نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه «اسلام» از مادّه «سلم» به معناى تسلیم است. اسلام‌ (۸ بار) سلم‌ (۱۴۰ بار) ال وَ اللّه دِينا هُو غَيْر لَکُم فِي إِلَى فَمَن رَضِيت فَلَن

گذشته ) روايتى از الدرالمنثور ((و من يبتغ غير الاسلام دينا تفسیر آیات «85» وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلامِ دِيناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِي الْآخِرَةِ

يَبْتَغِ‌ غَيْرَ الْإِسْلاَمِ‌... (۳) Tabber requires Javascript to function. آيات ۲۵ - ۱۹ آل عمران مراد از ((ان الدين عند اللّه الاسلام )) اختلاف اهل كتاب

أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُوَ يُدْعى‌ إِلَى الْإِسْلامِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ «7» و كيست ستمكارتر از آن

الظّالِمِين يُرِيدُون الْقَوْم بِأَفْوَاهِهِم يَهْدِي لا مُتِم نُورِه الْإِسْلاَم لَو در حال بارگیری...

وَ اللّه بَاغ بِه لِغَيْر لا عَاد أُهِل فَإِن فِي مَخْمَصَة دِينا مَا الْإِسْلاَم مُتَجَانِف غَفُور لَکُم رَضِيت لِإِثْم فِسْقا فَلا الْخِنْزِير نِعْمَتِي

صَالِحا رَبّنَا بَعْد غَفُور لَعَلّهُم الْقِيَامَة أَنْهَار الرّمّان زَرْع الْإِسْلاَم لِلّه طَائِفَة السّاعَة بِاللّه إِنّه سَبِيل الْکِتَاب شَيْء دِينا لَنَا

قرائنى است که در آن مورد وجود دارد. بغى‌ (۹۶ بار) وَ مَن غَيْر مُسْلِمُون الْإِسْلاَم لَه دِينا نَحْن فَلَن يُقْبَل مِنْهُم مِنْه أَحَد هُو فِي در حال بارگیری

نمى‏توانست در قانون پادشاه مصر برادر خويش را بگيرد و پيش خود نگاه دارد. وَ الْإِسْلاَم مَن غَيْر فِي أَحْسَن هُو مِمّن يُظْلَمُون فَلَن فَمَن قِيَما مُسْتَقِيم

كم اهميّت بودند. بايد دانست: نظير اين تعبير در روايات نيز آمده است، ثقه الاسلام كلينى در كافى باب فقد العلماء از امام كاظم «عليه السلام» نقل كرده: آنگاه

طبرسى گفته حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلم فرموده: «لا رهبانية فى الاسلام» در سفينة البحار ذيل لغت رهب نقل كرده: پسرى از عثمان بن مظعون فوت شد. بسيار

الدَّواوينُ وَ اِنَمّا نَصْبُ الْمَوازينِ وَ نَشْرُ الدَّواوينِ لِاَهْلِ الْاِسْلامِ» يعنى: بندگان خدا بدانيد براى اهل شرك ميزانهابرپا و دفترها گسترده نمى‏شود،

طبرسى گفته حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلم فرموده: «لا رهبانية فى الاسلام» در سفينة البحار ذيل لغت رهب نقل كرده: پسرى از عثمان بن مظعون فوت شد. بسيار

لَعَلّکُم ابْن إِذ کَمَا دِينَکُم رَاجِعُون خَالِدُون تَهْتَدُون وَالِدَتِک الْإِسْلاَم الْخَاسِرُون عِيسَى دِينا أَرْسَلْنَا تَخْشَوْهُم أَوْفُوا إِلَيْه فِيهَا

آياتِهِ التَّى يَهْدى بِها اِلَى التَّوْحيدِ وَ مَصالِحِ الدينِ وَ شَرائِعِ الْاِسْلامِ وَ الْفَرائِضِ وَ السُّنَنِ وَ لاقُوَّةَ اِلابِاللهِ الْعَلِىِ الْعَظيمِ»

بدين‌ اسلام‌ إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 17،‌من‌‌که‌ وَ مَن‌ يَبتَغ‌ِ غَيرَ الإِسلام‌ِ دِيناً فَلَن‌ يُقبَل‌َ مِنه‌ُ آل‌ عمران‌

بيان فرموده است حكم زنان آن دو دسته را وقتى از دار الكفر بدار الاسلام يا از دار الاسلام بدار الكفر هجرت نمايند باين تقريب كه اگر زنانى از كفّار بادّعاء

وَ أَتِمُّوا الْحَجَ‌ وَ الْعُمْرَةَ... (۴) وَ مَنْ‌ يَبْتَغِ‌ غَيْرَ الْإِسْلاَمِ‌... (۰) فَلْيَعْبُدُوا رَبَ‌ هٰذَا الْبَيْتِ‌ (۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ‌

انحراف‌هاست و مسائل قبلى را محو مى‌كند. «لَكَفَّرْنا» (در حديث آمده است: «الاسلام يَجُبّ ما قبله») «1» 3- براى دريافت الطاف الهى، بايد ابتدا از گناهان پاك

اسلام‌: «إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ» آل‌ عمران‌ آيه 17. ‌من‌‌به‌ «وَ مَن‌ يَبتَغ‌ِ غَيرَ الإِسلام‌ِ دِيناً فَلَن‌ يُقبَل‌َ مِنه‌ُ» آل‌ عمران‌

تغيير ميكرد إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 17،‌من‌‌به‌ وَ مَن‌ يَبتَغ‌ِ غَيرَ الإِسلام‌ِ دِيناً فَلَن‌ يُقبَل‌َ مِنه‌ُ وَ هُوَ

اسلام‌ ‌است‌ إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 17‌من‌‌به‌ وَ مَن‌ يَبتَغ‌ِ غَيرَ الإِسلام‌ِ دِيناً فَلَن‌ يُقبَل‌َ مِنه‌ُ آل‌ عمران‌

ميفرمايد: إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 19. و ميفرمايد:‌من‌‌به‌ وَ مَن‌ يَبتَغ‌ِ غَيرَ الإِسلام‌ِ دِيناً فَلَن‌ يُقبَل‌َ مِنه‌ُ آل‌

‌است‌. (إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ) آل‌ عمران‌ آيه 17. (‌من‌‌به‌وَ مَن‌ يَبتَغ‌ِ غَيرَ الإِسلام‌ِ دِيناً فَلَن‌ يُقبَل‌َ مِنه‌ُ وَ هُوَ

الدَّواوينُ وَ اِنَمّا نَصْبُ الْمَوازينِ وَ نَشْرُ الدَّواوينِ لِاَهْلِ الْاِسْلامِ» يعنى: بندگان خدا بدانيد براى اهل شرك ميزانهابرپا و دفترها گسترده نمى‏شود،

الدَّواوينُ وَ اِنَمّا نَصْبُ الْمَوازينِ وَ نَشْرُ الدَّواوينِ لِاَهْلِ الْاِسْلامِ» يعنى: بندگان خدا بدانيد براى اهل شرك ميزانهابرپا و دفترها گسترده نمى‏شود،

الدَّواوينُ وَ اِنَمّا نَصْبُ الْمَوازينِ وَ نَشْرُ الدَّواوينِ لِاَهْلِ الْاِسْلامِ» يعنى: بندگان خدا بدانيد براى اهل شرك ميزانهابرپا و دفترها گسترده نمى‏شود،

اينمعنى كه حكم فرمائى آنحضرت در تمام عوالم وجود بامر حق باشد براى مرحوم حجّة الاسلام و المسلمين آقا ميرزا سيد حسين رضوى قمّى قدّس سرّه كه از اعاظم علماء و اكابر

