نتایج جستجو

ماه رمضان سال گذشته در روز معيّنى روزه گرفتى، پس در سال آينده از تاريخ آن روزه پنج روز را بشمار، و روز پنجم را روزه بدار.

مرد، و صرف‏كننده طعام يعنى كسى كه روزه ندارد- در مكّه بمانند روزه‏دار در غير مكّه است، و روزه داشتن يك روز در مكّه با روزه يك سال در غير آن شهر برابر است،

چند سالگى مى‏بايد به روزه گرفتن گمارده شود؟ فرمود: زمانى كه به سنّ پانزده سالگى و يا چهارده سالگى رسيد، پس اگر قبل از اين خود روزه گرفت او را بحال خود گذار،

ببويد؟ فرمود: نه. گفتند پس شخص روزه دار آيا مى‏تواند آن را ببويد؟ فرمود: نه. گفتند آيا بوئيدن نافه مشك و دخنه «۲» براى روزه دار جايز است؟ فرمود: آرى. گفتند:

دين‌ ‌ يا ‌ ظلمي‌ ‌را‌ رواج‌ ميدهند ‌آنها‌ ميميرند و ‌در‌ نامه عملشان‌ همه‌ روزه‌ ثبت‌ ميشود و فرداي‌ قيامت‌ نائل‌ بمثوبات‌ ‌آنها‌ ‌ يا ‌ بعقوبات‌ ‌آنها‌

جاى ميدهيد از كينه و الحاد و نفاق با من و پيروانم و نميدانم اين مهلت چند روزه كه خدا در دنيا بشما داده براى آنستكه استحقاق شما براى عذاب كامل گردد يا معلوم

آنستكه بعضى از آنها گوش ميدهند و ميفهمند و ميدانند ولى تكبر و عناد و رياست دو روزه دنيا آنها را از قبول حق باز ميدارد و اينها حال و مئالشان بمراتب بدتر از سايرين

پهنه هستی می‌گردند. این انطلاق که نوعی کاهش از اطراف کره زمین بشمار است، هر روزه به طور مستمرّ انجام می‌پذیرد (نگا: تفسیر المنتخب). «مُعَقِّبَ»: تعقیب کننده

می‌شود که «ایمان به خدا، و روز جزا، و پیامبران، و کمک به نیازمندان، و نماز و روزه، وفای به عهد، و استقامت در برابر مشکلات و حوادث» همه از شعب «برّ» محسوب می‌شوند

از دين خودشان بر ميدارند بتصوّر آنكه عذاب دائم الهى هم مانند رنج و زحمت دو روزه است كه از مردم خدانشناس‌ جلد 4 صفحه 218 بآنها رسيده آنهم براى امتحانشان كه

اسلم و اشجع و غفار و قوم او و جهينه و مزينه كه كلمه شهادت گويند و به نماز و روزه قيام مى‌نمايند، لكن منافقند. وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ: و از اهل شهر شما

خوشنوديى كه بوصف در نميآيد براى اهل ايمان و معرضين از دنيا است و نيست زندگانى دو روزه دنيا و لذائذ ششگانه نامبرده آن مگر كالا و اسباب‌ جلد 5 صفحه 149 فريب يا مگر

قهرى پيش آمد و گفت ما را از طرف خدا مأمور باداء شهادتين و جهاد و حج و نماز و روزه و زكوة نمودى و قبول كرديم و راضى نشدى تا اين پسر را بصاحب اختيارى ما نصب

آداب آن جناب در وضو ساختن و غسل نمودن از جمله آداب حضرتش در نماز و ملحقات آن روزه گرفتن آن حضرت جمله اى از آداب آن جناب در قرائت قرآن و دعا گفتارى پيرامون

فانيه آن‌ جلد 2 صفحه 581 آيا اينمقدار كوته نظريد كه راضى شديد بزندگانى دو روزه دنيا و از نعيم دائم آخرت صرف نظر نموديد بالاتر از مرگ كه در اين سفر نيست

احكام الهى مينمودند مانند معاندين اين زمان كه ميگويند چرا بايد نماز چنين و روزه چنان باشد و اين قبيل اشكالات بعد از ثبوت نبوت و دين كه از جانب خدا است بطلانش

النبي ص : و پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: «كسى كه در اين ماه مؤمن روزه دارى را افطارى دهد، او را نزد خداى عزّ و جلّ ثواب آزاد كردن بنده‏اى، و براى

خبر دادى. ۳- سپس حكم وجوب روزه نازل شد، و در اول رسول خدا (ص) به دهات اطراف خود اعلام مى‏كرد روز عاشورا روزه بگيرند تا حكم روزه ماه رمضان ميان شعبان و شوال

جعفر ع قال : از امام باقر (ع): اسلام بر پنج پايه استوار است: نماز و زكاة و روزه و حج و ولايت، و براى هيچ چيز آنچنان فرياد نشد كه براى ولايت در روز غدير.

غلبه خواب ترك شود). و خدا در همه سال روزه ماه رمضان را واجب كرد و رسول خدا (ص) روزه ماه شعبان را سنت نهاد و روزه سه روز در هر ماه را كه دو برابر فريضه

‌که‌ غايت‌ عمر ‌بين‌ هفتاد و هشتاد سال‌ ‌است‌ ‌با‌ ‌اينکه‌ تصادفات‌ ‌هر‌ روزه‌ و امراض‌ تازه‌ بتازه‌ چه‌ اندازه‌ ‌در‌ امن‌ هستند و خيال‌ مرگ‌ و زوال‌ نعم‌

ما را بشناسند و به ما مراجعه كنند و تسليم به ما باشند، سپس فرمود: و اگر چه روزه دارند و نماز گزارند و شهادت دهند كه جز خدا معبود شايسته‏اى نيست و در دل گيرند

شنيدم كه مى‏فرمود: كسى كه نخستين روز از شعبان را روزه بدارد البته بهشت بر او واجب مى‏شود، و كسى كه دو روز روزه بدارد، خدا در هر روز و شب در دار دنيا به نظر

كند، خدا عز و جل برايش يك حجّ و يك عمره و اعتكاف دو ماه در مسجد الحرام و روزه آنها را بنويسد و اگر در انجام آن كوشد و خدا آن را به دست وى روا نكند، خدا

كار نيكى كرد آن را پس نيندازد زيرا بنده‏اى بسا يك نمازى گذارد و يا روزى را روزه دارد و به او گفته شود، پس از آن هر كارى خواهى بكن كه خدايت آمرزيده‏ امام

خود را در برابر خدا پروردگارانى در نظر گرفتند» فرمود: به خدا نه براى آنها روزه گرفتند و نه براى آنها نماز خواندند ولى پيروى از فتواى آنها كردند كه حرام

آن امام عليه السّلام در باره كودك سؤال كرد كه چه وقت بايد روزه بگيرد؟ فرمود: زمانى كه نيروى روزه گرفتن را بدست آورده باشد.

جاى ميدهيد از كينه و الحاد و نفاق با من و پيروانم و نميدانم اين مهلت چند روزه كه خدا در دنيا بشما داده براى آنستكه استحقاق شما براى عذاب كامل گردد يا معلوم

ميباشد از كنار درختان و زير قصور آن نهرهائيكه ذكر ميشود و كفّار در اين چند روزه دنيا بهره‌مند ميشوند از لذائذ و آب و علف آن مانند چهارپايان يعنى شتر و گاو

‌است‌. لَكُم‌ُ المُلك‌ُ اليَوم‌َ ظاهِرِين‌َ فِي‌ الأَرض‌ِ گول‌ ‌اينکه‌ چهار روزه دنيا ‌که‌ سلطنت‌ و رياست‌ داريد و ‌هر‌ چه‌ بخواهيد ظلم‌ ميكنيد نخوريد. فَمَن‌

لم تبلغوا حدّ الاستقامة. يعنى اگر نماز گزاريد بحدى كه مانند منحنيان شويد و روزه داريد به اندازه‌اى كه مثل ريسمان گرديد از لاغرى، در چنين حالى پرستش دوگانه

مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه هر كس سوره عمّ يتسائلون را همه روزه قرائت نمايد بسال نميرسد مگر آنكه موفق بزيارت مكّه مى‌گردد و فقنا اللّه تعالى

تنفعه‌ تفسير اثنا عشرى، ج‌1، ص: 83 الموعظة «1». يعنى مؤمن را سه علامت است: روزه و نماز و صدقه، و براى منافق سه علامت است: علامت اوّل آنكه اگر سخن گويد دروغ

افطار كند پس بر او سه كفّاره است، عتق رقبه، و روزه دو ماه پى در پى، و إطعام‏ صت مسكين، و قضاء كردن روزه آن روز، و اگر مجامعت با حلال خود كرده يا با چيز

بى‏دستور خدا سخنى گويد، بلكه خدا آن را فرض و واجب كرد، چنانچه نماز و زكاة و روزه و حج را واجب كرد. ابو بصير گويد: خدمت امام باقر عليه السلام نشسته بودم كه

به نه سال رسيد او را به‏ اندازه طاقتش به روزه واميدارند، پس اگر تا ظهر يا بعد از آن طاقت آورد، تا همان وقت روزه مى‏گيرد، ولى چون گرسنگى يا تشنگى بر او چيره

قال الصادق ع : و امام صادق عليه السّلام فرمود: روزه روز ترويه- يعنى هشتم ماه ذى الحجّه- كفّاره يك سال، و روزه روز عرفه كفّاره دو سال است.

كسى كه آن روز را روزه بدارد، روزه‏اش كفّاره شصت سال است. و در نهم ذى الحجّه توبه داود عليه السّلام نازل گشته است، پس كسى كه آن روز را روزه بدارد، روزه‏اش

عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: زمانى كه پسر طاقت روزه گرفتن سه روز پياپى را بياورد، روزه ماه رمضان بر او واجب شده است.

اخر : و در روايت ديگر پسر بعد از احتلام و دختر وقتى كه خون حيض ديد تكليف روزه يافته و بر آن دو واجب شود.اين اخبار همگى در معنى موافقند، و پسر را بروزه

عليه السّلام فرمود: كسى كه سه روز از آخر شعبان را روزه بدارد، و آن را به ماه رمضان وصل كند، خدا روزه دو ماه پياپى را براى او مى‏نويسد.

شود، آن نماز را قضاء ميكند و بعنوان عقوبت، فرداى آن روز را روزه ميگيرد. البتّه اين حكم يعنى روزه گرفتن از آن جهت بر او واجب مى‏شود كه عمدا خوابيده و نماز

امام سؤال كرد، فرمود: در صورتى كه اهل شهر بر روزه گرفتن آن روز، به علت رؤيت هلال اجتماع كنند، تو نيز روزه بدار، و اين در صورتى است كه شمار اهل شهر به پانصد

تنازعوا: ((روزه تنها از خوردنى و نوشيدنى نيست ، مريم گفت : من براى خداوند رحمان روزه اى نذر كرده ام يعنى سكوت را، بنابراين (هنگامى كه روزه هستيد ) زبان

و جل براى او در برابر آن چون مزد يك حجّ و يك عمره پذيرفته شده را بنويسد و روزه دو ماه از ماههاى حرام و اعتكاف دو ماه در مسجد الحرام، و هر كه با قصد خدا

‌از‌ ‌آنها‌ ‌است‌ و رسيدن‌ آسيبي‌ ‌به‌ انسان‌ امّا خطرات‌ ماشين‌ ‌که‌ همه‌ روزه‌ چه‌ اندازه‌ تصادفاتي‌ دارد و چه‌ مقدار تلفاتي‌ و البته‌ خطر ريل‌ بيشتر و

‌که‌ غايت‌ عمر ‌بين‌ هفتاد و هشتاد سال‌ ‌است‌ ‌با‌ ‌اينکه‌ تصادفات‌ ‌هر‌ روزه‌ و امراض‌ تازه‌ بتازه‌ چه‌ اندازه‌ ‌در‌ امن‌ هستند و خيال‌ مرگ‌ و زوال‌ نعم‌

از حاجتش باز دارند، و چون شعبان فرا مى‏رسيد روزه مى‏داشتند، و پيمبر صلّى اللَّه عليه و آله نيز با ايشان روزه مى‏داشت. و مى‏فرمود: شعبان ماه من است.

الصَّوْم و كان علي بن الحسين ع : و امام علىّ بن الحسين عليه السّلام چون روز روزه داشتنش فرا- مى‏رسيد، مى‏فرمود تا گوسفندى را ذبح مى‏كردند، و اعضايش را تقطيع

زراره روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام سؤال كردم كه: سنّت روزه داشتن به چه نحو جريان يافته است؟ فرمود: سه روز از هر ماه: پنجشنبه در دهه

عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: شكستن روزه در منزل برادرت بنا به خواهش او هفتاد بار، يا نود بار از روزه داشتنت افضل است.

فرمود: كسى كه يك روز خالصا لوجه اللَّه روزه بدارد،- چنان كه نيّتش حتى به طلب بهشت و فرار از دوزخ آلوده نشود- آن روزه او با يك سال كه آن را بروزه برگزار كند-

آميزش ‍ جنسى روزه بگيرد» (فمن لم يجد فصيام شهرين متتابعين من قبل ان يتماسا). اين كفاره نيز اثر عميق بازدارنده اى دارد، بعلاوه از آنجا كه روزه در تصفيه روح

آريم، و نيز طاقت آن باشد در سال بيشتر از يك ماه روزه داريم، حق تعالى اقتصار بر هفده ركعت نماز و سى روز روزه فرمود. 2- دال است بر آنكه خير و شر طاعت و معصيت

رسول خدا (ص) فرمود: سه تا كه در هر كه باشد منافق است و اگر چه نماز خواند و روزه گيرد و پندارد مسلمان است: هر كه چون به او سپرده شود خيانت كند و چون حديثى

زكاة و روزه و حج و ولايت، و براى چيزى فرياد نشده چنانچه براى ولايت. امام باقر عليه السّلام فرمود: اسلام روى پنج پايه نهاده شده: نماز و زكاة و روزه و حج و

اينكه محمد بنده و رسول او است و بر پا داشتن نماز و دادن زكاة و حج خانه خدا و روزه ماه رمضان، اين است اسلام، و فرمود: ايمان، معرفت اين امر است با اين وضع و

بپايان مى‏برد، و روزى ديگر به عنوان قضا روزه مى‏دارد، ولى اگر بيدار نشد تا صبح دميد، روزه‏اش را بپايان مى‏برد، و اين روزه او را كفايت مى‏كند.

روايت كرده است، كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه روزه گرفت، و آنگاه پنداشت كه خورشيد ناپديد شده است، و آسمان در آن حال ابرى بود،

امام ابو جعفر عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: كسى كه شعبان را روزه بدارد، آن روزه او را از هر گونه لغزشى و وصمتى و با دره‏اى پاك‏كننده است. ابو حمزه

كه خداوند تبارك و تعالى نماز فريضه را با نماز نافله كامل فرمود و روزه واجب را با روزه سنّت تمام فرمود و وضو را با بجا آوردن غسل جمعه كامل ساخت.

ماه تمام پى در پى روزه بگيرد، عرض كردم اين موجب مى‏شود كه روز عيد قربان و أيّام تشريق (يازدهم و دوازدهم و سيزدهم ذى الحجّه) را روزه باشد، فرمود: مانعى

براى او جايز است كه روزه بدارد؟ امام فرمود: در صورتى كه در مورد رؤيت شكّ نكند بايد افطار كند، و الّا مى‏بايد آن روز را با مردم روزه بدارد.

