نتایج جستجو

ملائکه وحى رده:نقش منى رده:نقش نطفه رده:نقش وحى رده:نقش کتب آسمانى رده:نقش کعبه رده:نواهى خدا رده:نیازهاى انسان رده:هدایت انسان ها رده:هدایت فرعون رده:هدایتهاى

کیفیت درخواست قبولى عمل ۶ کعبه: بانیان کعبه ۱، ۳; بناى کعبه ۱، ۳، ۴، ۵، ۸، ۱۶، ۱۸; تاریخ کعبه ۲، ۳، ۱۶; فضایل کعبه ۱۸; قدمت کعبه ۲ مقربان: ۵ تفسیر قمى، ج

احترام کعبه ۹; بانیان کعبه ۱; بنیانگذار کعبه ۴; تاریخ کعبه ۱، ۴; تطهیر کعبه ۱۰; عبادت در کعبه ۲، ۳; فضیلت کعبه ۵، ۹; قداست کعبه ۹; متولیان کعبه ۱۰; منشأ

۴; کوچ زمستانى قریش ۴; نعمتهاى قریش ۶ کعبه: فضیلت کعبه ۸; مالک کعبه ۲، ۳، ۸; مالکیت کعبه ۸; مدبر کعبه ۲، ۳; نقش کعبه ۷ لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۴ نعمت: نعمت

قرآن: تشبیهات قرآن ۳، ۴ کعبه: تاریخ کعبه ۶; شرافت کعبه ۶; عظمت کعبه ۶; کعبه در جاهلیت ۶; کیفر حرمت شکنى کعبه ۷; کیفر هجوم به کعبه ۷

از توجه به كعبه جدا مى‏شود. الميزان مى‏خواهد از آيه اول قبله بودن كعبه استفاده كند بدين بيان: شطر به معنى بعض است و بعض مسجدالحرام همان كعبه است و اينكه

کافران مکه: دعاى کافران مکه ۳ ; عبادت کافران مکه ۲، ۳ ; کافران مکه و کعبه ۳ کعبه: اهمیت کعبه ۳ کفر: اصرار بر کفر ۷ ; نشانه هاى کفر ۴ لغو: موارد لغو ۳ مؤمنان:

خانه کعبه را خراب کنند، به این امید که به کلیسای یمن مرکزیت بخشند، اما آنها نه تنها به مقصود خود نرسیدند، بلکه این ماجرا بر عظمت مکه و خانه کعبه افزود

در وجوب حج بحث تاريخى (پيرامون بناى كعبه و چند بار تجديد بناى آن ) شكل كعبه جامه كعبه مقام و منزلت كعبه توليت كعبه آيه ۹۶ - ۹۷ آيه و ترجمه تفسير : نكته

قریش ۵; نعمتهاى قریش ۳; نیازهاى قریش ۲; ییلاق نشینى قریش ۱ کعبه: احترام کعبه ۶; حمایت از کعبه ۶ مکه: احترام اهل مکه ۶; هجوم اصحاب فیل به مکه ۴ نعمت: مشمولان

منشأ رفع ترس قریش ۸; منشأ نجات قریش ۱; نجات قریش ۱ کعبه: آثار امنیت کعبه ۳، ۱۰; فضیلت کعبه ۱۵; نقش کعبه ۱۰ گرسنگى: عوامل رفع گرسنگى ۵; نجات از گرسنگى ۱ مشرکان:

تخریب کعبه به سوی مکّه حرکت کردند و فیلهائی را به همراه داشتند. علّت حمله این بود که حبشیها که بر یمن فرمانروائی می‌کردند، چون توجّه مردم را به کعبه دیدند،

صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ باستقبال‌ كعبه‌ ‌از‌ جهت‌ مزايايي‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌براي‌ كعبه‌ ميباشد زيرا كعبه‌ اولين‌ خانه ‌است‌ ‌که‌ ‌براي‌ عبادت‌ مردم‌

بجانب آن حضرت كوچ ميكردند و زيارت ميكردند خانه كعبه را پس خدا فرمود بايد عبادت كنند آنها پروردگار خانه كعبه را كه نجات دادشان از گرسنگى و ديگر محتاج بمسافرت

این مراسم «قصد زیارت خانه خدا» مى کنند و به همین دلیل اضافه به «بیت» (خانه کعبه) شده است. حجج‌ (۳۳ بار) مَن وَ النّاس الْبَيْت عَلَى لِلّه اسْتَطَاع إِلَيْه

بود وارد كعبه ابرهه شد و در آنجا كثافت كارى كرد، ابرهه چون وارد آنجا شد و كثافت را ديد گفت: كه اين كار را كرده؟! به نصرانيتم قسم آن خانه (كعبه مسلمين) را

ماهتاب انجام مى شود ـ چنان که نقل کرده اند مشرکان عرب شب هاى ماهتابى در اطراف کعبه جمع مى شدند و بر ضد پیامبر(صلى الله علیه وآله) سخن مى گفتند ـ این واژه در

العرب ۲۲ علایق: آثار علاقه به وطن ۷ قرآن: هدایتگرى قرآن ۶ کعبه: آثار قداست کعبه ۱۳; تاریخ کعبه ۱۳ محمد(ص): آثار پیروى از محمد(ص) ۲۲; پیروى محمد(ص) از دین

حقانیت تغییر قبله ۳; مسیحیان و تغییر قبله ۷; یهود و تغییر قبله ۷ کعبه: قبله شدن کعبه ۳ محمّد(ص): ایمان محمّد(ص) ۹; نبوت محمّد(ص) ۹ مسیحیان: تبلیغ مسیحیان

حقانیت تغییر قبله ۶، ۷; حقانیت قبله مسلمانان ۸ قرآن: تشبیهات قرآن ۱ کعبه: قبله شدن کعبه ۶ محمّد(ص): تاریخ محمّد(ص) ۵; محمّد(ص) در انجیل ۲، ۱۲; محمّد(ص) در

[انفال:35]. نماز و عبادت مشركان در كنار كعبه جز صفيرزدن و كف زدن نبود. از ابن عباس نقل است كه قريش عريان و كف زنان و صفيرزنان كعبه را طواف مى‏كردند. ظاهرا مراد آن

عذاب: عذاب دردناک ۱۵; مراتب عذاب ۱، ۱۵; موجبات عذاب اخرو ۱، ۱۵ کعبه: فضیلت کعبه ۴; قداست کعبه ۴ کفر: آثار کفر به خدا ۱; گناه کفر به خدا ۱ گناهان کبیره :۱۴

عمل ۶ کافران: شیوه برخورد با کافران ۴ ; گمراهى کافران ۳ کتمان حق: ۵ کعبه: ۵ بناى کعبه ۲ گمراهى: ۳ موانع گمراهى ۸ محمّد (ص): مسؤولیت محمّد (ص) ۱ مسلمانان:

شدند، واقعه را پرسيد. گفتند مقصد آنان زيارت خانه كعبه است. عرق نخوتش به حركت آمد. در مقابل خانه كعبه در صنعاء كنيسه بساخت از رخام ملون، در و ديوار آن را

نماز به طرف كعبه، مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلى‌ عَقِبَيْهِ‌: از آن كس كه باز گردند بر پاشنه‌هاى خود يعنى برگردند از كعبه. تبصره: تحويل قبله از كعبه به بيت المقدس،

بذكر شمّه‌ئى از تشريفات خانه كعبه باين تقريب كه ياد كن وقتى را كه مرجع قرار داديم و تعيين نموديم براى ابراهيم محلّ خانه كعبه را كه در آن خانه‌ئى بنا كند

مسجد کعبه محترم). قسم می خورم به این شهر، قسم به اين شهر. سوگند به این شهر می‌خورم‌ سوگند ياد مى‌كنم به اين شهر- مكه-. سوگند به این شهر (مکّه که کعبه در

جسارت كرد. او لشكرى فيل سوار را تا نزديك مكه آورد تا به انتقام آن جسارت، كعبه را خراب كند. جلد 10 - صفحه 595 خداوند نيز پرندگانى را كه در منقارشان سنگريزه‌اى

است كه تراشيده به صورت و نقشى در مى‏آوردند بلكه انصاب سنگهايى بودند دراطراف كعبه. راغب گفته: آن سنگها را پرستش كرده و روى آنها قربانى مى‏كردند. فرق مابين

۱۴; منشأ تغییر قبله ۱۴; وحیانیت تغییر قبله ۱۴ قرآن: پیشگویى قرآن ۸ کعبه: قبله بودن کعبه ۵ گناه: گناه آگاهانه ۲۰; ظلم گناه ۲۰ محمّد(ص): محمّد(ص) و قبله اهل

جسارت كرد. او لشكرى فيل سوار را تا نزديك مكه آورد تا به انتقام آن جسارت، كعبه را خراب كند. جلد 10 - صفحه 595 خداوند نيز پرندگانى را كه در منقارشان سنگريزه‌اى