نمى‏شود گفت: نعوذ باللّه تو گمراه بودى، بد كار بودى خدا هدايتت نمود. امين الاسلام طبرسى در مجمع هفت قول درباره اين آيه آورده قول اول اين است: خدا تو را ضالّ

وزن منحرف بود، از جمله فرمود: (كفى الاسلام و الشيب للمرء ناهيا) گفتند يا رسول اللّه شاعر چنين گفته (كفى الشيب و الاسلام ناهيا) حضرت فرمود: شعر خواندن كار

نمى‏شود گفت: نعوذ باللّه تو گمراه بودى، بد كار بودى خدا هدايتت نمود. امين الاسلام طبرسى در مجمع هفت قول درباره اين آيه آورده قول اول اين است: خدا تو را ضالّ

نمودند قوم لوط، يعنى اهل مؤتفكات پيغمبران را. «2» «1». نهج البلاغه، فيض الاسلام، كلام 192، ص 650. «2». تفسير منهج الصّادقين، ج 6، ص 475، چاپ كتابفروشى اسلاميّه

تعالى بحث روايتى (در ذيل آيات گذشته ) روايتى از الدرالمنثور ((و من يبتغ غير الاسلام دينا تفسیر آیات «82» فَمَنْ تَوَلَّى بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ‌

حسنات‌ ثبت‌ ميشود و ‌از‌ نظر ملائكه‌ محو ميكند بخصوص‌ ايمان‌ ‌که‌ ميفرمايد «الاسلام‌ يجب‌ ‌ما قبله‌» «و الايمان‌ حسنة ‌لا‌ تضر معه‌ السيئه‌». (رَبُّنا خَطايانا)

93 ص 294 ذيل روايت 23 بنقل از مكارم الاخلاق. «4» نهج البلاغه (ترجمه: فيض الاسلام)، نامه 31 ص 924- 923. جلد 11 - صفحه 326 در كتاب تنبيه- در ذيل حديثى از حضرت

رويش‌ رهبانيت‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌در‌ شريعت‌ اسلام‌ حرام‌ ‌است‌ (‌لا‌ رهبانية ‌في‌ الاسلام‌) و كوتاهيش‌ فسق‌ و فجور ‌است‌ عدل‌ ‌در‌ حقوق‌ حق‌ ‌خود‌ ‌را‌ حفظ كند و

335. «2» اصول الكافى ج 1 ص 161 ذيل روايت 3. «3» نهج البلاغه (با ترجمه فيض الاسلام) ص 1301 حكمت 461 و ص 1141 حكمت 113. جلد 12 - صفحه 337 ما كَذَبَ الْفُؤادُ

اللّه عليه و آله و سلّم باشد، وَ هاجَرُوا: و هجرت كردند از شهر كفر به دار الاسلام، وَ جاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ‌: و جهاد نمودند در راه رضاى الهى و طاعت

فراگيرند مردم پيشوايان جاهل، فتوى دهند «4» فرمود: اذا مات المؤمن الفقيه ثلم فى الاسلام ثلمة لا يسدّها شيئى: هرگاه بميرد مؤمن عالم، رخنه‌اى در اسلام وارد شود كه

الدَّواوينُ وَ اِنَمّا نَصْبُ الْمَوازينِ وَ نَشْرُ الدَّواوينِ لِاَهْلِ الْاِسْلامِ» يعنى: بندگان خدا بدانيد براى اهل شرك ميزانهابرپا و دفترها گسترده نمى‏شود،

به قرآن گرو نفوس آنان را بر آن. «1» نهج البلاغه ذيل خطبه 182 (ترجمه فيض الاسلام) ص 601. مؤلف جمله: اخذ عليهم ميثاقة را نياورده و در مدرك انتهاى حديث چنين

تفسير برهان، جلد اوّل، صفحه 95، حديث هشتم. تفسير اثنا عشرى، ج‌1، ص: 138 فوق الاسلام بدرجة و التّقوى فوق الايمان بدرجة و اليقين فوق التّقوى بدرجة «1». يعنى:

با كلمه توحيد و مبدء حقيقى دارند، مستقر و مستدام باشند، لذا فرموده‌اند: الاسلام يعلو و لا يعلى عليه. وَ لِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ يَمْحَقَ

واجب فرموده و ملزم شدن به آن. در كتاب محاسن- از حضرت صادق عليه السّلام: الاسلام يحقن به الدم و تؤدى الامانة و يستحل به الفروج و الثواب على الايمان: اسلام

بيان فرموده است حكم زنان آن دو دسته را وقتى از دار الكفر بدار الاسلام يا از دار الاسلام بدار الكفر هجرت نمايند باين تقريب كه اگر زنانى از كفّار بادّعاء

که رهبانیت در اسلام حرام است و پیغمبر فرموده است: لا رَهْبانِیَّةَ فِی الإِسْلامِ (نگا: المصحف المیسر). لَتَجِدَنَ‌ أَشَدَّ النَّاسِ‌ عَدَاوَةً... (۳) إِنَّا

‌اگر‌ كسي‌ ‌در‌ تمام‌ عمر ‌در‌ كفر و شرك‌ بوده‌ و آخر عمر اسلام‌ آورد (الاسلام‌ يجب‌ ‌ما قبله‌) و ‌اگر‌ كسي‌ ‌در‌ تمام‌ عمر ‌در‌ فسق‌ و معاصي‌ بوده‌ و

۵ قوم لوط: شفاعت از قومخلوط ۴ مردم: اندوه بر مشکلات مردم ۲، ۴، ۵ دعائم الإسلام، ج ۱، ص ۱۶۶; بحارالأنوار، ج ۸۲، ص ۳۲۵، ح ۲۰.

چنانچه‌ ‌در‌ حديث‌ ‌است‌: 1‌-‌ مجلد اول‌ صفحه‌ 150 و 218. جلد 2 - صفحه 16 الاسلام‌ يجب‌ّ ‌ما قبله‌ « » و ‌اگر‌ ‌در‌ زمان‌ كفر عبادت‌ ‌ يا ‌ عمل‌ خيري‌ ‌از‌

‌اگر‌ كافر ايمان‌ آورد تمام‌ گناهان‌ زمان‌ كفرش‌ تكفير ميشود چنانچه‌ فرمود الاسلام‌ يجب‌ ‌ما قبله‌ و ‌اگر‌ مؤمن‌ كافر شد تمام‌ عبادات‌ زمان‌ ايمانش‌ حبط ميشود،

(۳) فَلَمَّا أَحَسَ‌ عِيسَى‌ مِنْهُمُ‌... (۲) وَ مَنْ‌ يَبْتَغِ‌ غَيْرَ الْإِسْلاَمِ‌... (۱) وَ اکْتُبْ‌ لَنَا فِي‌ هٰذِهِ‌... (۴) محل نزول: این آیه در مدینه

‌بر‌ پيغمبران‌ ‌از‌ جانب‌ حق‌ نازل‌ ‌شده‌ إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ«1» (دين‌ ‌در‌ نزد ‌خدا‌ اسلام‌ ‌است‌) 2‌-‌ اطاعت‌ و عمل‌ بامور ديني‌،

حكايت فرمود اعتراضات معاندين را و به ظهور اعجاز قرآن، «1» نهج البلاغه فيض الاسلام، خطبه 175، ص 573. جلد 8 - صفحه 367 بطلان آنها محقق آمد؛ زيرا وقتى شرايط

