نتایج جستجو

ماجراى اصحاب كهف، بعد از زمان حضرت عيسى و قبل از بعثت پيامبر اسلام و در سرزمين روم و شهر افسوس بوده و طاغوتشان دقيانوس نام داشته است. درس عبرتى كه از اين

كند و او را سرپرست اين سرزمين سازد، آرى فرعون حتما بايد اين كار را بكند و مامورينى بر همه شهرستانها بگمارد تا خمس غله اين سرزمين را در اين هفت سال فراخى

ساكنان اين سرزمين مقدس مى كند كه به يكى از آنها در آيه قبل نيز اشاره شد. قرآن مى گويد: «به خاطر بياوريد هنگامى كه ابراهيم عرض كرد پروردگارا اين سرزمين را شهر

اليكم من نجد الخير: اى مردم ! دو سرزمين مرتفع وجود دارد: سرزمين خير، و سرزمين شر، و هرگز سرزمين شر نزد شما محبوب تر از سرزمين خير قرار داده نشده است . بدون

مفصل بخوان از اين مجمل ، كه چه بر سر آنها و سرزمين آبادشان آمد؟). ممكن است بيان اين سه نوع درخت كه در آن سرزمين ويران باقى ماند اشاره به سه گروه مختلف بوده

نبودند ولى چون در كتب مذهبى خود خوانده بودند كه پيامبرى از سرزمين مدينه ظهور مى كند، به اين سرزمين كوچ كردند، و در انتظار اين ظهور بزرگ بودند. هنگامى كه رسول

مِنْهُمْ» «3» اگر بر آنان فرمان كشتن همديگر را واجب مى‌نموديم و يا فرمان خروج از سرزمين خودشان را صادر مى‌كرديم، آنرا جز افراد اندكى انجام نمى‌دادند. «1». حجرات،

((بيتالعتيق (( آيه و ترجمه تفسير: نكته ها: ۱ - ايام معلومات چيست ؟ ۲ - ذكر خدا در سرزمين منى ۳ - فلسفه و اسرار عميق حج !. ۴ - تكليف گوشتهاى قربانى در عصر ما وَ إِذْ

كشورگشائى خود نزديك «مدينه » آمد براى علماى يهود كه ساكن آن سرزمين بودند پيام فرستاد كه من اين سرزمين را ويران مى كنم تا هيچ يهودى در آن نماند، و آئين عرب در

از خداوند درخواست نمود و گفت : «رب اجعل هذا بلدا آمنا؛ خداوندا! اين سرزمين را سرزمين امن و امانى قرار بده » (ابراهيم - ۳۵) خداوند دعاى ابراهيم را اجابت

فرعونيان به سوى سرزمين موعود سرزمين فلسطينى حركت كردند كه حوادث آن در قرآن مشروحا آمده منافات ندارد، ممكن است گروهى از آنها در سرزمين مصر كه به دست آنها

کنندگان و سجودکنندگان پاکیزه گردانید.» و چون ابراهیم گفت: «پروردگارم! این (سرزمین) را شهری امین و با امان گردان و مردمش را - هر کس از آنان که به خدا و روز

اللّه عليه و آله و سلّم ) از مدينه به خدمتش رسيده گفتند، اين سرزمين ، سرزمين انبياء نيست ، سرزمين پيامبران شام است ، اگر مى خواهى دعوتت پيشرفت كند بايد آنجا

روايت كرده است، كه گفت: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم كه هر گاه كسى در سرزمين حلّ، ما بين بريد و مسجد، شكارى را كه بسوى حرم روانست بتير بزند، و تير او

بايد نماز خود را با ايماء و اشاره بخواند و همچنين است اگر در سرزمين منقطع از بلاد اسلام يا سرزمين كفّار باشد كه خوف اسارت و خطر در ميان باشد.

هستند كه در يك منطقه كوهستانى ميان حجاز و شام زندگى مى كردند، زندگى مرفه ، سرزمين آباد، دشتهاى مسطح با خاكهاى مساعد و آماده براى كشت و زرع ، و قصرهاى مجلل

نمايند: چون رسول خدا صلى الله عليه و آله مكه را فتح نمود به امت وعده پيروزى بر سرزمين فارس و روم را داد. منافقين و يهوديان گفتند: آيا فتح مكه و مدينه براى محمد

ابدى است نه «هنگامى كه فرمان پروردگارم فرا رسد آن را درهم مى كوبد، و به يك سرزمين صاف و هموار مبدل مى سازد»! (فاذا جاء وعد ربى جعله دكاء). «و اين وعده پروردگار

