روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۹۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي عن الحسن بن علي بن ابي طالب ع انه قال :

جَاءَ نَفَرٌ مِنَ‏ اَلْيَهُودِ إِلَى‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فَسَأَلَهُ أَعْلَمُهُمْ عَنْ مَسَائِلَ فَكَانَ فِيمَا سَأَلَهُ أَنَّهُ قَالَ لَهُ لِأَيِّ شَيْ‏ءٍ فَرَضَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَلصَّوْمَ عَلَى أُمَّتِكَ بِالنَّهَارِ ثَلاَثِينَ يَوْماً وَ فَرَضَ اَللَّهُ عَلَى اَلْأُمَمِ أَكْثَرَ مِنْ ذَلِكَ فَقَالَ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ إِنَ‏ آدَمَ ع‏ لَمَّا أَكَلَ مِنَ اَلشَّجَرَةِ بَقِيَ فِي بَطْنِهِ ثَلاَثِينَ يَوْماً فَفَرَضَ اَللَّهُ عَلَى ذُرِّيَّتِهِ ثَلاَثِينَ يَوْماً اَلْجُوعَ وَ اَلْعَطَشَ وَ اَلَّذِي يَأْكُلُونَهُ بِاللَّيْلِ تَفَضُّلٌ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِمْ وَ كَذَلِكَ كَانَ عَلَى‏ آدَمَ ع‏ فَفَرَضَ اَللَّهُ ذَلِكَ عَلَى أُمَّتِي ثُمَّ تَلاَ هَذِهِ اَلْآيَةَ كُتِبَ‏ عَلَيْكُمُ اَلصِّيََامُ كَمََا كُتِبَ‏ عَلَى اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ‏ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ `أَيََّاماً مَعْدُودََاتٍ‏ قَالَ‏ اَلْيَهُودِيُ‏ صَدَقْتَ يَا مُحَمَّدُ فَمَا جَزَاءُ مَنْ صَامَهَا فَقَالَ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ يَصُومُ‏ شَهْرَ رَمَضَانَ‏ اِحْتِسَاباً إِلاَّ أَوْجَبَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَهُ سَبْعَ خِصَالٍ أَوَّلُهَا يَذُوبُ اَلْحَرَامُ فِي جَسَدِهِ وَ اَلثَّانِيَةُ يَقْرُبُ مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلثَّالِثَةُ يَكُونُ قَدْ كَفَّرَ خَطِيئَةَ آدَمَ‏ أَبِيهِ ع وَ اَلرَّابِعَةُ يُهَوِّنُ اَللَّهُ عَلَيْهِ سَكَرَاتِ اَلْمَوْتِ وَ اَلْخَامِسَةُ أَمَانٌ مِنَ اَلْجُوعِ وَ اَلْعَطَشِ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ اَلسَّادِسَةُ يُعْطِيهِ اَللَّهُ بَرَاءَةً مِنَ‏ اَلنَّارِ وَ اَلسَّابِعَةُ يُطْعِمُهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ طَيِّبَاتِ‏ اَلْجَنَّةِ قَالَ صَدَقْتَ يَا مُحَمَّدُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۶

و از امام حسن بن علىّ بن ابى طالب عليهما السّلام روايت شده است، كه فرمود: تنى چند از يهود به نزد رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله آمدند، پس دانشمندترين ايشان در باره مسائلى از آن حضرت سؤال كرد، و از جمله سؤالهايش اين بود كه گفت:خداى عزّ و جلّ به چه منظور سى روز روزه در ساعات روز را بر امّت تو واجب ساخته است و بر امّتهاى ديگر بيش از اين فرض فرموده است؟ رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: وقتى آدم عليه السّلام از آن ميوه درخت خورد، سى روز اثر آن در شكم او باقى ماند، از اين جهت خداى سى روز گرسنگى و تشنگى را بر نسل او فرض فرمود، و آنچه در شب ميخورند تفضّلى از جانب خداى عزّ و جلّ در باره ايشان است. و كار بر آدم نيز بر همين گونه بوده است، و از اين رو خدا آن را بر امّت من واجب ساخته است. سپس اين آيه را تلاوت فرمود: كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ، أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ. مرد يهودى گفت: راست گفتى يا محمّد، پس مزد كسى كه اين ايام را روزه بدارد چيست؟ فرمود: هيچ مؤمنى نيست كه ماه رمضان را بقصد قربت روزه بدارد، مگر آنكه خداى تبارك و تعالى هفت خصلت را بر او واجب ميسازد: نخست آنكه حرام را در بدنش ذوب ميكند، و دوم آنكه او را به رحمت خداى تبارك و تعالى نزديك ميسازد، و سوم آنكه با اين عمل خطاى پدرش آدم را جبران ميكند، و چهارم آنكه فشارهاى بيهوش‏كننده جان دادن را بر او آسان‏ميسازد، و پنجم آنكه او را از گرسنگى و تشنگى روز قيامت در امان ميدارد، و ششم آنكه خدا برات آزادى از آتش جهنّم را به او عطا ميكند، و هفتم آنكه خداى عزّ و جلّ او را از غذاهاى پاكيزه بهشت اطعام مينمايد. گفت: راست گفتى، يا محمّد.