روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۳۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

روي محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع قال :

إِذَا رَأَيْتُمُ اَلْهِلاَلَ فَصُومُوا وَ إِذَا رَأَيْتُمُوهُ فَأَفْطِرُوا وَ لَيْسَ بِالرَّأْيِ وَ اَلتَّظَنِّي‏ وَ لَيْسَ اَلرُّؤْيَةُ أَنْ يَقُومَ عَشَرَةُ نَفَرٍ يَنْظُرُونَ فَيَقُولَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ هُوَ ذَا هُوَ ذَا وَ يَنْظُرَ تِسْعَةٌ فَلاَ يَرَوْنَهُ وَ لَكِنْ إِذَا رَآهُ وَاحِدٌ رَآهُ أَلْفٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۵۵

محمّد بن مسلم از امام ابو جعفر عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: چون هلال را رؤيت كنيد روزه بداريد، و باز چون هلال را رؤيت نمائيد افطار كنيد. و اين كار وابسته به رأى و اعمال گمان نيست، و رؤيت اين نيست كه ده نفر به نظاره بايستند، پس يكى از ايشان بگويد: هلال اين است! [هلال اين است:] و نه نفر ديگر نگاه كنند، ولى آن را نبينند، [اين معناى رؤيت نيست‏] بلكه وقتى يك نفر آن را ديد هزار نفر [مى‏توانند] آن را ببينند.