نتایج جستجو

است و او را از مرادش منع مى‏كند معنى كرده است [بقره:7]. راغب در اصل آن چند قول نقل كرده از جمله گفته‏اند: اصل آن از عذب است عَذَّبْتُهُ يعنى گوارائى زندگى

آن غايب مى‏شود مثل لقمه در شكم. در خاتمه، قول مجمع كه‏آن را راه آشكار وسيع گفته به واقع نزديك‏تر است از قول راغب كه راه راست گفته زيرا در بيشتر آيات وصف

آیات شامل این کلمه قول‌ (۱۷۲۲ بار) وَ الّذِين اللّه لا لَه مَا مِن فِي يَوْم أَ إِذ مَن کُن إِذَا إِن يَا عَلَى فَيَکُون قَال فَإِنّمَا أَن کَفَرُوا آمَنُوا

آن غايب مى‏شود مثل لقمه در شكم. در خاتمه، قول مجمع كه‏آن را راه آشكار وسيع گفته به واقع نزديك‏تر است از قول راغب كه راه راست گفته زيرا در بيشتر آيات وصف

قرب قرر قريش قسر قسط قسم قسور قصر قضب قضى قطع قلب قلل قلى قمر قهر قوب قوس قول قوم قوى ل لات لبث لبس لحم لسن لظى لعل لغو لفف لقى لمز لن لهب لهو لو لوح لولو

تَعالى» جوهرى در صحاح گفته «اَلتَّسْبيحُ اَلتَّنْزيهُ». سبحان به قول طبرسى اسم مصدر و به قول راغب مصدر است مثل غفران و معنى آن تسبيح است و نصب آن چنانكه گفته‏اند

منع شده به استماع مأمور گشتند و پس از نقل چند قول فرموده: شيخ ابوجعفر قدس الله روحه (شيخ طوسى) گفته: قول اول از همه قويتر است. زيرا فقط در قرائت امام در

وزن فرس) فقدان حسّ شنوائى است (بسته شدن شنوائى). اصمّ به قول طبرسى كَرِ مادر زاد است. از قول ديگران بر مى‏آيد كه به معنى مطلق كر است خواه مادرزاد باشد

چهارده بار ذكر شده است [بقره:135]. درعلت اين تسميه چند قول است، به نظر نگارنده قويتر از همه قول ابن عباس است و مشروح آن چنين مى‏باشد: ناصره شهرى است در

مطلب بحث شده از تفسير تبيان نقل كرده كه: آن قول اماميه است به تفسير تبيان مراجعه شد كه شيخ مرحوم آن را قول اماميه مى‏داند. نگارنده: فصل تحابط را در اين

ديگرى را بيان و مجسّم كند. نگارنده گويد: بيشتر موارد استعمال آن در قرآن همان قول راغب است گر چه در معانى ديگر نيز چنانكه خواهيم گفت آمده است. و خداوند جريانى

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... اذ قوم قول بنى موسى ه هم کان ل ک انن صفف يا سبل فى

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... لا فى سلم ها حرث قول سقى اون اين ارض جىء ثور ب ذلل حقق ذبح

مشتق شده در حال بارگیری... يا هم ملک ندى قضى ظلم ل ندو على نا کون ربب لکن ک قول انن

علم خويش را در غير آخرت صرف كرده‏اند و براى درك آخرت علمى نمانده است نظير قول خدا: بگذر از آنانكه از ذكر مااعراض كرده جز زندگى دنيا اراده ننموده‏اند اين

بارگیری... پياز، [بقره:61]، آن درباره بنى اسرائيل است از موسى آمده است. ها قول عدس ا الذى بدل فوم ه هو قثء دنو بقل ب من

بارگیری... من انن ل کلل امن عيسى نا يحيى عبد اسماعيل زکريا اذ صلح رسل حسن قول اليسع جزى قوم هما يونس ک ذلک لوط ه هارون

در اثر دانستن كلام مورچه از شادى لبخند زد. معنى آيه در (ضحك) ديده شود. شعر قول ف لا هم ضحک ه من جند سليمان ها نن ربب کم ن وزع

مخالفت آنها با موسى است. ف سنو على فى ربع ارض هم لا اسو حرم اسى ها قوم انن فسق قول

تنها يكبار در كلام اللّه مجيد آمده است. ه ب عدد بخس کون ثمن فى من عمل شرى قول ما زهد الذى

يكبار در كلام اللَّه آمده است. لا ثرب قوم اهل کم يا من ل هم رجع ف طوف اذن قول فرق اذ

تکرار در قرآن: ۷(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم نا ه فى ل قول سنو الله ردد الى اله غلب ب ف وله ما يا جعل وجد رحم سجن هذه زجو من سرر اهل

نكردند. ما الله اله وله هم ل ربب ضعف ف عذب حبب ب حتى صبر ضرع اذا کون اخذ فتح قول سبل فى قد

توّجه به اين معنى ديدم الميزان و المنار نيز قريب به اين مضمون گفته‏اند. به قول بعضى از بزرگان صيغه ظّلام براى مبالغه در نفى از آن بهتر است ولى مطلب فوق از

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... وله اله الله من ل علم ب غفر ه کم انن قول ما هم کون الذين يا لا ها ف قوم ک بلغ بل ابراهيم ضغث ى ايى اوه نحن اول نسو

در باره آن در «عيسى» سخن گفته‏ايم به آنجا رجوع شود. بنو وله اله الله مريم قول ان من ما عيسى ه هو عبد انن رسل الا نا يا هم مسيح غفر ب اسرائيل فى وسم ل قتل

تکرار در قرآن: ۱۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... قول الذين هم يهود هود من امن الله اله وله انن على کون شىء ليس صابئون او لا بنو نا ب ولى اخذ

چيزى است در قلب و مخصوص است به اينكه از جانب خدا و از ملاء اعلى باشد مثل قول حضرت رسول «صلى اللَّه عليه و آله» «اِنَّ الرُّوحَ الْاَمينَ نَفَثَ فى رُوعى»

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ما ک ه لا يوم ان ب کم ل فى کتب لعل قول نفس قرب ف حقق من الله کون ها اله وله ا قرع سوع دين انن ليل قدر نا علم ايى

تکرار در قرآن: ۱۳۳(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم من ل ه ف قول ا کم ما ب اله لا على ان وله الله ام فى خلق ها ربب انن کون ارض علم الذين اتى

ا ايى ربب لعل نفق الا ه امن لا ى کتب فى عبد کون قصص حقق ليس قد صبر ک اخذ قول وفى ائى وهب داود نذر هدى هو حيى حدث شرح فلح جناح اوى عهد علم زيغ عبر خير يدى

بحر يى بل عتو غشو ضرر عن طغو طغى غشى ا سوق نفر ک ها رئى مسک موج ظلم او لما قول ب قد ان صرح عمه ما کم مشى سرع انن کبب اخذ وله فوق دخل الذى هذا مرد رحم

وقت. [يس:48]. [سجده:28]. گفته‏اند در لغت هذيل به معنى«من» و «فى» نيز آيد. قول ه ذا هذا ان کون وعد لا هم صدق فى ف ى بين نصر الى الا الله ما بصر هو علم مکر

فقط يكبار در قرآن آمده است. ثَرب و تَثريب هر دو به يك معنى است. لا کم ل على قول يثرب اهل يا قوم هم يوم خطء من غفر کون طوف ان الله رجع نا اله ف وله غرر اذ

از آنها مطلق خاك است. «ثرى فقط يك دفعه در قرآن آمده است. ما ان تحت جهر ب قول هما بين انن ف ه ارض فى علم سمو

جناح کم لا ان ف من ما فى هن ک هما ب ل ليس ها ه اذا خفض هم وله غير سلم الى قول عمل امن اول صلح خرج او اله طير ظلم علم جنح دخل اتى الله ضمم کون طوف بيت ارض

ناصبى بودن را كه بغض و عداوت على است در ميان مردم بگذار. زمخشرى مى‏توانست قول بعضى از شيعه را كه خودش نقل كرده (اگر چنين قائلى يافته شود) به نحو آبرومندى

[بقره:156]. صواب: حق و درست يعنى آنچه حقيقت را درك كرده [نباء:38]. يعنى قول حق و مطابق حكمت و عقل بگويد. صيّب: باران و ابر [بقره:19]. يا مثل باران سختى

ديار بديار كرديم. بنابر آنكه «ممزق» مصدر باشد نه اسم مكان. [سباء:7]. آيه قول منكرين معاد است كه به يكديگر مى‏گفتند: آيا دلالت نكنيم شما را به مرديكه مى‏گويد:

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه هم ف من ک ل کم ما ب اله ربب الله وله قول انن نا ى لا ان قوم فى ها رسل وحى رجع کون نزل ثم الذين ايى دعو الى على امن

ارض کون حمل کم ان نن وله عمل سئل اله الى يوم الله رئى وزن سمو مع ام انن غيب قول حبب ک غرم عند ايى خفف سحب عن دعو ربب هو کذب نشء ما اتى شىء وزر اذا اذ خردل

آیات شامل این کلمه مع‌ (۱۶۴ بار) مع به قول مشهور اسم است به دليل دخول تنوين در «معاً» و به قولى حرف جر است. و آن دلالت بر اجتماع دارد خواه اجتماع در مكان

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم ه ب ما من کم ل بين ف الله اله وله قول خلف ک انن لا الى ان قدم عن ى ها نا الذى فى صدق علم رجل کون شىء على يدى امن

ما هم الله اله وله على ف حرم طيب ب ان الذين ها ى هن اتى امن حلل طعم ک عذب قول انن کفر هذا علم نا ذا قوم غضب نعم الى صيد ايى ربب حتى فى دور الا کون کتب الذى

جعل کلل ان على انن خلق نفس الله نا اله الى هن لا وله زوج الذين ذکر نعم اذا قول ايى شىء ذلک امن ثنى الا اتى نبت انث ذرر سکن جنن بين بدل نبو ملک طهر وحد يا

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... الله وله من ل ه ب ما هم انن ف کم اله لا على قول علم ان فى کون الذين امن شىء ک ها الا رسل هو الى ى نا ا کفر قوم ايى غفر وقى

قرآن: ۲۸۷(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ب من ه ل هم ف وله ما اله قول الله انن ک على ربب لا نا کون ان حقق کم الذين فى جىء هو الا علم ها بين امن

شده در حال بارگیری... هم ان انن ما من ه ل الا ظنن ب الله اله وله ف لا کم قول على ى تبع نا ک لن ها الذين ربب قوم کون امن فى کذب حقق علم سوء کثر نفس سوع

قرآن آمده است: انعام:74، اعراف:138، ابراهيم:35، شعراء:71، انبياء:57. ل عبد قول ف ى انن قوم ه على ان اله عکف هم ربب کم ظلل اخذ نن جعل ضلل بعد ا ک هن ما بنو

ها على فى طوع عوج سمع انتم ايى وله قصد اذ فخر دعو الا وفر فزز اول جزى عمل قول همس يا علم تبع يوم رجل محن

[نباء:23]. ماندگانند در آن روزگارانى. تلبث نيز به معنى توقف است [احزاب:14]. قول يوم فى ف هم ل کم الا ه ما من ب ک او لبث ها ان علم سنو بعض قد کون لم سوع عدد

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ف هم کم من ل ما ه الى ب ها دنو حيى فى ک قول على نا ثم هن لا قلل وله الا حين ان الله اله کفر اخر متع ربب اتى الذين اذا

اندازه گرفت. ف کون نظر هم ل عقب من فى کم ه ارض الى ا ک ما لم ثم على الله اله قول ى وله لا رئى ب الذين کذب ان کفر انن اخذ سير ها کيف قبل نذر قد ذکر سمو ربب

حقيقتش آن است كه مرا به شكر حريص كن بطوريكه نفس خويش را از كفران باز دارم. قول حتى هم اذا ف ى ن ان نعم ربب جىء على شکر ک ها من اتى التى نمل ما نا طير نور

تبع هدى سبع ت لبس ک يمن عن نعم الذى خسر قتل الا غنى امن يا جحم دين موسى صبر قول ذکو ذلکم غير کثر ذبح

نعوذباللَّه. اسحاق ه ل نا ابراهيم ما جعل من اسباط اسماعيل وهب اول ها کلل قول على يا انن بنو کون اتى ک نبو ى عيسى علم هم هدى اذ فى ان اهل ب الى موسى نزل

الله ل من ه علم ما هم ک عزز ف انن ب فى کم هو ان بين کتب کون الذين الى لا قول ها اتى ايى امن نا حکم نزل ربب شىء ى ارض الا على قد سمو يا انس اذ اهل ائى رسل

رسول «صلى اللّه عليه و آله» گرفته‏اند كه به قوا الميزان همه بى‏دليل است. قول الميزان از همه قوى است جاهليّة الاولى يعنى جاهليّتى كه در اوّل و گذشته بود

افروزان به زدن سم رجوع شود به «عدو». من ف هم ه کم ما ب ل ى ظهر ها سوء انن هو قول وله کون حجب الذين بغى اله هما لا او ا ذلک اول غير على فى ربب نور اتى الله

خود در آورده‏اند خدا كيفرشان مى‏دهد. ما عن هم ل وله اله ه الله ربب علم ف ب قول على من انن سبح سمو ارض لا لسن رسل عون کذب عرش علو کم عزز سئل رحم ک جىء سلم

جىء حلف لو مشى حسب نن يوم ثم نفس جزى علم عدد نبء يدى حسن منع بعد زهق نمم عن قول دنو خير لکن بعث قدم حيى بين ودد خلد شىء فى غلظ قد شهد ثلث تبع خرج حرب صوب

يعنى پيمانه [هود:84]. وفى نا وزن لا ب کيل اذا ى ف ل کم انن هم على قسط ه من قول انس رسل اخو ذلک کون ان عهد بعر مع سئل خير يسر قوم زيد ربب حفظ قسطس لن بخس

مى‏خورند و حتماً وارد آتش مى‏شوند (نعوذ باللَّه). ف ل قرب سکن لا فى ب ذى ه ما قول مول على هم کون طعم ان انن بنو ک کم حسن من سبل ولد وجد اکل اتى سئل الا حضض

الذين جبل مهل اخذ صلى صهر صبب ولى کذب طعم اخر صدق جزى فدى سحب انى هنا ايى قول موه رجع عتل وفق قطع سقى هو سلسل نزل انت معى شکل علم طوع ضلل ظلم هيم کان شوب

وسوس شرر صدر شطن الى لا اله ما هما خلق ظلم ب ضحو علم کون ها قرب نفس بدو جنن قول ملک نحن يا ظما شجر قد هذه جدد ک آدم هل ورى دلل عن

چشمه‏ها و نحو آن ) ها ه من ان حمل کم ل ما ب ک هن ف عن انث لا هم علم وزن انن قول فى کون الله الا سمع ربب اله على رضع کلم حتى ى کتب ثوب رفع بعد حرف وله کره

