نتایج جستجو

هدى ما حزن نحن عن حتى مسيح تلک مجوس منى ا تبع ک حبب قدر ف بل انتم وثق ابراهيم عمل شرک علم کلل اسباط لن ام الا اتى نسى حسن رضو يوم يعقوب عدو رود ل ها عزير

۴ شرک: حقیقت شرک ۳ عقیده: دلایل حقانیت عقیده ۴ قوم ابراهیم: تاریخ قوم ابراهیم ۱; تقلید قوم ابراهیم ۲; گمراهى اجداد قوم ابراهیم ۱; گمراهى قوم ابراهیم ۱

نگاه كندو از آن به چيز ديگرى پى ببرد و تفرس كند يعنى در آنچه از اوضاع قوم لوط ياد شد درسها و عبرتهاست به اهل فراست و عاقلان. آنها كه از چيزى به چيزى پى مى‏برند

پرستى قوم ابراهیم ۵; بى منطقى بت پرستى قوم ابراهیم ۲; بى منطقى شرک قوم ابراهیم ۲; تاریخ قوم ابراهیم ۱، ۵; تقلید قوم ابراهیم ۱، ۲; شرک قوم ابراهیم ۵; عوامل

آزر ۸ ابراهیم(ع): پرسش ابراهیم(ع) ۳; تاریخ ابراهیم(ع) ۷; سرزنشهاى ابراهیم(ع) ۲; شرک ستیزى ابراهیم(ع) ۱، ۵، ۷; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲، ۳; مبارزه ابراهیم(ع) ۷;

بايد معصوم باشد از گناه و خطاء و ظاهرا فرقى نيست بين صغيره و كبيره و قبل از بعثت و بعد از آن و تحقيق اين مقال خارج از وظيفه مقام است و پس از آن دعا فرمود كه

آفرینش ۱ ابراهیم(ع): ایمان ابراهیم(ع) ۱۴; مبارزه با بت پرستان دوران ابراهیم(ع) ۵; برهان ابراهیم(ع) ۱۳; برهان در مبارزه ابراهیم(ع) ۵; فضایل ابراهیم(ع) ۱۴;

قرآن مجيد در سوره‏هاى: بقره، آل عمران، مائده و توبه به بدعتها و كارهاى خلاف و سرگذشتهاى شنيع يهود معترض شده و همه را آفتابى كرده است. قول نصارى هم لا على

ستیزى ابراهیم(ع) ۳، ۴، ۷; فضایل ابراهیم(ع) ۴ ; قاطعیت ابراهیم(ع) ۴; قدرت ابراهیم(ع) ۵; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۳، ۷; ویژگیهاى شرک ستیزى ابراهیم(ع) ۵ احکام :۲ سوگند:

جاه و جلال و ثروت و مال و خدم و حشم و اولاد و احفاد و اعوان و انصار يگانه عالميان گرديد و نام نامى و اسم گراميش بقدرى بخوبى شهرت كرد كه تمام قبائل و فرق

جاه و جلال و ثروت و مال و خدم و حشم و اولاد و احفاد و اعوان و انصار يگانه عالميان گرديد و نام نامى و اسم گراميش بقدرى بخوبى شهرت كرد كه تمام قبائل و فرق

بحسن‌، مبتلا بمتنعم‌ و هكذا ‌هر‌ كدام‌ بديگري‌ حسد بردند و ‌در‌ مقام‌ قتل‌ و اذيت‌ و ظلم‌ و غيبت‌ و تهمت‌ و هزارها مفسده‌ ديگر ‌بر‌ آمدند و ‌در‌ نتيجه‌ ‌خود‌

من اللّ-عبین ) ابراهیم(ع): آثار دعوت ابراهیم(ع) ۲; آثار شرک ستیزى ابراهیم(ع) ۲; ابراهیم(ع) و بازى ۵; شک در حقانیت ابراهیم(ع) ۱; قصه ابراهیم(ع) ۱ انسان: فطریات

کانون توحید کن و) چیزی را انباز من منمای و خانه‌ام را برای طواف‌کنندگان و قیام‌کنندگان و رکوع برندگان و سجده برندگان (از وجود بتان و مظاهر شرک و از هرگونه آلودگی

باثبات دو صفت براى آنحضرت كه كاشف از عطوفت و مهربانى و دلسوزى و غمخوارى و رقّت قلب و بردبارى و صبر و بى‌آزارى است و اين صفات موجب آن ميشد كه هر قدر آنحضرت

شکنى ابراهیم(ع) ۱، ۲; روش تبلیغ ابراهیم(ع) ۶; روش شرک ستیزى ابراهیم(ع) ۶; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲، ۵، ۶ احکام :۴ بت: احکام بت ۴; بى احترامى بت ۴; مالکیت بت

شده و در هر حال آرزوى محالى نمودند كه بآن نخواهند رسيد و در ذكر اين قصه و ساير قصص قرآنيه دلالت و نصيحت و هدايت و عبرت است براى اهل موعظه و پند و اهتداء

جاه و جلال و ثروت و مال و خدم و حشم و اولاد و احفاد و اعوان و انصار يگانه عالميان گرديد و نام نامى و اسم گراميش بقدرى بخوبى شهرت كرد كه تمام قبائل و فرق

جاه و جلال و ثروت و مال و خدم و حشم و اولاد و احفاد و اعوان و انصار يگانه عالميان گرديد و نام نامى و اسم گراميش بقدرى بخوبى شهرت كرد كه تمام قبائل و فرق

گذشت و گشودند براى او موانع را از زمين، تا ديد زمين را و آنچه در زير زمين است و آسمانها را از ملائكه و ديد عرش و كرسى و آنچه فوق عرش و كرسى بود. و چنين

مقتضيات سير و تأثير احوال كواكب علوى دانسته و انتظام امورات معاش را مربوط به گردش سيارات از قبيل شمس و قمر و عطارد و زهره و مريخ و زحل و اورانوس و نپتون دانسته‌اند

هیچ کس، جز ما و شیعیان ما، پیرو آیین ابراهیم نیست ... . ابراهیم (ع): پیروان دین ابراهیم (ع) ۱۲ ; تنزیه ابراهیم (ع) ۱۰، ۱۱ ; توحید ابراهیم (ع) ۱۱ ; حنیف

بلاد کفر و شرک به سرزمین پاک و برکت خیز امرى است بایسته و سزاوار. (و نجّینه و لوطًا إلى الأرض التى برکنا فیها ) ابراهیم(ع): اذیت ابراهیم(ع) ۳; جامعه دوران

اعتذار ابراهیم(ع) ۳; بیمارى ابراهیم(ع) ۱، ۲، ۳، ۴، ۷، ۸; تفکر ابراهیم(ع) ۱; تقیه ابراهیم(ع) ۷; توریه ابراهیم(ع) ۸; دعوت از ابراهیم(ع) ۱، ۲; شخصیت اجتماعى ابراهیم(ع)

to function. و بر آنان خبر ابراهیم را بخوان، |و بر آنان خبر مهم ابراهيم را بخوان و بر آنان گزارش ابراهيم را بخوان. و (ای رسول) حکایت ابراهیم را بر امت بیان

پرسش ابراهیم(ع) ۱; پرسش از مهمانان ابراهیم(ع)۱; علم ابراهیم(ع) ۲; فرزنددارى ابراهیم(ع) ۲; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۲; مسؤولیت مهمانان ابراهیم(ع) ۱، ۲ انبیا: محدوده

بايد معصوم باشد از گناه و خطاء و ظاهرا فرقى نيست بين صغيره و كبيره و قبل از بعثت و بعد از آن و تحقيق اين مقال خارج از وظيفه مقام است و پس از آن دعا فرمود كه

جاه و جلال و ثروت و مال و خدم و حشم و اولاد و احفاد و اعوان و انصار يگانه عالميان گرديد و نام نامى و اسم گراميش بقدرى بخوبى شهرت كرد كه تمام قبائل و فرق

مظاهر شرک و عقاید باطل و خرافى، امرى جایز است. (فراغ إلى ءالهتهم فقال ألا تأکلون . ما لکم لاتنطقون) ابراهیم(ع): استهزاهاى ابراهیم(ع) ۱، ۲; قصه ابراهیم(ع)

دلايل آن و حسن دعوت او و مخالفت او با ايشان به طرز نيكو و كمال اشفاق او بر آنها و تصور امر در نفس خود و وعده و وعيد بر سبيل حكايت به جهت تعريض و تنبيه آنها