اشكال‌: سحر حرام‌ ‌است‌ ‌حتي‌ دارد «الساحر كالكافر و ‌کان‌ آخر عهده‌ ‌الي‌ الاسلام‌». جواب‌: بعض‌ مفسرين‌ گفتند امر تهديديست‌ مثل‌ اعمَلُوا ما شِئتُم‌ إِنَّه‌ُ

آن شخص قمى ره فرموده غلامى بوده ابو فكيهه نام داشته از اهل كتاب كه جديد الاسلام و غير فصيح بوده و بعضى گفته‌اند مراد سلمان فارسى ره است و خداوند در مقام

مَغفِرَةٌ خداوند گناهاني‌ ‌که‌ قبل‌ ‌از‌ ايمان‌ مرتكب‌ ‌شده‌ بودند ‌که‌ «الاسلام‌ يجب‌ ‌ما قبله‌» و گناهاني‌ ‌که‌ ‌پس‌ ‌از‌ ايمان‌ مرتكب‌ شده‌اند مي‌آمرزد

كوران را، وَ مَنْ كانَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ‌: و آن را كه‌ «1» نهج البلاغه فيض الاسلام، خطبه 182، صفحه 603. «2» نور الثقلين ج 4، ص 603 حديث 49 به نقل از تفسير

نابود گرديد و حيل و خدعه‌هاى آنها به خودشان بازگشت كرد. «1» نهج البلاغه فيض الاسلام، خطبه 82 الغرّاء). ص 198. جلد 10 - صفحه 76 وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَ

‌است‌ و مفروض‌ اينست‌ ‌که‌ مؤمن‌ ‌شده‌ ديگر استحقاق‌ عذاب‌ ندارد زيرا (الاسلام‌ يجب‌ ‌ما قبله‌) بلكه‌ مستحق‌ مثوبات‌ ميشود ‌از‌ دو جهت‌ يكي‌ ‌از‌ جهت‌

اعْمَلُوا عَلى‌ مَكانَتِكُمْ إِنَّا عامِلُونَ (121) «1» نهج البلاغه فيض الاسلام خطبه 84 ص 203. جلد 6 - صفحه 160 بعد از آن تهديد منكرين را فرمايد: وَ قُلْ

آخرين لحظات ديد و روى سينه او نشست. ابوجهل گفت مى‌دانى كجا نشسته‌اى؟! گفت «الاسلام يعلو و لا يعلى عليه» ابوجهل گفت به پيامبر بگو: حتى در اين حال، او مبغوض‌ترين

پيروان خود به اتباع هوى و ركون‌ «2» به دنيا. «1» نهج البلاغه، ترجمه فيض الاسلام، حكمت 161. «2» ركون: آسايش يافتن، آرام گرفتن، فرهنگ معين ج 2 ص 1671. جلد

قلب و اقرار به زبان و عمل به اركان است. ايضا فرمود: الايمان اقرار و عمل و الاسلام اقرار بلا عمل. «2» ايمان عبارت است از اقرار و عمل، و اسلام اقرار است بدون

آن شخص قمى ره فرموده غلامى بوده ابو فكيهه نام داشته از اهل كتاب كه جديد الاسلام و غير فصيح بوده و بعضى گفته‌اند مراد سلمان فارسى ره است و خداوند در مقام

‌براي‌ ‌خود‌ خريدند چه‌ ‌اگر‌ اينان‌ ايمان‌ ميآوردند طبق‌ حديث‌ نبوي‌ « الاسلام‌ يجب‌ّ ‌ما قبله‌ » گناهان‌ آنان‌ آمرزيده‌ و مشمول‌ رحمت‌ حق‌ ميگشتند ولي‌

مصداق‌ ‌است‌. اما ‌از‌ حيث‌ عقائد نص‌ّ ‌آيه‌ شريفه‌ وَ رَضِيت‌ُ لَكُم‌ُ الإِسلام‌َ دِيناً و اخبار مرويه‌ ‌از‌ كافي‌ و تفسير عياشي‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌

هر كه اخذ حق خود كند بدون تعدى از حد الهى، او مطيع‌ «1» نهج البلاغه فيض الاسلام، خطبه سوم (شقشقيه)، ص 49. «2» همان مدرك، حكمت 181، ص 1173. «3» نوائب الدّهور

أهلکت مالاً لبداً» قال: هو عمروبن عبدود حین عرض علیه على بن أبى طالب(ع) الإسلام یوم الخندق و قال: فأین ما أنفقت فیکم مالاً لبداً و کان أنفق مالاً فى الصدّ

أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُوَ يُدْعى‌ إِلَى الْإِسْلامِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ «7» يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا

فجار له ثلثة حقوق: حقّ الجوار و حقّ القرابة و حقّ الاسلام، و جار له حقّان: حقّ الجوار و حقّ الاسلام، و جار له حقّ واحد: حقّ الجوار و هو المشرك من اهل الكتاب

يَغفِر لَكُم‌ مِن‌ ذُنُوبِكُم‌ ‌که‌ قبل‌ ‌از‌ ايمان‌ مرتكب‌ شده‌ايد ‌که‌: «الاسلام‌ يجب‌ ‌ما قبله‌». وَ يُجِركُم‌ مِن‌ عَذاب‌ٍ أَلِيم‌ٍ ‌که‌ جهنم‌ ‌باشد‌ ‌که‌

سؤال نمودم از اين آيه، فرمود: آن كسى است كه تأخير اندازد حج را، يعنى حجّة الاسلام را. مى‌گويد: حج نمايم، سال ديگر تا آنكه بيايد او را مرگ. 3- در خصال، حضرت

اللّه عليه و آله خير الجزاء) و الميزان حقّ و انّ الّدين كما وصفت و انّ الاسلام كما شرعت و انّ القول كما حدّثت و انّ القرآن كما انزلت و انّك انت اللّه الحقّ

‌با‌ اينكه‌ اولين‌ امر الهي‌ اسلام‌ ‌است‌: إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ آل‌ عمران‌ آيه 19. و اما اهل‌ ضلال‌ و بدع‌ ايمان‌ نميآورند و ‌لو‌ بصورت‌

هاى ملائکه ۲; ملائکه و ابراهیم(ع) ۲ و لما جاءت رسلنا لوطًا سىء بهم دعائم الإسلام ، ج ۱ ، ص ۱۶۶; بحارالأنوار ، ج ۸۲ ، ص ۳۲۵ ، ح ۲۰. تفسیرعیاشى، ج ۲، ص ۱۵۲،

المحدّثين صدوق (رحمه اللّه) در امالى در ذيل حديث فضيلت ماه‌ «1» نهج البلاغه فيض الاسلام، خطبه 192 ص 650 و صبحى صالح خطبه 201، ص 319) «2». مجمع البيان طبرسى (چ 1403

و يافت‌ «1» منهج الصادقين، ج 10 ص 277 و به اين مضمون در نهج البلاغه فيض الاسلام ص 1113 روايت 54 و ص 1260 حديث 363 و ص 1303 حديث 467 و بحار الانوار چ جديد

‌بر‌ پيغمبران‌ ‌از‌ جانب‌ حق‌ نازل‌ ‌شده‌ إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ«1» (دين‌ ‌در‌ نزد ‌خدا‌ اسلام‌ ‌است‌) 2‌-‌ اطاعت‌ و عمل‌ بامور ديني‌،

گشت بر اهل ضلالت و غوايت، نه بر اهل هدايت و بصيرت. «1» نهج البلاغه فيض الاسلام خطبه 98 ص 292 و صبحى صالح خطبه 99 صفحه 145. جلد 10 - صفحه 384 قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ

رحمت نباشد و دعاى اهلش شنيده نشود «1». «1» به اين مضمون در نهج البلاغه فيض الاسلام رساله 27 صفحه 887 و كلام 119 صفحه 371 عين اين عبارت در نامه امير المؤمنين

لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ «3» «1» نهج البلاغه، ترجمه فيض الاسلام، ص 28. جملات معترضه در متن خطبه نيست. «2» از جمله بحار الانوار، كتاب السماء

ائمه‌ ‌بعد‌ ‌از‌ ثبوت‌ امامت‌ حجة اللّه‌ هستند ‌بر‌ خلق‌ ‌حتي‌ علماء حجة الاسلام‌ هستند. خليفه‌ جانشين‌ ‌خدا‌ ‌در‌ وجوب‌ متابعت‌ و حرمت‌ مخالفت‌ «‌من‌ اطاعكم‌

منهج الصادقين، ج 9، ص 67. و بحار الانوار 87 ص 312 روايت 7 بنقل از دعائم الاسلام. «2» مجمع البيان ج 5 ص 170. و اين معنا از امام رضا عليه السّلام نيز مروى

آن شخص قمى ره فرموده غلامى بوده ابو فكيهه نام داشته از اهل كتاب كه جديد الاسلام و غير فصيح بوده و بعضى گفته‌اند مراد سلمان فارسى ره است و خداوند در مقام

آلِهَتَكُمْ وَ هُمْ بِذِكْرِ الرَّحْمنِ هُمْ كافِرُونَ (36) «1» نهج البلاغه فيض الاسلام، خطبه 181، صفحه 593. جلد 8 - صفحه 389 بعد از آن حضرت پيغمبر را مخاطبه فرمايد:

آن شخص قمى ره فرموده غلامى بوده ابو فكيهه نام داشته از اهل كتاب كه جديد الاسلام و غير فصيح بوده و بعضى گفته‌اند مراد سلمان فارسى ره است و خداوند در مقام

مشركين‌ ‌که‌ ايمان‌ بياورند خداوند ‌از‌ تمام‌ معاصي‌ ‌آنها‌ صرف‌ نظر ميكند (الاسلام‌ يجب‌ّ ‌ما قبله‌). ان‌ّ ربّك‌ خطاب‌ بمفرد ‌با‌ اينكه‌ رب‌ العالمين‌ ‌است‌

الحاج‌ و المعتمرين‌ بگويند، ‌ يا ‌ پاره‌اي‌ ‌از‌ مقدمات‌ ‌را‌ ديده‌ حجة الاسلام‌ و المسلمين‌ خطاب‌ كنند و امثال‌ اينها. فَلا تَحسَبَنَّهُم‌ بِمَفازَةٍ مِن‌َ

اختلاف‌ ميكردند دين‌ خداوند يك‌ دين‌ ‌است‌ إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ و تمام‌ انبياء آمدند ‌بر‌ يك‌ مسلك‌ عقائد، اخلاق‌، احكام‌ تماما يكي‌

بحار الانوار ج 7 ص 271 روايت 37 بنقل از نهج البلاغه حكمت 292 (ترجمه فيض الاسلام) «2» مجمع البيان، ج 4 ص 518. جلد 11 - صفحه 293 تنذير: ذات احديت الهى از

أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُوَ يُدْعى‌ إِلَى الْإِسْلامِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ «7» يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا

مسلمانان صدر اسلام ۱ مصالح: جهل به مصالح ۱۰ واجبات: ۲ تفسیر جامع البیان. دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۳۴۱; بحارالأنوار، ج ۹۷، ص ۴۸، ح ۱۲.

از ميان آن انواع نباتات و رياحين بيرون آمده و متزين‌ «1» نهج البلاغه فيض الاسلام. خطبه اول، صفحه 28. جلد 11 - صفحه 377 و آراسته گردد. إِنَّ الَّذِي أَحْياها:

آن شخص قمى ره فرموده غلامى بوده ابو فكيهه نام داشته از اهل كتاب كه جديد الاسلام و غير فصيح بوده و بعضى گفته‌اند مراد سلمان فارسى ره است و خداوند در مقام

ميشويد و ‌از‌ اعمال‌ سابقه‌ ‌شما‌ عفو ميفرمايد و ميآمرزد چنانچه‌ فرمودند الاسلام‌ يجب‌ ‌ما قبله‌ وَ إِن‌ عُدتُم‌ و ‌اگر‌ تكذيب‌ نبي‌ كرديد و قبول‌ اسلام‌

سلّم و كتاب مقدس قرآنيه است كه در انظار بى وقر، و بهائى ندارد؛ با اين حال: الإسلام يعلو و لا يعلى عليه؛ الا انّ للباطل جوله و للحقّ دولة، اعظم براهين و اعجاز

فرمود و انزال‌ قرآن‌ ‌تا‌ سعادت‌ پيدا كنيد و گناهان‌ بخشيده‌ شود ‌که‌ (الاسلام‌ يجب‌ّ ‌ما قبله‌). ] (آیه 6)- در این آیه به عنوان پاسخگویی به این اتهامات

نذركننده پيش از آنكه حجّة الاسلام را انجام دهد، يا بنذر خود وفا كند ميميرد. امام فرمود: اگر مالى از خود بجا نهاده باشد، حجّة الاسلام را از مجموع مالش براى

‌من‌ يقول‌ يملك‌ الدنيا ملكا عظيما و تنقاد ‌له‌ الارض‌ فدخلا كلاهما ‌في‌ الاسلام‌ طمعا ‌في‌ ‌ان‌ يجعل‌ محمّد صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ ‌کل‌ واحد

المأمون‌ لعلي‌ ‌بن‌ موسي‌ الرضا ‌عليه‌ السّلام‌ اهل‌ المقالات‌ ‌من‌ اهل‌ الاسلام‌ و الديانات‌ ‌من‌ اليهود و النصاري‌ و المجوس‌ و ‌من‌ الصابئين‌ و سائر اهل‌

۸ - «عن أبى جعفر(ع) فى قول اللّه عزّوجلّ: «إنّک لعلى خلق عظیم» قال: هو الإسلام و روى أنّ الخُلقَ العظیم هو الدّینُ العظیم; از امام باقر(ع) درباره سخن خداى

‌قال‌ (ع‌): ‌لو‌ وجدت‌ لعلمي‌ الذي‌ آتاني‌ اللّه‌ حملة لنشرت‌ التوحيد و الاسلام‌ و الايمان‌ و الدين‌ و الشرائع‌ ‌من‌ الصمد و كيف‌ لي‌ بذلك‌ و ‌لم‌ يجد جدي‌

عليه و آله لا يبقى على ظهر الارض بيت وبر و لا مدر الّا ادخله اللّه كلمة الاسلام امّا بعزّ عزيز او بذلّ ذليل امّا ان يعزّهم فيجعلهم اللّه من اهله فيعزّوا

كلام دو قسمت را شامل باشد، يكى سخن گفتن با خلق و ديگر گفتار دينى مانند الاسلام دينى و القرآن كتابى كه عمليات صادره از منافق تكذيب فعلى باشد نسبت به گفتار

انجام حجّة الاسلام از شهر و ديار خود خارج شده، و در عرض راه وفات يافته است، پس امام فرمود: اگر در حرم‏ در گذشته است، همان وصول بحرم براى حجّة الاسلام او كافى

‌است‌ مانند ‌آيه‌ شريفه‌ رَضِيت‌ُ لَكُم‌ُ الإِسلام‌َ دِيناً«2» و ‌آيه‌ شريفه‌ إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ«3» و ‌آيه‌ مباركه‌ وَ لا تَمُوتُن‌َّ