اَرحامٍ مِنَ الحَرائِرَ» مجمع البيان ذيل آيه فوق. ف من ه کم ل ان ما هم لا اله قول کون ب فى يوم وله ربع الله هن ليل ثنى على الا ک انن ثلث الذين لم ربب اذا صحب

و 16 سوره اعراف. ه من کم هم ل ف ثم الى ب وله ما فى اله انن الله على لا ها قول کون خلق الذين ک بعد کفر نا امن ربب يوم موت جعل ولى قوم ى اذا ان علم رجع توب

است. در مجمع فرموده: قول در كلام عرب موضوع است براى حكايت چنانكه گوئى «قالَ زَيْدٌ - خَرَجَ عَمْرٌو» راغب گويد: قول و قيل يكى است قول بر وجوهى به كار رود

آمده است. سمو ل ه اجل ب ها الله اله من کم هم وله ف ما ربب فى ذکر ک الى انن قول على الا انتم وسم ان لا سبح ثم ى اذا ابو اخر هو کون کلل نبء جىء جرى لم خلق

رحم عرف او ها سمو انن نا الا هم قد کم ک الى زول ا ارض اذا ى بل رزق سرح عرو قول ذلک ختم الذى اجل رسل موت مسک وثق حسب نعم الذين نفق امر التى بلغ حسن طلق کتب

فسد من امر فى قوم ربب ارض شرک کم کون وثق بين اول سوء نا صلو هو لن خشى لم قول سيب يدى نقض حمى ظلم نصر قد اتى خوف اخر الا کفر سرى نکر سلط اوى لکن اخذ طوف

زوج لعل حسن شرک الا ضرر رحم وحد ابراهيم موت ى ک سدس اول ثلث بنو ن سلم ثم قول اتى ربع هن وفى قرب صحب نوح ربب وحى انن عظم امم ظلم موسى جنن ثنى ا حين جنف

انن ى لوم ه من ب کم ما ذلک اله ن وله الله نفس ا هو غير بسط ذکر خوف ل بغى قول بعض فضل ان کون ورى على نا ربب ملک يمن اول قسم حسر لو ک دحر جهنم انا يا الذى

راغب گويد: قول و قيل يكى است قول بر وجوهى به كار رود اظهر آنها كلمه يا كلمات مركب از حروف است كه به وسيله تكلم ظاهر شود مفرد باشد يا مركّب. قول در قرآن در

هم بطل من نزل نفس دنو انن کون ل فى حقق هو ب ف اذا ها کفر ما قرآن جىء زهق ه قول کم حيى قرء ويل نصر ان عذب سلط حلف الله اله لدن دمغ وصف سور ک شفى رحم وله على

وله الله هم شىء فى غرب دون کلل لعل وجد قطع دعو شمس انن صرح نا بين لا ها جند قول وکل يسر خبر اتى موسى مدد هنا لو هنالک بنو هزم سدد رقى لدى ارض على عذب امر

غيره باشد. الله اله وله فى هم ل ه ف من عن لا ب کم الذين انن ما ان ضلل قتل قول صدد على ک کفر هدى ها اخذ امن کون علم ربب نا الى ى سبل تبع جهد بنو رئى نفق

بوده يا چرم يا فلز و غيره. به قولى آنها از چوب بودند و از آسمان آمدند به قول از زمرّد بودند به طول ده ذراع، به قولى از زبرجد سبز و ياقوت سرخ، به قولى دو

پيش از ما نازل شد و ما خواندن آنها غافل بوديم. ل ما ه فى کتب کم هم کون ان قول بين من لا الا انن عن حقق ها نا قبل امر علم ب غفل او خير رسل وله ايى ک اله

الذين ه کم وله ها قدم اله الله من فى امن ما ف هم على نصر کفر اذا اتى ان ربب قول لقى فئد او شىء قد قلب اذ طيب حقق کتب قرر صبر الى مع بعد عند فرع فئى شدد ذوق

کاروان قریش را به اسارت آورد، وگرنه آن حضرت با فتح بَدر نیرومند شده بود، قول ایشان بسیار دلچسب است رجوع شود به «النصّ والاجتهاد ص 182») براى هيچ پيغمبرى

شده. من هم ل ها فى ب ه ف دخل جرى ما کم تحت انن کون لا ک ربب صحب ان نهر عمل قول امن انس خلد نعم وله صلح على الذين اله نا وقى الله اول عن الى عدن ى هما ايى

آيه مؤيد قول اهل تفسير است. ف الله اله وله ه انن من هم على کم الذين ثم ل الى ان رحم امن توب صلح لا عمل ک ربب اول هو ب الا کون غفر بعد ما علم قول ها ى عذب

آمده است. وله اله من الله ه شىء علم ها ل لا الا ف ب ربب کلل ى انن ارض نا قول على ما اتى نفس الذين هم کم فى رحم اول کلف قدر ان کون حکم وسع ذو نفق غفر ک

فرموده: اين قصه خرافى است. ما هاروت علم بابل ب من احد ملک وحد لئک حتى الک قول على انن نزل

شرق ف من ها ربب ب قبل اله شمس ه الى فى ل لا ان وله الله کون ما وجد هم اذا ک قول ارض طلع سبح ليل سبب ذات بلغ زيت بتل غرب برک لون عين خلف ولى کم برر قوم حمء

وجودشان استقرار يافته است. علم فى امن من هم ه وله الم لکن عذب ب اله الله قول الا ل اول ما کفر عتد کلل نزل عند

مى‏گفت: لامِساس لامِساس. رجوع شود به «سمر». ه من هم ل ان ف ب کم اذا ما نا قول ضرر لا فى ى ها انن ک اله الله لم وله عذب سوء ن کون على انس دعو هن نور قبل

لا الله اله وله نصح بلغ رود ما نا حبب لوط لکن نفع امن ا خرج توب ب اذ الى قول علم قوم هما ردد على دلل اذا انن عسى ها عجب حرج ک مع نفق کون عجز انا هم خوف

آیات شامل این کلمه «قول معروف» (گفتار نیک و شایسته)، معناى وسیعى دارد که علاوه بر آنچه گفته شد، هرگونه گفتار باطل، و بیهوده، و گناه آلود، و مخالف حق را

اول: حقاً كه قول كسائى و پيروان اوست. دوم: الاء استفتاحيه كه عقيده ابى حاتم و تابعان اوست. سوم: حرف جواب به منزله «اى» و «نعم» آنگاه قول دوم را اختيار

طبرسى ره در علت تسميه سه قول نقل كرده اولى قول زجّاج است كه حرام سبب استيصال زجّاج است كه حرام سبب استيصال و هلاكت است. دوّمى قول جبائى كه در حرام بركتى

آیات شامل این کلمه «غَوْل» (بر وزن قول) در اصل، به معناى فسادى است که به طور پنهانى در چیزى نفوذ مى کند، و این که به قتل هاى مخفى و ترور در ادبیات عرب

جمع است. ه هم من ف ب کم على ما ان ها کون اذا الذين الله اله ل وله کبر طور قول الا لا ربب ى امن انس ذکر او عن جور جنب نا قرب رسل بنو الذى قعد رجس قوم انن

گفته‏اند به معنى كذب است ولى ظاهراً مراد قول منحرف از حق و قول باطل است اعم از آنكه دروغ باشد يا غير آن و از رديف اوثان و قول زور بدست مى‏آيد كه سخن باطل از نظر

معمولاً در مقابل «علن» قرار مى گیرد. و «راغب» نیز در «مفردات» به ضعیف بودن این قول تصریح کرده است; هر چند بعضى از علماى لغت، به هر دو معنا اشاره کرده اند. سرر

(بر وزن علم و فلس) كه جمع آن شعوب است سه قول هست يكى قبيله بزرگ. در مجمع گويد: آن طائفه بزرگى است مثل مضر و اين قول اكثر مفسران است. دوم‏آن كه شعب كمتراز

كرده‏اند. جمع ارذل نيز آمده است [هود:27]. من ک ل علم ما کم عمر الى ردد کى رئى قول لا تبع نا ى هم وفى الذين بدو الا بعد ب امن کون ا عمل شىء على ثم انن

مرحوم طبرسى قول اول را اختيار كرده و فرمايد: آن از ابوجعفر باقر و امام صادق عليهم السلام مروى است و آن اختيار زيد بن ثابت، ابوسعيد خدرى... و قول ابوحنيفه

«و تجعلون شكر رزقكم انكم تكّذبون» قول اول بهتر بنظر ميرسد و اللّه اعلم. من هم ل کم ه ما اله وله الله ف ها ب فى لا قول شىء انن ک على نفق رزق الذين ربب امن

ليكن به گناه بزرگتر كه ترك نهى ار منكر باشد مرتكب شده‏اند و فرقه ناهيه با قول «مَعْذِرَةً اِلَى رَبِّكُمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ» آنها راهشدار داده‏اند

هم ل وله اله الله انن ه لا ى ک من کم فلک فى على نا ف علم جىء مرر عين سحر قول الذين يا فعل قد اهل کلل ن رسل کيد کتب صنع بئس وحى لقف اوى کفر لبس ايى ائى

عَنِ الطَّريقِ الْمُسْتَقيمِ وَ يُضادُّهُ اَلْهِدايَةُ» قول صحاح و قاموس و اقرب و نهايه نيز قول راغب است. و اينكه بعضى هلاكت، و گم شدن، باطل و فضيحت را

عشاير آنها را در صحيفه‏هاى فلزى نوشت آن است قول خدا «اَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقيمِ». طبرسى از جمله اقوال اين قول را نقل كرده كه: رقيم لوحى است از سنگ كه

است و او را از مرادش منع مى‏كند معنى كرده است [بقره:7]. راغب در اصل آن چند قول نقل كرده از جمله گفته‏اند: اصل آن از عذب است عَذَّبْتُهُ يعنى گوارائى زندگى

سيد در عروة فرموده است. اما قول اهل لغت: در قاموس گفته: كعب قوزك روى پا و دو قوزك در دو طرف پا و هر مفصل است. همچنين است قول اقرب الموارد. جوهرى آن را استخوان

است ابن اثير در نهايه مى‏گويد: قرء از اضداد است بر طهر اطلاق مى‏شود و آن قول شافعى و اهل حجاز است و بر حيض اطلاق مى‏شود و آن مذهب ابوحنيفه و اهل عراق مى‏باشد،

نيست بلكه بلعام به آن حضرت تعليم مى‏دهد به قول ضحّاك مى‏گفتند: سلمان فارسى قصص قرآن را به او مى‏آموزد به قول ديگر بنى حضرمى غلام داشتند به نام يعيش يا عائش

هر گناهى است كه قبح آن زياد باشد. همچنين است قول ابن اثير در نهايه. در مفردات گفته: فحش، فاحشه و فحشاء هر قول و فعلى است كه قبح آن بزرگ باشد در مجمع ذيل

است . ه من ها ما ف على هم ل حمل نا ب لا کم ان فى ک وضع هن انن قوم الذين قد قول مثل اول يوم وزر کون انس ثقل کلل لم ربب الله الى رئى ذات ايى خطء ثم اله ى ذرر

پايدار باشيد من نيز همانقدر كار خواهم كرد. من ما ل هم ف ه ان ب اله الله وله قول کم انن فى لا نا على کون ک ها امن الذين ى لم عمل علم ربب ا قوم الا ايى لو عن

که آزار به دنبال دارد. (قول معروف و مغفرة خیر من صدقة یتبعها اذىً) ۲ - لزوم رعایت برخورد نیکو با نیازمندان در گفتار و رفتار (قول معروف و مغفرة خیر) ۳ -

يَهْدى مَنْ يَشْاءُ» ايضا در انسان نيز متعدى به نفسه آمده مثل قول مؤمن آل فرعون [غافر:38]. و قول ابراهيم «عليه السلام» [مريم:43]. تحصيل حاصل درباره [فاتحه:6]

ماده بنابر قول قاموس و صحاح. و بنا بر قول مجمع و غيره گاو ماده است، جمع بقره بقرات است مثل [يوسف:43] من هفت گاو فربه مى‏بينيم. اين مؤيد قول مجمع است. بَقَرَه

كتاب مقدس آن را مديان نوشته و گويد: به قول بعضى زمين مديان از خليج عقبه تا به موآب و كوه سينا امتداد داشت و به قول بعضى از شبه جزيره سينا تا فرات امتداد

آيه [طه:15] آن است كه نزديك است پرده آن را زايل كنم و آن را آشكار نمايم اين قول در مجمع از ابوعبيده نيز نقل شده است . ولى قاموس و نهايه و مفردات اخفاء را

عَنِ الطَّريقِ الْمُسْتَقيمِ وَ يُضادُّهُ اَلْهِدايَةُ» قول صحاح و قاموس و اقرب و نهايه نيز قول راغب است. و اينكه بعضى هلاكت، و گم شدن، باطل و فضيحت را

دستورات تورات و انجيل گرفته شده است. ناگفته نماند: قول دوم و سوّم داخل در عمومى است كه گفتيم و قول اول و چهارم باطل است زيرا خطاب «يا اَيُّهَا الَّذينَ

نداشتند و نجات نمى‏يافتند. مصرخ به معنى صريخ و فريادرس است [ابراهيم:22]. قول شيطان است مه به پيروان خود روز آخرت خواهد گفت مرا ملامت نكنيد. خودتان را ملامت

اظهار كرد. قاموس آن را عجله و چهره در هم كشيدن و قهر، معنى كرده است. ولى قول مجمع البيان اقرب است، بنابراين، چون در آيه شريفه «بَسَرَ» بعد از «عَبَسَ»

نساء و 21 سوره محمد نيز «طاعة» خبر مبتداى محذوف است. تطوّع از باب تفعّل به قول راغب تكلّف اطاعت است و در متعارف به معنى تبرّع و انجام كار غير واجب است طبرسى

كرده و در قاموس آمده كه آن به معناى نقص و ظلم است، با تدبّر در استعمال قرآن قول راغب اقرب به نظر مى‏رسد زير موارد بكار رفتن آن توأم با ظلم است حتى در سوره

نامادرى را نكاح المقت مى‏گفتند ظاهراً مراد از آيه مبغوض واقعى است نه نقل قول آنها. [صف:3]. مقتاً تفسير «كَبُر» است يعنى مبغوض بزرگى است نزد خدا اينكه بگوئيد

[طارق:6-7]. صلب به مهره‏هاى پشت و مجارى نطفه مرد گفته مى‏شود و علت اين تسميه به قول راغب سخت بودن مهره پشت است همچنين است اصلاب در آيه [نساء:23]. ولى در «تراب»

است و حيرت را نيز تردد دانسته است قول او با مجمع چندان فرقى ندارد در نهايه شواهدى از موارد استعمال آن نقل شده كه قول مجمع را تأييد مى‏كند همچنين آيه انشقلق