بايد معصوم باشد از گناه و خطاء و ظاهرا فرقى نيست بين صغيره و كبيره و قبل از بعثت و بعد از آن و تحقيق اين مقال خارج از وظيفه مقام است و پس از آن دعا فرمود كه

وقتى بيچاره و درمانده و مضطر و از همه جا رانده شد قهرا متوسل بيك مبدء غيبى ميشود و ميبينيم رفع گرفتارى و دفع همّ و غم و كشف كر به از او ميشود و بدى حالش مبدل

عباس بن عبد المطّلب و نوفل بن حارث و عقیل بن ابى طالب با آنان همراه بودند و قافله مزبور با دف و ساز و سایر آلات موسیقى و شراب مجهّز بود و چنانکه گفته شد پیامبر

الصُّدُورِ (46) ترجمه‌ - و اگر تكذيب ميكنند تو را پس بتحقيق تكذيب كردند پيش از آنها قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهيم و قوم لوط و اهل مدين و تكذيب كرده شد موسى

تو غالب و قادرى بر ثواب و عقاب. دانا و حكيم در هر چه كنى از عفو و عذاب، يعنى ثواب و عقاب تو بر وجه حكمت و صواب است. پس اگر عذاب كنى، بر وجه عدل؛ و اگر عفو

توحيد و نبوّت و امامت و معاد بديده انصاف نظر و تأمّل و تدبّر نمودند و ببراهين عقليّه و شواهد نقليّه و حجج قطعيّه ايمان آوردند بخدا و پيغمبر و امام و كتاب

اعتراف به وجود صانع عالم و صفات او و اشتغال به خدمت او و شكر نعم او و اجتناب از قبايح عقليه مثل ظلم و كذب و بهتان و نمّامى و بى‌حيائى و غيره، پس اختلاف كردند

رميدن و تنفّر نمودن و دورى كردن و فرار از حق و حقيقت براى تأنّف و تكبّر و سركشى و خودسرى در زمين و مكر نمودن آنهم مكر بد و بيجا و محلّ با خدا و پيغمبر

خورشيد و ماه و زمين و آب و باد و «1». نهج البلاغه، نامه 31. «2». تفسير نورالثقلين ج 3، ص 418. جلد 10 - صفحه 639 خاك و كوه و دشت و دريا با يكديگر و هماهنگى

گرفت و كشيد آنرا بسوى خود و عالم غيب بارتفاع آفتاب در وسط روز و غروب آن در شب بگرفتن و كشيدنى آسان و ملايم و بتدريج و تبع حركت غير تا باين بسط و قبض و

ارجمند حکیم.» و اسحاق و یعقوب را به (سود) او بخشیدیم و در میان فرزندانش پیامبریِ باعظمت و کتاب نهادیم، و در دنیا پاداشش را به او دادیم و او بی‌گمان در

دراهم معدود» و در اين حكم تعظيم پيغمبر و انفاق بر فقراء و جلوگيرى از صحبتهاى بيجا و امتياز بين منفق و منافق و سخىّ و ممسك و محبّ دنيا و آخرت و غيرها ملحوظ

بخواهند از مأكول و مشروب و ملبوس و منكوح و منظور و مسموع در ظلّ لطف الهى و مهمانخانه حضرت احديّت كه بساط قرب و منزلت است و اين مزيّت بزرگ ابدى و فضيلت عظيم سرمدى

فرمايد و متوجّه بخدا و دين حقّ باشد و مستقيم و ثابت در ابلاغ آن و منحرف از هر طريقه و مسلك باطل و معبود و مسجود زائل و ملازم باشد با فطرت اصلى و خلقت پاك

عباس بن عبد المطّلب و نوفل بن حارث و عقیل بن ابى طالب با آنان همراه بودند و قافله مزبور با دف و ساز و سایر آلات موسیقى و شراب مجهّز بود و چنانکه گفته شد پیامبر

الْمُجْرِمِينَ‌: و مثل آنچه بيان كرديم از جزا و سزاى مجرمان و گناهكاران، همچنين جزا و سزا مى‌دهيم همه انواع عصاة و كفار و فجار را. و اين توحيد ابدى به

اكرم و اهل ايمان از مكر و حيله كفّار قريش و غيرهم ميفرمايد كه آنها هر مكر و حيله و تدبيرى ميتوانستند كردند و بجائى نرسيد و نزد خدا اعمالشان محفوظ و مكتوب

ائمه اطهار و آثار اصحاب كبار را درين باب درست دقت كن و ببين كه صراط بعقائد حقه و اعمال صالحه و اخلاق حسنه و امام مفترض الطاعه و شريعت مطهره و كتاب خدا تفسير

باز زد و کبر ورزید و (هماره) از کافران بود. و گفتیم: «ای آدم! تو و همسرت در (این) باغ، آرام و قرارگیر، و از هر کجای آن هر چه (خوردنی) خواهید پاکیزه و فراوان

است و (نیز) هدایت و رحمت و بشارت برای اسلام آورندگان است. محققاً خدا به دادگری و نیکوکاری و بخشش به خویشان نزدیکتر فرمان می‌دهد و از زشتکاری آشکار و (کار)

هرگز چیزی (در ذات و صفات و افعالش) همانند او نیست و اوست بسیار شنوای بس بینا. گنجینه‌ها، سازمان‌ها و سامان‌ها و درب‌های آسمان‌ها و زمین(و همه چیز آن‌ها) تنها

آسمان و زمین است - خواه و ناخواه - سر به فرمان او نهاده‌اند و تنها سوی او باز گردانیده می‌شوند. بگو: «به خدا و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل

‌باشد‌ و چه‌ اسباب‌ تشريعي‌ ‌از‌ ارسال‌ رسل‌ و انزال‌ كتب‌ و جعل‌ احكام‌ و بيان‌ مواعظ و نصايح‌ و نصب‌ خلفاء و ائمه‌ و جعل‌ علماء و مبينين‌ احكام‌ و اعطاء

عباداللَّه الصالحين شمرده شده و در آيات [ص:45-47]. به بهترين توصيف ياد شده است. نه مثل تورات كه مى‏گويد: خدا با يعقوب كشتى گرفت و عنقريب بود كه بر خدا غلبه

هود و نوح و ابراهیم بیان کرد، می‌فرماید: «در این سر گذشت (قوم صالح و آن همه پایمردی و تحمل این پیامبر بزرگ و آن منطق شیوا، و نیز سر سختی و لجاجت و مخالفت

از حقّ و حدّ و قصد است و نيز ظلم بنفس و ظلم بغير است و در حرم قبحش بيشتر و گناهش زيادتر خواهد بود چه رسد بشرك و انكار ولايت كه كفر واقعى است و خداوند در

از حقّ و حدّ و قصد است و نيز ظلم بنفس و ظلم بغير است و در حرم قبحش بيشتر و گناهش زيادتر خواهد بود چه رسد بشرك و انكار ولايت كه كفر واقعى است و خداوند در

مشتق شده در حال بارگیری... متصل شدن و متصل كردن. ايصاء و توصيه به معنى سفارش و دستور است. وصيت اسم است از ايصاء. و گاهى به چيز وصيت شده اطلاق مى‏شود. به

لِلَّذِين‌َ استَكبَرُوا رؤساء و امراء و دعات‌ باطله‌ و ارباب‌ ضلالت‌ ‌که‌ سايرين‌ و اتباع‌ ‌خود‌ ‌را‌ سوق‌ بكفر و شرك‌ و ضلالت‌ ميدادند و گفتيم‌ استكبار ‌غير‌ تكبّر

نگارنده قويتر از همه قول ابن عباس است و مشروح آن چنين مى‏باشد: ناصره شهرى است در منطقه جليل از فلسطين. چون زمان كودكى و طفوليت مسيح «عليه‏السلام» سپرى گشته

اصنام‌، عبده‌ شمس‌ و قمر و كواكب‌ و گاو و گوساله‌ و آتش‌ و ملك‌ و جن‌ّ و بشر و شجر و ‌غير‌ اينها، بعضي‌ ‌در‌ امر رزق‌ و اماته‌ و احياء و ساير افعال‌ الهي‌

او را بسنده است و وی را پیروز می‌گرداند و به مقصود می‌رساند) چرا که خدا مقتدر و توانا است و کارها را بجا و از روی فلسفه انجام می‌دهد (و حق را بر باطل چیره

