نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) وَ فَأَعْرِضُوا تَابَا عَنْهُمَا فَإِن إِن فَآذُوهُمَا اللّه مِنْکُم کَان يَأْتِيَانِهَا تَوّابا إِنّمَا رَحِيما اللّذَان

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) ال اللّه وَ مِن لَو الْمُفْسِد يَعْلَم شَاء إِن لَأَعْنَتَکُم فَإِخْوَانُکُم تُخَالِطُوهُم عَزِيز حَکِيم در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) ال مَا إِلاّ اسْتَطَعْت أُرِيد وَ إِن عَنْه أَنْهَاکُم تَوْفِيقِي إِلَى بِاللّه عَلَيْه أُخَالِفَکُم تَوَکّلْت أَن در

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) مِن فَخَانَتَاهُمَا عِبَادِنَا فَلَم عَبْدَيْن يُغْنِيَا تَحْت عَنْهُمَا کَانَتَا اللّه وَ لُوط شَيْئا امْرَأَة قِيل

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) ها (۱۳۹۹ بار) وَ بَعْد الْأَرْض فِي لا تُفْسِدُوا إِن ذٰلِکُم خَيْر ادْعُوه لَکُم خَوْفا کُنْتُم طَمَعا مُؤْمِنِين الْمُعْتَدِين

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) وَ قَالُوا لا الْأَرْض فِي أَنْت يُفْسِدُون تَقَاسَمُوا إِنّمَا بِاللّه لَنُبَيّتَنّه مِن مَا الْمُسَحّرِين أَهْلَه الْمُسْرِفِين

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) إِن وَ اللّه يُرِيدَا أَرَادُوا يُوَفّق لَهُن مِن أَهْلِهَا مِثْل ذٰلِک بَيْنَهُمَا حَکَما عَلَيْهِن فِي الّذِي بِرَدّهِن

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) ال وَ مِن جَاء أَجْر إِذ رَجُل تَکُون نَتَقْنَا نُضِيع أَن الْجَبَل لا إِنّا أَقْصَى فَوْقَهُم تُرِيد مَا الصّلاَة کَأَنّه

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) اللّه بَيْنَهُمَا وَ فَإِن إِن إِخْوَة بَيْن يُحِب اقْتَتَلُوا الْمُقْسِطِين أَقْسِطُوا فَاءَت الْمُؤْمِنِين

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) ال وَ مِنْهُم مِنّا فِي الْأَرْض دُون ذٰلِک إِن عِبَادِي أَنّا يَرِثُهَا هٰذَا أُمَما لَبَلاَغا رَشَدا لِقَوْم رَبّهُم

آیات شامل این کلمه صالح‌ (۹ بار) صلح‌ (۱۸۰ بار) وَ قَوْم إِن يَا لا عَمَل مَا قَالُوا لَهُم کُنْت أَو اللّه أَ بِه مِن لَيْس إِنّه فَلا الْمُؤْمِنِين الْمُرْسَلِين

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) ال وَ مِن فِي قَال اللّه إِذ لَمِن إِنّه لِي رَب الْآخِرَة إِن الّذِين فَلَمّا أَن نَبِيّا أَنّى ذٰلِک مَا أُولٰئِک رَحْمَتِنَا

آیات شامل این کلمه صلح‌ (۱۸۰ بار) مسالمت. سازش. راغب آن را از بين بردن نفرت ميان مردم، معنى كرده است [نساء:128]. سازش بهتر است در اقرب گويد: آن اسم است

شهد شهو شوى شىء شکر صبب صبح صبر صحب صحف صخخ صخر صدر صدع صدق صدى صرر صعد صفر صلح صلصل صلو صلى صور صيف ضحى ضحک ضرع ضلل ضيز طبق طرف طعم طغو طغى طلح طلع طلق طمث

بودند; بنابراین، انجام پاره اى از اعمال صالح نیز ممکن است مایه نجات گردد. صلح‌ (۱۸۰ بار) مسالمت. سازش. راغب آن را از بين بردن نفرت ميان مردم، معنى كرده

وصىّ چون ديد، وصيّت خارج از ميزان شرع است مى‏تواند با اصلاح آن ميان ورثه صلح برقرار كند. در روايت امام صادق عليه السلام كه در الميزان منقول است جنف را

شده در حال بارگیری... من انن ل کلل امن عيسى نا يحيى عبد اسماعيل زکريا اذ صلح رسل حسن قول اليسع جزى قوم هما يونس ک ذلک لوط ه هارون

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... يوم جمع من امن ذلک الله اله ل ب وله کم عمل صلح کفر

مشتق شده در حال بارگیری... وله کم اله ل الله يمن جعل ان لا برر امن وقى بشر ه صلح بين انس

امتش او را خدا ندانست و كسى به جاى خدا او را نپرستيد. من کلل اسماعيل ذا خير صلح يونس لوط کفل ذکر صفو فضل الياس ل على عيسى ه نا يحيى علم هذا عند زکريا ابو

قرآن الذى نوب قلب على نا نجو يمن سمع مثل مرر سبح اذى ا صدق عرض بشر سعى ضلل صلح جعل شىء طلق طوع

اخر روح حقق جهنم جرى بنو لقى قوم دين لو ايى فتح عزز رجل مع ائى مريم اهل ذى صلح تحت بين عرف وفى ظلم طلق ابراهيم قبل بعد رزق ارض

من ما فى هن ک هما ب ل ليس ها ه اذا خفض هم وله غير سلم الى قول عمل امن اول صلح خرج او اله طير ظلم علم جنح دخل اتى الله ضمم کون طوف بيت ارض بين انتم طلق بغى

موسى فضل عمل على بين جعل کلل سود الک قوم وقد ربب خور اخذ علو لئک وجه اجج ک صلح ملح ضرب شرب ما لم طهر امن هذا الله ربو

قضى موت خلص تمم ويل ورى يدى عبد بصر هود نوح ايوب شهد حوج انتم رضو يونس ولد صلح ارث او ملل ذو شىء نصارى ذکر وحى سلم اوب هارون يى انا زکريا قبل عزز امم سليمان

كلمه‏فوق در قرآن يافته است. فى ه عمل ما کم ل ارض قدر على حدد ان سرد نعم سمو صلح ظهر لين انن من طير بطن ى انس ب سخر

ا نظر فرعون نفق يقن بيد هذه ويل ذلکم اثم هنا رئى رسل فعل دعو نحن جىء عظم صلح جسس منع کفر قدر جنب فرق جهل زلزل بلو ذا

وآن ضد فساد است «صلح الشى‏ء صلاحاً: ضد فسد» در قرآن گاهى با فساد مقابل آمده و گاهى با سيئه مثل [اعراف:56-85]، [توبه:102]. [رعد:23]. «صلح» در آيه به معنى

هن الذى اله سغب انس رسل عرف اوى بلو ظلم دعع اسر کرم لعل طيب عن ى اما رزق صلح ذوى غلم يوم غنى اول مدن اللاتى بل لم نصر عقل قهر الذين قسم ا اخر کلا ذلک حضر

عدو او يمن علم رضو بنو ذا عين خرج الذى خير انت هذا رحم دخل ربب اکل ثمن ابو صلح رود ظلل صحب بهج کرم فکه لم بثث حکم حفظ ليس آدم وفى انتم اهل کثر وقى احد نزل

خدا ۳، ۷ ; خدا و عوامل طبیعى ۹ رهبرى: مسؤولیت رهبرى ۸ صلح: شرایط صلح ۸ ; صلح با کافران ۱ ; مکر در صلح ۸ کافران: دفع مکر کافران ۳ ; مکر کافران ۱، ۲، ۷ مؤمنان:

عبد خبر هدى لقى حسن رود کثر جىء وحى اخذ رئى امر نفق او دخل تبع بلغ اول حسب صلح ام وهب ليس فرق رحم

فرصت‌طلبى دشمنان ۲ ; قتل دشمنان ۷، ۱۱، ۱۵ زیرکى: اهمیّت زیرکى ۴ صلح: اهمیّت صلح ۹ ; شرایط صلح ۱۴ عهدشکنان: قتل عهدشکنان ۱۰ ; کیفر عهدشکنان ۱۰ قتل: مجاز ۷،

حضرت يحيى را سر بريدند و سرش را پيش هيروديس و معشوقه‏اش آوردند. ه ب ل ک من صلح نا وسم سمو بشر اله الله اخذ لم يا عيسى عشو وله صدق زکريا حسن هم جعل کتب بکر

