نتایج جستجو

نذر نزع نزف نزل نسف نشء نشر نشط نصب نصو نصى نضخ نضد نضر نطف نطق نظر نعم نفخ نفر نفس نفع نقر نقض نن نهر نهى نور نوق نوم نکل ه ها هبو هدى هذا هل هلک هم هما

را شكست بايد كفّاره بدهد و كفّاره آن طبق آيه 89 مائده اطعام ده نفر فقير يا لباس ده نفر و يا يك بنده آزاد كردن است و در صورت عدم تمكّن بايد سه روز روزه

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... نفر کم او من ف انن جمع حذر اخذ امن ل الذين ها ايى

مى‏ماندند. ه فى من هم ل حسب کشف رزق ف بحر يى بل عتو غشو ضرر عن طغو طغى غشى ا سوق نفر ک ها رئى مسک موج ظلم او لما قول ب قد ان صرح عمه ما کم مشى سرع انن کبب اخذ

حكايت ننموديم [غافر:78]. مجموع پيامبرانى كه نام آنها در قرآن آمده بيست و شش نفر است بقرار ذيل: آدم، نوح، ادريس، هود، صالح، ابراهيم، لوط، اسمعيل، يسع، ذوالكفل،

ربب هو کذب نشء ما اتى شىء وزر اذا اذ خردل ظلم اول بلد حين خير الا شدد عزب نفر قوم زلزل ملک نفس عزز اجر نحن سبح رضو سوق رعد سرح خلق لما س جهد کتب انس شرر

قاموس گفته نفر عبارت است از همه مردم و نيز گروهى از مردان كه از ده نفر كم باشد. در كشاف ذيل آيه 47 سوره نمل گفته: فرق بين رهط و نفر آن است كه نفر از سه است

-یا بیشتر- فرستادیم! و او را به سوى صد هزار نفر يا بيشتر [به پيامبرى‌] فرستاديم و او را به سوى يكصدهزار [نفر از ساكنان نينوا] يا بيشتر روانه كرديم. و او

آیات شامل این کلمه «سارِعُوا» از «مسارعت» به معناى کوشش و تلاش دو یا چند نفر براى پیشى گرفتن از یکدیگر در رسیدن به یک هدف است، که در کارهاى نیک، قابل ستایش،

آندو نفر نصرانى گرفت و بورثه آن مسلمان مسترد فرمود و در كافى و فقيه و تهذيب از حضرت صادق (ع) نقل نموده كه مراد از آندو نفر كه از شما هستند دو نفر مسلمان

راز چهار نفر مى‌شوند و بعضى گفته‌اند نجوى آنست كه ميان سه نفر باشد و سرّ آنست كه ميان دو نفر باشد ولى ظاهرا كليّت ندارد بلكه غالبا آن بر سه نفر ببالا اطلاق

نماز جمعه پیامبر(صلى الله علیه وآله)بودند، به سوى او شتافتند و تنها سیزده نفر، و به روایتى کمتر، در مسجد باقى ماندند. فضض‌ (۹ بار) وَ إِلَيْهَا لَهْوا أَو

آیات شامل این کلمه نفر (۱۸ بار) (بروزن فلس) نفر اگر با «من» و «عن» آيد به معنى دورى و تفرق باشد و اگر با «الى» باشد به معنى خروج ورفتن است و بعبارت ديگر

شما دو نفر كيست اى موسى! [فرعون‌] گفت: «اى موسى، پروردگار شما دو تن كيست؟» فرعون گفت: ای موسی، خدای شما کیست؟ فرعون گفت: ای موسی! پروردگار شما دو نفر کیست؟

اين آيه درباره جنگ بدر نازل گرديده كه عده مسلمين در آن ۳۱۳ نفر بودند، ۷۷ نفر از مهاجرين و ۲۳۶ نفر از انصار پرچمدار رسول خدا صلى الله عليه و آله و مهاجرين

در مورد تا کردن لباس و پارچه گفته مى شود: «ثَنى ثَوْبَهُ»; و این که به دو نفر «إِثْنَان» گفته مى شود، به خاطر آن است که یکى را در کنار دیگر قرار مى دهیم،

است که در هر جامعه اى قشر عظیمى را تشکیل مى دهند. بعضى عدد «جبل» را ده هزار نفر یا بیشتر نوشته اند و براى کمتر از آن این تعبیر را مناسب ندانسته اند ولى بعضى

بدر هفتاد نفر از كفار را كشتند و هفتاد نفر را اسير نمودند جمعا مصيبت كفار نسبت به يكصد و چهل نفر بود و در جنگ احد مصيبت مسلمين نسبت به هفتاد نفر بود و براى

ترجمه Tabber requires Javascript to function. گفتند: «این دو (نفر) مسلّماً ساحرند! می‌خواهند با سحرشان شما را از سرزمینتان بیرون کنند و راه و رسم نمونه

1‌-‌ اينكه‌ ‌براي‌ اثبات‌ زنا چهار نفر شاهد ‌از‌ رجال‌ لازم‌ دارد ‌که‌ ‌اگر‌ سه‌ نفر باشند زنا ثابت‌ نميشود و ‌آن‌ سه‌ نفر حد قذف‌ ‌که‌ هشتاد تازيانه‌ ‌است‌

لغت. و از نظر مفهوم متداول که از آیه فوق گرفته شده، به معناى نفرین کردن دو نفر به یکدیگر است، بدین ترتیب، افرادى که با هم گفتگو درباره یک مسأله مهم مذهبى

شما را در [اجرای] دین خدا درباره آن دو نفر دلسوزی و مهربانی بگیرد، و باید گروهی از مؤمنان، شاهد مجازات آن دو نفر باشند. زن و مرد زناكار را هر يك صد ضربه

ميدان جنگ را با چند نفر از اصحاب تعيين فرمود و مهياى جنگ شد عده مسلمين در آنروز هفتصد نفر بودند عبد اللّه ابن جبير را با پنجاه نفر تير انداز مأمور حفاظت

هفت نفر یا سه تا ده نفر)، به قرائت قرآن پیامبر(ص) گوش فرامى دادند. (قل أُوحى إلىّ أنّه استمع نفر من الجنّ) واژه «نفر» به گروهى متشکل از سه تا ده نفر و بنابر

خواهند گفت: سه نفر بودند چهارمى سگشان بود، بعضى خواهند گفت پنج نفر بودند ششمى سگشان بود اين هر دو قول رجم بغيب و بدون دليل است و خواهند گفت:هفت نفر بودند هشتمى

چنانکه گفته شد پیامبر اسلام با سیصد و سیزده نفر از مدینه بیرون آمدند وقتى که به نزدیکى بدر رسیدند پیامبر شبانه دو نفر را بنام بشر بن ابى الرغیا و مجدى بن عمر

روز شنبه، شانزدهم شوّال سال هشتم هجری، میان شما که نفر بودید، و میان قبائل ثقیف و هوازنِ مشرک که نفر بودند درگرفت، و شما به کثرت خود و قلّت دشمنان مغرور

نزاع و تسلط بر دیگرى صورت گیرد; و بنابراین «مجادله» به معناى آن است که دو نفر در برابر هم به جر و بحث و مشاجره برخیزند. این کلمه در اصل ـ به طورى که «راغب»

درباره اينكه دختران لوط چند نفر بيش نبودند چطور به همه آنها ازدواجشان را عرضه كرد درست نمى‏دانيم در مجمع فرموده آنها دو نفر رئيس داشتند خواست كه دخترانش