توحيد و نبوّت و امامت و معاد بديده انصاف نظر و تأمّل و تدبّر نمودند و ببراهين عقليّه و شواهد نقليّه و حجج قطعيّه ايمان آوردند بخدا و پيغمبر و امام و كتاب

شده و در هر حال آرزوى محالى نمودند كه بآن نخواهند رسيد و در ذكر اين قصه و ساير قصص قرآنيه دلالت و نصيحت و هدايت و عبرت است براى اهل موعظه و پند و اهتداء

قيام نمود و گفت بدستور خدايان شما ماه محرم حلال شد و ماه صفر بجاى آن حرام گرديد و سال بعد اعلام نمود كه صفر حلال شد و محرم حرام گرديد و اين تحليل و تحريم چون

to function. (و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم می‌پرسند... |و روى به يكديگر كنند و از هم بپرسند و بعضى روى به بعضى ديگر مى‌آورند [و] از يكديگر مى‌پرسند

منحرف ساختن از دین و آئین «موسى» بر اثر تهدید و ارعاب و شکنجه بوده و یا به معناى هر گونه تولید ناراحتى و درد سر، اعم از دینى و غیر دینى. و منظور از آن در سوره

آنها از كار مى‌افتد و شكل آنها تغيير ميكند و قادر بر حركت از جاى خودشان نميشوند و اين نمونه‌ئى است از محو چشم و مسخ و اقعاد و غيرها كه آنها در مردان سالخورده

عليه و آله و سلّم فرموده جعلت لى الارض مسجدا و طهورا و نفرموده مساجدا و اين نيست جز اعراض از اخبار ائمه اطهار و تبعيّت از اقوال مردود بى‌اعتبار و گفته‌اند

معنى يكى است و آنچه در آسمانها و زمين است و خود آنها مخلوق و مملوك حقّند بملكيت حقّه حقيقيه حدوثا و بقاء و اطاعت او واجب است عقلا و نقلا و بعضى واصبا را بمعناى

بشتابيد و اقبال‌ كنيد و متفق‌ شويد. ‌الي‌ كلمة اطلاق‌ كلمه‌ ‌بر‌ جمله‌ و جملات‌ ‌هم‌ ميشود و مراد اينجا مطلب‌ و معني‌ ‌از‌ حيث‌ عقيده‌ و عمل‌ و اقرار و اعتراف‌

جسمى و روحى انسان در حال خواب است و همین تعطیل موقت، سبب استراحت و بازسازى اعضاى فرسوده، تقویت روح و جسم، تجدید نشاط انسان و رفع هر گونه خستگى و ناراحتى

بقاء و تكريم به خلقت انسانى و عقل و ادراك و حواس ظاهره و باطنه و ساير نعم مادى و معنوى و روحى و جسمى كه به شماره در نيايد، بايد اقدام به ستايش و پرستش حضرت

آیات شامل این کلمه شرک‌ (۱۶۸ بار) وَ بِه لا مِن اللّه لَن مَا بِاللّه أَن بِرَبّنَا لَنَا شَيْئا أَحَدا کَان أَنّه شَيْء ذٰلِک إِلاّ تَعَالَى فَآمَنّا

بودى تو نگهبان و مراقب احوال و عالم به اقوال و افعال ايشان، و منع آنها فرمودى از اين قول به ارشاد دلالت بيّنه، و تنبيه بر آن به ارسال و رسل و انزال آيات بر

خدا حق است و بحق و حقيقت و راستى سخن ميگويد و براه حق و حقيقت و راستى شما را هدايت مينمايد نسبت دهيد پسرها را بپدر حقيقى آنها آن بعدالت و حقيقت و راستى نزديكتر

بجميع‌ ملكات‌ حسنه‌ و عالم‌ بجميع‌ ‌ما يحتاج‌ اليه‌ الامة و الرعية معصوم‌ ‌از‌ جميع‌ معاصي‌ و خطاء و اشتباه‌ و سهو و نسيان‌ ‌باشد‌ و ‌اينکه‌ امور باطنيه‌

عظمت‌، علوّ و ‌غير‌ اينها. و حميد شامل‌ جميع‌ صفات‌ فعليه‌ افعال‌ الهي‌ ‌از‌ خلق‌ و رزق‌ و اماته‌ و احياء و اعطاء و غني‌ و فقر و صحت‌ و مرض‌ و تمام‌ افعال‌

عنواني‌ داشت‌ و نه‌ مال‌ و منالي‌ و نه‌ جاه‌ و منصبي‌ و نه‌ اسم‌ و رسمي‌ چه‌ امتياز داشت‌ ‌ما ‌که‌ ‌هم‌ دولت‌ ‌هم‌ اسم‌ و رسم‌ داريم‌ و ‌هم‌ عنوان‌ و جاه‌ داريم‌

فرمايد و متوجّه بخدا و دين حقّ باشد و مستقيم و ثابت در ابلاغ آن و منحرف از هر طريقه و مسلك باطل و معبود و مسجود زائل و ملازم باشد با فطرت اصلى و خلقت پاك

زيادتر ميشود و بهمين‌ قياس‌ مقايسه‌ كن‌ عذابهاي‌ آخرت‌ ‌را‌ ‌هر‌ چه‌ امراض‌ روحي‌ زيادتر شد مثل‌ شرك‌ و كفر و ضلالت‌ و معصيت‌ و ظلم‌ و صفات‌ خبيثه‌ و طغيان‌

وسيله‌ى تحجّر و جمود است. «إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا»* زيرا پايبندى بى‌چون و چرا به سنّت‌ها و آداب ملّى و قومى، سبب تخدير جامعه و سدّ راه فكر و نوآورى و مانع شناخت

عليه و اله بآنها فرمود بگوئيد لا اله الا اللّه رستگار شويد تكبّر و سركشى و تعصّب بيجا و عناد و لجاج وادار نمود آنها را كه بگويند آيا ما دست از بتها و معبودهاى

۳ جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۳ خدا: خدا و شریک ۳ شرک: بى منطقى شرک ۵، ۶; حقیقت شرک ۱۰; ظلم شرک ۱۱; موارد شرک ۴ ظالمان :۱۱ عقیده: اهمیت برهان در عقیده

آينده و بنابراين مدلول آيه شريفه عام است و اختصاص ندارد بشهادت ناحق و بهتان و دروغ و عمل بگمان كه هر يك را گفته‌اند همانا گوش و چشم و دل و ساير اعضاء و جوارح

صلّى اللّه عليه و آله و شهورها عشر شهرا فهو امير المؤمنين عليه السّلام و الىّ و الى ابنى جعفر و ابنه موسى و ابنه علىّ و الى ابنه الحسن و الى ابنه محمّد

ايمان و عمل، طيّب و اهل كفر و فساد خبيث اند. و فرق خبيث و طيّب در انسان، با ايمان و عمل و عدم آن دو است. * [اعراف:157] طيّبات هر چيز پاك و دلچسب و خبائث

نور سدره را و احاطه نمود بر پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم و لرزه بر اندام مباركش افتاد ولى چشم را از آن برنداشت و بهم نزد و واداشت بر آن و تند نمود نظر

حدود الهى و مقرّرات مذهبى ننمايند و متمايل بقوانين و آداب اجانب نشوند و بدانند كه خداوند اعمال و عقائد و رفتار و كردار آنها را مى‌بيند و مى‌داند و هر كس را

فرمايد و متوجّه بخدا و دين حقّ باشد و مستقيم و ثابت در ابلاغ آن و منحرف از هر طريقه و مسلك باطل و معبود و مسجود زائل و ملازم باشد با فطرت اصلى و خلقت پاك

قد ولد او ام تبع ظلم هو يى سلم قوم نصارى هارون بعد انا تلک دعو سليمان الذى شرک نفس عجز تمم دون مرء کتب بين انتم

است. بدين سبب مطرود و مردود و ملعون گرديده، و متابعت خطوات او، باعث اضلال و اغوا مى‌باشد. و چون شيطان دشمن قوى و سببى تام در اضلال و اغواى بندگان است. از

عليه و آله و سلّم فرموده جعلت لى الارض مسجدا و طهورا و نفرموده مساجدا و اين نيست جز اعراض از اخبار ائمه اطهار و تبعيّت از اقوال مردود بى‌اعتبار و گفته‌اند

