نتایج جستجو

٢٥,القيامة ٢٦,القيامة ٢٧,القيامة ٢٨,القيامة ٢٩,القيامة ٣,القيامة ٣٠,القيامة ٣١,القيامة ٣٢,القيامة ٣٣,القيامة ٣٤,القيامة ٣٥,القيامة ٣٦,القيامة ٣٧,القيامة

چنانكه راغب و ديگران گفته‏اند مثل [بقره:285] فهميديم و طاعت و كرديم. [انفال:31]. در آيه [انفال:21]. شايد به معنى فهم و درك باشد. يعنى مثل آنان نباشد كه گفتند:

و غلباء زن گردن كلفت است و غلباء به معنى باغ انبوه از آن گرفته شده [عبس:29-31]. زيتون، درخت خرما، باغ‏هاى انبوه، ميوه و چراگاه رويانديم. اين لفظ در قرآن

است. [اعراف:148] قوم موسى بعد از وى از زينت آلات خود گوساله‏اى ساختند. [كهف:31] در بهشت زينت داده مى‏شوند با دستبندهاى مخصوص از طلاى بخصوصى. حليه نيز به

مشتق شده در حال بارگیری... مواراة به معنى پوشيدن و مستور كردن است. [مائده:31]. اى واى بر من آيا عاجز شدم از اينكه مانند اين زاغ باشم و جنازه برادرم را

۳۳۸(بار) لیست کلمات مشتق شده حرف عطف است و دلالت بر تأخير دارد. مثل [مؤمنون:31] راغب گويد: ثمّ دلالت بر تأخير ما بعد از ما قبل را دارد با لذّات باشد يا در

[بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زنده‏ام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت

آیات شامل این کلمه برء (۳۱ بار) مِن أَم لَکُم فِي الزّبُر اللّه يَقُولُون أُولٰئِکُم وَ نَحْن رَسُولِه جَمِيع إِلَى خَيْر کُفّارُکُم مُنْتَصِر الّذِين

شى‏ء راغب گويد در اثر كثرت استعمال توّهم شده كه ميم آن از اصل كلمه است [حج:31]. يا باد او را به مكانى دور ساقط كند. مكانت: به معنى موضع و منزلت است مثل

ابریشمین نازک و لطیف مى گویند، و بعضى قید زربافت را نیز به آن افزوده اند. [كهف:31]. سندس را ديباج نازك و استبرق را ديباج ضخيم برّاق گفته‏اند و اين هر دو نكره

ازواجشان در سايه‏هايى بر تختها به اطمينان و آرامش خاطر نشسته‏اند در مجمع ذيل [كهف:31]. متكّئين را متنّعمان فرموده و اضافه مى‏كند: چرا به جاى متنعمين متكئين فرموده؟

ماءٍ مَسكُوب‌ٍ (31) آب‌ ريخته‌ ‌شده‌ اشاره‌ ‌به‌ اينكه‌ انهار بهشت‌ دائما جاريست‌ و ‌در‌ شرب‌ ‌آنها‌ هيچگونه‌ مضرّتي‌ نيست‌. 398 (آیه 31)- در مرحله چهارم

در قرآن آمده است [يونس:24]. زمين زيور خود را اخذ كرد و آراسته شد. * [اعراف:31]. غرض از آيه لباس تازه پوشيدن است در نمازهاى جمعه و اعياد چنانكه از امام باقر

باشد به معنى لباس پوشيدن است و فعل آن از باب عَلِمَ يَعْلَمُ آيد مثل [كهف:31]. و اگر به فتح اوّل باشد به معنى خلط و مشتبه كردن است و فعل آن از باب ضَرَبَ

سرخ. هاكس در قاموس گويد: از كلاغ بزرگتر است. در تورات نيز آمده است [مائده:31]. آيه درباره كشتن و دفن كردن پسر آدم برادرش است. اين لفظ فقط دوبار در قرآن

لَمُوسِعُون» بحث روايتى تفسیر آیات قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ «31» قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ «32» لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ

وزن فلس) ناتوانى. «عَجِزَ عَنهُ عَجزاً: ضعف عنه اى لم يقتدر عليه»، [مائده:31]. در مفردات آمده: عجز انسان قسمت مؤخّر اوست، مؤخّر غير انسان نيز به آن تشبيه

شامل این کلمه ورى‌ (۳۲ بار) مواراة به معنى پوشيدن و مستور كردن است. [مائده:31]. اى واى بر من آيا عاجز شدم از اينكه مانند اين زاغ باشم و جنازه برادرم را

آتش مشرف شدند و مطلع گشتند و گفتند ايكاش بدنيا برگردانده مى‏شديم. * [سباء:31]. ايكاش مى‏ديدى آنوقت كه ظالمان نزد پروردگارشان باز داشته شده‏اند. عِنْد الظّالِمُون

روايتى تفسیر آیات وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ «31» هذا ما تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ «32» و بهشت را براى تقواپيشگان

محظور به معنى ممنوع آمده است [اسراء:20] عطاى پروردگار تو ممنوع نيست . [قمر:31] هشيم: چوبهاى خشكى است كه مى‏شكند و ميريزد. محتظر (به صيغه فاعل) كسى است كه

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... [ص:31]. صافنات جمع صافنه وآن اسبى است كه بر سه پاى ايستاد و گوشه سم چهارم به زمين گذاريد. (مجمع)

قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... كاويدن. جستجو كردن. [مائده:31]، سوره توبه را سوره بحوث گويند زيرا شامل كاويدن و تفتيش از اسرار منافقين است

شامل این کلمه ورى‌ (۳۲ بار) مواراة به معنى پوشيدن و مستور كردن است. [مائده:31]. اى واى بر من آيا عاجز شدم از اينكه مانند اين زاغ باشم و جنازه برادرم را

مثل زدن با دست [نساء:34]. زدن چيزى به چيزى نحو [بقره:73]. پايكوپى نظير [نور:31]. مثل زدن نظير [ابراهيم:24]. بيشتر آيات قرآن كلمه ضرب را در همين زمينه به

پى كردند سپس پشيمان شدند. در قضيه قتل فرزند آدم برادر خويش را آمده [مائده:31]. مى‏شود گفت ندامتش از عدم دفن برادر بود و مى‏شود گفت بر اصل قتل بود آيا درصورت

طلاق داده شده سه قرء (حيض) منتظر مى‏مانند و آنگاه عده آنها تمام مى‏شود. [طور:31] بگو منتظر بمانيد من با شما از منتظرانم. [طور:30]. ريب به معنى قلق و اضطراب

آماده شدن است «عتدالشى‏ء عتادةً و عتاداً: تهيّأ». اعتاد: آماده كردن [يوسف:31]. براى آنها پشتى آماده كرد. [كهف:29]. عتيد: آماده. حاضر. ايضاً حاضر شده به

مى‏كند. اِمْلاق نيز به معنى فقر وبى چيزى است [انعام:151]. همينطور است آيه 31 از سوره اسراء. يعنى: فرزندان خويش را از ترس فقر و گرسنگى نكشيد شما و آنها

زَيْتُوناً وَ نَخْلًا «29» وَ حَدائِقَ غُلْباً «30» وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا «31» مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ «32» جلد 10 - صفحه 388 پس بايد انسان به

