نتایج جستجو

شَک الْمُتّقِين أَيّهَا رَبّنَا الظّالِمِين الْيَم لَنَا غَيْر أَرْسَلْنَا خَيْر رَب إِنّک ذَا

لِلّذِين لَکُم فَلا عَلِيم يَعْلَمُون کَذٰلِک مِمّا لَيْس يَهْدِي قَبْل خَيْر يَعْلَم إِنّهُم يَعْمَلُون عَاقِبَة لِلّه الْمُؤْمِنُون جَنّات حَکِيم لَن

حيى حکم خرج خسر خسف خشع خشى خضد خضر خطء خفض خفى خلد خلف خلق خلو خنس خوض خوف خير خيم دبر دخل درى دعع دعو دلو دمدم دنو دهق دهم دهن دون دين ذات ذلک ذنب ذهب ذو

مى‏رفتيم بر شاعرى گذشتيم كه شعر مى‏گفت حضرت فرمود: «لان يمتلى جوف اهد كم قيحاً خير من‏آن يمتلى شعراً» بهد گويد: اين روايت از طريق شيعه از امام صادق عليه السلام

گوسفند و بزغاله و عتل چنانكه گفته‏اند به معنى بد خلق و خشن است يعنى او مانع خير و متجاوز و پيوسته گنانكار است با همه اينها بد رفتار و شرير است. اين كلمه تنها

بر وى خالص كرد. پند دادن را از آن نصح و نصيحت گويند كه از روى خلوص نيت و خير خواهى محض است [هود:34]. نصيحت من به شما نفع نمى‏دهد اگر بخواهم پندتان دهم

در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... انس ما نفق من سئل لا خير هم انن سوم ب ف عرف الله عفف اله وله

امر جعل امم هى ذکر اذن کلل تلو الى انس ابو عبس حمى لکن عاد ريب ضعف طعم موت خير

اين امتش او را خدا ندانست و كسى به جاى خدا او را نپرستيد. من کلل اسماعيل ذا خير صلح يونس لوط کفل ذکر صفو فضل الياس ل على عيسى ه نا يحيى علم هذا عند زکريا

کم ما ب اله لا على ان وله الله ام فى خلق ها ربب انن کون ارض علم الذين اتى خير ک نا جعل حسب سمو قوم فرى بل بصر ى لم کفر هدى نحن انتم شىء شرک عند سوى ذکر

قول وفى ائى وهب داود نذر هدى هو حيى حدث شرح فلح جناح اوى عهد علم زيغ عبر خير يدى وعد وحد فرى قلب کثر جنح نزل سليمان او ضغث نعم رحم اسرائيل ذلک ها ان عمى

ظلم اجل ذلک قلب کلل نن متع ولى خرج موسى اتى تبع اخذ رحم اهل عبد لو کيف لعل خير فرعون غفر وقى حشر عمل يدى لما جمع اخو

خفف سحب عن دعو ربب هو کذب نشء ما اتى شىء وزر اذا اذ خردل ظلم اول بلد حين خير الا شدد عزب نفر قوم زلزل ملک نفس عزز اجر نحن سبح رضو سوق رعد سرح خلق لما س

بدل نبو ملک طهر وحد يا وذر نکح متع عدو او يمن علم رضو بنو ذا عين خرج الذى خير انت هذا رحم دخل ربب اکل ثمن ابو صلح رود ظلل صحب بهج کرم فکه لم بثث حکم حفظ

رئى خلق نفس نصر غير مع اوى عزز فضل ائى طوع شهد دعو حسن کذب ضلل اذا کتب قتل خير ملک رود سمع لعل صبر خلف دخل دنو لعن مکر

ضلل اذ اذا هما الذى ملک قرب شىء اوى يا بعد قدر امر دعو فرق کتم اخذ بشر شهد خير ام سئل ظنن ائى انتم نبو قبل رئى عمل

اوى ذلک انت ا قوم ثم سوء نبو ولى مثل لم شهد يوم خلق ملک الذى قتل جعل عند خير خلف حتى کفر اذا ذکر توراة صبر کيف عبد خبر هدى لقى حسن رود کثر جىء وحى اخذ

گويند مراد از رزق نصيب آنهاست از خير يعنى نصيب خود را از خيرى كه بايد از قرآن برداريد تكذيب آن قرار مى‏دهيد و تكذيب را جاى خير و فايده مى‏گذاريد و گويند مراد

مشى حسب نن يوم ثم نفس جزى علم عدد نبء يدى حسن منع بعد زهق نمم عن قول دنو خير لکن بعث قدم حيى بين ودد خلد شىء فى غلظ قد شهد ثلث تبع خرج حرب صوب وفق صوم

اذا ى ف ل کم انن هم على قسط ه من قول انس رسل اخو ذلک کون ان عهد بعر مع سئل خير يسر قوم زيد ربب حفظ قسطس لن بخس او رئى الذين يا خسر ابو صدق اله علم منع ا

هم کون طعم ان انن بنو ک کم حسن من سبل ولد وجد اکل اتى سئل الا حضض رقب حتى خير نکح التى قسط قوم وله ذا بلغ جور حبب اذا او الله کتب هى نسو فعل أما هن الذى

الف اخر عزى زوج نجو شعب ذى مناة قرء علم عور عشو کلب سجد فصل ارض نفس اخو ايى خير عظم

مثقال مصدر ميمى است به معنى ثقل و سنگينى يعنى: هر كه به سنگينى ذره‏اى عمل خير يا شر انجام دهد آن راخواهد ديد، ايضا [انبياء:47]. يعنى اگر عمل به وزن دانه

هن وفى قرب صحب نوح ربب وحى انن عظم امم ظلم موسى جنن ثنى ا حين جنف يمن جزى خير حمل ابو سعر طوع ذکر ذوا اذ صلى وقى شهد اثم ارض بل ثمن س کتب سحر عدل حضر اين

لَکُم فِي الزّبُر اللّه يَقُولُون أُولٰئِکُم وَ نَحْن رَسُولِه جَمِيع إِلَى خَيْر کُفّارُکُم مُنْتَصِر الّذِين مُقْتَدِر عَاهَدْتُم أَ الْمُشْرِکِين در حال

کتب کم هم کون ان قول بين من لا الا انن عن حقق ها نا قبل امر علم ب غفل او خير رسل وله ايى ک اله قوم الى اتى اخذ دور ائى على اوى لو اخر الله الک لئک سحر

قوم ذلک ذکر لا مثل سوء ى لو خلل نبء وحد دنو امم زلل سمو انن جمل وحى فرغ کود خير رتل تعس مکر هدى رضو س قتل سرف ارض شجر بغى اخر اکل قرء لدن ربط رکن کلل ملک

ا لو عند عنب سلم الو ظلم خلق رسل لم کما لما مثل ارض يمن او رضو ام جمع ارث خير کفر عبد بل غير جزى خوف انتم زوج کرم دعو فوز حسن

مذهبشان رسيدن مشكل شد، مسلّم اين است كه به تدبير عالم دو مبدء قائلند: مبدء خير و مبدء شرّ (يزدان و اهريمن - يا نور و ظلمت)... عناصر بسيط مخصوصاً آتش را تقديس

سوء ن کون على انس دعو هن نور قبل الذين الا رحم شرر نن قد ربب ذلک علم يوم خير ثم مسس اخذ الى قرح شطن نصب ذوق بعد بشر قوم لن فرض جنب کلل حسن الم صدر طلق

است. «خَیْر» غالباً در مورد صفات نیک و جمال معنوى به کار مى رود و «حسن» غالباً در زیبایى و جمال ظاهر. خير (۱۹۶ بار) دلپسند و مرغوب. راغب مى‏گويد: خير آن است

