نتایج جستجو

باید از این حکم مستثنى دانست. انس‌ (۳۳۸ بار) جماعت مردم. در مجمع گفته :ناس و بشر و انس نظير هم اند، و اصل الناس أناس است از انس در اثر دخول الف و لام تعريف

واحِدَةٍ ثُمٌ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها» به نظر مى‏آيد مراد از نفس در اين آيات بشر اولى است. وَ مَا اللّه الّذِين کَانُوا يَظْلِمُون لا لٰکِن خَسِرُوا إِن ظَلَمُوا

کَيْف أَوْلِيَاء بِغَيْر هُدًى قَوْم الْحَيَاة آتَيْنَاهُم الْقِيَامَة غَيْر بَشّر لَمّا الْمُحْسِنِين جَاهَدُوا مُبِين إِلَيْه خَسِرُوا شَدِيد قِيل رَسُولَه

اهل اوب اول اوى ايان اين ايى اکل ب بثث بحر بخل بدل برد برر برزخ برق بسر بسس بشر بصر بطن بعث بعد بغى بقى بلد بلغ بلى بنن بنو بنى بوب بيت بين بکر تبع ترب ترف

تعويض آن ندارد بر خلاف بشر كه به سرعت برق مى‏جهد و كاينات را زير پا مى‏گذارد و اقطار جوّ را سوراخ كرده به سوى كرات ديگر پرواز مى‏كند. بشر اسلحه عجيبى دارد كه

پيش مريم مراد از تمثّل آن است كه در عين ملك بودن به نظر مريم بشر مى‏آمد نه اينكه واقعاً بشر شده بود رجوع شود به«جن» بند 12. ه ل هم من ف ما ب ک اله وله الله

مشتق شده در حال بارگیری... ه ام هون فى ترب على الا مسک سوء ا ما الذين حکم ب بشر

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... وله کم اله ل الله يمن جعل ان لا برر امن وقى بشر ه صلح بين انس

لبث علم ى فتى هذا فتح ضرر فتو مير لعل رئى بعد لما ربب ذا کيل امر سبع صدق بشر عمل شرى فعل هو عرف بقر ذکر ها قبل شطن حفظ على مسس عزز اذا اخو

طفل هذا ثلث قرآن الذى نوب قلب على نا نجو يمن سمع مثل مرر سبح اذى ا صدق عرض بشر سعى ضلل صلح جعل شىء طلق طوع

قد خلو دنو ملک عظم کفر عزير کفى اخر ارض بهت رهب ک جمع يهود قبل على لا وحد بشر فوه قرب الک ى

ارض الذين وله ک کثر انتم رسل لکن ب نذر نفس نغض انن کم يوم قرب ايى ذرء حتى بشر ائى لو دعو س زلزل ضرر مرر

شامگاهى، احاطه تاريكى بر موجودات، وسعت تدريجى ماه، حكايت از تغيير احوال عالم و بشر دارد و شايد بدان مناسبت آمده «لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ» بقيّه كلام

[جاثية:24]. و يا علم و قدرت و اراده و ساير صفات خدا را مثل علم و قدرت افراد بشر بدانيم. الميزان ذيل آيه 180 اعراف از معانى الاخبار نقل كرده كه حضرت صادق عليه

الذى فى صدق علم رجل کون شىء على يدى امن اذا کتب بسط رسل قطع رئى رحم اتى ا بشر وقى هدى ظلم هن توراة ربب قوم ملک عذب کلل هو غلل قتل انس خرج کفر عمل نن يا

ها لکن ب صلى نصب وصل عذب عين جعل خشع ليس انى عمل ل سيب فرى ک درى جهنم سکن بشر بحر کوى کذب

کره نن ضلل اذ اذا هما الذى ملک قرب شىء اوى يا بعد قدر امر دعو فرق کتم اخذ بشر شهد خير ام سئل ظنن ائى انتم نبو قبل رئى عمل

کون قوم على ها اذا علم فى ا هدى ربب رحم بين جىء خلق هذا الى جعل الذى انس بشر ذا عذب وحد انتم لم يدى غلم ن حقق کبر اتى يوم سلم شىء روح نزل هو صلح اذ عبد

قلب موت غلظ سوف ردد سقى يعقوب الى جبر سود ثقل خول هون رجع ولى لمس مع کثر بشر نبذ ندى وذر

کتب حمد لئک قمر اول س حسن الک مريم امن بعد کثر حيى اکل ذى ن هل موت متع شمس بشر يقن عن عبد حدث لحد بل لو نن ابراهيم شرک رجع فلح عوذ نهر عين زنجبيل

غير کون صفف هو عدو زوج وقع حکم بعد نوم هون ذکر جوو بيت وحى کفر احد رحق ام بشر لم حتى اکل عزز

این کلمه مراد از «بشر»، نخستین انسان، یعنى آدم(علیه السلام)است. بشر (۱۲۳ بار) در اينجا درباره بشارت و مشتقّات آن و همچنين درباره بشر به معنى انسان توضيح

ل فى ه على اخذ من ب لا ها نا کلل ما امر وذر مجد شىء حفظ رحم لقى ذات جرى بشر دسر نسخ بقى غضب کم ربب قرء عين رئس قرآن موسى سقر قدر وعظ تسع حمل هدى اخو هو

تعس مکر هدى رضو س قتل سرف ارض شجر بغى اخر اکل قرء لدن ربط رکن کلل ملک جىء بشر کون عظم محو رئى عن جنن فوق

هستند پس گفتند: «آيا به دو بشر كه مثل خود ما هستند و طايفه آنها بندگان ما مى‌باشند ايمان بياوريم؟» از این رو گفتند: چرا ما به دو بشر مثل خودمان ایمان آریم در

ما هذا إلاّ بشر مثلکم) ۵ - تلاش اشراف، براى مخدوش ساختن رسالت نوح(ع) در نظر توده مردم (فقال الملؤا ... ما هذا إلاّ بشر مثلکم) ۶ - «از جنس بشر بودن نوح(ع)»

بريدند و سرش را پيش هيروديس و معشوقه‏اش آوردند. ه ب ل ک من صلح نا وسم سمو بشر اله الله اخذ لم يا عيسى عشو وله صدق زکريا حسن هم جعل کتب بکر الياس جزى کلم

بنا بر قرائت مشهور ظاهر آن است كه هاروت و ماروت دو فرشته بودند ممثل به صورت بشر مثل ملكى و كه بر مريم ممثل شد و نزول سحر بر آن دو براى امتحان انسانهاى آن

رسالت الهى (قالوا ... ما أنت إلاّ بشر مثلنا) ۲ - حضرت صالح(ع) چونان دیگر مردمان، داراى تمامى خصوصیات بشرى (ما أنت إلاّ بشر مثلنا) ۳ - ویژگى هاى بشرى صالح(ع)،

جنس‌ بشر بودند و ‌در‌ تمام‌ اينها يك‌ ملك‌ ‌رسول‌ نبود. ‌اينکه‌ جمله‌ جواب‌ ‌آن‌ كلمه‌ ‌است‌ ‌که‌ گفتند: «هَل‌ هذا إِلّا بَشَرٌ مِثلُكُم‌» تمام‌ بشر بودند

تفسیر مى کردند. بشر (۱۲۳ بار) در اينجا درباره بشارت و مشتقّات آن و همچنين درباره بشر به معنى انسان توضيح داده خواهد شد. 1- شك نيست كه بشر به معنى انسان است