و ضمير «و مكروا» همان‌ نه‌ نفر تسعة رهط ‌است‌ ‌با‌ همدستان‌ ‌خود‌ بعضي‌ گفتند مكر ‌آنها‌ ‌اينکه‌ ‌بود‌ ‌که‌ آمدند چهل‌ نفر حضرت‌ صالح‌ و اهلش‌ ‌را‌ هلاك‌

با آن هفتاد نفر به طور رفته و آنها را لرزه گرفته است مگر آنكه بگوييم مراد از «ميقاتِنا» در اين آيه همان ميقات اوّل است و بردن آن هفتاد نفر بعداً بطور مستقل

با آن هفتاد نفر به طور رفته و آنها را لرزه گرفته است مگر آنكه بگوييم مراد از «ميقاتِنا» در اين آيه همان ميقات اوّل است و بردن آن هفتاد نفر بعداً بطور مستقل

چنانکه گفته شد پیامبر اسلام با سیصد و سیزده نفر از مدینه بیرون آمدند وقتى که به نزدیکى بدر رسیدند پیامبر شبانه دو نفر را بنام بشر بن ابى الرغیا و مجدى بن عمر

ساحل انداختيم حال آنكه مريض و ناتوان بود. درخت كدويى بر او رويانديم، بصدهزار نفر بلكه بيشتر پيامبرش كرديم. آنها ايمان آوردند تا مدتى متاعشان داديم. 2- [انبياء:87-88]

شما را در «بدر» يارى كرد تا طرفى و قسمتى از كفار را ببرد (كه هفتاد نفر كشته و هفتاد نفر اسير گشتند) و آنها را خوار كند تا مأيوس و نا اميد بر گردند. * [رعد:41]،

شما را در «بدر» يارى كرد تا طرفى و قسمتى از كفار را ببرد (كه هفتاد نفر كشته و هفتاد نفر اسير گشتند) و آنها را خوار كند تا مأيوس و نا اميد بر گردند. * [رعد:41]،

قاتل را به مجازات برساند) ولی نباید او هم در کشتن اسراف کند (و به جای یک نفر، دو نفر و بیشتر را بکشد، یا این که به عوض قاتل، دیگری را هلاک سازد). بی‌گمان صاحب

جبير ممانعت كرد، متابعت نكردند. عبد اللّه با كمتر از ده نفر باقى ماند. «عكرمة بن ابى جهل» با دويست نفر كه مترصد بودند، به عبد اللّه حمله كرده ايشان را كشتند،

‌بود‌ ‌که‌ بقول‌ يك‌ نفر چگونه‌ دست‌ برداريم‌ ‌از‌ آلهه ‌خود‌ ‌که‌ آباء و اجداد ‌ما پرستش‌ مي‌كردند. ‌در‌ موضوعات‌ خارجيّه‌ قول‌ يك‌ نفر حجّت‌ نيست‌ چه‌ رسد

چنانکه گفته شد پیامبر اسلام با سیصد و سیزده نفر از مدینه بیرون آمدند وقتى که به نزدیکى بدر رسیدند پیامبر شبانه دو نفر را بنام بشر بن ابى الرغیا و مجدى بن عمر

جمله : (( حسبك الله و من اتبعك من المؤ منين )) رمز اينكه يك نفر مؤ من صابر مى تواند بر ده نفر كافر چيره گردد اثر مستقيم ضعف روحى در كاستن از ميزان توان در

«تلّة» و «قليل» نبايد فكر كرد كه مثلا صد نفر از گذشتگان و بيست نفر از آخرين اند و شايد اين ثلّة و قليل از ميلياردها نفر تشكيل گردند منتهى عدّه آنها از گذشتگان

روايات مستفيض آن را تأييد مى‏كنند. ناگفته نماند: قرآن مجيد اصل دين را به پنج نفر از پيامبران اختصاص مى‏دهد چنانكه فرموده: [شورى:13]. ايضاً آيه [احزاب:7]. در

آيات به معنى زيادت است مثل [نساء:12]. پيداست كه «اكثر» در آيه شامل دو نفر و از دو نفر بالاتر است زيرا اگر ميت دو خواهر يا دو برادر مادرى داشته باشد ثلث مال

مى‌كنم شايد جمع بين اين دو روايت بآن باشد كه از هزار نفر ده نفر مئال امرشان ببهشت است اگر چه نه نفر آنها از شر شيطان محفوظ نمى‌مانند ولى چندى در جهنم مى‌مانند

باشد در شأن اهل انجيل نازل شد، و آنها چهل نفر نصارى بودند؛ سى و سه نفر با جعفر بن أبي طالب از حبشه آمدند، و هشت نفر از شام و از جمله آنها بحيرا و ابرهه و اشرف

كه ناقه‌ى صالح را يك نفر از پاى درآورد، امّا قرآن مى‌فرمايد: «فَعَقَرُوها» يعنى گروهى آن را پى كردند، زيرا آن گروه به كار آن يك نفر راضى بودند. چنانكه حضرت

آیات شامل این کلمه نفر (۱۸ بار) فِي إِلاّ وَ لا قَلِيل يُعَذّبْکُم عَذَابا قَالُوا الْحَرّ الْآخِرَة أَلِيما قُل اللّه نَار سَبِيل الدّنْيَا جَهَنّم يَسْتَبْدِل

كلام من مشرف شوند. حضرت از ميان هفتصد هزار نفر هفتاد هزار نفر، و از ميان آنها هفتصد نفر، و از ميان آنها هفتاد نفر انتخاب نمود. به ميقات رفتند. ايشان را در

کار خود به پیشگاه خدا توبه کنید [خدا توبه شما را می پذیرد]، چون دل شما دو نفر از حق و درستی منحرف شده است، و اگر بر ضدِّ پیامبر به یکدیگر کمک دهید [راه

كردم (به حرفش گوش دادم) [تحريم:4]. يعنى اگر شما دو نفر به خدا توبه كنيد آن بهتر است كه قلب شما دو نفر از حق متمايل و منحرف شده شيعه و اهل تسنن نقل كرده‏اند:

آیات شامل این کلمه هذان‌ (۲ بار) [طه:63]. گفتند: اين دو نفر دو تا ساحراند. إِن يَشَاء مَا خَصْمَان لَسَاحِرَان مِن يَفْعَل قَالُوا اخْتَصَمُوا النّجْوَى

۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ل من کم نن صوب ان ف جمع انن نفر او قول قد

على امرهم ...(( حكايت اختلاف مردم در عدد اصحاب كهف وبيان اينكه ايشان هفت نفر بوده اند عملى از هر عاملى موقوف به اذن ومشيت خداى تعالى است انسان بايد كار

بلکه با هر یک نفر نیز هفتاد هزار نفر به بهشت خواهند رفت سپس عکاشة بن محصن برخاست و گفت: یا رسول اللّه از خداوند بخواه که من از آن هفتاد هزار نفر باشم. پیامبر

تا دوازده نفر تمام شد پس حذيفه عرض كرد ما نرويم آنها را بكشيم حضرت فرمود خوش ندارم كه عرب بگويند چون بر اصحابش مسلّط شد آنها را كشت و هشت نفر آنها از قريش

را ديدند، خنديدند گفتند: طعام تو كفايت يك نفر از ما را نكند. حضرت فرمود: بخوريد به نام خدا، ايشان ده نفر ده نفر آمدند و از آن طعام خوردند سير شدند و از آن

واسطه‏اند ميان نيكوكاران و بدكاران گرچه در اسباب نزول وارد است كه درباره آن سه نفر نازل شد كه از جهاد تخل‏ف و بعد توبه كردند و كيف كان آيه مال امر آنها را مخفى

