سوره الإنفطار

سوره التكوير	سوره الإنفطار	سوره المطففين
شماره کتابت : ٨٢ جزء : نزول ترتيب نزول : ٨٢ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ١٩ تعداد کلمات : ٩٠ تعداد حروف :

در حال بارگیری... أَخّرَت أَدْرَاک أَي الدّين السّمَاء الْأَبْرَار الْأَمْر الْإِنْسَان الْبِحَار الْفُجّار الْقُبُور الْکَرِيم الْکَوَاکِب انْتَثَرَت انْفَطَرَت بُعْثِرَت بِالدّين بِرَبّک بِغَائِبِين تَفْعَلُون تَمْلِک تُکَذّبُون جَحِيم خَلَقَک رَکّبَک شَاء شَيْئا صُورَة عَلِمَت عَنْهَا غَرّک فَسَوّاک فَعَدَلَک فُجّرَت قَدّمَت لَحَافِظِين لَفِي لِلّه لِنَفْس نَعِيم نَفْس يَصْلَوْنَهَا يَعْلَمُون يَوْم يَوْمَئِذ کَاتِبِين کَلاّ کِرَاما

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ إِذَا السَّماءُ انفَطَرَت (١)

هنگامی که آسمان از هم بشکافد.

وَ إِذَا الكَواكِبُ انتَثَرَت (٢)

و هنگامی که اختران پراکنده شوند.

وَ إِذَا البِحارُ فُجِّرَت (٣)

و هنگامی که دریاها بسیار روان شوند (و فوران کنند).

وَ إِذَا القُبورُ بُعثِرَت (٤)

و هنگامی که گورها (زیر و زبر و) انگیخته شوند.

عَلِمَت نَفسٌ ما قَدَّمَت وَ أَخَّرَت (٥)

هر نفسی آنچه را پیش فرستاده و باز پس نهاده، بداند.

يٰأَيُّهَا الإِنسٰنُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الكَريمِ (٦)

هان ای انسان! چه چیز تو را به پروردگار کریمت مغرور ساخت‌؟

الَّذى خَلَقَكَ فَسَوّىٰكَ فَعَدَلَكَ (٧)

(همان) کسی که تو را آفرید؛ پس سازمانت داد، و بعد تو را سامان بخشید.

فى أَىِّ صورَةٍ ما شاءَ رَكَّبَكَ (٨)

(و) در هر چهره‌ای [:روحی و جسمی] آنچه می‌خواست، تو را ترکیب داد.

كَلّا بَل تُكَذِّبونَ بِالدّينِ (٩)

هرگز نه چنان است! شما دین را (با همان) تکذیب می‌کنید.

وَ إِنَّ عَلَيكُم لَحٰفِظينَ (١٠)

و همواره بر شما بی‌گمان نگهبانانی (گماشته شده)اند؛

كِرامًا كٰتِبينَ (١١)

کریمانِ نویسندگان (اعمال شما)،

يَعلَمونَ ما تَفعَلونَ (١٢)

آنچه را می‌کنید، می‌دانند.

إِنَّ الأَبرارَ لَفى نَعيمٍ (١٣)

به‌راستی نیکان بی‌گمان در (ژرفای) نعمتی اندرند.

وَ إِنَّ الفُجّارَ لَفى جَحيمٍ (١٤)

و بدکاران همی بی‌امان در آتشی شعله‌ورند.

يَصلَونَها يَومَ الدّينِ (١٥)

روز بُروز طاعت، آن را می‌افروزند.

وَ ما هُم عَنها بِغائِبينَ (١٦)

و آنها از آن (عذاب) پنهان نیستند.

وَ ما أَدرىٰكَ ما يَومُ الدّينِ (١٧)

و تو را چه فهمانید که روزِ دین [:بُروز طاعت] چیست‌؟

ثُمَّ ما أَدرىٰكَ ما يَومُ الدّينِ (١٨)

چه فهماندت که روز دین چیست‌؟

يَومَ لا تَملِكُ نَفسٌ لِنَفسٍ شَيـًٔا وَ الأَمرُ يَومَئِذٍ لِلَّهِ (١٩)

روزی را که هیچ‌کس برای کسی هیچ اختیاری ندارد و در آن روز، فرمان تنها از خداست.

محتوای سوره

• تفسیر آیات