كوفه و سرزمين نجف دانسته اند. بعضى تصريح كرده اند كه سينين و سيناء يكى است و معناى آن پر بركت است . و اما «هذا البلد الامين » مسلما اشاره به سرزمين مكه است

در اصل نام مردى از قبيله جهينه بود كه چاهى در آن سرزمين احداث كرد، بعدا آن چاه و آن سرزمين به نام سرزمين بدر و چاه بدر ناميده شد). در اين گيرودار ابوسفيان

بسيار قريه هايى كه در عيششان خدا هلاكشان نمود، و نسلشان را برانداخت ، و سرزمين آنان را به ارث برد، و اينك اين مسكنهاى آنان است كه بعد از ايشان همچنان خالى

گفتم: بسا سالها اتّفاق افتاده است كه ما در سرزمين خودمان ماه را ديده‏ايم، ولى كسى نزد ما آمده كه خلاف آن را در سرزمين ديگر به ما خبر مى‏دهد، در اين صورت چه

و اين كه بعضى گفته اند: مراد اين است كه «مگر اهل مكه نمى بينند كه ما به سرزمين ايشان پرداختيم، و يكى پس از ديگرى، قراء و قصبات ايشان را از ايشان گرفته

روايات اسلامى معلوم مى شود كه نامگذارى سرزمين منى به اين اسم به خاطر آن است كه ابراهيم هنگامى كه به اين سرزمين رسيد و از عهده امتحان برآمد جبرئيل به او

مى‏فرمود: چون روز رستاخيز شود، خدا تبارك و تعالى اولين و آخرين را در يك سرزمين گرد آورد، سپس جارچى جار كشد كجايند اهل فضل؟ پس پيشاهنگان مردم بر خيزند و

آن زمين فرود آمد و لشكريان نيز فرود آمدند و آن حضرت فرمود: اى مردم، اين سرزمين مورد لعن و غضب خداوند است و در طىّ روزگار سه بار- و بنا بر خبر ديگر دو بار-

اسلام دو هجرت رخ داده است: يكى در سال پنجم بعثت، هجرت گروهى از مسلمانان به سرزمين حبشه و ديگرى در سال سيزدهم بعثت، هجرت از مكّه به مدينه. «1». الصحيح من سيرة

از رحمتش فرستاد و از آسمان آبى پاك كننده نازل كرديم . ۴۹ - تا به وسيله آن سرزمين مرده را زنده كنيم ، و آنرا براى نوشيدن در اختيار مخلوقاتى كه آفريده ايم

در آنجا گذاشت و رفت ، بعد از مدتى كه قوم جرهم آمدند و با اجازه هاجر در آن سرزمين منزل كردند، اسماعيل هم به سن ازدواج رسيده با دخترى از ايشان ازدواج كرد،

نمونه جلد ۱۹ صفحه ۴۰۲ ما در سرزمين مكه به خاطر سيطره حكومت مشركان قادر به انجام وظائف الهى خود نيستيم ، قرآن مى گويد: سرزمين خدا محدود به مكه نيست ، مكه

الميزان جلد ۶ صفحه : ۳۸۶ و نيز از جمله دعاهاى آن حضرت درخواستى است كه وقتى به سرزمين مكه آمد و اسماعيل و مادرش (عليهماالسلام ) را در آنجا منزل داد از خداى تعالى

جِئْنَا لِنُفْسِدَ فى الاَرْضِ وَ مَا كُنَّا سرِقِينَ مراد از «ارض » همان سرزمين مصر است كه داخل آن شده اند، و بقيه الفاظ آيه نيز واضح و معناى آنها روشن

). در اينكه باغ كجا بوده ؟ در سرزمين يمن در نزديكى شهر بزرگ صنعاء؟ يا در سرزمين حبشه ؟ يا در ميان بنى اسرائيل در سرزمين شام ؟ و يا طائف ؟ گفتگو تفسير نمونه

و شام كه خداى - عزوجل - بنى اسرائيل را در آنجا سكنى داد و آن را سرزمين مقدس و نيز سرزمين مبارك نام نهاد. قرآن كريم داستان داخل شدن بنى اسرائيل در آنجا را

خاصه آمده كه: «سرزمين طائف جزو سرزمين اردن بود، و چون ابراهيم دعا كرد كه خدايا اهل مكه را از ميوه ها روزى فرما، خداوند آن قطعه از سرزمين اردن را، از آن

پنجاه سال بعد، كورش ‍ پادشاه ، بابل را فتح نمود و به يهود اجازه داد تا به سرزمين خود، فلسطين بروند، و در آنجا ((عزراى كاهن (( تورات را برايشان از بر نوشت

