نتایج جستجو

احب‌ّ ‌الي‌ اللّه‌ عز و جل‌! ‌فقال‌ ‌ان‌ تحمده‌» (بحضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ السّلام‌ عرض‌ كردم‌ كدام‌ كارها محبوب‌تر ‌است‌ نزد خداي‌ عزّ و جل‌ّ! فرمودند حمد

الرأس‌ و عينان‌ ‌في‌ القلب‌ الا و ان‌ّ الخلائق‌ كلهم‌ كذلك‌ الّا ان‌ّ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ فتح‌ ابصاركم‌ و اعمي‌ ابصارهم‌» (همانا شيعيان‌ ‌ما دارنده‌گان‌ چهار

نموده‌اند: عزّ خدا پنج است: 1- عزّ ملك و بقا. 2- عزّ عظمت و كبريا. 3- عزّ بذل و عطا. 4- عزّ جلال و بها. 5- عزّ رفعت و علا. و عزّت رسول پنج است: 1- عزّ سبق و

«اَنَّ اللّه عزّ و جلّ جعل السحاب غرابيل المطر تُذيب البَرزد حتى تصير ماء لكيلا يضرّ به شيئا يصيبه و الذى ترون من البَرَد و الصواعق نقمة من اللّه عزّ و جلّ فيصيب

روايت ديگر درباره قصر نماز امام صادق عليه السلام گفت: اَوَ لَيْسَ قالَ اللّه عَزَّ وَ جَلَّ: اِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرر اللّهِ فَمَنْ حَجَّ

روايت ديگر درباره قصر نماز امام صادق عليه السلام گفت: اَوَ لَيْسَ قالَ اللّه عَزَّ وَ جَلَّ: اِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرر اللّهِ فَمَنْ حَجَّ

حلالى حلال الى يوم القيمة و حرامى حرام الى يوم القيمة. الا و قد بيّنهما اللّه عزّ و جلّ فى الكتاب و بيّنتهما لكم فى سيرتى و سنّتى، و بينهما شبهات من الشّيطان

در اصول كافى باب صفات الذات از امام صادق عليه السلام «لَمْ يَزَلِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ رَبَّنا وَالْعِلْمُ ذاتُهُ وَ لا مَعْلُومَ. وَ السَّمْعُ ذاتُهُ

عليه السّلام: ليس عمل أحبّ الى اللّه عزّ و جلّ من الصّلوة فلا يشغلنّكم عن اوقاتها شى‌ء من امور الدّنيا بانّ اللّه عزّ و جلّ ذمّ اقواما فقال الّذينهم عن صلاتهم

يا از اين و آن آموخته بود. مستر هاكس آمريكائى در قاموس كتاب مقدّس زير لغت عزّ را مى‏نويسد: او كاهن و هادى معروف عبرانيان و كاتب ماهر شريعت و شخصى عالم و

يا از اين و آن آموخته بود. مستر هاكس آمريكائى در قاموس كتاب مقدّس زير لغت عزّ را مى‏نويسد: او كاهن و هادى معروف عبرانيان و كاتب ماهر شريعت و شخصى عالم و

آورند. خداوند عز و جل مى فرماید: هر کس از شما بیمار یا مسافر باشد تعدادى از روزهاى دیگر را روزه بدارد». ۲۴ - «عن ابى عبداللّه(ع) فى قول اللّه عز و جل: «و على

اللّه عز و جل: «ان الصفا و المروة من شعائراللّه فمن حج البیت أو اعتمر فلاجناح علیه ان یطوف بهما» الا ترون ان الطواف بهما واجب مفروض لان اللّه عز و جل ذکره

رضا ‌عليه‌ السّلام‌ مسندا نقل‌ كرده‌ ‌که‌ فرمود «ان‌ّ اول‌ ‌ما خلق‌ اللّه‌ عز و جل‌ ليعرف‌ ‌به‌ خلقه‌ الكتاب‌ (الكتابة) جلد 1 - صفحه 122 حروف‌ المعجم‌،

و ما حرّم رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله فقد حرّمه اللّه عزّ و جلّ. «1» بدرستى كه خداوند عزّ و جلّ حرام فرمود خمر را به عينه، پس كم و بسيار آن حرام است

در مصباح فيومى و اقرب الموارد آمده: «كَرُمَ الشَّىْ‏ءُ كَرَماً: نَفَسَ وَ عَزَّ فَهُوَ كَریمٌ» بنابر اين كريم به معنى نفيس و عزيز است [يس:11]. او را به غفران

لا تريد ان يحمدك عليه احد الّا اللّه عزّ و جلّ، و النّيّة افضل من العمل الّا انّ النّيّة هى العمل ثمّ تلا قوله عزّ و جلّ: قل كلّ يعمل على شاكلته، يعنى على

عبداللّه (ع) فى قول اللّه عز و جل «و استعینوا بالصبر و الصلوة» قال: الصبر الصوم إذا نزلت بالرجل النازلة و الشدیدة، فلیصم فان اللّه عز و جل یقول: استعینوا بالصبر

خداى عز و جل در عقب آن فرمايد: فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ‌. 2- عجب دارم از كسى كه مغموم گردد، چگونه پناه نبرد، به قول خداى عز و جل:

تشاء و تنزع الملك ممّن تشاء» اليس قد اتى اللّه عزّ و جلّ بنى اميّة الملك قال: ليس حيث تذهب اليه. انّ اللّه عزّ و جلّ اتانا الملك و اخذته بنو اميّة، بمنزلة

السّلام‌ سؤال‌ شد «اي‌ّ الاعمال‌ احب‌ّ ‌الي‌ اللّه‌ عزّ و جل‌ ‌قال‌ انتظار الفرج‌» (كدام‌ ‌از‌ كارها نزد خداي‌ عز و جل‌ محبوب‌تر ‌است‌! فرمود انتظار فرج‌) و نيز

حقّه و لكنّه الّذى يؤدّى الى اللّه عزّ و جلّ ما فرض عليه فى ماله من الزّكوة و غيرها، و البخيل الّذى لا يؤدّى حقّ اللّه عزّ و جلّ فى ماله‌ «2». يعنى: نيست سخى،

جهارا فلم تغيّر (فلم يعيّر) ذلك العامّة استوجب الفريقان العقوبة من اللّه عزّ و جلّ. فرمود: بدرستى كه خداى تعالى عذاب نفرمايد عموم مردم را به سبب گناه خاصه

در مصباح فيومى و اقرب الموارد آمده: «كَرُمَ الشَّىْ‏ءُ كَرَماً: نَفَسَ وَ عَزَّ فَهُوَ كَریمٌ» بنابر اين كريم به معنى نفيس و عزيز است [يس:11]. او را به غفران

احب‌ّ ‌الي‌ اللّه‌ عز و جل‌! ‌فقال‌ ‌ان‌ تحمده‌» (بحضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ السّلام‌ عرض‌ كردم‌ كدام‌ كارها محبوب‌تر ‌است‌ نزد خداي‌ عزّ و جل‌ّ! فرمودند حمد

تحير و ‌لم‌ تحط فكرته‌ بشي‌ء يتصور ‌له‌ لانه‌ عز و جل‌ خالق‌ الصور فاذا نظر ‌الي‌ خلقه‌ تثبت‌ ‌له‌ انه‌ عز و جل‌ خالقهم‌ و مركب‌ ارواحهم‌ ‌في‌ اجسادهم‌

