نتایج جستجو

«وَبْل» به معناى باران سنگین دانه درشت است، و لذا به کارهاى سخت و سنگین و مصیبت بار نیز اطلاق شده است. وبل‌ (۸ بار) اصل وَبْل چنانكه طبرسى فرموده به معنى

«تَرَبَّصْتُم» از مادّه «تربّص» در اصل، به معناى انتظار کشیدن است، خواه انتظار بلا و مصیبت باشد، یا فراوانى و نعمت، و در اینجا بیشتر مناسب انتظار مرگ پیامبر(صلى الله

آثار علم مؤمنان ۸; قلب مؤمنان ۳; منشأ هدایت مؤمنان ۳ مصیبت: روش برخورد با مصیبت ۵; زمینه تحمل مصیبت ۸; منشأ مصیبت۱ کافى، ج ۲، ص ۴۲۱، ح ۴; نورالثقلین، ج

هنگام مصائب سخت و سنگین نیز به شوخى مى پردازد، بنابراین، منظور شوخى به خاطر مصیبت است. فکه‌ (۱۹ بار) نَحْن إِنّا لَمُغْرَمُون بَل فَظَلْتُم حُطَاما مَحْرُومُون

باید صفوف مشخص شود! آیه مورد بحث این نکته را تЙØѠمی‌دهد که هر مصیبتی (مانند مصیبت احد) که پیش می‌آید علاوه بر این که بدون علت نیست وسیله آزمایشی است برای جدا

اسیر کردید. 2- «شما می‌گویید: این مصیبت از کجا دامنگیرتان شد» (قُلْتُمْ أَنَّی هذا). ولی «ای پیامبر! به آنها بگو: این مصیبت از وجود خود شما سر چشمه گرفته و

انسان ها (و یعفواْ عن کثیر) ۷ - عفو الهى نسبت به بسیارى از گناهان، مانع بروز مصیبت هاى بیشتر و ویرانگر براى جامعه و مردم (و ما أصبکم ... و یعفواْ عن کثیر) از

باید از میان شما، دو نفر عادل را به شهادت بطلبد؛ یا اگر مسافرت کردید، و مصیبت مرگ شما فرا رسید، (و در آن جا مسلمانی نیافتید،) دو نفر از غیر خودتان را به

تشویق به صبر ۵ ; دعوت به صبر ۹ ; زمینه صبر ۱۶ ; صبر بر عبادت ۲۵ ; صبر بر مصیبت ۲۰ ; صبر در تکلیف ۲۰ ; صبر در جهاد ۲۵ ; صبر در سختى ۱، ۳، ۵، ۶، ۱۴، ۱۶، ۱۸

زمینه بروز شخصیت ۱۰ مشکلات: قیاس مشکلات با نعمتها ۱۲; کمى مشکلات ۱۲ مصیبت: آثار مصیبت ۸ نعمت: آثار نعمت ۱، ۲، ۳، ۷; منشأ نعمت ۹

زبان آورد; اصحاب گفتند: اى رسول خدا! آیا این هم مصیبت است؟ آن حضرت فرمود: هر کراهت و سختى که به مؤمن رسد مصیبت است». ۱۰ - از رسول خدا(ص) روایت شده که فرمود:

مقام و در آن حال (که بلا و مصیبت و شدّت و محنت سر می‌رسد) یاری و کمک، ویژه‌ی معبود راستین است (و تنها خدا فریادرس روز مصیبت و دفع‌کننده‌ی بلا است). او

گروهى نبود كه ياريش كنند و نه خود يارى‌كننده خويش بود. (او در برابر این همه مصیبت و بلا، تنهای تنها بود) و دسته و گروهی را جز خدا نداشت که او را یاری دهند،

محمد(ص) ۱; علایق محمد(ص) ۲; محدوده مسؤولیت محمد(ص) ۱; هدایتگرى محمد(ص) ۲ مصیبت: منشأ مصیبت ۱۴ نعمت: آثار نعمت هاى دنیوى ۸; منشأ نعمت ۹، ۱۴ وحى: نقش وحى ۱۸

۲۴ کافران:۷ کفر: زمینه کفر ۱۴، ۱۵، ۱۸ محمّد (ص): دعوت محمّد (ص) ۴ مصیبت: آثار مصیبت ۲ منافقان: افشاى منافقان ۱۲، ۲۰ ; برخورد منافقان ۱۷، ۲۴ ; بهانه جویى

چنان گرفتار می‌سازد که تاب و توان را از آنان می‌گیرد، و اگر هیچ مصیبت دیگری جز این سه مصیبت را نداشته باشند برای کیفر آنها کافی است. تفسیر آیات ۱ - زندگى

نخواهند يافت. بگو: چه کسی می‌تواند شما را در برابر اراده‌ی خدا حفظ کند، اگر او مصیبت یا رحمتی را برای شما بخواهد؟ آنان غیر از خدا هیچ سرپرست و یاوری برای خود

را فرا گرفت، در حالی که می‌دیدید (که به سبب سرکشی و درخواست ناروا، به چه مصیبت بزرگی دچار آمده‌اید). و چون گفتید: «ای موسی! «هرگز برایت ایمان نمی‌آوریم

تو بنمائیم که به آنان وعده می‌دهیم، و یا این که تو را بمیرانیم (و شکست و مصیبت کافران و پیروزی و نعمت مؤمنان را نشانت ندهیم مسأله‌ای نیست. چرا که) بر تو

فاصله- فرستاديم باز هم گردنكشى كردند و گروهى بزهكار بودند. پس (هر زمان به مصیبت و نکبتی دچارشان کردیم و از جمله:) سیل، ملخ، شته، قورباغه، و خون بر آنان فرستادیم

