نتایج جستجو

عدد عذب عذر عرب عرض عرف عزى عسر عشر عصر عصف عصو عصى عطو عظم عقب عقر علق علم علو على عمد عمل عمى عن عنب عند عهن عوذ عيش عيل عين غبر غرب غرق غرم غسق غشو غشى

جنن امن حيث ف قتل کذب غفل اوى وعد حکم صير رحم اخذ حدث کفر اجر ذو مول بلو علو عدن عيسى بئس جعل فى کره ملو عرش هذا خسر جهد اخر روح حقق جهنم جرى بنو لقى قوم

الله کون ها اله وله ا قرع سوع دين انن ليل قدر نا علم ايى عقب سجن سقر طرق علو حطم فصل او نور لم على وزن درى ثم ام هم غدو ذا کسب رقم رحم ويل نزل ى اذ کلا

کم انن اخذ ايى صنع ائى ف خلق اوى لعل الى ما ريع نا خلد اذا بطش ا کلل لا علو حسب رجع ب علم بنى

کظم غير لولو مثل موسى فضل عمل على بين جعل کلل سود الک قوم وقد ربب خور اخذ علو لئک وجه اجج ک صلح ملح ضرب شرب ما لم طهر امن هذا الله ربو

اله ه الله ربب علم ف ب قول على من انن سبح سمو ارض لا لسن رسل عون کذب عرش علو کم عزز سئل رحم ک جىء سلم الا فى بدع يا غيب عبد کره سير کون وذر حکم شهد عوذ

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) علو (بر وزن قفل) بلندى. علاء: برترى و رفعت شأن. اولى از نصر ينصر آيد مثل «عَلَاالشَّىْ‏ءُ وَالنَّهارُ يَعْلُوا

زوجه‌ ‌باشد‌ و نه‌ ولد ‌که‌ فرزند ‌باشد‌. وَ أَنَّه‌ُ تَعالي‌ ‌از‌ ماده‌ علو و رفعت‌ و بزرگواري‌ ‌است‌ و قريب‌ المعني‌ ‌است‌ ‌با‌ عظمت‌ و كبريايي‌ مي‌گويي‌:

۵; خدا و جهل ۳; خدا و شریک ۲، ۴، ۵; دلایل بى نیازى خدا ۲; علم غیب خدا ۱; علو خدا ۴ شرک : آثار شرک ۳ عالم شهود: مراد از عالم شهود ۶ عالم غیب: مراد از عالم

خدا ۷; اختیارات خدا ۱; افعال خدا ۵; تدبیر خدا ۱; حاکمیت خدا ۱; سخاوت خدا ۵; علو خدا ۵; مالکیت خدا ۲، ۳; نقش عرش خدا ۲ کافران: کیفر سخت کافران ۴ مؤمنان: عفو

خدا ۴; خدا و باطل ۳; ربوبیت خدا ۲۱; علو خدا ۱; کمال خدا ۱ ; مالکیت خدا ۲; نشانه هاى حاکمیت خدا ۷، ۸; نشانه هاى علو خدا ۷ ، ۸; وسعت علم خدا ۲۲ دعا: آداب

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) وَ کَبِيرا رَأَيْت مُلْکا ثِيَاب سُنْدُس نَعِيما خُضْر إِسْتَبْرَق ثَم حُلّوا إِذَا أَسَاوِر مِن در حال

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) ال وَ مَن سَوَاء الْکَبِير مِنْکُم الشّهَادَة أَسَرّ الْغَيْب الْقَوْل بِمِقْدَار عَالِم عِنْدَه جَهَر شَيْء در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) حَکِيم وَ إِنّه يَشَاء کَذٰلِک أَوْحَيْنَا مَا بِإِذْنِه إِلَيْک رُوحا فَيُوحِي رَسُولا مِن أَمْرِنَا يُرْسِل أَو حِجَاب

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) قَالُوا إِمّا مَن وَ يَا مُوسَى الْيَوْم أَفْلَح أَن قَد تُلْقِي صَفّا ائْتُوا ثُم کَيْدَکُم در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) ال وَ أَنْتُم إِن لا کُنْتُم اللّه تَحْزَنُوا مَعَکُم مُؤْمِنِين السّلْم تَهِنُوا إِلَى يَمْسَسْکُم قَرْح لَن تَدْعُوا

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) فِي جَنّة رَاضِيَة فِيهَا قُطُوفُهَا لا تَسْمَع کُلُوا دَانِيَة وَ لِسَعْيِهَا نَاعِمَة لاَغِيَة اشْرَبُوا عِيشَة عَيْن

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) نن‌ (۲۴۱ بار) عُلُوّا فِي وَ فَإِذَا کَبِيرا مَرّتَيْن الْأَرْض جَاء وَعْد أُولاَهُمَا لَتُفْسِدُن بَعَثْنَا

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) ها (۱۳۹۹ بار) سَافِلَهَا وَ أَمْطَرْنَا حِجَارَة جَعَلْنَا فَجَعَلْنَا مُشْرِقِين الصّيْحَة مِن أَمْرُنَا جَاء فَأَخَذَتْهُم

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) ال وَ هُو الْکَبِير أَن اللّه مِن فِي أَ الْعَظِيم السّمَاوَات لَم لا تَر الْأَرْض الْبَاطِل قُل تَکَاد مَا مَن إِکْرَاه

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) اللّه لا عَمّا يُشْرِکُون وَ الْمَلِک الْحَق آتَاهُمَا ذِکْرا تُرْجَعُون لَهُم رَب مَا الشّهَادَة إِلَيْنَا

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) وَ لَهُم إِلَى قِيل اللّه مَا إِذَا قُل أَنْزَل مِن الْکِتَاب قَاتِلُوا فَقُل يَعْدِلُون أَتْل يَسْتَغْفِر نَدْع کَلِمَة