اين «وعد» در خير است [هود:65]. اين «وعد» در شر و اشاره بوعده عذاب نسبت به قوم صالح «عليه‏السلام» است ايضا [اعراف:44]. فعل اول در وعده خير ودوم در وعده

‌خدا‌ اراده‌ خير نسبت‌ ‌به‌ بنده‌اش‌ نمايد دو چشم‌ دلش‌ ‌را‌ باز كند ‌پس‌ امور غيبي‌ و امر آخرت‌ ‌را‌ بواسطه‌ ‌آن‌ به‌بيند، و ‌هر‌ گاه‌ ‌غير‌ خير «شرّ» نسبت‌

اين «وعد» در خير است [هود:65]. اين «وعد» در شر و اشاره بوعده عذاب نسبت به قوم صالح «عليه‏السلام» است ايضا [اعراف:44]. فعل اول در وعده خير ودوم در وعده

النّاس غَفُور إِذَا لِلّه فِيهَا أَنْتُم عَلَيْهِم أَيّهَا لَآيَات لَآيَة خَيْر يُحِب لِقَوْم إِذ قَوْم رَبّکُم بَعْد شَاء السّمَاوَات کُنْت بِاللّه لَک

ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]. در كار خير به كار رفته و در آيه [مائده:38]

ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]. در كار خير به كار رفته و در آيه [مائده:38]

ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]. در كار خير به كار رفته و در آيه [مائده:38]

ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]. در كار خير به كار رفته و در آيه [مائده:38]

از مال دنيا به «خير» تعبير كرده است: «لِحُبِّ الْخَيْرِ» تا بفهماند مال بايد از راه خير بدست آيد و در راه خير با نيت خير و با شيوه خير مصرف گردد. «1».

رحم کتب وعد نفس ثم نظر سمو عقب دعو رئى غفر ذا کبر مع شهد الذى هذا هدى هو خير اخذ فعل سوء ذکر ابو حکم قرب اهل بل عند ولد موت سلم رود ولى جعل

رستگارى. طبرسى فرمود: فوز و فلاح و نجاح نظير هم اند. راغب آن را رسيدن به خير با سلامت معنى كرده است.[احزاب:71]. [مائده:119]. قرآن كريم فوز را فقط در خشنودى

كبيره است. «1» 1- گرچه مال وثروت خير است، ولى خيرِ كثير، داشتنِ ديد وقدرت تشخيص است. كسانى كه از آن خير انفاق كنند، به خير كثير مى‌رسند. «أَنْفِقُوا مِنْ

سرانجام بسوی ما بازگردانده می‌شوید! |هر نفسى چشنده‌ى مرگ است، و شما را با خير و شر مى‌آزماييم آزمونى [ويژه‌]، و به سوى ما بازگردانده مى‌شويد هر نفسى چشنده

دو درباره فلسطين است استفاده مى كند كه مبارك بودن در اثر بودن خير كثير است، از جمله خير كثير اقامه دين و رفتن قذارت شرك است. قدوس: بسيار پاك. گاهى به فتح

هدايت مى‏كرد. * [فصّلت:49]. يؤس و قنوط هر دو به يك معنى اند يعنى انسان از طلب خير خسته نمى‏شود و اگر ضررى به او رسد بسيار نااميد و مأيوس است. من ه ل ف ان وله

دو درباره فلسطين است استفاده مى كند كه مبارك بودن در اثر بودن خير كثير است، از جمله خير كثير اقامه دين و رفتن قذارت شرك است. قدوس: بسيار پاك. گاهى به فتح

قرآن در يك كلمه معرّفى مى‌شود، (خير، خوبى، مايه‌ى نيكى وسعادت. يك كلمه بجاى صد كلمه) «قالُوا خَيْراً» دعوت قرآن، دعوت به خير و نيكى است. 3- نيكوكاران، در

ضعف ذلک رحم ا لما عند ثمر بعد موت يوم لم قبل قلب صدد جمع اخذ صير عظم علم خير ضلل بعض صبح شطن مع شقق رزق سمو اخر عبد ترب وطء حدث انتم رجع صدق برد صرر روح

از مال دنيا به «خير» تعبير كرده است: «لِحُبِّ الْخَيْرِ» تا بفهماند مال بايد از راه خير بدست آيد و در راه خير با نيت خير و با شيوه خير مصرف گردد. «1».

شوند از امام صادق (ع) روايت شده است كه صورت انسان او طريق مستقيم است بسوى هر خير و پل كشيده شده بين بهشت و دوزخ است قدرى فكر لازم دارد. بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ

‌في‌ الدنيا و امّا يعدّ ‌له‌ عند ربّه‌ و يدّخر ‌له‌ لديه‌ و ‌ما عند اللّه‌ خير و ابقي‌ للمؤمنين‌» (‌هر‌ ‌که‌ ‌را‌ محزون‌ كند كاري‌ ‌که‌ مشغول‌ بآنست‌ ‌پس‌

قدرت است مثل [نساء:133]. من ما ل ف هم لا نا ه ب ها کم فى ک کلم لو ربب سبح خير الذين على انن الا ان اول سبق اتى صحب شئم کون نشط الى قول کلل وله قد الله اله

تفسیر آیات «115» وَ ما يَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَلَنْ يُكْفَرُوهُ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ‌ و آنچه از خير انجام دهند، هرگز درباره آن ناسپاسى نبينند

مُتّکِئِين عِبَادِه النّهَار سَفَر أَجْر أَلا النّبِي کَيْف أُنْزِل الّتِي خَيْر قَوْمِه أَنَا هِي هٰؤُلاَء قَالَت يُحْيِي

نزد پروردگارش خير است. به قرينه آيات سابق روشن مى‏شود كه مراد از «حرمات» حج، مسجد الحرام، كعبه و غيره آنها است كه بزرگداشتن آنها سبب خير است. و ميشود گفت:

آیات شامل این کلمه خير (۱۹۶ بار) آلاَء رَبّکُمَا فَبِأَي تُکَذّبَان فِيهِن حِسَان حُور رُمّان مَقْصُورَات وَ در حال بارگیری...

سلم زياد شدن اسبان را زياد شدن خير ناميده و فرموده «اَلْخَيْرَ مَعْقودٌ بِنَواصى الْخَيْلِ اِلى يَوْمِ الْقِيمَتةِ» خير تا روز قيامت به پيشانيهاى اسبان

بر وى خالص كرد. پند دادن را از آن نصح و نصيحت گويند كه از روى خلوص نيت و خير خواهى محض است [هود:34]. نصيحت من به شما نفع نمى‏دهد اگر بخواهم پندتان دهم

سريع است كه به حد دويدن نيست و به طور استعاره به جديّت در كار اطلاق مى‏شود خير باشد يا شرّ. طبرسى آن را تند رفتن و دويدن و كسب... و قاموس قصد، عمل، رفتن

مَجْمَع آب را بركه گويند كه آب در آن ثابت است. در مفردات گويد: بركت يعنى ثبوت خير خدائى در يك چيز، و مجمع آب را از آن بركه ناميده‏اند. مبارك چيزى است كه در

آیات شامل این کلمه خير (۱۹۶ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) أَنَا فَاسْتَمِع لِمَا طُوًى وَ يُوحَى الْمُقَدّس إِنّنِي بِالْوَاد إِنّک اللّه لا نَعْلَيْک إِلٰه فَاخْلَع

است معناى ((خير)) و بيان اينكه اين كلمه افعلتفضيل نيست خير در قرآن اسم خدا نيست بلكه صفت خدا است جمله ((بيدك الخير)) دلالت دارد بر اينكه خير منحصر در خداى

سلم زياد شدن اسبان را زياد شدن خير ناميده و فرموده «اَلْخَيْرَ مَعْقودٌ بِنَواصى الْخَيْلِ اِلى يَوْمِ الْقِيمَتةِ» خير تا روز قيامت به پيشانيهاى اسبان

