نتایج جستجو

كردن شى‏ء است از هر عيب. [آل عمران:141]. تا خدا مؤمنان را از شوائب كفر و نفاق خالص و پاك كند و كافران را از بين ببرد [آل عمران:154]. تا خدا آنچه را كه در

بود [آل عمران :40] همچنين است آيه‏7 مريم. او مصدّق و بشارت دهنده عيسى بود و پيشواى قوم خود و پارسا و پيغمبر خدا و از شايستگان و صلحا بود [آل عمران:39] بعضى

و فرقشان آن است كه در لمس احساس هست. و اصل مس چسبيدن و شدت جمع است. [آل عمران:140]. اگر به شما شكستى رسيد به قوم كفّار هم شكستى مثل آن رسيده بود. [بقره:237]

و معنى هر دو دلالت كرده است اكنون چند نوع «كان» را بررسى مى‏كنيم: 1- [آل عمران:67]. اين هر دو «كانَ» معمولى و از افعال ناقصه‏اند و دلالت بر زمان گذشته دارند

قاموس آمده «كانَ يَكينُ كَيْناً: خَضَعَ» استكانت به معنى تذلل و خضوع است [آل عمران:146]. يعنى در اثر زحماتيكه در راه خدا به آنها رسيد سست نشدند، ضعيف نگشتند،

[بقره:276]. خدا ربا را به تدريج از بين مى‏برد و صدقات را افزايش مى‏دهد. [آل عمران:141]. اين لفظ بيشتر از دوبار در قرآن نيامده است. الله اله وله ربو خلد ها

نام به اصطلاح پيروان حضرت عيسى «عليه‏السلام» است واحد آن نصرانى است [آل عمران:67]. اين لفظ يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است ولى «نصارى» چهارده بار ذكر

requires Javascript to function. آيات ۶ - ۱، سوره آل عمران اشاره به آهنگ كلى سوره مباركه آل عمران و زمان و موقعيتنزول آن ((تنزيل )) بر تدريج نزولدلالت

بارش را مى‏گذارد. [رحمن:10].مراد از وضع چنانكه گفته‏اند ايجاد است مثل [آل عمران:96]. كه به معنى احداث و ساخته شدن است. *[توبه:47]. ايضاع به معنى سرعت در

ناروا داد. Tabber requires Javascript to function. آيات ۹۵ - ۹۲، سوره آل عمران ((بر)) به معناى توسع در خير است و اعم از خير اعتقادى و عملى مى باشد (لن تنالواالبرحتى

آل عمران ١٣٠ آیه ١٣١ آل عمران ١٣٢

مى‏شود مثل [ابراهيم:25-24]. اكنون به بعضى از آيات اشاره مى‏كنيم: 1- [آل عمران:59]. مثل در اين آيه به معنى صفت و حال است يعنى حال و جريان عيسى در پدر نداشتن

عهدشکنی نمود. Tabber requires Javascript to function. آيات ۸۵ - ۸۱، سوره آل عمران مراد از ميثاق در: ((و اذ اخذ اللّه ميثاق النبيين ...)) وجه ديگر در آيه كه

«تَوَلَّوْا»: اعراض نمودند. Tabber requires Javascript to function. سوره آل عمران آيات ۶۳ - ۶۱ پاسخ به اين توهم كه آيه مباهله نمى تواند در شاءن على و فاطمه

سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ طوسی» گوید: ابن اسحق و ربيع گويند: كه از اول سوره آل عمران تا شصت

آل عمران ١٣١ آیه ١٣٢ آل عمران ١٣٣

آل عمران ١٣٧ آیه ١٣٨ آل عمران ١٣٩

requires Javascript to function. آيات ۶ - ۱، سوره آل عمران اشاره به آهنگ كلى سوره مباركه آل عمران و زمان و موقعيتنزول آن ((تنزيل )) بر تدريج نزولدلالت

سبيل فاعل تستبين است. ايضاً [اعراف:86]. كه ضميرش مؤنث است و ايضاً آيه‏99 آل عمران. گاهى از سبيل تعدّى و تجاوز قصد مى‏شود كه در واقع راه تجاوز است مثل [شورى:41]،

سخنان كهنه شده و از گفتار گذشتگان است و نيز «دارَسْتَ» خوانده‏اند. * [آل عمران:79] كه كتاب را تعليم مى‏كرديد و مى‏خوانديد. [انعام:156] خطاب به اهل مكّه

آل عمران ١٦٢ آیه ١٦٣ آل عمران ١٦٤

آل عمران ١٤٠ آیه ١٤١ آل عمران ١٤٢

بقره / و . Tabber requires Javascript to function. آيات ۶۰ - ۴۲، سوره آل عمران منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها وجه اينكه قضاياى

نمی‌شوند و کارشان بی‌مزد نمی‌ماند. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

ترجمه: «شَهِیدٌ»: دانا و آگاه. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: اين

وَ النَّخْلُ‌ ذَاتُ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

عَلَيْهِمْ‌ نَبَأَ ابْنَيْ‌... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: در

بَيِّنَاتٌ‌ مَقَامُ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

هُوَ... (۱) Tabber requires Javascript to function. آيات ۶۰ - ۴۲، سوره آل عمران منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها وجه اينكه قضاياى

ماده (وقی). Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۸ - ۱۰، سوره آل عمران آهنگ و غرض كلى اين آيات و ارتباط آنها با آياتقبل ديدگاه انسان مادى به مال

آل عمران ١٨٣ آیه ١٨٤ آل عمران ١٨٥

و نیز خداوند مثلی زده است به «مریم ج5، ص230 دختر عمران که دامان خود را پاک نگه داشت» (و مریم ابنت عمران التی احصنت فرجها). «و ما از روح خود در آن دمیدیم»

أَهْلِ‌ الْکِتَابِ‌... (۷) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

نمی‌گرداند. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۲۰ - ۱۱۱، سوره آل عمران مراد از اينكه بر اهل كتاب ذلت زده شده : ((ضربت عليهم الذلة )) كلام بعضى از

آرزو می‌کردید و می‌خواستید. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: حسن

التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ‌... (۳) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

the believers. ترتیل: ترجمه: «إِلْتَقَی»: بهم رسیدند و جنگیدند (نگا: آل‌عمران / . «لِیَعْلَمَ الْمُؤْمِنینَ»: تا مؤمنان راستین را از مؤمنان دروغین جدا

السَّمَاوَاتِ‌ وَ مَا... (۹) Tabber requires Javascript to function. آيات ۳۲ - ۲۸ آل عمران معناى جمله ((مؤ منان كافران را اولياى خود نگيرند)) تضاد دو صفت كفر و ايمان

(أَضْعافاً) حال رِبا است. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: مجاهد

وَعَدْنَاهُ‌ وَعْداً حَسَناً... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

نُبَشِّرُکَ‌... (۰) Tabber requires Javascript to function. آيات ۴۱ - ۳۵، سوره آل عمران معناى سخن مادر مريم : ((نذرت لك ما فى بطنى محررا)) اعتقاد مادر مريم به حمل

أَهْلِ‌ الْکِتَابِ‌... (۲) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

requires Javascript to function. آيات ۶ - ۱، سوره آل عمران اشاره به آهنگ كلى سوره مباركه آل عمران و زمان و موقعيتنزول آن ((تنزيل )) بر تدريج نزولدلالت

یَعْلَمِ اللهُ»: خداوند هنوز نشناخته باشد و جدا نساخته باشد (نگا: بقره / و آل‌عمران / . «یَعْلَمَ الصَّابِرِینَ»: فعل (یَعْلَمَ) منصوب است به (أَنْ) مقدّر. چکیده

«أَعْلَوْنَ»: برتران. چیرگان. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

آل عمران ١٩٧ آیه ١٩٨ آل عمران ١٩٩

اتَّخَذُوا دِينَهُمْ‌... (۳) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: گويند:

أَخَّرْنَا عَنْهُمُ‌... (۲) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

وَ النَّخْلُ‌ ذَاتُ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

لَکُمْ‌ لاَ تُؤْمِنُونَ‌... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

إِنَّمَا أَمْوَالُکُمْ‌ وَ... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: مقاتل

هُوَ... (۲) Tabber requires Javascript to function. آيات ۶۰ - ۴۲، سوره آل عمران منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها وجه اينكه قضاياى

لَکُمْ‌... (۱) Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۸ - ۱۰، سوره آل عمران آهنگ و غرض كلى اين آيات و ارتباط آنها با آياتقبل ديدگاه انسان مادى به مال

راه خدا قاطعانه آگاهید. Tabber requires Javascript to function. سوره آل عمران آيات ۱۰۱ - ۹۸ بيان ارتباط اين آيات با آيات سابق مربوط به يهود تفسیر آیات

یَمْسَسْهُمْ»: بدیشان نرسید. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

آل عمران ١٣٢ آیه ١٣٣ آل عمران ١٣٤

آل عمران ١٥٩ آیه ١٦٠ آل عمران ١٦١

موضعه» راغب گويد: راسخ در علم دانائى است كه شبهه بر او عارض نمى‏شود. [آل عمران:7]. «وَ الرَّاسِخُونَ...» مبتدا و خبر در آن «يَقُولُونَ» است و آن جمله استيناف

requires Javascript to function. آيات ۶ - ۱، سوره آل عمران اشاره به آهنگ كلى سوره مباركه آل عمران و زمان و موقعيتنزول آن ((تنزيل )) بر تدريج نزولدلالت

يُولِجُ‌... (۶) Tabber requires Javascript to function. آيات ۲۷ - ۲۶، سوره آل عمران معناى كلمه ((ملك )) و اقسام آن ((مالكالملك )) و ((مليك الملوك )) بودن خداى

مکان نجات و رستگاری. برکنار. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

آل عمران ١٣٣ آیه ١٣٤ آل عمران ١٣٥

اللَّهُ‌ يَشْهَدُ بِمَا... (۳) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: از

أُرْسِلَهُ‌ مَعَکُمْ‌... (۲) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

سَأَلْتَهُمْ‌ مَنْ‌ خَلَقَ‌... (۲) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

تَسْتَغِيثُونَ‌ رَبَّکُمْ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: محمد

وَ... (۲) Tabber requires Javascript to function. آيات ۶۰ - ۴۲، سوره آل عمران منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها وجه اينكه قضاياى

نُقِرَ فِي‌ النَّاقُورِ (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: احمد

آل عمران ١٨٦ آیه ١٨٧ آل عمران ١٨٨

شخصیّت: عوامل شکل گیرى شخصیّت ۶ شیطان: استعاذه از شیطان ۲، ۸، ۹ عمران: دعاى همسر عمران ۲ کفالت: نظارت در کفالت ۲۰ مریم (س): ۱۱، ۱۳، ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹

تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: ابوبصير

الْإِسْلاَمِ‌... (۳) Tabber requires Javascript to function. آيات ۲۵ - ۱۹ آل عمران مراد از ((ان الدين عند اللّه الاسلام )) اختلاف اهل كتاب ناشى از غرور و ستمگرى

تَفْشَلا»: که سستی کنند. تنبلی کنند. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

حِلاًّ... (۰) Tabber requires Javascript to function. آيات ۹۵ - ۹۲، سوره آل عمران ((بر)) به معناى توسع در خير است و اعم از خير اعتقادى و عملى مى باشد (لن تنالواالبرحتى

قَالَ‌ يَا... (۳) Tabber requires Javascript to function. آيات ۳۲ - ۲۸ آل عمران معناى جمله ((مؤ منان كافران را اولياى خود نگيرند)) تضاد دو صفت كفر و ايمان

أَنَّمَا غَنِمْتُمْ‌ مِنْ‌... (۴) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

اطاعت کردند. «قَرْح»: زخم. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

عزوجل سوره آل عمران را از اول تا آيه هشتاد و چندم در اين مورد نازل كرد. Tabber requires Javascript to function. آيات ۸۵ - ۸۱، سوره آل عمران مراد از ميثاق

هر كس سوره آل عمران را تلاوت نمايد خداوند بهر آيه از آن امانى از پل جهنم باو مرحمت مى‌فرمايد و نيز از آنحضرت مروى است كه كسيكه سوره آل عمران را در روز جمعه

آل عمران ١٦٣ آیه ١٦٤ آل عمران ١٦٥

إِذَا أَصَابَتْهُمْ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

آیات شامل این کلمه «نار» در سوره «آل عمران» کنایه از جنگ ها و نزاع هایى بوده که هر لحظه در دوران جاهلیت به بهانه اى در میان اعراب شعلهور مى شده، قرآن مجید

تقاة و تقوى هردو يكى اند [آل عمران:102]. اى اهل ايمان بترسيد از خدا حق ترسيدنش. اتقى: پرهيزگارتر. [حجرات:13]. تقيه‏ [آل عمران:28]. يعنى مومنان به جاى اهل

‌عليه‌ السّلام‌ ميفرمايد إِنِّي‌ مُتَوَفِّيك‌َ وَ رافِعُك‌َ إِلَي‌َّ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 55، ‌يعني‌ بتمام‌ قوّت‌ اجر ‌خود‌ ‌را‌ خواهيد گرفت‌، كنايه‌ ‌از‌ اينكه‌

اللَّهُ‌ الْمُؤْمِنِينَ‌ وَ... (۶) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: از

رَبُّهُ‌ إِنْ‌ طَلَّقَکُنَ‌... (۳) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

يَخِرُّونَ‌ لِلْأَذْقَانِ‌... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

اختلاف موجب ضعف و پراكندگى است ولى در آيه [آل عمران:152]. و آيه [انفال:43]. معنى ترس بهتر به نظر مى‏رسد. [آل عمران:122]. فشل را در آيه جبن و يا ضعف توأم با

اختلاف موجب ضعف و پراكندگى است ولى در آيه [آل عمران:152]. و آيه [انفال:43]. معنى ترس بهتر به نظر مى‏رسد. [آل عمران:122]. فشل را در آيه جبن و يا ضعف توأم با

اللّهِ» چون عيسى از آنها كفر احساس كرد گفت: ياران من به سوى خدا كدام‏اند؟ آل عمران :52 در مجمع البيان «اَحَسَّ» را پيدا كردن، ديدن و دانستن نقل كرده است. و

يُرِيکُمُوهُمْ‌ إِذِ... (۵) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: اين

