سوره التحريم

سوره الطلاق	سوره التحريم	سوره الملك
شماره کتابت : ٦٦ جزء : نزول ترتيب نزول : ١٠٧ محل نزول : مدينه اطلاعات آماری تعداد آیات : ١٢ تعداد کلمات : ٢٨٦ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آمَنُوا أَبْکَارا أَتْمِم أَحَل أَحْصَنَت أَزْوَاجا أَزْوَاجِه أَزْوَاجِک أَسَرّ أَظْهَرَه أَعْرَض أَمَرَهُم أَنْبَأَک أَنْفُسَکُم أَهْلِيکُم أَيْدِيهِم أَيْمَانِکُم ابْن ابْنَة ادْخُلا اغْفِر اغْلُظ الدّاخِلِين الظّالِمِين اللّه النّار النّاس النّبِي الّتِي الْأَنْهَار الْجَنّة الْحَکِيم الْحِجَارَة الْخَبِير الْعَلِيم الْقَانِتِين الْقَوْم الْمَصِير الْمَلاَئِکَة الْمُؤْمِنِين الْمُنَافِقِين الْيَوْم الْکُفّار امْرَأَة بَعْض بَعْضَه بَيْتا بِأَيْمَانِهِم بِئْس بِکَلِمَات تَائِبَات تَبْتَغِي تَتُوبَا تَجْرِي تَحِلّة تَحْت تَحْتِهَا تَظَاهَرَا تَعْتَذِرُوا تَعْمَلُون تَوْبَة تُجْزَوْن تُحَرّم تُوبُوا ثَيّبَات جَاهِد جَنّات جَهَنّم جِبْرِيل حَدِيثا خَيْرا رَب رَبّنَا رَبّه رَبّهَا رَحِيم رُوحِنَا سَائِحَات سَيّئَاتِکُم شَيْء شَيْئا شِدَاد صَالِح صَالِحَيْن صَدّقَت صَغَت ضَرَب طَلّقَکُن ظَهِير عَابِدَات عَبْدَيْن عَرّف عَسَى عَلَيْه عَلَيْهَا عَمَلِه عَنْهُمَا عَنْکُم عِبَادِنَا عِمْرَان عِنْدَک غَفُور غِلاَظ فَخَانَتَاهُمَا فَرَض فَرْجَهَا فَلَم فَنَفَخْنَا فِرْعَوْن قَال قَالَت قَانِتَات قَدِير قُلُوبُکُمَا قُوا قِيل لُوط لِلّذِين مَأْوَاهُم مَثَلا مَرْضَاة مَرْيَم مَعَه مَلاَئِکَة مَوْلاَه مَوْلاَکُم مُؤْمِنَات مُسْلِمَات مِنْکُن نَارا نَبّأَت نَبّأَنِي نَبّأَهَا نَجّنِي نَصُوحا نُوح نُورَنَا نُورُهُم وَقُودُهَا يَسْعَى يَعْصُون يَفْعَلُون يَقُولُون يَوْم يُؤْمَرُون يُبْدِلَه يُخْزِي يُدْخِلَکُم يُغْنِيَا يُکَفّر کَانَت کَانَتَا کَفَرُوا کُتُبِه

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ يٰأَيُّهَا النَّبِىُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبتَغى مَرضاتَ أَزوٰجِكَ وَ اللَّهُ غَفورٌ رَحيمٌ (١)

هان ای پیامبر برجسته! چرا آنچه را خدا برای تو حلال گردانیده (بر خود) حرام می‌کنی؟ حال آنکه خشنودی همسرانت را می‌طلبی. و خدا بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

قَد فَرَضَ اللَّهُ لَكُم تَحِلَّةَ أَيمٰنِكُم وَ اللَّهُ مَولىٰكُم وَ هُوَ العَليمُ الحَكيمُ (٢)

خدا بی‌گمان برایتان باز کردن (این‌گونه) سوگندهایتان را اکیداً واجب کرده است. و خدا سرپرست شماست، و اوست بسیار دانای حکیم.

وَ إِذ أَسَرَّ النَّبِىُّ إِلىٰ بَعضِ أَزوٰجِهِ حَديثًا فَلَمّا نَبَّأَت بِهِ وَ أَظهَرَهُ اللَّهُ عَلَيهِ عَرَّفَ بَعضَهُ وَ أَعرَضَ عَن بَعضٍ فَلَمّا نَبَّأَها بِهِ قالَت مَن أَنبَأَكَ هٰذا قالَ نَبَّأَنِىَ العَليمُ الخَبيرُ (٣)

و چون (این) پیامبر برجسته با یکی از همسرانش سخنی گفت، همین که وی آن را به برخی (از همسران‌) گزارشی مهم داد و خدا او را بر آن مطّلع گردانید، (حضرتش‌) بخشی از آن را اظهار کرد و از بخشی (دیگر) اعراض نمود. پس چون همان را به آن زن خبری مهم داد، وی گفت: «چه کسی این خبر مهم را به تو داده‌؟» گفت: «مرا آن دانای آگاه (این‌گونه) خبر مهمی داده است.»

إِن تَتوبا إِلَى اللَّهِ فَقَد صَغَت قُلوبُكُما وَ إِن تَظٰهَرا عَلَيهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَولىٰهُ وَ جِبريلُ وَ صٰلِحُ المُؤمِنينَ وَ المَلٰئِكَةُ بَعدَ ذٰلِكَ ظَهيرٌ (٤)

اگر شما دو زن سوی خدا بازگشت کنید (که) بس. بی‌گمان دل‌هایتان انحراف پیدا کرده است و اگر علیه او با یکدیگر تظاهر کنید، به‌راستی خدا خود سرپرست اوست و (نیز) جبرئیل و صالح مؤمنان و فرشتگان (هم) پس از این (ولایت ربانی) پشتیبان اویند.