هر كجا كه اراده مى‏كرد به آسانى مى‏وزيد. اصابه در آيه به معنى اراده است. مصيبت: بليّه و گرفتاريكه به انسان مى‏رسد. گوئى كه انسان را قصد مى‏كند. راغب گويد:

ترتیل: ترجمه: «الْبَأْسَآءِ»: بلا و مصیبت خارج از جسم شخص، مانند: تنگدستی، زیان مالی، مرگ فرزندان. «الضَّرَّآءِ»: بلا و مصیبت مربوط به جسم شخص. مانند: بیماری،

خواستن از او (و ما أصبکم ... و ما لکم من دون اللّه من ولىّ و لانصیر) ۱۰ - مصیبت هاى بزرگ زندگى انسان، میدان بروز ناتوانى عوامل مادى و زمینه ساز توجه انسان

جای نسبت آن به عذاب برای مبالغه است. چرا که عظمت روز، به علّت عظمت بلا و مصیبت وارده است. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۴۱ - ۱۵۹، سوره شعراء

هر كجا كه اراده مى‏كرد به آسانى مى‏وزيد. اصابه در آيه به معنى اراده است. مصيبت: بليّه و گرفتاريكه به انسان مى‏رسد. گوئى كه انسان را قصد مى‏كند. راغب گويد:

مردمان را به راه می‌آورد؟ و کسانی که کافر شدند پیوسته به (سزای) آنچه کردند (مصیبت) کوبنده‌ای آنان را دررسد، یا نزدیک خانه‌هایشان نفوذ کند، تا وعده‌ی خدا فرارسد

اين سخن است زيرا مرد و زن زناكار آنگاه كه تازيانه زده مى‏شوند گرفتار و در مصيبت اند لذا فرمود «وَلاتَأخُذْ كُمْ بِهِما رَأفَةٌ». وَ فِي بِهِمَا اتّبَعُوه

نهايه نقل شده «لَيْسَ مِنّا مِنْ سَلَقَ اَمْ حَلَقَ» يعنى از ما نيست آنكه در مصيبت با با صداى بلند گريه كند و فرياد بكشد و موى خود را بتراشد. معنى آيه: چون

طالب و اولاد او را چه مصيبت رسيده؟ علامه فرمود: مصائب اهل بيت عليهم السلام مشهور و معروف است و از جهت انفعال سيد فرمود: چه مصيبت از اين بدتر كه مانند تو

هراس (نگا: انبیاء / . «آمِنُونَ»: جمع آمِن، در امن و امان. دور از بلا و مصیبت و خوف و هراس. مفرد آمدن بخش نخست آیه، با توجّه به لفظ (مَنْ)، و جمع آمدن

آن نهى مى‏كند. به حسب اختلاف موارد نام آن فرق مى‏كند اگر خويشتن دارى در مصيبت باشد آن را صبر در جنگ باشد شجاعت نامند ضد آن جبن است. اگر در پيش آمد باشد

خدا و رسول است. (فکیف اذا اصابتهم مصیبة بما قدّمت ایدیهم) ظاهراً مراد از «مصیبت»، مشکلات دنیوى است، نه اخروى ; به دلیل «ثمّ جاؤک». ۳- مراجعه به طاغوت، در

و تضرع و زارى در پیشگاه او، از اهداف الهى در مبتلا کردن مردم به بلاها و مصیبت ها (و لقد أخذنهم بالعذاب ... و ما یتضرّعون) ۴ - خدا، پروردگار انسان ها (فما

ما بازگردانده می‌شوید هر كسى چشنده مرگ است و شما را به بدى- سختى و بلا و مصيبت- و نيكى- آسانى و نعمت و دولت- مى‌آزماييم، آزمايشى، و به ما بازگردانده مى

با وجود اين صبر ميكرد تا مصيبت بحد كمال برسد و پاداش بآخرت نيفتد و چون نابينا شد و از ديدار يوسف نااميد گرديد دانست كه مصيبت كامل شده لذا فرزندان را مأمور

است که پیامبرى چون ایوب(ع) نیز با داشتن منزلتى والا نزد خداوند، به رنج و مصیبت مبتلا شده بود. ۸- ربوبیت الهى، مقتضى روى آورى انسان به درگاه او به هنگام

منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند و به یکدیگر مى گفتند بزرگترین مصیبت به آن‌ها روى آورده است و این واقعه را بالاترین بدبختى و ذلت از براى خویش

که بدبختی است و نه این ریاست و حکومت شما ارزشی دارد که تبهکاری و دردسر و مصیبت است. تفسیر آیات ۱- شرک به خدا، کفران و ناسپاسى نعمتهاى اوست. (ألم تر إلى

اينها براى عظمت مقام يا مصيبت اولياء خدا در مواقع لازم و مناسب مسلّم و محسوس شده و والد ماجد ما در شفاء الصدور ضمن اثبات تأثير مصيبت امام مظلوم در آسمانها

وارد مى‌كنيم بر شما مصيبت را مانند كسيكه امتحان مى‌كند شما را كه صبر بر بلا مينمائيد و تسليم قضا ميشويد يا خير و پاداش صابران بر مصيبت بهشت است كه بشارت

تا كار بدانجا كشيد سپس بقيّه مردم كه از عذاب و مرگ رسته‏اند بتدريج روزهاى مصيبت را فراموش كرده به سوى طغيان مى‏روند «اِنّا كاشِفُوا الْعَذابِ الْعَذابِ قَليلاً

با وجود اين صبر ميكرد تا مصيبت بحد كمال برسد و پاداش بآخرت نيفتد و چون نابينا شد و از ديدار يوسف نااميد گرديد دانست كه مصيبت كامل شده لذا فرزندان را مأمور