فرا مى‏گيرد شدت تاريكى شب، مرگ عمومى، قتل عام، سيل غرق كننده و... آمده است قول مجمع ميز نظير اقرب است. [عنكبوت:14]. غرض از طوفان طغيان آب و طوفان حضرت نوح

حسين «عليه‏السلام»نقل كرده كه فرموده از «اَلْقُرى» رجال قصد شده است المنار قول راغب را نقل كرده و رد نمى‏كند. ولى مثال راغب «وَ اسْئَلِ الْقَرْيَةَ» درست

تکرار در قرآن: ۱۶۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... مع به قول مشهور اسم است به دليل دخول تنوين در «معاً» و به قولى حرف جر است. و آن دلالت بر

دو را گفته است همچنين است قول قاموس و اقرب. در قرآن مجيد چنان كه معلوم شد در روياندن و كاشتن هر دو به كار رفته است و بنابر قول راغب زارع فقط خداست و بشر

اهانت، قول مجمع نيز چنين است. من ل ها هم جهنم ف کم اخر سعى ا رود جنب کلل صفو لوم ذئم ذمم قذف تبع خطف ملء فى صلى عذب وصب خرج علو الا ربب لقى ک قول شکر ه

و فقط روى تخمين و حدس سخن مى‏گويند. شايد ظنّ نسبت به عقيده و خرص نسبت به قول است. ما قبل آيه اوّل در اين است كه مشركان مى‏گفتند: مشرك بودن و حرام دانستن

بهشت نشود مگر آنكس كه يهودى يا نصرانى باشد. طبرسى فرموده: درباره اين لفظ سه قول هست اول آنكه: آن جمع هائد است مثل عائذ و عوذ مذكر و مونث در آن يكسان است و

اين كفر را بر ما پيش آوريد بد قرار گاهى است براى شما. سخن اوّل بنا به نقلى قول پيشوايان كفر است نسبت به اتباع خويش و مرحباى دوم جواب پيروان است نسبت به رؤسا

مى کند، لفظ «مُهَیْمِن» را بر آن اطلاق کرده است. اما در اصلِ این واژه، دو قول در میان مفسران و ارباب لغت وجود دارد، بعضى آن را از مادّه «هیمن» مى دانند

اينكه عزّى نام بتى بود براى قريش. درخت بودن آن را نسبت به قول داده است. در مجمع نيز اين قول نقل شده است. ايضاً در مجمع فرموده: به قولى لات، منات، عزّى

عليه وآله» خودش را براى عدم ايمان مردم خواهد كشت يا نه؟ در جواب اين سوال چند قول و وجه هست اول :لعل در اينگونه موارد براى تعليل است [بقره:52]. يعنى بدان علت

۲۸(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... جمع طائر به معنى پرنده است و به قول قطرب و ابوعبيده: طير به واحد نيز اطلاق مى‏شود. و به نظر طبرسى: آن اسم جمع

دوم) را جبان و ضعيف القلب گفته است. به قول ابن اثير در نهايه آن به معنى ضعف و ترس است. نگارنده نيز با دقت در آيات قول ابن اثير را پسنديدم و خواهيم ديد كه

دوم) را جبان و ضعيف القلب گفته است. به قول ابن اثير در نهايه آن به معنى ضعف و ترس است. نگارنده نيز با دقت در آيات قول ابن اثير را پسنديدم و خواهيم ديد كه

و اين اشخاص نوعاً در مدح و ذم و ثنا و قدح بى راهه و بى خودانه مى‏روند به قول آنكس كه مى‏گفت: شاعر مانند آدم ديوانه است كه با خودش حرف مى‏زند. مى‏و معشوق

مشهور او را آورده و عنوان كرده است .به قول بعضى غرض از ابولهب گفتن تحكم و اثبات آتش است براى او، الميزان اين قول را پسنديده است. اسم ابولهب به نقلى عبدالعزى

الْمَسْجُور الْحُبُک عُذْرا ذِکْرا الْبَحْر لَفِي تَمُور فُرِجَت أَمْرا قَوْل فَالْمُلْقِيَات الْمَرْفُوع در حال بارگیری...

آشفته گویى و تناقض بودند. (إنّکم لفى قول مختلف) ۲ - کفر و حق ستیزى، منتهى به تناقض در گفتار و اندیشه * (إنّکم لفى قول مختلف) مخاطب «إنّکم»، کافران هستند

اعراضاز حق اصرار نمودند و خود پسندى عجيب كردند. صِرّ به كسر (ص): سرماى شديد به قول راغب اين از آن است كه در سرما گره شدن (يخ بستن) هست. [آل عمران:117]. حكايت

وزن فرس) فقدان حسّ شنوائى است (بسته شدن شنوائى). اصمّ به قول طبرسى كَرِ مادر زاد است. از قول ديگران بر مى‏آيد كه به معنى مطلق كر است خواه مادرزاد باشد

متكبّر است. در مفردات مى‏گويد: خيل در اصل به معنى اسبان و سواران است و در قول خداوند [انفال:60] هر دو مراد است و نيز در هر يك منفرداً استعمال مى‏شود چنانكه

راغب آن را به قول نسبت مى‏دهد. فعل آن در صورت لازم بودن از نصر ينصر و ضرب و يضرب و در صورت متعدى بودن فقط از نصر ينصر آمده است (اقرب). ضمناً قول راغب درباره

است. و رسول به معنى برخاسته از همان است رسول گاهى به پيام اطلاق مى‏شود مثل قول شاعر «الا ابلغ ابا حفض رسولا» و گاهى به شخص پيام آور (مفردات) ارسال به معنى

اگر قرآن نبود مى‏بايست انبياء را در آلودگى مانند اشخاص معمولى بدانيم . ف ک قول هم بصر ما ل ب ه قوم خرج رجع يا لقى موسى ضلل خطب الى لم بعد عجل ذلک من ها جسد

بالاى من است آن دروغ است. ولى محققان قول او را رد كرده‏اند. ف ب هم من ل ه ايى وله اله الذين الله ربب على ما کون انن اوى قول ائى ان نا الى ک لا کما فى ها ى قوم

هر گناهى است كه قبح آن زياد باشد. همچنين است قول ابن اثير در نهايه. در مفردات گفته: فحش، فاحشه و فحشاء هر قول و فعلى است كه قبح آن بزرگ باشد در مجمع ذيل

حجّ آوردند و بعد از آن مشركين حجّ نياوردند. طبرسى درباره آن سه قول نقل كرده كه دوّمى همان قول الميزان است . [انعام:149] راغب گويد حجّت دليلى است كه مقصود

تُقَدِّموا» است مگر آيه [طور:26]. كه با «فى» آمده است و آن بنابر قول شبرسى خائفان و بنابر قول راغب اعتنا كنندگان است و چندان فرقى ندارند. * [انبياء:28]، [مؤمنون:57]

فرمايد: ضياء در كشف تاريكى‏ها از نور ابلغ است زمخشرى نيز مثل مجمع گفته. بيضاوى قول اقرب الموارد را نقل مى‏كند. شايد از اين سخن استظهار شود: علت به كار رفتن ضياء

در الميزان قول فوق را اختيار و روايات را بدون اظهار نظر نقل كرده است. به نظر مى‏آيد مقصود از روايات بعضى از مصاديق آيه است. در مجمع چند قول نقل شده از

در الميزان قول فوق را اختيار و روايات را بدون اظهار نظر نقل كرده است. به نظر مى‏آيد مقصود از روايات بعضى از مصاديق آيه است. در مجمع چند قول نقل شده از

ولى در قرآن به معناى دوم به كار نرفته. طبرسى فرموده: در اصل و تسميه آن دو قول است يكى‏آن كه طائفه مثل رفقائى است كه از حمله كارشان سفر و طواف در شهرها است

اوّلى گويد: يعنى يوسف دور است از اين اتّهام زيرا كه از خدا مى‏ترسيد و اين قول بيشتر مفسّرين است كه گفته‏اند: اين كلمه تنزيه يوسف از اتّهام است . بنابراين

زيرا كه طاعت براى جز است (يعنى خداوند به طاعت پاداش خواهد داد) قول طبرسى در وجه تسميه از قول راغب بهتر است. على هذا شريعت را از آن جهت دين گفته‏اند كه در

ک کلم لو ربب سبح خير الذين على انن الا ان اول سبق اتى صحب شئم کون نشط الى قول کلل وله قد الله اله بين علم عبد دبر اجل امن فحش غفر قضى سوء امم جنن امر نحن

به آن منجذب است و چون در كار خير اين حالت نيست لذا كسب به كار رفته. المنار قول زمخشرى را پسنديده ولى بعكس نقل مى‏كند. نگارنده گويد: ظاهرا فرق مهمى ميان كسب

جامع ميوه‏هاى تمام باغات است گفته و نيز دره‏ها...كه زجاج نقل كرده. قول اقرب نيز قول قاموس است. به نظر نگارنده: مراد از ذكر اين كلمه بيان وسعت نعمت‏هاى

الموارد آن را آب جارى وسيع گفته و اطلاق آن را بر رودخانه مجاز دانسته‏اند اما قول اول با معناى اولى كه وسعت و اتساع است بهتر مى‏سازد. قرآن كريم در معناى رود

ياريشان نكردند بلكه از آنها ناپديد و گم شدند. **** 2- [آل عمران:183]. اين قول يهود است كه مى‏گفتند: خدا به ما عهد كرده ايمان نياوريم مگر به پيامبريكه قربانى

دستورات تورات و انجيل گرفته شده است. ناگفته نماند: قول دوم و سوّم داخل در عمومى است كه گفتيم و قول اول و چهارم باطل است زيرا خطاب «يا اَيُّهَا الَّذينَ

است ابن اثير در نهايه مى‏گويد: قرء از اضداد است بر طهر اطلاق مى‏شود و آن قول شافعى و اهل حجاز است و بر حيض اطلاق مى‏شود و آن مذهب ابوحنيفه و اهل عراق مى‏باشد،

سلم» و عليهم. به قول بعضى آنها شش نفراند: نوح كه بر اذيت قوم خويش صبر كرد، ابراهيم كه بر آتش صبر نمود، اسحق، یعقوب، يوسف، ايوب. به قول بعضى آنها هيجده نفراند

هر گناهى است كه قبح آن زياد باشد. همچنين است قول ابن اثير در نهايه. در مفردات گفته: فحش، فاحشه و فحشاء هر قول و فعلى است كه قبح آن بزرگ باشد در مجمع ذيل

آيه 45 از سوره نساء فرموده: درباره دخول باء بلفظ اللّه دو قول است يكى تأكيد اتصال، دوّمى به قول زجاج: «كَفى باللّه وليّاً» در معنى «اِكْتِفوا باللّه» است

همچنين قول ناپسند گفته. مراد از آن در آيه جماع است كه در شب رمضان مباح مى‏باشد طبرسى فرمود مراد ار رفث در آيه جماع و گفته‏اند اصل آن به معنى قول قبيح است

تحريص به آن. طبرسى فرموده: «اَلتَّكْليفُ اَلْاِلْزامُ الشَّاقِ» همچنين است قول صحاح و قاموس. در المنار گويد:« اَلْاِلْزامُ بِما فيِه كُلْفَةٌ» به نظر نگارنده

جامع ميوه‏هاى تمام باغات است گفته و نيز دره‏ها...كه زجاج نقل كرده. قول اقرب نيز قول قاموس است. به نظر نگارنده: مراد از ذكر اين كلمه بيان وسعت نعمت‏هاى

گفته‏اند. الميزان آن را غلاف حبوبات از قبيل عدس و لوبيا و غيره گفته است. قول الميزان از همه بهتر و درست‏تر است زيرا «ذوُالْعَصْفِ» مقابل «ذات الْاَكْمام»

غالب را در نظر گرفته‏اند. بنابر قول اقرب، مفردات ، مجمع و المنار مكر اعم و شامل تدبير خوب و بد هر دو است. مؤيد اين سخن قول خداوند است كه فرموده: [فاطر:43]

نساء و 21 سوره محمد نيز «طاعة» خبر مبتداى محذوف است. تطوّع از باب تفعّل به قول راغب تكلّف اطاعت است و در متعارف به معنى تبرّع و انجام كار غير واجب است طبرسى

مطلب بحث شده از تفسير تبيان نقل كرده كه: آن قول اماميه است به تفسير تبيان مراجعه شد كه شيخ مرحوم آن را قول اماميه مى‏داند. نگارنده: فصل تحابط را در اين

مطلب بحث شده از تفسير تبيان نقل كرده كه: آن قول اماميه است به تفسير تبيان مراجعه شد كه شيخ مرحوم آن را قول اماميه مى‏داند. نگارنده: فصل تحابط را در اين

مطلب بحث شده از تفسير تبيان نقل كرده كه: آن قول اماميه است به تفسير تبيان مراجعه شد كه شيخ مرحوم آن را قول اماميه مى‏داند. نگارنده: فصل تحابط را در اين

اللغة گويد: ترائب اطراف سينه و مفرد آن تريبه است و در المعنى در ضمن نقل چند قول از عطا نقل كرده صلب مرد و ترائب زن، زيرا كه فرزند از دو آب به وجود مى‏آيد

قرآن است . نگارنده گويد: قول اول راجع است به اينكه خداوند براى ايجاد روحيّه تدبّر مقدارى از آيات را متشابه فرستاده و مرجع قول دوم به اين است كه وجود متشابهات

قرآن است . نگارنده گويد: قول اول راجع است به اينكه خداوند براى ايجاد روحيّه تدبّر مقدارى از آيات را متشابه فرستاده و مرجع قول دوم به اين است كه وجود متشابهات

ولى در قرآن به معناى دوم به كار نرفته. طبرسى فرموده: در اصل و تسميه آن دو قول است يكى‏آن كه طائفه مثل رفقائى است كه از حمله كارشان سفر و طواف در شهرها است

وجه خوبى است، به قول بعضى مرادش زنان امّت بود كه پيامبر پدر امّت خويش است ولى جمله «لَقَدْ عَلِمْتَ مالَنا فى بَناتِكَ مِنْ حَقٍّ» اين قول را ردّ مى‏كند.

