نتایج جستجو

آفرینش رده:عوامل اطمینان محمد رده:عوامل انحطاط رده:عوامل انگیزش رده:عوامل تقرب رده:عوامل حسن فرجام رده:عوامل عبرت رده:عوامل مؤثر در سرنوشت رده:عوامل نشاط

عذاب ۱۰; ترس از عذاب اخروى ۱۰ تزکیه: عوامل تزکیه ۱۱ تفکر: آثار تفکر ۵ تقرب: عوامل تقرب ۲۲ توحید: توحید افعالى ۲۱; زمینه توحید افعالى ۲۰; زمینه توحید عبادى

به معنى تقرب و نزديكى است «وَسَلَ اِلَيْهِ: تَقَرَّبَ» راغب آن را توصل از روى رغبت گفته است. وسيله هم مصدر آمده و هم اسم يعنى آنچه با آن تقرب حاصل شود

احديّت متوسل شود براى تقرب بخدا كمال حسن را دارد كه بگويند خوب وسيله براى تقرب خود پيدا كرد و خدا در اين آيه ميفرمايد براى خودتان وسيله تقرب پيدا كنيد و اين

ذکر مسأله تقرب به درگاه الهى قبل از «فى جنّات النعیم»، بیانگر برداشت یاد شده است. پیشگامان: تقرب اخروى پیشگامان ۱; مقامات اخروى پیشگامان ۱ تقرب: عوامل تقرب

باشد. ارزشها :۳ پیشگامان: پیشگامان در آخرت ۲; تقرب اخروى پیشگامان ۲، ۴; فضایل اخروى پیشگامان ۴ تقرب: ارزش تقرب ۳ مقربان: فضایل اخروى مقربان ۴; مقربان در قیامت

دروغگویان ۶; نهى از اطاعت گناهکاران ۶ تقرب: ابزار تقرب ۱۴; اهمیت تقرب ۱۳، ۱۸; تلاش براى تقرب ۱۳، ۱۸; عوامل تقرب ۱۵، ۱۷، ۱۹ تقوا: شخصیت مبلغان تقوا ۵ خدا:

بیشترى بیان مى دارد. اخلاص: آثار اخلاص ۲ بندگان خدا: تقرب بندگان خدا ۱ تقرب: زمینه تقرب به خدا ۴; عوامل تقرب ۲ خدا: دعوتهاى خدا ۱; رضایت از افعال خدا ۳; رضایت

امتحان: امتحان با بى نیازى ۸; امتحان با فقر ۸ تقرب: تقرب به خدا ۳; عوامل تقرب اخروى ۶; موجبات اخروى تقرب ۵ توشه: نقش توشه اخروى ۳ خدا: اهمیت رضایت خدا

رکن اصلى آن است. بازگشت به خدا ۱: نشانه هاى بازگشت به خدا ۲ تقرب: تقرب به خدا ۱; زمینه تقرب به خدا ۲ توبه: آثار توبه ۱، ۲; ارکان توبه ۳ عمل صالح: آثار عمل

سمیع ۱۰; علیم ۱۰ اطاعت: ارزش اطاعت از خدا ۷ انسان: نیازهاى انسان ۱۱ تقرب: عوامل تقرب ۵ حج: تاریخ حج ۱۷; حج قبل از اسلام ۱۷ خدا: اختصاصات خدا ۱۱; اوامر خدا

به معنى تقرب و نزديكى است «وَسَلَ اِلَيْهِ: تَقَرَّبَ» راغب آن را توصل از روى رغبت گفته است. وسيله هم مصدر آمده و هم اسم يعنى آنچه با آن تقرب حاصل شود

مفاد آیه، برداشت یاد شده استفاده مى شود. انسان: اختیار انسان ۵ تقرب: دعوت به تقرب ۳; زمینه تقرب به خدا ۴، ۶، ۷ جبر: رد جبر ۵ خدا: حرکت به سوى خدا ۶; دعوتهاى

پاداش ۱۳; عوامل ازدیاد پاداش ۱۱ تبرى: آثار تبرى از شرک ۵ تقرب: آثار تقرب ۷; اهمیت تقرب ۴; زمینه تقرب ۵ توحید: آثار توحید عبادى ۷، ۱۲ خدا: زمینه عطایاى خدا

که محکوم شدن کافران، به خاطر تقرب آنان به خدا از راه عبادت غیر او (همچون بت ها) است; نه به دلیل اصل تقرب. بنابراین اصل تقرب به خدا در عبادت کردن نه تنها

سبیلاً) انسان: اختیار انسان ۴; ویژگیهاى انسان ۴ تذکر: عوامل تذکر ۱، ۲ تقرب: تقرب به خدا ۵ خدا: آثار ربوبیت خدا ۶; زمینه خدا شناسى ۳ دین: فلسفه دین ۵; قبول

پیشگامان در بهشت ۵; عطر زندگى اخروى پیشگامان ۳; فضایل اخروى پیشگامان ۲ تقرب: آثار تقرب ۶ رحمت: زمینه رحمت ۶; مشمولان رحمت ۲ مقربان: آسایش اخروى مقربان ۱; عطر

به خدا ۷ بازگشت به خدا: ۱۸، ۲۰ اهمیت بازگشت به خدا ۱۸ تقرب: اهمیت تقرب ۱۸; زمینه تقرب ۱۹; سهولت تقرب ۲۳ توبه: توصیه به توبه ۲۰ توحید: اهمیت توحید عبادى ۵;

پیامبر، به عابد و مؤمن بودن - افزون بر محسن بودن - مى رساند که صرف احسان، موجب تقرب و منزلت یافتن، در پیشگاه خداوند نمى شود; بلکه افزون بر آن، باید متصف به صفت

را استفاده کرد. انبیا: خویشاوندى با انبیا ۳ ایمان: آثار ایمان ۵، ۶ تقرب: ارزش تقرب ۳ خدا: سنتهاى خدا ۴; نعمتهاى خدا ۱ سعادت: عوامل سعادت ۳ سنتهاى خدا:

بهشت ۳; شرایط ورود به بهشت ۶، ۷، ۱۰; وعده بهشت ۲، ۳ تائبان: آمرزش تائبان ۱۳; تقرب تائبان ۵; درخواست بهشت براى تائبان ۱; فضایل تائبان ۴، ۵، ۸; ورود تائبان به

۱۰، ۱۹ ; آدم (ع) و شیطان ۱۶ ; استتار عورت آدم (ع) ۸ ; برهنگى آدم (ع) ۱۹ ; تقرب آدم (ع) ۱۱ ; سرزنش آدم (ع) ۱۷ ; عصیان آدم (ع) ۱۶، ۱۷ ; عورت آدم (ع) ۲۰ ;

یسجدون) بسیارى از مفسران برآنند که مراد از «الذین عند ربک» فرشتگان هستند. تقرب: عوامل تقرب ۸ تکبر: آثار تکبر ۴ خدا: آثار تنزیه خدا ۸ ; تنزیه خدا ۲، ۶، ۷، ۹ ذکر:

صفات انسان ۴ بهشت: وعده بهشت ۱ بهشتیان :۲ تائبان: تائبان در بهشت ۲ تقرب: عوامل تقرب به خدا ۳ تقوا: آثار تقوا ۳ تکلیف: زمینه ترک تکلیف ۴; زمینه عمل به تکلیف