بشمار آید. «أَصَبْنَاهُمْ»: ایشان را نشانه تیر بلا می‌گردانیم. آنان را دچار مصیبت می‌کنیم و نابودشان می‌سازیم. «نَطْبَعُ»: مهر می‌نهیم (نگا: نساء / . «لا یَسْمَعُونَ»:

منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند و به یکدیگر مى گفتند بزرگترین مصیبت به آن‌ها روى آورده است و این واقعه را بالاترین بدبختى و ذلت از براى خویش

شکایت پیشه کند. (فصبر جمیل) صبر جمیل ، صبرى است که در آن جزع نباشد و از مصیبت رخ داده به مردم شکایت نشود(مجمع البیان). ۹- یعقوب(ع) ، پیامبرى صبور و بردبار

اينها براى عظمت مقام يا مصيبت اولياء خدا در مواقع لازم و مناسب مسلّم و محسوس شده و والد ماجد ما در شفاء الصدور ضمن اثبات تأثير مصيبت امام مظلوم در آسمانها

با وجود اين صبر ميكرد تا مصيبت بحد كمال برسد و پاداش بآخرت نيفتد و چون نابينا شد و از ديدار يوسف نااميد گرديد دانست كه مصيبت كامل شده لذا فرزندان را مأمور

و ترك معصيت و تحمل مصيبت و مشقت، فَإِنَّما يُجاهِدُ لِنَفْسِهِ‌: پس جز اين نيست كه جهاد مى‌كند براى نفس خود، زيرا ثواب و اجر و مصيبت و منفعت آن در دنيا

ناسپاسی و آلودگی گردد در این هنگام نعمتها را می‌گیرد و یا آن را تبدیل به بلا و مصیبت می‌کند، بنابراین دگرگونیها همواره از ناحیه ماست و گر نه مواهب الهی زوال ناپذیر

منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند و به یکدیگر مى گفتند بزرگترین مصیبت به آن‌ها روى آورده است و این واقعه را بالاترین بدبختى و ذلت از براى خویش

know that Allah is severe in retribution. ترتیل: ترجمه: «فِتْنَةً»: بلا و مصیبت. «خَآصَّةً»: مخصوصاً. به ویژه. «شیخ طوسی» گویند: حسن بصرى و ابن عباس و سدى

استحياء طلب حيات و به معنى زنده نگاه داشتن و آن را خواستن است آيه درباره بيان مصيبت بنى اسرائيل است كه فرعون براى جلوگيرى از تولّد حضرت موسى پسران آنها را سر

regret what they concealed within themselves. ترتیل: ترجمه: «دَآئِرَةٌ»: مصیبت بزرگی که چرخش زمان باعث پیدایش آن شود. حادثه و بلائی که همه را در برگیرد

كه صبر او بپايان رسيد و تصوّر نشود كه خداوند چگونه بتقاضاى شيطان اين همه مصيبت بر پيغمبر خود وارد نمود زيرا مصائب انبيا و اولياء هر قدر نزديكتر باشند بمقام

اينها براى عظمت مقام يا مصيبت اولياء خدا در مواقع لازم و مناسب مسلّم و محسوس شده و والد ماجد ما در شفاء الصدور ضمن اثبات تأثير مصيبت امام مظلوم در آسمانها

اينها براى عظمت مقام يا مصيبت اولياء خدا در مواقع لازم و مناسب مسلّم و محسوس شده و والد ماجد ما در شفاء الصدور ضمن اثبات تأثير مصيبت امام مظلوم در آسمانها

جنبنده و او بر جمع كردنشان وقتى كه بخواهد توانا است‌ و چيزيكه برسد بشما از مصيبت پس براى امرى است كه كسب كرده است دستهاى شما و ميگذرد از بسيارى از آنها. تفسير

جنبنده و او بر جمع كردنشان وقتى كه بخواهد توانا است‌ و چيزيكه برسد بشما از مصيبت پس براى امرى است كه كسب كرده است دستهاى شما و ميگذرد از بسيارى از آنها. تفسير

بفضل و رحمت الهى است و هيچگاه مأيوس نميشود و نيز انسان اگر بعد از رنجورى و مصيبت و سختى كه در نتيجه اعمال او و اصل به او شده است مشمول نعمت و رحمت الهى شود

جنبنده و او بر جمع كردنشان وقتى كه بخواهد توانا است‌ و چيزيكه برسد بشما از مصيبت پس براى امرى است كه كسب كرده است دستهاى شما و ميگذرد از بسيارى از آنها. تفسير

عطا كند عطيه را به (مصيبت رسيده از) قوم خود، بلكه بخيل حقيقت بخيل، كسى است كه ادا نكند زكات واجبه را و عطا نكند عطيه را به (مصيبت رسيده از) قوم خود، و

اسلام صلى الله عليه و آله نقل شده، كه صبر بر سه نوع است: 1. صبر در برابر مصيبت. 2. صبر در برابر معصيت. 3. صبر در برابر عبادت. «1» بنابراين آنچه در روايات

می‌فرمود و با طایفه «بنی المصطلق» به عنوان یک قوم مرتد پیکار می‌کرد فاجعه و مصیبت دردناکی به بار می‌آمد. ج4، ص497 جمعی از علمای علم اصول برای «حجیت خبر واحد»

أَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ» «فتنه» هم به معناى رنج‌ها و مشكلات و مصيبت‌ها و امورى است كه انسان گرفتار آنها مى‌شود و سبب آزمايش است و هم به معناى

جنبنده و او بر جمع كردنشان وقتى كه بخواهد توانا است‌ و چيزيكه برسد بشما از مصيبت پس براى امرى است كه كسب كرده است دستهاى شما و ميگذرد از بسيارى از آنها. تفسير

كه صبر او بپايان رسيد و تصوّر نشود كه خداوند چگونه بتقاضاى شيطان اين همه مصيبت بر پيغمبر خود وارد نمود زيرا مصائب انبيا و اولياء هر قدر نزديكتر باشند بمقام

