ریشه خبث: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن نمودار دفعات) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
(بر وزن قفل) ناپاكى. پليدى. [اعراف:58] سرزمين پاك و رئيدنش به اذن پروردگارش مىرويد و سرزمينيكه پليد و ناپاك است نباتش نمىرويد مگر كم. راغب، خبيث را ناپسند معنى كرده ناپسنديى كه در اثر پليدى است . در مجمع ذيل آيه 267: بقره گويد: خبيث نقره و آهن همان است كه بعد از گداختن از نقره و آهن جدا مىشود، اصل آن ردائت (پليدى) است . على هذا خبيث آن است كه ناپاك، پليد و تنفّر آور باشد اعمّ از انسان و كلام و قانون و طعام و غيره و ضدّ آن طيّب است كه به معنى پاك و دلچسب است . * [نور:26] مراد از خبيثات و خبيثين زنان و مردان ناپاك است . آيه شريفه بعد از آيات زنا و لعان و افك واقع شده گويا مراد آن است كه مردان و زنان پاك به حكم ايمان از اين نسبتها به دور اند و براى آنها مغفرت و روزى خوش آيند هست. بقيّه سخن در «طيّب» است . و اينكه فرموده: زنان پاك براى مردان پاك و زنان ناپاك براى مردان ناپاكاند گويا منظور انس و تمايل و الفت است زيرا ميان پاكان يك نوع كشش معنوى هست كه به يكديگر تمايل مىكنند چنانكه با همجنس پرواز. در مجمع از امام باقر و صادق صلوات اللّه عليهما نقل است كه فرمودند: اين آيه نظير آيه «اَلزّانِيَةُ لا يَنْكِحُ اِلّا زانِيَةً اَوْ مُشْرِكَةً وَ الزّانِيَةُ لا يَنْكِحُها اِلّا زانٍ اَوْ مُشْرِكٌ» است از قرآن مجيد به دست مىآيد اهل ايمان و عمل، طيّب و اهل كفر و فساد خبيث اند. و فرق خبيث و طيّب در انسان، با ايمان و عمل و عدم آن دو است. * [اعراف:157] طيّبات هر چيز پاك و دلچسب و خبائث هر چيز پليد و تنفّر آور است. آيه شريفه در وصف حضرت رس.ل صلى اللّه و عليه و آله و سلم است و دليل آن است كه هر پاكيزه در اسلام حلال و هر پليد حرام است، ظاهراً در خارج از نصّهاى خاص كه مبيّن حلال و حرام اند مىشود به عموم آيه استناد كرد به عبارت ديگر در چيزهائى كه راجع به آنها حكم استنباط نمود بقيّه مطلب را در لفظ «طيّب» مطالعه كنيد. [ابراهيم:26] كلمه كفر و شرك گفتهاند چنانكه كلمه طيّبه را در آيه ما قبل كلمه توحيد. ولى مىشود گفت: مراد از آن عموم شرك و قانونهاى غير طبيعى و كلمات ناحق باشد و مراد از كلمه طيّبه خلاف آن. رجوع شود به «طيّب». | (بر وزن قفل) ناپاكى. پليدى. [اعراف:58] سرزمين پاك و رئيدنش به اذن پروردگارش مىرويد و سرزمينيكه پليد و ناپاك است نباتش نمىرويد مگر كم. راغب، خبيث را ناپسند معنى كرده ناپسنديى كه در اثر پليدى است . در مجمع ذيل آيه 267: بقره گويد: خبيث نقره و آهن همان است كه بعد از گداختن از نقره و آهن جدا مىشود، اصل آن ردائت (پليدى) است . على هذا خبيث آن است كه ناپاك، پليد و تنفّر آور باشد اعمّ از انسان و كلام و قانون و طعام و غيره و ضدّ آن طيّب است كه به معنى پاك و دلچسب است . * [نور:26] مراد از خبيثات و خبيثين زنان و مردان ناپاك است . آيه شريفه بعد از آيات زنا و لعان و افك واقع شده گويا مراد آن است كه مردان و زنان پاك به حكم ايمان از اين نسبتها به دور اند و براى آنها مغفرت و روزى خوش آيند هست. بقيّه سخن در «طيّب» است . و اينكه فرموده: زنان پاك براى مردان پاك و زنان ناپاك براى مردان ناپاكاند گويا منظور انس و تمايل و الفت است زيرا ميان پاكان يك نوع كشش معنوى هست كه به يكديگر تمايل مىكنند چنانكه با همجنس پرواز. در مجمع از امام باقر و صادق صلوات اللّه عليهما نقل است كه فرمودند: اين آيه نظير آيه «اَلزّانِيَةُ لا يَنْكِحُ اِلّا زانِيَةً اَوْ مُشْرِكَةً وَ الزّانِيَةُ لا يَنْكِحُها اِلّا زانٍ اَوْ مُشْرِكٌ» است از قرآن مجيد به دست مىآيد اهل ايمان و عمل، طيّب و اهل كفر و فساد خبيث اند. و فرق خبيث و طيّب در انسان، با ايمان و عمل و عدم آن دو است. * [اعراف:157] طيّبات هر چيز پاك و دلچسب و خبائث هر چيز پليد و تنفّر آور است. آيه شريفه در وصف حضرت رس.ل صلى اللّه و عليه و آله و سلم است و دليل آن است كه هر پاكيزه در اسلام حلال و هر پليد حرام است، ظاهراً در خارج از نصّهاى خاص كه مبيّن حلال و حرام اند مىشود به عموم آيه استناد كرد به عبارت ديگر در چيزهائى كه راجع به آنها حكم استنباط نمود بقيّه مطلب را در لفظ «طيّب» مطالعه كنيد. [ابراهيم:26] كلمه كفر و شرك گفتهاند چنانكه كلمه طيّبه را در آيه ما قبل كلمه توحيد. ولى مىشود گفت: مراد از آن عموم شرك و قانونهاى غير طبيعى و كلمات ناحق باشد و مراد از كلمه طيّبه خلاف آن. رجوع شود به «طيّب». | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
