سوره الحجرات

سوره الفتح	سوره الحجرات	سوره ق
شماره کتابت : ٤٩ جزء : نزول ترتيب نزول : ١٠٦ محل نزول : مدينه اطلاعات آماری تعداد آیات : ١٨ تعداد کلمات : ٣٩٥ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آمَنُوا آمَنّا أَتْقَاکُم أَجْر أَحَدُکُم أَخَوَيْکُم أَخِيه أَسْلَمُوا أَسْلَمْنَا أَصْوَاتَهُم أَصْوَاتَکُم أَعْمَالُکُم أَعْمَالِکُم أَقْسِطُوا أَمْر أَنّهُم أَنْفُسَکُم أَنْفُسِهِم أَکْثَرُهُم أَکْرَمَکُم أُنْثَى إِثْم إِحْدَاهُمَا إِخْوَة إِسْلاَمَکُم إِلَيْهِم إِلَيْکُم اتّقُوا اجْتَنِبُوا اعْلَمُوا اقْتَتَلُوا الاِسْم الرّاشِدُون السّمَاوَات الصّادِقُون الظّالِمُون الظّن اللّه النّاس النّبِي الّتِي الْأَرْض الْأَعْرَاب الْأَمْر الْأُخْرَى الْإِيمَان الْحُجُرَات الْعِصْيَان الْفُسُوق الْمُؤْمِنُون الْمُؤْمِنِين الْمُقْسِطِين الْکُفْر امْتَحَن بَصِير بَعْض بَعْضا بَعْضُکُم بَعْضِکُم بَغَت بَيْنَهُمَا بِأَمْوَالِهِم بِئْس بِاللّه بِالْأَلْقَاب بِالْعَدْل بِالْقَوْل بِجَهَالَة بِدِينِکُم بِنَبَإ بِکُل تَبْغِي تَجَسّسُوا تَجْهَرُوا تَحْبَط تَخْرُج تَرْفَعُوا تَشْعُرُون تَعْمَلُون تَفِيء تَلْمِزُوا تَمُنّوا تَنَابَزُوا تَوّاب تُؤْمِنُوا تُرْحَمُون تُصِيبُوا تُطِيعُوا تُعَلّمُون تُقَدّمُوا جَاءَکُم جَاهَدُوا جَعَلْنَاکُم حَبّب حَکِيم خَبِير خَلَقْنَاکُم خَيْرا ذَکَر رَحِيم رَسُول رَسُولَه رَسُولِه زَيّنَه سَبِيل سَمِيع شَيْء شَيْئا شُعُوبا صَادِقِين صَبَرُوا صَوْت طَائِفَتَان عَسَى عَظِيم عَلَي عَلِيم غَفُور غَيْب فَأَصْلِحُوا فَاءَت فَاسِق فَتَبَيّنُوا فَتُصْبِحُوا فَضْلا فَعَلْتُم فَقَاتِلُوا فَوْق فَکَرِهْتُمُوه فِيکُم قَالَت قَبَائِل قَوْم قَوْما قُل قُلُوبَهُم قُلُوبِکُم قُولُوا لَحْم لَعَلّکُم لَعَنِتّم لَکَان لِبَعْض لِتَعَارَفُوا لِلتّقْوَى لِلْإِيمَان مَغْفِرَة مَيْتا نَادِمِين نِسَاء نِعْمَة هَدَاکُم وَرَاء يَأْکُل يَتُب يَدَي يَدْخُل يَرْتَابُوا يَسْخَر يَعْقِلُون يَعْلَم يَغُضّون يَغْتَب يَلِتْکُم يَمُن يَمُنّون يَکُن يَکُونُوا يُحِب يُطِيعُکُم يُنَادُونَک کَثِير کَثِيرا کَجَهْر کَرّه

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا لا تُقَدِّموا بَينَ يَدَىِ اللَّهِ وَ رَسولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَميعٌ عَليمٌ (١)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! در برابر خدا و پیامبر، (خود یا دیگران را) پیش نیندازید و خدا را پروا بدارید. همانا خدا بسی شنوای بسیار داناست.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا لا تَرفَعوا أَصوٰتَكُم فَوقَ صَوتِ النَّبِىِّ وَ لا تَجهَروا لَهُ بِالقَولِ كَجَهرِ بَعضِكُم لِبَعضٍ أَن تَحبَطَ أَعمٰلُكُم وَ أَنتُم لا تَشعُرونَ (٢)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! صداهایتان را از صدای پیامبر بلندتر مکنید، و همچنان که بعضی از شما با بعضی دیگر بلند سخن می‌گویید با او به صدای بلند سخن مگویید، که کرده‌هایتان تباه شود، حال آنکه باریک‌بینی نمی‌کنید.