رستگارى. طبرسى فرمود: فوز و فلاح و نجاح نظير هم اند. راغب آن را رسيدن به خير با سلامت معنى كرده است.[احزاب:71]. [مائده:119]. قرآن كريم فوز را فقط در خشنودى

آیات شامل این کلمه «یَتَخَیَّرُون» از مادّه «تَخَیُّر ـ خَیْر» انتخاب مى کنند است. خير (۱۹۶ بار) وَ مِمّا لَحْم طَيْر فَاکِهَة يُنْزِفُون لا يَشْتَهُون

ذوق نسو طرو هزء کتم استبرق اول بعض او قوم مخر عين برق لحم شيع جوع قول قبل خير الذى رسل نزل لم ثوب هو لا خضر يا عيش عن بئس فوق خوف زوج بنى ن کتب انن حصن

تَرَکْنَا الّذِين ذٰلِک أَنْعَمْت عَلَيْهِمَا هَدَيْنَاهُمَا تَبْخَسُوا اهْدِنَا خَيْر نَسْتَعِين لَهُم الْمُخْسِرِين فِي لَأَقْعُدَن بَيْن النّاس الْمُسْتَبِين

تکرار در قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... وقى خير ف انن وله اله زود الله ى يا ه اول علم ليس لبب على من فعل ما

جسم مرك+ب مى‏باشد آن است كه به حسب قواى بدنى و روحى به خير برسد و ملتّذ گردد. و شقاوتش آن است كه خير فوق را فاقد باشد و از آن محروم گردد، آن دو به حسب اصطلاح

بارگیری... شجر من ها ف ل انن بطن طعم ان ملء اثم نا ک جعل ام رحم مهل غلى عزز نزل خير فى فتن شرب هو کذب اکل ه ظلم ذلک ا ضلل عمل وله

آنگاه كه امرت كردم؟ مَنُوع: مبالغه است يعنى بسيار بازدارنده [معارج:21]. چون خير به او رسد بسيار مانع و بخيل است. مَنَّاع نيز مبالغه است به معنى شديد المنع

آیات شامل این کلمه قنط (۶ بار) قُنوط به ضم اول به معنى يأس از خير است «قَنَطَ قُنُوطاً: يَئِسَ» فعل آن از باب نصر ينصر، علم يعلم، كرم يكرم آيد. [شورى:28]

بهشت آماده‌اش مى‌كنيم. زودا که راهش را به سوی خیر و آسانی هموار کنیم‌ پس زودا كه او را براى راه آسان- خير يا راه راست و شريعت آسان يا بهشت يا همه اينها-

آیات شامل این کلمه قنط (۶ بار) قُنوط به ضم اول به معنى يأس از خير است «قَنَطَ قُنُوطاً: يَئِسَ» فعل آن از باب نصر ينصر، علم يعلم، كرم يكرم آيد. [شورى:28]

آیات شامل این کلمه خير (۱۹۶ بار) ال وَ عَلَى إِذَا مَسّه مِن إِن عَن فِي إِنّه تَشَاء لَعَلّکُم مَا الشّرّ إِلاّ اللّه الّذِين مَن أُولٰئِک أَ مَنُوعا

بارگیری... دعو ثبر وحد يوم لا ه کثر هنالک ف قول هنا ا انن ذلک کون رود صلى فرعون خير سعر قرن ان يا ل فزز سوف من ظهر فى هم ک ام ارض ورى اهل ضيق ظنن ى جنن کتب ها

اعمال كافران مى پردازيم ... فجعلناه هباء منثورا معناى ((خير)) در آيه : ((اصحاب الجنة يومئذ خير مستقرا واحسن مقيلا)) توضيح اين تعبير از وقوع قيامت كه فرمود:

تعالى فرموده‌ «لَكُمْ فِيها خَيْرٌ» و ذكر «خير» در اين مقام تعليل نحر آن است. و حقيقت معنى آنكه چون اين شتران بزرگ، فايده و خير بسيار دارند و شدت محبت ايشان

نحو [فرقان:74]. * [كهف:46]. ظاهراً مراد از قيامت صالحات تمام اعمال و كارهاى خير است و غرض از بقا باقى نزد خداست نه اينكه غرض از بقا باقى ماندن در دنيا پس

هر عمل خوب و بد انسان است كه از وى قابل انفكاك نيست و به حكم و جعل خداوند خير و شرّ به خود عامل مربوط است. ولى بايد ديد چرا به عمل طائر اطلاق شده آيا قرآن

اللّه مجيد فقط يكبار يافته است . ه جود ف عشو حبب ب قول انن على ى عرض اوب اذ خير

يثوب به معنى رجع. امن يا سيح بکر عبد ايى ها توب الذين قنت سلم وقى من کم کن خير

معنى (سخن چينى كرد) است اين كلمه يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. منع خير ب ل مشى مهن همز عدو اثم حلف عتل بعد کلل طوع لا

نفع قهر نهر اتى يمن رود سلم غنى قرب غلم هلک کتب أما نزل ثمود حرم زيد انن خير دنو اخذ انت ن قلب ذا وزن انس قسط اما ا الى کلل خمر يتم کما سقى وحد اول بين

از مال دنيا به «خير» تعبير كرده است: «لِحُبِّ الْخَيْرِ» تا بفهماند مال بايد از راه خير بدست آيد و در راه خير با نيت خير و با شيوه خير مصرف گردد. «1».

عامل خير وبركت است و كم‌فروشى، خير و بركت را مى‌برد. «ذلِكَ خَيْرٌ» 5- فلسفه‌ى فرمان‌هاى الهى، خير خود انسان‌هاست. أَوْفُوا زِنُوا ... ذلِكَ خَيْرٌ 6- درستكارى

يوم حسن على رود زين الى قوم اتى قول ربب کون هذه غرر امن خزى عند عن ثم ثوب خير هو عمل کفر سمو علم نن شهد لعب اول هن نفس ارض لهو دنو هى مثل شىء ا قدر عرض

امور در كلمه تقوا جمع است. «أَعْطى‌ وَ اتَّقى‌» اگر خداوند براى برخى راه خير را باز مى‌كند، «فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌» و براى برخى راه شر را «فَسَنُيَسِّرُهُ

امور در كلمه تقوا جمع است. «أَعْطى‌ وَ اتَّقى‌» اگر خداوند براى برخى راه خير را باز مى‌كند، «فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌» و براى برخى راه شر را «فَسَنُيَسِّرُهُ

بجا آورده از خير و شرّ و آنچه بعد از فوتش باو ميرسد از آن دو چنانچه از امام باقر عليه السّلام نقل شده كه مراد هر چيزى است كه مقدّم داشته از خير و شرّ و آنچه

شىء هو ى رکع أما عند ا امر غلم خشى عن زکو برر هدى احد دين ولى قرض نظر فلح خير وحد قتل حسن طهر جىء حيى لعل انس الا بل فعل مول انتم فرج رجع عذب نکر جزى قلب

ايى فسد بدر موسى ريب قتر شىء نزل قصو نفق قتل علم نفس جدل جوب اذا ذنب رجل خير صحب هدى کبر فرش سلط سجد نبو مدن نور عبد صلح کتب الا دون نصر مول کلل حرب غفر

کفر امن ظنن قد مول فرعون جعل قوم عند حبب بنو انس بدو سرف بصر عن برج الا صدد خير حرم اهل قدر اخذ کثر خرج کوکب غير لکن امم شىء متع زين شرق ى يوم شرک ظهر صبح

نبو حول ذلک ذا سجد وقى کلل شرق اسحاق غرب طيب شىء زيت قدر ذکر ايى ملک يدى خير فرق ليل ندى صلح يا نفر عبد سبل حسن هدى امم تبع دبر بقع اين طوع رحم انت ندو