بِأَنَ‌ اللَّهَ‌ يُولِجُ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

وَ... (۱) Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۸ - ۱۰، سوره آل عمران آهنگ و غرض كلى اين آيات و ارتباط آنها با آياتقبل ديدگاه انسان مادى به مال

آل عمران ١٦٦ آیه ١٦٧ آل عمران ١٦٨

الْمُؤْمِنُونَ‌ الَّذِينَ‌... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: عده

جَعَلَهُ‌ اللَّهُ‌ إِلاَّ... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: راشد

كاران:[بقره:222]، پاكيزه‏ها: [بقره: 222]، پرهيزگاران: [آل عمران:76]، بردباران: [آل عمران:146]، توكّل كنندگان: [آل عمران:159]، دادگران: [مائده:42]، جنگجويان در راه خدا:

خداوند يحيى را بوى عنايت فرمود [آل عمران:37-38]. دوّم استجابت دعاى اوست درباره فرزند خواستن از خدا كه در سوره آل عمران از آيه 38 تا 41 ياد شده است و مشروح

معناى «شریعت و قانون» مى باشد، و سپس به کتابى که از طرف خداوند بر موسى بن عمران نازل گردید گفته شده، گاهى به مجموعه کتب «عهد عتیق» و گاهى به «اسفار پنجگانه»

تقاة و تقوى هردو يكى اند [آل عمران:102]. اى اهل ايمان بترسيد از خدا حق ترسيدنش. اتقى: پرهيزگارتر. [حجرات:13]. تقيه‏ [آل عمران:28]. يعنى مومنان به جاى اهل

مَثَلاً لِلَّذِينَ‌... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: از

الرَّسُولَ‌... (۲) Tabber requires Javascript to function. آيات ۸۵ - ۸۱، سوره آل عمران مراد از ميثاق در: ((و اذ اخذ اللّه ميثاق النبيين ...)) وجه ديگر در آيه كه

كردن شى‏ء است از هر عيب. [آل عمران:141]. تا خدا مؤمنان را از شوائب كفر و نفاق خالص و پاك كند و كافران را از بين ببرد [آل عمران:154]. تا خدا آنچه را كه در

سیر و حرکت است و به معناى «هر کار و عادت مستمر» نیز مى آید. در سوره «آل عمران»، حال کافران معاصر پیامبر(صلى الله علیه وآله) به عادت مستمر و سیره نادرست

عهده دار بودن به انسان به عكس ضمانت كه عهده دار بودن بر مال است مثل [آل عمران:44]. آنگاه كه تيرهاى قرعه را مى‏انداختند تا كدامشان كفالت مريم را به عهده

لِلدِّينِ‌ حَنِيفاً... (۵) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

است گرچه در دنيا مجسّم و محسوس نيست، آيات [زلزله:7-8-9]، [بقره:167]، [آل عمران:30] مجسّم و محسوس بودن آن را روشن مى‏كند على هذا بايد به آن حمل (به كسر)

شد و خداوند زكريّا «عليه السلام» را بر او كفيل قرار داد. آل عمران:37-35. كرامات 1- [آل عمران:38-37]. مى‏توان از ظهور ايه بدست آورد كه طعام حاضر در نزد مريم

در جسم و تن باشد، و یا در اراده و ایمان. وهن‌ (۹ بار) ضعف. ناتوانى. [آل عمران:146]. راغب مى‏گويد: وهن ضعف است در خلقت يا دراخلاق. ظاهرا مراد از آيه ضعف

كوتاهى كردند [توبه:83]. قعود: جمع قاعد نيز آمده است مثل سجود جمع ساجد [آل عمران:191]. قيام جمع قائم و قعود جمع قاعد است يعنى آنكه خدا را درحال ايستاده و

در آن گره زده و بسته مى‏شود. در مجمع فرموده: به قولى اصرار ثبات است. [آل عمران:135]. اصرار به گناه را از آن اصرار گويند كه گوئى گناه را به گناه يا گناه

آیات شامل این کلمه سود (۱۰ بار) سواد به معنى سياهى است [آل عمران:106]. ظاهراً مراد از بياض وجه شادى و از سواد آن اندوه است مثل [قيامة:22-24] آيه 38-40

آیات شامل این کلمه يهود (۹ بار) [بقره:113]. [آل عمران:67]. يهود نام قومى است كه ابتداء آن از دوازده فرزند حضرت يعقوب «عليه السلام» است واحد آن يهودى و

كوتاهى كردند [توبه:83]. قعود: جمع قاعد نيز آمده است مثل سجود جمع ساجد [آل عمران:191]. قيام جمع قائم و قعود جمع قاعد است يعنى آنكه خدا را درحال ايستاده و

[يونس:27]. آنها را از عذاب خدا حافظى و مانعى نيست. اعتصام: چنگ زدن. [آل عمران:101]. [آل عمران:103] .گوئى انسان به لطف خدا از گناه امتناع مى‏كند لذا اعتصام كه مى‏بايست

کم‌ (۲۲۹۱ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) (بر وزن بشر)مشقّت. در مجمع ذيل آيه 118. آل عمران فرموده: اصل عنت به معنى مشقّت است «عنت الرجل يعنت عنتاً»يعنى بر وى مشقّت

طاعت نيز بدان معنى مى‏باشد ليكن بيشتر در فرمانبردارى و اطاعت بكار رود [آل عمران:83].آن كه در آسمانها و زمين است با رغبت يا كراهت به خدا تسليم است. [نور:53]

[يونس:27]. آنها را از عذاب خدا حافظى و مانعى نيست. اعتصام: چنگ زدن. [آل عمران:101]. [آل عمران:103] .گوئى انسان به لطف خدا از گناه امتناع مى‏كند لذا اعتصام كه مى‏بايست

تکرار در قرآن: ۹(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... [بقره:113]. [آل عمران:67]. يهود نام قومى است كه ابتداء آن از دوازده فرزند حضرت يعقوب «عليه السلام»

گفته‏ايم. ظّلام: صيغه مبالغه است اين كلمه پنج بار در قرآن به كار رفته: آل عمران:182، انفال:51، حج:10، فصلت:46، ق:29. و همه درباره نفى ظلم از پروردگار است

عهده دار بودن به انسان به عكس ضمانت كه عهده دار بودن بر مال است مثل [آل عمران:44]. آنگاه كه تيرهاى قرعه را مى‏انداختند تا كدامشان كفالت مريم را به عهده

خاندان ویژه‌ی عمران را بر جهانیان برگزیده است‌؛ فرزندانی را که بعضی از آنان از (نسل) بعضی دیگرند. و خدا بس شنوایی بسیار داناست. چون زن عمران گفت: «پروردگارم

كرده، المنار از ابن جرير نقل كرده كه قَرْح به فتح اول شامل قتل و جرح است [آل عمران:140]. آيه در باره جنگ احد است كه عده‏اى از مسلمانان كشته و عده‏اى زخمى شدند

انسان، اشعه و غيره - داخل زمين مى‏شود و آنچه از زمين خارج مى‏گردد. * [آل عمران:27]. شب را به روز و روز را به شب داخل مى‏كنى. گفته‏اند مراد كوتاه و بلند

کلمه ذکر (۲۹۲ بار) (بر وزن فرس) نر. مقابل ماده [آل عمران:36]. پسر مثل دختر نيست (راجع به نذر زن عمران) [حجرات:13]، [ليل:3]. موضوع نر و مادگى كه در (زوج)

و فرقشان آن است كه در لمس احساس هست. و اصل مس چسبيدن و شدت جمع است. [آل عمران:140]. اگر به شما شكستى رسيد به قوم كفّار هم شكستى مثل آن رسيده بود. [بقره:237]

در آن گره زده و بسته مى‏شود. در مجمع فرموده: به قولى اصرار ثبات است. [آل عمران:135]. اصرار به گناه را از آن اصرار گويند كه گوئى گناه را به گناه يا گناه

انسان، اشعه و غيره - داخل زمين مى‏شود و آنچه از زمين خارج مى‏گردد. * [آل عمران:27]. شب را به روز و روز را به شب داخل مى‏كنى. گفته‏اند مراد كوتاه و بلند

كه رسول در اصل مصدر و در اطلاق قرآن به معنى فرستاده و پيام آور است. [آل عمران:144]. جمع رسول در قرآن فقط رسل آمده مثل آيه فوق و نحو [بقره:253]. مرسل به

يَتَمَنَّوْنَهُ‌ أَبَداً بِمَا... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

ايمان در آنها پى درپى آمده و هر يك جاى ديگرى را مى‏گيرد مثل: 1- [آل عمران:86]. 2- [آل عمران:90]. 3- [نساء:137]. به نظر نگارنده همانطور كه در «امن» گفته شده

[يونس:27]. آنها را از عذاب خدا حافظى و مانعى نيست. اعتصام: چنگ زدن. [آل عمران:101]. [آل عمران:103] .گوئى انسان به لطف خدا از گناه امتناع مى‏كند لذا اعتصام كه مى‏بايست

۱۰(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... سواد به معنى سياهى است [آل عمران:106]. ظاهراً مراد از بياض وجه شادى و از سواد آن اندوه است مثل [قيامة:22-24]

این کلمه صدر (۴۶ بار) ى‌ (۱۰۴۴ بار) سينه. [شرح:1]. جمع آن صدور است نحو [آل عمران:119]. خدا به آنچه در سينه‏ها است دانااست . قعل صدر چون با «عن» متعدى شود

طريقه است ليكن انقياد و طاعت در آن ملحوظ مى‏باشد طبرسى در ذيل آيه 19 آل عمران مى‏گويد: طاعت و انقياد را دين گفته‏اند زيرا كه طاعت براى جز است (يعنى خداوند

نماند ايمان و عمل در مهاجران و انصار شرط رضاى خداست كه فرموده [توبه:96]، [آل عمران:57]، [توبه:80]. باز نا گفته نماند جمله «رَضِىَ اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا

آیات شامل این کلمه حمد (۶۸ بار) ستايش. ثناگويى. ستودن. [آل عمران:188] و دوست دارند براى كارى كه نكرده‏اند ستوده و مدح شوند. در نهج البلاغه خطبه 220 آمده:

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... بياض. سفيدى. [آل عمران:106] اِبْيَضَّ از افعال آن است مثل [آل عمران:107] و ابيض وصف است مثل [بقره:187] بيضاء مؤنّث ابيض

او را تمام و كمال داد [آل عمران:25]. هر نفس آنچه كرده تمام داده شود و آنها در باره رسيدن به تمام حق مظلوم نمى‏شوند. [آل عمران:185]. جز اين نيست كه پاداشتان

پروردگار مى شوند; گویى در خشم و غضب پروردگار منزل گرفته اند. در سوره «آل عمران» کنایه از استحقاق پیدا کردن است، یعنى قوم یهود بر اثر خلافکارى خود، مستحق

مى رود. صدر (۴۶ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) سينه. [شرح:1]. جمع آن صدور است نحو [آل عمران:119]. خدا به آنچه در سينه‏ها است دانااست . قعل صدر چون با «عن» متعدى شود

و سيئه نظير هم‏اند و فحشاء مصدر است مثل سراء و ضراء و در ذيل آيه 135 آل عمران فرموده: فحش اقدام به قبح بزرگ است. زمخشرى ذيل آيه 169 بقره، فحشاء را قبيح

طاعت نيز بدان معنى مى‏باشد ليكن بيشتر در فرمانبردارى و اطاعت بكار رود [آل عمران:83].آن كه در آسمانها و زمين است با رغبت يا كراهت به خدا تسليم است. [نور:53]

۶۸(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ستايش. ثناگويى. ستودن. [آل عمران:188] و دوست دارند براى كارى كه نكرده‏اند ستوده و مدح شوند. در نهج البلاغه

چه؟ [بقره:212] اين تعبير چنج بار در قرآن مجيد تكرار شده است بقره:212، آل عمران:27 و37، نور:38، غافر:40 و يك دفعه آمده [زمر:10]. از اين شش مورد، اوّلى و

و فرقشان آن است كه در لمس احساس هست. و اصل مس چسبيدن و شدت جمع است. [آل عمران:140]. اگر به شما شكستى رسيد به قوم كفّار هم شكستى مثل آن رسيده بود. [بقره:237]

اقرب الموارد آمده «ربط الشيئى ربطاً: اوثقه و شدّه» در مجمع ذيل آيه 200 آل عمران مى‏گويد: ربط به معنى بستن است و از آن است كه گويند «ربط اللّه على قلوب الصبر»

رفته است. وُلْد بر وزن قفل جمع وَلَد نيز آيد چنانكه جوهرى گفته است. [ آل عمران:47]. گفت: خدايا چطور فرزندى خواهم داشت حال آنكه كسى به من دست نزده است. وِلادَتْ،

همه آيات گذشته معنى «روبرو» صحيح و صادق است. *** قبول: پذيرفتن. گرفتن. [آل عمران:37]. خدايش آن را پذيرفت پذيرفتن نيكو. اقبال: رو كردن. راغب گفته:[طور:25]

او را تمام و كمال داد [آل عمران:25]. هر نفس آنچه كرده تمام داده شود و آنها در باره رسيدن به تمام حق مظلوم نمى‏شوند. [آل عمران:185]. جز اين نيست كه پاداشتان

(تَعالَوْا) هفت بار و به لفظ جمع مؤنث (تَعالَيْن) يكبار در قرآن آمده است. [آل عمران:64]. اى اهل كتاب بيائيد به سوى كلمه‏اى كه ميان ما و شما يكسان است [احزاب:28]

هِىَ». «ما» درآيه [بقره:26]. مى‏شود تأكيد و زايد باشد مثل «ما» در آيه [آل عمران:159]. و شايد به معنى شى‏ء باشد يعنى «اَنْ يَضْرِبَ مَثَلاً شَيْئاً بَعُوضَةً»

بار) (بروزن قفل) آن در استعمال قرآن به معنى حكومت و اداره امور است. [آل عمران:189]. براى خدا است حكومت آسمانها و زمين. [بقره:102]. پيروى كردند از آنچه

بار) نام محلّى است ما بين مكه و مدينه كه جنگ معروف بدر در آن واقع شد [آل عمران:123]. اللّه وَ نَصَرَکُم أَنْتُم أَذِلّة لَقَد الْمُؤْمِنُون فَاتّقُوا فَلْيَتَوَکّل

نجات دادن وخلاص كردن است. «اَلْاِنْقاذُ:اَلتَّخْليصُ عَنْ وَرْطَةٍ» [آل عمران:103]. در كنار گودال آتش بوديد كه از آن خلاصتان كردو نجاتتان داد [حج:73].