او است بخشاينده‌ترين بخشايندگان و البته به محافظت بر من ببخشايد و مرا به مصيبت دو فرزند مبتلا نسازد، يعنى او را به خدا سپرده نه به شما تا حفظ فرمايد و او

«جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا» فرمود: پاداش ابرار به خاطر صبرى است كه در برابر فقر و مصيبت‌هاى دنيا داشتند. «2» چنانكه حضرت على عليه السلام فرمود: «صبرت و فى العين

منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند و به یکدیگر مى گفتند بزرگترین مصیبت به آن‌ها روى آورده است و این واقعه را بالاترین بدبختى و ذلت از براى خویش

مى افتادند که چه قضایائى از براى آن‌ها اتفاق افتاده و یا چه موضوع مهمى از مصیبت و گرفتارى براى آن‌ها یا خویشاوندانشان رخ داده است و این نوع زیرگوشى حرف زدن

و زحمت باو رسد با آنكه مستند بأعمال بد خود او است كفران نعمت و شكايت از مصيبت ميكند و چون رحمت و نعمت از خدا هميشگى و بلا و محنت اتفاقى است شرطيّه اولى

كار است. تفسير تمام امور عالم بتقدير و مشيّت الهى جارى است و از آن جمله مصيبت و بلا است كه باولياء خدا ميرسد بدستور او ولى چون مؤمن ايمان بخدا دارد و ميداند

احدي‌ و هرگز نمييابم‌ ‌از‌ ‌غير‌ خداي‌ متعال‌ پناهگاهي‌. انسان‌ دو نحو بلا و مصيبت‌ و ضرر باو متوجه‌ ميشود يكي‌ آنكه‌ ‌از‌ جانب‌ حق‌ ‌است‌ احدي‌ قدرت‌ ‌بر‌

و امام‌ متعرّض‌ ميشود و اخباري‌ ‌که‌ دارد ‌ما يري‌ و ‌ما ‌لا‌ يري‌ ‌در‌ مصيبت‌ حضرت‌ ابي‌ ‌عبد‌ اللّه‌ ‌عليه‌ السّلام‌ گريه‌ كردند ‌که‌ ‌در‌ محل‌ّ ‌خود‌

كار است. تفسير تمام امور عالم بتقدير و مشيّت الهى جارى است و از آن جمله مصيبت و بلا است كه باولياء خدا ميرسد بدستور او ولى چون مؤمن ايمان بخدا دارد و ميداند

آمد و بر ايشان خواند. بعد از آن فرمود: خمس بخمس: پنج خصلت ذميمه مقارن پنج مصيبت و بليّت است. گفتند: يا رسول اللّه آن چيز چيست؟ فرمود: «ما نقض قوم العهد الّا

كار است. تفسير تمام امور عالم بتقدير و مشيّت الهى جارى است و از آن جمله مصيبت و بلا است كه باولياء خدا ميرسد بدستور او ولى چون مؤمن ايمان بخدا دارد و ميداند

الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَعْلَمِ ...» 3- كليد بهشت، صبر و جهاد است. صبر در برابر مصيبت، معصيت و انجام عبادت و حضور در جبهه‌ى جهاد اكبر و جهاد اصغر. «وَ يَعْلَمَ

3- صدوق در وجه آن فرمايد: عادت متعارف است هر گاه انسان مغموم شود به سبب مصيبت بزرگى، دست به سر خود گذارد، و يا به جهت ورود داهيه عظيمه، ريش خود را به دست

و آن اينست كه هر كس خواه مشرك باشد خواه موحّد خواه بيدين وقتى در شدّت و مصيبت و خطر بزرگى افتاد بى‌اختيار متوجّه بيك مبدء غيبى ميشود و از آن استمداد مى‌كند

خَاصَّةً وَ اعلَمُوا أَن‌َّ اللّه‌َ شَدِيدُ العِقاب‌ِ انفال‌ آيه 25. و ‌اينکه‌ مصيبت‌ بزرگي‌ ‌است‌ امروز ‌که‌ مؤمنين‌ و مقدسين‌ هيچگونه‌ تعرضي‌ ‌با‌ ‌اينکه‌ فساق‌

و زحمت باو رسد با آنكه مستند بأعمال بد خود او است كفران نعمت و شكايت از مصيبت ميكند و چون رحمت و نعمت از خدا هميشگى و بلا و محنت اتفاقى است شرطيّه اولى

و زحمت باو رسد با آنكه مستند بأعمال بد خود او است كفران نعمت و شكايت از مصيبت ميكند و چون رحمت و نعمت از خدا هميشگى و بلا و محنت اتفاقى است شرطيّه اولى

شما راست از فتح و نصرت، به توفيق الهى است، و آنچه بر شما است از مغلوبيّت و مصيبت، به سبب مخالفت شماست امر پيغمبر را. وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ‌: و حال آنكه

و زحمت باو رسد با آنكه مستند بأعمال بد خود او است كفران نعمت و شكايت از مصيبت ميكند و چون رحمت و نعمت از خدا هميشگى و بلا و محنت اتفاقى است شرطيّه اولى

نمى‌شود در او مگر سلامت و خير به خلاف شب‌هاى ديگر. چه در غير آن هم بليّه و مصيبت قضا مى‌شود و هم سلامتى. يا اين شب نيست مگر سلام، به جهت كثرت سلام كردن ملائكه

و امام‌ متعرّض‌ ميشود و اخباري‌ ‌که‌ دارد ‌ما يري‌ و ‌ما ‌لا‌ يري‌ ‌در‌ مصيبت‌ حضرت‌ ابي‌ ‌عبد‌ اللّه‌ ‌عليه‌ السّلام‌ گريه‌ كردند ‌که‌ ‌در‌ محل‌ّ ‌خود‌