بندگان خدا (چون پیامبران)، امرى پسندیده و ارزشمند (سلم على إل یاسین) الیاس(ع): تقرب الیاس(ع) ۲; سلام بر الیاس(ع) ۱، ۳; فضایل الیاس(ع) ۱، ۳; مقامات الیاس(ع) ۲

جهنم۱۴ جهنمیان :۱۱ خدا: مؤمنان به خدا ۶ صدیقان :۶ پاداش اخروى صدیقان ۹ ۶; تقرب صدیقان ۷ ۶; فضایل اخروى صدیقان ۶۱۰; فضایل صدیقان ۷ ۶، ۸; نورانیت اخروى صدیقان

(نقیّض له شیطنًا ... و إنّهم لیصدّونهم عن السبیل) انسان: فطریات انسان ۴ تقرب: ابزار تقرب ۳ تکامل: عوامل تکامل ۲ خداجویى: فطرت خداجویى ۴ ذکر: آثار ذکر خدا ۲،

غیر خدا ۷ خود: اقرار علیه خود ۱ رفتار: پشیمانى از رفتار ناپسند ۳ یعقوب(ع): تقرب یعقوب(ع) ۵; شفاعت یعقوب(ع) ۸ یوسف(ع): شفاعت نزد یوسف(ع) ۸; قصه یوسف(ع) ۱،

الیتیم) آخرت: موانع تکذیب آخرت ۵ ایمان: نشانه هاى ایمان به قیامت ۶ تقرب: موانع تقرب ۴ ذکر: آثار ذکر انحطاط مکذبان معاد ۵ عمل: عمل ناپسند ۲ قیامت: غضب مکذبان

عمل: آثار عمل ۹ مقربان:۱، ۴ مهتدین: آرامش مهتدین ۱ ; پاداش مهتدین ۶، ۷، ۸ ; تقرّب مهتدین ۴ ; مقامات مهتدین ۱، ۴ ; مهتدین در بهشت ۸ ; مهتدین در دارالسّلام ۵،

ذوالجلالوالاکرام ۳; صفات جلال ۹; صفات جمال ۹ امکانات مادى: ارزش امکانات مادى ۶ تقرب: ارزش تقرب ۶ توحید: نشانه هاى توحید ربوبى ۸ جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۱ خدا:

امیدوارى به تخفیف عذاب ۲; امیدوارى به شفاعت ۲ جهنم: تعدد نگهبانان جهنم ۵; تقرب نگهبانان جهنم ۷; شفاعت نگهبانان جهنم ۱، ۲; فضایل نگهبانان جهنم ۷; نقش نگهبانان

انفاق ۱۳; زمینه انفاق ۷; شرایط انفاق ۱۱ انگیزش: عوامل انگیزش ۷ بندگان خدا: تقرب بندگان خدا ۲; دعوت از بندگان خدا ۱۳; نشانه هاى بندگان خدا ۵ تکلیف: مهمترین

(یکذّب بالدین ... و لایحضّ على طعام المسکین) آخرت: موانع تکذیب آخرت ۷ تقرب: موانع تقرب ۶ تکلیف: تکلیف همگانى ۳ حقوق: حق الناس ۴ خدا: خست مکذبان کیفرهاى خدا

فرمود: [مراد از] آن ترک نماز و کوتاهى و سستى در انجام دادن آن است». تقرب: موانع تقرب ۵ خدا: آثار تکذیب کیفرهاى خدا ۳; زمینه نفرینهاى خدا ۱ روابط اجتماعى:

زليفاً: تقدّم و تقرب» در نهايه گويد: اصل آن نزديك و مقدّم گشتن است. در صحاح گويد: ازلفه‏اى قربّه». در قرآن مجيد مطلق نزديك شدن و نيز به معنى تقرب و منزلت آمده

فرعون ۶; قبول خواسته هاى جادوگران فرعون ۱; وعده به جادوگران فرعون ۲، ۳ فرعون: تقرب به فرعون ۴; تلاش فرعون ۵; مقربان فرعون ۲; وعده هاى فرعون ۲، ۳; یأس فرعون

قرآن: سوگندهاى قرآن ۳ کافران: شدت قبض روح کافران ۶ مرگ: حقیقت مرگ ۵ ملائکه: تقرب ملائکه قبض روح ۲; فضایل ملائکه قبض روح ۲; ملائکه قبض روح ۱، ۶; نقش ملائکه

أنَّ لهم ما فى الارض جمیعاً و مثله معه ... ما تقبل منهم) ۵- ایمان و تقوا و تقرب به خداوند و جهاد در راه او، راه نجات از عذاب قیامت (یأیها الذین ءامنوا اتقوا

نیست مگر مرکب سواران ». اسماء و صفات: رحمان ۸ انسان: حشر انسان ها ۵ تقرّب: عوامل تقرّب ۶ تقوا: آثار تقوا ۶; نشانه هاى تقوا ۴ خدا: میزبانى خدا ۳; نشانه هاى

فضل خدا: مشمولان فضل خدا ۴ قرآن: تثبیت قرآن ۳ محمد(ص): تفضّل به محمد(ص) ۴; تقرّب محمد(ص) ۵; رحمت بر محمد(ص) ۴، ۷; قلب محمد(ص) ۲، ۶; مربّى محمد(ص) ۲، ۷; مقامات

مشمولان لطف خدا ۶ مریم(ع): آثار عفت مریم(ع) ۶; اعجاز باردارى مریم(ع) ۱۱; تقرب مریم(ع) ۱۲; شخصیت مریم(ع) ۱۲; عبرت از قصه مریم(ع) ۱; عفت مریم(ع) ۱، ۲; فضایل

در جمع نمازگزاران و بیان اختصاص این دو، نشانگر توجه فزون تر خدا به انسان و تقرب بیشتر انسان به او در این دو حالت است. ۲ - اهمیت عبادت خدا و اقامه نماز در

۱۶ کافران:۱ کفر: علایم کفر ۹، ۱۰، ۱۳ محمّد (ص): تسلیم به محمّد (ص) ۱۱ ; تقرّب محمّد (ص) ۴ ; حکومت محمّد (ص) ۶ ; ردّ قضاوت محمّد (ص) ۱، ۱۳ ; شک در محمّد

نظرند، لذا اتخاذ اصنام و مشغول عبادت آنها شده كه بدان سبب به اجرام عاليه تقرب جويند. بعد از مدت زمانى منحصر شد عبادت آنها در آن تماثيل فقط. 3- وقتى بزرگى

مى‏رود مثل برهان و سلطان و آن هر كار خيرى است كه بنده به وسيله آن بر خدا تقرب جويد چنانكه در مجمع و مفردات و اقرب الموارد گفته است . راغب اضافه كرده: در

۲ ملائکه: تبریک به ملائکه ۳ موسى(ع): برکت موسى(ع) ۶; تبریک به موسى(ع) ۳; تقرب موسى(ع) ۶; خیریت موسى(ع) ۶; فضایل موسى(ع) ۲، ۳، ۷; قصه موسى(ع) ۱، ۳، ۴; موسى(ع)

منکران قرآن ۲، ۶ کافران مکه: و اسلام ۷ ; کافران مکه و قرآن ۶، ۷ محمد(ص): تقرب محمد(ص) ۳ ; فضایل محمد(ص) ۳ ; محمد(ص) و منکران قرآن ۲ ; نقش وجودى محمد(ص)

آرزوى بهشت ۴; آرزوى شهادت ۶ بهشت: حقیقت بهشت ۵; درخواست خانه بهشتى ۳ تقرب: درخواست تقرب به خدا ۳ خدا: درخواست از خدا ۳; مقام قرب خدا ۵ زن: تساوى زن و مرد

