه السّلام

الهى ساطع گشت و حضرت از روزنه‌اى مانند ته سوزن ديد مانند آنچه را در مرتبه اولى ديده بود و در آيات سابقه ذكر شد چنانچه در برهان از امام كاظم عليه السّلام

الهى ساطع گشت و حضرت از روزنه‌اى مانند ته سوزن ديد مانند آنچه را در مرتبه اولى ديده بود و در آيات سابقه ذكر شد چنانچه در برهان از امام كاظم عليه السّلام

داريم و خداوند جواب فرموده كه اينها منتظر يك بانك صور اسرافيلند در دميدن اولى كه مردم بآن ميميرند و ناگهان آنها را ميگيرد در حاليكه آنها با يكديگر مخاصمه

داريم و خداوند جواب فرموده كه اينها منتظر يك بانك صور اسرافيلند در دميدن اولى كه مردم بآن ميميرند و ناگهان آنها را ميگيرد در حاليكه آنها با يكديگر مخاصمه

را بتمامى پس گرفتيمشان مانند گرفتن توانائى با اقتدار. تفسير نكته تكرار آيه اولى در آيات سابقه گذشت و قوم لوط پيغمبر هم تكذيب نمودند بنوبه خود پيغمبران خدا

را بتمامى پس گرفتيمشان مانند گرفتن توانائى با اقتدار. تفسير نكته تكرار آيه اولى در آيات سابقه گذشت و قوم لوط پيغمبر هم تكذيب نمودند بنوبه خود پيغمبران خدا

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

حافظ و نگهدار او است و تكرار همزه استفهام براى تأكيد انكار است و بحذف همزه اولى و بحذف هر دو و ائنّنا بدو نون و ضيق بكسر ضاد نيز قرائت شده است و چون بر سبيل

حافظ و نگهدار او است و تكرار همزه استفهام براى تأكيد انكار است و بحذف همزه اولى و بحذف هر دو و ائنّنا بدو نون و ضيق بكسر ضاد نيز قرائت شده است و چون بر سبيل

مراد از دار السلام بهشت است كه سراى امان و عافيت و سرور است و مراد از ولى اولى بتصرف است و بعضى گفته‌اند مراد از ولى دوست است و مراد از دار السلام دار اللّه

بيان اهوال آنروز فرموده ميفرمايد پس چون يكبار در صور دميده شد كه آنرا نفخه اولى خوانند كه بآن عالم دنيا خراب و ويران گردد و زمين و كوهها از جاى خودشان بلند

بيان اهوال آنروز فرموده ميفرمايد پس چون يكبار در صور دميده شد كه آنرا نفخه اولى خوانند كه بآن عالم دنيا خراب و ويران گردد و زمين و كوهها از جاى خودشان بلند

«2» تفسير مجمع البيان، (1403 هج)، ج 5، ص 430. جلد 14 - صفحه 31 بعد از نفخه اولى واقع شود و همه خلقان زنده شوند. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ وَ

شد: أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحافِرَةِ: آيا رد كرده شدگانيم در حالت اولى؟ يعنى آيا ما را بعد از مرگ به همان حالت كه داشتيم، رد خواهند كرد؟ بِسْمِ

و تو را آزموديم آزمودن بخصوصى. 2- [حديد:14]. اگر «فَتَنْتُمْ» را به معنى اولى بگيريم مانعى ندارد راغب گفته: فتن به معنى ادخال انسان در آتش نيز به كار مى‏رود

طريقه» گوئى يك نوع آسانى و راحت رفتن در آن ملحوظ است كه سرازيرى در معنى اوّلى آن قيد شده. ه ب ف ل من ليل لما بحر جوز نهر فى قول خفى عقب هو سبل فتو فتى

و مواصلت و ساير احكام اسلام و ذيلا تصريح شده بآنكه صاحبان قرابت و رحميّت اولى بميراث و احكام اقارب خودشان هستند از ساير مسلمانان در كتاب الهى و حكم او

قيامت، «مَسَاق»، به سوى پروردگار است وجوه مختلف درباره معناى آيه: «أولى لَكَ فَأولى * ثُمّ أولى لَكَ فَأولى» بحث روایی: (چند روايت درباره آيات گذشته) رواياتى

دانسته‌اند و بعضى گفته‌اند پيغمبران چون معصومند ترسى ندارند مگر كسانيكه ترك اولى از آنها صادر شده مانند حضرت موسى و آدم و يونس و امثال ايشان كه ميترسند از

خبيثه از طينت و مزاج تو است و تو اولى بآنها هستى و اين اعمال صالحه از طينت مؤمن‌ جلد 2 صفحه 533 و مزاج او است و او اولى است بآنها امروز ظلمى نيست همانا

بار) گردش. در اقرب الموارد مى‏گويد: دور به معنى حركت و برگشتن شى‏ء به جاى اوّلى است [احزاب:19 ]يعنى سوى تو مى‏نگرند ديدگانشان همى گردد مانند كسيكه از مرگ

كه «دَمَّرَ« هم به نفسه و هم با «عَلى» متعدى مى‏شود بنا بر اين معنى آيه اوّلى آن است كه: خدا هلاكشان كرد و بر كفّار نظير آن است. راغب مى‏گويد در اين آيه

مؤمنان از كفّار جدا مى شدند حتماً كفّار را عذاب مى‏كرديم اين معنى مطابق معناى اوّلى است كه كنار شدن باشد. لا من هم ما کم الذين ل ف فى کفر ب ه هدى قوم شرک قتل

فَاصْبِر تَکْفُرُون الرّسُل أَنْفَقْتُم أَو عِبَاد إِذَا وَاحِد بِعَهْد أَوْلَى آيَاتِه فَأُولٰئِک عَلِيم السّعَة عَلَيْه کَثِيرا قَاطِعَة نَفَقَة کَلِمَة

لَعَذّبَهُم إِخْوَانَهُم بَاشِرُوهُن کُلُوا قَوْم أَيّدَهُم فَالْآن رُسُلِي أُولِي فَرِحُون يُؤْمِنُون السّمَاوَات تَرْتَدّوا أَنّه إِلَى اشْرَبُوا يَوْم إِن

رفته. فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا: پس ببخش مرا از نزد خود فرزندى كه اولى باشد بتركه، و معذلك متولى امور دين من و ولى عهد من باشد، يا فرزندى كه ولى

نَارِ... (۰) أَ فَسِحْرٌ هٰذَا أَمْ‌ أَنْتُمْ‌ لاَ... (۰) أَوْلَى‌ لَکَ‌ فَأَوْلَى‌ (۰) ثُمَ‌ أَوْلَى‌ لَکَ‌ فَأَوْلَى‌ (۰) Tabber requires Javascript to function

توضيح گفته است گرچه توضيح آن بروشنى الميزان نيست. طبرسى در مجمع درباره آيه اوّلى گويد: يعنى يوسف دور است از اين اتّهام زيرا كه از خدا مى‏ترسيد و اين قول بيشتر

۳ - منظور از نسائهن چيست ؟ ۴ - تفسير جمله او ما ملكت ايمانهن ۵ - تفسير ((اولى الاربة من الرجال )) ۶ - كدام اطفال از اين حكم مستثنا هستند ۷ - چرا عمو و

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

مَوْلاهُمُ الْحَقِّ)* «2» مناقض‌ (لا مَوْلى‌ لَهُمْ) نيست زيرا مراد از مولى در آيه اولى به معنى پروردگار عباد و مالك امر ايشان، و در آيه ثانيه به معنى ناصر؛ پس نصرت

حافظ و نگهدار او است و تكرار همزه استفهام براى تأكيد انكار است و بحذف همزه اولى و بحذف هر دو و ائنّنا بدو نون و ضيق بكسر ضاد نيز قرائت شده است و چون بر سبيل

