روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۶۱

آدرس:

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن الحسين بن سعيد عن ابي وهب عن محمد بن منصور قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِذََا فَعَلُوا فََاحِشَةً قََالُوا وَجَدْنََا عَلَيْهََا آبََاءَنََا وَ اَللََّهُ أَمَرَنََا بِهََا قُلْ إِنَّ اَللََّهَ لاََ يَأْمُرُ بِالْفَحْشََاءِ أَ تَقُولُونَ عَلَى اَللََّهِ مََا لاََ تَعْلَمُونَ‏ قَالَ فَقَالَ هَلْ رَأَيْتَ أَحَداً زَعَمَ أَنَّ اَللَّهَ أَمَرَ بِالزِّنَا وَ شُرْبِ اَلْخَمْرِ أَوْ شَيْ‏ءٍ مِنْ هَذِهِ اَلْمَحَارِمِ فَقُلْتُ لاَ فَقَالَ مَا هَذِهِ اَلْفَاحِشَةُ اَلَّتِي يَدَّعُونَ أَنَّ اَللَّهَ أَمَرَهُمْ بِهَا قُلْتُ اَللَّهُ أَعْلَمُ وَ وَلِيُّهُ قَالَ فَإِنَّ هَذَا فِي أَئِمَّةِ اَلْجَوْرِ اِدَّعَوْا أَنَّ اَللَّهَ أَمَرَهُمْ بِالاِئْتِمَامِ بِقَوْمٍ‏ لَمْ يَأْمُرْهُمُ اَللَّهُ بِالاِئْتِمَامِ بِهِمْ فَرَدَّ اَللَّهُ ذَلِكَ عَلَيْهِمْ فَأَخْبَرَ أَنَّهُمْ قَدْ قَالُوا عَلَيْهِ اَلْكَذِبَ وَ سَمَّى ذَلِكَ مِنْهُمْ فَاحِشَةً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۹

محمد بن منصور گويد: از آن حضرت پرسيدم از قول خدا عز و جل (۲۸ سوره اعراف): «وقتى يك هرزگى كنند گويند پدران خود را مرتكب آن ديديم و خدا ما را بدان دستور داده. بگو خدا دستور به هرزگى نمى‏دهد. آيا نسبت به خدا چيزى كه ندانيد مى‏گوئيد»؟ گويد: فرمود: آيا كسى را ديدى كه معتقد باشد خدا دستور داده به‏ زنا و مى‏خوارى يا چيزى از اين گونه محرمات؟ گفتم: نه، فرمود: پس اين هرزگى چيست كه دعوى مى‏كنند خدا بدان دستور داده؟ گفتم: خدا داناتر است و وَلِيّش، فرمود: اين در باره پيشوايان جور است كه دعوى كنند خدا آنها را مأمور كرده اقتداء به مردمى كنند كه خدا به پيروى از آنان دستور نداده، خدا اين اظهار را از آنها مردود دانسته و خبر داده كه آنها از دروغ اين را نسبت به او دادند و آن را هم فاحشه و هرزگى ناميده.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۰۱

محمد بن منصور گويد: از آن حضرت راجع بقول خداى عز و جل «و چون كار بدى كنند، گويند پدران خود را مرتكب آن ديده‏ايم و خدا ما را بدان فرمان داده است، بگو خدا بكار زشت فرمان نميدهد چرا در باره خدا چيزى كه نميدانيد ميگوئيد؟- ۲۸ سوره ۷-» پرسيدم. فرمود: آيا كسى را ديده‏ئى كه معتقد باشد خدا بزنا كردن و شراب نوشيدن و مانند اين محرمات فرمان داده است؟ عرضكردم: نه، فرمود: پس اين كار زشتى كه ادعا ميكنند خدا آنها را بدان فرمان داده است چيست؟ عرضكردم: خدا داناتر است و وليش، فرمود: اين مطلب در باره امامان جور (غاصب امامت) است كه مردم ادعا كردند خدا ايشان را بپيروى از مردمى فرمان داده است كه خدا بپيروى از آنان دستور نداده پس خدا ادعاء ايشان را رد كرده و خبر داده كه در باره خدا دروغ گفته‏اند و اين عملشان را فاحشه (كار زشت) ناميده است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۲۹۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از ابو وهب، از محمد بن منصور كه گفت: آن حضرت را سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ: «وَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً قالُوا وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا وَ اللَّهُ أَمَرَنا بِها قُلْ إِنَّ اللَّهَ لا يَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ أَ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ» «۱»، يعنى: «چون فاحشه (و خصلتى را كه در زشتى در سر حد كمال است)، به جا آورند، گويند كه: يافته‏ايم بر اين عمل زشت پدران خود را، و خدا ما را به آن امر فرموده. بگو: به درستى كه خدا امر نمى‏فرمايد به زشتى و ناپسند. آيا مى‏گوييد و افترا مى‏بنديد به خدا آنچه را كه نمى‏دانيد؟». راوى مى‏گويد كه: حضرت فرمود كه: «آيا كسى را ديده‏اى كه گمان كرده باشد كه خدا امر فرموده به زنا و آشاميدن شراب، يا چيزى از اين محرمات؟» عرض كردم: نه، فرمود كه: «اين فاحشه كه ادعا مى‏كنند كه خدا ايشان را به آن امر فرموده، چيست؟» عرض كردم كه: خدا و ولىّ او بهتر مى‏دانند. فرمود كه: «اين سخن در شأن ائمه جور است. مخالفان ادعا كردند كه خدا ايشان را امر فرموده به اقتدا كردن به گروهى كه خدا ايشان را به اقتدا كردن به ايشان، امر نفرموده. پس خدا اين را بر ايشان رد فرمود و خبر داد كه ايشان بر او دروغ گفتند، و اين اقتدا را كه از ايشان سر زد، فاحشه ناميد».

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

1. آل عمران ١٤٤
2. آل عمران ١٥٩
3. ابراهيم ٣٥
4. الأعراف ١٤٢
5. الأنبياء ٧٣
6. الأنعام ١٢٢
7. الأنعام ٩٣
8. البقرة ١٢٤
9. البقرة ٢٥
10. المائدة ٣

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)

1. الکافی جلد ۱ ش ۲۰ (روایت شده از: امام هادى عليه السلام)
2. الکافی جلد ۱ ش ۴۲۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
3. الکافی جلد ۱ ش ۴۳۳ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
4. الکافی جلد ۱ ش ۴۴۰ (روایت شده از: امام موسى كاظم عليه السلام)
5. الکافی جلد ۱ ش ۴۴۵ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
6. الکافی جلد ۱ ش ۴۴۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
7. الکافی جلد ۱ ش ۴۵۳ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
8. الکافی جلد ۱ ش ۴۵۵ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
9. الکافی جلد ۱ ش ۴۶۵ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
10. الکافی جلد ۱ ش ۴۶۹ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
11. الکافی جلد ۱ ش ۴۷۲ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
12. الکافی جلد ۱ ش ۴۷۴ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
13. الکافی جلد ۱ ش ۴۸۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
14. الکافی جلد ۱ ش ۵۱۰ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
15. الکافی جلد ۱ ش ۵۸۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
16. الکافی جلد ۱ ش ۶۰۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
17. الکافی جلد ۱ ش ۷۵۴ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
18. الکافی جلد ۱ ش ۹۵۳ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
19. الکافی جلد ۱ ش ۹۵۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
20. الکافی جلد ۱ ش ۹۵۸ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)

... نتایج بیشتر