هم وله ف اله الذين فى الله ترک عمل صبر ولد حقق انس امن علم لا ان ذلکم الى صلح غير الذى زوج لعل حسن شرک الا ضرر رحم وحد ابراهيم موت ى ک سدس اول ثلث بنو ن

اول امم سعى صبر اوى لقى نن ائى جعل ضعف ايى خلد بوء نور لکن حيى انن وعد عين صلح الله سلم اله قلل نعم

دخل جرى ما کم تحت انن کون لا ک ربب صحب ان نهر عمل قول امن انس خلد نعم وله صلح على الذين اله نا وقى الله اول عن الى عدن ى هما ايى الا علم جعل اکل بين عين

آورده‌اید، همگی در صلح و آشتی درآیید» (یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً). از مفهوم این آیه چنین استفاده می‌شود که صلح و آرامش تنها

حقق بئس سبل ا عدل جنن وفى ايد قتر نطق لمم صبر نبو اوى حسن بيت نعم ولى عن صلح بنى اذ دنو

وَ مَنْ صَلَحَ‌ ... 8- عزّت مخصوص خداست. «إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ» رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ

نشانه هاى ربوبیت خدا ۱۵ سخن: آداب سخن ۲۰ سلامتى: عوامل سلامتى ۱۶ صلح: اهمیت صلح ۱۸; عوامل صلح ۱۹ عمل: عمل پسندیده ۱۰ فرعونیان: اذیتهاى فرعونیان ۲; شکنجه هاى

يا قد حکم انس نزغ اولاء عن صبح نفق يوسف ظلم دعو غنى اذ لما عوذ بين فعل خطب صلح نزل حقق ايى وحى طوع حسب هل عبد علم صوب بل صلو اذا شطن کلل هؤلاء فسق حسن غير

مهاجر ۱۹; نهى از استرداد زنان مهاجر ۸; هجرت زنان مؤمن ۴ صلح حدیبیه: آثار صلح حدیبیه ۴ صلح نامه: صلح نامه حدیبیه ۲، ۳ علم: آثار علم ۷ قضاوت: ملاک قضاوت ۷ کافران:

خورند، نزد تو می آیند که ما [از داوری بردن نزد طاغوت] نیّتی جز نیکی و برقراری صلح و سازش [میان طرفین نزاع] نداشتیم. پس چگونه است كه چون به پاداش كارهايى كه

همچنین کسى که سلاح در دست دارد، در برابر رهبر این انقلاب با مخالفان حکومت صلح و عدالتش مى جنگد، آمادگى فراوان روحى و فکرى و رزمى باید داشته باشد، «نظر»

و رحمت) تا طلوع سپیده! شبى سراسر سلامت است تا صبحدم [آن شب‌] تا دمِ صبح، صلح و سلام است. این شب (رحمت و) سلامت و تهنیت است تا صبحگاه. این شب تا برآمدن

پیامبر (إذ قال لهم أخوهم صلح ... ألاتتّقون) ۶ - ثمودیان، مورد سرزنش صالح(ع) به خاطر بى تقوایى و گنه پیشگى (إذ قال لهم أخوهم صلح ألاتتّقون) استفهام در جمله

عَدْن الّتِي الْخِيَاط جَاء أَحْسَن تَاب آبَائِهِم قَوْم صَبَرْتُم عَنْهَا صَلَح الصّالِحَات اسْتَکْبَرُوا کَذٰلِک إِلاّ در حال بارگیری...

برداشت یاد شده، «اهبطا» خطاب به آدم و ابلیس است. ۹ - بهشت آدم، محیط صفا و صلح و تأمین کامل نیازها و عارى از بروز دشمنى در میان ساکنان آن بود. (إنّ لک ألاّتجوع

عهدتم) ۴ - اعلام الغاى اعتبار پیمان صلح به طرف معاهده لازم است. (براءة ... إلى الذین عهدتم) ۵ - لغو اعتبار پیمانهاى صلح و عدم تعرض، از اختیارات رهبر جامعه

ما فى ل لا ربب امن عمل ک على ان عذب قول کفر اوى رحم ام انث ذکر يسر ى صحب صلح زکو شمل نعم هو نصر اخر حسن کذب جنن روح علم سفن لم فسق سئل نفع قهر نهر اتى

انن نا الذين قول سئم ها شطن امن عن دعو انس هل عمل اتى ذلک لما بلد ذکر قضى صلح وجد شىء دخل امر ى نقب اوى س صبر ظنن جهنم الله قبل ايى کون خير ام متع بطش حيى

فى کون ک ل عمل نن لا اتى حقق يوم ان ها رئى کفر انن جمع بين بعض وجه الى ربب صلح کتب اله وله عذب الله خفى وقى صدق اذ عاد سود شقى ثمود ذهب شقو هدى سئل سعى نور

فرمانی، چیزی و کاری (که مقرر شده) فرود آیند. آن (شب) تا درخشش شکاف صبحگاهان، صلح و سلام است. تفسیر آیات

شده ل قول کون هم ه من ى وله اله الله کم ربب افک غلم ب قد ها نا ذکر ک امن صلح ذا لم سمو ملک يا ايى على ن هذا ولد اخذ صوب انس ف ائى حرث الذين قبل عن ما يوم

خواهد بود زيرا پيامبران و مخصوصاً حضرت ختمى مرتبت (ص) آمدند و مردم را به صلح و برادرى خواندند ولى مردم آنها را بى دليل دانسته و پى ماديّات رفتند تا كار

وهب انن اسباط ب جعل ک نبو قول ربب کلل اله ى ها ف ابو بشر عبد علم الى اتى صلح کون ورى حکم نزل ذرر عيسى هم برک اسحاق يا هدى قبل موسى ويل فى ان خلص وحد اول

ک عمل علم نا قوم يا ربب اول اتى ان ظلم اوى الى کتب عذب الا قبل ائى کذب عن صلح وقى اذا بين رحم هدى لم رسل يوم شرک ى ا رئى حسن غفر نن تبع اخر ذلک سبل ولى

ولى انس لو ائى اخر نن ا جوب رحم عتد حتى ربب ليس قبل دنو شىء رجو قد الى الذى صلح رجز ذوق اذا رود نبء ذکر مسس امر ارض کذب حمم دخل بين نزل نظر صوب هى ابراهيم

نن أما حسن حفو يوم حسب عظم قوم اولاء هو عرض اجر عقب سئل شرر لما هؤلاء ان صلح مول بل سبل فى فقر ارث

قتل علم نفس جدل جوب اذا ذنب رجل خير صحب هدى کبر فرش سلط سجد نبو مدن نور عبد صلح کتب الا دون نصر مول کلل حرب غفر مسس اول فرعون نجو ثبت

سجد وقى کلل شرق اسحاق غرب طيب شىء زيت قدر ذکر ايى ملک يدى خير فرق ليل ندى صلح يا نفر عبد سبل حسن هدى امم تبع دبر بقع اين طوع رحم انت ندو ثم صدق اخر نذر

السّلام لست مؤمنا) با توجه به معناى لغوى «سلام» (صلح)، مراد از القاى سلام، صلح خواهى است. یعنى اگر دشمن خواهان صلح است، نبرد با او جایز نیست و جمله «لست مؤمنا»،

و يكنواخت كن. اين كلمه در كلام اللّه مجيد فقط يكبار آمده است . عمل فى قدر صلح سبغ انن ى حدد ان ب ما ه ل بصر

الذين ک امن فکر وذر خير ربب هم يوم دون جىء عمل خلق قول ب ن قد جوب کبر لا صلح ف جعل اول صحب ان کلل س عدد ايى مرر ترک کون ائى مدد جنن وحد ندى خول ندو

نفس نصر نا الذى غرق الا شىء نقذ خرج ذلک موسى لوم من رکب ان عمل رحم اذا شرک صلح عذب غير غوى رقب ن خوف

الذين امن نن قوم ان نور عمل عقل او عکف نصر لا قتل على نجو يوم من ا بين دخل ثم صلح دبر ظلل جهنم حقق عصر وجه عود غير الذى نسف غمم خزى کون الا ضرب جنن صوب دنو

ها جبل طلع نزل ظلم خوف نخل بيت فى ه زرع عين قرء فره وقى عرب جنن صرف امن هو صلح

مگر آيه 59 مريم كه نقل شد. لا اجر وله اله الله حسن من ل انن عمل ف هم نا امن صلح الذين صلو ان کم خلف نفق کون شىء ب تبع قول اذ جوب ى لو شهو بعد نتق جبل اول