آیات شامل این کلمه «بَطِرَتْ» از مادّه «بطر» (بر وزن بشر) به معنىِ طغیان و غرور، بر اثر فزونى نعمت است. بطر (۲ بار) مِن قَرْيَة مَعِيشَتَهَا فَتِلْک أَهْلَکْنَا

الا رحم شرر نن قد ربب ذلک علم يوم خير ثم مسس اخذ الى قرح شطن نصب ذوق بعد بشر قوم لن فرض جنب کلل حسن الم صدر طلق امن عرض فضل جزع ايى ظلم کفر ذات مثل هلع

کلمه از این که «بالِغة» به معناى «رسا» است روشن مى شود که دلائل خداوند براى بشر از طریق عقل و نقل و به وسیله دانش و خرد، و همچنین فرستادن پیامبران، از هر

آیات شامل این کلمه «أَسْحار» جمع «سحر» (بر وزن بشر)، در اصل به معناى «پوشیده و پنهان بودن» است; و چون در ساعات آخر شب، پوشیدگى خاصى بر همه چیز حاکم است،

جنس‌ ‌غير‌ بشر ‌باشد‌ ‌ يا ‌ ملك‌ ‌باشد‌ ‌ يا ‌ مخلوق‌ ديگري‌ و حال‌ آنكه‌ ‌اگر‌ ملك‌ ‌هم‌ ‌باشد‌ بايد بصورت‌ بشر ‌باشد‌ ‌تا‌ بتواند ‌با‌ بشر تماس‌ بگيرد

و استفاده است به حكم عقل مقتضى آنست كه انبياء بايد بشر بوده باشند تا غرض از بعثت كه ارشاد و هدايت بشر است حاصل آيد. و نيز شبهه نمودند حال كه ملك نباشد،

نفرموده‌ ‌خدا‌ چيزي‌ ‌را‌ ‌بر‌ بشر بگو كي‌ نازل‌ نمود كتاب‌ ‌را‌ ‌که‌ موسي‌ آورد بآن‌ كتاب‌ ‌که‌ روشن‌ و هدايت‌ كننده‌ ‌بود‌ ‌براي‌ بشر قرار داديد ‌آن‌ كتاب‌ ‌را‌

بلحاظ جنس است پس جاى استبعاد از نبوت‌ جلد 3 صفحه 541 بشر عادى نيست با آنكه تمام انبياء عظام از جنس بشر بودند و وحى بتوسط ملك يا بوسيله ديگرى بايشان ميرسيد

كشتي‌ نسل‌ بشر و ساير حيوانات‌ ‌تا‌ دامنه قيامت‌ باقي‌ باشند لذا ميفرمايد: وَ آيَةٌ لَهُم‌ تمام‌ جنس‌ بشر. أَنّا حَمَلنا ذُرِّيَّتَهُم‌ ذرّيّه بشر ‌را‌ ‌که‌

‌که‌ مدعي‌ هستي‌ چرا ‌ما نمي‌بينيم‌ مگر ‌ما ‌با‌ تو فرق‌ داريم‌ همه‌ بشر هستيم‌ ‌اگر‌ بشر ممكنست‌ تماس‌ بگيرد ‌با‌ ملائكه‌ چرا ‌بما‌ نشان‌ نميدهي‌ و ‌اگر‌

مى دانستند. (و قال الکفرون هذا سحر کذّاب) اسلام: تاریخ صدر اسلام ۳، ۶ انبیا: بشر بودن انبیا ۲; مردمى بودن انبیا ۱ کافران: بهانه جویى کافران صدراسلام ۳; بینش

رسالت وى (ما هذا إلاّ بشر مثلکم) ۱۰ - بشر بودن و خوردن و آشامیدن همانند انسان ها، مانع از رسالت در نظر اشراف و عناصر مرفه (ما هذا إلاّ بشر مثلکم یأکل ممّا تأکلون

نبوت‌ بدست‌ قدرت‌ الهي‌ ‌است‌ و بشر اختيار تعيين‌ ندارد مسئله خلافت‌ و امامت‌ ‌آن‌ ‌هم‌ بايد خداوند تعيين‌ فرمايد ‌از‌ دست‌ بشر خارج‌ ‌است‌ ‌که‌ بگويند يك‌

جهل و نادانى بر مدّعاى خودشان كه نفى رسالت آن حضرت بود اين بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود و

مقدّمات لازم است كه جور كردن همه آنها در اختيار بشر نيست لذا قبض و بسط در دست خدا است گر چه كار و تلاش بشر نيز بى‏تأثير نيست‏[زخرف:32] روشن مى‏شود. * [بقره

قوم ثمود و نبوت بشر ۱۹ ; قوم ثمود و شتر صالح ۲۱ ; منافع قوم ثمود ۲۳ ; هشدار به قوم ثمود ۲۲ قوم عاد: عقیده قوم عاد ۱۹ ; قوم عاد و نبوت بشر ۱۹ قوم نوح: عقیده

‌است‌ ‌از‌ تصورات‌ و تخيّلات‌ بشري‌ ما هذا بَشَراً ‌اينکه‌ بشر نيست‌ زيرا ‌در‌ جميع‌ افراد بشر ‌هر‌ خوش‌ صورتي‌ بگرد نعل‌ اسب‌ ‌او‌ نميرسد ‌ان‌ ‌هذا‌ نيست‌

معجزه انبیاء خارج از قوانين اين علم نيست بلكه بشر به آن راه ندارد و راه طبيعى آن فقط در دست خداست و بشر تا قيامت به آن راه نخواهد يافت وگرنه معجزه بودن

بینهما) ۲ - بشر از فرمانروایى بر جهان هستى، محروم و ناتوان است. (أم لهم ملک السموت و الأرض و ما بینهما) ۳ - انتخاب و فرستادن رسولان براى بشر، جلوه اى از

محمد(ص): بشر بودن محمد(ص) ۱; خاستگاه محمد(ص) ۱; عوامل مخالفت با محمد(ص) ۳، ۵; منشأ مخالفت با محمد(ص) ۴ مشرکان: بینش مشرکان ۱ نبوت: شگفتى نبوت بشر ۱ البرهان

عقلت زائل شده و قمى ره فرموده مراد آنستكه ميان تهى هستى مانند ساير افراد بشر و اگر پيغمبر بودى مثل ما نبودى و مؤكّد اينمعنى است كه بعد از اين گفتند نيستى

محققا تو ديوانه‌ هستي‌ نظر ‌به‌ اينكه‌ كفار و مشركين‌ باور نميكردند ‌که‌ بشر تماس‌ گيرد ‌با‌ وحي‌ الهي‌ و عالم‌ مجردات‌ چنانچه‌ ‌در‌ بسياري‌ ‌از‌ آيات‌

معانى و علوم دقيقه و حكم و مصالح عامه است كه ادراك بشر از نيل بعشرى از اعشار آن عاجز است و هر قدر بشر در علم و صنعت كامل شود اعتراف آن بعجز از فهم اسرار

مسئله به ميان نمى‏آيد كه بشر افضل است يا ملك؟ مراد از «مِمَّنْ خَلَقْنا» عموم مخلوق است اعم از فرشتگان و غيره و از اينكه: بشر از بسيارى از مخلوقات از حيث

شدن از اقطار آسمانها و زمين چنين اتفاقى روى خواهد داد و ظاهر آن است كه اگر بشر سلطان و قدرت داشته باشد خروج از اقطار آسمانها و زمين براى وى ممكن خواهدبود

در آن مضاف مقدّر است يعنى: «ذانسب و ذاصهر» يعنى:خدا آن است كه از آب (نطفه) بشر آفريد و او را نر و ماده قرار داد مثل [قيامة:37-39]. به نظر مى‏آيد علت اطلاق

آنكه بياشامانيم آنرا ببسيارى از مخلوقاتمان از جنس شتر و گاو و گوسفند و افراد بشر و چون از بلدة بلد و مكان اراده شده موصوف بصفت مذكّر كه ميّت باشد گرديده و

یعلّمه بشر) ۲- کافران و مشرکان، قرآن را در میان مردم خود، آموزه هاى فرد عجمى به پیامبر(ص) معرفى مى کردند. (و لقد نعلم أنهم یقولون إنما یعلّمه بشر ... أعجمىّ)

بزرگ فرشتگان. «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ» «2» ولى به هر حال روح بشر، امرى پيچيده، ناشناخته و نفخه‌اى الهى و داراى بعد آسمانى است و تنها خداوند

غير فصيح ولى اين قرآن عربى روشن است. يعنى: مى‏دانيم كه مى‏گويند: قرآن را بشر به او مى‏آموزد ولى زبان كسى كه... بقيّه جواب در آيات بعدى است. * [حج:25].