نماز و نحو ‌آن‌ نه‌ ‌براي‌ اينست‌ ‌که‌ خداوند ‌در‌ طرف‌ كعبه‌ ‌باشد‌ بلكه‌ ‌براي‌ احترام‌ كعبه‌ ‌است‌ ‌که‌ بيت‌ اللّه‌ الحرام‌ و قبله‌ مسلمين‌ ‌است‌، و

[بقره:196]. وآن چنين است كه شخص از ميقات احرام بسته وارد مكّه مى‏شود هفت بار كعبه را طواف كرده در مقام ابراهيم«عليه‏السلام»نماز طواف مى‏خواند آنگاه ميان دو

خدا حق شناس و داناست. سعی صفا و مروه از شعائر دین خداست، پس هر کس حجّ خانه کعبه یا اعمال مخصوص عمره به جای آورد باکی بر او نیست که سعی صفا و مروه نیز به

«حراض» را كه «سقام» نام داشت بست و پناهگاه آن ساخته بودند و آن را با حرم كعبه برابر مى‏نهادند و آن بت قربانگاهى داشت كه ذبايح را در آن سر مى‏بريدند و نام

جمرات منى به آنها هم بّكه گفته مى‏شود. در الميزان فرموده: مراد از بّكه زمين كعبه است به واسطه ازدحام مردم، بّكه ناميده شده است. طبرسى از امام باقر «عليه السلام»

لَمْ يَدْخُلِ الْكَعْبَةَ حَتَّى اَمَرَ بِالزُّخْرُفِ فَنَحَّى» آن حضرت وارد كعبه نشد تا فرمود كه تصاوير و نقوش را از آن كنار كردند. در مجمع گويد: «زُخْرُفاً»

ندارند[بقره:127]. آن در آيه جمع قاعده به معنى پايه هاست يعنى آنگاه كه ابراهيم پايه‏هاى كعبه را بالا مى‏برد. وَ الّذِين لَهُم کَذَبُوا لِيُؤْذَن اللّه الْأَعْرَاب مِن

ادب آن بود كه موسى در آن جا بى كفش باشد لذا امر به خلع نعل شد، مقدّس بودن كعبه شريف و مساجد و مشاهد مشرفه همه از اين باب است، شرافت مكان به سبب عبادت مخصوص

كتاب، تورات موسى است كه در صفحه گسترده نوشته شده بود و منظور از بيت معمور كعبه و از سقف مرفوع آسمان است [انبياء:32]. و از بحر مسجور (درياى گداخته) مطلق

ندارند[بقره:127]. آن در آيه جمع قاعده به معنى پايه هاست يعنى آنگاه كه ابراهيم پايه‏هاى كعبه را بالا مى‏برد. وَ کُنّا مِنْهَا أَنّا مَقَاعِد شُهُبا لِلسّمْع فَمَن شَدِيدا

جوامع الجامع فرمود: بقولى لات و عزى و منات بتهايى بودند از سنگ، آنها را در كعبه گذاشته وعبادت مى‏كردند. ممكن است لفظ «اَلْاُخْرى» اشاره باشد به اينكه مقام

جَنُوبٌ وَ شَمالٌ» كه مراد باد جنوب و شمال است. ايضاً شمال بادى است كه از شمال كعبه مى‏وزد (راغب) در آقرب آمده: آن بادى است كه از طرف حجر اسماعيل ما بين مشرق

نفرموده که براى او محبوب تر از این باشد - و با دست خویش به کعبه اشاره فرمود - [و افزود]به احترام این کعبه، خداوند در قرآن ماههاى حرام را محترم شمرد. سه ماه متوالى

مثل [فصّلت:40]، [طور:13]، [نوح:25]. * [طور:4-7]. ظاهراً مراد از بيت المعمور كعبه است به «عمر» رجوع شود. مراد از سقف مرفوع به قرينه [انبياء:32]. آسمان است

[اعراف:96] هر آينه مى‏گشاديم بر آنها فايده‏هاى ثابت از آسمان. قرآن مجيد و كعبه و باران و عيسى از آن جهت در آيات شريفه، مبارك خوانده شده‏اند كه در آنها بركت

بودند كه توليت كعبه و مسجد الحرام حق آنها است و ميگفتند نحن ولاة البيت و الحرم يعنى ما اختيار دار خانه كعبه و حرميم با آنكه توليت خانه كعبه و حرم نمى‌شود

تين و زيتون، قسم به تین و زیتون (دو میوه معروف انجیر و زیت یا دو معبد بزرگ کعبه و بیت المقدس). سوگند به انجیر و زیتون سوگند به انجير و زيتون، سوگند به [سرزمین

ابراهيم عليه السّلام كه پدر حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و بانى كعبه معظّمه است در مكه، وَ ما وَلَدَ: و به آنچه زاده است آن را آدم كه تمام ذريّه

مشارالیه «هذا» زمینهاى اطراف کعبه باشد. بر این مبنا جمله «اجعل ...» حاکى از دو درخواست است: ۱- شهر شدن زمینهاى اطراف کعبه; ۲- برقرار بودن امنیت در آن شهر

است كه بر اطراف محلى سنگ بچينند محل تحجير شده را حجر (بر وزن علم) گويند حجر كعبه (حجر اسماعيل) از آن است طبرسى گويد علّت اين تسميه ممنوع الدخول بودن آن در

مى‌آورند و نعمت خدا را كفران مى‌كنند؟ آیا ندانسته‌اند که ما حرمی امن [از کعبه‌] قرار داده‌ایم، و حال آنکه مردمان را در پیرامونشان تاراج می‌کردند و می‌ربودند،

بودند كه توليت كعبه و مسجد الحرام حق آنها است و ميگفتند نحن ولاة البيت و الحرم يعنى ما اختيار دار خانه كعبه و حرميم با آنكه توليت خانه كعبه و حرم نمى‌شود

بن ابراهيم عليهم السلام صبر نمود به بلد بى‌آب و علف، و قيام نمود به بناء كعبه معظمه. اما ادريس عليه السلام صبر نمود بر دعوت به خدا، و اول كسى بود كه مبعوث

انصاب چنانكه در «نصب» خواهد آمد سنگهائى بود كه به آنها عبادت كرده و در اطراف كعبه نگهدارى مى‏كردند و قربانيهائى براى آنها و بر روى آنها را رنگين مى‏نمودند

نزول آن براى رفع محذور مذكور بوده است. * [حج:29]. مراد طواف معمولى به دور كعبه است كه هفت شوط با شرايط مخصوصى است. * [بقره:125]، [حج:26]. به قرينه «تِلْعاكِفينَ»

علیه‌السلام نظر افکند و فرمود: یا على بر روى شانه من سوار شو تا این که از پشت خانه کعبه آن بت بزرگ را بشکنى. على گفت: یا رسول اللّه شما پاى خود را بر پشت من بگذارید

بذكر شمّه‌ئى از تشريفات خانه كعبه باين تقريب كه ياد كن وقتى را كه مرجع قرار داديم و تعيين نموديم براى ابراهيم محلّ خانه كعبه را كه در آن خانه‌ئى بنا كند

نموده به بيت المعمور كه معبد ملائكه است در آسمان محاذى‌ جلد 5 صفحه 74 خانه كعبه و در هر روز هفتاد هزار ملك داخل در آن ميشوند و ديگر معاودت بآن نمينمايند

است كه تراشيده به صورت و نقشى در مى‏آوردند بلكه انصاب سنگهايى بودند دراطراف كعبه. راغب گفته: آن سنگها را پرستش كرده و روى آنها قربانى مى‏كردند. فرق مابين

پرداخته ایم، روا نباشد كه با آن به طواف خانه كعبه پردازیم سپس خداوند این آیه را فرستاد و آنان را از طواف خانه كعبه با برهنه بودن بازداشته و به آن‌ها فهمانید

خير است. به قرينه آيات سابق روشن مى‏شود كه مراد از «حرمات» حج، مسجد الحرام، كعبه و غيره آنها است كه بزرگداشتن آنها سبب خير است. و ميشود گفت: كه «حرمات» اعمّ

اين آيه زمينه تحويل قبله را فراهم آورد كه اگر روزى قبله از بيت المقدس به كعبه برگردانده شد نبايد وحشت كرد و غيرممكن دانست زيرا همه جهات مال خدا است و بهركجا

نزول آن براى رفع محذور مذكور بوده است. * [حج:29]. مراد طواف معمولى به دور كعبه است كه هفت شوط با شرايط مخصوصى است. * [بقره:125]، [حج:26]. به قرينه «تِلْعاكِفينَ»

نموده به بيت المعمور كه معبد ملائكه است در آسمان محاذى‌ جلد 5 صفحه 74 خانه كعبه و در هر روز هفتاد هزار ملك داخل در آن ميشوند و ديگر معاودت بآن نمينمايند

نموده به بيت المعمور كه معبد ملائكه است در آسمان محاذى‌ جلد 5 صفحه 74 خانه كعبه و در هر روز هفتاد هزار ملك داخل در آن ميشوند و ديگر معاودت بآن نمينمايند

[اعراف:96] هر آينه مى‏گشاديم بر آنها فايده‏هاى ثابت از آسمان. قرآن مجيد و كعبه و باران و عيسى از آن جهت در آيات شريفه، مبارك خوانده شده‏اند كه در آنها بركت