الشريفة و يتلوه‌ انشاء اللّه‌ ‌تعالي‌ ‌سورة‌ حم‌ دخان‌ و بقية السور بفضله‌ و كرمه‌ و توفيقه‌ و تسديده‌ و تأييده‌ و الحمد للّه‌ اولا و آخرا و ظاهرا و باطنا

كرده است و آن گواه بودن شخص بر خويش و اقرار ذاتى بر توحيد است و اشهاد و الست بربّكم و گواهى آنها همه بر سبيل فطرت و تكوين است نه ظاهرى و عادى. و ظرف اشهاد

به امر و دعوت ما. و نفى اصل پرستش ايشان را نكنند، زيرا دروغ، و آن در آخرت واقع نشود، بلكه اساس تدليس و مكر و حيله و قبايح به كلى ممنوع، و حقايق و اسرار

بايد معصوم باشد از گناه و خطاء و ظاهرا فرقى نيست بين صغيره و كبيره و قبل از بعثت و بعد از آن و تحقيق اين مقال خارج از وظيفه مقام است و پس از آن دعا فرمود كه

باين نسبت‌هاى دروغ و انكار معجزات ميخواهند نور خدا را كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و امام عليه السّلام و قرآن و دين اسلام و مذهب جعفرى است بدهانهاشان

ريسمانها و عصاهاى سحره را جمع نمود و بلعيد و مردم يكدفعه فرار كردند و چون تاكنون چنين امر عجيبى را كسى نديده و نشنيده بود از ترس و زير دست و پا ده هزار

بارگیری... صراخ و صريخ به معنى صيحه شديد، (فرياد) و يارى طلبيدن و يارى كردن است (اقرب) صريخ به معنى فريادرس و كمك نيز آمده است [يس:43]. و اگر مى‏خواستيم

فرمايد و متوجّه بخدا و دين حقّ باشد و مستقيم و ثابت در ابلاغ آن و منحرف از هر طريقه و مسلك باطل و معبود و مسجود زائل و ملازم باشد با فطرت اصلى و خلقت پاك

[سجده:23-24]. و در سوره انبیاء پس از ذكر موسى و هارون و ابراهيم و لوط و اسحق و يعقوب فرموده [انبیاء:73]. ظاهراً مراد از اين امامت همان نبوّت و رسالت است به

مسلمانى صغار و ذلتى نباشد، و ساير اهل ملل و نحل مقهور و مخذول شوند. تنبيه- ظهور شى‌ء بر غيرش: يا به حجت و دليل است، و يا به كثرت و وفور، و يا به غلبه و استيلاء؛

است و چون مرور و عبور نمايند و اتّفاقا بمعصيت يا امر قبيح و بيهوده‌ئى بر خورند بكمال متانت و بزرگوارى از آن صرف نظر و چشم‌پوشى كنند و داخل و واقف و خائض

عبارت‏اند از ظلمت شكم و رحم و بچّه‏دان، و آن را در مجمع از حضرت باقر «عليه السلام» روايت كرده و به قولى مراد از آنها ظلمت صلب و رحم و بچّه‏دان است ولى اين

توحيد و نبوّت و امامت و معاد و دلائل آنها و مواعظ و نصايح و قصص و حكايات و بشارت و انذار و بيان هر حقّ و حقيقتى و بتدريج نازل شده است بر پيغمبر اكرم و آنحضرت

پيروى و متابعت مينمائيم و بهدايت پيشينيان خودمان مهتدى و راه يافته ميباشيم و اين تقليد و تبعيّت كور كورانه بدون منطق و دليل اختصاص باينها ندارد پيش از

اكبر ايمنند و حزن و اندوه و بيم و ترسى ندارند و ملائكه باستقبالشان ميآيند و ايشانرا بشارت ببهشت و نعمتهاى بى‌منتهاى آن ميدهند و اين آيات در باره ايشان نازل

راغب مى‏گويد: كيد نوعى حيله است گاهى مذموم و گاهى ممدوح باشد هر چند در مذموم بيشتر است همينطور است استدراج و مكر كه گاهى ممدوح باشند. نگارنده گويد: بهتر

[سجده:23-24]. و در سوره انبیاء پس از ذكر موسى و هارون و ابراهيم و لوط و اسحق و يعقوب فرموده [انبیاء:73]. ظاهراً مراد از اين امامت همان نبوّت و رسالت است به

تعظيم و تجليل و ساير نكات محسّنه، رائج است و اينجا مجوّز اطلاق، علم و نبوت و امامت و فضيلت و شرافت و هدايت و انفراد بعبادت و ساير صفات كماليّه است و منافاتى

بايد معصوم باشد از گناه و خطاء و ظاهرا فرقى نيست بين صغيره و كبيره و قبل از بعثت و بعد از آن و تحقيق اين مقال خارج از وظيفه مقام است و پس از آن دعا فرمود كه

از شريعت ابراهيم «عليه‏السلام» بود محترم دانسته و در آنها از جنگ و غارت دست بر مى‏داشتند ولى بر آنها سنگين بود كه سه ماه ذوالقعده و ذوالحجة و محرم را متوالى

پرست مانند يهود و نصارى و مجوس بدلخواه خودشان امر مشتركى را تجزيه و تقسيم و پاره پاره و متفرّق نمودند و هر دسته‌ئى براى خودشان ملّت و طريقه و كيشى اختيار كردند

نشويد به بدى و رسانيدن اذيت و الم و زدن و رنج و ترساندن و نحرويى كردن و زخم و امثال آن. فَيَأْخُذَكُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ‌: پس به سبب اضرار و ايلام و ايذاء او،

شده و در هر حال آرزوى محالى نمودند كه بآن نخواهند رسيد و در ذكر اين قصه و ساير قصص قرآنيه دلالت و نصيحت و هدايت و عبرت است براى اهل موعظه و پند و اهتداء

وَ يُضادُّهُ اَلْهِدايَةُ» قول صحاح و قاموس و اقرب و نهايه نيز قول راغب است. و اينكه بعضى هلاكت، و گم شدن، باطل و فضيحت را از معانى ضلال شمرده‏اند، اين‏ها

function. و نه دوست گرم و پرمحبّتی! و نه دوست مهربانى و نه دوستى نزديك. و نه یک دوست صمیمی (که از ما حمایتی کند). و نه یک دوست نزدیک و صمیمی، و ما را دوست

مسافر و حاضر، مستطيع‌ و ‌غير‌ مستطيع‌، غني‌ و فقير، صحيح‌ و مريض‌، مرد و زن‌ و امثال‌ اينها و ‌اينکه‌ باعث‌ تغيير ملت‌ و دين‌ نمي‌شود و طريق‌ و صراط مستقيم‌

شده و در هر حال آرزوى محالى نمودند كه بآن نخواهند رسيد و در ذكر اين قصه و ساير قصص قرآنيه دلالت و نصيحت و هدايت و عبرت است براى اهل موعظه و پند و اهتداء

function. و او کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند؛ و رفت و آمد شب و روز از آن اوست؛ آیا اندیشه نمی‌کنید؟! |و اوست آن كه زنده مى‌كند و مى‌ميراند و آمد و شد شب

نياوردند و صابر باش بر تكذيب و ايذاء و استهزاء آنها و بساز كشتى را در مرئى و منظر و بمراقبت و محافظت ما يا ملائكه‌اى كه از جانب ما مراقب اعمال عبادند و ديده‌بانان

بتدريج سوره سوره و آيه آيه بر آنحضرت نازل فرمود در موقع لزوم و حاجت بر طبق مصلحت و اقتضاء وقت و حال و مقام تا بتدريج و تأنّى و تأمّل و آرامى تلاوت فرمايد

را بكفر و اقرار بخدائى او و معلوم است كه چنين امرى موجب رشد و هدايت نيست بلكه موجب غوايت و ضلالت است و در روز قيامت هر مفسد و ضالّ و مضلّى پيشرو و مقدّم

شريك نسازند، و دزدى نكنند، و زنا نكنند، و فرزندان خود را نكشند، و بچه‌هاى حرامزاده پيش دست و پاى خود را با بهتان [و حيله‌] به شوهر نبندند، و در [كار] نيك

بپرستند، و ایمان و عبادت را برای او از هرگونه شرکی خالص کنند، و حق گرا باشند، و نماز را برپا دارند، و زکات بپردازند؛ و این است آیین استوار و ثابت. و آنان را