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) قَالُوا بَشّرْنَاک فَبِم بِالْحَق الْکِبَر فَلا مَسّنِي تَکُن أَن عَلَى مِن الْقَانِطِين بَشّرْتُمُونِي أَ قَال در حال

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) بِالْحَق قَالُوا تُبَشّرُون فَلا فَبِم الْکِبَر تَکُن مِن مَسّنِي أَن قَال الْقَانِطِين وَ عَلَى مَن بَشّرْتُمُونِي

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) وَ مِثْلِنَا نُؤْمِن أَ عَالِين قَوْمُهُمَا فَقَالُوا قَوْما لَنَا فَکَذّبُوهُمَا کَانُوا عَابِدُون فَکَانُوا

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ مِن الرّيَاح لِيُذِيقَکُم يُرْسِل أَن آيَاتِه رَحْمَتِه لِتَجْرِي الْکَافِرِين يُحِب الْفُلْک بِأَمْرِه در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) الّذِين عِبَاد الْبُشْرَى يَسْتَمِعُون لَهُم الْقَوْل اللّه إِلَى فَيَتّبِعُون أَحْسَنَه أَنَابُوا وَ أُولٰئِک

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) هن‌ (۲۰۷ بار) وَ فَالْآن عَنْکُم ابْتَغُوا عَفَا مَا کَتَب اللّه عَلَيْکُم فَتَاب لَکُم أَنْفُسَکُم کُلُوا تَخْتَانُون

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ن‌ (۲۳۵ بار) ى‌ (۱۰۴۴ بار) عَلَى أَ أَن عَلِيم قَال مَسّنِي بِغُلاَم الْکِبَر نُبَشّرُک فَبِم إِنّا تُبَشّرُون قَالُوا

خارج از قلمرو دانش بشر در جهان (و ممّا لایعلمون) ۷ - جهان، داراى پدیده هاى جان دارى است که چگونگى حاکمیت قانون زوجیت بر آنها، براى بشر ناشناخته است. (سبحن

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ال وَ سَقَر مَا إِلاّ هٰذَا سَأُصْلِيه أَحَدا مِن قَوْل فَقُولِي تَرَيِن إِنّي أَدْرَاک فَإِمّا إِن يُؤْثَر نَذَرْت عَيْنا

‌او‌ دارند لكن‌ دلالت‌ انسان‌ اتم‌ّ ‌از‌ ساير مخلوقات‌ ‌است‌ و ‌در‌ افراد بشر انبياء دلالة ‌آنها‌ ‌بر‌ شئون‌ الهي‌ بيشتر ‌است‌ و ‌در‌ ميان‌ انبياء ‌عليه‌

معنوى است. سفر يكى از لوازم زندگى بشر، براى رفع نيازها و كسب تجربه‌هاست، كه خداوند اسباب آن را در خشكى و دريا، در اختيار بشر قرار داده و آن را به عنوان يكى

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ أَحَدُهُم إِذَا مَا مِن ظَل بِه وَجْهُه يَشْتَهُون سُوء بِالْأُنْثَى بِمَا بِالْبَنِين أَ يُمْسِکُه مُسْوَدّا ضَرَب

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ نَذِيرا أَرْسَلْنَاک بِالْحَق إِلاّ لِقَوْم إِنّا لا يَعْلَمُون إِن لِلنّاس عَرَبِيّا کَافّة قُرْآنا نَذِير فَأَعْرَض

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ الّذِين الْمُؤْمِنِين الصّالِحَات يَعْمَلُون ذٰلِک أَن اللّه الّذِي لَهُم أَقْوَم لَدُنْه عِبَادَه الْکَبِير هِي الْفَضْل

عَلَيْهِمْ» يعنى ما به آنها مشتبه مى‏كرديم ظاهراً اين غايت ارسال ملك به صورت بشر است يعنى نتيجه كار چنين مى‏شد بعضى‏ها گفته‏اند: نسبت «لَلَبَسْنا» به خدا مثل

و نقل براى بشر آفریده است. (و خلقنا لهم من مثله ما یرکبون) ۲ - آفرینش مرکب هایى مانند کشتى (چهارپایان و...) در سیر و سفر و حمل و نقل براى بشر، از آیات و

كشتى‌هاى نفت‌كش و حمل گندم و مواد غذايى در اقيانوس‌ها به حركت در نيايند، زندگى بشر فلج مى‌شود. علاوه برآنكه حمل و نقل از طريق دريا، ارزان‌ترين راه براى انتقال

حامل وحى (جبرئيل). 1- وحى از طرف خداست نه خواست بشر. ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ‌ ... 2- بشر مى‌تواند مورد سخن خداوند قرار گيرد. «يُكَلِّمَهُ

كائنات مطلع است و از بشر در علم خويش صدها مراحل پيشرفته‏تر است در «نمل» گفته شد كه مورچگان ما انسانها را با اسم و رسم مى‏شناسند و بشر با آن همه زحمت در شناختن

قرآن: ۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من خلق حمء سنن ه ل انس جنن بشر ف فخر ک کذب قول اذا ى کما خرج ربب علم قد سوى انن مرج حکم الى ملک الو نور قبل

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ اللّه هُدًى الّذِين إِلاّ مَا إِن لِلْمُؤْمِنِين لِلْمُسْلِمِين الْمَلاَئِکَة لِتَطْمَئِن جَعَلَه بِه قُلُوبُکُم يَقُولُون

کافران قوم ثمود ۲ ; عقیده قوم ثمود ۶ ; قوم ثمود و صالح (ع) ۵ ; قوم ثمود و نبوت بشر ۶ ; کافران قوم ثمود ۱ ; کفر قوم ثمود ۵ ; متجاوزان قوم ثمود ۲

حال بارگیری... جعل نور فى من وله ب اله کم الله قمر وهج نزل شدد ها نبت شمس بشر الذى ه امن سبع هو اذن انن عصر فوق موه برج هن عيش ل سمو خرج ليل ثجج بنى ارض

نا جمع انن اول ل قدر رسل ک رهق سوء لوط نجو قتر نزل کم يوم کفر اذ هذه فجر بشر وجه مرر نظر کيف ضحک قرى رجز ب نذر نن

درباره خدوند و دوبار درباره بشر. [نساء:6]. [نساء:135]. و آن چون درباره خداوند به كار رود مقصود مطلق بى نيازى است و چون وصف بشر آيد بى نيازى و كفايت بالنسبة

غیر قابل دسترسى براى بشر (فى کتب مکنون) «مکنون» به معناى نهفته و پنهان است. مقصود از آن، پنهان بودن محتویات لوح محفوظ از دید بشر است. ۳ - قرآن، نازل شده