[شرح:7]. چون از كار فارغ شدى تلاش كن و باز زحمت بكش رجوع شود به «نصب». [رحمن:31]. به زودى فارغ مى‏شويم براى رسيدن به كار شما اى دو موجود وزين. ظهور آيه در

پى كردند سپس پشيمان شدند. در قضيه قتل فرزند آدم برادر خويش را آمده [مائده:31]. مى‏شود گفت ندامتش از عدم دفن برادر بود و مى‏شود گفت بر اصل قتل بود آيا درصورت

[بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زنده‏ام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت

آتش مشرف شدند و مطلع گشتند و گفتند ايكاش بدنيا برگردانده مى‏شديم. * [سباء:31]. ايكاش مى‏ديدى آنوقت كه ظالمان نزد پروردگارشان باز داشته شده‏اند. هم اذ رئى

فجاج است. [حج:27]. پياده و بر هر مركب لاغر از هر راه دور مى‏آيند. [انبیاء:31]. [نوح:20]. در آيه اول ضمير «فيها» ظاهراً راجع است به «رَواسِىَ» در صدر آيه

آتش شعله دار ملازم مى‏شود. [يس:64]. در اثر كفرتان ملازم جهنّم شويد. [حاقة:31]. سپس او را ملازم جحيم كنيد. صال: (اسم فاعل) ملازم و داحل [صافات:163]. اصطلاء:

نااميد شدند كه برادرشان را آزاد كند كنار رفتند و با هم نجوى مى‏كردند. * [رعد:31]. يأس را در آيه علم معنى كرده‏اند در جوامع الجامع مى‏گويد: علت اين امر آن

آتش شعله دار ملازم مى‏شود. [يس:64]. در اثر كفرتان ملازم جهنّم شويد. [حاقة:31]. سپس او را ملازم جحيم كنيد. صال: (اسم فاعل) ملازم و داحل [صافات:163]. اصطلاء:

محظور به معنى ممنوع آمده است [اسراء:20] عطاى پروردگار تو ممنوع نيست . [قمر:31] هشيم: چوبهاى خشكى است كه مى‏شكند و ميريزد. محتظر (به صيغه فاعل) كسى است كه

[بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زنده‏ام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت

گناهان مى‏داند. فائز: رستگار. [حشر:20]. مفاز: مصدر ميمى و اسم مكان است [نباء:32-31]. يعنى: براى پرهيزكاران نجاتى هست يا محل رستگارى هست ولى به قرينه [نباء:21]

عذاب شروع گرديد. جمع آن ظُلَل (بضم ظاء و فتح لام) است [لقمان:32]. [مرسلات:30-31]. ظاهراً مراد از ظل سايه ايست كه از دود تشكيل شده كه درباره دوزخيان فرموده:

گفته است. [بقره:254] روزيكه در آن خريد و فروش، دوستى و شافعت نيست. [ابراهيم:31] خلال در آيه شريفه مصدر باب مفاعله و به معنى دوستى است. خليل: دوست [فرقان:28]،

آتش شعله دار ملازم مى‏شود. [يس:64]. در اثر كفرتان ملازم جهنّم شويد. [حاقة:31]. سپس او را ملازم جحيم كنيد. صال: (اسم فاعل) ملازم و داحل [صافات:163]. اصطلاء:

زمين با آن بياميخت سپس خشك و شكسته گرديد كه بادها آن را پراكنده كند. [قمر:31]. محتظر به صيغه فاعل كسى است كه براى باغ يا گوسفندان حظيره و آغلى از چوب و

[بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زنده‏ام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت

حتى در مباحث فکرى و عقلى آمده است. بحث‌ (۱ بار) كاويدن. جستجو كردن. [مائده:31]، سوره توبه را سوره بحوث گويند زيرا شامل كاويدن و تفتيش از اسرار منافقين است

سوأة در اصل به معنى فرج و سپس به هر چه ظهورش شرم آور است گفته شده. [مائده:31]. مراد از سوأة در اينجا جسد ميت است يعنى خدا كلاغى فرستاد كه زمين را مى‏كاويد

آتش مشرف شدند و مطلع گشتند و گفتند ايكاش بدنيا برگردانده مى‏شديم. * [سباء:31]. ايكاش مى‏ديدى آنوقت كه ظالمان نزد پروردگارشان باز داشته شده‏اند. إِنّهُم

طفل در واحد و جمع به كار مى‏رود كه‏آن اسم جنس و در اصل مصدر است در آيه [نور:31]. و نيز در آيه فوق جمع به كار رفته است. بعضى در آيه اول «نُخْرِجُ كُلَّ واحِدٍ

آن ميدان گويند كه جوانب آن در موقع مسابقه مى‏لرزد. [نحل:15]. ايضا [انبیاء:31]. [لقمان:10]. يعنى: خدا در زمين كوههاى راسخ وثابت قرار داد مبادا كه شما را

آتش شعله دار ملازم مى‏شود. [يس:64]. در اثر كفرتان ملازم جهنّم شويد. [حاقة:31]. سپس او را ملازم جحيم كنيد. صال: (اسم فاعل) ملازم و داحل [صافات:163]. اصطلاء:

فجاج است. [حج:27]. پياده و بر هر مركب لاغر از هر راه دور مى‏آيند. [انبیاء:31]. [نوح:20]. در آيه اول ضمير «فيها» ظاهراً راجع است به «رَواسِىَ» در صدر آيه

مى‏داند اينكه مداهنه كنى مداهنه كنند. 3- به معنى تَمَنّى (ايكاش) مثل [سباء:31]. اى كاش ببينى آنگاه كه ستمكاران نزد پروردگارشان نگاه داشته شده‏اند. هم ل

نیز براى آن نقل کرده: «پى در پى» و «صاف و زلال». دهق‌ (۱ بار) پر كردن. [نباء:31-34] دهق چنانكه طبرسى و راغب گفته به معنى پر كردن است «دَهَقَ الْكَأسُ دَهْقاً:

گفته اند تفسیر آیات إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِناتُ الْجِيادُ «31» آن گاه كه عصرگاهان اسبان چابك تندرو بر سليمان عرضه شد (و او مشغول سان ديدن

إِلى‌ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ «30» لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ «31» إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ «32» كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ «33»

يُخلِف‌ُ المِيعادَ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 7 رعد ‌آيه‌ 31. لا يُخلِف‌ُ اللّه‌ُ وَعدَه‌ُ روم‌ ‌آيه‌ 5. 115 ] (آیه 31)- این آیه سرای پرهیزکاران را که قبلا بطور سر

نااميد شدند كه برادرشان را آزاد كند كنار رفتند و با هم نجوى مى‏كردند. * [رعد:31]. يأس را در آيه علم معنى كرده‏اند در جوامع الجامع مى‏گويد: علت اين امر آن

مشتعل شدن آتش. اسم و مصدر هردو آمده است، به معنى غبار برخاسته نيز آيد [مرسلات:31]. نه گواراست و نه از شعله آتش باز دارد. * [مسد:3-1]. ابولهب عموى حضرت رسول

مواهب بهشتیان قرار داده شده است. سکب‌ (۱ بار) زيختن و ريخته شدن. [واقعة:30-31]. يعنى اصحاب يمين در سايه و هميشه و در كنار آب روان اند در الميزان آمده: گفته‏اند

سَمِعْنا لَوْ نَشاءُ لَقُلْنا مِثْلَ هذا إِنْ هذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ «31» و هرگاه آيات ما بر آنان تلاوت شود، گويند: به خوبى شنيديم (چيز مهمى نيست)،

آنها را به راست و چپ برمى گردانديم. انقلاب: انصراف دادن و برگشتن. [مطفّفين:31]. و چون نزد اهلشان برگشتند شادمان برگشتند. تقلب: تحول و تصرف در امور است.