قرآن است . نگارنده گويد: قول اول راجع است به اينكه خداوند براى ايجاد روحيّه تدبّر مقدارى از آيات را متشابه فرستاده و مرجع قول دوم به اين است كه وجود متشابهات

يعنى «ادليت» به معنى خارج كردم و «دلوت» به معنى فرستادم است. نا گفته نماند قول راغب در آيه شريفه بهتر بنظر مى‏رسد زيرا آن شخص پس از خارج كردن دلو يوسف را

[طارق:6-7]. صلب به مهره‏هاى پشت و مجارى نطفه مرد گفته مى‏شود و علت اين تسميه به قول راغب سخت بودن مهره پشت است همچنين است اصلاب در آيه [نساء:23]. ولى در «تراب»

الْعَظيمِ الَّذى بَناها» به قولى آمدن «ما» براى تفخيم و تعجيب است. راغب گفته: به قول بعضى از نحويها «ما» گاهى به اشخاص ناطق (اُولُواالْعَقْل) اطلاق مى‏شود مثل

زجر و منع «نَهاهُ عَنْهُ: زَجَرَهُ عَنْهُ و مَنَعَهُ عَنْهُ» خواه بوسيله قول باشد يا بغير آن مثلا در [نازعات:40]. مراد دفع شهوت نفس است از فعل حرام. نهى

صنع حرير ذوق نسو طرو هزء کتم استبرق اول بعض او قوم مخر عين برق لحم شيع جوع قول قبل خير الذى رسل نزل لم ثوب هو لا خضر يا عيش عن بئس فوق خوف زوج بنى ن کتب

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... قول ا ه عبد الى ما قبل نحت ف يمن الله اله ب ضرب هم

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ف قول صرر فى ها ه وجه مرء عجز قبل عقم علم ذلک غلم

تکرار در قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... کم قول دخل غفر بوب سجد شىء ل حيث خطء ها من زيد رغد اکل س قرى حسن هذه سکن

آیات شامل این کلمه غوص‌ (۲ بار) فرو رفتن در آب. به قول راغب آن فرو رفتن در آب و بيرون آوردن چيزى است [انبیاء:82]. بعضى از شياطين براى سليمان غواصى مى‏كردند

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ب هو ما غيب قول على شطن اين رجم بين افق

بار) توشه. در اقرب گويد: زاد طعامى است كه براى مسافرت آماده شود. همچنين است قول جوهرى در صحاح. [بقره:197]. به تصريح قرآن بهترين نوشه آخرت تقوى و پرهيزكارى

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ل من کم نن صوب ان ف جمع انن نفر او قول قد

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... اتى من قول سلم جنن ى ن انا قبل ان ک ب ه ها

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه ها انن هاؤم کتب قول قرء ف يمن ى ظنن ب اتى

قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه انن قرء ى کتب هاء ها قول ف يمن ظنن ب

بارگیری... دعو رحم علم قرآن ايى ما خلق قرء او انس ف وله اله ل الله ه سمو حسن قول لا

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ک ه قول عرش ذا کان ا هو جىء اتى لما ف علم من

قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من ثنى زوج معز بين ثمن عدو قول ل کم ذکر حرم ه ام انث

در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... جبت طغو طغى الذين ب قول امن کتب ل من کفر نصب اولاء اتى ها هؤلاء الى

برده شود. در قاموس و مجمع و اقرب ظاهراً قيد امتداد و قلّت نيست ولی به نظرم قول راغب اصح باشد كه اصل معنى در آن ملحوظ است. اِسْتِمْتاع: به معنى انتقاع است

خدا و ذى القربى و يتامى و مساكين و ابن سبيل مهاجرين است. ولى بهتر از همه قول الميزان است كه فرموده: انسب آن است كه «لِلْفُقَراء الْمُهاجِرينَ» بيان مصداق

ولى در قرآن همواره در ميل مخصوصى كه ميل از حق باشد بكار رفته است على هذا قول راغب اصح است در نهج البلاغه نيز موارد آن انحراف از حق است رجوع شود به خطبه

بازگشت شده ![هود:76]. * [ابراهيم:9]. درباره مرجع ضمير «ايديهم و افواههم» چند قول هست به نظر مى‏آيد كه هر دو راجع به «رسل» است يعنى مردم دست پيامبران را بدهانشان

شمعون و به قولى يوشع بن نون و به قولى اشموئيل كه با عربى اسمعيل است، بود و قول اخير از حضرت باقر عليه السلام مروى است. المنار:يوشع بودن را انكار كرده كه

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من خلق حمء سنن ه ل انس جنن بشر ف فخر ک کذب قول اذا ى کما خرج ربب علم قد سوى انن مرج حکم الى ملک الو نور قبل نفخ لئک ها سجد

۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ل سمو ف اتى بين غشو ب هى سوى قول غشى انس الى يوم ذا ها ثم ارض ه هذا رقب لعب سئل عذب شکک طوع او

سبل ضلل اتى هن جعل ل ها رئى وله کم هما اله جنن ربب کفر انس ف الله اذى الذين قول او جحد ان تحت قدم

تکرار در قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... على قول يوم کم اذا ظلم عسر ه خلو کفر نمل امن غيظ يدى من کون لقى يا ل ليت موت رحم ن ب ى کلل

تکرار در قرآن: ۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... اتى هاتوا قول هتى بره برهن کم اله ف ه ان وله هم کون من منى شهد امم الله دون تلک کلل مع نصارى

۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم ب لما جهز ف ه نکر جعل عمل قول ل اتى کون سقى اخو ما فى ن رحل ى بئس عرف لا ثم کم اذن

وعد حمل يوم صفف ملک کون خرر موسى صور صعق لما ل لمم ترک شقق حقق فوق فى بعض قول هم جلو سبح

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ما ى ک لهب يدى ابو عن ه غنى اخذ ربب قول تبب ذلک الذى غير فى امن الا هم زيد يا فرعون قوم مول کيد اذا سبل تبع کسب امر

مشتق شده در حال بارگیری... يعقوب اسحاق ما اسماعيل ابراهيم اتى عيسى موسى الى قول کون ايوب نبو نزل هود او يونس من هارون على نصارى انن سليمان وحى ام ا نا ربب

اثْنَيْنِ» رجوع شود به «زوج» اين كلمه فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است. ثنى من قول ضئن ذکر حرم زوج ام ثمن انث بين عدو أما شمل على

تکرار در قرآن: ۵(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ل کم قول ک هم نفس بل قد ف ى ذلک نا ب ها امر شطن اتى يا صبر هدى انن موسى صدق بصر ملو کذب نبذ

كه فقط در دو آيه فوق آمده به معنى مسرّت و وسعت زندگى است چنانكه ضرّاء دو قول است يكى توانگرى و تنگدستى است كه از ابن عباس است. ديگرى سرور و غم است يعنى

اقرب گويد: ريع به معنى صومعه، برج كبوتردو تپّه بلند است و از همين معنى است قول قرآن «اَتَبْنُونَ بِكُلِّ ريعٍ آيَةً تَعْبَثونَ» به «آية» رجوع شود. اين كلمه

قدر شىء ظهر يئس شهر لم الا ثلث ولد زوج حمل اول کلل انن عدد نسو ريب ف وله قول ه اجل اله الله جوف نکر فى وضع قلب دعو

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هن ف من نسو اللائى اذى عزل ان هو فى قول حمل لا عن لم اول ل يئس قرب کم ک اجل شهر ثلث ريب عدد طهر قدر ذکر سئل هم شىء

۵(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... دعو ثبر وحد يوم لا ه کثر هنالک ف قول هنا ا انن ذلک کون رود صلى فرعون خير سعر قرن ان يا ل فزز سوف من ظهر فى هم ک

قرآن مجيد نيامده است. ما ماروت بابل ب علم ملک لئک من احد الک وحد على حتى نزل قول انن سحر

شده در حال بارگیری... ل غير ما خنزر ب الله ه لحم اله دمى وله دمو دمم ف انس قول او فسق عن موت ک هى رجس وقت سئل علم کم انتم انن حجج اثم على من ليس خنق برر

يك از افراد بندگان مأخوذ از قول عرب فلان ظلام للعبيد. 2- آنكه مقصود از مبالغه باشد در نفى صدور ظلم از ذات سبحانى به جهت رد قول آنكه اضافه ظلم به ساحت قدس

[بقره:214]. آگاه باشيد كه يارى خدانزديك است نصرت نيز مانند نصر است و به قول قاموس نصور نيز مصدر است . و چون با «على» و «من» به مفعول دوم متعدى شود معناى

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... (به فتح ظ) پشت. معنى اصلى كلمه بنابر قول راغب همين است و معانى ديگر به اعتبار آن مى‏باشد، بطور استعاره گفته‏اند: ظهر

بد و طعنه و عيبجوئى است اين مطلب را روشن مى‏كند. عدم اعتبار قول فاسق‏ [حجرات:6]. آيه شريفه قول فاسق را بى اعتبار معرفى مى‏كند و مفهوم آن اثبات عمل به خبر

بد و طعنه و عيبجوئى است اين مطلب را روشن مى‏كند. عدم اعتبار قول فاسق‏ [حجرات:6]. آيه شريفه قول فاسق را بى اعتبار معرفى مى‏كند و مفهوم آن اثبات عمل به خبر

است و آن بزرگوار از اهل يقين بود ولى تا دم مرگ از تكليف شرعى دست نكشيد اين قول به ضرورت اسلام باطل مى‏باشد. * موقن: آنكه داراى يقين يا جوياى يقين است [ذاريات:20]

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ف انن ل من کون لو نا بصر کم ک هم ثم اذا برء قول ما رئى خسر ى قلب على تلک رجع قد الى نخر فطر ردد بلى حسن هى فعل مدد عظم امن

بائدة» خطبه 109 يعنى دنيا تمام شدنى و فنا شدنى است. ظنن ما ان هذه ابد سوع ل قول قوم ه نفس ظلم هو

تکرار در قرآن: ۶(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... نا ف ربب على ه ل قول ب الى صبر ان يسر ايى اذا کذب موسى کم س ى امم کود کما نصب ن اتى عسر قطر لا

ذکر ف هم ه عظم مثل من انث نسى ذو کم الذين فى ب وله اتى اله بين الله انن لا قول نسو الا کون وضع ها اخر جعل وثق ک علم لقى نزغ عن ولد اخذ نن عذب قارون کلم غرو

مى‏گرديم. طبرسى آن را ضرر فرموده و ضير و ضرّ را يكى مى‏داند. نا ان لا جمع قول نن الى ل ربب کم قلب صلب خلف

در حال بارگیری... لا هم الله اله وله وطء غيظ کفر نيل ل من عوم انن حرم لم قول فى ه ک ف ها شدد کون ما عدد قوم سبل صوب هى ارض ان عدو علم ليل کم نشء حلل امن

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... بره کم ه من هتى هاتوا ربب هات ان ف قول اتى لا ک اله ل کون انن الى علم صدق ب وله ذا الله رئى ها ذانک ذلک اخر جىء بلى

طالع ديد گفت: اين پروردگار من است. در لغت آمده «بَزَغَتِ الشّمسُ: طَلَعَت» قول ذا لما رئى ه ف هذا ربب شمس قمر ى افل ضلل حبب قوم لا من نن

عمل الذين ل قبل وله اهل اله رسل الا سخر الله کسب لا علم عن اول بدو قد صرف قول فرعون عند ليس ارض ايى فى اتى صوب يقن ائى عذب نور نفر حسب کبر ظلم اذا اوى فرح

عيب معنى كرده، در اقرب الموارد آمده: «لَمَزَهُ لَمْزاً: عابَهُ» همچنين است قول طبرسى در مجمع [توبه:58]. بعضى از منافقان در باره صدقات بر تو خرده مى‏گيرند

بار در قرآن آمده ثلاثى و تفعيل آن هر دو متعدى است (اقرب). هم قعد ف بعث وله قول اله مع الله کره لو لکن خرج عدد ه

اعراب گوش آنها را شكافته و ذبح و سوار شدن و بار كردن آنها را تحريم مى‏نمودند. قول بيضاوى صحيح‏تر به نظر مى‏آيد، بنابراين، بهتر است بَتك را شكافتن معنى كنيم

تُرْجَعُونَ». «1» خاتمه: آيه شريفه دلالت دارد بر فساد قول نظّام در اينكه انسان همان روح مى‌باشد، و قول معمر كه انسان چيزى است كه منقسم نشود و جسم نيست. وَ

تکرار در قرآن: ۹(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... وله اله الله ل قول قد فى هم ان من ک کون انن ما نن ى ه لا ضلل شهد فرط سئل کيد خصم علم ف انا فتء

گذشت. اين لفظ در كلام اللّه مجيد فقط يكبار يافته است . ه جود ف عشو حبب ب قول انن على ى عرض اوب اذ خير

قرآن: ۸(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... برهن کم هتى ه هاتوا من هات قول اتى ان ف ربب اله لا ک کون ل الى ب صدق وله علم انن ها الله رئى اخر جىء ذانک

آروزهاى كاذب آنهاست بگو دليلتان را بياوريد اگر راستگوييد. هتى هات اتى بره قول برهن کم اله ف ان ه کون صدق وله من هم شهد ذا منى علم الله دون تلک امم انن مع

وَجْدٍ اَو غَيظٍ». ک ان لعل نفس بين هم کتب على کذب ف امن الا اثر ايى لا ائى قول کون اوى شىء لم تلک ب

و در «فتح» در باره آن توضيح داده شد. ل ه ب عصب فتح اول انن قوى ما اذ کنز قول من قوم اتى

[شورى:21]. ظاهرا مراد وعده تأخير عذاب است. **** * [زخرف:28]. در ماقبل اين آيه قول ابراهيم«عليه السلام» ذكر شده كه به بت پرستان فرمود: «اِنَّبى بَراءٌ مِمَّا

گناه در حرم مكه و غير آن. به نظر نگارنده: اين دو قول فى حد نفسه صحيح اند ولى قرآن و روايات ناظر به اين دو قول نيست بلكه ظهورشان در آن است كه بعضى از گناهان

۷۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... لفظ عجمى و لقب پادشاهان مصر و به قول اقرب الموارد در لغت قبط به معنى تمساح است. از آن در عرب فعل آورده و گفته‏اند:

بد و طعنه و عيبجوئى است اين مطلب را روشن مى‏كند. عدم اعتبار قول فاسق‏ [حجرات:6]. آيه شريفه قول فاسق را بى اعتبار معرفى مى‏كند و مفهوم آن اثبات عمل به خبر

الشَّجَرُ» علف و درخت قصد زياد شدن كردند. در الميزان ذيل آيه 219 بقره پس از نقل قول راغب فرموده: «سپس عنايات كلامى باعث شده كه اين لفظ به معانى عديده بيايد از

[زلزله:1]. به عقيده راغب تكرار حروف آن دلالت بر تكرار فعل دارد. ها زلزل ارض قول امن الذين اذ شدد اذا خرج بلو کم هنالک نفق ثقل هنا ظنن انس هم ضرر وله سوع انن

بارگیری... يعقوب ه ل ابراهيم نا من اسماعيل على ما وهب انن اسباط ب جعل ک نبو قول ربب کلل اله ى ها ف ابو بشر عبد علم الى اتى صلح کون ورى حکم نزل ذرر عيسى هم

كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است . هم حسب خشب کلل کان صيح ک على انن ل عدو حذر قول ف سمع