اخبار از غيب و جامعيت كليه فوائد روحى و جسمى و دنيائى و آخرتى تمام طبقات بشر را تا انقراض عالم‌ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ‌: نيارند مانند آن را در اين صفتها

«المنشئات» (ساخته شده به دست بشر) به کار رفته است; اما تعبیر «له الجوار» (از آن او است کشتى ها) مى رساند که هر چند کشتى ها ساخته دست بشر است; ولى انسان در همه

نا من اسماعيل على ما وهب انن اسباط ب جعل ک نبو قول ربب کلل اله ى ها ف ابو بشر عبد علم الى اتى صلح کون ورى حکم نزل ذرر عيسى هم برک اسحاق يا هدى قبل موسى

يَهْتَدُونَ» نيز يكى از علامات است كه در «نجم» خواهد آمد وجود علامات در زندگى بشر بسيار حائز اهميت است چنانكه با تدبّر معلوم خواهد شد. وَ تَهْتَدُون بِالنّجْم

اخص است... گويند «فُلانٌ يَعْرِفُ اللهَ» نگویند «یَعلَمُ اللهَ»... كه معرفت بشر به خدا با تفكّر در آثار اوست نه با ادراك ذاتش و گويند: «اَللّهُ يَعْلَمُ كَذا»

يتم کما سقى وحد اول بين حبر سوف نکر سوى غصب ورى ها رشد رضو س ثنى صبر سرر بشر خلو الله طغى

هماهنگى ادیان ۴ اسراف: اهمیت اجتناب از اسراف ۵ اسماء و صفات: علیم ۱۴ انبیا: بشر بودن انبیا ۱; تغذیه انبیا ۱; توصیه به انبیا ۲، ۹، ۱۳; زهد انبیا ۸;طعام انبا

۱، ۴; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۷ نبوت: تبیین تاریخ نبوت ۷; منشأ نبوت ۶; نبوت بشر ۷

معنى اعجاز قرآن آن است كه بشر از آوردن نظير آن عاجز و ناتوان است، قرآن از اول نزول پيوسته اين مطلب را يادآوري كرده و گويد: بشر از آوردن نظير من ناتوان است

بنحوى كه عقل مات ميشود با معذرت از بيان تفصيلى براى عدم استعداد و قصور علم بشر از ادراك حقائق موجودات خصوصا مجرّدات كه از آن بعالم امر تعبير ميشود كه فرموده

بچشانيم، سپس آن را از وى سلب كنيم، قطعاً نوميد و ناسپاس خواهد بود. و اگر ما بشر را به نعمت و رحمتی برخوردار کنیم، سپس (چون کفران کرد) آن نعمت را از او بازگیریم

جنن قول نصر قلل مضى هل امن خرج ها لو او اخذ بئس سوى انس فتح صدق خلف ثقف رئى بشر قوم حتى انن ارض لبث صلو لما هو نفخ عود ثم اين ا سئل عمل عين عذب دلک بوب توب

فى قول کون على الا ک ها ان نا ايى اول ظلم اذ قوم يوم رئى يا اتى ى ذلک دعو بشر عمل غفر الم هو جعل رسل او عن اوى علم اخذ ولى انس لو ائى اخر نن ا جوب رحم عتد

هل ام سلم ابو اولاء اتى کفر لو وسم ارض يا ظلم شىء نزل لقى ايى اخذ نفس اذا بشر رئى مثل شهد بعد حقق عجز نحن هؤلاء ک عمل هو دعو خلق قد نور موسى ربب نظر الذى

ایمان در قرآن (و بشر الصبرین) ۱۲ - مؤمنانى که بر دشواریها و سختیهاى راه ایمان صبر کنند، از پاداشى گرانقدر برخوردار خواهند شد. (و بشر الصبرین) نیاوردن متعلق

بنحوى كه عقل مات ميشود با معذرت از بيان تفصيلى براى عدم استعداد و قصور علم بشر از ادراك حقائق موجودات خصوصا مجرّدات كه از آن بعالم امر تعبير ميشود كه فرموده

صداى زجرش بانگ رعدها شنيده مى‏شود. اينكه از فرشته نام برده شده مخالف آنكه بشر كشف كرده نيست زيرا فرشتگان خدا در هر جا هستند و به امر خدا كار مى‏كنند صداى

کلل امر کفر رئى اول کبر الف شىء قوم هو انس جمع روح جىء آدم ظلم مع سبح امن بشر انث اخر هذا موت شهد نظر خلق بنو صفف بين کتب خلد لقى نفس صلو عرج الذى نبو يا

آیات شامل این کلمه «بَشَر» در اینجا جمع «بشره» به معناى ظاهر پوست تن است و نیز ممکن است به معناى انسان ها بوده باشد. بشر (۱۲۳ بار) وَ إِلاّ مِثْلُکُم مَا

امر نور دعو نفس ولى ذلک خشى حسب لم بعض ذا وقى کلم کتب ثم لو هذا حيى اخر کذب بشر شهد بصر کبر شکر خلف نفع حسن نن لما شدد عمل

معاد ۸; مکذبان معاد ۴; منشأ تکذیب معاد ۱۱ نبوت: شرایط نبوت ۷; مکذبان نبوت بشر ۷ تفاسیر على بن ابراهیم و برهان، منظور صاحبان تفاسیر مزبور از این آیه اثبات

منجّوک ... إلاّ امرأتک) ابراهیم(ع): گفتگوى ابراهیم(ع) با ملائکه ۱ انبیا: بشر بودن انبیا ۸; خویشاوندى با انبیا ۱۸ سرزمینها: ملائکه عذاب در سرزمین قوم لوط

قرآن علاوه بر فصاحت و بلاغت عاجز كننده بشر از اتيان بمثلش كه قبلا گوشزد شده مشتمل بر احكامى است كه مصالح آن بر بشر مخفى و مستور بوده و هست و بتدريج آشكار

مصاديق خبائث واقعى اند كه بشر به خبث عده‏اى از آنها راه ندارد مثلا چهارده يا پانزده چيز از محرّمات ذبيحه در واقع از خبائث اند كه بشر خبث بعضى از آنها را از

خداوند با اين مسيله نقص عالم را جبران و آن راپيوسته به سوى كمال مى‏راند. بشر با فكر ساده خود ابتداء آن را فقط در انسان و حيوان مى‏دانست و در اثر پيشرفت

جنينى. نه به معنى مطلق رجوع. در اين صورت مقصود از مصير الى اللّه آن است كه بشر به تدريج مبدل به جاودانى مى‏شود [تحريم:9]. يعنى جايگاه آنها جهنّم است و بد

اتى طمس کرم ک ا الم ابى وجد اله وقى الله خزى نبء اولاء ليس ل نطق هل عين فضح بشر هو من وله نذر قد جدر طعم ب مدن رجل ذوق مرى قرى سلم ما رشد قضض

است که فرزند بودن (مخلوق بودن) با الوهیت تنافى دارد. ۷- هیچ زاده اى از بشر و غیر بشر، نمى تواند خدا باشد. (لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح ابن مریم)

نه بسوى كسان خود برميگردند. تفسير و يكى از دلائل علم و قدرت الهى براى نوع بشر آنستكه خداوند ذريّه و نسل آن نوع را بدوا در كشتى نوح عليه السّلام كه پر بود

قوم نوح (ع ) كه در رد دعوت آن حضرتاستدلال كردند به اينكه او نيز چون آنان بشر است استدلال دوم قوم نوح (ع ) در رد دعوت آن جناب به اينكه افراد پا برهنه و