بايد در نظر گرفت خوردن يك روز روزه ماه رمضان با آنهمه اهميتى كه دارد مجازاتش تنها يك روز كفاره نيست بلكه بايد آنقدر روزه بگيرد كه به اندازه احترام آن يك

نقل شده که فرمود: «هر کس آن را تلاوت کند پاداش کسی را دارد که ماه رمضان را روزه گرفته، و شب قدر را احیا داشته است». واضح است این همه فضیلت از آن کسی است

كه مرابطه نمايد يك شبانه روز در راه خدا، مانند كسى باشد كه تمام ماه رمضان روزه و شبها به عبادت مشغول بوده و از نماز جدا نشود، مگر براى حاجت؛ و هر كه را

انتظار کشیدن براى خلوت شدن سرچاه از مردان نامحرم، عادت دختران شعیب و کار هر روزه آنان در آب دادن به گوسفندان خویش (قالتا لانسقى) برداشت یاد شده با توجه به

است از ترس دشمن در حرب، و يا از ترس حق تعالى و گرسنگى از قحطى و تنگى، يا به روزه داشتن، وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ‌: و نقصان بعضى‌ «1» نهج البلاغه، حكمت 147

قيامت تو را از نمازهاى ديگر سؤال نخواهند كرد، و هر گاه روزه ماه رمضان را كامل گرفته باشى از روزه ديگرى تو را نخواهند پرسيد و مسئول و مؤاخذ نخواهى بود.

شير دهنده كم شير، باكى بر ايشان نيست كه در ماه رمضان روزه خود را بگشايند، زيرا كه آن دو طاقت روزه را ندارند، و بر ذمّه ايشان است كه هر يك از آن دو براى

‌که‌ غايت‌ عمر ‌بين‌ هفتاد و هشتاد سال‌ ‌است‌ ‌با‌ ‌اينکه‌ تصادفات‌ ‌هر‌ روزه‌ و امراض‌ تازه‌ بتازه‌ چه‌ اندازه‌ ‌در‌ امن‌ هستند و خيال‌ مرگ‌ و زوال‌ نعم‌

چيزى كمتر از يقين پخش نشده است. امام رضا عليه السلام ميفرمود: عبادت بنماز و روزه بسيار نيست، همانا عبادت انديشيدن در امر خداى عز و جل است. محمد بن يحيى، از

خود كه در روز انجام ميدهد نماز را قصر ميخواند و نماز شب را تمام ميگزارد، و روزه ماه رمضان را نيز بايد بگيرد، و اگر مكارى به شهرى ميرود ده روز يا بيشتر اقامت

گويد: و شنيدم كه مى‏فرمود: على مى‏فرمود: اگر ايمان همان كلامى بود در باره آن روزه و نماز و حلال و حرامى نازل نمى‏شد، من به امام باقر (ع) گفتم به راستى نزد

آتش خشم پروردگار شما را خاموش ميكند. و خدا را! خدا را! در باره روزه ماه رمضان، زيرا كه روزه داشتن آن سپرى در برابر آتش دوزخ است. و خدا را! خدا را! در باره

آله فرمود: كدام چيز تو را هلاك ساخته‏است؟ مرد گفت: من در ماه رمضان و در حال روزه داشتن با همسرم مقاربت كردم. پس پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: بنده‏اى

بيرون ميروم چه چيز بر من واجبست و تكليف من چيست آيا كوتاه ساختن نماز و افطار روزه در سفر بر من واجب است يا تمام گزاردن؟ آن حضرت ضمن نامه و توضيحى فرمود: اگر

ميترسم اسباب وحشت شود اين عذاب اتباع است امان از عذاب رؤساء آنها آيا سلطنت دو روزه باين عذاب جاويدان ارزش دارد خداوند بما ترحم فرمايد كه حب رياست را از دل خودمان

شئون‌ انبياء ‌از‌ آدم‌ ‌تا‌ خاتم‌ و ‌در‌ بيان‌ اعمال‌ صالحه‌ ‌از‌ نماز و روزه‌، زكاة، خمس‌، حج‌، امر بمعروف‌، نهي‌ ‌از‌ منكر و ‌در‌ باب‌ ولايت‌ و شئون‌

‌را‌ مطالعه‌ كنيد ‌با‌ اينكه‌ صد يك‌ ‌از‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ضبط نكرده‌ بلكه‌ همه‌ روزه‌ ‌از‌ قبور مطهره‌ ‌آنها‌ و ‌از‌ توسلات‌ بآنها چه‌ معجزاتي‌ ظاهر ميشود و چه‌

‌که‌ غايت‌ عمر ‌بين‌ هفتاد و هشتاد سال‌ ‌است‌ ‌با‌ ‌اينکه‌ تصادفات‌ ‌هر‌ روزه‌ و امراض‌ تازه‌ بتازه‌ چه‌ اندازه‌ ‌در‌ امن‌ هستند و خيال‌ مرگ‌ و زوال‌ نعم‌

اين رو افطار كرد، تا روزه داشتنش سنّتى نشود، كه مردم به او تأسّى كنند، پس چون او درگذشت من امام بودم، و از اين رو خواستم تا روزه داشتنم به عنوان سنّتى

بايد در مدار شرع باشد. «لا تَأْخُذْكُمْ بِهِما رَأْفَةٌ» 8- دين، تنها نماز و روزه نيست؛ اجراى حدود الهى نيز از دين است. «فِي دِينِ اللَّهِ» 9- صلابت و قاطعيّت

اين از نهايت رعب و هول است كه قلب آنها را پر كرده و متأسفند از آنكه چرا چند روزه دنيا را صرف در صبر بر طاعت و از معصيت ننمودند لذا خداوند فرموده ما بهتر ميدانيم

مبرّات. اين وصف اشاره است به فروع‌ تفسير اثنا عشرى، ج‌1، ص: 163 دين، از نماز و روزه و حج و جهاد و ساير احكام. و نيز اشاره است به آنكه ايمان بدون عمل صالح نتيجه

و فرموده‌اند افضل از صدقه دادن است و در روايت نبوى با فضليّت آن از نماز و روزه و صدقه تصريح شده و اهمّ از آن اعانت مظلوم و نصرت دادن آن بر ظالم است بشمشير

عز و جل بر خلقش پنج وظيفه فرض كرده است و نسبت به چهار از آنها (كه نماز و روزه و زكاة و حج است) رخصتى داده ولى در يكى از آنها (يعنى ولايت) رخصتى نداده است

نماز را بر پا دارند و زكاة را بپردازند و خانه خدا را حج كنند و ماه رمضان را روزه دارند و سپس بدان چيزى كه خدا ساخته و پيغمبر ساخته‏ اعتراض كنند و بگويند:

الهى و انهماك در مخالفت سبحانى به جهت طلب دنيا و شهوات و استمتاع آنها در چند روزه عمر و حبط اعمال و خسران. وَ خُضْتُمْ‌: و شروع نموديد و فرو رفتيد در باطل

اللّه علیه و آله شنیدم که می‌فرمود: اصلاح رابطه میان مردم از انواع نماز و روزه مستحب هم برتر است». تفسیر آیات ۱- تعیین مالک انفال و بیان چگونگى تقسیم آن،

الْحَياةِ الدُّنْيا: اين اشياء مذكوره، مشتهيات نفسانى و جامع فوائد، بهره چند روزه زندگانى دنياست كه از آن محظوظ و به آن مفتون مى‌گرديد؛ چنانچه زنان، نوع بشر

همسر دارد از هفتاد ركعت نماز افراد غير متأهّل بهتر است. خواب افراد متأهّل از روزه شب‌زنده‌دار غير متأهّل، بهتر است. «1» آرى بر خلاف كسانى‌كه ازدواج را عامل

ممكن‌ نيست‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ قنطره‌ عبور نمايد و ‌پس‌ ‌از‌ ‌آن‌ سؤال‌ ‌از‌ نماز و روزه‌ و حج‌ و زكاة و خمس‌ و جهاد و امر بمعروف‌ و نهي‌ ‌از‌ منكر و ساير واجبات‌

بحال چادرنشينى و عربيت برگردد و برخى آن را از گناهان كبيره دانسته‏اند) و نه روزه خاموشى و حرف نزدن يك روز تا شب (كه در امتهاى گذشته جايز بوده) و نه طلاق پيش

دين تو است. و ششم‏ بكار بستن سنّت من، در نماز و روزه و صدقه منست، امّا نماز، پس پنجاه ركعتست، و امّا روزه پس در هر ماه سه روز است: پنجشنبه‏اى در اوّلش، و