عَسىٰ رَبُّهُ إِن طَلَّقَكُنَّ أَن يُبدِلَهُ أَزوٰجًا خَيرًا مِنكُنَّ مُسلِمٰتٍ مُؤمِنٰتٍ قٰنِتٰتٍ تٰئِبٰتٍ عٰبِدٰتٍ سٰئِحٰتٍ ثَيِّبٰتٍ وَ أَبكارًا (٥)

اگر پیامبر، شما را طلاق گوید، امید است پروردگارش همسرانی بهتر از شما، مسلمان، مؤمن، فرمانبر، توبه‌‌کار، عابد، روزه‌دار، بیوه و دوشیزه را به او عوض دهد.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا قوا أَنفُسَكُم وَ أَهليكُم نارًا وَقودُهَا النّاسُ وَ الحِجارَةُ عَلَيها مَلٰئِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا يَعصونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُم وَ يَفعَلونَ ما يُؤمَرونَ (٦)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! خودهاتان و کسانتان را از آتشی که سوختِ آن، مردم و سنگ است نگه دارید. بر آن (آتش) فرشتگانی خشن (و) سختگیر (گمارده شده)اند (که) از آنچه خدا به آنان دستور داده سرپیچی نمی‌کنند و آنچه را که مأمور می‌شوند انجام می‌دهند.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ كَفَروا لا تَعتَذِرُوا اليَومَ إِنَّما تُجزَونَ ما كُنتُم تَعمَلونَ (٧)

هان ای کسانی که کافر شدید! امروز عذر نیاورید، تنها همان را که عمل می‌کرده‌اید کیفر می‌یابید.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا توبوا إِلَى اللَّهِ تَوبَةً نَصوحًا عَسىٰ رَبُّكُم أَن يُكَفِّرَ عَنكُم سَيِّـٔاتِكُم وَ يُدخِلَكُم جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ يَومَ لا يُخزِى اللَّهُ النَّبِىَّ وَ الَّذينَ إمَنوا مَعَهُ نورُهُم يَسعىٰ بَينَ أَيديهِم وَ بِأَيمٰنِهِم يَقولونَ رَبَّنا أَتمِم لَنا نورَنا وَ اغفِر لَنا إِنَّكَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (٨)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! سوی خدا بازگشتی بسیار ناصحا‌نه کنید. امید است که پروردگارتان بدی‌هایتان را از شما بزداید و شما را به باغ‌هایی که از زیر (درختان)شان نهرها روان است در آورد. روزی که خدا پیامبر برجسته(ی خود) و کسانی را که با او ایمان آورده بودند خوار نمی‌گرداند، نورشان از پیشاپیش آنان و سمت راستشان می‌شتابد، گویند: «پروردگارمان! نورمان را برایمان کامل گردان و برایمان (گناهانمان را) بپوشان، که تو بر هر چیزی بسیار توانایی.»

يٰأَيُّهَا النَّبِىُّ جٰهِدِ الكُفّارَ وَ المُنٰفِقينَ وَ اغلُظ عَلَيهِم وَ مَأوىٰهُم جَهَنَّمُ وَ بِئسَ المَصيرُ (٩)

هان ای پیامبر برجسته! با کافران و منافقان جهاد کن و بر آنان سخت بگیر. و پناه‌گاهشان جهنم است و چه بد سرانجامی است.

ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذينَ كَفَرُوا امرَأَتَ نوحٍ وَ امرَأَتَ لوطٍ كانَتا تَحتَ عَبدَينِ مِن عِبادِنا صٰلِحَينِ فَخانَتاهُما فَلَم يُغنِيا عَنهُما مِنَ اللَّهِ شَيـًٔا وَ قيلَ ادخُلَا النّارَ مَعَ الدّٰخِلينَ (١٠)

خدا برای کسانی که کافر شدند، زن نوح و زن لوط را مَثَل آورده (که) هر دو تحت (نکاح) دو بنده‌ی شایسته از بندگان ما بودند. پس (اینان) به آنان خیانت کردند. و کاری از دست آن دو [:شوهرانشان] درباره‌ی آنان از (عذاب) خدا ساخته نبود. و (به آن دو زن) گفته شد: «با داخل‌شوندگان، در آتش داخل شوید.»

وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذينَ إمَنُوا امرَأَتَ فِرعَونَ إِذ قالَت رَبِّ ابنِ لى عِندَكَ بَيتًا فِى الجَنَّةِ وَ نَجِّنى مِن فِرعَونَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنى مِنَ القَومِ الظّٰلِمينَ (١١)

و برای کسانی که ایمان آورده‌اند، خدا همسر فرعون را مَثَل آورد، آن‌گاه که گفت: «پروردگارم! نزد خود در بهشت خانه‌ای برایم بساز و مرا از فرعون و کردارش نجات ده و مرا از دست گروه ستمگران برهان.»

وَ مَريَمَ ابنَتَ عِمرٰنَ الَّتى أَحصَنَت فَرجَها فَنَفَخنا فيهِ مِن روحِنا وَ صَدَّقَت بِكَلِمٰتِ رَبِّها وَ كُتُبِهِ وَ كانَت مِنَ القٰنِتينَ (١٢)

و مریم‌، دخت عمران را، همان کسی که عورت خود را (پاک) نگاه داشت. پس در آن از روح ویژه‌مان (از میان آفریدگان) دمیدیم و (وی) سخنان پروردگار خود و کتاب‌های او را تصدیق کرد و از عابدان مخلص بود.

محتوای سوره

• تفسیر آیات