بسوي‌ ‌او‌ محشور مي‌ شويد خداوند تبارك‌ و ‌تعالي‌ بمقتضاي‌ حكمت‌ و مصلحت‌ بشر ‌را‌ روي‌ زمين‌ قرار داد همان‌ موقعي‌ ‌که‌ خطاب‌ بملائكه‌ شد. (إِنِّي‌ جاعِل‌ٌ

و وهم‌ ‌است‌ ‌که‌ قوه‌ بهيميه‌ و سبعيه‌ و شيطانيه‌ مينامند و جميع‌ افراد بشر داراي‌ ‌آن‌ هستند باختلاف‌ شدّت‌ و ضعف‌ و اينها موجب‌ بقاء ‌است‌ ‌در‌ حيات‌

انقلاباتى بشر شد پس قرار داد خداوند او را صاحب اولاد ذكور كه نسب بآن معلوم ميشود و صاحب اولاد اناث كه مصاهرت بآن حاصل مى‌گردد يا پيوند داد بشر را با يكديگر

عند لقم ربب حجج کون حوت کفر الذين على هو لوم جوب سهم شحن اوى نذر غضب ما فلک بشر بعد رسل الى ائى ايى الا عذب ى کيف وله

معناى هرگونه مشقت است. عنت‌ (۵ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) (بر وزن بشر)مشقّت. در مجمع ذيل آيه 118. آل عمران فرموده: اصل عنت به معنى مشقّت است «عنت

جنينى. نه به معنى مطلق رجوع. در اين صورت مقصود از مصير الى اللّه آن است كه بشر به تدريج مبدل به جاودانى مى‏شود [تحريم:9]. يعنى جايگاه آنها جهنّم است و بد

ارض بعد س کذب ملک مع جعل دعو ولى ذا نفس رئى ائى ولد هما خلف لو ظلم عند لم بشر وقى فضل صلح حسن ذوق رود وحد فصل بعض انث مسس

مزيد امتنان بشر گردد نه براى اخراج بعضى از خلق از مفضوليّت تا لازم آيد عدم فضيلت بنى آدم بر آن بعض چنانچه بعضى گفته‌اند كه آنها ملائكه‌اند كه بشر بر آنها فضيلت

است. ب: هدايت تشريعى كه همان فرستادن انبياى الهى و كتب آسمانى براى هدايت بشر است. كلمه‌ى «صراط» «3» بيش از چهل مرتبه در قرآن آمده است. انتخاب راه و خط

که خداوند پیش از ابلاغ دین و اتمام حجت ، کافران را مجازات نمى کند. انبیا: بشر بودن انبیا ۹; حسابرسى دنیوى مکذبان انبیا ۱۱; کیفر دنیوى مکذبان انبیا ۱۱; مرگ

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

خسران‌ و زيان‌ كاري‌ هستيد. بسيار مورد تعجب‌ ‌است‌ ‌اگر‌ بنا ‌باشد‌ ‌که‌ بشر اطاعت‌ بشر ديگري‌ نكند زن‌ اطاعت‌ شوهر نكند اولاد اطاعت‌ والدين‌ نكند نوكر اطاعت‌

است اين از عطا نقل شده. الميزان احتمال داده كه بعض علت اين سخن آن است كه بشر اوّليه در مناطق حارّه ساكن بودند شدت گرما بر آنها از شدت سرما بيشتر بوده و

سحر عن حتى کلل اخذ يا قرء شطن نور کذب بغى فتح ذکر غفر نحن بنو عرف انا لقى بشر

تحت وله امن ما قبل زهد بوء رفع سئل الى دنو عسى على صلو اوى ضرب يا اخو يوسف بشر لا نا بدل هم موسى

رود ندى قوم ثبر وعد حمم نصب بصر اوب عن کسب عمل خشع لظى الذين دعو بور ذرع بشر ذات سقى کبر نزل بل حمى التى ظلم دور جىء ذمم وصى نا ضلل سوء ام قرر سلسل دين

در روياندن و كاشتن هر دو به كار رفته است و بنابر قول راغب زارع فقط خداست و بشر حارث است لاغير چنان كه فرموده [واقعة:63]. زُرّاع به ضم (ز) جمع زارع است [فتح:29]

نخل نقص شىء نظر حقق ينع اوى لا زيتون ذکر رمن يوم خلف نا سمو اهل اخذ سلک غفر بشر نفس شرب ائى لون هذا علم حوط الذين طلب صبح ذا صبر کمم زيت مول الله کون سبل

فعل طفء کفر سمو قعد ضوء قتل هامان حطم يوم زيت اذا هدى امن الک بغى الى سيل بشر نفس ارض کان فرعون لئک ب قدر شرق بغض حلى حول طين کون جعل عدو لن درى حمل ملک

فرموده «عَلَّمَ بِالْقَلَمِ. عَلَّمَ الْاِنْسانَ مالَمْ يَعْلَمْ» قلم زبان دوم بشر است كه با آن ما فى الضمير خويش را اظهار و آثار گذشته را ضبط و حفظ مى‏كند،

خرج انن ا طير انس سلل ربب نفخ اجل ها نور عند سوم لزب الذى بل عجب نسل قضى بشر هامان سوى رئى هبط حجر سخر نطف اذ يا انجيل ذکر سرف سجد ذا نا ن اذن بدء ان صرح

[وحى‌] بر او القا شده است؟ [نه،] بلكه او دروغگويى گستاخ است.» آیا بین ما افراد بشر تنها بر او وحی رسید؟! (چنین نیست) بلکه او مرد دروغگوی بی‌باک و خودپسندی است

رام کردن و در اختیار قرار دادن انعام براى بشر است. ۲ - رام و مسخرّ کردن دام ها (شتر، گاو و گوسفند) براى بشر، جلوه قدرت خدا و لطف او بر بندگان است. (و ذلّلنها

آزمايش مى‌شود كه در جمله‌ «لِيَبْلُوَكُمْ»* آمده است. سؤال: اگر هدف آفرينش بشر عبادت است، پس چرا اين هدف بطور كامل تحقق نيافته است؟ پاسخ: بارها خداوند در

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

كه در بشر گذاشته است و منظور از تعليم اسماء بودن آنها در نهاد آدم است. و شايد مراد از اسماء، اسماء حسنس باشد كه مشروح آن در «خلف» ذيل عنوان بشر خليفه خداست

است در خواستن فطرت و احتياج واقعى به كار رود مثل [ابراهيم:34]. پيداست كه بشر اين همه نعمتها را از خدا نخواسته است بلكه مراد آن است: هر كه از خورشيد و زمين

جهنّم سوزان فتوى نمى‏دهد. هر قانون و دينى كه طلاق را تحريم كند بر خلاف فطرت بشر قدم برداشته است. لذا اسلام باآن كه طلاق را مكروه مى‏داند آن را امضاء كرده

مصاديق خبائث واقعى اند كه بشر به خبث عده‏اى از آنها راه ندارد مثلا چهارده يا پانزده چيز از محرّمات ذبيحه در واقع از خبائث اند كه بشر خبث بعضى از آنها را از

جنينى. نه به معنى مطلق رجوع. در اين صورت مقصود از مصير الى اللّه آن است كه بشر به تدريج مبدل به جاودانى مى‏شود [تحريم:9]. يعنى جايگاه آنها جهنّم است و بد

ان نا فقه ذرو ک بين وله رئى من الذين انن لا دعو الى ل کم اذا قد جرى ب سبح بشر هو اله لم هدى خلق امن کنن ذکر يسر على کان حمل قسم عزر بکر ا کلل طور ربب الله