شرى وله ما اله سلم خسر الله کم اخر زهد قول الا الذى ى وقى امن علم على بعد صلح حقق بين يا

رجع او لعل مول قد ذلک مرض نکر جدث حلل حشر اثم هذا دعو کان عدو کثر ارض نهى صلح على حجج صبر نصب خرج عذب بلغ عرف شقق نجو وعد خشى ازف کتم اکل الذى الا نحن رغب

الذى انس بشر ذا عذب وحد انتم لم يدى غلم ن حقق کبر اتى يوم سلم شىء روح نزل هو صلح اذ عبد ايى قرء کلم الم احد قبل خوف کفر عمل کتب حسن يا ملک ذلک لئک انت رئى

رئى ظلم عبد ارض انس اذا ذکر اتى نفس لم هدى سمع ثم کذب ولى لو وعد سمو قد حکم صلح اخر ذا کتب ن امر عند اول حسن شطن ضلل بعد حبب خوف عزز هذا بصر دعو اخذ الذى

است يكى جنگ تعرضى و آن اين است كه قومى به فكر جنگ با ما نباشند و بخواهند در صلح و مسالمت زندگى كنند ولى ما به آنها حمله كنيم. دوم جنگ دفاعى و آن اينكه گروهى

يوم خلف هذا اذا نزل انس عدو ذا الذى خلق نذر رحم رئى شهد امر لما قضى لو لم صلح ثم ظلم صدق عمل فرق اذ عبد سلط سحر عن حتى کلل اخذ يا قرء شطن نور کذب بغى فتح

ان احد الله اذ عمل نا الا نفس يوم بين وحد اله اول فى ربب قسم وله خير لما صلح سبح جنن ظلم ها ثم وقى ندو عذب کلل نن ک ندى علم ى لدى ب ايى شهد جمع سوء حين

به او تسليم شويد و متواضعان را بشارت بده . ه ف هم الذين ل امن ربب اله الله صلح بشر الى انن اذا قلب ب ذکر سلم عمل اول وله صحب ک خسر وجل وحد جنن من اخر حقق

کذب ملک مع جعل دعو ولى ذا نفس رئى ائى ولد هما خلف لو ظلم عند لم بشر وقى فضل صلح حسن ذوق رود وحد فصل بعض انث مسس

با شماست. به نظر مى‏آيد مراد آن است كه در اثر سستى آنهارا به صلح نخوانيد و گرنه اسلام دين صلح و مسالمت است [نساء:128]. * [ملك:27]. تدعّون از باب افتعال به

س ى موه سئل رسل ان الى انس الذين يوم جبل هن اتى سلم امر انتم فى زکو الذى صلح توب ضلل مسک نفق حبل ذا نفس رود قد دخل کان نن عن صلو عصم لم قلل قوم اوى نصر

حصر يوم ليس دبب دبر نبو ورى لدى فجر کم ثم عظم نعم ان کفر ضلل مثل عذب نشء صلح جهنم تمم قوم ثوى انث حمر قمص بعد صوم کلم رسل اننى وحد على الى امن حلى جزى

آرى، خدا به هر چيزى داناست. و آنان که بعد از شما ایمان آوردند و (یا بعد از صلح حدیبیه) هجرت گزیدند و به اتفاق شما جهاد کردند آنها نیز از شما مؤمنان هستند،

انس يا اتى کذب قوم رحم لم ک جنن ذوق مرء ارض اول رهن وفى کثر غفر لو ثم قبل صلح خلو هدى قلب حسب خطء نسو صحب درى ظهر ذا بسل سرع شفق شرب اخر حمل ذکر شرک بحر

هذا رجل الذى اخذ حلم ابراهيم لعل ضرر يقظ اتى عجب ذا انس قبل قرء عصى انت تبع صلح ليل يوم سلم ها دين طوع ثلث وله نکر جور عصو سمع کره رقد اذن جهنم مول ليس صوم

و پر نعمت منزل آنهاست. هم ها ورث فى خلد ارث ل نزل الذين جنن کون قد لا بغى صلح خلق اول عمل عن انس امن انن

بعد کتب هل اوى هو قد بدل قبل قرآن غفر نزل حرث رهق هذه خلق ثلث مئى کيل ضعف صلح الذى مهد سجد شکر رتل لو جند سمو عصى زلف مقت انس

کلا ربب عظم حسن هو امن کفر اول جعل دخل هدى رسل کتب ذکر الذى ثم س الا امر صلح ا قرء اخذ کسب غفر ظلم يسر خلف بعد نور وجد شقق بين مع لم هذا نصر اخر بل عذب

الذى امر کفر هو علم ن انا ذکر خلص اتى ذا بصر رسل ظلم کلل قد خبر اول قدر نزل صلح رزق يوم هما بنو شرک دين ارض شکر وقى دعو سبح هذا حسن اذا انس ذلک عمل سمو خلق

نفس ها الله اله وله وسع ک من ب ل ه ما امن علم ان هن نا فى سبق هو صير هم انا صلح قسط عرف ذکر اتى الى عمل حرض وزن اجر الذين اول لدى کسو خير ظلم ربب کيل اذا

وله هم ربب اله ک على ف الله انن لا عند کم هدى ها الذين اول ا اخر دنو قبل ب صلح اهل شدد حيى ايى ترک فسد امن وذر ان کون عذب جىء ارض اثر سقر نن جعل نا لم قول

ى دخل لعل فجر کور ا غشى وعد نعم قدر غشو او رضو يوم بل عند خلل عدن قد بغى صلح ذکر وقى الا بين عمل شرب فلک کبر ثمر ثم رسو شىء نوم دعو عن عظم نزل فضل خرج

گمراهان و استحکام پیوندهای اجتماعی از بدکار) گذشت کند (و میان خود و میان او) صلح و صفا به راه اندازد، پاداش چنین کسی با خدا است. خداوند قطعاً ظالمان را دوست

را بيست و يك شب محاصره فرموده بود و آنها طلب صلح نمودند بهمان نحو كه بنى نضير كه دسته ديگر از يهود بودند صلح كرده بودند كه بروند در اذرعات و اريحا از بلاد

المغرقین ... إنه لیس من أهلک إنه عمل غیر صلح) ۵- نوح(ع) ، ناآگاه به تباهى و فساد بى حد فرزند ناخلف خویش (إنه عمل غیر صلح) ۶- نوح(ع) ناآگاه به گسستن پیوند فرزندى

قول ک اذ فرعون ربب الى انن صالح قبل اول لوط کفر ابراهيم هلک بين ثمود مثل ه صلح اتى رس مدن جىء اما مدين قرع الله طغو حقق أما صعق وتد ان ذکر نذر ظلم لا ايى

خير دنو ل کم ک اخر ها حسن ه کفر رود على کبر ربب اتى کون فى ب ثوب ما علم قوم صلح لا رئى امن غشى وضع سندس خضر ضرب ارک غشو حين نعم استبرق ذلک الذين ان هن انن

أما الله قول اذا شمل ها شهد لئک عمل اله حمل امن کون وله ى ا لا الک حرم ليس صلح ثنى مثل حرر حظظ وسم حيى سمو وهب بعض اول دعو کلل ن الذين عفو نطف تلک نبء دخل

اتى حتى ن امن رسل شدد ذکر صبر رئى وزر وفى جزى يا قسط فجر هن کسب وعد الا سئل صلح جىء نذر انس نعم التى حسب بين انت اذ ردد زوج خير دنو هو لم زيد لما انتم رجع

تفسير است. ف الله اله وله ه انن من هم على کم الذين ثم ل الى ان رحم امن توب صلح لا عمل ک ربب اول هو ب الا کون غفر بعد ما علم قول ها ى عذب قبل کفر يا نا سوء

ذٰلِک مَن الّتِي أُولٰئِک فِي طَيّبَة خَالِدِين يُحَلّوْن اللّه مَسَاکِن صَلَح الْفَوْز هُو خَيْر الْعُلَى الْمُتّقِين فَأُولٰئِک مَآب شَيْئا الدّار الْکَبِير

سهمى هم به من بدهيد. ف صبح من او ها ک صعد کفر موه الذين ل ب کود بصر سمو ان صلح غور هم لما حسب لن ه طوع سمع ذکر على قول رسل