متفرّق انجام داد، كه همگى آن در ماه ذى القعده بود: يكى آن عمره كه آن را از سرزمين عسفان آغاز كرد و بانگ تلبيه برآورد و اين همان عمره حديبيه بود و ديگر عمره

جا نماز خود را تمام كند (يعنى دو ركعت باقى مانده را بجا آورد) هر چند به سرزمين چين رسيده باشد و اعاده همه نماز لازم نيست. (گويند از مدينه تا چين با وسائل

جلد ۲۳ صفحه ۵۱۴ و آنها راستگويانند. ۹ - و براى كسانى كه در «دارالهجرة » (سرزمين مدينه ) و در خانه ايمان ، قبل از مهاجران ، مسكن گزيدند، آنها كسانى را كه

برنگردانند. در اين هنگام زنى به نام «سبيعه » اسلام را پذيرفت ، و در همان سرزمين حديبيه به مسلمانان پيوست ، همسرش خدمت پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم

يك مژده‏اى ندهم؟ گفتم: پادشاها چرا، گفت: اكنون يكى از ديده‏بان‏هاى من از سرزمين شما آمد و به من گزارش داد كه خدا عز و جل محمد را يارى كرده و دشمن او را

السّلام روايت كرده است كه فرمود: هر گاه خداوند اسباب روزى كسى را در شهرى يا سرزمين ترتيب دهد او را بدان جا رفتن نيازمند ميسازد.

كه دخول بمدينه و زيارت مرقد مطهّر پيمبر صلّى اللَّه عليه و آله و أئمّه آن سرزمين را به انتظار بازگشتنش واگذارد، زيرا چه بسا كه بمدينه باز نگردد، يا پيش از

دارى منصوب كند، و امور مالى كشور و خزانه هاى زمين را كه مراد از آن همان سرزمين مصر بوده باشد به وى محول نمايد. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۲۷۴ و اگر

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج : و پيمبر (ص) در سرزمين عرفه، در سمت چپ كوه وقوف كرد، پس ‏مردم بسوى گامهاى شتر آن حضرت مبادرت آغاز كردند،

يعنى بعد از آنكه زندگيش از مرگش شناخته نشود، و معلوم نباشد كه او در كدام سرزمين است، و بعد از آنكه چهار سال‏ از چهار طرف از وى جستجو بعمل آيد، و خبر زنده

فرمود: اوّل شهادت دروغى كه در اسلام داده شد گواهى هفتاد تن بود كه چون به چاه سرزمين حوأب رسيدند (جايى است نزديك بصره) و سگان شروع به پارس كردند و آن زن همراهشان

راجعون، هلاك شديم، امام فرمود: از چه روى؟ عرض كردم: از اين جهت كه در اين سرزمين لباسى نفروخته‏ام كه از من خريده باشند مگر اينكه معيّن كردم كه چقدر خريده‏ام

شكم ماهى مى ماند. ۱۴۵ - (به هر حال ما او را رهائى بخشيديم و) او را در يك سرزمين خشك خالى از گياه افكنديم در حالى كه بيمار بود. ۱۴۶ - و كدوبنى بر او رويانديم

آدمى برسد، آن جا ورم مى كن.د و اين درخت، در سرزمين «تهامه» و نيز در هر سرزمين خشك و بى آب و علف مى رويد. سرزمين هايى كه مجاور صحراى خشك باشد. و درختى كه در

ها» كدام سرزمين است ؟ در ميان مفسران گفتگو است : بعضى آن را اشاره به سرزمين «خيبر» دانسته اند كه بعدا به دست مسلمانان فتح شد. بعضى اشاره به سرزمين مكه . بعضى

صادق عليه السّلام در باره حميل سؤال كردم، فرمود: و حميل چيست؟ گفتم: زن از سرزمين خود به اسارت ميرود، در حالى كه كودكى خردسال بهمراه دارد، و ميگويد: او پسر

از شير باز گيرد در تمام اين مدّت ثواب كسى را دارد كه شبانه روز در مرز از سرزمين اسلام براى خدا پاسدارى ميكند، و چنانچه در اين بين از دنيا برود براى او أجر

السّلام نوشت كه درّه دختر مقاتل در گذشته و قطعاتى از اراضى مزروعى در فلان سرزمين بجا نهاده است، و براى سرور ما قطعاتى افزون از ثلث را وصيّت كرده، و ما اوصياء

پدران خود را بر آن دين يافتهايم منصرف كنى ، تا در نتيجه سرورى بر ما و بر سرزمين ما را بدست آوريد، و چون چنين است ابدا به شما ايمان نخواهيم آورد (۷۸) فرعون