باشد چون عرب عدنانى و پيغمبر ما از نسل آن حضرتند و اين دو پيغمبر در بناى كعبه و آبادى مكّه پيش قدم بودند و ذكر آن دو اينجا مناسب است و جواب قسم آنست كه

چنانكه دليل نام‌گذارى يَمَن و شام، آن است كه يمن، در سمت راست كعبه و شام، در سمت چپ كعبه واقع شده است. «ثُلَّةٌ» به معناى گروه و جماعت است كه به قرينه

چنانكه دليل نام‌گذارى يَمَن و شام، آن است كه يمن، در سمت راست كعبه و شام، در سمت چپ كعبه واقع شده است. «ثُلَّةٌ» به معناى گروه و جماعت است كه به قرينه

پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قرائت قرآن ميفرمود و نماز ميخواند در حول كعبه معظمه جمعى از اهل شرك از قبيل ابو سفيان و ابو جهل و نضر بن حرث و امّ جميل

فقط يك‌ ملاحظه‌ ‌از‌ حضرت‌ ابي‌ طالب‌ مي‌كردند عاقبت‌ طومار نوشتند و ‌در‌ كعبه‌ ميان‌ لوله‌ گذاردند ‌که‌ ديگر ‌به‌ حضرتش‌ و اصحابش‌ چيز نفروشند و ‌آن‌ قدر

شده است ، نقل شده و اشكال وارد بر آن وجوه اشاره به اينكه متروك ماندن خانه كعبه ، مؤ اخذه و عذاب الهى در پى دارد توضيح معناى آيه شريفه : (( ليميز الله الخبيث

فرمود: این على برادر من است که نزد شما آمده سپس رو به طرف کعبه نمود و فرمود: قسم به خداى این کعبه که او و شیعیانش از رستگارانند سپس فرمود: بدانید که او نخستین

عبد المطلب نشسته بودم، در خانه كعبه نظر مى‌كردم، وقت زوال بود. ناگاه جوانى ديدم به آسمان نگاه كرد. پس برخاست روى به خانه كعبه آورد، آنگاه ديدم‌ تفسير اثنا

(کوه) طور. و به کتابی نگاشته شده در طوماری گسترده. سوگند به آن خانه‌ی آباد [:کعبه و قلب حضرت محمدص] سوگند به بام بلند [:آسمان و آسمان قلب محمدص] و به دریای

مسجدالحرام و تهديد كساين كه در راه خدا و مسجدالحرام را مى بندند معبد شدن كعبه براى مردم مقصود از دستور الهى به ابراهيم (عليه السلام ): ((وطهر بيتى للطائفين

‌است‌ ‌که‌ مسجد ملائكه‌ ‌است‌ و دارد مطابق‌ كعبه‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌اگر‌ سنگي‌ رها كنند مستقيما مي‌آيد روي‌ طاق‌ كعبه‌ و فاصله ‌بين‌ ‌اينکه‌ دو كره‌ عطارد و زهره‌

را دلالت كنيم به خانه در مكه كه در آن گنجى باشد، قصد آنها اين بود كه اراده كعبه كند و هلاك شود. «تبع» قصه گنج را به احبار گفت، او را منع كردند، چه آن شريفترين

قربانگاه خود برسد (همان جائی که حاجی در آن از انجام مراسم حجّ بازمانده، و یا کعبه است)، و اگر کسی از شما بیمار شد، یا ناراحتی در سر داشت (به سبب زخمی بودن

در كنايس و معابد خود، عزيز و مسيح را بالوهيت ياد كنند. و مشركان در حوالى كعبه معظمه، بتان را پرستش كنند. در من لا يحضر- از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام

شده است ، نقل شده و اشكال وارد بر آن وجوه اشاره به اينكه متروك ماندن خانه كعبه ، مؤ اخذه و عذاب الهى در پى دارد توضيح معناى آيه شريفه : (( ليميز الله الخبيث

میانشان نبود که بیانگر قوانین آسمانی باشد. این است که در عصر نزول قرآن بت در کعبه پرستش می‌شد (نگا: قصص / ، سبأ / ). Tabber requires Javascript to function

آیه چنین بوده که رسول خدا صلى الله علیه و آله در ابتداى وحى روزى بر در خانه کعبه ایستاده بود و سوره والنجم را قرائت می‌نمود. بعضى از کفار نیز حاضر بودند چون

مى‌كنند كه فرمود: جابر بن عبد اللّه انصارى مرا خبر داد كه مشركين وقتى اطراف كعبه بر پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله مى‌گذشتند، سر و پشت را خم و سر را مى‌پوشانيدند

هميشه بيت‌المقدس است، ولى آيات تغيير قبله براى ما ظاهر كرد كه قبله‌ى دائمى، كعبه بوده است. 4. وقتى نشانه‌هاى قهر خدا پديد آمد، حتّى حضرت يونس عليه السلام

ابوسفيان مقدم او را گرامى داشت، كعب گفت: سى نفر از ما و سى نفر از شما به خانه كعبه مى رويم و با هم سوگند ياد مى كنيم كه محمد را از بين ببريم. ابوسفيان به كعب

سخن جديد و تازه است كه از ديگران سابقه ندارد. حضرت ابراهيم پس از تجديد بناى كعبه از خداوند خواست تا فقط به اهل ايمان روزى دهد. «وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَراتِ

ميگويد يك‌ الهه‌ بيش‌ نيست‌ ‌که‌ مفاد: أَ جَعَل‌َ الآلِهَةَ ‌که‌ 360 بت‌ ‌در‌ كعبه‌ داشتند. إِلهاً واحِداً ‌اينکه‌ ديوانه‌ ‌شده‌ زيرا: إِن‌َّ هذا لَشَي‌ءٌ عُجاب‌ٌ

سخن جديد و تازه است كه از ديگران سابقه ندارد. حضرت ابراهيم پس از تجديد بناى كعبه از خداوند خواست تا فقط به اهل ايمان روزى دهد. «وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَراتِ

خداي‌ تمام‌ ‌آنها‌ ‌بود‌ و ‌هر‌ طايفه‌ يك‌ بت‌ ‌براي‌ ‌خود‌ گرفتند و ‌در‌ كعبه‌ معظمه‌ نصب‌ كردند و ‌هر‌ فردي‌ يك‌ بت‌ مخصوص‌ ‌خود‌ داشت‌ و ‌در‌ فتح‌ مكه‌

آيه در باره ايشان نازل شده و اينجا قمّى ره فرموده مراد معاهده آنها است در كعبه كه نگذارند امارت باهل بيت پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم برسد ولى غافلند

آيه در باره ايشان نازل شده و اينجا قمّى ره فرموده مراد معاهده آنها است در كعبه كه نگذارند امارت باهل بيت پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم برسد ولى غافلند

ساعات شب. مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ‌: از مسجد الحرام كه محيط است به حرم كعبه. و نزد اكثر از خانه ام هانى كه حريم مسجد حرم است. إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى‌:

برابر كسى براى خدا احترام آنكس است چنانچه سجده نمودن براى خدا رو بقبله احترام كعبه است و پس از اين يوسف عليه السّلام شروع بذكر الطاف الهى نسبت بخود فرمود كه

درخت و كندن گياه آنرا و اين نه براى آنستكه خداوند فقط مالك آن شهر يا خانه كعبه است چون از آن حق و مملوك او است هر موجودى از موجودات بلكه اضافه رب بآن بلد

آيه در باره ايشان نازل شده و اينجا قمّى ره فرموده مراد معاهده آنها است در كعبه كه نگذارند امارت باهل بيت پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم برسد ولى غافلند

جدّ امجد حضرت ختمى مرتبت را كه صبر فرمود بر توقف در وادى غير ذى زرع و بناء كعبه و اطاعت حقّ و ترك معصيت و مفارقت پدر و اقارب و تسليم در مقام ذبح و ساير مشاق

مسلمانان مانند كسانيكه بجانب بيت المقدّس نماز ميخواندند بعد از تحويل قبله بجانب كعبه براى آنكه هنوز مطّلع بر تحويل نشده بودند پس اين آيه نازل شد و بنابر اين بايد

ذى‌الحجه (عيد قربان) است و يا مراد از شفع، دو كوه صفا و مروه است و مراد از وتر، كعبه كه يكى است. و يا مراد از وتر، خداوند يكتا و مراد از شفع، مخلوقات‌اند كه همه

آنكه‌ ‌آن‌، زنديق‌ ‌گفت‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ چه‌ كاريست‌ ‌شما‌ مسلمين‌ ميكنيد دور كعبه‌ ميگرديد ‌بين‌ دو كوه‌ صفا و مروه‌ رفت‌ و آمد ميكنيد رمي‌ جمره‌ و امثال‌

باشد چون عرب عدنانى و پيغمبر ما از نسل آن حضرتند و اين دو پيغمبر در بناى كعبه و آبادى مكّه پيش قدم بودند و ذكر آن دو اينجا مناسب است و جواب قسم آنست كه