لیاقت ۲۴ محمّد (ص): استغفار محمّد (ص) ۱۰، ۱۳ ; اطاعت از محمّد (ص) ۴، ۸ ; تقرّب محمّد (ص) ۲۲ ; حکومت محمّد (ص) ۸، ۹، ۱۰ ; عصیان از محمّد (ص) ۷ ; فضایل محمّد

بنى اسرائیل ۹، ۱۹، ۲۱; نعمتهاى بنى اسرائیل ۲۰ تاریخ: عبرت از تاریخ ۲۱ تقرب: موانع تقرب ۵ تکلیف: زمینه سازى اجراى تکلیف ۹ توبه: اهمیّت توبه ۶، ۱۴; تناسب توبه

استتار زشتى بدن ۴ پوشاک: اهمیت پوشاک ۳ ; پوشاک زیبا ۲، ۵ ; نعمت پوشاک ۲ تقرّب: موانع تقرّب ۱۳ تقوا: آثار تقوا ۷، ۹ ; اهمیت تقوا ۸ ; تشویق به تقوا ۱۱ خدا: توصیه‌هاى

پروردگار خويش [با مردم‌] سخن گوى. و اما نعمت پروردگارت را (که مقام نبوت و تقرب کامل به خدا یافتی، بر امت) باز گو. و نعمت های پروردگارت را بازگو کن. و از

دعاها عطف است بر «ما يُنْفِقُ» يعنى: انفاق خويش و دعاهاى رسول خدا را مايه تقرب به خدا مى‏داند. [احزاب:43]. صلوة در اين آيه به معنى توجه و اهميّت است يعنى

دو قلو كه در بطن واحد از مادر واحر متولد مى‏شوند و آنها را توأمان گويند در تقرب الموارد هست: «الترب من وُلِدَ معك و اكثر ما يستعمل فى المؤنث يقال: هذه ترب

دعاها عطف است بر «ما يُنْفِقُ» يعنى: انفاق خويش و دعاهاى رسول خدا را مايه تقرب به خدا مى‏داند. [احزاب:43]. صلوة در اين آيه به معنى توجه و اهميّت است يعنى

راغب گويد: صنم جثه‏اى است كه از نقره يا مس يا چوب ساخته شود، آن را براى تقرّب به خدا پرستش مى‏كردند. ابن اثير در نهايه گفته: آن چيزى است كه جز خدا معبود

خداوند نبوده است; بلکه آنان در ربوبیت، تدبیر، کارگشایى امور و وساطت براى تقرب به خدا، گرفتار شرک بوده اند. ۲ - روى آوردن به غیر خدا، با وجود اعتقاد به

تعاهد نمائيد امر نماز را و محافظت كنيد بر نماز و بسيار بجا آوريد نماز را و تقرب جوئيد به سبب آن، به جهت آنكه نماز بر مؤمنين از واجبات در وقت آن است. مگر

حیوانات و ارزاق خود) که ما بدیشان داده‌ایم قرار می‌دهند (و بدین وسیله بدانها تقرّب می‌جویند). به خدا سوگند! (در دادگاه قیامت) از این دروغ و بهتانها بازپرسی

نهانی با پیغمبر این بود که بسیاری از اعراب برای کسب افتخار همدمی، و تظاهر به تقرب بدان حضرت، بدون نیاز تقاضای نجوا و رازگوئی می‌کردند. به وسیله چنین صدقه‌ای،

تَشْكُرُونَ‌: براى اينكه شما سپاسدارى كنيد ذات يگانه سبحانى را بر نعمتهاى او به تقرب و اخلاص. «1». وسائل الشيعه، ج 10، باب 40 از ابواب الذّبح، روايت 1، ص 142

فرمانبردار خدا و رسول مانند مرد كافر متمرّد از فرمان آن دو باشد در فضل و شرف و تقرب بخدا و پاداش روز جزا و خود جواب داده كه هرگز آندو نفر مساوى نخواهند بود و

باستغفار همان طلب آمرزش گناه است از خدا چون آنها بت پرست بودند ولى آنرا وسيله تقرب بخدا مى‌دانستند. جلد 3 صفحه 138 قال‌َ هِي‌َ راوَدَتنِي‌ عَن‌ نَفسِي‌ وَ شَهِدَ

آينه سليمان بن داود عليهما السلام بود، كه مسخر او بود ملك جن و انس، و نبوت و تقرب بزرگ به درگاه خدا. پس چون استيفا نمود حظ و نصيب خود را از دنيا و تمام كرد

فعل قبيحى نكرديم، چه ظن ايشان چنان بوده كه عبادت اوثان شرك نبوده، زيرا تصور تقرب به خدا در عبادت آنها نموده‌اند. تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 446 يَوْمَئِذٍ يَوَدُّ

مأموران دوزخ را فرامى‌خوانيم. حاشا از او پيروى مكن و سجده كن و (به خدا) تقرّب جوى. «نسفعا» فعل است و نون تأكيد آخر آن به صورت تنوين نگاشته شده است. اين

خداوند كشته كفار است كه در وقت ذبح اسم بتهاى خودشان را جلد 1 صفحه 213 براى تقرب بآنها مى‌بردند و نام خدا را بياد نمى‌آوردند و مضطر كسى است كه ناچار شود براى

اسباب، موت و دار و كشتن تو ما را انفع و اسرع است به رسيدن به ثواب جاودانى و تقرب به حضرت سبحانى؛ پس چون حق تعالى ما را جزاى عظيم مرحمت خواهد كرد بر ايمان

حیّاً» ; معاویة بن وهب گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: بهترین چیزى که موجب تقرب بندگان به پروردگارشان مى شود و محبوب ترین آن نزد خداى عزّوجلّ چیست؟ فرمود:

بدن در عبادات لازمست و لباس بمقدارى به پوشد كه حفظ بدن منوط بآن است بقصد تقرب بخدا و در معانى و عياشى از حضرت صادق (ع) در تفسير اين آيه روايت نموده است

حق تعالى جبرئيل را نازل كه حبيب مرا سلام برسان و بگو چون مى‌دانى، كرامت و تقرب تو نزد ما از همه انبياء بيشتر است، چرا اين دعا مى‌كنى؟ حضرت گفت: بار خدايا

بودند و عبادت بتها را وسيله تقرّب بخدا و آنها را شفعاء خودشان نزد او ميدانستند و اين عقيده بكلّى فاسد است چون كسيكه وسيله تقرّب بنده بخدا و شفيع او نزد حق

فرمانبردار خدا و رسول مانند مرد كافر متمرّد از فرمان آن دو باشد در فضل و شرف و تقرب بخدا و پاداش روز جزا و خود جواب داده كه هرگز آندو نفر مساوى نخواهند بود و

بودند و عبادت بتها را وسيله تقرّب بخدا و آنها را شفعاء خودشان نزد او ميدانستند و اين عقيده بكلّى فاسد است چون كسيكه وسيله تقرّب بنده بخدا و شفيع او نزد حق

بودند و عبادت بتها را وسيله تقرّب بخدا و آنها را شفعاء خودشان نزد او ميدانستند و اين عقيده بكلّى فاسد است چون كسيكه وسيله تقرّب بنده بخدا و شفيع او نزد حق

مأمور بعبادت بتها شديد تا دليلى باشد براى آنها يا شما براى جواز عبادت و تقرّب به بت و بعضى بيّنات قرائت نموده‌اند براى اشاره بآنكه در اين قبيل امور مهمّه