بعضى با توجه به اينكه نام بت بزرگ اين قوم بعل بوده معتقدند كه اين پيامبر از سرزمين شامات برخاست ، و مركز فعاليت او را شهر بعلبك مى دانند كه امروز جزء لبنان

فشرده پايان يافت و اكنون نوبت قوم ثمود است همان جمعيتى كه طبق نقل تواريخ در سرزمين وادى القرى در ميان مدينه و شام زندگى داشتند. باز در اينجا مى بينيم كه قرآن

تابش آفتاب بپوشاند. احـتمال ديگرى كه در تفسير اين جمله گفته اند اين است كه سرزمين آنها يك بيابان فاقد كـوه و درخـت و پـنـاهـگـاه بـود، و چـيـزى كـه آنها را

عليه و آله و سلّم ) تفسير شده ، و حتى در بعضى مى خوانيم كه به داستان بخشيدن سرزمين فدك به فاطمه زهرا (عليهاالسلام ) نظر دارد. ولى همانگونه كه بارها گفته ايم

و باكى نيست بر خواندن نماز در پوستين‏هاى خوارزمى و نيز پوستينهائى كه در سرزمين حجاز دبّاغى مى‏كنند، همچنين نماز خواندن در پشم حيوان مرده (يا جامه‏اى كه

شكايت به محكمه برد، قاضى او را تا چهار سال امر بصبر مى‏كند و خود به اطراف سرزمين كه مرد در آنجا مفقود شده توسط نوشتن نامه بمأمورينش و دستور پى‏جوئى از حال

نزار سوار شويد آنها را به منزلگاه مقرر خود فرود آوريد (استراحت دهيد) اگر سرزمين خشك و بى‏گياه باشد زود خود را نجات دهيد و بگذريد و اگر فراوانى و خوشى باشد

ايران شكست خورد، و ظاهرا مراد از كلمه ((ارض (( سرزمين حجاز و مراد از ((ادنى الارض (( نزديكيهاى اين سرزمين است ، و الف و لام در كلمه ((الارض (( الف و لام

هود پيامبر بزرگ خدا هستند، كه از سرزمين احقاف (يا يمن ) مبعوث شد، و قوم ثمود، قوم پيامبر خدا صالح هستند كه از سرزمين وادى القرى (ميان مدينه و شام ) مبعوث

الارض بغير الحق و قالوا من اشد مناقوة ). مى دانيم آنها جمعيتى بودند كه در سرزمين احقاف در ناحيه « حضرموت » در جنوب « جزيره عربستان » زندگى داشتند، و از نظر

اختيار و امينى .(۵۴) گفت خزينه هاى اين سرزمين را به من بسپار كه من نگهدار و دانايم .(۵۵) بدينسان يوسف را در آن سرزمين تمكن داديم كه در آن هر كجا كه مى خواست

و همچنان سنگها را بدانها زدند تا تنشان دانه آبله زد و تا بآن روز (در آن سرزمين) آبله ديده نشده بود و نه آن نوع پرنده پيش از آن ديده شده بود و نه بعد از

كانوا يعلمون ). تفسير نمونه ، جلد۱، صفحه : ۳۷۴ درباره اين دو فرشته كه به سرزمين بابل آمدند، افسانه ها و اساطير عجيبى بوسيله داستان پردازان ساخته شده و به

و آزادشان كنى ، ولى چون مقصود اصلى اين بوده كه بنى اسرائيل را از مصر به سرزمين مقدس ‍ منتقل كنند، سرزمينى كه خداى تعالى وعده اش را به ايشان داده بود به

پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آمدند و عرض كردند: اى رسول خدا! سرزمين ما چند سال است كه به خشكسالى گرفتار شده است. خداى تبارك و تعالى را بخوان

«خدايا نام اين موقف «جمع» است، پس- بيمن معنى آن- همگى جوامع خير را در اين سرزمين براى من جمع كن. خدايا مرا از آن خيرى كه از تو مسألت كردم تا آن را در فضاى

مَلَكٌ ... «۱» فرمود: هنگامى كه پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به سرزمين «قديد» درآمد به على عليه السّلام فرمود: اى على! من از خدايم خواستم كه ميان

پروردگار، دورى از وطن ، و بيرون شدن از بين قوم و فاميل مشرك ، و رفتن به سرزمين غربت براى خداست ، يعنى من اين زحمت ها را تحمل مى كنم ، تا در غربت كسى مانع

چگونه مُردگان را زنده مى كند؟ فرمود: آيا هيچ از سرزمين هاى بى آب و علف گذشته اى، و آيا پس از چندى از همان سرزمين عبور كرده و ديده اى چگونه در همان زمين گياهان