الكتاب‌ يعرفونه‌ ‌يعني‌ يعرفون‌ ‌رسول‌ اللّه‌ ‌کما‌ يعرفون‌ ابناءهم‌ لان‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌قد‌ انزل‌ ‌عليهم‌ ‌في‌ التوراة و الانجيل‌ و الزبور صفة ‌محمّد‌ و صفة

الاخلاق، فمن كانت فيه فليحمد اللّه على ذلك و من لم تكن فيه فليتضرّع الى اللّه عزّ و جلّ و ليسئله ايّاها. قال قلت: جعلت فداك، و ما هنّ؟ قال: هنّ الورع و القناعة

آله‌ و سلّم‌ الشمس‌ و مثل‌ ‌علي‌ الوصي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ القمر و ‌هو‌ ‌قوله‌ عز و جل‌ هُوَ الَّذِي‌ جَعَل‌َ الشَّمس‌َ جلد 1 - صفحه 418 ضِياءً وَ القَمَرَ

ياسين ائمه هدى باشند: 1- على بن ابراهيم قمى (رحمه اللّه) ذكر فرموده: خداوند عزّ و جلّ آل محمد عليهم السلام را فرمود: (و تركنا عليه فى الاخرين سلام على ال

يخادع‌ اللّه‌ ‌فقال‌ يعمل‌ ‌ما امره‌ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ ‌به‌ ثم‌ّ يريد ‌به‌ غيره‌ فاتقوا الرياء فانّه‌ شرك‌ باللّه‌ عزّ و جل‌، ان‌ّ المرائي‌ يوم القيمة يدعي‌

پروردگارا كدام اعمال افضل است؟ فقال اللّه عزّ و جل: ليس شي‌ء عندى افضل من التّوكّل علىّ و الرّضا بما قسمت. فرمود خداى عز و جل: نيست چيزى نزد من افضل از توكل

و موقوف بين يدى اللّه عزّ و جلّ و مسئول فاعدّ له جوابا: اى پسر آدم بدرستى كه تو مرده و زنده خواهى شوى و توقيف گردى محضر خداى عز و جل و سؤال شوى از جلد

حقّا على اللّه عزّ و جلّ ان يسقيه من طينة خبال. قلت: و ما طينة خبال؟ فقال: صديد فروج البغايا: هر كه بياشامد مسكرى را، سزاوار است بر خداى عزّ و جلّ اينكه بياشامانند

بن مسلم! جهالت كردند مردم و خدعه و حيله نمودند در آراء خود. بدرستى كه خداى عز و جل قبض روح پيغمبر خود ننمود تا كامل كرد دين او را و نازل فرمود به او قرآن

شرّا فاذنب ذنبا اتبعه بنعمة لينسيه الاستغفار و يتمادى بها و هو قول اللّه عزّ و جلّ: سنستدرجهم من حيث لا يعلمون بالنّعم عند المعاصى. «1» 1- در كافى على

«ميم» ملك محدود كه از شرق و غرب به اعتراف امت عالى همت او در آيد. «عين» عزّ نامحدود او كه اعز اشياء است. «سين» سناء مشهور او كه مرتبه هيچكس به او نمى‌رسد

الشرايع- حديثى از حضرت صادق عليه السّلام شمه‌اى از آن را اشاره فرمايد: خداوند عزّ و جل خلق فرمود مخلوقات را، عالم بود به آنچه صلاح آنان و قوام ابدان ايشان است

قالوا على فلان صاحب القنيان فقال كونوا كراما ثمّ قال ا ما سمعتم قول اللّه عزّ و جلّ فى كتابه‌ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً. فرمود به بعض

در مصباح فيومى و اقرب الموارد آمده: «كَرُمَ الشَّىْ‏ءُ كَرَماً: نَفَسَ وَ عَزَّ فَهُوَ كَریمٌ» بنابر اين كريم به معنى نفيس و عزيز است [يس:11]. او را به غفران

به ايشان، و شكر ننمودند آن دو صنف، مانند جلد 4 صفحه 267 شكر ابوين خود خداى عز و جل را؛ فَتَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ‌. پس مأمون گفت: شهادت دهم بتحقيق

اللّه(ص): مکتوب على العرش ... و محمد(ص) عبدى و رسولى أیّدته بعلىّ(ع) فانزل اللّه عز و جل: «هو الذى أیدک بنصره و بالمؤمنین» فکان النصر علیا(ع) ... . از رسول خدا(ص)

متعمّدا اثبت اللّه تعالى عليه جميع الذّنوب و برئ المقتول منها و ذلك قول اللّه عزّ و جلّ انّى اريد ان تبوأ باثمى و اثمك فتكون من اصحاب النّار. «3» فرمود حضرت

فى قول اللّه عز و جل «فما اصبر هم على النار» فقال ما اصبرهم على فعل ما یعلمون أنه یصیّر هم إلى النار; از امام صادق(ع) در تفسیر سخن خداوند عز و جل که فرموده:

ترجو ارجى منك لما ترجو فان موسى بن عمران خرج يقتبس لاهله نارا فكلّمه اللّه عزّ و جلّ فرجع نبّيا و خرجت ملكة سبا كافرة فاسلمت مع سليمان و خرج سحرة فرعون يطلبون

اللّه‌ ‌في‌ قبره‌ ‌من‌ هوام‌ الارض‌ و ضغضغة« القبر ‌حتي‌ يقف‌ ‌بين‌ يدي‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌ثم‌ جاء ‌حتي‌ يدخله‌ الجنة». و ‌از‌ خواص‌ القرآن‌ مرسلا ‌از‌ ‌رسول‌

سَمِيعُ الدُّعاءِ (38) چون زكريا عليه السّلام مشاهده كرامت مريم را نزد خداى عز و جل نمود، راغب شد حق تعالى به او فرزندى عطا فرمايد كه مانند مريم صاحب كرامت

رضا (ع) روایت شده که فرمود: «ما احسن الصبر و انتظار الفرج أما سمعت قول اللّه عز و جل: « ... فانتظروا إنى معکم من المنتظرین» فعلیکم بالصبر فانه انما یجىء الفرج

امير المؤمنين عليه السّلام مروى است فرمود: (ما للّه عزّ و جلّ اية هى اكبر منّى) «2»: نيست براى خداى عز و جل آيتى بزرگتر از من. تنبيه: شخص خبير بصير، آگاه

فرمود بر ذرّيه او سى روز گرسنگى و تشنگى را، و آنچه مى‌خورند تفضل است از خداوند عز و جل. و همچنين بر آدم عليه السّلام سى روز بود، پس واجب فرمود آن را بر امت

‌علي‌ امير المؤمنين‌ و معاوية و ‌لم‌ يسلب‌ قاريها دينه‌ ‌حتي‌ يلقي‌ اللّه‌ عز و جل‌) و ‌از‌ خواص‌ القرآن‌ مرسلا ‌از‌ پيغمبر (ص‌) فرمود: (‌من‌ قرأ ‌هذه‌

كه غلبه كند آحادش بر عشراتش. گفتم چگونه باشد؟ فرمود: آيا نشنيدى قول خداى عزّ و جلّ را «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ

آتیناهم الکتاب یعنى التوراة و الإنجیل یعرفونه یعنى رسول اللّه (ص) ... لأن اللّه عز و جل قد أنزل علیهم فى التوراة و الإنجیل و الزبور صفة محمّد (ص) ... و مبعثه