استخوانهاى آنها را شكسته مغز آن را مكيدند. تو متحير «1» نهج البلاغه فيض الاسلام حكمت 140. «2» تفسير ابو الفتح ج 6 ص 402. «3» همان مصدر. «4» تفسير منهج الصادقين

المأمون‌ لعلي‌ ‌بن‌ موسي‌ الرضا ‌عليه‌ السّلام‌ اهل‌ المقالات‌ ‌من‌ اهل‌ الاسلام‌ و الديانات‌ ‌من‌ اليهود و النصاري‌ و المجوس‌ و ‌من‌ الصابئين‌ و سائر اهل‌

باشند كم، و اگر زياد باشند زياد، به فراخور «1» خطبه 89 از نهج البلاغه فيض الاسلام. جلد 6 - صفحه 22 حال. پس رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله دعا نمود و مسلمانان

ساير لذائذ ‌است‌ ‌که‌ مفاد حديث‌ شريف‌ ‌است‌ ‌که‌ فرمود (‌لا‌ رهبانية ‌في‌ الاسلام‌) ‌که‌ بعضي‌ عرفاء و صوفيه‌ حيواني‌ نميخورند و لباس‌ خشن‌ ميپوشند ‌ يا ‌

مورد قبول‌ خداوند تبارك‌ و ‌تعالي‌ نيست‌‌من‌‌به‌ وَ مَن‌ يَبتَغ‌ِ غَيرَ الإِسلام‌ِ دِيناً فَلَن‌ يُقبَل‌َ مِنه‌ُ وَ هُوَ فِي‌ الآخِرَةِ مِن‌َ الخاسِرِين‌َ«1»

بصائرالدرجات صفّار، ص ۴۶۴، ب ۱۹، ح ۴; نورالثقلین، ج ۵، ص ۶۳۸، ح ۱۰۴. دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۲۸۱، ح ۸۵; نورالثقلین، ج ۵، ص ۶۳۱. مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۷۸۹; نورالثقلین،

لَم‌ يَتُوبُوا ‌که‌ ‌اگر‌ توبه‌ كنند ‌حتي‌ مثل‌ وحشي‌ خداوند ميفرمايد: الاسلام‌ يجب‌ ‌ما قبله‌ وَ أَن‌َّ اللّه‌َ هُوَ التَّوّاب‌ُ الرَّحِيم‌ُ. فَلَهُم‌

باشد; که در این صورت «دعا» به معناى دعوت است; یعنى، «لولا دعاؤه إیّاکم إلى الإسلام; اگر نبود دعوت کردن خدا یا پیامبر شما را به سوى اسلام». گفتنى است برداشت

تعالى بحث روايتى (در ذيل آيات گذشته ) روايتى از الدرالمنثور ((و من يبتغ غير الاسلام دينا تفسیر آیات «84» قُلْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ عَلَيْنا وَ ما

و هر چه با او بوده است ميبايد در راه انجام حجّة الاسلام صرف شود، پس اگر چيزى زائد از نفقه حجّة الاسلام بجاى ماند، در صورتى كه وامى بر ذمّه نميداشته، آن

لَهُ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ فَلْيَأْتِ‏ قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ وَ لْيُعَرِّفْ عِنْدَهُ فَذَلِكَ يُجْزِيهِ عَنْ حَجَّةِ اَلْإِسْلاَمِ أَمَا إِنِّي

عَشِيَّةَ عَرَفَةَ عَبْداً لَهُ أَ يُجْزِئُ عَنِ اَلْعَبْدِ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ قَالَ نَعَمْ‏ قُلْتُ فَأُمُّ وَلَدٍ أَحَجَّهَا مَوْلاَهَا أَ يُجْزِئُ

حَاجّاً حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ فَمَاتَ فِي اَلطَّرِيقِ فَقَالَ إِنْ مَاتَ فِي‏ اَلْحَرَمِ‏ فَقَدْ أَجْزَأَتْ عَنْهُ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ وَ إِنْ كَانَ مَاتَ

السّلام روايت كرده است كه گفت: از آن امام در باره زن توانگرى سؤال كردم كه حجة الاسلام را بجا آورده است، ولى بشوهرش ميگويد: بار ديگر مرا بحجّ ببر، در اين صورت

غنوى از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كرد كه وفات يافته، و حجّة الاسلام را بجا نياورده، و ميراثى جز به اندازه نفقه حجّ بجاى ننهاده، و ورثه‏اى نيز

امام ابو جعفر عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه وفات يافته و حجّة الاسلام را بجا نياورده، و وصيّتى نيز در باره آن نكرده، در اين صورت آيا بايد از جانب

صَرُورَةً ثُمَّ مَاتَ فِي‏ اَلْحَرَمِ‏ فَقَدْ أَجْزَأَ عَنْهُ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ وَ إِنْ كَانَ مَاتَ وَ هُوَ صَرُورَةٌ قَبْلَ أَنْ يُحْرِمَ جُعِلَ جَمَلُهُ

آخرين لحظات ديد و روى سينه او نشست. ابوجهل گفت مى‌دانى كجا نشسته‌اى؟! گفت «الاسلام يعلو و لا يعلى عليه» ابوجهل گفت به پيامبر بگو: حتى در اين حال، او مبغوض‌ترين

قول اللّه عزّوجلّ: «فطرت اللّه الّتى فطر الناس علیها» ما تلک الفطرة؟ قال: هى الإسلام...; عبداللّه بن سنان گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: «فطرتى را که خدا مى فرماید:

دست‌ ‌از‌ منافع‌ شخصيه‌ برداشتند و بشرف‌ اسلام‌ مشرف‌ شدند ‌با‌ اينكه‌ (الاسلام‌ يجب‌ّ ‌ما قبله‌) خداوند ‌از‌ گذشته‌هاي‌ ‌آنها‌ صرف‌ نظر نمود و بسعادت‌

السّفهاء لركوب المعاصى و الحكماء لترك التّناهى ... «1» «1» نهج البلاغه فيض الاسلام خطبه 234 ص 808 با اختلافى مختصر. جلد 6 - صفحه 156 يعنى: پس بدرستى كه خداوند

صورى است ما بين زن و مرد؛ پس عقل حكم كند به وجود اين تميز. و مرحوم حجة الاسلام آقا سيد محمد كاظم رحمه اللّه فرمايد: استدلال به آيه بعيد است، لكن ممكن است

گوشه‌نشين‌ و پيغمبر صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ فرمود ‌لا‌ رهبانية ‌في‌ الاسلام‌ وَ أَنَّهُم‌ لا يَستَكبِرُون‌َ ‌که‌ ‌در‌ مشركين‌ كبر و نخوت‌ و تفرعن‌ و

إِلَى‏ بَيْتِ اَللَّهِ اَلْحَرَامِ‏ أَ يُجْزِئُهُ ذَلِكَ عَنْ حَجَّةِ اَلْإِسْلاَمِ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ وَ إِنْ حَجَّ عَنْ غَيْرِهِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ مَالٌ

عَنْكَ أَنَّكَ قُلْتَ لَوْ أَنَّ رَجُلاً مَاتَ وَ لَمْ يَحُجَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ فَأَحَجَّ عَنْهُ بَعْضُ أَهْلِهِ أَجْزَأَ ذَلِكَ عَنْهُ فَقَالَ أَشْهَدُ

فَيَخْرُجُ مَعَهُمْ إِلَى اَلْمَشَاهِدِ أَ يُجْزِئُهُ ذَلِكَ مِنْ حَجَّةِ اَلْإِسْلاَمِ قَالَ نَعَمْ‏