حسن خرج عمر سوع حقق طرف ذلک اهل ظلم رزق الا اوى لقى خسر عظم عدد عبد حجب کذب صلح

عند ها صفف جنح رحم طين فوق رئس هن لعل اوب حشر موسى دبب داود برء فصل مثل شرق صلح شىء يا او فقد نطق امم عشو الم خير صور رمى أبابيل سوء لحم لين خلق کمه مسک لزم

شىء خلق سئل عين عند نزل رفع ى حسب حشر الذى نبء وجد نفع بصر مدد قتل نحن رسل صلح دين حکم مرء لقى حول جرح خزن سبإ ظلم رحم کتب

اذ ام امن عذب جرز کلم فکر لوى الى من وجه س کان سلک قدر رهق جمع عند ذلک فضل صلح احد نسو رسل ذو عزز قتل صحب رفع غور کيف کهف ربب وحد حرج ذکر لمس ايى ضيق رقم

لن يا دبر حبب س حواريون حقق هجر جند بعض حتى بين عظم عن عزز نزل اخر ثبت قدم صلح قرب نجو دنو سمو انس کرب فئى لم کلم

رسل يا ايى الذى اتى جنن يوم قوم الى اول طوع خير کفر حسن نفس ذلک عذب اذا الا صلح نور ولى اذ ثم بين ذکر شىء حقق کتب انس صبر سوء جعل برر اخر رحم عن اهل عبد قبل

عبد خفى جىء طوف نفق توب قرب هجر کفر بدو الى حسن ضرر امن انث وقى هن ظلم سرر صلح قدر غيظ بصر کذب حبب کتب حقق اجر حول انس کظم لم نصف فضل وبل رئى عرف مسس عجل

رئى جمع امر دخل خرج يوم غرر مع شطن نصر بعد هدى حقق شىء حيى ن سوء ايى وعد صلح يا قبل لما حسن خلف جنن موت بعض شدد ظلم جزى جهنم بين انس خلق اخذ ا دنو لم کتب

القاء شبهات‌ و اشكالات‌ مي‌كنند چرا حضرت‌ جلد 13 - صفحه 614 حسن‌ ‌با‌ معاويه‌ صلح‌ كرد و حضرت‌ حسين‌ ‌با‌ يزيد نكرد چرا حضرت‌ رضا ‌در‌ دربار سلطان‌ جائر قبول‌

مخصّص‌ نيست‌ و منافي‌ ‌با‌ عموم‌ ‌آيه‌ نيست‌ و لذا وفاء بعقد مثل‌ بيع‌ اجاره‌ صلح‌ نكاح‌ مضاربه‌ مساقات‌ و نحو اينها واجب‌ الوفاء ‌است‌ ‌حتي‌ معاهده‌ ‌با‌ كفار

اسباب‌ مملكه‌ مالك‌ ميشود بارث‌ و حيازت‌ و غوص‌ و صدقه‌ و هديه‌ و بيع‌ و صلح‌ و وصيت‌ و ديه‌ و هبه‌ و زكاة و خمس‌ و ‌غير‌ اينها. و اما اموري‌ ‌که‌ بعضي‌

صلو موسى برز حضر عبد نصر الى کلل کفر ملء قوم کشط داود عمل مع بعد هذا قسم هم صلح سمو حکم ان کون غوى نذر حسب ذهب انا ايوب التى اول اتى ثم ولد فلق جمع جعل جهنم

است : آنچه در راه خدا انفاق كنيد (ازمال و جان ) به شما بازگردانده مى شود صلح با دشمن ، با توكل بر خداى سميع عليم شرحى در مورد غريزه حب و بغض و تاءييد نمودن

گردیده است. شأن نزول: از ابن عباس و قتادة چنين روايت كنند: كه آيه مزبور در صلح حديبيه نازل گرديد، بدين شرح كه پيامبر با اصحاب خود كه در حدود هزار و چهارصد

است : آنچه در راه خدا انفاق كنيد (ازمال و جان ) به شما بازگردانده مى شود صلح با دشمن ، با توكل بر خداى سميع عليم شرحى در مورد غريزه حب و بغض و تاءييد نمودن

هم ه نا رسل انن ب ان اذ کم اول کون ف نجو ى اهل صحب الى کذب فى مرء عبد علم صلح الا کلل ها امن يا جىء اخو اتى ثمود نوح لا عاد سوء ربب لما ابراهيم ايکه وقى

حسن على عذب قول الا فى جزى سوء نا کفر قوم صوب ذلک هما يوم مثل دخل ربب امن صلح اول مکر ثم علم ى نفس وقى ظلم مسس مطر اوى دور نن حکم اذا اخر کسب جنن اهل قد

ب ه حلل على فى الذين اکل ک قول لا امن انن عمل شکر الى صعد حرم وقى ايى خرج صلح حيى ذلک اول ربب کلم علم جنن سلو اتى برء کون فضل يا منن عن سکن بين بلد شجر

اسماعيل ها عيسى ف لما عقل قوم ايوب لوط انن اليسع هارون ل هم سليمان الا لا صلح کشف اذ اسباط الى فضل اتى يعقوب داود على ابق عن ا ليل علم اسحاق زبور الياس

الياس حسب ى بشر هنا غير هارون غمم جعل وهب رزق موسى يعقوب رحم ل اسماعيل غلم صلح شىء اول ذکر يوسف سمو ايوب خفى اهل لا اليسع ن مريم قبل وذر اننى وسم

نام‏هاى خدا نمى‏دانستند به آنها گفته شد كه رحمن از نام‏هاى خداست. در جريان صلح حديبيّه نقل شده كه رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» به على «عليه السلام» فرمود:

متاع‌ بلا ثمن‌ ‌بود‌ چرا ‌از‌ ابتداء بعنوان‌ هديه‌ جلد 11 - صفحه 228 و هبه‌ و صلح‌ بلا عوض‌ نداد و بعنوان‌ بيع‌ داده‌ ‌با‌ اينكه‌ بيع‌ بلا ثمن‌ باطل‌ ‌است‌

بيّنتهما لكم فى سيرتى و سنّتى، و بينهما شبهات من الشّيطان و بدع بعدى، من تركها صلح له امر دينه و صلحت له مروّته و عرضه و من تلبّس بها و وقع فيها و اتّبعها كان

سُوء سُوْءا سُيّرَت سِرّا شَدِيد شَهِيدا شَيْء شُرَکَاء صَبَرُوا صَبَرْتُم صَلَح صَنَعُوا صُدّوا صِنْوَان ضَرّا ضَلاَل طَمَعا طَوْعا طُوبَى ظُلْمِهِم ظِلاَلُهُم

عهده می‌گیرد.) پس از خدا بترسید و (اختلاف را کنار بگذارید و) در میان خود صلح و صفا به راه اندازید، و اگر مسلمانید از خدا و پیغمبرش فرمانبرداری کنید. (ای

جلد 13 - صفحه 89 بوده‌ ‌هر‌ كدام‌ بمقتضاي‌ وقت‌ ‌که‌ ‌در‌ خبر دارد (لولا صلح‌ الحسن‌ و حرب‌ الحسين‌ لاندرس‌ الدين‌). (وَ لَم‌ تَرقُب‌ قَولِي‌) قول‌ نگهباني‌

است : آنچه در راه خدا انفاق كنيد (ازمال و جان ) به شما بازگردانده مى شود صلح با دشمن ، با توكل بر خداى سميع عليم شرحى در مورد غريزه حب و بغض و تاءييد نمودن

است : آنچه در راه خدا انفاق كنيد (ازمال و جان ) به شما بازگردانده مى شود صلح با دشمن ، با توكل بر خداى سميع عليم شرحى در مورد غريزه حب و بغض و تاءييد نمودن

مى‌كردند، ولى حالا در سايه رهبرى ومديريّت محمّد صلى الله عليه و آله در كنار هم با صلح و صفا زندگى مى‌كنند، اگر اين وضع ادامه داشته باشد، كيان يهود در خطر است. او

ای ابلیس!] در حالی که دشمن یکدیگرید [و تا ابد، بین شما آدمیان و ابلیسیان صلح و صفایی نخواهد بود، از این جایگاه] فرود آیید و برای شما در زمین، قرارگاهی

41 و ممكن‌ نيست‌ تقرّب‌ بمنهي‌ عنه‌، و يك‌ قسم‌ معاملات‌ ‌است‌ مثل‌ بيع‌ و صلح‌ و امثال‌ اينها ‌اگر‌ نهي‌ تعلّق‌ بذات‌ معامله‌ گرفته‌ مثل‌ ‌لا‌ تبع‌ ‌ما