فرموده نكال عقوبت است و مراد از آخرت قول او انا ربكم الاعلى است و مراد از اولى قول او ما علمت لكم من اله غيرى است پس خدا او را باين دو قول هلاك فرمود و

داريم و خداوند جواب فرموده كه اينها منتظر يك بانك صور اسرافيلند در دميدن اولى كه مردم بآن ميميرند و ناگهان آنها را ميگيرد در حاليكه آنها با يكديگر مخاصمه

را بتمامى پس گرفتيمشان مانند گرفتن توانائى با اقتدار. تفسير نكته تكرار آيه اولى در آيات سابقه گذشت و قوم لوط پيغمبر هم تكذيب نمودند بنوبه خود پيغمبران خدا

مساكين چيزى بدهند، كلمه «يأتل» را در آيه، قسم خوردن معنى كرده‏اند ولى معناى اوّلى بهتر است، گر چه «اَئتلى» به معنى قسم خوردن آمده است، زيرا حفظ وحدت معنى بهتر

مَسّتْه لا بِنُورِهِم عَلَيْهِم ذَا يَتَمَطّى أَن أَضَاءَت بِأَلْسِنَة أَوْلَى کَذّب مَعَه ضَرّاء الرّوْع ثِيَابا لَن خُضْرا أُلْقِي الْبَيْت بَعْد لٰکِن

عِبَادَنَا الْکِبَر اللّه الْحَکِيم عَلَيْه ذُرّيّتِهِمَا آبَائِي لَسَمِيع أُولِي الدّعَاء أَ نَحْن مِلّة رَب دُون بِإِسْحَاق اذْکُر الْعَزِيز الْأَيْدِي

يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَ أَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ «2» اوست آن كه كسانى از اهل كتاب را كه كفر ورزيدند براى اولين

يعنى: كار زار نكنند با شما مگر در آباديهاى مستحكم و حصار دار. اين معناى اوّلى حصن است سپس به طور مجاز چنانكه راغب گويد در هر تحفّظ و نگه داشتن به كار مى‏رود

همين‌ جهت‌ «‌علي‌ سمعهم‌» ‌بر‌ «‌علي‌ ابصارهم‌» مقدم‌ ‌شده‌ چه‌ كلمه‌ اولي‌ جزو جمله‌ اولي‌، و كلمه‌ ثانيه‌ جزو جمله‌ دوم‌ ‌است‌ و اينكه‌ بعض‌ ‌از‌ مفسرين‌

عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنا: آيا القا شده است بر او از ميان ما و حال آنكه در ميان ما اولى و احق از او يافت مى‌شود. اين انكار نبوت و نزول وحى و اختصاص او به آن در ميان

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

بحبس و غم زدگى و در آنحال خدا را خواند بكلمه اخلاص و اقرار بستم و اگر ترك اولى از او متعقّب برحمت خداوندى و قبول توبه او نميشد و خدا او را از شكم ماهى بيرون

معجزه بود كه بجاى خود ذكر شده و خواهد جلد 3 صفحه 511 شد و در اخبار ائمه اطهار اولى النهى باخيار و صلحا كه داراى اخلاق حسنه و اعمال صالحه‌اند و ائمه هدى عليهم

جزاى حضرت اوست، پس محاسب او خواهد بود. اين تعميم بعد از تخصيص است، زيرا آيه اولى توبه از گناهان سه گانه و اين آيه مطلق باشد. «1» در كافى- از حضرت باقر عليه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

و والى حق تغيير احكام راندارد اطاعتى كه آيه : اطيعوالله و اطيعواالرسول و اولى الامر منكم ، براى ولى امر قرار مى دهد اطاعت در غير احكام است ولى امر نمى

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

حافظ و نگهدار او است و تكرار همزه استفهام براى تأكيد انكار است و بحذف همزه اولى و بحذف هر دو و ائنّنا بدو نون و ضيق بكسر ضاد نيز قرائت شده است و چون بر سبيل

حافظ و نگهدار او است و تكرار همزه استفهام براى تأكيد انكار است و بحذف همزه اولى و بحذف هر دو و ائنّنا بدو نون و ضيق بكسر ضاد نيز قرائت شده است و چون بر سبيل

بيان اهوال آنروز فرموده ميفرمايد پس چون يكبار در صور دميده شد كه آنرا نفخه اولى خوانند كه بآن عالم دنيا خراب و ويران گردد و زمين و كوهها از جاى خودشان بلند

مأخوذ است از ريش طائر كه در آن انواع زينت و زيبائى است. نا گفته نماند معناى اوّلى آن مجموع پرهاى پرنده است و سپس به لباس فاخر و غيره گفته شده چنانكه در مفردات،

ممكن است، بائس غير فقير باشد [اعراف:165] يعنى عذاب شديد. وَ شَدِيد اللّه أُولِي أُولُوا مِن أَو بَعْضَکُم بَعْض مَا يَکُف الّذِين فِيه يَنْصُرُنَا لَنَا

هارون است كه وعده‌اى باشد براى كسى كه ايمان آرد به سلامتى از عقوبات، لكن اولى آنكه: تتمه كلام سبحانى است كه تحريص و ترغيب باشد نسبت به تمام مردم تا پيروى

از اين پس صبر كن همانا انجام نيك براى پرهيزكاران است. تفسير پس از صدور ترك اولى از حضرت نوح و عتاب الهى بشرح مذكور در آيه سابقه آنحضرت با كمال خضوع و خشوع

بيان حجاره تكرار نيست، زيرا اوّلى عين جاريه است و دومى نابعه، يا اولى سنگ كوهها و دومى سنگ حضرت موسى عليه السلام، يا اولى جريان چشمه است خود بخود بدون

و ((دعاء و تبنى - فرزند خواندگى توضيح مفاد و مراد از اينكه فرمود: ((النبى اولى بالمؤ منين من انفسهم و ازواجه امهاتهم)) بيان الويت در توراث صاحبان رحم از

از آن نهى نموده‌است. «2» از آنجا كه اطاعت از اولى الامر، واجب و از سوى ديگر، ركون به ظالم حرام است، پس اولى الامر نمى‌تواند ظالم باشد، بلكه بايد معصوم نيز

اخبار متكلم بيان نمايد: مثل «يقيموا و ينفقوا» و امثال آن، ظهور در وجوب بلكه اولى خواهد بود در وجوب؛ زيرا ورودش بدين طريق كاشف است از آنكه فعل در محبوبيت در

غَفُورٌ رَحِيمٌ‌: و خداى تعالى بسيار بسيار آمرزنده است، يعنى بر ترك افضل و اولى، مؤاخذه ننمايد، مهربان است در حين مراجعت به اليق و افضل. تنبيه: بعضى، توهّماتى

قيد عدم وجدان آب در سفر نيز ذيل معلوم مى‏شود. وَ الْمُؤْمِنِين يَا أَيْدِي أُولِي الْأَبْصَار بِأَيْدِيهِم لَو بُيُوتَهُم لا يُخْرِبُون أَن الرّعْب کَتَب

[صافات:173] شپاه ما آنهايند پيروز. جمع آن جنود و اجناد است ولى در قرآن فقط اوّلى به كار رفته است [بقره:249]. نا گفته نماند جند (به فتح اول) به معنى زمين سخت

اطمينان نمود، و اين امر نسبت به مقام نبوى و پادشاهى او شايسته نبود، لذا ترك اولى شد. بنابراين آنچه بعضى نقل نموده از قضيه حضرت سليمان و انگشتر پادشاه دينه