بلد ذکر قضى صلح وجد شىء دخل امر ى نقب اوى س صبر ظنن جهنم الله قبل ايى کون خير ام متع بطش حيى ان جنن جزع ائى اله ا اول

الذين کذب او بين حضر کم علم ثم فضل سخط لو الا مسک يا دين قرن صغر لمز حقق سعى خير هما يهود مرى کما هدى غيب اخر بعض شرب لغو عذب نحر عزير

تملك نفس و مناعت زينت فقر است. ل من غنى ب ان کون هم الله ف علم لا اله وله هن خير وسع عرف الذين زين جهل سوم وجد برج کبر حسب غير نکح فقر اکل ه فضل حتى بدر سئل

هدايت مى‏كرد. * [فصّلت:49]. يؤس و قنوط هر دو به يك معنى اند يعنى انسان از طلب خير خسته نمى‏شود و اگر ضررى به او رسد بسيار نااميد و مأيوس است. مِن وَ لا رَوْح

آيد. ک ه يوم سمو ب قدس وعد طوى ودى ل کون سجل الذى ما انن کتب انا ذهب الى خير فرعون قوم ف کم يمن سمع سبح طغو ربب قبض جمع نعل هذا طغى علو بدء وحى عن ندى

از شر تا بجا آورند خير را در محل شر. و چون حق تعالى عالم است به تمام افعال خير، پس اقدام به خير نمائيد كه لامحاله مثوبات به شما عايد گردد. وَ تَزَوَّدُوا:

صادق است در وعد و وعيد خود. يا اگر مى‌دانيد خير فى الجمله را، پس بدانيد كه جهاد به نفس و مال در راه خدا خير است. تنبيه- اگر گويند: چگونه جهاد بهتر از قعود

مى‏گويند بيائيد به طرف ما و به جهاد نرويد. در مجمع و مفردات عوق را بازداشتن از خير گفته نه مطلق بازداشتن. استعمال قرآن مؤيّد آن است اين لفظ تنها يكبار در كلام‏اللَّه

اله اتى وله قوم من الله ورث انن کم ارث اخذ ى انت ثنى ثم الذين ک امن فکر وذر خير ربب هم يوم دون جىء عمل خلق قول ب ن قد جوب کبر لا صلح ف جعل اول صحب ان کلل

ذلک غفر موسى سير خوف قد الا جعل ى يا حقق نذر سوء لو ولى او نور سرع جنن صبر خير قوى جرم حکم دبر ذنب نکص عبد فکک درى هما قوم نفق شىء مکر ردد ا تلک ذو نفس ضرر

پيوسته شد و بر آن عادت كرد. [صافات:7]. [حج:3]. مريد و مارد به معنى عارى از خير و بى فايده است و اينكه آن را طاغى و عاصى گفته‏اند ظاهراً بدان جهت است كه از

گفته:«اَلْمَجْدُ:اَلْعِزُّوَالرَّفْعَةُ» ناگفته نماند مجد آن بزرگوارى است كه از كثرت خير و فضل ناشى مى‏شود. زيرا اصل مجد چنانكه در اقرب الموارد تصريح شده به معنى كثرت

در مفردات گفته:«اَلْماءُ الْمُنْسَكِبُ». در اقرب الموارد گويد: فعل مطر در خير و رحمت و فعل امطر در عذاب و شر گفته مى‏شود. به نظر قاموس: امطر فقط در عذاب

المؤمنين» در آيه‌ى شريفه به جاى كلمه «مال» از كلمه «خير» استفاده شده شايد به آن خاطر باشد كه مال و ثروت، مايه‌ى خير و نيكى است و آنچه در اسلام مورد انتقاد قرار

مردم‌ كساني‌ هستند ‌که‌ ميگويند پروردگار ‌ما ‌در‌ دنيا ‌بما‌ خير عطا كن‌ و ‌در‌ آخرت‌ ‌بما‌ خير عطا فرماي‌ و ‌ما ‌را‌ ‌از‌ عذاب‌ آتش‌ حفظ نماي‌) وَ مِنهُم‌

تفاعل نيز آمده است مثل [اعراف:21]. يعنى سوگند اكيد ياد كرد كه من به شما از خير خواهانم. مفاعله در اينجا بين الاثنين نيست مثل «سافَرْتُ شَهْراً» احتمال قوى

فرموده است ولى به نظرم تحمّل با رغبت بهتر است. [بقره:184]. يعنى هر كه كار خير را به رغبت انجام دهد آن بهتر است. صوعّت در آيه [مائده:30]. از باب تفعيل تفعيل

ذکر عبد اتى اذ انت نزل قد انس کلل ا ذلک عن دخل عذب ن لعل رئف خلق اوى سمو خير الذى ارض بعد س کذب ملک مع جعل دعو ولى ذا نفس رئى ائى ولد هما خلف لو ظلم عند

کم خلف نفق کون شىء ب تبع قول اذ جوب ى لو شهو بعد نتق جبل اول صبر اخر سوف خير صغر ت فوق قوم ما رحم ربب لقى بکى فضل ذکر کتب سجد کان او الا غوى نصب جنن قرن

ضلل بعد حبب خوف عزز هذا بصر دعو اخذ الذى حيى توب کثر مع سبل کبر قدر قبل ظنن خير نزل

بيشتر عجله كنيد. هم وله انن فى اله حسب الله من ل ه ک الذين يوم کم ربب نا قول خير ما لا ف الى کون عقب ب هو مکر رسل ظلم غفر ان ها حکم رحم کفر اول عن ايى امن

ليس جعل ها ايى کلل لئک ولى لن الک اتى ذنب نفس خبر هو يا الذى نصر قوم لا حقق خير جرم نوح سلط هزء کذب دين عمل بعد نيل شىء جهنم کفى ذلک صدد نزل شرک نذر مع نشر

سکن ها کون الله ا مرح انس اذا هدى بطن کبب وجه رحم قبل لو صوت ما نزل حيى ربع خير سوى الک بعض رسل هلک وحد همز مهن صبر غضض الذين وله خلق ملک لئک طمن اذ قوم اخو

آوريد. ه ل من ى بيت ب ان قول کم قوم الذى ف هو ملک ابو دخل انن هذه هبط جعل خير مرء نهر ا شىء جرى کما شرى الله کرم اله ليس ثوى تحت وله امن ما قبل زهد بوء

انن موت ه ان احد الله اذ عمل نا الا نفس يوم بين وحد اله اول فى ربب قسم وله خير لما صلح سبح جنن ظلم ها ثم وقى ندو عذب کلل نن ک ندى علم ى لدى ب ايى شهد جمع

ايى او سمع هو اتى اخر اخذ رسل ودد کتب عن ارض جىء نفس کلم کره ظلم اوى قوم خير ائى اول ذا الک ملک اذا حقق کلل قتل کثر عند انس فضل رحم لولا قد خلف لئک قرء

‌در‌ ‌آن‌ مندرج‌ ميگردد كانه‌ فرموده‌ «التطوع‌ بكل‌ خير ‌هو‌ خير لكم‌ و الصيام‌ خير، فالتطوع‌ ‌به‌ خير لكم‌» و ‌اينکه‌ نتيجه‌ علاوه‌ ‌بر‌ اينكه‌ ترغيب‌ و

ايمان دارند و به نيكى فرمان مى‌دهند و از كار ناپسند باز مى‌دارند و در كارهاى خير پيشتازند و آنان از صالحانند به خدا و روز قيامت ايمان دارند؛ و به كار پسنديده

خدا آفريده، خير است: «الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلَقَهُ» «2» ليكن هر چيزى اگر در مسير صحيح خود قرار نگيرد، شرّ مى‌شود. چنانكه آهن خير است ولى اگر

از مال دنيا به «خير» تعبير كرده است: «لِحُبِّ الْخَيْرِ» تا بفهماند مال بايد از راه خير بدست آيد و در راه خير با نيت خير و با شيوه خير مصرف گردد. «1».