خانواده‌اش را از تبعات و وبال اعمال آنها نجات دهد و خداوند اجابت فرمود و او و تمام خانواده و پيروانش را در وقت نزول عذاب از ميان آنها خارج فرمود و فقط زنش را كه

كَلِم به فتح كاف و كسر لام جمع كلمه است و چهاربار در قرآن آمده و شامل اسم و فعل و حرف است و به كمتر از سه كلمه اطلاق نمى‏شود [فاطر:10]. وَ إِلاّ لا صَفّا

جائر، كهنه شدن حق است بتمامه و زنده شدن باطل بتمامه، و اظهار ظلم و جور و فساد و ابطال كتب و قتل انبياء و هدم مساجد و تبديل سنت و شرايع الهى است، لذا حرام گرديد

می‌کاهیم؟ (از سرزمین اینان می‌کاهیم و بر سرزمین آنان می‌افزائیم، و اقوام و تمدّنها و حکومتهائی را نابود می‌کنیم و اقوام و تمدّنها و حکومتهای دیگری را جایگزین آنها

مهمانان ابراهیم(ع) ۳; عبرت از قصه ابراهیم(ع) ۱; عبرت از مهمانان ابراهیم(ع) ۱; مهمانان ابراهیم(ع) ۶; مهمان نوازى ابراهیم(ع) ۳ تبلیغ: روش تبلیغ ۲ حقایق: روش

تكذيب كنند و در اين مواقع سينه و دل من تنگ ميشود و زبانم از گفتار باز ميماند و بعضى يضيق و ينطلق بنصب قرائت نموده‌اند و بنابراين عطف بر يكذّبون است و ان ناصبه

آورد، و شب و روز را [نيز] مسخّر شما ساخت و خورشيد و ماه را -كه پيوسته روانند- براى شما رام گردانيد و شب و روز را [نيز] مسخر شما ساخت. و خورشید و ماه گردنده

مكلفين‌ و خصوصيات‌ ازمنه‌ و قرآن‌ مجيد ناسخ‌ و جلد 12 - صفحه 188 منسوخ‌ عام‌ و خاص‌ مطلق‌ و مقيّد مجمل‌ و مبين‌ حقيقة و مجاز نص‌ و ظاهر صراحت‌ و كنايه‌

عالم امكان و عقل كلّ را مسحور و ساحر و كاهن و شاعر و ديوانه خوانند و باينها تشبيه نمايند و براى او اين مثلها را بزنند پس گمراه شوند از دين حقّ و نتوانند راهى

خطايا همان‌ كفر و شرك‌ و تعليم‌ و تعلم‌ سحر و اعمال‌ ‌آن‌ و ساير معاصي‌ و ‌از‌ كلمه‌ وَ ما أَكرَهتَنا استفاده‌ ميشود ‌که‌ اينها مجبور بودند و نميتوانستند مخالفت‌

‌از‌ قربت‌ و خلوص‌ ‌است‌ و مشتمل‌ ‌بر‌ تهليل‌ و تكبير و تحميد و تسبيح‌ و ركوع‌ و سجود و قيام‌ و قعود و قرائت‌ و تسليم‌ ‌است‌. 16 ] (آیه 14)- و به دنبال آن

هاجر كه كنيز بود داشت و قرار داد در نسل و ذريّه او نبوت و كتاب را كه بز او صحف و بر فرزندانش تورية و انجيل و زبور و فرقان نازل گرديد و بعد از او هيچ پيغمبرى

استفاده است. ابراهیم(ع): استعداد ابراهیم(ع) ۶، ۷; فضایل ابراهیم(ع) ۱; کمال ابراهیم(ع) ۱، ۴; کودکى ابراهیم(ع) ۴; منشأ کمال ابراهیم(ع) ۶، ۷ استعداد: نقش استعداد

انبیا پشت نکرده و به آنان کفر نمىورزند. (فقد و کلنا بها قوما لیسوا بها بکفرین) ابراهیم(ع): قضاوت ابراهیم(ع) ۲; مقامات ابراهیم(ع) ۲; نبوت ابراهیم(ع) ۲ احسان:

‌است‌ بلكه‌ ‌به‌ واسطه‌ شرك‌ و كفر و ضلالت‌ و ظلم‌ ‌به‌ انبياء و اولياء و مؤمنين‌ و فسق‌ و فجور و طغيان‌ و سركشي‌ و ترك‌ فرائض‌ و ارتكاب‌ معاصي‌ ‌هر‌ يك‌

صحّت و امنيت و عزّت و عظمت و رفاهيت باشد ولى ثواب آخرتشان بهتر و برتر و بالاتر از دنيا و ما فيها است و بنابراين از كلمه خيرا ببعد كلام اهل تقوى است و محتمل

وَ يُضادُّهُ اَلْهِدايَةُ» قول صحاح و قاموس و اقرب و نهايه نيز قول راغب است. و اينكه بعضى هلاكت، و گم شدن، باطل و فضيحت را از معانى ضلال شمرده‏اند، اين‏ها

اكرم و اهل ايمان از مكر و حيله كفّار قريش و غيرهم ميفرمايد كه آنها هر مكر و حيله و تدبيرى ميتوانستند كردند و بجائى نرسيد و نزد خدا اعمالشان محفوظ و مكتوب

معناى هر جماعتى است که نوعى رابطه و وحدت در میان آنها باشد; خواه وحدت دینى یا از نظر زمان و مکان، و یا هدف و مرام، و در اصل از مادّه «امّ» به معناى هر

آيه صريح در نبوت آن جناب است. و در آيه [يوسف:24]. خداوند او را از مخلصين خوانده كه از خالص شدگان براى خدا بود و شيطان و نفس را در وجود او راهى نبود. ماجراى

مشقّت سرما و گرما و زحمت مسافرت و بذل مال و جان در راه محبّت جانان و نيل برضوان و ملاقات اخوان و اطلاع بر احوال آنان و كمك بافقرا و ضعفاء آنسامان و تحصيل علم

باشد لازم آيد خداى ديگرى باشد و نيز در آن كتاب است كه خدا ميگويد و تلفظ نمى‌كند و اراده ميفرمايد و پنهان نمى‌كند و در توحيد و كافى از حضرت كاظم روايت نموده

آيه صريح در نبوت آن جناب است. و در آيه [يوسف:24]. خداوند او را از مخلصين خوانده كه از خالص شدگان براى خدا بود و شيطان و نفس را در وجود او راهى نبود. ماجراى

شما نهرها را و مسخّر فرمود براى شما آفتاب و ماه را دو گردش كننده مستمرّ و مسخّر فرمود براى شما شب و روز را و داد بشما از هر چه خواستيد از او و اگر بشماريد

جاه و جلال و ثروت و مال و خدم و حشم و اولاد و احفاد و اعوان و انصار يگانه عالميان گرديد و نام نامى و اسم گراميش بقدرى بخوبى شهرت كرد كه تمام قبائل و فرق

اكرم و اهل ايمان از مكر و حيله كفّار قريش و غيرهم ميفرمايد كه آنها هر مكر و حيله و تدبيرى ميتوانستند كردند و بجائى نرسيد و نزد خدا اعمالشان محفوظ و مكتوب

شما نهرها را و مسخّر فرمود براى شما آفتاب و ماه را دو گردش كننده مستمرّ و مسخّر فرمود براى شما شب و روز را و داد بشما از هر چه خواستيد از او و اگر بشماريد

سعادت‌ ‌است‌ و بزبان‌ امروز بد شانسي‌ و بدبختي‌ مقابل‌ خوش‌شانسي‌ و خوشبختي‌ ‌است‌، و تمام‌ كفار و مشركين‌ و معاندين‌ و مخالفين‌ ‌در‌ خسران‌ و زيانكاري‌ ‌به‌

یعنی چشمها خیره می‌گردند و مات و مبهوت می‌مانند. «هَوآءٌ»: خالی از فهم و شعور و تدبّر و تفکّر. یعنی دل از دست می‌رود و عقل و هوشی بر جای نمی‌ماند. مرغ

طول حيات و تأخير توبه و يا عدم بعث و نشر و عقاب و دخول بهشت و ارتكاب ذنوب به رجاء رحمت و غفران و غيره براى عدم تدارك و تعطيل در اعمال صالحه و افعال حسنه.