جواباً»ونيز گويد: محور را از آن محور گويند كه چرخ به دور آن مى‏چرخند تا به محل اوّلى برگردد. على هذا به گفتگو از آن محاوره گويند كه طرفين كلام خود را به يكديگر

نمود او را به كلمات تلقينيه، يا به ذكر خود. و بنابر مطالب فوق، توبه از ترك اولى باشد، يا توبه انبياء بر سبيل خضوع و خشوع و انقطاع به سوى خدا، و غرض از آن

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

بشناسى؟! پس هرگاه تفكر در كنه مخلوقات الهى متعذر باشد، پس در ذات سبحانى به طريق اولى. 4- شهر بن حوشب نقل نموده روزى حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله به مسجد

داستان آنحضرت آيه ۱۵-۱۸ آيه و ترجمه تفسير : نكته ها : ۱ - در برابر يك ترك اولى !... ۲ - دعاى گيراى يوسف ! ۳ - جمله و اجمعوا ان يجعلوه فى غيابت الجب ۴ -

حافظ و نگهدار او است و تكرار همزه استفهام براى تأكيد انكار است و بحذف همزه اولى و بحذف هر دو و ائنّنا بدو نون و ضيق بكسر ضاد نيز قرائت شده است و چون بر سبيل

هرگاه با وجود كثرت و اعتماد و استظهار بر آن فايده ندهد، پس غير آن به طريق اولى فايده و نفع نخواهد داد. وَ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ: و آن گروه كافران،

فرموده نكال عقوبت است و مراد از آخرت قول او انا ربكم الاعلى است و مراد از اولى قول او ما علمت لكم من اله غيرى است پس خدا او را باين دو قول هلاك فرمود و

داريم و خداوند جواب فرموده كه اينها منتظر يك بانك صور اسرافيلند در دميدن اولى كه مردم بآن ميميرند و ناگهان آنها را ميگيرد در حاليكه آنها با يكديگر مخاصمه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

بزرگان گفته‌اند: در عفو لذتى است كه در انتقام نيست. تبصره: در مجمع فرمايد: آيه اولى دال است بر آنكه هر كه هتك ستر خود و اظهار فسق نمايد، جايز است مر غير را كه

بيان اهوال آنروز فرموده ميفرمايد پس چون يكبار در صور دميده شد كه آنرا نفخه اولى خوانند كه بآن عالم دنيا خراب و ويران گردد و زمين و كوهها از جاى خودشان بلند

بذبح اولادشان و ساير مظالم و آنها قوم فرعونند و خود او داخل در آنها بلكه اولى از همه است و عجب مردم جسورى هستند آيا آنها از خدا نميترسند موسى عرض كرد پروردگارا

معجزه بود كه بجاى خود ذكر شده و خواهد جلد 3 صفحه 511 شد و در اخبار ائمه اطهار اولى النهى باخيار و صلحا كه داراى اخلاق حسنه و اعمال صالحه‌اند و ائمه هدى عليهم

انكار و استهانت آن نمايند و از روى استحلال بر خلاف آن حكم كنند. بيان- در آيه اولى وصف ايشان فرمود به كفر، و در آيه ثانيه وصف به ظلم، و در آيه ثالثه وصف به

خدا، بخشوده شود، ذيل آيه كه مى‏گويد: «اَعْتَدْنالَهُمْ عَذاباً اَليماً» حكم اوّلى است و احتمال شفاعت و غيره را از بين نمى‏برد بلى اگر شفاعت و رحمت خدا شامل

بگفته آنها بى اعتنا شدند گفتن آنها با نگفتن يكسان شد همچنين است اگر ضمير اوّلى به مردم و دوّمى برسل برگردد، پس از نظر فوق ديديم الميزان نيز هر دو ضمير را

از اين پس صبر كن همانا انجام نيك براى پرهيزكاران است. تفسير پس از صدور ترك اولى از حضرت نوح و عتاب الهى بشرح مذكور در آيه سابقه آنحضرت با كمال خضوع و خشوع

آيا آلهه متفرقه متعدده‌ جلد 3 صفحه 145 مختلفه مصنوعه از سنگ و چوب و فلزات اولى و احق و اليقند براى پرستش و ستايش و آيا عبادت آنها انفع است براى عبادت كننده

قيامت، «مَسَاق»، به سوى پروردگار است وجوه مختلف درباره معناى آيه: «أولى لَكَ فَأولى * ثُمّ أولى لَكَ فَأولى» بحث روایی: (چند روايت درباره آيات گذشته) رواياتى

هيچ كس ظاهر نشد، پس بديع نبود كه آيه خصوص آن حضرت و تابعين او باشد، و اين اولى است از قول مخالفان كه گويند: سى و سه مرد و شش زن در مكه ايمان آورده بودند،

مصيبت ميكند و چون رحمت و نعمت از خدا هميشگى و بلا و محنت اتفاقى است شرطيّه اولى مصدّر به اذا و ثانيه به ان شده است و چون تمام اختيارات و تصرفات در مملكت

حافظ و نگهدار او است و تكرار همزه استفهام براى تأكيد انكار است و بحذف همزه اولى و بحذف هر دو و ائنّنا بدو نون و ضيق بكسر ضاد نيز قرائت شده است و چون بر سبيل

مهلت ميدادند و اين عمل چند مرتبه كه مكرر ميشد تمام هستى مديون در مقام دين اولى از دست ميرفت و بنظر حقير مراد نفع اندر نفع است كه اقبح اقسام ربا است و اينكه

كنايه از كمى مدّت است نهايت آنكه تمثيل بيكروز در برابر مدّت بى‌پايان آخرت اولى و انسب و امثل است و در نفحات نقل نموده كه چون پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله

فرموده نكال عقوبت است و مراد از آخرت قول او انا ربكم الاعلى است و مراد از اولى قول او ما علمت لكم من اله غيرى است پس خدا او را باين دو قول هلاك فرمود و

صادق عليه السّلام نقل نموده كه مراد آن دو و شيعيان آن دو هستند كه آن دور اولى خودشان قرار دادند و از ولايت خدا بيرون رفتند و گمان كردند كه دوستى آن دو

بدرستى كه تو بر حق آشكارائى، يعنى به يقين راه تو راست و كار تو درست، و محقّ اولى و احقّ است به توكل از مبطل، و حقيق است به وثوق به خدا جلد 10 - صفحه 81 و

الْمُسِي‌ءُ: و نه بدكار و تبه روزگار، يعنى مؤمن صالح برابر كافر فاسق نيست، زيرا اولى در دنيا تأمل به سعادت و در آخرت ساكن درجات عاليه است به انواع كرامت، و دومى

نموده مراد به اين انسان، نضر بن حرث و آيه در حق او نازل شده. و لكن قول اول، اولى است، زيرا غرض ذم قوم باشد، و آن حاصل نشود مگر حمل لفظ انسان بر نوع. وَ إِذا

و والى حق تغيير احكام راندارد اطاعتى كه آيه : اطيعوالله و اطيعواالرسول و اولى الامر منكم ، براى ولى امر قرار مى دهد اطاعت در غير احكام است ولى امر نمى

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

بذبح اولادشان و ساير مظالم و آنها قوم فرعونند و خود او داخل در آنها بلكه اولى از همه است و عجب مردم جسورى هستند آيا آنها از خدا نميترسند موسى عرض كرد پروردگارا

و آثار مذلت در صورت آنها هويداست. مراد، وجوه متكبّران و رؤساى مشركانند. و اولى آنكه جميع كفّار باشند. زيرا همّه آنها متكبّرانند از سجود و عبادت حضرت معبود،

میان خلقت نخستین موجودات و اعاده آنها از نظر امکان، حکمى یکسان جارى است; اگر اولى ممکن شد دومى نیز ممکن است. حال ممکن شمردن یکى و محال شمردن دیگرى، تناقض مى باشد