او مى كرد، و در هر راهى كه او را بردند كه بر حسب ظاهر منتهى به هلاكت و يا مصيبت وى مى شد، خداوند عينا به وسيله همان راه او را به سرانجامى خير و به فضيلتى

ميشدند ‌حتي‌ مثل‌ امير المؤمنين‌ ‌که‌ افضل‌ مجاهدين‌ ‌بود‌ چه‌ اندازه‌ بلاء و مصيبت‌ بآن‌ سرور وارد شد ‌که‌ بفرمايد (‌ما زلت‌ مظلوما منذ قبض‌ ‌رسول‌ اللّه‌ صلّي‌

‌است‌، و ‌من‌ جمله‌ عين‌ نعمت‌ و تفضل‌ ‌است‌ و بنده‌ خيال‌ مي‌كند بلاء و مصيبت‌ ‌است‌، و ‌غير‌ اين‌ها ‌از‌ حكم‌ و مصالح‌. درجه دوم‌: صبر مشقت‌ و زحمت‌ عبادت‌

است از راه نگهدارى و حفظ كردن البتّه بر ضعف و پيرى من رحم ميفرمايد و دو مصيبت را بر ناتوانى تحميل نميكند و او را بمن بر ميگرداند و در مجمع روايت نموده

از يك حادثه، نشانه نجات ابدى نيست، شايد دروقتى ديگر يا نقطه‌اى ديگر دچار مصيبت شويم. 2- احساس امنيّت از عقوبت، زمينه‌ساز غفلت و تجاوز است. «أَ فَأَمِنْتُمْ»

باهل ايمان نظر مينمودند و بهم چشمك ميزدند و ايشان تصوّر مى‌كردند خبر قتل يا مصيبت وارده بر كسانشان كه بجنگ رفته‌اند بآنها رسيده و محزون مى‌شدند و پس از چندى

كار است. تفسير تمام امور عالم بتقدير و مشيّت الهى جارى است و از آن جمله مصيبت و بلا است كه باولياء خدا ميرسد بدستور او ولى چون مؤمن ايمان بخدا دارد و ميداند

السّلام مقدّر فرموده بود در مقابل صبر آنحضرت بر ترك معصيت و فعل طاعت و تحمل مصيبت و البتّه چنين مالك الرّقابى هر جا ميخواست از اراضى مصر ميتوانست منزل كند

و تحمل بليات و مشقات و ناملايمات. و صبر سه قسم است: صبر بر طاعت، صبر در مصيبت، و صبر از معصيت. در «ارشاد ديلمى»: اوحى اللّه الى داود: تخلّفوا باخلاقى فانّ

«مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ- مِنْهُ رَحْمَةً» 2- گروهى از مردم تنها در حال سختى و مصيبت خدا را مى‌خوانند، در حالى كه مؤمن بايد در همه حال خدا را بخواند. «ضُرٌّ دَعَوْا

آنها در دعوت بحق و سلوك آنها با خلق و سيره مرضيّه ايشان در صبر بر اطاعت و مصيبت بايد سرمشق تو باشد و هيچكس از هيچ امر مانند آنحضرت از اين امر اطاعت نكرده

نام برده است. «النَّارِ ذاتِ الْوَقُودِ» 8- نقل ظلم‌ها و مظلوميّت‌ها و ذكر مصيبت و روضه خوانى، سابقه قرآنى دارد. أَصْحابُ الْأُخْدُودِ النَّارِ ذاتِ الْوَقُودِ

اقتضا كند آن را عقل و شرع، پس عام و شامل تمام اقسام صبر مى‌شود از صبر در مصيبت، صبر در طاعت و صبر از معصيت. وَ يُلَقَّوْنَ فِيها تَحِيَّةً وَ سَلاماً: و

باهل ايمان نظر مينمودند و بهم چشمك ميزدند و ايشان تصوّر مى‌كردند خبر قتل يا مصيبت وارده بر كسانشان كه بجنگ رفته‌اند بآنها رسيده و محزون مى‌شدند و پس از چندى

السّلام مقدّر فرموده بود در مقابل صبر آنحضرت بر ترك معصيت و فعل طاعت و تحمل مصيبت و البتّه چنين مالك الرّقابى هر جا ميخواست از اراضى مصر ميتوانست منزل كند

كار است. تفسير تمام امور عالم بتقدير و مشيّت الهى جارى است و از آن جمله مصيبت و بلا است كه باولياء خدا ميرسد بدستور او ولى چون مؤمن ايمان بخدا دارد و ميداند

صبر بر مصائب از امورى است كه ناچار بايد عازم و ثابت بر آن بود چون دنيا دار مصيبت و بلا و ابتلا است و اگر انسان صبور نباشد نميتواند در آن زيست نمايد و ضرر

ديگر فناء و زوال‌ ندارد و دار دنيا فاني‌ و زائل‌ ميشود. 2‌-‌ مقرون‌ ببلاء و مصيبت‌ و هموم‌ و غموم‌ و مرض‌ و سقم‌ نيست‌ و دنيا مقرون‌ ‌است‌. 3‌-‌ زحمت‌ تحصيل‌

السّلام مقدّر فرموده بود در مقابل صبر آنحضرت بر ترك معصيت و فعل طاعت و تحمل مصيبت و البتّه چنين مالك الرّقابى هر جا ميخواست از اراضى مصر ميتوانست منزل كند

است از راه نگهدارى و حفظ كردن البتّه بر ضعف و پيرى من رحم ميفرمايد و دو مصيبت را بر ناتوانى تحميل نميكند و او را بمن بر ميگرداند و در مجمع روايت نموده

است از راه نگهدارى و حفظ كردن البتّه بر ضعف و پيرى من رحم ميفرمايد و دو مصيبت را بر ناتوانى تحميل نميكند و او را بمن بر ميگرداند و در مجمع روايت نموده