ها جنن فى وکء لبس على سور ب حلى ذلک جنى قبل بطن ک عين فرش ايى نعم دنو زوج علو فضض کبر امن ذهب سقى ملک ف ارک کذب الو کما حور ربب حسن

نجو اخر زلف اله وله نعم عرش نثر اذا موسى ک وجه صحب لولو ملک من طود کم کبر علو ب فرق مع اين عند قوى جنن قد ه کلل حسب غرب انن شرق کون ثوب جمع سندس ل

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) وَ عَمّا يُشْرِکُون سُبْحَانَه اللّه السّمَاوَات مَا مِن فِي الْأَرْض خَلَق کَان بِالْحَق جَدّ أَنّه يُنَزّل سَبِيلا يَقُولُون

آیات شامل این کلمه علو (۷۰ بار) وَ کَبِيرا الْأَرْض فِي لا فَإِذَا لَتَعْلُن يُرِيدُون تُسَبّح يَقُولُون فَانْظُر عَمّا کَيْف ظُلْما لَه جَاء السّمَاوَات

هذا ولد اخذ صوب انس ف ائى حرث الذين قبل عن ما يوم قتل اوى حيى ارض مريم شىء علو اذا زکو صرف نظر اذ قدم ثم کذب وسم حبر مسس ان ا عند بعد هو هذه عبد بدع نوش

سحب کلل ولى ثقل فرش اذن ايان سقى ما ارک سبح ائى عن ضوء الو موه اوى نعم سئل علو کبر حور ربب ل ملک موت سمع صرف کذب حيى الى دون صعق صوب حسن شرب رفق حذر مشى

مثل شىء ا قدر عرض لعن رضو دور وقى سبل جنن ظلم کلل لو ى حبب شدد خسر قد تبع علو نصر بين غفر ذا بقى حرث بعض هذا عدو نحن وحى نسو وفى يا غلب قلل اوى لعل لقى

رحم طيب کلا عدل اهل ها عن الک عرض کيف بعث زرق جهنم خفت شکر قد اخذ موج جدث علو ذلکم لئک الا عمل کذب مع خبر

مثال)». ما ه سمو ارض کون ها رحم ل وصف قنت من رهب عن رسل قول اننى رئف اذا کلل علو کتب فى قضى درى غفر على امر تبع هو سبح الذين هم کم علم انن فعل غير الا ف ب

هو انتم امر ها امن يوم جزى بل طوع ربب هلک نعم اوى ائى شرب حرم حمل عند جىء علو رسل حصد خرج کذب ايى فسد بدر موسى ريب قتر شىء نزل قصو نفق قتل علم نفس جدل جوب

کبر ائى رئى اتى غير سير کفر ام امن انس جبل اخذ موه نزل نن اول امر ارض عن علو قد لو رحم يا ورث مثل انتم لقى عجز هن ظلم اخر ذکر دبب بعض لکن وحد عمل بل وقى

کوکب غير لکن امم شىء متع زين شرق ى يوم شرک ظهر صبح اتى عقب فرج غوى ملء سکن علو امر زخرف لعب اخر بنى توب خفى سجد آدم کذب بلو کيف کبر رکب حمل

معناى جمله چنین مى شود که آیا تو هم اکنون تکبر کرده یا همواره چنین بوده اى»؟! علو (۷۰ بار) وَ فَقَالُوا أَ قَوْما نُؤْمِن کَانُوا لِبَشَرَيْن مِثْلِنَا فَاسْتَکْبَرُوا

معناى جمله چنین مى شود که آیا تو هم اکنون تکبر کرده یا همواره چنین بوده اى»؟! علو (۷۰ بار) ال مِن قَال أَنَا کُنْت خَيْر مِنْه أَم خَلَقْتَنِي أَسْتَکْبَرْت

کتب انا ذهب الى خير فرعون قوم ف کم يمن سمع سبح طغو ربب قبض جمع نعل هذا طغى علو بدء وحى عن ندى ارض نا ندو قدر اذ شرک اول خلع

مرتبط با وحى و گزینش نوع آن باشد. ۱۶ - مشیت الهى در تعیین محتواى وحى، متکى به علو مرتبه و حکمت او است. (فیوحى بإذنه ما یشاء إنّه علىّ حکیم) اسماء و صفات: حکیم

حيى الذين رئى رحم سوى او رزق امر هن ام قوم غيب انتم رسل بصر ذلک عن سبع کتب علو غفر حسن حمد قدر اخر کفر الک جبل بنى سئل لئک وحد صور زين ذات خلف ظلم ليل برک

آمده‏اند: كهف:31- دخان:53- انسان:21. من استبرق برق ثوب خضر لبس هم فى سور عين قبل علو کبر ذلک جنن وکء نعم حلى ک ها امن ملک ذهب زوج قوم على رئى فضض ب ثمم ارک سقى

اخر سعى ا رود جنب کلل صفو لوم ذئم ذمم قذف تبع خطف ملء فى صلى عذب وصب خرج علو الا ربب لقى ک قول شکر ه الى اله ب کثر جعل سمع بنو ثم وله نن

بئس ذا لدى غصص قلل فى ب حسن بين جعل خسء قرد جزى عذب ذلک عبر الم يوم مهل اخذ علو نعم هما کم کفر قطع خلف نصب الذين عزز وعظ سرق حکم

دلایل توحید ۶ خدا: آثار تدبیر خدا ۱، ۳; آثار هدایتهاى خدا ۱; خدا و شریک ۸، ۹; علوّ خدا ۸; عوامل استخفاف خدا ۹; نشانه هاى رحمت خدا ۵ خشکى: منشأ راهیابى در خشکى

انن قول نا حجر اخر دمر ل التى سفل ا قرى اتى مرء الا ذلک او حمد ثم نظر کم علو کيف هذا قدر الله ب بل لم هو سجيل ان عرض عند تبر اوى اله جعل ک اذى قد رئى مرض