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... كتابى بود كه به صورت الواح بر حضرت موسى بن عمران نازل گرديد. و آن غير از تورات موجود است. خلاصه نظر قرآن را درباره تورات فعلى

حكمت 31 [آل عمران:7]. آنانكه در قلوبشان انحرافى است بمتشابه آن مى‏چسبند. ملاحظه مى‏شود كه زيغ در انحراف دل از حق بكار رفته است هكذا [آل عمران:8]. ازاغه منحرف

طوفان تشبيه شده است. [ابراهيم:18]. *** تقديم: جلو انداختن. مقدم كردن. [آل عمران:182]. اين عذاب به علت اعمالى است كه دستهايتان از پيش فرستاده است (وگرنه)

او را تمام و كمال داد [آل عمران:25]. هر نفس آنچه كرده تمام داده شود و آنها در باره رسيدن به تمام حق مظلوم نمى‏شوند. [آل عمران:185]. جز اين نيست كه پاداشتان

چه؟ [بقره:212] اين تعبير چنج بار در قرآن مجيد تكرار شده است بقره:212، آل عمران:27 و37، نور:38، غافر:40 و يك دفعه آمده [زمر:10]. از اين شش مورد، اوّلى و

آیات شامل این کلمه سرر (۴۴ بار) [آل عمران:134]، [اعراف:95]. سراء كه فقط در دو آيه فوق آمده به معنى مسرّت و وسعت زندگى است چنانكه ضرّاء دو قول است يكى توانگرى

به معنى آماده كردن است [كهف:10]. از اين كار براى ما نجاتى پيش آور. * [آل عمران:49]. هَيْئَة به معنى صورت و شكل و حال و كيفيت است. از بيضاوى نقل شده: تَهْيِئَه

آخرت است [آل عمران:45]. خرافه پسر خدا بودن‏ آن حضرت از راهنمايان توحيد بود، مردم را به يگانگى و عبادت خدا دعوت مى‏كرد و ميگفت: [آل عمران:51]. [مائده:72]

«اِنْقَلَبَ عَلى عَقِبَيْهِ»يعنى به حالت اولى برگشت. جمع آن اعقاب است: [آل عمران:144]. يعنى اگر پيغمبر بميرد يا كشته شود شما به حالت اول خويش (كه بت‏پرستى

حال بارگیری... پيسى. مرضى است جلدى كه رنگ قسمتهائى از بدن سفيد مى‏گردد [آل عمران:49]، به اذن خدا كور مادرزاد و شخص بَرَص زده را شفا مى‏دهيم و مردگان را زنده

بارگیری... نام محلّى است ما بين مكه و مدينه كه جنگ معروف بدر در آن واقع شد [آل عمران:123]. ف اله الله وله سرف ان انتم ب هم ها کبر من ذلل اکل کون لا وقى کم ل غنى

جمع و لَيْلَة براى واحد است ولى در قرآن هر دو براى مطلق آمده‏اند مثل [آل عمران:27]. و مثل [بقره:187]. جمع آن در قرآن ليالى است [سباء:18]. * [قدر:1]. رجوع

به معنى آماده كردن است [كهف:10]. از اين كار براى ما نجاتى پيش آور. * [آل عمران:49]. هَيْئَة به معنى صورت و شكل و حال و كيفيت است. از بيضاوى نقل شده: تَهْيِئَه

كه مراد كلام كفرآميز است [كهف:5]. 2- عيسى «عليه السلام» [نساء:171]. [آل عمران:45]. ظاهراً عيسى «عليه السلام» از آن جهت كلمة خوانده شده كه وجودش اثر به

و سيئه نظير هم‏اند و فحشاء مصدر است مثل سراء و ضراء و در ذيل آيه 135 آل عمران فرموده: فحش اقدام به قبح بزرگ است. زمخشرى ذيل آيه 169 بقره، فحشاء را قبيح

چنانكه مى‏بينيم، حجّ اسم است و منظور ار آن اعمال حجّ است . ولى در آيه [آل عمران:97] مصدر به كار رفته است يعنى براى خداست بر مردم قصد بيت و اعمال حجّ آوردن

مى‏گويند: چون كسى خبر مسرّت بخش را بشنود اثر آن در پوست صورتش آشكار مى‏گردد. [آل عمران:126]، خدا آن را براى شما بشارت و خبر شادى بخش قرار داد. [هود:69]، [يوسف:19]،

از شما پيمانى محكم گرفته‏اند. «عَذابٌ غَليظٌ» يعنى عذاب سخت و شديد. [آل عمران:159]. اگر خشن و سنگدل مى‏بودى حتماً از دور تو پراكنده مى‏شدند. [فتح:29].

پناه مى‏برم به خدا از اينكه از جاهلان باشم. اعاذه: در پناه قرار دادن [آل عمران:36]. من او و ذريّه‏اش را به تو مى‏سپارم. استعاذه: پناه بردن و اعتصام. [نحل:98]

مؤمنان كه بدون كم و كاست به خودشان رد خواهد شد. اگر گوئى خدا فرموده [آل عمران:30]. اين آيه با آيه فوق چگونه مى‏سازد؟ گوئيم: تشبيه فقط در عدم استفاده از

خدايتان را يارى دهيد . صحاح گويد: احراق و تحريق دلالت بر شدّت دارند. [آل عمران:181] «حريق» پنج بار در قرآن تكرار شده است مجمع البيان آن را آتش معنى كرده

داراى غريزه جنسى اگر ايمان راسخ نداشت مثل آن زن بوى تمايل مى‏كرد. * [آل عمران:154]. يعنى گروهى را فكر خودشان مضطرب و ناراحت كرده بود و در باره خدا گمان

خارج و دور سازد. زحزح‌ (۲ بار) تزحزح كنار شدن و كنار كردن است (اقرب) [آل عمران:185]. هر كه از آتش كنار و به بهشت داخل شده باشد سپس رستگار شده [بقره:96]

گفته است. [طه:61] از رحمت خدا نوميد شد و يا به ضرر افتاد آنكه دروغ بست [آل عمران:127] پس نوميد يا زيان ديده بر گردند. وَ مَن قَد مِن کُل خَاف کَذّبَت افْتَرَى

مَنْ جيبه» در مجمع آن را قَلْعُ الشَّىْ‏ء عَنِ الشَّىْ‏ء فرموده است. [آل عمران:26]. مى‏دهى حكومت را به آنكه مى‏خواهى و ميگيرى حكومت را از آنكه مى‏خواهى

آیات شامل این کلمه ملل‌ (۱۹ بار) دين و شريعت. [آل عمران:95]. اصل آن از «اَمْلَلْتُ الْكِتابَ» است و دين را بدان جهت ملت گويند كه از جانب خدا املا شده است

آیات شامل این کلمه نعم‌ (۱۴۴ بار) فعل غيرمتصرفى است براى انشاء مدح. [آل عمران:136]. بهتر است پاداش عاملان [انفال:40]. خدا سرپرست شماست خوب سرپرست و خوب

گفته: آن تنفّر نفس از شيئى است بر خلاف محبّ كه ميل نفس بشيئى مى‏باشد. [آل عمران:118] دشمنى از گفتارشان هويداست و آنچه سينه شان پنهان مى‏كند بزرگتر است. اين

طرف صبح از منطقه خطر گذشته‏اند لذا فرموده «نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ». [آل عمران:17]، [ذاريات:18]. اسحار جمع سحر است آيات از استغفار جمع سحر است آيات از استغفار

يهود وکل وقد اخو داود لجج ظلم جسد طيب وجد ن نوب ايوب نيل نن نهى اهل شجر ذهب عمران خلف اوى يى کرب عهد

بار) گرديدن. در اقرب آمده «دال الايّام دولة: دارت» يعنى ايّام گردش كرد [آل عمران:140] يعنى آن ايّام را ميان مردم مى‏گردانيم گاهى به قومى و گاهى به قوم ديگرى

بارش را مى‏گذارد. [رحمن:10].مراد از وضع چنانكه گفته‏اند ايجاد است مثل [آل عمران:96]. كه به معنى احداث و ساخته شدن است. *[توبه:47]. ايضاع به معنى سرعت در

شامل این کلمه منن‌ (۲۷ بار) (به فتح ميم) طبرسى ذيل آيه [بقره:262]. و [آل عمران:164]. مى‏گويد: من در اصل به معنى قطع است و از آن است [فصّلت:8]. يعنى براى

مى‏گويند: چون كسى خبر مسرّت بخش را بشنود اثر آن در پوست صورتش آشكار مى‏گردد. [آل عمران:126]، خدا آن را براى شما بشارت و خبر شادى بخش قرار داد. [هود:69]، [يوسف:19]،

همه آيات گذشته معنى «روبرو» صحيح و صادق است. *** قبول: پذيرفتن. گرفتن. [آل عمران:37]. خدايش آن را پذيرفت پذيرفتن نيكو. اقبال: رو كردن. راغب گفته:[طور:25]

[قصص:40]. فرعون و لشكريان او را گرفته و به دريا انداختيم و نيز در آيه [آل عمران:187]. عدم اعتنا ملحوظ است يعنى از روى بى اعتنايى آن را به پشت سر انداختند

شيطان آنها را فريب داد و از بهشت لغزانيد. استرلال طلب لغزش و خطاست [آل عمران:155] فقط شيطان آنها را در اثر بعضى از كارهاى بد لغزش داده و به خطا انداخته

است، اسم مكان بهتر به نظر مى‏آيد. مفازة: نيز مصدر ميمى و اسم مكان است [آل عمران:188]. آنها را در نجات از عذاب مپندار. بيابان را مفازه گويند، به قولى آن براى

[كهف:96]. تاچون ميان دو كوه را (با تكه‏هاى آهن پر و برابر) كرد گفت بدميد. [آل عمران:49]. و در آن مى دمم پس به اذن خدامرغى مى‏شود. در اين دو آيه دميدن متعارف

پسران به ايشان مى‏دهيم در رساندن خيرات به آنها بيشتر سرعت نشان مى‏دهيم ؟ [آل عمران:133]. اين هم ظاهراً براى مبالغه است يعنى به سوى آمرزش خدا بيشتر عجله كنيد

(اقرب) ولى در قرآن مجيد تمام موارد آن متعدى به كار رفته است مثل [كهف:25]، [آل عمران:90]، [يوسف:65]. مزيد هم اسم مفعول آمده و هم مصدر ميمى (اقرب) [ق:30]. ظاهراً

در آيه [طور:21]. مراد مطلق انسان مى‏باشد. امرأة و مرأة به معنى زن است [آل عمران:35]. ولى «مرأة» در كلام الله نيامده است. مَا سَوْء أَبُوک کَان وَ کَانَت

شما به سوى آتش است. و مثل [انفال:16]. در آيات [مائده:18]، [بقره:285]، [آل عمران:28]. و نظير آنها گرچه منظور رجوع به آخرت و رحمت و عذاب خداوند است ولى به

[مائده:55]. مراد از ركوع ركوع نماز و «هُمْ راكِعونَ» جمله حاليّه است [آل عمران:43]. به نظر مى‏آيد سجود نماز در مذهب نصارى پيش از ركوع بوده است لذا سجود

بگذرد. و چون ماء مصدرى به آن لاحق شود معنى تكرار و «هر وقت» مى‏دهد، [آل عمران:37]. هر وقت زكريا در محراب پيش مريم آمد نزد وى روزى يافت. وَ شَيْء مِن اللّه

خدا مى‏دانستند ياريشان نكردند بلكه از آنها ناپديد و گم شدند. **** 2- [آل عمران:183]. اين قول يهود است كه مى‏گفتند: خدا به ما عهد كرده ايمان نياوريم مگر

مى‏گويد: اصطفاء تناول خالص شى‏ء است چنانكه اختيار انتخاب خير و خوب آن... [آل عمران:33]. اين آيه روشن مى‏كند كه مذكورين فوق از فساد خالص بودند لذا خدا اختيارشان

آیات شامل این کلمه عزم‌ (۹ بار) (بر وزن فلس) قصد. اراده. تصميم [آل عمران:159]، [بقره:227]. طبرسى فرموده: «اَلْعَزْمُ هُوَ الْعَقْدُ عَلى فِعْلِ شَىْ‏ءٍ

و سيئه نظير هم‏اند و فحشاء مصدر است مثل سراء و ضراء و در ذيل آيه 135 آل عمران فرموده: فحش اقدام به قبح بزرگ است. زمخشرى ذيل آيه 169 بقره، فحشاء را قبيح

خدايتان را يارى دهيد . صحاح گويد: احراق و تحريق دلالت بر شدّت دارند. [آل عمران:181] «حريق» پنج بار در قرآن تكرار شده است مجمع البيان آن را آتش معنى كرده

است. دفع كردن. «درأه درءاً: دفعه» [رعد:22] بد را با خوب دفع مى‏كنند، [آل عمران:168] بگو مرگ را از خويش دفع كنيد. * [نور:8]، «اَنْ تَشْهَدَ» فاعل يَدْرَؤُ

شما به سوى آتش است. و مثل [انفال:16]. در آيات [مائده:18]، [بقره:285]، [آل عمران:28]. و نظير آنها گرچه منظور رجوع به آخرت و رحمت و عذاب خداوند است ولى به

كشتيها را غصب مى‏كرد. در آيه [حشر:14]. در اجسام و اماكن بكار رفته است. * [آل عمران:187]. مراد از اين تعبير به پشت سرانداختن و عدم اعتناء است. وَ مَلِک کَان

پسران به ايشان مى‏دهيم در رساندن خيرات به آنها بيشتر سرعت نشان مى‏دهيم ؟ [آل عمران:133]. اين هم ظاهراً براى مبالغه است يعنى به سوى آمرزش خدا بيشتر عجله كنيد

سخنان كهنه شده و از گفتار گذشتگان است و نيز «دارَسْتَ» خوانده‏اند. * [آل عمران:79] كه كتاب را تعليم مى‏كرديد و مى‏خوانديد. [انعام:156] خطاب به اهل مكّه

سبيل فاعل تستبين است. ايضاً [اعراف:86]. كه ضميرش مؤنث است و ايضاً آيه‏99 آل عمران. گاهى از سبيل تعدّى و تجاوز قصد مى‏شود كه در واقع راه تجاوز است مثل [شورى:41]،