‌است‌ ‌بين‌ قبله‌ و ‌بين‌ پرستش‌ قبله‌ مسلمين‌ كعبه‌ معظمه‌ قبلا بيت‌ المقدس‌ قبله ملائكه‌ بيت‌ المعمور لكن‌ كعبه‌ و بيت‌ المقدس‌ و بيت‌ المعمور ‌را‌ نميپرستيدند

پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قرائت قرآن ميفرمود و نماز ميخواند در حول كعبه معظمه جمعى از اهل شرك از قبيل ابو سفيان و ابو جهل و نضر بن حرث و امّ جميل

10 - صفحه 539 عبداللّه بن مسعود كه جثّه‌اى ضعيف داشت قبول كرد. همين كه نزد كعبه سران را ديد، آيات را تلاوت كرد. ابوجهل چنان سيلى به او زد كه از گوش او خون

اسبان حق تعالى چهارده روز پادشاهى را از او سلب نمود. حضرت فرمود: به خداى كعبه كه كعب دروغ گفت، زيرا انبياء معصوم چگونه ظلم از ايشان صادر گردد؛ بلكه سليمان

روي‌ چشم‌ ابي‌ بصير ‌پس‌ كرد ديد يك‌ جمعيت‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ نمره‌ حيوانات‌ دور كعبه‌ چرخ‌ جلد 18 - صفحه 167 ميزنند و تك‌ تك‌ آدم‌ ميان‌ ‌آنها‌ طواف‌ ميكند. ولي‌

است براى اهل مكّه كه در بلدى بودند امن و مورد اطمينان از هجوم دشمن باحترام كعبه با وسعت رزق چون از طائف و غيره انواع فواكه و اطعمه بآن جا حمل ميشد و مرفّه

است براى اهل مكّه كه در بلدى بودند امن و مورد اطمينان از هجوم دشمن باحترام كعبه با وسعت رزق چون از طائف و غيره انواع فواكه و اطعمه بآن جا حمل ميشد و مرفّه

آيه در باره ايشان نازل شده و اينجا قمّى ره فرموده مراد معاهده آنها است در كعبه كه نگذارند امارت باهل بيت پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم برسد ولى غافلند

ذى‌الحجه (عيد قربان) است و يا مراد از شفع، دو كوه صفا و مروه است و مراد از وتر، كعبه كه يكى است. و يا مراد از وتر، خداوند يكتا و مراد از شفع، مخلوقات‌اند كه همه

مَثَلًا» نازل گردید. و نیز گویند: صنا دید قریش در حطیم حاضر بودند و اطراف خانه کعبه ۳۶. بت نهاده و آن را مى پرستیدند، پیامبر آیه ۱.۱ را قرائت فرمود. کفار از

هنگام ضربت خوردن در محراب مسجد كوفه فرمود: «فزت و رب الكعبة» به پروردگار كعبه سوگند كه رستگار شدم. امام حسين عليه السلام ضمن خطبه مفصّلى مى‌فرمايند: «خط

«تَرْمِيهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ» «1» اصحاب فيل به حريم خانه‌ى خدا (كعبه) سوء قصد داشتند و قوم لوط به حريم خانه‌ى نبوّت (حضرت لوط) سوء قصد كردند و

باشد چون عرب عدنانى و پيغمبر ما از نسل آن حضرتند و اين دو پيغمبر در بناى كعبه و آبادى مكّه پيش قدم بودند و ذكر آن دو اينجا مناسب است و جواب قسم آنست كه

ذُرِّيَّتِي‌» بقره‌ آيه 118. و موقعي‌ ‌که‌ اسماعيل‌ ‌را‌ ‌در‌ مكّه‌ جنب‌ كعبه‌ گذاشت‌ عرض‌ كرد: «فَاجعَل‌ أَفئِدَةً مِن‌َ النّاس‌ِ تَهوِي‌ إِلَيهِم‌ وَ

‌خود‌ ‌را‌ نمود ابرهه‌ ‌گفت‌ ‌اگر‌ ‌از‌ ‌من‌ مطالبه‌ كرده‌ بودي‌ ‌که‌ خانه‌ كعبه‌ ‌را‌ خراب‌ نكنم‌ اجابت‌ ميكردم‌ ‌عبد‌ المطلب‌ فرمود «انا رب‌ّ الإبل‌ و للبيت‌

آيه در باره ايشان نازل شده و اينجا قمّى ره فرموده مراد معاهده آنها است در كعبه كه نگذارند امارت باهل بيت پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم برسد ولى غافلند

جدّ امجد حضرت ختمى مرتبت را كه صبر فرمود بر توقف در وادى غير ذى زرع و بناء كعبه و اطاعت حقّ و ترك معصيت و مفارقت پدر و اقارب و تسليم در مقام ذبح و ساير مشاق

به عمارت يا به شرف نبوت، يا به فرط طاعت و عبادت، يا به صفت خلت يا به عمارت كعبه. وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ‌: و بدرستى كه او در آخرت

آيه در باره ايشان نازل شده و اينجا قمّى ره فرموده مراد معاهده آنها است در كعبه كه نگذارند امارت باهل بيت پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم برسد ولى غافلند

باشد چون عرب عدنانى و پيغمبر ما از نسل آن حضرتند و اين دو پيغمبر در بناى كعبه و آبادى مكّه پيش قدم بودند و ذكر آن دو اينجا مناسب است و جواب قسم آنست كه

بسته و در كمينگاه انتقام بنشست، و همينكه آدم عليه السّلام عزيمت بيت المعمور كعبه معظمه نمود، قابيل فرصت يافته به سر رمه آمد. هابيل را ديد خوابيده، سنگى برداشت

پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قرائت قرآن ميفرمود و نماز ميخواند در حول كعبه معظمه جمعى از اهل شرك از قبيل ابو سفيان و ابو جهل و نضر بن حرث و امّ جميل

جدّ امجد حضرت ختمى مرتبت را كه صبر فرمود بر توقف در وادى غير ذى زرع و بناء كعبه و اطاعت حقّ و ترك معصيت و مفارقت پدر و اقارب و تسليم در مقام ذبح و ساير مشاق

تكلم، بعد خطاب فرمود چنانچه در خبر است كه حق سبحانه خطاب به زمين فرمود، مكان كعبه معظمه «زادها اللّه شرفا» پيش از همه، «اتينا طائعين» تكلم نمود، بعد از اجزاى

مسلمانان مانند كسانيكه بجانب بيت المقدّس نماز ميخواندند بعد از تحويل قبله بجانب كعبه براى آنكه هنوز مطّلع بر تحويل نشده بودند پس اين آيه نازل شد و بنابر اين بايد

ديد، گفت: بيا تا نزد هبل كه اعظم بتان است، رويم شفاعت كند. پس پير نزد خانه كعبه سر و دست هبل را بوسيد. گفت اى فريادرس به فرياد اين زن برس. از او فرزندى به

نظير آيه‌ى‌ «يَرْفَعُ إِبْراهِيمُ الْقَواعِدَ» «1» كه بالا بردن پايه‌هاى كعبه، مكانى است. ب) مقامى، نظير يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا ... دَرَجاتٍ‌

‌بعد‌ فرمود ميانه‌ دو انگشت‌ ‌من‌ نگاه‌ كن‌ كردم‌ ديدم‌ حيوانات‌ مختلف‌ دور كعبه‌ طواف‌ مي‌كنند و گاهگاهي‌ يك‌ نفر آدم‌ ميانه‌ ‌آنها‌ ‌است‌. (الَّذِين‌َ يُحشَرُون‌َ

مستشرقين به قرآن در مورد عدم نقل خصوصيات ابراهيم و اسمعيل (ع ) و داستان بناى كعبه و... در سور مكيه و پاسخ بدان اشكال . اشكال ديگر به آيات مربوط به احتجاجات

گناه‌ بيست‌ و شش‌ زنا دارد ‌که‌ كوچكتر ‌آنها‌ زنا ‌با‌ محارم‌ ‌است‌ ‌در‌ جوف‌ كعبه‌ و امّا كذب‌ ‌علي‌ اللّه‌ اشدّ انواع‌ كفر ‌است‌ و نفس‌ لسان‌ فرداي‌ قيامت‌

مردمان ساخته شد، خانه كعبه بود بنابراين اگر آنها پيش از بناى كعبه خانه ساخته بودند اطراف خانه كعبه مال آنها بود، ولى اگر خانه كعبه مقدم بوده ، اين حريم

نكردند سپس از امام سؤال كردند كه آنان بر چه دينى بوده‌اند؟ فرمود: در خانه كعبه بر دين حضرت ابراهیم|ابراهيم نماز مى‌گذاردند و متمسك به آئين او بوده‌اند،

می‌شمردند، و به سوی آن نماز می‌خواندند، ولی پیامبر اسلام از آن قبله روی گردانده و کعبه را قبله‌گاه خود انتخاب کرده است؟! آیه مورد بحث به ایراد اول پاسخ گفته و دروغ