آنكه امر ميكنند بكفر و معاصى و قبائح عقليه و نهى مى‌كنند از ايمان و اطاعت و مصالح عامّه و قبض يد دارند يعنى بخيل و ممسك و لئيمند و غافل از ذكر خدايند لذا

نموديم. و برخی از پدرانشان و فرزندانشان و برادرانشان را، و آنان را برگزیدیم و به راهی راست هدایت کردیم‌ و از پدرانشان و فرزندانشان و برادرانشان نيز و ايشان

اكرم و اهل ايمان از مكر و حيله كفّار قريش و غيرهم ميفرمايد كه آنها هر مكر و حيله و تدبيرى ميتوانستند كردند و بجائى نرسيد و نزد خدا اعمالشان محفوظ و مكتوب

فرمايد و متوجّه بخدا و دين حقّ باشد و مستقيم و ثابت در ابلاغ آن و منحرف از هر طريقه و مسلك باطل و معبود و مسجود زائل و ملازم باشد با فطرت اصلى و خلقت پاك

الحرام و رجب. سه تاى اوّلى پشت سر هم هستند و چهارمى تنها و ما بين جمادى الثانى و شعبان است. حكم چهار ماه مزبور حرمت جنگ در آنهاست [بقره:217] و اگر يك طرف

عبادت بت برداريد و خداپرست شويد و اميدوار بثواب روز قيامت و خائف از عذاب آن باشيد و سعى مكنيد در زمين بفساد و ظلم و تعدّى بر يكديگر و بنابراين تعثوا مجرّد

اكرم و اهل ايمان از مكر و حيله كفّار قريش و غيرهم ميفرمايد كه آنها هر مكر و حيله و تدبيرى ميتوانستند كردند و بجائى نرسيد و نزد خدا اعمالشان محفوظ و مكتوب

صومعه‌نشين و زهاد و عباد زياد داشتند و منصف و متواضع و خليق بودند و عمده مقام علم و عبادت و تواضع آنها بود كه بشنيدن حق راغب بودند و از فهم آن عاجز نبودند

نيستند و دلهاى آنها خالى و تهى از عقل و فهم و قوّت و جرئت است و قمّى ره فرموده يعنى دلهاشان پاره پاره باشد از خفقان و بنظر حقير اين تعبير بمنزله آنستكه در

مقدّر و زنده ميكند آنها را در قبر و قيامت براى مجازات اعمالشان و خداوند خلق فرموده انسان و حيوان را دو صنف ذكور و اناث نر و ماده از نطفه و منى مرد و زن وقتى

خاطر گرديد و آنها احساس نمودند و عرضه داشتند مترس و محزون مباش ما فرشتگان خدائيم و براى عذاب اين قوم و اجابت دعاى تو آمده‌ايم و تو و خانواده‌ات را نجات

مرادشان از اراذل فقراء بود و اين اشتباه بزرگى است چون شرف مرد بعلم و تقوى و ادب است نه بمال و حسب و نسب و در خاتمه كلام آنحضرت و اتباع او را تكذيب نمودند

‌از‌ سور قرآنيه‌ و مشاهده‌ اخلاق‌ حميده‌ حضرت‌ رسالت‌ و كفر و شرك‌ ‌آنها‌ فقط جلد 8 - صفحه 115 ‌از‌ روي‌ عناد و عصبيت‌ و كبر و حسد و امثال‌ اينها ‌از‌

سماوى را كه پاك است از باطل و دروغ و دست ناپاك بآن نميرسد و در آن كتب مطالبى مكتوب شده كه راست و درست و عدل و قويم و مستقيم است و چون خداوند پيغمبر آخر الزمان

راستگو و راست جو و تصديق كننده كتب سماوى و آيات الهى و پيغمبر رفيع منزلت گفته‌اند او نواده شيث پيغمبر بود و جدّ پدر حضرت نوح و اخنوخ نام داشت و روايت شده

اكرم و اهل ايمان از مكر و حيله كفّار قريش و غيرهم ميفرمايد كه آنها هر مكر و حيله و تدبيرى ميتوانستند كردند و بجائى نرسيد و نزد خدا اعمالشان محفوظ و مكتوب

قابل‌ ‌هم‌ تام‌ و تمام‌ ‌باشد‌، قلبي‌ ‌که‌ ‌از‌ كثرت‌ معاصي‌ و كفر و شرك‌ و زندقه‌ سياه‌ ‌شده‌ و قساوت‌ پيدا كرده‌، و چشم‌ قلب‌ كور ‌شده‌، و گوش‌ قلب‌ كر

كفر و معاصي‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌در‌ معرض‌ بلاء انداختند و بانبياء و مؤمنين‌ ظلم‌ كردند چنانچه‌ قوم‌ نوح‌ و عاد و ثمود و قوم‌ ابراهيم‌ و لوط و شعيب‌ ‌را‌ هلاك‌ كرديم‌

آنچه در آسمانها و زمين است از جواهر و اعراض و مادّى و مجرّد مخلوق و مملوك خدا است و او آنها را خلق فرموده تا جزا دهد بدكاران را بكار بدشان و نيكوكاران را

كفر و معاصي‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌در‌ معرض‌ بلاء انداختند و بانبياء و مؤمنين‌ ظلم‌ كردند چنانچه‌ قوم‌ نوح‌ و عاد و ثمود و قوم‌ ابراهيم‌ و لوط و شعيب‌ ‌را‌ هلاك‌ كرديم‌

نيستند و ذكر كفار ‌از‌ باب‌ مصداق‌ ‌است‌ و الا احدي‌ نيست‌ و ‌لو‌ اسم‌ كافر ‌بر‌ ‌او‌ نباشد مثل‌ اهل‌ ضلالت‌ و فساق‌ و فجار و معاند و مخالف‌ و ناصب‌ و شاك‌

ميفرمايد و حكمت‌ ‌آن‌ ‌را‌ ‌به‌ اينكه‌. (إِنَّه‌ُ طَغي‌) طغيان‌ تجاوز ‌از‌ حدّ ‌است‌ زيرا ‌در‌ معاصي‌ و كفر و شرك‌ و اخلاق‌ رذيله‌ مثل‌ كبر و تجبر و عجب‌ ‌هر‌

سخيفه‌ و اعمال‌ سيّئه‌ و نجات‌ ‌از‌ مهالك‌ و عقوبات‌ و عذاب‌ ابدي‌، و رحمت‌ و مغفرت‌ و عفو و گذشت‌ پروردگار و نيل‌ ‌به‌ سعادت‌ و رستگاري‌ و نعم‌ دنيوي‌

عَلِيم‌ٌ (يس‌ ‌آيه‌ 78 و 79) و قضاياي‌ حضرت‌ ابراهيم‌ و چهار مرغ‌ و عرير و اهل‌ قريه‌ و امثال‌ اينها بسيار ‌است‌ ‌که‌ قبلا تذكر داده‌ايم‌ و قضاياي‌ دوره‌ رجعت‌

احياء و اماته و ساير امور ممكنه قادر و توانا است و جاى شبهه و ترديد نيست در حشر و معاد اين بيانى است كه از ظاهر دو آيه اخيره بنظر حقير رسيده و بنابراين ظاهر

ذى زرع و بناء كعبه و اطاعت حقّ و ترك معصيت و مفارقت پدر و اقارب و تسليم در مقام ذبح و ساير مشاق و ادريس عليه السّلام را كه صبر فرمود بر فعل طاعت و ترك معصيت

سماوى را كه پاك است از باطل و دروغ و دست ناپاك بآن نميرسد و در آن كتب مطالبى مكتوب شده كه راست و درست و عدل و قويم و مستقيم است و چون خداوند پيغمبر آخر الزمان

بنده ضرورى و غير قابل انفكاك است زيرا ياد آورى خدا و توجه به درگاهش و استمداد از كبريائيش سبب قرب است و اين اثر پيوسته هست. درباره شرائط و اوقات و فضيلت دعا

مستقيم و طريق حق و سعادت ابدى كه آن دعوت به توحيد و نهى از شرك و بت پرستى است، و لكن شياطين مردم را بر كفر و شرك و بت‌پرستى و گمراهى مى‌خوانند و ايشان را

باشد، و ابراهيم از ذريه سام بن نوح بود كه در كشتى شد و اسمعيل و اسحق و يعقوب از ذريه ابراهيم و شرف قرب دارند به او، و موسى و هارون و زكريا و يحيى و عيسى