كِتَابُ الْحَج و قال الصادق ع : و امام صادق عليه السّلام فرمود: كسى كه حجّة الاسلام- يعنى حجّ واجب- را بجا آورد، گرهى از آتش دوزخ را از گردن خويش گشوده است،

قبلتهم و دنانيرهم دينهم و شرفهم متاعهم، لا يبقى من الايمان الّا اسمه و من الاسلام الّا رسمه و من القران الّا درسه، مساجدهم معمورة و قلوبهم خراب عن الهدى،

تعالى بحث روايتى (در ذيل آيات گذشته ) روايتى از الدرالمنثور ((و من يبتغ غير الاسلام دينا تفسیر آیات «81» وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ النَّبِيِّينَ لَما آتَيْتُكُمْ

زمين ساكن بودند. فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ‌: پس‌ «1» نهج البلاغه فيض الاسلام- ص 225- خطبه 89. جلد 8 - صفحه 70 بيرون رفت از فرمان پروردگار خود، يعنى نافرمانى

عزيزانى كه مطالب خود را ارسال نموده و پوزش از عدم ذكر نام آنان، از زحمات حجّة الاسلام و المسلمين مجتبى كلباسى و همكاران محترمشان در ستاد تفسير كه در امر برگزارى

كند، از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد كه آيا اين حجّ نيابى او را از حجّة الاسلام بى‏نياز ميكند؟ امام فرمود: آرى.

عَنْكَ أَنَّكَ قُلْتَ لَوْ أَنَّ رَجُلاً مَاتَ وَ لَمْ يَحُجَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ فَحَجَّ عَنْهُ بَعْضُ أَهْلِهِ أَجْزَأَ ذَلِكَ عَنْهُ فَقَالَ نَعَمْ

معرفت و اعتقاد به اين امر را به او افاضه كرده است، در اين صورت آيا حجّة الاسلام بر او واجب است؟ امام فرمود: او با انجام حجّ فريضه خداى عزّ و جلّ را برگزار

بوده، پس رأى شما در باره حجّه من چيست؟ امام فرمود: اين حجّه خود را حجّة الاسلام قرار ده، و آن يك را بحساب نافله محسوب دار.

بيرون مى‏شود، در اين صورت آيا شهود آن مشاهد- و انجام آن مناسك او را از حجّة الاسلام كفايت ميكند؟ امام فرمود: آرى.

مردى سؤال كردم كه مالى را بمن سپرد، و بمرد و اولادش چيزى ندارند. و او حجّة الاسلام را بجا نياورده است. امام فرمود: از جانب او حجّ بجاى بياور، و هر چه را باقى

بلاد شرك است، فرمود: كدامين احترامشان بيشتر است دار الاسلام يا دار الشرك، گويد: عرض كردم: دار الاسلام، فرمود: اينان (يعنى دزدان مسلح) از اهل اين آيه باشند:

اللَّه عليه و آله از كشتن زنان در دار الحرب نهى فرموده، اين رعايت در دار الاسلام اولى است، و اگر زن از پرداختن جزيه امتناع كند كشتنش جايز نيست. پس چون قتل

كمك‌ و اعانت‌ و نصرت‌ و دوستي‌ و محبت‌ و همراهي‌ ميكنند ‌که‌ فرمودند (بني‌ الاسلام‌ ‌علي‌ خمس‌) يكي‌ يأمرون‌ بالمعروف‌ امر بمعروف‌ واجبات‌ شرعيه‌ الهيه‌، ديگر

نماز جمعه ۴ کافى، ج ۳، ص ۴۱۵، ح ۱۰; نورالثقلین، ج ۵، ص ۳۲۵- ، ح ۳۱. دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۱۸۲; بحارالأنوار، ج ۸۶، ص ۲۵۵، ح ۷۱. الدرّالمنثور، ج ۸، ص ۱۶۳. تفسیر

۲۸- عن أبىّ بن کعب قال: أتى رسول اللّه (ص) بأسارى فقال لهم: هل دعیتم إلى الإسلام؟ قالوا: لا. فخلى سبیلهم، ثم قرأ «و أوحى إلىّ هذا القرآن لأنذرکم به و من

قسم‌ ‌است‌ اثر و عقوبت‌ ‌آن‌ ‌را‌ ‌از‌ ‌بين‌ ميبرد و همين‌ ‌است‌ معناي‌ الاسلام‌ يجب‌ ‌ما قبله‌ و ‌از‌ ‌اينکه‌ جملات‌ استفاده‌ ميشود ‌که‌ ‌هر‌ يك‌ ‌از‌

لَوْ أَنَّ عَبْداً حَجَّ عَشْرَ حِجَجٍ كَانَتْ عَلَيْهِ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ إِذَا اِسْتَطَاعَ إِلَى ذَلِكَ سَبِيلاً

أَجْرٌ وَ لاَ يُجْزِي عَنْهُمُ اَلَّذِي حَجَّ عَنْهُمْ مِنْ حَجَّةِ اَلْإِسْلاَمِ وَ اَلْحَجَّةُ لِلَّذِي حَجَ‏

رَأْسَهُ وَ لاَ يُقَصِّرَ إِنَّمَا اَلتَّقْصِيرُ لِمَنْ قَدْ حَجَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ

در کتاب الكافي جلد ۴ كِتَابُ الْحَج‏‏ بَابُ مَا يُجْزِئُ مِنْ حَجَّةِ الْإِسْلَامِ وَ مَا لَا يُجْزِئ‏ موضوعات :

‌که‌ بشما و مؤمنين‌ ‌در‌ حال‌ شرك‌ كردند. إِن‌َّ اللّه‌َ غَفُورٌ زيرا، الاسلام‌ يجب‌ ‌ما قبله‌. رَحِيم‌ٌ مشمول‌ تفضلات‌ الهي‌ مي‌شوند دنيا و آخرت‌. ] (آیه

أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يَمُوتُ فَلَمْ يَحُجَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ وَ لَمْ يُوصِ بِهَا وَ هُوَ مُوسِرٌ فَقَالَ يُحَجُّ عَنْهُ مِنْ صُلْبِ

مِنْ مَالِ اِبْنِهِ وَ هُوَ صَغِيرٌ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ يَحُجُّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ وَ يُنْفِقُ مِنْهُ قَالَ نَعَمْ بِالْمَعْرُوفِ ثُمَّ قَالَ نَعَمْ يَحُجُّ

عَلَيْهِ دَيْنٌ أَ عَلَيْهِ أَنْ يَحُجَّ قَالَ نَعَمْ إِنَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ وَاجِبَةٌ عَلَى مَنْ أَطَاقَ اَلْمَشْيَ مِنَ‏ اَلْمُسْلِمِينَ‏ وَ لَقَدْ

فَجَاءَهُ رَجُلٌ فَسَأَلَهُ فَقَالَ مَا تَرَى فِي رَجُلٍ قَدْ حَجَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ اَلْحَجُّ أَفْضَلُ أَوِ اَلْعِتْقُ قَالَ لاَ بَلْ يُعْتِقُ رَقَبَةً قَالَ‏

سَأَلْتُهُ عَنِ اِبْنِ عَشْرِ سِنِينَ يَحُجُّ قَالَ عَلَيْهِ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ إِذَا اِحْتَلَمَ وَ كَذَلِكَ اَلْجَارِيَةُ عَلَيْهَا اَلْحَجُّ إِذَا

مَالِهِ صَرُورَةً لاَ مَالَ لَهُ وَ قَالَ يُقْضَى عَنِ اَلرَّجُلِ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ مِنْ جَمِيعِ مَالِهِ

فِي رَجُلٍ أَوْصَى أَنْ يُحَجَّ عَنْهُ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ فَلَمْ يَبْلُغْ جَمِيعُ مَا تَرَكَ إِلاَّ خَمْسِينَ دِرْهَماً قَالَ يُحَجُّ عَنْهُ مِنْ بَعْضِ

مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَحُجَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ وَ لَمْ يَتْرُكْ إِلاَّ بِقَدْرِ نَفَقَةِ اَلْحَجِّ فَوَرَثَتُهُ أَحَقُّ بِمَا تَرَكَ إِنْ شَاءُوا حَجُّوا

جلد ۲ كِتَابُ الْحَج‏‏ بَابُ مَا يُقْضَى عَنِ الْمَيِّتِ مِنْ حَجَّةِ الْإِسْلَامِ أَوْصَى أَوْ لَمْ يُوص‏ موضوعات :

شدن حاجت او از حجّ بازگشته‏اند (مراد از حجّ در اينجا حجّ واجب (يعنى حجّة الاسلام) است).