تأويل شود به ترك اولى؛ چه نافرمانى در ترك اولى نيز مى‌باشد، زيرا شايسته مقام تقرب و جلالت شأن نيست خلاف اولى نمودن، و اين نسبت به انبياء به اسم گناه اطلاق

جمله حاش للّه را كه كلمه تنزيه است ادا نمودند يعنى منزّه است دامن او براى تقرب بخدا از معصيت يا منزه است خداوند از آنكه نتواند پاكدامنى مانند او خلق فرمايد

مختل نمايند و از عبادت تو و بت‌هائى كه براى مردم وضع و اختراع نمودى كه براى تقرب بتو آنها را پرستش نمايند صرف نظر كنند چون گفته‌اند فرعون چنين كارى كرده بود

باستغفار همان طلب آمرزش گناه است از خدا چون آنها بت پرست بودند ولى آنرا وسيله تقرب بخدا مى‌دانستند. جلد 3 صفحه 138 قال‌َ هِي‌َ راوَدَتنِي‌ عَن‌ نَفسِي‌ وَ شَهِدَ

نخواستند چون تبليغ احكام تذكر و موعظه است براى اهل عالم و مذكّر و واعظ بايد قصدش تقرب بخدا باشد تا كلامش مؤثر شود و در اين جمله دلالت است بر عموم رسالت آنحضرت

مرض عرق النساء كه در وى پديد آمد نذر كرد كه اگر از آن مرض خلاصى يابد براى تقرب به خداوند غذائى را كه بيشتر دوست دارد بر خود حرام كند و روى وفاء به نذر خويش

بودند و عبادت بتها را وسيله تقرّب بخدا و آنها را شفعاء خودشان نزد او ميدانستند و اين عقيده بكلّى فاسد است چون كسيكه وسيله تقرّب بنده بخدا و شفيع او نزد حق

بودند و عبادت بتها را وسيله تقرّب بخدا و آنها را شفعاء خودشان نزد او ميدانستند و اين عقيده بكلّى فاسد است چون كسيكه وسيله تقرّب بنده بخدا و شفيع او نزد حق

فرق بين برّ و انفاق: «برّ» در اصل، شامل است تمام اعمال خير را از طاعت خدا و تقرب به‌ «1» تفسير صافى، جلد اوّل، صفحه 355. «2» نام محلّى در مدينه. «3» تفسير

كه خوارج در خانه‌ى خدا و در ماه خدا، ولىّ خدا را در حال عبادت خدا، به نيّت تقرب به خدا در ليالى قدر وسحر نوزدهم رمضان ضربت زدند و شهيد كردند). 6- استفاده

طينت و صفاى سريرت و خلوص نيت و كمال شوق و حضور در مقام عبوديت و امتثال و تقرب بخداوند متعال است و اما خطاب و عتاب براى بروز لطف و ظهور رحمت و تسهيل بر

بودند و عبادت بتها را وسيله تقرّب بخدا و آنها را شفعاء خودشان نزد او ميدانستند و اين عقيده بكلّى فاسد است چون كسيكه وسيله تقرّب بنده بخدا و شفيع او نزد حق

بودند و عبادت بتها را وسيله تقرّب بخدا و آنها را شفعاء خودشان نزد او ميدانستند و اين عقيده بكلّى فاسد است چون كسيكه وسيله تقرّب بنده بخدا و شفيع او نزد حق

مأمور بعبادت بتها شديد تا دليلى باشد براى آنها يا شما براى جواز عبادت و تقرّب به بت و بعضى بيّنات قرائت نموده‌اند براى اشاره بآنكه در اين قبيل امور مهمّه

جمله حاش للّه را كه كلمه تنزيه است ادا نمودند يعنى منزّه است دامن او براى تقرب بخدا از معصيت يا منزه است خداوند از آنكه نتواند پاكدامنى مانند او خلق فرمايد

و خداوند بى‌نياز است از مال شما و منافع آن و ستوده است بايد ستوده را براى تقرب پيشكش او نمود تا قبول فرمايد. يا أَيُّهَا الَّذِين‌َ آمَنُوا أَنفِقُوا مِن‌

بودند و عبادت بتها را وسيله تقرّب بخدا و آنها را شفعاء خودشان نزد او ميدانستند و اين عقيده بكلّى فاسد است چون كسيكه وسيله تقرّب بنده بخدا و شفيع او نزد حق

باستغفار همان طلب آمرزش گناه است از خدا چون آنها بت پرست بودند ولى آنرا وسيله تقرب بخدا مى‌دانستند. جلد 3 صفحه 138 وَ استَبَقَا الباب‌َ وَ قَدَّت‌ قَمِيصَه‌ُ

اكتفا نشده است ؟ قنطار و دينار كنايه از بسيار و كم است شرط كرامت الهيه و تقرب به خداى وفاى به عهد و تقوا است نه نژاد و دودمان است آثار محبت خدا، و خصالى

مأمور بعبادت بتها شديد تا دليلى باشد براى آنها يا شما براى جواز عبادت و تقرّب به بت و بعضى بيّنات قرائت نموده‌اند براى اشاره بآنكه در اين قبيل امور مهمّه

از مفسّرين آنها داده كه مراد از قربى تقرّب بخدا در اعمال صالحه است بكلّى بى وجه و خلاف ظاهر آيه شريفه است چون تقرّب بخداوند در طاعت و اعمال صالحه وظيفه

مجسّمه‌هائى بودند كه بعنوان تصوير ملائكه ساخته بودند و عبادت ميكردند آنها را براى تقرّب بخدا چون ملائكه را دختران خدا ميدانستند خدا ميفرمايد آيا شما صورت اصلى اين

تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِ‌: پس هر كه منتفع و بهره‌مند شود به تقرب بخدا بوسيله عمره در حالتى كه قاصد حج باشد، فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ‌:

سکوت خویش، روزه را نذر کرد، ولى با جمله «انّى نذرت للرحمان» نذر خود را وسیله تقرب به خدا قرار داد. ۲۶- نذر کننده باید صیغه نذر را تلفظ کند. (فقولى إنّى نذرت)

بودند و عبادت بتها را وسيله تقرّب بخدا و آنها را شفعاء خودشان نزد او ميدانستند و اين عقيده بكلّى فاسد است چون كسيكه وسيله تقرّب بنده بخدا و شفيع او نزد حق

برويد و ثابت قدم باشيد در دينتان و صبر نمائيد بر پرستش و ستايش بتانتان براى تقرّب بخدا با اينمرد مكالمه نمودن فائده ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد

توحيد نقل نموده كه مراد آنحضرت از رفتن بسوى خدا توجّه بعبادت و كوشش در آن و تقرّب بخداوند بود و اين تأويل كلام خدا است كه آن غير تنزيل است و بعد از انجام مأموريّت

توحيد نقل نموده كه مراد آنحضرت از رفتن بسوى خدا توجّه بعبادت و كوشش در آن و تقرّب بخداوند بود و اين تأويل كلام خدا است كه آن غير تنزيل است و بعد از انجام مأموريّت

توحيد نقل نموده كه مراد آنحضرت از رفتن بسوى خدا توجّه بعبادت و كوشش در آن و تقرّب بخداوند بود و اين تأويل كلام خدا است كه آن غير تنزيل است و بعد از انجام مأموريّت