عاص فقال عز و جل و لا تمش فى الارض مرحا. «1» يعنى: و واجب است بر پاها اينكه سنگين كنى آنها را در طاعت، و راه نروى به روش گناهكار. پس خداوند عزّ و جلّ فرموده:

كافى و عياشى عن احدهما عليه السّلام: لا يكتب الملك الّا ما سمع و قال اللّه عزّ و جلّ و اذكر ربّك فى نفسك تضرّعا و خيفة فلا يعلم ثواب ذلك الذّكر فى نفس الرّجل

شيخ كلينى رضوان الله عليه روايت نموده از حضرت صادق عليه السّلام: اوحى اللّه عزّ و جلّ الى داود ما اعتصم بي عبد من عبادى دون احد من خلقى، عرفت ذلك من نيّته،

متصل‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ (ع‌) ‌است‌: روايت‌ كرده‌ (‌قال‌: كتاب‌ كتبه‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌في‌ و رق‌ اس‌ّ و وضعه‌ ‌علي‌ عرشه‌ قبل‌ خلق‌ الخلق‌ بالفي‌ عام‌، ‌

فى قول اللّه عز و جل «و لتکبروا اللّه على ما هداکم» قال: «التکبیر» التعظیم للّه، و «الهدایة» الولایة; از امام معصوم (ع) درباره سخن خداوند عز و جل که فرموده

«فمن یرد الله ... » را تلاوت کرد ... . ۱۸- عن أبى عبدالله (ع) قال: إن الله عز و جل إذا أراد بعبد خیرا نکت فى قلبه نکتة من نور و فتح مسامع قلبه و کل به ملکا

رحمه اللّه از حضرت صادق عليه السّلام فرمود: امّا «ن» نهرى است در بهشت، خداوند عز و جل فرمود: منجمد شو، پس گرديد مداد يعنى (مركّب)، بعد فرمود به قلم: بنويس،

در جامع الاخبار، فرمود رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم: قال اللّه عزّ و جلّ: ما من عبد اريد ان ادخله الجنّة الّا ابتليته فى جسده، فان كان ذلك كفّارة

مرات‌ و قل‌ ‌هو‌ اللّه‌ احد مائة مرة و ‌ان‌ ‌لم‌ يقدر فخمسين‌ الا صرف‌ اللّه‌ عز و جل‌ عنه‌ ‌کل‌ لمم‌ ‌او‌ عرض‌ ‌من‌ اعراض‌ الصبيان‌ و العطاش‌ و فساد المعده‌

حرم‌ اللّه‌ عز و جل‌ و المتسلط ‌في‌ سلطانه‌ ليعز ‌من‌ اذل‌ اللّه‌ و يذل‌ ‌من‌ اعز اللّه‌ و المستحل‌ لحرم‌ اللّه‌ و المتكبر ‌علي‌ عبادة اللّه‌ عزّ و جل‌»« و

اللّه عزّ و جلّ؟ فقال العلم بانّ المخلوق لا يضرّ و لا ينفع و لا يعطى و لا يمنع، و استعمال اليأس من الخلق ... «1» فرمود به جبرئيل: چيست توكل بر خداى عز و جل؟

نيست. چون در قرآن نگاه كردند: «عزيز حكيم» بود. اعرابى گفت «تعالى اللّه ربّا عزّ بحكمه» عجمى متنبّه شد. «1» حد قطع يد- بدانكه مشهور نزد فقها قطع يد از مفصل

سلام بر آل محمد را چنانچه اسقاط نمودند غير آنرا و قمّى ره فرموده پس خداوند عزّ و جل ياد فرمود آل محمد صلى اللّه عليه و اله را و فرمود و تركنا عليه فى الآخرين

سلام بر آل محمد را چنانچه اسقاط نمودند غير آنرا و قمّى ره فرموده پس خداوند عزّ و جل ياد فرمود آل محمد صلى اللّه عليه و اله را و فرمود و تركنا عليه فى الآخرين

سلام بر آل محمد را چنانچه اسقاط نمودند غير آنرا و قمّى ره فرموده پس خداوند عزّ و جل ياد فرمود آل محمد صلى اللّه عليه و اله را و فرمود و تركنا عليه فى الآخرين

‌در‌ تهذيب‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ روايت‌ كرده‌ (‌في‌ قول‌ اللّه‌ عز و جل‌. فالمقسمات‌ امرا ‌قال‌: الملائكة تقسم‌ ارزاق‌ بني‌ آدم‌ ‌من‌ طلوع‌ الفجر

‌در‌ تهذيب‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ روايت‌ كرده‌ (‌في‌ قول‌ اللّه‌ عز و جل‌. فالمقسمات‌ امرا ‌قال‌: الملائكة تقسم‌ ارزاق‌ بني‌ آدم‌ ‌من‌ طلوع‌ الفجر

ميفرمايد « فمن‌ لقي‌ اللّه‌ عز و جل‌ حافظا لجوارحه‌ موفيا ‌کل‌ جارحة ‌من‌ جوارحه‌ ‌ما فرض‌ اللّه‌ عز و جل‌ عليها لقي‌ اللّه‌ عز و جل‌ مستكملا لايمانه‌ و ‌هو‌

بازنگشت. پس ندا فرمود او را خداوند عز و جل: بدرستى كه من خداوند عالميانم. موسى عرض كرد: چيست دليل بر آن؟ خداوند عزّ و جلّ فرمود: چيست در دست راست تو. عرض

اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و امّا الامان الباقى فالاستغفار. قال اللّه عزّ و جلّ: و ما كان اللّه ليعذّبهم و انت فيهم و ما كان اللّه معذّبهم و هم يستغفرون»

اين از كجا است؟ گفت: از دوست مصرى تو. حضرت فرمود: هذا من عند خليلى اللّه عزّ و جلّ: اين از جانب دوست من اللّه است. حق تعالى بدين جهت او را خليل ناميد.

عن قول اللّه - عزّ ذکره -: «یاأیّها الرسل کلوا من الطّیّبات، قال: الرزق الحلال; ابان بن تغلب گوید: از امام صادق(ع) درباره سخن خداوند - عزّ ذکره - «یا أیّها

متصل‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ (ع‌) ‌است‌: روايت‌ كرده‌ (‌قال‌: كتاب‌ كتبه‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌في‌ و رق‌ اس‌ّ و وضعه‌ ‌علي‌ عرشه‌ قبل‌ خلق‌ الخلق‌ بالفي‌ عام‌، ‌

متصل‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ (ع‌) ‌است‌: روايت‌ كرده‌ (‌قال‌: كتاب‌ كتبه‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌في‌ و رق‌ اس‌ّ و وضعه‌ ‌علي‌ عرشه‌ قبل‌ خلق‌ الخلق‌ بالفي‌ عام‌، ‌

قال: لا دين لمن لا ورع له و لا ايمان لمن لا تقيّة له، انّ اكرمكم عند اللّه عزّ و جلّ اعملكم بالتّقيّة قبل خروج قائمنا. «1» فرمود: حقيقت دين نيست براى كسى

هذا القول من اللّه عز و جل (إن اللّه لایستحیى ...) رد على من زعم أن اللّه تبارک و تعالى یضل العباد ثم یعذبهم على ضلالتهم فقال اللّه عز و جل «إن اللّه لایستحیى

لأتمم مكارم الاخلاق. «1» 6- در كافى- از حضرت صادق عليه السّلام فرمود: خداى عز و جل تأديب نمود پيغمبر خود را، و نيكو ادب فرمود. پس چون تأديب او به مرتبه