‌اينکه‌ ‌براي‌ تنبه‌ ‌خود‌ ظالمين‌ ‌است‌ ‌که‌ گمان‌ نكنند ‌که‌ ‌اينکه‌ چهار روزه‌ دنيا جلو اينها باز ‌است‌ ‌هر‌ چه‌ ميتوانند ظلم‌ كنند خداوند ‌از‌ ظلم‌ نميگذرد

قسمت‌ قسمت‌ كوچك‌ زمين‌ ‌که‌ مصر ‌باشد‌ و توابع‌ ‌آن‌ آنهم‌ ‌اينکه‌ چهار روزه‌ دنيا ‌که‌ قبل‌ ‌از‌ فرعون‌ ‌در‌ تحت‌ سلطنت‌ ديگران‌ بوده‌ و ‌بعد‌ ‌از‌ ‌او‌

آواز و ‌آن‌ وضع‌ لباس‌ و ‌آن‌ طرز بيرون‌ آمدن‌ و ترك‌ فرائض‌ مثل‌ نماز و روزه‌ و زكاة و ‌آن‌ كسبهاي‌ حرام‌ و ‌آن‌ تعديات‌ و تجاوزات‌ ‌که‌ رواج‌ پيدا كرده‌

دري‌ ‌از‌ بهشت‌ بقبر ‌او‌ باز ميشود و بقدر مد بصر توسعه‌ پيدا ميكند و همه‌ روزه‌ ملائكه‌ ‌با‌ تحف‌ و هدايا ‌بر‌ ‌او‌ وارد ميشوند، ‌ يا ‌ دري‌ ‌از‌ جهنم‌

دري‌ ‌از‌ بهشت‌ بقبر ‌او‌ باز ميشود و بقدر مد بصر توسعه‌ پيدا ميكند و همه‌ روزه‌ ملائكه‌ ‌با‌ تحف‌ و هدايا ‌بر‌ ‌او‌ وارد ميشوند، ‌ يا ‌ دري‌ ‌از‌ جهنم‌

من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم و روي : و روايت شده است كه شخص روزه دارى كه در اوّل روز خود را معطّر سازد، بيم آن نمى‏رود كه عقلش را از دست بدهد

جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر و قال ع : و آن امام عليه السّلام فرمود: وصال در روزه، و سكوت روزى تا به شب روا نيست.

» و روزه دار تفسير كرده اند، ولى به طورى كه «راغب » در «مفردات » مى گويد روزه بر دو گونه است «روزه حقيقى » كه به معنى ترك غذا و آميزش است ، و «روزه حكمى

خدا به محمد (ص) دستور داد براى آنها شرح كند ولايت را چنانچه نماز و زكاة و روزه و حج را شرح كرده بود، چون اين دستور از طرف خدا برايش آمد دلش طپيد و ترسيد

ع : و امام صادق عليه السّلام فرمود: روزه‏دار را دو شادى است: يك شادى هنگام روزه گشودنش، و شادى ديگر هنگام لقاء پروردگارش عزّ و جلّ.

آورد، مگر آنكه در اين ميان براى جمعه غسل كرده باشد، كه در اين صورت نماز و روزه تا آن روزش را قضا مى‏كند، و ما بعد آن را قضا نمى‏كند.

آمده است كه: خدا شما را به فطرى و اضحائى‏موفق مدارد!. و كسى كه روز عرفه را روزه بدارد همان ثواب كه ذكر كرديم براى او مى‏باشد.

من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم : و امام صادق عليه السّلام چون روزه مى‏گرفت ريحان را نمى‏بوئيد، پس چون از حكمت اين كار جويا شدند، فرمود: خوش

جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم و قال الصادق ع : و امام صادق عليه السّلام فرمود: كه روزه [ماه‏] شعبان و ماه رمضان به خدا قسم باب توبه‏اى از جانب خدا است كه به روى

الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و قد روي : و روايت شده است كه حجّ از نماز و روزه افضل است، زيرا شخص نمازگزار بقدر ساعتى از توجّه بزن و فرزند منصرف مى‏شود،

نحو صحيح و بدون اختلاف رؤيت شد، پس پنجاه و نه روز را بشمار، و روز شصتم را روزه بدار.

دو پنجشنبه كه در آخر دهه اتفاق مى‏افتد سؤال كردند، وى فرمود:پنجشنبه اول را روزه بگير، زيرا چه بسا كه تو به پنجشنبه دوم نرسى‏

از امام ابو جعفر عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: كسى كه زندگانيش به روزه يك روز پايان يابد به بهشت داخل مى‏شود.

كِتَابُ الصَّوْم و قال الصادق ع : و امام صادق عليه السّلام فرمود: كسى كه در حال روزه داشتن در اوّل روز خود را با عطرى خوشبو سازد، عقل خود را از دست نمى‏دهد.

پروازي‌ ميكردند و ديگران‌ جلد 11 - صفحه 373 ‌را‌ سركوب‌ ميكردند و باين‌ چهار روزه‌ دنيا مغرور ميشدند و فريب‌ خوردند و غافل‌ ‌از‌ اينكه‌ خداوند چنان‌ ‌آنها‌

اينها) رها نموده‌ و ‌خود‌ ‌را‌ بضلالت‌ و گمراهي‌ افكندند و ‌براي‌ رياست‌ چند روزه‌ دنيا و حب‌ مال‌ و جاه‌ دين‌ ‌خود‌ ‌را‌ بدنيا فروختند و معني‌ اشتراء ‌در‌

دسته‌ حقيقت‌ داشت‌ اسلام‌ ‌آنها‌، ‌حتي‌ نقل‌ كردند ‌که‌ يك‌ يهودي‌ ‌بود‌ همه‌ روزه‌ بالاي‌ بام‌ مي‌رفت‌ و خاك‌روبه‌ ‌بر‌ سر حضرت‌ مي‌ريخت‌ چند روزي‌ شد ‌که‌

نسبت به آنها فرمايد كه: نماز گزارد از قبل آن دو، و حج نمايد از طرف آنها، و روزه بدارد به نيت آنان. پس ثواب عملى كه بجا آورده براى والدين او است؛ و براى او

و فرموده‌اند افضل از صدقه دادن است و در روايت نبوى با فضليّت آن از نماز و روزه و صدقه تصريح شده و اهمّ از آن اعانت مظلوم و نصرت دادن آن بر ظالم است بشمشير

عياش مردار حرام است در حال اضطرار چنانچه حرام است در حال اختيار و حق ندارد روزه ماه رمضان را افطار نمايد و نماز واجب را شكسته بخواند، و در فقيه از حضرت صادق

ميباشد از كنار درختان و زير قصور آن نهرهائيكه ذكر ميشود و كفّار در اين چند روزه دنيا بهره‌مند ميشوند از لذائذ و آب و علف آن مانند چهارپايان يعنى شتر و گاو

كند يا بميريم پس رفتند در دنباله كوهى كه در مدينه بود منزل نمودند و روزها روزه ميگرفتند و زنهاشان براى آنها غذا مى‌آوردند و كنارى مى‌گذاردند و با آنها صحبت

الصَّوْم و قال ع : و آن امام فرمود: كسى كه روزى را در شدّت گرما، براى خدا روزه بدارد، و آنگاه تشنگى به او اصابت كند، خدا هزار فرشته را بر او مى‏گمارد كه

الصَّوْم و قال رسول الله ص : و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: هيچ روزه دارى نيست كه به جمع گروهى در حال صرف طعام حاضر شود، مگر آنكه اعضايش براى

عليهم السّلام آمده است كه‏] رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: اعتكاف ده روزه در ماه رمضان با دو حجّ و دو عمره برابر است.

بن سدير ابا عبد الله ع : و حنان بن سدير از امام صادق عليه السّلام در باره روزه دارى سؤال‏ كرد كه در آب بنشيند، پس امام فرمود: باكى نيست، ولى ميبايد در آب

الصّبّاح كنانى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: كسى كه روزه دارى را افطارى بدهد اجرى برابر با او دارد.

الحسن عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: افطارى دادنت به برادر مسلمانت از روزه داشتنت افضل است.