به روايت حضرت صادق عليه السّلام فرعون هزار نفر ساحر جمع و از آن هزار نفر صد نفر انتخاب و از صد نفر هشتاد نفر را اختيار كرد كه از همه ماهرتر و داناتر بودند،

شود بكار مى‏رود. [مائده:107]. اگر اطلاع حاصل شد كه آن دو مستحق گناه‏اند دو نفر ديگر در جاى آنها مى‏ايستد و در آيه [كهف:21]. اهل شهر را به اصحاب كهف واقف

علم عن اول بدو قد صرف قول فرعون عند ليس ارض ايى فى اتى صوب يقن ائى عذب نور نفر حسب کبر ظلم اذا اوى فرح وقى يوم ان عرض جحد بين هل نظر

عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

و مخالفت‌ قسم‌ كفاره‌ دارد ‌ يا ‌ عتق‌ رقبه‌ ‌ يا ‌ كسوه‌ ده‌ نفر ‌ يا ‌ اطعام‌ ده‌ نفر و ‌اگر‌ متمكن‌ نيست‌ سه‌ روز روزه‌ بگيرد چنانچه‌ ميفرمايد فَكَفّارَتُه‌ُ

افتاده بودند عثمان دو نفر از آن‌ها را نزد خود آورد و عباس بن عبدالمطلب دو نفر و یامین بن کعب بن نسیل النضرى از بنى‌النضیر سه نفر را با خود آورد و یکى از

قسمى که در جنگ مزبور هر ده نفر یک شتر را به نوبه سوار می‌شدند و نیز یک خرما را ده نفر به دهن می‌زده و به دیگرى می‌دادند تا به نفر دهم می‌رسید، هسته اى از

چنانکه گفته شد پیامبر اسلام با سیصد و سیزده نفر از مدینه بیرون آمدند وقتى که به نزدیکى بدر رسیدند پیامبر شبانه دو نفر را بنام بشر بن ابى الرغیا و مجدى بن عمر

راز چهار نفر مى‌شوند و بعضى گفته‌اند نجوى آنست كه ميان سه نفر باشد و سرّ آنست كه ميان دو نفر باشد ولى ظاهرا كليّت ندارد بلكه غالبا آن بر سه نفر ببالا اطلاق

قَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ‌: ما هلاك نموديم آن نه نفر را در غار و باقى قوم ايشان را همه به صيحه مستأصل ساختيم؛ يا تمام آن نه نفر با قوم را به صيحه هلاك كرديم. وَ لَقَدْ

بيند، لكن بر اين حد نتواند بود كه قريب صد هزار نفر را صد نفر و كمتر بيند، و قريب سيصد نفر را هزار و نهصد نفر بيند، هر آينه قدرت كامله ربانى جلّت عظمته، باز

راز چهار نفر مى‌شوند و بعضى گفته‌اند نجوى آنست كه ميان سه نفر باشد و سرّ آنست كه ميان دو نفر باشد ولى ظاهرا كليّت ندارد بلكه غالبا آن بر سه نفر ببالا اطلاق

شده است كه به اسلام گرويدند. آنها عبارت بودند از چهل نفر از اهل نجران، سى و دو نفر از حبشه و هشت نفر از جلد 1 - صفحه 684 روم. «1» امّا بعضى از مفسّران گفته‌اند:

ترجمه Tabber requires Javascript to function. و به آن یکی از آن دو نفر، که می‌دانست رهایی می‌یابد، گفت: «مرا نزد صاحبت [= سلطان مصر] یادآوری کن!» ولی شیطان

‌که‌ ‌اگر‌ ميان‌ ‌آنها‌ پنجاه‌ نفر مؤمن‌ باشند هلاك‌ ميكنيد گفتند نه‌ ‌اگر‌ چهل‌ نفر نه‌ و هكذا كم‌ كرد ‌تا‌ رسيد بيك‌ نفر گفتند نه‌ قال‌َ إِن‌َّ فِيها لُوطاً

تا دوازده نفر تمام شد پس حذيفه عرض كرد ما نرويم آنها را بكشيم حضرت فرمود خوش ندارم كه عرب بگويند چون بر اصحابش مسلّط شد آنها را كشت و هشت نفر آنها از قريش

جنگ‌ ده‌ نفر ‌از‌ ‌شما‌ كشته‌ نميشوند و ده‌ نفر ‌از‌ ‌آنها‌ باقي‌ نميمانند، فقط ‌از‌ اصحاب‌ امير المؤمنين‌ نه‌ نفر كشته‌ شدند و ‌از‌ خوارج‌ نه‌ نفر فرار كردند

الا اذا يوم الى وله ک نفع فرر کلل لا رود مرء دعو لن لو على اذ او اله الله نفر سئل کلا قتل ما ب ذکر ها الذى ضلل اين صخخ دخل حمر جىء ملء وزر لعل عور قسر انا

عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

کلل شرق اسحاق غرب طيب شىء زيت قدر ذکر ايى ملک يدى خير فرق ليل ندى صلح يا نفر عبد سبل حسن هدى امم تبع دبر بقع اين طوع رحم انت ندو ثم صدق اخر نذر بکة کما

خواهر (اُمّی) داشته باشد در این فرض سهم ارث هر یک نفر از آنها یک سُدس خواهد بود و اگر بیش از یک نفر باشد همه آنها ثلث ترکه را به اشتراک ارث برند، بعد از

آمده و به عمليات خود روح پدر را حاضر، گفتند: فرعون ما را طلبيده به جهت دو نفر كه بى سلاح و لشكر، كار را بر او تنگ گرفته، عصائى دارند كه اژدها شود، و هر

رهانيديم. و هر دو را با قومشان از بلای بزرگ (فرعونیان) نجات دادیم. و آن دو نفر و قومشان را از اندوه بزرگ نجات بخشیدیم، آن دو و مردمشان را از رنجى بزرگ نجات

لقب آن حضرت است. بنظر مى‏آيد كه لقب درست باشد، زيرا اثبات دو اسم براى يك نفر محتاج مؤنه است. فريد وجدى در دائرة المعارف آورده گويند: معناى آن بنده خدا

غير عمدى مثل آيه فوق، و عمدى مثل [حشر:5]. در آيه [صافات:78]، كه درباره چند نفر از پيغمبران آمده مراد از آن نام نيك يا بقاء شريعت آنهاست و «تركنا» در باقى

در قبال آنها به آن حضرت تأمين داده است. در تفسير عياشى نقل كرده: آنها پنج نفر از قريش بودند: وليد بن مغيره مخزومى، عاص بن وائل سهمى، حارث بن حنظله، اسودبن

قرعه كشيد و از افتادگان شد «مُدْحَضينَ»نشان مى‏دهد كه به دريا اندختگان چند نفر بودند و يونس عليه السلام يكى از آنها بود. گرنه گفته مى‏شد «فكان مدحضاً». *

در قبال آنها به آن حضرت تأمين داده است. در تفسير عياشى نقل كرده: آنها پنج نفر از قريش بودند: وليد بن مغيره مخزومى، عاص بن وائل سهمى، حارث بن حنظله، اسودبن

بخواهي‌ بتو ميدهم‌ مشروط ‌به‌ اينكه‌ پي‌ كني‌ ناقه‌ صالح‌ ‌را‌ ‌اينکه‌ دو نفر هفت‌ نفر ديگر ‌از‌ فجار ثمود ‌را‌ ‌با‌ ‌خود‌ همدست‌ كردند و ‌اينکه‌ قدار پي‌ كرد

