نتایج جستجو

کَيْف أَوْلِيَاء بِغَيْر هُدًى قَوْم الْحَيَاة آتَيْنَاهُم الْقِيَامَة غَيْر بَشّر لَمّا الْمُحْسِنِين جَاهَدُوا مُبِين إِلَيْه خَسِرُوا شَدِيد قِيل رَسُولَه

باید از این حکم مستثنى دانست. انس‌ (۳۳۸ بار) جماعت مردم. در مجمع گفته :ناس و بشر و انس نظير هم اند، و اصل الناس أناس است از انس در اثر دخول الف و لام تعريف

واحِدَةٍ ثُمٌ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها» به نظر مى‏آيد مراد از نفس در اين آيات بشر اولى است. وَ مَا اللّه الّذِين کَانُوا يَظْلِمُون لا لٰکِن خَسِرُوا إِن ظَلَمُوا

اهل اوب اول اوى ايان اين ايى اکل ب بثث بحر بخل بدل برد برر برزخ برق بسر بسس بشر بصر بطن بعث بعد بغى بقى بلد بلغ بلى بنن بنو بنى بوب بيت بين بکر تبع ترب ترف

[مدثر:27و28و29]. تلويح به معنى تغيير است «لَوَّحَهُ الْحَرُّ: غَيَّرَهُ» بَشَر جمع بشره است به معنى پوست بدن است يعنى چه ميدانى سقر چيست؟ نه مى‏گذارد و

تعويض آن ندارد بر خلاف بشر كه به سرعت برق مى‏جهد و كاينات را زير پا مى‏گذارد و اقطار جوّ را سوراخ كرده به سوى كرات ديگر پرواز مى‏كند. بشر اسلحه عجيبى دارد كه

پيش مريم مراد از تمثّل آن است كه در عين ملك بودن به نظر مريم بشر مى‏آمد نه اينكه واقعاً بشر شده بود رجوع شود به«جن» بند 12. ه ل هم من ف ما ب ک اله وله الله

مشتق شده در حال بارگیری... ه ام هون فى ترب على الا مسک سوء ا ما الذين حکم ب بشر

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... وله کم اله ل الله يمن جعل ان لا برر امن وقى بشر ه صلح بين انس

[جاثية:24]. و يا علم و قدرت و اراده و ساير صفات خدا را مثل علم و قدرت افراد بشر بدانيم. الميزان ذيل آيه 180 اعراف از معانى الاخبار نقل كرده كه حضرت صادق عليه

لبث علم ى فتى هذا فتح ضرر فتو مير لعل رئى بعد لما ربب ذا کيل امر سبع صدق بشر عمل شرى فعل هو عرف بقر ذکر ها قبل شطن حفظ على مسس عزز اذا اخو

ارض الذين وله ک کثر انتم رسل لکن ب نذر نفس نغض انن کم يوم قرب ايى ذرء حتى بشر ائى لو دعو س زلزل ضرر مرر

شامگاهى، احاطه تاريكى بر موجودات، وسعت تدريجى ماه، حكايت از تغيير احوال عالم و بشر دارد و شايد بدان مناسبت آمده «لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ» بقيّه كلام

طفل هذا ثلث قرآن الذى نوب قلب على نا نجو يمن سمع مثل مرر سبح اذى ا صدق عرض بشر سعى ضلل صلح جعل شىء طلق طوع

قد خلو دنو ملک عظم کفر عزير کفى اخر ارض بهت رهب ک جمع يهود قبل على لا وحد بشر فوه قرب الک ى

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ أَحَدُهُم إِذَا مَا مِن ظَل بِه وَجْهُه يَشْتَهُون سُوء بِالْأُنْثَى بِمَا بِالْبَنِين أَ يُمْسِکُه مُسْوَدّا ضَرَب

آیات شامل این کلمه «بَشَر» در اینجا جمع «بشره» به معناى ظاهر پوست تن است و نیز ممکن است به معناى انسان ها بوده باشد. بشر (۱۲۳ بار) وَ إِلاّ مِثْلُکُم مَا

ها لکن ب صلى نصب وصل عذب عين جعل خشع ليس انى عمل ل سيب فرى ک درى جهنم سکن بشر بحر کوى کذب

کره نن ضلل اذ اذا هما الذى ملک قرب شىء اوى يا بعد قدر امر دعو فرق کتم اخذ بشر شهد خير ام سئل ظنن ائى انتم نبو قبل رئى عمل

کون قوم على ها اذا علم فى ا هدى ربب رحم بين جىء خلق هذا الى جعل الذى انس بشر ذا عذب وحد انتم لم يدى غلم ن حقق کبر اتى يوم سلم شىء روح نزل هو صلح اذ عبد

تفسیر مى کردند. بشر (۱۲۳ بار) در اينجا درباره بشارت و مشتقّات آن و همچنين درباره بشر به معنى انسان توضيح داده خواهد شد. 1- شك نيست كه بشر به معنى انسان است

قلب موت غلظ سوف ردد سقى يعقوب الى جبر سود ثقل خول هون رجع ولى لمس مع کثر بشر نبذ ندى وذر

الذى فى صدق علم رجل کون شىء على يدى امن اذا کتب بسط رسل قطع رئى رحم اتى ا بشر وقى هدى ظلم هن توراة ربب قوم ملک عذب کلل هو غلل قتل انس خرج کفر عمل نن يا

این کلمه مراد از «بشر»، نخستین انسان، یعنى آدم(علیه السلام)است. بشر (۱۲۳ بار) در اينجا درباره بشارت و مشتقّات آن و همچنين درباره بشر به معنى انسان توضيح

بنا بر قرائت مشهور ظاهر آن است كه هاروت و ماروت دو فرشته بودند ممثل به صورت بشر مثل ملكى و كه بر مريم ممثل شد و نزول سحر بر آن دو براى امتحان انسانهاى آن

مى‌پندارند. ما هذا إِلَّا بَشَرٌ ... لَأَنْزَلَ مَلائِكَةً (انسان بودن انبيا براى راهنمايى بشر كمال است، امّا كفّار مى‌گفتند: او نبايد بشر باشد) 6- در برابر منطق

صداقت انبياست) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) ما أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا: نيستى تو مگر آدمى مانند

جنس‌ بشر بودند و ‌در‌ تمام‌ اينها يك‌ ملك‌ ‌رسول‌ نبود. ‌اينکه‌ جمله‌ جواب‌ ‌آن‌ كلمه‌ ‌است‌ ‌که‌ گفتند: «هَل‌ هذا إِلّا بَشَرٌ مِثلُكُم‌» تمام‌ بشر بودند

کتب حمد لئک قمر اول س حسن الک مريم امن بعد کثر حيى اکل ذى ن هل موت متع شمس بشر يقن عن عبد حدث لحد بل لو نن ابراهيم شرک رجع فلح عوذ نهر عين زنجبيل

بريدند و سرش را پيش هيروديس و معشوقه‏اش آوردند. ه ب ل ک من صلح نا وسم سمو بشر اله الله اخذ لم يا عيسى عشو وله صدق زکريا حسن هم جعل کتب بکر الياس جزى کلم

غير کون صفف هو عدو زوج وقع حکم بعد نوم هون ذکر جوو بيت وحى کفر احد رحق ام بشر لم حتى اکل عزز

تعس مکر هدى رضو س قتل سرف ارض شجر بغى اخر اکل قرء لدن ربط رکن کلل ملک جىء بشر کون عظم محو رئى عن جنن فوق

هستند پس گفتند: «آيا به دو بشر كه مثل خود ما هستند و طايفه آنها بندگان ما مى‌باشند ايمان بياوريم؟» از این رو گفتند: چرا ما به دو بشر مثل خودمان ایمان آریم در

آیات شامل این کلمه «بَطِرَتْ» از مادّه «بطر» (بر وزن بشر) به معنىِ طغیان و غرور، بر اثر فزونى نعمت است. بطر (۲ بار) مِن قَرْيَة مَعِيشَتَهَا فَتِلْک أَهْلَکْنَا

نفرموده‌ ‌خدا‌ چيزي‌ ‌را‌ ‌بر‌ بشر بگو كي‌ نازل‌ نمود كتاب‌ ‌را‌ ‌که‌ موسي‌ آورد بآن‌ كتاب‌ ‌که‌ روشن‌ و هدايت‌ كننده‌ ‌بود‌ ‌براي‌ بشر قرار داديد ‌آن‌ كتاب‌ ‌را‌

و استفاده است به حكم عقل مقتضى آنست كه انبياء بايد بشر بوده باشند تا غرض از بعثت كه ارشاد و هدايت بشر است حاصل آيد. و نيز شبهه نمودند حال كه ملك نباشد،

رسالت وى (ما هذا إلاّ بشر مثلکم) ۱۰ - بشر بودن و خوردن و آشامیدن همانند انسان ها، مانع از رسالت در نظر اشراف و عناصر مرفه (ما هذا إلاّ بشر مثلکم یأکل ممّا تأکلون

الا رحم شرر نن قد ربب ذلک علم يوم خير ثم مسس اخذ الى قرح شطن نصب ذوق بعد بشر قوم لن فرض جنب کلل حسن الم صدر طلق امن عرض فضل جزع ايى ظلم کفر ذات مثل هلع

جنس‌ ‌غير‌ بشر ‌باشد‌ ‌ يا ‌ ملك‌ ‌باشد‌ ‌ يا ‌ مخلوق‌ ديگري‌ و حال‌ آنكه‌ ‌اگر‌ ملك‌ ‌هم‌ ‌باشد‌ بايد بصورت‌ بشر ‌باشد‌ ‌تا‌ بتواند ‌با‌ بشر تماس‌ بگيرد

کلمه از این که «بالِغة» به معناى «رسا» است روشن مى شود که دلائل خداوند براى بشر از طریق عقل و نقل و به وسیله دانش و خرد، و همچنین فرستادن پیامبران، از هر

مقدّمات لازم است كه جور كردن همه آنها در اختيار بشر نيست لذا قبض و بسط در دست خدا است گر چه كار و تلاش بشر نيز بى‏تأثير نيست‏[زخرف:32] روشن مى‏شود. * [بقره

آیات شامل این کلمه «أَسْحار» جمع «سحر» (بر وزن بشر)، در اصل به معناى «پوشیده و پنهان بودن» است; و چون در ساعات آخر شب، پوشیدگى خاصى بر همه چیز حاکم است،

بلحاظ جنس است پس جاى استبعاد از نبوت‌ جلد 3 صفحه 541 بشر عادى نيست با آنكه تمام انبياء عظام از جنس بشر بودند و وحى بتوسط ملك يا بوسيله ديگرى بايشان ميرسيد

كشتي‌ نسل‌ بشر و ساير حيوانات‌ ‌تا‌ دامنه قيامت‌ باقي‌ باشند لذا ميفرمايد: وَ آيَةٌ لَهُم‌ تمام‌ جنس‌ بشر. أَنّا حَمَلنا ذُرِّيَّتَهُم‌ ذرّيّه بشر ‌را‌ ‌که‌

مى دانستند. (و قال الکفرون هذا سحر کذّاب) اسلام: تاریخ صدر اسلام ۳، ۶ انبیا: بشر بودن انبیا ۲; مردمى بودن انبیا ۱ کافران: بهانه جویى کافران صدراسلام ۳; بینش

‌که‌ مدعي‌ هستي‌ چرا ‌ما نمي‌بينيم‌ مگر ‌ما ‌با‌ تو فرق‌ داريم‌ همه‌ بشر هستيم‌ ‌اگر‌ بشر ممكنست‌ تماس‌ بگيرد ‌با‌ ملائكه‌ چرا ‌بما‌ نشان‌ نميدهي‌ و ‌اگر‌

((يقولون انما يعمله بشر...)) مؤ من هرگز دروغ نمى گويد تفسیر آیات وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّما يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ

جهل و نادانى بر مدّعاى خودشان كه نفى رسالت آن حضرت بود اين بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود و

از سوى خداوند بخششى بزرگ است. وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلاً كَبِيراً (47) وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ‌: و بشارت و مژده بده

بینهما) ۲ - بشر از فرمانروایى بر جهان هستى، محروم و ناتوان است. (أم لهم ملک السموت و الأرض و ما بینهما) ۳ - انتخاب و فرستادن رسولان براى بشر، جلوه اى از

معجزه انبیاء خارج از قوانين اين علم نيست بلكه بشر به آن راه ندارد و راه طبيعى آن فقط در دست خداست و بشر تا قيامت به آن راه نخواهد يافت وگرنه معجزه بودن

تنگدستى‌ها است. «وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ» 3- مورد بشارت، در آيه بيان نشده است به خاطر همين شامل انواع بشارت‌هاى الهى مى‌باشد. «بَشِّرِ الصَّابِرِينَ» وَ

‌است‌ ‌از‌ تصورات‌ و تخيّلات‌ بشري‌ ما هذا بَشَراً ‌اينکه‌ بشر نيست‌ زيرا ‌در‌ جميع‌ افراد بشر ‌هر‌ خوش‌ صورتي‌ بگرد نعل‌ اسب‌ ‌او‌ نميرسد ‌ان‌ ‌هذا‌ نيست‌

نبوت‌ بدست‌ قدرت‌ الهي‌ ‌است‌ و بشر اختيار تعيين‌ ندارد مسئله خلافت‌ و امامت‌ ‌آن‌ ‌هم‌ بايد خداوند تعيين‌ فرمايد ‌از‌ دست‌ بشر خارج‌ ‌است‌ ‌که‌ بگويند يك‌

قوم ثمود و نبوت بشر ۱۹ ; قوم ثمود و شتر صالح ۲۱ ; منافع قوم ثمود ۲۳ ; هشدار به قوم ثمود ۲۲ قوم عاد: عقیده قوم عاد ۱۹ ; قوم عاد و نبوت بشر ۱۹ قوم نوح: عقیده

أَنتُم‌ بَشَرٌ تَنتَشِرُون‌َ «20» و ‌از‌ جمله‌ آيات‌ الهي‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ خداوند خلق‌ فرمود ‌شما‌ ‌را‌ ‌از‌ خاك‌. ‌پس‌ ‌از‌ ‌آن‌ ‌شما‌ بشر جلد 14 -

محمد(ص): بشر بودن محمد(ص) ۱; خاستگاه محمد(ص) ۱; عوامل مخالفت با محمد(ص) ۳، ۵; منشأ مخالفت با محمد(ص) ۴ مشرکان: بینش مشرکان ۱ نبوت: شگفتى نبوت بشر ۱ البرهان

مسئله به ميان نمى‏آيد كه بشر افضل است يا ملك؟ مراد از «مِمَّنْ خَلَقْنا» عموم مخلوق است اعم از فرشتگان و غيره و از اينكه: بشر از بسيارى از مخلوقات از حيث

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

او ياد داده است: «يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ» «1» اين آيه در پاسخ آنان نازل شده است. معمولًا در نوع سخنان و نوشته‌هاى افراد بشر در دراز مدّت تغيير، تكامل و تضادّ

محققا تو ديوانه‌ هستي‌ نظر ‌به‌ اينكه‌ كفار و مشركين‌ باور نميكردند ‌که‌ بشر تماس‌ گيرد ‌با‌ وحي‌ الهي‌ و عالم‌ مجردات‌ چنانچه‌ ‌در‌ بسياري‌ ‌از‌ آيات‌

شدن از اقطار آسمانها و زمين چنين اتفاقى روى خواهد داد و ظاهر آن است كه اگر بشر سلطان و قدرت داشته باشد خروج از اقطار آسمانها و زمين براى وى ممكن خواهدبود

در آن مضاف مقدّر است يعنى: «ذانسب و ذاصهر» يعنى:خدا آن است كه از آب (نطفه) بشر آفريد و او را نر و ماده قرار داد مثل [قيامة:37-39]. به نظر مى‏آيد علت اطلاق

آنكه بياشامانيم آنرا ببسيارى از مخلوقاتمان از جنس شتر و گاو و گوسفند و افراد بشر و چون از بلدة بلد و مكان اراده شده موصوف بصفت مذكّر كه ميّت باشد گرديده و

خارج از قلمرو دانش بشر در جهان (و ممّا لایعلمون) ۷ - جهان، داراى پدیده هاى جان دارى است که چگونگى حاکمیت قانون زوجیت بر آنها، براى بشر ناشناخته است. (سبحن

بزرگ فرشتگان. «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ» «2» ولى به هر حال روح بشر، امرى پيچيده، ناشناخته و نفخه‌اى الهى و داراى بعد آسمانى است و تنها خداوند

عَلَيْهِمْ» يعنى ما به آنها مشتبه مى‏كرديم ظاهراً اين غايت ارسال ملك به صورت بشر است يعنى نتيجه كار چنين مى‏شد بعضى‏ها گفته‏اند: نسبت «لَلَبَسْنا» به خدا مثل

‌او‌ دارند لكن‌ دلالت‌ انسان‌ اتم‌ّ ‌از‌ ساير مخلوقات‌ ‌است‌ و ‌در‌ افراد بشر انبياء دلالة ‌آنها‌ ‌بر‌ شئون‌ الهي‌ بيشتر ‌است‌ و ‌در‌ ميان‌ انبياء ‌عليه‌

معنوى است. سفر يكى از لوازم زندگى بشر، براى رفع نيازها و كسب تجربه‌هاست، كه خداوند اسباب آن را در خشكى و دريا، در اختيار بشر قرار داده و آن را به عنوان يكى

حامل وحى (جبرئيل). 1- وحى از طرف خداست نه خواست بشر. ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ‌ ... 2- بشر مى‌تواند مورد سخن خداوند قرار گيرد. «يُكَلِّمَهُ

و نقل براى بشر آفریده است. (و خلقنا لهم من مثله ما یرکبون) ۲ - آفرینش مرکب هایى مانند کشتى (چهارپایان و...) در سیر و سفر و حمل و نقل براى بشر، از آیات و

كشتى‌هاى نفت‌كش و حمل گندم و مواد غذايى در اقيانوس‌ها به حركت در نيايند، زندگى بشر فلج مى‌شود. علاوه برآنكه حمل و نقل از طريق دريا، ارزان‌ترين راه براى انتقال

خسران‌ و زيان‌ كاري‌ هستيد. بسيار مورد تعجب‌ ‌است‌ ‌اگر‌ بنا ‌باشد‌ ‌که‌ بشر اطاعت‌ بشر ديگري‌ نكند زن‌ اطاعت‌ شوهر نكند اولاد اطاعت‌ والدين‌ نكند نوكر اطاعت‌

غير فصيح ولى اين قرآن عربى روشن است. يعنى: مى‏دانيم كه مى‏گويند: قرآن را بشر به او مى‏آموزد ولى زبان كسى كه... بقيّه جواب در آيات بعدى است. * [حج:25].

كائنات مطلع است و از بشر در علم خويش صدها مراحل پيشرفته‏تر است در «نمل» گفته شد كه مورچگان ما انسانها را با اسم و رسم مى‏شناسند و بشر با آن همه زحمت در شناختن

آیات شامل این کلمه مدد (۳۲ بار) قُل إِنّمَا بِمِثْلِه جِئْنَا أَنَا بَشَر لَو وَ مِثْلُکُم يُوحَى رَبّي کَلِمَات إِلَي أَنّمَا تَنْفَد أَن قَبْل در حال

إِلَى نَذِيرا اللّه بِإِذْنِه مُبَشّرا شَاهِدا سِرَاجا مُنِيرا أَرْسَلْنَاک بَشّر إِنّا در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) قَالُوا بَشّرْنَاک فَبِم بِالْحَق الْکِبَر فَلا مَسّنِي تَکُن أَن عَلَى مِن الْقَانِطِين بَشّرْتُمُونِي أَ قَال در حال

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) بِالْحَق قَالُوا تُبَشّرُون فَلا فَبِم الْکِبَر تَکُن مِن مَسّنِي أَن قَال الْقَانِطِين وَ عَلَى مَن بَشّرْتُمُونِي

آیات شامل این کلمه نشر (۲۱ بار) مِن وَ آيَاتِه أَن بَشَر أَنْتُم إِذَا خَلَق ثُم لَکُم تُرَاب أَنْفُسِکُم خَلَقَکُم در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) وَ مِثْلِنَا نُؤْمِن أَ عَالِين قَوْمُهُمَا فَقَالُوا قَوْما لَنَا فَکَذّبُوهُمَا کَانُوا عَابِدُون فَکَانُوا

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ مِن الرّيَاح لِيُذِيقَکُم يُرْسِل أَن آيَاتِه رَحْمَتِه لِتَجْرِي الْکَافِرِين يُحِب الْفُلْک بِأَمْرِه در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) الّذِين عِبَاد الْبُشْرَى يَسْتَمِعُون لَهُم الْقَوْل اللّه إِلَى فَيَتّبِعُون أَحْسَنَه أَنَابُوا وَ أُولٰئِک

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) هن‌ (۲۰۷ بار) وَ فَالْآن عَنْکُم ابْتَغُوا عَفَا مَا کَتَب اللّه عَلَيْکُم فَتَاب لَکُم أَنْفُسَکُم کُلُوا تَخْتَانُون

الْآخِرَة الْحَيَاة بِلِقَاء الدّنْيَا کَذّبُوا مَا هٰذَا إِلاّ کَفَرُوا بَشَر الّذِين مِثْلُکُم قَوْمِه يَأْکُل مِن در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه نا (۱۱۸۲ بار) هدى‌ (۳۱۶ بار) وَ فَکَفَرُوا بَشَر أَ فَقَالُوا تَوَلّوْا بِالْبَيّنَات اللّه رُسُلُهُم اسْتَغْنَى تَأْتِيهِم کَانَت بِأَنّه

آیات شامل این کلمه فضل‌ (۱۰۴ بار) عَلَيْکُم أَن يُرِيد وَ مِثْلُکُم لَو بَشَر شَاء اللّه مَا إِلاّ هٰذَا لَأَنْزَل مَلاَئِکَة قَوْمِه سَمِعْنَا مِن در

اخبار از غيب و جامعيت كليه فوائد روحى و جسمى و دنيائى و آخرتى تمام طبقات بشر را تا انقراض عالم‌ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ‌: نيارند مانند آن را در اين صفتها

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ن‌ (۲۳۵ بار) ى‌ (۱۰۴۴ بار) عَلَى أَ أَن عَلِيم قَال مَسّنِي بِغُلاَم الْکِبَر نُبَشّرُک فَبِم إِنّا تُبَشّرُون قَالُوا

لَکُم سَخّرَهَا الْعِدّة لِتُکْمِلُوا کَذٰلِک مِنْکُم التّقْوَى الْعُسْر بَشّر يَنَالُه لَعَلّکُم بِکُم الْمُحْسِنِين إِن لٰکِن يُرِيد تَشْکُرُون لا دِمَاؤُهَا

آیات شامل این کلمه ظلل‌ (۳۵ بار) وَ وَجْهُه مُسْوَدّا أَحَدُهُم هُو بُشّر کَظِيم بِالْأُنْثَى مَثَلا إِذَا لِلرّحْمٰن ضَرَب بِمَا أَ يَتَوَارَى يَشْتَهُون

شامل این کلمه عجز (۲۶ بار) وَ اللّه غَيْر أَنّکُم أَن فَاعْلَمُوا اعْلَمُوا بَشّر الّذِين تَوَلّيْتُم أَشْهُر إِن مُخْزِي کَفَرُوا بِعَذَاب الْکَافِرِين أَرْبَعَة

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ال وَ سَقَر مَا إِلاّ هٰذَا سَأُصْلِيه أَحَدا مِن قَوْل فَقُولِي تَرَيِن إِنّي أَدْرَاک فَإِمّا إِن يُؤْثَر نَذَرْت عَيْنا

«المنشئات» (ساخته شده به دست بشر) به کار رفته است; اما تعبیر «له الجوار» (از آن او است کشتى ها) مى رساند که هر چند کشتى ها ساخته دست بشر است; ولى انسان در همه

لِلْعَالَمِين الشّاکِرِين ذِکْرَى عَلَى الطّالِب الْقِيَامَة ضَعُف إِلاّ بَشَر کُن الْمَلاَئِکَة السّمَاوَات مَطْوِيّات شَيْء در حال بارگیری...

این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) بنو (۱۶۴ بار) وَ اتّخَذ رَبّکُم إِذَا أَصْفَاکُم بُشّر فَأَصْفَاکُم مِن أَحَدُهُم أَ مَدْحُورا بَنَات بِمَا يَخْلُق الْمَلاَئِکَة

يَأْتُون مَدَدا جِئْنَا قُل لا إِنّمَا أَنَا الْقُرْآن کَان رَبّي هٰذَا بَشَر أَن بَعْضُهُم بِمِثْل کَلِمَات لِبَعْض مِثْلُکُم يُوحَى ظَهِيرا يَأْتُوا

إِنّکُم تَأْکُلُون أَم إِذا بَل يَأْکُل الْمُنْزِلُون لَخَاسِرُون مِثْلُکُم بَشَر در حال بارگیری...

مُصِيبَة إِذَا وَ إِنّا قَالُوا صُدُودا بِمَا فَکَيْف الصّابِرِين الّذِين بَشّر عَنْک قَدّمَت يَصُدّون لِلّه أَيْدِيهِم ثُم الْمُنَافِقِين الثّمَرَات جَاءُوک

کافران قوم ثمود ۲ ; عقیده قوم ثمود ۶ ; قوم ثمود و صالح (ع) ۵ ; قوم ثمود و نبوت بشر ۶ ; کافران قوم ثمود ۱ ; کفر قوم ثمود ۵ ; متجاوزان قوم ثمود ۲

۱، ۴; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۷ نبوت: تبیین تاریخ نبوت ۷; منشأ نبوت ۶; نبوت بشر ۷

است. ب: هدايت تشريعى كه همان فرستادن انبياى الهى و كتب آسمانى براى هدايت بشر است. كلمه‌ى «صراط» «3» بيش از چهل مرتبه در قرآن آمده است. انتخاب راه و خط

يُوفُون بَشَرا تَفْجِيرا مِثْلُکُم يَشْرَبُون بِالنّذْر مِثْلَکُم إِنّکُم بَشَر الْأَبْرَار إِلاّ هٰذَا در حال بارگیری...

تَأْتِيهِم مِن فَأَخَذَهُم يَهْدُونَنَا لَقَد بِه تَوَلّوْا فَسَوْف عِبَاد کَانَت بَشَر إِنّه أَ لَکُنّا الْأَوّلِين يَعْلَمُون قَوِي اسْتَغْنَى فَقَالُوا ذِکْرا

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ نَذِيرا أَرْسَلْنَاک بِالْحَق إِلاّ لِقَوْم إِنّا لا يَعْلَمُون إِن لِلنّاس عَرَبِيّا کَافّة قُرْآنا نَذِير فَأَعْرَض

فَاعْمَل أَخَذْنَا مِن مَکَانَتِکُم حِجَاب عَلَى مُنْتَظِرُون مُتْرَفِيهِم بَشَر ذٰلِک بِالْعَذَاب لِلّه مِثْلُکُم دُون اعْمَلُوا بَيْنِک يُوحَى يُؤْمِنُون

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ الّذِين الْمُؤْمِنِين الصّالِحَات يَعْمَلُون ذٰلِک أَن اللّه الّذِي لَهُم أَقْوَم لَدُنْه عِبَادَه الْکَبِير هِي الْفَضْل

درباره خدوند و دوبار درباره بشر. [نساء:6]. [نساء:135]. و آن چون درباره خداوند به كار رود مقصود مطلق بى نيازى است و چون وصف بشر آيد بى نيازى و كفايت بالنسبة

معنى اعجاز قرآن آن است كه بشر از آوردن نظير آن عاجز و ناتوان است، قرآن از اول نزول پيوسته اين مطلب را يادآوري كرده و گويد: بشر از آوردن نظير من ناتوان است

بچشانيم، سپس آن را از وى سلب كنيم، قطعاً نوميد و ناسپاس خواهد بود. و اگر ما بشر را به نعمت و رحمتی برخوردار کنیم، سپس (چون کفران کرد) آن نعمت را از او بازگیریم

کُنْتُم لِتُکَبّرُوا أَن لِلْإِيمَان کَمَا عَلَيْکُم لَعَلّکُم اذْکُرُوه بَشّر الْمُحْسِنِين يَمُن تَشْکُرُون مِن الْحَرَام إِذَا صَادِقِين لَکُم يُدَافِع

فَآمَنُوا إِذَا فَهُم إِنَاثا فِيه لَتُسْأَلُن مِن تَاللّه يَسْتَمِعُون بُشّر در حال بارگیری...

أَوْفُوا فَمَا کَفَرُوا أَرْبَعَة اسْتَقَامُوا يَنْقُصُوکُم تَذَکّرُون بَعْد بَشّر لَعَلّکُم شَيْئا تَوْکِيدِهَا أَشْهُر لَکُم فَاسْتَقِيمُوا يَعِظُکُم بَرَاءَة

[وحى‌] بر او القا شده است؟ [نه،] بلكه او دروغگويى گستاخ است.» آیا بین ما افراد بشر تنها بر او وحی رسید؟! (چنین نیست) بلکه او مرد دروغگوی بی‌باک و خودپسندی است

غیر قابل دسترسى براى بشر (فى کتب مکنون) «مکنون» به معناى نهفته و پنهان است. مقصود از آن، پنهان بودن محتویات لوح محفوظ از دید بشر است. ۳ - قرآن، نازل شده

کَمَا إِذَا کَأَمْثَال عِين فُعِل لَهُم بَيْن کَأْسا اشْرَبُوا فَوَاکِه بُشّر طَيْر اللّؤْلُؤ عُيُون بِأَشْيَاعِهِم هَنِيئا أَحَدُهُم بِمَا لَغْو يَتَخَيّرُون

أَمْرَهُم عَنْه فَتَنَازَعُوا اتّقُوا افْتَرَى تَر إِلاّ أَن هُم أَ آمَنُوا بَشَر يُخْرِجَاکُم مَن لَم التّقْوَى لَيْس مِثْلُکُم اسْتَمَعُوه خَاب عَلِيم يَتَنَاجَوْن

مصاديق خبائث واقعى اند كه بشر به خبث عده‏اى از آنها راه ندارد مثلا چهارده يا پانزده چيز از محرّمات ذبيحه در واقع از خبائث اند كه بشر خبث بعضى از آنها را از

خداوند با اين مسيله نقص عالم را جبران و آن راپيوسته به سوى كمال مى‏راند. بشر با فكر ساده خود ابتداء آن را فقط در انسان و حيوان مى‏دانست و در اثر پيشرفت

معاد ۸; مکذبان معاد ۴; منشأ تکذیب معاد ۱۱ نبوت: شرایط نبوت ۷; مکذبان نبوت بشر ۷ تفاسیر على بن ابراهیم و برهان، منظور صاحبان تفاسیر مزبور از این آیه اثبات

کُنْتُم أَيّهَا لَيْس الرّسُول الْمَوْلَى أَطِيعُوا يَنْظُرُون الْمُبِين بِمَا بَشّر زَلَلْتُم تَابُوا فَهُو مُبِين تُبْتُم لا آمَنُوا النّصِير کَفَرُوا إِلٰه

الطّعَام الرّسُول أَن لَحْم مِنْهَا النّاس أَو أَحَدُکُم فِي تَأْکُلُون بَشَر أَخِيه لَه لِهٰذَا مِنْه نَبَات قَال يُحِب إِن مَيْتا يَمْشِي تَکُون الْأَنْعَام

(۸۰ بار) وَ مِن هَل اللّه قُل عَلَى فِي تَنَزّل مَن أَنَا أَ بِتَأْوِيلِه بِشَرّ بِمَا عِنْد الْعَلِيم بِخَيْر فَأَرْسِلُون تَأْکُلُون السّمِيع الْمَآب يُوسُف

بنحوى كه عقل مات ميشود با معذرت از بيان تفصيلى براى عدم استعداد و قصور علم بشر از ادراك حقائق موجودات خصوصا مجرّدات كه از آن بعالم امر تعبير ميشود كه فرموده

حال بارگیری... جعل نور فى من وله ب اله کم الله قمر وهج نزل شدد ها نبت شمس بشر الذى ه امن سبع هو اذن انن عصر فوق موه برج هن عيش ل سمو خرج ليل ثجج بنى ارض

قرآن: ۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من خلق حمء سنن ه ل انس جنن بشر ف فخر ک کذب قول اذا ى کما خرج ربب علم قد سوى انن مرج حکم الى ملک الو نور قبل

يُنْذِرُونَکُم کَفَرُوا لا الْيَهُود الْعُلَمَاء خَزَنَتُهَا يَعْلَمُون بِشَرّ سَوَاء لِقَاء لَيْسَت النّصَارَى يَوْمِکُم مِثْل لَهُم أَنْفَقُوا لَيْسُوا

تَاللّه فَإِذَا لَنَا يَوْمَئِذ کَلِمَات يَوَدّ الْکَيْل مَسّنَا تَنْفَد بَشَر زَعِيم مِثْلُکُم اسْکُنُوا يُؤْت أَن الّذِين کُنّا نَزّلْنَا بِه الْعَزِيز

الّذِين يَعْبُد يُنَادِي ذُنُوبَنَا بَصِير لِلْإِيمَان رَبّک تَدْعُونَا بَشَر عَلَيْنَا الْعَذَاب يَتَذَکّر نَعْبُد مِثْلُکُم إِلَيْه بَيْنِنَا لَعَلّه

نه بسوى كسان خود برميگردند. تفسير و يكى از دلائل علم و قدرت الهى براى نوع بشر آنستكه خداوند ذريّه و نسل آن نوع را بدوا در كشتى نوح عليه السّلام كه پر بود

بسوي‌ ‌او‌ محشور مي‌ شويد خداوند تبارك‌ و ‌تعالي‌ بمقتضاي‌ حكمت‌ و مصلحت‌ بشر ‌را‌ روي‌ زمين‌ قرار داد همان‌ موقعي‌ ‌که‌ خطاب‌ بملائكه‌ شد. (إِنِّي‌ جاعِل‌ٌ

بنحوى كه عقل مات ميشود با معذرت از بيان تفصيلى براى عدم استعداد و قصور علم بشر از ادراك حقائق موجودات خصوصا مجرّدات كه از آن بعالم امر تعبير ميشود كه فرموده

هَيْهَات عَلِم مُعْجِزِي مِن أَشْرَکْتُم تَعْلَمُون عِظَاما تُرَابا مِتّم بَشّر فَحَسِبْتُم عَبَثا اتّقُوا أَنّمَا خَلَقْنَاکُم النّاس أَنْتُم يَعِدُکُم

يَهْتَدُونَ» نيز يكى از علامات است كه در «نجم» خواهد آمد وجود علامات در زندگى بشر بسيار حائز اهميت است چنانكه با تدبّر معلوم خواهد شد. وَ تَهْتَدُون بِالنّجْم

الْمَلاَئِکَة کُنْتُم الْفَسَاد يَفْعَل لِقَوْم مَن يَوْم أَنَا بِالرّوح بُشّر إِلٰها لَآيَات کَبِيرا خَيْرا وَاسِع تُسَبّح در حال بارگیری...

يَعْلَم يُعَلّمُه نَفْسُه مُحْضَرُون آخَر لِلْکُفْر يَتّقُون أَو يَوْمَئِذ بَشَر مِنْهَا يُعْلِنُون جُنْد لِلّذِين نَکُون فَإِنّهُم فَسَبّح هُدًى جَدِيد إِلٰها

شَدِيد ذٰلِک بِاللّه الْأَرْض رَسُولِه إِمّا سَبِيلا إِذَا قَالُوا لا فَإِن بَشّر زُيّن يَوْمَئِذ عَدُوّ نُزُلا نَصِيب ثُم فَأَمْلَيْت قُل ظَهِيرا عَرْضا لَعَلّکُم

اللّه مِن فَمَا کَانُوا تَأْتِيهِم قَالَت کَان کَانَت أَ فِي إِلاّ مَا لَهُم بَشَر فَکَفَرُوا ذٰلِک بِمَا مِمّا عَمَرُوهَا إِن شَک لِيُؤْمِنُوا لِيَظْلِمَهُم

إِنّهُمَا فَلَو لِيُکَفّر إِلاّ ثُم مِنْهُم زَکَرِيّا أَتِمّوا رَاوَدَتْه مُوسَى بَشّر تَاللّه بِتَأْوِيلِه يَوْمَئِذ الّتِي کُلُوا الْحَج لِلْمُکَذّبِين جَاءَتْک

عِنْد أَيّهَا فَإِلٰهُکُم لَکُم لِلْمُتّقِين أَيّا تَفْعَلُون يَفْعَلُون بَشّر ادْعُوا فَلا کَانُوا مَوْعِظَة آمَن الْعَاقِبَة سَنَقُول لِلّه هُم فِي الْأَنْعَام

الّذِين مِن لَهُم أَن هُو مَع لَم عَلَى إِن الْحَق يَکُونُوا رَضُوا فِي لا بَشّر يَوْمَئِذ لَهَا مَا الْمُؤْمِنِين الْخَوَالِف آمَنُوا مِنْهُم الْبِرّ قَالُوا

اخص است... گويند «فُلانٌ يَعْرِفُ اللهَ» نگویند «یَعلَمُ اللهَ»... كه معرفت بشر به خدا با تفكّر در آثار اوست نه با ادراك ذاتش و گويند: «اَللّهُ يَعْلَمُ كَذا»

فَأَصّدّق تَرَى إِذ الْمُحْسِنِين الصّيْحَة فَيَأْخُذَکُم آمَنّا دَعْوَتَک بَشّر رَحْمَة تَمَتّعُوا بَعِيد لَعَل فِي دَعْوَة ذَا يَتُوبُون يَتُوب عَنّي مَتَاع

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ اللّه هُدًى الّذِين إِلاّ مَا إِن لِلْمُؤْمِنِين لِلْمُسْلِمِين الْمَلاَئِکَة لِتَطْمَئِن جَعَلَه بِه قُلُوبُکُم يَقُولُون

أَيْدِيکُم فَکَيْف مِثْلَيْهَا بَعْد ضَرَبْتُم أَمْرَنَا فَيَقُولُوا الْفَضْل بَشّر قَدِير أَ بِئْس تَسُؤْهُم قُلْتُم مُبِين لَمَن عَنْک ثُم رَبّنَا يَتَذَکّرُون

يَسْبِقُونَا تَوَل الْيَوْم إِلٰه دُبُر الْأَرْض فَلَيَعْلَمَن يَتَبَيّن سَنَنْظُر بَشَر فَکَذَبَت حَتّى لَنَرَاک الْآخِر بِغَيْر قَبْلِهِم إِلَى عَنْهُم لٰکِنّي

الصّادِقِين إِلَيْه نَشَاء مِثْلُنَا شُعَيْب لِنَعْبُد أَشْرَکُوا عَبَدْنَا إِنّک بَشَر مُرِيب مَرْجُوّا لَأَنْت فَعَل جِئْتَنَا فَتُهْلِکُنَا يَا در حال بارگیری

نا جمع انن اول ل قدر رسل ک رهق سوء لوط نجو قتر نزل کم يوم کفر اذ هذه فجر بشر وجه مرر نظر کيف ضحک قرى رجز ب نذر نن

مَأْوَاهُم مُبِينا يُخَادِعُون جَامِع لَکَاذِبُون رَأَيْت إِذَا فِئَتَيْن بَشّر اتّخَذُوا بِأَن قَال يَصُدّون يَعْلَمُون الْمُؤْمِنِين عَنْک الدّرْک سُلْطَانا

أَيْدِيَکُم مِنْه قِبْلَة عِنْد لِلّه بُيُوتَکُم عَدْل فَأُولٰئِک رَبّي تَطْغَوْا بَشّر مَن لِرَب الّذِين تَيَسّر ذٰلِکُم لِلنّاس کُفّوا أَلاّ مَسْجِد يُوعَظ قُولُوا

فَأُولٰئِک قَبْلِکُم يَجْرِي لَکُم نَذِير تَتّقُون أُمِرْت يُرَدّ تَعْثَوْا بَشَر قَال بُنْيَانا وَجْه يُحْيِيکُم در حال بارگیری...

که خداوند پیش از ابلاغ دین و اتمام حجت ، کافران را مجازات نمى کند. انبیا: بشر بودن انبیا ۹; حسابرسى دنیوى مکذبان انبیا ۱۱; کیفر دنیوى مکذبان انبیا ۱۱; مرگ

منجّوک ... إلاّ امرأتک) ابراهیم(ع): گفتگوى ابراهیم(ع) با ملائکه ۱ انبیا: بشر بودن انبیا ۸; خویشاوندى با انبیا ۱۸ سرزمینها: ملائکه عذاب در سرزمین قوم لوط

هماهنگى ادیان ۴ اسراف: اهمیت اجتناب از اسراف ۵ اسماء و صفات: علیم ۱۴ انبیا: بشر بودن انبیا ۱; تغذیه انبیا ۱; توصیه به انبیا ۲، ۹، ۱۳; زهد انبیا ۸;طعام انبا

قرآن علاوه بر فصاحت و بلاغت عاجز كننده بشر از اتيان بمثلش كه قبلا گوشزد شده مشتمل بر احكامى است كه مصالح آن بر بشر مخفى و مستور بوده و هست و بتدريج آشكار

و وهم‌ ‌است‌ ‌که‌ قوه‌ بهيميه‌ و سبعيه‌ و شيطانيه‌ مينامند و جميع‌ افراد بشر داراي‌ ‌آن‌ هستند باختلاف‌ شدّت‌ و ضعف‌ و اينها موجب‌ بقاء ‌است‌ ‌در‌ حيات‌

انقلاباتى بشر شد پس قرار داد خداوند او را صاحب اولاد ذكور كه نسب بآن معلوم ميشود و صاحب اولاد اناث كه مصاهرت بآن حاصل مى‌گردد يا پيوند داد بشر را با يكديگر

مزيد امتنان بشر گردد نه براى اخراج بعضى از خلق از مفضوليّت تا لازم آيد عدم فضيلت بنى آدم بر آن بعض چنانچه بعضى گفته‌اند كه آنها ملائكه‌اند كه بشر بر آنها فضيلت

يُوسُف تَاللّه فَهُو مَن الْقَوْم الْحُزْن تَفْتَأ يُنَشّأ تَذْکُر فِي سُوء بُشّر عَيْنَاه ابْيَضّت مَا حَتّى الْحِلْيَة تَکُون بِالْأُنْثَى مَثَلا لِلرّحْمٰن

صداى زجرش بانگ رعدها شنيده مى‏شود. اينكه از فرشته نام برده شده مخالف آنكه بشر كشف كرده نيست زيرا فرشتگان خدا در هر جا هستند و به امر خدا كار مى‏كنند صداى

يتم کما سقى وحد اول بين حبر سوف نکر سوى غصب ورى ها رشد رضو س ثنى صبر سرر بشر خلو الله طغى

است که فرزند بودن (مخلوق بودن) با الوهیت تنافى دارد. ۷- هیچ زاده اى از بشر و غیر بشر، نمى تواند خدا باشد. (لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح ابن مریم)

موجودات‌ تكميل‌ نمايد و موجودات‌ ديگر نيز بمقتضاي‌ آيات‌ بسيار ‌براي‌ استفاده‌ بشر آفريده‌ شده‌اند چنانچه‌ ميفرمايد أَن‌َّ اللّه‌َ سَخَّرَ لَكُم‌ ما فِي‌ السَّماوات‌ِ

مُعجِزِي‌ اللّه‌ِ وَ بَشِّرِ الَّذِين‌َ كَفَرُوا بِعَذاب‌ٍ أَلِيم‌ٍ «3» و آگاهيست‌ ‌از‌ طرف‌ الهي‌ و ‌رسول‌ ‌او‌ بتمام‌ افراد بشر ‌در‌ روز حج‌ اكبر يوم

است در خواستن فطرت و احتياج واقعى به كار رود مثل [ابراهيم:34]. پيداست كه بشر اين همه نعمتها را از خدا نخواسته است بلكه مراد آن است: هر كه از خورشيد و زمين

جهنّم سوزان فتوى نمى‏دهد. هر قانون و دينى كه طلاق را تحريم كند بر خلاف فطرت بشر قدم برداشته است. لذا اسلام باآن كه طلاق را مكروه مى‏داند آن را امضاء كرده

رام کردن و در اختیار قرار دادن انعام براى بشر است. ۲ - رام و مسخرّ کردن دام ها (شتر، گاو و گوسفند) براى بشر، جلوه قدرت خدا و لطف او بر بندگان است. (و ذلّلنها

قوم نوح (ع ) كه در رد دعوت آن حضرتاستدلال كردند به اينكه او نيز چون آنان بشر است استدلال دوم قوم نوح (ع ) در رد دعوت آن جناب به اينكه افراد پا برهنه و

آزمايش مى‌شود كه در جمله‌ «لِيَبْلُوَكُمْ»* آمده است. سؤال: اگر هدف آفرينش بشر عبادت است، پس چرا اين هدف بطور كامل تحقق نيافته است؟ پاسخ: بارها خداوند در

نا من اسماعيل على ما وهب انن اسباط ب جعل ک نبو قول ربب کلل اله ى ها ف ابو بشر عبد علم الى اتى صلح کون ورى حکم نزل ذرر عيسى هم برک اسحاق يا هدى قبل موسى

جنن قول نصر قلل مضى هل امن خرج ها لو او اخذ بئس سوى انس فتح صدق خلف ثقف رئى بشر قوم حتى انن ارض لبث صلو لما هو نفخ عود ثم اين ا سئل عمل عين عذب دلک بوب توب

فى قول کون على الا ک ها ان نا ايى اول ظلم اذ قوم يوم رئى يا اتى ى ذلک دعو بشر عمل غفر الم هو جعل رسل او عن اوى علم اخذ ولى انس لو ائى اخر نن ا جوب رحم عتد

اللّه قُلُوبُهُم ذُکِر الّذِين الصّابِرِين تُلِيَت عَلَى الْمُخْبِتِين مَا بَشّر عَلَيْهِم الْمُؤْمِنُون أَصَابَهُم إِنّمَا مُؤْمِنِين آيَاتُه زَادَتْهُم

جنينى. نه به معنى مطلق رجوع. در اين صورت مقصود از مصير الى اللّه آن است كه بشر به تدريج مبدل به جاودانى مى‏شود [تحريم:9]. يعنى جايگاه آنها جهنّم است و بد

هل ام سلم ابو اولاء اتى کفر لو وسم ارض يا ظلم شىء نزل لقى ايى اخذ نفس اذا بشر رئى مثل شهد بعد حقق عجز نحن هؤلاء ک عمل هو دعو خلق قد نور موسى ربب نظر الذى

يَکْتُم إِذ يَقْسِمُون مُسْرِفُون لَنَا حَتّى مُمَزّق بَيّنَات رَحْمَة حِين بَشّر لَعَلّکُم تُرِيد جَعَلَکُم تُخْزُون إِنّکُم بِهَا بِهٰذَا در حال بارگیری

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

در روياندن و كاشتن هر دو به كار رفته است و بنابر قول راغب زارع فقط خداست و بشر حارث است لاغير چنان كه فرموده [واقعة:63]. زُرّاع به ضم (ز) جمع زارع است [فتح:29]

معناى هرگونه مشقت است. عنت‌ (۵ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) (بر وزن بشر)مشقّت. در مجمع ذيل آيه 118. آل عمران فرموده: اصل عنت به معنى مشقّت است «عنت

جنينى. نه به معنى مطلق رجوع. در اين صورت مقصود از مصير الى اللّه آن است كه بشر به تدريج مبدل به جاودانى مى‏شود [تحريم:9]. يعنى جايگاه آنها جهنّم است و بد

اتى طمس کرم ک ا الم ابى وجد اله وقى الله خزى نبء اولاء ليس ل نطق هل عين فضح بشر هو من وله نذر قد جدر طعم ب مدن رجل ذوق مرى قرى سلم ما رشد قضض

كه در بشر گذاشته است و منظور از تعليم اسماء بودن آنها در نهاد آدم است. و شايد مراد از اسماء، اسماء حسنس باشد كه مشروح آن در «خلف» ذيل عنوان بشر خليفه خداست

تراشيده‏ايد. [نجم:23]. از طرف ديگر با كمى توجه خواهيم ديد كه عبادت خاص خداست زيرا بشر يا به جماد عبادت خواهد كرد و يا به زنده مثلاً به جماد و بت ستايش كند كار بى

پيش مريم مراد از تمثّل آن است كه در عين ملك بودن به نظر مريم بشر مى‏آمد نه اينكه واقعاً بشر شده بود رجوع شود به«جن» بند 12. وَ مِن الّذِين اللّه فِي کُل

مصاديق خبائث واقعى اند كه بشر به خبث عده‏اى از آنها راه ندارد مثلا چهارده يا پانزده چيز از محرّمات ذبيحه در واقع از خبائث اند كه بشر خبث بعضى از آنها را از

است اين از عطا نقل شده. الميزان احتمال داده كه بعض علت اين سخن آن است كه بشر اوّليه در مناطق حارّه ساكن بودند شدت گرما بر آنها از شدت سرما بيشتر بوده و

عند لقم ربب حجج کون حوت کفر الذين على هو لوم جوب سهم شحن اوى نذر غضب ما فلک بشر بعد رسل الى ائى ايى الا عذب ى کيف وله

کلل امر کفر رئى اول کبر الف شىء قوم هو انس جمع روح جىء آدم ظلم مع سبح امن بشر انث اخر هذا موت شهد نظر خلق بنو صفف بين کتب خلد لقى نفس صلو عرج الذى نبو يا

و هر كه پيش او مى‏آمد مى‏گفت: لامِساس لامِساس. رجوع شود به «سمر». لَم وَ بَشَر قَال لِي کَذٰلِک يَکُون أَنّى غُلاَم وَلَد أَک اللّه بَغِيّا يَخْلُق قَالَت

الْأَوّلِين الْأَمِين عَلَى هُدًى اللّه يُلْحِدُون شِفَاء لَو الّذِي لَقَالُوا بَشَر أَعْجَمِيّا در حال بارگیری...

امر نور دعو نفس ولى ذلک خشى حسب لم بعض ذا وقى کلم کتب ثم لو هذا حيى اخر کذب بشر شهد بصر کبر شکر خلف نفع حسن نن لما شدد عمل

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

عيب و بيهوده و دروغ و از دستهاى شياطين- (نامه‌هائی که) فرا و بالا (از کلام بشر) و دارای مکانت و منزلت والایند (و دور از هرگونه تحریف و آمیزش) و پاک (از هر

السلام‏ مريم در «فلسطين» در مكانى دور از خانواده‏اش قرار داشت، فرشته‏اى در صورت بشر مستوى الخلقة از جانب خداوند پيش او آمد، مريم گمان كرد كه جوان هوسرانى است

مَن هٰذَا مِن جَعَلْنَا بِاللّه آمَنُوا أَمْر اسْتَمَعُوه أَ قُضِي خَاب بَشَر قَد نَکْفُر أَو يُخْرِجَاکُم ظَلَمَت الْأَغْلاَل بِالْقِسْط مِثْلُکُم بِالْفَتْح

در آن مضاف مقدّر است يعنى: «ذانسب و ذاصهر» يعنى:خدا آن است كه از آب (نطفه) بشر آفريد و او را نر و ماده قرار داد مثل [قيامة:37-39]. به نظر مى‏آيد علت اطلاق

فرموده «عَلَّمَ بِالْقَلَمِ. عَلَّمَ الْاِنْسانَ مالَمْ يَعْلَمْ» قلم زبان دوم بشر است كه با آن ما فى الضمير خويش را اظهار و آثار گذشته را ضبط و حفظ مى‏كند،

تحت وله امن ما قبل زهد بوء رفع سئل الى دنو عسى على صلو اوى ضرب يا اخو يوسف بشر لا نا بدل هم موسى

نخل نقص شىء نظر حقق ينع اوى لا زيتون ذکر رمن يوم خلف نا سمو اهل اخذ سلک غفر بشر نفس شرب ائى لون هذا علم حوط الذين طلب صبح ذا صبر کمم زيت مول الله کون سبل

عَرَبِي لِسَان إِلَيْه لا أَ آيَاتُه يُلْحِدُون هٰذَا الّذِي قُل فُصّلَت هُو بَشَر لَو لِلّذِين مُبِين إِن لَقَالُوا آمَنُوا الّذِين يُعَلّمُه إِنّمَا هُدًى

ان نا فقه ذرو ک بين وله رئى من الذين انن لا دعو الى ل کم اذا قد جرى ب سبح بشر هو اله لم هدى خلق امن کنن ذکر يسر على کان حمل قسم عزر بکر ا کلل طور ربب الله

ل عذب وجه علم الله او جعل رسل ها انث اله ربب قدر ف ذکر کون فى عاد بغت صکک بشر وله سوع الا لوم حکم صرر زوج

خود را از دست داده است»! سحر (۶۳ بار) ال أَنْت وَ مَا مِن إِلاّ إِنّمَا بَشَر قَالُوا مِثْلُنَا الْأَوّلِين يُصْلِحُون إِن الْجِبِلّة فَأْت لا بِآيَة خَلَقَکُم

کَيْف کَانُوا يَتّخِذ فِي لِلْکَافِرِين کَمَا تَبَارَک سَتَجِدُون وَدّوا بَشّر فَأُولٰئِک کَفَرُوا أَعْمَى فَمَن سُبْحَانَه حُرّمَت يُضْلِل إِذَا بِهَا

است اين از عطا نقل شده. الميزان احتمال داده كه بعض علت اين سخن آن است كه بشر اوّليه در مناطق حارّه ساكن بودند شدت گرما بر آنها از شدت سرما بيشتر بوده و

خرج انن ا طير انس سلل ربب نفخ اجل ها نور عند سوم لزب الذى بل عجب نسل قضى بشر هامان سوى رئى هبط حجر سخر نطف اذ يا انجيل ذکر سرف سجد ذا نا ن اذن بدء ان صرح

بنا بر قرائت مشهور ظاهر آن است كه هاروت و ماروت دو فرشته بودند ممثل به صورت بشر مثل ملكى و كه بر مريم ممثل شد و نزول سحر بر آن دو براى امتحان انسانهاى آن

که هر تلاشى براى تکامل و بهتر شدن، در جهت هدف خلقت بشر است. بنابراین، هر گناه و کوتاهى اى که از بشر سر زند، خارج از دایره هدف خلقت است. ۱۷ - اهتمام اسلام

(۱۱) وَ مَا أَرْسَلْنَا مِنْ‌ قَبْلِکَ‌ إِلاَّ... (۳) قُلْ‌ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ‌... (۱) لَقَدْ جَاءَکُمْ‌ رَسُولٌ‌ مِنْ‌... (۳) وَ مَا مَنَعَ‌

ميان شما را سخت گمراه كرد؛ آيا تعقل نمى‌كرديد؟ و همانا خلق بسیاری از شما نوع بشر را (این دیو) به گمراهی کشید، آیا عقل و فکرت کار نمی‌بستید (تا از مکر و فریبش

ميفرمايد وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُم‌ بِالأُنثي‌ ظَل‌َّ وَجهُه‌ُ مُسوَدًّا وَ هُوَ كَظِيم‌ٌ يَتَواري‌ مِن‌َ القَوم‌ِ مِن‌ سُوءِ ما بُشِّرَ بِه‌ِ أَ يُمسِكُه‌ُ

ميفرمايد آنچه‌ بشر ‌در‌ امر دين‌ احتياج‌ دارد ‌از‌ معارف‌ حقّه‌ و اعمال‌ صالحه‌ و اخلاق‌ حميده‌، و للناس‌ دلالت‌ دارد ‌بر‌ جميع‌ افراد بشر سر ‌تا‌ سر دنيا

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

ابراهيم «عليه‏السلام» به امامت رسانيد [بقره:124]. دستورات و تكاليف بر بشر نازل مى‏شود تا بشر را رشد دهند و به طرف كمال برند در نتيجه صادقان از كاذبان جدا مى‏شوند

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

بلحاظ جنس است پس جاى استبعاد از نبوت‌ جلد 3 صفحه 541 بشر عادى نيست با آنكه تمام انبياء عظام از جنس بشر بودند و وحى بتوسط ملك يا بوسيله ديگرى بايشان ميرسيد

مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و مسلّط و متصرّف واقعى در

سمو الذين وعد ان ليس امن عرف شىء کم ربب سوى اکل جبل ذى کفر سلم سبل شهد تبع بشر نا نحن فى رئى هدى عذب ى الذى على نکح فقر بلغ علو ها حکم بين کفى کون حبب سرف

شده و زايل مى‏گردد و اگر خدا مى‏خواست سايه ممتّد را همانطور نگاه مى‏داشت و بشر در ظلمت مى‏ماند چنانكه فرموده [قصص:71] اين آيه با آيات بعدى چنانكه الميزان

سحر عن حتى کلل اخذ يا قرء شطن نور کذب بغى فتح ذکر غفر نحن بنو عرف انا لقى بشر

رود ندى قوم ثبر وعد حمم نصب بصر اوب عن کسب عمل خشع لظى الذين دعو بور ذرع بشر ذات سقى کبر نزل بل حمى التى ظلم دور جىء ذمم وصى نا ضلل سوء ام قرر سلسل دين

مرء عظم غشى فعل قوم وجه سمع ى غشو تلو ظلم مثل نفس ک دعو ا الا اول اذا دنو ب بشر اذن غلم جزى ذنب عجز غفر عقم حيى موت جهر هذه ايى من هلک ائى صبع

هر حيث قانع كننده است. معنى آيه‏ها چنين مى‏شود: گفتند: از خدا به دور، اين بشر نيست اين فرشته بزرگوارى است - گفتند: سبحان اللّه ما بر يوسف بدى ندانسته‏ايم

جنينى. نه به معنى مطلق رجوع. در اين صورت مقصود از مصير الى اللّه آن است كه بشر به تدريج مبدل به جاودانى مى‏شود [تحريم:9]. يعنى جايگاه آنها جهنّم است و بد

فعل طفء کفر سمو قعد ضوء قتل هامان حطم يوم زيت اذا هدى امن الک بغى الى سيل بشر نفس ارض کان فرعون لئک ب قدر شرق بغض حلى حول طين کون جعل عدو لن درى حمل ملک

تسليم شويد و متواضعان را بشارت بده . ه ف هم الذين ل امن ربب اله الله صلح بشر الى انن اذا قلب ب ذکر سلم عمل اول وله صحب ک خسر وجل وحد جنن من اخر حقق فى

[مدثر:27و28و29]. تلويح به معنى تغيير است «لَوَّحَهُ الْحَرُّ: غَيَّرَهُ» بَشَر جمع بشره است به معنى پوست بدن است يعنى چه ميدانى سقر چيست؟ نه مى‏گذارد و

و استوار كرده است در «عهد» گفته‏ايم كه ظاهرا مراد از عهد فهم و عقل و درك بشر است كه در ذات او گذاشته شده و مراد از ميثاق محكم كردن آن است بوسيله انبياء

نزاع و مخاصمه آنها. فتح‌ (۳۸ بار) وَ مِن اللّه قَرِيب لَکُم کَان الّذِين بَشّر قَالُوا فَإِن الْمُؤْمِنِين نَصْر يَا بِکُم أَ تُحِبّونَهَا أَيّهَا لَم يَتَرَبّصُون

ارض بعد س کذب ملک مع جعل دعو ولى ذا نفس رئى ائى ولد هما خلف لو ظلم عند لم بشر وقى فضل صلح حسن ذوق رود وحد فصل بعض انث مسس

الک بصر الله وجف امر الذى قول من اله صدق ف خشع ب وله عجل انن الا ربب الف ک بشر مدد وعد ى

هردو به وجود مى‏آيد. *** نطفه اگر در آيات به معنى آب كم باشد مقصود آن است كه بشر از آب كمى آفريده شده و اگر به معنى آب صاف شده باشد، نطفه چكيده و صاف شده وجود

داود حلم صير تبع عن کثر طمئن لکن بعد طغى غيب وقى جرم برک ذا عرف فتن يوم رزق بشر طغو جمع خلص کرس فضل بهج فى ايى خول بصر وهب لوط ذوق دنو

گردش خون، خصال و صفات‌ویژه، و تنوّع خلقت و فطرت ظاهری و باطنی هر یک از افراد بشر) و نیز در آفرینش جنبندگانی که خداوند در سراسر زمین پراکنده می‌سازد (از موجودات

شرک ب ذلک نشر اله عيش وثق بحر وتد رسل ه خلق غلظ وله حضر روح بلو فعل علم قرد بشر خسء او سجد حنف التى ربب قرى ها بوب قد عن دبر حکم دخل

کن و (از این چشمه آب) بیاشام و چشم خود (به عیسی) روشن دار، و هر کس از جنس بشر را که ببینی (به اشاره) با او بگو: برای خدای رحمن نذر روزه (سکوت) کرده‌ام و

اله ما کون وله امن ها ى کم فى ايى کفر عين اوى الى صحب انتم ائى کذب ربب قد بشر علم جنن وقى هو نجو قرر کى اخذ الذى هن شىء يا خلد نفس وثق سرع اذ ليس غفر جند

است گرچه به دل مادر موسى «لاتَخافى وَ لاتَحْزَنى» الهام شده بود ولى بالاخره بشر و مادر بود و اضطراب داشت كه مطلب به كجا خواهد انجاميد و آيا آنچه به نظرش آمده

عَلى اَدْبارِها» تغيير فطرت انسانيت و از بين بردن درك و فهم سعادت است چون بشر پيوسته به آينده و سعادت خويش متوجه است و اگر صورتش به قفا برگردد بقهقرى و

ظاهرا روزهايى است كه قدرت خدا در آنها بيشتر ظاهر شده و قدرت مقاومت از دست بشر رفته وخواهد رفت مانند بلاهاييكه قوم نوح، هود، صالح و غيرهم عليهم السلام گرفتار

بين ذلک ليل نجو ضرب کذب جدد کون اول صدق سبل ذوق حتى سبق رود يحيى لا احد جبل بشر اهل شرب رئى

اختلاف مختصرى كه اديان داشته‏اند در اثر اختلاف زمان و اختلاف رشد و استعداد بشر است و گرنه همه تسليم به حق را گفته‏اند. فرق ميان دين و شريعت در «شرع» ديده

مزيد امتنان بشر گردد نه براى اخراج بعضى از خلق از مفضوليّت تا لازم آيد عدم فضيلت بنى آدم بر آن بعض چنانچه بعضى گفته‌اند كه آنها ملائكه‌اند كه بشر بر آنها فضيلت

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

او دستور داده، به جاى نياورده است. چنین نیست (که منکران معاد می‌پندارند) بشر کافر هنوز آنچه خدا امر کرده به جا نیاورده (تا سعادت ابد یابد). این چنین نیست

آنان است. سؤال: با اين‌كه الفاظ اختراع بشر است، پس چگونه نمى‌تواند مثل قرآن را بياورد؟ پاسخ: حروف الفبا از بشر است، ولى نحوه تركيب وبيان مفاهيم بلند آنها،

كار دنيا اداره شود. نا گفته نماند چنانكه در «رزق» گذشت خداوند استعدادهاى بشر را مختلف قرار داده تا هر يك در كارى متخصّص باشند و هر يك كارى پيش گيرند و

آلِهَة يَدْخُلُون سَحَابا الرّسُول يُصْحَبُون قُل بَل عَدْن لَهُم جَنّات فِي بَشّر مَتّعْنَا يَقُول أَ فِتْنَة فَيَبْسُطُه حَتّى جَعَل أَم فَانْتَقَمْنَا زُلْزِلُوا

ابنيه و وسائل زندگى همه سعى و تلاش آدميان است كه بدين صورت ديده مى‏شوند و بشر با سعى و تلاش خود پاداش يا كيفر داده مى‏شود. اگر گوئى راجع به شفاعت و اعمال

قبل کبر وحد ليس اذ رود ضلل سجد هؤلاء نهى لو نعم نذر حکم جنن کتب عند کذب ورث بشر انث

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

تدبير غرض از ذكر اينكه خلقت انسان از نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است

(57) وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثى‌ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ (58) يَتَوارى‌ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ أَ يُمْسِكُهُ

صفت صبر و توكل مفاد آيه : ((و ما ارسلنا من قبلك الا رجالا...)) حصر رسالت در بشر عادى است معنا و موارد استعمال كلمه : ((ذكر)) مراد از اهل ذكر در فاسئلوا اهل

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

بيشتر مردم نمى‌دانند. البته خلقت آسمانها و زمین بسیار بزرگتر و مهمتر از خلقت بشر است و لیکن اکثر مردم این معنا را درک نمی‌کنند. همانا آفرینش آسمان ها و زمین

پيامبران را انسان‌هايى همچون ديگر انسان‌ها معرّفى مى‌كند، «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ»* «1» مخالفان سعى داشتند كارها و سخنان پيامبران را ناشى از ارتباط

تقسيم است و در واقع قسم بدو دسته از فرشتگان ياد شده يكدسته وسائط خير و سعادت بشر و دسته ديگر امناء وحى و ابلاغ بانبياء عظام و بقيه فقرات اوصاف آن دو دسته‌اند

در تعالى فرهنگ بشر * (و کتب مسطور) خداوند با سوگند خوردن به تورات و یا کتاب هاى آسمانى - در صورتى که مراد مطلق کتاب باشد - در حقیقت بشر را به اهمیت این

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

حيات بشر، حيوانات و گياهان در گرو باران است و بادها در جابجا نمودن ابرها، تعديل هوا و لقاح گياهان نقش مهمى دارند. نقش كشتى در زندگى گذشته وحال بشر بر كسى

‌او‌ نبايد كرد ‌که‌ ‌از‌ جانب‌ ‌خدا‌ نباشد ‌ يا ‌ جامع‌ سعادت‌ دنيا و آخرت‌ بشر نباشد ‌ يا ‌ كلمه‌اي‌ ‌بر‌ خلاف‌ ‌ يا ‌ خطا و اشتباهي‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌شده‌ ‌ يا

صلى اللّه عليه و آله و سلم بيان مى‏كند. ف ب ه دلو ورد قول هم دنو يا کم رسل بشر بطل سير ذا ها اکل ثم علو کون قوب الى افق جىء حکم بين مول قوس هو او وصف هذا

الذى اذا امن اصل ها يوم هن عن اتى الذين ذلک مثل شهد حلل کتب صلو خلل جىء حرم بشر بکر قبل ذلکم بعض اذ يدى علم صمع وذر عرف هو ضرر سجد تحت تجر هدم على خير شجر

بستگى به تمام اجزاء اين عالم دارد، تنظيم اين همه شرائط و مقدمات از عهده ما بشر خارج است و اگر خداوند آن شرائط و اسباب را فراهم نياورد هيچ نفعى عايد ما نخواهد

بل کلم عقب لوح يى ذلک غرق شىء هلک عن ربو ثوب شحن ائى ى ثم اتى اوى ثمود عثو بشر هذا عقل درى ذرر بنو کذب فلک لعل ذو رئى عاد سلم رزق سکن صلو قرن مؤتفکة

تهامى و مكى عملش مانند «ليس» رفع اسم و نصب خبر است مثل [يوسف:31]. يعنى: اين بشر نيست بلكه فرشته بزرگوارى است. 2- ماء مصدريه. مثل [توبه:25]. كه در تقدير «بِرُحْبِها»

بستگى به تمام اجزاء اين عالم دارد، تنظيم اين همه شرائط و مقدمات از عهده ما بشر خارج است و اگر خداوند آن شرائط و اسباب را فراهم نياورد هيچ نفعى عايد ما نخواهد

افترائات كفار عليه پيامبر اسلام (ص ) پاسخ خداوند به احتجاج مشركين بر نفى نبوت به بشر بودن پيامبر(ص ) انحلال آيه شريفه به دو حجت حلى و نقضى مقصود از ((ذكر(( و ((اهل

«لَوْ شاءَ اللَّهُ ما تَلَوْتُهُ» 2- قرآن معجزه‌ى الهى است، نه محصول فكر بشر. ما تَلَوْتُهُ‌ ... وَ لا أَدْراكُمْ بِهِ‌ 3- سابقه‌ى پاكى و امانت وامّى بودن

تدبير غرض از ذكر اينكه خلقت انسان از نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است

مى شود مربوط به تاریخ آینده بشر است. ۲ - جنبنده شگفت و موعود الهى، موجودى سخنگو، داراى پیام و تذکردهنده روزگار طولانى بى ایمانى بشر (أخرجنا لهم دابّة من الأرض

كَلِماتُ رَبِّي وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً (109) قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‌ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ يَرْجُوا

حيات بشر، حيوانات و گياهان در گرو باران است و بادها در جابجا نمودن ابرها، تعديل هوا و لقاح گياهان نقش مهمى دارند. نقش كشتى در زندگى گذشته وحال بشر بر كسى

مُرِيب‌ٍ هود آيه 65 بلكه‌ تعجّب‌ كردند ‌که‌ چگونه‌ مي‌شود بشر ‌رسول‌ ‌باشد‌ و ‌ما تمام‌ متابعت‌ يك‌ بشر كنيم‌ (آیه 23)- سر انجام دردناک قوم ثمود! سومین قومی

بستگى به تمام اجزاء اين عالم دارد، تنظيم اين همه شرائط و مقدمات از عهده ما بشر خارج است و اگر خداوند آن شرائط و اسباب را فراهم نياورد هيچ نفعى عايد ما نخواهد

يَکْتُبُون قُل أَصْطَفَى الْبَلَد کَبَد مَعَه أَلا أَ شَاهِدُون فَلَهَا بَشَر أَزْوَاجُکُم امْرُؤ فَلَهُمَا وَصِيّة لَدَيْهِم بِهٰذَا قَالَت يَحْسَب الصّالِحِين

. و گاهى فقط در قهر استعمال مى‏شود نحو «لا جَبْرَ وَ لا تَفْويضز» (اعمال بشر نه قهر مطلق است و نه واگذارى مطلق)... اجبار در اصل، آن است كه كسى را بر اجبار

وحد ک بين سعى بنو قدر فى ذلک ظلل قسم جنن غيض ضيز دون احد شعب شتت جلو منى بشر قبل وجه اذ ربب اما عقم شطن هى سود افک کتب اخر عظم

لَأُقَطّعَن سَيُبْطِلُه خَيْر أَکْرَهْتَنَا مِثْلُکُم کَفَرُوا تُبْصِرُون خِلاَف بَشَر رَبّي أَن مُوسَى الشّيَاطِين عَلَى لٰکِن أَبْقَى إِلاّ يَعْلَم الْمَلَکَيْن

بلحاظ جنس است پس جاى استبعاد از نبوت‌ جلد 3 صفحه 541 بشر عادى نيست با آنكه تمام انبياء عظام از جنس بشر بودند و وحى بتوسط ملك يا بوسيله ديگرى بايشان ميرسيد

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

حيوانات‌ دريايي‌ ‌را‌ خلق‌ فرمود ولي‌ اسمي‌ ‌از‌ بشر نبود. و ‌خدا‌ ميداند ‌از‌ موقع‌ تشكيل‌ دهر ‌تا‌ خلقت‌ بشر چه‌ اندازه‌ طول‌ كشيده‌ و ملائكه‌ همه‌ اينها

است. «دَرَسْتَ» چنانكه در موارد ديگر نيز مى‌گفتند: «إِنَّما يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ» «1» انسانى به او ياد داده است، «أَعانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ» «2»

بلحاظ جنس است پس جاى استبعاد از نبوت‌ جلد 3 صفحه 541 بشر عادى نيست با آنكه تمام انبياء عظام از جنس بشر بودند و وحى بتوسط ملك يا بوسيله ديگرى بايشان ميرسيد

جانب خدا باشد نه از او. تنبيه: معلومات بشر دو قسم است: يك سلسله اكتسابى، و ديگر موهوبى و لدنّى: علم اكتسابى بشر، از روى مقدمات بديهى و اولى، و مطالبى را

ذكر و انثى فلنحيينه حيوة طيبة )) رواياتى در ذيل آيه : ((يقولون انما يعمله بشر...)) مؤ من هرگز دروغ نمى گويد تفسیر آیات إِنَّما يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ

پس تکبر نمودند و مردمی سلطه‌گر و بلندپرواز بودند. پس گفتند: «آیا ما به دو بشر که مانند خودمانند - در حالی که طایفه‌ی آنها بندگان مایند - ایمان بیاوریم‌؟»

قرآن علاوه بر فصاحت و بلاغت عاجز كننده بشر از اتيان بمثلش كه قبلا گوشزد شده مشتمل بر احكامى است كه مصالح آن بر بشر مخفى و مستور بوده و هست و بتدريج آشكار

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

مبدّل به نيرو مى‏شود مثلاًنيروى حاصله از تشعشع اورانيوم و راديوم و غيره ولى بشر قدرت آن را ندارد كه نيرو را مجدداً مبدل به ماده كند ولى مسلماً چنين تبديلى

قرآن‌] گوش فرا داشتند، پس گفتند كه ما قرآنى شگفت- بسيار فصيح كه مانند سخن بشر نيست- شنيديم (ای محمّد! به امت خود) بگو: به من وحی شده است که گروهی از پریان

بصورت‌ اصلي‌ قابل‌ مشاهده‌ نيست‌ و ‌اگر‌ بصورت‌ بشر ‌در‌ آمد يك‌ آدم‌ گمنام‌ ناشناس‌ بنظر ميآيد بايد ‌از‌ جنس‌ بشر ‌باشد‌ و داراي‌ شرايط رسالت‌ ‌باشد‌، نسبتش‌

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

آمرزد(سيغفرلنا) اميد صادق نيست . توضيحى درباره رابطه دين و فطرت بشر و اصلاح شؤ ون زندگى بشر دين ، بشر را جز به اصلاح اعمال و شؤ ونش دعوت نمى كند روايتى درباره

ارائه هدایت به آنان لغو است. ۱۱ - بهره مند ساختن بشر از رهنمودهاى هدایت آفرین، بشارت خداوند به نخستین افراد بشر بود. (اهبطا ... فإمّا یأتینّکم منّى هدًى ) «إمّا

قرآن علاوه بر فصاحت و بلاغت عاجز كننده بشر از اتيان بمثلش كه قبلا گوشزد شده مشتمل بر احكامى است كه مصالح آن بر بشر مخفى و مستور بوده و هست و بتدريج آشكار

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و مسلّط و متصرّف واقعى در

قبل بين الذين ها قوم اتى طوع علم ايى اول کفر کذب اذ اوى ا بلغ الذى حقق ائى بشر رحم هو اذا کتب مع وقى نذر شهد نزل بعد امم لم ثم کلل اخذ تبع يا روح عزز بنو

بعد از آن هفت عالَم، خلقت اين عالَم (عالَم بشريت) را شروع كرد، و اولين فرد بشر، يعنى آدم را آفريد و ذرّيه او را از او خلق فرمود. نه، به خدا سوگند از آن روز

است: «عَدَنٌ دارُاللَّهِ اَلَّتى لَم تَرَها عَينٌ وَلم تَخطُر عَلى قَلبِ بَشَرٍ لا يَسكُنُها غَيرُ ثَلاثَةٍ النَبيّينَ وَ الصِّدّيقينَ وَ الشُّهَداءِ يَقوُلُ

گذشته چنانكه ديديم وحى در جماد و حشره بكار رفته است ولى در آيات زير مواردى در بشر و احتمالا در جن خواهدشد. * [مريم:11]. ناگفته نماند: در آيات ماقبل به زكريا

«خَرَ قوالِهُ بَنينَ وَ بَناتٍ» آيا از ملائكه‏اند يا از جنّ و يا از ملائكه و بشر؟. در الميزان فرموده: گفته‏اند كه قريش گويند خدا از جنّ زن گرفت (نعوذ بالله)

ظاهرا روزهايى است كه قدرت خدا در آنها بيشتر ظاهر شده و قدرت مقاومت از دست بشر رفته وخواهد رفت مانند بلاهاييكه قوم نوح، هود، صالح و غيرهم عليهم السلام گرفتار

بنات‌ انزجار دارند وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُم‌ بِالأُنثي‌ ظَل‌َّ وَجهُه‌ُ مُسوَدًّا وَ هُوَ كَظِيم‌ٌ نحل‌ ‌آيه‌ 6، وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُم‌ بِما ضَرَب‌َ

الهى. و اگر اين نوع اختلاف نمى‌بود، هر آينه به سبب تشاكل، اختلال در نظام نوع بشر و تنظيم امور عالم واقع مى‌گرديد. إِنَّ فِي ذلِكَ‌: بدرستى كه در اختلاف زبان

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

((جريانى )) خورشيد: ۲ - تعبير به تدرك و سابق : ۳ - نظام نور و ظلمت در زندگى بشر: لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَها أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّيْلُ سابِقُ

قوم نوح (ع ) كه در رد دعوت آن حضرتاستدلال كردند به اينكه او نيز چون آنان بشر است استدلال دوم قوم نوح (ع ) در رد دعوت آن جناب به اينكه افراد پا برهنه و

صبرپیشگان راه ایمان (و بشر الصبرین ... أولئک ... هم المهتدون) جمله «أولئک علیهم ...» مى تواند بیانگر بشارت و مژده اى باشد که «و بشر الصابرین» بدان اشاره

آمرزد(سيغفرلنا) اميد صادق نيست . توضيحى درباره رابطه دين و فطرت بشر و اصلاح شؤ ون زندگى بشر دين ، بشر را جز به اصلاح اعمال و شؤ ونش دعوت نمى كند روايتى درباره

خداست. اين آيه، وَ بَشِّرِ ... مصداق و نمونه‌ى آيه‌ى قبل است كه فرمود: «مُبَشِّراً». 1- ايمان، شرط دريافت الطاف ويژه‌ى الهى است. «بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ»

نمود، همان كه به وسيله قلم آموخت همان كس كه به وسيله قلم آموخت. آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت. همان که به وسیله قلم آموخت، خدايى كه به وسيله قلم

أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْها ... فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ‌ 2- جنّ، آينده بشر و جهان را نمى‌داند. وَ أَنَّا لا نَدْرِي‌ ... 3- كيفر استراق سمع برخورد شديد

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

باقيه او باشد و شما هم ميدانيد و ميفهميد اعجاز و بيرون بودن آن را از قدرت بشر با اين وصف چگونه منكر نزول آن از جانب خداوند ميشويد و چون هارون شريك و معاون

انديشه، مختار و داراى اراده است. «فَمَنْ شاءَ» 12- قرآن بستر مناسبى براى هدايت بشر است، لكن هدايت شدن و بهره بردن از اين بستر، مشروط به خواست خود انسان است.

افترائات كفار عليه پيامبر اسلام (ص ) پاسخ خداوند به احتجاج مشركين بر نفى نبوت به بشر بودن پيامبر(ص ) انحلال آيه شريفه به دو حجت حلى و نقضى مقصود از ((ذكر(( و ((اهل

الْمُتَوَکّلُون الْمُجْرِمِين الْمُحَرّم الْوَاحِد الْکِبَر انتِقَام بَدّلُوا بَرَزُوا بَشَر بَعِيد بَلاَء بَلاَغ بَنِي بَيْتِک بَيْع بِآيَاتِنَا بِأَمْرِه بِأَيّام بِإِذْن

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

مدت يك سال در اين دوازده برج سير ميكند و فصول اربعه از آن پيدا ميشود و امور بشر بآن مرتّب ميگردد و خداوند زينت داده است آن بروج يا آسمانرا بستاره‌هاى درخشان

كارهايى هستند كه از عهده بشر خارج است و همچنين مرگ و رستاخيز و كيفر و پاداش دارند. 1- نگاه به گذشته، سبب شكوفايى ايمان و تواضع بشر مى‌گردد. خَلَقَ الْإِنْسانَ

عظام نظرياتشان به هدايت و ارشاد مردم است و تمام سعى و جديت آنها بر اينست كه بشر را از حضيض جهل و غفلت و شقاوت، نجات داده به اوج معارف و علم و سعادت نائل گردانند،

«رِزْقٌ كَريمٌ اَىْ كَثيرٌ» اينها همه مصداق شرافت و نفاست اند. * [يوسف:31]. اين بشر نيست بلكه فرشته‏اى است بزرگوار. ايضاً آيه هفدهم از سوره دخان و چهلم از حاقه

نن نفس رحم او حسن اذ جزى هو هدى ثم رسل تحت اخو ن ظلم علم انس رود ذکر شىء بشر س يا خوف غير عذب فضل ا کلل عند لما رضو صدق حکم لوط امر فعل ابو زوج حضر عسى

نسب در آيه مرد واز صهر زن‏است چنانكه در «صهر» گذشت يعنى: خدااوست كه از آب بشر آفريد و او را دو قسم صاحب نسب (مذكر و صاحب اختلاط (مونث) قرارداد. [صافات:158]

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

وجود دارد که حس معمولى بشر از دریافت آن عاجز است; همانند حرکت کوه ها همراه حرکت زمین. ۴ - وحى، تبیین گر واقعیات پنهان هستى براى بشر (و ترى الجبال تحسبها

صفت صبر و توكل مفاد آيه : ((و ما ارسلنا من قبلك الا رجالا...)) حصر رسالت در بشر عادى است معنا و موارد استعمال كلمه : ((ذكر)) مراد از اهل ذكر در فاسئلوا اهل

كه بر او ستم رفته باشد، و خدا شنوا و داناست. خداوند دوست ندارد (که افراد بشر پرده‌دری کنند و عیوب همدیگر را فاش سازند و) زبان به بدگوئی گشایند، مگر آن

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

حاصل جواب رسولان اين است كه درست است كه ما مانند شما بشر هستيم، وليكن اين كه گفتيد: مانند شما بشر بودن مستلزم نداشتن امتياز و خصايصى فوق العاده، از قبيل

با حمد تسبيح كن درست نيست. * [اسراء:52] آيه شريفه مى‏فهماند كه روز ثيامت بشر چون زنده شد اعاده و بعث را فعل جميل شمرده و خدا را در اين باره حمد خواهد كرد

ظاهرا روزهايى است كه قدرت خدا در آنها بيشتر ظاهر شده و قدرت مقاومت از دست بشر رفته وخواهد رفت مانند بلاهاييكه قوم نوح، هود، صالح و غيرهم عليهم السلام گرفتار

كَلِماتُ رَبِّي وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً (109) قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‌ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ يَرْجُوا

صفت صبر و توكل مفاد آيه : ((و ما ارسلنا من قبلك الا رجالا...)) حصر رسالت در بشر عادى است معنا و موارد استعمال كلمه : ((ذكر)) مراد از اهل ذكر در فاسئلوا اهل

مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و مسلّط و متصرّف واقعى در

زيبايى‌ها پيدا مى‌شوند. دين اسلام، دين فطرى است و خداوند گرايش‌ها و نيازهاى فطرى بشر را تأمين كرده است، كه يكى از آنها گرايش به زيبايى و زينت است. آن هم گوهرى

ذكر و انثى فلنحيينه حيوة طيبة )) رواياتى در ذيل آيه : ((يقولون انما يعمله بشر...)) مؤ من هرگز دروغ نمى گويد تفسیر آیات إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِآياتِ

بیان چند دلیل گوناگون، بر اثبات یگانگی خدای تعالی وجه نامگذاری انسان به «بشر»، و بيان مبدأ آفرینش انسان استکبار شیطان، از سجده براى آدم دلیل سجده نکردن

از آلودگى به بخل و حرص، موجب رستگارى بشر (و من یوق شحّ نفسه فأُولئک هم المفلحون) ۱۵ - بخل و حرص، عجین شده در جان بشر و برخاسته از طبیعت او است. (و من یوق

تدبير غرض از ذكر اينكه خلقت انسان از نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است

بَأْسَکُم بَاغ بَاق بَالِغِيه بَدّلْنَا بَشَر بَعْدِهَا بَعْض بَعْضَکُم بَلَد بَلَى بَنِين بَيْنَهُم بَيْنَکُم بُشّر بُشْرَى بُطُون بُطُونِه بُطُونِهَا بُيُوتا

فصّلت / ). امّا اگر عدد هفت برای شماره محدود باشد، آنچه ما می‌بینیم و دانش بشر به آن احاطه دارد، همه مربوط به آسمان و زمین اوّل است، و ماورای این ثوابت و

(57) وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثى‌ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ (58) يَتَوارى‌ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ أَ يُمْسِكُهُ

چشمه هدایت و آگاهی بشر است، تا آنجا که دوران زندگی بشر را به دو دوران تقسیم می‌کند «دوران تاریخ» و «دوران قبل از تاریخ»، دوران تاریخ بشر از زمانی شروع می‌شود

«إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً» «2» ب: گروهى بردبار و صبور هستند. «وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ» ج: گروهى علاوه بر صبر، شكرگزارند. «اللهم لك الحمد حمد الشاكرين

مى‌كند و در وضو و غسل نيز مايه‌ى پاكى روح انسان است. «طَهُوراً» 5- زندگى بشر مرهون نباتات و حيوانات است. (زنده شدن زمين و سيرابى چارپايان، قبل از سيراب

متعلّق به آسمان اوّل است و ماورای آن، شش آسمان دیگر وجود دارد که از دسترس علم بشر بیرون و فراتر است (نگا: صافّات / فصّلت / ). Tabber requires Javascript to

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

«رِزْقٌ كَريمٌ اَىْ كَثيرٌ» اينها همه مصداق شرافت و نفاست اند. * [يوسف:31]. اين بشر نيست بلكه فرشته‏اى است بزرگوار. ايضاً آيه هفدهم از سوره دخان و چهلم از حاقه

او نيز اولين شريعت خدايى مى باشد. و آن جناب پدر دوم نسل حاضر بشر است ، چون تمامى افراد بشر امروز از طرف پدر و مادر به آن جناب منتهى مى شوند و همه ذريه آن

طبيعى، مصرف علف‌هاى هرز، حمل بار و محصولات و كوبيدن خرمن از منافع حيوانات براى بشر است. «فِيها مَنافِعُ وَ مَشارِبُ» جلد 7 - صفحه 561 1- شرك و بت‌پرستى، كفران

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

حيات بشر، حيوانات و گياهان در گرو باران است و بادها در جابجا نمودن ابرها، تعديل هوا و لقاح گياهان نقش مهمى دارند. نقش كشتى در زندگى گذشته وحال بشر بر كسى

ترجمه: «قُتِلَ الإِنسَانُ!»: کشته باد انسان! نفرین بر بشر! واژه (قُتِلَ) برای دعا، و مراد از (انسان) جنس بشر است. «مَآ أَکْفَرَهُ!»: چه کافر و خدانشناس است!

آمرزد(سيغفرلنا) اميد صادق نيست . توضيحى درباره رابطه دين و فطرت بشر و اصلاح شؤ ون زندگى بشر دين ، بشر را جز به اصلاح اعمال و شؤ ونش دعوت نمى كند روايتى درباره

صفت صبر و توكل مفاد آيه : ((و ما ارسلنا من قبلك الا رجالا...)) حصر رسالت در بشر عادى است معنا و موارد استعمال كلمه : ((ذكر)) مراد از اهل ذكر در فاسئلوا اهل

آمرزد(سيغفرلنا) اميد صادق نيست . توضيحى درباره رابطه دين و فطرت بشر و اصلاح شؤ ون زندگى بشر دين ، بشر را جز به اصلاح اعمال و شؤ ونش دعوت نمى كند روايتى درباره

كه درمعناى آن گرفته شده است هر نعمتى كه خدا اعطا مى كند، رحمتى از او است و بشر طلبكار آن نبوده تا با گرفتن آننوميد شده ، كفران بورزد عذابى كه كفار آنرا مسخره

ذكر و انثى فلنحيينه حيوة طيبة )) رواياتى در ذيل آيه : ((يقولون انما يعمله بشر...)) مؤ من هرگز دروغ نمى گويد تفسیر آیات قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ

آدم و براى عالم بشريت بوده است . بيان اين كه خلقت آدم در حقيقت ، خلقت جميع بشر بوده است و اشاره بهاقوال ديگرى كه در توجيه نسبت دادن خلقت آدم به همگان گفته

آمده به اراده یگانه خداوند (و أنّه خلق الزوجین) ۲ - نظام «زوجیت» در حیات بشر، نمودى از ربوبیت یگانه خداوند (و أنّ إلى ربّک المنتهى ... و أنّه خلق الزوجین

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

احاطه علميّه خود ببواطن خلق و خفاياى امور ميفرمايد كه ما خلق نموديم بنى نوع بشر را و ميدانيم سخنهاى درونى و حديث نفس آنها را كه چه در دل راه ميدهند و با خود

است. و تعبير احاطه علميه الهيه به موجودات زمين و آسمان، به جهت آنست كه حس بشر از اين دو تجاوز نكند. تنبيه: چون حق تعالى ذكر فرمود كه ذات سبحانى قيّوم است،

الْغَيْب الْفَوْز الْمَصِير الْمُؤْمِنُون الْمُبِين الْمُفْلِحُون الْمُلْک بَشَر بَصِير بَلَى بِآيَاتِنَا بِأَنّه بِإِذْن بِئْس بِاللّه بِالْبَيّنَات بِالْحَق

فَتَرَکَه آدَم کَفَرْت الْعَالَمِين فَمَثَلُه الْبَعْث صَلْدا کُن يَبُور بَشَر سَوّاک تَنْتَشِرُون جَعَلَکُم لِرَب أَ فَيَکُون لا الْحَق الْآخِر يُحَاوِرُه

اسماعيل اذا ام ورث اليسع ان عزز جهنم موسى دنو ابراهيم نفس ترب دين صوب زيد بشر عند ارث کفر ها ذا کفل بصر ثم سلم حبب شرب امن سفه لقى احد قوى الا دور موت شىء

با حمد تسبيح كن درست نيست. * [اسراء:52] آيه شريفه مى‏فهماند كه روز ثيامت بشر چون زنده شد اعاده و بعث را فعل جميل شمرده و خدا را در اين باره حمد خواهد كرد

اتّبَعْت بُيُوتا شَطْر وَجْهِک أَهْوَاءَهُم تَقَلّب قِبْلَتَهُم الْمَسْجِد بَشّر بِمِصْر لِقَوْمِکُمَا نَرَى الْمُؤْمِنِين الْحَرَام مِن قَال تَبَوّءَا أَنْت

ابراهيم ايکه وقى ا على نصح فرعون خرج ضيق ذکر الذين ک قرى غبر مدن کفر يونس او بشر حصب حبب ما نذر ارض حلم فضل نهى رحم تحت مدين خسر التى شدد وتد اليسع نحن نن

شدن براى خدا بعد از فرزندار شدن ، مربوط به آدم و حوا نيستبلكه شرح حال نوع بشر است . بررسى اين احتمال كه آيات مذكوره آدم و حوا باشد واشكال وارد بر آن تفسیر

انقلاباتى بشر شد پس قرار داد خداوند او را صاحب اولاد ذكور كه نسب بآن معلوم ميشود و صاحب اولاد اناث كه مصاهرت بآن حاصل مى‌گردد يا پيوند داد بشر را با يكديگر

بعضى مصدق بعضى ديگرند، بنابراين، آيات ديگر دالّند بر ارسال آن سرور بر كافه بشر و جن و ملك از جمله: (وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ) «2» نفرستاديم

قرآن علاوه بر فصاحت و بلاغت عاجز كننده بشر از اتيان بمثلش كه قبلا گوشزد شده مشتمل بر احكامى است كه مصالح آن بر بشر مخفى و مستور بوده و هست و بتدريج آشكار

قرآن علاوه بر فصاحت و بلاغت عاجز كننده بشر از اتيان بمثلش كه قبلا گوشزد شده مشتمل بر احكامى است كه مصالح آن بر بشر مخفى و مستور بوده و هست و بتدريج آشكار

آدم و براى عالم بشريت بوده است . بيان اين كه خلقت آدم در حقيقت ، خلقت جميع بشر بوده است و اشاره بهاقوال ديگرى كه در توجيه نسبت دادن خلقت آدم به همگان گفته

آمَنُوا» «2» 3- انسان در خارج شدن از ظلمات، به امداد الهى نياز دارد و عقل و علم بشر كافى نيست. هُوَ الَّذِي يُصَلِّي‌ ... لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ‌ «1»

از اين بهانه‌ها منطقى نيست، زيرا: اوّلًا: بشر بودن، نقطه‌ى قوّت پيامبران است تا بتوانند الگوى ديگر افراد بشر باشند. ثانياً: تمام انبيا يك نفر بودند و در

و عظمت و زمين و موجودات آن دو را خلق نموده كه از آن جمله بشر است قادر نيست دو مرتبه مانند بشر را خلق نمايد خيلى عجب است اگر كسى چنين تصوّرى را نمايد كه

اراده الهى، حاکم بر تحولات تاریخ بشر (دمّر اللّه علیهم) بى شک نابودى کامل یک نسل در نتیجه کفر و عصیان، تحولى عمده در تاریخ بشر به حساب مى آید و خداوند این دگرگونى

انديشه، مختار و داراى اراده است. «فَمَنْ شاءَ» 12- قرآن بستر مناسبى براى هدايت بشر است، لكن هدايت شدن و بهره بردن از اين بستر، مشروط به خواست خود انسان است.

امانتى است بتحقيق تفصيل داديم آيات را براى قوميكه مى‌فهمند. تفسير خداوند تمام بشر را از حضرت آدم (ع) بوجود آورده چون حضرت حوا هم از او بتفصيليكه در اول سوره

مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و مسلّط و متصرّف واقعى در

پيامبر «ص» تلاوت مى كند، «كتب قيّمة» هست بيان اين كه كتب آسمانى براى عموم بشر آورده شده و آيه «و ما تفرّق الّذين أوتواالكتاب ...»، حكايت حال مشركان نيز

مُتَرَبِّصٌ‌ فَتَرَبَّصُوا... (۱) بِأَيِّکُمُ‌ الْمَفْتُونُ‌ (۰) مَا أَنْتَ‌ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنَا... (۰) قُلْ‌ أَ رَأَيْتُمْ‌ إِنْ‌ أَصْبَحَ‌... (۰) أَمْ‌ عِنْدَهُمْ‌

وَ مَوعِظَةٌ لِلمُتَّقِين‌َ (138) ‌اينکه‌ بيان‌ و اظهار ‌است‌ ‌از‌ ‌براي‌ بشر و هدايت‌ كننده‌ و اندرز ‌براي‌ اهل‌ تقوي‌ ‌هذا‌ بعضي‌ گفتند اشاره‌ بقرآن‌

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

پهناور را مانند فرش و بساط زندگانى گسترده و چه خوب مانند بستر براى استراحت بشر مهيّا و آماده فرموده و از هر موجودى دو صنف از يك نوع يا دو نوع از يك جنس خلق

الْعَظِيمُ «12» وَ أُخْرى‌ تُحِبُّونَها نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَرِيبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ «13» يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ

نبت کفل وجد امن جزى يحيى رضو ان دعو نا عبد عيسى زکريا هنالک عند الياس حسب ى بشر هنا غير هارون غمم جعل وهب رزق موسى يعقوب رحم ل اسماعيل غلم صلح شىء اول ذکر

جعل اخذ ثم الذى قرب هدى منع عهد ملک ندى عمل کثر ن خلف کلل ارض توب ابراهيم بشر رکع نبو سلم وسط ندو عرف کفر غيب بصر رحم طعم ضيع کسل خوف

است. هدايت تشريعى و خاصه آن همان است كه بوسيله انبياء عليهم السلام نسبت به بشر انجام گرفته است [فصّلت:17]. [اعراف:30]. [بقره:213]. از خاص بودن آن‏ها مى‏فهميم

«اِنْ تَرَكَ خَيْراً» و تو مال زياد ندارى و بر همين قول است آيه [عاديات:8] بشر در دوستى مال كثير محكم است. وَ اللّه إِن مِن أَن لَهُم مَا لَکَان فِي لا لَو

به حق و تقواست. «وُعِدَ الْمُتَّقُونَ» 4- تعدّد و تنوّع‌طلبى، خواست طبيعى بشر است. أَنْهارٌ ... أَنْهارٌ 5- در بهشت، در كنار نعمت‌هاى مادّى و جسمانى، نعمت‌هاى

ذكر و انثى فلنحيينه حيوة طيبة )) رواياتى در ذيل آيه : ((يقولون انما يعمله بشر...)) مؤ من هرگز دروغ نمى گويد تفسیر آیات إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ

جسمانى و مادى بشر، همراه با وى در جهان آخرت (جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر) باغ ها و منظره زیباى آن و جریان رودها و آواى دلکش آن، امورى است که بشر در پرتو حواس

مسيرى است كه او مى‌خواهد. «فَبَعَثَ اللَّهُ غُراباً» 2- بسيارى از معلومات بشر، از زندگى حيوانات الهام گرفته است. فَبَعَثَ اللَّهُ غُراباً يَبْحَثُ‌ ...

از نوميدان، يعنى اميدوار باش بر اين مژده زيرا آن خدائى كه قادر است بر خلق بشر بدون پدر و مادر، هر آينه قدرت دارد بر توليد ولد از پير و عجوز و عاقر. وَ نَبِّئْهُمْ

ابزارهاى متعارف شناخت است; نه کمک گرفتن از اعجاز و ارائه کارهاى بیرون از توان بشر (همچون مسخ و زمین گیر کردن آدمى). (و لو نشاء لمسخنهم على مکانتهم ... و لایرجعون)

تکامل باشد. تفسیر آیات ۱ -قرآن، کتابى نازل شده از جانب خداوند است; نه دستاورد بشر. (تنزیل الکتب من اللّه) تصریح و تأکید خداوند بر الهى بودن قرآن - با آن که

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

نموده است آنرا باين نام نامى خود و آنكه تعليم فرموده قرآن را كه سرمايه سعادت بشر است به پيغمبر خود و خلق فرموده انسان را كه اشرف مخلوقات است و تعليم فرموده

نشان از قدرتى بى مانند دارد. ۷ - پیشرفت صنعت و تمدن بشرى، در عین انتساب به بشر، ناشى از اراده و قدرت الهى است. (و من ءایته الجوار فى البحر کالأعلم) ۸ - پیش بینى

ربوبى نيست و انصاف آنستكه تميز لايق و مناسب از غير آن بسيار مشكل بلكه از عهده بشر خارج است لذا اطلاق اوصاف جمال و جلال هم بر خداوند بنحو تسميه موقوف باذن شارع

اثرى از خدا است، مركب بودن دريا براى نوشتن شمارش آنها اشاره‏است به اينكه بشر از تعداد و شمارش مخلوقات خداوند عاجز است چنانكه از شمارش نعتمهاى خدا، [ابراهيم:34]

فَقُولِي الْجِبَال تَنْزِيلا إِلاّ وَجْهُه أَحَدُهُم يَوْما الْمَلاَئِکَة عَلَى بُشّر سُبْحَان الْعَابِدِين لَدَيْهِم مُسْوَدّا الرّحْمٰن هَمْسا کُل أَخَاف تَخِرّ

هدفدار بودن آفرینش و زندگى بشر، اقتضا دارد که انسان ها دوباره زنده شوند و به کردار آنان رسیدگى شود; زیرا جز این، آفرینش و زندگى بشر، پوچ و بى هدف خواهد بود

- مى تواند گویاى برداشت یاد شده باشد. ۴ - خداوند، روز را به منظور توانایى بشر بر دیدن و تلاش براى تأمین روزى آفریده است. (اللّه الذى جعل لکم ... و النهار

پيغمبر و كتابى فرستد، تا هدايت براى بندگان حاصل گردد و نظام معاش و معاد نوع بشر برقرار بماند. بنابراين پس از آمدن هدايت از جانب خدا، بندگان مختار باشند در

ذكر و انثى فلنحيينه حيوة طيبة )) رواياتى در ذيل آيه : ((يقولون انما يعمله بشر...)) مؤ من هرگز دروغ نمى گويد تفسیر آیات هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ‌ وَ إِذا بَدَّلْنا

وارد ‌شده‌ و ‌اينکه‌ ‌را‌ طريقه‌ متكلمين‌ ميگويند چون‌ امر حسي‌ ‌است‌ و نوع‌ بشر درك‌ ميكند. و ‌از‌ ‌براي‌ اثبات‌ صانع‌ سه‌ طريق‌ گفتند: يكي‌ همين‌ طريق‌ ‌که‌

بَغْتَة بَلَى بَلْدَة بَنَات بَيْنَهُم بَيْنَهُمَا بَيْنَک بَيْنِهِم بَيْنِي بُشّر بُعْد بِآيَاتِنَا بِأَهْدَى بِالرّحْمٰن بِالّذِي بِالْبَنِين بِالْبَيّنَات

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و مسلّط و متصرّف واقعى در

وَ يَحسَبُون‌َ أَنَّهُم‌ مُهتَدُون‌َ اعراف‌ ‌آيه‌ 30. اقول‌: اختلاف‌ افراد بشر ‌از‌ حيثيات‌ زيادي‌ بسيار ‌است‌ اما ‌در‌ عقايد چه‌ اندازه‌ اختلاف‌ ‌از‌ طبيعي‌

الْمَوْتَى الْمُسْلِمِين الْمُعْتَبِين الْهُدَى الْهُون الْکِتَاب اهْتَزّت بَارَک بَشَر بَشِيرا بَصِير بَعِيد بَيْنَه بَيْنَهُم بَيْنَک بَيْنِنَا بَيْنِک بِآيَاتِنَا

(مانند بینایى و ...) استوار است; نه بر اعجاز و ارائه کارهاى خارج از توان بشر. (و لو نشاء لطمسنا على أعینهم فاستبقوا الصرط فأنّى یبصرون) برداشت یاد شده

انديشه، مختار و داراى اراده است. «فَمَنْ شاءَ» 12- قرآن بستر مناسبى براى هدايت بشر است، لكن هدايت شدن و بهره بردن از اين بستر، مشروط به خواست خود انسان است.

انديشه، مختار و داراى اراده است. «فَمَنْ شاءَ» 12- قرآن بستر مناسبى براى هدايت بشر است، لكن هدايت شدن و بهره بردن از اين بستر، مشروط به خواست خود انسان است.

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

ولى باز حضرت ابراهيم ديد كه آنها دست بسوى غذا دراز ننمودند با آنكه بصورت بشر بودند و چون در آنزمان معمول بود كه اگر ميهمان از تناول غذاى ميزبان خود دارى

اين دارد كه اگر قيامت نباشد، آفرينش بى هدف است، زيرا هستى براى بشر آفريده شد و اگر بشر با مرگ پوچ شود، هستى نيز پوچ و بيهوده، لذا مى‌فرمايد: ما آسمان‌ها

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

كارهايى هستند كه از عهده بشر خارج است و همچنين مرگ و رستاخيز و كيفر و پاداش دارند. 1- نگاه به گذشته، سبب شكوفايى ايمان و تواضع بشر مى‌گردد. خَلَقَ الْإِنْسانَ

كارهايى هستند كه از عهده بشر خارج است و همچنين مرگ و رستاخيز و كيفر و پاداش دارند. 1- نگاه به گذشته، سبب شكوفايى ايمان و تواضع بشر مى‌گردد. خَلَقَ الْإِنْسانَ

است. ۲ - نقش اساسى نقطه طلوع و غروب خورشید، در پیدایش فصول و تأمین نیازهاى بشر * (ربّ المشرقین و ربّ المغربین) با توجه به این که پیدایش فصول هم زمان با تغییر

تامّه و ستايش كامل باو و عموم قدرتش واضح است او خداوندى است كه خلق فرموده بشر را پس بعضى از آنها نشناختند او را و منكر صفاتش شدند و شكر نعمتش را بجا نياوردند

احاطه علميّه خود ببواطن خلق و خفاياى امور ميفرمايد كه ما خلق نموديم بنى نوع بشر را و ميدانيم سخنهاى درونى و حديث نفس آنها را كه چه در دل راه ميدهند و با خود

پيامبر «ص» تلاوت مى كند، «كتب قيّمة» هست بيان اين كه كتب آسمانى براى عموم بشر آورده شده و آيه «و ما تفرّق الّذين أوتواالكتاب ...»، حكايت حال مشركان نيز

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

(152) قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) قالَ هذِهِ

‌او‌ نبايد كرد ‌که‌ ‌از‌ جانب‌ ‌خدا‌ نباشد ‌ يا ‌ جامع‌ سعادت‌ دنيا و آخرت‌ بشر نباشد ‌ يا ‌ كلمه‌اي‌ ‌بر‌ خلاف‌ ‌ يا ‌ خطا و اشتباهي‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌شده‌ ‌ يا

خدا دعوت مى‌كردند و براى خود امتياز خاصى قائل نبودند. «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ» «1»* همانا من بشرى همانند شما هستم. «ما أَدْرِي ما يُفْعَلُ

ريزش باشد. «تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ» 9- بشر، هركه باشد، در برابر قهر الهى خار و خسى بيش نيست. تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ

که مصائب بر دو گونه است: مصائبی که با طبیعت زندگی انسان سرشته شده، و اراده بشر کمترین تأثیری در آن ندارد، مانند مرگ و میر و قسمتی از حوادث دردناک طبیعی.

«كَلِمَةٌ سَبَقَتْ» در اين آيه، همان تقدير و برنامه‌ى زندگى انسان باشد. 1- بشر از آغاز يك امّت واحد، همفكر و هم عقيده در توحيد بوده است. «ما كانَ النَّاسُ

آمرزد(سيغفرلنا) اميد صادق نيست . توضيحى درباره رابطه دين و فطرت بشر و اصلاح شؤ ون زندگى بشر دين ، بشر را جز به اصلاح اعمال و شؤ ونش دعوت نمى كند روايتى درباره

«رِزْقٌ كَريمٌ اَىْ كَثيرٌ» اينها همه مصداق شرافت و نفاست اند. * [يوسف:31]. اين بشر نيست بلكه فرشته‏اى است بزرگوار. ايضاً آيه هفدهم از سوره دخان و چهلم از حاقه

به اصل احتياج و استمداد از خداست، به حكم آيه [لقمان:26] و آيه [فاطر:15]، بشر از خود چيزى ندارد او مطلقاً فقير و محتاج است، در مقابل، هر چيز از خدا و ملك

يك فرد را كشت مثل آن است كه همه را كشته الخ . و يا منظور آن است مه افراد بشر از نظر خداى سبحان به حكم يك پيكرند قاتل يك نفر مثل قاتل همه و محيى يكى مانند

میوه‌ای فراوان. و میوه‌ای فراوان‌ And abundant fruit. ترتیل: ترجمه: وَ بَشِّرِ الَّذِينَ‌ آمَنُوا وَ عَمِلُوا... (۰) مَثَلُ‌ الْجَنَّةِ الَّتِي‌ وُعِدَ

كَلِماتُ رَبِّي وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً (109) قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‌ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ يَرْجُوا

و لكن‌ اكثر ‌آنها‌ شكر گذار نيستند شكر نميكنند. تفضلات‌ الهي‌ ‌بر‌ افراد بشر بسيار ‌است‌ و نعمتهاي‌ ‌او‌ بيشمار ‌است‌: وَ إِن‌ تَعُدُّوا نِعمَةَ اللّه‌ِ

برد، او مى‌تواند پرندگان را در آسمان نگاه دارد و .... اين آيه عجز و ناتوانى بشر را به رخ او مى‌كشد كه اين انسان با تكيه بر كدام لشگر و با چه حمايتى اين همه

ذلِكَ بِأَنَّهُ كانَتْ تَأْتِيهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَقالُوا أَ بَشَرٌ يَهْدُونَنا فَكَفَرُوا وَ تَوَلَّوْا وَ اسْتَغْنَى اللَّهُ وَ اللَّهُ غَنِيٌّ

انديشه، مختار و داراى اراده است. «فَمَنْ شاءَ» 12- قرآن بستر مناسبى براى هدايت بشر است، لكن هدايت شدن و بهره بردن از اين بستر، مشروط به خواست خود انسان است.

و گاه به فصل ، وجود دارد. در شدائد و سختى ها، روى آوردن به خدا از فطريات بشر است . نكاتى چند كه از توضيحات قبلى روشن گرديد. بيان عدم منافات آيه مورد بحث

نيست خداوندى كه منزّه است از جسميّت و لوازم آن كه توالد و تناسل است از جنس بشر يا ملائكه يا ساير موجودات براى خود فرزندى اتّخاذ و اختيار نمايد بلكه هر وقت

ديگران‌ فراگرفته‌ قالُوا إِنَّما أَنت‌َ مُفتَرٍ و گفتند: إِنَّما يُعَلِّمُه‌ُ بَشَرٌ نحل‌ آيه 103 و 105. وَ قال‌َ الَّذِين‌َ كَفَرُوا إِن‌ هَذا إِلّا إِفك‌ٌ

چون‌ طول‌ عمر ‌او‌ ‌از‌ همه‌ بيشتر بوده‌ و آدم‌ ثاني‌ گفتند چون‌ تمام‌ افراد بشر ‌بعد‌ ‌از‌ آدم‌ ‌از‌ نسل‌ ‌او‌ بوجود آمدند وَ مِن‌ ذُرِّيَّتِه‌ِ ‌در‌ مرجع‌

پیشین (لقد وعدنا هذا نحن و ءاباؤنا) ۳ - وعده رستاخیز، داراى دیرینه در تاریخ بشر و تعالیم پیامبران (لقد وعدنا هذا نحن و ءاباؤنا من قبل) اقرار کافران به سابقه

((جريانى )) خورشيد: ۲ - تعبير به تدرك و سابق : ۳ - نظام نور و ظلمت در زندگى بشر: وَ الشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَها ذلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ

آنها خلق مخصوصى هستند كه بر حسب شكل و هيئت و قد و قامت و اعضاء و جوارح با بشر عادى تفاوت فاحشى دارند و بعد از ملائكه خلقى بزيادى آنها نيست و هر مردى از

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

کون قول رسل عند اذ تلو وله ثم علم انن نور توراة حقق بعد امن حلل ذلک الذين بشر بنو اله لم نا وعظ امر قرآن اسرائيل حتى اهل الا الذى ابراهيم عظم شىء قتل قرء

سلّم‌ نميتواند باختيار ‌خود‌ ‌هر‌ وقت‌ بخواهد اتيان‌ كند چون‌ بشر ‌است‌ و ‌از‌ قدرت‌ بشر خارج‌ ‌است‌ و كفار و مشركين‌ ‌براي‌ عدم‌ قبول‌ اعذاري‌ ميتراشند

براى بشر، مقتضاى ربوبیت اوست. (ذلک ممّا أوحى إلیک ربّک من الحکمة) ۵- دستورهاى الهى، حقایقى است مبتنى بر علم و آگاهى خداوند به نیازهاى تربیتى بشر (ذلک ممّا

نموده، لكن شريعت محمّدى صلى اللّه عليه و آله جامع و حاوى تمام احكام عموم طبقات بشر است تا انقراض عالم، و اقتضاى زمان موجب تحريف و تغيير احكام شريعت آن سرور نخواهد

۳ - نزول کتاب (قرآن) از سوى خداوند، عملى هدفدار و امرى لازم و شایسته براى بشر (إنّا أنزلنا إلیک الکتب بالحقّ) برداشت یاد شده بر این اساس استوار است که «بالحقّ»

آن را بر وجهى كه ممكن باشد حركت كشتى در آنكه محملى است براى تجارت و رفاهيت بشر، چه بسا امتعه و عقاقير و ادويه و غير آن در بلاد خود مى‌ماند و سايرين انتفاع

همراه مسالمت لازم است. فَاصْفَحْ‌ ... وَ قُلْ سَلامٌ‌ (كمترين انتظار دين از بشر همزيستى مسالمت‌آميز اجتماعى است) 3- پيامبر اسلام تمام كارهاى خويش را به فرمان

عذابشان نكن. قبطيان راجع به موسى و هارون مى‏گفتند: [مؤمنون:47]. آيا به دو بشر مثل خودمان ايمان بياوريم حال آنكه قوم اينها بردگان مااند. على هذا شكى در كافر

عذابشان نكن. قبطيان راجع به موسى و هارون مى‏گفتند: [مؤمنون:47]. آيا به دو بشر مثل خودمان ايمان بياوريم حال آنكه قوم اينها بردگان مااند. على هذا شكى در كافر

ننمايد و ثانيا استدلال فرمايد بر آنكه قرآن كلام الهى و اتيان بآن از عهده بشر خارج است باين تقريب كه من مدت چهل سال در ميان شما زندگانى نمودم بدون آنكه

و گاه به فصل ، وجود دارد. در شدائد و سختى ها، روى آوردن به خدا از فطريات بشر است . نكاتى چند كه از توضيحات قبلى روشن گرديد. بيان عدم منافات آيه مورد بحث

و گاه به فصل ، وجود دارد. در شدائد و سختى ها، روى آوردن به خدا از فطريات بشر است . نكاتى چند كه از توضيحات قبلى روشن گرديد. بيان عدم منافات آيه مورد بحث

هلاك اندازد لذا خداوند براى تسليت خاطر آنحضرت فرموده ما براى هيچيك از افراد بشر پيش از تو زندگانى جاويد را مقدّر نفرموديم اگر روزى مرگ گريبان تو را بگيرد

الْإِنْسانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِيكُمْ آياتِي فَلا تَسْتَعْجِلُونِ «37» (طبيعت بشر به گونه‌اى است كه گويا) انسان، از عجله آفريده شده، (امّا) من به زودى آياتم

تامّه و ستايش كامل باو و عموم قدرتش واضح است او خداوندى است كه خلق فرموده بشر را پس بعضى از آنها نشناختند او را و منكر صفاتش شدند و شكر نعمتش را بجا نياوردند

تامّه و ستايش كامل باو و عموم قدرتش واضح است او خداوندى است كه خلق فرموده بشر را پس بعضى از آنها نشناختند او را و منكر صفاتش شدند و شكر نعمتش را بجا نياوردند

پهناور را مانند فرش و بساط زندگانى گسترده و چه خوب مانند بستر براى استراحت بشر مهيّا و آماده فرموده و از هر موجودى دو صنف از يك نوع يا دو نوع از يك جنس خلق

أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْها ... فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ‌ 2- جنّ، آينده بشر و جهان را نمى‌داند. وَ أَنَّا لا نَدْرِي‌ ... 3- كيفر استراق سمع برخورد شديد

مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و مسلّط و متصرّف واقعى در

است كه شامل همه نقاط و مناطق مى‌شود. تقارن شب تقدير بشر با شب نزول قرآن، شايد رمز آن باشد كه سرنوشت بشر، وابسته به قرآن است. اگر پيرو قرآن باشد، سعادت و رستگارى

الاشتراك‌ تمام‌ ‌از‌ جانب‌ خداوند نازل‌ ‌شده‌ ‌بر‌ انبياء مرسل‌ ‌براي‌ هدايت‌ بشر براه‌ سعادت‌ و نجات‌ ‌از‌ مهالك‌ ‌که‌ جملات‌ قبل‌ ‌در‌ بيان‌ ‌اينکه‌ جهت‌

شود چون خداوند در هر زمان باقتضاء مصلحت وقت و قابليّت شخص يكنفر از افراد بشر را مخصوص بكرامت فرموده چنانچه حضرت موسى را در عصر خود اختصاص داد بمقام نبوّت

خوانده ميشود بدين اسلام كه يگانه دين حقّ الهى است و احكامش مطابق با عقل و صلاح بشر است تا روز قيامت و آنكه تأييدات الهيّه به بيانيكه در ذيل آيات سابقه گذشت شامل

(هو الذى یریکم ءایته) یادآورى آیات و نشانه هاى ارائه شده از سوى خداوند به بشر - پس از ذکر عذاب شدن کافران و منکران - مى تواند به منظور اتمام حجت باشد. ۵

تدبير غرض از ذكر اينكه خلقت انسان از نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است

بهشت (و فوکه ممّا یشتهون) ۴ - بهشت، محل ارضاى تمامى تمایلات و خواسته هاى بشر (و فوکه ممّا یشتهون) برداشت یاد شده، مبتنى بر این نکته است که «من» در «ممّا

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

اذا جعل ب بعث خلق مرج کذب اجج الو کما ملح نفخ قول موه فى هذا کلم ربب صور بشر ه ذا انن فرت

نظر بسياري‌ ‌از‌ متجددين‌ ‌با‌ ضلال‌ مضلين‌ علماء شيعه‌ ‌را‌ بدترين‌ افراد بشر مي‌دانند چنانچه‌ ‌در‌ اخبار خبر ‌از‌ امروز دادند و فرمودند: «سيئاتي‌ زمان‌

كتابى همچون قرآن بياوريد. همان‌گونه كه قدرت الهى از خاك، انسان مى‌آفريند ولى بشر از خاك، سفال و آجر و كوزه مى‌سازد. اين تفاوت قدرت الهى با قدرت بشرى است. حروف

شدن براى خدا بعد از فرزندار شدن ، مربوط به آدم و حوا نيستبلكه شرح حال نوع بشر است . بررسى اين احتمال كه آيات مذكوره آدم و حوا باشد واشكال وارد بر آن تفسیر

كه درمعناى آن گرفته شده است هر نعمتى كه خدا اعطا مى كند، رحمتى از او است و بشر طلبكار آن نبوده تا با گرفتن آننوميد شده ، كفران بورزد عذابى كه كفار آنرا مسخره

لِتُخرِج‌َ النّاس‌َ جميع‌ افراد بشر بلكه‌ جن‌ّ و انس‌ ‌تا‌ قيام‌ قيامت‌ و لام‌ لتخرج‌ لام‌ عاقبت‌ نيست‌ زيرا لازم‌ ميآيد جميع‌ افراد بشر مؤمن‌ شوند بلكه‌ علية ‌است‌