ل عذب وجه علم الله او جعل رسل ها انث اله ربب قدر ف ذکر کون فى عاد بغت صکک بشر وله سوع الا لوم حکم صرر زوج

قبل کبر وحد ليس اذ رود ضلل سجد هؤلاء نهى لو نعم نذر حکم جنن کتب عند کذب ورث بشر انث

در آن مضاف مقدّر است يعنى: «ذانسب و ذاصهر» يعنى:خدا آن است كه از آب (نطفه) بشر آفريد و او را نر و ماده قرار داد مثل [قيامة:37-39]. به نظر مى‏آيد علت اطلاق

داود حلم صير تبع عن کثر طمئن لکن بعد طغى غيب وقى جرم برک ذا عرف فتن يوم رزق بشر طغو جمع خلص کرس فضل بهج فى ايى خول بصر وهب لوط ذوق دنو

عيب و بيهوده و دروغ و از دستهاى شياطين- (نامه‌هائی که) فرا و بالا (از کلام بشر) و دارای مکانت و منزلت والایند (و دور از هرگونه تحریف و آمیزش) و پاک (از هر

مرء عظم غشى فعل قوم وجه سمع ى غشو تلو ظلم مثل نفس ک دعو ا الا اول اذا دنو ب بشر اذن غلم جزى ذنب عجز غفر عقم حيى موت جهر هذه ايى من هلک ائى صبع

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

که هر تلاشى براى تکامل و بهتر شدن، در جهت هدف خلقت بشر است. بنابراین، هر گناه و کوتاهى اى که از بشر سر زند، خارج از دایره هدف خلقت است. ۱۷ - اهتمام اسلام

تراشيده‏ايد. [نجم:23]. از طرف ديگر با كمى توجه خواهيم ديد كه عبادت خاص خداست زيرا بشر يا به جماد عبادت خواهد كرد و يا به زنده مثلاً به جماد و بت ستايش كند كار بى

پيش مريم مراد از تمثّل آن است كه در عين ملك بودن به نظر مريم بشر مى‏آمد نه اينكه واقعاً بشر شده بود رجوع شود به«جن» بند 12. وَ مِن الّذِين اللّه فِي کُل

سمو الذين وعد ان ليس امن عرف شىء کم ربب سوى اکل جبل ذى کفر سلم سبل شهد تبع بشر نا نحن فى رئى هدى عذب ى الذى على نکح فقر بلغ علو ها حکم بين کفى کون حبب سرف

شده و زايل مى‏گردد و اگر خدا مى‏خواست سايه ممتّد را همانطور نگاه مى‏داشت و بشر در ظلمت مى‏ماند چنانكه فرموده [قصص:71] اين آيه با آيات بعدى چنانكه الميزان

اله ما کون وله امن ها ى کم فى ايى کفر عين اوى الى صحب انتم ائى کذب ربب قد بشر علم جنن وقى هو نجو قرر کى اخذ الذى هن شىء يا خلد نفس وثق سرع اذ ليس غفر جند

و استوار كرده است در «عهد» گفته‏ايم كه ظاهرا مراد از عهد فهم و عقل و درك بشر است كه در ذات او گذاشته شده و مراد از ميثاق محكم كردن آن است بوسيله انبياء

بين ذلک ليل نجو ضرب کذب جدد کون اول صدق سبل ذوق حتى سبق رود يحيى لا احد جبل بشر اهل شرب رئى

بنا بر قرائت مشهور ظاهر آن است كه هاروت و ماروت دو فرشته بودند ممثل به صورت بشر مثل ملكى و كه بر مريم ممثل شد و نزول سحر بر آن دو براى امتحان انسانهاى آن

موجودات‌ تكميل‌ نمايد و موجودات‌ ديگر نيز بمقتضاي‌ آيات‌ بسيار ‌براي‌ استفاده‌ بشر آفريده‌ شده‌اند چنانچه‌ ميفرمايد أَن‌َّ اللّه‌َ سَخَّرَ لَكُم‌ ما فِي‌ السَّماوات‌ِ

ميفرمايد آنچه‌ بشر ‌در‌ امر دين‌ احتياج‌ دارد ‌از‌ معارف‌ حقّه‌ و اعمال‌ صالحه‌ و اخلاق‌ حميده‌، و للناس‌ دلالت‌ دارد ‌بر‌ جميع‌ افراد بشر سر ‌تا‌ سر دنيا

ميان شما را سخت گمراه كرد؛ آيا تعقل نمى‌كرديد؟ و همانا خلق بسیاری از شما نوع بشر را (این دیو) به گمراهی کشید، آیا عقل و فکرت کار نمی‌بستید (تا از مکر و فریبش

السلام‏ مريم در «فلسطين» در مكانى دور از خانواده‏اش قرار داشت، فرشته‏اى در صورت بشر مستوى الخلقة از جانب خداوند پيش او آمد، مريم گمان كرد كه جوان هوسرانى است

هر حيث قانع كننده است. معنى آيه‏ها چنين مى‏شود: گفتند: از خدا به دور، اين بشر نيست اين فرشته بزرگوارى است - گفتند: سبحان اللّه ما بر يوسف بدى ندانسته‏ايم

الک بصر الله وجف امر الذى قول من اله صدق ف خشع ب وله عجل انن الا ربب الف ک بشر مدد وعد ى

هردو به وجود مى‏آيد. *** نطفه اگر در آيات به معنى آب كم باشد مقصود آن است كه بشر از آب كمى آفريده شده و اگر به معنى آب صاف شده باشد، نطفه چكيده و صاف شده وجود

است اين از عطا نقل شده. الميزان احتمال داده كه بعض علت اين سخن آن است كه بشر اوّليه در مناطق حارّه ساكن بودند شدت گرما بر آنها از شدت سرما بيشتر بوده و

اختلاف مختصرى كه اديان داشته‏اند در اثر اختلاف زمان و اختلاف رشد و استعداد بشر است و گرنه همه تسليم به حق را گفته‏اند. فرق ميان دين و شريعت در «شرع» ديده

کن و (از این چشمه آب) بیاشام و چشم خود (به عیسی) روشن دار، و هر کس از جنس بشر را که ببینی (به اشاره) با او بگو: برای خدای رحمن نذر روزه (سکوت) کرده‌ام و

أَنتُم‌ بَشَرٌ تَنتَشِرُون‌َ «20» و ‌از‌ جمله‌ آيات‌ الهي‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ خداوند خلق‌ فرمود ‌شما‌ ‌را‌ ‌از‌ خاك‌. ‌پس‌ ‌از‌ ‌آن‌ ‌شما‌ بشر جلد 14 -

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

بلحاظ جنس است پس جاى استبعاد از نبوت‌ جلد 3 صفحه 541 بشر عادى نيست با آنكه تمام انبياء عظام از جنس بشر بودند و وحى بتوسط ملك يا بوسيله ديگرى بايشان ميرسيد

مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و مسلّط و متصرّف واقعى در

در تعالى فرهنگ بشر * (و کتب مسطور) خداوند با سوگند خوردن به تورات و یا کتاب هاى آسمانى - در صورتى که مراد مطلق کتاب باشد - در حقیقت بشر را به اهمیت این

مُرِيب‌ٍ هود آيه 65 بلكه‌ تعجّب‌ كردند ‌که‌ چگونه‌ مي‌شود بشر ‌رسول‌ ‌باشد‌ و ‌ما تمام‌ متابعت‌ يك‌ بشر كنيم‌ (آیه 23)- سر انجام دردناک قوم ثمود! سومین قومی