اگر در آن شهر صد نفر مؤمن باشد ايشان را هلاك خواهيد كرد؟ جبرئيل گفت: نه. ابراهيم فرمود: اگر پنجاه نفر باشند؟ گفت نه. فرمود: اگر دو نفر باشد؟ گفت نه. فرمود:

اخو سئل هما ذلل غفر هذا طمئن حلف نمم منع ذلک عين نکب هون الذى شکر قصد فخر نفر هو شىء صرط احد ذا عن عتو ملء الى ظلم صدق اوى رود طوع خيل

رياست‌ پيدا كند ‌بر‌ فرض‌ قول‌ يك‌ نفر حتّي‌ ‌در‌ موضوعات‌ حجّت‌ نباشد لكن‌ احتمال‌ صدق‌ مي‌دهد ‌که‌ ‌اگر‌ يك‌ نفر بشما ‌گفت‌ ‌در‌ راه‌ قطاع‌ الطريق‌ هستند

عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

برابر پيامبران چند بهانه داشتند و مى‌گفتند: الف) او بشرى مثل ماست. ب) او يك نفر از ميان خود ماست. ج) تعداد ما زياد است و پيروى يك جمعيّت از فردى كه مثل خود

مى‏پرستيدند سپس عرب به پرستش آنها برخاست. و نيز گفته: به قولى اين نامها نام پنج نفر مرد نيكوكار بود در زمان ميان آدم و نوح، بعدها مجسمه آنها را ساختند و به تدريج

كه شصت نفر سوار بودند نزد پيغمبر صلی اله علیه و آله وارد شدند. چهارده نفر آنان از سران و بزرگان اشراف نجران بودند و در بين آن چهارده، نفر، سه نفر بودند

موسی قصد وی را دارد] گفت: ای موسی! آیا می خواهی مرا بکشی چنان که دیروز یک نفر را کشتی؟ تو می خواهی در این سرزمین فقط یاغی و سرکش باشی، ونمی خواهی از مصلحان

سحر به محل موعود. نزد بعضى همراهان از سحره چهارصد نفر بودند، و نزد بعضى بيشتر. ابن عباس گفته: هفتاد دو نفر بودند، هر يكى يك عصا و يك ريسمان همراه داشت، پس

عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

و اينان شصت نفر سوار بودند كه در مدينه به رسول خدا صلى الله عليه و آله وارد گرديدند چهارده نفر آن‌ها از اشراف و بزرگان آن‌ها بوده و سه نفر بنام عاقب عبدالمسيح

به رنگهاى گوناگون است . ک ل ها من انن لم صوت حمل مثل هم خلف لون الى ا رکب نفر بيض بغل فرر جدد رئى سفر کان خيل جعل رحم نظر سنه جبل اوى قسر بئس عرض غرب بل

به طور كنايه نكاح اراده شده است مثل [تحريم:10] زن نوح و زن لوط در نكاح دو نفر از بندگان ما بودند. [آل عمران:15]، نا گفته نماند در حدود چهل بار در تعريف

مردف را به يك معنى گرفته است (راغب) [انفال:9]. من شما را يارى مى‏كنم با هزار نفر ملك به ملائكه ديگرى را در رديف و پشت سر خود دارند. لَکُم يَکُون إِن بَعْض

اظهار نمود و در مجالس از پيغمبر صلى اللّه عليه و اله نقل نموده كه صدّيقها سه نفر بودند حبيب نجّار كه مؤمن آل يس است آنكه گفت يا قوم اتّبعوا المرسلين و حزقيل

را شرطيّه خوانده ولى ديگران آن را به فتح الف خوانده‏اند و آن علت بودن دو نفر زن به جاى يك مرداست يعنى: اگر دو مرد نبود يك مرد و دو زن شاهد بگيريد تا در

يك‌ قسم‌ دين‌ جديد و شريعت‌ خاصه‌ و اينها شش‌ نفر بودند آدم‌ نوح‌ ابراهيم‌ موسي‌ عيسي‌ ‌محمّد‌ (ص‌) و پنج‌ نفر ‌آنها‌ اولو العزم‌ بودند ‌که‌ ناسخ‌ دين‌ قبل‌

را شرطيّه خوانده ولى ديگران آن را به فتح الف خوانده‏اند و آن علت بودن دو نفر زن به جاى يك مرداست يعنى: اگر دو مرد نبود يك مرد و دو زن شاهد بگيريد تا در

برگشتند بسوى بلد شصت و چهار نفر مرتدّ شدند و گفتند اين واقعه سحر بوده و شش نفر بايمان خودشان باقى ماندند و از آن شش نفر هم يك نفر بعدا مردد شد كه شركت نمود

شير شد. و به روايتى شبانان بر سر همين چاه سنگى نهاده بودند كه هفت نفر يا چهل يا صد نفر با هم كمك نموده سنگ را برمى‌داشتند، موسى به تنهائى به سر چاه آمد

منحرف نمى‌شوند، كه ابن سلام و امثال او هستند. نزد بعضى چهل نفر از نجران و سى نفر از حبشه و هشت نفر از روم بودند كه به حضرت عيسى عليه السّلام ايمان داشتند و

کذب رسل عظم وقى اخذ عمى کلم مثل نظر نزل کتب غير اذن الذى عمل قعد عقل ملک نفر سلم

«فَاِمَّا يَأْتِيَّنَكُمْ...» آدم و زنش و مطلق آدميان است گرچه آن وقت جز دو نفر نبودند و در آيه «اِهِبْطا» خطاب به آن دونفر است ولى «بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدوُّ

‌غير‌ ‌آنها‌ ‌که‌ سقايت‌ ميكردند دو نفر زن‌ ‌را‌ ‌که‌ ممنوع‌ ‌شده‌ بودند ‌از‌ سقايت‌ مواشي‌ ‌خود‌ ‌گفت‌ ‌شما‌ دو نفر چه‌ مقصد و منظوري‌ داريد گفتند ‌ما

برگشتند بسوى بلد شصت و چهار نفر مرتدّ شدند و گفتند اين واقعه سحر بوده و شش نفر بايمان خودشان باقى ماندند و از آن شش نفر هم يك نفر بعدا مردد شد كه شركت نمود

عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: چهار نفر بودند که بر تمام زمین حکومت کردند: دو نفر مؤمن و دو نفر کافر. آن دو نفر مؤمن: سلیمان بن داوود و ذوالقرنین بودند»

گذشت‌ ‌که‌ پيغمبر فرمود: سه‌ نفر ‌لم‌ يكفروا باللّه‌ طرفة عين‌: علي‌ّ ‌بن‌ ابي‌ طالب‌، و حبيب‌ نجّار، و آسيه‌ زن‌ فرعون‌، و سه‌ نفر صديق‌: مؤمن‌ آل‌ فرعون‌

ان هدى ک قلب قوم علم فضل لم لن او ها رسل غير ضلل کلل نن ن وقى کثر ذلک مرض نفر مع خطء خسر ايى بسط عمل رحم اتى دعو جنن س قرء قوى اجر لما عند بعد کتب هل اوى

مردف را به يك معنى گرفته است (راغب) [انفال:9]. من شما را يارى مى‏كنم با هزار نفر ملك به ملائكه ديگرى را در رديف و پشت سر خود دارند. رجف ها کون يوم ان کم قلب

شمار اصحاب کهف، از هفت نفر کمتر نبوده است. (قال قائل ... قالوا لبثنا ... قالوا ربّکم أعلم) صیغه جمع، در زبان عرب، حدّاقل بر سه نفر دلالت دارد. در آیه شریف