روشن كرد. وَقُود: (به فتح واو) هيزم و نحو آن كه وسيله آتش افروزى است. [آل عمران:10]. آنها هيزم آتش اند [بقره:24]. بترسيد از آتشى كه خوراك و هيزم آن مردم

سبيل فاعل تستبين است. ايضاً [اعراف:86]. كه ضميرش مؤنث است و ايضاً آيه‏99 آل عمران. گاهى از سبيل تعدّى و تجاوز قصد مى‏شود كه در واقع راه تجاوز است مثل [شورى:41]،

وَالْاَبْدانُ صَحيحَةٌ». جمع قلم اقلام است [لقمان:27]. رجوع شود به «كلمة». [آل عمران:44]. مراد از اقلام تيرهاى قرعه است اقرب الموارد علت اين تسميه را تراشيده

آميخته با آب است، گاهى به آن طين گويند هر چند خشك شده و آبش رفته باشد. [آل عمران:49]. ايم كلمه جمعاً 12 بار در قرآن مجيد آمده است، 8 بار نكره درباره خلقت

مى‏گويد: اصطفاء تناول خالص شى‏ء است چنانكه اختيار انتخاب خير و خوب آن... [آل عمران:33]. اين آيه روشن مى‏كند كه مذكورين فوق از فساد خالص بودند لذا خدا اختيارشان

هُناكَ در اول باب اشاره شد اما هُنالِكَ 9 بار در كلام الله مجيد آمده است. [آل عمران:38]. در آنجا زكريا پروردگارش را خواند. راغب گويد: هُنالك در اشاره به زمان

شما به سوى آتش است. و مثل [انفال:16]. در آيات [مائده:18]، [بقره:285]، [آل عمران:28]. و نظير آنها گرچه منظور رجوع به آخرت و رحمت و عذاب خداوند است ولى به

طرف صبح از منطقه خطر گذشته‏اند لذا فرموده «نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ». [آل عمران:17]، [ذاريات:18]. اسحار جمع سحر است آيات از استغفار جمع سحر است آيات از استغفار

[توبه:58]. اگر از غنيمت به آنهاندهند به شدّت خشمگين شوند. [مائده:80]. [آل عمران:162]. اسخط: به غضب آوردن است مثل [محمّد:28]. در كافى كتاب توحيد باب اراده،

قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... كندن. حفره: گودال [آل عمران:103] در لب گودالى از آتش بوديد از آن نجاتتان داد. * [نازعات:10] در مجمع گويد:

*** انمله: سرانگشت. بقولى بند آخر انگشت. جمع آن انامل و انملات است [آل عمران:119]. چون خلوت كنند از غيظ بر شما سرانگشتان بجوند. در مجمع گفته: اصل آن از

*** انمله: سرانگشت. بقولى بند آخر انگشت. جمع آن انامل و انملات است [آل عمران:119]. چون خلوت كنند از غيظ بر شما سرانگشتان بجوند. در مجمع گفته: اصل آن از

[توبه:58]. اگر از غنيمت به آنهاندهند به شدّت خشمگين شوند. [مائده:80]. [آل عمران:162]. اسخط: به غضب آوردن است مثل [محمّد:28]. در كافى كتاب توحيد باب اراده،

محبوبى است از روى آن دو. [بقره:38]. تخويف به معنى ترساندن است [زمر:16]، [آل عمران:175]، خفية: حالتى است كه از خوف به انسان عارض مى‏شود و در جاى خوف به كار

مَكْظُومٌ» آن وقت گويند كه پر از غصه يا پر از خشم باشد و انتقام نگيرد. [آل عمران:134]. آنان كه خشم خويش را فروبرند و حبس كنند و انتقام نگيرند و آنانكه مردم

است مثل [تحريم:10] زن نوح و زن لوط در نكاح دو نفر از بندگان ما بودند. [آل عمران:15]، نا گفته نماند در حدود چهل بار در تعريف بهشت، «تَجرى مِنْ تَحْتِها الانهارُ»

فرو ريختنى پايه نهاده است؟ در المنار ذيل همين آيه گويد: بنيان مصدر است مثل عمران و غفران و از آن بنا اراده شود مانند خانه و مسجد و در اينجا بنا مراد است.

يعنى علف بلند و قوى شد، به قولى كهولت رسيدن به سن چهل و سه سالگى است. [آل عمران:46]. يعنى در گهواره و در بزرگى با مردم سخن گويد و از شايستگان است اين آيه

آرامش درونتان بر شما مستولى مى‏كرد و از آسمان بر شما آب نازل مى‏نمود [آل عمران:154]. پس از گرفتارى بر شما ايمنى فرستاد و آن خواب كمى بود كه طائفه‏اى از

توقف كرده و شرع به قبح آن حكم مى‏كند. منظور از آن در قرآن معصيت است. [آل عمران:104]. باشد از شما امتى كه به خير دعوت مى‏كنندو به معروف و كارهاى پسنديده

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... (بر وزن فلس) تقصير. كوتاهى (مفردات). [آل عمران:118]، يعنى از غير خودتان همراز مگيريد كه در تباهى شما كوتاهى نمى‏كنند [نور:22]،

توقف كرده و شرع به قبح آن حكم مى‏كند. منظور از آن در قرآن معصيت است. [آل عمران:104]. باشد از شما امتى كه به خير دعوت مى‏كنندو به معروف و كارهاى پسنديده

[مائده:59]. بگو اى اهل كتاب آيا از ما جز ايمانمان بخدا را مكروه مى‏داريد؟!. * [آل عمران:4]. خدا توانا و صاحب انتقام است يعنى كار بد را با عقوبت انكار مى‏كند چنانكه

[بقره:269] چون حكمت مرغوب و دلپسند است لذا بدان خير اطلاق شده است. در آيه [آل عمران: 26] ظاهراً خير به معنى اختيار است يعنى اختيار اين كارها در دست تو است .

مى‏شود مثل [ابراهيم:25-24]. اكنون به بعضى از آيات اشاره مى‏كنيم: 1- [آل عمران:59]. مثل در اين آيه به معنى صفت و حال است يعنى حال و جريان عيسى در پدر نداشتن

مراعاتى نيافتيم كه به آيات ما اهميت بدهند و اعتنائى داشته باشند مثل [آل عمران:187]. مسلّم است كه پس از «يَطْبَعُ اللَّهُ عَلى قُلُوبِ الْكافِرينَ» ديگر

[مائده:55]. مراد از ركوع ركوع نماز و «هُمْ راكِعونَ» جمله حاليّه است [آل عمران:43]. به نظر مى‏آيد سجود نماز در مذهب نصارى پيش از ركوع بوده است لذا سجود

بخوان مشروح آيه در «زلف» گذشت و آن شامل اوقات سه نماز يا پنج نماز است. [آل عمران:127]. گفته‏اند: «لِيَقْطَعَ» متعلق است به «وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ» در

بخوان مشروح آيه در «زلف» گذشت و آن شامل اوقات سه نماز يا پنج نماز است. [آل عمران:127]. گفته‏اند: «لِيَقْطَعَ» متعلق است به «وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ» در

ياران مخصوص حضرت رسول و ائمه اطهار عليهم السلام نيز استعمال شده است [آل عمران:52] اين لفظ مجموعاً پنج بار در قرآن آمدهاست: مائده 111و112، وصف 14. ناگفته

اِمْتِلاء: پرشدن. [ق:30]. مِلْ‏ء (به كسر ميم) نام مقدارى است كه ظرفى را پركند [آل عمران:91]. آنانكه كافراند و كافر بميرند اگر يكيشان آنقدر طلا به عوض دهد كه زمين

*** انمله: سرانگشت. بقولى بند آخر انگشت. جمع آن انامل و انملات است [آل عمران:119]. چون خلوت كنند از غيظ بر شما سرانگشتان بجوند. در مجمع گفته: اصل آن از

به معنى مفعول بگيريم يعنى انسان طبيعتاً به دوستى مال بسته شده است مثل [آل عمران:14]. يعنى «الانسان معقود لحب الخير». وَ جَعَلْنَا سَبْعا فَوْقَکُم سِرَاجا

(اقرب) ولى در قرآن مجيد تمام موارد آن متعدى به كار رفته است مثل [كهف:25]، [آل عمران:90]، [يوسف:65]. مزيد هم اسم مفعول آمده و هم مصدر ميمى (اقرب) [ق:30]. ظاهراً

اِمْتِلاء: پرشدن. [ق:30]. مِلْ‏ء (به كسر ميم) نام مقدارى است كه ظرفى را پركند [آل عمران:91]. آنانكه كافراند و كافر بميرند اگر يكيشان آنقدر طلا به عوض دهد كه زمين

به معنى مفعول بگيريم يعنى انسان طبيعتاً به دوستى مال بسته شده است مثل [آل عمران:14]. يعنى «الانسان معقود لحب الخير». کَرَمَاد بِه أَعْمَالُهُم الرّيح بِرَبّهِم

که مشرکان «مکّه» پیدا کردند. حيق‌ (۱۰ بار) احاطه. فرا گرفتن. [غافر:45] آل عمران را عذاب بد فرا گرفت در اقرب الموارد هست [فاطر:43 ]حيله بد احاطه نمى‏كند و

يا مطلق فردا كه زمان آينده است مثل:[لقمان:34]. [قمر:26]. [حشر:18]. [آل عمران:121]. و چون بامداد از اهل خويش آمدى تا براى مؤمنان مواضع قتال آماده كنى.

مى‏شديد. 2- [آل عمران:174]. در اين آيه لفظ نعمت و فضل با هم ذكر شده ايضا در آيات [آل عمران:171]. [حجرات:8]. طبرسى ذيل آيه 171 آل عمران فرموده: فضل و نعمت

نرمى. راغب گويد: در اجسام بكار رود و در خُلق و معانى به طور استعاره. [آل عمران:159]. در اثر رحمت خدا به آنها نرم و ملايم شدى [سباء:10]. براى داود آهن را

يا عفو كند آنكه عقده نكاح در اختيار و تسلط او است. رجوع شود به «عقد». [آل عمران:26]. اختيار در قدرت و سلطه تو است تو بر هر چيز توانائى. 3- يد مغلوله كنايه

او لم بئس ملک ورى عرف دنو قرى خشع غفل مول نکح رود عذب فحش منع نسو نصف قبل عمران لعن لبس ظنن قلل طول طعم عرض عمر بعد جمع يمن حيى جدر بنو صنع ربع حرم کره مريم

ناصر: يارى كننده. [طارق:10]. جمع آن در قرآن مجيد ناصرون و انصار است. [آل عمران:22]. [بقره:270]. ستمگران را يارانى نيست . نصير: به معنى ناصر است. به چند

گفته. مثل [توبه:72]. [نحل:41]. و آن به اعتبار سن نيز گفته مى‏شود مثل [آل عمران:40]. كه مراد از آن بزرگى سن و پيرى است. راغب گفته: اصل صغير و كبير در اعيان

ناصر: يارى كننده. [طارق:10]. جمع آن در قرآن مجيد ناصرون و انصار است. [آل عمران:22]. [بقره:270]. ستمگران را يارانى نيست . نصير: به معنى ناصر است. به چند

تلقين جواب از جانب خداست يعنى كرمت مرا مغرور كرد ظاهراً مطلب صحيحى نيست. [آل عمران:185]. در اينگونه آيات ممكن است غرور به ضم اول مصدر از براى مفعول باشد يعنى:

[آمده‌] خبر نيافته است؟ یا که آگه نشد به آنچه (راجع به مجازات) در تورات موسی عمران است؟ یا او را به آنچه در صحیفه های موسی است خبر نداده اند؟ يا از آنچه در

تکرار در قرآن: ۱۸۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... زنده. [آل عمران :27] زنده رااز مرده و مرده را از زنده خارج مى‏كنى . در صحاح گويد: حياة ضدّ

پسنديده و... است نبايد از عزّت خدا به هراسيد. گاهى در مقام تهديد آمده: [آل عمران:4]. در بعضی از آیات آمده: [حج:40]. ظاهراً مراد از عزيز در اين آيات منيع و

يا عفو كند آنكه عقده نكاح در اختيار و تسلط او است. رجوع شود به «عقد». [آل عمران:26]. اختيار در قدرت و سلطه تو است تو بر هر چيز توانائى. 3- يد مغلوله كنايه

بود. على هذا جزاى عمل را ثواب گوئيم كه به خود عامل برمى گردد [كهف:46] [آل عمران:195] ثواب به جزاى اعمال نيك و بد هر دو اطلاق شده است مثل [مطفّفين:36] [مائده:85]

بسيار [حديد:26]. كثير ممكن است فى نفسه باشد نه با قياس به ديگرى مثل [آل عمران:146]. يعنى مردان خدا كه فى حد هم بسيار بودند و مثل [مائده:66]. كه كثير در

معنى مرگ عادى بوده است. تباهى و از بين رفتن در آياتى نظير [بقره:205]. [آل عمران :117]. مراد تباه شدن و از بين رفتن است كه از مصاديق هلاك مى‏باشد. هلاك بوسيله

و رسول دشمنى مى‏كنند خوار و ذليل شدند چنانكه اسلافشان نيز ذليل شدند [آل عمران:127]. در نهج البلاغه خطبه 56 فرموده: «فَلَّما رِأَى اللَّهُ صِدْقَنا اَنْزَلَ

همان تدبير خداوند است كه آن حضرت را مأمور به هجرت نمود. ايضا در آيه [آل عمران:54]. كه مراد از مكر اول حيله يهود است در باره كشتن عيسى «عليه السلام» و منظور

گويند در اثر زن گرفتن از آنهابوده است. درباره هم مسلكى آمده [حجرات:10]، [آل عمران:103] ممكن است اخوة و اخوان در اين دو آيه راجع به حقيقت خانواده در قيامت باشد

است. و نحو [احقاف:19]، [طه:75] كه مراد ظاهراً مرتبه‏هاى مادّى است. * [آل عمران:163] ناگفته نماند نظير اين آيه، [انفال:4] و آيه [انعام:132]. ما قبل آيه اوّل

تورات و قرآن كتاب آسمانى است كه بر عيسى «عليه‏السلام»نازل شده بود [آل عمران:3]. [آل عمران:65]. 2- در انجيل احكام وجود داشته است [مائده:47]. 3- در انجيل از آمدن

او بخواهند که دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند. بهل‌ (۱ بار) تضرّع. [آل عمران:61] سپس تضرّع كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم. راغب گويد: بهل و

كردن به صبر است [مريم:65]. مصابره:را غلبه در صبر گفته‏اند (كشاف -اقرب) [آل عمران:200]. گفته‏اند: يعنى اى اهل ايمان در راه خدا صبر كنيد و به دشمنان در صبر

مى‏كند. طبرسى فرموده: وكيل در صفات خدا به معنى متولى به تدبير خلق است [آل عمران:173]. [انعام:102]. [هود:12]. در اينجا لازم است به دو مطلب توجه كنيم: 1- وكيل

گفته‏ايم. ظّلام: صيغه مبالغه است اين كلمه پنج بار در قرآن به كار رفته: آل عمران:182، انفال:51، حج:10، فصلت:46، ق:29. و همه درباره نفى ظلم از پروردگار است

معنى معمول آن همان گذشت و بخشودن و ناديده گرفتن است مثل [مائده:95]. [آل عمران:134]. و چون پيوسته در قرآن با «عن» متعدّى شده حتماً بايد آن را گذشت و چشم‏پوشى

مقابل خداوند نهى فرموده است و چهار محل فوق به قرار ذيل است: يوسف:39. آل عمران:64 و 80 - توبه:31. راغب مى‏گويد: بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود

عنده» يعنى از نزد او خارج شد، و اين دو معنى با معنى اوّل مخالف نيست مثل [آل عمران:154] هر آينه آنان كه مرگ بر ايشان نوشته شده به سوى قتلگاهشان خارج مى‏شدند

يا مطلق فردا كه زمان آينده است مثل:[لقمان:34]. [قمر:26]. [حشر:18]. [آل عمران:121]. و چون بامداد از اهل خويش آمدى تا براى مؤمنان مواضع قتال آماده كنى.