بلكه دوستان انتظار انتقامجوئى شديد مسلمين ، و به راه انداختن حمام خون در آن سرزمين كفر و شرك و نفاق و كانون دشمنان سنگدل و بى رحم داشتند، و حتى بعضى از پرچمداران

فاتح ابو سفيان ، پس از پيروزى به سرعت راه مكه را پيش گرفتند، هنگامى كه به سرزمين «روحاء» رسيدند از كار خود سخت پشيمان شدند و تصميم به مراجعت به مدينه و نابود

زندگى مرفه مادى و فراموش كردن خدا و رستاخيز به فساد و هلاكت كشيده شدند و سرزمين دلشان همچون بيابانى خشك و بائر، از گلهاى ملكات ارزشمند انسانى و ميوه هاى

بود، بت هاى مكه را بشكست ، و بنيان شرك را ويران ساخت ، و مؤ منين وارث آن سرزمين شدند، در حالى كه از آنجا با ذلت و خوارى بيرون گشته بودند و اگر كلمه ((معاد((

آن را مطرح كردند يكى گفت كشتن يوسف لازم است . ديگران گفتند بايد او را به سرزمين دور دستى پرت كرد كه نتواند نزد پدر برگردد، و روى خانواده را ببيند، و به

ندارد اما مهاجرت از محيط آلوده به محيط پاك مهاجرت به سوى خدا است . مهاجرت به سرزمين انبياء و اوليا و كانونهاى وحى الهى مهاجرت به سوى خدا است همانگونه كه سفر

آيد كه اين دو بزرگوار خانه كعبه را بنا كرده اند، و براى عبادت كردن خدا در سرزمين و ثنيت و بت پرستى بنا كرده اند، و اينكه پاره اى داستان سرا، و به پيروى آنان

شد كه اى موسى ! (۱۱) من خود پروردگار توام كفشهاى خود را بيرون آر كه تو در سرزمين مقدس طوى هستى (۱۲) من تو را برگزيده ام به آنچه بر تو وحى مى شود گوش فرا

كرده كه گفت : حذيفة بن يمان در روزگارى كه با اهل شام به سرزمين ارمنيه و با اهل عراق به سرزمين آذربايجان مى رفت و سرگرم فتح آنجا بود به اين مطلب برخورد

اسماعيل رفته بود. و آن وقت كه اسماعيل و مادرش را در آن جا اسكان داد و به سرزمين فلسطين بر گشت، و براى نوبت دوم به ديدن آن ها رفت، ديد كه قوم «جُرهُم»، دور

اين فرقه از يهود قومى هستند كه در ماوراى چين زندگى مى كنند، و بين آنان و سرزمين چين وادى ريگزارى فاصله است ، قومى هستند كه چيزى از شرايع و احكام تورات را

آمادگى جدى براى قربانى او به فرمان خدا! بردن زن و فرزند و گذاشتن آنها در سرزمين خشك و بى آب و گياه مكه در جائى كه حتى يك نفر سكونت نداشت ! قيام در برابر

مى دانيد چه كسى در گمراهى آشكار است ؟ ۳۰ - بگو: به من خبر دهيد اگر آبهاى (سرزمين ) شما در زمين فرو رود چه كسى مى تواند آب جارى در دسترس شما قرار دهد؟ تفسير :

دارد، نخست اينكه به معنى درس نخوانده است ، دوم اينكه به معنى كسى است كه در سرزمين مكه تولد يافته و از مكه برخاسته است ، سوم به معنى كسى است كه از ميان امت

كند و اين دعا و تبرى هر دو در دنيا و در اوايل عهد وى و قبل از مهاجرت به سرزمين بيت المقدس بوده است ، به دليل اينكه در همين سياق از خدا حكم و دستور خواسته

«خداوند صاعقه اى از آسمان بر باغ تو فرستد و در مدتى كوتاه اين سرزمين سرسبز و خرم را به سرزمين بى گياه و لغزنده اى تبديل كند» (و يرسل عليها حسبانا من السماء

تجارت سفری به شام كرده، ممكن است در آن جا، داستان هاى كتابش را از رهبانان آن سرزمين گرفته باشد. در حالی كه سفرهاى آن جناب به شام عبارت بود از: يك سفر كه با

چادرنشينان و خانه بدوشانى كه از قبايل ربيعه و مضر مى‏باشند؛ از آنجا كه خورشيد در سرزمين عربستان برمى‏آيد و مذحج يمن، بيشتر تيره‏اى هستند كه به بهشت مى‏روند و حضرموت