بيان اهوال آنروز فرموده ميفرمايد پس چون يكبار در صور دميده شد كه آنرا نفخه اولى خوانند كه بآن عالم دنيا خراب و ويران گردد و زمين و كوهها از جاى خودشان بلند

بذبح اولادشان و ساير مظالم و آنها قوم فرعونند و خود او داخل در آنها بلكه اولى از همه است و عجب مردم جسورى هستند آيا آنها از خدا نميترسند موسى عرض كرد پروردگارا

قيامت، «مَسَاق»، به سوى پروردگار است وجوه مختلف درباره معناى آيه: «أولى لَكَ فَأولى * ثُمّ أولى لَكَ فَأولى» بحث روایی: (چند روايت درباره آيات گذشته) رواياتى

قيامت، «مَسَاق»، به سوى پروردگار است وجوه مختلف درباره معناى آيه: «أولى لَكَ فَأولى * ثُمّ أولى لَكَ فَأولى» بحث روایی: (چند روايت درباره آيات گذشته) رواياتى

است و جمع آن زُلَف (بر وزن صرد) آيد قاموس نيز چنين گفته به هر حال معناى اوّلى در آن، ملحوظ است و ظاهر آيه نمازهاى پنجگانه يوميّه را معيّن مى‏كند: نمازهائيكه

در حال بارگیری... أَخّر أَلّن أَلْقَى أَمَامَه أَنّه أَهْلِه أَوْلَى أَيّان أَيْن أُقْسِم التّرَاقِي الذّکَر الزّوْجَيْن السّاق الشّمْس اللّوّامَة

قَلِيلا لَک أَنّهُم أَنْبَائِکُم کَانُوا قَوْم سَمِيع لَم بِاللّه عَظِيما أُولِي رَسُول نِفَاقا سَيَقُول أَهْلُونَا عَلَى إِلاّ يُنْفِق أَهْل تُؤْمِنُوا

«الحكيم: المتقن للامور» حكيم كسى است كه كارها را استوار و محكم كند. معناى اوّلى اين كلمه همان منع ار فساد و منع براى اصلاح است و ان در تمام موارد صادق است

مرده تا از يادها برود، و نه ، زنده است تا اميد چيزى در او باشد ولى معناى اولى از نظر اينكه اين كلمه در آيه در مقابل هلاكت قرار گرفته مناسب تر به نظر مى

شيطان بولايت فلان و فلان تفسير شده‌ جلد 1 صفحه 263 است و در روايتى بدوستى اولى و دومى و در تفسير امام (ع) است كه دخول در سلم ورود در مسالمت بقبول دين اسلام

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

معجزه بود كه بجاى خود ذكر شده و خواهد جلد 3 صفحه 511 شد و در اخبار ائمه اطهار اولى النهى باخيار و صلحا كه داراى اخلاق حسنه و اعمال صالحه‌اند و ائمه هدى عليهم

معجزه بود كه بجاى خود ذكر شده و خواهد جلد 3 صفحه 511 شد و در اخبار ائمه اطهار اولى النهى باخيار و صلحا كه داراى اخلاق حسنه و اعمال صالحه‌اند و ائمه هدى عليهم

معجزه بود كه بجاى خود ذكر شده و خواهد جلد 3 صفحه 511 شد و در اخبار ائمه اطهار اولى النهى باخيار و صلحا كه داراى اخلاق حسنه و اعمال صالحه‌اند و ائمه هدى عليهم

يارى نميكند و در آخرت از او تبرّى مينمايد و قمى ره نقل نموده كه مراد آنستكه اولى ميگويد كاش من قبول ولايت امير المؤمنين عليه السّلام را مينمودم و دومى را

يارى نميكند و در آخرت از او تبرّى مينمايد و قمى ره نقل نموده كه مراد آنستكه اولى ميگويد كاش من قبول ولايت امير المؤمنين عليه السّلام را مينمودم و دومى را

مثل دو مرد را كه برادر بودند از بنى اسرائيل يكى «يهودا» نام و ديگرى «فطرس» اولى مؤمن و دومى كافر بود. هشت هزار دينار از پدرشان بديشان به ميراث رسيد، هر يك

عائد علماء شده است با آنكه عام است و اينها همه خلاف ظاهر است و در نظريّه اولى هيچيك از اين سه خلاف ظاهر نيست و عمده ظهور لام است در تعليل كه بعضى براى

و ترس ندارند ولى از بنده حيا مى‌كنند و ترس دارند در صورتى كه خداوند احق و اولى است كه از او حيا كنند و بترسند چون عظمت و قدرت او فوق هر عظمت و قدرتى‌ جلد

كنايه از كمى مدّت است نهايت آنكه تمثيل بيكروز در برابر مدّت بى‌پايان آخرت اولى و انسب و امثل است و در نفحات نقل نموده كه چون پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله

فرموده نكال عقوبت است و مراد از آخرت قول او انا ربكم الاعلى است و مراد از اولى قول او ما علمت لكم من اله غيرى است پس خدا او را باين دو قول هلاك فرمود و

فرموده نكال عقوبت است و مراد از آخرت قول او انا ربكم الاعلى است و مراد از اولى قول او ما علمت لكم من اله غيرى است پس خدا او را باين دو قول هلاك فرمود و

كردن آل فرعون را در عذاب شديدتر كه آتش جهنّم است شامل فرعون بطور يقين و طريق اولى خواهد بود علاوه بر آنكه آل شخص در اين مقامات شامل خود شخص هم ميشود و امثال

سلسله اكتسابى، و ديگر موهوبى و لدنّى: علم اكتسابى بشر، از روى مقدمات بديهى و اولى، و مطالبى را به توسط مقدمات منطقيه بدست آورد؛ لكن علم لدنى مربوط به مقدمات

صادق عليه السّلام نقل نموده كه مراد آن دو و شيعيان آن دو هستند كه آن دور اولى خودشان قرار دادند و از ولايت خدا بيرون رفتند و گمان كردند كه دوستى آن دو

مزدلفه و گزاردن نماز صبح در آن و از آنجا به منى رفتن. نزد بعضى شب قدر است و اولى آنكه جميع شب‌ها باشد. «1» مدرك سابق. جلد 14 - صفحه 190 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ

حد جارى نمودى كه هيچيك شبيه بديگرى نبود امير المؤمنين عليه السّلام فرمود اولى ذمّى بود كه از ذمه خارج شده بود و بايد كشته شود دومى مردى محصن بود كه بايد

اشكال است يا بايد قائل شد كه لمّا در اصل لمن ما بوده كه بعد از قلب نون بميم اولى از سه ميم حذف شده و كلمه ما بمعنى الّذين است و اين قول از قراء نقل شده و

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

حافظ و نگهدار او است و تكرار همزه استفهام براى تأكيد انكار است و بحذف همزه اولى و بحذف هر دو و ائنّنا بدو نون و ضيق بكسر ضاد نيز قرائت شده است و چون بر سبيل

بذبح اولادشان و ساير مظالم و آنها قوم فرعونند و خود او داخل در آنها بلكه اولى از همه است و عجب مردم جسورى هستند آيا آنها از خدا نميترسند موسى عرض كرد پروردگارا

قدرت قادر على الاطلاق است؛ پس اعاده ايجاد مرتبه ثانيه بالنسبه به همان اشياء، اولى و اسهل و اقدر باشد. منكر معاد، استبعاد نمايد عود استخوانها را؛ حق تعالى در

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

است، آنچه من آورده‌ام به شما حق و اصوب است به طريق هدايت و ارشاد و به متابعت اولى و اوجب باشد. لكن آنها به سبب فرط عناد و انكار، قالُوا إِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ

مصيبت ميكند و چون رحمت و نعمت از خدا هميشگى و بلا و محنت اتفاقى است شرطيّه اولى مصدّر به اذا و ثانيه به ان شده است و چون تمام اختيارات و تصرفات در مملكت

مصيبت ميكند و چون رحمت و نعمت از خدا هميشگى و بلا و محنت اتفاقى است شرطيّه اولى مصدّر به اذا و ثانيه به ان شده است و چون تمام اختيارات و تصرفات در مملكت

چون اقبال و توجّه بحق و سؤال از خداوند در هر حال خوب است علاوه بر آنكه ترك اولى منافى با عصمت انبياء نيست چنانچه سابقا اشاره شد و مقرر گرديد كسانيكه گوساله‌پرست

برخى در آن كافر بالاخره اختيار دار ما توئى بيامرز ما را و رحمت فرما بر ما تو اولى و احقّى از هر كس بمغفرت گناه را مى‌بخشى و در عوض ثواب ميدهى مقدّر فرما براى

بذبح اولادشان و ساير مظالم و آنها قوم فرعونند و خود او داخل در آنها بلكه اولى از همه است و عجب مردم جسورى هستند آيا آنها از خدا نميترسند موسى عرض كرد پروردگارا

بعد از نعمت ايجاد، نعمتى شريف‌تر و عظيم‌تر و اعلاتر از علم مى‌بود، هر آينه اولى و سزاوارتر بود به ذكر. بعضى وجه تناسب بين آيه مذكوره در صدر اين سوره كه مشتمل

معجزه بود كه بجاى خود ذكر شده و خواهد جلد 3 صفحه 511 شد و در اخبار ائمه اطهار اولى النهى باخيار و صلحا كه داراى اخلاق حسنه و اعمال صالحه‌اند و ائمه هدى عليهم

آمرزنده و مهربان است و آنها را عقاب نميفرمايد و مؤيّد معناى مذكور براى آيه اولى است شأن نزوليكه قمّى ره در اينمقام نقل نموده و آن آنستكه وفد بنى تميم مى‌آمدند

قيامت، «مَسَاق»، به سوى پروردگار است وجوه مختلف درباره معناى آيه: «أولى لَكَ فَأولى * ثُمّ أولى لَكَ فَأولى» بحث روایی: (چند روايت درباره آيات گذشته) رواياتى

الأُولی. «مَوْتَتُنَا الأولی»: مرگ اوّل ما. مراد از واژه (أَوّل) یا مؤنّث آن (أُولی)، یک بار است؛ نه این که مراد یکم است که دوم و سوم و ... به دنبال داشته باشد

عبارت اند از ذوالقعده الحرام، ذوالحجة الحرام، محرّم الحرام و رجب. سه تاى اوّلى پشت سر هم هستند و چهارمى تنها و ما بين جمادى الثانى و شعبان است. حكم چهار

آل عمران:27 و37، نور:38، غافر:40 و يك دفعه آمده [زمر:10]. از اين شش مورد، اوّلى و چهارمى مطلق و شامل دنيا و آخرت است دوّمى و سوّمى و ششمى ظاهراً راجع به

زنده‏اش مرده و يكى عادى است در زمين بكاريم هر دو مى‏پوسند و تلخ مى‏گردند ولى اوّلى فقط مى‏پوسد و چيزى از آن باقى نمى‏ماند، امّا دوّمى در حال پوسيدن و تلخ شدن

رياح به كار رفته [اعراف:57]. ريح در قرآن هم در باد عذاب رفته است گر چه در اوّلى بيشتر است مثل [اسراء:69]. كه درباره باد عذاب است [يونس:22] كه در باد رحمت

و ((دعاء و تبنى - فرزند خواندگى توضيح مفاد و مراد از اينكه فرمود: ((النبى اولى بالمؤ منين من انفسهم و ازواجه امهاتهم)) بيان الويت در توراث صاحبان رحم از

- اين جمله، به منزله بيان براى جمله «فردوا ايديهم فى افواههم» است و جمله اولى آن، يعنى «انا كفرنا بما ارسلتم به» انكار شريعت الهى است كه در حقيقت متن رسالت

علم بدعا و تسبيح كه براى كلّ شده كه بايد اين مراعات بشود تا توافق بين آيه اولى و اين آيه حاصل گردد و اللّه اعلم بمرامه و محسّنات كلامه. يُقَلِّب‌ُ اللّه‌ُ

قيامت، «مَسَاق»، به سوى پروردگار است وجوه مختلف درباره معناى آيه: «أولى لَكَ فَأولى * ثُمّ أولى لَكَ فَأولى» بحث روایی: (چند روايت درباره آيات گذشته) رواياتى

و دومی صفت یا تأکید، و (أُوْلئِکَ الْمُقَرَّبُونَ) خبر آن است. یا این که اوّلی مبتدا و دومی خبر است. ناگفته پیدا است که این گروه برخوردار از مقام والاتری

تعديه مى‏كنند مثل «هَدَيْتُهُ اِلَى الطَّريقِ» در مصباح و اقرب الموارد نيز اوّلى را لغت اهل حجاز دانسته و گويند: در لغت ديگران با «الى» و لام باشد مثل «هَداهُ

نمى‏كند. اهل لغت «وفا» را از معانى عهد شمرده‏اند. به نظر من مراد از عهد معناى اوّلى آن است كه نگهدارى و مراعات شى‏ء باشد يعنى: ما در آنها نسبت به آيات خود مراعاتى

أَمْر أَمْرا أَمْرِه أَمْرِهَا أَنْزَل أَنْزَلَه أُجُورَهُن أُخْرَى أُولاَت أُولِي أْتَمِرُوا إِلَيْکُم اتّقُوا ارْتَبْتُم الشّهَادَة الصّالِحَات الظّلُمَات

در باره كسانى نازل شد كه بعلم، بخل كنند و اخفاى آن كنند از طالبان علم؛ و اولى آنكه آيه را بر عموم نعم حمل نمود. «1» نور الثقلين، جلد 1، ص 481، حديث 250

مذموم و مطرود و معيوب و مرحوم از رحمت. لطيفه: تكرار خطاب اخرج، آن است كه خطاب اولى در مقابل استعلاى او صادر شد كه: فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ‌، گويا

كه اگر عده‌اى از آنها در پشت حائلى يك يك صحبت دارند، شنونده دريابد كه صداى اولى غير دومى، و دومى غير سومى تا آخر، و حال‌ «1» تفسير منهج الصادقين (چاپ اسلاميه

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

بآخر رسيدند فرعون و قومش آمدند و وارد شدند تا نفر آخرى آنها كه داخل شد و اولى اراده خروج از آب نمود امر فرمود خداوند تعالى دريا را كه بگير فرعونيان را

بحبس و غم زدگى و در آنحال خدا را خواند بكلمه اخلاص و اقرار بستم و اگر ترك اولى از او متعقّب برحمت خداوندى و قبول توبه او نميشد و خدا او را از شكم ماهى بيرون

يارى نميكند و در آخرت از او تبرّى مينمايد و قمى ره نقل نموده كه مراد آنستكه اولى ميگويد كاش من قبول ولايت امير المؤمنين عليه السّلام را مينمودم و دومى را

مصيبت ميكند و چون رحمت و نعمت از خدا هميشگى و بلا و محنت اتفاقى است شرطيّه اولى مصدّر به اذا و ثانيه به ان شده است و چون تمام اختيارات و تصرفات در مملكت

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

نهايت آنكه بعد از نزول آيه حد زانى و زانيه در سوره نور سبيل مجهول در آيه اولى معلوم و ايذاء مجمل در آيه ثانيه مبيّن شده است در هر حال متّبع سوره نور است