اند (مجمع) راغب مى‏گويد: اصطفاء تناول خالص شى‏ء است چنانكه اختيار انتخاب خير و خوب آن... [آل عمران:33]. اين آيه روشن مى‏كند كه مذكورين فوق از فساد خالص

در مفردات گفته:«اَلْماءُ الْمُنْسَكِبُ». در اقرب الموارد گويد: فعل مطر در خير و رحمت و فعل امطر در عذاب و شر گفته مى‏شود. به نظر قاموس: امطر فقط در عذاب

سمع او امن انتم ربب ظلم نا سمو هذه ثم بعد قلب ى لم وقى اخذ بين صدق عجب شىء خير وعد صمم اولاء حتى انس حيى نظر ارض قد صبر الذى عرب قصص قرب خلق رسل قبل تلک

است معناى ((خير)) و بيان اينكه اين كلمه افعلتفضيل نيست خير در قرآن اسم خدا نيست بلكه صفت خدا است جمله ((بيدك الخير)) دلالت دارد بر اينكه خير منحصر در خداى

امور در كلمه تقوا جمع است. «أَعْطى‌ وَ اتَّقى‌» اگر خداوند براى برخى راه خير را باز مى‌كند، «فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌» و براى برخى راه شر را «فَسَنُيَسِّرُهُ

كه پر خير و بركت شد آنكس كه ظاهر نمود قدرت خود را در نارى مانند نور و كسانيكه در اطراف آنند از انبياء عظام و ملائكه رحمت خلاصه آنكه تحيّت و خير مقدم و

الصالحات اولئك هم خير البرّيه و بعد از اين هر وقت على عليه السّلام مى‌آمد اصحاب پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ميگفتند آمد خير البريّه و در چند روايت

مى‏كند. منظور از آن در قرآن معصيت است. [آل عمران:104]. باشد از شما امتى كه به خير دعوت مى‏كنندو به معروف و كارهاى پسنديده (اعم از واجب و مستحب) امر و از معصيت

ها عين قصر دون هم کلل ذکر فکه علم الا جرى دهم وکء خلق فنن ما اول بين خيم خير حور نضخ نور کان ياقوت غرب شرق بحر الذين هل لولو جزى نخل خرج رفرف خبل نسو حلم

مى‏كند. منظور از آن در قرآن معصيت است. [آل عمران:104]. باشد از شما امتى كه به خير دعوت مى‏كنندو به معروف و كارهاى پسنديده (اعم از واجب و مستحب) امر و از معصيت

نَفْسٍ‌: بترسيد روزى را كه بيابد هر نفسى، ما عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَراً: آنچه بجا آورده باشد از خير مانند طاعات و عبادات و مبرات، حاضر گرديده شده نزد خود

از مال دنيا به «خير» تعبير كرده است: «لِحُبِّ الْخَيْرِ» تا بفهماند مال بايد از راه خير بدست آيد و در راه خير با نيت خير و با شيوه خير مصرف گردد. «1».

ها فضل عظم بين مريم عرف توب انن رحم فعل نهى حجج فوز جعل رسل هو عن حقق رجع خير ذا کفر الى على کتم فتن شىء ان نکر نفس رضو حفظ اسماعيل لعل ما شدد حدد فلح سوم

اول جعل او ائى اوى انت بين قوم لم شىء ارض يا هدى فئد يوم موت ندو کفر ولى خير ندى سمو بعد هذا قد عذب لما قرء جنن لغو عصو ام کبر ضلل عصى کلل نفس کذب رسل

گفته:«اَلْمَجْدُ:اَلْعِزُّوَالرَّفْعَةُ» ناگفته نماند مجد آن بزرگوارى است كه از كثرت خير و فضل ناشى مى‏شود. زيرا اصل مجد چنانكه در اقرب الموارد تصريح شده به معنى كثرت

سامانی‌ بگو: من براى شما نه هيچ زيانى را در توان دارم و نه هيچ رهنمونى به خير و صلاح و كمالى را [بى‌هدايت خدا]. بگو: من نمی‌توانم هیچ گونه زیانی و سودی

پروتئين نباتى به تنهايى كافى نيست. شايد علّت همين است كه من وسلوى در آيه خير و حبوبات و خيار ادنى خوانده شده است و شايد علّت ادنى بودن خواسته‏هاى آنها

حزب بين رسل بل فسق قدر يوم اخذ طيب امن لن على وقى هو فخر ارض ولى وذر ى فوت خير حسب نزل امر قعد ذلک بعد شرى غير نور شرک فرح دعو ن ذلکم غمر انتم حقق عن بوب

قول الا ما ک ثم هود الذين او دبر لم صوب ب نصر قلب حيز اخر يوم جعل اذ عقل خير الى عبد نسى فئى طمن حظظ ولى قوم لعن انس عصو وثق طمئن عصى علم قد فرق بوء ذا

ايضاً از آيه [جن:10-21]. روشن مى‏شود كه رشد مقابل ضرر و شر است و آن قهراً خير و نفع است كه قسمتى از نجات‏اند در اين صورت معنى غىّ نيز كه مقابل آن است روشن

پروردگارم غافل شدم، تا آنکه [خورشید] در حجاب [مغرب‌] پنهان شد پس گفت: من دوستى خير- يعنى اسبان- را بر يادكرد پروردگارم- يعنى نماز عصر- بگزيديم تا [آفتاب‌] در

اعمال كافران مى پردازيم ... فجعلناه هباء منثورا معناى ((خير)) در آيه : ((اصحاب الجنة يومئذ خير مستقرا واحسن مقيلا)) توضيح اين تعبير از وقوع قيامت كه فرمود:

اعمال كافران مى پردازيم ... فجعلناه هباء منثورا معناى ((خير)) در آيه : ((اصحاب الجنة يومئذ خير مستقرا واحسن مقيلا)) توضيح اين تعبير از وقوع قيامت كه فرمود:

جامع خيرات است و خيرى غير از آن نيست و تحصيل ميشود بآن از خير آنچه تحصيل نميشود بغير آن از خير دنيا و آخرت و اين آيات را تلاوت فرمود و عياشى ره از امام

بجا آورده از خير و شرّ و آنچه بعد از فوتش باو ميرسد از آن دو چنانچه از امام باقر عليه السّلام نقل شده كه مراد هر چيزى است كه مقدّم داشته از خير و شرّ و آنچه

بجا آورده از خير و شرّ و آنچه بعد از فوتش باو ميرسد از آن دو چنانچه از امام باقر عليه السّلام نقل شده كه مراد هر چيزى است كه مقدّم داشته از خير و شرّ و آنچه

بجا آورده از خير و شرّ و آنچه بعد از فوتش باو ميرسد از آن دو چنانچه از امام باقر عليه السّلام نقل شده كه مراد هر چيزى است كه مقدّم داشته از خير و شرّ و آنچه

الصالحات اولئك هم خير البرّيه و بعد از اين هر وقت على عليه السّلام مى‌آمد اصحاب پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ميگفتند آمد خير البريّه و در چند روايت

يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ «15» ترجمه‌ سوگند بفرشتگان فرستاده شده براى امور خير پس سير كنندگانند در فرمان مانند باد تند سير كردنى‌ و سوگند به فرشتگان منتشر

يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ «15» ترجمه‌ سوگند بفرشتگان فرستاده شده براى امور خير پس سير كنندگانند در فرمان مانند باد تند سير كردنى‌ و سوگند به فرشتگان منتشر

مَجْمَع آب را بركه گويند كه آب در آن ثابت است. در مفردات گويد: بركت يعنى ثبوت خير خدائى در يك چيز، و مجمع آب را از آن بركه ناميده‏اند. مبارك چيزى است كه در