شده است ، نقل شده و اشكال وارد بر آن وجوه اشاره به اينكه متروك ماندن خانه كعبه ، مؤ اخذه و عذاب الهى در پى دارد توضيح معناى آيه شريفه : (( ليميز الله الخبيث

چندين هزار ملك آفريده شود، هفتاد هزار به بيت المعمور و هفتاد هزار به خانه كعبه روند، تا روز قيامت نوبت به اول آنها نرسد. نزد جمعى مراد ملائكه حافّات و صافّات‌اند

كلمه كعبه ، «شطر المسجد الحرام » ذكر شده . اين تعبير ممكن است به خاطر آن باشد كه براى آنها كه در نقاط دور از مكه نماز مى خوانند محاذات با خانه كعبه بسيار

گذشته ، به بيان عظمت خانه كعبه كه به دست ابراهيم ساخته و آماده شد پرداخته ، مى فرمايد: «به خاطر بياوريد هنگامى را كه خانه كعبه را ((مثابة » (محل بازگشت

طلقاء، فخرج‌ القوم‌ كانما تنشرون‌ ‌من‌ القبور، الحديث‌» (بزرگان‌ قريش‌ داخل‌ كعبه‌ شدند و گمان‌ ميكردند ‌که‌ شمشير ‌از‌ ‌آنها‌ برداشته‌ نميشود، ‌پس‌ ‌رسول‌

رو کنند. می‌توان واژه‌های رائج در زبان فارسی همچون «حضرت والا، قبله عالم، کعبه آمال» را مفاهیمی از واژه «صمد» دانست. وَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ‌ وَلَداً

عرب‌ آنهم‌ فصحاء و بلغاء حجاز ‌که‌ افتخار ميكردند و قصائد ‌خود‌ ‌را‌ ‌در‌ كعبه‌ قرار داده‌ بودند ‌که‌ سايرين‌ مشاهده‌ كنند بايد قرآن‌ بلسان‌ ‌آنها‌ ‌باشد‌

«تَثْرِيبَ» به معناى توبيخ، گناه شمردن و ملامت زياد است. روز فتح مكّه مشركان به كعبه پناهنده شده بودند، عمر گفت: ما امروز انتقام خواهيم گرفت. پيامبر صلى الله

خداوند او را مرعوب فرمود و عازم رجوع شد و با نعيم بن مسعود كه از زيارت خانه كعبه مراجعت و عازم‌ جلد 1 صفحه 535 مدينه بود ملاقات نمود و او را وعده و نويد داد

جمله آمده : كه خانه كعبه اولين بارى كه پيدا شد بصورت قبه اى از نور بود، كه آنرا براى آدم نازل كردند، و در همين محل كه ابراهيم كعبه را ساخت قرار دادند،

پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قرائت قرآن ميفرمود و نماز ميخواند در حول كعبه معظمه جمعى از اهل شرك از قبيل ابو سفيان و ابو جهل و نضر بن حرث و امّ جميل

‌باشد‌ بلكه‌ جهاتي‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌آن‌ زمان‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ ‌آن‌ مكان‌ واقع‌ ‌شده‌ كعبه‌ معظمه‌ ‌براي‌ بيت‌ اللّه‌ حرام‌ ‌است‌ و بعثت‌ حضرت‌ رسالت‌ و ولادت‌ ‌آن‌

مى بینم کسى که این آیه براى او نازل گردیده ظهور نماید و به حجرالاسود خانه کعبه تکیه کند و حمد و ستایش پروردگار نماید. سپس گوید اى گروه مردم اگر هر کسى بخواهد

جدّ امجد حضرت ختمى مرتبت را كه صبر فرمود بر توقف در وادى غير ذى زرع و بناء كعبه و اطاعت حقّ و ترك معصيت و مفارقت پدر و اقارب و تسليم در مقام ذبح و ساير مشاق

مستشرقين به قرآن در مورد عدم نقل خصوصيات ابراهيم و اسمعيل (ع ) و داستان بناى كعبه و... در سور مكيه و پاسخ بدان اشكال . اشكال ديگر به آيات مربوط به احتجاجات

خاصّه روايت شده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در وقت شكستن بتهاى كعبه اين آيه را تلاوت ميفرمود و در بعضى از روايات بظهور دولت حقّه تفسير شده و

جواب خداى تعالى به سخنان يهود در قضيه تغيير قبله مسلمين از بيت المقدس به كعبه جمله ((اولا يعلمون )) جواب خدا به يهوديان نيست اقوال مختلف مفسرين در معناى

شده است ، نقل شده و اشكال وارد بر آن وجوه اشاره به اينكه متروك ماندن خانه كعبه ، مؤ اخذه و عذاب الهى در پى دارد توضيح معناى آيه شريفه : (( ليميز الله الخبيث

حاليكه آنجناب در نماز بود، وقتى بطرف كعبه برگشت درست بطرفى برگشته كه اگر خطى موهوم از آن طرف بطرف كعبه كشيده ميشد به خود كعبه برميخورد، و اين خود كرامتى باهر

علّت آنكه قريش كعبه را (با آنكه بآن معتقد بودند) خراب كردند اين بوده است كه سيل از فراز كوهستانهاى مكّه بسوى ايشان روان ميشده و بدرون كعبه داخل ميگشته چندان

عبد الله ع قال قال : از امام صادق (ع) فرمود: هر كه به اين خانه (يعنى خانه كعبه) يك طوافى كند، خدا عز و جل براى او شش هزار حسنه بنويسد و از او شش هزار سيّئه

المقدس است ، نه كعبه ، پس هيچ دليلى نيست بر اينكه بگوئيم : بيت المقدس دو بار و كعبه هم دو بار قبله شده ، چون اگر مراد بقبله در آيه كعبه باشد، لازمه اش همين

گرفتن و باصطلاح عاميانه «چمباتمه زدن» در مسجد الحرام بمنظور احترام و تعظيم كعبه مكروه است. شرح: «در بعضى نسخه‏هاى كتاب «احتذاء» بجاى «احتباء» است. و معنى

10 - صفحه 539 عبداللّه بن مسعود كه جثّه‌اى ضعيف داشت قبول كرد. همين كه نزد كعبه سران را ديد، آيات را تلاوت كرد. ابوجهل چنان سيلى به او زد كه از گوش او خون

است براى اهل مكّه كه در بلدى بودند امن و مورد اطمينان از هجوم دشمن باحترام كعبه با وسعت رزق چون از طائف و غيره انواع فواكه و اطعمه بآن جا حمل ميشد و مرفّه

‌در‌ مكه‌ نازل‌ ‌شده‌ اوائل‌ بعثت‌ آمده‌ ‌که‌ ‌براي‌ يك‌ قصد سويي‌ (خرابي‌ كعبه‌) آمده‌ بودند. خداوند توسط ابابيل‌ حجاره‌ سجيل‌ ‌بر‌ سر ‌آنها‌ باريد و ‌آنها‌

بگرداند. جلد 7 - صفحه 289 حضرت ابراهيم در بيابان‌هاى گرم و سوزان حجاز، پايه‌هاى كعبه را بالا برد و از خداوند خواست دلهاى مردم به سوى ذرّيه‌اش متمايل گردد. هزاران

و تعليم‌ آدم‌ نمود طرز ساختمان‌ ‌را‌ و اول‌ بيتي‌ ‌که‌ ‌در‌ عالم‌ وضع‌ شد كعبه‌ معظّمه‌ ‌بود‌ إِن‌َّ أَوَّل‌َ بَيت‌ٍ وُضِع‌َ لِلنّاس‌ِ لَلَّذِي‌ بِبَكَّةَ

بيت المقدس به خانه كعبه براى همه سؤ ال انگيز بود، آنها كه گمان مى كردند هر حكمى بايد ثابت باشد مى گفتند اگر مى بايست ما به سوى كعبه نماز بخوانيم چرا از

پايدارى نمود و شيبه نيز، در كار پرده دارى كعبه پايدارى كرد. در اين موقعيت حساس، عبدالمطلب دست به دو طرف درب كعبه نهاد، و عرضه داشت: «لا هُمَّ إنَّ المَرءَ

قال : از عبد السلام بن نعيم، فرمود: به امام صادق (ع) گفتم: من وارد خانه (كعبه) شدم و چيزى در خاطر، حاضر نداشتم جز صلوات بر محمد و آل محمد (ص) فرمود: فرمود:

برسيد، خداى تعالى دستور داد: تا خانه كعبه را بنا كنند، تا آنجا كه امام فرمود: و چون خداى تعالى بابراهيم دستور داد كعبه را بسازد، و او نمى دانست كجا بنا كند،

باقر (ع) مى‏فرمود: به راستى خدا ايمان را يك درجه بر اسلام برترى داده چنانچه كعبه را بر مسجد الحرام برترى داده. حمران بن اعين گويد: شنيدم امام باقر عليه السّلام

آن سخن مى‏گويد، فرمود: و اگر كسى به داخل كعبه داخل شود، و از روى عناد در آنجا ادرار كند، مى‏بايد تا او را از كعبه و حرم بيرون برند، و گردنش را بزنند.