‌او‌ نبايد كرد ‌که‌ ‌از‌ جانب‌ ‌خدا‌ نباشد ‌ يا ‌ جامع‌ سعادت‌ دنيا و آخرت‌ بشر نباشد ‌ يا ‌ كلمه‌اي‌ ‌بر‌ خلاف‌ ‌ يا ‌ خطا و اشتباهي‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌شده‌ ‌ يا

است گرچه به دل مادر موسى «لاتَخافى وَ لاتَحْزَنى» الهام شده بود ولى بالاخره بشر و مادر بود و اضطراب داشت كه مطلب به كجا خواهد انجاميد و آيا آنچه به نظرش آمده

بل کلم عقب لوح يى ذلک غرق شىء هلک عن ربو ثوب شحن ائى ى ثم اتى اوى ثمود عثو بشر هذا عقل درى ذرر بنو کذب فلک لعل ذو رئى عاد سلم رزق سکن صلو قرن مؤتفکة

تسليم شويد و متواضعان را بشارت بده . ه ف هم الذين ل امن ربب اله الله صلح بشر الى انن اذا قلب ب ذکر سلم عمل اول وله صحب ک خسر وجل وحد جنن من اخر حقق فى

ظاهرا روزهايى است كه قدرت خدا در آنها بيشتر ظاهر شده و قدرت مقاومت از دست بشر رفته وخواهد رفت مانند بلاهاييكه قوم نوح، هود، صالح و غيرهم عليهم السلام گرفتار

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

گردش خون، خصال و صفات‌ویژه، و تنوّع خلقت و فطرت ظاهری و باطنی هر یک از افراد بشر) و نیز در آفرینش جنبندگانی که خداوند در سراسر زمین پراکنده می‌سازد (از موجودات

برانگيخت در ميان ايشان پيغمبرى، مِنْ أَنْفُسِهِمْ‌: از جنس خود ايشان يعنى بشر، تا آدميان مستأنس شوند به او و از كلام او به آسانى بهره‌ور شوند. گرچه بعث

مزيد امتنان بشر گردد نه براى اخراج بعضى از خلق از مفضوليّت تا لازم آيد عدم فضيلت بنى آدم بر آن بعض چنانچه بعضى گفته‌اند كه آنها ملائكه‌اند كه بشر بر آنها فضيلت

الذى اذا امن اصل ها يوم هن عن اتى الذين ذلک مثل شهد حلل کتب صلو خلل جىء حرم بشر بکر قبل ذلکم بعض اذ يدى علم صمع وذر عرف هو ضرر سجد تحت تجر هدم على خير شجر

عَلى اَدْبارِها» تغيير فطرت انسانيت و از بين بردن درك و فهم سعادت است چون بشر پيوسته به آينده و سعادت خويش متوجه است و اگر صورتش به قفا برگردد بقهقرى و

ابنيه و وسائل زندگى همه سعى و تلاش آدميان است كه بدين صورت ديده مى‏شوند و بشر با سعى و تلاش خود پاداش يا كيفر داده مى‏شود. اگر گوئى راجع به شفاعت و اعمال

تقسيم است و در واقع قسم بدو دسته از فرشتگان ياد شده يكدسته وسائط خير و سعادت بشر و دسته ديگر امناء وحى و ابلاغ بانبياء عظام و بقيه فقرات اوصاف آن دو دسته‌اند

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

حيات بشر، حيوانات و گياهان در گرو باران است و بادها در جابجا نمودن ابرها، تعديل هوا و لقاح گياهان نقش مهمى دارند. نقش كشتى در زندگى گذشته وحال بشر بر كسى

بيشتر مردم نمى‌دانند. البته خلقت آسمانها و زمین بسیار بزرگتر و مهمتر از خلقت بشر است و لیکن اکثر مردم این معنا را درک نمی‌کنند. همانا آفرینش آسمان ها و زمین

او دستور داده، به جاى نياورده است. چنین نیست (که منکران معاد می‌پندارند) بشر کافر هنوز آنچه خدا امر کرده به جا نیاورده (تا سعادت ابد یابد). این چنین نیست

بصورت‌ اصلي‌ قابل‌ مشاهده‌ نيست‌ و ‌اگر‌ بصورت‌ بشر ‌در‌ آمد يك‌ آدم‌ گمنام‌ ناشناس‌ بنظر ميآيد بايد ‌از‌ جنس‌ بشر ‌باشد‌ و داراي‌ شرايط رسالت‌ ‌باشد‌، نسبتش‌

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

آنان است. سؤال: با اين‌كه الفاظ اختراع بشر است، پس چگونه نمى‌تواند مثل قرآن را بياورد؟ پاسخ: حروف الفبا از بشر است، ولى نحوه تركيب وبيان مفاهيم بلند آنها،

شرک ب ذلک نشر اله عيش وثق بحر وتد رسل ه خلق غلظ وله حضر روح بلو فعل علم قرد بشر خسء او سجد حنف التى ربب قرى ها بوب قد عن دبر حکم دخل

صلى اللّه عليه و آله و سلم بيان مى‏كند. ف ب ه دلو ورد قول هم دنو يا کم رسل بشر بطل سير ذا ها اکل ثم علو کون قوب الى افق جىء حکم بين مول قوس هو او وصف هذا

كار دنيا اداره شود. نا گفته نماند چنانكه در «رزق» گذشت خداوند استعدادهاى بشر را مختلف قرار داده تا هر يك در كارى متخصّص باشند و هر يك كارى پيش گيرند و

بستگى به تمام اجزاء اين عالم دارد، تنظيم اين همه شرائط و مقدمات از عهده ما بشر خارج است و اگر خداوند آن شرائط و اسباب را فراهم نياورد هيچ نفعى عايد ما نخواهد

تهامى و مكى عملش مانند «ليس» رفع اسم و نصب خبر است مثل [يوسف:31]. يعنى: اين بشر نيست بلكه فرشته بزرگوارى است. 2- ماء مصدريه. مثل [توبه:25]. كه در تقدير «بِرُحْبِها»

بستگى به تمام اجزاء اين عالم دارد، تنظيم اين همه شرائط و مقدمات از عهده ما بشر خارج است و اگر خداوند آن شرائط و اسباب را فراهم نياورد هيچ نفعى عايد ما نخواهد

صفت صبر و توكل مفاد آيه : ((و ما ارسلنا من قبلك الا رجالا...)) حصر رسالت در بشر عادى است معنا و موارد استعمال كلمه : ((ذكر)) مراد از اهل ذكر در فاسئلوا اهل

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

بلحاظ جنس است پس جاى استبعاد از نبوت‌ جلد 3 صفحه 541 بشر عادى نيست با آنكه تمام انبياء عظام از جنس بشر بودند و وحى بتوسط ملك يا بوسيله ديگرى بايشان ميرسيد

ابراهيم «عليه‏السلام» به امامت رسانيد [بقره:124]. دستورات و تكاليف بر بشر نازل مى‏شود تا بشر را رشد دهند و به طرف كمال برند در نتيجه صادقان از كاذبان جدا مى‏شوند

مى شود مربوط به تاریخ آینده بشر است. ۲ - جنبنده شگفت و موعود الهى، موجودى سخنگو، داراى پیام و تذکردهنده روزگار طولانى بى ایمانى بشر (أخرجنا لهم دابّة من الأرض

تدبير غرض از ذكر اينكه خلقت انسان از نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است

بستگى به تمام اجزاء اين عالم دارد، تنظيم اين همه شرائط و مقدمات از عهده ما بشر خارج است و اگر خداوند آن شرائط و اسباب را فراهم نياورد هيچ نفعى عايد ما نخواهد