را بگیرد و هم احاطه کردن را. حيق‌ (۱۰ بار) احاطه. فرا گرفتن. [غافر:45] آل عمران را عذاب بد فرا گرفت در اقرب الموارد هست [فاطر:43 ]حيله بد احاطه نمى‏كند و

آیات شامل این کلمه خفى‌ (۳۴ بار) خفاء: پنهانى. نهانى. [آل عمران:5] چيزى در آسمان و زمين بر خدا نهان و پوشيده نمى‏ماند . نا گفته نماند: فعل اين مادّه از

است، اسم مكان بهتر به نظر مى‏آيد. مفازة: نيز مصدر ميمى و اسم مكان است [آل عمران:188]. آنها را در نجات از عذاب مپندار. بيابان را مفازه گويند، به قولى آن براى

مى‏كند. طبرسى فرموده: وكيل در صفات خدا به معنى متولى به تدبير خلق است [آل عمران:173]. [انعام:102]. [هود:12]. در اينجا لازم است به دو مطلب توجه كنيم: 1- وكيل

مراعاتى نيافتيم كه به آيات ما اهميت بدهند و اعتنائى داشته باشند مثل [آل عمران:187]. مسلّم است كه پس از «يَطْبَعُ اللَّهُ عَلى قُلُوبِ الْكافِرينَ» ديگر

«زبرت الكتاب: كتبته» (اقرب). در دو آيه از قرآن كتاب با زبر توأم آمده است [آل عمران:184]، [فاطر:25]. طبرسى فرموده زبر گفتن نسبت به مواعظ و كتاب گفتن نسبت به

مى‏كند. طبرسى فرموده: وكيل در صفات خدا به معنى متولى به تدبير خلق است [آل عمران:173]. [انعام:102]. [هود:12]. در اينجا لازم است به دو مطلب توجه كنيم: 1- وكيل

نمى‏كند. ضمير «امره» به «اللّه» برمى‏گردد و «بالغ» لازم است نه متعدّى. [آل عمران:20] گفتيم كه ابلاغ به معنى تبليغ است خواه اسم مصدر باشد چنانكه جوهرى گفته

داد. اطلاع: به معنى ظاهر شدن و آگاه كردن است لازم و متعدى هر دو مى‏آيد [آل عمران:179]. يعنى خدا عادت نداشت كه شما را بر غيب مطلع كند. اطلاع: از باب افتعال

معنى معمول آن همان گذشت و بخشودن و ناديده گرفتن است مثل [مائده:95]. [آل عمران:134]. و چون پيوسته در قرآن با «عن» متعدّى شده حتماً بايد آن را گذشت و چشم‏پوشى

بلكه خداوند سه روز قدرت سخن گفتن رااز وى سلب كرده چنانكه در آيه 41 سوره آل عمران و 10 سوره مريم مذكور است و آن علامت استجابت دعاى زكريا در خصوص فرزند خواستن

درباره زنان بهشتى توصيف بخصوصى دارد كه ذيلا اشاره مى‏شود: 1- [بقره:25]، [آل عمران:15]، [نساء:57]. 2- [دخان:54]، [طور:20]، [واقعة:22]. 3- [رحمن:56-58]. 4- [رحمن:70-74]

وعده داده مى‏شديد. اِلْتِقاء: ملاقات دو شى‏ء است همديگر را [رحمن:19]. [آل عمران:13]. *** لِقاءُالله: گفته‏اند لِقاءُالله به معنى مرگ است و آن ملاقات خدا

[احزاب:25]. [قصص:13]. و خ.اه برگرداندن حالت باشد نحو [تين:5]. و مثل [آل عمران:100]. تررّدد يعنى رفت و آمد پى در پى (مجمع) مراد از آن گاهى تحير در كار است

بلكه خداوند سه روز قدرت سخن گفتن رااز وى سلب كرده چنانكه در آيه 41 سوره آل عمران و 10 سوره مريم مذكور است و آن علامت استجابت دعاى زكريا در خصوص فرزند خواستن

[فاتحه:2]. چنانكه آمده [انعام:164]. و گاهى انسانهاست مثل [بقره:122]. [آل عمران:42]. و مثل [مائده:115]. و كلمه عالمين هفتاد و سه بار در قرآن آمده است در

بن ماثان برادر عمران كه پدر مريم بوده. نزد بعضى‌ «1» مراد يعقوب پسر اسحق پسر ابراهيم است، زيرا زكريا متزوج بود به خواهر مريم بنت عمران، و نسب او متصل به

سائر گفته‏ها كمى تفاوت دارد. در مجمع فرمود: اصل باب به معنى نفوذ است. *[آل عمران:13]. در آن چه گفته شد با بصيرتان را عبرتى است كه از اين محسوس مشاهد به غير

ناصر: يارى كننده. [طارق:10]. جمع آن در قرآن مجيد ناصرون و انصار است. [آل عمران:22]. [بقره:270]. ستمگران را يارانى نيست . نصير: به معنى ناصر است. به چند

حق قرار نداد [زمر:28]. عدم عوج عبارت اخراى حق بودن است چنانكه فرموده [آل عمران:3]. [انعام:66]. [طه:108]. ضمير «له» ظاهراً راجع به تبعيّت است يعنى در آن

معنى مرگ عادى بوده است. تباهى و از بين رفتن در آياتى نظير [بقره:205]. [آل عمران :117]. مراد تباه شدن و از بين رفتن است كه از مصاديق هلاك مى‏باشد. هلاك بوسيله

طيراناً». [يوسف:41]، [فيل:3]. طير در هر دو آيه جمع طائر است ولى در آيه [آل عمران:49]. ظاهراً براى مفرد است. تطيّر: از باب تفعّل به معنى فال بد زدن است [يس:18]

انعام، 59. «2». هود، 49. «3». آل عمران، 49. «4». بقره، 255. جلد 10 - صفحه 260 غيب خود آگاه نمى‌سازد و در آيه 174 سوره آل عمران نيز مى‌خوانيم: خداوند شما را

سائر گفته‏ها كمى تفاوت دارد. در مجمع فرمود: اصل باب به معنى نفوذ است. *[آل عمران:13]. در آن چه گفته شد با بصيرتان را عبرتى است كه از اين محسوس مشاهد به غير

مَصْعَداً لَلْكَلِمِ الطَّيِّبِ و الْعَمَلِ الصّالِحِ مِنْ خَلْقِهِ». * [آل عمران:153]. در مجمع فرموده: صعود رفتن در بالائى و اصعاد رفتن در زمين هموار است

نماند ايمان و عمل در مهاجران و انصار شرط رضاى خداست كه فرموده [توبه:96]، [آل عمران:57]، [توبه:80]. باز نا گفته نماند جمله «رَضِىَ اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا

از آيه، استظهار كرديم. با همه اين، آيه قابل دقّت و تأمّل است. بَّكة: [آل عمران:96]، اوّلين خانه‏اى كه براى مردم وضع شده همان است كه در بكّه است. بَكّ در

معنى معمول آن همان گذشت و بخشودن و ناديده گرفتن است مثل [مائده:95]. [آل عمران:134]. و چون پيوسته در قرآن با «عن» متعدّى شده حتماً بايد آن را گذشت و چشم‏پوشى

معنى منافق بودن، منافق كسى است كه در باطن كافر و در ظاهر مسلمان است [آل عمران:167]. طبرسى در وجه تسميه در جائى مى‏گويد: منافق به سوى مؤمن با ايمان خارج

وَلَدَها وَ الشَّيْخُ الْكَبيرُ». روايت پنجم نيز قريب به آنها است . * [آل عمران:180]. طوق آن است كه در گردن گذاشته شود خلقتاً مثل طوق كبوتر يا صنعتاً مثل

با اين آيه در يك سياق‏اند و اين سخن قوى و بلكه حتمى است. درباره آيه [آل عمران:90] گفته‏اند چون توبه حقيقى از آنها سر نمى‏زند در مجمع فرموده: اگر توبه حقيقى

و توجه به ساحت قدس او است چنانكه نظير آن در كفالت مريم در قرآن آمده [آل عمران:44]. نصب من ما ب ذلکم رجس فسق الذين يسر قسم خمر ان يوم عمل يئس شطن انن على

آرزو كردن. زيرا كه آرزو شده در ذهن انسان اندازه‏گيرى و مصوّر مى‏شود. [آل عمران:143]. پيش از ملاقات مرگ، مرگ را آرزو مى‏كرديد. [نساء:32]. ظاهراً مراد فرقهايى

نيز كتابها نيز گفته شده است. على هذا معنى آيه [اعراف:130]. آن است كه: آل عمران را با سالهاى سخت كه پر از قحطى و فشار بود و با نقص ثمرات مؤاخذه كرديم. در

بلاى آسمانى بوده است. طائفه: قسمتى از مردم و قطعه‏اى از شى‏ء است مثل [آل عمران:69]. ولى در قرآن به معناى دوم به كار نرفته. طبرسى فرموده: در اصل و تسميه

[بقره:249]؟ گوئيم: درباره آخرت يقين لازم است نه ظّن چنان كه فرمود: [بقره:4]. [آل عمران:114]. [انعام:154]. در آيات فوق علت استعمال ظّن ملاقات رب و ظّن بعثت هم در

نزد فرعون پادشاه مصر پيغمبرى را كه همه ميدانيد و ميشناسيد او را كه موسى بن عمران بوده و محتاج بذكر نيست پس فرعون اطاعت او امر او را ننمود و ما گرفتيم او را

خواهد آمد انشاءاللّه. و آن در زمان و مكان و اعمال به كار مى‏رود نحو [آل عمران:97]، [يوسف:36]. و نحو [حجرات:14]، [نصر:2]، [بقره:208] و نيز گفته مى‏شود:

خصوص با كلمه رحمت توصيف شده‏اند كه ذيلاً به بعضى اشاره مى‏شود: 1- بهشت [آل عمران:107]. 2- قرآن [اعراف:52]. 3- تورات [هود:17]. 4- نبوّت [هود:63]. 5-پيغمبر

نيز كتابها نيز گفته شده است. على هذا معنى آيه [اعراف:130]. آن است كه: آل عمران را با سالهاى سخت كه پر از قحطى و فشار بود و با نقص ثمرات مؤاخذه كرديم. در

شما هيچ معبودى جز او نيست. اوست كه شما را از زمين پديد آورد و شما را به عمران آن وا داشت. پس از او آمرزش بخواهيد، آن‌گاه به درگاه او توبه كنيد كه پروردگار

انعام، 59. «2». هود، 49. «3». آل عمران، 49. «4». بقره، 255. جلد 10 - صفحه 260 غيب خود آگاه نمى‌سازد و در آيه 174 سوره آل عمران نيز مى‌خوانيم: خداوند شما را

از فرعون و کردارش نجات ده و مرا از دست گروه ستمگران برهان.» و مریم‌، دخت عمران را، همان کسی که عورت خود را (پاک) نگاه داشت. پس در آن از روح ویژه‌مان (از

عذاب همه‏اش بد و ناگوار است، شدّت آن مراد است مثل عذاب اليم، عذاب شديد. [آل عمران:174]. با نعمت و فضل خدا برگشتند و حادثه بدى به آنهانرسيد. سوأى مؤنث اسوء

بُهْتاناً عَظِيماً: و ديگر به سبب گفتن آنها، به زعم باطل خود، بر مريم بنت عمران مادر عيسى، بهتانى عظيم و دروغى بزرگ كه آن بهتان انتساب زنا بود به او، و حال

سمو به معنى رفعت است همچنين است قول راغب. [انسان:25]. تسميه: نا گذاشتن [آل عمران:36]. [حج:78]. مسمّى: نام گذارى شده. معناى تعيين نيز مى‏دهد كه نام گذارى تعيين

آمده [انعام:99]. * [بقره:25]. معنى آيه در «رزق» گذشت. متشابهات قرآن‏ [آل عمران:7]. آيات متشابه آنهائى است كه مراد خدا از آنها روشن و قطعى نيست و تميز داده

مَصْعَداً لَلْكَلِمِ الطَّيِّبِ و الْعَمَلِ الصّالِحِ مِنْ خَلْقِهِ». * [آل عمران:153]. در مجمع فرموده: صعود رفتن در بالائى و اصعاد رفتن در زمين هموار است

گذاشته شده است، پيداست كه اين با جنّات دنيا قابل مقايسه نمى‏باشد. 2- [آل عمران:133] [حديد:21]. در اين آيه وسعت بهشت وسعت آسمانها و زمين ذكر شده، به مضمون