سلام بر آل محمد را چنانچه اسقاط نمودند غير آنرا و قمّى ره فرموده پس خداوند عزّ و جل ياد فرمود آل محمد صلى اللّه عليه و اله را و فرمود و تركنا عليه فى الآخرين

سلام بر آل محمد را چنانچه اسقاط نمودند غير آنرا و قمّى ره فرموده پس خداوند عزّ و جل ياد فرمود آل محمد صلى اللّه عليه و اله را و فرمود و تركنا عليه فى الآخرين

‌در‌ تهذيب‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ روايت‌ كرده‌ (‌في‌ قول‌ اللّه‌ عز و جل‌. فالمقسمات‌ امرا ‌قال‌: الملائكة تقسم‌ ارزاق‌ بني‌ آدم‌ ‌من‌ طلوع‌ الفجر

به آيتين من كتابه: ان لا يقولوا حتّى يعلموا و لا يردّوا ما لم يعلموا. قال عزّ و جلّ: الم يؤخذ عليهم ميثاق الكتاب ان لا يقولوا على اللّه الّا الحقّ، و قال:

سنة الّا خمسين عاما يصوم النّهار و يقوم اللّيل فى ذلك المكان ثمّ لقى اللّه عزّ و جلّ بغير ولايتنا لم ينفعه ذلك شيئا. «1» بهترين بقاع ميان ركن و مقام است

است. و نيز از حضرت باقر عليه السّلام مروى است سه چيزند كه قرار نداده خداوند عزّ و جلّ در ايشان رخصت: اداء امانت به برّ و فاجر، وفاء به عهد، برّ و فاجر را؛

المؤمنين عليه السلام فرمود حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله: اتانى جبرئيل من ربّه عزّ و جلّ و هو يقول: ربّى يقرئك السّلام و يقول لك يا محمّد بشّر المؤمنين الّذين

حضره‌ فدعا ولده‌ و كانوا اثني‌ عشر ذكرا ‌فقال‌ ‌لهم‌ ‌ يا ‌ بني‌ّ ان‌ّ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ ‌قد‌ أبي‌ الّا ‌ان‌ يجعل‌ ‌في‌ سنّة ‌من‌ يعقوب‌ و ‌ان‌ يعقوب‌ جلد 2

مقدر «اذکروا» باشد. ۱۶ - از امام صادق(ع) روایت شده است: «... فلما أمراللّه عز و جل ابراهیم ان یبنى البیت و لم یدر فى اىّ مکان یبنیه فبعث اللّه جبرئیل فخطّ

فإن اللّه عزّ و جلّ یقول: «ما على المحسنین من سبیل» ; شفاعت ما براى شیعیانى است که گناهان کبیره مرتکب شده باشند اما توبه کنندگان، پس خداى عز و جل مى فرماید:

صادق (ع) روایت شده است: «إیاک أن تطمح نفسک إلى من فوقک و کفى بما قال اللّه عز و جل لرسوله(ص) «فلا تعجبک اموالهم و لا اولادهم» ... ; مبادا دلباخته کسانى

السّلام ابو بصير سؤال نمايد از اين آيه، حضرت فرمايد: خلقى است از مخلوقات خداوند عزّ و جلّ اعظم از جبرئيل و ميكائيل، بود ملازم رسول خدا، اخبار مى‌داد و تأييد مى‌نمود

قال اللّه عز و جل: «و بشر الصابرین» اى بالجنة و المغفرة ...; ... کسى که در مشکلات صبر کند پاداش وى همان بهشت و مغفرت الهى است که در سخن خداى عز و جل «و بشر

گريخته از دشمن. فى البرهان- عن جابر سألت ابا جعفر عليه السّلام عن قول اللّه عزّ و جلّ: «فلما احسّوا بأسنا إذا هم منها يركضون». قال: ذلك عند قيام القائم عليه

انّ لكم ان تشبّوا فلا تهرموا ابدا و انّ لكم ان تنعموا فلا يتأسوا ابدا فذلك عزّ و جلّ‌ «وَ نُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»

انّما نزلت فى امير المؤمنين و معاوية و لم يسلب قاريها دينه حتّى يلقى اللّه عزّ و جلّ. از حضرت صادق عليه السّلام فرمايد: زياد قرائت كنيد الحاقه را، زيرا خواندن

تعالى، و فرمايش‌ «فَاسْتَمِعْ لِما يُوحى‌» دال است بر نهايت هيبت و جلالت خداوند عز و جل. پس نتيجه آنكه موسى عليه السلام را از لفظ اول غايت اميدوارى حاصل، و از

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

(و اتموا الحج و العمرة) امام رضا (ع): لا یجوز الإحرام دون المیقات قال اللّه عز و جل «و اتمّوا الحج و العمرة للّه» و لا یجوز ان یضحى بالخصى لانه ناقص ...

عليه و آله و سلّم و در مردم مشاركت شيطان است؟ فرمود: آيا نخواندى فرمايش خداى عزّ و جلّ را (وَ شارِكْهُمْ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ). 4- محمد بن مسلم گويد

امیرالمؤمنین (ع): اشربوا ماء السماء فانه یطهر البدن و یدفع الاسقام قال اللّه عز و جل: «و ینزل علیکم من السماء ماء لیطهرکم به و ی--ذهب عنکم رجز الشیطان ..

۲۰- عن امیر المؤمنین (ع): ... ففرض على السمع لاتصغى به إلى المعاصى ... فقال عز و جل: «و إذا رأیت الذین یخوضون فى آیاتنا فأعرض عنهم ...». از امیرالمؤمنین

غايت اعطاء اين نعم را اسلام و تسليم قرار داد. در مشكول: وحى فرستاد خداوند عزّ و جلّ به سوى داود عليه السّلام كه بگذارد كرسى را براى لقمان، و بشنود از او

نموده از حضرت رضا عليه السّلام: قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله: للّه عزّ و جلّ تسعة و تسعون اسما من دعا اللّه بها استجاب له و من احصاها دخل الجنّة:

گويد: عجله مكن شايد در عقب آن حسنه به جا آورد، آن را محو نمايد. زيرا خداى عزّ و جلّ فرمود: «إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ» يا استغفار كند كه

كه در آن چيزى از باطل بيفزايند يا چيزى از حق كم كنند به جهت فرمايش خداوند عز و جل‌ (لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ) «1»

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

اسراء آيه 15. «2» مجمع ج 3 ص 77. ج5، ص 222 إِنَّ اللَّهَ‌: بدرستى كه خداوند عز و جل، لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌: مرذات احديت او را بخاصه پادشاهى

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

و ‌از‌ پيغمبر صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ (ثلاث‌ ‌من‌ لقي‌ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ بهن‌ّ دخل‌ الجنة ‌من‌ اي‌ّ باب‌ شاء ‌من‌ حسن‌ خلقه‌ و خشي‌ اللّه‌ ‌في‌

عليها السلام نقل شده كه فرمود: «من اصعد الى اللّه خالص عبادته اهبط اللّه عزّ و جلّ افضل مصلحته» «3» هر كس عبادت خالص به درگاه خداوند فرستاد، خداوند بهترين

عليها السلام نقل شده كه فرمود: «من اصعد الى اللّه خالص عبادته اهبط اللّه عزّ و جلّ افضل مصلحته» «3» هر كس عبادت خالص به درگاه خداوند فرستاد، خداوند بهترين