است : آنچه در راه خدا انفاق كنيد (ازمال و جان ) به شما بازگردانده مى شود صلح با دشمن ، با توكل بر خداى سميع عليم شرحى در مورد غريزه حب و بغض و تاءييد نمودن

گردانید. یوسف بن مازن الراسینى گوید: وقتى که امام حسن علیه‌السلام با معاویه صلح نمود، جماعتى زبان به سرزنش گشودند و به امام گفتند: با این عمل روى ما را سیاه

[از حیض یا جنین] آفریده، پنهان دارند. و شوهرانشان در این مدت چنانچه خواهان صلح و سازش اند، به بازگرداندن آنان [به زندگی دوباره] سزاوارترند. و برای زنان،

آنرا به اين معنى تفسير نموده‌اند و بنظر حقير وجهى ندارد چون تسالم بمعناى صلح و سازش است و استسلام بمعناى گردن نهادن و تسليم شدن و آنها با يكديگر مخاصمه

آنرا به اين معنى تفسير نموده‌اند و بنظر حقير وجهى ندارد چون تسالم بمعناى صلح و سازش است و استسلام بمعناى گردن نهادن و تسليم شدن و آنها با يكديگر مخاصمه

كه قبل از آن و بعد از آن باشد. تذكره: در جلد دهم بحار روايت شده كه بعد از صلح حضرت امام حسن عليه السلام با معاويه، به درخواست معاويه حضرت خطبه‌اى خواند

زمان جاهليت اغلب جنگ و نزاع می‌بود. وقتى كه مسلمان شدند به نعمت اسلام به صلح و صفا گرائيدند تا اين كه ميان دو نفر آنان تفاخر و مفاخره پيش آمد. آن دو نفر

است. تو نمی دانی شاید خدا پس از این [در عده طلاق،] کاری پدید آورد [تا وسیله صلح و سازشی میان آنان شود.] اى پيامبر، اگر زنان را طلاق مى‌دهيد به وقت عده طلاقشان

گردانید. یوسف بن مازن الراسینى گوید: وقتى که امام حسن علیه‌السلام با معاویه صلح نمود، جماعتى زبان به سرزنش گشودند و به امام گفتند: با این عمل روى ما را سیاه

را بيست و يك شب محاصره فرموده بود و آنها طلب صلح نمودند بهمان نحو كه بنى نضير كه دسته ديگر از يهود بودند صلح كرده بودند كه بروند در اذرعات و اريحا از بلاد

‌که‌ زيادتي‌ ‌را‌ بعنوان‌ صلح‌ ‌ يا ‌ هبة بدهد و شرط كند ‌که‌ فلان‌ مقدار بوي‌ قرض‌ دهد ‌تا‌ مدّت‌ معلوم‌ ‌که‌ قرض‌ شرط صلح‌ ‌باشد‌ و رباي‌ معاملي‌ ‌که‌

صالح(ع) از ثمودیان براى رعایت تقواى الهى و پرهیز از گناه (إذ قال لهم أخوهم صلح ألاتتّقون ... فاتّقوا اللّه) ۲ - صالح(ع)، خواهان اطاعت ثمودیان از او به دلیل

آنرا به اين معنى تفسير نموده‌اند و بنظر حقير وجهى ندارد چون تسالم بمعناى صلح و سازش است و استسلام بمعناى گردن نهادن و تسليم شدن و آنها با يكديگر مخاصمه

آنرا به اين معنى تفسير نموده‌اند و بنظر حقير وجهى ندارد چون تسالم بمعناى صلح و سازش است و استسلام بمعناى گردن نهادن و تسليم شدن و آنها با يكديگر مخاصمه

شروط سايغه، به آن عمل كنند، و الّا نقض حكم ايشان كنند و لازم مى‌شود حكم به صلح، اگر چه يكى از زوجين غايب باشد. وَ إِنْ خِفْتُمْ شِقاقَ بَيْنِهِما فَابْعَثُوا

مجدّد صالح ثمودیان را براى رعایت تقواى الهى و پرهیز از گناه (إذ قال لهم أخوهم صلح ألاتتّقون ... فاتّقوا اللّه و أطیعون) ۲ - برخوردارى از موهبت هاى طبیعى و نعمت هاى

گردانید. یوسف بن مازن الراسینى گوید: وقتى که امام حسن علیه‌السلام با معاویه صلح نمود، جماعتى زبان به سرزنش گشودند و به امام گفتند: با این عمل روى ما را سیاه

آنرا به اين معنى تفسير نموده‌اند و بنظر حقير وجهى ندارد چون تسالم بمعناى صلح و سازش است و استسلام بمعناى گردن نهادن و تسليم شدن و آنها با يكديگر مخاصمه

به ارزشها، ساده لوحى و حماقت در نظر جامعه فاسد و منحرف (إذ قال لهم أخوهم صلح ألاتتّقون ... قالواإنّما أنت من المسحّرین) نسبت دادن جنون به صالح پیامبر مى تواند

ملک وقى مثل کذب حکم مع جىء ن خلف لقى قدر اخر نور تبع غفر اهل ابو خير بشر صلح

نن کتب کثر سوء اخر بعض نور جعل ارض انس جنن رحم ذکر حقق عند او ام غفر بعد صلح سمع وقى يدى لما امر يا نصر هو لعل بل حتى قتل سمو حسب امم زيد خلد صوب دخل

مفسّر بعض ديگر باشد و تمامى اخلاق بارزه و اعمال صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ و مهر و قهر و رأفت و رقت و غلظت و خشونت ناشى از يك غريزه الهيّه و ناظر

زیتونی بازگشت و نوح فهمید که طوفان پایان گرفته است. شاخه زیتون هم اینک رمز صلح و امنیّت است. کوه «طور زیتا» که در بیت‌المقدّس است. (نگا: جزء عمّ شیخ محمّد

اله و معبود جداگانه قائل بودند و حتی خدای دریا، خدای صحرا، خدای جنگ و خدای صلح، و خدایان مختلفی مطابق انواع موجودات در پندار خود ساخته بودند، می‌فرماید:

سلاحها را بر زمین گذاشته، و دانستند این از نقشه‌های دشمنان اسلام بوده است، و صلح و صفا و آشتی بار دیگر کینه‌هایی را که می‌خواست زنده شود شستشو داد. در این

مفسّر بعض ديگر باشد و تمامى اخلاق بارزه و اعمال صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ و مهر و قهر و رأفت و رقت و غلظت و خشونت ناشى از يك غريزه الهيّه و ناظر

نمودند حقير عرض ميكنم عمره قضا سال بعد از صلح حديبيه بود كه در سال هفتم هجرت واقع شد و جلد 1 صفحه 203 در تاريخ عنوان صلح و شرائطش ذكر شده است و يكى از شرائط

تضادّ پيش مى‌آيد. امّا اين كه قرآن در طول 23 سال نزول، در شرايط گوناگون جنگ و صلح، غربت و شهرت، قوّت و ضعف، و در فراز و نشيب‌هاى زمان آن هم از زبان شخصى درس

بِالْمُتَّقِينَ‌ 7- متّقى را در جنگ و جبهه بايد شناخت، نه در خانه و ايّام صلح. يُجاهِدُوا ... وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ‌ «1». توبه، 92. تفسير نور(10جلدى)،

آنها انتقام مى‌كشند و پاداش بدى بدى‌ء مانند آنست پس هر كه درگذشت از آن و صلح و سازش نمود پس مزدش بر خدا است همانا او دوست ندارد ستمكاران را. تفسير خداوند

«7» رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ

به فقرا و همسايگان نيازمند و يتيمان كمك مى‌رسانند، به گرسنگان غذا مى‌دهند، صلح و آسايش در جهان مى‌گسترانند و همان‌هايى كه نماز مى‌خوانند در حالى كه مردم

صلّی اللّه علیه و آله به آنها پیشنهاد صلح کرد تا عذر و بهانه‌ای باقی نماند. بعضی از سران قریش نیز مایل بودند صلح کنند، ولی باز ابو جهل مانع شد. سر انجام

مفسّر بعض ديگر باشد و تمامى اخلاق بارزه و اعمال صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ و مهر و قهر و رأفت و رقت و غلظت و خشونت ناشى از يك غريزه الهيّه و ناظر