وعده است چنانكه ميقات به معنى وقت. در كتب لغت مواعده و وقت نيز گفته‏اند. [رعد:31]. خداوند به وعده‏اش تخلف نمى‏كند. وَ خَاف کُل أَ فَحَق فَعَيِينَا يَخَاف اسْتَفْتَحُوا

چنانكه راغب و ديگران گفته‏اند مثل [بقره:285] فهميديم و طاعت و كرديم. [انفال:31]. در آيه [انفال:21]. شايد به معنى فهم و درك باشد. يعنى مثل آنان نباشد كه گفتند:

زمين با آن بياميخت سپس خشك و شكسته گرديد كه بادها آن را پراكنده كند. [قمر:31]. محتظر به صيغه فاعل كسى است كه براى باغ يا گوسفندان حظيره و آغلى از چوب و

ملايم مى‏كنند آنها كسانى‏اند كه خدا قلوبشان را براى تقوى آزموده است. [نور:30-31]. اين دو آيه درباره نگاه مردان به زنان و زنان به مردان است ولى چنانكه گفته

غَيْرُ مَلُومِينَ «30» فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ «31» و آنان كه در اموالشان حقّى است معلوم. براى افراد سائل و محروم. و آنان كه

آياتِي تُتْلى‌ عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَ كُنْتُمْ قَوْماً مُجْرِمِينَ «31» و امّا كسانى كه كفر ورزيدند (به آنان گفته مى‌شود) مگر آيات من بر شما خوانده

فِي الْأَرْضِ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ «31» و شما نمى توانيد (خدا) را در زمين به عجز آوريد (و از سلطه او خارج شويد) و

مؤنث را دارد، بنابراین اختصاص به اسب هاى ماده نخواهد داشت. صفن‌ (۱ بار) [ص:31]. صافنات جمع صافنه وآن اسبى است كه بر سه پاى ايستاد و گوشه سم چهارم به زمين

صريح‏اند در اين كه اهل بهشت اعم از زنان و مردان از طلا استفاده مى‏كنند. [كهف:31]، همچنين است آيه 23 حج، و 33 فاطر، و 71 زخرف. وَ مِن فِيهَا أَسَاوِر عَلَيْه

تکرار در قرآن: ۳۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... توقف. اقامت. «لَبِثَ بِالْمَكانِ لَبْثاً: مَكَثَ و اَقامَ» راغب ملازمت نيز قيد كرده. [هود:69]

آمِنُوا بِهِ يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُجِرْكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ «31» اى قوم ما! دعوت‌گر الهى را اجابت كنيد و به او ايمان آوريد تا خداوند از گناهانتان

إِلَيْهِ وَ اتَّقُوهُ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ لا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ «31» (شما نيز بر اساس همان فطرت)، به سوى او روى آوريد و از او پروا كنيد و نماز

إِنَّا مُهْلِكُوا أَهْلِ هذِهِ الْقَرْيَةِ إِنَّ أَهْلَها كانُوا ظالِمِينَ «31» و چون فرستادگان ما (كه از فرشتگان بودند،) براى ابراهيم مژده‌ى (تولّد فرزند)

و چون این دو معنا لازم و ملزوم یکدیگرند به یک ریشه باز مى گردد. [نازعات:30-31]. طبرسى فرموده: دحئ و دحى هر دو به معنى بسط و گستردن است. در صحاح گستردن و

وعده است چنانكه ميقات به معنى وقت. در كتب لغت مواعده و وقت نيز گفته‏اند. [رعد:31]. خداوند به وعده‏اش تخلف نمى‏كند. وَ اللّه إِن حَق لا جَاء فَإِذَا حَقّا رَبّي

و آنگاه كه وارد وقت ظهر مى‏شويد. ظهور: آشكار شدن. غلبه بالارفتن. مثل [نور:31]. [توبه:8]. [كهف:97]. كه به ترتيب به معنى بروز، غلبه و بالا رفتن است. [حديد:3]

ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَ مَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْماً لِلْعِبادِ «31» (از سرنوشتى) مانند سرنوشت قوم نوح (كه به طوفان) و قوم عاد (كه به باد سخت

رواياتى در ذيل آيات مربوط به بهشت و نعمت هاى بهشتى تفسیر آیات وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ «31» وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ «32» لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ «33» و آبى‌ريزان

[طه:100]. هر كه از آن اعراض كند روز قيامت بار گناه را حمل خواهد نمود. * [انعام:31]. آنها گناهان خويش را به دوش مى‏كشند آگاه باش بد است آنچه حمل مى‏كنند «يَزِروُنَ»

فطرى نيست بلكه انسان آن را بر خلاف فطرت خود مى‏طلبد و بر خود تحميل مى‏كند. [ص:31-32]. اين دو آيه در حال حضرت سليمان است گفته‏اند فاعل «تورات» شمس است يعنى

برآمدن پستان دختر است (قاموس) كاعِب دختر نارپستان جمع آن كَواعِبَ است. [نباء:33-31]. براى پرهيزكاران نجات هست... و نار پستانهاى همسن مال آنهاست. * [مائده:6]

جمع هر دو به كار رود در قرآن مجيد جمع به كار رفته است. [ مائده:82]، [توبه:31]. قسّيس و حبر علماى مسيحى، و راهب دير نشينان آنهاست. * [حديد:27]. رهبانية

[طه:100]. هر كه از آن اعراض كند روز قيامت بار گناه را حمل خواهد نمود. * [انعام:31]. آنها گناهان خويش را به دوش مى‏كشند آگاه باش بد است آنچه حمل مى‏كنند «يَزِروُنَ»

اين قول را تصديق نمى‏كند زيرا برادر حقيقى جمع اخ اِخوان آمده است نظير [نور:31]، [احزاب:55] هر دو آيه درباره اظهار زينت زنان است و مراد از اِخوان برادران

زَيْتُوناً وَ نَخْلًا «29» وَ حَدائِقَ غُلْباً «30» وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا «31» مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ «32» جلد 10 - صفحه 388 پس بايد انسان به

مُبارَكاً أَيْنَ ما كُنْتُ وَ أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دُمْتُ حَيًّا «31» و هر جا كه باشم، خداوند مرا مايه‌ى بركت قرار داده و تا زنده‌ام مرا به نماز

نمى‏دانم. در بعضى آيات هست كه خدا به شما از آسمان و زمين روزى مى‏دهد نحو [یونس:31] همچنين است آيه 62 نمل، 24 سباء،3 فاطر. با ملاحظه اين آيات و آيه ما نحن فيه

فرموده است و چهار محل فوق به قرار ذيل است: يوسف:39. آل عمران:64 و 80 - توبه:31. راغب مى‏گويد: بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود لازم بود كه جمع بسته