تلک التى اول صلو قرء بکم جعل ليل خرج قرض عون مسک ذرء ابو قسو قصم حرق کبر علو تبع جهنم يونس مدن حبب

جبل ذى کفر سلم سبل شهد تبع بشر نا نحن فى رئى هدى عذب ى الذى على نکح فقر بلغ علو ها حکم بين کفى کون حبب سرف فسد ملک

جمل ها ف سرح کن ب متع ان عرف او کون يا مسک حين کم ايى عدد لا رود نبو الله علو حمل ثقل حلل اله ل حسن روح الى بلد زين لم وله فى من نا مرر دنو رسل طلق بلغ

وعد فوز ضيق کبر فيض نصارى عدو دمع رضو ذلک عظم جرم يهود قتل عرف شطن لقى اکل علو بثث فزع ربو قوم ن وهن نعم عن حضر وعظ عزز

گذشت. ه ل ب ک ما اله ف الله ربب وله قول من فى کون هم لا سمو نا ان حمد عن انن علو ها ليل علم عبد ذکر على الذى ى وسم هو الا سبح ولد شرک سبق ارض نهر سجد کم کبر

هل ها فى جىء مع اخر ثم حيى امم ذلک وله دنو قسم لعب اله الله لهو کذب اجل ه علو تبع انتم

اخذ ى مثل سور نهر لو بيت وقى انس نظر قلب ويل نن غرر لبس وکء عقب ردد ا نور علو يوم امل غير هو بقى رفق ذهب مع دعو صرر قول فتح طهر اذ ظلم الذى ثم الا سرر کتب

بيان مى‏كند. ف ب ه دلو ورد قول هم دنو يا کم رسل بشر بطل سير ذا ها اکل ثم علو کون قوب الى افق جىء حکم بين مول قوس هو او وصف هذا ل فرق ما غلم من لا سرر

انتم کتم اجر ام درى نظر عذب شکر غفر امن شىء صرر ذات بعث رفع حبط قرب ها لعل علو ليل صدر غفل ربب سرب ذلک بغى عمل رزق

سویی بردی (و نظم وحدانی عالم از هم گسیختی) و بعضی از خدایان بر بعضی دیگر علو و برتری جستی! خدا از آنچه مشرکان گویند پاک و منزه است. خدا هیچ فرزندی برای

عذب علم قبل هامان جند اتى سوء اذ تبع بين کذب نجو سحر على امر ظلم ارض ا کلل علو سلط ثمود لا ن قد ها طغو اسرائيل سوم رئى طغى عمل عصى عصو ذهب اخذ الا کبر کيد

علم سبل صدد قلب رزق أما سدر حفظ حلف بل قسم قرب لغو بلغ جىء ظلل اکل فىء طلح علو خضد ربب قتل کذب نهى فتو وعد تبع

قوم غفر انس کذب ظلل رضو لن عجب فتى قبل جهد درج لسن انت دنو غوث ورث موت ظهر علو وقى عضل

اول روز است و گاهى به معناى مصدرى نیز استعمال شده است. «غُدُوّ» (بر وزن عُلُوّ) به معناى طرف صبح است، ولى، از قرائن بر مى آید که در سوره «سبأ»، «غُدُوّ»

رسانديم و يا او را به مكان بلندى كه جز آسمانها نيست بالا برديم (علىّ در علوّ مقام و علوّ مكان هر دو آمده است). در الميزان آمده: گفته‏اند چنانكه در حديث وارد

‌او‌ ‌است‌ و ‌با‌ قادر قريب‌ المعني‌ ‌است‌. فَوق‌َ عِبادِه‌ِ فوقيت‌ بمعني‌ علو و ارتفاع‌ و احاطه‌ ‌است‌ مثل‌ يَدُ اللّه‌ِ فَوق‌َ أَيدِيهِم‌ فتح‌ ‌آيه‌ 10

اسم اشاره بعید (اولئک) - با آن که در آیه پیش از آنان سخن گفته شد - گویاى علو مرتبه و منزلت والاى آنان در پیشگاه خداوند است. ۳ - عبودیت خالص براى خدا، موجب

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

جَنَّةٍ عالِيَةٍ «22» قُطُوفُها دانِيَةٌ «23» بهشتي‌ ‌که‌ ‌در‌ اعلا درجه علو ‌است‌ و شاخهاي‌ درختان‌ ‌او‌ پر ‌از‌ ميوه‌ها و سر برگشته‌ ‌که‌ دسترس‌ اهل‌

نحو [اسراء:97]. گاهى با آن بشيى حاضر اشاره مى‏شود و مراد از آن نشان دادن علّو رتبه آن شئى است مثل [بقره:1] مراد از كتاب قرآن است وبجهة بلندى مقام آن با

جَنَّةٍ عالِيَةٍ «22» قُطُوفُها دانِيَةٌ «23» بهشتي‌ ‌که‌ ‌در‌ اعلا درجه علو ‌است‌ و شاخهاي‌ درختان‌ ‌او‌ پر ‌از‌ ميوه‌ها و سر برگشته‌ ‌که‌ دسترس‌ اهل‌

[نجم:1-2]. هوى به معنى سقوط است «هَوَى الشَّىْ‏ءُ هُوِيّاً: سَقَطَ مِنْ عُلُوٍّ اِلى اَسْفَلِ» مراد از هوى نجم ظاهراً سقوط آن از سمت رأس به طرف غروب است

يونس عليه السّلام، خداى تعالى محنتى را متوجه او ساخت تا موجب مزيت مثوبت و علو درجه او گردد. و شايسته و اولى بود كه متحمل شود، و طاقت نياورد، و از خدا طلب

حقير محتمل است مراد از سماء عالم بالا باشد چون مشتق از سموّ است و بر جهت علو اطلاق ميشود و نزول هر فيض و هر نعمت و هر بلا و محنتى از عالم بالا در اينعالم