مجسّمه‌هائى بودند كه بعنوان تصوير ملائكه ساخته بودند و عبادت ميكردند آنها را براى تقرّب بخدا چون ملائكه را دختران خدا ميدانستند خدا ميفرمايد آيا شما صورت اصلى اين

مجسّمه‌هائى بودند كه بعنوان تصوير ملائكه ساخته بودند و عبادت ميكردند آنها را براى تقرّب بخدا چون ملائكه را دختران خدا ميدانستند خدا ميفرمايد آيا شما صورت اصلى اين

مجسّمه‌هائى بودند كه بعنوان تصوير ملائكه ساخته بودند و عبادت ميكردند آنها را براى تقرّب بخدا چون ملائكه را دختران خدا ميدانستند خدا ميفرمايد آيا شما صورت اصلى اين

همه جا هست ولى «رَفَعَهُ اللَّهُ اِلَيْهِ» هم بالا رفتن را مى‏رساند و هم تقرّب را. ولى در الميزان فرموده: اين رفع نوع تخليص عيسى از دست آنهاست خواه در آن

عمران تفسير آن گذشت فرمود كيانند ياران و لشگريان من با توجه بيارى خدا و تقرّب بسوى او گفتند مائيم ياوران خدا بيارى تو پس گرويدند بآنحضرت دسته‌ئى از بنى

ع : امام صادق (ع) فرمود: خدا عز و جل به موسى وحى كرد كه: بنده‏هايم به من تقرب نجستند به چيزى كه محبوب‏تر باشد نزد من از سه خصلت، موسى عرض كرد: پروردگارا

نسبت به يكديگر در راه تقرب به خدا، به طورى كه تقرب ها اسبابى باشد براى محبت در بين آنان. در جواب مى گوييم: اين محبت را هم مشركان در تقرب هاى خود هرچند از نظر

شود يا براى تقرّب باو اگر در مقام تمكين باشند چنانچه رسم اتباع است‌ جلد 3 صفحه 362 و در اين صورت لازم است شما هم بآنها اقتدا نمائيد و راه تقرب بخدا و مالك

مأمور بعبادت بتها شديد تا دليلى باشد براى آنها يا شما براى جواز عبادت و تقرّب به بت و بعضى بيّنات قرائت نموده‌اند براى اشاره بآنكه در اين قبيل امور مهمّه

بتى براى خود اتّخاذ نموده بودند و عبادت مينمودند آنرا و مى‌گفتند اين براى تقرّب بخدا است و اميد داشتند كه آن بتها بتوانند حوائجشان را برآورند و شفاعت از

خداوندا! به درستى كه من تقرب مى‏جويم به سوى تو، و به بخشش تو و كرم تو، و تقرب مى‏جويم به سوى تو، به محمد بنده تو و فرستاده تو، و تقرّب مى‏جويم به سوى تو، به

بتى براى خود اتّخاذ نموده بودند و عبادت مينمودند آنرا و مى‌گفتند اين براى تقرّب بخدا است و اميد داشتند كه آن بتها بتوانند حوائجشان را برآورند و شفاعت از

بتى براى خود اتّخاذ نموده بودند و عبادت مينمودند آنرا و مى‌گفتند اين براى تقرّب بخدا است و اميد داشتند كه آن بتها بتوانند حوائجشان را برآورند و شفاعت از

اينست بخشش ما پس ببخش يا نگاه دار بدون شمار و همانا براى او نزد ما هر آينه تقرّب و خوبى بازگشت است. تفسير خداوند متعال بحضرت داود پسرى موهبت فرمود كه او حضرت

برويد و ثابت قدم باشيد در دينتان و صبر نمائيد بر پرستش و ستايش بتانتان براى تقرّب بخدا با اينمرد مكالمه نمودن فائده ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد

فناپذيرند. «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى‌ وَجْهُ رَبِّكَ» 3- ارزش انسان با تقرّب به خداوند است، نه داشتن امكانات. «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى‌ وَجْهُ

اينست بخشش ما پس ببخش يا نگاه دار بدون شمار و همانا براى او نزد ما هر آينه تقرّب و خوبى بازگشت است. تفسير خداوند متعال بحضرت داود پسرى موهبت فرمود كه او حضرت

آيه ۳۵ سوره مائده گفته ايم وسيله به معنى «تقرب جستن » و يا چيزى است كه باعث تقرب مى شود (و يا نتيجه اى كه از تقرب حاصل مى گردد). و به اين ترتيب «وسيله » مفهوم

شود به ايشان. يا احمد، دوستى من، دوستى با فقراست. پس نزديك بشو به فقرا و تقرب جوى مجلس آنان را به نزديك شدن، و دورى كن اغنيا را و دور بدار مجلس آنان را

بتى براى خود اتّخاذ نموده بودند و عبادت مينمودند آنرا و مى‌گفتند اين براى تقرّب بخدا است و اميد داشتند كه آن بتها بتوانند حوائجشان را برآورند و شفاعت از

خالق است چنانچه مشركين مكّه اظهار مينمودند كه ما عبادت ستاره و بت را وسيله تقرّب بخدا ميدانيم و در واقع عبادت خدا مينمائيم ولى سجود عبادتى است كه مخصوص بحق

و خدا اعمال خير آنها را از قبيل صله رحم و اعانت مظلوم و احسان بخلق براى تقرّب به بتها نيست و نابود ميفرمايد مانند خاكى كه غبار شود و پراكنده گردد و ديده

برويد و ثابت قدم باشيد در دينتان و صبر نمائيد بر پرستش و ستايش بتانتان براى تقرّب بخدا با اينمرد مكالمه نمودن فائده ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

فناپذيرند. «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى‌ وَجْهُ رَبِّكَ» 3- ارزش انسان با تقرّب به خداوند است، نه داشتن امكانات. «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى‌ وَجْهُ

توحيد نقل نموده كه مراد آنحضرت از رفتن بسوى خدا توجّه بعبادت و كوشش در آن و تقرّب بخداوند بود و اين تأويل كلام خدا است كه آن غير تنزيل است و بعد از انجام مأموريّت

براى محبّت است كه ما بآنها داريم با آنكه اموال و اولاد شما بهيچ وجه موجب تقرّب شما نزد ما نيست مگر كسيكه صرف نمايد آنمال و اولاد را در راه رضاى خدا و افعال

ميدان وسيعى خارج شهر و روغن زيادى هم روى هيزم‌ها ريختند و باين اعمال تبرّك و تقرّب به بتها ميجستند و آتش زدند و بطورى مشتعل شد كه پرنده‌ها در اطراف آن نميتوانستند

مثل اينكه اصلا گناهى نكرده بلكه ثواب هم برده در صورتى كه به نيّت خلوص و تقرّب بخدا از روى صدق و صفا توبه كرده باشد چون گفته‌اند توبه از معصيت غير از توبه

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

شما باشيد، پس از شما ميخواهم كه بخداوند عزّ و جلّ خود را نزديك كنيد و باو تقرب جوئيد هر قدر كه در توان داريد، پس زنى پرسيد يا رسول اللَّه از كجا دين و عقل

از مفسّرين آنها داده كه مراد از قربى تقرّب بخدا در اعمال صالحه است بكلّى بى وجه و خلاف ظاهر آيه شريفه است چون تقرّب بخداوند در طاعت و اعمال صالحه وظيفه

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

بتى براى خود اتّخاذ نموده بودند و عبادت مينمودند آنرا و مى‌گفتند اين براى تقرّب بخدا است و اميد داشتند كه آن بتها بتوانند حوائجشان را برآورند و شفاعت از