عقيده نحاة حجازى، تهامى و مكى عملش مانند «ليس» رفع اسم و نصب خبر است مثل [يوسف:31]. يعنى: اين بشر نيست بلكه فرشته بزرگوارى است. 2- ماء مصدريه. مثل [توبه:25]

فطرى نيست بلكه انسان آن را بر خلاف فطرت خود مى‏طلبد و بر خود تحميل مى‏كند. [ص:31-32]. اين دو آيه در حال حضرت سليمان است گفته‏اند فاعل «تورات» شمس است يعنى

گناهان مى‏داند. فائز: رستگار. [حشر:20]. مفاز: مصدر ميمى و اسم مكان است [نباء:32-31]. يعنى: براى پرهيزكاران نجاتى هست يا محل رستگارى هست ولى به قرينه [نباء:21]

زَيْتُوناً وَ نَخْلًا «29» وَ حَدائِقَ غُلْباً «30» وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا «31» مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ «32» جلد 10 - صفحه 388 پس بايد انسان به

كرده‏اند ولى آنچه گفته شد مستفاد از قرآن و استعمالات است. در نهج البلاغه نامه 31 خطاب به امام حسن«عليه السلام» فرموده، «اِجْعَلْ نَفْسَكَ مِيزاناً فيمابَيْنَكَ

البلاغه نيز موارد آن انحراف از حق است رجوع شود به خطبه 89 - 120 - 149 - 154 حكمت 31 [آل عمران:7]. آنانكه در قلوبشان انحرافى است بمتشابه آن مى‏چسبند. ملاحظه مى‏شود

آنها را به راست و چپ برمى گردانديم. انقلاب: انصراف دادن و برگشتن. [مطفّفين:31]. و چون نزد اهلشان برگشتند شادمان برگشتند. تقلب: تحول و تصرف در امور است.

ولى آيات نشان مى‏دهد كه آن قيامت و ملاقات نعمت و عذاب خداوند است. [انعام:31]. آنانكه روز قيامت را تكذيب كردند زيانكارشدند [انعام:130]. [كهف:110]. پس لقاءالله

لِيُرِيَكُمْ مِنْ آياتِهِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ «31» آيا نمى‌بينى كه كشتى‌ها در سايه‌ى نعمت خداوند در دريا حركت مى‌كنند، تا خداوند

إِلى‌ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ «30» لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ «31» إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ «32» كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ «33»

رواياتى در ذيل آيات مربوط به بهشت و نعمت هاى بهشتى تفسیر آیات وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ «31» وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ «32» لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ «33» و آبى‌ريزان

جمع هر دو به كار رود در قرآن مجيد جمع به كار رفته است. [ مائده:82]، [توبه:31]. قسّيس و حبر علماى مسيحى، و راهب دير نشينان آنهاست. * [حديد:27]. رهبانية

عصاى موسى چند معجزه در قرآن آمده است: 1- مار شدن آن در طور وقت بعثت. [قصص:31]. 2- اژدها شدن آن در پيش فرعون [شعراء:32]. درباره اينكه چرا در طور مار و در

و آنگاه كه وارد وقت ظهر مى‏شويد. ظهور: آشكار شدن. غلبه بالارفتن. مثل [نور:31]. [توبه:8]. [كهف:97]. كه به ترتيب به معنى بروز، غلبه و بالا رفتن است. [حديد:3]

لَمُوسِعُون» بحث روايتى تفسیر آیات قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ «31» قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ «32» لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ

آمده: «رِزْقٌ كَريمٌ اَىْ كَثيرٌ» اينها همه مصداق شرافت و نفاست اند. * [يوسف:31]. اين بشر نيست بلكه فرشته‏اى است بزرگوار. ايضاً آيه هفدهم از سوره دخان و چهلم

كه پوستش ظاهر و مانند حيوانات از پشم و مو و كرك پوشيده نيست. در آيه [يوسف:31]، مراد زنان آن بود كه اين شكل و قيافه نمى‏توان بشر باشد بلكه فرشته است. 2-

نااميد شدند كه برادرشان را آزاد كند كنار رفتند و با هم نجوى مى‏كردند. * [رعد:31]. يأس را در آيه علم معنى كرده‏اند در جوامع الجامع مى‏گويد: علت اين امر آن

إِلى‌ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ «30» لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ «31» إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ «32» كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ «33»

لَمُوسِعُون» بحث روايتى تفسیر آیات قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ «31» قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ «32» لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ

عَنِّي سُلْطانِيَهْ «29» خُذُوهُ فَغُلُّوهُ «30» ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ «31» ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ «32» إِنَّهُ

يعنى در هر روز و شبى كه مى‏گذرد مردم به اجلها نزديك مى‏شوند. [شعراء:90]، [ق:31]. بهشت به پرهيزكاران نزديك گرديد. [شعراء:64]. ديگران را به آنجا نزديك كرديم

كه پوستش ظاهر و مانند حيوانات از پشم و مو و كرك پوشيده نيست. در آيه [يوسف:31]، مراد زنان آن بود كه اين شكل و قيافه نمى‏توان بشر باشد بلكه فرشته است. 2-

زَيْتُوناً وَ نَخْلًا «29» وَ حَدائِقَ غُلْباً «30» وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا «31» مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ «32» جلد 10 - صفحه 388 پس بايد انسان به

آمده: «رِزْقٌ كَريمٌ اَىْ كَثيرٌ» اينها همه مصداق شرافت و نفاست اند. * [يوسف:31]. اين بشر نيست بلكه فرشته‏اى است بزرگوار. ايضاً آيه هفدهم از سوره دخان و چهلم

ميانه رو و عده‏اى سابق به خيرات كه ائمه عليهم السلام باشند. على هذا [فاطر:31] راجع به حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلم است آن گاه در آيه بعدى با كلمه

آمده: [ابراهيم:40]. راجع به حضرت عيسى عليه السلام و شريعت او فرموده: [مريم:31]. در حالات اسمعيل صادق الوعد هست: [مريم:55]. راجع به انبياء سلف فرموده: [انبياء:73]

در قیامت، اجازۀ سخن و شفاعت دارند تفسیر آیات إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً «31» حَدائِقَ وَ أَعْناباً «32» وَ كَواعِبَ أَتْراباً «33» وَ كَأْساً دِهاقاً

در قیامت، اجازۀ سخن و شفاعت دارند تفسیر آیات إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً «31» حَدائِقَ وَ أَعْناباً «32» وَ كَواعِبَ أَتْراباً «33» وَ كَأْساً دِهاقاً

در قیامت، اجازۀ سخن و شفاعت دارند تفسیر آیات إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً «31» حَدائِقَ وَ أَعْناباً «32» وَ كَواعِبَ أَتْراباً «33» وَ كَأْساً دِهاقاً

اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْ لا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ «31» و كسانى كه كافر شدند گفتند: ما نه به اين قرآن و نه به آن (كتابى) كه پيش از

عَلانِيَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا بَيْعٌ فِيهِ وَ لا خِلالٌ «31» (اى پيامبر) به بندگان من (آنان) كه ايمان آورده‌اند، بگو: نماز را برپا دارند،

ميانه رو و عده‏اى سابق به خيرات كه ائمه عليهم السلام باشند. على هذا [فاطر:31] راجع به حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلم است آن گاه در آيه بعدى با كلمه