تغلب قال سمعت ابا عبد الله ع يقول : امام صادق (ع) فرمود: هر كه به خانه (خانه كعبه) يك هفته طواف كند، خدا عز و جل براى او شش هزار حسنه بنويسد و از او شش هزار

طاق كسرى، خاموش شدن آتشكده فارس، خشك شدن درياچه ساوه، سرنگون شدن بتهاى خانه كعبه، و غير آنها را ارهاس و مقدمات النّبوة نامند. تكمله: مفسرين خاصه و اكثر عامه

فرمود: اى گروه مردمان، من رسول پيغمبر خدا باشم به سوى شما به اينكه نبايد داخل كعبه شود هيچ كافرى، و نبايد حج نمايد هيچ مشركى، و نبايد طواف خانه شود به حالت

«6» 6. انسان با ايمان نيز داراى قداست وكرامت است، تا آنجا كه آبروى مؤمن از كعبه بيشتر است و آزار و غيبت او حرام و دفاع از حقّ او واجب و حتّى بعد از مرگ نيز

گفته است: اگر من چيزى از متاعم را به فلان يا فلان زن عاريه بدهم، مالم را به كعبه هديّه مى‏كنم، و بعضى از بستگانش بدون اجازه او عاريه دادند، چه كند؟ فرمود:

روايت كرده است كه گفت: از امام باقر عليه السّلام شنيدم كه ميفرمود: كسى كه به كعبه و صفا و مروه طواف كند، محلّ شده است، اعمّ از آنكه اين پيشامد را خوش داشته

البخترى از امام صادق عليه السّلام‏ در باره كسى كه پيرامون كعبه طواف ميكرده، و در اين حال امكان دخول كعبه براى او دست داده، تا به آن داخل شده است، از امام صادق

مشغول بسعى بود، ناگهان بياد آورد كه قسمتى از طوافش پيرامون كعبه را واگذاشته است. امام گفت: بطرف كعبه برميگردد، و طوافش را كامل ميكند، و پس از آن بصفا و مروه

فرزندش اسماعيل ، و دعاى آن دو بزرگوار براى كعبه ، و مكه ، و رسولخدا (ص )، و امت مسلمان ، و نيز بنا كردن خانه كعبه ، و ماءموريتشان در خصوص تطهير خانه براى

خود شاهد بر مطلبى است كه ما قبلا گفتيم كه آن جناب اين دعا را، بعد از ساختن كعبه و ساخته شدن شهر مكه و آبادى آن كرده است. همچنان كه آيه «الحمد لله الذى وهب

را به حمزه داد و به همراه پيغمبر رو بدان مردم نهاد و نزد قريش آمد كه گرد كعبه بودند، چون او را ديدند از چهره‏اش بدى را دانستند. سپس به حمزه فرمود: اين

جاى ديگر دنيا، چنين حكمى برايش تشريع نشده، و اين حرم سرزمينى است كه خانۀ كعبه در آن واقع است، و خداى تعالى درباره آن فرموده: «أو لم يروا أنّا جعلنا حرما

مركبش ‍ بهر طرف مى رفت ، آنجناب با چشم بسوى كعبه اشاره مى فرمود، و همچنين وقتى از سفر مكه به مدينه بر مى گشت و كعبه پشت سرش قرار گرفته بود. مؤ لف : عياشى نيز

آنرو در ارتفاع واقع شده- چنان كه با نردبان از آن بالا ميروند- كه چون حجّاج كعبه را ويران كرد مردم خاك آن را پراكنده ساختند، و آنگاه كه خواستند آن را بازسازى

اينست‌ ‌که‌ روز عرفه‌ حاج‌ ‌در‌ صحراي‌ عرفات‌ بودند و ‌اينکه‌ اذان‌ بالاي‌ كعبه‌ بوده‌ موقعي‌ ‌که‌ آمده‌ بودند ‌براي‌ طواف‌ و سعي‌ أَن‌َّ اللّه‌َ بَرِي‌ءٌ

بر كعبه پوشاند. «در تواريخ ديگر نيز داستان پيراهن كعبه نقل شده به اندازه اى كه به حد تواتر رسيده است ، اين لشكركشى و مساءله پوشاندن پيراهن به كعبه در قرن

فرمود: «این پیمانِ (ویژه‌ی) من به بیدادگران‌(شان) در نرسد.» و چون خانه [:کعبه] را برای مردم جایگاه و پناهگاه امنی قرار دادیم (و فرمودیم): «از مقام ابراهیم،

بى‏شريك نيست و اينكه محمد بنده و رسول اوست و گزاردن نماز و دادن زكاة و حج خانه كعبه و روزه ماه رمضان. اينست اسلام. أما ايمان معرفت اين امر (ولايت) است با اين

او ثوابى نوشته مى‏شود و گناهى از او محو ميگردد، تا آن زمان كه چشم خود از كعبه بردارد.

مى‏آيد، تا آنگاه كه بخانه‏اش باز مى‏گردد، در مقام و منزلت كسى است كه بر گرد كعبه طواف ميكند.

راستى كه كمكت به برادر مسلمانت دوست‏تر است نزد من از اينكه يك هفته به خانه كعبه طواف آغاز كنى. سپس فرمود: مردى نزد حسن بن على (ع) آمد و عرض كرد: پدر و مادرم

لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و روي : و روايت شده است كه نظر بسوى كعبه عبادت است، و نظر بسوى والدين- پدر و مادر- عبادتست، و نظر در قرآن حتّى بدون

مى‏گويند هر كه نماز هم نخواند و روزه هم نگيرد و غسل جنابت هم نكند و خانه كعبه را هم خراب كند و مادرش را هم بگايد به محض نام مسلمانى كه بر خود نهاده است

الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و روي : و روايت شده است كه حجّاج چون از ساختن كعبه بپرداخت، از على بن الحسين عليهما السّلام تقاضا كرد كه حجر الأسود را در جاى

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج : و كعبه «بيت عتيق» ناميده شده است، زيرا كه اين خانه از غرق شدن (در طوفان نوح) آزاد شده است.

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج : و «كعبه» را بكّه ناميده‏اند، زيرا كه مردم در آنجا با دستهاشان بر يك ديگر فشار مى‏آورند.

يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و روي : و روايتى هم شده است كه وجه تسميه كعبه به «بكّه» گريه مردم‏ پيرامون آن و در داخل آنست. و بكّه نام محلّ بيت است،

از محلّ تراشيده شده برويد، همچنان در مقام شخص طائف (طواف‏كننده) است بر گرد كعبه.

نماز بخوانند تا با اين كار هم تفوقى بر آنها داشته باشند و هم مسجد الحرام و كعبه را از رونق بيندازند. «مشركان مكه » نيز با منع پيامبر اسلام (صلى اللّه عليه

جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و قال الصادق ع : و امام صادق عليه السّلام فرمود: طول كعبه نه ذراع بود، و سقف‏ نداشت، پس قريش آن را به اندازه هجده ذراع مسقّف ساختند

الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج : و كسى كه بقصد حجّ بمكّه وارد شود و بر گرد كعبه طواف كند، و دو ركعت نماز بگزارد، خدا هفتاد هزار ثواب براى او مينويسد، و هفتاد

در خبر ديگر اين ثواب براى كسى ذكر شده است كه تا هنگام زوال خورشيد پيرامون كعبه طواف كند، در حالى كه سر و پايش برهنه باشد، و گامها را نزديك بهم بردارد و

قال الصادق ع : و امام صادق عليه السّلام فرمود: خداى را عزّ و جلّ پيرامون كعبه يك صد و بيست رحمت است، كه شصت رحمت آن براى طواف‏كنندگان، و چهل رحمت براى

فرمود: كسى كه با معرفت بكعبه بنگرد و آنگاه حقّ ما و حرمت ما را برابر با حقّ كعبه و حرمت آن بشناسد، خدا همگى گناهان او را مى‏آمرزد و مهمّات دنيا و آخرت او

است كه «نزد امام صادق عليه السّلام شدند، و گفتند پرنده‏اى تيز چنگ بر فراز كعبه است كه هيچ يك از كبوتران حرم بر او نميگذرد، مگر آنكه آن را با منقار و چنگال

منصور لابي عبد الله ع : و حذيفة بن منصور به امام عليه السّلام گفت: عموى من كعبه را رفته است، و چيزى از خاك آن را برگرفته است، و ما بوسيله آن مداوا ميكنيم

است كه ايّام تشريق ايّام خوردن و نوشيدن و كام گرفتن است. و مثل گرفتن پرده كعبه و آويختن بآن بمانند آنست كه ميان دو كس جنايتى رخ داده باشد پس مرتكب آن جنايت

مِنْ أَنْفَاسٍ مِنَ‏ اَلْمُشْرِكِينَ‏ فَأَوْحَى اَللَّهُ إِلَيْهَا قِرِّي‏ كَعْبَةُ فَإِنِّي مُبْدِلُكِ بِهِمْ قَوْماً يَتَنَظَّفُونَ بِقُضْبَانِ اَلشَّجَرِ

است كه گفت: به امام صادق عليه السّلام گفتم: مردى هشت دور در طواف واجب گرد كعبه طواف كرد، امام گفت: بنا بر اين ميبايد شش دور بر آن بيفزايد، و پس از آن چهار

بگذار. و اگر طواف واجب باشد، پس طواف را اعاده كن.پس اگر در طواف واجب بر گرد كعبه گشتى، و ندانستى كه شش دور طواف كرده‏اى يا هفت دور، در اين صورت طوافت را اعاده

بن اشرف رئیس قبیله بنى‌النضیر با چهل سوار به مکه آمد و در مسجدالحرام برابر کعبه با کفار قریش بر ضد رسول خدا صلی الله علیه و آله عهد و پیمان بست. کعب بعد

الملك بن عتبه ابا عبد الله ع : و عبد الملك بن عتبه در باره قطعاتى از جامه‏هاى كعبه كه بما ميرسد، از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد، و گفت آيا براى ما شايسته

بگويد: اين مقدار اطعام مى‏كنم، فرمود: اينها هيچ نذر نيست و طعام را هديّه كعبه نمى‏كنند، و باز پرسيد: يا شترانى را كه نحر شده‏اند بگويد اينها را هديّه حرم

كه «رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله در ساختن بيت با قريش سهيم شد، و از باب كعبه تا نصف ما بين ركن يمانى تا حجر الأسود، در سهم او قرار گرفت».