نمى‌شود در او مگر سلامت و خير به خلاف شب‌هاى ديگر. چه در غير آن هم بليّه و مصيبت قضا مى‌شود و هم سلامتى. يا اين شب نيست مگر سلام، به جهت كثرت سلام كردن ملائكه

باهل ايمان نظر مينمودند و بهم چشمك ميزدند و ايشان تصوّر مى‌كردند خبر قتل يا مصيبت وارده بر كسانشان كه بجنگ رفته‌اند بآنها رسيده و محزون مى‌شدند و پس از چندى

اگر دعاى شما نمى‌بود و تضرع و خضوع شما او را در وقت خوف ضرر و رسيدن بلا و مصيبت، حق تعالى كشف آن نمى‌كرد از شما، بلكه شما را به آن مبتلا مى‌ساخت. «3» تنبيه:

الله ص : رسول خدا (ص) فرمود: صبر سه است: صبر بر مصيبت و صبر بر طاعت و صبر از گناه كردن. هر كه در مصيبت صبر كند تا آن را به تسلى خوبى جواب گويد، خدا برايش

السّلام مقدّر فرموده بود در مقابل صبر آنحضرت بر ترك معصيت و فعل طاعت و تحمل مصيبت و البتّه چنين مالك الرّقابى هر جا ميخواست از اراضى مصر ميتوانست منزل كند

كار است. تفسير تمام امور عالم بتقدير و مشيّت الهى جارى است و از آن جمله مصيبت و بلا است كه باولياء خدا ميرسد بدستور او ولى چون مؤمن ايمان بخدا دارد و ميداند

صبر بر مصائب از امورى است كه ناچار بايد عازم و ثابت بر آن بود چون دنيا دار مصيبت و بلا و ابتلا است و اگر انسان صبور نباشد نميتواند در آن زيست نمايد و ضرر

انداختيد خودتان را باضمار كفر و نفاق و شقاق و معاصى و انتظار داشتيد روز مصيبت و بلا را براى مسلمانان و در شك و شبهه بوديد از حق بودن دين اسلام تا فرمان

انداختيد خودتان را باضمار كفر و نفاق و شقاق و معاصى و انتظار داشتيد روز مصيبت و بلا را براى مسلمانان و در شك و شبهه بوديد از حق بودن دين اسلام تا فرمان

اشخاص مورد نظر آيه، همه اقسام صبر را دارند. يعنى هم صبر در موقع برخورد به مصيبت، و هم صبر بر اطاعت حق، و هم صبر در برابر معصيت را. وليكن مع ذلك صبرشان را

عفو فرمايد از او. و كسى كه كظم غيظ كند، اجر عنايت فرمايد. و كسى كه صبر بر مصيبت نمايد عوض دهد او را. احتمال ديگر- كسى كه پيروى سمعه كند يعنى بخواهد شهرت

مباركباد گوئيد، زيرا شما خود در مصيبت شريك ما هستيد. (اين فرمايش امام عليه السّلام ظاهرا بدان سبب است كه‏ بنا بر مرسوم شركاء در مصيبت، خودشان در ميان خويش يك ديگر

تعميم مى دهد و آن همان كوچكى و بزرگى مصيبت است . روى اين حساب معناى آيه اين است كه : خداى تعالى نجات دهنده از هر مصيبت و گرفتارى است ، چه زمينى و چه دريائى

او نمائى. و اگر قرض خواهد، بدهى. و اگر خيرى به او رسد، تهنيت گوئى. و در مصيبت، او را تعزيت نمائى. و در فوت، به جنازه او حاضر شوى. و ديوار بر بالاى ديوار

گناه مى كند، امرى است عدمى حديثى از امام رضا عليه السلام در اين كه آنچه مصيبت و بدى به انسان مى رسد، از خود اوست احاديث ديگرى از معصومين(ع) درباره جبر

أصابك من سيّئة فمن نفسك»: آنچه خير و خوبى به تو مى رسد؛ از خداست و آنچه مصيبت و بدى مى رسد، از خود توست، و اين بدان جهت است كه من به خوبی ها، سزاوارتر

گردانند، همانطور كه خران صدا بلند مى كنند، و ناله شان از شدت حرارت آتش و عظمت مصيبت و گرفتارى است. و گويا ظاهر از سياق «فمنهم شقى و سعيد» اين باشد كه بعدش ‍

غصّه و اندوه نصف پيريست، خداوند تبارك و تعالى صبر را بقدر مصيبت نازل ميسازد، كسى كه بهنگام مصيبت دست بر ران خود زند اجرش تباه مى‏شود، كسى كه والدينش را غمگين

و مى خواهد نفع را به خود اختصاص ‍ دهد هر چند به ضرر ديگران تمام شود. اين مصيبت وقتى شدت مى يابد كه اين توانايى بر تخلف در خود قواى مجريه متمركز شود، و يا

چنين نبود هيچ خويشى خويشاوندش را دفن نميكرد، و نيز آرامش و صبر را پس از مصيبت عطا فرمود و اگر چنين نبود نسل بشر منقطع ميگشت، و همچنين كرم را بر دانه‏ها

مقدم شده است . ۲ -« شما ميگوئيد: اين مصيبت از كجا دامنگيرتان شد» (قلتم انى هذا) ولى اى پيامبر! به آنها بگو: اين مصيبت از وجود خود شما سرچشمه گرفته و تفسير

الصادق ع : امام صادق عليه السّلام فرمود: صبر دو گونه است: يكى صبر در هنگام مصيبت و گرفتارى است كه خوب و نيكو است و صبر ديگر كه از اين بهتر و برتر است صبر

رَسُولِ اللَّهِ ص الْمُوجَزَةِ الَّتِي لَمْ يُسْبَقْ إِلَيْهَا : كسى كه بر مصيبت صبر كند خدا به او پاداش ميدهد.