خالق است چنانچه مشركين مكّه اظهار مينمودند كه ما عبادت ستاره و بت را وسيله تقرّب بخدا ميدانيم و در واقع عبادت خدا مينمائيم ولى سجود عبادتى است كه مخصوص بحق

اينست بخشش ما پس ببخش يا نگاه دار بدون شمار و همانا براى او نزد ما هر آينه تقرّب و خوبى بازگشت است. تفسير خداوند متعال بحضرت داود پسرى موهبت فرمود كه او حضرت

اينست بخشش ما پس ببخش يا نگاه دار بدون شمار و همانا براى او نزد ما هر آينه تقرّب و خوبى بازگشت است. تفسير خداوند متعال بحضرت داود پسرى موهبت فرمود كه او حضرت

و خدا اعمال خير آنها را از قبيل صله رحم و اعانت مظلوم و احسان بخلق براى تقرّب به بتها نيست و نابود ميفرمايد مانند خاكى كه غبار شود و پراكنده گردد و ديده

و خدا اعمال خير آنها را از قبيل صله رحم و اعانت مظلوم و احسان بخلق براى تقرّب به بتها نيست و نابود ميفرمايد مانند خاكى كه غبار شود و پراكنده گردد و ديده

مثل اينكه اصلا گناهى نكرده بلكه ثواب هم برده در صورتى كه به نيّت خلوص و تقرّب بخدا از روى صدق و صفا توبه كرده باشد چون گفته‌اند توبه از معصيت غير از توبه

برويد و ثابت قدم باشيد در دينتان و صبر نمائيد بر پرستش و ستايش بتانتان براى تقرّب بخدا با اينمرد مكالمه نمودن فائده ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد

و ولى النّعم ميدانستند ولى قائل بشفاعت بتها بودند و آنكه پرستش آنها موجب تقرّب بخدا است و در روايات ائمه اطهار ماء معين بوجود امام زمان و پائين رفتن آب

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

و ولى النّعم ميدانستند ولى قائل بشفاعت بتها بودند و آنكه پرستش آنها موجب تقرّب بخدا است و در روايات ائمه اطهار ماء معين بوجود امام زمان و پائين رفتن آب

براى محبّت است كه ما بآنها داريم با آنكه اموال و اولاد شما بهيچ وجه موجب تقرّب شما نزد ما نيست مگر كسيكه صرف نمايد آنمال و اولاد را در راه رضاى خدا و افعال

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

بتى براى خود اتّخاذ نموده بودند و عبادت مينمودند آنرا و مى‌گفتند اين براى تقرّب بخدا است و اميد داشتند كه آن بتها بتوانند حوائجشان را برآورند و شفاعت از

بتى براى خود اتّخاذ نموده بودند و عبادت مينمودند آنرا و مى‌گفتند اين براى تقرّب بخدا است و اميد داشتند كه آن بتها بتوانند حوائجشان را برآورند و شفاعت از

ميدان وسيعى خارج شهر و روغن زيادى هم روى هيزم‌ها ريختند و باين اعمال تبرّك و تقرّب به بتها ميجستند و آتش زدند و بطورى مشتعل شد كه پرنده‌ها در اطراف آن نميتوانستند

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

چنان نيست كه او مى پندارد، هرگز او را اطاعت مكن و سجده نما و تقرب جوى . تفسير : سجده كن و تقرب جوى ! به دنبال بحثى كه در آيات گذشته پيرامون طغيانگران كافر

عليه السّلام وحى فرمود: همانا از جمله بندگانم كسى است كه بوسيله حسنه بمن تقرب جويد و من او را در بهشت حاكم سازم (بهشت را در اختيار او گذارم) موسى عرضكرد،

آنها بازگردند پس چرا يارى نكردند آنها را آنان كه گرفتند غير از خدا وسيله تقرّب معبودهائى را بلكه گم شدند از آنها و آن دروغ آنها بود و آنچه بودند كه افترا

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

اينست بخشش ما پس ببخش يا نگاه دار بدون شمار و همانا براى او نزد ما هر آينه تقرّب و خوبى بازگشت است. تفسير خداوند متعال بحضرت داود پسرى موهبت فرمود كه او حضرت

و خدا اعمال خير آنها را از قبيل صله رحم و اعانت مظلوم و احسان بخلق براى تقرّب به بتها نيست و نابود ميفرمايد مانند خاكى كه غبار شود و پراكنده گردد و ديده

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

براى محبّت است كه ما بآنها داريم با آنكه اموال و اولاد شما بهيچ وجه موجب تقرّب شما نزد ما نيست مگر كسيكه صرف نمايد آنمال و اولاد را در راه رضاى خدا و افعال

مجسّمه‌هائى بودند كه بعنوان تصوير ملائكه ساخته بودند و عبادت ميكردند آنها را براى تقرّب بخدا چون ملائكه را دختران خدا ميدانستند خدا ميفرمايد آيا شما صورت اصلى اين

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

بتى براى خود اتّخاذ نموده بودند و عبادت مينمودند آنرا و مى‌گفتند اين براى تقرّب بخدا است و اميد داشتند كه آن بتها بتوانند حوائجشان را برآورند و شفاعت از

بتى براى خود اتّخاذ نموده بودند و عبادت مينمودند آنرا و مى‌گفتند اين براى تقرّب بخدا است و اميد داشتند كه آن بتها بتوانند حوائجشان را برآورند و شفاعت از

ميدان وسيعى خارج شهر و روغن زيادى هم روى هيزم‌ها ريختند و باين اعمال تبرّك و تقرّب به بتها ميجستند و آتش زدند و بطورى مشتعل شد كه پرنده‌ها در اطراف آن نميتوانستند

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

اسبابهائى كه مافوق سببهاى مادى عادى است شده و نزد او تقرب جسته و پيوندى با او برقرار سازد، و مى بيند كه اين تقرب و اتصال وقتى دست مى دهد كه در برابر اوامر او خاضع

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

و ولى النّعم ميدانستند ولى قائل بشفاعت بتها بودند و آنكه پرستش آنها موجب تقرّب بخدا است و در روايات ائمه اطهار ماء معين بوجود امام زمان و پائين رفتن آب

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

عمران تفسير آن گذشت فرمود كيانند ياران و لشگريان من با توجه بيارى خدا و تقرّب بسوى او گفتند مائيم ياوران خدا بيارى تو پس گرويدند بآنحضرت دسته‌ئى از بنى

كمك و كاميابى و بركت و بزرگوارى و آمرزش و ايمنى و توانگرى و مژده و رضوان و تقرب و يارى و توانائى و اميد و دوستى خداى عز و جل، براى كسى است كه على را دوست

«اليه يصعد الكلم الطيب و العمل الصالح يرفعه» سعادت صعود به سوى خداى تعالى و تقرب به درگاه او را تنها مخصوص كلمه هاى طيب نموده كه همان اعتقاد حق است ، و عمل

بتها را براى اين ميپرستيدهاند كه بدان وسيله به درگاه ارباب آنها تقرب جسته ، و به وسيله تقرب و نزديكى به آنها به درگاه خداى تعالى نزديك شوند. و اين خود نمونه

، كه هر يك براى خود روزه اى داشته و دارند، بلكه مى توان گفت عبادت و وسيله تقرب بودن روزه از امورى است كه فطرت آدمى به آن حكم مى كند، كه بحثش خواهد آمد ان