آمده: [ابراهيم:40]. راجع به حضرت عيسى عليه السلام و شريعت او فرموده: [مريم:31]. در حالات اسمعيل صادق الوعد هست: [مريم:55]. راجع به انبياء سلف فرموده: [انبياء:73]

توصيف مى‏كنند و مى‏گويند ملائكه دختران خدايند چنانكه فرموده [زخرف:19]. * [بقره:31] به قولى ضمير جمع «عَرَضَهُمْ» و «هؤلاءِ» راجع به آدم است و آن اسم نوع مى‏باشد

و خانواده‏اش را خارج خواهيم ساخت مگر زنش را كه از ماندگان است ([عنكبوت:34-31]) ([هود:74]) بالاخره خطاب آمد [هود:76]. آنگاه فرشتگان به محلّ لوط «عليه السلام»

نماند: فعل خسر از باب علم يعلم در قرآن مجيد هم لازم آمده و هم متعدى. مثل [انعام:31] آنانكه لقاءاللّه را تكذيب كردند حقّا كه به زيان افتادند و مثل [انعام:12]

از آن پديد آورد. آيا اين خدا قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟ «1». مطفّفين، 31. جلد 10 - صفحه 317 اين سوره با سوگند به قيامت شروع شد و با قدرت خداوند بر

روايتى تفسیر آیات وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ «31» هذا ما تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ «32» و بهشت را براى تقواپيشگان

مِثْلَ هذَا الْغُرابِ فَأُوارِيَ سَوْأَةَ أَخِي فَأَصْبَحَ مِنَ النَّادِمِينَ «31» پس خداوند، زاغى فرستاد كه زمين را مى‌كاويد، تا به او نشان دهد كه چگونه كشته‌ى

باشد. [كهف:100]. آن روز جهنّم را بر كفّار به طرز مخصوصى آشكار مى‏كنيم. [بقره:31]، [كهف:48] در حال صف بر پروردگار آشكار مى‏شوند يا نشان داده مى‏شوند. تعريض:

آن به معنى طهارت مى‏باشد. ولى ديديم كه آيه ديگرى نيز هست. و در دو ايه [مريم:31]، [مريم:55]. احتمال دارد كه پاكيزگى مراد باشد. نا گفته نماند پاكيزگى و مدح

عَلى‌ بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ «30» قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ «31» عَسى‌ رَبُّنا أَنْ يُبْدِلَنا خَيْراً مِنْها إِنَّا إِلى‌ رَبِّنا راغِبُونَ

عَلى‌ بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ «30» قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ «31» عَسى‌ رَبُّنا أَنْ يُبْدِلَنا خَيْراً مِنْها إِنَّا إِلى‌ رَبِّنا راغِبُونَ

از آن پديد آورد. آيا اين خدا قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟ «1». مطفّفين، 31. جلد 10 - صفحه 317 اين سوره با سوگند به قيامت شروع شد و با قدرت خداوند بر

زَيْتُوناً وَ نَخْلًا «29» وَ حَدائِقَ غُلْباً «30» وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا «31» مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ «32» جلد 10 - صفحه 388 پس بايد انسان به

در قیامت، اجازۀ سخن و شفاعت دارند تفسیر آیات إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً «31» حَدائِقَ وَ أَعْناباً «32» وَ كَواعِبَ أَتْراباً «33» وَ كَأْساً دِهاقاً

عَنِّي سُلْطانِيَهْ «29» خُذُوهُ فَغُلُّوهُ «30» ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ «31» ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ «32» إِنَّهُ

وَ هُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلى‌ ظُهُورِهِمْ أَلا ساءَ ما يَزِرُونَ «31» قطعاً كسانى كه ديدار خداوند (در قيامت) را تكذيب كردند زيانكار شدند، همين

نزول دوم به حكم نقشه كشى مهندسی است. مرحوم ابوعبدالله زنجانى در تاريخ قرآن ص 31 ترجمه سحاب مى‏گويد: علاوه بر اين ممكن است بگوييم روح قرآن و اغراض كليه ايكه

[بقره:276]، [آل عمران:32]، [آل عمران:57]، [نساء:36]، [نساء:107]، [مائده:64]، [اعراف:31]، [نحل:23]، [قصص:76]. 17- آنان كه خدا دوستشان دارد بقرار زيراند: نيكوكاران

حيات عادى انسان و حيوان و نبات، و بحيّات دينى و ايمانى گفته شده مثل [مريم:31] و نحو [انبیاء:30] و نحو [انعام:122] كه در اين آيه مراد از «اَحْيَيْناهُ»

اسلاميّه. جلد 9 - صفحه 423 قالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (31) فَأَلْقى‌ عَصاهُ فَإِذا هِيَ ثُعْبانٌ مُبِينٌ (32) وَ نَزَعَ يَدَهُ فَإِذا

عَلى‌ بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ «30» قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ «31» عَسى‌ رَبُّنا أَنْ يُبْدِلَنا خَيْراً مِنْها إِنَّا إِلى‌ رَبِّنا راغِبُونَ

از آن پديد آورد. آيا اين خدا قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟ «1». مطفّفين، 31. جلد 10 - صفحه 317 اين سوره با سوگند به قيامت شروع شد و با قدرت خداوند بر

ج 5، ص 194، ح 38. جلد 12 - صفحه 420 سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ (31) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (32) يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ

در قیامت، اجازۀ سخن و شفاعت دارند تفسیر آیات إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً «31» حَدائِقَ وَ أَعْناباً «32» وَ كَواعِبَ أَتْراباً «33» وَ كَأْساً دِهاقاً

آمده: «رِزْقٌ كَريمٌ اَىْ كَثيرٌ» اينها همه مصداق شرافت و نفاست اند. * [يوسف:31]. اين بشر نيست بلكه فرشته‏اى است بزرگوار. ايضاً آيه هفدهم از سوره دخان و چهلم

از آن پديد آورد. آيا اين خدا قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟ «1». مطفّفين، 31. جلد 10 - صفحه 317 اين سوره با سوگند به قيامت شروع شد و با قدرت خداوند بر

وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها «30» أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها «31» وَ الْجِبالَ أَرْساها «32» مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ «33» آيا آفرينش

أَيْدِيَهُنَّ وَ قُلْنَ حاشَ لِلَّهِ ما هذا بَشَراً إِنْ هذا إِلَّا مَلَكٌ كَرِيمٌ «31» پس چون (همسر عزيز) نيرنگ (وبدگويى) زنان (مصر) را شنيد، (كسى را براى دعوت)

مَخْضُودٍ «28» وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ «29» وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ (31) وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ (33) وَ فُرُشٍ

از باوردارندگان (قيامت) هستى؟ «1». تفسير راهنما. تفسير نور(10جلدى)، ج‌8، ص: 31 قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كانَ لِي قَرِينٌ (51) قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ‌: گويد

كبيره باشد. درباره اين مطلبى است كه انشاء اللّه در «قنط» خواهد آمد. * [اعراف:31]. دو امر اباحى و يك نهى تحريمى است به خوردن و اشاميدن اجازه داده و از تعدى

مَخْضُودٍ «28» وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ «29» وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ (31) وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ (33) وَ فُرُشٍ