است «مَسَدَ الْحَبْلَ مَسْداً:فَتَلَهُ» و مسد بر وزن فرس ريسمانى است كه به قول راغب از شاخه درخت خرما تابيده شده به قولى از هر چيز كه باشد «اِمْرَئَةٌ مَمْسُودَةٌ»

شقى ثمود ذهب شقو هدى سئل سعى نور زيد أما توب نا طغو اذا فرق خلف قرع سعد کدح قول نفش لقى عدو رصد عين شتت انس شدد طغى وثق بعد کبر ضلل بطل شبه غنى منن يتم عيل

حال بارگیری... ف ه من هم الذين کون ب ما فى ل لا ربب امن عمل ک على ان عذب قول کفر اوى رحم ام انث ذکر يسر ى صحب صلح زکو شمل نعم هو نصر اخر حسن کذب جنن روح

سفح وثق اوى لبن ف غير جرد نحن قمص کذب طوفان ان سبح ائى خلص عقب فسد لکن الله قول طوف جىء بل ايى الا سوغ خرج شدد اخذ طعم صدق بطن شرب سال هم اذ عرض ک حمد فصل

ل هلل فى کون غير انن وله اوى ضفدع ف نحن نيل فرث لبن کذب سفح الله لکن سبح قول بين قمل خلص ائى قمص سوغ بل ايى جرد اله عبد وثق خرج ک فصل نفس سال شرب فسد عقب

ما ه ها من لا ل على ب هلل او سفک غير حرم انن نحن اوى سفح ف الله کذب لبن ک قول خلص نيل لکن ائى فى سبح کون بل سوغ فرث ايى ضفدع نفس اله خرج بين سال قمل وله

نمرق وضع ثلث ميد رفع انس بعد رجل نظر انن کوب امن نفش يمن اما ان هلک اله کثر قول رجج رسو نسو ابل يوم هو قرع وقى وحد صرف کيف وله على نزل قوم او روح نفس جمع

و به سال فراوانى و آسايش اطلاق نشود رجوع شود به «سنة». استعمال قرآن مؤيّد قول راغب است كه فرموده: [يوسف:49]. كه به سال باران و فراوانى «عام» اطلاق شده و

[كهف:93]. به كوه سدّ گفته شده كه كوه ميان دو چيز سدّ و حائل است . سديد. يعنى قول صواب و محكم كه باطل را در آن راهى نيست و از ورود باطل بسته شده است [احزاب:70]

تکرار در قرآن: ۱۷(بار) لیست کلمات مشتق شده ل قول کون هم ه من ى وله اله الله کم ربب افک غلم ب قد ها نا ذکر ک امن صلح ذا لم سمو ملک يا ايى على ن هذا ولد

الجماعات». ها حتى اذا الى جىء الذين فتح جنن جهنم بوب سوق هم کفر ربب فعل وقى قول ما ب کبر ل

كرده و در قاموس آمده كه آن به معناى نقص و ظلم است، با تدبّر در استعمال قرآن قول راغب اقرب به نظر مى‏رسد زير موارد بكار رفتن آن توأم با ظلم است حتى در سوره

قرآن: ۱۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من هم کم ف انن ل ه ان قول ى موت الا اذا يوم الى وله ک نفع فرر کلل لا رود مرء دعو لن لو على اذ او اله

.. قوم هدى ه الى ل هم ک من ف على انن الله ى الذين اله وله هذا ب ذا کم لا قول امن شىء نا ربب قد ان سوى صرط عبد کفر عزز اتى اخر ايى هو بين الذى حمد عن نعم

صلصل رسل خلق جرح اتى نظر ما التى قصص اذا انف کون سير ان حول ولى على هدى جنن قول نصر قلل مضى هل امن خرج ها لو او اخذ بئس سوى انس فتح صدق خلف ثقف رئى بشر قوم

آیات شامل این کلمه کبب‌ (۲ بار) كَبّ (بر وزن فلس) به رو انداختن است به قول راغب «اِسْقاطُ الشَّىْ‏ءِ عَلى وَجْهِهِ» [نمل:90]. در الميزان فرموده: نسبت كب

ى اله ما الله کم ايى يوم اول فى زوج ائى ان اذ سبع کون انن ها جلد خلق اوى قول شهد ن عند اجر کلب ربب على عهد بين لم خفى لو بخس نزل عدو ثنى بطن هن حجج ليل

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ل فى ف ه هم جهنم الذين کبر نور کم بئس قول ما ها الله اله وله خلد نا ليس کفر انن ان ا صدق ى وقى صبر جىء من ب قد الذى

لفظ جالوت سه بار در قرآن مجيد در آيات فوق تكرار شده است. ه وله جند اله الله قول ل ب نا برز داود اتى قتل لما يوم صبر مع الذين طوق ربب ظنن هم لا انن ملک حکم

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه ل کم هو ب من اله وله هم الله ف فى ک قول خلق ما على انن سمو ارض علم کون لا نزل جعل ربب الى ى ان ها امن نا هدى رسل ا

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم ل امن من وله اله الله ب کفر لا انن ه ف ما قول ها فى کم ايى کون الذين على ک عمل علم نا قوم يا ربب اول اتى ان ظلم اوى الى

حال بارگیری... عذب هم ل من ب الذين ما ف ه انن الله لا اله کم وله کفر امن فى قول کون على الا ک ها ان نا ايى اول ظلم اذ قوم يوم رئى يا اتى ى ذلک دعو بشر عمل

لا کم نا عذب انن ها ک متع الا ان ذلک الذين يوم حسن على رود زين الى قوم اتى قول ربب کون هذه غرر امن خزى عند عن ثم ثوب خير هو عمل کفر سمو علم نن شهد لعب اول

بار) (بر وزن فرس) نگهبانها، محافظها. مفرد آن حارس است [جنّ:8] اين سخن از قول جنّ است كه قبلاً مى‏توانستند به آسمان بالا بروند، ولى از وقت ولادت يا بعثت

کم نفخ يوم سمو من ل ه حسن ما هم ارض الى ک صور لا ثم اذ اذا خلق هو حقق شىء قول علم جمع کون ب حمل بنى ايى شرک رزق ذلک الذى اله قوم وعى بين قرر وله حشر طير

بياييد پيش ما. اين لفظ دوبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. ها لمم شهد کم قول ل الى نا لا هم الذين جمع هدى اتى اخو بئس انن الله الا شىء اله شحح من قلل وله

اِخْتَرَعَهُ لا على مثال)». ما ه سمو ارض کون ها رحم ل وصف قنت من رهب عن رسل قول اننى رئف اذا کلل علو کتب فى قضى درى غفر على امر تبع هو سبح الذين هم کم علم

در قرآن: ۲۰(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم فى ف ه من ما عدد قول ک لبث الف علم ل يوم الله ب فعل ثم ربب اله انن قدر ربع صبر شىء بضع حسب على

و به سال فراوانى و آسايش اطلاق نشود رجوع شود به «سنة». استعمال قرآن مؤيّد قول راغب است كه فرموده: [يوسف:49]. كه به سال باران و فراوانى «عام» اطلاق شده و

قرآن: ۱۳۵(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... کم ل ما لا ه ف من اله قول وله الله ب ان ها علم ا فى کون الا انن هم عبد ثم نا على اذ قوم عن ى امن الذين

كه به ما نزديك است. آن يكبار بيش در قرآن نيست. ب عين اذن نفس انف سنن الذين قول اول ذا طبع ما علم الله اله اتى انن وله ل على ها جرح قلب هم فى ک قصص

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم من ف اله ل ه لا وله الله کم ما ب قول انن فى ان على ها ک الذين امن علم کون الا ى نا ربب قوم يوم الى شىء لو ا عن

از آن قرآن نيست، زيرا مى‌فرمايد: قرآن بخوان تا در آينده قول ثقيل را دريافت كنى. پس قرآن قبل از قول ثقيل بوده است. قرآن، كلامى سنگين است به گونه‌اى كه اگر

اوست؟ و يا اين تسميه تشريفى است مثل «نَحْنُ اَبْناءُاللّه وَ اَحِبّ‏ائُهُ» كه قول ديگر يهود است. ولى بنا بر تحقيق كه گذشت شقّ اوّل صحيح‏تر است و اينكه الميزان

نامادرى را نكاح المقت مى‏گفتند ظاهراً مراد از آيه مبغوض واقعى است نه نقل قول آنها. [صف:3]. مقتاً تفسير «كَبُر» است يعنى مبغوض بزرگى است نزد خدا اينكه بگوئيد

[انبیاء:76]. [صافات:76-115]. من ه عظم نجو نصر هم اهل هما قوم ف جعل کلل ثم ذرر انتم قول شرک ها کون يى هو جوب الذين ل نا قدر بقى هارون کم غلب کذب على نعم موسى ان وله

ايى فى اخر کتب رسل قد امن يوم طوع حکم ربب ائى وقى ذکر اوى اول رحم نا ذلک لم قول شىء هو ى رکع أما عند ا امر غلم خشى عن زکو برر هدى احد دين ولى قرض نظر فلح

در قرآن: ۴۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم ه ما علم من ل فى قول ب ف على اله انن وله الله ها علن لا ان کم قبل نا جهر الذين وعلن نجو نفق ارض

۲۳(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من لا ه ل انن قوم فى کون هم قول نا الذين ما الله کم ف ک حبب ان ذلک اله وله ى قد لم يا اکل ارض سرف على الى

مشتق شده در حال بارگیری... هم ل ف من ه ب کم ما ها نا الذين الله جهنم فى اله قول صير کون وله لا شدد اوى قوم امن کفر اول ان ضرر نور ک مهد الى ا لما ولى ايى

شده در حال بارگیری... فى سمو ل من ما ه اله وله الله هم ف ب کم ها لا انن کون قول ان خلق علم على هو الذى نا ک جعل ربب الا شىء ملک بين الى فسد الذين ا اذا خرج

بارگیری... ل من ف ها ه ما فى هم اذا کم لا الله ب وله اله مع نعم وسق على شىء قول کون ذکر ک خيل امن فلک ان لو عدو طبق علم سوى بنو خرق اکل جعل او ى حمر حبب خلق

است چنانكه راغب گفته نه ابريشم كه از كرم ابريشم به دست مى‏آيد . فى ها هم قول من هدى الى لبس ذهب وکء لولو حمد جنن صبر الله طيب ما على اله ارک ل ب وله لا

گفته‏اند. اين كلمه ژهار بار در قرآن مجيد آمده است: نمل:44- قصص:38- غافر:36. ى ل قول ه ف لعل انن ها سبب من طلع دخل مرد هامان لما يا قرر بلغ بنو رئى جعل الى کفر

دين اضافه مى‏شود. ولى در قرآن مجيد گاهى به قوم و نحو آن اضافه شده است مثل قول يوسف «عليه السلام» [يوسف:37-38]. ايضا [ص:7]. يعنى: ما اين سخن را در دين اخير

دنو ف ک عمل ب هن وله ذلک فى حيى اله الله لا سمو الى کم شطن نا ان کلل کون قول سوء على انن ربب الذين حفظ ارض رود قلب علم بين کفر امن ظنن قد مول فرعون جعل

لاغر آنها را مى‏خورند . سبع لا ف اکل بقر هن من ه عجف هم الى قرب ضرع عجل غنى قول ب سبل فى رئى الا طعم نا ى جىء سنبل وجه جوع انن فتى اذ ل يوم خضر اهل فتو ا

تشديد لام) دوام و پيوستگى (اقرب). [طه:97].در مجمع گفته: اصل آن ظلت و در آن دو قول است: فتح ظاء را به حال خود گذاشته و هر كه با كسر آن خوانده كسر لام را به ظاء

تکرار در قرآن: ۲۹(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من ف ه ل قول ثنى اله اذ نا هم فى وله عشر ها ان ب لا الله زوج ک کلل کون ثلث ما انن هما کم علم

در قرآن: ۸۸(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... لئک ملک هم ه ل من ب قول وله نزل اله لا انن على الله ما کم اذ ربب ف فى الا ک کون سجد لو ان جعل يوم

سمع حقق اجل متع کن ايى ظلل ثلث جناح نکح جنح مسک عجب عذر صرم حسن ذکر عسر زوج قول ملء ربص مرر لسن ثم يا عزم غنم بعد او حلل ظلم يوم خلف امر ذلک هذا صدر اخذ اهل

تشديد لام) دوام و پيوستگى (اقرب). [طه:97].در مجمع گفته: اصل آن ظلت و در آن دو قول است: فتح ظاء را به حال خود گذاشته و هر كه با كسر آن خوانده كسر لام را به ظاء

آنوقت كه ظالمان نزد پروردگارشان باز داشته شده‏اند. هم اذ رئى لو على ما ربب قول ف الى انن ظلم عند جحم ب صرط نور شعر سئل بعض بعث کم رجع ه لا هدى يا ل ا نحن

الضَّوْءِ وَ الذِّراعِ مِنَ الْعَضُدِ». اين كلمه فقط دوبار در قرآن مجيد آمده است. قول ک ى يوم ضلل شدد ندو اخذ اخو س ب ندى کون ما کذب شرک ان جعل هم نفس خوف الذين

يا صبور باشيم ما را فرارگاهى از عذاب نيست. من ل ما هم ف فى لا انن نا الذين قول سئم ها شطن امن عن دعو انس هل عمل اتى ذلک لما بلد ذکر قضى صلح وجد شىء دخل امر

بارگیری... ف ک ربب من ها ان ما هم ل کون نا ه رضو ا لم الذى عطو صدق فى هؤلاء قول شىء جزى وقى لا کلل ب کيف غير ارض حسب سمو اولاء ولى حتى هذا حظر قلل عن جذذ

نداشتند و نجات نمى‏يافتند. مصرخ به معنى صريخ و فريادرس است [ابراهيم:22]. قول شيطان است مه به پيروان خود روز آخرت خواهد گفت مرا ملامت نكنيد. خودتان را ملامت

را آب جوشان كه از كثرت جوشش قوام يافته نيز گفته است دراقرب نسبت آن را به قول مى‏دهد. اگر كراد از آن در قرآن چنين معنائى باشد با «حميم» كه بارها دروصف آب

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من هم ذرر ه ل ى ما ب على امم فى نا ک ربب کون قول لا ف انن علم کتب سلم امن نبو رسل الله الا اله قوم الذين حمل وله جعل ان الذى

شروع كرد به ظروف آنان پيش از ظرف برادرش. ه خلق عود ثم وله اله الله ما من هو قول ک کم ل ف هم حقق انن ب جزى کيف اول شرک فرق الذى ا ان کلل نا رسل على وعى ظلم

قرآن: ۲۹(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم ه ف ل من کم ب کون وله قول اله فى الله فرعون انن ما لا على ها هو رئى لم الذين نا ارض نصر سمو رسل هما

در حال بارگیری... ل من ه هم ب لا ما اله وله الله ف انن ها فى ک على کون کم قول ان علم کثر ربب ايى خلق لکن امن انس يا اذا يوم نا الى ى جنن بين اتى قد جمع