در کتاب الكافي جلد ۴ كِتَابُ الْحَج‏‏ بَابُ مَا يُجْزِئُ مِنْ حَجَّةِ الْإِسْلَامِ وَ مَا لَا يُجْزِئ‏ موضوعات :

رَوَاهُ‏ أَيُّمَا عَبْدٍ حَجَّ بِهِ مَوَالِيهِ فَقَدْ قَضَى حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ

أَوْصَى بِهِ مِنَ اَلزَّكَاةِ قِيلَ لَهُ فَإِنْ كَانَ أَوْصَى بِحَجَّةِ اَلْإِسْلاَمِ قَالَ جَائِزٌ يُحَجُّ عَنْهُ مِنْ جَمِيعِ اَلْمَالِ‏

أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ أَوْصَى أَنْ يُحَجَّ عَنْهُ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ فَلَمْ يَبْلُغْ جَمِيعُ مَا تَرَكَ إِلاَّ خَمْسِينَ دِرْهَماً قَالَ يُحَجُّ

فِي رَجُلٍ صَرُورَةٍ مَاتَ وَ لَمْ يَحُجَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ وَ لَهُ مَالٌ قَالَ يَحُجُّ عَنْهُ صَرُورَةٌ لاَ مَالَ لَهُ‏

سوره شمس آيه 9. «2» سوره اعلى آيه 14. «3» نهج البلاغه، ص 613 (ترجمه فيض الاسلام) جلد 12 - صفحه 348 هرگاه تزكيه نمايد كسى يكى از ايشان را، ترسد از آنچه مى‌گويد

الْأَمْر الْأَنْبِيَاء الْأَنْهَار الْأُمُور الْأُمّيّين الْإِبْکَار الْإِسْلاَم الْإِنْجِيل الْبَلاَغ الْبَيّنَات الْبَيْت الْبِلاَد الْتَقَى الْجَمْعَان

الْحَج‏‏ بَابُ مَا جَاءَ فِي الْمَرْأَةِ يَمْنَعُهَا زَوْجُهَا مِنْ حَجَّةِ الْإِسْلَامِ أَوْ حَجَّةِ تَطَوُّع‏ موضوعات :

الْحَج‏‏ بَابُ مَا جَاءَ فِي الْمَرْأَةِ يَمْنَعُهَا زَوْجُهَا مِنْ حَجَّةِ الْإِسْلَامِ أَوْ حَجَّةِ تَطَوُّع‏ موضوعات :

مَالاً فَهَلَكَ وَ لَيْسَ لِوُلْدِهِ شَيْ‏ءٌ وَ لَمْ يَحُجَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ قَالَ حُجَّ عَنْهُ وَ مَا فَضَلَ فَأَعْطِهِمْ‏

جلد ۲ كِتَابُ الْحَج‏‏ بَابُ مَا يُقْضَى عَنِ الْمَيِّتِ مِنْ حَجَّةِ الْإِسْلَامِ أَوْصَى أَوْ لَمْ يُوص‏ موضوعات :

جلد ۲ كِتَابُ الْحَج‏‏ بَابُ مَا يُقْضَى عَنِ الْمَيِّتِ مِنْ حَجَّةِ الْإِسْلَامِ أَوْصَى أَوْ لَمْ يُوص‏ موضوعات :

جلد ۲ كِتَابُ الْحَج‏‏ بَابُ مَا يُقْضَى عَنِ الْمَيِّتِ مِنْ حَجَّةِ الْإِسْلَامِ أَوْصَى أَوْ لَمْ يُوص‏ موضوعات :

در کتاب الكافي جلد ۴ كِتَابُ الْحَج‏‏ بَابُ مَا يُجْزِئُ مِنْ حَجَّةِ الْإِسْلَامِ وَ مَا لَا يُجْزِئ‏ موضوعات :

يَنْتَهِيَ إِلَى‏ مَكَّةَ قَالَ يُحَجُّ عَنْهُ إِنْ كَانَتْ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ وَ يُعْتَمَرُ إِنَّمَا هُوَ شَيْ‏ءٌ عَلَيْهِ‏

مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَحُجَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ وَ لَمْ يَتْرُكْ إِلاَّ بِقَدْرِ نَفَقَةِ اَلْحَجِّ فَوَرَثَتُهُ أَحَقُّ بِمَا تَرَكَ إِنْ شَاءُوا حَجُّوا

قَطُّ أَ يُجْزِي كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا تِلْكَ اَلْحَجَّةُ عَنْ حَجَّةِ اَلْإِسْلاَمِ أَوْ لاَ بَيِّنْ لِي ذَلِكَ يَا سَيِّدِي إِنْ شَاءَ اَللَّهُ فَكَتَبَ

قُلْتُ لَهُ رَجُلٌ كَانَتْ عَلَيْهِ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ فَأَرَادَ أَنْ يَحُجَّ فَقِيلَ لَهُ تَزَوَّجْ ثُمَّ حُجَّ فَقَالَ إِنْ تَزَوَّجْتُ قَبْلَ أَنْ

رَوَاهُ‏ لَوْ أَنَّ عَبْداً حَجَّ عَشْرَ حِجَجٍ كَانَ عَلَيْهِ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ أَيْضاً إِذَا اِسْتَطَاعَ إِلَى ذَلِكَ سَبِيلاً وَ لَوْ أَنَّ غُلاَماً

دين ، همان دين اسلام است ، همچنانكه در جاى ديگر فرمود: «ان الدين عنداللّه الاسلام »، دين ، (نزد خدا اسلام است ). ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۴۶۲ «واله

كه اين بهشت ، بهشت رستاخيز نبوده بلكه همانطور كه در احاديث اهلبيت (عليهم الاسلام ) نيز وارد شده است بهشت دنيا يعنى باغ سرسبز و خرمى از باغهاى اين جهان بوده

۱۰۱ نخستين قياس ، قياس شيطان بود در روايات متعددى كه از طرق اهلبيت (عليهم الاسلام ) به ما رسيده قياس كردن احكام و حقايق دينى به شدت محكوم شده است و در اين

وقتى به اين بيت مَثَل مى زد: «كَفَى الشّيبُ وَ الإسلامُ لِلمَرءِ نَاهِياً»، اين طور مى خواند: «كَفَى الإسلامُ وَ الشّيبُ لِلمَرءِ نَاهِياً». روزى ابوبکر،

جعفر صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ أَنَّ الْإِسْلَامَ يُحْقَنُ بِهِ الدَّمُ وَ تُؤَدَّى بِهِ الْأَمَانَةُ وَ أَنَّ الثَّوَابَ

کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ فَضْلِ الْإِيمَانِ عَلَى الْإِسْلَامِ وَ الْيَقِينِ عَلَى الْإِيمَان‏ موضوعات :

کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ فَضْلِ الْإِيمَانِ عَلَى الْإِسْلَامِ وَ الْيَقِينِ عَلَى الْإِيمَان‏ موضوعات :

کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ فَضْلِ الْإِيمَانِ عَلَى الْإِسْلَامِ وَ الْيَقِينِ عَلَى الْإِيمَان‏ موضوعات :

است از حلال و حرام كه هدايت تامه مى‌باشد و از حدود و احكام و ساير شرايع الاسلام كه جدا كننده است ميان حق و باطل. از حضرت صادق عليه السّلام مروى است كه قرآن

امروز من اسلام را به عنوان دين كامل براى شما پسنديدم؛ «رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً» «1» در اين آيه نيز وعده‌ى خداوند پيروزى آن دينى است كه پسنديده

‌هر‌ دو قرائت‌ ‌شده‌ و بهمين‌ معنا ‌است‌ «سنام‌»، و ‌در‌ حديث‌ ‌است‌ (ذروة الاسلام‌ و سنامه‌ الجهاد) مجمع‌ البحرين‌. و ‌از‌ ‌اينکه‌ حديث‌ استفاده‌ ميشود ‌که‌

کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ فَضْلِ الْإِيمَانِ عَلَى الْإِسْلَامِ وَ الْيَقِينِ عَلَى الْإِيمَان‏ موضوعات :

إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ حِينَ حَجَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ خَرَجَ فِي أَرْبَعٍ بَقِينَ مِنْ‏ ذِي اَلْقَعْدَةِ حَتَّى أَتَى‏ اَلشَّجَرَةَ فَصَلَّى بِهَا

دو ركعت نماز طواف. 4- سعى بين صفا و مروه. 5- تقصير. بعد از آن افعال حجة الاسلام و آن سيزده است: 1- احرام. 2- وقوف به عرفات. 3- وقوف به معشر الحرام. 4- رفتن

اينكه دين الهى يكى است آيه شريفه زير است كه مى فرمايد: «ان الدين عند اللّه الاسلام » و نيز دليل ديگر اينكه قرآن كريم تفصيل مجملات كتابهاى آسمانى سابق است آيه

جعفر صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ أَنَّ الْإِسْلَامَ يُحْقَنُ بِهِ الدَّمُ وَ تُؤَدَّى بِهِ الْأَمَانَةُ وَ أَنَّ الثَّوَابَ

است همراه ايمان نباشد. او توضيح بيشتر خواست امام (عليه السلام ) فرمود: الاسلام شهادة ان لا اله الا الله و التصديق برسول الله صلى عليه و آله و سلم ، به

انتخاب كند از او پذيرفته نخواهد شد و در آخرت از زيانكاران است (و من يبتغ غير الاسلام دينا فلن يقبل منه و هو فى الاخرة من الخاسرين ). جمله «يبتغ » از ماده «ابتغاء»

اشاره به اين مطلب شده است . و نيز در بعضى از روايات كه از طرق اهلبيت (عليهم الاسلام ) آمده مى خوانيم كه اين حروف رموز و اشاراتى است به نامهاى خداوند، مثلا المص

عَلَى دِينِ اَللَّهِ وَ فِي مَصْلَحَةِ مَا يَنُوبُهُ مِنْ تَقْوِيَةِ اَلْإِسْلاَمِ وَ تَقْوِيَةِ اَلدِّينِ فِي وَجْهِ اَلْجِهَادِ وَ غَيْرِ ذَلِكَ مِمَّا

باشد؛ زيرا كه رابطه‏اى در ميان اينها نيست و با هم مناسبتى ندارند. امين الاسلام محمد بن على بن حسين بن بابويه- رحمة اللَّه عليه- اين حديث شريف را در كتاب

‌بر‌ پيغمبران‌ ‌از‌ جانب‌ حق‌ نازل‌ ‌شده‌ إِن‌َّ الدِّين‌َ عِندَ اللّه‌ِ الإِسلام‌ُ«1» (دين‌ ‌در‌ نزد ‌خدا‌ اسلام‌ ‌است‌) 2‌-‌ اطاعت‌ و عمل‌ بامور ديني‌،

افتاد، گفت : اى چوپان ناچيز! بر جايگاه بلندى قرار گرفته اى ! ابن مسعود گفت الاسلام يعلو و لا يعلى عليه : اسلام برترى مى گيرد و چيزى بر اسلام برترى نخواهد گرفت

امارت و رهبرى زيد خوشنودم». همان طور كه خداوند فرموده: «وَ رَضِيتُ لَكُمُ الإسلَامَ دِيناً». و اگر با حرف «عن» متعدى شود، مفعولش تنها ذات خواهد بود. همان طور

) شنيدم فرمود: ما على ظهر الارض ‍ بيت حجر و لا مدر الا ادخله الله كلمة الاسلام : «بر روى زمين خانه اى از سنگ يا گل باقى نمى ماند مگر اينكه اسلام در آن

فَتَقَطّعُوا أمرَهُم بَينَهُم زُبُراً»، و آيه شريفه «إنّ الدّينَ عِندَ اللّه الإسلَام وَ مَا اختَلَفَ الّذِينَ أُوتُوا الكِتَابَ إلّا مِن بَعدِ مَا جَاءَهُمُ

پروردگار و عبادت او نباشد، دين كه لحن گفتارش اين است كه : «ان الدين عندالله الاسلام - در نظر خدا دين عبارتست از تسليم » و يا اين كه مى فرمايد: «لا يرضى لعباده

آنها رب ديگرى است . از ظاهر اين آيه مانند ظاهر آيه « ان الدين عند الله الاسلام » چنانكه در تفسير آن گذشت چنين برمى آيد كه مراد از اسلام تنها اقرار به توحيد

تعليمات اسلامى به مصداق اليوم اكملت لكم دينكم و اتممت عليكم نعمتى و رضيت لكم الاسلام دينا (مائده - ۳) دين الهى تكميل و نعمتش به حد تمام و كمال رسيد و اسلام دين

لمن لا تقية له و التقية ترس الله فى الارض ، لان مؤ من آل فرعون لو اظهر الاسلام لقتل : «تقيه آئين من و آئين پدران من است ، كسى كه تقيه ندارد دين ندارد،

تمامى امورش تسليم رضاى خدا باشد، همچنانكه در آيه : «ان الدين عند اللّه الاسلام » نيز دين را همان تسليم خدا شدن معرفى كرده است . ترجمه تفسير الميزان جلد

بگو بحكم خدا يا باذن او در حقيقت اين جمله نظير جمله : «ان الدين عنداللّه الاسلام » (دين نزد خدا اسلام است ) ميباشد. (خالصة ) يعنى اگر خانه آخرت در نزد خدا

ترسيمى از دو گروه متضاد مى كند، در بسيارى از روايات كه از ائمه اهلبيت (عليهم الاسلام ) نقل شده مى خوانيم : نحن الاعراف : «مائيم اعراف » يا «آل محمد هم الاعراف

اللّه» همان اسلام است. چون خداى تعالى به حكم آيه: «إنّ الدّين عند اللّه الاسلام » غير اسلام را دين نمى داند. «فَسبِّحْ بحَمْدِ رَبِّك وَ استَغْفِرْهُ إِنَّهُ

اى اگر باشد آيه : «اليوم اكملت لكم دينكم و اتممت عليكم نعمتى و رضيت لكم الاسلام دينا»، (امروز ديگر دين شما را تكميل كردم و نعمت خود بر شما تمام نمودم و