اين بيزارى و برائت است از خداى تعالى و رسول او، يعنى انقطاع عصمت و رفع امان و خروج از عهودات خدا و رسول او. منهج: «2» تعليق برائت به خدا و رسول و تعليق معاهده

از قرآن و پيغمبر و امام و بمعاد كه وقت ملاقات و نيل بثواب و عقاب و حضور در پيشگاه الهى است و باطل و فاسد و ضايع شده است اعمال آنها براى كفرشان و ثوابى بآنها

الصُّدُورِ (46) ترجمه‌ - و اگر تكذيب ميكنند تو را پس بتحقيق تكذيب كردند پيش از آنها قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهيم و قوم لوط و اهل مدين و تكذيب كرده شد موسى

بيندازيد و هر دو دسته يكديگر را لعن ميكنيد و بهم ناسزا ميگوئيد و تمامى در آتش جايگزين خواهيد بود و تا خدا خدائى ميكند بايد بسوزيد و بسازيد و يار و ياور و معين

صحيفه به او نازل، و اول كسى كه خط نوشت و از علم نجوم و حساب و هيئت سخن گفت و وضع موازين و مكائيل نمود و اسلحه ساخت و طبابت كرد، او بود. در جامع الاصول گويد:

قبيل‌ استعاره‌ و تشبيه‌ معقول‌ بمحسوس‌ و مجرد بمادي‌ ‌است‌ چنانچه‌ ‌در‌ سمع‌ و بصر و اصم‌ّ و ابكم‌ و اعمي‌ ‌اينکه‌ عنايت‌ بوده‌ ‌است‌ و ‌علي‌ سمعهم‌ عطف‌

هدايت‌ و ارشاد و امر بمعروف‌ و نهي‌ ‌از‌ منكر و اعانت‌ ‌در‌ امر دين‌ ‌از‌ هدايت‌ و ارشاد و امر بمعروف‌ و نهي‌ ‌از‌ منكر و اعانت‌ ‌در‌ امر دين‌ و چه‌ ‌در‌

عليه و آله‌ «1» اصول كافى، جلد 2، كتاب الايمان و الكفر، صفحه 269، حديث 6. جلد 4 صفحه 361 و سلّم و قطع صله رحم و تكذيب قرآن و استهزاء آن و ايذاء و آزار

Javascript to function. و از عادتی همچون عادت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانی که بعد از آنان بودند (از شرک و کفر و طغیان) می‌ترسم؛ و خداوند ظلم و ستمی بر بندگانش

‌اينکه‌ كفار و مشركين‌ تمام‌ ‌از‌ يك‌ سرچشمه‌ آب‌ ‌بر‌ ميدارند همان‌ كلمات‌ و مزخرفات‌ ‌که‌ بحضرت‌ نوح‌ و ابراهيم‌ و هود و صالح‌ و شعيب‌ و موسي‌ و عيسي‌ مي‌گفتند:

محو ميشود و نجات خود را از او ميخواهد و چون خداوند از او دستگيرى كرد و بساحل مراد رساند باز دچار غفلت و وساوس ميشود و بعقائد فاسده ملتزم ميگردد و كفران نعمت

ذر و مقداد و سلمان فارسى و عمّار ياسر نازل شد و قرار داد خداوند جنّات فردوس را منزل و مأواى ايشان بيرون نميآيند از آن و نميخواهند بجاى آن بدلى را و چون

علم‌ و اجتهاد و سخاوت‌ و تواضع‌ و شجاعت‌ و زهد و خوف‌ ‌از‌ ‌خدا‌ و توكّل‌ و انقياد و تسليم‌ و ورع‌ و تقوي‌ و امثال‌ اينها ‌را‌ بنمايد ‌با‌ اينكه‌ متّصف‌ بآنها

غالبا بتغزّل و تشبيب و مدح ناروا و هجو ناسزا و تعريف و توصيف بيجا ميپردازند و آن را مايه ارتزاق و افتخار خود قرار ميدهند و خريدار اين مقالات و هو اخواه اين

عليه و آله و سلّم فرموده جعلت لى الارض مسجدا و طهورا و نفرموده مساجدا و اين نيست جز اعراض از اخبار ائمه اطهار و تبعيّت از اقوال مردود بى‌اعتبار و گفته‌اند

موسي‌ ميفرمايد: مثل‌ صالح‌ و ابراهيم‌ و لوط و اسماعيل‌ و اسحاق‌ و يعقوب‌ و يوسف‌ و شعيب‌ ‌که‌ ‌هر‌ يك‌ ‌بعد‌ ديگري‌ آمدند. و (كُل‌َّ ما جاءَ أُمَّةً رَسُولُها)

می‌گردند و ظاهر و نمایان می‌شوند و چیزی ایشان را از دیدها پنهان نمی‌دارد (نگا: طه / ابراهیم / و ). هستی و هویّت و اسرار و کردار انسانها روشن و ظاهر می‌شود

الاعين نباشد و ظاهرا مراد هر نظر و عمل دزدى و خيانت كارانه چشم باشد و نيز ميداند خداوند اسرار درونى اشخاص را از حبّ و بغض و كينه و آنچه در سينه و ضمير دارند

فرمايد و متوجّه بخدا و دين حقّ باشد و مستقيم و ثابت در ابلاغ آن و منحرف از هر طريقه و مسلك باطل و معبود و مسجود زائل و ملازم باشد با فطرت اصلى و خلقت پاك

پذيرفتند و تسليم شدند خوشا باحوال خودشان و اگر قبول نكردند و رو گردان شدند بگو من بتمام مردم از عرب و عجم و وضيع و شريف و سياه و سفيد و دوست و دشمن و خودى

مهيّا و آماده فرموده و از هر موجودى دو صنف از يك نوع يا دو نوع از يك جنس خلق فرموده مانند نور و ظلمت و روز و شب و آفتاب و ماه و جن و انس و نر و ماده و سرد

اولاد و برادر و خواهر با يكديگر و ساير ارحام و ديگر سببى كه بمصاهرت و ازدواج حاصل ميگردد مانند زن و شوهر و داماد و عروس و برادر زن و شوهر و خواهر زن و شوهر

بجميع‌ ملكات‌ حسنه‌ و عالم‌ بجميع‌ ‌ما يحتاج‌ اليه‌ الامة و الرعية معصوم‌ ‌از‌ جميع‌ معاصي‌ و خطاء و اشتباه‌ و سهو و نسيان‌ ‌باشد‌ و ‌اينکه‌ امور باطنيه‌

آشاميدند و از آن سير شدند و ابو لهب چون اين امر عجيب را ديد گفت محمد جادو كرد و پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم چيزى نفرمود و همه برخاستند و رفتند و روز

function. و اوست که میراند و زنده کرد، |و هم اوست كه ميراند و زنده كرد و هم اوست كه مى‌ميراند و زنده مى‌گرداند. و هم اوست که بمیراند و باز زنده فرماید. و هم اوست

سبیل قصد (طاعت و شکر خدا) باقی مانند (و بعضی به کفر شتابند) و آیات ما را انکار نمی‌کند جز آن کس که غدّار و عهد شکن و کافر و ناسپاس است. و چون آنان را [در

‌است‌ و ‌از‌ همين‌ قبيل‌ ‌است‌ مشعر الحرام‌ و تمام‌ مقامات‌ حج‌ و اماكن‌ مشرفه‌ و مجالس‌ موعظه‌ و بيان‌ احكام‌ و فضائل‌ خاندان‌ پيغمبر و مساجد و اعياد

شده است و در خصال و قمّى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه آن معجزات عصا و يد بيضاء و طوفان و بحر و حجر و جراد و قمّل و ضفادع و دم است و اينها در

غالبا بتغزّل و تشبيب و مدح ناروا و هجو ناسزا و تعريف و توصيف بيجا ميپردازند و آن را مايه ارتزاق و افتخار خود قرار ميدهند و خريدار اين مقالات و هو اخواه اين

آنها است و عذاب منجز خواهد شد و اشاره شود بشدّت عذاب و رحمت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كه نميخواهد آنرا به بيند كه بر آنها وارد شده و گفته‌اند

ذر و مقداد و سلمان فارسى و عمّار ياسر نازل شد و قرار داد خداوند جنّات فردوس را منزل و مأواى ايشان بيرون نميآيند از آن و نميخواهند بجاى آن بدلى را و چون