نداريم، و ميان ما و خدا قرابتى نيست و بر خدا حجتى نداريم و جز با اطاعت بسوى خدا تقرب نجوئيم، پس هر كس از شما كه مطيع خدا باشد دوستى ما سودش دهد و هر كس از شما

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

مثل اينكه اصلا گناهى نكرده بلكه ثواب هم برده در صورتى كه به نيّت خلوص و تقرّب بخدا از روى صدق و صفا توبه كرده باشد چون گفته‌اند توبه از معصيت غير از توبه

برويد و ثابت قدم باشيد در دينتان و صبر نمائيد بر پرستش و ستايش بتانتان براى تقرّب بخدا با اينمرد مكالمه نمودن فائده ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

صورتى كه در ميان پدران آنها كسانى باشند كه خدا پرست بودند يا بت را وسيله تقرّب بخداى بزرگ ميدانستند چنانچه دأب مشركين عرب بود و پس از اين شروع فرمود بذكر

انسان او را در نهى از نماز و سجده كن و نماز بخوان و باقى باش بر طريقه خود و تقرّب جوى بخدا در سجود خود و نمازت در كافى و عيون از امام رضا عليه السّلام نقل

مسلمانان همان خداى اهل كتابست ، و اگر بخواهند بگويند: ما اهل كتاب اختصاص و تقرب بيشترى بخدا داريم ، كه مسلمانان خدا را با خلوص بيشترى مى پرستند، و اگر بخواهند

منزه از اين مى دانند كه كسى او را عبادت كند، و به درگاهش تقرب جويد، و اگر بخواهند به درگاه او تقرب جويند، بعضى از خلق خداى را شفيع او قرار مى دهند، و آن واسطه

دهد. شك نيست كه انفاق در راه خدا براى تقرب به ذات پاك او است و مردم هنگامى كه ميخواهند به سلاطين و شخصيتهاى بزرگ تقرب جويند، بهترين اموال خود را به عنوان

خالق است چنانچه مشركين مكّه اظهار مينمودند كه ما عبادت ستاره و بت را وسيله تقرّب بخدا ميدانيم و در واقع عبادت خدا مينمائيم ولى سجود عبادتى است كه مخصوص بحق

مثل اينكه اصلا گناهى نكرده بلكه ثواب هم برده در صورتى كه به نيّت خلوص و تقرّب بخدا از روى صدق و صفا توبه كرده باشد چون گفته‌اند توبه از معصيت غير از توبه

رزانت‌ ‌براي‌ كسي‌ ‌که‌ شايسته‌ گردد، و نزديكي‌ جلد 1 - صفحه 143 و تقرب‌ ‌براي‌ كسي‌ ‌که‌ تقرب‌ جويد، و وثوق‌ و اعتماد ‌براي‌ كسي‌ ‌که‌ ‌بر‌ ‌خدا‌ توكل‌ نمايد،

خالق است چنانچه مشركين مكّه اظهار مينمودند كه ما عبادت ستاره و بت را وسيله تقرّب بخدا ميدانيم و در واقع عبادت خدا مينمائيم ولى سجود عبادتى است كه مخصوص بحق

آلهة جمع‌ اله‌ ‌است‌ ‌يعني‌ معبود ‌که‌ عبادت‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ميكردند و باعث‌ تقرب‌ بخداوند ميدانستند چنانچه‌ گفتند ما نَعبُدُهُم‌ إِلّا لِيُقَرِّبُونا إِلَي‌

كافران آنچه را كه خدا مهيّا فرموده براى شيعيان على عليه السّلام از ثواب و تقرّب و كرامت، پس ميگويد «يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً»، يعنى از شيعيان ابو تراب

مثل اينكه اصلا گناهى نكرده بلكه ثواب هم برده در صورتى كه به نيّت خلوص و تقرّب بخدا از روى صدق و صفا توبه كرده باشد چون گفته‌اند توبه از معصيت غير از توبه

مثل اينكه اصلا گناهى نكرده بلكه ثواب هم برده در صورتى كه به نيّت خلوص و تقرّب بخدا از روى صدق و صفا توبه كرده باشد چون گفته‌اند توبه از معصيت غير از توبه

‌شده‌ ‌که‌ نهي‌ ‌در‌ عبادات‌ موجب‌ فساد ‌است‌ جلد 3 - صفحه 41 و ممكن‌ نيست‌ تقرّب‌ بمنهي‌ عنه‌، و يك‌ قسم‌ معاملات‌ ‌است‌ مثل‌ بيع‌ و صلح‌ و امثال‌ اينها ‌اگر‌

زيارت خانه كعبه كه بالاتر از همه بيرون آمدن از گناهان است و اجابت دعوت حقّ و تقرّب باو از طريق عبادت و اطاعت با خضوع و خشوع و تحمّل مشقّت سرما و گرما و زحمت

(للّذین اتقوا عند ربّهم) بهره مندى از بهشتى که در پیشگاه پروردگار است مستلزم تقرّب متّقین نزد اوست. ۸ - پرهیز از شیفتگى به تمایلات نفسانى، عامل دستیابى به بهشت

نفرموده است كه شما عبادت بت كنيد پس اگر شما پرستش ميكنيد آنها را بعنوان تقرّب بخدا آنهم جائز نيست چون مستحق پرستش او است و كسى در ملك وجود اختيار حكم فرمائى

و خطاها، بسيار آمرزنده است؛ لذا عارفان به او ايمان مى آورند، و به درگاهش تقرب مى جويند، و مشتاق لقاى او هستند. «إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ

توجه هم نوعى ادراك . و به همين دليل از پرستش خدا و تقرب به درگاه او عدول نموده ، به اشياى ديگرى تقرب جستند، اشيايى از مخلوقات خدا كه وجودات شريف نورى و

زيارت خانه كعبه كه بالاتر از همه بيرون آمدن از گناهان است و اجابت دعوت حقّ و تقرّب باو از طريق عبادت و اطاعت با خضوع و خشوع و تحمّل مشقّت سرما و گرما و زحمت

بوده كه در چنين مواقعى طبقه اشراف سعى مى كنند به هر وسيلهاى به درگاه جباران تقرب بجويند، و آن دستگاه را با دادن مال و تظاهر به خدمتگذارى و وانمود كردن به

زيارت خانه كعبه كه بالاتر از همه بيرون آمدن از گناهان است و اجابت دعوت حقّ و تقرّب باو از طريق عبادت و اطاعت با خضوع و خشوع و تحمّل مشقّت سرما و گرما و زحمت

انسانها در پيشگاه خدا نميشود. سپس به معيار اصلى ارزشهاى انسانها و آنچه مايه تقرب به درگاه خدا ميشود پرداخته (به صورت يك استثناى منفصل ) مى گويد: مگر كسانى

زيارت خانه كعبه كه بالاتر از همه بيرون آمدن از گناهان است و اجابت دعوت حقّ و تقرّب باو از طريق عبادت و اطاعت با خضوع و خشوع و تحمّل مشقّت سرما و گرما و زحمت

منتهى درجه كمال اوست - تقرب عبودى به درگاه خود قرار داده، همچنان كه خودش فرمود: «و ما خلقت الجنّ و الإنس إلّا ليعبدون »، و اين تقرب عبودى، همان ولايت الهى

روى آوردم و آنان را پيش از نماز به درگاهت وسيله نمودم و بدانها به حضرت تو تقرّب جستم، مرا به خاطر آنها در دنيا و آخرت آبرومند ساز و از مقربان خود نما، به