ع : و سماعه از امام صادق عليه السّلام در باره طعام سحرى براى كسى كه بخواهد روزه بگيرد، سؤال كرد، آن حضرت عليه السّلام فرمود: امّا در ماه رمضان، پس استفاده

صادق عليه السّلام پرسيد: آيا اگر غلام ظهار كند كفّاره دارد؟ فرمود: نيم آنچه روزه بر آزاد واجب مى‏شود، و بر او آزاد كردن بنده و دادن صدقه و اطعام مساكين نيست

شهر خود، زنا كند او را نبايد رجم كرد، فرمود: هر گاه نماز را قصر بخواند و روزه را افطار نمايد محصن نيست.

فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: كسى كه يك روز را به عنوان تطوّع روزه بدارد، خداى عزّ و جلّ او را به بهشت داخل مى‏سازد.

چگونه‌ خداوند عادل‌ حكيم‌ و رءوف‌ و رحيم‌ بنده‌گان‌ ‌را‌ ‌براي‌ معاصي‌ چند روزه‌ دنيا و كفر ابد الاباد تعذيب‌ مينمايد! جلد 1 - صفحه 298 «جواب‌» قياس‌ تعذيب‌

با اينكه درست نيست آيا ما و شما هم سود و برابر نيستيم؟ آنچه نماز خوانديم و روزه داشتيم و زكاة پرداختيم و اقرار كرديم زيانى به ما ندارد؟ آن مرد خاموش ماند

واگذارده و از راه راست سرگردان (خلافكار خ ل) مانده است و شيفته سخن بدعت است و روزه و نماز ورد زبان اوست، او وسيله فتنه كسانى است كه در دامش افتند، از روش درست

نَفْسَهُ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ» 10- مبادا به خاطر كاميابى و رفاه چند روزه‌ى دنيا، سلطه‌ى كفّار را بپذيريد كه بازگشت همه‌ى شما به سوى اوست. «وَ إِلَى

روايت كرده ، كه در ذيل آيه نامبرده فرمود: صبر همان روزه است ، و فرمود: هر وقت حادثه اى براى كسى پيش آمد، روزه بگيرد، تا خدا آنرا بر طرف سازد، چون خدايتعالى

كه او را بياگاهاند مى‏توانست يعقوب و فرزندانش پس از دريافت مژده از يوسف نه روزه خود را به مصر رسانيدند چه انكارى دارند اين امت كه خداى عز و جل با حجت خود

بر آن مى‏گذرد، يا ماه رمضان بپايان مى‏رسد، امام فرمود: مى‏بايد قضاى نماز و روزه را بجا آورد.

گوسپند فديه كند، و اگر قدرت آن را نداشته‏ باشد، در مكه يا در وطن خود هجده روز روزه دارد.

زن حائض گردد، به خانه خود ميرود، و چون شفا يافت و پاك شد، باز مى‏گردد، و روزه مى‏گيرد.

السّلام به جابر فرمود: اى جابر، كسى كه ماه رمضان بر او وارد شود، پس روزش را روزه بدارد، و بخشى از شبش را با تلاوت قرآن و دعاء بپا دارد، و عضو تناسل و زبان

امام ابو جعفر عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: چون هلال را رؤيت كنيد روزه بداريد، و باز چون هلال را رؤيت نمائيد افطار كنيد. و اين كار وابسته به رأى

سؤال كرده است كه احساس سرما مى‏كند، در اين صورت آيا جايز است كه او در حال روزه داشتن با همسرش در يك بستر داخل شود؟ فرمود: بايد ميان خودش و همسرش قماشى را

ابو الحسن عليه السّلام در باره پيرمردى فرتوت، و پيرزنى بزرگسال كه از گرفتن روزه در ماه رمضان ناتوان باشد، سؤال كرد امام عليه السّلام فرمود: براى هر روزى

كرده است كه فرمود: اعتكاف كمتر از سه روز نمى‏شود، و كسى كه معتكف شود بايد روزه بدارد، و براى معتكف سزاوار است كه چون اعتكاف كند، شرطى بكار بندد همان گونه

فرمود: أمّا كسرى دينتان همين خونى است كه در هر ماه شما را از نماز و گاهى از روزه باز ميدارد، و أمّا كسر عقلتان از شهادتتان كه هر دو تن از شما برابر با يك

تعالى نيز بواسطه يكدرهم تصدّق او را ببهشت داخل ميفرمايد، و بسا بنده كه يك روز روزه ميگيرد و منظورش از آن تحصيل رضاى خداوند عزّ و جلّ است پس خداى متعال نيز بواسطه

كسى كه مملوك خود را بكشد فرمود: بايد يك بنده آزاد كند، و دو ماه پى در پى روزه بگيرد، و شصت مسكين را طعام دهد، و سپس توبه كند. (و الّا عذاب آخرت براى او

خداوند عزّ و جلّ اين سه چيز است: بيدارى و اشتغال به عبادت در شب، و افطار كردن روزه دار، و ملاقات و ديدار برادران ايمانى.

الْقُبُورِ وَ النَّوْحِ وَ الْمَأْتَمِ و قال ع : و باز آن حضرت فرمود: نماز و روزه و حجّ و صدقه و اعمال خير و دعا كه از جهت ميّت ميكنند در قبرش بر او وارد مى‏شود

بمراد خود برسانم تو را ولى تو ياد كن از گوسفندى كه كباب كردى و خوردى و بشخص روزه‌دارى كه در جوار تو بود ندادى در اين موقع اميدوارى حضرت يعقوب بوصل دو پسر

‌اينکه‌ ‌براي‌ تنبه‌ ‌خود‌ ظالمين‌ ‌است‌ ‌که‌ گمان‌ نكنند ‌که‌ ‌اينکه‌ چهار روزه‌ دنيا جلو اينها باز ‌است‌ ‌هر‌ چه‌ ميتوانند ظلم‌ كنند خداوند ‌از‌ ظلم‌ نميگذرد

تحصيل‌ سعادت‌ كند و ‌در‌ امر دين‌ سستي‌ نكند و ‌خود‌ ‌را‌ مشغول‌ باين‌ چهار روزه‌ دنيا نكند و عمر عزيز ‌خود‌ ‌را‌ بلهو و لعب‌ و بيهوده‌ و بي‌ فايده‌ صرف‌

فراهم‌ فرمود چون‌ دختران‌ شعيب‌ رفتند خدمت‌ شعيب‌ و ‌بر‌ حسب‌ قاعده‌ همه‌ روزه‌ زودتر آمدند شعيب‌ سبب‌ پرسيد شرح‌ ‌ما وقع‌ ‌را‌ بيان‌ كردند و شعيب‌ ‌هم‌

كدام جماعت است؟ مقصود جماعت مرجئه است كه مى‏گويند هر كه نماز هم نخواند و روزه هم نگيرد و غسل جنابت هم نكند و خانه كعبه را هم خراب كند و مادرش را هم بگايد

مهلت دارد و پس از گذشتن يكماه حقّى به كنيز ندارد. و ضمان در اجناسى كه يك روزه فاسد مى‏شود مثل سبزيجات و تره‏بار و ميوه‏ها يك صبح تا شام است (يعنى ضمان

ابو العبّاس، فضل بن عبد الملك، از امام صادق عليه السّلام آمده است كه فرمود: روزه بر مبناى رؤيت، و فطر بر مبناى رؤيت است، (يعنى اوّل و آخر ماه) و رؤيت اين

را از روى عمد بشكند، فرمود: مى‏بايد بنده‏اى را آزاد كند، يا دو ماه پياپى روزه بدارد، يا شصت مسكين را اطعام نمايد، و اگر قادر به اين امور نباشد مى‏بايد

ميگيرد، و اگر قدرت تقديم آن را نيابد، ميبايد در مكّه يا در منزل خودش هجده روز روزه بدارد. و اگر پس از آنكه بكعبه و بصفا و مروه طواف كردى، در حالى كه عمره حجّ‏

خشوع و زنان با خشوع ، مردان انفاقگر و زنان انفاق كننده ، مردان روزه دار و زنانى كه روزه مى دارند، مردانى كه دامان خود را از آلودگى به بيعفتى حفظ مى كنند