الهى 10- كسانى كه سبقت كردند در حيازت علوم و فضايل و كمالات. حق تعالى از علو رفعت و مقام آنان خبر مى‌دهد كه: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ إِذا

دنيا و عقبى: اما در دنيا به نصب حجج و دلايل و معارك جهاد؛ اما در عقبى به علو شأن ايشان بر آنها چنانچه فرمايد: «وَ الَّذِينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ

به معنى فرود آمدن است «هَوَى الشَّىْ‏ءُ هُوِيّاً وَ هَوِيّاً: سَقَطَ مِنْ عُلُوٍ اِلى اَسْفَلٍ» چنانكه در قاموس و اقرب الموارد و در مجمع ذيل «وَالنَّجْمِ

حقير محتمل است مراد از سماء عالم بالا باشد چون مشتق از سموّ است و بر جهت علو اطلاق ميشود و نزول هر فيض و هر نعمت و هر بلا و محنتى از عالم بالا در اينعالم

حقير محتمل است مراد از سماء عالم بالا باشد چون مشتق از سموّ است و بر جهت علو اطلاق ميشود و نزول هر فيض و هر نعمت و هر بلا و محنتى از عالم بالا در اينعالم

مكانى لأكرمنّ اليوم من اكرمك و لأهيننّ من اهانك». سوگند به عزت خود و جلال و علو مكانت خود، هر آينه البته البته اكرام مى‌نمايم امروز هر كه اكرام كرده تو را

فوت شود و ضايع ننمايند آن را. تبصره: اعاده ذكر نماز آگاهى است بر عظمت قدر و علو مرتبه آن در درگاه سبحانى. و نيز خشوع و محافظت متغايرند، زيرا خشوع صفت نمازگزار

است. يا مقام شما درجات اعلى، و آنها درك اسفل است. يا اشاره به وعده علو و نصرت و غلبه است، يعنى شما بر ايشان منصور و غالب خواهيد شد. إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌:

حقير محتمل است مراد از سماء عالم بالا باشد چون مشتق از سموّ است و بر جهت علو اطلاق ميشود و نزول هر فيض و هر نعمت و هر بلا و محنتى از عالم بالا در اينعالم

دلالت‌ دارد ‌بر‌ جميع‌ صفات‌ كمال‌ ‌از‌ علم‌، قدرت‌، حيات‌، كبريايي‌، عظمت‌، علو، قدم‌، وجوب‌ وجود. و بدلالت‌ التزاميه‌ دلالت‌ دارد ‌بر‌ سلب‌ جميع‌ صفات‌ نقص‌

حقير محتمل است مراد از سماء عالم بالا باشد چون مشتق از سموّ است و بر جهت علو اطلاق ميشود و نزول هر فيض و هر نعمت و هر بلا و محنتى از عالم بالا در اينعالم

شرحش‌ ‌در‌ سوره ‌بعد‌ ميآيد ‌ان‌ شاء اللّه‌ ‌تعالي‌. فِي‌ جَنَّةٍ عالِيَةٍ علو بهشت‌ ‌براي‌ طبقات‌ و قصور و عمارات‌ مرتفعه‌ و واسعة ‌که‌ دارد ‌هر‌ يك‌ نفر

و مرجع‌ ضمير ‌لهم‌ منافقين‌ هستند بقرينه‌ جمله‌ ‌بعد‌ (تعالوا) ‌از‌ كلمه‌ علو بمعني‌ بالا رفتن‌ ‌است‌ مي‌گويي‌ ‌تعالي‌ و ترقي‌ و معلوم‌ ‌است‌ هيچ‌ مرتبه‌اي‌

حقير محتمل است مراد از سماء عالم بالا باشد چون مشتق از سموّ است و بر جهت علو اطلاق ميشود و نزول هر فيض و هر نعمت و هر بلا و محنتى از عالم بالا در اينعالم

خاصه درجه‌هاى بلند و مرتبه‌هاى ارجمند در محضر پروردگارشان كه مزيد كرامت و علو مرتبه است يا درجات بهشت، وَ مَغْفِرَةٌ: و مر ايشان راست آمرزش گناهان، وَ رِزْقٌ

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

لَأَجعَلَنَّك‌َ مِن‌َ المَسجُونِين‌َ] شعراء آيه 28. [وَ كانُوا قَوماً عالِين‌َ] علو بلند پروازي‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌حتي‌ اراده‌ كرد ‌که‌ خداي‌ موسي‌ ‌را‌ بقتل‌ رساند

حقير محتمل است مراد از سماء عالم بالا باشد چون مشتق از سموّ است و بر جهت علو اطلاق ميشود و نزول هر فيض و هر نعمت و هر بلا و محنتى از عالم بالا در اينعالم

لَيْلَةُ الْقَدْرِ: چيست شب قدر؟ يعنى: 1- درايت تو، به غايت فضل و بنهايت علو و قدر آن نمى‌رسد. به جهت قدر و عزت و شرف اين شب است كه هر كه در او طاعت كند،

به نام اصحاب يمين مى‌خوانيم همين گروه باشند. مراد از علوّ در «فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ» ممكن است علوّ مقامى باشد نه مكانى. در قيامت هم نعمت مادى است و هم روحى،

است، براى اين كه او بر هر چيزى علو و سلطنت دارد. و اما اين كه گفتيم: «متعال» است، براى اين كه نهايت درجه علو را دارد. چون علو او، از هر علوى بزرگتر است. پس

به نام اصحاب يمين مى‌خوانيم همين گروه باشند. مراد از علوّ در «فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ» ممكن است علوّ مقامى باشد نه مكانى. در قيامت هم نعمت مادى است و هم روحى،