عليها السلام نقل شده كه فرمود: «من اصعد الى اللّه خالص عبادته اهبط اللّه عزّ و جلّ افضل مصلحته» «3» هر كس عبادت خالص به درگاه خداوند فرستاد، خداوند بهترين

العلياء حتّي‌ تكون‌ تحت‌ العرش‌‌-‌ ‌الي‌ ‌قوله‌ (ص‌)‌-‌ فذلك‌ قول‌ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ وَ الشَّمس‌ُ تَجرِي‌ لِمُستَقَرٍّ لَها ذلِك‌َ تَقدِيرُ العَزِيزِ العَلِيم‌ِ

اللّه عليه و آله و سلّم، حضرت فرمود: ديدم مى‌نوشتى از يهود، و حال آنكه خداى عزّ و جلّ نهى فرموده از آن. عرض كرد: مى‌نوشتم از او آنچه در تورات است از وصف جناب

فرشتگان و امامان معصوم داده مى‌شود. چنانكه امام صادق عليه السلام فرمود: «ان لله عز و جل علمين: علما عنده لم يطلع عليه احدا من خلقه و علما نبذه الى ملائكته و

اسناد خود روايت نموده از حضرت صادق عليه السّلام كه فرمود: ج5، ص 102 خداوند عز و جل تكذيب نمود قولشان را كه اگر قدرت داشتيم هر آينه خارج مى‌شديم با شما،

و آله: هر آينه بايد اول چيزى كه مى‌خورد نفساء رطب باشد، بدرستى كه خداوند عزّ و جلّ به مريم فرمود «وَ هُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ ...» عرض شد:

مى‌خوانيم: هر كس عزّت دنيا و آخرت مى‌خواهد مطيع خداى عزيز باشد. «فمن اراد عز الدارين فليطع العزيز» «1» تكرار كلمه كتاب در دو آيه پى در پى كه يك بار مى‌فرمايد:

حميده او ديده‌اى بگو و مخفى منما. ضراره گفت: اى معاويه بدان و آگاه باش به خداى عز و جل سوگند مى‌خورم كه من ديدم او را در نيمه شب در محراب ايستاده و مى‌ناليد

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

را گذاشته، دهن كجى به روى او مى‌نمود، هنوز از مكان خود زايل نشدى كه خداوند عز و جل او را به صورت قمله مسخ فرمودى‌ «1». وَ تَرَكْنا بَعْضَهُمْ يَوْمَئِذٍ

بن نباتة، عن أمیرالمؤمنین(ع) أنّه قال: سُئِل عن ذى القرنین قال: ... و جعل عزّ ملکه و آیة نبوّته فى قرنه ... و آتاه اللّه من کلّ شىء علماً یعرف به الحقّ

عملش‌ جلد 3 صفحه 552 خواهيم رسانيد ولى قمّى ره فرموده چون خبر داد خداوند عزّ و جلّ به پيغمبر خود مصائب وارده بر اهل بيت او را بعد از او و ادّعاء خلافت

‌در‌ تهذيب‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ روايت‌ كرده‌ (‌في‌ قول‌ اللّه‌ عز و جل‌. فالمقسمات‌ امرا ‌قال‌: الملائكة تقسم‌ ارزاق‌ بني‌ آدم‌ ‌من‌ طلوع‌ الفجر

شخصى وارد شده ايستاد و گفت: اى پسر رسول خدا، واماندم بر آيه‌اى در كتاب خداى عزّ و جلّ، از جابر بن يزيد سؤال نمودم مرا خدمت شما ارشاد نمود. پدرم فرمود: چيست

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

المؤمنين عليه السلام در ذيل همين آيه فرمايد: احاطه پيدا نمى‌كنند خلايق به خداوند عزّ و جلّ از جهت علم، زيرا خداى تعالى قرار داده بر بينائى قلوب، پرده‌اى، پس هيچ

عليها السلام نقل شده كه فرمود: «من اصعد الى اللّه خالص عبادته اهبط اللّه عزّ و جلّ افضل مصلحته» «3» هر كس عبادت خالص به درگاه خداوند فرستاد، خداوند بهترين

عليها السلام نقل شده كه فرمود: «من اصعد الى اللّه خالص عبادته اهبط اللّه عزّ و جلّ افضل مصلحته» «3» هر كس عبادت خالص به درگاه خداوند فرستاد، خداوند بهترين

القيمة و الامام يهدى الى القران و القران يهدى الى الامام و ذلك قول اللّه عزّ و جلّ انّ هذا القران يهدى للّتى هى اقوم. «1» معانى الاخبار، صفحه 132، حديث

يصلّى عنهما و يصوم عنهما ... فيكون الّذى صنع لهما، و له مثل ذلك فيزيده اللّه عزّ و جلّ ببرّه و صلته خيرا كثيرا. محمد بن مروان روايت كند از حضرت صادق عليه السّلام

لما کان یوم بدر ... فلما هزم اللّه المشرکین و جمعت غنائمهم ... فأنزل اللّه عز و جل: «یسألونک عن الأنفال» و الأنفال اسم جامع لما اصابوا یومئذ. از امام صادق()

بالرضا‌-‌ ‌در‌ نسخه ديگر‌-‌ ‌او‌ سبب‌ الرّضا جلد 16 - صفحه 359 و آية ‌ذلک‌ ‌قوله‌ عزّ و جل‌ّ فنادوا صاحبهم‌ فتعاطي‌ فعقر فكيف‌ ‌کان‌ عذابي‌ و نذر و ‌قال‌ فعقروها

اللّه عليه و آله و سلّم نقل فرموده در اين آيه كه فرمود جبرئيل بمن گفت خداوند عز و جل فرمود وقتى نامبرده شوم من نامبرده شوى تو با من پس همانا با همّ و غمّ

كنند مشرف شويد تماما و نگاه كنيد به مرگ. پس نگاه كنند، بعد امر فرمايد خداوند عز و جل ذبحش نمايند، و گويند: اى اهل بهشت، مخلد، و مرگ نباشد. و اى جهنميان مخلد،

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

عن العبد الصالح (ع) إنه کتب: ... إذا جاء الیقین لم یجز الشک و کتب: إن اللّه عز و جل یقول: «و ما وجدنا لأکثرهم من عهد و إن وجدنا أکثرهم لفاسقین»، قال: نزلت

تتمه در توحيد: ابن بابويه رحمه اللّه از حضرت باقر عليه السّلام فرمود: خداى عز و جل اعظم است از اينكه وصف گرديده شود به وجه، لكن معناى آن اينست كه هر شي‌ء

فرشتگان و امامان معصوم داده مى‌شود. چنانكه امام صادق عليه السلام فرمود: «ان لله عز و جل علمين: علما عنده لم يطلع عليه احدا من خلقه و علما نبذه الى ملائكته و

يقول ضيّعك اللّه كما ضيّعتنى، و اوّل ما يسئل العبد اذا وقف بين يدى اللّه عزّ و جلّ عن الصّلوة فان زكت صلاته زكى ساير عمله و ان لم تزكّ لم يزكّ عمله. فرمود

داشتند بدين سبب. «1» و نيز فرمود آن حضرت: هر كه عبادت كند در حرم غير خداوند عزّ و جلّ را يا دوست دارد و دوستى كند با غير دوستان خدا، پس او ملحد است به ظلم،

اللّه)- در حديثى روايت نمايد كه حضرت از جبرئيل سؤال نمود: چيست توكّل بر خداى عزّ و جلّ؟ گفت: علم به آنكه مخلوق ضرر نرسانند و نفع ندهند و عطا ننمايند و منع

‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ مسندا روايت‌ كرده‌ ‌که‌ فرمود: «‌ان‌ اللّه‌ عز و جل‌ يبتلي‌ المؤمن‌ بكل‌ بليّة و يميته‌ بكل‌ ميتة و ‌لا‌ يبتليه‌ بذهاب‌ عقله‌،

(ع‌) فرمود: (‌من‌ قرء ‌سورة‌ ن‌ و القلم‌ ‌في‌ فريضة ‌او‌ نافلة آمنه‌ اللّه‌ عز و جل‌ ‌من‌ ‌أن‌ يصيبه‌ فقر ابدا و اعاذه‌ اللّه‌ اذا مات‌ ‌من‌ ضغطة القبر)

قادر بر تحمّل آن نيست در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند عز و جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را

اللّه عليه و آله: هر مولودى، متولد شود بر فطرت، يعنى بر معرفت به اين كه خداوند عز و جل خالق اوست پس اينست فرمايش الهى كه اگر سؤال كنى كيست خالق آسمانها و زمينها

حكمت‌. و اما كلمه الهيه‌: پنج‌ قواي‌ ‌او‌ بقاء ‌در‌ فناء و نعيم‌ ‌در‌ شقاء و عز ‌در‌ ذل‌ و فقر ‌در‌ غني‌ و صبر ‌در‌ بلاء و دو خاصيت‌ ‌او‌ حلم‌ و كرم‌. ‌بعد‌

انقطاع‌ لها و ‌الي‌ غني‌ ‌لا‌ فاقة معه‌ و ‌الي‌ صحّة ‌لا‌ سقم‌ معها و ‌الي‌ عزّ ‌لا‌ ذل‌ّ معه‌ و ‌الي‌ قوّة ‌لا‌ ضعف‌ معها و ‌الي‌ كرامة ‌ يا ‌ لها ‌من‌ كرامة،

الدنیا و کذلک نجزى المفترین» فلاترى صاحب بدعة إلا ذلیلا و مفتریا على اللّه عز و جل و على رسوله(ص) و على أهل بیته صلوات اللّه علیهم إلا ذلیلا. از امام باقر(ع)

اللّه عليه و آله و سلّم نقل فرموده در اين آيه كه فرمود جبرئيل بمن گفت خداوند عز و جل فرمود وقتى نامبرده شوم من نامبرده شوى تو با من پس همانا با همّ و غمّ

درنگ شود مثل آنچه خلق فرموده خدا خلق را و به اضعاف آن، بعد فرمايد خداوند عزّ و جلّ: «لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ» پس ذات احديت فرمايد: «لِلَّهِ الْواحِدِ

غيبت از جابر جعفى كه از حضرت باقر عليه السّلام سؤال نمودم از تأويل قول اللّه عزّ و جلّ‌ «إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ

خود عليهم السّلام از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: يد اللّه عزّ و جلّ فوق رءوس المكفّرين ترفرف بالرّحمة. «1» «1» علل الشرايع، جزء دوّم، باب

اللّه عليه و آله و سلّم نقل فرموده در اين آيه كه فرمود جبرئيل بمن گفت خداوند عز و جل فرمود وقتى نامبرده شوم من نامبرده شوى تو با من پس همانا با همّ و غمّ

رضا(ع) روایت شده که فرموده اند: «ان کلیم اللّه موسى بن عمران ... لما کلمه اللّه عز و جل ... رجع إلى قومه ... فقالوا لن نؤمن لک حتى نسمع کلامه ... ثم اختار منهم

اموالکم) امام باقر (ع): ... انّ اللّه نهى عن ... و فساد المال ... انّ اللّه عز و جل یقول ... و لا تؤتوا السّفهاء اموالکم ... . ۱۷- لزوم اجتناب از سپردن اموال

تخرج الحىّ من المیّت و تخرج المیّت من الحىّ) امام صادق (ع): ... انّ اللّه عز و جل یقول: «یخرج الحىّ من المیّت و یخرج ... » یعنى المؤمن من الکافر و الکافر

احسن‌ العبد المؤمن‌ ضاعف‌ اللّه‌ عمله‌ بكل‌ّ حسنة سبع‌ مائة ضعف‌ فذلك‌ ‌قوله‌ عزّ و جل‌ّ و اللّه‌ يضاعف‌ لمن‌ يشاء) و ‌در‌ حديث‌ عياشي‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌

عليه السلام روايت نمود كه: قال: قلت له: انّ من عندنا يزعمون انّ قول اللّه عزّ و جلّ فاسئلوا اهل الذّكر ان كنتم لا تعلمون انّهم اليهود و النّصارى قال: اذن

ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه فرمودند هر بلدى كه هلاك كرد خداى عزّ و جلّ اهل آنرا بعذاب رجوع نميكنند در رجعت و در مجمع از امام باقر عليه السّلام

سنة كتبه‌ اللّه‌ ‌من‌ المستغفرين‌ بالاسحار و وجبت‌ المغفرة ‌له‌ ‌من‌ اللّه‌ عزّ و جل‌ّ). و ‌از‌ ‌اينکه‌ دو حديث‌ استحباب‌ ‌هر‌ دو طريق‌ ‌با‌ ذكر ربّي‌ و بدون‌

برهان- ابى الجارود روايت نموده از حضرت باقر عليه السّلام پرسيدم از فرمايش خداى عزّ و جلّ (و تقلّبك فى السّاجدين) فرمود: مى‌بيند تقلب پيغمبر را در اصلاب پيغمبران

يكى از شما امرى را، پس مشورت نكند هيچكس را تا آنكه ابتدا نمايد مشاورت خداى عزّ و جلّ را. عرض كردند: مشاورت با خدا چيست؟ فرمود: استخاره كند با خدا اولا، بعد

خدا عز و جل مى‏فرمايد (۷۸ سوره يوسف): «به راستى كه نوميد نشود از رحمت خدا جز مردمى كه كافر باشند». ۳- و سپس ايمنى از مكر و عقوبت خداوند، زيرا خدا عز و جل

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي عبد العظيم بن عبد الله الحسني عن ابي جعفر

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار قال ابو جعفر ع : و امام باقر عليه السّلام فرمود:

اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار في روايه محمد بن عطيه عن زراره عن ابي جعفر ع قال : زراره گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: خداوند عزّ و جلّ فقط

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي في خبر اخر : و در خبر ديگر آمده است كه ظلم

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار قال رسول الله ص : و رسول خدا صلّى اللَّه عليه

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار قال الصادق ع : و امام صادق عليه السّلام فرمود:

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار قال ع : و نيز آن حضرت عليه السّلام فرمود: ميگساران

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي احمد بن النضر عن عباد عن كثير النوا قال :

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي هشام بن سالم عن ابي عبد الله ع انه قال : هشام

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي ابن ابي عمير عن اسماعيل بن سالم عن ابي عبد

است با سرشت كافر، و زنده‏شدنش آنگاه است كه خداى عز و جل به فرمان خود آنها را از هم جدا سازد، همچنين خدا عز و جل مؤمن را در هنگام زايش از آن تاريكى كه در

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار قال رسول الله ص : و رسول خدا صلّى اللَّه عليه

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي زرعه بن محمد الحضرمي عن سماعه بن مهران قال

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي يونس بن عبد الرحمن عن عبد الله بن سليمان قال

