روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۰۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و قال ع :

مَنْ صَامَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْماً فِي شِدَّةِ اَلْحَرِّ فَأَصَابَهُ ظَمَأٌ وَكَّلَ اَللَّهُ بِهِ أَلْفَ مَلَكٍ يَمْسَحُونَ وَجْهَهُ وَ يُبَشِّرُونَهُ حَتَّى إِذَا أَفْطَرَ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَا أَطْيَبَ رِيحَكَ وَ رَوْحَكَ يَا مَلاَئِكَتِي اِشْهَدُوا أَنِّي قَدْ غَفَرْتُ لَهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۱

و آن امام فرمود: كسى كه روزى را در شدّت گرما، براى خدا روزه بدارد، و آنگاه تشنگى به او اصابت كند، خدا هزار فرشته را بر او مى‏گمارد كه دست مهر بر صورتش بسايند و او را بشارت دهند، تا چون افطار كرد خداى عزّ و جلّ ميگويد: چه خوش است بوى تو! و روح تو! اى فرشتگان من، گواه باشيد كه من او را آمرزيده‏ام.