آیات شامل این کلمه تلو (۶۳ بار) تُلُوّ (بر وزن عُلُوّ) و تِلْوْ (بر وزن حِبْرْ) و تلاوة، به معناى تبعيّت و از پى رفتن است اقرب الموارد گويد: «تلا... فلاناً

ميكنند. وَ أَن‌َّ اللّه‌َ هُوَ العَلِي‌ُّ الكَبِيرُ «العلي‌ الاعلي‌» ‌که‌ علو و عظمت‌ و رفعت‌ ‌او‌ ‌را‌ نميتوان‌ درك‌ كرد و كبريايي‌ و بزرگواري‌ ‌او‌ ‌را‌

آنحضرت است چنانچه قمى نقل نموده در دنيا به نبوت و رياست و در آخرت بشفاعت و علو مرتبت و ديگر قرب آنحضرت است در باره‌گاه احديت به اين كه بآسمان رفته و با ملائكه

باران در ميان بلاد ايشان تا زحمات نبوت تو كم شود، لكن به جهت تعظيم شأن و علو مقام و تفضيل تو بر تمام انبياء، نبوت را به تو ختم و تو را بر كافّه مردمان

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

كشتن حضرت على بن ابى طالب عليه السّلام و طعن حضرت امام حسن عليه السّلام و علو كبير را تفسير فرموده به كشتن حضرت امام حسين عليه السّلام. بنابراين فرمايش

گفته است عبارت راغب چنين است: «النُّزوُلُ فِى الْاَصْلِ: هُوَانْحِطاطٌ مِنْ عُلُوّ» در باره باران آمده [واقعة:69]. آيا شما آن را از ابر فرود آورده‏ايد يا ما

به نام اصحاب يمين مى‌خوانيم همين گروه باشند. مراد از علوّ در «فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ» ممكن است علوّ مقامى باشد نه مكانى. در قيامت هم نعمت مادى است و هم روحى،

حقير محتمل است مراد از سماء عالم بالا باشد چون مشتق از سموّ است و بر جهت علو اطلاق ميشود و نزول هر فيض و هر نعمت و هر بلا و محنتى از عالم بالا در اينعالم

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

به نام اصحاب يمين مى‌خوانيم همين گروه باشند. مراد از علوّ در «فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ» ممكن است علوّ مقامى باشد نه مكانى. در قيامت هم نعمت مادى است و هم روحى،

فرعونيان است كه معجزات موسى «عليه السلام» را ديدند ولى: [نمل:14]. همين «عُلُو» و جاه‏طلبى بود كه نگذاشت از يقين خود پيروى كنند. آنانكه از اهل كتاب نبوت

119. جلد 11 - صفحه 273 بسوى بهشت فوج فوج بر تقارب مراتب ايشان در شرافت و علو طبقه. نكته: ايراد لفظ سوق در اين مقام بر طريق مزاوجت است، يا به اعتبار آنكه

اعلا و عزت اسلام را، حق تعالى به قدرت كامله ظاهر فرمايد غلبه و سلطه و رفعت و علو اسلام را رغما لانف كافران. رفع شبهه: اگر بحث شود كه ظاهر آيه شريفه‌ «لِيُظْهِرَهُ

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

آنها كه بمجرد شنيدن صوت آنحضرت مجذوب ميشدند و بعد از توجه بفصاحت و بلاغت و علو معانى آن و اخبار از مغيبات و كشف حقائق ايمان ميآوردند و از رجس كفر و عقايد

تَفْضِيلًا: و برترى داديم ايشان را بر بسيارى از آنانكه آفريده‌ايم برترى عظيمى در علو و ادراكات و كمالات. بيان: فرق تكريم و تفضيل: 1- تكريم شامل نعم دنيا، و تفضيل

حقا هنر فقهى و ذوق ادبى را به نصاب كمال رسانده «7» جمع بين سهولت عبارات و علو معانى كه قابل استفاده عوام و خواص شده است «8» بمنزله شرح و بيان بودن براى

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

و آن حضرت با وجود مشاهده اين همه عجائبات و غرائبات ملكوت به جهت حسن ادب و علوّ همت بزرگوارى خود، پرتو التفات بر هيچ زرّه از ذرات آن، و ديده دل از مشاهده

ضرا ولا نفعا)) و جملات مشابه آن ((ضر))قبل از ((نفع )) آورده شده است معناى علو و بيات جايگاه (غدير) نزد قديم يهود غلو اهل كتاب كه از آن نهى شده اند اين بوده

فرمايد و به غرض امتنان بر بندگان به ارسال آن حضرت بر ايشان، به اجلال قدر و علوّ امر او پرداخته حضرتش را به پنج صفت توصيف فرمايد: يا أَيُّهَا النَّبِيُ‌:

اعراض از لغو در آيه شريفه اشاره به اينكه وصف مؤ منين به اعراض از لغو كنايه از علّو همت و كرامت نفس ايشان است. معنا و وجه ((والذين هم للزكوة فاعلون )) زكوة ،

اعراض از لغو در آيه شريفه اشاره به اينكه وصف مؤ منين به اعراض از لغو كنايه از علّو همت و كرامت نفس ايشان است. معنا و وجه ((والذين هم للزكوة فاعلون )) زكوة ،

اعراض از لغو در آيه شريفه اشاره به اينكه وصف مؤ منين به اعراض از لغو كنايه از علّو همت و كرامت نفس ايشان است. معنا و وجه ((والذين هم للزكوة فاعلون )) زكوة ،

اعراض از لغو در آيه شريفه اشاره به اينكه وصف مؤ منين به اعراض از لغو كنايه از علّو همت و كرامت نفس ايشان است. معنا و وجه ((والذين هم للزكوة فاعلون )) زكوة ،

اعراض از لغو در آيه شريفه اشاره به اينكه وصف مؤ منين به اعراض از لغو كنايه از علّو همت و كرامت نفس ايشان است. معنا و وجه ((والذين هم للزكوة فاعلون )) زكوة ،