(صلى اللّه عليه و آله ) اين اموال را در ميان مهاجرين كه دسته اى آنها در سرزمين مدينه از مال دنيا تهى بود و تعداد كمى از انصار كه نياز شديدى داشتند تقسيم

به جهاد و مبارزه، از روى تن‌پرورى و ترس، از رفتن به جبهه نبرد و ورود به سرزمينِ‌ «1». در آيات متعدّدى از قرآن ويژگى‌هاى گمراهان و غضب شدگان و مصاديق آنها

نام خداى رحمان و رحيم. سوگند به دو سرزمين (انبيا خيز) شام و بيت المقدس (يا قسم به انجير و زيتون). (۱) و سوگند به سرزمين طور سينا. (۲) سوگند به مكّه، اين

محمد! بر من بانگ مى زنى ، و مرا ميرانى ؟ تو نمى دانى قوم و عشيره من در اين سرزمين از همه بيشتر است . در اينجا آيه بعد نازل شد اين جاهل مغرور تمام قوم و عشيره

از على (عليه السلام ) مى خوانيم كه روزى حضرت از كوفه خارج شد و به نزديك سرزمين «غرى » (نجف ) آمد و از آن گذشت اصبغ مى گويد: ما به او رسيديم در حالى كه

كند و عذابى است طغيانگر سپس به سراغ سرنوشت «قوم عاد» مى رود، قومى كه در سرزمين «احقاف » (در شبه جزيره عرب يا يمن زندگى مى كردند) قامتهائى طويل ، اندامى

بياييد دست به دامن اين نور وحى الهى بزنيد تا از وادى ظلمات در آييد، و در سرزمين نور قدم بگذاريد. به هر حال جائى كه پيامبر با تمام علم و آگاهيش بدون هدايت

فَاعْبُدُونِ»: در اين آيه خطاب را متوجه به مؤمنين كرده ، آن مومنينى كه در سرزمين كفر قرار دارند، و نمى توانند تظاهر به ديندارى كنند، و دين حق را آشكار ساخته

كه فرمود: معناى آيه اين است كه وقتى در زمين خدا عصيان مى شود، و تو در آن سرزمين زندگى مى كنى ، از آنجا بيرون شو و به جاى ديگر نقل مكان كن. همه انسانها مى

مى كنند - و آن فيى ء ناميده مى شود - و ميراث كسى كه وارثى نداشته باشد، و سرزمين و اموالى كه پادشاهان به اين و آن مى بخشيدند - در صورتى كه صاحب آن شناخته

مورد بحث مى گويد: فرعون در ميان قوم خود ندا داد كه اى قوم من ! آيا حكومت سرزمين پهناور مصر از آن من نيست ؟ و اين نهرهاى عظيم تحت فرمان من قرار ندارد؟ و

با فراغت، به حاجت خواهى از خدا و عبادت او بپردازد، و آن محل، عبارت بود از سرزمين «بيت المقدس». و اين كه بعضى گفته اند: «مراد از جمله مورد بحث، اين است كه

ديگران نيز نبوده اند گاهى خانه هائى از طلا، و گاهى نزول فرشتگان و زمانى تبديل سرزمين خشك و سوزان مكه به يك باغستان پر آب و ميوه ، و گاهى موضوعات ديگر از پيامبر

پيامبر صلى الله عليه و آله به مسلمانان فرمود: يكى از برادران شما در خارج از سرزمين حجاز از دنيا رفته است ، حاضر شويد تا به پاس خدماتى كه در حق مسلمانان كرده

او مى كنند». در آيه ۳۱ سوره عنكبوت در مورد فرشتگانى كه مامور در هم كوبيدن سرزمين قوم لوط بودند آمده است : و لما جائت رسلنا ابراهيم بالبشرى تفسير نمونه جلد

حيوانى و خادمى با خود بردارد، پستى ها و بلنديهاى زمين را پشت سر گذاشت ، تا به سرزمين مدين رسيد، در آنجا به درختى رسيد، و ديد كه در زير آن ، چاهى است ، و مردمى

در اين كلام جمله اى حذف شده ، و تقدير آن اين است كه : يعقوب و خاندانش از سرزمين خود بيرون شده و بسوى مصر حركت كردند، و چون وارد مصر شدند... مفسرين در تفسير

ايم مگر مردانى از اهل دهكده ها را كه به آنها وحى مى كرده ايم چرا در اين سرزمين نمى گردند تا بنگرند سرانجام كسانى كه پيش از آنان بوده اند، چسان بوده است