الهى ساطع گشت و حضرت از روزنه‌اى مانند ته سوزن ديد مانند آنچه را در مرتبه اولى ديده بود و در آيات سابقه ذكر شد چنانچه در برهان از امام كاظم عليه السّلام

هفت صفت را: 1- آب شدن حرام از بدنش. 2- نزديكى به رحمت الهى. 3- كفاره ترك اولى پدرش آدم. 4- آسان شدن سكرات مرگ. 5- امان از گرسنگى و تشنگى قيامت. 6- دخول

آنها صحيح نيست چون اسلام شرط صحّت اعمال است و اسناد عدم قبول بعلّت سابقه اولى از اسناد آن بعلّت لاحقه است و علامت كفر آنها آنستكه در نماز جماعت با ميل

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

طاعات است، و تبليغ رسالت، اجل و اعظم آنها باشد؛ پس اطلاق اسم ذكر بر اين، اولى و افضل خواهد بود. نزد بعضى معنى آنست كه سست مشويد در ياد كردن من، يعنى‌ «1»

زیرا آن جا که وحى از پیامبر(ص) قابل سلب باشد، سایر نعمتها از دیگران به طریق اولى امکان سلب دارد. ۷- نزول وحى و معارف الهى (قرآن) براى انسانها، نعمت خداوند

ايشان به جهت ترس آنكه مبادا ايشان غالب شوند و مردم تابع آنها گردند. لكن قول اولى انسب باشد. يُرِيدانِ أَنْ يُخْرِجاكُمْ‌: مى‌خواهند اين دو نفر اينكه بيرون

بذبح اولادشان و ساير مظالم و آنها قوم فرعونند و خود او داخل در آنها بلكه اولى از همه است و عجب مردم جسورى هستند آيا آنها از خدا نميترسند موسى عرض كرد پروردگارا

است و شمّه‌اى از آن با وجه جمع در اوائل سوره بقره گذشت و در هر حال چون ترك اولى يا صغيره و قبل از بعثت بوده منافاتى با ادلّه عصمت انبياء عظام ندارد و اللّه

فرمود براى حفظ آنها از گرما و سرما و چون در عربستان كه مورد خطاب بوده فائده اولى كه حفظ از گرما است اتمّ بوده و در آن اشاره بفائده ثانيه است بذكر حرّ كه گرما

بر آنكه هرگاه نسبت به خويشان مداهنه در انذار نباشد، پس در بيگانگان به طريق اولى نخواهد بود؛ پس قطع طمع بيگانگان گردد بر مداهنه در دين و احكام الهى، و نيز

آنها ايمان مى آورد آياتى دال بر اينكه هدايت دومى از ناحيه خدا وقوع بر هدايت اولى است معنى ايمان اشاره به مراتب ايمان معنى غيب و ايمان به غيب وجه تغيير به

چون اقبال و توجّه بحق و سؤال از خداوند در هر حال خوب است علاوه بر آنكه ترك اولى منافى با عصمت انبياء نيست چنانچه سابقا اشاره شد و مقرر گرديد كسانيكه گوساله‌پرست

عذاب اليم گرفتار گردانيديم، پس قريش به مراتب از آنها ضعيفتر و كمترند به طريق اولى، عذاب نمائيم. گزارش تبع: در اخبار است «تبع» ملكى بود از حمير، با خدم و حشم

باشند و اين حكم ثابت بود تا بعد از جنگ بدر نسخ شد بآيه و اولوا الارحام بعضهم اولى ببعض فى كتاب اللّه چنانچه قمى ره فرموده و در مجمع از امام باقر (ع) قريب به

متصل به او بودند، بعد از آن تصميم آن براى اهل ايمان، به جهت آنست كه آنها اولى و احق بودند به دعاى او از غير خود. بعضى گفته‌اند مراد مؤمنين و مؤمنات امت

ترتيل‌ كن‌ قرآن‌ ‌را‌ ترتيلي‌. ‌اينکه‌ جمله‌ سه‌ نحوه‌ تفسير ‌شده‌: نحوه‌ اولي‌‌-‌ عطف‌ بيان‌ قليلا ‌باشد‌ ‌يعني‌ مراد ‌از‌ قليل‌ ‌که‌ مستثني‌ ‌شده‌ ‌که‌

آل عمران:27 و37، نور:38، غافر:40 و يك دفعه آمده [زمر:10]. از اين شش مورد، اوّلى و چهارمى مطلق و شامل دنيا و آخرت است دوّمى و سوّمى و ششمى ظاهراً راجع به

رياح به كار رفته [اعراف:57]. ريح در قرآن هم در باد عذاب رفته است گر چه در اوّلى بيشتر است مثل [اسراء:69]. كه درباره باد عذاب است [يونس:22] كه در باد رحمت

تنزيه مانع است از حمل بر معنى حقيقى بدون قرينه. بنابراين مخالفت اين نهى ترك اولى باشد نه معصيت، زيرا مخالفت نهى تحريمى، منافى عصمت است. فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمِينَ‌:

يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَ أَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ «2» وَ لَوْ لا أَنْ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلاءَ لَعَذَّبَهُمْ

بدو خلقت، هر آينه دريابد كه ذات قاهر قادرى كه اعطاء وجود فرموده در مرتبه اولى كه ابدا اثرى از او ظاهر نبود، البته قادر خواهد بود در مرحله ثانيه كه نحوه‌اى

هستند در اين توبيخ؛ زيرا ايشان اولى هستند بر ساير ملل در انجام اين وظيفه و اقدام به تعظيم شعائر دينيه. پس به طريق اولى، مستوجب توبيخ خواهند بود در ترك

تهديد مى‌كند، عاقبت فرعون را يادآورى مى‌كند.) ذَرْنِي وَ الْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ ... فَعَصى‌ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْناهُ أَخْذاً وَبِيلًا

رياح به كار رفته [اعراف:57]. ريح در قرآن هم در باد عذاب رفته است گر چه در اوّلى بيشتر است مثل [اسراء:69]. كه درباره باد عذاب است [يونس:22] كه در باد رحمت

كلمات و معانى است و به تعبير مجمع، قارء آنها را يكى در پى ديگرى مى‏گذارد، اوّلى اتباع را لازم و دوّمى متعدّى گرفته است. و نيز راغب گويد: تلاوت مخصوص كتب

اشخاص و قبول ننمودن قول آنان، بلكه بايد ايشان اطاعت او را نمايند، زيرا در اولى هلاك، و در ثانى نجات آنان متحقق است. 3- اراده و خواست الهى در باره بندگان

آيه اخيره جمله خبريّه‌اى است از حضرت نوح عليه السّلام براى بيان حال آنها و اولى عدم تقدير است .. وَ أُوحِي‌َ إِلي‌ نُوح‌ٍ أَنَّه‌ُ لَن‌ يُؤمِن‌َ مِن‌ قَومِك‌َ

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

توحيد، و به سيئه شرك. و بنابر اين اصل حسنات توحيد و اسوء سيئات كفر مى‌باشد. و اولى حمل آنست بر عموم، چه الف و لام براى جنس است. أبو ذر غفارى روايت نموده قال

«فِي بِضْعِ سِنِينَ» غير كوفى و مدنى اول و «يُقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ» مدنى اولى. عدد كلمات: هشتصد و نوزده كلمه. عدد حروف: سه هزار و پانصد و سى و چهار حرف

اينكه آنحضرت در اين مقام مورد عتاب الهى شده است براى آنستكه ظاهرا سه ترك اولى از او صادر گشته يكى آنكه بدون دقت و نظر در وعده الهى با آنكه از اهل استثناء

صادق عليه السّلام نقل نموده كه مراد آن دو و شيعيان آن دو هستند كه آن دور اولى خودشان قرار دادند و از ولايت خدا بيرون رفتند و گمان كردند كه دوستى آن دو