سفليه ارضيه به مكر و خدعه خود. 4- ابليس تخذيل آنها نمود به فريب خود تا از علو مرتبت راحت، به عالم محنت سفليه آورد. 5- بينداخت ايشان را از مقام قرب الهى

‌او‌ جميع‌ صفات‌ پسنديده‌ ‌از‌ علم‌ و قدرت‌ و حيات‌ و عظمت‌ و كبريايي‌ و علوّ و ‌غير‌ اينها ‌که‌ همه‌ ‌آنها‌ عين‌ ذات‌ اوست‌ و سلبش‌ ‌از‌ ذات‌ محال‌ ‌است‌،

اعراض از لغو در آيه شريفه اشاره به اينكه وصف مؤ منين به اعراض از لغو كنايه از علّو همت و كرامت نفس ايشان است. معنا و وجه ((والذين هم للزكوة فاعلون )) زكوة ،

توفيق طاعت. وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً: و در آخرت هم نيكوئى از ثواب بهشت و علوّ درجات و رسيدن به فيوضات. وَ قِنا عَذابَ النَّارِ: و نگهدار ما را از عذاب

‌است‌ ميفرمايد اللّه‌ اكبر ‌من‌ ‌ان‌ يوصف‌ ‌هر‌ چه‌ بگويي‌ كم‌ گفته‌اي‌ و علوّ رتبه‌ سبحان‌ ربي‌ الاعلي‌ رَفِيع‌ُ الدَّرَجات‌ِ ذُو العَرش‌ِ مؤمن‌ ‌آيه‌

ايمان ميآورند نه معاندين و جاحدين كه از آن بهره‌مند نخواهند شد همانا فرعون علوّ و برترى جست و سركشى نمود از جلد 4 صفحه 172 اوامر الهى در زمين مصر و قرار

بوده‌ و مراد ‌از‌ سماء طرف‌ بالا ‌است‌ زيرا ‌از‌ مادّه‌ سموّ ‌است‌ بمعني‌ علوّ چنانچه‌ ميفرمايد وَ يُنَزِّل‌ُ عَلَيكُم‌ مِن‌َ السَّماءِ ماءً انفال‌ ‌آيه‌

آنها از خطا و عصيان منزه باشد، ابتلاى به مصائب و آلام نسبت به آنان، مزيد در علوّ درجه مقام قرب است به حضرت احديت، و لذا يزيد لعنه اللّه وقتى در آن مجلس به

‌او‌ جميع‌ صفات‌ پسنديده‌ ‌از‌ علم‌ و قدرت‌ و حيات‌ و عظمت‌ و كبريايي‌ و علوّ و ‌غير‌ اينها ‌که‌ همه‌ ‌آنها‌ عين‌ ذات‌ اوست‌ و سلبش‌ ‌از‌ ذات‌ محال‌ ‌است‌،

آفتاب و از مردمان غوغا برخاست، سوگند به بزرگى و قوت و غالبيت فرعون كه در علوّ منزلت است. إِنَّا لَنَحْنُ الْغالِبُونَ‌: بدرستى كه ما غلبه كنندگانيم بر

امير المؤمنين عليه السّلام و ضربت زدن بامام حسن عليه السّلام است و مراد از علوّ كبير شهادت امام حسين عليه السّلام است و بندگان پر قوّت و قدرت خدا كسانى هستند

ايمان ميآورند نه معاندين و جاحدين كه از آن بهره‌مند نخواهند شد همانا فرعون علوّ و برترى جست و سركشى نمود از جلد 4 صفحه 172 اوامر الهى در زمين مصر و قرار

نشدن از علم او. و جهت تشبيه «امام ناطق» به «قصر مشيد» به جهت ظاهر بودن او و علوّ منصب و انتشار ذكر او. اين بيان باطن آيه شريفه است. اما ظاهر آن: در اكثر تفاسير

نمودند آن حضرت را در گفتار و رفتار و كردار. و از آيه شريفه مستفاد مى‌شود علوّ شأن و رتبه پرهيزكاران از شرك و گناهان و ترغيب در اقتفاى آثار ايشان. نكته:

بندگان است از ملائكه و انبياء و اولياء و ساير اهل ايمان. و شبهه‌اى نيست كه علوّ درجه بقدر معرفت و طاعت باشد، هر چند عبادت بيشتر باشد درجه رفيعتر خواهد بود،

ظاهرا مراد بخلق آفرينش و مراد بامر حكم فرمائى بر آنها است و مراد از بزرگى علوّ مقام و عدم تناهى صفات و بوهم و عقل در نيامدن ذات است و اللّه اعلم .. إِن‌َّ

امير المؤمنين عليه السّلام و ضربت زدن بامام حسن عليه السّلام است و مراد از علوّ كبير شهادت امام حسين عليه السّلام است و بندگان پر قوّت و قدرت خدا كسانى هستند

آنكه از رگ گردن به بندگانش نزديكتر است، بندگان در نهايت پستى و او در نهايت علو است) برتر از همه چيز است و گفته نشود چيزى برتر از اوست، جلو همه چيز است و

نكته تعبير به اين‌ جلد 6 - صفحه 79 عبارات آنكه: چون به سبب وفور كمالات و علوّ درجات آنها و كثرت نعم حق تعالى بر ايشان، مكروهات بلكه مباحات بلكه متوجه شدن

و در هيچ زمانى از ماضى و مستقبل مأمور به جهاد نشدند مگر روز بدر، به جهت علوّ مرتبه حضرت خير البشر. ابن عباس نقل كرده كه: مردى از بنى غفار براى من حكايت

امير المؤمنين عليه السّلام و ضربت زدن بامام حسن عليه السّلام است و مراد از علوّ كبير شهادت امام حسين عليه السّلام است و بندگان پر قوّت و قدرت خدا كسانى هستند