غَيْرُ مَلُومِينَ «30» فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ «31» و آنان كه در اموالشان حقّى است معلوم. براى افراد سائل و محروم. و آنان كه

غَيْرُ مَلُومِينَ «30» فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ «31» و آنان كه در اموالشان حقّى است معلوم. براى افراد سائل و محروم. و آنان كه

غَيْرُ مَلُومِينَ «30» فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ «31» و آنان كه در اموالشان حقّى است معلوم. براى افراد سائل و محروم. و آنان كه

غَيْرُ مَلُومِينَ «30» فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ «31» و آنان كه در اموالشان حقّى است معلوم. براى افراد سائل و محروم. و آنان كه

غَيْرُ مَلُومِينَ «30» فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ «31» و آنان كه در اموالشان حقّى است معلوم. براى افراد سائل و محروم. و آنان كه

غَيْرُ مَلُومِينَ «30» فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ «31» و آنان كه در اموالشان حقّى است معلوم. براى افراد سائل و محروم. و آنان كه

«5». فصّلت، 42. «6». واقعه، 80. «7». طه، 73. «8». انفال، 29. «9». آل عمران، 31. «10». نور، 22. «11». تغابن، 17. «12». صف، 11- 12. «13». نوح، 3- 4. جلد 8

از باوردارندگان (قيامت) هستى؟ «1». تفسير راهنما. تفسير نور(10جلدى)، ج‌8، ص: 31 فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ (50) فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ

فِيها ما تَشتَهِي‌ أَنفُسُكُم‌ وَ لَكُم‌ فِيها ما تَدَّعُون‌َ فصلت‌ آيه 30 و 31. فِي‌ جَنّات‌ِ جمع‌ جنه‌ ‌است‌ شامل‌ هشت‌ بهشت‌ ميشود. النَّعِيم‌ِ پر ‌از‌

تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعاً أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ «31» و به زنان با ايمان بگو: از برخى نگاه‌ها چشم‌پوشى كنند و دامن‌هاى خود را حفظ

مَخْضُودٍ «28» وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ «29» وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ (31) وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ (33) وَ فُرُشٍ

مَخْضُودٍ «28» وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ «29» وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ (31) وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ (33) وَ فُرُشٍ

مَخْضُودٍ «28» وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ «29» وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ (31) وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ (33) وَ فُرُشٍ

إِلى‌ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ (30) لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (32) كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ (33)

كرده‏اند ولى آنچه گفته شد مستفاد از قرآن و استعمالات است. در نهج البلاغه نامه 31 خطاب به امام حسن«عليه السلام» فرموده، «اِجْعَلْ نَفْسَكَ مِيزاناً فيمابَيْنَكَ

رفتارها، معيار دريافت خير يا شرّ است. «بِالطَّاغِيَةِ» «1». اعراف، 78. «2». قمر، 31. «3». فصلت، 13. تفسير نور(10جلدى)، ج‌10، ص: 196 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ

كرده‏اند ولى آنچه گفته شد مستفاد از قرآن و استعمالات است. در نهج البلاغه نامه 31 خطاب به امام حسن«عليه السلام» فرموده، «اِجْعَلْ نَفْسَكَ مِيزاناً فيمابَيْنَكَ

از باوردارندگان (قيامت) هستى؟ «1». تفسير راهنما. تفسير نور(10جلدى)، ج‌8، ص: 31 يَقُولُ أَ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ (52) خلاصه مؤمن در بهشت رفيقان خود

توبه هم شرط نيست كه توبه به تنهائى مكفّر و از بين برنده گناه است ايضاً [نساء:31]. كه ظهورش در مكفّر بودن اجتناب از كبائر است نسبت به صغائر بى آنكه توبه شرط

كرده‏اند ولى آنچه گفته شد مستفاد از قرآن و استعمالات است. در نهج البلاغه نامه 31 خطاب به امام حسن«عليه السلام» فرموده، «اِجْعَلْ نَفْسَكَ مِيزاناً فيمابَيْنَكَ

پيغمبر و نسبت ناشايستگى. فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ (31) فَأَغْوَيْناكُمْ إِنَّا كُنَّا غاوِينَ (32) فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذابِ

و بر قدر اعمال شماست. فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ (31) فَأَغْوَيْناكُمْ إِنَّا كُنَّا غاوِينَ (32) فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذابِ

فرمانبردارى حق را نمايند. فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ (31) فَأَغْوَيْناكُمْ إِنَّا كُنَّا غاوِينَ (32) فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذابِ

فِيها ما تَشتَهِي‌ أَنفُسُكُم‌ وَ لَكُم‌ فِيها ما تَدَّعُون‌َ فصلت‌ آيه 30 و 31. فِي‌ جَنّات‌ِ جمع‌ جنه‌ ‌است‌ شامل‌ هشت‌ بهشت‌ ميشود. النَّعِيم‌ِ پر ‌از‌

فِيها ما تَشتَهِي‌ أَنفُسُكُم‌ وَ لَكُم‌ فِيها ما تَدَّعُون‌َ فصلت‌ آيه 30 و 31. فِي‌ جَنّات‌ِ جمع‌ جنه‌ ‌است‌ شامل‌ هشت‌ بهشت‌ ميشود. النَّعِيم‌ِ پر ‌از‌

حيله بسيار بزرگ. آن با تشديد و تخفيف هر دو خوانده شده است. كبائر 1- [نساء:31]. 2- [شورى:37] 3- [نجم:32] 4- [كهف:49]. 5- [قمر:52-53] درباره هر پنج آيه صحبت

الْمُهِينِ (30) مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كانَ عالِياً مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31) وَ لَقَدِ اخْتَرْناهُمْ عَلى‌ عِلْمٍ عَلَى الْعالَمِينَ (32) وَ آتَيْناهُمْ

غَيْرُ مَلُومِينَ «30» فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ «31» و آنان كه در اموالشان حقّى است معلوم. براى افراد سائل و محروم. و آنان كه

سلطه‌گرى بر مردم نيستند. «لَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّاراً شَقِيًّا» «1». مريم، 31. تفسير نور(10جلدى)، ج‌5، ص: 264 وَ بَرًّا بِوالِدَتِي وَ لَمْ يَجْعَلْنِي

«3». بقره، 85. «4». انعام، 25. «5». انبياء، 5. «6». انفال، 31. «7». فصّلت، 26. «8». انفال، 31. «9». احقاف، 30. جلد 10 - صفحه 245 7- هدايت قرآن دائمى است

شايد مجادله‌ى حضرت ابراهيم عليه السلام همان باشد كه در سوره‌ى عنكبوت، آيه 31 آمده است كه او به فرشتگان گفت: چگونه منطقه را زير و رو مى‌كنيد درحالى كه حضرت

شماره کتابت : ٧٥ جزء : نزول ترتيب نزول : ٣١ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٤٠ تعداد کلمات : ١٨٤ تعداد حروف :

إِلى‌ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ (30) لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (32) كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ (33)

مَخْضُودٍ «28» وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ «29» وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ (31) وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ (33) وَ فُرُشٍ

نوزدهم، ص 408 و 409، انتشارات اسلاميّه. «2» همان مدرك ص 408. جلد 12 - صفحه 31 عذاب آب جوش شديد تا تمام ظاهر بدن او گداخته شود چنانچه باطن او از زقوم گداخته