اصلاح كند، پس اجر او با خدا باشد. حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرمايد: اولى النّاس بالعفو اقدرهم على العقوبة «2». يعنى: برتر مردم به عفو، تواناترين ايشان

بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ» «1» زيرا هرگاه اراده ظلم نفرمايد، پس از نفس ظلم به طريق اولى متعالى و مبرا باشد. مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ

الرحمن) ضمیر فاعلى «لایتکلمون» اگر مخصوص روح و ملائکه باشد، دیگران به طریق اولى از سخن گفتن عاجزاند و اگر به فاعل «لایملکون منه خطاباً» نیز نظر داشته باشد،

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

بذبح اولادشان و ساير مظالم و آنها قوم فرعونند و خود او داخل در آنها بلكه اولى از همه است و عجب مردم جسورى هستند آيا آنها از خدا نميترسند موسى عرض كرد پروردگارا

است و شمّه‌اى از آن با وجه جمع در اوائل سوره بقره گذشت و در هر حال چون ترك اولى يا صغيره و قبل از بعثت بوده منافاتى با ادلّه عصمت انبياء عظام ندارد و اللّه

است و شمّه‌اى از آن با وجه جمع در اوائل سوره بقره گذشت و در هر حال چون ترك اولى يا صغيره و قبل از بعثت بوده منافاتى با ادلّه عصمت انبياء عظام ندارد و اللّه

است يا گناه كسانيكه او را شفيع قرار دهند يا گناه صغيره قبل از بعثت يا ترك اولى كه فرموده‌اند و هيچ يك خالى از خللى نيست چون لازمه اميدوارى كامل بخدا اميد

از حروف اسم پدر تو؟ سليمان فرمود: براى چه؟ گفت: براى آنكه پدرت به سبب ترك اولى جراحتى در دل او بهم رسيد، جراحت خود را به مودت خدا دوا نمود، به اين سبب او

او چگونه باشد؛ و هرگاه مثل او را تحذير و تهديد نمايند، پس غير او به تحذير اولى و احق باشد. «1» فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ

پيش از كتاب شما و پيغمبر ما پيش از پيغمبر شما، پس ما بهتر از شما و به حق اولى و احق هستيم، پس از آنكه كفار بدر همه به دست مؤمنين كشته شدند و كفار مكه به

بذبح اولادشان و ساير مظالم و آنها قوم فرعونند و خود او داخل در آنها بلكه اولى از همه است و عجب مردم جسورى هستند آيا آنها از خدا نميترسند موسى عرض كرد پروردگارا

بذبح اولادشان و ساير مظالم و آنها قوم فرعونند و خود او داخل در آنها بلكه اولى از همه است و عجب مردم جسورى هستند آيا آنها از خدا نميترسند موسى عرض كرد پروردگارا

بذبح اولادشان و ساير مظالم و آنها قوم فرعونند و خود او داخل در آنها بلكه اولى از همه است و عجب مردم جسورى هستند آيا آنها از خدا نميترسند موسى عرض كرد پروردگارا

آمرزنده و مهربان است و آنها را عقاب نميفرمايد و مؤيّد معناى مذكور براى آيه اولى است شأن نزوليكه قمّى ره در اينمقام نقل نموده و آن آنستكه وفد بنى تميم مى‌آمدند

اطيعوا الله و اطيعواالرسول و اولى الامر منكم » وجه تكرار كلمه «اطيعوا» در آيه شريفه اطلاق امر به اطاعت از رسول (ص ) و اولى الامر،دليل بر عصمت ايشان است

تُرْحَمُون فِرْعَوْن يُطِع مِنْکُم تَوَلّوْا لِلّه تَخُونُوا کُل أَ جَاءَکُم أُولِي لَيْتَنِي تَوَلّيْتُم هُم رَبّکُم تُؤْمِنُون رَبّک فَإِنّمَا الْعُدْوَان

نمى‏كند. اهل لغت «وفا» را از معانى عهد شمرده‏اند. به نظر من مراد از عهد معناى اوّلى آن است كه نگهدارى و مراعات شى‏ء باشد يعنى: ما در آنها نسبت به آيات خود مراعاتى

شويد و هلاك‌ گرديد بِما كَفَرتُم‌ بسبب‌ آنكه‌ ‌در‌ مرّه‌ اولي‌ نجات‌ پيدا كرديد باز بكفر اولي‌ برگشتيد ثُم‌َّ لا تَجِدُوا لَكُم‌ ‌پس‌ ‌از‌ غرق‌ شدن‌ كسي‌

مقام‌ نبوت‌ و رسالت‌ و خلت‌ و امامت‌ و اولي‌ العزمي‌، و ‌از‌ خصائص‌ ابراهيم‌ ‌عليه‌ السّلام‌ آنكه‌ نبوت‌، رسالت‌، اولي‌ العزمي‌ ‌تا‌ قيامت‌ اختصاص‌ بذريه‌

تهديد مى‌كند، عاقبت فرعون را يادآورى مى‌كند.) ذَرْنِي وَ الْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ ... فَعَصى‌ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْناهُ أَخْذاً وَبِيلًا

لَك‌َ مِن‌َ الأُولي‌ «4» و ‌هر‌ آينه‌ آخرت‌ ‌از‌ ‌براي‌ ‌شما‌ بهتر ‌است‌ ‌از‌ اولي‌ ‌که‌ عالم‌ دنيا ‌باشد‌ زيرا نعم‌ آخرت‌ ‌را‌ نميتوان‌ مقايسه‌ كرد ‌با‌ نعم‌

فرمود بگير عصا ‌را‌ و نترس‌ زود ‌باشد‌ ‌که‌ ‌ما ‌او‌ ‌را‌ برگردانيم‌ بصورت‌ اولي‌ ‌که‌ عصا ‌باشد‌. (قال‌َ) خداوند تبارك‌ و ‌تعالي‌ ‌که‌ قادر ‌بر‌ ‌هر‌ چيز

مؤمنان از خودشان اولى هستم، سپس برادرم على بن ابى طالب به مؤمنان از خودشان اولى است و چون على شهيد شود، حسن بن على به مؤمنان از خودشان اولى است سپس پسرم حسين

السلام) روايت كرده كه گفت: جهنم هفت در دارد، بعضى فوق بعضى ديگر قرار دارد وقتى اولى پر شد دومى را پر مى كنند، آنگاه سومى را تا همه اش پر شود. باز در همان كتاب

آيه اخيره جمله خبريّه‌اى است از حضرت نوح عليه السّلام براى بيان حال آنها و اولى عدم تقدير است .. وَ اصنَع‌ِ الفُلك‌َ بِأَعيُنِنا وَ وَحيِنا وَ لا تُخاطِبنِي‌

در طاعت حضرت سبحان. تنبيه: آيه شريفه جارى مجراى تهديد است، زيرا در مرتبه اولى ترغيب فرمود در ترك انتقام بر سبيل اشاره و كنايه؛ و در مرتبه ثانيه عدول فرمود

است، يا شدت روز قيامت در نهايت سختى باشد. در زاد المسير است كه قبل از نفخه اولى زمين متزلزل شود و ندائى از آسمان آيد كه اى گروه مردمان، آمد امر خدا، پس فزعى

قلب است، و هرگاه قلب منتفى باشد كه محل شجاعت است پس انتفاء شجاعت به طريق اولى خواهد بود، بنابراين چنانچه جايز است وصف جبان به عدم قلب، همچنين جايز است

است و شمّه‌اى از آن با وجه جمع در اوائل سوره بقره گذشت و در هر حال چون ترك اولى يا صغيره و قبل از بعثت بوده منافاتى با ادلّه عصمت انبياء عظام ندارد و اللّه