«7» رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ

درباره‌ى تمام مسائل زندگى از قبيل كار، تفريح، تحصيل، تغذيه، انفاق، انتقاد، قهر، صلح و علاقه به فرزند و ...، نظر داده و ما را به اعتدال و ميانه‌روى سفارش كرده‌اند

آنها انتقام مى‌كشند و پاداش بدى بدى‌ء مانند آنست پس هر كه درگذشت از آن و صلح و سازش نمود پس مزدش بر خدا است همانا او دوست ندارد ستمكاران را. تفسير خداوند

آنها انتقام مى‌كشند و پاداش بدى بدى‌ء مانند آنست پس هر كه درگذشت از آن و صلح و سازش نمود پس مزدش بر خدا است همانا او دوست ندارد ستمكاران را. تفسير خداوند

شما به شایستگی باز گردانیده می‌شود، حال آنکه بر شما ستم نرود. و اگر برای صلح (و تسلیم، به سوی تو) بال گشودند [:پیش آمدند]، تو نیز برای آن بال بگشا [: بپذیر]

آنها انتقام مى‌كشند و پاداش بدى بدى‌ء مانند آنست پس هر كه درگذشت از آن و صلح و سازش نمود پس مزدش بر خدا است همانا او دوست ندارد ستمكاران را. تفسير خداوند

مفسّر بعض ديگر باشد و تمامى اخلاق بارزه و اعمال صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ و مهر و قهر و رأفت و رقت و غلظت و خشونت ناشى از يك غريزه الهيّه و ناظر

گفت، اين ببود تا اين كه كار رسول خدا صلی الله علیه و آله بالا گرفت و با قريش صلح نمود و خيبر را فتح كرد و جعفر بن ابى‌طالب در حالتى كه عبدالله پسرش در حبشه

ايمان را از مكه خارج نمودند و در جنگ بدر مغلوب و مقهور و مقتول شدند و در سال صلح حديبيّه يعنى ششم هجرت كه مانع از زيارت پيغمبر (ص) و اصحاب شدند كاملا استحقاق

ايمان را از مكه خارج نمودند و در جنگ بدر مغلوب و مقهور و مقتول شدند و در سال صلح حديبيّه يعنى ششم هجرت كه مانع از زيارت پيغمبر (ص) و اصحاب شدند كاملا استحقاق

تا سرمايه به دست فرزند برسد. وقتى بعضى به امام مجتبى عليه السلام به خاطر صلح با معاويه اعتراض كردند، فرمود: مگر نمى‌دانيد خضر براى مصلحت، كشتى را سوراخ

است، و صلح حديبيه از حوادث بعد از هجرت است. افزون بر اين كه سياق خود آيه مورد بحث نيز، با اين روايات سازگار نيست. زيرا معنا ندارد يك جزء آيه درباره صلح حديبيه،

گفت، اين ببود تا اين كه كار رسول خدا صلی الله علیه و آله بالا گرفت و با قريش صلح نمود و خيبر را فتح كرد و جعفر بن ابى‌طالب در حالتى كه عبدالله پسرش در حبشه

مفسّر بعض ديگر باشد و تمامى اخلاق بارزه و اعمال صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ و مهر و قهر و رأفت و رقت و غلظت و خشونت ناشى از يك غريزه الهيّه و ناظر

معنا صلح كردند كه: تا ده سال ديگر در بين طرفين جنگى نباشد، و مردم در بين هر دو طرف ايمن باشند، و از آزار يكديگر دست بردارند. و نيز بر اين معنا صلح كردند

نوح ، هود و صالح(ع) زیاد بوده است. (مثل ما أصاب قوم نوح أو قوم هود أو قوم صلح و ما قوم لوط منکم ببعید) از اینکه شعیب(ع) از میان اقوام یاد شده تنها قوم لوط

گفت، اين ببود تا اين كه كار رسول خدا صلی الله علیه و آله بالا گرفت و با قريش صلح نمود و خيبر را فتح كرد و جعفر بن ابى‌طالب در حالتى كه عبدالله پسرش در حبشه

مقدار راضى شدند كه براى مدت ده سال صلح كنند، با اين كه مؤمنان چنين اميدى از آنان نداشتند، ولى سرانجام چنين شد، و صلح كردند كه مدت ده سال جنگ نداشته باشند،

سؤال مهم: بعضی از بهانه جویان آیه فوق را دستاویزی برای افکار نادرستی از قبیل صلح کلی و این که پیروان هر مذهبی باید به مذهب خود عمل کنند قرار داده‌اند، آنها

را اى مؤمنان در مواقع بسيار حرب و معارك كارزار مانند جنگ بدر، احزاب، خيبر، صلح حديبيه، فتح مكه، حرب با بنو قريظه و بنو نضير. در منهج‌ «1»: از صادقين عليهما

مراد از امن و خوف چیزهائی است که موجب ترسیدن و نترسیدن می‌گردند. از قبیل: صلح و جنگ، پیروزی و شکست، و ... «أَذَاعُوا»: پخش کردند. شائع نمودند. «رَدُّوهُ»:

پشتیبانى جبرائیل، صالح ترین مؤمنان (على(ع)) و فرشتگان قرار داشت. (و جبریل و صلح المؤمنین و الملئکة بعد ذلک ظهیر) مقصود از «صالح المؤمنین» - برابر نظر بسیارى

آنچه را هم فرموديد؟ فرمود: آرى، به راستى كه شخص مصلح، دروغگو نيست (همانا آن صلح و سازش است و دروغ نيست). امام صادق عليه السّلام بمعاوية بن وهب يا عمار، راجع

كلمه «سَلم» - به فتحه سين - به معناى صلح است. و جمله «وَ أنتُمُ الأعلَونَ» جمله اى است حاليه. مى فرمايد: تن به صلح ندهيد، در حالى كه شما غالب هستيد. و مراد

فَلَمْ يُعْلَمْ ذَلِكَ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْخَذْ حَتَّى تَابَ وَ صَلَحَ فَقَالَ إِذَا صَلَحَ وَ عُرِفَ مِنْهُ أَمْرٌ جَمِيلٌ لَمْ يُقَمْ عَلَيْهِ اَلْحَدُّ

بودند و اهل شرك از در تسليم و انقياد وارد ميشوند و در آنروز بسوى خدا طرح صلح و سازش ميكنند با آنكه ديگر جاى آشتى را باقى نگذارده‌اند و در دنيا هر چه خواسته‌اند

ماه حرام معروف (ذیقعده، ذیحجه، محرم و رجب) است ; یعنى با الغاى اعتبار پیمان صلح و برداشته شدن امان از مشرکان، آنان تنها در ماههاى حرام، آزادى رفت و آمد و

مفسّر بعض ديگر باشد و تمامى اخلاق بارزه و اعمال صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ و مهر و قهر و رأفت و رقت و غلظت و خشونت ناشى از يك غريزه الهيّه و ناظر

صلحى كه حرامى را حلال، و حلالى را حرام گرداند. شرح: «مقصود اين است كه آن صلح حرام مطلق را حلال ننمايد و حلال مطلق را نيز حرام نگرداند، و گر نه چنانچه عقدى

الوداع0632-01-010سال میلادی: 632 JL فتح مکه0630-01-010سال میلادی: 630 JL صلح حدیبیه0628-01-010سال میلادی: 628 JL جنگ احزاب0627-01-010سال میلادی: 627 JL

حديبيّه، رسول خدا «صلّى الله عليه و آله و سلّم» با مشركان قريش صلح نمود، يكى از شرایط صلح اين بود كه: هر كس و هر قبيله عرب بخواهد، مى تواند داخل در عهد

«2» تفسير صافى، جلد اوّل، تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 65 تغيير نمايد. بنابراين صلح حضرت امام حسن و اقدام حضرت سيد الشهداء عليهما السلام بر عاقل بصير مخفى نيست،

بنابراین طلاق سوم، رجوع و بازگشتی ندارد، و هنگامی که دو نوبت کشمکش و طلاق و سپس صلح و رجوع انجام گرفت، باید کار را یکسره کرد. منظور از جدا شدن با احسان و نیکی

است که «برائت» در «أن اللّه برىء من المشرکین و رسوله» کنایه از الغاى پیمان صلح و عدم تعرض باشد. گفتنى است که جمله «أذان من اللّه و رسوله ... » جمله خبرى