جلو ليس اول ن لفف فسد ما رجف نبت سبل جنن هل برر سئل شىء تبع ارض فوج کلل الم خير اخو کثر رهب رئى ضلل لو ثلث عند بيت

باقيّات صالحات تمام اعمال نيك است كه قربة الى اللّه انجام داده مى‏شود. من ه خير ما ل فى وله هم ربب اله ک على ف الله انن لا عند کم هدى ها الذين اول ا اخر دنو

خود ويل و شرّ سزاوارتر است براى تو از خير و خوشى باز هم بايد باو گفت براى تأكيد ويل و شرّ سزاوارتر است براى تو از خير و خوشى چون گفته شده جمله اولى لك فاولى

حرم بشر بکر قبل ذلکم بعض اذ يدى علم صمع وذر عرف هو ضرر سجد تحت تجر هدم على خير شجر غفر قول فوز عصى رجل لهو عظم نبو سبح شرک عصو سمو الى وقر توب قوم کون شفع

سبق هو صير هم انا صلح قسط عرف ذکر اتى الى عمل حرض وزن اجر الذين اول لدى کسو خير ظلم ربب کيل اذا سبل ضرر عسى ف قول وفى صحب جزى جنن على سرع قتل رزق کتب غفر

[عاديات:4] به واسطه دويدن غبار مخصوصى بلند كردند. من هم الله اله وله ف عند خير دنو ل کم ک اخر ها حسن ه کفر رود على کبر ربب اتى کون فى ب ثوب ما علم قوم صلح

مِنَ الشَّىْ‏ءِ» يعنى آن كار را بسيار كرد [اعراف:188]. اگر غيب مى‏دانستم خير را درباره خويش بسيار مى‏جستم صحاح استكثار را اكثار گفته است. * [مدثر:7-5]

اسلام آورد و به قولى دو نفر غلام بودند نصرانى از اهل عين‏التمر به نام يسار و خير كه كتابى داشتند و به زبان خود مى‏خواندند. (مجمع). به هر حال از آيه فهميده

فرموده است ولى به نظرم تحمّل با رغبت بهتر است. [بقره:184]. يعنى هر كه كار خير را به رغبت انجام دهد آن بهتر است. صوعّت در آيه [مائده:30]. از باب تفعيل تفعيل

آشكار خدا و بيان كننده معارف حقّه حقيقيّه است كه ما نازل نموديم آنرا در شب با خير و بركتى كه آن شب قدر است يكجا در بيت المعمور كه مسجد ملائكه است در آسمان و

يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ «15» ترجمه‌ سوگند بفرشتگان فرستاده شده براى امور خير پس سير كنندگانند در فرمان مانند باد تند سير كردنى‌ و سوگند به فرشتگان منتشر

يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ «15» ترجمه‌ سوگند بفرشتگان فرستاده شده براى امور خير پس سير كنندگانند در فرمان مانند باد تند سير كردنى‌ و سوگند به فرشتگان منتشر

خود ويل و شرّ سزاوارتر است براى تو از خير و خوشى باز هم بايد باو گفت براى تأكيد ويل و شرّ سزاوارتر است براى تو از خير و خوشى چون گفته شده جمله اولى لك فاولى

كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ «17» بعد از آن حق تعالى بيان عجز معبودان اهل شرك را از خير و شر، و كمال قدرت خود را فرمايد: وَ إِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ: و اگر

إِن‌ تُخفُوها وَ تُؤتُوهَا الفُقَراءَ فَهُوَ خَيرٌ لَكُم‌ بقره‌ ‌آيه‌ 271، لكن‌ ظاهر اينست‌ ‌که‌ لفظ خير مطلق‌ ‌است‌ و شامل‌ جميع‌ خوبيها ميشود ‌از‌ اعمال‌

اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: سخت‌ترين عذاب‌ها براى كسى است كه مردم در او خير ببينند در حالى كه در او خيرى نيست. فرشتگان اعمال برخى انسان‌ها را بالا مى‌برند،

برتافت و گفت: «اى قوم من، به راستى، من پيام پروردگارم را به شما رساندم و خير شما را خواستم ولى شما [خيرخواهان و نصيحتگران‌] را دوست نمى‌داريد.» پس (چون

اعمال كافران مى پردازيم ... فجعلناه هباء منثورا معناى ((خير)) در آيه : ((اصحاب الجنة يومئذ خير مستقرا واحسن مقيلا)) توضيح اين تعبير از وقوع قيامت كه فرمود:

لما انزلت الى من خير فقير)) تفسیر آیات فَسَقى‌ لَهُما ثُمَّ تَوَلَّى إِلَى الظِّلِّ فَقالَ رَبِّ إِنِّي لِما أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ «24» پس

هِيَ‌: نيست اين شب، مگر سلامتى. يعنى تقدير كرده نمى‌شود در او مگر سلامت و خير به خلاف شب‌هاى ديگر. چه در غير آن هم بليّه و مصيبت قضا مى‌شود و هم سلامتى

بلكه‌ مثل‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ بگويي‌: (الايمان‌ خير ‌من‌ الكفر و الاطاعة خير ‌من‌ المعصية و الجنة خير ‌من‌ النار) و اشباه‌ اينها. وَ مَن‌ يُوق‌َ شُح‌َّ

نحو [فرقان:74]. * [كهف:46]. ظاهراً مراد از قيامت صالحات تمام اعمال و كارهاى خير است و غرض از بقا باقى نزد خداست نه اينكه غرض از بقا باقى ماندن در دنيا پس

قسط فجر هن کسب وعد الا سئل صلح جىء نذر انس نعم التى حسب بين انت اذ ردد زوج خير دنو هو لم زيد لما انتم رجع وقى وذر غير اخر قبل لعل سوء ضرب حسن ايى خسر وصى

هم لعب کم من حيى دنو ما لا ل ه اخذ الذين انن ها ف تجر الا عن ان الله ذکر خير اله غرر کلا علم کثر دور امن وله دين وقى حدث سوف اخر فلح لو بين مول وذر فى

جهنم فوز بلو هدى مرج جىء ليس صير ثقل ضرر کلل ريب نذر وسل اتى جبى کره درج خير وجد لما نفر ثوى ظلم نصر اجر غير

عرف لا امر الذين ربب کون ک ا ها صلو الى عبد فى قوم الا ى کما رئى اول عود خير نجو نن غفر کفر يا عدو لو قد اوى رجم طوع قتل نا علم اخذ هما عند ذکر اتى نهى

خود ويل و شرّ سزاوارتر است براى تو از خير و خوشى باز هم بايد باو گفت براى تأكيد ويل و شرّ سزاوارتر است براى تو از خير و خوشى چون گفته شده جمله اولى لك فاولى

زيانكاران باشيم. شرح واقعه: چون اصرار نمودند، يعقوب راضى شده فرزندان را وصايت خير نمود به يوسف و گفت: اين پسرك من امانتى است از من به شما، از خدا بترسيد «1»

چيزيرا جلد 3 صفحه 346 كه براى او خير و نفع است پس بايد شخص متوجّه بحال و نفع و ضرر خود باشد و از خدا بخواهد چيزيرا كه خير و نجات او در آنست نه چيزيرا كه

سياهى كم‌كم زياد شود تا فراگيرد سفيدى را؛ پس در اين حال صاحب اين قلب هرگز به خير بازگشت نخواهد كرد «1». پس مؤمن بايد از عاقبت امر انديشناك باشد. بعد از بيان

كه پر خير و بركت شد آنكس كه ظاهر نمود قدرت خود را در نارى مانند نور و كسانيكه در اطراف آنند از انبياء عظام و ملائكه رحمت خلاصه آنكه تحيّت و خير مقدم و

to function. آيات ۹۵ - ۹۲، سوره آل عمران ((بر)) به معناى توسع در خير است و اعم از خير اعتقادى و عملى مى باشد (لن تنالواالبرحتى ...) انفاق مال مورد علاقه