و دويست و بيست و پنج آيه، و به قول شش هزار دويست و سى و شش آيه است، از اين شش قول دو قول از آن قراء اهل مدينه و چهار قول از آن قراء... مكه و كوفه و بصره

نگهدارى و تدبير آسمانها و زمين خدا را خسته نمى‏كند و او والامقام و بزرگ است. به قول بعضى مراد از كرسى علم است و مى‏شود «وَ لايُحيطُونَ بِشَىْ‏ءٍ مِنْ عِلْمِهِ»

گفته‏اند: مراد لوح است. مى‏شود اين قول را به آيه [واقعة:77-78]. تأييد كرد و نيز گفته‏اند مراد كتاب پيامبران سلف است. به اين قول نيز مى‏شود بعضى از آيات را شاهد

مى‏آورند على هذا معنى آيه اين است: آنها را به رفاه دائمى وارد مى‏كنيم. به قول راغب كنايه از غضارت عيش است. إِن ظَلِيلا نُدْخِلُهُم وَ اللّه يَأْمُرُکُم

دفع مى‏كنند در نهايه مى‏گويد: دحر دفع كردنست به قهر و براى اذلال و اهانت، قول مجمع نيز چنين است. وَ جَهَنّم أَ مَذْمُوما فَأَصْفَاکُم مَذْءُوما لَمَن مَلُوما

آيه آن است كه مادر اصلى درباره اجرت رضاع پدر را به فشار اندازد. عسرة: به قول راغب دشوارى در وجود مال است و آيه [بقره:280]. مؤيد اوست و شايد مراد از ساعة

کم ارث اخذ ى انت ثنى ثم الذين ک امن فکر وذر خير ربب هم يوم دون جىء عمل خلق قول ب ن قد جوب کبر لا صلح ف جعل اول صحب ان کلل س عدد ايى مرر ترک کون ائى مدد جنن

اله ل ما ف هى انن رئى سجد جبل انتم هم ه جهنم نعم س اتى حسب مرر اول دخل الذى قول کلل ها جمد نا جعل ى زجر عن کم عبد وحد ابو ا اذا فى ليل کبر شىء شمل سمو يمن

ظاهر آن صدق و راست باطل كه ظاهر آن صدق و راست مى‏نمايد [انعام:112]. بعضى قول باطل و ظاهر الصدق را براى فريب القامى كند. آن به معنى مفعول (مزخرف) است. زخرف

شده و در «جنّ» گذشت . من نا فى حمم لا شمل ک صحب قبل اذ ان ل نور عذب ظلل ه قول خيط کون وقى جنن ذلک ربب جمل ولج ما برد جزى حتى الک دعو اخر على جرم هم لئک

ارض فى ما ل من ه وله اله الله ف ب وسم کم خلق هم ها ربب انن لا على علم هو قول کون نزل ان الى ک الذى ملک الا موه بين اجل يوم کلل شىء اذا ذکر سمو هما جعل

كار كند، تلاش نمايد، استفاده كند ولى در عين حال به دنيا بى اعتنا باشد. من ه قول الذى شرى فى کون مصر عدد درهم ل بخس مرء ثمن ب

است مثل احدوثه و احاديث. راغب نيز اين كلام را از مبرّد نقل مى‏كند. بنابر قول مبرّد اساطير جمع عادى است. مجمع از اخفش نقل مى‏كند كه اساطير جمعى است واحد

ذلل قوى ما الله غير قدح سقى بسط سوق ورى بقر انن نقع شدد کثر فى حرث کون سلم قول وسط الى صنع امن نصر قبل بلد وشى سمو موت کيف شىء حيى جىء الذين

يافته است. ل من وله ه رزق اله شىء الله الى هم کم انن ک ف يدى ى ب فى قدر ربب قول ان ها عذب بسط لا زيد ارض کلل قعد عبد ما لوم حسر لو لم سمو على کيف علم ا قتل

اعراضاز حق اصرار نمودند و خود پسندى عجيب كردند. صِرّ به كسر (ص): سرماى شديد به قول راغب اين از آن است كه در سرما گره شدن (يخ بستن) هست. [آل عمران:117]. حكايت

آيه آن است كه مادر اصلى درباره اجرت رضاع پدر را به فشار اندازد. عسرة: به قول راغب دشوارى در وجود مال است و آيه [بقره:280]. مؤيد اوست و شايد مراد از ساعة

۴۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... عصى ف ه من ب ى ان ک هم رسل قول لقى ما کون انن الله ربب اله وله لا اذا عدو سمع امر ل الى يوم ها موسى ن فى

۴۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... عصو ف ه من ب ک ى هم ان رسل قول ما کون انن الله اله ربب لقى وله اذا عدو لا يوم امر سمع هى الى ن تبع ل ها فى

اين كفر را بر ما پيش آوريد بد قرار گاهى است براى شما. سخن اوّل بنا به نقلى قول پيشوايان كفر است نسبت به اتباع خويش و مرحباى دوم جواب پيروان است نسبت به رؤسا

نامه 44 به زيادبن ابيه مى‏نويسد:«وَنَزْغَةٌ مِنْ نَزَغاتِ الشَّيْطانِ» يعنى قول ابى سفيان در باره تو وسوسه‏اى بود از وسوسه‏هاى شيطان. [اسراء:53]. به بندگان

هما قبل عين کان حسب على ف حور ثمم شهو خرج کذب کون حلى انن لا نعم هدى عمل قول سئل ملک حمد خلد ل الله کبر طيب غلم ولد نهر دخل

بارگیری... ف کون من ل ه هم وله کيف الذين اله انن ب الله نظر على شدد لا فى قول ما ها ک کم ان کفر عقب قبل علم ارض کذب دور قلب وقى الى هدى مثل ظلم رسل اتى

حرف جر است و براى آن پانزده معنى ذكر كرده‏اند از جمله : 1- ابتداء غايت. به قول جماعتى معناى اصلى آن همين است و معانى ديگر به آن راجع اند و آن در مكان و زمان

خرما را آنگاه گويند كه از قشرش خارج نشده و متداخل و بعضى به بعضى منضم‏اند به قول بعضى مراد از آن نرم و رسيده است چنانكه در مجمع و جوامع الجامع نقل كرده يعنى :

خلاصه، احصاء تمام شمردن و تحصيل حساب لس نه فقط يك،دو، سه گفتن. دليل روشن‏تر قول راغب آيه [مريم:94] است كه احصاء و عدّ هر دو يك جا آمده است يعنى حساب آنها

جمع آن اضياف، ضيوف، ضيفان و اضائف آمده (اقرب). ف ى ه ها ابراهيم عن اذ فى قول دخل هم على لا ان عذب کم رود اهل انن حدث هؤلاء هما اتى طمس کرم ک ا الم ابى

تأكيد ضيقّ است ضائق نيز به معنى تنگ است [هود:12]. هم ب على ما لا ک صدر ه قول من ان کون ى انن کم فى ارض ف رحب اذا ل هن ذرع مکر سوء علم دعو لوط ها رسل خوف

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم من ل ه لا انن ها ف فى على ما کم قول اله الله وله الى ظلل فکه ان ک جعل ب شىء نور سمو يوم غمم شمل ربب زوج حمم مدد

حرام است مگر آنكه پيش از مردن ذبح كنند. هن ل من سمو هم فى ما اکل سبع ف ه قول سبل خلق عجف سنبل سمن بقر ها الله اله رئى وله جعل يوم غفر کلل ربب خضر کم اخر

مطلب بحث شده از تفسير تبيان نقل كرده كه: آن قول اماميه است به تفسير تبيان مراجعه شد كه شيخ مرحوم آن را قول اماميه مى‏داند. نگارنده: فصل تحابط را در اين

الغدير ج 7 ص 103 و ج 6 ص 100 قول ابن حجر شارح صحيح بخارى را نقل كرده كه گفته: بقولى اَبّ دخيل است و عربى نيست. مؤيّد اين قول خِفاءِ معنى آن بر شيخين است

است كه سرازيرى در معنى اوّلى آن قيد شده. ه ب ف ل من ليل لما بحر جوز نهر فى قول خفى عقب هو سبل فتو فتى اخذ بين هما حوت جهر نسى

اَمْمالَهُمْ لِيَصُدّوا عَنْ سَبيلِ اللّهِ» راجع است. ه ف جعل بعض هم من رئى سحب ثم قول وذر على سقط ودق جمع حتى سمو لقى خرج خبث بين يوم کسف الف خلل فى الذى طيب ان

مى‏گوئيم بچشند عذاب سوزاندن يا عذاب آتش را. ه عذب ذلک انن الله ب ل اله ف ذوق هم قول ما قدم کم وله ک فى يدى ها الذين امن نن قوم ان نور عمل عقل او عکف نصر لا قتل

«ادرؤا الحدود بالشبهات» ما ب ف هم من ها عن ان حسن قتل نفس سوء کون کذب رزق صبر قول وعلن اله فى شهد اول وله الله سرر عذب اذ فعل کم کود مرر ه ل نا على طوع موت

سرپوشها قرار داديم از اينكه قرآن را بفهمند. * [صافات:49-48]. مَكْنُون به قول طبرسى به معنى محفوظ از هر شى‏ء است: در نزد اهل بهشت زنانى است سيمين تن درشت

است «مَسَدَ الْحَبْلَ مَسْداً:فَتَلَهُ» و مسد بر وزن فرس ريسمانى است كه به قول راغب از شاخه درخت خرما تابيده شده به قولى از هر چيز كه باشد «اِمْرَئَةٌ مَمْسُودَةٌ»

يعنى سوگند ياد كرد بخدا، اصل آن چنانكه راغب گفته از قسامه است و قسامه بنابر قول اقرب الموارد جماعتى است كه بر چيزى سوگند مى‏خورند و آن را مى‏گيرند ويا به

در قرآن: ۱۲۳(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه ل من ب ف ما هم قول اله وله الله ان کم الا انن نذر ک الذين امن نا رسل ى لا مثل کون قوم على ها

راغب گويد: فرى قطع براى دوختن و اصلاح و افراء قطع براى افساد است همچنين است قول طبرسى ذيل آيه 48 نساء فيومى در مصباح گفته: «فَرَيْتُ الْجِلْدَ: قَطَعْتُهُ

من هم ه ل ف اله الله ما وله کم لا فى ب ان على ک فضل ها انن غير ربب الى بين قول کون الذين رضو سبل اول ذلک ارض علم عن الا امن ى نا سلم اذا عدو عوج ايى نفق

باشد يا قدر و مرتبه. صغير: كوچك. صغار: به فتح (ص) ذلّت و خوارى. صاغر: به قول راغب كسى است كه به پستى راضى است. طبرسى، ذيل معنى كرده است. [بقره:282]، [اسراء:24]

شده، او نيست كه او معاصر فرعون و با فرعون همكارى داشته است. فرعون ل ف ى هم قول کون جند يا قارون هما على بين جىء صرح قد ب بنو رئى الى طين بصر من انن لعل کبر

نداشتند و نجات نمى‏يافتند. مصرخ به معنى صريخ و فريادرس است [ابراهيم:22]. قول شيطان است مه به پيروان خود روز آخرت خواهد گفت مرا ملامت نكنيد. خودتان را ملامت

مشتق شده در حال بارگیری... ل من ه اله وله الله هم انن غفر کم ف ب ما ربب ک قول ى فى على الذين لا نا هو ان کون رحم امن شىء ها الا ايى علم رسل اذا قوم اخذ

[معارج:36]. هم عن ک کفر الى ه بصر نشر ل يمن جرد قنع فى رئس يوم قبل دعو شمل کان شخص قول الذين ا عزو لا طمع انن ردد ذا ما جدث اخر هذا من ف کرم طرف عسر

الله حسن من ل انن عمل ف هم نا امن صلح الذين صلو ان کم خلف نفق کون شىء ب تبع قول اذ جوب ى لو شهو بعد نتق جبل اول صبر اخر سوف خير صغر ت فوق قوم ما رحم ربب لقى

كنيد تا مفهوم نگردد و از تأثير ساقط شود. * [مؤمنون:3]. ظاهراً مراد از آن هر قول و فعل بی‏فايده است [غاشيه:11-10]. در بهشتى عالى كه در آن كلام قبيح و بى‏فائده

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه ل هم الله اله وله من ما ف ى ب کم قول ک لا فى علم کون ربب على الذين انن ها ان نا امن ذلک قوم الى هو کفر شىء الا

بدعتها و كارهاى خلاف و سرگذشتهاى شنيع يهود معترض شده و همه را آفتابى كرده است. قول نصارى هم لا على شىء ليس الله الذين وله کون ل اله عن يدى ما امن بنو ولى ک علم

برده شود. در قاموس و مجمع و اقرب ظاهراً قيد امتداد و قلّت نيست ولی به نظرم قول راغب اصح باشد كه اصل معنى در آن ملحوظ است. اِسْتِمْتاع: به معنى انتقاع است

چهارمى سگشان بود، بعضى خواهند گفت پنج نفر بودند ششمى سگشان بود اين هر دو قول رجم بغيب و بدون دليل است و خواهند گفت:هفت نفر بودند هشتمى سگشان بود بگو خدايم

بيشتر عجله كنيد. هم وله انن فى اله حسب الله من ل ه ک الذين يوم کم ربب نا قول خير ما لا ف الى کون عقب ب هو مکر رسل ظلم غفر ان ها حکم رحم کفر اول عن ايى

۵۲۳(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم ل ه من ما کم ب ف اله الله وله قول نا ان انن فى ک بين ى کون لا على ربب الا جىء الذين ايى رسل ها يدى هما قوم کتب

تأکید است. ف‌ (۲۹۹۹ بار) کبب‌ (۲ بار) كَبّ (بر وزن فلس) به رو انداختن است به قول راغب «اِسْقاطُ الشَّىْ‏ءِ عَلى وَجْهِهِ» [نمل:90]. در الميزان فرموده: نسبت

نمى‏رساند خدا شنوا، داناست. ب الله اله وله ه ک هم من ل على ما شهد بين کم وکل ربب قول ا فى الذين رسل نا ف لم عبد ان انن امن علم کفر حسب ارض ى کون عدو عن سمو کتب

در «كهف» انشاالله خواهيم آورد. لابد سگ نيز در آن مدت با آنها بوده است. هم قول علم ه ب مثل سدس ذات ما خمس من رجم ثمن سبع غيب على کلب ربع ان جرح شمل هن بسط

راه رفتن به طور اعتدال است والله اعلم. من هم فى على ل ه انن ف کم ک ارض ب لا قول رجل جعل کلل اکل ام اله نور قرن طعم مشى ى ان سوق سکن ها کون الله ا مرح انس