. و گاهى فقط در قهر استعمال مى‏شود نحو «لا جَبْرَ وَ لا تَفْويضز» (اعمال بشر نه قهر مطلق است و نه واگذارى مطلق)... اجبار در اصل، آن است كه كسى را بر اجبار

وحد ک بين سعى بنو قدر فى ذلک ظلل قسم جنن غيض ضيز دون احد شعب شتت جلو منى بشر قبل وجه اذ ربب اما عقم شطن هى سود افک کتب اخر عظم

ظاهرا روزهايى است كه قدرت خدا در آنها بيشتر ظاهر شده و قدرت مقاومت از دست بشر رفته وخواهد رفت مانند بلاهاييكه قوم نوح، هود، صالح و غيرهم عليهم السلام گرفتار

قرآن‌] گوش فرا داشتند، پس گفتند كه ما قرآنى شگفت- بسيار فصيح كه مانند سخن بشر نيست- شنيديم (ای محمّد! به امت خود) بگو: به من وحی شده است که گروهی از پریان

«لَوْ شاءَ اللَّهُ ما تَلَوْتُهُ» 2- قرآن معجزه‌ى الهى است، نه محصول فكر بشر. ما تَلَوْتُهُ‌ ... وَ لا أَدْراكُمْ بِهِ‌ 3- سابقه‌ى پاكى و امانت وامّى بودن

بلحاظ جنس است پس جاى استبعاد از نبوت‌ جلد 3 صفحه 541 بشر عادى نيست با آنكه تمام انبياء عظام از جنس بشر بودند و وحى بتوسط ملك يا بوسيله ديگرى بايشان ميرسيد

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

حيوانات‌ دريايي‌ ‌را‌ خلق‌ فرمود ولي‌ اسمي‌ ‌از‌ بشر نبود. و ‌خدا‌ ميداند ‌از‌ موقع‌ تشكيل‌ دهر ‌تا‌ خلقت‌ بشر چه‌ اندازه‌ طول‌ كشيده‌ و ملائكه‌ همه‌ اينها

جانب خدا باشد نه از او. تنبيه: معلومات بشر دو قسم است: يك سلسله اكتسابى، و ديگر موهوبى و لدنّى: علم اكتسابى بشر، از روى مقدمات بديهى و اولى، و مطالبى را

قوم نوح (ع ) كه در رد دعوت آن حضرتاستدلال كردند به اينكه او نيز چون آنان بشر است استدلال دوم قوم نوح (ع ) در رد دعوت آن جناب به اينكه افراد پا برهنه و

نمود، همان كه به وسيله قلم آموخت همان كس كه به وسيله قلم آموخت. آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت. همان که به وسیله قلم آموخت، خدايى كه به وسيله قلم

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

حيات بشر، حيوانات و گياهان در گرو باران است و بادها در جابجا نمودن ابرها، تعديل هوا و لقاح گياهان نقش مهمى دارند. نقش كشتى در زندگى گذشته وحال بشر بر كسى

كارهايى هستند كه از عهده بشر خارج است و همچنين مرگ و رستاخيز و كيفر و پاداش دارند. 1- نگاه به گذشته، سبب شكوفايى ايمان و تواضع بشر مى‌گردد. خَلَقَ الْإِنْسانَ

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

نن نفس رحم او حسن اذ جزى هو هدى ثم رسل تحت اخو ن ظلم علم انس رود ذکر شىء بشر س يا خوف غير عذب فضل ا کلل عند لما رضو صدق حکم لوط امر فعل ابو زوج حضر عسى

«خَرَ قوالِهُ بَنينَ وَ بَناتٍ» آيا از ملائكه‏اند يا از جنّ و يا از ملائكه و بشر؟. در الميزان فرموده: گفته‏اند كه قريش گويند خدا از جنّ زن گرفت (نعوذ بالله)

آمرزد(سيغفرلنا) اميد صادق نيست . توضيحى درباره رابطه دين و فطرت بشر و اصلاح شؤ ون زندگى بشر دين ، بشر را جز به اصلاح اعمال و شؤ ونش دعوت نمى كند روايتى درباره

قرآن علاوه بر فصاحت و بلاغت عاجز كننده بشر از اتيان بمثلش كه قبلا گوشزد شده مشتمل بر احكامى است كه مصالح آن بر بشر مخفى و مستور بوده و هست و بتدريج آشكار

تدبير غرض از ذكر اينكه خلقت انسان از نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است

مبدّل به نيرو مى‏شود مثلاًنيروى حاصله از تشعشع اورانيوم و راديوم و غيره ولى بشر قدرت آن را ندارد كه نيرو را مجدداً مبدل به ماده كند ولى مسلماً چنين تبديلى

گذشته چنانكه ديديم وحى در جماد و حشره بكار رفته است ولى در آيات زير مواردى در بشر و احتمالا در جن خواهدشد. * [مريم:11]. ناگفته نماند: در آيات ماقبل به زكريا

«رِزْقٌ كَريمٌ اَىْ كَثيرٌ» اينها همه مصداق شرافت و نفاست اند. * [يوسف:31]. اين بشر نيست بلكه فرشته‏اى است بزرگوار. ايضاً آيه هفدهم از سوره دخان و چهلم از حاقه

لازمۀ اعتقاد به آفريدگار، تصديق قيامت و معاد است مرگ از سوی خداوند، برای بشر مقدر شده است علم به دنيا و ویژگی های آن، مسلتزم اذعان به معاد است اثبات ربوبيت

مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و مسلّط و متصرّف واقعى در

باقيه او باشد و شما هم ميدانيد و ميفهميد اعجاز و بيرون بودن آن را از قدرت بشر با اين وصف چگونه منكر نزول آن از جانب خداوند ميشويد و چون هارون شريك و معاون

مدت يك سال در اين دوازده برج سير ميكند و فصول اربعه از آن پيدا ميشود و امور بشر بآن مرتّب ميگردد و خداوند زينت داده است آن بروج يا آسمانرا بستاره‌هاى درخشان

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

بر آنكه شكر ننمود با آيات ما عناد ورزيد و با آنكه دانست كلام بشر عادى نيست آنرا كلام بشر خواند و نسبت بسحر داد در آتيه او را ببالا رفتن از گردنه كوه سختى

((جريانى )) خورشيد: ۲ - تعبير به تدرك و سابق : ۳ - نظام نور و ظلمت در زندگى بشر: لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَها أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّيْلُ سابِقُ

كه بر او ستم رفته باشد، و خدا شنوا و داناست. خداوند دوست ندارد (که افراد بشر پرده‌دری کنند و عیوب همدیگر را فاش سازند و) زبان به بدگوئی گشایند، مگر آن

قرآن علاوه بر فصاحت و بلاغت عاجز كننده بشر از اتيان بمثلش كه قبلا گوشزد شده مشتمل بر احكامى است كه مصالح آن بر بشر مخفى و مستور بوده و هست و بتدريج آشكار

قبل بين الذين ها قوم اتى طوع علم ايى اول کفر کذب اذ اوى ا بلغ الذى حقق ائى بشر رحم هو اذا کتب مع وقى نذر شهد نزل بعد امم لم ثم کلل اخذ تبع يا روح عزز بنو

اجتماعى بشر علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است عمل نكردن بشر به تعاليم

ارائه هدایت به آنان لغو است. ۱۱ - بهره مند ساختن بشر از رهنمودهاى هدایت آفرین، بشارت خداوند به نخستین افراد بشر بود. (اهبطا ... فإمّا یأتینّکم منّى هدًى ) «إمّا