باشند، و ظلم‌ بدين‌. و كلمه كم‌ اشاره‌ ‌به‌ چه‌ بسيار ‌است‌ ‌که‌ شامل‌ قوم‌ نوح‌ و هود و صالح‌ و ابراهيم‌ و لوط و شعيب‌ و موسي‌ و ‌غير‌ اينها مثل‌ أصحاب‌

بيست و پنج نفر از اشراف قريش كه از آن جمله وليد بن مغيره و ابو جهل و عتبه و شيبه و نضر بن حارث بودند آمدند نزد حضرت ابو طالب و عرضه داشتند تو آقا و بزرگتر

پذيرفتند و تسليم شدند خوشا باحوال خودشان و اگر قبول نكردند و رو گردان شدند بگو من بتمام مردم از عرب و عجم و وضيع و شريف و سياه و سفيد و دوست و دشمن و خودى

به فتح قوى و قلعه‌ها و بلاد براى او و به نصرت اخيار و ابرار و بعد از او براى اهل اسلام مانند غلبه بر بلاد يمن و روم و فارس و شرق و غرب و تسلط و تفوق آنها

مستدلّانه و آگاهانه، و به گونه‌ی بس زیبا و گیرا و پیدا، و بر ما هدایت و ضلال و حساب و کتاب و سزا و جزا است.) بی‌گمان پروردگارت آگاه‌تر (از همگان) به حال کسانی

آنها نادانند و متوجّه باين جهات نيستند و قدر نعمت را نميدانند و شكر منعم را بجا نمى‌آورند و چه بسيار از اهل بلاد كه در ناز و نعمت و غرور و نخوت اعاشه نمودند

[در ذات و صفات] همانند و همتا و شبیه او نمی باشد. و نه هيچ كس همتاى اوست. و او را هیچ کس همتا نیست‌ و هيچ كس مر او را همتا و همانند نبوده و نباشد. و کسی همتا

آشاميدند و از آن سير شدند و ابو لهب چون اين امر عجيب را ديد گفت محمد جادو كرد و پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم چيزى نفرمود و همه برخاستند و رفتند و روز

function. و اینکه اوست که خنداند و گریاند، |و هم اوست كه بخنداند و بگرياند و هم اوست كه مى‌خنداند و مى‌گرياند. و هم اوست که (بندگان را) شاد و خندان سازد و غمین

فرمود از تغيير و تبديل و زياده و نقصان و كيد اهل شرك و ابطال و اندراس و هر آفت و خللى تا معجزه باقيه و حجّت بالغه الهيّه باشد بر خلق و كسى نتواند دستبردى

باليهود و النّصارى و الصّابئين و الزّنادقة و اهل الرّدّة و الكفّار فى شرق الارض و غربها فعرض عليهم الاسلام فمن اسلم طوعا امره بالصّلوة و الزّكوة و ما يؤمر

يا روزى كه بسيار سخت و دشوار گردد، و هول و فظاعت به مرتبه‌اى باشد كه فوق آن متصور نيست. و اين وقتى است كه قيامت برپا، و ثواب و عقاب را معاينه ببيند. در

نجات‌ ‌از‌ مهالك‌، و عزّت‌ و غلبه‌ ‌بر‌ دشمن‌، و مثوبات‌ دنيوي‌ و اخروي‌ و سعادت‌ دارين‌ و هلاك‌ دشمن‌هاي‌ ‌آنها‌ و نزول‌ عذاب‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ و عقوبات‌ اخروي‌

و يهود و نصارى و مجوس دارند و اجسام آنها لطيف و خفيف است و اشكال و صور اصليّه آنها مخالف با صور انسان و ملائكه است و قدرت دارند كه خود را بأشكال مختلفه

رحمت و مغفرت الهيّه خواهند شد و روزى آنها بخوبى و خوشى با عزت و احترام و فضيلت تمام بايشان خواهد رسيد و كسانيكه سعى و كوشش نمودند از روى تعصّب و عناد براى

بترك شريعت و كتاب سابق نه كفر بآن و آنكه قرآن و دين اسلام ناسخ كتب و اديان و باقى و بر قرار تا روز قيامت است و اين پنج نفر انبياء اولوالعزمند و در روايات

كلمات و حروف و حركات آن از ضمه و فتحه و كسره و تشديد و مد، و نيز فرق نيست ميان اقسام خطوط و كتابت به قلم و چاپ يا چيدن به كاغذ يا كندن يا عكس، و نيز فرق

عظمتى فرموده و امور آنرا اداره ميفرمايد بر هر امرى قادر و توانا و بهر چيز عالم و دانا است و چيزى از محيط دانش او خارج نيست از امور و اجزاء عالم و جزئيات آن

تنها از آن خداوند است. (و للّه المشرق و المغرب) مقصود از مشرق و مغرب مى تواند جهت شرق و غرب باشد و نیز مراد از آن مى تواند مکان شرق و غرب گرفته شود. تفریع

الصُّدُورِ (46) ترجمه‌ - و اگر تكذيب ميكنند تو را پس بتحقيق تكذيب كردند پيش از آنها قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهيم و قوم لوط و اهل مدين و تكذيب كرده شد موسى

هر چيزيكه مراد و مقصود او بود وسيله و سبب پيشرفتى از علم و قدرت و شوكت و سطوت و عزّت و ثروت و آلت و جلد 3 صفحه 449 اسباب كار از هر باب و قمّى ره از امير

صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و اعجاز قرآن، زيرا اخبار از ما بعدها، و مخبر مطابق خبر محقق يافت، چه اين جماعت كفره به صفت كفر و شرك مردند، و به شرف اسلام نائل

مقدّر و زنده ميكند آنها را در قبر و قيامت براى مجازات اعمالشان و خداوند خلق فرموده انسان و حيوان را دو صنف ذكور و اناث نر و ماده از نطفه و منى مرد و زن وقتى

بترك شريعت و كتاب سابق نه كفر بآن و آنكه قرآن و دين اسلام ناسخ كتب و اديان و باقى و بر قرار تا روز قيامت است و اين پنج نفر انبياء اولوالعزمند و در روايات

احوال و ارزاق و آجال بندگان و نازل نمودن خير و بركت و رحمت و مغفرت و سعادت و سلامت است در آن شب بر حسب استعداد و قابليّت افراد عباد و اعمال خيرى كه در

شوند و آئین خویش را خالصانه از آن خدا کنند (و فقط و فقط او را بپرستند و به فریاد خوانند و خالق و رازق دانند). پس آنان از زمره‌ی مؤمنان خواهند بود (و پاداش

مثل‌ تورات‌ موسي‌ و انجيل‌ عيسي‌ و زبور داود و صحف‌ آدم‌ و نوح‌ و شيث‌ و هود و صالح‌ و ابراهيم‌ ‌يعني‌ مزخرفاتيست‌ ‌که‌ مثل‌ بعض‌ مجلات‌ و كتب‌ ضلال‌ ‌است‌

اعراض از كيش پدران و نياكان را و حكم به كفر و ضلالت آنان؛ و اين موجب شود تشويش قلوب و ايجاد حرارتى در نفوس را به حدى كه دشنام و زدن و كشتن در ميان آيد بين

آنكه امر ميكنند بكفر و معاصى و قبائح عقليه و نهى مى‌كنند از ايمان و اطاعت و مصالح عامّه و قبض يد دارند يعنى بخيل و ممسك و لئيمند و غافل از ذكر خدايند لذا

بايد رو بخدا رفت‌ و دست‌ ‌از‌ شرك‌ و كفر و عناد و ضلالت‌ و فسق‌ و فجور و طغيان‌ و معاصي‌ الهيّه‌ برداشت‌ و ‌به‌ ايمان‌ و اعمال‌ صالحه‌ و تقوي‌ رو بخداوند

نمودند از ذكر خدا و اقرار بتوحيد و نبوت و امامت و معاد بگو بترسيد از آنكه صاعقه و آتش سوزانى از آسمان نازل شود و مانند قوم عاد و ثمود كه منازل و پران آنها را

بظالم ظاهرا ميل و رغبت و اعتماد و اعتناء باو است و قمّى ره فرموده و در مجمع از ائمّه عليهم السّلام نقل نموده كه ركون مودّت و نصيحت و طاعت است و در كافى از امام

سماوى را كه پاك است از باطل و دروغ و دست ناپاك بآن نميرسد و در آن كتب مطالبى مكتوب شده كه راست و درست و عدل و قويم و مستقيم است و چون خداوند پيغمبر آخر الزمان