إِنَّ الَّذينَ يَغُضّونَ أَصوٰتَهُم عِندَ رَسولِ اللَّهِ أُولٰئِكَ الَّذينَ امتَحَنَ اللَّهُ قُلوبَهُم لِلتَّقوىٰ لَهُم مَغفِرَةٌ وَ أَجرٌ عَظيمٌ (٣)

بی‌گمان کسانی که نزد پیامبر خدا صدایشان را فرو می‌شکنند همان کسانند که خدا دل‌هایشان را برای پرهیزگاری آزموده (و) برایشان پوششی و پاداشی بزرگ است.

إِنَّ الَّذينَ يُنادونَكَ مِن وَراءِ الحُجُرٰتِ أَكثَرُهُم لا يَعقِلونَ (٤)

بی‌گمان کسانی که از پشت اطاق‌ها(یت) تو را صدا می‌زنند بیشترشان خردورزی نمی‌کنند.

وَ لَو أَنَّهُم صَبَروا حَتّىٰ تَخرُجَ إِلَيهِم لَكانَ خَيرًا لَهُم وَ اللَّهُ غَفورٌ رَحيمٌ (٥)

و اگر اینان همواره صبر کنند تا بر آنان درآیی، همانا برایشان بهتر است. و خدا پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا إِن جاءَكُم فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنوا أَن تُصيبوا قَومًا بِجَهٰلَةٍ فَتُصبِحوا عَلىٰ ما فَعَلتُم نٰدِمينَ (٦)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! اگر فاسقی برایتان خبری آورد، پس نیک وارسی و آشکارگری کنید، مبادا به نادانی، گروهی را آسیب برسانید؛ پس از آنچه کرده‌اید پشیمان شوید.

وَ اعلَموا أَنَّ فيكُم رَسولَ اللَّهِ لَو يُطيعُكُم فى كَثيرٍ مِنَ الأَمرِ لَعَنِتُّم وَ لٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيكُمُ الإيمٰنَ وَ زَيَّنَهُ فى قُلوبِكُم وَ كَرَّهَ إِلَيكُمُ الكُفرَ وَ الفُسوقَ وَ العِصيانَ أُولٰئِكَ هُمُ الرّٰشِدونَ (٧)

و بدانید که پیامبر خدا در میان شماست. اگر در بسیاری از کارها از (رأی و میل) شما پیروی کند، به‌راستی دچار زحمت می‌شوید. لیکن خدا ایمان را برای شما دوست‌‌داشتنی گردانید و آن را در دل‌های شما بیاراست و کفر و پلیدکاری و سرکشی را در نظرتان بس ناخوشایند ساخت. هم ایشان [:ایمان‌آورندگان] رشدیافتگانند.

فَضلًا مِنَ اللَّهِ وَ نِعمَةً وَ اللَّهُ عَليمٌ حَكيمٌ (٨)

حال آنکه بخششی از خدا و نعمتی است (از او که به شما داده). خدا بس دانای سنجیده‌کار است.

وَ إِن طائِفَتانِ مِنَ المُؤمِنينَ اقتَتَلوا فَأَصلِحوا بَينَهُما فَإِن بَغَت إِحدىٰهُما عَلَى الأُخرىٰ فَقٰتِلُوا الَّتى تَبغى حَتّىٰ تَفيءَ إِلىٰ أَمرِ اللَّهِ فَإِن فاءَت فَأَصلِحوا بَينَهُما بِالعَدلِ وَ أَقسِطوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ المُقسِطينَ (٩)

و اگر دو گروه از مؤمنان با یکدیگر کشتار کنند، پس میان آن دو را اصلاح کنید. پس اگر یکی از آنان بر دیگری تعدّی کرد، شما با آن (گروهی) که تعدّی می‌کند کشتار کنید تا به فرمان خدا بازگردد. پس اگر بازگشت، میان آنها را دادگرانه سازش دهید و تقسیمی شایسته کنید؛ خدا همواره دادگران را دوست می‌دارد.

إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَينَ أَخَوَيكُم وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُم تُرحَمونَ (١٠)

مؤمنان فقط با هم برادرند، پس میان برادرانتان را سازش دهید و از خدا پروا بدارید، شاید مورد رحمت قرار گیرید.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا لا يَسخَر قَومٌ مِن قَومٍ عَسىٰ أَن يَكونوا خَيرًا مِنهُم وَ لا نِساءٌ مِن نِساءٍ عَسىٰ أَن يَكُنَّ خَيرًا مِنهُنَّ وَ لا تَلمِزوا أَنفُسَكُم وَ لا تَنابَزوا بِالأَلقٰبِ بِئسَ الِاسمُ الفُسوقُ بَعدَ الإيمٰنِ وَ مَن لَم يَتُب فَأُولٰئِكَ هُمُ الظّٰلِمونَ (١١)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! نباید گروهی (از مردان) گروه دیگر را مسخره کنند؛ شاید آنها از این‌ها بهتر باشند. و نه زنانی، زنانی (دیگر) را (مسخره کنند) شاید آنان از اینان بهتر باشند. و از خودهاتان عیب‌جویی مکنید و به همدیگر لقب‌های زشت ندهید؛ چه ناپسندیده است نام زشت پس از ایمان. پس هر کس توبه نکند آنان خودشان ستمکارانند.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنُوا اجتَنِبوا كَثيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعضَ الظَّنِّ إِثمٌ وَ لا تَجَسَّسوا وَ لا يَغتَب بَعضُكُم بَعضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُم أَن يَأكُلَ لَحمَ أَخيهِ مَيتًا فَكَرِهتُموهُ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوّابٌ رَحيمٌ (١٢)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! از بسیاری گمان‌ها بپرهیزید که پاره‌ای از گمان‌ها بدفرجام است. و تجسس مکنید (و) بعضی از شما از بعضی دیگر غیبت نکند. آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر (مؤمن) مرده‌اش را بخورد؟ پس از آن بسی بدتان می‌آید و خدای را پروا بدارید. خدا بی‌گمان بسی برگشت‌‌کننده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

يٰأَيُّهَا النّاسُ إِنّا خَلَقنٰكُم مِن ذَكَرٍ وَ أُنثىٰ وَ جَعَلنٰكُم شُعوبًا وَ قَبائِلَ لِتَعارَفوا إِنَّ أَكرَمَكُم عِندَ اللَّهِ أَتقىٰكُم إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ خَبيرٌ (١٣)

هان ای مردمان! ما شما را به‌راستی از مرد و زنی آفریدیم و شما را ملّت‌هایی و قبیله‌هایی گردانیدیم تا یکدیگر را (متقابل) شناسایی کنید. همواره ارجمندترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شماست. همانا به‌راستی خدا بسیار دانای بس آگاه است.

قالَتِ الأَعرابُ إمَنّا قُل لَم تُؤمِنوا وَ لٰكِن قولوا أَسلَمنا وَ لَمّا يَدخُلِ الإيمٰنُ فى قُلوبِكُم وَ إِن تُطيعُوا اللَّهَ وَ رَسولَهُ لا يَلِتكُم مِن أَعمٰلِكُم شَيـًٔا إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ (١٤)

بادیه‌نشینان گفتند: «ایمان آوردیم‌.» بگو: «ایمان نیاوردید. لیکن بگویید اسلام آوردیم.‌» و هنوز در دل‌هایتان ایمان داخل نشده است و اگر خدا و پیامبر او را فرمان برید، او از (ارزش) کرده‌هایتان چیزی کم نمی‌کند. همواره خدا بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

إِنَّمَا المُؤمِنونَ الَّذينَ إمَنوا بِاللَّهِ وَ رَسولِهِ ثُمَّ لَم يَرتابوا وَ جٰهَدوا بِأَموٰلِهِم وَ أَنفُسِهِم فى سَبيلِ اللَّهِ أُولٰئِكَ هُمُ الصّٰدِقونَ (١٥)

مؤمنان، تنها کسانی‌اند که به خدا و پیامبرش گرویده، سپس شک نیاورده و با مال و جانشان در راه خدا جهاد کردند. ایشان، (هم)اینان راستانند.

قُل أَتُعَلِّمونَ اللَّهَ بِدينِكُم وَ اللَّهُ يَعلَمُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ ما فِى الأَرضِ وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (١٦)

بگو: «آیا خدا را به دین خود آگاهی می‌دهید؟ و حال آنکه خدا آنچه را که در آسمان‌ها و در زمین است می‌داند. و خدا به هر چیزی بسیار داناست.»

يَمُنّونَ عَلَيكَ أَن أَسلَموا قُل لا تَمُنّوا عَلَىَّ إِسلٰمَكُم بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيكُم أَن هَدىٰكُم لِلإيمٰنِ إِن كُنتُم صٰدِقينَ (١٧)

(اینان) از اینکه اسلام آورده‌اند بر تو منّت می‌نهند. بگو: «بر من از اسلام آوردنتان منّت مگذارید؛ بلکه خدا با هدایت کردنتان برای ایمان، بر شما منّت می‌نهد، اگر (از) راستان بوده‌اید.»

إِنَّ اللَّهَ يَعلَمُ غَيبَ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ اللَّهُ بَصيرٌ بِما تَعمَلونَ (١٨)

«همواره (این) خداست که نهفته‌ی آسمان‌ها و زمین را می‌داند و خدا(ست که) به آنچه می‌کنید بیناست.»

محتوای سوره

• تفسیر آیات