خبث:100, طيب:94, ل:87, من:54, هم:50, ه:47, وله:40, لا:40, اله:35, ک:34, بين:32, الله:32, ما:30, على:29, حقق:29, هو:27, کون:26, بعض:25, ب:23, شجر:22, جعل:22, ميز:22, انن:21, مثل:21, ف:21, ارض:21, جثث:20, کلم:20, کثر:19, عجب:19, لو:19, ذکر:19, خرج:19, سوى:18, مول:18, فوق:17, کم:17, وقى:16, التى:16, لعل:16, الا:16, يمم:16, بدل:16, عن:16, عمل:16, وضع:16, الذى:16, قول:15, علم:15, حتى:15, کتم:14, حرم:14, ربب:14, نفق:14, اول:14, ليس:14, رکم:14, اصر:14, اکل:14, نکد:14, الى:14, قوم:14, قرى:14, حشر:13, انتم:13, اخذ:13, ذلک:13, سوء:13, يتم:13, بدو:13, اذن:13, دخل:12, فسق:12, انس:12, يا:12, رقب:12, اتى:12, غلل:12, جهنم:12, نبت:11, صرف:11, نجو:11, حلل:11, ها:11, نکر:11, طلع:11, امن:11, لبب:11, اوى:11, جمع:11, ان:10, برء:10, ائى:10, وذر:10, قرر:10, حکم:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۳۹
تکرار در قرآن: ۱۶(بار)
قاموس قرآن
(بر وزن قفل) ناپاكى. پليدى. [اعراف:58] سرزمين پاك و رئيدنش به اذن پروردگارش مىرويد و سرزمينيكه پليد و ناپاك است نباتش نمىرويد مگر كم. راغب، خبيث را ناپسند معنى كرده ناپسنديى كه در اثر پليدى است . در مجمع ذيل آيه 267: بقره گويد: خبيث نقره و آهن همان است كه بعد از گداختن از نقره و آهن جدا مىشود، اصل آن ردائت (پليدى) است . على هذا خبيث آن است كه ناپاك، پليد و تنفّر آور باشد اعمّ از انسان و كلام و قانون و طعام و غيره و ضدّ آن طيّب است كه به معنى پاك و دلچسب است . * [نور:26] مراد از خبيثات و خبيثين زنان و مردان ناپاك است . آيه شريفه بعد از آيات زنا و لعان و افك واقع شده گويا مراد آن است كه مردان و زنان پاك به حكم ايمان از اين نسبتها به دور اند و براى آنها مغفرت و روزى خوش آيند هست. بقيّه سخن در «طيّب» است . و اينكه فرموده: زنان پاك براى مردان پاك و زنان ناپاك براى مردان ناپاكاند گويا منظور انس و تمايل و الفت است زيرا ميان پاكان يك نوع كشش معنوى هست كه به يكديگر تمايل مىكنند چنانكه با همجنس پرواز. در مجمع از امام باقر و صادق صلوات اللّه عليهما نقل است كه فرمودند: اين آيه نظير آيه «اَلزّانِيَةُ لا يَنْكِحُ اِلّا زانِيَةً اَوْ مُشْرِكَةً وَ الزّانِيَةُ لا يَنْكِحُها اِلّا زانٍ اَوْ مُشْرِكٌ» است از قرآن مجيد به دست مىآيد اهل ايمان و عمل، طيّب و اهل كفر و فساد خبيث اند. و فرق خبيث و طيّب در انسان، با ايمان و عمل و عدم آن دو است. * [اعراف:157] طيّبات هر چيز پاك و دلچسب و خبائث هر چيز پليد و تنفّر آور است. آيه شريفه در وصف حضرت رس.ل صلى اللّه و عليه و آله و سلم است و دليل آن است كه هر پاكيزه در اسلام حلال و هر پليد حرام است، ظاهراً در خارج از نصّهاى خاص كه مبيّن حلال و حرام اند مىشود به عموم آيه استناد كرد به عبارت ديگر در چيزهائى كه راجع به آنها حكم استنباط نمود بقيّه مطلب را در لفظ «طيّب» مطالعه كنيد. [ابراهيم:26] كلمه كفر و شرك گفتهاند چنانكه كلمه طيّبه را در آيه ما قبل كلمه توحيد. ولى مىشود گفت: مراد از آن عموم شرك و قانونهاى غير طبيعى و كلمات ناحق باشد و مراد از كلمه طيّبه خلاف آن. رجوع شود به «طيّب».
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| الْخَبِيثَ | ۵ |
| الْخَبِيثُ | ۱ |
| الْخَبِيثِ | ۱ |
| خَبُثَ | ۱ |
| الْخَبَائِثَ | ۲ |
| خَبِيثَةٍ | ۲ |
| الْخَبِيثَاتُ | ۱ |
| لِلْخَبِيثِينَ | ۱ |
| الْخَبِيثُونَ | ۱ |
| لِلْخَبِيثَاتِ | ۱ |