آمده [انعام:99]. * [بقره:25]. معنى آيه در «رزق» گذشت. متشابهات قرآن‏ [آل عمران:7]. آيات متشابه آنهائى است كه مراد خدا از آنها روشن و قطعى نيست و تميز داده

و آن پنج بار در قرآن تكرار شده و به معنى بصيرت‏ها و دليل‏هاست و مثل [آل عمران:13]، طبرسى و بيضاوى آن را: «ذوى البصائر و ذوقى العقول» گفته‏اند و مثل [حشر:2]،

يا عفو كند آنكه عقده نكاح در اختيار و تسلط او است. رجوع شود به «عقد». [آل عمران:26]. اختيار در قدرت و سلطه تو است تو بر هر چيز توانائى. 3- يد مغلوله كنايه

بلاى آسمانى بوده است. طائفه: قسمتى از مردم و قطعه‏اى از شى‏ء است مثل [آل عمران:69]. ولى در قرآن به معناى دوم به كار نرفته. طبرسى فرموده: در اصل و تسميه

آمده [انعام:99]. * [بقره:25]. معنى آيه در «رزق» گذشت. متشابهات قرآن‏ [آل عمران:7]. آيات متشابه آنهائى است كه مراد خدا از آنها روشن و قطعى نيست و تميز داده

انعام، 59. «2». هود، 49. «3». آل عمران، 49. «4». بقره، 255. جلد 10 - صفحه 260 غيب خود آگاه نمى‌سازد و در آيه 174 سوره آل عمران نيز مى‌خوانيم: خداوند شما را

مستضعفين قال: «هم ليسوا بالمؤمنين و لابالكفار و هم المرجون لامراللّه». «قال عمران سئلت ابا عبداللّه «عليه السلام» عن المستضعفين قال: هم ليسوا بالمؤمنين و لا

آيه [نور:32].در كشّاف گويد:بعضى آن را «عبيدكم» خوانده است و نيز در آيه [آل عمران:79]. اين كلمه گاهى بر جمادات نيز اطلاق شده مثل [اعراف:194]. شايد مراد از

«كانَ الرَّجُلُ مِنّا اَذا قَرَءَ الْبَقَرَةَ و آل عِمْرانَ جَدَّ فينا» اگر مردى از ما سوره بقره و آل عمران را ميخواند و ياد ميگرفت در نظر ما عظيم ميبود. در

كرده‏اند. در مجمع از فرّاء نقل شده: آن باد سردى است كه مثل آتش مى‏سوزاند [آل عمران:117]. در مجمع آن را باد بسيار سرد گفته و گويد: ممكن است صرّ صداى باد بسيار

كه در عدّه وفات است. گوئى با گوشه سخن خواستگارى مى‏كند. * [حديد:21]، [آل عمران:133] مراد از عرض در اين دو آيه ظاهراً وسعت است و آن يكى از معانى شايع عرض

آينه منت گذارديم، يعنى انعام فرموديم، عَلى‌ مُوسى‌ وَ هارُونَ‌: به موسى بن عمران و برادر او هارون، نعمت رسالت و نبوت را، يا بر نعم دينى و دنيوى. وَ لَقَدْ

همان تدبير خداوند است كه آن حضرت را مأمور به هجرت نمود. ايضا در آيه [آل عمران:54]. كه مراد از مكر اول حيله يهود است در باره كشتن عيسى «عليه السلام» و منظور

ورثه است و بنابراين معنى واضح است در هر حال و عرضه داشت زن من ايشاع دختر عمران نازا است و تاكنون اولادى نياورده و تو ببخش و عطا كن بمن از فضل و رحمت بى‌منتهاى

كشت و زرع و حفر قنوات و استخراج معادن و تهيّه مساكن و قصور براى آبادى و عمران اين دار غرور و همه را گذاردند و رفتند در قبور آنهم بعذاب الهى بطوريكه موجب

آيات نيز به آن تصريح دارندمثلافرموده: [توبه:8]. [توبه:13]. آيات سوره آل عمران در باره جنگ «احد» نازل شده كه لشكركشى از طرف كفار بود و آيات سوره انفال در

[مومنون:29]. بگو پروردگارا مرا از كشتى فرود آور فرود آوردن مباركى و در آيه [آل عمران:124]. اسم مفعول است. تَنَزُّل: در صحاح، قاموس و اقرب آن را نزول با مهلت و

كرده‏اند. در مجمع از فرّاء نقل شده: آن باد سردى است كه مثل آتش مى‏سوزاند [آل عمران:117]. در مجمع آن را باد بسيار سرد گفته و گويد: ممكن است صرّ صداى باد بسيار

كرده‏اند. در مجمع از فرّاء نقل شده: آن باد سردى است كه مثل آتش مى‏سوزاند [آل عمران:117]. در مجمع آن را باد بسيار سرد گفته و گويد: ممكن است صرّ صداى باد بسيار

مرسلات، 4. «7». نازعات، 5. «8». انفطار، 10. «9». آل عمران، 39. «10». آل عمران، 42. «11». آل عمران، 124. «12». سجده، 11. «13». حاقّه، 17. «14». سجده، 15

زندانى‌ «1». بحارالانوار، ج 11، ص 298. «2». نصر، 2. «3». آل عمران، 123- 125. «4». آل عمران، 151 و حشر، 2. «5». احزاب، 56. «6». محمّد، 33. جلد 10 - صفحه

كشتيها را غصب مى‏كرد. در آيه [حشر:14]. در اجسام و اماكن بكار رفته است. * [آل عمران:187]. مراد از اين تعبير به پشت سرانداختن و عدم اعتناء است. وَ مِن مَا الّذِين

سپس آنها را بررسى كنيم تا به بينيم مطلب به كجا مى‏انجامد. [بقره:154]، [آل عمران:169-171]. يعنى با آنها كه در راه خدا كشته مى‏شوند نگوئيد مردگانند بلكه زندگانند

رؤيت واقع شده‏اند و مرئى و مجسّم بودن اعمال منطوق صريح آن‏ها است. و مثل [آل عمران:30]. در اين مضمون روايات بسيارى از طريق ائمه اهل بيت عليهم السلام و اهل سنت

اصرار واقع نشوند وگرنه اصرار بر صغيره آن را در رديف كبائر قرار خواهد داد [آل عمران:135]. در كافى بابُ الْاِصْرارِ عَلى الذَّنْبِ از ابا عبداللَّه «عليه السلام»

اللّه علیه و آله می‌خوانیم: من قرء سورة آل عمران اعطی بکلّ آیة منها امانا علی جسر جهنّم: «هر کس سوره آل عمران را بخواند به تعداد آیات آن، امانی بر پل دوزخ

بحارالانوار، ج 2، ص 52. «2». عنكبوت، 48. «3». ذاريات، 52. «4». هود، 11. «5». آل عمران، 173. «6». يس، 11. «7». فصلت، 8. «8». قلم، 4. «9». نساء، 10. جلد 10 - صفحه

باين امر بوده و اينكه اينجا از سه شبانه روز بليالى تعبير شده و در سوره آل عمران بايام براى آنستكه معلوم شود مراد شبانه روز است نه روز تنها يا شب تنها چنانچه

زندانى‌ «1». بحارالانوار، ج 11، ص 298. «2». نصر، 2. «3». آل عمران، 123- 125. «4». آل عمران، 151 و حشر، 2. «5». احزاب، 56. «6». محمّد، 33. جلد 10 - صفحه

فِيه کُتُبِه فَنَفَخْنَا فَرْجَهَا کَانَت أَحْصَنَت الْقَانِتِين الّتِي عِمْرَان در حال بارگیری...

ده مرا از فرعون و كردار او و نجات ده مرا از گروه ستمكاران‌ و بمريم دختر عمران آنكه نگه داشت رحم خويش را پس دميديم در آن از روح خود و تصديق كرد سخنان پروردگارش

بار) نفخ‌ (۲۰ بار) وَ فَرْجَهَا مِن أَحْصَنَت رُوحِنَا الّتِي فِيه فِيهَا عِمْرَان خَاشِعِين ابْنَة صَدّقَت جَعَلْنَاهَا لَنَا مَرْيَم کَانُوا بِکَلِمَات

الْمُؤْمِنِين مِنْهَا فَأَنْجَيْنَاه أَهْلَه فَافْتَح لِي فَخَرَج تِلْقَاء عِمْرَان کَذّبُون النّاصِحِين الّتِي أَجْمَعِين ابْن مَدْيَن قَوْمِي قَالَت در حال

گفت:ذرّيّات و ذرارى جمع بجمع‏اند. ولى از اقراب نقل شده كه ذريّه مفرد است. [آل عمران:38] پروردگارا از جانب خودت براى من نسل و فرزند پاكى عطا فرما. [بقره:266]

الْقَوْم يَخْتَصِمُون يَفْسُقُون نَبّأَهَا أَنْبَأَک جَزَاء لَهَا لَيْتَنِي عِمْرَان أَنْتُم الْأَبْوَاب الْعَزِيز الْمُلُوک تَدْعُونَنَا أَعُوذ خَيْر لَدَى

زندانى‌ «1». بحارالانوار، ج 11، ص 298. «2». نصر، 2. «3». آل عمران، 123- 125. «4». آل عمران، 151 و حشر، 2. «5». احزاب، 56. «6». محمّد، 33. جلد 10 - صفحه

.». ۱۵ - از امام رضا(ع) روایت شده که فرموده اند: «ان کلیم اللّه موسى بن عمران ... لما کلمه اللّه عز و جل ... رجع إلى قومه ... فقالوا لن نؤمن لک حتى نسمع

شبى سه مرتبه برمى‌خواست و نظر در آفاق آسمان مى‌نمود و پنج آيه آخر سوره ال عمران از «ان فى خلق السموات و الارض ...» تا «انك لا تخلف الميعاد» قرائت، بعد از

ده مرا از فرعون و كردار او و نجات ده مرا از گروه ستمكاران‌ و بمريم دختر عمران آنكه نگه داشت رحم خويش را پس دميديم در آن از روح خود و تصديق كرد سخنان پروردگارش

بِکَلِمَات رَبّهَا ابْنَهَا آيَة کُتُبِه لِلْعَالَمِين إِن خَاشِعِين هٰذِه عِمْرَان ابْنَة کَانَت مَرْيَم در حال بارگیری...

نزد فرعون پادشاه مصر پيغمبرى را كه همه ميدانيد و ميشناسيد او را كه موسى بن عمران بوده و محتاج بذكر نيست پس فرعون اطاعت او امر او را ننمود و ما گرفتيم او را

است كه مگر با امام زنده‏اى كه معروف باشد و مردم او را بشناسند). آل عمران ١٤٤ آل عمران ١٥٩ ابراهيم ٣٥ الأعراف ١٤٢ الأنبياء ٧٣ الأنعام ١٢٢ الأنعام ٩٣ البقرة

گرداند، و اگر چيزى را كم كنند، آن را از براى ايشان تمام گرداند». آل عمران ١٤٤ آل عمران ١٥٩ ابراهيم ٣٥ الأعراف ١٤٢ الأنبياء ٧٣ الأنعام ١٢٢ الأنعام ٩٣ البقرة

ها (۱۳۹۹ بار) وَ أَحْصَنَت فَنَفَخْنَا الّتِي مِن رُوحِنَا فِيه فِيهَا عِمْرَان خَاشِعِين لَنَا ابْنَة کَانُوا مَرْيَم صَدّقَت الظّالِمِين جَعَلْنَاهَا

كه زوال و هلاكت تو و قوم تو به دست موسى بن عمران خواهد بود، و هر گاه ظاهر مى‌شد كه اين طفل همان موسى بن عمران است قطعا او را مى‌كشت، لكن خداى تعالى حال

نزد فرعون پادشاه مصر پيغمبرى را كه همه ميدانيد و ميشناسيد او را كه موسى بن عمران بوده و محتاج بذكر نيست پس فرعون اطاعت او امر او را ننمود و ما گرفتيم او را

نزد فرعون پادشاه مصر پيغمبرى را كه همه ميدانيد و ميشناسيد او را كه موسى بن عمران بوده و محتاج بذكر نيست پس فرعون اطاعت او امر او را ننمود و ما گرفتيم او را

يَفْتَدِي‌ ... بِبَنِيهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخِيهِ‌ «1». نساء، 42. «2». آل عمران، 30. جلد 10 - صفحه 215 5- غريزه حبّ ذات، بالاترين غرايز است. لَوْ يَفْتَدِي‌

يَفْتَدِي‌ ... بِبَنِيهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخِيهِ‌ «1». نساء، 42. «2». آل عمران، 30. جلد 10 - صفحه 215 5- غريزه حبّ ذات، بالاترين غرايز است. لَوْ يَفْتَدِي‌

نزد فرعون پادشاه مصر پيغمبرى را كه همه ميدانيد و ميشناسيد او را كه موسى بن عمران بوده و محتاج بذكر نيست پس فرعون اطاعت او امر او را ننمود و ما گرفتيم او را

بجهاد چنانچه حضرت عيسى بخواص اصحاب خود كه حواريّون خوانده شدند و در سوره آل عمران تفسير آن گذشت فرمود كيانند ياران و لشگريان من با توجه بيارى خدا و تقرّب بسوى

شقاوت به شقاوت برسند و از هم متمايز گردند. الميزان در ج چهارم ذيل آيه 42 آل عمران در اين باره بحث مفصلى دارد كه ديدنى است. وَ اللّه لا فِي مَا الّذِين إِلاّ

encourage them. My plan is firm. ترتیل: ترجمه: «أُمْلِی»: مهلت می‌دهم (نگا: آل‌عمران / . «کَیْد»: چاره‌جوئی نهانی. «مَتِینٌ»: محکم و استوار. Tabber requires Javascript

گفتم خدايا اين كدام پيغمبر است اين همه امت دارد. گفتند اين برادر تو موسى بن عمران است، و اينها بنى اسرائيل هستند. گفتم بار خدايا امت من كجايند؟ خطاب شد به

كافى نقل نموده و در ذيل آيه شريفه انّ اللّه لا يخفى عليه شى‌ء در سوره آل عمران ذكر شد كه دلالت دارد بر آنكه شقاوت و سعادت طفل در شكم مادر مقدر ميشود با