رسل انس ذلک هو شىء غفر اتى سمو يوم رحم عمل اذا هدى عن کلل ذکر ظلم الذى لو خير اخر اذ کتب لم عبد ثم اول وقى نفس خلق ملک حقق جىء ذا حسن امر کذب يا قبل رئى

ه کم ها ل هم على کلل ذا کون اله ف الله وله ما قول ى ذکر حسن اسماعيل نبت ن خير دخل انن رحم دلل اذ ک زکريا جعل نعج بيت هل مريم ب شفع رجع لدى ادريس فى ايى

اشاره به اعمال كفار است كه در آخرت چيزى به دستشان نخواهد آمد و مراد اعمال خير آنهاست از قبيل صله‏رحم و پناه درمانده و غيره. در آيه ديگر اعمال آنها به خاكستر

عذب عن انن کون رسل علم ربب بعد لو اتى کفر او قبل طوع يوم ا عمل رئى دين وجه خير يا ى کتب لما دبر اخر شىء س غيب شهد رحم رود خوف هن بئس الذى قلب جىء يمن فضل

جاى ديگر، آن را «خير» شمرده و مى‌فرمايد: «إِنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ» «1» اگر كسى خيرى باقى گذارده، وصيت كند كه در اينجا مراد از خير، مال دنياست. پيامبر

خدا آفريده، خير است: «الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلَقَهُ» «2» ليكن هر چيزى اگر در مسير صحيح خود قرار نگيرد، شرّ مى‌شود. چنانكه آهن خير است ولى اگر

است كه بايد با او مشورت نمود و آن مرد عاقل خير خواه خير گو است و از آنچه خداوند روزى آنها نموده در راه خير صرف ميكنند بتفصيلى كه در اوّل سوره بقره ذكر

جزا پروردگارا ببخش مرا دانشى و ملحق كن مرا بشايستگان‌ و قرار ده برايم ذكر خير و نام نيكى در ميان آيندگان بعد از من‌ و قرار ده مرا از وارثان بهشت پر نعمت‌

نمى‌دانيم آيا براى كسانى كه در زمين هستند شرى اراده شده يا پروردگارشان برايشان خير و صلاحى اراده كرده است. و اينكه بعضى از ما افراد صالحى هستند و بعضى جز آن،

است كه بايد با او مشورت نمود و آن مرد عاقل خير خواه خير گو است و از آنچه خداوند روزى آنها نموده در راه خير صرف ميكنند بتفصيلى كه در اوّل سوره بقره ذكر

نكردند، از باقى شب‌ها مأيوس نشوند. در روايات آمده است: «العمل الصالح فيها خير من العمل فى الف شهر ليس فيها ليلة القدر» «6» كار نيك در شب قدر، بهتر از كار

اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: سخت‌ترين عذاب‌ها براى كسى است كه مردم در او خير ببينند در حالى كه در او خيرى نيست. فرشتگان اعمال برخى انسان‌ها را بالا مى‌برند،

چيزيرا جلد 3 صفحه 346 كه براى او خير و نفع است پس بايد شخص متوجّه بحال و نفع و ضرر خود باشد و از خدا بخواهد چيزيرا كه خير و نجات او در آنست نه چيزيرا كه

ينفد و ملكها يسلب و عامرها يخرب فما خير دار تنقض نقض البناء و عمر يفنى فيها فناء الزّاد و مدّة تنقطع انقطاع السّير «1» خير دنيا ناياب است، و شرّ آن مهيا و

از جهت مئال و قمّى ره نقل فرموده كه مراد آنست كه بعضى از شما سعى ميكند در خير و بعضى از شما سعى ميكند در شرّ پس امّا كسيكه عطا نمود و انفاق كرد در راه رضاى

بياشامد و شكر كند چرا نميكند آيا راه روشن خير و شرّ را باو نشان نداديم چنانچه در روايات تصريح بآن شده چرا راه خير را نميپيمايد پس اين انسان با اين همه وسائلى

to function. آيات ۹۵ - ۹۲، سوره آل عمران ((بر)) به معناى توسع در خير است و اعم از خير اعتقادى و عملى مى باشد (لن تنالواالبرحتى ...) انفاق مال مورد علاقه

ايضاً از آيه [جن:10-21]. روشن مى‏شود كه رشد مقابل ضرر و شر است و آن قهراً خير و نفع است كه قسمتى از نجات‏اند در اين صورت معنى غىّ نيز كه مقابل آن است روشن

پيوسته شد و بر آن عادت كرد. [صافات:7]. [حج:3]. مريد و مارد به معنى عارى از خير و بى فايده است و اينكه آن را طاغى و عاصى گفته‏اند ظاهراً بدان جهت است كه از

فى ربب کون علم وقى ا ک لعل نا رسل يا ايى الذى اتى جنن يوم قوم الى اول طوع خير کفر حسن نفس ذلک عذب اذا الا صلح نور ولى اذ ثم بين ذکر شىء حقق کتب انس صبر

كه پر خير و بركت شد آنكس كه ظاهر نمود قدرت خود را در نارى مانند نور و كسانيكه در اطراف آنند از انبياء عظام و ملائكه رحمت خلاصه آنكه تحيّت و خير مقدم و

جامع خيرات است و خيرى غير از آن نيست و تحصيل ميشود بآن از خير آنچه تحصيل نميشود بغير آن از خير دنيا و آخرت و اين آيات را تلاوت فرمود و عياشى ره از امام

جامع خيرات است و خيرى غير از آن نيست و تحصيل ميشود بآن از خير آنچه تحصيل نميشود بغير آن از خير دنيا و آخرت و اين آيات را تلاوت فرمود و عياشى ره از امام

مثقال مصدر ميمى است به معنى ثقل و سنگينى يعنى: هر كه به سنگينى ذره‏اى عمل خير يا شر انجام دهد آن راخواهد ديد، ايضا [انبياء:47]. يعنى اگر عمل به وزن دانه

مثقال مصدر ميمى است به معنى ثقل و سنگينى يعنى: هر كه به سنگينى ذره‏اى عمل خير يا شر انجام دهد آن راخواهد ديد، ايضا [انبياء:47]. يعنى اگر عمل به وزن دانه

روز قيامت مجسّم و مرئى خواهند بود از قبيل [زلزله:8-6]. در اين آيات اعمال و خير و شرّ سه بار مفعول رؤيت واقع شده‏اند و مرئى و مجسّم بودن اعمال منطوق صريح

مثقال مصدر ميمى است به معنى ثقل و سنگينى يعنى: هر كه به سنگينى ذره‏اى عمل خير يا شر انجام دهد آن راخواهد ديد، ايضا [انبياء:47]. يعنى اگر عمل به وزن دانه

هدايت مى‏كرد. * [فصّلت:49]. يؤس و قنوط هر دو به يك معنى اند يعنى انسان از طلب خير خسته نمى‏شود و اگر ضررى به او رسد بسيار نااميد و مأيوس است. اللّه مِن رَوْح

هو فدى طعم اخر شرر مع حمل سکن امن عفو جالوت عن بل جند قوم الله عدد طوع ربب خير غفر اله سفر جوز قبل

از جهت مئال و قمّى ره نقل فرموده كه مراد آنست كه بعضى از شما سعى ميكند در خير و بعضى از شما سعى ميكند در شرّ پس امّا كسيكه عطا نمود و انفاق كرد در راه رضاى

صفحه 258 و تلافى ميكند طاعات او را بتوفيقات و معاصى او را بخذلانات پس از خير خير عايد او ميشود و از شر شر و كسيكه بحساب اعمال خود در دنيا رسيدگى كند ميفهمد

است كه بايد با او مشورت نمود و آن مرد عاقل خير خواه خير گو است و از آنچه خداوند روزى آنها نموده در راه خير صرف ميكنند بتفصيلى كه در اوّل سوره بقره ذكر