چيزى است كه مقابل و مخالف «عليّين» باشد، و چون معناى عليّين، علو روى علو ديگر و يا به عبارتى علو دو چندان است، معلوم مى شود منظور از «سجّين» هم، سفلى روى سفلاى

عَلا فى الاَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعاً يَستَضعِف طائفَةً مِّنهُمْ»: ((علو(( در زمين كنايه از ستمگرى و بلند پروازى است . و كلمه ((شيع (( جمع ((شيعه ((

به خداى تعالى. و معنى قبول خدا توبه ايشان را ضمان حق تعالى است ثواب طاعت و علوّ درجات را نسبت به آنان. و مراد به آيه‌ «فَتابَ عَلَيْهِ» همين باشد، زيرا عقاب

براى او نازل فرمود. (بنابراين انزال بر معنى خود است) انزال به اعتبار غايت علوّ شأن خالق سبحان و دنائت‌ جلد 4 صفحه 39 خلقان است، بعد بيان فايده آن را فرمايد:

عزيز شامل‌ جميع‌ صفات‌ ذاتيه‌ ميشود: علم‌، قدرت‌، حيات‌، كبريايي‌، عظمت‌، علوّ و ‌غير‌ اينها. و حميد شامل‌ جميع‌ صفات‌ فعليه‌ افعال‌ الهي‌ ‌از‌ خلق‌ و رزق‌

قريب‌ مانند هذا كِتابُنا يَنطِق‌ُ عَلَيكُم‌ بِالحَق‌ِّ«1» و شايد ‌از‌ جهت‌ علوّ مقام‌ و عظمت‌ شأن‌ و رفعت‌ درجه‌ قرآن‌ باشاره‌ بعيد ‌از‌ ‌آن‌ تعبير فرموده‌

متعالى و موجب تعالى انسان (تعالوا الى کلمة سواء) کلمه «تعالوا» که از ریشه «علوّ» به معناى بالا است گویاى برداشت فوق مى باشد. ۶ - عبادت، مخصوص خداوند است

آن سرور و كشف غطا و حجاب از چهره انور آن حضرت بود، تا بر همه كس رفعت قدر و علوّ درجه او مدلل آيد. (آية 14) يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا قِيلَ لَكُمْ

كان عاليا من المسرفين ). منظور از «عالى » در اينجا علو مقام نيست ، بلكه اشاره به برترى جوئى او و علو در اسراف و تجاوز است ، چنانكه در آيه ۴ سوره قصص نيز

زيرا سياق آيه شريفه، سياق بيان عموميّت قهر خداى تعالى از راه بيان عظمت و علو او نسبت به آنچه كه در آسمان ها و زمين اند و حتى نسبت به سايه هاى ايشان است

وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ‌: و حال آنكه ايشان ندانند و نشناسند تو را به جهت علوّ شأن و رفعت مقام. خلاصه حضرت يعقوب شب بالاى بلندى كه بر آن صحرا مشرف بود با

تگرگ باشد، چنانكه در زمين كوههاست. يا نازل فرمايد از ابرى كه متصف به صفت علوّ است از قطعات آن كه در عظمت شبيه كوههاست تگرگ را. فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ:

خود مشغول كرده بود او همواره دلش به سوى محبت پروردگارش پر مى زد، و به خاطر علو نفس و صفاى روح و خصايص حميده و پسنديده اى كه داشت واله و شيداى پروردگار بود،

خدا از اين نسل من خلفاء در زمين بعد از انقضاء وحى. «1» پس اين نور هميشه در علوّ و نشر در آفاق بود تا آنكه ملك نازل شد براى عقد بستن نور با نور. إِنَّ اللَّهَ

الَّذِي‌ أَنزَل‌َ مِن‌َ السَّماءِ ماءً سماء ‌از‌ ماده‌ سموّ ‌است‌ بمعني‌ علوّ و بهمين‌ مناسبت‌ سماوات‌ ‌را‌ سماء ناميدند و كيفيت‌ تكوّن‌ باران‌ ‌از‌ ابخره‌

كه بهيچ وجه نميتوان قياس نمود هيچ چيز از موجودات را بهيچ چيز از او و اين علوّ كبير و برترى بزرگ است و اين تنزيه در تمام اجزاء وجود آسمانهاى هفت گانه و

و مراد از «علو»، همان غلبه است و اين، خود استفاده اى است معروف. و جمله «وَ اللّهُ مَعَكُم»، عطف است بر جمله «وَ أنتُمُ الأعلَونَ» كه سبب علو و غلبه مؤمنان

الدار الاخره (( كلمه ((تلك (( كه مخصوص ‍ اشاره به دور است ، شرافت و ارجمندى و علو مكان آخرت را مى رساند، و همين خود شاهد است بر اينكه مراد از دار آخرت ، دار

وَ هُم‌ بِالعُدوَةِ القُصوي‌ قصوي‌ تأنيث‌ اقصي‌ ‌است‌ لذا ‌آنها‌ ‌در‌ طرف‌ علوّ بودند و ‌شما‌ ‌در‌ طرف‌ سفل‌ وَ الرَّكب‌ُ أَسفَل‌َ مِنكُم‌ ركب‌ جلد 8 - صفحه

داشت ، براى اينكه جو زندگى آنان جوى خطرناك بود، فرعون در آن روزگار در زمين علو و ديكتاتورى داشت و بر اهل زمين مسلط بود، و در حكمرانيش نه تنها رعايت عدالت

‌بعد‌ ‌از‌ ‌آن‌ محرمات‌ الهيه‌ ‌را‌ بيان‌ ميفرمايد قُل‌ تَعالَوا تعال‌ ‌از‌ علوّ ‌است‌ بمعني‌ ارتفاع‌ و ‌اينکه‌ ‌در‌ صورتيست‌ ‌که‌ آمر ‌در‌ مرتبه‌ عاليه‌