پس گفت: من حجّ‏ و عمره‏اى را مقرون بيكديگر ساخته‏ام. امام فرمود: آيا گرد كعبه طواف كرده‏اى؟ گفت: آرى. گفت: آيا قربانى سوق داده‏اى؟ گفت: نه. پس امام عليه

نهاد: بانگ برآوردن به لبّيك، و سعى بين صفا و مروه،- يعنى هروله- و نيز دخول كعبه، و استلام حجر الأسود را.

صادق عليه السّلام بودم، از آن حضرت در باره مردمى سؤال كرد كه شش دور بر گرد كعبه طواف كرد، (حكم آن چيست) امام گفت: و چگونه شش دور طواف ميكند؟ سليمان گفت:

را كه مريض بود به دوش كشيدم، و طواف دادم، و من در طواف واجب او را بر گرد كعبه طواف دادم و بسعى صفا و مروه بردم، و آن طواف و سعى را براى خودم بحساب آوردم،

امام در باره مردى سؤال كردم كه حجّ افراد بجا آورد، پس چون بمكّه داخل شد گرد كعبه طواف كرد، و آنگاه نزد ياران خود رفت در حالى كه ايشان تقصير ميكردند، پس او

با آنها موافقت كند، هنگامى كه خداوند قبله مسلمانان را از بيت المقدس به سوى كعبه گردانيد آنها از پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) مايوس شدند (و شايد در

مى‏گويد: كه من در خدمت امام كاظم عليه السّلام نشسته بودم و مردم در دل شب، طواف كعبه مى‏كردند. حضرت عليه السّلام فرمود: اى سماعه! بازگرد كه كار اين خلق به سوى

حج (يعنى حاجّى كه حجّ افراد انجام ميدهد) و حاجى كه هدى (يعنى قربانى) بسوى كعبه ميراند (يعنى حاجّى كه حجّ قران ميگزارد). و راننده هدى، قارن است. و براى اهل

امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: اشكالى ندارد كه ديباى كعبه را بگيرند و آن را كيسه جاى قرآن سازند، يا آن را بصورت جا نماز مورد استفاده

مردى روايت كرده است كه تنها طواف نساء بر ذمّه او بوده، پس پنج شوط آن را گرد كعبه انجام داده است، سپس شكمش بر او فشار آورده، چندان كه ترسيده است كه بر او سبقت

جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و روي : و روايت شده است كه ابو ذر- رحمه اللَّه- نزديك كعبه بپاخاست، و گفت: من جندب بن سكن هستم. پس چون مردم پيرامون او گرد آمدند گفت:

بود، و مشغول طواف خانه كعبه شد در حالى كه پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) با جمعى از بنى هاشم در حجر اسماعيل در كنار خانه كعبه نشسته بودند. او نگاهى

از آن امام در حالى كه من حاضر بودم، راجع بمردى سؤال شد كه هشت دور بر گرد كعبه طواف كرد، پس امام گفت: بعنوان مستحب يا واجب؟ آن سائل گفت: واجب، فرمود: شش

ما خدا را عبادت مى كنيم و كعبه را قبله خود مى گيريم و نماز و عبادت را بدان سو مى گذاريم ، پس با كعبه ، خدا عبادت مى شود نه كعبه و معلوم است كه آيت خدا از

روايات آمده است - بدانيم و باز طبق روايات ديگر دامنه طوفان به مكه و خانه كعبه هم كشيده شده باشد، اين خود مؤ يد ديگرى بر جهانى بودن اين طوفان است . ولى

گوينده‌ ‌آن‌ بشنوم‌) و ‌از‌ بعض‌ اكابر نقل‌ ‌شده‌ ‌که‌ ميگفت‌ ‌در‌ حال‌ نماز كعبه‌ ‌را‌ ‌در‌ مقابل‌ حاجب‌ و صراط ‌را‌ زير پا و بهشت‌ ‌را‌ طرف‌ راست‌ و جهنم‌

این سوره، به یک سلسله احکام اسلامی در زمینه لزوم وحدت صفوف مسلمین و خانه کعبه و فریضه حج و امر بمعروف و نهی از منکر و تولی و تبری و مسأله امانت، و انفاق

حديث كرد كه من حسين بن على «عليهما السلام» و عبداللّه بن عمر را ديدم در خانه كعبه طواف مى كردند. از ابن عمر، معناى آيه «و أمّا بنعمة ربّك فحدّث » را پرسيدم

قبول دارم، راضيم گر چه هتك حرمت شود و سنّت معطل گردد و قرآن دريده شود و خانه كعبه به ويرانى افتد و ريشم با خون تازه سرم رنگين شود و صبر و تقرب به حق را هميشه

جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود: «مرد را روا نباشد كه در برابر خانه كعبه ساق‏ها به هم بندد».

__________________________________________________ (۱) ملتزم: قسمتى از ديوار پشت خانه كعبه. و مقصودش ثواب خدا باشد. خداى عز و جل برايش مانند پاداش يك حج و يك عمره پذيرفته

و روايت شده كه وقتى جويريه اين ماجرا را مشاهده كرد گفت: سوگند به پروردگار كعبه [تو] وصى و جانشين پيغمبر هستى.

نسبت كعبه است به حرم ، ممكن است كسى در حرم (كه زمينى به مساحت ۱۴۰۷/۴۸۹ كيلومتر مربع است ) بوده باشد، ولى در كعبه نباشد، ولى ممكن نيست كسى در كعبه (كه تقريبا

مسلمانان از ايشان است. همچنان كه خود ابراهيم و اسماعيل، در دعايى كه هنگام ساختن كعبه كردند، ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۸۷ بنا به حكايت قرآن كريم، گفتند:

سوى ميدان بدر خارج شوند كنار خانه كعبه آمدند و روى غرورى كه داشتند و خود را بر حق مى پنداشتند دست در پرده هاى خانه كعبه زدند و گفتند اللهم انصر اعلى الجندين

سرپرست او مى‏شود، و او را بمهالك درمى‏افكند، و بيرون نمى‏آورد، و اين- يعنى كعبه- بيتى است كه خدا بوسيله آن خلق خود را به بندگى خويش درآورده، تا با آمدن بسوى

خاطر وجود ذيجود بنده خاص خدا محمد (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) است . اى كعبه را ز يمن قدوم تو صد شرف وى مرده را از مقدم پاك تو صد صفا بطحا ز نور طلعت

ذيل آيه ۴ سوره طور خواهد آمد تصريح شده است كه خانه اى است به محاذات خانه كعبه در آسمانها كه عبادتگاه فرشتگان است ، و هر روز هفتاد هزار فرشته وارد آن مى

كه حكم قبله تغيير يافت و طبق آيه ۱۴۴ همين سوره مسلمانان موظف شدند به سوى كعبه نماز بگذارند اين دستاويز از يهود گرفته شد، آنها نغمه تازه اى ساز كردند و

اداره مى نمود. و مردم يمن و شام، پاس احترام قريش را مى داشتند، زيرا خانۀ كعبه بيت الحرام در بين ايشان واقع شده بود، و به همين جهت، راهزنان و غارتگران -

سلّم» به اصحابش فرمود: اين كه مى آيد، فلانى است، و از قبيله اى است كه قربانى كعبه را احترام مى كنند. شما قربانى هاى خود را به سويش ببريد. وقتى بردند و صدا

(عليه السلام ) است كه نسبت بآيات مربوط به قبله و تغيير آن از بيت المقدس بطرف كعبه بمنزله مقدمه و زمينه چينى است ، و همچنين نسبت بآيات راجعه بحج ، و بيانيكه

حامل به دوش دارد، يك دسته ديگر دلالت دارد بر اينكه عرش بالاى آسمانها مقابل كعبه قرار دارد، دسته اى ديگر دلالت دارد بر اينكه كرسى در برابر عرش چون حلقه اى