نزد فرعون پادشاه مصر پيغمبرى را كه همه ميدانيد و ميشناسيد او را كه موسى بن عمران بوده و محتاج بذكر نيست پس فرعون اطاعت او امر او را ننمود و ما گرفتيم او را

تمام آرايش و پيرايشهاى دنيوى را نيست و نابود ميفرمايد بطوريكه آثار آبادى و عمران از روى زمين بكلّى محو ميشود و بصورت بيابانى بى‌گياه و آب و عرصه‌اى ويران

راه فطرت سالم است. «7» «1». هود، 56. «2». يس، 3- 4. «3». يس، 61. «4». آل‌عمران، 101. «5». بنا بر اينكه الف و لام در «الصِّراطَ» اشاره به همان راه يكتاپرستى

آیه ۱۶ سوره تغابن نازل گردید. سعید بن جبیر گوید: وقتى که آیه ۱.۲ سوره آل عمران «اتَّقُوااللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ» نازل گردید. عمل به آیه مزبور بر مردم بسیار

قال: نفر من الیهود ... قالوا: أخبرنا عن الأیات التسع التى أوتیها موسى بن عمران قلت: العصا و إخراجه یده من جیبه بیضاء و الجراد و القمّل و الضفادع و الدم

«وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ» «2» در آخرت غرق‌ «1». آل عمران، 193. «2». اعراف، 157. جلد 10 - صفحه 135 نورند. «نُورُهُمْ يَسْعى‌ بَيْنَ

يهود و نصارى جداگانه مى‏رسد. و بنظرم گاهى هم مشتركاً نقل و ردّ مى‏كند. وَ عِمْرَان مَرْيَم مِن الظّالِمِين الّتِي أَحْصَنَت الْقَوْم فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا

با صداى بلند در آن گفتگو نشود، سخنان باطل مطرح‌ «1». منافقون، 5. «2». آل عمران، 96. «3». كهف، 21. «4». توبه، 108. «5». بقره، 125. «6». اعراف، 31. «7». توبه،

بود و در هر حال عطف بر ما سبق است و شمّه‌اى از تفسير اين آيه در سوره آل عمران در ضمن احوال آنحضرت و حضرت زكريّا گذشت .. فَأَشارَت‌ إِلَيه‌ِ قالُوا كَيف‌َ

لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبارَكاً» «1» اين قول ابن عباس است. «1» سوره آل عمران، آيه 96. جلد 8 - صفحه 415 برهان قاطع: يكى از آيات باهره قدرت الهيه، انقلاب

امير المؤمنين عليه السلام: قال كن لما لا ترجو ارجى منك لما ترجو فان موسى بن عمران خرج يقتبس لاهله نارا فكلّمه اللّه عزّ و جلّ فرجع نبّيا و خرجت ملكة سبا كافرة

آدَم‌َ وَ نُوحاً وَ آل‌َ إِبراهِيم‌َ وَ آل‌َ عِمران‌َ عَلَي‌ العالَمِين‌َ) آل‌ عمران‌ آيه 30 و مراد ‌از‌ آل‌ عمران‌ انبياء بني‌ اسرائيل‌، و ‌از‌ آل‌ ابراهيم‌

مشتمل بر دو سوره: سوره فاتحه، سوره بقره. جلد دوم. مشتمل بر دو سوره: سوره آل عمران، سوره نساء. جلد سوم. مشتمل بر دو سوره: سوره مائده، سوره انعام. جلد چهارم

بِآیاتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِینٍ). منظور از «آیات» معجزاتی است که خداوند به موسی بن عمران داد (آیات نه گانه) و منظور از «سلطان مبین»، منطق نیرومند و دلائل دندان شکن

مى‌تواند رزق دادن را قطع كند. «إِنْ‌ «1». لقمان، 33. «2». روم، 40. «3». آل عمران، 169. «4». غافر، 40. جلد 10 - صفحه 159 أَمْسَكَ رِزْقَهُ» 5- يكى از راههاى

با صداى بلند در آن گفتگو نشود، سخنان باطل مطرح‌ «1». منافقون، 5. «2». آل عمران، 96. «3». كهف، 21. «4». توبه، 108. «5». بقره، 125. «6». اعراف، 31. «7». توبه،

ميخواستند مبالغه در صلاحش نمايند برادر يا خواهر او ميخواندند و گفتند پدرت عمران مرد بدى نبود و مادرت حنّه زن زناكارى نبود تو چرا اين طور شدى و معلوم است

است. «وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا» «1». بقره، 183. «2». آل عمران، 146. تفسير نور(10جلدى)، ج‌7، ص: 404 سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا

را پس پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم باو فرمود اى فلان اگر موسى بن عمران در ميان آنها حاضر بود پس ميآمدى تو نزد آنها با اعراض از حكمى كه من از جانب

احول گشته و به كج بينى در من نگاه كنى، نمى‌دانى كه خداى تعالى وحى فرستاد به عمران پيغمبر كه من پسرى را به تو مرحمت كنم كه اكمه و ابرص را به سازد، «1» كتاب

علاوه بر آثار و برکات معنوی مواهب ظاهری دنیا را نیز متوجه انسان می‌سازد، عمران و آبادی می‌آفریند، و مایه طول عمر و بهره‌گیری از مواهب حیات می‌شود. ج) قدرت

نوشتم آن را، چون يافتم در آن خبر تو را. حضرت فرمود: يا فلان، اگر موسى بن عمران در ايشان قائم بود، پس مى‌آمدم او را در حالى كه اعراض مى‌نمودى از آنچه آوردم،

ولى 86 سوره‏اند و سور مدنى به قرار ذيل اند: 87- بقره. 88- انفال. 89- آل عمران. 90- احزاب. 91- ممتحنه. 92- نساء. 93- زلزال. 94- حديد. 95- محمد «صلى اللَّه

ده مرا از فرعون و كردار او و نجات ده مرا از گروه ستمكاران‌ و بمريم دختر عمران آنكه نگه داشت رحم خويش را پس دميديم در آن از روح خود و تصديق كرد سخنان پروردگارش

الإِسلام‌ُ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 17،‌من‌‌به‌ وَ مَن‌ يَبتَغ‌ِ غَيرَ الإِسلام‌ِ دِيناً فَلَن‌ يُقبَل‌َ مِنه‌ُ وَ هُوَ فِي‌ الآخِرَةِ مِن‌َ الخاسِرِين‌َ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌

ترتیل: ترجمه: «وُجُوهُهُم مُّسْوَدَّةٌ»: (نگا: آل‌عمران / نحل / ، زخرف / ). «مَثْویً»: (نگا: آل‌عمران / نحل / ، عنکبوت / ). Tabber requires Javascript to

بروج‌ ‌آيه‌ 22 3‌-‌ چنانچه‌ ‌در‌ مقدمه‌ كتاب‌ ص‌ 29 گذشت‌ 4‌-‌ سوره‌ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 7 5‌-‌ بنا ‌بر‌ مذهب‌ اماميه‌ و شافعيه‌ ‌که‌ بسم‌ اللّه‌ ‌را‌ ‌آيه‌

كافى نقل نموده و در ذيل آيه شريفه انّ اللّه لا يخفى عليه شى‌ء در سوره آل عمران ذكر شد كه دلالت دارد بر آنكه شقاوت و سعادت طفل در شكم مادر مقدر ميشود با

اوست، و همه می‌میرند «و میراث آسمان و زمین برای ذات پاک او می‌ماند» (آل عمران/ 180). در آغاز نیز همه چیز از ناحیه او بوده، و جای این نیست که انسان خود

مى‌تواند رزق دادن را قطع كند. «إِنْ‌ «1». لقمان، 33. «2». روم، 40. «3». آل عمران، 169. «4». غافر، 40. جلد 10 - صفحه 159 أَمْسَكَ رِزْقَهُ» 5- يكى از راههاى

عروس از خطرات) كِتابٌ‌ ... مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا «1». محمّد، 24. «2». آل عمران، 79. «3». مريم، 12. «4». فرقان، 30. «5». كافى، ج 2، ص 602. «6». نهج‌البلاغه،

بود. «1». بحارالانوار، ج 22، ص 140. «2». نساء، 19. «3». اعراف، 94. «4». آل عمران، 113. جلد 10 - صفحه 647 در ميان تمام شرور نام سه شرّ در اين سوره آمده است:

5. «5». فصّلت، 42. «6». واقعه، 80. «7». طه، 73. «8». انفال، 29. «9». آل عمران، 31. «10». نور، 22. «11». تغابن، 17. «12». صف، 11- 12. «13». نوح، 3- 4. جلد

تمام آرايش و پيرايشهاى دنيوى را نيست و نابود ميفرمايد بطوريكه آثار آبادى و عمران از روى زمين بكلّى محو ميشود و بصورت بيابانى بى‌گياه و آب و عرصه‌اى ويران

ميخواستند مبالغه در صلاحش نمايند برادر يا خواهر او ميخواندند و گفتند پدرت عمران مرد بدى نبود و مادرت حنّه زن زناكارى نبود تو چرا اين طور شدى و معلوم است

«5». فرقان، 67. «6». زلزال، 6 و 7. جلد 10 - صفحه 35 فتكرهون ان تنتقلوا من عمران الى خراب» «1» شما دنيا را آباد و آخرت را خراب كرده‌ايد، پس كراهت داريد كه

باين امر بوده و اينكه اينجا از سه شبانه روز بليالى تعبير شده و در سوره آل عمران بايام براى آنستكه معلوم شود مراد شبانه روز است نه روز تنها يا شب تنها چنانچه

باين امر بوده و اينكه اينجا از سه شبانه روز بليالى تعبير شده و در سوره آل عمران بايام براى آنستكه معلوم شود مراد شبانه روز است نه روز تنها يا شب تنها چنانچه

كردند در اقامه و بر پا داشتن آن بخواندن خود و وادار نمودن مردم را بآن و عمران مساجد و رواج معابد و هر چه مدخليّت در اقامه آن داشته باشد و آنانكه با مشورت

باين امر بوده و اينكه اينجا از سه شبانه روز بليالى تعبير شده و در سوره آل عمران بايام براى آنستكه معلوم شود مراد شبانه روز است نه روز تنها يا شب تنها چنانچه

نظير: «افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ» 9 مرتبه‌ «كَتَمَ شَهادَةً» 1 مرتبه‌ «1». آل عمران، 45. جلد 9 - صفحه 611 «كَذَّبَ بِآياتِ اللَّهِ» 2 مرتبه‌ «مَنَعَ مَساجِدَ

راضى است و از سر رضايت آن را مى‌پذيرد. «1». فصلت، 30. «2». آل عمران، 139. «3». آل عمران، 152. جلد 9 - صفحه 527 ايمان با كفر سازگار نيست. به نوح درباره‌ى

لِلنّاس‌ِ لَلَّذِي‌ بِبَكَّةَ مُبارَكاً آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 96، حرم‌ امن‌ الهي‌ ‌است‌: وَ مَن‌ دَخَلَه‌ُ كان‌َ آمِناً آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 97، بيت‌ اللّه‌ الحرام‌ ‌در‌

است تا بر گناهان خود بیفزایند (نگا: آل‌عمران / . «مَتَاعٌ»: بهره‌مند ساختن. تمتّع و بهره‌مندی (نگا: بقره / ، آل‌عمران / ). «إِلَی حِینٍ»: تا مدّتی که روزگار

بحارالانوار، ج 2، ص 52. «2». عنكبوت، 48. «3». ذاريات، 52. «4». هود، 11. «5». آل عمران، 173. «6». يس، 11. «7». فصلت، 8. «8». قلم، 4. «9». نساء، 10. جلد 10 - صفحه

«أَعْطى‌ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى‌» «9» «1». مرسلات، 20. «2». آل عمران، 6. «3». انعام، 101. «4». جاثيه، 22؛ عنكبوت، 44؛ روم، 8. «5». قمر، 49. «6»

كَهَيئَةِ الطَّيرِ فَأَنفُخ‌ُ فِيه‌ِ فَيَكُون‌ُ طَيراً بِإِذن‌ِ اللّه‌ِ آل‌ عمران‌ آيه 143، آيا قضيه‌ عزيز چنين‌ نبود ‌که‌ ميفرمايد: أَو كَالَّذِي‌ مَرَّ عَلي‌

مشركين‌ ميفرمايد وَ مَأواهُم‌ُ النّارُ وَ بِئس‌َ مَثوَي‌ الظّالِمِين‌َ آل‌ عمران‌ آيه 144 إِن‌َّ الَّذِين‌َ يُؤذُون‌َ اللّه‌َ وَ رَسُولَه‌ُ لَعَنَهُم‌ُ اللّه‌ُ

پس كدام يك از نعمت‌هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟ در آيه 185 سوره آل‌عمران خوانديم: «كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ» هر انسانى طعم مرگ را مى‌چشد. در

مفازه، مصدر میمی و به معنی رستگاری و کامیاب شدن و به آرزو رسیدن است (نگا: آل‌عمران / نبأ / ). حرف (ب) برای ملابسه است. Tabber requires Javascript to function

اللّه‌َ اصطَفي‌ آدَم‌َ وَ نُوحاً وَ آل‌َ إِبراهِيم‌َ وَ آل‌َ عِمران‌َ عَلَي‌ العالَمِين‌َ) آل‌ عمران‌ آيه 30 (مهندسي‌ ‌که‌ بگل‌ نكهت‌ و بگل‌ جان‌ داد بهر ‌که‌

مستحق عذاب مهين باشد، همچنانكه خوار ساخته نعمت الهى را به بخل و اخفار. روزى عمران حصين، جامه‌اى قيمتى از خز مصرى كه مثل آن يافت نمى‌شد پوشيده، از خانه بيرون

كردند در اقامه و بر پا داشتن آن بخواندن خود و وادار نمودن مردم را بآن و عمران مساجد و رواج معابد و هر چه مدخليّت در اقامه آن داشته باشد و آنانكه با مشورت

ابولهب عموى پيامبر، مورد لعن و نفرين‌ «1». حاقّه، 29. «2». اعراف، 48. «3». آل عمران، 10. «4». انسان، 8. «5». تحريم، 10. «6». تحريم، 11. «7». نهج‌البلاغه، نامه