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي ابان بن عثمان عن الفضيل بن يسار قال سمعت ابا

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار سال هشام بن الحكم ابا عبد الله ع : و هشام بن حكم

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار في روايه ابي خديجه سالم بن مكرم الجمال عن ابي

گفتار خداى عز و جل: «هر كه كار نيك بياورد پاداشى بهتر از آن دارد» (سوره نمل آيه ۸۹) كه خدا او را ببهشت ميبرد، و همين است معناى گفتار خداى عز و جل: «بگو

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار كتب علي بن موسي الرضا ع الي محمد بن سنان فيما

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي علي بن حسان الواسطي عن عمه عبد الرحمن بن كثير

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار في روايه السكوني عن جعفر بن محمد عن ابيه ع قال

خداوند عزّ و جلّ برنگشت و تقاضاى تخفيف نمازهاى پنجگانه را ننمود با وجود آنكه موسى عليه السّلام همچنان از آن حضرت خواسته بود كه نزد پروردگارش عزّ و جلّ باز

الهيثم بن واقد الجزرىّ قال سمعت أبا عبد اللّه عليه السّلام يقول: انّ اللّه عزّ و جلّ بعث نبيّا من انبيائه الى قومه و اوحى اليه ان قل لقومك: انّه ليس من اهل

نصب دلايل و حجت از ارسال رسل و انزال كتب كه هيچكس قادر بر آن نيست مگر خداى عز و جل، بدين جهت سلب هدايت فرمود از پيغمبر و نسبت داد به ذات اقدس خود كه: وَ

ملائكه گرزهاى آهن بر سر آنها مى‌زنند تا به قعر جهنم برمى‌گردند، [اين سخن خداى عزّ و جل است كه: «هر هنگام كه مى‌خواهند از شدّت غم و اندوه از آن خارج شوند، به

از ابى ولاد مروى است كه سؤال نمودم حضرت صادق عليه السّلام را از فرمايش خداى عز و جل‌ «وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً»* چه چيز است اين احسان؟ فرمود: احسان اينست

أ رأيت‌ الذي‌ يكذب‌ بالدين‌ ‌في‌ فرائضه‌ و نوافله‌ ‌کان‌ فيمن‌ قبل‌ اللّه‌ عز و جل‌ صلوته‌ و صيامه‌ و ‌لم‌ يحاسبه‌ مما ‌کان‌ ‌فيه‌ ‌في‌ الحياة الدنيا) و

ايمان سالم‌تر از اقتدا نيست چون آن راه اوضح و مقصد اصحّ است كه خداوند با عزّ خلق خود در اين آيه اين راه را آموخت و اگر بود براى دين خدا مسلكى قويم‌تر از

ساعة يناجى فيها ربّه و ساعة يحاسب فيها نفسه و ساعة يتفكّر فيما صنع اللّه عزّ و جلّ اليه و ساعة يخلو فيها بحظّ نفسه من الحلال، فانّ هذه السّاعة عون لتلك

بيت رسول اللّه و ابادة نسله طمعا منهم فى الوصول الى قتل القائم و يأبى اللّه عزّ و جلّ ان يكشف امره لواحد من الظّلمة الّا ان يتمّ نوره و لو كره المشركون. در

شاکران باشد، حکایت از مقام بلند شاکران دارد. ۱۷- عن ابى عبداللّه(ص): أوحى اللّه عز و جل إلى موسى: یا موسى أتدرى لم اصطفیتک بکلامى دون خلقى؟ قال: یا رب و لم ذاک؟

ینسبوه یوم بدر الى انّه اخذ لنفسه من المغنم قطیفة حمراء حتّى اظهره اللّه عزّ و جلّ على القطیفة و برء نبیّه من الخیانة و انزل بذالک فى کتابه «و ما کان لنبىّ

الهى، و سرى است از سر خدائى، و غيبى از غيب خداوندى. و چون دانستيم ما كه خداى عزّ و جلّ حكيم است، تصديق كنيم به اينكه افعال او تماما حكمت است، اگرچه وجه آن

الارض طوعاً و کرهاً) امام صادق (ع) درباره آیه فوق فرمود: هو توحید هم للّه عزّ و جل. ۱۵ - تسلیم و اعتراف اصحاب یمین به ربوبیّت الهى از روى رغبت; و اعتراف

يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار روي عن اسماعيل بن مهران عن احمد بن محمد عن جابر

آنچه خدا عز و جل حرام كرده است و همان كردار او است از ايمان، و خدا بر دو دست فرض كرده كه بدان چه خدا حرام كرده دراز نشوند و دراز شوند بدان چه خدا عز و جل فرمان

خدا عز و جل مؤمن را بدان مخصوص ساخته، اين است كه او را شناساى احسان به برادران خود نموده گرچه اندكى باشد و احسان به بسيارى عطا نيست براى آنكه خدا عز و جل

پيشى گرفتيد در دخول به دين خدا عز و جل و به اداى نماز و روزه و حج و نسبت به هر كار خوبى و هر فهم مسأله‏اى و به عبادت خدا عز و جل در پنهانى از دشمن خود با

فرمايش خداوند عزّ و جلّ: اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِها الزمر: ۴۲ يعنى: خداوند جانها را بهنگام مرگشان ميگيرد و باز خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد:

رسول خدا در آن رخصتى نداده و أمر رسول خدا (ص) موافق امر خدا عز و جل است و نهى او موافق نهى خدا عز و جل، و واجب است بر بندگان تسليم بدان مانند تسليم براى خداى

ندارند؟ خدا عز و جل فرمود: چنين آنها را آفريدم تا آزمايش نمايم در هر حالى، آدم عرض كرد: پروردگارا به من اجازه سخن مى‏دهى تا سخنى گويم؟ خدا عز و جل فرمود:

امام صادق (ع) كه فرمود: به راستى خداى عز و جل مؤمن را از سرشت بهشتى آفريده و كافر را از سرشت دوزخى و فرمود: چون خدا عز و جل خير بنده‏اى را خواهد جان و تنش

(در دنيا) و خدا عز و جل به او وحى كند كه: من طعام تو را بر اهل دنيا حرام كردم جز بر پيغمبر يا وصى پيغمبر، و چون روز رستاخيز شود، خدا عز و جل به او وحى كند

تو هم صبر كن چنانچه ما صبر كرديم، ما چيزى قصد كرديم و خدا عز و جل چيزى ديگر و ما به امر خدا عز و جل دل نهاديم. يونس بن يعقوب گويد: امام صادق عليه السّلام

مُسْلِمِينَ‏ وَ لَكِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَرَضَ فِي أَمْوَالِ اَلْأَغْنِيَاءِ حُقُوقاً غَيْرَ اَلزَّكَاةِ فَقَالَ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ اَلَّذِينَ فِي أَمْوََالِهِمْ

ابا جعفر ع : و حمران از امام ابو جعفر عليه السّلام در باره معنى قول خداى عزّ و جلّ: «انا انزلناه في ليلة مباركة» سؤال كرد، امام فرمود: آن شب مبارك شب قدر

وزنى دارد جز اشك، راستى خدا عز و جل به‏ اندكى از آن درياها از آتش را خاموش كند و اگر چنانچه‏اى كه بنده در امتى بگريد، خدا عز و جل براى گريه آن يك بنده به

دليل آن هم قرآن خدا است كه: خدا عز و جل مردم را سه طبقه آفريده و آنها را در سه مرتبه جا داده است و اين همان فرموده خدا عز و جل است در قرآن: اصحاب ميمنه و