روز غذا تهيّه كند و بفرستد، و اين سنّت طعام فرستادن براى خانواده داغدار و مصيبت ديده پس از آن، جريان پيدا كرد.

چند صبر عمومى است ، و شامل صبر بر مصيبت ، و صبر بر اطاعت خدا، و صبر بر ترك معصيت او مى شود، و ليكن مورد آيه صبر بر مصيبت است ، چون مناسب با حال مومنينى كه

اسماعيل تعزيت بگويم. و فرمود كه: «مفضّل را سلام برسان، و به او بگو كه ما به مصيبت اسماعيل مبتلى شديم و صبر كرديم؛ پس تو نيز صبر كن، چنانچه ما صبر كرديم. ما

يقولوا) مى باشد و كلمه «فتنه» به معناى آزمايش ‍ است ، و چه بسا بر معناى مصيبت و عذاب اطلاق شود، كه معناى اول با سياق سازگارتر است، و استفهام در آيه استفهام

نيز فرموده: «ما أصابكم من مصيبة، فبما كسبت أيديكم و يعفو عن كثير»: (آنچه مصيبت كه به شما مى رسد، به دست خود شما، به شما مى رسد، و خدا از بسيارى گناهان عفو

از موجودات از تحت قدرت او بيرون نيست ، و وقتى گفته مى شود: فلانى را بلا و مصيبت احاطه كرده و معنايش اين است كه بطورى به وى روى آورده كه تمامى درهاى نجات

براى گناهى، و اين است مقصود از گفتار خدا عز و جل (۳۰ سوره شورى): «و آنچه مصيبت به شماها رسد براى آن است كه خود به دست آوريد و خدا بسيارى را هم گذشت مى‏كند»

ايشان وبال مى‏شود، و قومى را به مصيبت‏ها مبتلى مى‏گرداند و صبر مى‏كند، و آن مصيبت بر ايشان نعمت مى‏شود».

ياد آوردن خداست در آنچه حلال و حرام فرموده كه اگر طاعت خداست عمل كند و اگر مصيبت است ترك نمايد. على، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از هشام بن سالم، از ابوعبيده،

فرمود: كسى است كه بداده خداوند عزّ و جلّ قانع باشد، گفت: پس كدام مصيبت سخت‏تر است؟ فرمود: مصيبت در دين، گفت: پس كدام عمل نزد خداوند عزّ و جلّ خوشايندتر است؟

وفاى به عهد و پيمان، كه در زمان خوف و شدّت مى‏كردند، كه اگر از اين بليّه و مصيبت نجات يابيم، ايمان آوريم). و به درستى كه يافتيم بيشتر ايشان را، شكنندگان عهد

ندارد، اگر آسمان بر زمين افتد يا آنكه سختى و بلايى بر اهل زمين فرود آيد، و مصيبت و بليّه‏اى همه ايشان را فرا گيرد، به سبب تقوى و پرهيزگارى، از هر بليّه‏اى

بمصيبتى دچار گشتى ياد مصيبتهاى رسول خدا (ص) كن زيرا مردم هرگز مانند او دچار مصيبت نشده‏اند. عمر بن سعيد بن هلال مى‏گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم:

يقول يا ليتنى لم اشرك بربى احدا). اسـف انـگيزتر اينكه او در برابر اينهمه مصيبت و بلا، تنهاى تنها بود «كسانى را جز خدا نداشت كه او را در برابر اين بلاى عظيم

فرا مى رسد و انسان پيامدهاى آن را ميان خود و دوستان تقسيم مى كند، و بار مصيبت سبك مى شود، ولى در آنجا اين مساءله نيز وجود ندارد، چرا كه هر كدام سهم وافرى

پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) پس از تشيع جنازه او ضمن سوگوارى كه در مصيبت از دست دادن عمويش مى كرد، مى گفت : وا ابتاه ! وا ابا طالباه ! وا حزناه عليك 

نداشتند، چون به خاطر كفرشان و فسوقشان در معرض نزول عذاب و گرفتار شدن به مصيبت قرار گرفته بودند، و اگر اين كتاب را نازل نمى كرد، و دعوت را ابلاغ نمى كرد،

ميثاق گرفت به اينكه پروردگار او است ، و مقدرات او را از قبيل اجل ، رزق و مصيبت تعيين نموده ، آنگاه فرزندان او را كه به شكل ذره هايى بودند از صلب او بيرون

آنجا به قبرستان بقيع ببر و در آنجا به خاك سپار و بدان كه از عايشه به من مصيبت رسد كه خدا مى‏داند، و مردم او را آلت دست كنند (مقصود بنى اميه است) و دشمنى

سوى خانه او گشوده بود و مى‏گويد كه: اى سيّد من، اى ابوالحسن، خدا تو را در مصيبت فضل مزد دهد كه او كشته شد. و قصّه او چنان است كه در حمّام داخل شده و گروهى

و امام‌ متعرّض‌ ميشود و اخباري‌ ‌که‌ دارد ‌ما يري‌ و ‌ما ‌لا‌ يري‌ ‌در‌ مصيبت‌ حضرت‌ ابي‌ ‌عبد‌ اللّه‌ ‌عليه‌ السّلام‌ گريه‌ كردند ‌که‌ ‌در‌ محل‌ّ ‌خود‌

دهد بازگو مى كند كه حالت فراموشكارى به هنگام نعمت ، و جزع و فزع به هنگام مصيبت است . مى فرمايد: « هر گاه به انسان نعمتى دهيم روى مى گرداند، و با تكبر از

