روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۶۹
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن عمرو بن عثمان عن محمد بن عذافر عن بعض اصحابه عن محمد بن مسلم او ابي حمزه عن ابي عبد الله عن ابيه ع قال قال لي علي بن الحسين ص :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۳۶۸ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۳۷۰ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۸۱
از امام باقر (ع) كه پدرم فرمود: على بن الحسين (ع) به من فرمود: پسر جانم! پنج كس را در نظر دار و به آنها همراه و هم سخن و رفيق راه مشو، گفتم: پدر جان! چه كسانند؟ فرمود: بپرهيز از همراهى با كذّاب، زيرا كه او به مانند سراب است، نزديك كند به تو دور را و دور كند از تو نزديك را، بپرهيز از همراهى فاسق و بدكار، زيرا او است كه تو را به يك خوراكى بفروشد يا به كمتر از آن، مبادا با بخيل رفاقت كنى، زيرا او مالش را از تو دريغ دارد، به تو كمك مالى ندهد در آنگاه كه بينهايت بدان نيازمندى، مبادا با احمق رفاقت كنى، زيرا او مىخواهد به تو سود رساند و از نفهمى به تو زيان رساند. مبادا با كسى كه قاطع رحم است رفاقت كنى، زيرا من او را در سه موضع از قرآن خدا عز و جل يافتم كه به او لعن شده است: خدا عز و جل فرمايد (۲۳ سوره محمد): «بسا باشد كه اگر پشت داديد در زمين تباهى به بار آوريد و قطع رحم كنيد (۲۴) آنهايند آن كسانى كه خدا لعنتشان كرده است و آنها را از گوش و چشمهايشان كور نموده است» و فرموده است (۲۴ سوره رعد): «آن كسانى كه بشكنند پيمان خدا را پس از بستن آن و ببرند از آنچه خدا فرمان داده كه پيوست باشد و فساد كنند در زمين، آنانند كه لعنت از آن آنها است و بد خانمانى» و در بقره فرموده است (۲۷): «آن كسانى كه بشكنند عهد و پيمان خدا را پس از بستن آن و ببرند آنچه را خدا فرمان داده كه پيوست شود و فساد كنند در زمين هم آنانند زيانكاران».
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۸۵
از حضرت صادق عليه السلام از پدرش حديث شده كه فرمود: پدرم على بن الحسين (عليهما السلام) بمن فرمود: پنج كس را در نظر داشته باش و با آنها همراه و هم صحبت و رفيق راه مشو، من گفتم: پدر جان آنها چه كسانند؟ فرمود: بپرهيز از همراهى و رفاقت با دروغگو زيرا او بمنزله سرابى است كه دور را بتو نزديك و نزديك را بتو دور سازد، و بپرهيز از رفاقت با فاسق زيرا او ترا بفروشد بلقمهاى از خوراكى يا كمتر از آن، و بپرهيز از رفاقت با بخيل زيرا او دست از كمك بتو بوسيله مالش بردارد آنگاه كه تو بينهايت بدان نيازمندى، و بپرهيز از رفاقت با احمق زيرا او ميخواهد بتو سود رساند (و بواسطه حماقتش) بتو زيان رساند، و بپرهيز از رفاقت با قاطع رحم زيرا من يافتم او را كه در سه جاى قرآن باو لعن شده است: خداى عز و جل فرموده است: «پس آيا اميد داريد كه هر گاه بسرپرستى گمارده شديد آنكه تبهكارى كنيد در زمين و قطع رحم كنيد، آنانند كه خداوند لعنتشان كرده پس كرشان ساخت و چشمهاى آنها را كور كرد» (سوره محمد آيه ۲۳) و نيز فرموده است: «آنان كه مىشكنند پيمان خدا را پس از بستنش و ميبرند آنچه خداوند دستور داده كه پيوند باشد، و تبهكارى كنند در زمين آنان را است لعنت و براى ايشان است بدى آن سراى» (سوره رعد آيه ۲۴) و در سوره بقره (آيه ۲۷) فرموده است: «آنان كه پيمان خدا را پس از بستنش بشكنند و ببرند آنچه را خداوند دستور پيوندش داده و فساد كنند در زمين همانا آنانند زيانكاران».
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۰۹
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از سهل بن زياد، از عمرو بن عثمان، از محمد بن عذافر، از بعضى از اصحاب خويش، از محمد بن مسلم و ابو حمزه، از امام جعفر صادق، از پدرش عليهما السلام كه فرمود: «حضرت على بن الحسين عليه السلام به من فرمود كه:اى فرزند دلبند من! بنگر و با پنجكس مصاحبت و همزبانى مكن، و در راهى با ايشان رفاقت مكن. عرض كردم كه: اى پدر بزرگوار! ايشان كيانند؟ فرمود كه: از مصاحبت با دروغگو بپرهيز؛ زيرا كه او به منزله سراب است در فريب دادن، دور را از برايت نزديك مىگرداند، و نزديك را از برايت دور مىگرداند. و بپرهيز از مصاحبت با فاسق؛ زيرا كه او تو را به يك لقمه يا كمتر از آن مىفروشد. و بپرهيز از مصاحبت با بخيل؛ زيرا كه او تو را در مال خود فرو مىگذارد، و يارى نمىكند در هنگامى كه نهايت احتياج دارى (و در زمانى كه از هر وقتى به سوى آن محتاجتر باشى). و بپرهيز از مصاحبت با احمق؛ زيرا كه او مىخواهد كه به تو نفع رساند، و تو را ضرر مىرساند. و بپرهيز از مصاحبت با آنكه رحِم خويش را قطع مىكند؛ زيرا كه من او را در كتاب خداى عز و جل ملعون يافتم در سه جا. خداى عز و جل فرموده است كه: «فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ* أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى أَبْصارَهُمْ» «۱»؛ يعنى: «پس آيا متوقّع است از شما اى اهل نفاق! و مراد اين است كه، __________________________________________________
(۱). محمد، ۲۲ و ۲۳.
البتّه چنين است كه اگر متولّى و متوجّه امور مردمان شويد، و حاكم ايشان گرديد، آنكه فساد كنيد و تباهى جوييد در زمين، و ببُريد از خويشان خويش. آن گروه مفسد و قاطع، آنانند كه خدا ايشان را لعنت كرده؛ يعنى رانده و از رحمت خود دور كرده؛ پس ايشان را كر گردانيده و ديدههاى ايشان را كور ساخته، كه حق را نبينند و نشوند». و فرموده است كه: «الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ» «۱»- كه ترجمه آن گذشت-. و در سوره بقره فرموده است كه: «الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ» «۲» (و صدر آيه با صدر آيه پيش يكى است، و ترجمه تتمّه آن، اين است كه): و فساد مىكنند در زمين (به اين معنى كه منع مردمان مىكنند از ايمان، و به حق استهزا و ريشخند مىنمايند، و راهزنى مىكنند، و مردمان را مىترسانند، و به مؤمنان ضرر مىرسانند، و مانند آن). آن گروه كه اين صفت دارند، ايشانند زيانكاران در هر دو جهان» (و در آيه اخير، صريح لفظ لعنت مذكور نيست). __________________________________________________
(۱). رعد، ۲۵. (۲). بقره، ۲۷.