بد شما نزد خدا است بلكه شما گروهى هستيد كه آزموده ميشويد و بودند در شهر نه نفر از قوم كه افساد ميكردند در زمين و اصلاح نميكردند گفتند با آنكه سوگند خوردند

همگى متّفقا بمدينه حمله نمايند و باين امر موّفق شد و لشگرى در حدود ده هزار نفر از قريش و كنانه و غطفان و بنى النّضير و بنى سليم و هوازن و غيرها جمع آورى

بنابر روايت اهل بيت عليهم السلام مراد از صيام سه روز، روزه و از صدقه اطعام شش نفر مسكين و ازنُسُك يك گوسفند قربانى است على هذا بهتر است «نُسُك» در آيه به معنى

آيه استناد كرده اند توضيحى درباره استعمال جمع و اراده يك نفر (نساء) واستعمال جمع و اراده دو نفر (انفس ‍ وابنا)در آيه مباهله رد اين توهم كه آيه مباهله ناظر

اللّه علیه و آله عرض کردم: انبیا چند نفر بودند؟ فرمود: 124 هزار نفر. گفتم: رسولان آنها چند نفر بودند؟ فرمود: 313 نفر، و بقیه فقط «نبی» بودند. عرض کردم: آدم

شدند در تاريخ آمده لشكريان اسلام كه سه هزار نفر بودند چون به شام رسيدند، اطلاع يافتند كه هرقل با صدهزار نفر در آنجاست و قبايلى از عرب به يارى وى شتافته‏اند

امر خورسند باشم بفتح خيبر يا بقدوم جعفر و با آنها شصت و دو نفر از اهل حبشه بودند و هشت نفر از اهل شام و در ميان آنها بحيراء راهب بود و حضرت رسول (ص) براى

راز چهار نفر مى‌شوند و بعضى گفته‌اند نجوى آنست كه ميان سه نفر باشد و سرّ آنست كه ميان دو نفر باشد ولى ظاهرا كليّت ندارد بلكه غالبا آن بر سه نفر ببالا اطلاق

عرب طمع بصر ذکر فرى سحب وقع کلل نصر ظهر حفظ اخر دور ضلل لقى حيق سخر کتب کلم نفر نکد نزل

ديگر بنى حضرمى غلام داشتند به نام يعيش يا عائش كه اسلام آورد و به قولى دو نفر غلام بودند نصرانى از اهل عين‏التمر به نام يسار و خير كه كتابى داشتند و به

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

ننمود تا روز روشن شد. هامان وزير فرعون با سه هزار و نهصد نفر مقدمه لشگر و خود با هفتاد هزار نفر خواص با لباس سياه و بيرقهاى سياه و اسبان سياه حركت كردند

گفتند دوازده‌ پسر ‌گفت‌ ‌شما‌ ‌که‌ ده‌ نفر هستيد گفتند يكي‌ ‌از‌ برادران‌ ‌ما ‌را‌ گرگ‌ پاره‌ كرد و خورد ‌گفت‌ يك‌ نفر ديگر ‌شما‌ چرا نيامد گفتند ‌او‌ كوچك‌تر

‌پس‌ برانگيزيد ‌از‌ قوم‌ زوج‌ يك‌ نفر ‌را‌ بعنوان‌ حكميت‌ و ‌از‌ قوم‌ زوجه‌ يك‌ نفر بهمين‌ عنوان‌ و ‌اگر‌ ‌اينکه‌ دو نفر صلاح‌ ديدند ‌در‌ بقاء زوجيت‌ خداوند

خانه ابوسفيان وارد شد. ابوسفيان مقدم او را گرامى داشت، كعب گفت: سى نفر از ما و سى نفر از شما به خانه كعبه مى رويم و با هم سوگند ياد مى كنيم كه محمد را از

شاعر فرستاد شاعر مى‏گويد «هُما دَلَّتانى مِنْ ثَمانينَ قامَةِ» يعنى آن دو نفر مرا از هشتاد قامتى بزير فرستادند. على هذا معناى «دَلّا هُما» آن است مه لغزش

قسم اطعام ده مسكين است از متوسط آنچه به خانواده خود مى‏خورانيد. يا لباس ده نفر و يا آزاد كردن يك بنده است. [قلم:28]. اوسط در اينجا نظير آيه سابق است گويند:

ربّ العالمين. مراد پرورش دادن و تربيت كردن تمام موجودات است. همانطورى كه يك نفر طفل را تربيت مى‏كند و پيوسته مواظب اوست و از نان و آب و لباس و اخلاق و تحصيل

عجب نيست كه خداوند كسى را به آسمان ببرد و در آنجا قبض روح كند چنانكه اگر يك نفر از مردان فضائى آمريكا كه به ماه رفتند در آنجا مى‏مرد عجب نبود و يا خدا ادريس

بلو هدى مرج جىء ليس صير ثقل ضرر کلل ريب نذر وسل اتى جبى کره درج خير وجد لما نفر ثوى ظلم نصر اجر غير

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

قرآن به خدا. شأن نزول: چون حمزه ايمان آورد دين اسلام قوت گرفت، بيست و پنج نفر از اشراف قريش نزد ابو طالب آمدند گفتند: تو مهتر مائى، آمده‌ايم تا حكم كنى

لوط عليه السّلام و دو دختر او بودند. و در مدت بيست و يك سال دعوت قوم، يك نفر ايمان نياورده بود و لذا گفته‌اند: اگر اهل ايمان زياده از اين مى‌بودند البته

معمول آن زمان در مكه و مدينه قرآن را به محض نزول مى‏نوشتند چهل و سه نفر ذكر كرده و 29 نفر از مشهوران آنها را نام برده از آن جمله على بن ابيطالب«عليه السلام»

يك پسرى زائيد (نعوذ باللّه) در باب 18 سِفر پيدايش بند 1 به بعد خدا با دو نفر نزد ابراهيم مى‏آيند و ابراهيم مى‏خواهد پاى خدا را بشويد بالاخره خوراك مى‏آورد

رسول خدا«صلى اللَّه عليه و آله» فى‏ء بنى نضيررا به مهاجرين و به سه يا دو نفر از فقراء انصار داد اين معنى را تأييد مى‏كند (به اختصار). نگارنده گويد: بنابر

كُلُّهُ». طبرسى رحمه‏اللَّه فرمايد: عالم جمع است و از لفظ خود مفرد ندارد مثل نفر و جيش و اشتقاق آن از علامت است زيرا عالم علامت وجود صانع مى‏باشد و آن در متعارف

آن را آن را وثاق گفته است. ولى معناى اولى درست‏تر است كه غلّ و صفد به يك نفر پيچيده مى‏شوند در نهج البلاغه خطبه 222 هست «و اُجَّرَ فى الْاَغْلالِ مُصَفَّداً»

صندوقي‌ ‌است‌ ‌که‌ تابوت‌ ‌باشد‌ و ‌در‌ ‌آن‌ شش‌ نفر ‌از‌ اولين‌ و شش‌ نفر ‌از‌ آخرين‌ هستند شش‌ نفر اولين‌ پسر آدم‌ ‌که‌ برادرش‌ ‌را‌ كشت‌ و نمرود ‌که‌

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

بسخت‌ترين‌ انحاء بقتل‌ ميرسانم‌ ‌او‌ ‌را‌ ‌با‌ اينها حاضر كردند و ‌آنها‌ ده‌ نفر بودند و ‌او‌ بطريقي‌ ‌که‌ فرعون‌ متوجّه‌ نشود توريه‌ نمود فرعون‌ پرسيد ‌از‌

صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرمود بنام خدا بخوريد كفايت ميكند و آنها ده نفر ده نفر سر غذا آمده خوردند تا همه سير شدند بعد حضرت فرمود بنام خدا شير بياشاميد

صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرمود بنام خدا بخوريد كفايت ميكند و آنها ده نفر ده نفر سر غذا آمده خوردند تا همه سير شدند بعد حضرت فرمود بنام خدا شير بياشاميد

ضمن وقايع جنگ بدر و احد ذكر شد كه مسلمانان از كفار در بدر هفتاد نفر كشته بودند و هفتاد نفر اسير نموده بودند و پيغمبر (ص) اراده داشت كه اين اسيران را بكشد

يك پسرى زائيد (نعوذ باللّه) در باب 18 سِفر پيدايش بند 1 به بعد خدا با دو نفر نزد ابراهيم مى‏آيند و ابراهيم مى‏خواهد پاى خدا را بشويد بالاخره خوراك مى‏آورد

آنکه شوهر و همسر با همدیگر نزدیکی و آمیزش کنند. اگر هم نتوانست، باید شصت نفر فقیر را خوراک دهد. این (قانونگذاری) بدان خاطر است که بگونه‌ی لازم به خدا و

‌را‌ گمراه‌ كند بگمراهي‌ دوري‌ ‌در‌ شأن‌ نزول‌ ‌آيه‌ گفتند يك‌ نفر ‌از‌ منافقين‌ ‌با‌ يك‌ نفر يهود نزاعي‌ پيدا كردند يهود ‌گفت‌ ميرويم‌ نزد ‌محمّد‌ صلّي‌

أَيْدِيَهُنَ‌: و بريدند دستهاى خود را. از وهب نقل است كه‌ «2» از آن چهل نفر زن، نه نفر مردند و جمعى دستهاى خود را بريدند و چون به خود آمدند دست خود را بريده

صحیح خود و حاکم از ابى بن کعب روایت کنند که در جنگ احد شصت و چهار نفر از انصار و شش نفر از مهاجرین که از زمره آن‌ها حمزه بود مثله شده بودند. انصار گفتند:

از آن ساحران بودند و تعداد آنها به گفته بعضی از مفسران 72 نفر و به گفته بعضی دیگر به چهار صد نفر می‌رسید و بعضی دیگر نیز تعداد بیشتری گفته‌اند. و گروهی از

‌آنها‌. فَكانُوا هُم‌ُ الغالِبِين‌َ غلبه‌ ‌آنها‌ اينكه‌ يك‌ نفر ‌از‌ فرعونيان‌ باقي‌ نماند و يك‌ نفر ‌از‌ بني‌ اسرائيل‌ كشته‌ نشد بدون‌ جنگ‌ و جهاد و خونريزي‌

رفتند ‌در‌ تعقيب‌ صدا و خريد اشيايي‌ ‌که‌ آورده‌ بودند فقط چند نفر ‌که‌ بالغ‌ ‌بر‌ هشت‌ نفر بودند ‌ يا ‌ زياده‌ باقي‌ ماندند. وَ إِذا رَأَوا تِجارَةً أَو

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

گردند. اما چرا ابراهیم برای میهمانهای معدود که به گفته بعضی سه نفر و حد اکثر دوازده نفر بودند غذای فراوان و مفصل تهیه کرد، این به خاطر آن است که معمولا

بدرستى كه خداى تعالى مبعوث فرمود صد و بيست و چهار هزار پيغمبر، سيصد و سيزده نفر جلد 8 - صفحه 430 آنها مرسل بودند، و ذو الكفل از ايشان، بعد از سليمان بن داود

المؤمنين عليه السّلام نقل نموده آنها نه نفر بودند يكنفر از جنّ نصيبين و هشت نفر از بنى عمر و بن عامر و گفته‌اند نفر بتحريك بر كمتر از ده اطلاق ميشود و در

بودند. دیگرى گوید: این آیات درباره چهل نفر از اهل انجیل نازل شده که قبل از بعثت رسول خدا اسلام آورده بودند که سى و دو نفر آن‌ها از اهل حبشه بوده که هنگامى که

شما زنا می‌کنند (و متزوّج نمی‌باشند) آنان را بیازارید (و بعد از شهادت چهار نفر مرد عادل، توبیخشان نمائید). ولی اگر توبه کردند (و از کرده‌ی خود پشیمان شدند)

بنزاع كارشان را ميان خودشان و پنهان داشتند راز گوئى را گفتند همانا اين دو نفر هر آينه دو ساحرند ميخواهند كه بيرون كنند شما را از زمينتان بسحرشان و براندازند

در جامعه شود و به جامعه رشد و شجاعت و شخصيّت و معرفت و وحدت دهد، چنانكه يك نفر تزكيه نشده براى رسيدن به هوسهاى خود امت‌هايى را به فساد و نابودى و سقوط مى‌كشاند

صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرمود بنام خدا بخوريد كفايت ميكند و آنها ده نفر ده نفر سر غذا آمده خوردند تا همه سير شدند بعد حضرت فرمود بنام خدا شير بياشاميد

به نعمت اسلام به صلح و صفا گرائيدند تا اين كه ميان دو نفر آنان تفاخر و مفاخره پيش آمد. آن دو نفر ثعلبة بن غنم از اوس و سعد بن زرارة از خزرج بود. ثعلبة

ضمن وقايع جنگ بدر و احد ذكر شد كه مسلمانان از كفار در بدر هفتاد نفر كشته بودند و هفتاد نفر اسير نموده بودند و پيغمبر (ص) اراده داشت كه اين اسيران را بكشد

بقره مى‏گويد آن بود كه شترى را سر بريده و 28 قسمت مى‏كردند و قمار بازان ده نفر به عدد تيرها بودند آنگاه تيرها را به هم زده و بر مى‏داشتند صاحب تير فذّ يك

كه ديديم از وهب بن منّبه است و كعب الاحبار آن را تصديق مى‏كند، حال اين دو نفر بر اهل تحقيق روشن است، در كتاب سيرى در اسلام وضع آن دو را ضمن بحث جاعلين حديث،

بغارى رفتند و باب غار مسدود گرديد دعا كردند خداوند نجاتشان داد. قضيّه آن سه نفر را شيعه و سنّى در كتابهاى خود نقل كرده‏اند و آن در ج 2 امالى شيخ طوسى جزء

همگى متّفقا بمدينه حمله نمايند و باين امر موّفق شد و لشگرى در حدود ده هزار نفر از قريش و كنانه و غطفان و بنى النّضير و بنى سليم و هوازن و غيرها جمع آورى

بوده که اینان دوازده نفر از قریش بودند که به اعراب کفار اطعام می‌نمودند و آن‌ها را به جنگ با مسلمین مهیا مى ساختند. این دوازده نفر عبارت بودند از: ابوجهل

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

ايمان‌ مقابل‌ شدند ميفرمايد وَ ما أَصابَكُم‌ مراد همان‌ كشته‌ شدن‌ هفتاد نفر ‌از‌ مسلمين‌ ‌است‌ يَوم‌َ التَقَي‌ الجَمعان‌ِ جمع‌ مسلمين‌ و جمع‌ كفار. فَبِإِذن‌ِ

آنها را وا گذاشت. به بازار آمدند، هر خوشه انگور را كمتر از پنج نفر نتوانستى برداشت، و پنج نفر در پوست انارشان مى‌گنجيد. حضرت موسى، بنى اسرائيل را ترغيب نمود