فرمود: پس از خداى عز و جل بترسيد كه شما تاب برخورد با همه مردم را نداريد، براستى كه مردم باين سو و آن سو دست زدند و تنها شمائيد كه براه خداى عز و جل رفتيد، همانا

تفسير قول خداى عز و جل (۱۰۱ سوره انعام): بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ را مى‏پرسيد، امام باقر (ع) در پاسخ او فرمود: به راستى خداى عز و جل همه چيز را

خداى عز و جل نميفرمايد: «هرگز به نيكى نرسيد، مگر از آنچه دوست داريد انفاق كنيد، ۹۲- سوره ۳». سپس امام صادق عليه السّلام فرمود: و اما قول خداى عز و جل:

گويد: از امام باقر (ع) تفسير قول خدا عز و جل و المؤلفة قلوبهم را پرسيدم: در پاسخ فرمود: آنها مردمى بودند كه خدا عز و جل را يگانه مى‏دانستند و دست از بتها

بصير عن ابي جعفر ع : ابو بصير گويد: امام باقر عليه السّلام در قول خداوند عزّ و جلّ كه فرموده است: فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْ‏ءٌ فَاتِّباعٌ بِالْمَعْرُوفِ

مؤمن بنامد، خدا عز و جل فرموده (۱۸ سوره سجده): «آيا كسى كه مؤمن است چون كسى باشد كه كافر است برابر نباشند» و خدا او را منافق دانسته، خدا عز و جل فرمود (۶۷

كجا ميتواند توبه كند، بخدا سوگند اگر آنقدر سجده كند كه گردنش بريده شود خداى عز و جل كارى را از او نپذيرد جز بوسيله ولايت و دوستى ما خاندان. آگاه باشيد كه

روایت شده که: ... «إن اللّه تبارک و تعالى ... لایسخر و لایستهزئ ... و لکنه عز و جل یجازیهم جزاء السخریة و جزاء الإستهزاء ...; ... خداى تبارک و تعالى کسى

وارد شود بخوانى مرا بحمد و آل اطهار او آدم عرض كرد بلى در نظر دارم خداوند عز و جل فرمود پس بايشان يعنى به محمد و على و فاطمه و حسن و حسين خصوصا بخوان مرا

عليه السّلام: يقول: انّه يسخّى نفسى فى سرعة الموت و القتل فينا قول اللّه عزّ و جلّ: «أ و لم يروا أنا نأتى الارض ننقصها من اطرافها» و هو ذهاب العلماّء.

تکلّفهما ان یسئلاک شیئا ممّا یحتاجان الیه و ان کانا مستغنیین الیس یقول اللّه عزّ و جل «لن تنالوا البر حتى تنفقوا ممّا تحبون ... ». ۱۴ - رسیدن به پاداش نیک

فرشتگان و امامان معصوم داده مى‌شود. چنانكه امام صادق عليه السلام فرمود: «ان لله عز و جل علمين: علما عنده لم يطلع عليه احدا من خلقه و علما نبذه الى ملائكته و

بخواهد از گناهكاران، پس هر بادى را ملكى موكل، پس هر گاه اراده فرمايد خداوند عز و جل اينكه عذاب فرمايد قومى را بنوعى از عذاب، وحى فرمايد به ملك موكل به آن

آيه شريفه تنبيه و اشعار است بر آنكه هر كه نيت خير و اصلاح داشته باشد، خداوند عز و جل او را در آن توفيق عنايت فرمايد: إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً خَبِيراً:

9 - صفحه 355 در كافى- از حضرت صادق عليه السّلام مروى است: بدرستى كه خداوند عز و جل عرض ولايت ما فرمود بر آبها، پس هر آبى كه قبول ولايت ما نمود، شيرين و

سره) به اسناد خود روايت نموده از ابى بصير: قال الصّادق عليه السلام فى قوله عزّ و جلّ‌ «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‌ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ

اللّه‌! ‌فقال‌: ‌لا‌ يقرئها منافق‌ ابدا و ‌لا‌ ‌عبد‌ ‌في‌ قلبه‌ شك‌ ‌في‌ اللّه‌ عز و جل‌، و اللّه‌ ‌ان‌ الملائكة المقربين‌ منذ خلق‌ السموات‌ و الارض‌ ‌لا‌ يفترون‌

خاص قرآن به لزوم حفظ امانت مردم معلوم مى شود. ۹- عن أبى جعفر(ع) فى قول اللّه عز و جل: «یأیها الذین آمنوا لاتخونوا اللّه و الرسول و تخونوا أماناتکم و أنتم

فرمود (‌کل‌ راية ترفع‌ قبل‌ قيام‌ القائم‌ فصاحبها طاغوت‌ تعبد ‌من‌ دون‌ اللّه‌ عز و جل‌) و ‌اينکه‌ حديث‌ ‌در‌ ذيل‌ آية الكرسي‌ گذشت‌. جلد 5 - صفحه 102 و نيز

اى سدير چه بسيار است كه خداى عز و جل او را منسوب به آن علمى كرده كه من به تو خبر مى‏دهم، اى سدير آيا در آنچه از قرآن خداى عز و جل خواندى اين آيه را خوانده‏اى

كرد: آرى پروردگارا آنها را زنده كن، خداى عز و جل بدو وحى فرمود كه چنين و چنان بگو، او نيز همان را كه خداى عز و جل باو دستور داده بود بر زبان جارى كرد-

على بن الحسين (ع) پرسش شد، كدام عمل نزد خدا عز و جل بهتر است؟ در پاسخ فرمود: هيچ عملى بعد از معرفت خدا عز و جل و معرفت رسول خدا بهتر از بغض دنيا نيست و

اين راه خدا جل و عز فرمايد (۸۱ سوره زخرف): «بگو اگر براى خدا پسرى بود من اول پرستنده بودم». امام صادق عليه السّلام فرمود: چون خداى عز و جل اراده فرمود

بقول خداوند عزّ و جلّ كه فرمود: حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ «خدا براى ما كافيست و او نيكو وكيلى است» پناه نميبرد زيرا كه من از خداى عزّ و جلّ شنيده‏ام

همانا على عليه السّلام بنده خيرخواهى بود براى خداى عز و جل و خدا هم خيرخواهى او را كرد، و او خداى عز و جل را دوست داشت، خدا هم او را دوست داشت، همانا حق

برادران، پس از عصر روز پنج شنبه حوراء را از بهشت بنام نزله فرو فرستاد، پس خداوند عزّ و جلّ آدم را فرمود: تا وى را به شيث ترويج نمايد، آدم وى را به زوجيّت دائمى

آنچه را بشنود، و خداى عز و جل فرموده است: «و ياد كن پروردگار خويش را در درون‏ خود بزارى و ترس» (سوره اعراف آيه ۲۰۵) پس بجز خداى عز و جل ثواب اين ذكر را

فرمود: طلبيدن آن چيز كه نزد خداوند عزّ و جلّ است، گفت: پس كدام معاشر براى آدمى بدتر است؟ فرمود: آن‏ معاشر كه معصيت خداوند عزّ و جلّ را براى تو بيارايد، گفت:

السّلام در باره خلق حوّا پرسيدند و گفتند: مردمى در ناحيه ما ميگويند: خداوند عزّ و جلّ حوّا را از آخرين دنده چپ آدم آفريد، آيا همين طور است؟ امام عليه السّلام