معصيت (ايستادگى در برابر انگيزه هاى گناه و شهوات سركش و طغيانگر). و صبر بر مصيبت (پايدارى در برابر حوادث ناگوار و عدم خود باختگى و شكست روحى و ترك جزع و فزع

وصيت تحمل مى كنيد مى بايد كه دو تن از شما يا ديگران آنرا تحمل كنند و اگر مصيبت مرگ ، شما را در سفر پيش آيد و دو نفر مسلمان نيافتيد تا وصيت شما را تحمل كنند،

نفرموده كه چه شد، و اين، به خاطر آن است كه بفهماند جواب «لمّا» از بس مهم و مصيبت آن جناب، آن قدر شديد و تلخ بود، كه قابل گفتن نيست. «وَ نَادَيْنَاهُ أَن يَا

نقطه مقابل «جنات عدن » است كه درباره پرهيزگاران آمده بود، اشاره به اينكه مصيبت بزرگ اين است كه دوزخ جايگاه موقتى نيست ، بلكه قرارگاه ثابت است ! هدف پيروان

به وصيت به وى و نصب او به خلافت فرموده و آنچه به آنها مى‏رسد از گرفتارى و مصيبت. ۴- يادآور شد اقرار و اعتراف حسن و حسين (ع) را نسبت بدان. ۵- ياد آور شد وصيت

همسان خداوند بزرگ پنداريد. و اگر اينها را سمبل ارواح و فرشتگان ميدانيد باز مصيبت است و گمراهى ، چرا كه آنها نيز مخلوق او هستند و سر بر فرمان او. لذا به دنبال

«متكلف » سه نشانه دارد: در حضور تملق مى گويد. در غياب غيبت مى كند. و به هنگام مصيبت زبان به شماتت مى گشايد!. باز در حديث ديگرى از امام صادق (عليه السلام ) مى

حق باز گرديد. به هنگام نعمت ياد او كنيد و شكرگزار باشيد. و به هنگام بلا و مصيبت ياد او كنيد و صبور و شكيبا باشيد. خلاصه ياد او را كه در هر صحنه اى از صحنه

كافران را گمراه مى سازد. آيه بعد به علت گرفتاريهاى اين گروه ، در اينهمه بلا و مصيبت و عذاب اشاره كرده ، مى گويد: « اين عذابها به خاطر آن است كه به ناحق در زمين

چه بسا كسا كه در اوّل شب مورد رشك همگنان بوده، و در آخر شب مويه‏گران بر مصيبت مرگش گريه سر كرده‏اند!. پس طول مدّت توالى انعام، و بتأخير افتادن روز انتقام

بر سر سفره من حاضر بوده . درست است كه ايوب از اين شماتت دوستان بيش از هر مصيبت ديگرى ناراحت شد، ولى باز رشته صبر را از كف نداد، و آب زلال شكر را به كفران

انجام مى دهند، اما انسانهاى طاغى و ياغى خدمتى كه نمى كنند هيچ ، هزاران بلا و مصيبت نيز مى آفرينند. تفسير نمونه جلد ۱۵ صفحه ۱۰۸ ۴ - چهارپايان خطرى براى كسى ندارند

انزجار از چيزى كند گاه «ويس » مى گويد و گاه «ويح » و گاه «ويل » كه اولى در مصيبت خفيف است ، و دومى شديدتر، تفسير نمونه جلد ۲۴ صفحه ۴۰۳ و سومى اشد آنها است

آن رسيدن بر نعمتهاى بزرگ ، آنچه را در درون دارند آشكار كنند. آيا به هنگام مصيبت مايوس ، و به هنگام نعمت مغرور مى گردند؟ آيا در اين تحولات بيشتر به فكر خدا

به اينكه تنها تابع آن فرامينى باشد كه به خود او وحى مى شود، و در برابر هر مصيبت و رنجى كه در راه اين تبعيت خواهد ديد صبر كند. و نيز وعدهاى است به اينكه خداى

كرديم . اما همه اينها براى آزمايش و امتحان بود، زيرا خداوند گروهى را با مصيبت آزمايش مى كند و گروهى را با نعمت ، چنانكه در آيه ۱۶۸ سوره اعراف مى خوانيم :

مقابل اين نيز مانند نعمتها دو جورند، اگر مردمى و يا فردى باشند صالح ، اين مصيبت ها براى آنان فتنه و آزمايش است ، و خدا بوسيله آن بندگان خود را مى آزمايد،

و گواه بر ميراث خود انتخاب كرد. سپس اضافه ميكند: اگر در مسافرتى باشيد و مصيبت مرگ براى شما فرا رسد (و از مسلمانان وصى و شاهدى پيدا نكنيد) دو نفر از غير

رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ» «۱»؛ يعنى: آن گروه كه در مصيبت اذيّت دشمنان و غيبت امام زمان صبر و شكيبايى مى‏ورزند بر ايشان است رحمت‏هاى

هنگام وفور نعمت ، مغرور مى شوند و خدا را فراموش مى كنند، و نه به هنگام شدت و مصيبت مايوس مى گردند و كفران مى كنند، بلكه روح بزرگ و فكر بلندشان «نعمت » و «بلا»

شروع مى شود. آيا وجود چنين پدر و مادرى را مايه رحمت مى دانند، و يا بلا و مصيبت و عذاب . آيا صبر و حوصله كافى براى نگهدارى احترام آميز از چنين پدر و مادرى

عنوان هشدار و تربيت در بـرابـر تـرك اولى گرفتار مصيبتهاى عظيم مى نمود، همچون مصيبت يعقوب به خاطر كم توجهى به بعضى از مستمندان و يا ناراحتى يونس به خاطر يك ترك

___________________________ (۱) ويل: در آمدن بدى و شر، و دردمند نمودن و مصيبت زده ساختن و نيز ويل، واى و سختى است- منتهى الارب- نصيبى ندارد، بچه وسيله