آوردند. و نزد بعضى آنكه چون جعفر عليه السّلام از حبشه مراجعت نمود، نجاشى هفتاد نفر علماى خود را خدمت حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله فرستاد. پس از حضور، حضرت

جمله : (( حسبك الله و من اتبعك من المؤ منين )) رمز اينكه يك نفر مؤ من صابر مى تواند بر ده نفر كافر چيره گردد اثر مستقيم ضعف روحى در كاستن از ميزان توان در

آيه استناد كرده اند توضيحى درباره استعمال جمع و اراده يك نفر (نساء) واستعمال جمع و اراده دو نفر (انفس ‍ وابنا)در آيه مباهله رد اين توهم كه آيه مباهله ناظر

يعنى مسلما رسيده است و ما براى اهتمام بذكر آن تجديد مينمائيم وقتى كه چند نفر از ملائكه مقرّب نزد خدا بر آنحضرت وارد شدند و سلام نمودند و حضرت بوجه احسن

غايت جهل و نادانى بر مدّعاى خودشان كه نفى رسالت آن حضرت بود اين بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود

ولی اهل کتاب 9 سال بر آن افزوده‏اند. در مجمع‏البیان فرموده: نقل است که یک نفر یهودى از على «علیه السلام» از مدت توّقف آنها سئوال کرد حضرت آنچه در قران است

قرآن تذكاريست هر كه بخواهد ياد گيرد هر كس كه باشد. ارباب تفسير گفته‏اند چند نفر از ثروتمندان و متنفذان مكّه نزد آن حضرت آمدند و او با ايشان به گرمى صحبت مى‏كرد

يا خواهرى است (مادرى) براى هر يك از آنها يك ششم مال است و اگر بيشتر از يك نفر شدند آنها در ثلت مال بالسويه شريكند. اين آيه چنانكه گفته شد درباره خواهران

اگر در ميان آنها يكصد نفر مؤمن باشد آنها را هلاك ميكنيد جبرئيل عرض كرد خير فرمود اگر پنجاه نفر باشد عرض كرد خير فرمود اگر سى نفر باشند عرض كرد خير فرمود

بودند. دیگرى گوید: این آیات درباره چهل نفر از اهل انجیل نازل شده که قبل از بعثت رسول خدا اسلام آورده بودند که سى و دو نفر آن‌ها از اهل حبشه بوده که هنگامى که

بدکاری شتافتند. به یقین ما نوح و ابراهیم را فرستادیم و در میان فرزندان آن دو نفر، نبوّت و کتاب قرار دادیم، پس برخی از آنان هدایت یافتند و بسیاری از آنان نافرمان

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

عليه و آله و سلّم آمد نزد آنها تا قرض كند از آنان براى پرداخت خونبهاى دو نفر از معاهدين آنها كه يكنفر از اصحاب آن حضرت آن دو را ناگهانى كشته بود و چون

246. «2». بحارالانوار، ج 3، ص 222. جلد 10 - صفحه 638 گفتى: يك نفر حريف او نيست، يعنى چند نفر حريف او مى‌شوند، اما اگر گفتى: احدى حريف او نيست، يعنى هيچ حريفى

على امرهم ...(( حكايت اختلاف مردم در عدد اصحاب كهف وبيان اينكه ايشان هفت نفر بوده اند عملى از هر عاملى موقوف به اذن ومشيت خداى تعالى است انسان بايد كار

در جامعه شود و به جامعه رشد و شجاعت و شخصيّت و معرفت و وحدت دهد، چنانكه يك نفر تزكيه نشده براى رسيدن به هوسهاى خود امت‌هايى را به فساد و نابودى و سقوط مى‌كشاند

دسترسى داشته باشد. ابوجهل گفت: او را بکشیم و درباره کشتن او از هر طایفه اى چند نفر با شمشیرهاى خود در کشتن او شریک گردیم و بعد با دادن دیه به بهاى ریختن خون

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

بنزاع كارشان را ميان خودشان و پنهان داشتند راز گوئى را گفتند همانا اين دو نفر هر آينه دو ساحرند ميخواهند كه بيرون كنند شما را از زمينتان بسحرشان و براندازند

بنزاع كارشان را ميان خودشان و پنهان داشتند راز گوئى را گفتند همانا اين دو نفر هر آينه دو ساحرند ميخواهند كه بيرون كنند شما را از زمينتان بسحرشان و براندازند

اشتباه افتاده باعث تشنج و انقلاب مى‏شدند چنانكه در عايشه ديده شد و خون هزاران نفر در جنگ بصره بر باد رفت. 2- [انعام:98]. قرائت مشهور در «مُسْتَقَرّ» فتح قاف

زانو درآمده، سرها در پيش افكندند. حضرت هارون عليه السّلام با دوازده هزار نفر كه در دين حضرت موسى عليه السّلام ثابت بودند، شمشيرها كشيده به كشتن آنان مشغول

مانند روز بدر كه هفتاد نفر آنها را كشتيد و هفتاد نفر اسير كرديد و غنيمت آنها را گرفتيد، و زمانى قضيه منعكس شد كه روز احد، هفتاد و دو نفر از مهاجر و انصار كشته

هزار نفر ‌بود‌ و ‌در‌ ‌اينکه‌ امتحان‌ بمقتضاي‌ حديث‌ مروي‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ (ع‌) همه‌ مخالفت‌ نمودند جز عده‌ كمي‌ ‌از‌ ‌آنها‌ ‌که‌ سيصد و سيزده‌ نفر بعدد

غايت جهل و نادانى بر مدّعاى خودشان كه نفى رسالت آن حضرت بود اين بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود

ملك بودند: جبرئيل، ميكائيل، اسرافيل، زرقائيل‌ «1». ابن عباس گفته: دوازده نفر بودند كه براى هلاك قوم لوط بر حضرت ابراهيم عليه السّلام نازل شدند «2». وجه

اندوخته‌ها اشغال‌ كردند. ] (آیه 66)- درست هنگامی که آخرین نفر از بنی اسرائیل از دریا بیرون آمد و آخرین نفر از فرعونیان داخل دریا شد فرمان دادیم آبها به حال اول

قاموس خود ذيل «برنابا» با آنكه از او بسيار تمجيد كرده گويد: انجيل او را يك نفر مسلمان به زبان ايتاليايى نوشته كه برساند كتاب مقدس تحريف يافته است. هاكس حق

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

سپس اين آيه نازل گرديد. صاحب كشف الاسرار گويد: در جنگ احد هفتاد نفر از انصار و پنج نفر از مهاجرين كشته شدند و مهاجرين مزبور عبارت بودند از، حمزة بن عبدالمطلب،

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

بنزاع كارشان را ميان خودشان و پنهان داشتند راز گوئى را گفتند همانا اين دو نفر هر آينه دو ساحرند ميخواهند كه بيرون كنند شما را از زمينتان بسحرشان و براندازند

ذكر شده و الا حكمش غير از اين است چنانچه از اصبغ ابن- نباته نقل شده كه پنج نفر را نزد عمر حاضر نمودند كه زنا كرده بودند و او امر كرد بر هر يك از آنها حد

گردید و این آیات نازل شد. یونس از امام صادق علیه‌السلام نقل کند که چهارده نفر در شب چهاردهم ماه ذی الحجه نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدند. گفتند:

گردید و این آیات نازل شد. یونس از امام صادق علیه‌السلام نقل کند که چهارده نفر در شب چهاردهم ماه ذی الحجه نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدند. گفتند:

در ارض مقدسه. وقتى رسيدند به نهر اردن، ترسيدند از دخول. پس از هر سبطى يك نفر را نقيب قرار دادند براى تفحص، نقباى اثنى عشر چون وارد شدند و از عظم شأن جبابره

صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرمود بنام خدا بخوريد كفايت ميكند و آنها ده نفر ده نفر سر غذا آمده خوردند تا همه سير شدند بعد حضرت فرمود بنام خدا شير بياشاميد

بودند. دیگرى گوید: این آیات درباره چهل نفر از اهل انجیل نازل شده که قبل از بعثت رسول خدا اسلام آورده بودند که سى و دو نفر آن‌ها از اهل حبشه بوده که هنگامى که

اللّه عليه و آله و سلّم آن دو نفر فرمود بايستيد و سلام كنيد بر على عليه السّلام بأمارت‌ جلد 3 صفحه 312 اهل ايمان و آن دو نفر گفتند آيا اين حكم از خدا است

علیه و آله و سلم اصحاب و لشکریان شبانه به سرچشمه بدر رسیدند. در این میان چند نفر از گشتى هاى قریش در اطراف چشمه مزبور دیده شدند. لشکریان پیامبر آن‌ها را دستگیر

صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرمود بنام خدا بخوريد كفايت ميكند و آنها ده نفر ده نفر سر غذا آمده خوردند تا همه سير شدند بعد حضرت فرمود بنام خدا شير بياشاميد

را پیروی کند. بنابراین [بدون بیم و هراس] به سوی او بروید و بگویید: ما دو نفر فرستاده پروردگار تو هستیم، پس بنی اسرائیل را [از قید بندگی و بردگی خود آزاد

كه چرا گفتى من چنين كارى كردم و چنين قسمى ياد نمودم و نفرمود چرا گفتى آندو نفر بعد از من بحكومت ميرسند يا چه اراده دارند از باب بى‌اعتنائى يا بملاحظات ديگرى

«تأم» آمده: توأم از تمام حيوان آنست كه با ديگرى در يك دفعه به دنيا آيد دو نفر باشند يا بيشتر. «اَتأمَتِ المرئةُ وَضَعَتْ اثنين فى بطن». گويند: دو همسال

مردى به زنش سه دفعه طلاق داد و پشيمان شد و خواست او را تزويج كند، سراغ يك نفر ناشناس مى‏روند و به او چيزى وعده مى‏كنند كه زن را عقد كرده پس از مقاربت بلافاصله

اُمَّة واحدةً». در آيه‏ى [يوسف:45]، امّت را مدّت معنى كرده‏اند يعنى آنكه از دو نفر زندانى نجات يافته بود و بعد از مدتى يوسف را ياد آورد، گفت: الخ. شايد از جهت

آبائي‌» ‌بر‌ انبياء جايز نيست‌ و ‌لو‌ يك‌ نفر مثل‌ حضرت‌ رسالت‌ ‌در‌ ميان‌ مشركين‌ مكه‌ ‌با‌ ‌آن‌ مقدار اذيت‌ و يك‌ نفر ابراهيم‌ و ‌لو‌ ‌او‌ ‌را‌ ‌در‌ آتش‌ بيندازند

نميكند و اصل يخصّمون يختصمون بمعناى يتخاصمون است در مجمع نقل نموده كه دو نفر لباسشان را پهن كرده‌اند كه معامله نمايند مجال جمع كردن نيابند و يكى لقمه را

عبادت يك خداى محمّد يتيم را نمائيم در مجمع از مفسّرين نقل نموده كه بيست و پنج نفر از اشراف قريش كه از آن جمله وليد بن مغيره و ابو جهل و عتبه و شيبه و نضر بن

سه‌ روز بيشتر طول‌ نكشيد ‌که‌ تمام‌ بصيحه‌ و صاعقه‌ هلاك‌ شدند. اقول‌: سه‌ نفر ‌از‌ خاندان‌ رسالت‌ يادي‌ ‌از‌ ناقه‌ صالح‌ و فصيل‌ ‌آن‌ كردند يكي‌ صديقه طاهره‌

و بر او بته‌اى از كدو رويانديم. و او را (پس از بهبودى) به سوى يكصد هزار نفر بلكه يا بيش‌تر فرستاديم. فَنَبَذْناهُ بِالْعَراءِ وَ هُوَ سَقِيمٌ (145) «1»

و بر او بته‌اى از كدو رويانديم. و او را (پس از بهبودى) به سوى يكصد هزار نفر بلكه يا بيش‌تر فرستاديم. وَ أَنْبَتْنا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ (146)

قومى كه آيات ما را دروغ انگاشتند پس آنان را بسختى هلاك كرديم. گفتیم: هر دو نفر به سوی مردمانی بروید که آیات ما را تکذیب کرده‌اند (و نشانه‌های خدا را که در

می‌گردانم. انسان را درباره پدر و مادرش به نیکی کردن سفارش کرده ایم؛ و اگر آن دو نفر تلاش کنند تا بر پایه جهالت و نادانی [وبدون معرفت و دانش که روشنگر حقایق است]

سَبِيل‌ِ اللّه‌ِ نفر ‌براي‌ جهاد ‌است‌ و نفر حركت‌ جماعتيست‌ دسته‌ دسته‌ اثّاقَلتُم‌ ثقل‌ بمعني‌ سنگيني‌ ‌است‌ كنايه‌ ‌از‌ سكون‌ و ترك‌ نفر ‌است‌ ‌الي‌ الارض‌

خاطر پنجاه نفر صرفنظر مى كنم. ابراهيم جواب داد و گفت : من كه با مولا سخن آغاز كردم خاكى و خاكسترى هستم ممكن است نيكوكاران پنج نفر كمتر از پنجاه نفر باشند و

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

مصر فرستاد و هزار جادوگر جمع كردند و از ميان آنها يكصد نفر انتخاب كردند و از ميان آنها هشتاد نفر پس جادوگران بفرعون گفتند تو ميدانى كه از ما كسى در دنيا

بكشد و عفو نمايد ولى نبايد تجاوز نمايد در قتل از حدود مقرّره كه بجاى يك نفر دو نفر را بكشد يا او را مثله نمايد يا زجر كش كند و بايد مسلمانان با او كمك كنند

كافر ميشود ‌که‌ تكذيب‌ انبياء ميكند و ‌لو‌ يك‌ نفر ‌آنها‌ ‌را‌ و مخالف‌ و معاند نسبت‌ باوصياء و ‌لو‌ يك‌ نفر ‌آنها‌ ‌باشد‌، و شاك‌ ‌در‌ دين‌ و منكر يكي‌ ‌از‌

سنگ» و مسخ مى‌باشد در آخر الزمان به سفيانى و اصحاب او و مردمى از كلب سى هزار نفر خارج شوند با او و آن زمانى است كه خارج مى‌شود قائم «عجل اللّه فرجه» عليه السّلام

الميزان گفته بقاء دعوت آن حضرت است ايضاً در آيه: [مريم:50]. كه بعد از ذكر چند نفر از پيامبران از جمله ابراهيم «عليه‏السلام» آمده است كه ظاهراً مراد فقط نام

كه از ده كمتر و از پانزده نفر بيشتر نباشد، بعضى هم بين دو و چهل نفر را گفته اند، و به هر حال همانند كلمات ، قوم ، رهط و نفر، جمعى است كه مفرد ندارد. ترجمه

بيشتر است. «5» امام صادق عليه السلام به شاگرد خود مفضّل فرمود: «اگر ميان دو نفر از طرفداران ما نزاعى درگرفت، از مال من خرج كن و ميان آنان آشتى بده». «6» در