ممكن‌ نيست‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ قنطره‌ عبور نمايد و ‌پس‌ ‌از‌ ‌آن‌ سؤال‌ ‌از‌ نماز و روزه‌ و حج‌ و زكاة و خمس‌ و جهاد و امر بمعروف‌ و نهي‌ ‌از‌ منكر و ساير واجبات‌

كه مرا غمنده كرده و شبم را به بى‏خوابى كشيده و روز گرمم را به تحمل تشنگى (روزه) جانم از دنيا، و آنچه در آن است به تنگ آمده و رو گردان است تا آنجا كه گويا

آله، و بپا داشتن نمازهاى پنجگانه، و پرداختن زكات، و بجا آوردن حجّ خانه خدا و روزه داشتن ماه مبارك رمضان، و اعتقاد به امامت و ولايت ائمّه معصومين عليهم السّلام،

او وارد شود، در حالى كه سالم و پيراسته از عيب و مرض باشد، پس روز آن ماه را روزه بدارد، و بخشى از شب آن را به تلاوت قرآن و دعا بپا دارد، و بر نماز خود مواظبت

فيض تيمى، از ابن رئاب روايت كرده است كه: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه روزه دار را از بوييدن نرگس نهى مى‏فرمود، پس گفتم: فدايت شوم، چرا؟ فرمود: زيرا

آنكه ديه‏اش را به اولياء وى بدهد، و بنده‏اى را آزاد نمايد، و دو ماه پى در پى روزه بگيرد، و از خداوند عزّ و جلّ طلب آمرزش كند، و بسوى او توبه كند و زارى نمايد،

ما را راهنمائى كن. أبو ذر گفت: در يك روز بسيار گرم، بياد روز حشر و نشور، روزه بدار. و براى عظائم امور حجّى بجاى آور و براى تاريكى و وحشت قبور در تاريكى

مى‏برد، بنا بر اين تكليف او چيست؟ فرمود: پس از جستجو و حساب كردن يك ماه را روزه مى‏دارد، پس اگر آن ماه كه به روزه‏گزارنده قبل از ماه رمضان بود براى او كفايت

آنها را در درياى جهالت و ضلالت و حيرت غوطه‌ور شوند و چون كودكان ببازى چهار روزه دنياى دنى دلخوش باشند و در آخرت بعذاب اليم گرفتار شوند و در كافى از حضرت

(قال قائل منهم کم لبثتم) ۵- خواب اصحاب کهف، در نظر گروهى از آنان، درنگى یک روزه، یا کمتر از آن بود. (قالوا لبثنا یومًا أو بعض یوم) حرف «أو» براى تردید است

مقدار عمر نوح در ميان قوم كه آن مدت نهصد و پنجاه سال بود، در اين مدت روزها روزه و شبها قيام نمايد به نماز در اين مكان، پس بميرد بدون‌ «1» من لا يحضره الفقيه،

خوشنوديى كه بوصف در نميآيد براى اهل ايمان و معرضين از دنيا است و نيست زندگانى دو روزه دنيا و لذائذ ششگانه نامبرده آن مگر كالا و اسباب‌ جلد 5 صفحه 149 فريب يا مگر

ميلهاى نفسانى و خيالات شيطانى خودشان و باختند دل و دين خود را برنگ و رونق دو روزه دنياى دنى و بعد از اين شرّ آن دامنگيرشان خواهد شد اگر غى بمعناى شرّ باشد

گويند بعد از آن به بهشت در آيند، و مدت مقام اصحاب يمين مانند زمانى باشد كه روزه‌دار جلد 14 - صفحه 98 گرسنه باشد و منتظر افطار باشد. آنگاه به بهشت روند. و

مردان و زنان خاشع و مردان و زنان صدقه‌دهنده(ی مال و جانشان) و مردان و زنان روزه‌دار و مردان و زنان پاکدامن و مردان و زنانی که خدا را فراوان یاد می‌کنند،

أَنَا رَبُّكُم‌ُ الأَعلي‌ (نازعات‌ ‌آيه‌ 24) ‌از‌ تو بلند شود و باين‌ چهار روزه‌ دنيا مغرور شوي‌ و بگويي‌ «أَ لَيس‌َ لِي‌ مُلك‌ُ مِصرَ وَ هذِه‌ِ الأَنهارُ

كشته است قيمت او را مى‏پردازد و غلامى ديگر آزاد مى‏كند و دو ماه پى در پى هم روزه ميگيرد، و شصت مسكين را هم إطعام مى‏كند، و بسوى خداوند عزّ و جلّ هم توبه مى‏نمايد

بايشان تسليم كند، و برده‏اى هم (بعنوان كفّاره) آزاد نمايد، و دو ماه پى در پى روزه بگيرد، و شصت مسكين را هم سير كند، و توبه نمايد (براى عمل) قتل عمد بسوى خداوند

از آن شهر به جاى ديگر كوچ نكنيد، بلكه روزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بداريد و (روز جمعه) غسل كنيد و جامه پاكيزه و پاك بپوشيد و بصحرا رويد و بدرگاه

اين كه شما بدانها پيشى گرفتيد در دخول به دين خدا عز و جل و به اداى نماز و روزه و حج و نسبت به هر كار خوبى و هر فهم مسأله‏اى و به عبادت خدا عز و جل در پنهانى

نفرين كند، و كسى كه به عمره مى‏رود تا برگردد، و روزه‏دار تا افطار نمايد و روزه بگشايد».

همين مسأله از آن حضرت سؤال كرد و آن حضرت در پاسخ فرمود: شخص مغمى عليه نه روزه را قضا مى‏كند و نه نماز را، و نيز در تمامى مواردى كه خداوند عارضه‏اى را بر

نمى‏بينيد كه بدنش ضعيف و جسمش لاغر با اين حال شب بنماز با خدا مى‏پردازد و روز را روزه مى‏گيرد.

فرق‌ نگذارد 3‌-‌ صوم‌ روزه‌ مستحبي‌ مانع‌ ‌از‌ اجابت‌ نباشد بلكه‌ ‌اگر‌ دعوت‌ كننده‌ و ميزبان‌ ‌را‌ مطلع‌ نكند ثواب‌ يك‌ سال‌ روزه‌ برايش‌ نوشته‌ شود 4‌-‌

گردد، و پايان عمر و اجل را دور بپنداريد. و در دنيا فريفته آرزوها مشويد، و چند روزه زندگى را بعبادت خدا پردازيد. زيرا بخدا سوگند اگر شما در طلب قرب به ساحت قدس

و رزقى گسترده، و دفع دردها و بيماريها، و با تلاوت قرآن، و يارى بر نماز و روزه در محيط ما طالع گردان، خدايا ما را در قيام به وظائف خود براى ماه رمضان و

آداب‌ و كمال‌ ‌او‌ ‌است‌ بلي‌ ‌اگر‌ تدارك‌ دارد بايد تدارك‌ نمود مثل‌ نماز و روزه‌ و خمس‌ و زكاة و حج‌ و اداء ديون‌ و استرضاء ذوي‌ الحقوق‌ و نحو ‌آنها‌ مگر

همچنان استفاده كنيد تا سفيدى شفق از سياهى شب برايتان مشخص شود و آنگاه روزه بداريد و روزه را تا شب به كمال برسانيد و نيز هنگامى كه در مسجدها اعتكاف مى كنيد

كسانى كه مقرّر گشته، كه آن از جمله فرائض و واجبات خداوند عزّ و جلّ است، و روزه داشتن كه آن سپر و حافظى در برابر عذاب خداى متعال است، و به جا آوردن حجّ خانه

كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله در شبانگاه روز پنجشنبه در مسجد قبا روزه گشود و فرمود: آيا هيچ آشاميدنى هست كه بياشامم؟ اوس بن خولى انصارى قدح بزرگى

داد بنشينم تا بر گردد و من آنجا نشستم تا نماز مغرب را هم در آنجا خواندم و روزه هم بودم و دلم تنگ شد و خواستم برگردم. به ناگاه، آن حضرت رسيد و بر من نمايان