يعنى به شهرى از شهرها وارد شويد آنچه خواهيد بدست آوريد. ه ل من ى بيت ب ان قول کم قوم الذى ف هو ملک ابو دخل انن هذه هبط جعل خير مرء نهر ا شىء جرى کما شرى

7 سوره نمل. ه ها ف هم نور من ل ما ب کم انن جهنم جحم ثم لا کون الا فى يوم قول ذا ولى س هذا سوف بئس الله اله وله لعل انتم لما سعر الذى ان شقى شقو على جعل

کون من وله ک اله ان الله نفس او نبو ها على حتى عسى الا يوسف قتل ايى ذکر هلک قول يا کلف انن لا فتء کم ما ت شکو تبع کفف عشر بئس سبل الذين صبر

«محتضر» به صيغه مفعول وصف نوبت است نه وصف اهل آن . ف هم ل لا من کم ما اذا قول کون انن موت ه ان احد الله اذ عمل نا الا نفس يوم بين وحد اله اول فى ربب قسم

شىء جعل خلف لو تلک طلع صرط وحد ک دعو جمع شکک الله على ربب انتم صوب خون الذى قول الى امم مرى امن ردد ذکر کبر جىء ان ريب قبل فتن ويل ذلک عن يوسف حصد صنع دين

[رعد:28]. اين لفظ در قرآن عظيم يك بار يافته است. ه ل حشر عيش يوم قوم ف انن عمى قول ى ربب ذکر عن عرض

کلل هم ف رزق ها ب اذا فى خرج شبه ما الى ثمر انن اکل کم لعل ک نهر صوب ربب قول امن غير جعل عنب ذلک موه اتى نخل نقص شىء نظر حقق ينع اوى لا زيتون ذکر رمن يوم

ستمكاران نزد پروردگارشان نگاه داشته شده‏اند. هم ل لا ه کون اله وله من الله ف قول ما ب شىء على کم نا انن ان فى علم ربب ک الذين امن نزل کفر ها رئى الا عذب ا

و خواه معقول و معنوى نحو [صافات:76]. [حجر:87]. من ل ه هم وله اله الله ف قول ب عذب انن فى ان کم اجر ما ها کون الذين فوز ا يوم ذلک نا ک لا على ربب هو امن

پایان رسیده، یا این که تولد فرزند در آنها محبوس شده است. ف ى ها کون مرء عذب قول ب هم ه کم اخذ من ک کبر قد بلغ ذلک عتو ل قرب عظم کفر يوم سوء اله وله الله نوق

نداشتند و نجات نمى‏يافتند. مصرخ به معنى صريخ و فريادرس است [ابراهيم:22]. قول شيطان است مه به پيروان خود روز آخرت خواهد گفت مرا ملامت نكنيد. خودتان را ملامت

مَلَاءَها» دهاق در آيه شريفه ظاهراً مصدر به معناى مفعول است يعنى كاسه پر شده و به قول بعضى پيمانه مالامال. در نهج البلاغه خطبه 81 آمده «اَنْشَأَهُ فى ظُلُماتِ الْاَرْحامِ

اى بالغ فى بره والسئول عن حاله». کم ها سئل ک ما ى انن عزل کان ف عن ب کون قول دعو بخل ان مول من خرج ه ضغن بغت الله دون علم الا ربب انتم اله عند اتى ل لا

است كه ملّت از وى پيروى نمايد. طبرسى علّت اين تسميه را كثرت پيروان دانسته و قول راغب را به طور احتمال آورده است. قرآن مجيد در نابود شدن قوم تِبّع صريح است

گلى كه روى آن خشكيده بود آفريده شده مقصود گل معمولى است. من خلق ه ف ل ى ک قول ثم جعل هم کم اذا فى هىء على خرج انن ا طير انس سلل ربب نفخ اجل ها نور عند سوم

که آن را بخوانند (و به آن سند تکذیب تو کنند) و یا رسولی پیش از تو (که به قول او بر ردّ تو دلیل آرند) بر این مشرکان نفرستادیم. و [این در حالی است که] هیچ

مى‏شود يا صفت مؤنث حقيقى است و ملائكه بطور حتم مؤنث حقيقى نيستند و قرآن با آن قول مبارزه كرده است. و يا صفت مذّكر لايعقل است مثل مرفوعات، منصوبات، مجرورات،

آيه ما بعد باشد كه فرموده «اِنَّكُمْ لَفى قُولٍ مُخْتَلِفٍ» زيرا اختلاف يك نوع راه راه بودن است. احتمال اخير، قول الميزان است. مؤيد ديگر، اين آيه است كه درباره

و باران رحمت به كار رفته است. مطر على ف هم من سوء ها غبر کون ه نذر فى انن قول نا حجر اخر دمر ل التى سفل ا قرى اتى مرء الا ذلک او حمد ثم نظر کم علو کيف هذا

در برگزيدن پيامبران به كار رفته است مگر در آيه 203 اعراف كه گذشت و آن نقل قول كفّار است. يا اينكه بگوئيم: چون ابراهيم پدر رسول خداست و آنحضرت پدر امّت،

حوط قصص قدم ليل اذ قرء زيد ائى غفر کفر قدر بعث ک ارض ذکر مثل سمو جمع اوى ثم قول نسو يسر هذا رسل موت سئل خرج من بلغ حيى اذا

مى‏كند) و از اين جهت عرض خوانده شده (كه عارضى است و دوام ندارد) و بر اين است قول آنكه گفته «اَلْمالُ قَحْبَةٌ تَكُونُ يَوْماً فى بَيْتِ عَطَّارٍ وَيَوْماً

ميان ما به حق داورى كن و حكم به جور نكن و از حق دورى منما [كهف:14]. آن وقت قول باطل و دور از حق گفته‏ايم. وَ دُونِه مِن هٰؤُلاَء أَنّا إِذا اللّه قَوْمُنَا

الموارد آن را آب جارى وسيع گفته و اطلاق آن را بر رودخانه مجاز دانسته‏اند اما قول اول با معناى اولى كه وسعت و اتساع است بهتر مى‏سازد. قرآن كريم در معناى رود

در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواسته‏اند مانع پيشرفت دين باشند كه خدا قول داده اينگونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين

الاكرام در نهايه اين كلام نسبت به حديث داده و در اقرب الموارد مادّه ل ظ ظ آن را قول ابن مسعود دانسته است با اضافه «فى الدعاء» بعد از «الظوّا». نا گفته نماند صفت

الميزان آمده: تزويج به معنى جمع است على هذا معناى «يُزَوِجهُمُ» جمع مى‏كند است. قول حضرت لوط كه به قوم خويش فرمود [شعراء:165]، پسران و مردان را شامل است يعنى

مى‏كند) و از اين جهت عرض خوانده شده (كه عارضى است و دوام ندارد) و بر اين است قول آنكه گفته «اَلْمالُ قَحْبَةٌ تَكُونُ يَوْماً فى بَيْتِ عَطَّارٍ وَيَوْماً

ظاهراً همان نيروى فهم و درك انسانى است. لا ل ف هم من ا کم ه ايى ما انن قوم قول ائى الذين کون اله ها ب اوى لعل الله ان وله فى علم ک لو الى اذا الا کثر مثل

براى پادشاهى پسرش را مى‏كشد. اين لفظ فقط چهار بار در قرآن مجيد آمده است. قول هم يوم شىء من ما ه اذ انن ک اتى على ملک عجز وذر روح ذلک ل عذب وجه علم الله

به آن منجذب است و چون در كار خير اين حالت نيست لذا كسب به كار رفته. المنار قول زمخشرى را پسنديده ولى بعكس نقل مى‏كند. نگارنده گويد: ظاهرا فرق مهمى ميان كسب

[رعد:5] است. از اين مادّه دو كلمه بيشتر در قرآن نيست . کون ا من اذا ف شفو فى قول نور ل على ردد عظم نا کم نخر اخو ه ان تلک نقذ نعم خشع ها ب ذلک ک صبح

من ه ل ف ان وله اله الله کفر لا هم انن اذا روح قد الذين على شرر ک اول کلل قول اخر ما رحم ا ذوق شىء مسس يئس کم ى لم ب يوم قنط لما اللائى صحب قدر رسل کون

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه من ل اله ما الله وله ى ف انن ب هم لا قول نا کم ان کون عبد ک الا على ربب الذين دون قوم يا ها شىء ايى امن فى ا الى عن

خودش اشك روان است . من ما فيض هم عين حزن ان لا عرف وجد حقق رئى ولى ه نفق قول انن رسل ربب الى على نا کم نزل امن حمل

«منضود» اين احتمال را تضعيف مى‏كند به نظر مى‏آيد مراد از آن سنگهاى سخت باشد كه قول ابوعبيده است يعنى سنگهايى از جنس سنگهاى سخت كه پى درپى مى‏باريدند. وَ رِزْقا

است يعنى بعضى بر بعضى انباشته شد. معنى آيه: مى‏گويد مال زيادى تلف كردم. ه قول على دعو ا وحد احد مول حسب انن هلک ما ان کون لم کود رئى ربب ى لا شرک قدر وله

خرما را آنگاه گويند كه از قشرش خارج نشده و متداخل و بعضى به بعضى منضم‏اند به قول بعضى مراد از آن نرم و رسيده است چنانكه در مجمع و جوامع الجامع نقل كرده يعنى :

عنداللّه). نگارنده احتمال مى‏دهيم كه آيات 22و23 از سوره نوح به طور معترضه نقل قول مشركين عرب است و بتها مال آنها بود نه از قوم نوح و اللّه اعالم. بت سواع متعلق

کلل الله ذکر الا ابراهيم رحم قلب سلم الذين هدى ضرر شىء جىء جعل قد علم فطر قول دخل نزل اوه رکع فرق امن هو ارض ان جسد اتى خرر عرض سبل طمن مسس يى موه داود

نظائر آن به معنى كيد مذموم است. ف هم کيد انن ه ل ى ما ب کم ک کفر لا مهل من قول عن ثم رود ن هن کن اله کون ام فى وله شطن هزل الله علم جعل ان جمع على الذين

گويند. جوهرى نيز چنين گفته است. قول ديگران نيز نظير و يا عين آن است. در اينجا لازم است چند مطلب بررسى شود: 1- لفظ سماء به قول صحاح مذكّر و مؤنث هر دو مى‏آيد

از آن قرآن نيست، زيرا مى‌فرمايد: قرآن بخوان تا در آينده قول ثقيل را دريافت كنى. پس قرآن قبل از قول ثقيل بوده است. قرآن، كلامى سنگين است به گونه‌اى كه اگر

از آن قرآن نيست، زيرا مى‌فرمايد: قرآن بخوان تا در آينده قول ثقيل را دريافت كنى. پس قرآن قبل از قول ثقيل بوده است. قرآن، كلامى سنگين است به گونه‌اى كه اگر

مبنى بر تعميم در قول مختلف و ترديد در خرّاصون نمودم و اللّه تعالى اعلم بالصواب. وَ السَّماءِ ذات‌ِ الحُبُك‌ِ «7» إِنَّكُم‌ لَفِي‌ قَول‌ٍ مُختَلِف‌ٍ «8»

است. هم ف ها على قوم ب من دمر فى کم نا ما ه نوح کون غبر جمع مطر اخر ثم کذب قول هلک عجز لما الا ايى قرن عقب الم ل صبر رسل انن عذب الذين الله ائى کلل اله شىء

تعدى بود «الفرط: الامر المجاوز فيه عن الحد». هم نا ما فى من الله على اله قول وله ه ان انن ثم کم الى ربب لا ل حسر ف يا رسل کون شىء حقق ردد ها قبل يوسف جنب

اظهار كرد. قاموس آن را عجله و چهره در هم كشيدن و قهر، معنى كرده است. ولى قول مجمع البيان اقرب است، بنابراين، چون در آيه شريفه «بَسَرَ» بعد از «عَبَسَ»

تکرار در قرآن: ۱۲۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم ه قول ف من اله وله ل الله ما کم ى ب ک علم ها ان الذين فى انن کون على نا ايى الى عمل لا

است مثل [ص:8]. بلكه هنوز عذاب را نچشيده‏اند. دوّم: ظرف است به معنى حين و به قول ابن مالك به معنى «اذ» و مخصوص است به ماضى مثل [اسراء:67]. سوّم حرف استثناست

مى‏كند) و از اين جهت عرض خوانده شده (كه عارضى است و دوام ندارد) و بر اين است قول آنكه گفته «اَلْمالُ قَحْبَةٌ تَكُونُ يَوْماً فى بَيْتِ عَطَّارٍ وَيَوْماً

بقره مى‏گويد: مخالطه آميخته شدنى است كه جدا شدن آن ممكن نباشد. ناگفته نماند قول راغب و اقرب الموارد كه خلط را اعّم گفته‏اند با استعمال قرآن بهتر مى‏سازد.