كم نظير و يا بى نظير بود. چون مكه و طائف را برايش فتح كرد و اسلام را در سرزمين جزيره گسترش داد و شرك را ريشه كن و يهود را ذليل و نصاراى جزيره را برايش

شدن قيامت ذكر فرمود: اول ظهور دجال و ديگر نزول عيسى ، و سوم آتشى كه از قعر سرزمين «عدن » برمى خيزد و «دود». حذيفه سؤ ال مى كند: يا رسول الله (صلى اللّه عليه

معجزاتش نگردد، و ثانيا به اينكه مى خواهد نژاد قبط را از سرزمينشان كه همان سرزمين مصر است بيرون كند، و اين تهمت تهمتى است سياسى تا بدان وسيله افكار عمومى

تهمتى است كه فرعون به ايشان زده كه شما يك توطئه سياسى عليه مجتمع قبطى در سرزمين مصر كرده ايد و قبلا با رئيس خود، موسى قرار گذاشته ايد كه او ادعاى نبوت كرده

اينكه نبايد از اين كارهاى نادرست بنى اسرائيل تعجب كرد، زيرا اين اعمال محصول سرزمين قلب آنها است كه با آب شرك آبيارى شده ، و چنين سرزمينى كه با چنان آبى آبيارى

مُّصبِحِينَ * وَ بِالَّيْلِ أَفَلا تَعْقِلُونَ»: يعنى: و شما، همواره صبح و شام از سرزمين آنان عبور مى كنيد. چون مردم لوط در سرزمينى وسط شام و حجاز زندگى مى كردند

برايم حديث كرد كه فرمود: چون روز قيامت شود خداى تعالى تمامى مردم را در يك سرزمين جمع مى كند، در حالى كه همه پا برهنه و لخت و عريان باشند، پس در موقف حشر

جَاءَنَا»: معناى كلمۀ «ظَاهِرِين»، غلبه و علوّ در ارض است. و منظور از «أرض»، سرزمين مصر، و منظور از «بأس اللّه»، اخذ خدا و عذاب اوست. و استفهام در آيه، انكارى

كلمه «هيهنا» اشاره است به مكان حاضر و نزديك ، كه مراد از آن در آيه همان سرزمين ثمود است و كلمه «آمنين » حال از نايب فاعل «تتركون » است . ترجمه تفسير الميزان

تواريخ آمده است كه عرب جاهلى به خاطر احترام فوق العاده اى كه براى كعبه و سرزمين مكه قائل بود گاهى قطعات سنگى از آنجا را با خود به نقاط ديگر مى برد و مورد

حقيقت را روشن سازد كه قرآن و وحى آسمانى نيز همچون دانه هاى باران است كه بر سرزمين دلها نازل مى شود، همانگونه كه تنها زمينهاى آماده از قطرات حياتبخش باران

روحانى آن حضرت و شاهدى براى اين بحث است : روزى كه امام (عليه السلام ) به سرزمين انبار (يكى از شهرهاى مرزى عراق ) رسيد جمعى از دهقانان در برابر آن حضرت طبق

مرحله «نبوت » (دقت كنيد). اين سخن درست به اين مى ماند كه بگوئيم : فلان كس در سرزمين حجاز نيست ، چنين كسى مسلما در مكه نخواهد بود، اما اگر بگوئيم در مكه نيست

بايشان امان داد، پس بر او در آمدند، «تبّع » بايشان گفت : مى خواهم در اين سرزمين بمانم ، براى اينكه مرا خيلى معطل كرديد، گفتند تو نميتوانى در اينجا بمانى

مبلّغان اسلام و مأمورين رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» بودند، كه در سرزمين «تهامه»، مردم را با نصيحت به اسلام دعوت مى كردند، از راه رسيد و عرضه داشت:

رسول گرامى خود و مؤمنان را بر كفار پيروز كرد. براى اين كه مسلمانان داخل سرزمين كفار شده، و به داخل خانه آنان قدم نهاده بودند و در چنين وضعى، جز جنگ و خونريزى

در قرآن مجيد مى خوانيم : و كذلك مكنا ليوسف فى الارض : اين چنين يوسف را در سرزمين مصر تمكين بخشيديم (و همه گونه قدرت در اختيار او قرار داديم ).