حركت شديد است. و كلمه «ربت»، از مصدر «ربوه» است، كه به معناى نشو و نما و علوّ است. و منظور از اهتزاز زمين و ربوه آن، به حركت در آمدنش به وسيلۀ گياهانى

و كرامت و ثبات ايمان و توفيق طاعت به حسن اختيار ايشان. اين جماعت با وجود علوّ رتبه ايشان در شرف و نسب و كمال نفس و قرب مكانت نزد حضرت عزت در مقام خشيت

اين زمينه به همان مقدار كه قرآن اشاره كرده قناعت مى كنيم . «غدو» (بر وزن علو) به معنى طرف صبح است ، در مقابل «رواح » كه طرف غروب را مى گويند، كه حيوانات

اشاره به دور است ، براى اين است ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۴۷ كه بر علو قدر آيات و رفعت مكانت آن دلالت كند و كلمه «مبين»، اسم فاعل از باب افعال است

با شمشير و زدن با تازيانه است و كلمه «جبار» به معناى كسى است كه بر ديگران علو و عظمت و سلطنت داشته باشد و اين خود يكى از صفات خداى سبحان است كه در خصوص

بالاى سر نازل مى شود. چون از ناحيه خدايى نازل مى شود كه مافوق هر چيز است، و علوّ و عظمتى مطلق دارد. قهرا اگر آسمان ها شكافته شوند، از بالا شكافته مى شوند

«سريع الحركه » حكايت مى كنيم ، و مفهوم كلى عظمت را به كوه ، و مفهوم رفعت و علو را به آسمان و اجرام آسمانى ، و شخص مكار را به روباه ، و حسود را به گرگ ، و

((تلقف ما صنعوا(( است و كلمه ((ما(( مصدريه و يا موصوله است و بيان به حسب حقيقت علو و غلبه آن جناب است براى اينكه آنچه آنان دارند كيد ساحران است كه حقيقتى ندارد

آسمانها دارد و قرآن را از آن محل بالا فرو فرستاده است ، بلكه اين تعبير اشاره به علو مقامى و معنوى پروردگار است . كلمه «فاسق » از ماده «فسق » در اصل به معنى خارج

بِقَدَرٍ مَعلُوم». و اگر خلقت و ايجاد را «إنزال» خوانده، به اين منظور بوده كه به علوّ مبدء آن اشاره كند. بعضى گفته اند: مراد از «إنزال»، اسكان و قرار دادن است

يَنصُرُنَا مِن بَأْسِ اللَّهِ إِن جَاءَنَا»: معناى كلمۀ «ظَاهِرِين»، غلبه و علوّ در ارض است. و منظور از «أرض»، سرزمين مصر، و منظور از «بأس اللّه»، اخذ خدا

الاية : لا يذوقون فيها الموت الا الموتة الاولى : به عزت و جلالم سوگند، و به علو و بلندى مقامم قسم ، من پنج چيز را به او مى بخشم ... آنها هميشه جوانند و پير

از طريق وحى بر آنها نازل كند، و اين سومين وصف از هفت وصف كمال او است . « علو مقام » و « عظمت » او كه چهارمين و پنجمين اوصاف او در اين آيات است اشاره به

نفس خود شفيع هست ، مانند محبت و علاقه اى كه مولا باو دارد، و قرب منزلتش ، و علو مقامش در نزد وى ، پس منطق شفيع اين است كه ميگويد: من از تو نميخواهم دست از

_____________________ (۱). اعراف، ۱۹. راحت [ى‏] و دوستى سخن گفتن و دوستى علوّ و برترى و دوستى ثروت و بسيارى مال، از آن متشعّب گرديد؛ پس اينها هفت خصلت

آن به سخن در آورده شوند، هر آينه اين قرآن، خواهد بود» (به جهت عظمت محلّ و علوّ امر و جلالت قدرى كه دارد). و به تحقيق كه ما ميراث برديم اين قرآن را كه در

اسلام ، و كسانيكه به وى ايمان آوردند، با آنكه در جاى ديگر از عظمت شاءن و علو قدرشان سخن گفته ، مى فرمايد: «وعداللّه الذين آمنوا، و عملوا الصالحات منهم :

در نتيجه، اگر غرق در نعمت دنيايى شود، به طغيان و گسترش دادن به فساد و به علو و استكبار، وادار نمى شود. و اگر دچار فقر و فقدان گردد، اين تهیدستى و ناملايمات،

جهت‌ شرف‌ و مرتبت‌ ‌است‌ نه‌ ‌از‌ جهت‌ كم‌ و كيف‌ و مقدار و معني‌ اعلي‌، علو ‌است‌ ‌از‌ حيث‌ اقتدار و قهر و غلبه‌ و احاطه‌ و بالاتر بودن‌ ‌از‌ اينكه‌ پي‌

‌او‌ جميع‌ صفات‌ پسنديده‌ ‌از‌ علم‌ و قدرت‌ و حيات‌ و عظمت‌ و كبريايي‌ و علوّ و ‌غير‌ اينها ‌که‌ همه‌ ‌آنها‌ عين‌ ذات‌ اوست‌ و سلبش‌ ‌از‌ ذات‌ محال‌ ‌است‌،

و آثار و خواص آن مراتب را آثار و خواص آن آسمان ها خوانده اند. چون از نظر علوّ مرتبه و احاطه اى كه به زمين دارند، شبيه به آسمان اند، كه آن نيز نسبت به زمين

بر زمين افتادن كه به منظور نهايت ذلت و افتادگى سجده كننده در قبال عزّت و علو مقام مسجود انجام مى شود، نام اين اعمال را به غرضهاى آنها نيز داده و آنها را

مخصوص اشاره به دور است - به ايشان اشاره كرده، براى اين است كه دلالت كند بر علوّ مقام ايشان. و اما تفسيرى كه بعضى از مفسران براى آيه مورد بحث كرده اند كه: