نتایج جستجو

[انعام:146] از مطلق گاو و گوسفند بر آنها پيه را حرام كرديم [بقره:67] مراد يك گاو است نه گاو ماده بنابر قول قاموس و صحاح. و بنا بر قول مجمع و غيره گاو ماده است، جمع

۵; فواید شتر ۳; منشأ تسخیر شتر ۱ گاو: بارکشى با گاو ۴; تسخیر گاو ۲; فلسفه خلقت گاو ۳، ۵; فواید گاو ۳; منشأ تسخیر گاو ۱ گوسفند: تسخیر گوسفند ۲; فلسفه خلقت

فواید شتر ۶ کافران: سرزنش کافران ۳; عدم تعقل کافران ۳ گاو: استفاده از گاو ۴; خلقت گاو ۱; فواید گاو ۶ گوسفند: استفاده از گوسفند ۴; فواید گوسفند ۶ مالکیت:

هر (حيوان) ناخن دار را حرام كرديم و از گاو و گوسفند، پيه هر دو را بر آنان حرام ساختيم مگر آن مقدار كه بر پشت گاو و گوسفند يا همراه روده ومخلوط به استخوان

شگفتى کفران نعمت ۶ کفران کنندگان: سرزنش کفران کنندگان ۵ گاو: اهمیت شیر گاو ۳; فواید شیر گاو ۲; فواید گاو ۱ گوسفند: اهمیت شیر گوسفند ۳; فواید شیر گوسفند ۲; فواید

کلمات مشتق شده «ثور» (بر وزن غور) به معناى پراکنده ساختن است و این که، عرب به گاو نر «ثور» مى گوید، به خاطر آن است که زمین را با آن شخم مى کند. در حال بارگیری

۱۰، ۱۱ ; سرزنش اطاعت از شیطان ۸ ; نقش شیطان ۱۲ عمل: ناپسند ۸ گاو: حلیت گوشت گاو ۲ ; گوشت گاو ۳ گوسفند: حلیت گوشت گوسفند ۲ ; گوشت گوسفند ۳ مباحات: تحریم مباحات

هم درشت چشم و هم مذكّر گاو وحشى و عيناء را زن درشت چشم و هم مؤنّث گاو وحشى گفته‏اند ولى راغب عقيده دارد كه اعين و عيناء به گاو وحشى گفته مى‏شود به علت

یک از شتر، گاو و گوسفند در مراسم حج (على ما رزقهم من بهیمة الأنعم) «أنعام» (جمع «نعم») در اصل به معناى شتران است. لکن گاهى به مجموع شتر، گاو و گوسفند نیز

۶; فواید کرک شتر ۹; فواید موى شتر ۹ عشایر: خانه سازى ۵ گاو: فواید پوست گاو ۵، ۶; فواید موى گاو ۹ گوسفند: فواید پشم گوسفند ۹; فواید پوست گوسفند ۵، ۶; فواید

عجفاء است به معنى نازك و لاغر يعنى: پادشاه گفت: من در خواب هفت گاو چاق را مى‏بينم كه هفت گاو لاغر آنها را مى‏خورند . لا مِن ضَرِيع وَ إِلاّ يُغْنِي طَعَام

عجفاء است به معنى نازك و لاغر يعنى: پادشاه گفت: من در خواب هفت گاو چاق را مى‏بينم كه هفت گاو لاغر آنها را مى‏خورند . سَبْع وَ يَأْکُلُهُن بَقَرَات عِجَاف

عجفاء است به معنى نازك و لاغر يعنى: پادشاه گفت: من در خواب هفت گاو چاق را مى‏بينم كه هفت گاو لاغر آنها را مى‏خورند . فَقَرّبَه إِلَيْهِم بِعِجْل فَجَاء قَال

عجفاء است به معنى نازك و لاغر يعنى: پادشاه گفت: من در خواب هفت گاو چاق را مى‏بينم كه هفت گاو لاغر آنها را مى‏خورند . سبع لا ف اکل بقر هن من ه عجف هم الى قرب

دام ها (شتر، گاو و گوسفند) و بهره بردارى از آنها، از حقوق پذیرفته شده در اسلام (لأنعمکم) «أنعام» جمع «نَعَم» است. این کلمه در مورد شتر، گاو و گوسفند به

وَهَب بن مُنَبِّه نقل مى‏كند كه به دو گاو حامل تابوت، چهار ملك مُوَكَلّ بودند و در كتب بنى اسرائيل هست كه دو گاو قائد و سائق نداشتند... بنى اسرائيل تاريخشان

نباتات رویانیده شده تغذیه نمایند. ۲ - شتر، گاو و گوسفند، براى انسان و در خدمت او است. (کلوا وارعوا أنعمکم ) به شتر، گاو و گوسفند «أنعام» گفته مى شود. ۳ - جواز

باربرى با شتر ۱۱; خوردن گوشت شتر در صدراسلام ۹ قرآن: پیشگوییهاى قرآن ۶ گاو: خوردن گوشت گاو در صدراسلام ۹ گوسفند: خوردن گوشت گوسفند در صدراسلام ۹ موجودات: خالق

نيز آيد چنانكه راغب گفته است [بقره:69]. گفتند خدايت را بخوان بيان كند آن گاو چه رنگى دارد درآيه [زمر:21]. ظاهرا منظور اصناف باشد ايضا در آيه [روم:22].

برادر رضائى ام سلمه بود پيش او آمد زينب را از آغوشش كشيدو بيرون كرد. ناشط گاو وحشى را گويند كه از محلى به محل ديگر خارج شوديعنى: قسم به آنها كه بشدت جذب

مفردات بدست مى‏آيد علت اين تسميه آنست كه گوساله به عجله بزرگ شده و بصورت گاو در مى‏آيد. آن جمعاً ده بار در قرآن بكار رفته، هشت بار در خصوص گوساله پرستى

الوف طلا و نقره و اسبهای نشاندار (و مرکبهای ممتاز) و چهارپایان (همچون: شتر و گاو و بز و گوسفند ...) و کشت و زرع. اینها (همه) کالای دنیای پست (فعلی) است و سرانجام

اين آيه بعد ذكر شده و چهار لنگه ديگر در آيه بعد عبارتند از نر و ماده شتر و گاو. ذكور و ذكران جمع ذكر است مثل [شورى:49-50]، يعنى: به آنكه بخواهد دختران و

برادر رضائى ام سلمه بود پيش او آمد زينب را از آغوشش كشيدو بيرون كرد. ناشط گاو وحشى را گويند كه از محلى به محل ديگر خارج شوديعنى: قسم به آنها كه بشدت جذب

ميم و كسر لام) پادشاه و آنكه داراى حكومت است [يوسف:43]. پادشاه گفت: من هفت گاو فربه مى‏بينم [طه:114]. [حشر:23]. [بقره:246]. مراد از ملك در آيه فرمانده است

است براى كسانى كه متمكن نيستند از گاو و شتر تا همه متمكن شوند از قربانى و از حضرت صادق مروى است كه گوسفند كافى است و گاو و شتر افضل است و سر نتراشيد يعنى

جان است و اين دو آيه درباره بتهاى جماد است و گرنه معبودهاى جاندار از قبيل گاو و غيره تقصيرى ندارند كه وارد آتش شوند مخصوصاً كه آيه خطاب به اهل جاهليّت است

بسیارى از انسان ها و دام ها(شتر، گاو و گوسفند) (و نسقیه ممّا خلقنا أنعمًا و أناسىّ کثیرًا) «أنعام» واژه اى است که بر شتر، گاو و گوسفند اطلاق مى شود و «أناسىّ»

زمان زندگيش گذشته باشد و نه نزائيده است، ميان سنّ است. و اگر فارض به معنى گاو پير باشد چنانكه راغب گويد بكر هم به معنى جوان است يعنى: گاوى است نه پير و

بيان داستان گاو بنى اسرائيل با اسلوب مخصوص شده بى ادبى بنى اسرائيل و آزار حضرت موسى (ع ) توسط آنان كه از آيات قرآنى استفاده مى شود داستان گاو در تورات داستان

دست آن را از خف تا زانو بر يكديگر بندند و تيغ در گوسينه او فرو برند. و در گاو، چهار دست و پاى او را بندند. و در گوسفند، دو دست و يك پا بهم بندند. «2» «1»

صلوة آمده فقط زكوة واجبى كه به 9 چيز (گندم،جو،خرما،كشمش،طلا،نقره،گوسفند، گاو، و شتر) تعلق مى‏گيرد نيست بلكه مراد مطلق انفاق در راه خداست اعم از واجب و

باين بيان كه آيا نديدند مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و

سَمِينٍ‌: پس آورد براى مهمانان گوساله فربه بريان شده، زيرا عمده مال حضرت گاو بود. مروى است كه نزد ساره خاتون آمد و گفت: مهمانان عزيز رسيده‌اند، طعامى هست

همراه این سردمدارانند. «یَجْأَرُونَ»: بسان گاو بانگ سر می‌دهند و فریاد می‌کشند. از مصدر (جُوار) به معنی صدای گاو، مراد ناله سر دادن و لابه کردن است. کَمْ‌

نام خدا را در روزهاى معيّنى بر آنچه روزى كرد آنها را از زبان بستگان شتر و گاو و گوسفند پس بخوريد از آنها و بخورانيد محنت كشيده محتاج را پس بايد زائل نمايند

نیز فرمود: مسلمانان در جنب کافران مانند موى سیاه بر گاو سفیدى است. (یا مانند موى سفید بر پیشانى گاو سیاه است.) سپس فرمود: هفتاد هزار نفر از امت فعلى من

آنان را تنبيه و هر حيوان ناخن‌دار را بر آنان تحريم كرديم و همچنين چربى و پيه گاو و گوسفند را جز مقدارى كه به استخوان و روده‌ها و كمر آنها چسبيده، حرام ساختيم

نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است كه قصد سبيل (راه هدايت ) را معين و

نام خدا را در روزهاى معيّنى بر آنچه روزى كرد آنها را از زبان بستگان شتر و گاو و گوسفند پس بخوريد از آنها و بخورانيد محنت كشيده محتاج را پس بايد زائل نمايند

در هفت گاو سخن گفت و راست گفت، پادشاهى صد هزار هزار مرد يافت؛ آن كس كه حكم هر آدمى صورت گاو سيرت بشناخت، چگونه سزاوار نباشد كه حاكم گردد بر گاو سيرتان

خداوند براى كمك شما در زندگى مرتّبا انعام و امداد بشما فرموده از قبيل شتر و گاو و گوسفند و پسران كار آمد و باغها و چشمه‌ها كه امور شما بوسيله آنها اداره ميشود

نزد ايشان حاضر فرمود و گفت چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته

خداوند براى كمك شما در زندگى مرتّبا انعام و امداد بشما فرموده از قبيل شتر و گاو و گوسفند و پسران كار آمد و باغها و چشمه‌ها كه امور شما بوسيله آنها اداره ميشود

مختلف الحقيقة و فى حد نفسه هستند مثلا مى‏گوئيم: اين شتر است، اين اسب، اين گاو، اين گوسفند، اين گربه و اين موش هكذا گناهان: اين قتل است، اين اكل مال يتيم

وادى چرا كردى، و در زمستان در پائين وادى كه گرمسير بود. هر حيوانى از شتر و گاو و گوسفند كه او را ديدى از او ترسيدى ورم نموده چرا نكردى، و در تابستان كه ناقه

درآورد و آن صداى گاو داشت (به نظر مى‏آيد كه درجوف آن دستگاههايى گذاشته بود بادكه از عقب آن وارد مى‏شد در اصطكاك با آن دستگاه بصورت صداى گاو از دهانش خارج

انها تدخل الجمل و الثور التنور» چشم زخم حق است و به قدرى كارساز است كه شتر و گاو را داخل تنور مى‌كند. «1» چشم زخم لازم نيست از دشمن باشد. گاهى دوست از دوست

درآورد و آن صداى گاو داشت (به نظر مى‏آيد كه درجوف آن دستگاههايى گذاشته بود بادكه از عقب آن وارد مى‏شد در اصطكاك با آن دستگاه بصورت صداى گاو از دهانش خارج

داد براى شما از خانه‌هاتان آرامگاهى و قرار داد براى شما از پوستهاى شتر و گاو و گوسفند خانه‌هائى كه سبك مى‌يابيد آنها را روز كوچتان و روز بجاى ماندنتان

آيه بشارتى است براى مردم مصر كه بعد از آنكه هفت گاو چاق و هفت سنبله سبز را به هفت سال فراوانى و هفت گاو لاغر و هفت سنبله خشك را به هفت سال قحطى تعبير كرد

نام خدا را در روزهاى معيّنى بر آنچه روزى كرد آنها را از زبان بستگان شتر و گاو و گوسفند پس بخوريد از آنها و بخورانيد محنت كشيده محتاج را پس بايد زائل نمايند

خداوند براى كمك شما در زندگى مرتّبا انعام و امداد بشما فرموده از قبيل شتر و گاو و گوسفند و پسران كار آمد و باغها و چشمه‌ها كه امور شما بوسيله آنها اداره ميشود

نزد ايشان حاضر فرمود و گفت چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته

نزد ايشان حاضر فرمود و گفت چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته

شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (70) ترجمه‌ و همانا براى شما است در شتر و گاو و گوسفند موجب اعتبار مى‌آشامانيم شما را از آنچه در شكم آنحيوان است از ميان

بمنزله ميوه است براى حيوانات و لذا خداوند فرموده براى بهره بردارى شما و شتر و گاو و گوسفند شما خلق شده و در كافى از امام باقر عليه السّلام طعام در آيه اوّل

بمنزله ميوه است براى حيوانات و لذا خداوند فرموده براى بهره بردارى شما و شتر و گاو و گوسفند شما خلق شده و در كافى از امام باقر عليه السّلام طعام در آيه اوّل

نزد ايشان حاضر فرمود و گفت چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته

«3» لواط ‌با‌ حيواناتي‌ ‌که‌ معمول‌ ‌است‌ اكل‌ ‌آنها‌ مثل‌ گوسفند و بز و گاو و شتر و آهو و امثال‌ اينها گوشتش‌ حرام‌ ميشود و فضله‌ ‌او‌ نجس‌ ‌است‌ و بايد

العين‌ ‌في‌ شدة سوادها و ‌براي‌ تشبيه‌ ‌در‌ دنيا تشبيه‌ كردند بچشم‌ آهو و گاو و ‌در‌ انسان‌ مصداق‌ ندارد و تعبير ‌از‌ نساء تشبيه‌ بحور العين‌ ‌است‌ و ‌در‌

نزد ايشان حاضر فرمود و گفت چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته

نزد ايشان حاضر فرمود و گفت چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته

بمنزله ميوه است براى حيوانات و لذا خداوند فرموده براى بهره بردارى شما و شتر و گاو و گوسفند شما خلق شده و در كافى از امام باقر عليه السّلام طعام در آيه اوّل

بمنزله ميوه است براى حيوانات و لذا خداوند فرموده براى بهره بردارى شما و شتر و گاو و گوسفند شما خلق شده و در كافى از امام باقر عليه السّلام طعام در آيه اوّل

بمنزله ميوه است براى حيوانات و لذا خداوند فرموده براى بهره بردارى شما و شتر و گاو و گوسفند شما خلق شده و در كافى از امام باقر عليه السّلام طعام در آيه اوّل

خداوند براى كمك شما در زندگى مرتّبا انعام و امداد بشما فرموده از قبيل شتر و گاو و گوسفند و پسران كار آمد و باغها و چشمه‌ها كه امور شما بوسيله آنها اداره ميشود

ملائكه‌ ‌را‌، بعضي‌ اصنام‌، بعضي‌ آتش‌، بعضي‌ شمس‌، بعضي‌ قمر و كواكب‌، بعضي‌ گاو و گوساله‌ و درخت‌ و ‌غير‌ اينها، و نسبت‌ بخداي‌ متعال‌ نسبت‌ جسميت‌ و مكان‌،

ملائكه‌ ‌را‌، بعضي‌ اصنام‌، بعضي‌ آتش‌، بعضي‌ شمس‌، بعضي‌ قمر و كواكب‌، بعضي‌ گاو و گوساله‌ و درخت‌ و ‌غير‌ اينها، و نسبت‌ بخداي‌ متعال‌ نسبت‌ جسميت‌ و مكان‌،

مسلما بعض‌ مشركين‌ عبده‌ شمس‌ و قمر و كواكب‌ هستند و بعضي‌ آتش‌ پرست‌ و بعضي‌ گاو و گوساله‌ پرست‌ و بعضي‌ درخت‌ پرست‌ و ‌غير‌ اينها و ‌اينکه‌ ‌با‌ ظاهر ‌آيه‌

نزد ايشان حاضر فرمود و گفت چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته

العين‌ ‌في‌ شدة سوادها و ‌براي‌ تشبيه‌ ‌در‌ دنيا تشبيه‌ كردند بچشم‌ آهو و گاو و ‌در‌ انسان‌ مصداق‌ ندارد و تعبير ‌از‌ نساء تشبيه‌ بحور العين‌ ‌است‌ و ‌در‌

نزد ايشان حاضر فرمود و گفت چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته

«3» لواط ‌با‌ حيواناتي‌ ‌که‌ معمول‌ ‌است‌ اكل‌ ‌آنها‌ مثل‌ گوسفند و بز و گاو و شتر و آهو و امثال‌ اينها گوشتش‌ حرام‌ ميشود و فضله‌ ‌او‌ نجس‌ ‌است‌ و بايد

روزه دنيا بهره‌مند ميشوند از لذائذ و آب و علف آن مانند چهارپايان يعنى شتر و گاو و گوسفند كه همّى جز خوردن و آشاميدن ندارند و جايگاه ابدى آنها آتش جهنّم است

خداوند براى كمك شما در زندگى مرتّبا انعام و امداد بشما فرموده از قبيل شتر و گاو و گوسفند و پسران كار آمد و باغها و چشمه‌ها كه امور شما بوسيله آنها اداره ميشود

خلاصه‌ اينكه‌ زني‌ ‌بود‌ جميله‌ نامش‌ صدف‌ ‌بود‌ و اموال‌ زيادي‌ ‌از‌ گوسفند و گاو و شتر داشت‌ و مردي‌ ‌بود‌ نامش‌ مصدع‌ باو ‌گفت‌ ‌من‌ بتو تزويج‌ ميشوم‌ و مهر

بيشتر ‌باشد‌ خطراتش‌ ‌هم‌ زيادتر و سخت‌تر ميشود مثلا خطر حمار و استر و فرس‌ و گاو و شتر فقط سقوط ‌از‌ ‌آنها‌ ‌است‌ و رسيدن‌ آسيبي‌ ‌به‌ انسان‌ امّا خطرات‌ ماشين‌

ديگري‌ ‌از‌ نقره‌، و چهل‌ هزار شتر و بيست‌ هزار ناقه‌، و چهل‌ هزار گاو ماده‌ و چهل‌ هزار گاو نر و چهار هزار ميش‌ و چهار هزار بز، و پنج‌ هزار بنده‌ و پنج‌ هزار

شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (70) ترجمه‌ و همانا براى شما است در شتر و گاو و گوسفند موجب اعتبار مى‌آشامانيم شما را از آنچه در شكم آنحيوان است از ميان

وَ ما أُمِرُوا إِلّا لِيَعبُدُوا اللّه‌َ ‌که‌ ‌عبد‌ اصنام‌ و شمس‌ و آتش‌ و گاو و ‌غير‌ اينها نباشيد و مشرك‌ نشويد و موحد باشيد و مثل‌ نصاري‌ ‌که‌ سه‌ ‌خدا‌

انها تدخل الجمل و الثور التنور» چشم زخم حق است و به قدرى كارساز است كه شتر و گاو را داخل تنور مى‌كند. «1» چشم زخم لازم نيست از دشمن باشد. گاهى دوست از دوست

باين بيان كه آيا نديدند مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و

بمنزله ميوه است براى حيوانات و لذا خداوند فرموده براى بهره بردارى شما و شتر و گاو و گوسفند شما خلق شده و در كافى از امام باقر عليه السّلام طعام در آيه اوّل

خود آنها بوده ولى نفاق داشته و بعضى گفته‌اند قبلا در بلدى بوده كه اهل آن گاو پرست بودند و محبت آن در دل او جاى داشته لذا مرتكب اين امر شنيع شده در هر حال

خداوند براى كمك شما در زندگى مرتّبا انعام و امداد بشما فرموده از قبيل شتر و گاو و گوسفند و پسران كار آمد و باغها و چشمه‌ها كه امور شما بوسيله آنها اداره ميشود

كم؛ و تيشه انديشه مردن، گياه هوى و هوس را از زمين خاطر مى‌كند. پرسيد چرا گاو و گوسفند به هم نمى‌رسانيد تا از شير و گوشت آنها تمتع گرفته، خود را از تعب

ماه اوّلى و دوّمى باشد چون در روايت ديگرى بآن دو تفسير شده و آنكه بصورت دو گاو محشور ميشوند و با بندگانش بجهنّم ميروند و وجه مناسبت تعبير از آن دو جلد 3

كه جارى يا نازل از آسمان است زراعت حبوبات و غيره را كه ميخورند از آن شتر و گاو و گوسفند آنها از كاه و برگش و خودشان از حبّه و ميوه‌اش آيا نمى‌بينند اين قدرت

هفت گاو فربه سفيد و خوش منظر از رود نيل بيرون آمدند پستانها پر از شير، تو به حسن خلقت آنها متعجب كه ناگاه آب نيل فرو شد، از ميان گل و لاى هفت گاو لاغر

نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است كه قصد سبيل (راه هدايت ) را معين و

مشرك‌ ‌که‌ ‌هر‌ طايفه ‌آنها‌ يك‌ الهه‌ ‌بر‌ ‌خود‌ انتخاب‌ كردند ‌از‌ اصنام‌ و گاو و گوساله‌ و آتش‌ و جلد 18 - صفحه 138 درخت‌ و شمس‌ و كواكب‌ و ملائكه‌ و جن‌

حلال‌ گوشت‌ ‌است‌ حرام‌ ميشود و بايد ‌اگر‌ ‌آن‌ حيوان‌ متعارف‌ ‌باشد‌ مثل‌ گاو و گوسفند و شتر اكل‌ ‌آنها‌ بايد سوزانيد ‌بعد‌ ‌از‌ ذبح‌ و ‌اگر‌ مثل‌ حمار

ماه اوّلى و دوّمى باشد چون در روايت ديگرى بآن دو تفسير شده و آنكه بصورت دو گاو محشور ميشوند و با بندگانش بجهنّم ميروند و وجه مناسبت تعبير از آن دو جلد 3

خود آنها بوده ولى نفاق داشته و بعضى گفته‌اند قبلا در بلدى بوده كه اهل آن گاو پرست بودند و محبت آن در دل او جاى داشته لذا مرتكب اين امر شنيع شده در هر حال

داد براى شما از خانه‌هاتان آرامگاهى و قرار داد براى شما از پوستهاى شتر و گاو و گوسفند خانه‌هائى كه سبك مى‌يابيد آنها را روز كوچتان و روز بجاى ماندنتان

باشم.» گفتند: «پروردگارت را برای ما بخوان، (تا) برایمان روشن سازد که آن (گاو) چگونه است‌؟» گفت: «به‌راستی او [:خدا] می‌فرماید “بی‌گمان آن ماده گاوی است

‌بر‌ برهان‌ بتمام‌ مشركين‌ گوشزد كرده‌ ‌که‌ بت‌ و آتش‌ و شمس‌ و كواكب‌ و گاو و گوساله‌ و ‌هر‌ چه‌ و ‌هر‌ ‌که‌ ‌غير‌ خداست‌ چون‌ نقص‌ صرف‌ و احتياج‌ محض‌

جلد 15 - صفحه 62 مخلوقي‌ لطيفتر ‌از‌ آتش‌ نيست‌ بايد ‌به‌ ‌او‌ توجّه‌ كرد و گاو پرستان‌ و گوساله‌ پرستان‌ و ملائكه‌ پرستان‌ و جن‌ پرستان‌ و درخت‌ پرستان‌

نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است كه قصد سبيل (راه هدايت ) را معين و

‌است‌ ‌در‌ مقابل‌ مشركين‌ ‌که‌ بت‌ پرست‌ و آفتاب‌ و آتش‌ و ملائكه‌ و جن‌ و گاو و گوساله‌ و درخت‌ و عيسي‌ [ع‌] و امير المؤمنين‌ ‌عليه‌ السّلام‌ و ‌غير‌ اينها

إِلهاً آخَرَ) شامل‌ جميع‌ كفار مي‌شود. اما مشركين‌ مثل‌ عبده‌ اصنام‌ و شمس‌ و گاو و گوساله‌ و ‌غير‌ اين‌ها ‌که‌ واضح‌ ‌است‌، و اما مجوس‌ عبده‌ آتش‌ هستند، و

نزد ايشان حاضر فرمود و گفت چرا ميل نمى‌كنيد و گفته‌اند آن زمان از مواشى جز گاو چيزى نداشت و آنها از خوردن امتناع نمودند و حضرت ترسيد مبادا قصد سوئى داشته

باين بيان كه آيا نديدند مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و

‌که‌ ميگويند بطون‌ اخبار ‌است‌ عدم‌ استطاعت‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ميفرمايد ‌که‌ مثل‌ گاو شاخ‌ ‌در‌ ميآورند ‌که‌ نميتوانند پيشاني‌ ‌بر‌ خاك‌ گذارند، و لكن‌ مفسرين‌

بمايه حيات و براى آنكه بياشامانيم آنرا ببسيارى از مخلوقاتمان از جنس شتر و گاو و گوسفند و افراد بشر و چون از بلدة بلد و مكان اراده شده موصوف بصفت مذكّر كه

ماه اوّلى و دوّمى باشد چون در روايت ديگرى بآن دو تفسير شده و آنكه بصورت دو گاو محشور ميشوند و با بندگانش بجهنّم ميروند و وجه مناسبت تعبير از آن دو جلد 3

ماه اوّلى و دوّمى باشد چون در روايت ديگرى بآن دو تفسير شده و آنكه بصورت دو گاو محشور ميشوند و با بندگانش بجهنّم ميروند و وجه مناسبت تعبير از آن دو جلد 3

خود آنها بوده ولى نفاق داشته و بعضى گفته‌اند قبلا در بلدى بوده كه اهل آن گاو پرست بودند و محبت آن در دل او جاى داشته لذا مرتكب اين امر شنيع شده در هر حال

باين بيان كه آيا نديدند مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و

نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است كه قصد سبيل (راه هدايت ) را معين و

رتع‌ بمعني‌ چريدن‌ مرتع‌ مكان‌ چراگاه‌ ‌که‌ حيوانات‌ مثل‌ گوسفند و شتر و گاو و ساير حيوانات‌ ‌را‌ ميبرند ميچرانند و ‌از‌ علفهاي‌ صحرا بهره‌برداري‌ ميكنند

‌خدا‌ اتخاذ كردند طبقات‌ مشركين‌، عبده‌ اصنام‌، عبده‌ شمس‌ و قمر و كواكب‌ و گاو و گوساله‌ و آتش‌ و ملك‌ و جن‌ّ و بشر و شجر و ‌غير‌ اينها، بعضي‌ ‌در‌ امر رزق‌

باين بيان كه آيا نديدند مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و

باين بيان كه آيا نديدند مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و

نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است كه قصد سبيل (راه هدايت ) را معين و

‌بر‌ برهان‌ بتمام‌ مشركين‌ گوشزد كرده‌ ‌که‌ بت‌ و آتش‌ و شمس‌ و كواكب‌ و گاو و گوساله‌ و ‌هر‌ چه‌ و ‌هر‌ ‌که‌ ‌غير‌ خداست‌ چون‌ نقص‌ صرف‌ و احتياج‌ محض‌

صورتها هيچ صورتى نيكوتر از صورت گاو نبود در نهايت سفيدى، چون جمعى از بنى اسرائيل گوساله را پرستيدند، آن ملك به صورت گاو سر خود را بزير انداخت به جهت شرمندگى

كردن ندارند، و اين خاصيت مال يك گاو مشخص است ، كه اين مقدار بيان تو آن گاو را مشخص نكرد. و خلاصه تاءثير نامبرده را از گاو دانسته اند، نه از خدا، با اينكه

اقرب‌ ‌است‌ اما مشركين‌ ‌در‌ الوهيت‌ و پرستش‌ بعضي‌ بت‌ و بعضي‌ آفتاب‌، بعضي‌ گاو، بعضي‌ گوساله‌، بعضي‌ مجسمه‌ بعضي‌ ملائكه‌ بعضي‌ جن‌ بعضي‌ آتش‌ بعضي‌ انبياء

پوششى از حرير كه بر آن انواع صورتها بود بآن درخت ميپوشانيدند و بعدا گوسفند و گاو را پاى آندرخت ميآوردند و براى آن قربانى ميكردند و هيزم ميريختند و آتش در آن

بمايه حيات و براى آنكه بياشامانيم آنرا ببسيارى از مخلوقاتمان از جنس شتر و گاو و گوسفند و افراد بشر و چون از بلدة بلد و مكان اراده شده موصوف بصفت مذكّر كه

مسئلة مشكلة‌-‌ و ‌آن‌ اينست‌ ‌که‌ شركاء مثل‌ اصنام‌ و اشجار و نار و شمس‌ و گاو و گوساله‌ و مجسمه‌ها چگونه‌ محشور ميشوند و چگونه‌ نطق‌ ميكنند. جواب‌‌-‌ ‌از‌

قرار دادند مثل‌ اصنام‌ و ملائكه‌ و عيسي‌ و روح‌ القدس‌ و شياطين‌ و گوساله‌ و گاو و شجر و نحو اينها و چون‌ الوهيت‌ مختص‌ بمن‌ ‌است‌. (فَاعبُدنِي‌) ‌پس‌ بايد

فجار بوده‌، مؤمن‌ صالح‌ ‌در‌ ميان‌ اينها مثل‌ يك‌ خال‌ سفيد ‌است‌ ‌در‌ بدن‌ گاو سياه‌، ‌اگر‌ بگوئيم‌ مثل‌ يك‌ قطره‌ ‌است‌ ‌در‌ درياي‌ عميق‌، زياد نگفته‌ايم‌

بمايه حيات و براى آنكه بياشامانيم آنرا ببسيارى از مخلوقاتمان از جنس شتر و گاو و گوسفند و افراد بشر و چون از بلدة بلد و مكان اراده شده موصوف بصفت مذكّر كه

باو ‌است‌، بلكه‌ ‌اينکه‌ فرقه حقه‌ بمنزله يك‌ خال‌ سفيد ‌است‌ ‌در‌ پيشاني‌ گاو سياه‌. جلد 16 - صفحه 517 جواب‌: مفسرين‌ گفتند بحجت‌ و تأييد و نصرت‌، چنانچه‌

پوششى از حرير كه بر آن انواع صورتها بود بآن درخت ميپوشانيدند و بعدا گوسفند و گاو را پاى آندرخت ميآوردند و براى آن قربانى ميكردند و هيزم ميريختند و آتش در آن

پوششى از حرير كه بر آن انواع صورتها بود بآن درخت ميپوشانيدند و بعدا گوسفند و گاو را پاى آندرخت ميآوردند و براى آن قربانى ميكردند و هيزم ميريختند و آتش در آن

بلائي‌ ‌از‌ ‌شما‌ كنند و نه‌ حاجت‌ ‌شما‌ ‌را‌ برآورند بلكه‌ بت‌ پرستي‌ ‌از‌ گاو و گوساله‌ و درخت‌ و ماه‌ و ستاره‌ و خورشيد و ملائكه‌ و انبياء و اولياء پست‌تر

پوششى از حرير كه بر آن انواع صورتها بود بآن درخت ميپوشانيدند و بعدا گوسفند و گاو را پاى آندرخت ميآوردند و براى آن قربانى ميكردند و هيزم ميريختند و آتش در آن

طائفه‌ ‌غير‌ ‌از‌ ‌خدا‌ اله‌ ديگري‌ قائل‌ شدند، عبده‌ شمس‌ آتش‌، گوساله‌ گاو و ‌غير‌ اين‌ها ‌حتي‌ نصاري‌ و يهود. اتَّخَذُوا أَحبارَهُم‌ وَ رُهبانَهُم‌

ماه اوّلى و دوّمى باشد چون در روايت ديگرى بآن دو تفسير شده و آنكه بصورت دو گاو محشور ميشوند و با بندگانش بجهنّم ميروند و وجه مناسبت تعبير از آن دو جلد 3

قرار دادند چه‌ مشرك‌ باشند ‌که‌ اصنام‌ و خورشيد و ماه‌ و ستاره‌ و درخت‌ و گاو ‌را‌ عدل‌ ‌خدا‌ دانستند ‌در‌ عبادت‌ و چه‌ ثنويه‌ باشند ‌که‌ قائل‌ بيزدان‌

نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است كه قصد سبيل (راه هدايت ) را معين و

آمده و در آنجا اقامت گزيد. لوط هم كه همه جا با ابرام حركت مى كرد براى خود گاو و گوسفند و خيمه هايى داشت ، و يك سرزمين جوابگوى احشام اين دو نفر نبود بناچار

گوساله‏اى در سال اوّل زندگيش به آن تعلّق ميگيرد، و در كمتر از سى گاو زكاتى نيست، و زكات آن از چهل گاو تا شصت رأس يك «مسنّة» ميباشد- يعنى گاوى كه دندان برآورده

پوششى از حرير كه بر آن انواع صورتها بود بآن درخت ميپوشانيدند و بعدا گوسفند و گاو را پاى آندرخت ميآوردند و براى آن قربانى ميكردند و هيزم ميريختند و آتش در آن

پوششى از حرير كه بر آن انواع صورتها بود بآن درخت ميپوشانيدند و بعدا گوسفند و گاو را پاى آندرخت ميآوردند و براى آن قربانى ميكردند و هيزم ميريختند و آتش در آن

اسب‌ گير كرد و ‌هر‌ قطعه‌ گوشت‌ ‌او‌ بسنگ‌ كوه‌ گرفت‌ و هلاك‌ شد، و متوكل‌ گاو بست‌ ‌که‌ مرقد مطهر ابي‌ ‌عبد‌ اللّه‌ (ع‌) ‌را‌ خراب‌ كند گاوها پيش‌ نرفتند

بمايه حيات و براى آنكه بياشامانيم آنرا ببسيارى از مخلوقاتمان از جنس شتر و گاو و گوسفند و افراد بشر و چون از بلدة بلد و مكان اراده شده موصوف بصفت مذكّر كه

‌در‌ ميان‌ حيوانات‌ هيچ‌ صوتي‌ بدتر ‌از‌ صوت‌ حمار نيست‌ ‌حتي‌ صوت‌ سگ‌ و گاو و يكي‌ ‌از‌ مواعظ لقمان‌ ‌که‌ مختصر و مفيد ‌است‌ بفرزندش‌ ‌که‌ شيخ‌ صدوق‌

خود آنها بوده ولى نفاق داشته و بعضى گفته‌اند قبلا در بلدى بوده كه اهل آن گاو پرست بودند و محبت آن در دل او جاى داشته لذا مرتكب اين امر شنيع شده در هر حال

نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است كه قصد سبيل (راه هدايت ) را معين و

پوششى از حرير كه بر آن انواع صورتها بود بآن درخت ميپوشانيدند و بعدا گوسفند و گاو را پاى آندرخت ميآوردند و براى آن قربانى ميكردند و هيزم ميريختند و آتش در آن

روزه دنيا بهره‌مند ميشوند از لذائذ و آب و علف آن مانند چهارپايان يعنى شتر و گاو و گوسفند كه همّى جز خوردن و آشاميدن ندارند و جايگاه ابدى آنها آتش جهنّم است

مِن‌ دُونِه‌ِ إِلهاً نه‌ شمس‌ و ستارگان‌ نه‌ ملك‌ و جن‌ و انس‌ نه‌ بت‌ و گاو و گوساله‌ تمام‌ اينها شرك‌ و كفر و باطل‌ ‌است‌ لَقَد قُلنا إِذاً شَطَطاً ‌که‌

‌از‌ حيوانات‌ و نباتات‌ و جمادات‌ شود ‌از‌ عبادت‌ ملائكه‌ و جن‌ و انس‌ و گاو و گوساله‌ و اشجار و شمس‌ و ستاره‌ها و آتش‌ و اصنام‌ شود ‌که‌ هيچكدام‌ ‌آنها‌

مانند كنده شدن كوه و بالاى سر يهود قرار گرفتن آن، نزول طعامِ مَنّ و سَلوى‌، گاو ذبح شده‌اى كه مرده را زنده كرد، پس چرا نه معجزه ذكر شده است؟ پاسخ: تعداد 9

جواب نفرمود. عبد الرحمن گمان كرد توقف رسول به جهت صداق است، گفت: چندين شتر و گاو و گوسفند و زر و سيم صداق دهم. حضرت در غضب و كفى سنگريزه به كنار عبد الرحمن

باشد، من آن مزدورم كه مزد خود را گذاشتم. او را شناخته به صحرا بردم. گفتم: گله گاو خاصه تو، و ديگران حقى ندارند. گفت: مرا استهزا كنى؟ گفتم: سبحان اللّه، قصّه

الميزان جلد ۱۱ صفحه ۲۵۱ ترجمه آيات شاه گفت كه : من در رويا هفت گاو فربه را ديدم كه هفت گاو لاغر آنها را مى خورند، و هفت خوشه سبز و هفت خوشه خشكيده ، (كه

اجتناب نمائيد از آن حقير عرض مى‌كنم اشاره است بسئوالات بنى اسرائيل در قضيه گاو و امثال آن و ناظر بجهت دوم است كه سؤال از امورى است كه بيانش وظيفه شارع است

پوششى از حرير كه بر آن انواع صورتها بود بآن درخت ميپوشانيدند و بعدا گوسفند و گاو را پاى آندرخت ميآوردند و براى آن قربانى ميكردند و هيزم ميريختند و آتش در آن

جنايتى است كه در بنى اسرائيل واقع شد، و ذيلش داستان گاو ذبح شده بود، و وسط داستان كه دستور ذبح گاو است ، در اول داستان آمده ). باز از سوى ديگر، قبل از

خود آنها بوده ولى نفاق داشته و بعضى گفته‌اند قبلا در بلدى بوده كه اهل آن گاو پرست بودند و محبت آن در دل او جاى داشته لذا مرتكب اين امر شنيع شده در هر حال

‌اينکه‌ اصنام‌ و شمس‌ و قمر و كواكب‌ و ملك‌ و جن‌ و برخي‌ ‌از‌ حيوانات‌ مثل‌ گاو و گوساله‌ و شجر و حجر ‌را‌ مقرب‌ درگاه‌ الهي‌ ميدانيم‌ بآنها توجه‌ ميكنيم‌

سابق علاوه نموده است كه در صورت جدال بايد گوسفند قربانى كند و در صورت فسوق گاو و در صورت رفث حج باطل است و خداوند عالم است به افعال بندگان از خير و شر پس

حضرت فرمود: مرد عربى نزد رسول خدا (ص) آمده گفت: (گاهى است كه) من گوسفند و گاو و شترى را كه گرى دارند ببهائى اندك (و قيمتى ارزان) بدست مى‏آورم ولى از ترس

تعبيرش كنند، و آن خواب چنين بود كه گفت : در خواب مى بينم كه هفت گاو چاق ، طعمه هفت گاو لاغر مى شوند، و هفت سنبله سبز و سنبله هاى ديگر خشكيده ، هان اى كرسى

روزه دنيا بهره‌مند ميشوند از لذائذ و آب و علف آن مانند چهارپايان يعنى شتر و گاو و گوسفند كه همّى جز خوردن و آشاميدن ندارند و جايگاه ابدى آنها آتش جهنّم است

هر ده نفر را يك شتر و به نوبت سوار مى‌شدند. زاد آنها خرماى بد طعم و روغن گاو متغير شده، با وجود بر اين، هر دو نفر را يك خرما بود، به اين وجه كه اولى آن

على عليه السّلام آمده كه نه مجوسى و نه نصرانى و نه ترسايان عرب گوسفند و يا گاو قربانى را در عيد أضحى نكشند، و فرموده است: از ذبيحه هر يك از اينان اگر بسم

كه مسكينانتان از گوشت اشباع شوند، پس ايشان را اطعام كنيد. و علّت اينكه يك گاو برسم قربانى براى پنج نفر كافى است اين است كه آن كسان كه سامرى ايشان را بعبادت

ارزانى داشته پروا كنيد، پرسيدند: آن گنگان بى‏زبان كدامند؟ فرمود: گوسفند و گاو و كبوتر و مانند اينها.

الله ع : و محمّد حلبىّ از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد كه: آيا يك رأس گاو براى چند نفر كفايت ميكند؟ پس امام فرمود: امّا در هدى، نه. و امّا در أضحى آرى

ندارد، عرض كردم: متاع خودم را خريدارى كنم؟ فرمود: اينك نه متاع توست و نه گاو تو و نه گوسفند تو.

صادق عليه السّلام سؤال كردم: آغل، سايبان يا حصارى كه براى استراحت گوسفند و گاو يا كوپال علف ميان دو خانه مسكونى است از آن كيست؟ فرمود: امير المؤمنين عليه

امام ششم عليه السّلام گويد از حضرتش در مورد عقيقه پرسيدم فرمود: گوسفند يا گاو يا شتر عقيقه كنند، آنگاه نوزاد را نامگذارى كرده، و روز هفتم سر او را بتراشد

سپس مى گويد: بعد از دو سال فرعون در خواب ديد كه هفت گاو چاق خوش منظر از نهر بيرون آمدند، و هفت گاو لاغر و بد تركيب ، كه بر لب آب ايستاده بودند آن گاوهاى

شده و بزرگترين سوره قرآن است. علت نامگذارى آن به بقره، داستان بسيار زيباى گاو بنى‌اسرائيل است كه در آيات 67 تا 73 بيان شده است. محتواى سوره به علت طولانى

گاه مردم از پرداختن زكات خوددارى كنند گله‏هاى چهارپايان اهلى مثل گوسفند و گاو و شتر بسيار تلف شوند، سوم- هر گاه در جامعه‏اى حاكمان محاكم در قضاوت نسبت به

متوفّاى مؤمنين فرموده و در بهشت درختى است كه داراى پستانهائى همانند پستان گاو و آن درخت در كاخى است كه از درّ ساخته شده، و چون روز رستاخيز شود آن كودكان

دانستند گاو چيست ، و چه صفتى دارد، و ما نمى توانيم كلمه (ما هى ) را حمل بر سؤ ال از ماهيت كنيم ، ناگزير بايد بگوئيم سؤ ال از صفاتى است كه گاو مورد نظر

امام عرض كردم: در گاوميشها چيزى- يعنى زكاتى- هست؟ فرمود: بمانند چيزى كه در گاو است. و بر گوسفند چيزى نيست تا به چهل عدد برآيد، پس چون به چهل رسيد، و يكى

انفاق آن بخل كردند، روز قيامت طوق گردنشان خواهند ساخت» «۱». و هيچ صاحب شتر يا گاو يا گوسفندى نيست كه از دادن زكات مال خود امتناع كند، مگر آنكه خداوند در روز

اين جبرئيل است كه مرا امر مى‏كند تا هر كس را كه با خود هدى (قربانى شتر يا گاو يا گوسفند) نرانده است امر كنم كه محل شود (از احرام تقصير كرده بيرون‏ايد) و

السّلام يافتيم، حكم بن عتيبه گويد: عرضكردم: از اين پيش از بابت ديه شتر يا گاو و يا گوسفند گرفته مى‏شد، فرمود: آرى اين براى اهل باديه و صحرا، پيش از اسلام

سـاكـن ايـن خانه از مايملك دنيا تنها يك گاو داشتند كه از فروش شير آن گذران مى كردند، الياس دستور مى دهد كه صاحبخانه آن گاو را بكشد، و يوشع از اين كردار سخت دچار

فرمود با آنكه نسبت امت تو در زمين با ساير امم مانند نسبت خال سفيد است با گاو سياهى قدرت و سلطنت دادم ايشانرا و مخدوم نمودم آنها را براى كرامت تو و واجب

براى تو ثوابى خواهد بود كه براى تو مى‏نويسند، و چون قربانى كنى گوسفند يا گاو را ذبح يا شتر را نحر كنى در برابر هر قطره از خون آن ثوابى براى تو خواهد بود

است كه رنگش ابلق و صورتش مانند صورت آدم و دمش مانند دم شتر و سمش مانند سم گاو و يالش مانند يال اسب بود و بعلاوه دو بال داشت و مانند برق لامع سير ميكرد و

انسان ها بدان ها بستگى دارد، چارپايان را نام مى برد، كه مراد از آن، شتر و گاو و گوسفند است. هرچند كه بعضى گفته اند: مراد از آن در اين جا، تنها شتر است.

«ما ملکتم مفاتحه» کسانى اند که وکیل و قیم دیگران در آب ملک و حیواناتى مانند گاو، گوسفند و شتر مى باشند. این افراد حق دارند بدون اذن خواستن، از خوراکى هاى

را حكايت نموده مى فرمايد: ((پادشاه گفت : من در خواب مى بينم هفت گاو فربه را كه هفت گاو لاغر آنها را مى خورند، و هفت سنبله سبز و سنبله هاى خشك ديگر، هان

است براى انسان. و كلمۀ «رَكُوب» - به فتحه راء - به معناى مركب است. مانند: گاو و شتر، كه بار آدمى را مى برد. و جملۀ «مِنهَا يَأكُلُون»، به معناى اين است

از شما كه آن صيد را از روى عمد بكشد، پس ميبايد نظير آنچه كشته است از شتر و گاو و گوسفند قربانى كند، و براى تعيين نظير دو مرد عادل از جمع شما حكم مى‏كنند،

، خوابى ديد و به وزراى خود چنين نقل كرد كه : من در خواب ديدم هفت گاو چاق را كه هفت گاو لاغر آنها را مى خوردند، و نيز هفت سنبله سبز و سنبله هاى خشك ديگرى

اكفلنيها و عزنى فى الخطاب ). «نعجة » به معنى ميش (گوسفند ماده ) است ، و به گاو وحشى و گوسفند كوهى ماده نيز گفته مى شود. اكفلنيها از ماده كفالت در اينجا كنايه

(بر وزن قلم ) در اصل بر شتر اطلاق مى شده ، ولى بعدا توسعه يافته و به شتر و گاو و گوسفند گفته مى شود، اين واژه از كلمه « نعمت » گرفته شده ، به خاطر اينكه

سازد، و نيز از اسب ، گاو، زمين و آسمان متمايز مى كندبطورى كه مى توانيم بگوييم زيد عمرو نيست ، و هيچ فرد ديگر انسان نيست ، و نيز اسب و گاو نيست ، و زمين و آسمان

ثمانية ازواج ). منظور از «هشت زوج » گوسفند نر و ماده ، بز نر و ماده ، شتر و گاو نر و ماده تفسير نمونه جلد ۱۹ صفحه ۳۸۲ است ، و از آنجا كه كلمه «زوج » به هر

جنبده اى است كه در زمين حركت مى كند. و كلمۀ «أنعام»، به معناى شتر و گوسفند و گاو است. بعضى از مفسران گفته اند: «كلمۀ «كذلك»، خبرى است براى مبتداى محذوف، و

مواردى كه درباره اش تعبير به انزال شده نميگردد، از قبيل آيه سوره زمر، كه حتى گاو و گوسفند و امثال آن را، و آيه سوره حديد كه آهن را نازل از ناحيه خداى تعالى

بر قربانيهايشان نازل شود آن قربانى قبول است ، و خلاصه اگر بت و يا ستاره و گاو و خر و صورت مى پرستند همه در اين امر شركت دارند. و اما قسمت دوم : اين قسمت

زينت مى دهد از قبيل طلا، نقره و امثال آن . و كلمه (( عجل (( به معناى بچه گاو، و (( خوار(( به معناى آواز مخصوصى است كه گاوها دارند، و اينكه در بيان خصوصيات

را نيز كرب گفته اند، و در مثل مى گويند: « الكراب على البقر : شخم به عهده گاو است » ، البته اين مثل غير از آن مثلى است كه مى گويند: « الكلاب على البقر »

معنى قلعه هاى محكم است سپس ‍ به هر وسيله دفاعى نيز اطلاق شده است ، مانند شاخ گاو و شاخكى كه در پاى خروس است . اينجا روشن مى شود كه يهود قلعه هاى خود را در