تولد اسماعيل و اسحاق (عليه السلام ) و بعد از آنكه اسماعيل و مادرش را از سرزمين فلسطين بسرزمين مكه منتقل كرد، همچنانكه بعضى از مفسرين نيز متوجه اين نكته

صفحه ۲۱۰ ترسيد درباريان فرعون او را بكشند، و خداى تعالى او را بيرون و به سرزمين مدين برد، همين كه شعيب او را احضار كرد، و موسى داستان خود را براى او گفت

بى پايان خود مقدارى را كه - در مثل - از سوراخ سوزن عبور كند ظاهر ساخت ، و سرزمين طور را آنطور متلاشى و كوه ها را منهدم ساخت و موسى از ترس افتاد و مرد، بلكه

بود يا پس از ورود به شام ، به نظر مى رسد پس از ورود به شام بوده است زيرا سرزمين بابل كوهى ندارد. ۵ - معاد جسمانى : بيشتر آياتى كه در قرآن مجيد درباره رستاخيز

خوانيم : فنبذناه بالعراء و هو سقيم و انبتنا عليه شجرة من يقطين «ما او را در يك سرزمين خشك و خالى افكنديم در حالى كه بيمار بود و كدوبنى بر او رويانديم » (تا در

» و «زقوم » را به گياه تلخ و بدبو و بدطعمى تفسير كرده اند كه نمونه آن در سرزمين «تهامه » مى روئيده است ، و شيره تلخ و سوزنده اى داشته ، چگونه مى توان ميان

ممكن است آنجناب اول از آسمان به سرانديب فرود آمده ، و بار دوم از سرانديب به سرزمين مكه هبوط كرده باشد، نه به دو نزول ، در عرض هم ، تا جمع ممكن نباشد. و در

(۱۸۱) و با ترازوى درست ، وزن كنيد (۱۸۲) و چيزهاى مردم را كم ندهيد و در اين سرزمين به فساد مكوشيد (۱۸۳) و از آنكه شما و مردم گذشته را آفريده است بترسيد (۱۸۴)

، و خدايتعالى بايشان وحى فرستاد كه بسرزمين بابل بيائيد، دو ملك روانه آن سرزمين شدند، در آنجا خداوند ايشانرا خسف نموده ، بين زمين و آسمان وارونه ساخت ،

بنى اسرائيل است كه در ساحل يكى از درياها (ظاهرا درياى احمر بوده كه در كنار سرزمين فلسطين قرار دارد) در بندرى بنام ايله (كه امروز بنام بندر ايلات معروف مى

مراجعه مى كنيم ، كه زن و فرزند خود را (از موطن اصلى ) حركت مى دهد، و به سرزمين مكه مى آورد، و در آنجا اسكان مى دهد، و نيز بماجرائيكه بعد از اين اسكان پيشامد

بوده باشد، ولى در كعبه نباشد، ولى ممكن نيست كسى در كعبه (كه تقريبا وسط اين سرزمين است ) باشد، و در حرم نباشد (پس كسى هم كه ايمان دارد، حتما مسلمان نيز هست

شود به همين جهت است كه در محل مرتفعى از بدن آنها قرار دارد (درباره خصوصيات سرزمين اعراف كه در آيه آمده پس از پايان تفسير آيات به تفصيل سخن خواهيم گفت ). سپس

على رجل من القريتين عظيم : چرا اين قرآن بر شخصيت بزرگ و مرد ثروتمندى از سرزمين مكه يا طائف نازل نشده است ؟! (زخرف آيه ۳۱). ۳ - بنى اسرائيل به «اشموئيل

كه اساس قدرت و اركان همبستگى هاى آن با تيشه هاى تفرقه در هم كوبيده شود، سرزمين آنان براى هميشه جولانگاه بيگانگان و قلمرو حكومت استعمارگران خواهد بود، راستى

درباره اهل كتاب معمول مى داشت ، و اين حكم وقتى قابل اجرا است كه مردى در سرزمين غربت بميرد، و از مسلمانان كسى بر بالينش ‍ نباشد، ناگزير از اهل كتاب دو نفر

مدعيان نبوت ، نامشان آمده ، يوذاسف است ، كه بعد از يكسال از سلطنت طهمورث ، در سرزمين هند ظهور كرد، ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۲۹۵ و دستور فارسى نويسى را

پدرانشان را برخوردار كرديم تا عمرهايشان دراز شد مگر نمى بينند كه ما داريم اين سرزمين را از طرف آن نقصان مى دهيم پس ‍ چگونه ايشان غالب اند (۴۴) بگو من فقط شما

نور است و روشـنـائى ، و آدمـى را از ظلمات اوهام و پندارها بيرون آورده به سرزمين حقايق رهنمون مى گردد. ديگر اينكه آنها بعد از فراموش كردن خدا به معاد و لقاء

است كه در سرزمينى زندگى مى كردند كه نه نانشان تأمين بوده و نه جانشان، و نه سرزمين خرّمى بود كه ديگران بدانجا آيند، و نه جان ديگران در آن جا تأمين مى شد. پس