فِيها ما تَشتَهِي‌ أَنفُسُكُم‌ وَ لَكُم‌ فِيها ما تَدَّعُون‌َ فصلت‌ آيه 30 و 31. فِي‌ جَنّات‌ِ جمع‌ جنه‌ ‌است‌ شامل‌ هشت‌ بهشت‌ ميشود. النَّعِيم‌ِ پر ‌از‌

أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ (31) جلد 5 صفحه 103 ترجمه‌ و بتحقيق آسان نموديم قرآن را براى پند گرفتن پس آيا

اقطار السموات و الارض فانفذوا ...» «2». سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ (31) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (32) يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ

«3». بقره، 85. «4». انعام، 25. «5». انبياء، 5. «6». انفال، 31. «7». فصّلت، 26. «8». انفال، 31. «9». احقاف، 30. جلد 10 - صفحه 245 7- هدايت قرآن دائمى است

‌که‌ خداوند ‌در‌ چندين‌ موضع‌ بيان‌ فرموده‌ ‌در‌ سوره آل‌ عمران‌ ‌از‌ آيه 31 ‌تا‌ آيه 50 ‌در‌ بيست‌ ‌آيه‌ بيان‌ فرمود، و ‌در‌ سوره مريم‌ ‌از‌ آيه 16 ‌تا‌

دِينِكُمْ» «7» «1». انعام، 25. «2». انبياء، 5. «3». احقاف، 8. «4». انفال، 31. «5». ابراهيم، 30. «6». فصلت، 26. «7». توبه، 12. جلد 9 - صفحه 613 - دين خدا

آیات شامل این کلمه غلب‌ (۳۱ بار) الم فِي الرّوم أَدْنَى الْأَرْض وَ هُم مِن بَعْد در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) قعد (۳۱ بار) رَضِيتُم أَوّل مَرّة وَ إِنّکُم فَاقْعُدُوا مَعِي عَدُوّا مَع تُقَاتِلُوا الْخَالِفِين لا لَن تُصَل أَبَدا

آیات شامل این کلمه خلص‌ (۳۱ بار) ال الدّين وَ لِلّه الّذِين أَلا اتّخَذُوا لَه مِن مُخْلِصا دُونِه اللّه أَوْلِيَاء فَاعْبُد مَا نَعْبُدُهُم إِلاّ در حال

آیات شامل این کلمه خلص‌ (۳۱ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) قَال لِنَفْسِي بِه فَلَمّا ائْتُونِي الْمَلِک کَلّمَه رَحِيم وَ إِنّک الْيَوْم غَفُور لَدَيْنَا رَبّي مَکِين

آیات شامل این کلمه برء (۳۱ بار) مَا نَفْسِي إِن الْخَائِنِين وَ النّفْس کَيْد يَهْدِي لَأَمّارَة لا بِالسّوء اللّه إِلاّ أَن رَحِم رَبّي در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه بدو (۳۱ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) وَ لَهُمَا مِنْهَا فَأَکَلا سَوْآتُهُمَا يَبْلَى لا مُلْک طَفِقَا يَخْصِفَان عَلَيْهِمَا الْخُلْد مِن شَجَرَة

آیات شامل این کلمه بدو (۳۱ بار) ال وَ فِيه مَن يُرِد الْعَاکِف سَوَاء بِإِلْحَاد لِلنّاس جَعَلْنَاه بِظُلْم الّذِي نُذِقْه مِن الْحَرَام عَذَاب الْمَسْجِد

آیات شامل این کلمه طهر (۳۱ بار) وَ بَيْتِي شَيْئا لِلطّائِفِين بِي تُشْرِک الْقَائِمِين لا أَن الرّکّع السّجُود الْبَيْت مَکَان لِإِبْرَاهِيم در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه بدو (۳۱ بار) ها (۱۳۹۹ بار) وَ قَرَاطِيس تُخْفُون تَجْعَلُونَه کَثِيرا لِلنّاس هُدًى عُلّمْتُم نُورا مَا مُوسَى لَم تَعْلَمُوا بِه أَنْتُم

آیات شامل این کلمه بدو (۳۱ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) مَا فِي وَ يَعْلَمْه أَو اللّه صُدُورِکُم يَعْلَم تُخْفُوا إِن السّمَاوَات قُل الْمَصِير در حال بارگیری.

آیات شامل این کلمه برء (۳۱ بار) وَ مِمّا أُولٰئِک لِلطّيّبَات يَقُولُون الطّيّبُون لَهُم مَغْفِرَة لِلطّيّبِين الطّيّبَات رِزْق يَا کَرِيم لِلْخَبِيثَات

آیات شامل این کلمه طهر (۳۱ بار) مِن فَأَنْجَيْنَاه أُنَاس وَ إِنّهُم إِلاّ أَهْلَه قَرْيَتِکُم امْرَأَتَه قَالُوا الْغَابِرِين قَدّرْنَاهَا لُوط کَانَت

آیات شامل این کلمه قعد (۳۱ بار) ال يَسْتَوِي مِن خَبِيرا لا الْمُؤْمِنِين تَعْمَلُون غَيْر بِمَا أُولِي کَان الضّرَر اللّه وَ إِن الْمُجَاهِدُون فِي سَبِيل

آیات شامل این کلمه شفع‌ (۳۱ بار) نا (۱۱۸۲ بار) اللّه وَ عِنْد لا هٰؤُلاَء يَقُولُون قُل أَ يَنْفَعُهُم تُنَبّئُون يَضُرّهُم بِمَا يَعْلَم مَا در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه خلص‌ (۳۱ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) وَ بِخَالِصَة إِنّا الْأَبْصَار ذِکْرَى الدّار الْأَيْدِي إِنّهُم أُولِي عِنْدَنَا يَعْقُوب لَمِن الْمُصْطَفَيْن

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) خلص‌ (۳۱ بار) وَ أَخْلَصْنَاهُم ذِکْرَى الدّار إِنّا الْأَبْصَار إِنّهُم الْأَيْدِي عِنْدَنَا لَمِن أُولِي الْمُصْطَفَيْن

آیات شامل این کلمه طهر (۳۱ بار) ال تَنْزِيل إِلاّ مِن رَب يَمَسّه الْعَالَمِين لا مَکْنُون أَ فَبِهٰذَا کِتَاب الْحَدِيث کَرِيم فِي در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه هجر (۳۱ بار) وَ بَنَات اللاّتِي مَعَک خَالاَتِک امْرَأَة إِن مُؤْمِنَة خَالِک وَهَبَت نَفْسَهَا لِلنّبِي عَمّاتِک در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه شفع‌ (۳۱ بار) لَنَا وَ لا مِن صَدِيق حَمِيم فَمَا الْمُجْرِمُون فَلَو أَن إِلاّ أَضَلّنَا مَا در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه بدو (۳۱ بار) ها (۱۳۹۹ بار) وَ لَهُم لَم قَال نَفْسِه أَنْتُم شَرّ فِي يُوسُف مَکَانا فَأَسَرّهَا قَبْل اللّه أَعْلَم مِن بِمَا لَه در

آیات شامل این کلمه لبث‌ (۳۱ بار) وَ بِهَا مَا إِلاّ لَآتَوْهَا يَسِيرا الْفِتْنَة لَقَد سُئِلُوا کَانُوا ثُم عَاهَدُوا أَقْطَارِهَا اللّه مِن عَلَيْهِم