قربانى آتش را همه روزه طرف صبح و در طرف عصر تقديم نموده ، بعد از قربانى براى استاد خود به خاك افتاده و او را سجده كند، يك روز در ميان روزه بگيرد، ليكن نسبت

بمراد خود برسانم تو را ولى تو ياد كن از گوسفندى كه كباب كردى و خوردى و بشخص روزه‌دارى كه در جوار تو بود ندادى در اين موقع اميدوارى حضرت يعقوب بوصل دو پسر

فرداي‌ قيامت‌ ‌که‌ مي‌گويند: ‌ما اعتقاد بتوحيد و نبوت‌ و معاد داشتيم‌ و نماز و روزه‌ و زكاة و حج‌ بجا ميآورديم‌ ‌براي‌ چه‌ اوّل‌ حكم‌ ‌در‌ حق‌ ‌ما فرمودي‌ قبل‌

حسنه‌ ‌ يا ‌ ملكات‌ قبيحه‌، و بسياري‌ ‌از‌ احكام‌ شرعيه‌ مثل‌ اصل‌ نماز و روزه‌ و جهاد و زكاة و حسن‌ احسان‌ و قبح‌ ظلم‌ و اشباه‌ اينها ‌اينکه‌ نمره‌ قابل‌

نياورديد بكلي‌ هلاك‌ خواهيد شد و ‌از‌ ‌بين‌ ميرويد نگاه‌ باين‌ تعيشات‌ چهار روزه‌ نكنيد. وَ كُنّا نَحن‌ُ الوارِثِين‌َ تعبير بارث‌ ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌

رحم‌ امّهات‌ عالم‌ دنيا و عالم‌ آخرت‌ و فقط ‌در‌ عالم‌ دنيا ‌اينکه‌ چهار روزه‌ زندگاني‌ دنيوي‌ ميتواند تغيير صفات‌ و اخلاق‌ و تحصيل‌ عقائد و اعمال‌ صالحه‌

الايه‌ نساء آيه 22‌-‌، چهارم‌: ‌اگر‌ قابل‌ تدارك‌ ‌است‌ تدارك‌ كند مثل‌ نماز و روزه‌ قضاء كند مثل‌ خمس‌ و زكاة رد كند مثل‌ حقوق‌ ‌النّاس‌ ‌که‌ اداء كند ‌ يا

ديگر را ببينند، و از احوال يك ديگر باخبر باشند، و روزه‏ها را افطار كنند و روزه نگيرند، و زكات تن خويش به مستحقان دهند، و روى بدرگاه خداوند آورند، و روزى

وسيله تقرّب متّقيانست، حجّ جهاد هر ناتوانست، هر چيزى را زكاتيست، و زكات بدن روزه است، جهاد زن، نيكو شوهردارى كردنست، رزق را بوسيله صدقه از آسمان كرم و رزاقيّت

لوازمي‌ دارد مثل‌ اينكه‌ ‌اگر‌ قابل‌ تدارك‌ ‌است‌ بايد تدارك‌ كند مانند نماز و روزه‌ و نحو اينها و ‌اگر‌ حقوق‌ ‌النّاس‌ ‌است‌ بصاحبانش‌ ردّ كند ‌در‌ صورتي‌ ‌که‌

كافِرُونَ» 6- ملاك ارزشها، حسنِ عاقبت و با ايمان مردن است، نه زرق و برق چند روزه‌ى دنيوى. «تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ كافِرُونَ» وَ لا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ

رقبه‌ ‌ يا ‌ كسوه‌ ده‌ نفر ‌ يا ‌ اطعام‌ ده‌ نفر و ‌اگر‌ متمكن‌ نيست‌ سه‌ روز روزه‌ بگيرد چنانچه‌ ميفرمايد فَكَفّارَتُه‌ُ إِطعام‌ُ عَشَرَةِ مَساكِين‌َ مِن‌

مسافران جابجا مى‏شود مسافتى است كه در يك روز مى‏پيمايند، پس قصر در مسافت يك روزه واجب شده است، اگر براى مسافت يك روز واجب نمى‏شد مسلما براى مسافت هزار سال

كه شبى در آن ماه است كه از هزار شب بهتر است، و آن، ماه رمضان است، كه خدا روزه داشتنش را واجب ساخته، و بپا خاستن شبى در آن ماه را به مانند نماز هفتاد شب

بسيار گرم، او را تشنه نساختم، و شبش را بيدار نكردم (يعنى به سبب من روزها را روزه نگرفت، و در شب‏ها برنخاست). پس خداى- تبارك و تعالى- مى‏فرمايد كه: ايشان را

مى رفتند. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۲۹۰ و سنگى با موسى بود، كه همه روزه آن را در وسط لشكر مى گذاشت ، و آنگاه با عصاى خود بآن مى زد، دوازده چشمه از

براى دورى از كبر و نخوت، و زكات را براى فراوانى و افزونى روزى دستور داد، و روزه را براى آشكار شدن اخلاص شخص، و حجّ را براى ترفيع يا تشديد و محكم ساختن ديانت

تَسئَلُوا عَنها حِين‌َ يُنَزَّل‌ُ القُرآن‌ُ ‌که‌ دستور آمده‌ ‌باشد‌ دستور نماز روزه‌، حج‌ و امثال‌ ‌آنها‌ ‌اگر‌ سؤال‌ كنيد ‌که‌ چه‌ نحوه‌ بايد بجا آورد شرائط،

‌از‌ ‌اينکه‌ آلودگيها بركنارند بسا منكر بعضي‌ ‌از‌ ضروريات‌ مانند نماز و روزه‌ و خمس‌ و زكاة و حج‌ و حرمت‌ ربا و حرمت‌ برخي‌ ‌از‌ معاملات‌ و نظير اينها

‌بر‌ ‌آن‌ مبعوث‌ شدند ‌از‌ اصول‌ عقائد و اخلاق‌ و فروع‌ مثل‌ نماز و زكاة و روزه‌ و نحو اينها ‌که‌ قابل‌ نسخ‌ نيست‌ چنانچه‌ قبلا ‌در‌ وصيّت‌ حضرت‌ ابراهيم‌

بمراد خود برسانم تو را ولى تو ياد كن از گوسفندى كه كباب كردى و خوردى و بشخص روزه‌دارى كه در جوار تو بود ندادى در اين موقع اميدوارى حضرت يعقوب بوصل دو پسر

مانند معاصي‌ و گناهان‌ و لذا اخباري‌ هست‌ ‌که‌ ‌در‌ قبر ‌ يا ‌ برزخ‌ نماز و روزه‌ و كارهاي‌ نيك‌ ديگر بصورت‌هاي‌ زيبا جلوه‌ نموده‌ و اعمال‌ زشت‌ بصورت‌ قبيحه‌

مطالعه كند و از حقائق آن دريابد) و روزها را براى آن به تشنگى به سر آورد (روزه گيرد و رياضت كشد) و در مساجد خود براى خواندن و آموختن و آموزش و ترويج آن

توصیه کرده بودند که به حفصه رجوع نماید زیرا مى گفتند که او زنى است که نماز و روزه را زیاد مراعات می‌کند. و نیز مقاتل گوید: که این آیه درباره زنان عبدالله بن

عمر ادامه دهد، و مخصوصا اگر آن را همه روزه در جامعه اى صالح به جا بياورد، و افراد آن جامعه نيز مانند او همه روزه به جا بياورند، و مثل او نسبت به آن اهتمام

تعالى، چهار چيز را براى خلقش ضمانت كرده كه هدر نرود و آن، اثر نماز و زكات و روزه رمضان و غسل جنابت است، و همين است سرائرى كه خداى تعالى درباره اش فرمود: «يَومَ

نه‌ دار مقرّ. 3‌-‌ ‌در‌ احوال‌ گذشتگان‌ ‌از‌ نيكان‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ چند روزه‌ دنيا چه‌ مقاماتي‌ ‌را‌ حيازت‌ نمودند (صبروا ايّاما قليلة اعقبتهم‌ راحة طويلة)