از مقاتل بن حیان روایت کند که میان رسول خدا صلی الله علیه و آله و یهودیان صلح و آشتى برقرار شده بود. یهودیان وقتى مؤمنین را می‌دیدند به نجوى و زیرگوشى حرف

سر ما ايستاد و سپس گفت: بمنزل من آئيد. ما رفتيم و او ميان ما بچهار صد درهم صلح داد و آن‏ پول را هم خودش بما داد و از هر يك از ما نسبت بديگرى تعهد گرفت (كه

متن زندگى انسانها، و در طريق حفظ منافع تمام افراد بشر و اجراى اصول عدالت و صلح و رفاه و آسايش و بالاخره هر مفهومى كه در معنى وسيع اصلاح جمع است . و اينكه

أَن يُصِيبَكم مِّثْلُ مَا أَصاب قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صلِحٍ وَ مَا قَوْمُ لُوطٍ مِّنكم بِبَعِيدٍ(۸۹) وَ استَغْفِرُوا رَبَّكمْ ثُمَّ تُوبُوا

و نه حج مگر از شما، پس از خداى عز و جل بترسيد كه براستى اكنون شما در زمان صلح و سازش (با مخالفين و اهل نفاق) بسر ميبريد، و امانت را بپردازيد، و هنگامى كه

أَنَّ هَذَا فَاسِدٌ وَ يَقُولُونَ إِنْ جَاءَ بِهِ بَعْدَ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ صَلَحَ قَالَ فَقَالَ إِنَّمَا هَذَا تَقْدِيمٌ وَ تَأْخِيرٌ فَلاَ بَأْسَ‏

فَإِنَّهُ رُبَّمَا فَسَدَ كُلُّهُ وَ رُبَّمَا خُلِقَ كُلُّهُ وَ رُبَّمَا صَلَحَ بَعْضُهُ وَ فَسَدَ بَعْضُهُ فَمَا نُتِجَتِ اَلْإِبِلُ فَ هَدْياً بََالِغَ‏

فَإِنَّهُ رُبَّمَا فَسَدَ كُلُّهُ وَ رُبَّمَا خُلِقَ كُلُّهُ وَ رُبَّمَا صَلَحَ بَعْضُهُ وَ فَسَدَ بَعْضُهُ فَمَا نُتِجَتِ اَلْإِبِلُ فَهُوَ هَدْيٌ‏ بََالِغَ‏

بنى‌النضیر وقتى که به گرفتارى خویش و نفاق منافقین پى بردند به ناچار تقاضاى عفو و صلح از رسول خدا صلی الله علیه و آله نمودند. پیامبر فرمود: باید این طائفه از مدینه

ضُمَّهُ إِلَيْكَ سَبْعَ سِنِينَ فَأَدِّبْهُ بِأَدَبِكَ فَإِنْ قَبِلَ وَ صَلَحَ وَ إِلاَّ فَخَلِّ عَنْهُ

السيِّئَةَ أُولَئك لهَُمْ عُقْبى الدَّارِ(۲۲) جَنَّات عَدْنٍ يَدْخُلُونهَا وَ مَن صلَحَ مِنْ ءَابَائهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتهِمْ وَ الْمَلَائكَةُ يَدْخُلُونَ

وَ ذَهَبَ اَلتَّغَيُّرُ وَ اَلْحُزْنُ قَالَ فَطَمِعْتُ أَنْ يَكُونَ قَدْ صَلَحَ اَلصَّبِيُّ فَقُلْتُ كَيْفَ اَلصَّبِيُّ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَقَالَ وَ قَدْ

وَ قَدْ كَانَ طَمْثُهَا مُسْتَقِيماً قَالَ يُنْتَظَرُ بِهَا سَنَةً فَإِنْ صَلَحَ رَحِمُهَا وَ عَادَ طَمْثُهَا إِلَى مَا كَانَ وَ إِلاَّ اُسْتُحْلِفَتْ وَ

اَلْإِبِلِ وَ اَلسِّمْحَاقِ أَرْبَعَةٌ مِنَ اَلْإِبِلِ وَ اَلدَّامِيَةِ صُلْحٌ أَوْ قِصَاصٌ إِذَا كَانَ عَمْداً كَانَ دِيَةً أَوْ قِصَاصاً وَ إِذَا كَانَ

طور مساوى در ميان همه جنگجويان تقسيم كرد، و دستور داد كه ميان برادران دينى صلح و اصلاح شود. تفسير همانگونه كه در شاءن نزول خوانديم آيه فوق پس از جنگ بدر

، به شدت گريه كردند، و دانستند اين از نقشه هاى دشمنان اسلام بوده است ، و صلح و صفا و آشتى بار ديگر كينه هايى را كه مى خواست زنده شود شستشو داد. تفسير نمونه

حق را ثابت كند و باطل را از ميان ببرد. هاى: هاى، خوشا بحالشان كه در زمان صلح و آرامش بر دينشان شكيبائى ورزيدند، هان از اشتياق بديدارشان در زمان ظهور دولتشان،

سَقَيْتُهُ مِنْهُ وَ لَمْ أَبْرَحْ مِنْ عِنْدِهِ حَتَّى شَرِبَ سَوِيقاً وَ صَلَحَ وَ بَرَأَ بَعْدَ ذَلِكَ‏

إِلاَّ مِثْلاً بِمِثْلٍ وَ وَزْناً بِوَزْنٍ فَإِذَا صُنِعَ مِنْهُ اَلثِّيَابُ صَلَحَ يَداً بِيَدٍ وَ اَلثِّيَابُ لاَ بَأْسَ اَلثَّوْبَانِ بِالثَّوْبِ وَ إِنْ

مأجور برگرداند، و بدون خونريزى از بلاد ايشان دور شديد، و خود آنان تقاضاى صلح نموده، براى آمدن به نزد شما از خود رغبت نشان دادند. پس اين بزرگترين فتح بود

السلام قيام خواهد نمود در حالى كه از براى كسى در گردن او پيمان و متاركه و صلح و بيعتى نخواهد بود».

مطابق سهميه نانها كه داشتيم تقسيم مى‏كنيم، حضرت فرمود: برويد و با يك ديگر صلح كنيد (يعنى مسأله قابلى نيست). مرد گفت: اين مرد حاضر نيست بيش از سه درهم بمن

ریشه‌دار و پر نفوذ خواهند شد. چنین حکومتی تمام تلاشها و کوششهایش از جنگ و صلح گرفته تا برنامه‌های آموزشی و فرهنگی و اقتصادی و نظامی، همه در مسیر بندگی خدا،

مصالحه نمودند. حضرت مصالحه فرمود با دو هزار حله، هر حله به قيمت چهل درهم. پس صلح نامه نوشتند و برگشتند. در راه عبد المسيح و عاقب گفتند: ما و شما مى‌دانيم كه

گيريد، بعضى از سران قريش مايل بودند اين دستى را كه به عنوان صلح به سوى آنها دراز شده بفشارند و صلح كنند، ولى باز ابوجهل مانع شد. سرانجام آتش جنگ شعله ور گرديد،

معناى آيه اين است كه: تا خدا داخل در رحمت خود كند هر يك از كفار را كه بعد از صلح، اسلام آورند. «لَو تَزَيّلُوا لَعَذّبنَا الّذِينَ كَفَرُوا مِنهُم عَذَاباً

الدار»، معنايش سرانجام زندگى دنيا است. «جَنَّات عَدْنٍ يَدْخُلُونهَا وَ مَن صلَحَ مِنْ ءَابَائهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتهِمْ»: كلمه «عدن»، به معناى

برخى باقى مانده‏اند و نسبت بهر وصيى سنت و روش خاصى جارى شد (چنانچه امام حسن صلح فرمود و امام حسين جنگيد و امام صادق عليهم السلام نشر علم فرمود) و اوصيائى

شما در پنهانى با امام پنهانتان در زمان دولت باطل و ترس شما از دشمن و در حال صلح با دشمن (و تقيه از او مانند دوران ائمه بعد از امام حسين عليهم السلام) بهتر

است. بعضى ديگر گفته اند: غيرت و تصميم بر نشان ندادن نرمى در برابر مشركان و صلح با ايشان است. و سياق آيه با هيچ يك از اين دو وجه سازگار نيست و اين بر كسى

تدبير زمين را به يكى ، آسمان را به يكى انسان و حيوان و ترى و خشكى و جنگ و صلح و حيات و مرگ ، هر كدام را به يكى سپرده ، و آن موجودات قوى ، شايسته پرستش اند