جزا پروردگارا ببخش مرا دانشى و ملحق كن مرا بشايستگان‌ و قرار ده برايم ذكر خير و نام نيكى در ميان آيندگان بعد از من‌ و قرار ده مرا از وارثان بهشت پر نعمت‌

جهل گفت خطبه بود گفت خير خطبه كلامى است متّصل بهم و شبيه بيكديگر و اين منثور بود و اجزايش شبيه بهم نبود ابو جهل گفت شعر بود گفت خير آيا نميدانى كه من تمام

خود ويل و شرّ سزاوارتر است براى تو از خير و خوشى باز هم بايد باو گفت براى تأكيد ويل و شرّ سزاوارتر است براى تو از خير و خوشى چون گفته شده جمله اولى لك فاولى

ميكند و لكن‌ خالي‌ ‌از‌ گرفتاري‌ نيست‌ ‌براي‌ معاصي‌ و ‌براي‌ ‌او‌ خير مطلق‌ نيست‌ بلكه‌ خير بالاضافه‌ ‌است‌. قسم‌ سوم‌ كافر قاصر اينهم‌ اگرچه‌ مثوبتي‌ ‌براي‌

قبل کفر يا نا سوء عن ذلک قوم ايى حکم عبد او لم رسل فى جهل تبع انا لن شىء خير شرک عسى ظلم موت قرب نصر نفق اتى امر بين برء اذا صدق صلو نفس شهد عظم حبب مرر

گناه و قمار و خمر و مطلق كار حرام از آن جهت اِثم گفته شده كه ضرراند و از خير باز مى‏دارند. اَثام در آيه [فرقان:68] بمعنى عذاب و عقوبت است، گويا بعذاب از

فى حفظ اللّه و كلايته فمن قرئهما فى نهاره لم يصبه مكروه و اعطى من خير الدّنيا و خير الاخرة ما لم يخطر بباله. فرمود: دو حمد با هم حمد سبا و حمد فاطر، هر

‌شده‌ ‌که‌ حضرت‌ فرمود (حياتي‌ خير لكم‌ و مماتي‌ خير لكم‌) سؤال‌ كردند ‌که‌ حيات‌ پيغمبر صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ خير بودنش‌ معلوم‌ و اما خيريت‌

هِيَ‌: نيست اين شب، مگر سلامتى. يعنى تقدير كرده نمى‌شود در او مگر سلامت و خير به خلاف شب‌هاى ديگر. چه در غير آن هم بليّه و مصيبت قضا مى‌شود و هم سلامتى

صبحگاه رفتند بر ممنوعيت آن باغ از ميوه‌جات، و رفتن خير آن به جاى قادريت ايشان به زعم خود بر اصابه خير و منافع آن، يعنى بجاى انتفاع، بر حرمان وارد شدند.

در انسان قرار داده و با هدايت انبيا و عقل، حجّت را بر مردم تمام كرده و راه خير و شرّ و پايان نيك يا بد هر كدام را هم بيان نموده است. براى خطاكاران هم راه

از جهت مئال و قمّى ره نقل فرموده كه مراد آنست كه بعضى از شما سعى ميكند در خير و بعضى از شما سعى ميكند در شرّ پس امّا كسيكه عطا نمود و انفاق كرد در راه رضاى

از جهت مئال و قمّى ره نقل فرموده كه مراد آنست كه بعضى از شما سعى ميكند در خير و بعضى از شما سعى ميكند در شرّ پس امّا كسيكه عطا نمود و انفاق كرد در راه رضاى

اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: سخت‌ترين عذاب‌ها براى كسى است كه مردم در او خير ببينند در حالى كه در او خيرى نيست. فرشتگان اعمال برخى انسان‌ها را بالا مى‌برند،

يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ «15» ترجمه‌ سوگند بفرشتگان فرستاده شده براى امور خير پس سير كنندگانند در فرمان مانند باد تند سير كردنى‌ و سوگند به فرشتگان منتشر

شوندگانند مگر بندگان خدا كه خالص شدگانند و باقى گذارديم براى او در آيندگان‌ ذكر خير سلام بر آل ياسين را همانا ما اينچنين پاداش ميدهيم نيكوكارانرا همانا او از

شوندگانند مگر بندگان خدا كه خالص شدگانند و باقى گذارديم براى او در آيندگان‌ ذكر خير سلام بر آل ياسين را همانا ما اينچنين پاداش ميدهيم نيكوكارانرا همانا او از

ميكنيد جبرئيل عرض كرد خير فرمود اگر پنجاه نفر باشد عرض كرد خير فرمود اگر سى نفر باشند عرض كرد خير فرمود اگر بيست مؤمن باشد عرض كرد خير فرمود اگر ده نفر باشد

اوست و خداوند از هيچ چيز غافل نيست، خداوند اسباب و وسايلى را براى رسيدن به خير يا شر فراهم كرده و هر موجودى، از هر يك از اسباب استفاده كند نتيجه‌اش را خواهد

داده شود به هيچ فردى ظلم نخواهد شد و هر يك مطابق عمل خود از ايمان و كفر و خير و شر جزا خواهند يافت، پس محققا كفر، فعل بنده است كه مستحق عذاب شوند. رابعا-

نكردند، از باقى شب‌ها مأيوس نشوند. در روايات آمده است: «العمل الصالح فيها خير من العمل فى الف شهر ليس فيها ليلة القدر» «6» كار نيك در شب قدر، بهتر از كار

اهْتَدَى کُفْرُه قَال شَک أَجْرُهُم الرّحْمَة عَلَيْهِم بِجَهَالَة يُبَدّل خَيْر يَکُون دَعَا رَحِيما نَفْسِه فَعَلَيْه الْآخِرَة عِنْد عَمِلُوا قَوْما هُو

بَيْن ثُم الّذِين حُجّة تَعْمَلُون إِلَيْه سَوَاء حَتّى إِلاّ مَا عَمّا خَيْر إِلَى بَدَا افْتَح أَعْمَالُکُم فَاجْعَل فَاحْکُم تَجْعَل تَعْبُدُون بِاللّه

شد، در حقّ او چنين دعا كرد: خداوند به تو پاداش بسيار عطا كند، آخرت تو را با خير همراه سازد و در حساب با تو مناقشه و سختگيرى نكند. خداوند دعاى آن مؤمن را در

تُقْرِضُوا اللَّهَ‌ ... يَغْفِرْ لَكُمْ‌ 7- براى ايجاد انگيزه در كارهاى خير، پاداش‌ها و بركات آن را بيان كنيد. «يُضاعِفْهُ لَكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ»

جهل گفت خطبه بود گفت خير خطبه كلامى است متّصل بهم و شبيه بيكديگر و اين منثور بود و اجزايش شبيه بهم نبود ابو جهل گفت شعر بود گفت خير آيا نميدانى كه من تمام

به نبوّت شد و در هر حال تمام آنها از مردان نيك نيكوكار اهل خير و سعادت بودند اين فقط ذكر خير و نام نيكى است كه از ايشان در دنيا برقرار و باقى مانده و همانا

نمى‌دانيم آيا براى كسانى كه در زمين هستند شرى اراده شده يا پروردگارشان برايشان خير و صلاحى اراده كرده است. و اينكه بعضى از ما افراد صالحى هستند و بعضى جز آن،

اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: سخت‌ترين عذاب‌ها براى كسى است كه مردم در او خير ببينند در حالى كه در او خيرى نيست. فرشتگان اعمال برخى انسان‌ها را بالا مى‌برند،

بياشامد و شكر كند چرا نميكند آيا راه روشن خير و شرّ را باو نشان نداديم چنانچه در روايات تصريح بآن شده چرا راه خير را نميپيمايد پس اين انسان با اين همه وسائلى