قربت‌ و خلوص‌ ‌در‌ ‌آنها‌ معتبر ‌است‌ و بدون‌ ‌آن‌ فاسد ‌است‌ مثل‌ نماز و روزه‌ و حج‌ و خمس‌ و زكاة و ساير عبادات‌ و ‌اينکه‌ قسم‌ ‌اگر‌ مورد نهي‌ واقع‌

بلكه‌ دار زوال‌ و ممرّ سراي‌ ديگر ‌است‌ و انسان‌ بايد ‌در‌ ‌اينکه‌ حيات‌ چند روزه‌ دنيا سعادت‌ و حيات‌ ابدي‌ آخرت‌ ‌را‌ بدست‌ آورد و ‌در‌ ناگواريهاي‌ دنيا

‌باشد‌ نزد مؤمنين‌ اظهار ايمان‌ ميكند و بظاهر ايمان‌ عمل‌ ميكند مثل‌ نماز و روزه‌ و حج‌ و امثال‌ اينها و نزد كفار اظهار كفر ميكند و ‌آنها‌ ‌را‌ خبر ميكنند

همه چيز اوست و مالكيّت انسان در واقع عاريتى بيش نيست. مالكيّت انسان، چند روزه و با شرايط محدودى است كه از طرف مالك حقيقى يعنى خداوند تعيين مى‌شود. حال

عليه و آله و سلّم ) شنيدم كه مى فرمود اصلاح رابطه ميان مردم از انواع نماز و روزه مستحب هم برتر است در كتاب كافى از امام صادق (عليه السلام ) چنين نقل شده كه

دنيا ‌از‌ نعمت‌هاي‌ ‌من‌ بهرمند ‌شده‌ ‌پس‌ ‌از‌ بدرود ‌اينکه‌ زندگاني‌ چند روزه‌ بعذاب‌ الهي‌ ابدي‌ معذب‌ خواهند شد و ‌به‌ بيچارگي‌ و درماندگي‌ گرفتار خواهند

را مگر به اين صفات، و نمى‌يابد مردى ذائقه ايمان را اگرچه زياد باشد نماز و روزه‌اش، تا اينكه چنين متصف باشد؛ و بتحقيق گرديده مواخات مردم در روزگار شما اكثرش

كشيدم در ساعت‏هاى گرم كه هوا در غايت گرمى بوده. و به هر تقدير، كنايه است از روزه شدن آن حضرت در تابستان). آيا خود را چنان مى‏بينى كه مرا عذاب كنى با آن‏كه

شكافتيم ، و باز كرديم . و اذ واعدنا موسى اربعين ليلة خدايتعالى داستان ميقات چهل روزه موسى را در سوره اعراف نقل كرده ، آنجا كه مى فرمايد: «و واعدنا موسى ثلاثين

بمراد خود برسانم تو را ولى تو ياد كن از گوسفندى كه كباب كردى و خوردى و بشخص روزه‌دارى كه در جوار تو بود ندادى در اين موقع اميدوارى حضرت يعقوب بوصل دو پسر

داده و مرا پيغمبر ساخته و با بركت نموده هر جا باشم و به من سفارش به نماز و روزه كرده تا زنده هستم» گفتم: در آن روز كه در گهواره بود بر زكريا هم حجّت بود؟

كه از دنيا برود به تعداد تمام كسانى كه اين سوره را خوانده اند ثواب يك روز روزه به عنوان پاداش به او مى بخشد. اين سوره در مكه نازل و آيه و هذا البلد الامين

براى تو نماز خوانده ام ، روزه گرفته ام ، انفاق كرده ام ، و به ياد تو بوده ام ، فرمود: اما نماز براى تو نشانه حق است ، و روزه سپر آتش ، و انفاق سايه اى

الدار). آرى آنها پيوسته به ياد جهان ديگر بودند، افق ديد آنها در زندگى چند روزه اين دنيا و لذات آن محدود نمى شد، آنها در ماوراى اين زندگى زودگذر سراى جاويدان

حقيقت را نيز در بردارد كه اصول دعوت انبياء، مانند ايمان و توحيد و نماز و روزه ، اصولى است ثابت و جاودانى كه در همه اديان آسمانى وجود داشته است . و در بخش

حكايت زبان حال بندگان هدايت شده خداست، از زبان ايشان حكايت مى كند، كه همه روزه می گويند: «ما را به سوى صراط مستقيم هدايت فرما»، نبايد تعجّب كنيم، و يا اشكال

موسی علیهما السّلام. 6- بحثهائی در زمینه احکام مختلف اسلامی از جمله نماز، روزه، جهاد، حجّ و تغییر قبله، ازدواج و طلاق، احکام تجارت، و قسمت مهمی از احکام

‌در‌ زمره‌ مؤمنين‌ داخل‌ جلد 11 - صفحه 186 شدند و صورت‌ عبادات‌ مثل‌ نماز و روزه‌ و ‌غير‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بجا ميآوردند و ‌در‌ باطن‌ اعدي‌ عدوّ دين‌ و مؤمنين‌

شريك بپرستند، و نماز را بپاى دارند، و زكات را بدهند، و حج خانه خدا كنند، و روزه رمضان را بگيرند، ولى به يكى از كارهاى خدا و يا رسول او اعتراض كنند، و بگويند

كه گرفتارى يعقوب و كشيدن آنهمه زجر فراق فرزند، به خاطر آن بود كه نيازمند روزه دارى به هنگام غروب آفتاب بر در خانه او آمد و او از كمك كردن به وى غفلت نمود

رمضان و احيا ليلة القدر: هر كس آن را تلاوت كند مانند كسى است كه ماه رمضان را روزه گرفته ، و شب قدر را احيا داشته است . در حديث ديگرى از امام باقر (عليه السلام

سفينه‌ مجلد اول‌ صفحه‌ 111. و اما طريق‌ و كيفيت‌ مباهله‌ اينست‌ ‌که‌ سه‌ روز روزه‌ بگيرد و غسل‌ كند و دست‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌در‌ دست‌ طرف‌ مشبّك‌ كند ‌که‌ انگشتها

محمداً رسول الله. ۲- بر پا داشتن نماز. ۳- دادن زكاة. ۴- حج خانه كعبه. ۵- روزه گرفتن در ماه رمضان. و حدود را بر او نازل كرد و تقسيم ارث را و به او خبر داد

با اين حال من با چنين شر بزرگى چه كنم آيا خدايرا گناه كنم ؟ اين ماجرا همه روزه ادامه داشت ، او اصرار مى ورزيد كه وى در كنارش بخوابد و با او بياميزد، و اين

عهدهاست . مقصود «معرفت الله » است . منظور «واجبات و تكاليف الهى » همچون نماز و روزه و حج است . اما با كمى دقت روشن مى شود كه اين تفسيرهاى مختلف با هم متضاد نيستند

سپس مضغه گشته و سپس بصورت بدن انسانى تمام عيار درآمده است ؟! و با اينكه همه روزه نمونه هاى آنرا مى بينيم و از صرف امكان درآمده به وقوع مى پيوندد، ديگر چه

جا از نعمت امنيت برخوردار بودند با اينكه اقوام ديگر كه پيرامون ايشانند همه روزه مورد دستبرد دشمنند؟ آيا به باطل مى گروند و به نعمت خدا كفران مى ورزند (۶۷)

آفرينش جهان هدفى داشته باشد (و اين هدف بدون جهان ديگر حاصل نمى گردد چرا كه چند روزه زندگى دنيا بى ارزش تر از آن است كه بتواند هدف اين آفرينش بزرگ باشد). از سوى

پس جمعى از مردان آن شهر، به خدا ايمان آوردند. ندا دادند كه: هان اى مردم! روزه بگيريد، و همگى لباس پشمينه پوشيدند. و چون خبر به پادشاه رسيد، او هم، از تخت

و حسن و حسين، و شهيدانى از ما هستند. و اما «مقتصد»، آن كسى است كه روزها، روزه بدارد و شب ها به نماز بگذارند، و اما «ظلم به نفس» در او، همان است كه در ساير

است كه دارند، آنها گاهى چنين تصور مى كنند كه تنها با خواندن نماز و گرفتن روزه بايد در همه كارها پيروز شوند در حاليكه دين يك سلسله برنامه هاى عملى براى