گوئيا اين سه اسم از اسماء مترادفه‌اند، و راجع به صفت خلق و اختراع و انشاء. و اولى آنكه خالق من حيث التقدير است، و بارى من حيث الايجاد، و مصور از حيثيت ترتيب

تعبیر «فإنّ له...» و «نحشره ...» - که دومى به خداوند نسبت داده شده است و اولى بر نفسِ عمل متفرع گردیده - ممکن است به مطلب یاد شده اشاره داشته باشد. ۱۱

آنزمان معمول بوده كه مهر زن را قبلا ميدادند و پيغمبر صلى اللّه عليه و اله اولى به اين عمل بوده و آنچه بملكيّت بدست تو آمده از كنيزانى كه بسبب اسارت باز

را در موضع عدم استعمال كنند. تبصره: در مجمع- در توفيق بين آيتين، يعنى آيه اولى كه متضمن نفى‌ «1» تفسير نور الثقلين، جلد 2، صفحه 150، حديث 78. (به نقل از

اطلاقات اين دو لفظ است و مناسب با روايات مفسره آيه زيرا كه وجه شبه در تشبيه اولى و دوّمى بجبت و طاغوت بايند و معنى خيلى لطيف و واضح است چنانچه تشبيه بگوساله

كنايه‌ ‌است‌ ‌ يا ‌ ‌از‌ اينكه‌ بدنيا نيامده‌ بوديم‌ و بهمان‌ اصل‌ مادي‌ اولي‌ ‌که‌ خاك‌ ‌بود‌ باقي‌ مانده‌ بوديم‌، چنانچه‌ ‌در‌ جاي‌ ديگر ميفرمايد وَ

الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ‌ است و در شفاء الصدور بعد از اثبات آنكه اوّلى و دوّمى اذيّت نمودند حضرت زهرا عليها سلام را و اثبات اين حديث شريف از طرق

الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ‌ است و در شفاء الصدور بعد از اثبات آنكه اوّلى و دوّمى اذيّت نمودند حضرت زهرا عليها سلام را و اثبات اين حديث شريف از طرق

روى تعجّب از موفقيّت خودشان بنعيم ابدى كه آيا ما ديگر نميميريم همان مردن اوّلى فقط براى ما بود در دنيا و ديگر هرگز معذّب نخواهيم شد بعذابى با آنكه يقين

أَنْفُسِهِم أَهْل أَوْجَفْتُم أَيْدِي أُخْرِجُوا أُخْرِجْتُم أُصُولِهَا أُوتُوا أُولِي إِلَيْهِم إِلٰه إِنّهُم إِنّي ابْن اتّقُوا اغْفِر الدّار الدّنْيَا الرّحِيم

هلاكت، و گم شدن، باطل و فضيحت را از معانى ضلال شمرده‏اند، اين‏ها لازم معناى اوّلى است كه همان انحراف باشد در قرآن مجيد نيزگاهى به كار رفته است. مثل [يونس:32]

إِن‌ كُنتُم‌ صادِقِين‌َ (36) بدرستي‌ ‌که‌ اينها ميگويند ‌که‌ نيست‌ مگر مردن‌ اولي‌ ‌ما و ‌ما نيستيم‌ ‌که‌ دو مرتبه‌ زنده‌ شويم‌ و منشور گرديم‌ ‌اگر‌ ‌شما‌

با شايعات ، ارجاع آنها بهرسول صلى الله عليه و آله و اولى الامر است احتمالاتى كه درباره مراد از « اولى الامر » در آيه شريفه داده شده است و بيان اينكهوجه صحيح

نميشويم كه كسى را دائما عذاب كنيم خداوند از ما به بندگانش مهربانتر است بطريق اولى راضى نميشود و معطى كمال احق است بآن ميخواهد اشاره نمايد بآنكه يك جزء از صد

ننمود و البته كسى كه با پسر چنين نظر ناموافقى داشته باشد با پدر او به طريق اولى نظر موافق نخواهد داشت، مؤلف). در تفسير على بن ابراهيم چنين ذكر شده كه اين

ثبات و صبر موفق داشت؛ و اگر چنانچه مراد عزم و جزم بود، هر آينه مذمت آنها اولى بود از مدح. واقعه احد: بطور اجمال آنكه: طلحة بن ابى طلحه، صاحب علم مشركين

آن را در جهان آخرت دریافت مى کند، بنابراین مى توان گفت: تکامل، هدف مرحله اولى خلقت بشر و بهشت برین، هدف مرحله نهایى آفرینش او است. ۱۱ - خلقت انسان، هدفمند

نمود. «3» اين دليل است بر آنكه انفاق محبوب‌تر مال، بر خويشان افضل است. تتمه: اولى آنست كه مراد از آيه، نيكوئى اكمل و اشرف وجوه باشد. عبد اللّه بن عمر روايت

و متذكر شو براى اهل مكه قصّه ابراهيم را كه ايشان دعوى فرزندى او كنند، پس اولى آنكه به او اقتدا نمايند در توحيد، وقتى كه فرمود عموى خود آزر را. تنبيه- مراد

اشكال است يا بايد قائل شد كه لمّا در اصل لمن ما بوده كه بعد از قلب نون بميم اولى از سه ميم حذف شده و كلمه ما بمعنى الّذين است و اين قول از قراء نقل شده و

سبب كنايه به لفظ رحمت نزديكتر است تا لفظ اختلاف و در كنايه به اقرب مذكورين اولى است. نزد بعضى اهل تأويل معنى آيه آنكه: اگر من خواهم خلقان را يك امت كنم،

صاحب امر امت است، و خيانت او البته اعظم باشد؛ پس حرمت خيانت امت، به طريق اولى، اقبح و اشد خواهد بود. وارد شده كه حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم

نمى‌گيريد؟) در زبان عربى براى «روز» دو واژه به كار مى‌رود: يكى «نهار» و يكى «يوم». اولى به معناى روز در مقابل شب است و دومى به مجموع روز و شب و دوره‌اى از شب‌ها

است «السّلام على ائمة الهدى و مصابيح الدّجى و اعلام التّقى و ذوى النّهى و اولى الحجى و كهف الورى و ورثة الانبياء و المثل الاعلى و الدّعوة الحسنى و حجج اللّه

إِذ قالَت‌ِ المَلائِكَةُ بشارت‌ ديگري‌ ‌است‌ ‌براي‌ مريم‌ ‌پس‌ ‌از‌ بشارت‌ اولي‌ ‌که‌ جلد 3 - صفحه 199 إِن‌َّ اللّه‌َ اصطَفاك‌ِ الايه‌ ‌باشد‌. يا مَريَم‌ُ

بصلاة مغرب‌ ‌در‌ باب‌ مطارده‌ اخبار مختلف‌ ‌است‌ ‌در‌ بعضي‌ دارد ‌که‌ طائفه‌ اولي‌ دو ركعت‌ ‌آن‌ ‌را‌ بجماعت‌ كنند و ‌پس‌ ‌از‌ تشهد اول‌ قصد فرادي‌ نمايند

‌است‌ و ‌بر‌ ‌هر‌ قنطره‌ هفتاد هزار ملك‌ موكل‌ هستند و سؤال‌ ميكنند قنطره‌ اولي‌ ‌از‌ ولايت‌ امير المؤمنين‌ و حب‌ اهل‌ بيت‌ ثانيه‌ ‌از‌ نماز ثالثه‌ ‌از‌

هلاكت، و گم شدن، باطل و فضيحت را از معانى ضلال شمرده‏اند، اين‏ها لازم معناى اوّلى است كه همان انحراف باشد در قرآن مجيد نيزگاهى به كار رفته است. مثل [يونس:32]