الف جزى جعل اذن اخو شتو وجد سقى لعل صيف عبد قريش ها من هو ثم جهز بضع عرف قول ربب کذب ايى ذلک ذا ب اذا فتى ک قلب کون عير الى فتو لما انن اهل ظلم

يا اول روز گفته قاموس نيز و احتمال مى‏دهد. صحاح فقط فجر است. به نظر مى‏آيد قول دوم درست‏تر باشد تا صبح و صباح مترادف نباشد [هود:81]، [مدثر:34]. قسم به صبح

داخل قوم اند به تبعيت زيرا قوم هر پيامبر شامل مردان و زنان است، همچنين است قول راغب در مفردات. در اقرب الموارد گويد: جماعت مردان را قوم گفته‏اند كه آنها

زبانش از تكلّم عاجز شد دانست كه به سلب تكلّم جز خدا كسى قادر نيست. و آن است قول خدا «رَبِّ اجْعَلْ لى آيَةً قالَ آيَتُكَ اَلّا تُكَلِّمَ النّاسَ ثَلثَةَ اَيّامٍ

ديگرى را بيان و مجسّم كند. نگارنده گويد: بيشتر موارد استعمال آن در قرآن همان قول راغب است گر چه در معانى ديگر نيز چنانكه خواهيم گفت آمده است. و خداوند جريانى

لا من ف ب حسن لو ه ما التى انس الى مور هى اذا بعض سوء علم مول انن سير وقع قول ک يوم عرج عن قدر قتل او رشد سمو الذين وعد ان ليس امن عرف شىء کم ربب سوى اکل

سايه كرد سپس آن را به آسانى به سوى خود گرفتيم و معدومش كرديم. على کم ه هل ف قول من ل ک موت ثم الى قبض الذين هما يا کفل نصح هم شجر ما آدم کفر ى امن لما تجر

حجّ:26، فنح:29. ل سجد رکع هم ه مع من ب ربب امر اذ ذلک اتى زکو قوم انس کذب قول لا ويل صلو يوم ک ا الذين عبد ف غفر طوف ى نبء الله کم علم امن ايى غيب وله اله

در وعده شر گفته مى‏شود. فعل آن «اَوْعَدَ ايعاداً»است. نگارنده گويد: دليل قول راغب استعمال قرآن مجيد است. [اسراء:108]. اين «وعد» در خير است [هود:65]. اين

سَهْلِها..» يعنى خدا از سخت و نرم زمين خاكى گرد آورد. لا هم على ل ک خوف الذين ان قول انن ب من ه ف الله نا اله ما کون وله امن ها ى کم فى ايى کفر عين اوى الى صحب

نباشد كه گفتند: فهميديم حال آن كه نمى‏فهمند. هم ل من ه وله لا اله الله انن ف قول ب ما علم کم بصر فى ک ها ان نا سمع هو کون الذين على ا ايى ربب دعو الى امن اذ

و وعده دادند كه ايمان بياورند و دست از بنى اسرائيل بر دارند ولى بعداً به قول خود وفا نكردند. هاكس در قاموس خود ذيل لغت وزغ مى‏نويسد: آن بلاهاى دومين اهل

باشيد و مثل آن زن نباشيد كه مى‏رشت و پنبه مى‏كرد. اگر به عهد خدا وفا نكنيد قول شما بى‏فايده و بى‏اثر خواهد بود مثل عمل آن زن و در آن صورت بی‏اعتبار خواهيد

اهل كتاب و زنان آنها» مشروحاً سخن گفته‏ايم. من الله اله وله ب ه ف لا ما ل قول کم الا هم ک انن کفر ن س ى موه سئل رسل ان الى انس الذين يوم جبل هن اتى سلم

به آن منجذب است و چون در كار خير اين حالت نيست لذا كسب به كار رفته. المنار قول زمخشرى را پسنديده ولى بعكس نقل مى‏كند. نگارنده گويد: ظاهرا فرق مهمى ميان كسب

سادات پدران باشد و از كبراء اميران . من وجه نا هم ه ا بيض ف هو ل الذين ها قول وله کظم خيط اما اله ظلل ربب لون خلف کبر الله فى ب طوع سود بوب ما لفو غرب انس

ف هم من على ه ک کون کم نا ربب انن سبح ا لا قبل ان عمر ها اولاء هؤلاء وعد قول لن ل ليل ما ذکر کلل ذلک قرن سمو الى ذى فى حتى وذر جبل اول عقب نشء اله نکح

به آن منجذب است و چون در كار خير اين حالت نيست لذا كسب به كار رفته. المنار قول زمخشرى را پسنديده ولى بعكس نقل مى‏كند. نگارنده گويد: ظاهرا فرق مهمى ميان كسب

از اين به آن نقل مى‏كند مانند مورچه كه در پنهانى قوت بسيارنقل مى‏كند. نمل قول کم على يا ايى ها ودى دخل اذا سکن اتى غيظ من وزع لا حتى عضض حطم خلو موت ب امن

نخواهم فرستاد. پس چون برادران عهد و قسم به خدا یاد کردند یعقوب گفت: خدا بر قول ما وکیل و گواه است (و او را فرستاد). گفت: برادرتان را همراه شما [به مصر] نمی

اسلام ۷ صاحب مجمع البیان از قول کلبى گوید این آیه در بیداء در جنگ بدر قبل از شروع کارزار نازل شده است و صاحب تفسیرالبرهان از قول شرف‌الدین النجفى گوید که

را داخل در بهشت كنيد و اين مراد است از قول خداوند ألقيا فى جهنّم كلّ كفّار عنيد و قمّى ره فرموده اين معناى قول صادق عليه السّلام على قسيم الجنّه و النّار

عقوبت است و مراد از آخرت قول او انا ربكم الاعلى است و مراد از اولى قول او ما علمت لكم من اله غيرى است پس خدا او را باين دو قول هلاك فرمود و در خصال و مجمع

صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ‌: اينست راه راست و رساننده به نجات. تبصره: قول اول، براى تمهيد حجت؛ و قول دوم، براى تقريب حجت است به حكم، و لذا فَاتَّقُوا اللَّهَ‌، به

اقرب الموارد آمده: سيل را از آن مدّ گويند كه زيادت آب است. به نظر مى‏آيد كه قول مجمع‏البيان اصح باشد و اينكه گسترش دادن زمين را مدّالارض گوييم كه گسترش يك

شهب‌ (۵ بار) تكّه آتش. (مجمع) ابن اثير و راغب و ديگران شعله آتش گفته‏اند ولى قول مجمع اقوى است [نمل:7]. يعنى به زودى از آن آتش به شما خبرى و يا تكه‏اى از آن

كشيدن نفس چنانكه زفير خارج كردن آن (بازدم) است. (اقرب) در صحاح نسبت آن را به قول داده است [هود:106]. زفير و شهيق هر دو اسم صوت و صداى مردم اندوهناك است كه

من لا اتى الله وله اله ف ها ل ه کم ان اذا فى صوب سوء انس رحم الذين انن حبب قول حيى هدى کون نا الا لدى قوم رزق شىء الى جىء عند کلل خلف نن کتب بغى روح ربب

داده‏اند. ه من کلم هم وله اله وضع عن الله ل بعد ان سمع ف اتى قسو على قتل قول الا ما ک ثم هود الذين او دبر لم صوب ب نصر قلب حيز اخر يوم جعل اذ عقل خير الى

در مقام ترقّى است و معنى بل مى‏دهد. هم ه ل ف ما امن من کم فى کفر الذين الا قول الله اله وله لا انن ربب نا ى على حسن الى کون ثم عذب ب شىء ظلم ان هدى ک قلب

آن شديد شد از آن گذشتيم حال آنكه ماه در آسمان ظاهر نشده بود. اين شعر و اين قول در كشاف و تفسير بيضاوى تيز نقل شده ولى خود آن را سرماى شديد گفته‏اند. طبرسى

«اِسْتَغْشى ثَوْبَهُ وَ بِثَوْبِهِ:تَغَّطى بِهِ» يعنى خود را با لباسش پوشاند و به قول راغب لباس را براى خود غاشيه وپرده قرار داد [نوح:7]. انگشتان رابه گوشها نهادند

تحريص به آن. طبرسى فرموده: «اَلتَّكْليفُ اَلْاِلْزامُ الشَّاقِ» همچنين است قول صحاح و قاموس. در المنار گويد:« اَلْاِلْزامُ بِما فيِه كُلْفَةٌ» به نظر نگارنده

آبيارى كرد، من كردم، باغبان كرد. هم ل على من ما ب ه الله ف نا اله ک کم وله قول ذلک الذين فرج ها ان کلل صلو فى امن انن الا رسل ى سمو زين لا لما علم غيب کون

يوم ان کم قلب ما جعل اذ ملک تبع ه لئک ل عسى بعض الک بصر الله وجف امر الذى قول من اله صدق ف خشع ب وله عجل انن الا ربب الف ک بشر مدد وعد ى

رفته است. هم قوم ثمود ف من ب نوح ل ى اخو کذب اذ صحب فى ما انن بعد ربب رسل کم قول هلک قبل ه الا الى ذکر عذب هود کفر الذين کون مثل هو ک نذر فرعون لوط رس صعق

شهب‌ (۵ بار) تكّه آتش. (مجمع) ابن اثير و راغب و ديگران شعله آتش گفته‏اند ولى قول مجمع اقوى است [نمل:7]. يعنى به زودى از آن آتش به شما خبرى و يا تكه‏اى از آن

قلب الله اله وله ک ب ذلک الذين ف کفر لا مع خلف من ان اول امن کون ثم ما قبل قول بل ذنب رضو کذب بطل غلف عدو الا قوم نا انف انتم عند بعث ها هدى سمع کلل صوب

مستمند قادر بودند. و چيزى از باغشان نمانده بود. ل من ه نا ما ها ان على ب لا هم قول عشو اصل الله نفس ربب ک اله وله انن کم روح رود ف يوم کذب اشر فى عمل ارض الذين

است كه با اسپرماتوزوئيد كاملا تطبيق مى‏كند. نگارنده احتمال قوى مى‏دهم كه قول دوم مراد است به نظر بعضى از محققين «عَلَق» در آيه به معنى علائق است كه مراد

سحر شود، فعل مخصوص باشد نه قول. و آيه شريفه نسبت خبر را به قول فرموده. بنابراين معنى آيه به يكى از چند وجه باشد: 1- آن كه اين قول بعث بعد از موت حيله و ساختگى

هذا آن حضرت از «مِنْهُمْ مَنْ كَلَّمَ اللَّهُ» نيز مى‏باشد. از طرف ديگر به قول بعضى مراد از «رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ» آن حضرت است و درباره حضرتش آمده:

ذاریات معناى آيه: «وَ السّمَاء ذَاتِ الحُبُك»، و مقصود از اين كه كفّار، در «قول مختلف» هستند وجوه مختلف در معناى جمله: «يُؤفَكُ عَنهُ مَن اُفِك» معنای سخن

ذاریات معناى آيه: «وَ السّمَاء ذَاتِ الحُبُك»، و مقصود از اين كه كفّار، در «قول مختلف» هستند وجوه مختلف در معناى جمله: «يُؤفَكُ عَنهُ مَن اُفِك» معنای سخن

است و سلاله صفوه خوردنى و آشاميدنى است و خوردنى از اصل گل است و اين معناى قول خداوند تعالى است كه فرموده من سلالة من طين و بعضى گفته‌اند مراد از انسان آدم

از منذرين بانذار الهى و پيغمبران خدا بود كه تكذيب يكى از آنها باعتبار وحدت قول و دعوت همه بتوحيد در حكم تكذيب همه ميباشد و دليل آنها از غايت جهل و نادانى

در مجمع فرموده: بر هر چيز ناپايدار عرض گويند و گفته‏اند: «الدنيا عرض حاضر» قول راغب نيز چنين است. گوئى از اين جهت متكلمون به عرض در مقابل جوهر عرض گفته‏اند

غالب را در نظر گرفته‏اند. بنابر قول اقرب، مفردات ، مجمع و المنار مكر اعم و شامل تدبير خوب و بد هر دو است. مؤيد اين سخن قول خداوند است كه فرموده: [فاطر:43]

بار) اصل زكوة چنانكه طبرسى و راغب گفته به معنى نموّ و زيادت است همچنين است قول قاموس و اقرب و صحاح زكاء را نموّ كردن گفته است.«زكا الزرع يزكو زكاء نما».

آقاى رضوى نويسنده كتاب تجسّم عمل است. من ل ف ک هم فى عين يدى خرج وجه غير ه قول سود سوء بين هى على خيط ها نظر جيب اذا ب ملء الذين الى خلف عذب لون شرب بعض

از خدايشان مى‏ترسند ميلرزد سپس پوستها و دلهايشان بياد خدا آرام مى‏گيرد، (قول خدا را قبول كرده و بدان دل مى‏بندند). * [حشر:5]. لينه درخت خرما است به قولى

فرمان خدا روى برتافت، و هم ارکان حکومت و لشکر خود را منحرف ساخت. الى ب ه قول ف ل او لا کم ک ان ما کود شدد بصر ولى هم الذين عمل يا اوى سحر شىء بين قد لوط

چنان كه مجمع گفته مثل [كهف:17]. دستور فرعون نجات دهنده نيست. من هم ل ف ى ه قول ب نا کم قوم ان ما انن سبل لا يا امن فى لن هدى علم قد الى رئى امر کون ک ن اول

فاعل باشد (شكافنده شب) و خواه به معنى مفعول باشد (شكافته شده). گناه را به قول راغب از آن فجور گويند كه پرده ديانت را پاره مى‏كند عامل آن فاجر است [نوح:27]

[بقره:214]. آگاه باشيد كه يارى خدانزديك است نصرت نيز مانند نصر است و به قول قاموس نصور نيز مصدر است . و چون با «على» و «من» به مفعول دوم متعدى شود معناى

طبرسى علت اين تسميه آن است كه لاعب بر غيرجهت حق مى‏رود مثل آب دهان بچه و به قول راغب آن فعلى است كه مقصد صحيحى در آن قصد نشده است. به نظر نگارنده: معنى جامع

لِلعَقْدِ» در قاموس گويد: «اَلنِكاحُ اَلْوَطْىُ وَ الْعَقْدُلَهُ» به نظر نگارنده قول راغب اصح است مگر آنكه بگوييم: نكاح در جماع وعقد هر دو مجاز است و معناى اصلى

در وعده شر گفته مى‏شود. فعل آن «اَوْعَدَ ايعاداً»است. نگارنده گويد: دليل قول راغب استعمال قرآن مجيد است. [اسراء:108]. اين «وعد» در خير است [هود:65]. اين

را به كار انداخت، متحمّل مشقّت گرديد، تلاش توأم با رنج كرد. جامع همه اقوال قول اقرب الموارد است پس جهد و جهاد يعنى: تلاش توأم با رنج. [عنكبوت:6] هركه تلاش

این کلمه ظهر (۵۹ بار) ها (۱۳۹۹ بار) (به فتح ظ) پشت. معنى اصلى كلمه بنابر قول راغب همين است و معانى ديگر به اعتبار آن مى‏باشد، بطور استعاره گفته‏اند: ظهر

[بقره:214]. آگاه باشيد كه يارى خدانزديك است نصرت نيز مانند نصر است و به قول قاموس نصور نيز مصدر است . و چون با «على» و «من» به مفعول دوم متعدى شود معناى

تو هلال‏ها پرسند بگو آنها (براى روشن شدن) وقت‏ها است براى مردم و حج. يوم ل قول علم ف انن ربب لا ه ب ها جمع الى ک فى فصل کون هم موسى نظر انس ايى اذا من لما

در آن خواهند افتاد. ف ل ه ب اذا ما هم وقع انن من على ها سمو کم ليس کون يوم قول سجد قد فى اذ ان کذب عمل خفض هى شقق جرم دکک ربب نجم وعد ک ى قسم عذب ارض امن

افروختن و سرخ كردن است. خلاصه اينها، لفروختن و پر كردن است و اصل آن بنا به قول مجمع انداختن در آتش است [غافر:72]. معنى آيه يكى از اين سه تا است: سپس در آتش

لِلعَقْدِ» در قاموس گويد: «اَلنِكاحُ اَلْوَطْىُ وَ الْعَقْدُلَهُ» به نظر نگارنده قول راغب اصح است مگر آنكه بگوييم: نكاح در جماع وعقد هر دو مجاز است و معناى اصلى

صلح اهل شدد حيى ايى ترک فسد امن وذر ان کون عذب جىء ارض اثر سقر نن جعل نا لم قول امر صبر قوم فنى بعد نهى فرعون لن ذا وجه کلل زين جزى نوح بل کلم عقب لوح يى

بوده يا چرم يا فلز و غيره. به قولى آنها از چوب بودند و از آسمان آمدند به قول از زمرّد بودند به طول ده ذراع، به قولى از زبرجد سبز و ياقوت سرخ، به قولى دو