ابولهب عموى پيامبر، مورد لعن و نفرين‌ «1». حاقّه، 29. «2». اعراف، 48. «3». آل عمران، 10. «4». انسان، 8. «5». تحريم، 10. «6». تحريم، 11. «7». نهج‌البلاغه، نامه

بود و در هر حال عطف بر ما سبق است و شمّه‌اى از تفسير اين آيه در سوره آل عمران در ضمن احوال آنحضرت و حضرت زكريّا گذشت .. قال‌َ إِنِّي‌ عَبدُ اللّه‌ِ آتانِي‌َ

بود و در هر حال عطف بر ما سبق است و شمّه‌اى از تفسير اين آيه در سوره آل عمران در ضمن احوال آنحضرت و حضرت زكريّا گذشت .. وَ جَعَلَنِي‌ مُبارَكاً أَين‌َ

بود و در هر حال عطف بر ما سبق است و شمّه‌اى از تفسير اين آيه در سوره آل عمران در ضمن احوال آنحضرت و حضرت زكريّا گذشت .. وَ بَرًّا بِوالِدَتِي‌ وَ لَم‌

«5» بقره 111 «6» سباء 24 «7» بقره 219 «8» توبه 6 «9». انعام، 108. «10». آل عمران، 23. «11». احزاب، 70. «12». طه، 44. جلد 8 - صفحه 216 1- مجادله با حقّ، عاملى

الله علیه و آله تکبیر گفت: (ما جریان مبسوط آن را در پاورقى آیه ۲۶ سوره آل عمران در صفحات ۱۱۲ و ۱۱۳ و ۱۱۴ ذکر نموده ایم) در چنین موقعى منافقین زبان به طعن

يَفْتَدِي‌ ... بِبَنِيهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخِيهِ‌ «1». نساء، 42. «2». آل عمران، 30. جلد 10 - صفحه 215 5- غريزه حبّ ذات، بالاترين غرايز است. لَوْ يَفْتَدِي‌

كردند در اقامه و بر پا داشتن آن بخواندن خود و وادار نمودن مردم را بآن و عمران مساجد و رواج معابد و هر چه مدخليّت در اقامه آن داشته باشد و آنانكه با مشورت

نسبت داده شود به شمرون يا سمرون بن يساكر بن يعقوب عليه السلام. «1» سوره آل عمران، آيه 133. جلد 8 - صفحه 310 وَ لَقَدْ أَوْحَيْنا إِلى‌ مُوسى‌ أَنْ أَسْرِ

باطل و مميّز ميان ثواب و خطا است بتفريق بر حسب رواياتى كه در اوائل سوره آل عمران گذشت بر بنده خود محمد بن عبد اللّه صلّى اللّه عليه و اله تا بوده باشد او

بجهاد چنانچه حضرت عيسى بخواص اصحاب خود كه حواريّون خوانده شدند و در سوره آل عمران تفسير آن گذشت فرمود كيانند ياران و لشگريان من با توجه بيارى خدا و تقرّب بسوى

الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الصَّلَاة عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن عمران بن محمد عن عمران القمي عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع قال :

الثَّانِي مِنْ كِتَابِ الصَّلَاة-بَابُ ۲۳ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر عنه عن عمران بن محمد بن عمران القمي عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع قال :

كِتَابِ الصَّلَاة-بَابُ ۲۳ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر سعد عن احمد عن عمران بن محمد بن عمران الاشعري عن بعض اصحابنا يرفعه الي ابي عبد الله ع قال :

گشت». آل عمران ١ آل عمران ١٠ آل عمران ١٠٠ آل عمران ١٠١ آل عمران ١٠٢ آل عمران ١٠٣ آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٠٥ آل عمران ١٠٦ آل عمران ١٠٧ آل عمران ١٠٨ آل عمران

آيه‌ «وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا» مراد، مريم دختر عمران است كه خود را عفيف و پاكيزه داشت و دست هيچكس را بر دامن عصمت خود نگذاشت.

مَريَم‌ُ اقنُتِي‌ لِرَبِّك‌ِ وَ اسجُدِي‌ وَ اركَعِي‌ مَع‌َ الرّاكِعِين‌َ) آل‌ عمران‌ آيه 38 و نيز ميفرمايد: (إِذ قالَت‌ِ المَلائِكَةُ يا مَريَم‌ُ إِن‌َّ اللّه‌َ

يقول : آل عمران ١١١ آل عمران ١٢١ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٢٣ آل عمران ١٢٤ آل عمران ١٣ آل عمران ١٣٠ آل عمران ١٤١ آل عمران ١٤٥ آل عمران ١٤٧ آل عمران ١٥٠ آل عمران

«بَلْ رانَ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ» «12» «1». انفال، 2. «2». كهف، 28. «3». آل‌عمران، 7. «4». مائده، 13. «5». مطففين، 14. «6». نساء، 155. «7». نحل، 22. «8». فتح،

آدرس: الحسين بن سعيد عن فضاله عن حماد عن عمران الحلبي قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج الحسين بن سعيد عن حماد بن عيسي عن عمران الحلبي قال :

تهذيب الاحكام، جلد ۲، كِتَابُ الصَّلَاة الحسين بن سعيد عن فضاله عن حماد عن عمران الحلبي قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج الحسين بن سعيد عن حماد بن عيسي عن عمران الحلبي عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۲، كِتَابُ الصَّلَاة و عنه عن عمران بن موسي عن الحسن بن علي بن النعمان عن ابيه عن بعض رجاله قال :

الكافي، جلد ۴، كِتَابُ الْحَج علي بن ابراهيم عن ابيه عن حماد بن عيسي عن عمران الحلبي قال :

تهذيب الاحكام، جلد ۹، كِتَابُ الْفَرَائِضِ وَ الْمَوَارِيث روي يحيي بن ابي عمران عن يونس عن رجل عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۷، كِتَابُ التِّجَارَات روي محمد بن حسان عن ابي عمران الارمني عن عبد الله بن الحكم قال :

شده‏اند». آل عمران ١٠ آل عمران ١٠١ آل عمران ١٠٢ آل عمران ١٠٣ آل عمران ١٠٧ آل عمران ١١٠ آل عمران ١١١ آل عمران ١١٢ آل عمران ١١٤ آل عمران ١١٥ آل عمران ١١٧ آل عمران

است». آل عمران ١٠ آل عمران ١٠١ آل عمران ١٠٢ آل عمران ١٠٣ آل عمران ١٠٧ آل عمران ١١٠ آل عمران ١١١ آل عمران ١١٢ آل عمران ١١٤ آل عمران ١١٥ آل عمران ١١٧ آل عمران

نكند». آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٣٨ آل عمران ١٤١ آل عمران ١٤٣ آل عمران ١٥٤ آل عمران ١٥٦ آل عمران ١٦٧ آل عمران ١٦٩ آل عمران ١٧٦ آل عمران ١٧٨ آل عمران

مى‏شوند». آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٣٨ آل عمران ١٤١ آل عمران ١٤٣ آل عمران ١٥٤ آل عمران ١٥٦ آل عمران ١٦٤ آل عمران ١٦٧ آل عمران ١٦٩ آل عمران ١٧٦ آل عمران

ندارد». آل عمران ١٠ آل عمران ١٠١ آل عمران ١٠٢ آل عمران ١٠٣ آل عمران ١٠٧ آل عمران ١١٠ آل عمران ١١١ آل عمران ١١٢ آل عمران ١١٤ آل عمران ١١٥ آل عمران ١١٧ آل عمران

است». آل عمران ١٠ آل عمران ١٠١ آل عمران ١٠٢ آل عمران ١٠٣ آل عمران ١٠٧ آل عمران ١١٠ آل عمران ١١١ آل عمران ١١٢ آل عمران ١١٤ آل عمران ١١٥ آل عمران ١١٧ آل عمران

مى‏كند». آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٠٦ آل عمران ١٠٨ آل عمران ١١٢ آل عمران ١١٥ آل عمران ١١٦ آل عمران ١١٧ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٢٨ آل عمران ١٣١ آل عمران ١٣٥ آل عمران

دهيد». آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٣٨ آل عمران ١٤١ آل عمران ١٤٣ آل عمران ١٥٤ آل عمران ١٥٦ آل عمران ١٦٧ آل عمران ١٦٩ آل عمران ١٧٦ آل عمران ١٧٨ آل عمران

دانشمند». آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٣٨ آل عمران ١٤١ آل عمران ١٤٣ آل عمران ١٥٤ آل عمران ١٥٦ آل عمران ١٥٧ آل عمران ١٥٨ آل عمران ١٦٧ آل عمران ١٦٨ آل عمران

سِيرَةِ الْإِمَامِ ع عنه عن محمد بن عبد الجبار عن صفوان بن يحيي عن المرزبان بن عمران قال :

كِتَابُ الْحَج علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن حماد بن عيسي عن عمران الحلبي قال :

الْحَج عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن الحسن بن فضال عن حماد بن عيسي عن عمران الحلبي قال :

آدرس: الكافي، جلد ۷، كِتَابُ الْحُدُود علي بن ابراهيم عن ابيه عن يحيي بن ابي عمران عن يونس عن اسحاق بن عمار قال :

كِتَابُ الصَّلَاة عنه عن بنان بن محمد عن سعد بن السندي عن علي بن عبد الله بن عمران عن الرضا ع قال قال الرضا ع :

الاستبصار فيما اختلف من الاخبار، جلد ۲ الحسين بن سعيد عن حماد بن عيسي عن عمران الحلبي قال :

الاحكام، جلد ۴، كِتَابُ الصِّيَام محمد بن احمد بن يحيي عن الحسين بن محمد عن عمران الاشعري عن زرعه عن سماعه عن ابي بصير قال :

آدرس: الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الصَّلَاة محمد بن يحيي عن عمران بن موسي عن الحسن بن علي بن النعمان عن ابيه عن بعض رجاله قال :

الاستبصار فيما اختلف من الاخبار، جلد ۲ الحسين بن سعيد عن حماد بن عيسي عن عمران الحلبي قال :

آدرس: الكافي، جلد ۶، كِتَابُ الْأَشْرِبَة محمد بن يحيي عن عمران بن موسي عن علي بن اسباط عن ابيه عن ابي عبد الله ع قال :

الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج الحسين بن سعيد عن القاسم بن عروه عن عبيد الله و عمران ابني علي الحلبيين عن ابي عبد الله ع قال :

الْحَج محمد بن الحسن الصفار عن محمد بن الحسين عن الحسن بن حماد بن عديس عن عمران بن حمران قال :

آدرس: الكافي، جلد ۵، كِتَابُ الْجِهَاد محمد بن يحيي عن عمران بن موسي عن الحسن بن طريف عن عبد الله بن المغيره رفعه قال قال رسول الله ص :

آدرس: الاستبصار فيما اختلف من الاخبار، جلد ۲ عن ابي عمران المنشد عن حذيفه بن منصور قال قال ابو عبد الله ع :

الْحَج و عنه عن محمد بن يحيي عن علي بن اسماعيل عن علي بن الحكم عن جعفر بن عمران عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۵، كِتَابُ النِّكَاح الحسين بن محمد عن محمد بن عمران عن عبد الله بن جبله عن اسحاق بن عمار قال :

كِتَابُ الْجِهَادِ وَ سِيرَةِ الْإِمَامِ ع عنه عن علي عن ابيه عن يحيي بن ابي عمران عن يونس عن ابي عبد الله بن سليمان قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

الاحكام، جلد ۴، كِتَابُ الصِّيَام محمد بن يعقوب عن الحسين بن محمد عن محمد بن عمران عن زياد القندي عن عبد الله بن سنان قال قال لي ابو عبد الله ع :

آدرس: الكافي، جلد ۷، كِتَابُ الْوَصَايَا محمد بن يحيي عن عمران بن موسي عن موسي بن جعفر عن عمرو بن سعيد المدايني عن محمد بن عمر الساباطي قال :

الطَّهَارَة فاما الخبر الذي رواه محمد بن احمد بن يحيي عن العباس عن ابي شعيب عن عمران بن حمران انه سمع عبدا صالحا يقول :

الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ ابو علي الاشعري عن محمد بن حسان عن ابي عمران الارمني عن عبد الله بن الحكم عن عيسي بن عطيه قال :

الصَّلَاة و عنه عن محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن علي بن مهزيار عن يحيي بن عمران الهمداني قال :

است» آل عمران ١٠٣ آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٢٦ آل عمران ١٣٨ آل عمران ١٤١ آل عمران ١٤٣ آل عمران ١٥١ آل عمران ١٥٤ آل عمران ١٥٦ آل عمران ١٥٩ آل عمران

فاطر، ۲۸. آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٣٨ آل عمران ١٤١ آل عمران ١٤٣ آل عمران ١٥٤ آل عمران ١٥٦ آل عمران ١٦٧ آل عمران ١٦٩ آل عمران ١٧ آل عمران ١٧٦ آل عمران

شود». آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٣٥ آل عمران ١٣٨ آل عمران ١٤١ آل عمران ١٤٣ آل عمران ١٥٤ آل عمران ١٥٦ آل عمران ١٦٧ آل عمران ١٦٩ آل عمران ١٧٦ آل عمران

باشد». آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٣٨ آل عمران ١٤١ آل عمران ١٤٣ آل عمران ١٥٤ آل عمران ١٥٦ آل عمران ١٦٧ آل عمران ١٦٩ آل عمران ١٧٦ آل عمران ١٧٨ آل عمران

باشيد». آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٣٥ آل عمران ١٣٨ آل عمران ١٤١ آل عمران ١٤٣ آل عمران ١٥٤ آل عمران ١٥٦ آل عمران ١٦٤ آل عمران ١٦٧ آل عمران ١٦٩ آل عمران

مجادله، ۲۲. آل عمران ١٠ آل عمران ١٠١ آل عمران ١٠٢ آل عمران ١٠٣ آل عمران ١٠٧ آل عمران ١١٠ آل عمران ١١١ آل عمران ١١٢ آل عمران ١١٤ آل عمران ١١٥ آل عمران ١١٧ آل عمران

شده. آل عمران ١٠٠ آل عمران ١٠١ آل عمران ١٠٢ آل عمران ١٠٤ آل عمران ١١٠ آل عمران ١١٣ آل عمران ١١٤ آل عمران ١١٨ آل عمران ١١٩ آل عمران ١٢٠ آل عمران ١٢٢ آل عمران