اين دعا را بعد از اسكان اسماعيل و هاجر و جمع شدن قبيله جرهم و ساختن خانه كعبه و پديد آمدن شهرى به نام مكه، به دست ساكنينش در آن جا كرده است. و فقره هاى

براى تو خواهد بود كه در آينده زندگيت براى تو مى‏نويسند، و چون هفت شوط گرد كعبه طواف كردى و بعد در مقام ابراهيم عليه السّلام دو ركعت نماز طواف بگزاردى فرشته‏اى

سلّم‌ اسرّ بقضاء 1 و 2 و 3‌-‌ جامع‌ السعادات‌ 4‌-‌ ملتزم‌ مستجار مقابل‌ ‌در‌ كعبه‌ ‌است‌ و باين‌ نام‌ ناميده‌ ‌شده‌ ‌است‌ ‌براي‌ اينكه‌ مستحب‌ّ ‌است‌ التزام‌

شود، و از جانب خداى تعالى عوضى ، بجاى اسماعيل قربانى مى گردد، و سپس خانه كعبه را بنا ميكند. مى بينيم كه اين سرگذشت يك دوره كامل از سير عبوديت را در بر

مراد اينست كه بسوى بيت اللَّه الحرام برويد و حجّ بجاى آوريد، اى فرزندم همانا كعبه خانه خداست پس هر كه حجّ خانه خدا ميكند بمنزله آن است كه بنزد خدا رفته است،

عبادت بت نيست ، همچنان كه مسلمين خدا را مى پرستند، ولى عبادت خود را رو به كعبه انجام مى دهند» تكذيب مى كند. براى اينكه قبله عبارت از محلى است كه در حال

مرد عادل از جمع شما حكم مى‏كنند، و گوشت آن قربانى ميان فقراى حاضر در كنار كعبه تقسيم مى‏شود، و يا مساكينى را به رسم كفّاره اطعام مى‏نمايد، و يا برابر با

دروازه زهره كه ميگويند: كعبه و بتهاى آنجا نيز از آن صابئيها بوده ، و بت پرستان آن ناحيه ، از صابئين بوده اند، ولات ، كه يكى از بتهاى كعبه است ، بنام زحل است

داشت و از نظر جسمانى ضعيف بود برخاست و نزد سران قريش آمد، آنها را در گرد كعبه جمع ديد، تلاوت سوره الرحمن را آغاز كرد. ابوجهل برخاست و چنان سيلى به صورت

المصير» مقيد ساخته ، آنگاه مستجاب نمود. و اين دعا كه سبب شد حرم الهى تشريع و كعبه مقدسه يعنى خانه مباركى كه باعث هدايت عالميان است به عنوان نخستين خانه عبادت

با آنها، چون كه خدا عز و جل پيغمبرش را از بيت المقدس برگردانيد به سوى خانه كعبه بر او فرو فرستاد كه (۱۴۳ سوره بقره): «خدا نباشد كه ايمان شما را ناديده گيرد،

الله و أن محمداً رسول الله. ۲- بر پا داشتن نماز. ۳- دادن زكاة. ۴- حج خانه كعبه. ۵- روزه گرفتن در ماه رمضان. و حدود را بر او نازل كرد و تقسيم ارث را و به

السلام ) پرسيد: آيا قبل از بعثت رسول خدا (صلى الله اليه و آله و سلم ) خانه كعبه زيارت مى شد؟ فرمود: آرى ، و تصديق اين معنا در قرآن است ، كه از شعيب (عليه

ابراهيم او را با مادرش به فرمان خدا به مكه آورد و در آنجا رها نمود، و سپس خانه كعبه را با كمك او ساخت ، و طواف و سعى با او بجا آورد اسماعيل بود، و اين نشان مى

الحَْكِيمُ(۱۲۹) ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۴۲۴ «ترجمه آیات» و چون خانه كعبه را مرجع امور دينى مردم و محل امن قرار داديم (و گفتيم ) از مقام ابراهيم جائى

كعب بن اشرف يهودى با چهل نفر از يهود وارد مسجدالحرام شدند، و در كنار خانه كعبه پيمانها را محكم ساختند، اين خبر از طريق وحى به پيامبر (صلى اللّه عليه و آله

از آنكه كودك را در حالى كه در قنداقهاى پيچيده شده بود به او دادند در برابر كعبه ايستاد و با تضرع خاصى سه مرتبه طفل شير خوار را بطرف بالا انداخت و هر مرتبه

«بیان آیات» بعضى از مفسرين گفته اند: بعد از برگشتن قبله از بيت المقدس بسوى كعبه ، جدال و بگو مگو بسيار شد و بدين جهت آيه مورد بحث نازل شد. «ليس البران تولوا

كه درباره آنان دستور داد هر جا ديديد، به قتلشان برسانيد. حتى اگر به پردۀ كعبه آويخته بودند. و يكى از آن چهار نفر، «عبداللّه بن سعد بن ابى سرح» بود، كه

و هجرت دادن يگانه فرزندش اسماعيل و مادر او هاجر را در ته دره مكه و ساختن كعبه اش و ذبح اسماعيلش . «و ما كان اكثرهم مؤ منين » - يعنى بيشتر قوم ابراهيم ايمان

نيز در تواريخ آمده است كه عرب جاهلى به خاطر احترام فوق العاده اى كه براى كعبه و سرزمين مكه قائل بود گاهى قطعات سنگى از آنجا را با خود به نقاط ديگر مى برد

كرد و به دست ديگرش زد. ما گفتيم: خوش به حال عثمان، هم بيعت كرد و هم در خانه كعبه طواف كرد، و ما اين جا، از طواف محروميم. رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و

سودى ، نه مى بيند و نه مى شنود، آزمايش نموده ، اين سنگها را خانه مقدس خود (كعبه ) قرار داده ، و آن را موجب پايدارى و قوام مردم ساخته است ، آن را در پر سنگلاخ

مى پرسد: راستى اين همه مال از آنِ من است؟ همچنان كه آن شخصى كه آرزوى ديدن كعبه را داشته، بعد از رسيدن به مكه گفته است: «أبَطحَاء مَكّة هَذَا الّذِى أرَاهُ

خاندان محمد همه مناصب را به چنگ آورند: پرچم حج ، آب دادن به حجاج ، پرده دارى كعبه ، و مقام نبوت ، براى بقيه قريش چه باقى ميماند؟!. از اين روايات و مانند آنها

قريش و طايفه بنى ثقيف كه جمجمه هائى كوچك و شكمى بزرگ داشتند در كنار خانه كعبه اجتماع كرده بودند، يكى از آنها به ديگران گفت : آيا شما فكر مى كنيد خداوند

او كند به همين دليل «ذبيح الله » ناميده شد، با پدرش ابراهيم در بناى خانه كعبه و گرم كردن اين كانون بزرگ و رسالتهاى ديگر همكارى فراوان داشت ، توجه به زندگى

جوان زيبا و خوش قامتى افتاد كه آثار نيكى از او نمايان بود، دست در پرده خانه كعبه افكنده و چنين مناجات مى كرد: يا سيدى و مولاى نامت العيون و غابت النجوم ،

صفحه ۱۱۷ فقها گفته اند كه خوبست براى اداى شهادت اگر در مكه باشند در كنار كعبه در ميان ركن و مقام كه جايگاه بسيار مقدسى است و اگر در مدينه باشند در كنار

اين سوره ، به يك سلسله احكام اسلامى در زمينه لزوم وحدت صفوف مسلمين و خانه كعبه و فريضه حج و امر به معروف و نهى از منكر و تولى و تبرى (دوستى با دوستان حق

جامعه روى سعادت نخواهد ديد. و به همين دليل ابراهيم (عليه السلام ) هنگام بناى كعبه نخستين چيزى را كه از خدا براى آن سـرزمـيـن تـقـاضـا كـرد نـعـمـت امـنـيـت

هر كدام به نوعى مردان خود را بجنگ تشويق مى كردند. ابو سفيان ، بنام بتهاى كعبه و جلب توجه زنان زيبا، جنگجويان خود را بر سر ذوق و شوق مى آورد! اما پيامبر

فرازى، به مناسبت عدّه اى از احكام، از قبيل برگشتن قبله از بيت المقدس ‍ به سوى كعبه، و احكام حج، وارث، و روزه و غير آن را بيان نموده، به فرازى ديگر پرداخته است

ها انتخاب نمود، و چون از ساير صورت ها بهتر بود به خود نسبتش داد، همچنان كه كعبه را به خود نسبت داده و فرموده: «بيتى: خانه من»، روح را به خود نسبت داد و فرمود:

شما را همراه ما، فكر مى كنيد در اين حال شما را به كجا مى بردند، به خداوند كعبه به سوى بهشت - سه بار امام اين جمله را تكرار كرد -)). بنى آدم معمولا در قرآن

عليه و آله و سلّم ) را به هنگامى كه در شب تلاوت قرآن مى كرد و در كنار خانه كعبه نماز مى گذارد آزار مى دادند، و او را با سنگ مى زند و مانع دعوت مردم به اسلام