آیات شامل این کلمه غلب‌ (۳۱ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) مِن فِي سَيَغْلِبُون بَعْد بِضْع سِنِين هُم وَ لِلّه الْأَمْر الْأَرْض أَدْنَى قَبْل الرّوم در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه س‌ (۱۲۴ بار) غلب‌ (۳۱ بار) فِي مِن غَلَبِهِم بِضْع سِنِين وَ بَعْد لِلّه الْأَمْر هُم الْأَرْض قَبْل أَدْنَى در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه بدو (۳۱ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) کَادَت بِه إِن لَو فَارِغا لا مُوسَى أَن أُم رَبَطْنَا فُؤَاد عَلَى أَصْبَح قَلْبِهَا وَ لِتَکُون مِن در

آیات شامل این کلمه بدو (۳۱ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) وَ اللّه تَخْشَى مَا النّاس نَفْسِک فِي تُخْفِي أَحَق أَن تَخْشَاه اتّق فَلَمّا در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه بدو (۳۱ بار) مَا وَ أَرَاذِلُنَا الرّأْي هُم الّذِين إِلاّ نَرَى اتّبَعَک لَکُم نَرَاک عَلَيْنَا مِن فَضْل بَل مِثْلَنَا در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه غلب‌ (۳۱ بار) وَ فَلَنُذِيقَن کَفَرُوا لَعَلّکُم الّذِين فِيه الْغَوْا عَذَابا شَدِيدا الْقُرْآن لِهٰذَا لَنَجْزِيَنّهُم تَسْمَعُوا

آیات شامل این کلمه غلب‌ (۳۱ بار) ثُم وَ حَسْرَة الّذِين کَفَرُوا عَلَيْهِم تَکُون إِلَى اللّه جَهَنّم لِيَمِيز فَسَيُنْفِقُونَهَا يُحْشَرُون سَبِيل عَن

آیات شامل این کلمه خلص‌ (۳۱ بار) وَ مِن سَائِغا لَبَنا لِلشّارِبِين دَم ثَمَرَات فَرْث بَيْن النّخِيل الْأَعْنَاب بُطُونِه فِي مِمّا در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه ف‌ (۲۹۹۹ بار) قعد (۳۱ بار) مَع مَرّة أَوّل الْخَالِفِين وَ لا بِالْقُعُود رَضِيتُم تُصَل عَلَى إِنّکُم عَدُوّا أَحَد مِنْهُم مَعِي تُقَاتِلُوا

آیات شامل این کلمه بدو (۳۱ بار) إِن لَکُم عَنْهَا تَسْأَلُوا وَ اللّه حِين الْقُرْآن يُنَزّل تَسُؤْکُم أَشْيَاء عَفَا عَن لا آمَنُوا غَفُور الّذِين أَيّهَا

آیات شامل این کلمه خلص‌ (۳۱ بار) لَه اللّه الدّين أَعْبُد قُل أُمِرْت وَ أَلا فَاعْبُد دِينِي فَاعْبُدُوا أَن عَظِيم لِلّه بِالْحَق مَا الْکِتَاب لِأَن

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) شرر (۳۱ بار) وَ الْإِنْسَان نَبْلُوکُم دُعَاءَه بِالْخَيْر الْخَيْر يَدْع أَلِيما فِتْنَة الْمَوْت ذَائِقَة کَان عَذَابا

آیات شامل این کلمه قعد (۳۱ بار) ال مِن وَ اللّه إِبْرَاهِيم حَکِيم فَخَرّ النّسَاء بُنْيَانَهُم عَلِيم الْبَيْت يَرْفَع عَلَيْهِم السّقْف اللاّتِي إِذ

آیات شامل این کلمه ف‌ (۲۹۹۹ بار) لبث‌ (۳۱ بار) وَ رَبّه فِي قَوْمِه فِيهِم أَلْف إِلَى السّجْن ذِکْر بِضْع سَنَة الشّيْطَان نُوحا فَأَنْسَاه سِنِين أَرْسَلْنَا

از مادّه «قعود» به معناى نشستن، کنایه از توقف و از کار افتادن مى باشد. قعد (۳۱ بار) وَ فَلا بَعْد الشّيْطَان الذّکْرَى مَع يُنْسِيَنّک الْقَوْم إِمّا الظّالِمِين

آیات شامل این کلمه شفع‌ (۳۱ بار) ال إِلاّ وَ لا لَه مَن تَنْفَع مِن أَذِن يَمْلِکُون الرّحْمٰن عِنْدَه لِلّه جَمِيعا دُونِه يَعْقِلُون وِرْدا قُل ظَهِير

آیات شامل این کلمه برء (۳۱ بار) آفريننده [حشر:24]،اوست خداى اندازه‏گير، آفريننده، صورت ده،براى اوست نامهاى خوب. با در نظر گرفتن آنچه در «برء - بَرِيه»

إِلى‌ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ (30) لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (32) كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ (33)

فِي الْأَرْضِ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ (31) وَ مِنْ آياتِهِ الْجَوارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ (32) إِنْ يَشَأْ يُسْكِنِ

أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ (31) جلد 5 صفحه 103 ترجمه‌ و بتحقيق آسان نموديم قرآن را براى پند گرفتن پس آيا

مَخْضُودٍ «28» وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ «29» وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ (31) وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ (33) وَ فُرُشٍ

مَخْضُودٍ «28» وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ «29» وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ (31) وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ (33) وَ فُرُشٍ

زَيْتُوناً وَ نَخْلاً «29» وَ حَدائِقَ غُلْباً (30) وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا (31) مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ (32) فَإِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ (33) يَوْمَ

هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (30) قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31) قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ (32) لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ

الْمُهِينِ (30) مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كانَ عالِياً مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31) وَ لَقَدِ اخْتَرْناهُمْ عَلى‌ عِلْمٍ عَلَى الْعالَمِينَ (32) وَ آتَيْناهُمْ

باللّه تعالى من هذا الحال. ثُمَّ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرِينَ (31) فَأَرْسَلْنا فِيهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ

هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (30) قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31) قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ (32) لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ

هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (30) قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31) قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ (32) لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ

الْمُهِينِ (30) مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كانَ عالِياً مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31) وَ لَقَدِ اخْتَرْناهُمْ عَلى‌ عِلْمٍ عَلَى الْعالَمِينَ (32) وَ آتَيْناهُمْ

الْمُهِينِ (30) مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كانَ عالِياً مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31) وَ لَقَدِ اخْتَرْناهُمْ عَلى‌ عِلْمٍ عَلَى الْعالَمِينَ (32) وَ آتَيْناهُمْ

الْمُهِينِ (30) مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كانَ عالِياً مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31) وَ لَقَدِ اخْتَرْناهُمْ عَلى‌ عِلْمٍ عَلَى الْعالَمِينَ (32) وَ آتَيْناهُمْ

به معناى نشستن، کنایه از توقف و از کار افتادن مى باشد. ف‌ (۲۹۹۹ بار) قعد (۳۱ بار) رَبّک وَ لا مَلُوما مَذْمُوما الْبَسْط آخَر مَخْذُولا إِلٰها کُل مَحْسُورا