داده، وعده هايى است كه به زبان انبيايش و در كتب آسمانی اش، داده است. «وَ مَن صَلَحَ مِن آبَائِهِم وَ أزوَاجِهِم وَ ذُرّيّاتِهِم» - اين جمله، عطف است بر محل

را پاك نكند تا تسليم ما شود و با ما در سازش و صفا باشد و چون نسبت به ما در صلح و صفا باشد، خدا او را در سختى حساب سالم دارد و از فزع بزرگ روز قيامت آسوده‏اش

آشوبها و شكستن پيمان‏هاى محكم (نقض قوانين و تعهدات بين الملل كه اساس برقرارى صلح جهان است) و چشم بستگى از حق و حقيقت و زور آورى جور و ستم و زير پرده شدن امور

مَتْرُوكَةٌ فِي يَدِ مَنْ يَعْمُرُهَا وَ يُحْيِيهَا وَ يَقُومُ عَلَيْهَا عَلَى صُلْحِ مَا يُصَالِحُهُمُ اَلْوَالِي عَلَى قَدْرِ طَاقَتِهِمْ مِنَ اَلْخَرَاجِ اَلنِّصْفُ

) در آيه شريفه براى اين است كه مؤ منين از جنگ كراهت داشتند، و علاقمند به صلح و سلم بودند، خداى سبحان خواست تا ارشادشان كند بر اينكه در هر دو جهت اشتباه

لَمْ يَقْبَلِ‏ اَللَّهُ‏ مِنْهُ عَمَلَهُ وَ مَنْ عَرَفَهَا وَ عَمِلَ بِهَا صَلَحَ لَهُ دِينُهُ وَ قَبِلَ مِنْهُ عَمَلَهُ‏ وَ لَمْ يَضِقْ بِهِ‏ مِمَّا هُوَ

در يك جا جمع شويم، با شما صحبتى دارم. حضرت پذيرفت. ابن ابى الحقيق تقاضاى صلح كرد، بر اين اساس كه خون هر كس كه در قلعه ها مانده اند، محفوظ باشد، و متعرض

برابر رزمندگان اسلام سقوط كرد و قدرت مركزى يهود در هم شكست ساكنان فدك از در صلح و تسليم در برابر پيامبر (صلى اللّه عليه و آله ) در آمدند و نيمى از زمين و

معبود جداگانه قائل بودند، و حتى خداى دريا، و خداى صحرا، خداى جنگ ، و خداى صلح ، و خدايان مختلفى مطابق انواع موجودات در پندار خود ساخته بودند مى فرمايد:

نيست زيرا: پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) در نظر داشت ، كه اگر كار صلح ميان دو همسر به انجام نرسد و كارشان به طلاق و جدائى بيانجامد پيامبر (صلى اللّه

مسلمان بود، و پيامبر از آن نهى نمى كرد تا اسلام ريشه دوانيد، ولى ظاهرا بعد از صلح حديبيه دستور جدائى كامل داده شد و آيه مورد بحث يكى از دلائل اين موضوع است

مسلمانان به اطاعت كامل تفسير نمونه جلد ۷ صفحه ۱۲۱ از پيامبر اسلام در جنگ و صلح و در همه برنامه هاست ، لحن آيات نشان مى دهد كه بعضى از مؤ منان از وظيفه خود

نگيريد، و به هنگامى كه اجازه داده شد بدون سلام وارد نشويد، سلامى كه نشانه صلح و صفا و پيام آور محبت و دوستى است . قابل توجه اينكه اين حكم را كه جنبه انسانى

است كه ديه قبول ميكند و يا بكلى عفو ميكند و يا ديه را به مبلغى و يا چيزى صلح ميكند، بعد دبه درمى آورد، و قاتل را ميكشد كه كيفرش همان است كه خداى عز و جل

اينجا نيز مى توان نتيجه گرفت كه چنين حكومتى تمام تلاشها و كوششهايش ‍ از جنگ و صلح گرفته تا برنامه هاى آموزشى و فرهنگى و اقتصادى و نظامى ، همه در مسير بندگى

قُلُوبُكُمَا وَ إِن تَظهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَ جِبرِيلُ وَ صلِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلَئكةُ بَعْدَ ذَلِك ظهِيرٌ(۴) عَسى رَبُّهُ إِن طلَّقَكُنَّ

:۳۷۳ امور عالم هر قسمتش واگذار به يك طبقه از معبودها بود، مثلا حب و بغض ،و صلح و جنگ ، و آسايش و امثال اينها هر يك به يك طبقه واگذار شده بود، بعضى ها هم

مى كنند، ما را مى كشند، و اسير مى كنند، و اموالمان را غارت نموده و امنيت و صلح ما را به خطر مى اندازند ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۸۵ آنگاه خداى تعالى

واتبعوا سبيلك ، وقهم عذاب الجحيم ربنا و ادخلهم جنات عدن ، التى وعدتهم و من صلح من آبائهم و ازواجهم و ذرياتهم ، انك انت العزيز الحكيم :»، (آنان كه عرش را

تكيه مى كردند به خدايان متعدد: خداى باران ، خداى نور، خداى ظلمت ، خداى جنگ و صلح ، و خداى رزق و روزى قائل بودند و اين همان عقيده ارباب انواع ميباشد كه در يونان

هر دستهاى از موجودات خدائى قائلند و مى گويند خداى باران ، خداى جنگ ، خداى صلح ، خداى آسمان و مانند آن چنين مى گويد: او است خداوندى كه الوهيتش بر تمام آسمانها

را شامل مى شود، خواه از طريق قرض گرفتن باشد يا معاملات ديگر مانند اجاره و صلح و خريد و فروش ، كه يكى از طرفين چيزى را به ذمه بگيرد، بنابراين آيه مورد بحث

الجَْحِيمِ(۷) رَبَّنَا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتى وَعَدتَّهُمْ وَ مَن صلَحَ مِنْ ءَابَائهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّك أَنت الْعَزِيزُ

صفحه : ۴۲۷ كَذَّبَت ثَمُودُ الْمُرْسلِينَ(۱۴۱) إِذْ قَالَ لهَُمْ أَخُوهُمْ صلِحٌ أَ لا تَتَّقُونَ(۱۴۲) إِنى لَكُمْ رَسولٌ أَمِينٌ(۱۴۳) فَاتَّقُوا اللَّهَ

فهميد كه طوفان پايان گرفته و خشكى از زير آب ظاهر شده است (لذا شاخه زيتون رمز صلح و امنيت است ). بعضى نيز تين را اشاره به مسجد نوح كه بر كوه جودى بنا شد مى

الحَْكِمِينَ(۴۵) قَالَ يَنُوحُ إِنَّهُ لَيْس مِنْ أَهْلِك إِنَّهُ عَمَلٌ غَيرُ صلِحٍ فَلا تَسئَلْنِ مَا لَيْس لَك بِهِ عِلْمٌ إِنى أَعِظك أَن تَكُونَ مِنَ الْجَهِلِينَ(۴۶)

بر ترك در آينده - جبران گذشته - استغفار). «نصوح » از ماده «نصح » (بر وزن صلح ) در اصل به معنى خيرخواهى خالصانه است ، و لذا به عسل خالص «ناصح » گفته مى

شده - جامعه به سوى يك هدف تكاملى پيش مى رود و محيطى امن و امان ، آكنده از صلح و صفا آباد و آزاد به وجود مى آيد. به همين دليل در آيات فوق پس از ذكر اين چهار

آنها را عوض كرده سبب شود كه در برنامه هاى ديرين خود تجديد نظر كنند، و از در صلح و دوستى با اقوام ديگر در آيند، و زندگى مسالمت آميزى با ديگران بر اساس احترام

ترتيب قسمتى از جنگها در پرتو مذهب از تاريخ زندگى بشر حذف شد، به علاوه روح صلح و دوستى و اخلاق و عواطف انسانى كه مورد توجه همه مذاهب آسمانى بوده است اثر

، معلوم مى شود تو جز اين بنايى ندارى كه در زمين جبارى كنى و نمى خواهى از صلح جويان باشى (۱۹) و از آخر شهر (كه قصر فرعون در آنجا بود) مردى دوان دوان بيامد

اما معصيت امر ارشادى كه هيچ داعييى جز احراز خير و منفعت ماءمور و اينكه راه صلح را انتخاب كند تا به آن منافع برسد در كار نيست و نيز اطاعت چنين امرى از تحت