آله زيرا عبادت پنهانى علاوه بر مشقت و صعوبتش از ريا و سمعه دورتر و باخلاص و تقرب نزديكتر است). و بدانيد هر كس از شما كه در اين زمان نماز واجبش را در وقتش

الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج : و كسى كه در احرام خود از روى ايمان و بقصد تقرّب بخدا هفتاد بار لبّيك گويد خداوند هزار فرشته را براى او به مبرّا بودنش از

مَكْرُوهٌ هُوَ بَعْدَ غَلَيَانِهِ أَمْ قَبْلَهُ فَكَتَبَ ع إِلَيْهِ لاَ تَقْرَبِ اَلْفُقَّاعَ إِلاَّ مَا لَمْ تَضْرَ آنِيَتُهُ أَوْ كَانَ جَدِيداً فَأَعَادَ

اَلْبَيْتِ‏ إِلَى أَنْ تَذْهَبَ‏ أَيَّامُ اَلتَّشْرِيقِ‏ إِلاَّ أَنَّكَ لاَ تَقْرَبُ اَلنِّسَاءَ وَ لاَ اَلطِّيبَ

پس اين زكات وضوى اوست. (زكات مال خالص كردن آن، و زكات عبادات ذكرى به قصد تقرّب به پروردگار و عمل را صحيح و كامل بجا آوردن است).

و قصد قربت داشته باشد، يا اينكه اهل درستكارى و سداد بوده و در جمله كارها تقرّب بخداوند متعال را ملحوظ دارد، و از هر كار ناروائى پرهيز كند: (يا بنا بر نقل

السّلام پرسيد: بالاترين و برترين چيزى كه بندگان بدان وسيله به پروردگارشان تقرّب ميجويند و نيز دوست داشتنى‏ترين و خوشايندترين آنها نزد خداوند عزّ و جلّ چيست؟

أَ مَكْرُوهٌ هُوَ بَعْدَ غَلَيَانِهِ أَمْ قَبْلَهُ فَكَتَبَ إِلَيْهِ لاَ تَقْرَبِ اَلْفُقَّاعَ إِلاَّ مَا لَمْ تَضْرَ آنِيَتُهُ أَوْ كَانَ جَدِيداً فَأَعَادَ

جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «بر شما باد كه دعا كنيد؛ زيرا كه شما تقرّب نمى‏جوييد به چيزى مثل دعا. و ترك مكنيد حاجت كوچكى را به جهت كوچكى آن، كه

المؤمنين عليه السّلام ميفرمود: همانا بالاترين و برترين چيزى كه اهل توسّل (براى تقرّب به خداى متعال) آن را وسيله قرار داده و بدان توسّل مى‏جويند عبارتست از ايمان

نكنيد و آن را غريب نگذاريد و با نماز خواندن در اينجا به خداوند عزّ و جلّ تقرّب جوئيد و روى به خداوند آورده و از او حاجات خود را طلب كنيد كه برآورده شود،

از درك آن نعمتهاى دائمى و ملك عظيمى كه نزد خدا دارد قاصر باشد، و ديگر براى تقرب به خدا سعى و كوشش نكند، و از امروزش براى فردايش ‍ نيندوزد و مانند دست بسته

آمد و توبه كرد (۲۴). ما هم، اين خطاى او را بخشوديم و به راستى، او نزد ما تقرب و سرانجام نيكى دارد (۲۵). اى داوود! ما تو را جانشين خود در زمين كرديم، پس

دريده شود و خانه كعبه به ويرانى افتد و ريشم با خون تازه سرم رنگين شود و صبر و تقرب به حق را هميشه پيشه كنم تا بر تو وارد شوم، سپس رسول خدا (ص) فاطمه و حسن و

قرار داده، و براى كسى كه در اين ماه عملى از اعمال خير و احسان را به قصد تقرّب به خدا بجا آورد، اجرى برابر با اجر كسى كه فريضه‏اى از فرائض خداى عزّ و جلّ

زيرين و نزديك و چسبيده به تن، نه لباس بالا پوش. (منظور درجه ايمان و اخلاص و تقرّب ايشان به اهل بيت (ع) است يعنى شما از خواص شيعيان ما هستيد). بعد افزود: چه

كه مانع هدايت مردم و اعمال نيك اند مى كند. و سوره را با دستور «سجده » و «تقرب » به درگاه پروردگار پايان مى دهد. در فضيلت قرائت اين سوره از امام صادق (عليه

گويد: بعل در اصل به معنى شوهر است اما عرب معبودهائى را كه به وسيله آن به خدا تقرب مى جستند بعل مى ناميد. تعبير به بهترين خالق با اينكه آفريننده واقعى در عالم

بدارد؟! چطور مى شود با اين حرفها اشكال را پاسخ داد؟ با اينكه آن دو بزرگوار از تقرب و نزديكى به خدا به حدى بودند، كه قابل قياس با اسلام نيست ، علاوه بر اينكه

ها منتقل شود به اينكه بين او و هدفش كه ب راى آن هدف خلق شده و عبارت است از تقرب به خداى تعالى و دخول در حظيره كرامت ، راهى است كه بايد آن را بپيمايد، همانطور

جلوگيرى مى كند، چرا انسان در مقابلش خاضع شده و آن را پرستيده و به درگاهش تقرب بجويد؟ وَ نُرَدُّ عَلى أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ...ائْتِنَا

ناحق و دروغ و بهتان به سوى پيشوايان ضلالت و خوانندگان مردم به سوى آتش دوزخ تقرب جستند. پس پيشوايان گمراه ايشان را عاملان خويش گردانيدند و ايشان را بر گردن

است ، كه مراد به خطوات شيطان اعمالى باشد كه كسى بخواهد با انجام آن به خدا تقرب جويد در حالى كه مقرب نباشد، چون شرع آن را معتبر نشمرده، همچنانكه ما نيز در

دعوت مى كنيد، بر آنان گران مى آيد، و اين خدا است كه هر كس را بخواهد، براى تقرب به درگاه خود بر مى گزيند، و كسانى را به سوى خود هدايت مى كند، كه همواره در

خداوند عزّ و جلّ است كه ميفرمايد: وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ‏ (يعنى: سجده كن و تقرّب ياب).

آن حضرت فرمود: «احسان جز در باره صاحب حسب يا دين، احسان نيست، نماز وسيله تقرّب متّقيانست، حجّ جهاد هر ناتوانست، هر چيزى را زكاتيست، و زكات بدن روزه است،

اَلْآخِرَةِ لَهُ كَإِيجَابِ مُلْكِ اَلدُّنْيَا إِيََّاكَ نَعْبُدُ رَغْبَةٌ وَ تَقَرُّبٌ إِلَى اَللَّهِ تَعَالَى ذِكْرُهُ وَ إِخْلاَصٌ لَهُ بِالْعَمَلِ دُونَ غَيْرِهِ

اينكه خود رب را بپرستند همان بت را مى پرستيدند و در عبادت متوجه آن گشته بدان تقرب مى جستند و اگر خيلى به اصطلاح روشن فكر مى شدند، از بت تجاوز كرده خود رب را

به حق رسول الله (صلى الله عليه و آله ) و ساير اوليايش قسم دادن و به آنان تقرب جستن و آنان را به هر وجهى كه شده شفيع قرار دادن جايز نيست ، زيرا اين عمل

اين است كه هر چند متبوع هر دو يكى است ، اما اين ميخواهد بگويد: من اختصاص و تقرب بيشترى باو دارم ، و اين ديگرى دعوى او را باطل كند، و بگويد: من اختصاص بيشترى